تبادل لینک هوشمند نسل امروزی همچنان به گیج کردن خودروسازان ادامه می‌دهند؛ اما تویوتا تصور می‌کند که با معرفی کراس‌اور کانسپت و خشن خود در نمایشگاه خودروی نیویورک در مسیری صحیح گام برمی‌دارد. این خودروی جدید FT-4X نام دارد که به معنای کراس‌اور چهارچرخ محرک آینده‌ی تویوتا است. این محصول جذاب که از سری لند کروز الهام گرفته است نسل جوان جوامع را که علاقه‌مند به سفرهای آفرود هستند، هدف قرار می‌دهد. تویوتا باور دارد که خودرویی طراحی کرده است که می‌تواند نسل ماجراجوی امروزی را به‌طرف خود جذب کند.
این طرح مفهومی در مرکز تحقیقات و طراحی تویوتا در کالیفرنیا ارائه شده است. طراحان این مرکز چندین ماه از زمان خود را صرف تحقیق در مورد علایق نسل جوان کرده‌اند. این طراحان می‌گویند اکثر تجارب سفرهای کوتاه نسل جدید به ریختن وسایل در پشت خودروهای آفرود خلاصه می‌شود؛ از این رو آنها نیز دست به طراحی یک خودروی کشیده‌تر زده‌اند. این کراس‌اور کشیده‌تر با یک در بزرگ در عقب، یک طراحی خارق‌العاده است که به کاربران اجازه‌ی ورود به خودرو را به دو طریق می‌دهد. کاربران در هنگام استفاده از خودرو در شهر و همچنین داشتن بار اندک از در جلو استفاده می‌کنند و در مسافرت‌های خارج شهر به سراغ در بزرگ عقب می‌روند. دستگیره‌ی در عقب از نوع چرخشی است و به دلیل بزرگ بودن دستگیره، امکان گرفتن آن با دستکش‌های بزرگ زمستانی نیز وجود دارد. دو قلاب قرمزرنگ نیز روی سپر عقب برای مواقع اضطراری نصب شده است. سقف مسطح تقویت‌شده دارای چهار قلاب در اطراف برای حمل بار اضافی به همراه چندین پریز برق به‌منظور تأمین برق موردنیاز در هنگام حضور در چادر در خارج از شهر است.
FT-4X که بر اساس پلتفرم جدید تویوتا با نام TNGA ساخته شده است، از یک تم X مانند استفاده می‌کند که در سرتاسر طراحی این کراس‌اور از جمله جلو، کناره‌ها و عقب دیده می‌شود. همان‌طور که در تصویر مشاهده می‌کنید، FT-4XX در قسمت راننده دارای یک پنجره‌ی شیشه‌ای عمودی است. این شیشه قابل‌حذف یا تعویض با نمونه‌های رنگی یا مات است. جلوپنجره به همراه شکل چراغ‌های LED و سپر جلو ما را به یاد مدل‌های کلاسیک لندکروز می‌اندازد. گلگیرهای بزرگ مشکی‌رنگ بیرون‌زده به خشن‌تر شدن چهره‌ی خودرو کمک کرده و فضای کافی را برای رینگ‌های ۱۸ اینچی با تایرهای 225/55R گودیر تمام فصل فراهم می‌کند.
FT-4X به لطف داشتن قطعات داخلی جداشدنی و چندین محفظه‌ی ذخیره، یک کابین چندکاره محسوب می‌شود. به نور بیشتر احتیاج دارید؟ چراغ داخلی سقف قابل جدا شدن است و می‌تواند نقش چراغ‌قوه را ایفا کند. بطری‌های آب را فراموش کرده‌اید؟ دستگیره‌های آبی‌رنگ را جدا کنید و از آب پر کنید. کیسه‌ی خواب کافی ندارید؟ از کیسه‌ی خواب موجود در قسمت کنسول مرکزی (که نقش دسته‌ی صندلی را ایفا می‌کند) استفاده کنید. صدای اسپیکر تلفن شما به‌اندازه‌ی کافی بلند نیست؟ از سیستم صوتی چندرسانه‌ای جداشدنی در قسمت داشبورد استفاده کنید و از موسیقی لذت ببرید.
ازآنجایی‌که تویوتا باور دارد نسل جوان اکثراً از GPS تلفن همراه خود استفاده می‌کنند، FT-4X را به سیستم ناوبری سنتی مجهز نساخته است. در عوض، طراحان یک پایه‌ی نگهدارنده‌ی گوشی در قسمت بالای صفحه‌نمایش دیجیتالی استوانه‌ای شکل نصب کرده‌اند؛ اما بخش جالب داستان وجود یک دوربین GoPro Hero5 Session در داخل آینه‌ی سمت راننده است.
مخازن ذخیره‌ی سرد و گرم هر دو در قسمت عقب خودرو قرار گرفته‌اند. آنها برای گرم کردن غذا یا حوله و سرد کردن اقلامی نظیر کیسه‌های یخ در نظر گرفته شده‌اند. کنسول مرکزی قابلیت خم شدن به بالا برای انباشتن اقلام کوچک را دارد و از توری‌های ضخیم ساخته شده است که به‌منظور خشک کردن وسایل خیس با کمک یک کانال باریک از جریان هوای ورودی مورداستفاده قرار می‌گیرد. دستگیره‌ی جلو و محفظه‌ی آبی‌رنگ موجود در داشبورد نیز یکی دیگر از مخازن ذخیره به شمار می‌آیند.
تویوتا اتاق خودرو را به سه بخش تقسیم کرده است؛ بخش تمیز خودرو که در قسمت سرنشینان جلو قرار دارد؛ بخش خیس که شامل ردیف دوم می‌شود و مناسب گذاشتن لباس‌ها و کفش‌های خیس است؛ بخش ذخیره که در انتهای خودرو است. کف قسمت ذخیره کاملاً صاف بوده و برای محافظت از بارها دارای چند قلاب قرمزرنگ است. یک محفظه‌ی ذخیره نیز در کف قسمت بار وجود دارد و دسترسی به آن از طریق کشیدن کف به‌طرف بیرون امکانپذیر است.
اگرچه FT-4X هنوز یک کانسپت است، اما تویوتا می‌گوید که می‌تواند نمونه‌ی ۴ سیلندر چهارچرخ محرک این مدل را به تولید برساند. به نظر می‌رسد تویوتا کاملاً در هدف خود جدی است و قصد دارد تا این محصول را به بازار عرضه کند. انتظار می‌رود که سیستم تعلیق در قسمت جلو از نوع مک‌فرسون و در عقب از نوع دو جناقی باشد. ابعاد FT-4X کمی بزرگ‌تر از مدل C-HR است و بر اساس پلتفرم TNGA ساخته شده است. FT-4X با توجه به قابلیت‌های آفرود خود می‌تواند قیمتی در حدود یک تویوتا RAV4 (بین ۲۵ تا ۳۵ هزار دلار) داشته باشد. تویوتا با ساخت این نمونه‌ی مفهومی به دنبال آگاهی از ذائقه‌ی مخاطبان، قبل از عرضه‌ی آن است. به نظر می‌رسد تویوتا برای تبدیل این مدل به واقعیت به ۲۴ تا ۳۶ ماه زمان نیاز داشته باشد.
در حال حاضر، چنین بنظر می‌رسد که رقابت بین تئوری‌ها و تعاریفی که برای استرس بیان می‌شود به یک نبرد واقعی نزدیک می‌شود: نظرات متفاوت با اطمینان و شدت زیاد بیان می‌شوند و افراد زیادی نیز از آنها حمایت می‌کنند؛ چیزی که ماجرا را کمی پیچیده‌تر می‌کند این است که همه‌ی ما به‌گونه‌ای آن را تجربه کرده‌ایم و می‌دانیم استرس چیست. پس تعریفی که برای آن ارائه می‌شود باید واضح باشد؛ اما نیست.
