علی بن محمد علیه السلام مشهور به امام هادی (ع) و امام علی النقی (ع) امام دهم شیعیان است. آن حضرت در سال 212 هجری قمری دیده به جهان گشود و در سال 220 هجری قمری امامت شیعه از پدر بزرگوارشان به آن حضرت منتقل شد. مدت امامت آن حضرت حدود 34 سال بود و در سال 254 هجری قمری به دست معتمد عباسی به شهادت رسیدند.

ولادت

حضرت امام هادی(ع) در سال 212 هجری قمری در شهر صریا (نزدیک مدینه) دیده به جهان گشود. پدر ایشان حضرت امام محمدتقی جوادالائمه (ع) و مادرشان بانویی فاضله و عفیفه به نام سمانه بود. نام مبارک ایشان علی از القابشان نقی، هادی و نجیب؛ و کنیه‌شان ابوالحسن است.

همسر و فرزندان

همسر امام هادی(ع) حُدیث یا سلیل نام داشت. او کنیزی از اهالی "نوبه" بود و او مادر امام حسن عسکری(ع) است. اکثر علمای شیعه چهار فرزند پسر برای امام هادی(ع) ذکر کرده‌اند، اما در تعداد دختران او اختلاف است. خصیبی می‌نویسد: فرزندان امام هادی(ع) عبارتند از: امام حسن عسکری(ع)، محمد، حسین و جعفر (مدّعی امامت و معروف به جعفر کذاب)

شیخ مفید در مورد فرزندان او می‌نویسد: جانشین آن حضرت ابامحمد حسن (ع) است که امام بعد از اوست و حسین و محمد و جعفر و دختری به نام عایشه، و این شهرآشوب دختری به نام علیه برای او نام می‌برد. البته با توجه به قرائن و شواهد امکان دارد امام هادی(ع) فقط دارای یک دختر بوده باشد که نام‌های متفاوتی داشته است. از سخنان علمای اهل سنّت نیز برمی‌آید که وی چهار فرزند پسر و یک دختر داشته است.

اوضاع سیاسی زمان امام هادی(ع)

امام علی النقی الهادی علیه السلام در سال 220 هجری قمری در مدینه به امامت رسیدند. آن حضرت 13 سال اول امامت خود را در آن شهر سپری نمود و ضمن بهره رسانی معنوی و علمی به شیعیان، به امور آّنان رسیدگی می کردند تا این که متوکل (خلیفه ی وقت) که در دشمنی با ائمه اطهار علیه السلام مشهور بود؛ به خاطر هراسی که از نفوذ و محبوبیت امام علیه السلام در جامعه داشت ایشان را از مدینه به سامرا فراخواند زیرا احساس می کرد که باید امام را از نزدیک تحت نظر بگیرد. پس از آمدن امام به سامرا، اگرچه ایشان ظاهرا آزاد بود اما «متوکل» منزلشان را طوری انتخاب کرده بود که همواره تحت نظر باشند. او به طور مرتب دستور تفتیش منزل ایشان را صادر می‌کرد و تمام دیدارها و رفت و آمدها توسط نیروهای حکومتی کنترل می شد.

او جو بسیار خفقان آمیزی را بر جامعه حکمفرما کرده بود و سختگیری و فشار زیادی را بر شیعیان اعمال می‌کرد: او علویان را در محاصره  اقتصادی قرار داده بود. به شاعران درباری مال فراوانی می‌داد تا در اشعار خود به ائمه علیه السلام بی احترامی کنند. او اکثر سادات جلیل القدر آن زمان را دستگیر و زندانی کرده بود. از هولناکترین اقدامات او در دوره حکومتش، انهدام و تخریب مرقد امام حسین علیه السلام بود. اوضاع معیشتی مردم و به خصوص علویان در زمان خلفای عباسی به خصوص متوکل و بقیه ی خلفای هم عصر امام هادی علیه السلام، بسیار دشوار بود زیرا آنان بیت المال مسلمین را صرف خوشگذرانی هایی می‌کردند که به گواهی تاریخ، هزینه های مربوط به آ نها بی‌سابقه بوده است.

فعالیت امام هادی(ع)

امام هادی(ع) با این که شدیدا تحت نظر بود، اما از پای ننشست و فعالیت‌های خود را به شیوه‌ای مطابق اوضاع زمان خویش به پیش برد. از مهمترین فعالیت های ایشان این بود که به مردم از راه های گوناگون آگاهی داده و منصب امامت و مقام علمی خود را در طی سخنان خویش و در مناظرات و پرسش و پاسخ های علمی، آشکار کرده و تثبیت کنند. همچنین عدم مشروعیت حکومت بنی عباس را تبیین می کردند. یکی دیگر از محورهای فعالیت امام، آماده کردن مردم و شیعیان نسبت به غیبت حضرت مهدی علیه السلام بود. البته ایشان با نهایت احتیاط و جلوگیری از حساس شدن حکومت، این موضوع را به طور سربسته در ضمن سخنان خویش ذکر می‌فرمودند.

وضعیت علمی زمان امام(ع)

در حکومت بنی عباس از طرف خلفا به مسائل علمی و فرهنگی تمایل نشان داده می شد. در این زمان بسیاری از کتب سیر ملل به عربی ترجمه شد و همین امر موجب شد افکار مردم و اوضاع علمی جامعه متحول شود.

