برخلاف مدل‌هاي اوليه هواپيماها كه از جنس چوب، پارچه و فولاد و براساس طرح‌هاي ابتدايي ساخته مي‌شد، امروزه فناوري ساخت هواپيماها تا حدي پيشرفت كرده است كه از ساخت هواپيماهاي جت با قابليت حمل و نقل و جابه‌جايي بيش از صدها مسافر بر فراز اقيانوس‌ها تا ساخت هواپيماهاي مافوق صوت كه در حوزه‌هاي نظامي كاربرد دارد، همه و همه مستلزم رعايت قوانين ثابت فيزيكي است.اگر از نزديك ساختمان هواپيماها را مورد بررسي قرار دهيد ويژگي‌هاي مشتركي را در آنها مي‌يابيد كه بي‌شك در قابليت‌هاي آنها هنگام پرواز نقش بسيار مهمي را ايفا مي‌كند. قسمت بالايي بال هواپيما خميده است، اما قسمت پاييني آن كاملا صاف و مسطح است. رعايت اين ويژگي در طراحي و ساخت موجب مي‌شود هوايي كه بالاي بال هواپيما جريان دارد در مقايسه با هوايي كه زير بال جريان دارد جابه‌جايي بيشتري داشته باشد و اين تغيير موجب افزايش سرعت وزش باد مي‌شود. در نتيجه فشار هوا در قسمت بالاي بال هواپيما كاهش يافته و فشار هوا در زير بال نيروي لازم براي حركت را تامين مي‌كند.اگر به هر علتي در جريان هوا اختلالي ايجاد شود يا جريان كافي وجود نداشته باشد، ارتفاع هواپيما كاهش مي‌يابد. براي اين‌كه هواپيما بتواند به پرواز درآمده يا به عبارتي در آسمان اوج گيرد، بايد نيروي پيشران به طور مداوم نيروي لازم براي حركت آن را تامين كند. يكي از كارآمدترين سيستم‌هاي پيشران هوايي نيروي افزايشي ناشي از خروج هواي داغ است كه در نتيجه سوختن هواي متراكم شده آزاد مي‌شود.در نخستين مرحله از فرآيند توليد نيرو، هوا وارد موتور هواپيما شده و پس از عبور از كمپرسور يا محفظه متراكم‌كننده هوا فشار آن افزايش مي‌يابد. در مرحله بعد هواي متراكم شده با سوخت تركيب شده و مي‌سوزد. در اين فرآيند، هوايي كه دماي آن به بيش از 70 درجه سانتي‌گراد افزايش يافته است با فشار از لوله خروجي خارج مي‌شود. خروج هواي داغ موجب حركت هواپيما مي‌شود. علاوه بر اين، خروج هواي داغ از لوله خروجي توربين‌هايي را به حركت درمي‌آورد كه نيروي لازم براي محفظه متراكم‌كننده هوا را تامين مي‌كند و به اين ترتيب اين چرخه بار ديگر تكرار مي‌شود. سرعت خروج هوا از توربين‌ها بسيار زياد است و نيروي لازم براي حركت هواپيما را تامين مي‌كند.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

وقتي هواپيما به پرواز درآمد، خلبان از طريق سطوح متحركي كه در قسمت‌هاي مختلف بدنه هواپيما وجود دارد، ارتفاع و جهت حركت هواپيما را تنظيم مي‌كند. تيغه‌هاي عمودي نصب شده روي بال عقب هواپيما يكي از اين قسمت‌هاي متحرك است كه از طريق كابين تحت كنترل است. با جابه‌جايي اين تيغه از طريق پدال‌ها، هواپيما به سمت چپ و راست تغيير جهت مي‌دهد. تيغه‌هاي متحرك روي بال‌هاي عقب هواپيما نيز ارتفاع را تنظيم مي‌كند. روي بال‌هاي جلويي يا بال‌هاي اصلي هواپيما نيز صفحاتي قابل انعطاف وجود دارد كه براي صعود و فرود از آنها استفاده مي‌شود. اين صفحات سطح بال‌ها را افزايش مي‌دهد و به اين ترتيب ارتفاع هواپيما افزايش يافته و مي‌تواند به‌‌رغم كاهش سرعت همچنان به پرواز در ارتفاعات ادامه دهد. قسمت‌هاي متحركي كه روي بال‌هاي جلويي و باله عقبي نصب شده‌اند به هواپيما اين امكان را مي‌دهد تا هنگام پرواز در آسمان دور بزند. بر اين اساس قسمت‌هاي متحرك نصب‌شده روي بدنه هواپيما نقش مهمي را در پرواز ايفا مي‌كند و هرگونه اختلالي در عملكرد هر يك از اين قسمت‌ها ايجاد شده باشد، خطراتي جدي را در پي خواهد داشت.

 



تاريخ : شنبه 13 خرداد 1391برچسب:, | | نویسنده : مقدم |
صفحه قبل 1 صفحه بعد