تعریف استرس
هانس سایلی دانشمند کانادیی بود که پدر پایه‌گذاری تحقیقات در مورد استرس به شمار می‌رود. نظر او در سال ۱۹۵۶ این بود که «استرس الزاما «چیز بدی» نیست و بیشتر به این بستگی دارد که شما چطور در برابر آن واکنش نشان دهید. استرسِ یک کار خلاقانه و نشاط برانگیز، مفید است. این در حالی است که همین استرس در کارهایی که منجر به شکست، خرابکاری یا تحقیر می‌شوند، زیان بخش است».
سایلی بر این باور بود که اثرات بیوشیمیایی استرس بدون در نظر گرفتن مثبت یا منفی بودن شرایط، احساس می‌شود.
از آن زمان به بعد تحقیقات بسیاری در این زمینه انجام و ایده‌های بسیاری مطرح شد. در حال حاضر استرس به عنوان «یک چیز بد» در نظر گرفته می‌شود که اثر بیوشیمیایی مضر و طولانی مدتی از آن برجا می‌ماند. این‌ها اثراتی هستند که به ندرت در شرایط مثبت دیده می‌شوند.
پذیرفته‌ترین تعریفی که برای استرس بیان شده این است که استرس نوعی حالت روحی است که در زمانی در افراد ایجاد می‌شود که برآورده کردن یک درخواست، از توانایی‌های شخصی و اجتماعی آنها خارج باشد. به عبارت ساده‌تر حالتی است که در هنگامی که فکر می‌کنیم کنترل امور از دستمان خارج شده، احساس می‌کنیم.
این تعریف اصلی است اما یک استرس غیر ارادی دیگر هم وجود دارد که در واکنش به اتفاق‌های پیش‌بینی نشده بوجود می‌آید. پس می‌توان گفت که واکنش استرسی درون ما بخشی غریزی است و بخشی به طرز تفکر ما بستگی دارد.
جنگ یا گریز
یکی از تحقیقاتی که در سال ۱۹۳۲ توسط والتر کانن درباره استرس اجام شده بود به پاسخ شناخته شده‌ی جنگ یا گریز منتهی شد. نتایج کار او نشان داد که وقتی یک موجود شوکی را تجربه کند، بلافاصله هورمون‌هایی ترشح می‌کند که برای بقا به آن کمک می‌کند.
این پاسخ به عنوان مرحله‌ی اول از «سندرم انطباق عمومی» شناسایی شده که باعث تنظیم پاسخ‌های استرس در جانداران می‌شود.
در انسان‌ها و البته سایر حیوانات این هورمون‌ها باعث می‌شود که یا سریع‌تر بدویم یا قدرتمندتر بجنگیم. هورمون‌ها ضربان قلب و فشار خون را افزایش می‌دهند و اکسیژن و قند خون بیشتری به ماهیچه‌های مهم می‌رسانند. در تلاش برای خنک نگه‌داشتن ماهیچه‌ها عرق کردن را افزایش می‌دهند و کمک می‌کنند تا ماهیچه‌های درگیر ِ جنگ یا گریز مفیدتر و کارآمدتر باشند. خون را از روی پوست بدن به سمت مرکز هدایت می‌کنند تا در هنگام آسیب دیدگی خون کمتری از دست برود. این هورمون‌ها همچنین توجه ما را به رفتارهای خود جلب می‌کنند و از پرت شدن حواس به هرچیز دیگری جلوگیری می‌کنند. در نهایت همه‌ی این اتفاق‌ها به بهبود توانایی زنده ماندن و بقا در مواقعی که جان فرد/حیوان در خطر است، کمک می‌کنند.
تنها اتفاق‌هایی که جان را تهدید می‌کنند محرک چنین واکنش‌هایی نیستند. تقریبا هر زمانی که با چیزی ناخواسته یا پیش‌بینی نشده مواجه می‌شویم یا مواقعی که چیزی ما را از دستیابی به اهدافمان ناامید می‌کند، این واکنش‌ها را تجربه خواهیم کرد. وقتی تهدید کوچک باشد، پاسخ ما نیز کوچک است و با توجه به حجم دغدغه‌ها و استرس‌های روزمره، شاید حتی متوجه آن نیز نشویم.
متاسفانه بسیج شدن بدن برای بقا عوارض منفی به همراه دارد. در این مواقع ما تحریک پذیر، مضطرب و کج خلق می‌شویم. این مساله توانایی کارکردن مفید و کارآمد با سایرین را کاهش می‌دهد. با وجود تپش و لرزش قلب، دقت و کنترل مهارت‌ها دشوار است.
شدت تمرکز ما برای بقا با توانایی ما برای قضاوت‌های درست (از طریق دریافت اطلاعات صحیح از منابع مختلف) تداخل پیدا می‌کند و در نتیجه برای تصمیم‌گیری درست ناتوان‌تر می‌شود.
در زندگی مدرن امروزی شرایط کمی وجود دارد که این پاسخ مفید واقع شود. در بیشتر مواقع آرامش، منطقی بودن و کنترل‌پذیری بهره، مفیدتر هستند.
به عبارت ساده‌تر، ما ترجیح می‌دهیم پاسخ جنگ یا گریز را تحت کنترل قرار دهیم تا بازدهی کاری بیشتری داشته باشیم و این تحت کنترل قرار دادن شرایط از آسیب‌های جسمی و فرسودگی شغلی پیشگیری می‌کند.
توجه
ایده‌ی استرس خوب و استرس بد که توسط هانس سایلی ارائه شده بود، یکی از نخستین تحقیق‌ها درباره استرس بود. سایلی باورد داشت که مقدار کمی استرس، حیوانات و انسان‌ها را به رفتارهای فعالانه‌تر وارد می‌کند و مقدار زیاد استرس بازدهی آنها را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد و تا حدی نابود می‌کند.
از آن زمان تا کنون، افراد بسیاری نتیجه گیری‌های مشابهی انجام داده‌اند ولی واژه «استرس» را با «فشار» جایگزین کرده‌اند. با چنین تعریفی، استرس - به خاطر همه ناراحتی‌ها و آثاری همچون از دست دادن کنترل - در هر شرایط یک «چیز بد» است.
بدین ترتیب، ایده استرس خوب و استرس بد بی معنی است. حتی، در مواردی - مخصوصا وقتی مدیرها برای ایجاد انگیزه از ایده استرس خوب استفاده کنند - می‌تواند مضر هم باشد. چیزی که باید به آن دقت داشت این است که فشار با استرس متفاوت است.
هشدار
استرس می‌تواند پیامدهای بدی برای سلامتی داشته باشد و حتی در حالت بسیار شدید به مرگ منتهی شود. تکنیک‌های مدیریت استرس نتایج موثری در کنترل و کاهش استرس داشته‌اند اما در واقع فقط یک راهنما به شمار می‌روند و بهتر است کسی که از استرس رنج می‌برد با یک متخصص حرفه‌ای در این زمینه مشاوره کند. پیش از هر تغییری در سیستم غذایی یا ورزش سعی کنید با یک مشاور حرفه‌ای سلامتی مشاوره کنید.
