از زمان شکل‌گیری مسابقات فرمول یک در چند دهه‌ی پیش، تیم‌های مهندسی شرکت‌های خودروسازی به‌دنبال عرضه‌ی فناوری پیشرفته‌ی این رقابت‌ها در خودروهای جاده‌ای بوده‌اند. تیم مرسدس بنز پس از قهرمانی‌های سال‌های اخیر در بخش تیمی و راننده‌، به‌زودی این رؤیا را بهتر و کامل‌تر از گذشته به واقعیت تبدیل می‌کند. اَبَرخودروِ جدید مرسدس AMG نزدیک‌ترین نمونه به خودروِ فرمول یک است که با مجور تردد در خیابان‌ها تولید می‌شود.

هایپرکار Mercedes AMG Project One که حالا با نام رسمی Mercedes-AMG One همراه شده، پیش‌نمایش نسل جدید خودروهای جاده‌ای جهان با فناوری خودروهای هیبرید فرمول یک خواهد بود. اَبَرخودروِ موردانتظار مرسدس AMG با قیمت پایه‌ی ۳،۳۰۰،۰۰۰ دلار در اواسط سال ۲۰۲۰ به ۲۷۵ نفر از مشتریانی تحویل داده خواهد شد که هم‌اکنون پیش‌خرید خود را تکمیل کرده‌اند. در این مقاله، تمام اطلاعات لازم درباره‌ی یکی از نمایندگان قدرتمند نسل جدید از هایپرکارهای صنعت خودروسازی جمع‌آوری شده است.

پیشرانه‌ی فرمول یک در خودروِ جاده‌ای

مرسدس AMG One دقیقا از پیشرانه‌ی ۶ سیلندر Vشکل ۱.۶ لیتری توربوشارژ خودروِ فرمول یک لوئیس همیلتون در فصل ۲۰۱۵ استفاده می‌کند. این پیشرانه با نهایت ۱۱،۰۰۰ دوربردقیقه و ۱،۲۰۰ دوربردقیقه در حالت توقف کامل خودرو، محور عقب AMG One را به‌حرکت درمی‌آورد. البته، این پیشرانه در خودروِ فرمول یک تا ۱۴،۰۰۰ دوربردقیقه حرکت می‌کند و در حالت توقف خودرو، عملکردش به ۴،۰۰۰ دوربردقیقه می‌رسد. تیم مهندسی AMG اشاره می‌کند که به‌لطف وجود موتور برقی در سیستم هیبرید به‌منظور چرخاندن سریع توربوشارژر، حساسیت و پاسخ‌گویی پدال گاز AMG One از خودروِ مجهز به پیشرانه‌ی V8 تنفس طبیعی بیشتر است.

علاوه‌براین، اگر موتور برقی به فعال‌کردن سریع توربوشارژرمشغول نباشد، تمام انرژی‌های اضافی و هدررفت را دوباره به سیستم هیبرید بازمی‌گرداند. دقیقا مشابه خودروهای فرمول یک، سیستم هیبرید AMG One به‌دنبال جلوگیری از هدررفتن هرگونه انرژی و سپس، استفاده از آن در شرایط موردنیاز است. درکنار پیشرانه‌ی ۱.۶ لیتری، ۳ موتور برقی با نهایت ۵۰،۰۰۰ دوربردقیقه قرار دارند که هریک می‌توانند ۱۶۰ اسب‌بخار قدرت تولید کنند. یکی از موتورها روی میل‌لنگ و دو موتور دیگر روی یک چرخ محور جلو نصب شده‌اند تا بهترین تورک ویکتورینگ (Torque vectoring) یا گشتاور متغیر در هر چرخ وجود داشته باشد. بسته‌ی باتری لیتیوم‌یون که در پشت صندلی‌ها قرار دارد، تکمیل‌کننده‌ی سیستم محرکه‌ی مرسدس AMG One با حداقل قدرت ۱،۰۰۰ اسب‌بخار است. هنوز مشخصات فنی به‌صورت کامل منتشر نشده؛ اما وجود حالت رانندگی تمام‌برقی تأیید شده است. AMG One در حالت تمام‌برقی که به خودروِ محورجلو تبدیل می‌شود، حداکثر تا ۸۰ کیلومتر حرکت می‌کند.

