شايد آنتونوف آنقدرها هم كه گفته مي‌شد انقلابي در صنايع هوايي محسوب نشود، چرا كه در حقيقت آنتونوف225، نسخه بزرگ شده هواپيماي ترابري ـ نظامي آنتونوف 124 بود. مهندسان اين هواپيماي كوچك نظامي را حدود 12متر كشيده و دو موتور ديگر به آن اضافه كردند. براي توزيع مناسب وزن هواپيما و كل بارش آنتونوف 225 علاوه بر شش موتور با يك پيكربندي كاملا عجيب و غيرمنتظره به 32 چرخ مجهز شد. معمولا فقط چرخ‌هاي جلوي هواپيما قابل چرخش و هدايت‌پذير است، اما در آنتونوف 225 حدود 20 چرخ قابل هدايت وجود دارد: چهار چرخ در جلو (دماغه) هواپيما و 16 چرخ از 28 چرخ باقيمانده در عقب هواپيما. نتيجه اين طرح، ارائه يك هواپيما با قابليت مانور بسيار بالا روي زمين است. مهندسان همچنين براي چالاك ساختن هواپيما در آسمان دم عمودي هواپيما را دوتکه ساختند. دم دوتكه و اصلاح‌شده هواپيما به منظور حفظ قدرت مانور آن هنگام حمل بارهاي بزرگ خارجي (بارهايي كه روي هواپيما قرار مي‌گيرند مانند شاتل فضايي يا نسخه روسي آن، بوران) طراحي شده است.

بايد گفت آنتونوف 225 اولين حضور بين‌المللي خود را با ابعادي بي‌نظير و درخور توجه به همراه شاتل فضايي بوران با فرود در نمايشگاه هوايي پاريس و يك‌سال پس از اولين پرواز بسيار مناسب و درخور عظمت بي‌نظيرش آغاز كرد. هشت ماه پيش از اين شاتل فضايي شوروي كه بوران نام گرفته بود، تاريخ را به نام خودش رقم زد. بوران در يك ماموريت بدون‌سرنشين و در يك پرواز مداري توانست دو بار دور مدار زمين را بچرخد و سپس مثل يك هواپيما بر زمين بنشيند. به‌رغم موفقيت‌آميز بودن اين ماموريت، برنامه بوران به دليل كمبود بودجه به گل نشست. در نتيجه ديگر نيازي به آنتونوف 225 ـ كه ماموريت اصلي آن حمل بوران بود ـ احساس نمي‌شد. در نهايت، اين هواپيماي غول‌پيكر شوروي در نزديكي كي​يف و در خارج از آشيانه پارك شد و موتورهاي آن پذيراي گرد و خاك و بادهاي دائمي شدند.

با فروپاشي اتحاد جماهير شوروي، اكرايني‌ها دوباره نگاهشان به غول دوست‌داشتني جلب شد و به دنبال راهي براي سودآوري از آن بودند. آنتونوف 225 قادر به حمل 250 تن بار بود و هر آنچه براحتي در داخلش جا نمي‌گرفت را روي پشت خود حمل مي‌كرد. اشيايي با قطر 10 متر و طول 70 متر را براحتي مي‌شد در داخل آنتونوف جا داد. بعلاوه سرعت و برد پروازي استثنايي داشت. اين جت بزرگ قادر بود با بار كامل فاصله بين نيويورك تا لس‌آنجلس را بدون وقفه و با سرعتي معادل 804 كيلومتر بر ساعت بپيمايد.با توجه به اين توانايي خيره‌كننده، گروه آنتونوف توانستند يك شريك كاري و تجاري پيدا كنند؛ شركت اكراينيMotor-Sich كه سازنده موتورهاي هواپيما بود. دو گروه به منظور توسعه و احياي آنتونوف و نصب دستگاه‌هاي الكترونيكي و سيستم‌هاي اويونيكي جديد 20 ميليون دلار سرمايه‌گذاري مشترك انجام دادند. اولين نشانه‌هايي كه سرمايه‌گذاران را به بازگشت سرمايه اميدوار كرد، اواخر زمستان 1381 به وقوع پيوست. هواپيما در اولين پرواز تجاري‌اش از فرودگاه اشتوتگارت آلمان به پرواز درآمد تا 216 هزار وعده غذايي را براي سربازان آمريكايي در خليج‌فارس حمل كند. با اين‌كه مريا بزرگ‌ترين هواپيماي جهان است، اما واقعا نمي‌توان آن را سود‌آور دانست، چرا كه تنها زماني از اين هواپيما استفاده مي‌شود كه حجم بار به اندازه‌اي بزرگ باشد كه نتوان آن را در آنتونوف 124 جا داد.تاكنون هيچ درخواستي مبني بر خريد اين هواپيما به شركت هواپيماسازي آنتونوف ارائه نشده است. حقيقت اين است كه استفاده از دو هواپيماي آنتونوف 124 اقتصادي‌تر از به كارگيري مرياست، اما مريا يك ويترين تكنولوژيك براي كمپاني سازنده است كه كوچك‌ترين حركتي توسط آن به تيتر اول روزنامه‌هاي جهان تبديل مي‌شود. پس از زمينگيرشدن آنتونوف 225 سازندگان اميدوار بودند بعدها به‌عنوان پرتاب‌كننده موشك‌هاي فضايي از هوا مورد استفاده قرار گيرد.البته در اين بين نبايد از ظهور هواپيماي جديد شركت ايرباس يعني ايرباس A-380 در سال 2006 غافل شد كه وضع آنتونوف 225 را به چالش كشيده است. ماكزيمم وزن اين هواپيما هنگام بلندشدن 580 تن است كه در مقايسه با ماكزيمم وزن آنتونوف هنگام بلندشدن ـ يعني 600 تن - همچون شبحي روي سر اين غول اكرايني سايه افكنده است. هم‌اكنون پرچم كشور اكراين روي دم اين هواپيما نقش بسته و تحت عنوان UR-82060 به ثبت بين‌المللي رسيده و در فرودگاه حمل و نقل بين‌المللي گاستومل اكراين پارك شده است. گفته مي‌شود ساخت‌وساز دومين آنتونوف 225 طي دهه 80 آغاز شده بود، اما در سال 1994 متوقف شد. با وجود شايعات زياد در مورد ادامه مونتاژ ، ساخت و ساز دومين هواپيما از اين نوع هرگز به پايان نرسيد.