همچنین مکاتب کلامی مانند شاعره و معتزله رونق گرفته بود و شبهاتی مانند جسمیت خداوند، جبرگرایی مطلق یا اختیار مطلق، حادث یا قدیم بودن قرآن و... مطرح می‌شد که موضع‌گیری امام هادی علیه السلام و پاسخ ایشان به چنین شبهاتی، اولا اصالت و حقانیت مواضع شیعه را نشان می داد و ثانیا مسلمین را از گرفتاری در دام چنین شبهاتی حفظ می‌کرد.

امام هادی(ع) و شیعیان ایران

از دوران امام باقر(ع) و امام صادق(ع) به بعد، لقب «قمی» در آخر اسم شماری از اصحاب ائمه به چشم می‌خورد. اینها اشعری‌های عرب تباری بودند که در قم می‌زیستند.

در زمان امام هادی(ع)، قم، مهمترین مرکز تجمّع شیعیان ایران بود و روابط محکمی میان شیعیان این شهر و ائمه(ع) وجود داشت. درست همان اندازه که میان شیعیان کوفه گرایش‌های انحرافی و غلوّآمیز رواج داشت، در قم اعتدال و بینش ضد غلوّ حاکم بود. شیعیان این دیار، اصرار فراوانی در این مسأله از خود نشان می‌دادند.

در کنار قم، دو شهر آوه یا آبه و کاشان نیز تحت تأثیر تعلیمات شیعی قرار داشته و از بینش شیعی مردم قم پیروی می‌کردند. در پاره‌ای روایات از محمد بن علی کاشانی نام برده شده که در باب توحید از امام هادی(ع) سؤالی کرده است.

مردم قم، رابطه مالی نیز با امام هادی(ع) داشته‌اند. در این زمینه، از محمد بن داود قمی و محمد طلحی یاد شده است که از قم و شهرهای تابع آن، خمس، هدایا و سؤالات مردم را به امام می‌رساند.

مردم قم و آوه، همچنین برای زیارت مرقد امام رضا(ع) به مشهد مسافرت می‌کردند و امام هادی(ع) نیز آنها را در قبال این عمل «مغفور لهم: آمرزیده شده» خوانده است. شیعیان دیگر شهرهای ایران نیز، چنین رابطه‌ای با امامان(ع) داشتند. این در حالی بود که بیشتر شهرهای ایران، به دلیل نفوذ قهرآمیز امویان و عباسیان، رویکردهای سنی داشتند و شیعه در اقلیت بود.

لقب‌های برخی از اصحاب امام هادی(ع) نشان‌دهنده ایرانی بودن آنها بوده است؛ به عنوان نمونه می‌توان از بشر بن بشار نیشابوری، فتح بن یزید جرجانی، احمد بن اسحاق رازی، حسین بن سعید اهوازی، حمدان بن اسحاق خراسانی و علی بن ابراهیم طالقانی یاد کرد که در شهرهای مختلف ایران می‌زیسته‌اند. جرجان و نیشابور به خاطر فعالیت‌های شیعیان، به مرور به صورت مراکز نفوذ شیعه در قرن چهارم در آمد.

شهادت امام هادی(ع)

آن حضرت در شهر سامرا به شهادت رسیدند. در مورد شهادت امام هادی علیه السلام و قاتل آن حضرت اختلاف است، برخی معتمد عباسی را قاتل آن حضرت می‌دانند (یعنی این واقعه در زمان خلافت معتمد رخ داده است) و به عقیده ی برخی دیگر معتز عباسی، فرمان قتل آن بزرگوار را صادر و معتمد آن را اجرا کرد. (یعنی این واقعه در زمان خلافت معتز روی داده است.)

پس از شهادت، امام حسن عسکری علیه السلام بر پیکر مطهر پدر خویش نماز گزارد و پس از تشییع جنازه، ایشان را در منزل خویش به خاک سپردند.

فصل بهار آرام آرام از راه می‌رسد. ترنم آوای هزاران در کنار شکوفه‌های تازه بهاری و هیاهوی مردمان شهر برای استقبال از بهار، زیبایی و آرامشی وصف‌ناشدنی به طبیعت بخشیده است. پیامبر اسلام (ص) فرمودند: اذا رأیتم الربیع فأکثروا ذکر النشور» هرگاه بهار وارد شد زیاد به فکر نشور (قیامت) باشید؛ و این یعنی بهار زندگی دوباره است.

در لحظه تحویل سال بندگان از معبود خویش می‌خواهند حال‌شان را بهترین حال قرار دهد و چه زیباست تغییر حال از بخل و حسد و کینه و دروغ به بخشش و مهربانی و ملاطفت. به مناسبت فرا رسیدن بهار طبیعت،  اس ام اس های تبریک سال نو  را برای شما کاربران گرامی گردآوری کرده‌ایم.

اس ام اس تبریک عید نوروز
و انتهای این قصه‌ی سرد و سفید

همیشه سبز خواهد بود

تا رسیدن سال نو، تنها یک سلام خورشید باقی ست...

با عرض هزاران تبریک بر شما و خانواده‌ی گرامیتان

سالی پربرکت، سرشار از لبخند، سلامتی، عشق، آرامش و موفقیت برایتان آرزومندم.

پیروز و سرافراز باشید.

اس ام اس تبریک عید نوروز97

فقط یک روز تا رسیدن

سال جدید مانده

از همین لحظه

از چیز‌هایی که داری

لذت ببر!

شاد باش وسبزی.

لبخند و زندگی هدیه

دیگران کن

 نوروز مبارک

پیامک تبریک عید نوروز
سلامتی

سعادت

سیادت

سرور

سروری

سبزی

سرزندگی

هفت سین سفره

زندگیتان باشد..

نوروز ۹۷  مبارک

اس ام اس تبریک نوروز۹۷

نوروز یعنی

هیچ زمستانی

ماندنی نیست ...

