اولین پژوهش درباره‌ی تأثیر دستگاه‌های تلفن همراه بر جنبه‌های گوناگون دورهمی‌های خانوادگی در انگلستان نشان می‌دهد بااینکه کودکان زمان بیشتری را در خانه با والدین خود سپری می‌کنند، اما کل این زمان را برای فعالیت‌های مشترکی نظیر تماشای تلویزیون و خوردن غذا نمی‌گذرانند.

پژوهشگران دانشگاه آکسفورد و واریک دریافتند «تنهایی در جمع خانواده» در فاصله‌ی سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۵ حدود ۳۰ دقیقه در روز افزایش داشته است، درست در همین بازه‌ی زمانی بود که اینترنت خانگی و دستگاه‌های شخصی تلفن همراه نظیر گوشی‌های هوشمند و تبلت به‌سرعت رواج یافتند. بااینکه دستگاه‌های تلفن همراه در همه‌ی دورهمی‌های خانوادگی سال ۲۰۱۵ استفاده می‌شد، اما کاربرد آن‌ها بیشتر در زمان تنهایی در جمع خانواده بوده است.

بااین‌حال پژوهشگران هیچ مدرکی پیدا نکردند که نشان دهد استفاده از تلفن همراه منجر به بروز اختلال در فعالیت‌های مشترک سنتی نظیر غذاخوردن خانوادگی و تماشای تلویزیون در جمع خانواده شده باشد. باوجود نگرانی‌های گسترده درباره‌ی تأثیر استفاده از تلفن همراه در زندگی خانوادگی، میزان وقتی که خانواده‌های انگلیسی با کودکان ۸ تا ۱۶ ساله‌ی خود در فعالیت‌های مشترک صرف می‌کردند، تاحد زیادی بدون تغییر و حدود ۹۰ دقیقه در روز باقی مانده بود.

این پژوهش براساس برنامه‌ی روزانه‌ی حدود ۵۰۰۰ نمونه‌ی ملی شامل ۲۵۰۰ نفر از کودکان و والدین‌شان انجام شده و نتایج آن در ژورنال Marriage and Family منتشر شده است. در سال ۲۰۰۰ به‌طور میانگین کودکان و والدین‌شان ۳۴۷ دقیقه در روز را در یک محل سپری می‌کردند. از این مدت‌زمان، ۹۵ دقیقه زمان تنهایی در جمع خانواده بود و ۸۴ دقیقه به فعالیت‌های مشترکی مثل غذاخوردن یا تماشای تلویزیون اختصاص داشت.

کودکان و والدین‌شان در سال ۲۰۱۵ حدود ۳۷۹ دقیقه را در یک محل می‌گذراندند که این رقم افزایش ۳۲ دقیقه‌ای را نشان می‌داد. ۱۳۶ دقیقه از آن به زمان تنهایی در جمع خانواده و ۸۷ دقیقه برای فعالیت‌های مشترک خانوادگی سپری می‌شد. میزان استفاده از دستگاه‌های تلفن همراه در سال ۲۰۱۵ توسط کودکان و والدین‌شان ۳۸ درصد از کل زمان خانوادگی را به خود اختصاص می‌داد، درحالی‌که ۴۷ درصد به زمان تنهایی در جمع خانواده و ۲۷ درصد به فعالیت‌های مشترک مربوط می‌شد. کودکان ۱۴ تا ۱۶ ساله زمان کمتری را به فعالیت‌های مشترک با پدر و مادر خود و زمان بیشتری را به استفاده از تلفن همراه اختصاص داده بودند و اغلب در زمان تنهایی در جمع خانواده از تلفن همراه استفاده می‌کردند. دکتر کیلیان مولان از مرکز پژوهش تایم یوز می‌گوید:

«تحلیل ما نشان می‌دهد که فضای کلی خانواده بزرگ‌تر شده؛ اما بااینکه کودکان و والدین‌شان در یک مکان قرار دارند، کودکان به‌تنهایی خود در جمع خانواده اشاره کرده‌اند که بیشتر شده است. داده‌های ما دلیل این تغییر را مشخص نکرده‌اند، هرچند پژوهش قبلی به اثر فناوری در جذاب‌تر کردن محیط خانه اشاره دارد که افراد تمایل بیشتری برای گذراندن وقت در آن پیدا کرده‌اند. این احتمال نیز وجود دارد که خانواده‌ها بنابر دلایل امنیتی ترجیح می‌دهند که کودکان در خانه بمانند.

باوجود افزایش زمان تنهایی در جمع خانواده، شاید جای امیدواری باشد که دریافتیم مدت‌زمانی‌ که خانواده‌ها به فعالیت‌های مشترک اختصاص می‌دهند، در فاصله‌ی سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۵ کاهشی نداشته است. این موضوع نشان می‌دهد که والدین همچنان برای جنبه‌های اصلی زندگی خانوادگی سنتی نظیر خوردن غذا درکنار یکدیگر یا سرگرمی‌های مشترک ارزش قائل هستند و تمایل دارند باوجود تغییراتی که فناوری ایجاد کرده است، همچنان این جنبه‌ها را در اولویت قرار دهند.»

دکتر استلا چاتزیثئوچاری از گروه جامعه‌شناسی دانشگاه واریک می‌گوید:

«پژوهش ما برای اولین‌بار سرعت سریع رواج دستگاه‌های تلفن همراه در زندگی خانوادگی را بررسی کرده و دریافته است که کودکان و والدین‌شان حتی زمانی‌که مشغول تماشای تلویزیون یا خوردن غذا درکنار یکدیگر هستند نیز از تلفن همراه و تبلت خود استفاده می‌کنند. طبق این پژوهش، استفاده از تلفن همراه به بخشی از زندگی خانوادگی تبدیل شده است.

بااینکه تغییرات قابل‌توجهی در زمانی‌که اعضای خانواد درکنار یکدیگر و انجام کارهای مشترک می‌گذرانند، پیدا نکردیم، اما این احتمال وجود دارد که تلفن همراه بتواند به حواس‌پرتی افراد هنگام انجام فعالیت‌های خانوادگی بینجامد و درنتیجه نگرانی‌هایی درباره‌ی کیفیت روابط خانوادگی به‌وجود آورد. هرچند باید بگوییم که تلفن همراه شاید بتواند مکمل فعالیت‌های خانوادگی باشد و به کودکان و خردسالان در ایجاد و حفظ رابطه‌ی خود در بیرون از خانه کمک کند. باتوجه به داده‌های ما باید پژوهش‌های بیشتری انجام شود تا بتوان تأثیر استفاده از تلفن همراه در کیفیت تعامل‌های خانوادگی را با دقت بیشتری بررسی کرد.»