وانگ شیدانگ و دو تن از شرکای او، دو سال پیش، درحالی‌که هنوز در حال تحصیل بودند، توانستند در عرض کمتر از دو ماه، ۴۵ میلیون دلار برای راه‌اندازی کسب و کار خود، پول جذب کنند. همسر وانگ که معلم مدرسه‌ی ابتدایی یکی از روستاهای محل زندگی آنها است، نگران نحوه‌ی مدیریت این مقدار پول توسط همسرش بود.

اما شرایط اخیرا تغییرات زیادی را به خود دیده است. وانگ و شرکای او بعد از سه ماه ملاقات با بیش از ۹۰ سرمایه‌گذار در سراسر چین، تنها موفق شدند سه میلیون دلار برای مرحله‌ی دوم جذب خود پول جمع کنند. آنها در ماه ژوئن مجبور به تعطیل کردن شرکت شدند.

سرمایه‌گذار آن‌ها، یعنی واحد مدیریت سرمایه‌ی East Zhang  از هانگژو، یکی از نهادهای متمول در رشد اقتصادی دولتچین، در بین ۱۰ هزار نهاد فناوری در سه سال گذشته بوده که به مدد توسعه‌ی پرشتاب بخش فناوری اتفاق افتاده است. اکنون طبق بررسی‌های به‌عمل آمده از همین نهاد، موتور پیشرفت اقتصادی چین درحال کند شدن است.  

ژانگ کایژینگ، موسس و مدیر اجرایی یکی از شرکت‌های مدیریت دارایی در شنژن به‌نام Jinfuzi ( به معنای تبر طلایی) که مدیریت بالغ بر ۴.۵ میلیارد دلار سرمایه را برعهده دارد، گفت:

تمام صنایع، موسسات و اشخاص کمبود پول نقد دارند. بسیاری از سرمایه‌گذاران در بخش خصوصی و سرمایه‌ی خطرپذیر، خواستار بازگشت پول‌شان هستند.

سرمایه‌گذاری خطرپذیر، بخش کوچکی از اقتصاد چین را شکل می‌دهد. این نوع سرمایه‌گذاری، هنوز در ابتدای راه خود قرار دارد و در مقایسه با سایر کشورها، با سرعت بالایی در حال پیشرفت است؛ اما مشکلات جذب سرمایه، می‌تواند یکی از عواملی باشد که به صنعت سرمایه خطرپذیر آسیب وارد می‌کند.

چین بعد از سال‌ها پیشرفت آسان، اکنون درحال تقابل با سرمایه تضعیف‌شده و مصرف داخلی خود است؛ از طرفی کوتاهی‌های دولت محلی هم به مشکلات می‌افزایند. مشکلات می‌توانند، موانعی مشکلاتی باشند که شی جین‌پینگ از زمان ریاست جمهوری‌اش در سال ۲۰۱۳، با آنها مواجه شده است. آیا توسعه و پیشرفت اقتصادی ۴۰ ساله و بی‌وقفه چین در زمان رهبری او، متوقف خواهد شد؟ اگر چنین اتفاقی بیفتد، واکنش ۱.۴ میلیارد از مردم چین، به چنین اتفاقی چگونه خواهد بود؟

بسیاری از مردم پرجمعیت‌ترین کشور دنیا، هنوز معتقدند دولت مرکزی، توانایی و ظرفیت جلوگیری از مشکل رکود اقتصادی را دارد؛ همان‌طور که در بحران مالی آسیا در سال ۱۹۹۷ و رکود بزرگ مالی سال ۲۰۰۸ موفق عمل کرد. پکن، مسئولیت کنترل بانک‌ها، زمین و املاک، نرخ مبادلات ارزی و رسانه را برعهده دارد؛ بنابراین می‌تواند در موقع لزوم، آنها را برای حل کردن مشکلات بسیج کند.

نمایشگاه Big Data Industry در گوئیانگ گوئیژو در ماه می. سرمایه‌گذاران، اقتصاددانان و کارآفرینان نگران آسیب زدن جنگ تجاری به بخش‌های فناوری و سرمایه خطرپذیر هستند.