سال نو زندگی نو احساس نو

و بهاری شدنتون پیشاپیش مبارک

پیامک تبریک سال نو

باز عالم و آدم و پوسیده گان خزان و زمستان خندان و شتابان

به استقبال بهار می‌روند تا اندوه زمستان را به فراموشی سپارند

و کابوس غم را در زیر خاک مدفون سازند و آنگه سر مست و با وجد و نشاط

اس ام اس  تبریک عید نوروز

زمین سبز گشت، حین سپر انداخت بحر

باد صبا باره اش تاخت به هر کوی و شهر

باد مبارک تو را سال نو و سال‌ها

وفق مرادت رود گردش ایام و دهر...

سال نو مبارک

پیامک عید نوروز

چه افسانه‌ی زیبایی... زیباتر از واقعیت... راستی مگر هر شخصی احساس نمی‌کند

که نخستین روز بهار گویی نخستین روز آفرینش است؟

نوروز مبارک

اس ام اس ویژه عید نوروز

مثل سبزه پر از کلروفیل!

مثل سمنو پر از قند!

مثل سنبل پر از رنگ!

مثل سیب پر از خاصیت و!

مثل سکه پر قیمت!

تقدیم به شما

 نوروز مبارک

اس ام اس ویژه عید نوروز

بر سفره‌ی هفت سین

نشستن نیکوست

هم سنبل وسیب

و دود کُندر خوشبوست

نوروز مبارک

اس ام اس ویژه عید نوروز

با خوبی‌ها و بدی ها، هر آنچه که بود؛ برگی دیگر از دفتر روزگار ورق خورد.

برگ دیگری از درخت زمان بر زمین افتاد، سالی دیگر گذشت روزهایت بهاری و بهارت جاودانه باد

سال نو مبارک

پیامک ویژه عید نوروز 

باز اندر کوچه بازار نگاه روزگار

بوی فصل سبزه می‌آید به بار

از برای بهترین آغاز چندی بیش نیست

صبر باید کرد که برگردد بهار...

پیامک ویژه عید نوروز 97

با خوبی‌ها و بدی ها، هرآنچه که بود.

برگی دیگر از دفتر روزگار ورق خورد.

برگ دیگری از درخت زمان بر زمین افتاد.

سالی دیگر گذشت روزهایت بهاری و بهارت جاودانه باد...

پیامک ویژه سال نو

بوی جان می‌آید اینک از نفس‌های بهار
دست‌های پر گل اند این شاخه‌ها، بهر نثار
با پیام دلکش ” نوروزتان پیروز باد ”
با سرود تازه ” هر روزتان نوروز باد ”
شهر سرشار است از لبخند، از گل، از امید
تا جهان باقی است این آئین جهان افروز باد..

پیامک ویژه سال نو

پیام نوروز این است
دوست داشته باشید و زندگی کنید، زمان همیشه از آن شما نیست...

اس ام اس تبریک نوروز 97
اگر چه یادمان می‌رود که عشق تنها دلیل زندگی است.
اما خدا را شکر که نوروز هر سال این فکر را به یادمان می‌آورد
پس نوروزتان مبارک که سالتان را سرشار از عشق کند...

اس ام اس تبریک سال نو
نوروز، یادگار ماندگار یاران دیروز این دیار
و پاسداشت پاکی‌ها، نیکی‌ها و پهلوانی‌ها بر همه ایرانیان نیکوسرشت خجسته باد...

پیامک تبریک سال نو
عقل تکرار را نمی‌پذیرد، اما احساس آری
طبیعت نیز دوستدار تکرار است
طبیعت را ساخته اند از تکرار
تکرار بهار مبارک...

اس ام اس تبریک سال نو
و انتهای این قصه‌ی سرد و سفید
همیشه سبز خواهد بود
تا رسیدن سال نو، تنها یک سلام خورشید باقی ست...
هزاران تبریک

اس ام  اس تبریک سال جدید
خداوندا تقدیر دوستان را در سال آینده به گونه ای قرار بده که در پایان سال از گذشته خود افسوس نخورند . . .


پیامک تبریک سال جدید
بهار بهترین بهانه برای زیستن
آغاز بهترین بهانه و آغاز بهار بر شما مبارک . . .


اس ام اس پیامک سال نو

بهار با گلهایش ، و سال نو با امید هایش
این عید با امیدهایش بر تو ای عزیز ترینم مبارک


 پیامک تبریک سال نو
چند روز دیگه بهار میاد و همه‌ چیز رو تازه می‌کنه، سال رو، ماه رو، روزها رو، هوا رو، طبیعت رو، ولی فقط یک چیز کهنه میشه که به همه اون تاز‌گی می‌ارزه، «دوستیمون»!


پیامک تبریک سال 97
با آرزوی ۱۲ ماه شناخت صحیح ۵۲ هفته معرفت آسمانی ۳۶۵ روز صداقت ۸۷۶۰ ساعت مهربانی ۵۲۵۰۰ دقیقه توکل به خدا ۳۱۰۵۰۰۰ ثانیه غرق در لذت بخش ترین عشق هستی…
"سال نو مبارک"

از زمان اوج محبوبیت پادکست‌ بیش از یک دهه گذشته است. در سال ۲۰۰۴ و هنگامی که هنوز شبکه‌ی اجتماعی به شکل امروزی وجود نداشت، کاربران استقبال بسیار زیادی از پادکست کردند. در این بین دستگاه‌های آیپاد نقش مهمی در همه‌گیر شدن این رسانه ایفا کردند. علاقه‌ کاربران به حدی بود که اپل قسمت مجزایی  برای پادکست در آیتونز در نظر گرفت و بسیاری از شبکه‌های خبری، برنامه‌های خود را از این طریق نیز به گوش مخاطبان خود می‌رساندند. با وجود گذشت چندین سال، هنوز هم پادکست میان کاربران جایگاه ویژه‌ای دارد و مخاطب خاص خود را حفظ کرده است. به همین دلیل قصد داریم ۵ برنامه برتر برای دسترسی به پادکست‌های مختلف و گوش دادن به آن‌ها را در پلتفرم‌های اندروید و iOS به شما معرفی کنیم.