یکی از شگفت‌انگیز‌ترین دستاوردهای بشر، تلاش او برای اکتشاف فضا است. بخشی از شگفت‌انگیزی این تلاش به پیچیدگی آن برمیگردد. اکتشاف فضا کار بسیار پیچیده‌ای است؛ چون مسائل زیادی باید حل شود و موانع زیادی مانند وجود خلا در فضا، مشکلات مربوط به مدیریت گرما، دشواری بازگشت دوباره به زمین، ریزشهاب‌سنگ‌ها و اجرام فضایی کوچک، تشعشعات کیهانی و خورشیدی و دشواری‌های مربوط به فراهم کردن امکانات رفاهی در محیط بی‌وزنی باید از سر راه بر داشته شود.
اما بزرگترین مشکل، فراهم کردن انرژی لازم برای پرتاب یک فضاپیما به خارج از جو زمین است. اینجا است که موتور موشک‌ها به کمک ما می‌آیند. ساختن موتور موشک از طرفی آن قدر راحت است که شما می‌توانید یک مدل کوچک از آن را با هزینه‌ی کم ساخته و در حیاط منزل خود به پرواز در آورید. از طرف دیگر تکنولوژی مربوط به ساخت موتور موشک و سیستم تزریق سوخت آنها، آن چنان پیچیده است که تنها سه کشور تاکنون توانسته‌اند انسان را به مدار زمین بفرستند. ما در این مقاله سعی می‌کنیم به چگونگی کارکرد موتور موشک‌ها بپردازیم و همچنین پیچیدگی‌‌های مربوط به آن را شرح دهیم.
طرحواره‌ای از یک موتور عکس‌العملی
وقتی صحبت از موتور می‌شود، اکثر مردم به فکر دوران می‌افتند. برای مثال، موتور بنزینی از نوع رفت و برگشتی در خودرو با تولید انرژی دورانی، چرخ‌ها را به حرکت در می‌آورد. یک موتور الکتریکی انرژی دورانی لازم برای گردش یک فن یا یک دیسک را فراهم می‌کند. یک موتور بخار هم همین کار را انجام می‌دهد، همین طور توربین بخار و بسیاری از توربین‌های گازی.
اما موتور موشک‌ها از اساس با بقیه موتورها فرق دارند. این موتورها از نوع موتورهای واکنشی هستند. اصل اساسی در طراحی این موتورها همان قانون معروف نیوتون است: برای هر کنش، واکنشی برابر با آن و در خلاف جهت آن وجود دارد. در واقع موتور موشک‌ها «جرمی» را در یک جهت پرتاب می‌کنند و از عکس العمل ایجاد شده در جهت مخالف استفاده می‌کنند.
شاید درک این اصل در ابتدا سخت باشد، چون در نگاه اول در موتور موشک‌ها چنین اتفاقی نمی‌افتد. موتور موشک‌ها بیشتر صدا و فشار ایجاد می‌کنند و به نظر نمی‌رسد که چیزی را پرتاب کنند. برای درک بهتر واقعیت در این جا چند نمونه از «پرتاب» را به شما ارائه می‌دهیم:
اگر شما تا کنون با اسلحه و به‌خصوص با اسلحه‌ی کالیبر بالا شلیک کرده باشید، به احتمال زیاد با مفهوم لگد آشنا شده‌اید. به این معنی که شما وقتی با اسلحه شلیک می‌کنید، اسلحه نیروی زیادی به شانه‌ی شما به سمت عقب ایجاد می‌کند. این لگد زدن همان «واکنش» است. برای مثال یک شات‌گان گلوله‌ای فلزی با جرم تقریبا ۴۰ گرم را با سرعت ۱۲۰۰ کیلومتر بر ساعت پرتاب می‌کند و شانه‌ی شما واکنش ایجاد شده توسط این کنش را دریافت می‌کند. حال اگر شما هنگام شلیک اسلحه روی تخته اسکیت بایستید، نیروی وارد شده به شانه، می‌تواند شما را به سمت عقب به حرکت درآورد، درست مانند کاری که یک موتور موشک انجام می دهد.
اغلب در هنگام آتش‌سوزی از شلنگ‌های آب پرفشار استفاده می‌شود. این شلنگ‌های بزرگ مقدار زیادی آب را با سرعت زیاد پرتاب می‌کنند و حتما متوجه شده‌اید که برای ثابت نگه داشتن چنین شلنگی به نیروی زیادی نیاز است به نحوی که چندین آتش‌نشان این کار را انجام می‌دهند. شلنگ همان کار موتور موشک را انجام می‌دهد. جرمی از آن با سرعت زیاد پرتاب می‌شود و آتش‌نشانان با استفاده از نیرو و وزن خود در مقابل عکس‌العمل آن می‌ایستند. اگر آنها شلنگ آتش‌نشانی را رها کنند، با نیروی فوق‌العاده‌ای می‌تواند اشیای پیرامون خود را در هم بشکند. اگر آتش‌نشان‌ها هنگام باز شدن شیرهای متصل به شلنگ‌ها روی تخته اسکیت ایستاده باشند، در لحظه‌ی خارج شدن آب از دهانه‌ی شلنگ، با سرعت زیاد به سمت عقب به حرکت در خواهند آمد.
اگر شما یک بادکنک را باد کنید و آن را رها کنید، با خروج هوا از آن، شروع به پرواز می‌کند. با این کار شما یک نوع موتور موشک می‌سازید. در این مثال، چیزی که پرتاب می‌شود، مولکول‌های هوای درون بادکنک است. بر خلاف عقیده‌ی بسیاری از مردم، مولکول‌های هوا هم جرم دارند و به همین دلیل بادکنک در خلاف جهت پرتاب آنها پرواز می‌کند.
عمل و عکس‌العمل
تصویر زیر، عکسی از نمای نزدیک از موتور اصلی شاتل در هنگام انجام آزمایش در مرکز فضایی John C. Stennis است که توسط یک دوربین کنترل از راه دور گرفته شده است.
فرض کنیم که شما لباس فضایی پوشیده‌اید و در کنار شاتل در فضا معلق هستید. چنین فرض کنید که در دست خود یک توپ بیس‌بال دارید. اگر شما توپ بیس‌بال را پرتاب کنید، بدن شما با حرکت کردن در خلاف جهت توپ، عکس العمل نشان خواهد داد. معیارهایی که بر سرعت عکس‌العمل بدن شما کنترل دارند، عبارت هستند از جرم توپی که شما پرتاب می‌کنید و همچنین میزان شتابی که به آن اعمال می‌کنید. می‌دانیم که حاصلضرب جرم در شتاب، برابر است با نیرو. (f = m * a). هر نیرویی که شما به توپ اعمال کنید، همان مقدار نیرو در خلاف جهت نیروی اولیه به بدن شما اعمال خواهد شد.
حال بیایید فرض کنیم که توپ بیس‌بال جرمی برابر با ۴۵۰ گرم دارد و شما توپ را با سرعت ۳۳ کیلومتر بر ساعت پرتاب می‌کنید. جرم خود شما به همراه لباس و تجهیزات نیز ۴۵ کیلوگرم است (باید اشاره کنیم که تمام فرض‌های در نظر گرفته شده برای جرم اشیا و انسان در اینجا اعدادی هستند که صرفا برای مثال آورده شده‌اند و به طور خاص نمی‌توانیم در مورد یک موشک یا فضانورد خاص به آن استناد کنیم). به عبارت دیگر شما توسط ماهیچه‌ی بازوی خود شتابی به توپ بیس‌بال می‌دهید که سرعت آن را به ۳۳ کیلومتر بر ساعت می‌رساند. بدن شما به این کنش، عکس‌العمل نشان می‌دهد؛ اما از طرفی نباید فراموش کنیم که جرم آن ۱۰۰ برابر جرم توپ است. بنابراین بدن شما با سرعتی معادل یک صدم سرعت توپ در جهت مخالف حرکت خواهد کرد، یعنی با سرعت ۰.۳۳ کیلومتر بر ساعت.