سرعت‌گیری بهتر از اَبَرخودروهای پورشه و بوگاتی

مرسدس AMG One در زمانی بین ۲ تا ۲.۷ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتربرساعت و کمتر از ۶ ثانیه به سرعت ۲۰۰ کیلومتربرساعت می‌رسد. همچنین، نهایت سرعت این اَبَرخودرو به ۳۵۰ کیلومتربرساعت محدود می‌شود. عملکرد AMG One از سرعت صفر تا ۲۰۰ کیلومتربر‌ساعت خیره‌کننده است. درحقیقت، اَبَرخودروِ مرسدس ۱.۲ ثانیه از پورشه 918 اسپایدر و ۰.۵ ثانیه هم از بوگاتی شیرون، عملکرد بهتری دارد. یکی از هدف‌های اصلی طراحی و تولید AMG One رانندگی پرسرعت و رکوردگیری در پیست‌های مختلف است که به‌زودی با پیداکردن راننده‌ای بادل‌وجرأت، این هایپرکار متفاوت در نوربرگ‌رینگ قطعا جنجال‌آفرین می‌شود. جالب این است که براساس ادعای مدیرعامل AMG، عملکرد این اَبَرخودرو در پیستی با مسافت کوتاه‎تر از جهنم سبز دربرابر خودروِ فرمول یک تفاوت بزرگی ندارد.  

طراحی بدنه به‌زیبایی افزایش عملکرد فنی

تک‌تک بخش‌های بدنه‌ی AMG One با هدف افزایش عملکرد فنی بخش‌های مختلف طراحی شده است. رینگ‌های ۱۰ پره‌ی آلومینیوم یا منیزم با اتصال مرکزی فیبرکربن همراه شده‌اند تا ضریب دِرَگ به‌حداقل برسد. حتی نشان مرسدس بنز روی کاپوت با قلم بادی طراحی می‌شود تا در وزن صرفه‌جویی و مقاومت هوا در برخورد با بدنه کمتر شود. همان‌طورکه انتظار می‌رود، سیستم آیرودینامیک AMG One کاملا هوشمند است و در سپر جلو، ورودی‌های هوای بزرگ با بالچه‌های محرک وجود دارند. بالچه‌های سپر جلو باتوجه‌به شرایط، سرعت، چسبندگی یا خنک‌کنندگی موردنیاز باز‌و‌بسته می‌شوند. در بالای چرخ‌های جلو و روی گِل‌گیرها، چند دریچه‌ هوای کوچک تعبیه شده است. وقتی دانفورس بیشتر روی محور جلو نیاز باشد، این دریچه‌ها بازمی‌شوند و ظاهر AMG One تهاجمی‌تر می‌شود. روی سقف، دریچه‌ی بزرگ ورودی هوا برای پیشرانه جلب‌توجه می‌کند. بین این دریچه و سقف فاصله‌ی کمی قرار دارد که باعث کاهش جریان گردابی و افزایش ورودی هوا به پیشرانه می‌شود.