استیچر (Sticher)

استیچر رادیو، اپلیکیشنی با محیط خلاقانه و چشم‌نواز است که آن‌ را به یکی از بهترین برنامه‌های پادکست تبدیل می‌کند. اگر به دنبال پادکست‌های جدید هستید یا دوست دارید کانال‌های مورد علاقه خود را دنبال کنید، استیچر گزینه مناسبی برای شما به شمار می‌رود. در فید اصلی یا صفحه اول آن شاهد اپیزودهایی گوناگون هستیم که از طرف برنامه به شما پیشنهاد می‌شود و ممکن است مورد پسندتان واقع شود. این اپیزودها در واقع بر اساس موضوع‌های مورد علاقه شما گزینش شده است که در استفاده اول باید آن‌ها را مشخص کنید. هم‌چنین می‌توانید در میان موضوعات مختلف جستجو کنید و برنامه‌های مرتبط به آن‌ها را ببینید. امکان ساخت پلی‌لیست و ارتباط با سایر دوستانتان در این اپلیکیشن وجود دارد. کاربر می‌تواند صفحه اصلی را به دلخواه خود شخصی‌سازی کند و برنامه‌های محبوب یا اپیزودهای ذخیره‌شده را در آن قرار دهد. نسخه پایه استیچر رایگان است؛ اما برای استفاده از نسخه پریمیوم باید ماهانه ۴.۹۹ دلار پرداخت کنید که به شما اجازه دسترسی به اپیزودهای ویژه‌ را خواهد داد و تبلیغات را حذف خواهد کرد.

پلتفرم: اندروید و iOS | قیمت: رایگان (به همراه نسخه پریمیوم)

اسپریکر (Spreaker Podcast Radio)

اسپریکر، اپلیکیشنی مناسب برای کسانی است که قصد دارند تکه‌هایی از چندین پادکست را به‌صورت یکجا امتحان کنند و برای گشت و گذار بین تمامی اپیزودهای یک سری، فرصت کافی ندارند. این برنامه شامل کانال‌هایی می‌شود که اپیزودهای مختلف با یک موضوع واحد مانند طنز، سیاست، اقتصاد و فناوری را گردآوری می‌کند. امکان جستجو بین پادکست‌ها بر اساس موضوع آن‌ها نیز وجود دارد. اما دسته‌بندی پادکست‌ها در این اپلیکیشن بسیار جزئی و حرفه‌ای صورت گرفته و آن را به نتفلیکس شبیه کرده است که موجب می‌شود یکی از بهترین‌ها در این زمینه باشد.

پلتفرم: اندروید و iOS | قیمت: رایگان

اُورکست (Overcast)

اورکست بیشتر به خاطر طراحی مینیمال و روانش شناخته می‌شود که موجب برتری آن نسبت به سایر برنامه‌های پادکست با ظاهری درهم‌ریخته و پیچیده شده است. در هنگام باز کردن صفحه اصلی اپلیکیشن، با لیستی از پادکست‌هایی که دنبال می‌کنید، مواجه خواهید شد. هم‌چنین می‌توانید بر اساس موضوع و دسته‌بندی، گزینه‌های بیشتری جستجو و به پادکست‌های خود اضافه کنید. نکته‌ خاص دیگری درباره این اپ وجود ندارد و به همین دلیل است که گزینه‌ای مناسب با کاربری آسان و ساده محسوب می‌شود. البته ظاهر ساده ممکن است گول‌زننده باشد؛ زیرا اورکست دارای قابلیت‌های پیشرفته‌ای مانند بهبود کیفیت پخش صدا یا پشتیبانی از لمس سه‌بعدی برای نشان دادن جزئیات پادکست‌ است. کاربران می‌توانند برای استفاده از نسخه بدون تبلیغات این اپلیکیشن سالانه ۹.۹۹ دلار پرداخت کنند.

پلفترم: iOS | قیمت: رایگان (به همراه نسخه پریمیوم)

پادبین (Podbean)

این اپلیکیشن بیشتر شبیه یک اپ‌استور به نظر می رسد تا پخش‌کننده صوتی. صفحه اصلی آن شامل مواردی مانند اپیزودهای برتر، برنامه‌های ویژه و دسته‌بندی‌های خاص می‌شود. کاملا مشخص است که جلوه‌گری در مرکز توجه سازندگان پادبین بوده. البته این اپ تمامی امکانات لازم برای اجرای پادکست‌ها را دارد و یکی از بهترین‌های این حوزه به شمار می‌رود. کاربران می‌توانند مدت‌زمان جلو رفتن در داخل برنامه‌ها را نیز کنترل کنند و قابلیت دانلود خودکار اپیزودهای جدید انتخاب‌شده از سوی کاربر را نیز دارد.