اگر شما می‌خواهید نیروی پیشرانش بیشتری تولید کنید، می‌توانید دو کار انجام دهید: جرم پرتابه را بیشتر کنید یا شتاب را افزایش دهید. شما می‌توانید توپ سنگین‌تری را پرتاب کنید یا این که چند توپ بیس‌بال را پشت سر هم پرتاب کنید (افزایش جرم)، همین‌طور شما می‌توانید توپ بیس‌بال را سریع‌تر پرتاب کنید (شتاب آن را بیشتر کنید). این تمام کاری است که شما می‌توانید انجام دهید.
موتور موشک اساسا جرم پرتابی را به صورت گاز پرفشار پرتاب می‌کند. موتور، جرم گاز را در یک جهت پرتاب می‌کند و از عکس‌العمل آن برای پیش‌رفتن در جهت مخالف استفاده می‌کند. جرم پرتابی همان جرم سوختی است که موشک حمل می‌کند. فرآیند احتراق سوخت باعث شتاب‌گیری جرم سوخت می‌شود که در نتیجه با سرعت زیاد از خروجی موتور به بیرون پرتاب می‌شود. این مسئله که سوخت جامد یا مایع در طی فرایند احتراق تبدیل به گاز می‌شوند، باعث تغییر جرم پرتابی نمی‌شود. اگر شما یک کیلوگرم سوخت را بسوزانید، یک کیلوگرم گاز با دمای بالا از خروجی موتور به بیرون با سرعت زیاد پرتاب می‌شود. حالت سوخت تغییر می‌کند؛ اما جرم نه. فرایند احتراق باعث شتاب‌گیری جرم می‌شود. در بخش بعدی در مورد پیشرانش بیشتر یاد می‌گیریم.
پیشرانش
قدرت یک موتور موشک نیروی پیشرانش نامیده می‌شود. واحد نیرو در سیستم متریک، نیوتون است. یکی از مسائل جالب در مورد موشک‌ها این است که آنها باید جرم پرتابی را با خود حمل کنند و در هنگام پرتاب از جرم آنها و در نتیجه جرمی که نیروی عکس‌العمل روی آن اعمال می‌شود، کاسته خواهد شد. یعنی جرم کل موشک در حین احتراق متغیر خواهد بود، درست مانند این که شما باید کیسه‌ی حاوی توپ‌های بیس‌بال را با خود داشته باشید. در هنگام پرتاب اولین توپ، نیروی عکس‌العمل روی جرم شما به اضافه‌ی جرم کیسه اثر خواهد کرد. در پرتاب دومین توپ نیز این گونه خواهد بود؛ اما جرم کیسه‌ی حاوی توپ‌ها اکنون کمتر شده است. حالا فرض کنید که شما می‌خواهید نیروی پیشرانشی معادل ۴۴۴ نیوتون برای مدت یک ساعت تولید کنید و می‌خواهید این کار را با پرتاب توپ‌های ۴۵۰ گرمی با سرعت ۳۳۷۰ کیلومتر بر ساعت انجام دهید. این سخن به این معنی است که شما باید ۳۶۰۰ توپ ۴۵۰ گرمی داشته باشید (چون هر ساعت ۳۶۰۰ ثانیه است).
اکنون به این نکته توجه کنید که جرم شما در لباس فضایی تنها ۴۵ کیلوگرم بود. واضح است که جرم سوخت مورد نیاز برای حرکت شما بسیار بیشتر از وزن خود شما است. در واقع جرم سوخت ۳۶ برابر بار مفید در این مثال است. این موضوع در دنیای واقعی نیز صادق است. به همین دلیل است که شما برای بردن یک انسان به فضا به یک موشک بزرگ با سوخت زیاد احتیاج دارید. اگر ویدیویی پرتاب شاتل‌های فضایی را دیده باشید، می‌دانید که شیء پرتابی از سه بخش تشکیل می‌شود:
- مدارگرد
- مخزن سوخت بزرگ بیرونی
- دو مخزن سوخت اضافی در دو سوی مخزن اصلی (SRBs)
جرم خالص مدار گرد حدود ۷۵ هزار کیلوگرم است. مخزن سوخت اصلی حدود ۳۵ هزار کیلوگرم جرم دارد و دو مخزن مجاور آن نیز هر کدام به صورت خالی جرمی معادل ۸۴ هزار کیلوگرم دارند. این مخازن باید با سوخت پر شوند. هر کدام از مخازن مجاور (SRB) در حدود ۵۰۰ هزار کیلوگرم سوخت در خود جای می‌دهند. ظرفیت سوخت‌گیری مخزن بیرونی اصلی ۵۴۱ هزار لیتر اکسیژن مایع (با جرم ۶۱۶ هزار کیلوگرم) و ۱،۴۵۰۰،۰۰ لیتر هیدروژن مایع (با جرم ۱۰۲ هزار کیلوگرم) است. کل جرم پرتابی، شامل شاتل، مخزن اصلی و SRBها در حدود ۲ میلیون کیلوگرم می‌شود. ۲ میلیون کیلوگرم برای رساندن محموله‌ی ۷۵ هزار کیلوگرمی به مدار. البته باید گفت که بار قابل حمل توسط شاتل در حدود ۳۰ هزار کیلوگرم است (با ابعاد حداکثر ۵ در ۲۰ متر)؛ اما در هر صورت تفاوت بسیار زیادی وجود دارد و جرم سوخت تقریبا ۲۰ برابر جرم مدارگرد است.
تمام این سوخت با سرعتی در حدود ۱۰ هزار کیلومتر در ساعت به بیرون پرتاب می‌شود (سرعت گاز خروجی از موتورهای واکنش شیمیایی بین ۸ هزار تا ۱۶ هزار کیلومتردرساعت است) و مدت زمان احتراق SRBها در هر پرتاب ۲ دقیقه است. هر کدام از آنها ۱۴ میلیون و ۶۰۰ هزار نیوتون نیروی پیشرانش تولید می‌کنند. سه موتور اصلی (که از مخزن سوخت اصلی تغذیه می‌شوند) به مدت ۸ دقیقه کار می‌کنند و هر کدام از آنها حین احتراق ۱،۶۰۰،۰۰۰ نیوتون نیروی پیشرانش تولید می‌کنند. در قسمت بعدی به ترکیب سوخت جامد موشک‌ها خواهیم پرداخت.
موشک سوخت جامد: ترکیب سوخت
موتور موشک‌های سوخت جامد اولین نوع از موشک‌ها بودند که به دست انسان ساخته شدند. آنها تقریبا صد سال پیش در چین اختراع شدند و تا کنون نیز به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند. بخشی از سرود ملی آمریکا که در اوایل قرن ۱۹ نوشته شده است، به استفاده از موشک برای حمل بمب یا مواد آتش‌زا اشاره دارد. پس می‌توانید ببینید که استفاده از موشک‌ها به قرن‌ها پیش برمیگردد.
ایده‌ی اصلی تولید یک موشک سوخت جامد ساده است. شما باید سوختی داشته باشید که به سرعت بسوزد؛ اما منفجر نشود. همان‌طور که شما احتمالا می‌دانید، باروت قابلیت انفجار دارد. باروت از ۷۵ درصد نیترات، ۱۵ درصد کربن و ۱۰ درصد سولفور تشکیل یافته است. ما نمی‌خواهیم که چنین سوختی در موتور موشک منفجر شود، پس باید ترکیب آن را به این طریق تغییر دهیم: ۷۲ درصد نیترات، ۲۴ درصد کربن و ۴ درصد سولفور. در این حالت سوخت شما دیگر باروت نخواهد بود، بلکه تبدیل به سوخت جامد موشک می‌شود. این نوع ترکیب شیمیایی به سرعت می‌سوزد و اگر به درستی بارگزاری شود، منفجر نمی‌شود.