دو دریچه‌ی کوچک دیگر هم روی پوشش پیشرانه قرار دارند که مسئولیت آن‌ها رساندن هوای سرد به سیستم خنک‌کننده‌ی روغن موتور است. در ادامه‌ی دریچه‌ی هوای سقفی، باله‌ی کوسه‌ای بزرگی طراحی شده که نقش بسیار مهمی در دانفورس محور عقب و ثبات خودرو در سرعت‌های سرسام‌آور و پیچ‌ها دارد. باله‌ی کوسه‌ای پیوندی بین جریان هوا و اسپویلر دوگانه‌ی عقب AMG One هم محسوب می‌شود و اسپویلر عریض عقب به‌صورت برقی بالا‌‌و‌پایین می‌رود. در حالتی که به نهایت دانفورس نیاز باشد، هر دو بخش اسپویلر عقب تا انتها بالا می‌روند. پایان‌بخش سیستم آیرودینامیک AMG One، دیفیوزر بسیار بزرگ عقب است. همان‌طورکه مشخص است، از دماغه تا دیفیوزر عقب این اَبَرخودروِ ارزشمند، برای ایجاد نهایت دانفورس و ثبات در سرعت‌های زیاد با تکیه بر ویژگی‌های آیرودینامیکی طراحی شده است. هنوز عدد رسمی دانفورس AMG One اعلام نشده؛ اما مقدار آن بیشتر از خودروهای مسابقه‌ای کلاس GT3 خواهد بود. تیم مهندسی AMG تأیید کرده که دانفورس بیشتر فشار زیادی به لاستیک‌های استاندارد جاده‌ای خواهد آورد.

فضای داخلی اَبَرخودروِ ۳ میلیون دلاری

فضای داخلی مرسدس AMG One درمقایسه‌با رقیب بریتانیایی‌اش استون مارتین والکری (Valkyrie)، ساده‌تر و آشنا‌تر و راحت‌تر است. درست مانند فورد GT جدید، صندلی‌های این اَبَرخودرو ثابت و به شاسی تمام فیبرکربن متصل هستند و برای ایجاد وضعیت ایده‌آل رانندگی، فرمان و پدال‌ها را باید جلو و عقب برد. روبه‌روی راننده دو نمایشگر ۱۰ اینچی و دو دریچه‌ی سیستم تهویه و فرمان مستطیلی فرمول یک با انواع دکمه‌های کنترلی قرار دارد. مشابه خودروهای اسپرت مدرن، حالت‌های رانندگی AMG One شامل تمام‌برقی و هیبرید و مسابقه‌ ازطریق دکمه‌ی روی فرمان تغییر می‌یابد. سیستم پایداری الکترونیکی حالت اسپرت هم دارد. AMG One مناسب دریفت و حرکات نمایشی نیست؛ ولی می‌توان کاملا سیستم پایداری الکترونیکی را غیرفعال کرد. در بالای کابین، نمایشگر دید‌به‌عقب وجود دارد که تصاویر دوربین نصب‌شده در باله‌ی کوسه‌ای را پخش می‌کند. محفظه‌ی کوچک کنسول مرکزی پایان‌بخش تمام امکانات رفاهی داخلی AMG One است.

عصر جدید اَبَرخودروها

بدون شک، ارزش هیچ قهرمانی بدون وجود رقیب مشخص نمی‌شود. مرسدس AMG One باید با استون مارتین والکری رقابت کند. هر دو خودرو نماینده‌ی فناوری‌های دوران هیبرید فرمول یک هستند؛ اما AMG One نمونه‌ی آشنا‌تر و والکری نمایش آینده‌نگرانه‌تر است. برای صنعت خودروسازی پیروزی محصول مرسدس یا استون مارتین مهم نیست؛ بلکه تولید دو خودروِ متفاوت با قدرت بیشتر از ۱،۰۰۰ اسب‌بخار، سیستم آیرودینامیک پیشرفته، وزن بسیار سبک و اساسا طراحی نسل جدید خودروهای مسابقه‌ای متفاوت مجاز به تردد در خیابان‌ها است. اَبَرخودروهای آینده‌ی آلمان و بریتانیا ادامه‌دهنده‌ی راه مک‌لارن P1 و پورشه 918 اسپایدر و فراری لافراری هستند. باید دید کدام مدل عملکرد بهتری خواهد داشت. آیا مهندسان آلمانی مانند رقابت‌های فرمول یکِ پنج سال اخیر، بازهم پیروز خواهند شد؟