پلتفرم: اندروید و iOS | قیمت: رایگان

پاکت کستز (Pocket Casts)

پاکست کستز یکی دیگر از اپلیکیشن‌های کاربرپسند است که امکان جستجو و پیدا کردن اپیزودها با محوریت برنامه‌های محبوب و داغ را فراهم می‌کند. قسمت جستجوی برنامه، اپیزودها را به‌صورت لیست به نمایش در می‌آورد و خبری از تصویر کوچک در کنار عنوان‌ها نیست و از این لحاظ جلوه بهتری نسبت به رقبای خود دارد. هم‌چنین امکان دسته‌بندی اپیزودها در صفحه اصلی بر اساس فیلترهای مختلف مانند تاریخ انتشار وجود دارد. البته نسخه رایگانی از آن وجود ندارد و تنها نسخه قابل خریداری در استورهای رسمی موجود است.

پلتفرم: اندروید و iOS | قیمت: ۳.۹۹ دلار

روز گذشته، شاسی‌بلند خودران ولوو متعلق به اوبر با یک عابر پیاده در آریزونای آمریکا تصادف کرد و موجب مرگ او شد. اوبر در واکنش به این حادثه، تمام خودروهای خودران خود را از جاده‌های عمومی ایالت آریزونا و همچنین شهرهای سان‌فرانسیسکو، تورنتو و پیتسبرگ جمع‌آوری کرده است.

پلیس تأیید کرد که این تصادف صبح دوشنبه در نزدیکی خیابانی در شهر تمپی آریزونا به وقوع پیوسته است. خودروی اوبر به سمت شمال در حرکت بود که یک زن در حین عبور از خیابان و خارج از محل خط‌کشی عابر پیاده با آن برخورد کرد. این زن پس از تصادف به بیمارستان انتقال داده شد؛ اما بعداً به علت شدت جراحات، فوت کرد. گزارش‌های اولیه اشاره کردند که این زن احتمالا یک دوچرخه‌سوار بوده است؛ اما این مسئله بعداً تکذیب شد. به گفته‌ی پلیس، این زن ۴۹ ساله بوده و الین هرزبرگ نام داشته است.

اوبر تأیید کرده است که وسیله‌ی نقلیه‌اش در حالت خودران حرکت می‌کرده و هنگام تصادف، یک راننده‌ی کمکی نیز پشت فرمان بوده است. واقعه‌ی اخیر، این زن را به یکی از اولین قربانیان شناخته‌شده‌ی تصادفات خودروهای خودران تبدیل می‌کند.

راننده‌ی کمکی که از قضا او هم یک زن است، تنها فردی محسوب می‌شود که در هنگام تصاف داخل خودرو حضور داشته و به گفته‌ی سخنگوی اوبر، در این حادثه آسیبی به وی وارد نشده است. با این حال، این شرکت تا این لحظه از ارائه‌ی جزئیات بیشتر درباره‌ی هویت یا صلاحیت این راننده خودداری کرده است. داده‌های گردآوری‌شده توسط دوربین‌های متعدد خودرو و سنسورهای آن قطعا در تعیین علت حادثه مفید خواهند بود.

سخنگوی اوبر در گفتگو با وب‌سایت ورج گفت:

ما مراتب همدردی خود را با خانواده‌ی قربانی ابراز می‌کنیم و در تحقیقات درباره‌ی این حادثه با مقامات محلی به‌طور کامل همکاری خواهیم کرد.

این حادثه، نخستین تصادف خودروهای خودران اوبر در شهر تمپی آریزونا محسوب نمی‌شود. تقریبا یک سال پیش در همین شهر یک خودرو به دلیل عدم رعایت حق تقدم با یک خودروی خودران اوبر تصادف کرد. در این حادثه سرنشینان خودروها آسیبی ندیدند.

اوبر پس از لغو مجوز ناوگانش توسط سازمان وسایل نقلیه‌ی موتوری کالیفرنیا، خودروهای خودران خود را به آریزونا منتقل و آزمایش آن‌ها را در فوریه‌ی ۲۰۱۷ در آن شهر آغاز کرد. علت جابجایی ناوگان خودران اوبر از کالیفرنیا به آریزونا، امتناع این شرکت از پرداخت مبلغ ۱۵۰ دلار برای آزمایش خودروها و دریافت مجوز بود.

اوبر در کنار ویمو و واحد کروز جنرال موتورز، یکی از برندهای دنیای فناوری محسوب می‌شود که به‌منظور آماده ساختن خودروهای خودران برای مصارف عمومی در سال‌های پیش‌ رو، رقابت می‌کند.

اوبر اعلام کرده است که توانایی‌اش در ساخت خودروی خودران برای موفقیت در صنعت به‌سرعت در حال تغییر حمل و نقل ضروری محسوب می‌شود. این شرکت پیش‌بینی می‌کند شبکه‌ای از خودروهای خودران که از طریق اپلیکیشن اوبر فراخوانده می‌شوند در نهایت جایگزین خودروهای معمولی خواهند شد.

نگرانی‌ درباره‌ی ایمنی خودروهای خودران پس از حادثه‌ی مرگباری که خودروی خودران ساخت تسلا در آن دخیل بود، شدت گرفته است. خودرویی که درگیر آن حادثه بود از یک سیستم نیمه‌خودران بهره می‌برد که نیازمند نظارت انسانی بود. در طرف مقابل، خودروی اوبر یک خودروی تمام خودران به‌حساب می‌آید و نیازی به وجود راننده پشت فرمان ندارد. با این وجود، در تحقیقات بعدی مشخص شد که خودروی تسلا در آن حادثه مقصر نبوده است.