در تصویر بالا در سمت چپ شما موتور موشک درست پیش از احتراق را می‌بینید. سوخت جامد با رنگ سبز نشان داده شده است. نحوه‌ی بارگذاری سوخت به صورت استوانه‌ای است که یک سوراخ طویل در میانه‌ی آن دریل شده است. زمانی که سوخت دچار حریق می‌شود، در طول سوراخ یا کانال ایجاد شده می‌سوزد. نحوه‌ی مصرف سوخت از داخل به بیرون و به سمت جداره‌ی موشک است. در یک موشک کوچک شاید مدت زمان فرایند سوختن سوخت جامد از درون به بیرون کمتر از یک ثانیه به طول بکشد. در رانشگر موشک‌های شاتل که حاوی میلیون‌ها کیلوگرم سوخت هستند، این فرایند دو دقیقه طول می‌کشد.
موشک‌های سوخت جامد: شکل کانال
وقتی شما در مورد موشک‌های سوخت جامد پیشرفته بخواهید مطلبی بخوانید، ممکن است با چنین پاراگرافی روبه‌رو شوید که از سایت ناسا تهیه شده است:
ترکیب شیمیایی پیشران در هر یک از موتورهای SRB متشکل از پرکلرات آمونیوم (اکسیدکننده، ۶۹.۶ درصد وزن ترکیب سوختی)، آلومینیوم (سوخت، ۱۶ درصد ترکیب)، اکسید آهن (کاتالیست، ۰.۴ درصد)، یک پلیمر (نوعی چسب که ترکیب را نگه می‌دارد، ۱۲.۰۴ درصد) و عامل سخت کننده‌ی اپکسی (۱.۹۶ درصد) است. شکل ترکیب پیشران به صورت یک سوراخ ستارهای ۱۱ گوشه در قسمت جلویی موتور و به صورت مخروط ناقص دوتایی در انتهای آن است. چنین شکلی باعث می‌شود تا در شروع احتراق، نیروی پیشرانش زیادی تولید شود و سپس میزان آن را بعد از ۵۰ ثانیه تا یک سوم کاهش دهد. این کار باعث می‌شود که تنش وارد شده به محموله در اوج فشار دینامیکی کنترل شود.
این نوشته نه تنها ترکیب سوخت جامد را توضیح می‌دهد؛ بلکه شکل کانال ایجاد شده در داخل سوخت جامد را نیز توضیح می‌دهد: یک ستاره‌ی ۱۱ گوشه‌ای، همانند شکل زیر:
هدف از انجام این کار افزایش مساحت جانبی کانال و در نتیجه افزایش ناحیه‌ی احتراق است تا میزان پیشرانش تولیدی زیاد شود. با ادامه‌ی احتراق سوخت، سوراخ ستارهای شکل تبدیل به یک دایره‌ی ساده می‌شود. در SRBها این کار باعث تولید نیروی پیشرانش زیاد در ابتدای احتراق و کاهش میزان آن در اواسط پرواز می‌شود.
موتور موشک‌های سوخت جامد چند مزیت مهم دارند: سادگی، هزینه‌ی پایین و امنیت؛ اما در کنار این‌ها دو عیب بزرگ هم دارند: نداشتن کنترل روی نیروی پیشرانش و اینکه بعد از شروع احتراق، نمی‌توان موتور را خاموش کرد یا دوباره راه‌اندازی کرد.
این ایرادات باعث می‌شود که موشک‌های سوخت جامد برای ماموریت‌های کوتاه مدت (همانند موشک‌های نظامی) یا برای سیستم‌های تقویت کننده مناسب باشند. اگر می‌خواهید که کنترل موتور را در دست داشته باشید باید از سیستم پیشرانش مایع استفاده کنید. در بخش بعدی درباره این مورد و سایر موضوعات توضیح می‌دهیم.
موشک‌های سوخت مایع
تصویر فوق، رابرت اچ. گودارد (Robert H. Goddard) و موشک سوخت اکسیژن-بنزینی او را نشان می‌دهد که در ۱۶ مارس ۱۹۲۶ پرتاب شد. این موشک تنها ۲.۵ ثانیه پرواز کرد و پس از رسیدن به ارتفاع ۱۴ متری، در یک مزرعه‌ی کلم، ۷۰ متر دورتر فرود آمد.
در سال ۱۹۲۶، رابرت گودارد اولین نفری بود که یک موشک سوخت مایع را به پرواز درآورد. موتور موشک او از اکسیژن مایع و بنزین استفاده می‌کرد. او همچنین تعدادی از مسائل اصلی در مورد طراحی موتور چنین موشک‌هایی را از قبیل مکانیزم برخواستن از زمین، سیستم خنک‌کننده و سیستم کنترل مسیر حرکت حل کرد. همین مسائل هستند که موشک‌های سوخت مایع را پیچیده می‌کنند.
ایده‌ی پشت موشک‌های سوخت مایع بسیار ساده است. در بسیاری از موتورها، سوخت و اکسیدکننده (برای مثال بنزین و اکسیژن مایع) به درون یک محفظه‌ی احتراق فرستاده می‌شوند. در طی فرایند احتراق، جریانی از گازهای بسیار داغ با سرعت زیاد ایجاد می‌شود. این گازها با حرکت درون نازل سرعت بیشتری می‌گیرند (سرعت معمول گازهای خروجی از چنین موتورهایی بین ۸۰۰۰ تا ۱۶ هزار کیلومتربرساعت است) و موتور را ترک می‌کنند. در شکل ساده‌شده‌ی زیر اصول و اجزای اصلی این فرایند را می‌توانید ببینید.
این شکل البته تمام پیچیدگی‌ها یک موتور سوخت مایع واقعی را نشان نمی‌دهد. برای مثال اغلب اکسیدکننده یا خود سوخت به صورت گازهای سردی هستند که به صورت مایع در می‌آیند؛ مانند هیدروبژن مایع و اکسیژن مایع. یکی از بزرگترین مشکلات موتورهای با سوخت مایع، سرد کردن محفظه‌ی احتراق و نازل است. بنابراین ابتدا مایع سرد به دور نواحی بسیار داغ می‌چرخد تا آنها را سرد کند. پمپ‌ها نیز باید فشار زیادی را برای غلبه بر فشار ایجاد شده توسط احتراق در داخل محفظه‌ی احتراق ایجاد کنند. موتور اصلی شاتل فضایی در واقع سیستم پمپاژ دو مرحله‌ای دارد و برای به حرکت در آوردن مرحله‌ی دوم از احتراق سوخت استفاده می‌کند. سیستم‌های پمپاژ و سرد کننده باعث می‌شوند که یک موتور سوخت مایع بیشتر شبیه یک پروژه‌ی لوله‌کشی بزرگ نامنظم شود.
از ترکیبات سوختی مختلفی در موتور موشک‌های سوخت مایع استفاده می‌شود. از جمله: اکسیژن مایع و هیدروژن مایعاستفاده شده در موتور اصلی شاتل فضایی، بنزین و اکسیژن مایع استفاده شده در نمونه‌های اولیه موشک‌ها، نفت سفید و اکسیژن مایع استفاده شده در مرحله‌ی اول تقویت‌کننده‌های سترن ۵ در برنامه‌ی آپولو، الکل و اکسیژن مایع استفاده شده در موشک v2 آلمان، نیتروژن تتروکسید استفاده شده در موتورهای کاسینی.