ژانگ در اشاره به نظریه اقتصادی درخصوص قدرت دولت برای کنترل اوضاع اقتصادی گفت:

ما هنوز هم در چین به اقتصاد کینزی اعتقاد داریم. اگر اتفاقاتی که قرار است در چین رخ دهد، پیش‌تر در آمریکا اتفاق افتاده باشد، می‌توانیم نام بحران را روی آن بگذاریم؛ اما دولت چین با راه‌های مختلفی درصدد جلوگیری از بروز چنین مشکلاتی برخواهد آمد.

 اقتصاد زیر نظر رئیس‌جمهور شی جین‌پینگ، به موضوع جالبی تبدیل شده است. بسیاری از مردم چین، علاقه‌ای به صحبت کردن علنی درمورد چنین اموری ندارند؛ چراکه خود اقتصاددانان هم اجازه ندارند، آینده‌ی بدی را برای کشور پیش‌بینی کنند.

با این وجود، سرمایه‌گذاران، کارآفرینان و اقتصاددانان در گفت‌وگوهای خصوصی خود قبول دارند که قدرت مانور دولت در عرصه‌ی اقتصادی با وجود بدهی بالا و جنگ تجاری با آمریکا، کاهش می‌یابد. البته میزان بدبینی آن‌ها نسبت به اوضاع متفاوت است؛ ولی بسیاری از آن‌ها خواستار تغییر سریع و قدرتمندانه هستند.

سرمایه‌داران و فعالان حوزه‌ی اقتصاد حتی توصیه می‌کنند تا افراد سرمایه‌های نقدی خود را به طلا تبدیل کننند معمولا چنین دیدگاه‌هایی در شرایط بحرانی و برای مدیریت ریسک ارائه می‌شوند. آن‌ها نگران آسیب وارد کردن جنگ تجاری به صنایع فناوری و سرمایه‌ی خطرپذیر هستند؛ چراکه چنین بخش‌هایی به‌ صورت جهانی کار می‌کنند. آن‌ها حتی احتمال این را نظر گرفتند که دنیا باز به‌ دوره پرده آهنین در قبل از سال ۱۹۸۹ برگردد و نظام‌های سیاسی، اقتصادی و ایدئولوژیکی بین بلوک شرق و غرب تقسیم شوند.  

وو جیائولینگ، معاون سابق بانک مرکزی چین که اکنون رئیس دانشکده‌ی امور مالی دانشگاه شینهوا است، هفته‌ی گذشته به فارغ‌التحصیلان درخصوص نامشخص بودن وضعیت سیاسی و اقتصادی جهان هشدار داد و گفت:

فرصت زیادی برای خوشگذرانی در ضیافت حباب‌ها نداریم. هر کشوری و هر شخصی باید برای مواجهه با حقایق پیش رو آماده باشد.

سخنرانی وو بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌ی اجتماعی چین داشت؛ شاید به این دلیل که گفته‌های او، مدت‌ها ذهن افراد زیادی را در چین به خود مشغول کرده بود.

صنعت سرمایه‌ی خطرپذیر چین، می‌تواند نشانه‌ای از آینده باشد. صنعت در برابر جریان پول و سرمایه حساس است؛ بنابراین می‌توان از آن، برای اندازه‌گیری سلامت بخش‌های کلیدی اقتصاد چین کمک گرفت. طبق گزارش دولت چین در روز دوشنبه، اقتصاد این کشور، در ربع دوم سال گذشته، رشدی ۶.۷ درصدی داشته است.

سرمایه‌گذاری امسال، تاکنون ضعیف پیش رفته است. براساس پژوهش Zero2IPO در پکن، بخش‌های خصوصی و سرمایه‌ی خطرپذیر در سه ماه اول، کمتر از دو‌سوم سرمایه‌ای را که سال گذشته جمع‌آوری کرده بودند، به‌دست آورده‌اند. فعالیت سرمایه‌گذاری این بخش‌ها، تقریبا نصف شده است. روند سرمایه‌گذاری پیش‌تر هم به‌ دلیل مشکلات اقتصادی، ضعیف شده بود؛ ولی طبق اطلاعات و گفته‌ی مردم، جریان کنونی، بی‌سابقه است.