دارا خسروشاهی، مدیرعامل اوبر، در همدردی با خانواده‌ی قربانی در توییتر نوشته است:

اخبار به‌شدت غم‌انگیزی از آریزونا به گوش می‌رسد. ما در عین همکاری با مقامات پلیس محلی برای یافتن علت حادثه به یاد خانواده‌ی قربانی هستیم.

در همین حال بلومبرگ گزارش می‌دهد که ستاد ملی ایمنی حمل و نقل ایالات متحده تحقیقات درباره‌ی این حادثه را آغاز کرده و بدین منظور گروه کوچکی به شهر تمپی اعزام کرده است.

متن کامل بیانیه‌ی اداره‌ی پلیس تمپی درباره‌ی این حادثه به شرح زیر است:

در حدود ساعت ۱۰ صبح هجدهم مارس، اداره‌ی پلیس تمپی به گزارش یک تصادف در جاده‌ی کاری و خیابان میل در تمپی آریزونا پاسخ داد. خودروی درگیر حادثه یکی از خودروهای خودران اوبر محسوب می‌شود. این خودرو در هنگام تصادف در حالت خودران بود و یک اپراتور (راننده‌ی کمکی) نیز پشت فرمان حضور داشت. این خودرو درست از جنوب جاده‌ی کاری به سمت شمال در حال سفر بود که یک عابر پیاده‌ی زن خارج از محل خط‌کشی عابر پیاده و از سمت غرب به شرق وارد جاده می‌شود و در همین زمان با خودروی اوبر تصادف می‌کند. قربانی حادثه ۴۹ ساله است و الین هرزبرگ نام دارد. او به یک بیمارستان محلی منتقل می‌شود و در همانجا به دلیل جراحات وارده از دنیا می‌رود. اوبر در حال همکاری است و تحقیق همچنان ادامه دارد.

مایکل دل، یک تاجر، سرمایه‌گذار و فعال حقوق بشر آمریکایی است که عمده‌ی شهرت خود را از تأسیس و مدیریت شرکت کامپیوتری دل کسب کرده است. مایکل دل طبق آخرین آمار منتشرشده از مؤسسه‌ی فوربز در مارس ۲۰۱۸، با ثروتی حدود ۲۴.۵ میلیارد دلار، در رتبه‌ی ۳۸ ثروتمندترین افراد جهان قرار گرفته است.

تولد و تحصیلمایکل دل یکی از کارآفرینان دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ میلادی بود که مانند استیو جابز و دیگران، توانست استارتاپی در حوزه‌ی فناوری را تأسیس کند و به بلوغ برساند. البته او بر خلاف جابز هیچ‌گاه مدیریت شرکت خودش را رها نکرد و با قدرت به کار خود ادامه داد. او لقب پایدارترین مدیرعامل دنیای کامپیوتر را یدک می‌کشد که بیشترین سال‌های مدیریت را در شرکت خودش داشته است. دل یکی از ولخرج‌ترین میلیاردرهای دنیای فناوری است. خانه‌ها و ویلاهای شخصی، هواپیماهای تفریحی و دیگر دارایی‌های گران‌قیمت، او را به ثروتمندی خاص در دنیای فناوری تبدیل کرده است.

مایکل ساول دل متولد ۲۳ فوریه‌ی سال ۱۹۶۵ در هیوستون ایالت تگزاس آمریکا است. مادر او، لورین شارلوت، یک فعال بازار سهام و پدرش، الکساندر دل، دندانپزشک اورتودنسی بود. دل دوران تحصیل ابتدایی را در مدرسه‌ی هراد هیوستون گذراند. دل از همان سنین کودکی به‌صورت پاره‌وقت به فعالیت جزئی در خرید و فروش سهام مشغول بود. او علاقه‌ی زیادی به دنیای کامپیوتر از خود نشان می‌داد و در هفت سالگی با خرید یک ماشین‌حساب، مسیر زندگی خود را یه سمت فناوری‌های دیجیتال مشخص کرد.

دل از سن ۱۲ سالگی به کار مشغول شد و پس از مدتی ظرفشویی، به‌سرعت پیشرفت کرد و مدیریت بخشی از کارگران را بر عهده گرفت. او در ۱۵ سالگی اولین کامپیوتر خود را که یک Apple II بود خریداری کرد و با دمونتاژ کردن آن، اجزای مختلفش را مطالعه کرد. دل برای تحصیل در مقطع دبیرستان وارد مدرسه‌ی مموریال در هیوستون شد.

یکی از شغل‌های پردرآمدی که دل در دوران نوجوانی داشت، فروش حق اشتراک مجله‌ی هیوستون پست بود. او با مطالعه‌ی جمعیتی افراد علاقه‌مند به خرید اشتراک و به کمک دوستان و همکلاسی‌هایش، توانست درآمد مناسبی از این کار کسب کند. درآمد او در سال اول حدود ۱۸ هزار دلار  و بیشتر از درآمد برخی معلمانش بود.

مایکل به اصرار والدینش در سال ۱۹۸۳ وارد دانشکده‌ی پزشکی شد؛ اما علاقه‌ی او به دنیای کامپیوتر هیچ‌گاه ذهنش را رها نمی‌کرد. او در خلال تحصیل در دانشگاه تگزاس، شغلی پاره‌وقت در زمینه‌ی کامپیوتر راه‌اندازی کرد. مایکل کامپیوترهای شخصی را ارتقاء می‌داد یا تعمیر می‌کرد. درآمد او در ماه اول کار به ۱۸۰ هزار دلار رسید.