نسل جدید موتور موشک‌ها
تصویر زیر مربوط به موتور یون زنون است که در یک محفظه‌ی خلا توسط آزمایشگاه پیشرانش جت (JPL) ناسا مورد آزمایش قرار گرفته است. در این تصویر رنگ آبی خارج شده از موتور مربوط به اتم‌های باردار است. موتورهای سوخت یونی اولین نوع از موتورهای سوخت غیر شیمیایی هستند که در یکی از قسمت‌های اصلی فضاپیما مورد استفاده قرار خواهند گرفت.
ما به دیدن موتورهای سوخت شیمیایی عادت کرده‌ایم. موتورهایی که با سوزاندن سوخت خود نیروی پیشرانش لازم را تولید می‌کنند. با این حال روش‌های دیگری برای تولید پیشرانش وجود دارد. هر سیستمی که منجر به پرتاب سریع جرم شود، می‌تواند پیشرانش تولید کند. اگر شما روشی برای سریع پرتاب کردن توپ‌های بیس‌بال بیابید، کارتان راه می‌افتد. تنها مشکل چنین نگرشی خروجی موتور است یا همان توپ‌هایی که پرتاب می‌شود. این خروجی وارد فضا می‌شود و می‌تواند روی آن تاثیر بگذارد. به همین دلیل است که دانشمندان به استفاده از موتورهایی که خروجی آنها گاز است، علاقه دارند.
بسیاری از موتورها بسیار کوچک هستند. برای مثال نیاز نیست موتورهایی که برای تنظیم ماهواره‌ها به کار می‌روند، نیروی پیشرانش زیادی تولید کنند. نوعی از موتورهای مورد استفاده در ماهواره هیچ نوع سوختی ندارند. در این موتورها گاز نیتروژن است که با سرعت از نازل‌های تعبیه شده خارج می‌شود و باعث تولید پیشرانش می‌شود. این گونه پیشرانه‌ها در سیستم مانور دستی شاتل نیز استفاده شده‌اند.
دانشمندان در تلاش هستند تا با تولید نوع جدیدی از موتورها، نیروی پیشرانش لازم را از طریق پرتاب یون‌ها یا ذرات اتمی با سرعت زیاد و با کارامدی بالا تولید کنند. فضاپیمای Deep Space-1 ناسا اولین وسیله‌ای بود که از موتورهای یونی برای تولید نیروی پیشرانش استفاد کرد.
مسلما فناوری موشک‌ها همانند همه‌ی زمینه‌های فنی مهندسی دیگر، به‌طور دائم در حال رشد و تغییر است. ایده‌های جدید در کنار پیشرفت روزافزون فناوری‌های ساخت باعث هموارتر شدن راه سفرهای فضایی و کاهش هزینه‌های آنها خواهند شد.
گروهی از پژوهشگران در ایالات متحده اعلام کرده‌اند که موفق به ساخت سیالی با جرم منفی در آزمایشگاه شده‌اند و این ماده دقیقا به اندازه‌ی نامی که دارد، شگفت‌آور به نظر می‌رسد.
اگر بخواهیم کمی روی تعبیر جرم منفی دقیق‌تر شویم، می‌توانیم چنین اشاره کنیم که در سیال اخیر، بر خلاف تقریبا هر جسم فیزیکی شناخته شده‌ی دیگر، هنگامی که شما به آن فشاری وارد کنید، سیال به جای حرکت به سوی جلو، به سمت عقب شتاب خواهد گرفت. چنین پدیده‌ی عجیبی می‌تواند دانشمندان را در پی بردن به سازوکار برخی از فرایندهای عجیبی که در سیاه‌چاله‌ها و ستاره‌های نوترونی اتفاق می افتد، کمک کند.
اما بهتر است در اینجا یک گام به عقب بازگردیم؛ پرسش اصلی این است که ماده چگونه می‌تواند دارای جرم منفی باشد؟ در حالت فرضی، ماده باید قادر به داشتن جرم منفی به همان شیوه‌ای باشد که یک بار الکتریکی طبق آن عمل می‌کند و می‌تواند صورت منفی یا مثبت باشد.
تحلیل فوق روی کاغذ منطقی به نظر می‌رسد؛ اما هنوز در جهان علم روی این موضوع بحث وجود دارد که آیا اشیا واقعا می‌توانند بدون اینکه قوانین فیزیکی موجود را نقض کنند، دارای جرم منفی باشند؟ این سوال از چیزهایی است که ما انسان‌های کم‌اهمیت و ناچیز در این جهان بی‌پایان هنوز نتوانسته‌ایم به طور مطمین و دقیق در موردش به نتیجه‌ی یا توجیه قانع‌کننده‌ای برسیم.
بر پایه‌ی قانون دوم نیوتن که آن را اغلب با فرمول F = MA بیان می‌کنند، نیرو برابر است با حاصلضرب جرم جسم در شتاب آن. اگر ما آن را به صورتی بازنویسی کنیم که در آن شتاب برابر با نیروی مورد نظر تقسیم بر جرم جسم باشد و در این رابطه مقدار جرم را منفی قرار دهیم، در آن صورت نتیجه‌ی ما شتاب منفی خواهد بود. برای این حالت می‌توانید یک لیوان در حالت حرکت روی میز را تصور کنید که شما برای لحظه‌ای دستتان را در مسیرش قرار می‌دهید و در آن لحظه یک نیرو به دست شما وارد می‌شود.
با این حال، تنها به خاطر اینکه این پدیده برای ما عجیب به نظر می‌رسد، نمی‌توان نتیجه گرفت که وقوع آن ناممکن است. این در حالی است که در تحقیقات نظری انجام شده در گذشته هم برخی شواهد اولیه مبنی بر اینکه جرم منفی می‌تواند در جهان ما بدون نقض کردن نظریه‌ی نسبیت عام وجود داشته باشد، ارایه داده شده است.
علاوه بر آن، بسیاری از فیزیکدانان بر این باروند که جرم منفی می‌تواند با برخی از پدیده‌های عجیبی که ما در جهان شناسایی کرده‌ایم نیز ارتباط داشته باشد؛ پدیده‌هایی مانند انرژی تاریک، سیاه‌چاله‌ها و ستاره‌های نوترونی.
به عنوان یک نتیجه از گفته‌های فوق می‌توان گفت که محققان فعالانه در تلاشند تا جرم منفی را در آزمایشگاه بازسازی کنند و در این مسیر به برخی موفقیت‌های اولیه نیز رسیده‌اند.
اما در حال حاضر محققان دانشگاه ایالتی واشنگتن اعلام کرده‌اند که توانسته‌اند اتم‌های فوق سرد شده‌ی یک سیال را به شرایطی برسانند که رفتارهایی همانند مشخصه‌های جرم منفی از خود نشان دهد. آنها همچنین پیشنهاد داده‌اند که ماده‌ی اخیر در نهایت می‌تواند برای مطالعه‌ی برخی از پدیده‌های عجیبی که در اعماق کیهان روی می‌دهند نیز مورد استفاده قرار گیرد. مایکل فوربس، یکی از محققان در این باره می‌گوید:
آنچه که در اینجا برای اولین بار رخ داده، این است که ما کنترل مناسبی روی ماهیت این جرم منفی داریم؛ بدون اینکه پیچیدگی خاص دیگری پیش رویمان باشد.
تیم پژوهشی برای ایجاد این سیال عجیب، از لیزر برای خنک کردن اتم‌های روبیدیم تا دمای اندکی بالاتر از صفر مطلق استفاده کردند تا به این ترتیب فرایندی را صورت دهند که به نام چگالش بوز-اینشتین شناخته شده است.