سرمایه‌های خطرپذیری مانند East Zhang تا حدی به این دلیل به‌وجود آمدند که پکن در سال ۲۰۱۴، کارآفرینی و نوآوری را جزو اولویت‌های خود قرار داد. رهبران امید داشتند که استارتاپ‌ها بتوانند چین را از یک قدرت در عرصه تولید به قدرتی در عرصه فناوری تبدیل کنند. شرکت‌ها، بانک‌ها و اشخاص ثروتمند برای تزریق پول به بخش سرمایه خطرپذیر و سرمایه‌گذاری در استارتاپ‌ها تلاش کردند.

رن وانگ، مدیر اجرایی بانک سرمایه CEC Capital Group پکن گفت:

در نهایت، مدیریت پول زیادی به سرمایه‌گذاران بی‌تجربه رسید.

کاهش سرمایه‌گذاری و مصرف و افزایش نقص‌های دولت و شرکت‌ها می‌توانند رئیس‌جمهور شی جین‌پینگ را با بزرگ‌ترین مشکلات عمرش مواجه کنند.

طبق گفته‌ی وانگ شی‌دانگ از East Zhang، شرکت در سال ۲۰۱۶، بدون بررسی مشکلات سخت احتمالی، سرمایه‌ی زیادی جذب کرد. آن‌‌ها تصمیم گرفتند بخش شرقی شهر هانگژو را مرکز فعالیت خود قرار دهند. این بخش سرمایه‌های زیادی از جمله سرمایه‌ی وانگ را جذب کرد؛ از طرفی آسان بودن روند ثبت کسب ‌و کار و مالیات و اجاره‌ی پایین دفتر، به شرکت کمک زیادی کرد. آن‌ها در ۱۷ پروژه در تجارت الکترونیک، اینترنت، بیوتکنولوژی و کشاورزی سرمایه‌گذاری کردند؛ ولی تنها یک پروژه به‌خوبی پیش رفت. بقیه‌ی پروژه‌ها یا کاملا شکست خورده‌اند یا برای بقا می‌جنگند.  

طبق گفته‌ی وانگ، وضعیت سرمایه‌گذاری امسال، کاملا تغییر کرده است. او گفت:

سرمایه‌گذاران اکنون به اعداد و ارقام ما توجه می‌کنند.

مشکل یافتن سرمایه، تنها منحصربه شرکت‌های تازه‌بنیادی مثل East Zhang نیست. یافتن سرمایه تقریبا برای همه شرکت‌های سرمایه‌ی خطرپذیر مشکل شده است.

بانک‌ها به‌ دلیل فشار دولت برای بهبود وضعیت مالی، از سرمایه‌گذاری‌های ریسکی اجتناب می‌کنند. بازار سهام بیمار چین، امسال خسارت‌های مالی زیادی به شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران ثروتمند وارد کرده است. دولت درخصوص منابع مالی غیررسمی و ریسکی چین که باعث جذب سرمایه خطرپذیر زیادی می‌شوند، بسیار سختگیری می‌کند.

طبق گفته‌ی رن وانگ از CEC Capital، حتی شرکت‌های سرمایه‌ی خطرپذیری که سوابق خوبی دارند، نمی‌توانند به اهداف خود برای جمع‌آوری سرمایه دسترسی پیدا کنند. برخی از شرکت‌ها مجبورند به سرمایه‌های کمتری نسبت به سرمایه برنامه‌ریزی‌ شده قناعت کنند.

از طرفی رشد چین در استارتاپ‌ها به‌ دلیل عمومی شدن آن‌ها، به پایان راه خود خواهد رسید. امسال بیش از بیست استارتاپ، قصد فروش سهام خود را به بخش عمومی دارند. معمولا استارتاپ‌ها در آمریکا، تمایلی به عمومی شدن ندارند؛ چراکه آن‌ها به پول بخش خصوصی دسترسی زیادی دارند. چین خانه‌ی بیش از ۷۰ بخش تک‌قسمتی یا استارتاپ با ارزش بالغ بر یک میلیارد دلار است.

وانگ گفت:

جذب سرمایه از سرمایه‌گذاران بخش خطرپذیر، برای شرکت‌های باارزش‌تر هر روز سخت‌تر می‌شود.

وانگ شی‌دانگ برای شروع تازه و بازگرداندن پول سرمایه‌گذاران، آپارتمان و خودروی خود را فروخت. او در حال حاضر پیشنهاد یکی از آشنایان را برای کار برای شرکت پرداخت آنلاین در نیجریه بررسی می‌کند. وانگ در این خصوص گفت:

من یک ماجراجو هستم.