فعالیت کاری

مایکل دل پس از مدتی فعالیت در بازار قطعات کامپیوتر متوجه شد که درآمد فروش مستقیم قطعات، بسیار بیشتر از خرده‌فروشی و مونتاژ کامپیوترهای شخصی است. او پس از کسب درآمد کافی، دانشگاه را رها کرد و تمرکز اصلی خود را روی کسب و کار فروش کامپیوتر گذاشت. البته مایکل در سال ۱۹۹۹ به دانشگاهش بازگشت و برای ثبت تصاویر یادگاری دانشجویان در مراسمی در دانشگاه تگزاس شرکت کرد.

مایکل در سال ۱۹۸۴، شرکت PC's Limited ثبت کرد. رشد کسب و کار او به حدی بود که در سال اول شروع به کار، درآمدش به بیش از ۶ میلیون دلار رسید. سه سال بعد، نام شرکت به Dell Computer Corp تغییر کرد. در سال‌های ابتدایی، شرکت دل کارمندان کمی داشت که وظایف مختلفی مانند فروش، ساخت و تعمیر قطعات و آماده کردن سفارشات را انجام می‌دادند.

رشد شرکتی که مایکل دل بنا کرده بود به حدی رسید که او در ۲۷ سالگی به‌عنوان مدیرعامل در لیست ۵۰۰ شرکت برتر وبسایت فورچن قرار گرفت. یکی از نقاط عطف تاریخ دل و شرکت تحت مدیریتش، تصمیم به فروش محصولات از طریق اینترنت بود. آن‌ها وبسایت Dell را به‌صورت رسمی برای فروش محصولات معرفی کردند و سرورهای اختصاصی خود را نیز راه‌اندازی کردند. گزارش‌ها از همان سال‌های ابتدایی، آمار فروش حدود یک میلیون دلار در روز را برای شرکت عنوان می‌کردند.

مایکل دل چند سال پس از جایگیری در میان ثروتمندان جهان، تصمیم گرفت شرکتی برای مدیریت درآمدها و سرمایه‌گذاری‌های خانوادگی‌ تأسیس کند. او در سال ۱۹۹۸ شرکت MSD Capital را برای این منظور ثبت کرد. فعالیت‌های این شرکت شامل مدیریت تمامی سرمایه‌گذاری‌ها و املاک و مستغلات خانواده‌ی دل است. این شرکت حدود ۸۰ کارمند و در شهرهای نیویورک، سانتا مانیکا و لندن شعبه دارد. از مواردی که MSD در آن‌ها سرمایه‌گذاری کرده است می‌توان به شرکت‌های IHOP، Applebee's، Domino و همچنین تجارت مشاوره‌ی املاک در میکزیک، هاوایی و کالیفرنیا اشاره کرد.

مایکل دل یک بار سمت مدیریت عامل شرکتش را رها کرد. او در سال ۲۰۰۴ این عنوان را به کوین رولیز داد و خودش به‌عنوان رئیس هیئت مدیره به کار ادامه داد. البته در سال ۲۰۰۷، بار دیگر هیئت مدیره از او درخواست کردند که به شغلش بازگردد.

دل در سال ۲۰۱۳ تصمیم گرفت که مالکیت اکثر سهام شرکتش را تصاحب کند و بار دیگر شرکت را به‌صورت خصوصی اداره کند. او در این سال به کمک شرکت مدیریت سرمایه‌ی سیلور لیک پارتنرز، مایکروسافت و کنسرسیومی از شرکت‌های وام‌دهی، توانست ۷۵ درصد از سهام شرکت را به مالکیت خود درآورد. البته این انتقال با چالش‌های متعددی همراه بود؛ اما در نهایت شرکت دل بار دیگر به‌صورت خصوصی درآمد. این انتقال هزینه‌ای در حدود ۲۵ میلیارد دلار داشت.

چالش‌ها

زندگی برای مایکل دل همیشه بر وفق مراد نبوده است. تمامی شرکت‌های بزرگ مانند دل در طول تاریخ خود با چالش‌های متنوعی روبرو بوده‌اند. یکی از چالش‌های بزرگ، اشکالات ساخت کامپیوترها بود که شرکت را مجبور به پرداخت ۳۰۰ میلیون دلار هزینه‌ی تعمیرات کرد. این اتفاق، جایگاه دل را در صدر شرکت‌های فناوری با مشکل مواجه کرد. نکته‌ی مهم در این اتفاق آن بود که پس از مدتی مشخص شد کارمندان از ایرادات محصولات مطلع بوده‌اند.

در جولای ۲۰۱۰، تقلب‌های حسابداری در شرکت دل فاش شدند. مایکل دل پس از این اتفاق تعهد داد که هزینه‌ای معادل ۱۰۰ میلیون دلار برای حل این معضلات بپردازد. تقلب حسابداری به این صورت بود که شرکت، تخفیف‌های گرفته‌شده از تأمین‌کننده‌ی پردازنده‌هایش یعنی اینتل را در گزارش‌های خود اعلام نکرده بود. اینتل این تخفیف‌ها را به دل می‌داد تا در کامپیوترها و سرورهایش از پردازنده‌های AMD استفاده نکند.

زندگی شخصی

مایکل دل در سال ۱۹۸۹ با سوزان لیبرمن ازدواج کرد. لیبرمن یک طراح لباس اهل دالاس بود. آن‌ها دارای چهار فرزند هستند. مایکل دل یکی از خجالتی‌ترین کارآفرینان و میلیاردرهای دنیا است. او در مورد حفاظت از خانواده‌اش سختگیری زیادی دارد. گفته شده هزینه‌ی سالانه‌ی اقدامات امنیتی او برای خانواده، ۲.۷ میلیون دلار است. البته با وجود نگرانی از امنیت خانواده، او هیچ مانعی برای حضور فرزندانش در شبکه‌های اجتماعی ایجاد نکرده است. 