در حالت فوق، ذرات به صورت فو‌ق‌العاده آرام حرکت کرده و به جای تبعیت از اصول فیزیک کلاسیک، از اصول عجیب مکانیک کوانتومی پیروی می‌کنند. پیروی از اصول مکانیک کوانتومی بدین معنی است که آنها شروع به نشان دادن رفتاری موج‌گونه از خود می‌کنند و مکان دقیق آنها در لحظه نیز به طور دقیق مشخص نمی‌شود.
ذرات همچنین تمایل به همگام‌سازی و حرکت به طور یکپارچه پیدا می‌کنند و در این روند، پدیده‌ای را تشکیل می‌دهند که از آن به عنوان ابرشاره یاد می‌شود. ابرشاره ماده‌ای است که بدون از دست دادن انرژی در اثر اصطکاک جریان می‌یابد.
این تیم از لیزر برای حفظ این ابرشاره در دماهای یخ‌زده و همچنین به منظور محبوس داشتن آن در یک میدان کوچک کاسه‌مانند با پهنای کمتر از ۱۰۰ میکرون استفاده کردند.
ابرشاره در آن فضا دارای جرم معمولی بوده و این حالت تا جایی که چگالش بوز-اینشتین روی می‌دهد نیز پابرجا بود. اما پس از آن مرحله تیم پژوهشی تصمیم به «گریز دادن» یا تحت فشار قرار دادن سیال کردند.
آنها با استفاده از مجموعه‌ی ثانویه‌ای از لیزرهای ویژه، اتم را به سمت جلو و عقب تحت ضربه‌هایی قرار دادند تا آنها را مجبور به تغییر چرخششان کرده و باعث شکستن میدان کاسه‌مانند شده و در نهایت حالتی را برای روبیدیوم به وجود آورند که با چنان شتابی از این میدان خارج شود که ما آن را دارای جرم منفی تلقی کنیم. فوربس می‌گوید:
هنگامی که شما به آن فشار وارد می‌کنید (آن را هل می‌دهید)، این ماده به سمت عقب شتاب می‌گیرد. به نظر می‌رسد که روبیدیم همانند یک دیوار نامرئی عمل می‌کند.
پژوهشگران همچنین اعلام کرده‌اند که یافته‌های آنها پیرامون جرم منفی، یافته‌های سایر گروه‌ها در پژوهش‌های گذشته را تایید می‌کند. در عین حال باید دید که آیا این ابرشاره‌ی فرار به اندازه کافی برای تست کردن برخی از پیشنهادات بسیار عجیب در مورد جرم منفی در آزمایشگاه قابل اعتماد و دقیق خواهد بود یا خیر؛ و قبل از اینکه ما بیش از حد هیجان‌زده شویم، بهتر است که منتظر بمانیم تا گروه‌های دیگر نیز موفق به تکرار نتایج فوق به طور مستقل شوند.
اما نتایج تحقیقات در حال حاضر در مجله‌ی تخصصی فیزیکال ریویو لترز منتشر شده است و برای افرادی که بخواهند در مورد آن بیشتر مطالعه کنند، در دسترس است. بنابراین امیدواریم که نتایج این آزمایش به زودی توسط سایر گروه‌ها هم تایید و تکرار شود.
به هر حال از یک چیز مطمینیم؛ اینکه فیزیک فقط در حال عجیب‌تر شدن است و ما برای دیدن اینکه در آینده چه اتفاقی می‌افتد بسیار هیجان‌زده هستیم.
ناسا جدیدترین نقشه از روشنایی‌های شب کره‌زمین را منتشر کرده است.
به نقل از ناسا، این نقشه جدید از ترکیب نقشه‌هایی که از روشنایی شب در سال‌های گذشته از زمین گرفته شده بود بوجود آمده است.
محققان ناسا راه‌های مختلفی برای نقشه‌برداری از تابش، پراکندگی و انعکاس نور که در سطح زمین و اقیانوس‌ها وجود داشت را امتحان کردند.
از روی روشنایی‌هایی که در این نقشه وجود دارد می‌توان پراکندگی سکونت افراد در مناطق مختلف کره زمین را بررسی کرد.
این محققان با ترکیب و ارتقا تصاویر و نقشه‌های پیشین توانستند واضح‌ترین نقشه از روشنایی شب کره زمین را ایجاد کنند.
لازم به ذکر است که این نقشه با ترکیب داده‌هایی که از فصول مختلف سال تهیه شده بود،ایجاد شده است.
دبیر نخستین کنفرانس بین‌المللی اینترنت اشیاء با اشاره به اینکه انقلاب فناوری نوین را اینترنت اشیا ایجاد خواهد کرد، گفت: اینترنت اشیا در کشور هم فرصت شغلی و هم فرصت صادراتی عظیمی ایجاد خواهد کرد و در این زمینه خیلی از دنیا عقب نیستیم.
سید امیرحسن منجمی در نشست خبری اولین کنفرانس بین‌المللی اشیاء در دانشگاه اصفهان اظهار کرد: موضوع اینترنت اشیاء یک مبحث جدید است اما در جهان جای خود را باز کرده و امروز گردش مالی چند صد میلیارد دلاری برایش متصور شده‌اند.
وی با بیان اینکه چندین انقلاب فناوری در حوزه IT دنیا موجب تغییر عظیم شده است، ادامه داد: ابتدا در 30 سال گذشته انقلاب فناوری، کامپیوترهای شخصی را ایجاد کرده سپس کامپیوترهای قابل حمل به وجود آمدند پس از آن اینترنت به میان آمد، موبایل‌ها آمدند و امروز می‌توانیم بگوییم انقلاب فناوری اینترنت اشیاء خواهد بود.
دبیر نخستین کنفرانس بین‌المللی اینترنت اشیاء اضافه کرد: در اینترنت اشیاء هر دستگاهی می‌تواند به اینترنت متصل باشد و همه اشیاء می‌توانند مانند کامپیوتر کارهای متعددی انجام دهند. رسالت دانشگاه این است که روی چنین فناوری‌های جدیدی سرمایه‌گذاری کند و دانشکده کامپیوتر دانشگاه اصفهان هم در بحث اینترنت اشیاء دو موضوع مهم زیرساخت‌ها و کاربردها را هدف قرار داده و فعالیت اجرایی شدیدی روی آن انجام داده است و سعی دارد مؤسسات و شرکت‌ها را با این موضوع مهم آشنا کند.
منجمی تأکید کرد: شرکت‌های بزرگ دنیا به اینترنت اشیاء توجه فراوانی دارند چرا که همه می‌دانند سرمایه‌گذاری روی این مبحث در آینده‌ای نزدیک پراهمیت و عاقلانه خواهد بود؛ در کشور ما نیز شرکت‌هایی روی این موضوع مشغول به کار هستند چرا که اعتقاد داریم اینترنت اشیاء هم فرصت شغلی و هم فرصت صادراتی ایجاد خواهد کرد و در این زمینه از دنیا خیلی عقب نیستیم.
وی با بیان اینکه در بحث تئوری و نظری پیشرفت‌های خوبی داشته‌ایم ولی در بحث علمی باید زیرساخت‌ها را تقویت کنیم تا بتوانیم پیشرو شویم، ادامه داد: اگر ادارات و ارگان‌های کشور موضوع اینترنت اشیاء را جدی بگیرند و در واقع یک کار مشترک علمی و اقتصادی به وجود آید قطعاً مردم اینترنت اشیاء را لمس خواهند کرد. به همین دلیل می‌توانیم بگوییم با همت کسب و کار و صنعت اینترنت اشیاء می‌تواند به جایگاه خوبی برسد.
