محققان دانشگاه مرکز تحقیقاتی بیمارستان مونترال، به توسعه یک ژل زیستی حاوی سلول T پرداخته‌اند که می‌تواند به طور مستقیم به تومور مورد نظر تزریق شده و آن را از بین ببرد.

 بهر‌ه‌گیری از سلول‌های T که بدن، آن‌ها را به طور طبیعی و برای مبارزه با سرطان تولید می‌کند، یک روش ایمنی درمانی است که آزمایشات اولیه بالینی آن نوید‌بخش بوده است. اما در این روش یک محدودیت وجود دارد، آن هم اینکه آن‌ها برای تاثیر واقعی، نیازمند اصلاح و راه‌اندازی مجدد هستند.

روش آموزش سلول‌های T بدن برای مبارزه با سلول‌های سرطانی که درمان با سلول‌های اکتسابی (ACT) نام دارد، طی یک سری از آزمایشات کوچک مرتبط با بیماران مبتلا به لوسمی و لنفوم نوید‌بخش بوده است و دانشمندان در مورد شکل‌گیری این ایمنی درمانی در حال ظهور، خوش‌بین هستند. اما این روند در حال حاضر کمی پیچیده است و نیاز دارد که سلول‌ها برای تولید گیرنده‌های ویژه در سطحشان، از خون دریافت شده و مهندسی ژنتیکی شوند که این امر به نوبه خود آن‌ها را قادر به تشخیص پروتئین‌های خاص در سلولهای تومور می‌سازد.

این سلول‌ها سپس قبل از اینکه تعداد آن‌ها به چند میلیارد‌ برسد و به جریان خون بیمار تزریق شوند، در آزمایشگاه کشت می‌شوند. در اینجا سلول‌ها توسط راهنمایی جهت‌های گیرنده مهندسی شده جدید خود، همچنان در حال تکثیر در داخل بدن و حمله به سلول‌های سرطانی هستند.

دستیابی به موفقیت حول یک ژل زیستی جدید می‌تواند این رویکرد را در چند روش بهبود بخشد. این ژل که از مواد زیست‌تخریب‌پذیر پوسته سخت‌پوستان تشکیل شده و حاوی دهها میلیون سلول T است، در دمای اتاق به مایع تبدیل می‌شود. همچنین هنگامی که به طور مستقیم به تومور یا اطراف آن تزریق می‌شود، به سرعت شکل مقاوم به خود گرفته و یک ساختار منسجم را تشکیل می‌دهد که مانند یک زمینه پرورش برای سلول های T ضدسرطانی یا یک مخزن سلولی عمل می‌کند.

رجین لاپوینت، دستیار مولف این پژوهش اظهار کرد: لنفوسیت‌های T موجود در ژل، کاربردی هستند و می‌توانند به مدت دو تا سه هفته رشد کرده و سلول‌های سرطانی را از بین ببرند.

به گفته محققان، این روش می‌تواند به جلوگیری از یکی از عوارض جانبی درمان ACT کمک کند. در طول مهندسی، برای افزایش اثر سلول‌های T، هورمونی به نام اینترلوکین 2 به آن‌ها اضافه می‌شود که در دوزهای بالا می‌تواند اثر سمی داشته باشد

این ژل تاکنون تنها در آزمایشگاه مورد آزمایش قرار گرفته است، دانشمندان آن را بر روی مدل‌های سرطان ملانوم و سرطان کلیه قرار داده‌اند و آزمایش‌های اولیه موفقیت‌آمیز بوده است. آن‌ها در حال حاضر در حال بررسی اثر آن بر روی حیوانات و انسان‌ها هستند و می‌گویند اگر این آزمایش موفقیت‌آمیز باشد، این ژل می‌تواند در طول چند سال به ابزاری برای درمان سرطان تبدیل شود.

این پژوهش در مجله Biomaterials منتشر شد.