دبیر نخستین کنفرانس بین المللی اینترنت اشیاء ادامه داد: دانشگاه اصفهان به مرکزیت اینترنت اشیاء بدل شده و با توجه به اینکه اصفهان صنعتی‌ترین استان کشور است می‌تواند در زمینه اینترنت اشیاء به جایگاه خوبی برسد چرا که معتقدیم IOT می‌تواند در بحث اقتصاد مقاومتی و با توجه به فعالیت‌های دانش‌بنیان گوشه کوچکی از کار را بگیرد و بازدهی بالایی داشته باشد و رونق اقتصاد مقاومتی با چنین علمی امکانپذیر است.
به گزارش ایسنا، اولین کنفرانس بین المللی اینترنت اشیاء در تاریخ 30 و31 فروردین ماه سال جاری در دانشکده مهندسی کامپیوتر دانشگاه اصفهان برگزار می‌شود.
پیش فروش اولین نسل از خودروهای پرنده قابل فروش از ماه آینده آغاز می‌شود.
به نقل از دیلی‌میل، اولین خودروی پرنده تجاری سازی شده شرکت اروموبیل دارای دامنه پیمایشی ۵۰۰ کیلومتر بر روی زمین و ۷۰۰ کیلومتر در حالت پرواز است.
این خودروی منحصربه‌فرد طوری طراحی شده تا مانند یک ماشین معمولی در پارکینگ خانه جای گیرد.
تلاش برای ساخت خودروهای پرنده مجاز از ۱۰ سال قبل آغاز شده است، اما کمپانی اسلواکیایی اروموبیل برای اولین‌بار توانست اولین خودروی پرنده با مجوز حرکت در شهر را تولید کند.
شرکت اروموبیل اولین خودروی پرنده را با هدف شخصی‌سازی صنعت حمل‌ونقل همراه با افزایش بهره‌وری و دادن حق انتخاب برای حرکت بر روی جاده یا پرواز تولید و عرضه کرده است.
خودروی پرنده اروموبیل از زمان معرفی تاکنون بیش از صدها بار بازبینی و اصلاح قطعات شده است.
این خودرو برای اولین‌بار موفق به دریافت استانداردهای لازم برای حرکت در جاده و آسمان شده است.
تلاش برای ساخت اولین خودروی پرنده در شرکت اروموبیل از سال ۱۹۹۰ و با طراحی بر روی کاغذ آغاز شده است.
این شرکت توانست پس از ۲۶ سال تلاش مضاعف اولین خودروی پرنده استاندارد و با ایمنی کامل را در اختیار علاقه‌مندان قرار دهد.
محققان دانشگاه کمبریج انگلیس به این نتیجه رسیده‌اند که فیل‌ها از آنچه که انتظار می‌رفت بسیار باهوش‌تر هستند.
به نقل از دیلی‌میل، فیل‌ها این توانایی را دارند که متوجه شوند بدنشان به عنوان مانعی در برابر رسیدن به اهدافشان است.
محققان دانشگاه کمبریج یک فیل را تشویق کردند که در ازای غذا، یک زیراندازی که خود فیل روی آن قرار داشت را جابجا کند و در کمال تعجب مشاهده کردند که فیل متوجه این موضوع می‌شود که بدنش مانع رسیدن به غذاست و با جابجا شدن توانست زیرانداز را بردارد.
این قابلیت در کودک انسان تا سن دو سالگی وجود ندارد و دانشمندان با چندین کودک این آزمایش را تکرار کردند و مشاهده کردند کودکان زیر دو سال متوجه نمی‌شوند که بدنشان مانع حرکت کردن زیرانداز است.
توانایی دیگری که در فیل‌ها وجود دارد این است که می‌توانند خودشان را در آینه بشناسند.
در بین عوام این شایعه وجود دارد که فیل هیچکدام از اتفاقات دوران زندگی خودش را فراموش نمی‌کند و این تحقیق نشان می‌دهد که ممکن است این شایعه واقعی باشد.
این آزمایش روی 12 فیل آسیایی انجام گرفته است و نتایج فیل‌ها در تمام آزمایش‌ها یکسان بوده است.
نتایج این تحقیق در ژورنال علمی ساینس ساینتیفیک منتشر شده است.
دانشمندان موفق به ایجاد اولین تصویر ترکیبی از شبکه ماده تاریک شدند که بین کهکشان‌ها امتداد یافته است.
به نقل از انگجت، ماده تاریک (Dark Matter)، نوعی از ماده بوده که فرضیه وجود آن در اخترشناسی و کیهان‌شناسی ارائه شده است تا پدیده‌هایی را توضیح دهد که به نظر می‌رسد ناشی از وجود میزان خاصی از جرم باشند.
ماده تاریک به طور مستقیم با استفاده از تلسکوپ قابل مشاهده نبوده و نور یا سایر امواج الکترومغناطیسی را به میزان قابل توجهی جذب یا منتشر نمی‌کند. به بیان دیگر ماده تاریک ماده‌ای است که واکنشی نسبت به نور نشان نمی‌دهد.
دانشمندان چندین دهه بر این باور بودند که ماده تاریک ماده‌ای است که به دلیل عدم شفافیت تا حد زیادی غیر قابل کشف است. آنها اعتقاد داشتند که این ماده، نور را جذب نکرده و یا بازتاب نمی‌دهد و به عنوان یک پل بین کهکشان‌ها عمل می‌کند.
اکنون با انتشار این تصویر اثبات شد که ادعای این دانشمندان کاملا صحت داشته زیرا مشخص شد که ماده تاریک مانند یک پل و رابط کهکشان‌ها را به یکدگیر متصل می کند.
مایک هادسون، استاد نجوم در دانشگاه واترلو، در بیانیه‌ای اظهار کرد: این تصویر ما را فراتر از پیش بینی‌ها برده و نشان می‌دهد که ماده تاریک قابل دیدن و اندازه‌گیری است.
محققان واترلو از یک تکنیک به نام همگرایی گرانشی بسیار ضعیف برای ایجاد این تصویر ترکیبی استفاده کردند.
این تصویر ترکیبی از بیش از 23 هزار جفت کهکشان بوده که 4.5 میلیارد سال نوری از یکدیگر فاصله دارند.
این پژوهش در Monthly Notices of the Royal Astronomical Societyبه چاپ رسیده است.
شرکت تویوتا از جدیدترین محصول خود که یک سیستم رباتیک برای کمک به افراد ناتوان و فلج بوده در توکیو رونمایی کرد.
به نقل از دیلی میل، این محصول که یک ربات پوشیدنی است، به افراد معلول کمک می‌کند تا به طور طبیعی گام بردارند.
این ربات می‌تواند به توانبخشی افراد مسن یا افرادی که به دلیل سکته در ناحیه پاها دچار معلولیت شده‌اند کمک کند.
این سیستم شامل یک دستگاه کنترل، پای رباتیک و یک تردمیل است که با بدن فرد معلول همگام سازی شده و اجازه گام برداشتن و خم و راست کردن پاها را به کاربر می‌دهد.
موتور مذکور بر روی پای کاربر نصب شده و فرد با کمک میله‌ای که در کنار دستگاه قرار دارد و با راه رفتن بر روی تردمیل می‌تواند به راحتی قدم بردارد.
شرکت تویوتا هدف خود از ساخت این ربات را کمک به سالمندان ژاپن اعلام کرده که بخش چشمگیری از جمعیت این کشور را شامل می‌شوند.
تا پایان امسال، این شرکت در حدود 100 واحد از این ربات‌ها را به مراکز درمانی اجازه خواهد داد.
این شرکت ژاپنی قصد دارد تا با دریافت 9 هزار دلار مبلغ اولیه و ماهانه 3200 دلار، این ربات را به مراکز توانبخشی و درمانی اجاره دهد.
.: Weblog Themes By Pichak :.