منزل شخصی خانواده‌ی دل مساحتی حدود ۳۰۰۰ متر مربع دارد و در حومه‌ی شهر آستین واقع است. این خانه به دلیل طراحی خاص و سیستم‌های امنیتی پیشرفته، لقب قلعه را یدک می‌کشد. منزل شخصی مایکل دل دارای هشت اتاق خواب، یک زمین تنیس، استخرهای سرپوشیده و روباز است و چشم‌اندازی زیبا رو به دریاچه‌ی شهر آستین دارد. این خانه هنوز هم یکی از گران‌قیمت‌ترین خانه‌های ایالت تگزاس است.

مایکل دل خانه‌ای دیگر به مساحت ۵۰۰ متر مربع در ارتفاعات بورلی هیلز دارد. خانه‌ها و ویلاهایی در جزایر کارائیب و هاوایی نیز در لیست املاک این میلیاردر آمریکایی قرار دارد. مایکل دل به جمع‌آوری اتومبیل‌های لوکس علاقه‌مند است. او کلکسیونی کوچک از خودروهای قدیمی و مدرن پورشه به همراه یک خودروی هامر دارد. دل علاوه بر هواپیمای شخصی، تمایلی به خرید هواپیماهای بوئینگ نیز نشان داده است و البته مشخص نیست که این خرید برای سرمایه‌گذاری یا استفاده‌ی شخصی بوده است.

مایکل به همراه همسرش یک مؤسسه‌‌ی خیریه در سال ۱۹۹۹ راه‌اندازی کرد که برای کمک به کودکان فقیر ایالات متحده‌ی آمریکا و تمام نقاط جهان فعالیت می‌کند. این مؤسسه در سال ۲۰۰۶ رقمی در حدود ۵۰ میلیون دلار برای تحقیقات سلامت در دانشگاه تگزاس هزینه کرده است. هزینه‌ی بزرگ بعدی مربوط به سال ۲۰۱۳ بود و رقمی حدود ۱.۲۳ میلیارد دلار برای اقدامات عام‌المنفعه در آمریکا، هند و شمال آفریقا را شامل می‌شد. دل در انجمن اقتصاد جهانی، شورای کسب و کار آمریکا و مدرسه‌ی کسب و کار هند نیز در هیئت مدیره عضویت دارد.

مایکل دل تاکنون افتخارات متعددی از جمله برترین کارآفرین سال از دیدگاه وبسایت Inc، برترین مدیر عامل آمریکایی از دیدگاه مجله‌ی Worth و همچنین مدیرعامل برتر سال از دیدگاه رسانه‌های Financial World، Industry Wekk، و Chief Executive اشاره کرد. او در سال ۲۰۱۳ جایزه‌ی Bower مؤسسه‌ی فرانکلین را در بخش رهبری کسب و کار دریافت کرد. دل در سال ۱۹۹۹ کتابی با عنوان Direct From Dell منتشر کرد و در آن، داستان‌های پیشرفت شرکتش را گفت.

مییلیاردر آمریکایی در سال ۲۰۰۲ یک دکترای افتخاری در رشته‌ی علوم اقتصادی از دانشگاه لیمریک ایرلند دریافت کرد. این مدرک به خاطر سرمایه‌گذاری‌ها و پشتیبانی‌های او از فعالیت‌های علمی در ایرلند به دل اهدا شد.

امروز شاهد وجود جوامعی مردم‌سالار و آزادی‌خواه هستیم که از امکانات ارتباطی فوق‌العاده‌ای سود می‌برند. در چنین جوامعی، دانش نقشی کلیدی بازی می‌کند؛ اما در بطن همین دانش، با تضادی روبه‌رو هستیم که کمتر به آن پرداخته شده است. هرچه حجم اطلاعات افزایش می‌یابد، وابستگی ما به ابزارهای اعتبارسنجی برای ارزیابی این اطلاعات بیشتر می‌شود. شکل‌گیری این تضاد از آن‌جا شروع می‌شود که حجم عظیم دانش و اطلاعات موجود در دنیای حاضر، استقلال فکری ما را افزایش نمی‌دهد. برعکس، امروزه‌ بیش از پیش به ارزیابی‌ها و قضاوت‌های دیگران در رابطه با دانش و اطلاعات موجود وابسته هستیم.

آنچه امروز شاهدش هستیم، تغییری بنیادین در الگوی ارتباطی ما با دانش است. با گذار از «عصر اطلاعات» اکنون در حال حرکت به‌ سوی «عصر اعتبار» هستیم. در این عصر، اطلاعات تنها زمانی ارزشمند هستند که توسط دیگران مورد بررسی، ارزیابی و نقد قرار گرفته‌اند. در چنین شرایطی، «اعتبار» یکی از پایه‌های اساسی دانش جمعی بشر است. نقش اعتبار در دنیای اطلاعات، همچون نقش نگهبانان دروازه‌ی یک شهر است و کلید این دروازه نیز در دستان افراد دیگری قرار دارد. اعتبارِ دانش امروز وابسته به قضاوت‌ دیگران است؛ افرادی که اغلب آن‌ها را نمی‌شناسیم و قضاوت‌هایشان نیز ناگزیر جانب‌دارانه است.

برای تشریح این تضاد، بد نیست از یک مثال استفاده کنیم. اگر از شما پرسیده شود چرا به رخ‌ دادن تغییرات گسترده‌ی اقلیمی در زمان حال و اثرات بسیار مضر آن‌ بر زندگی روی زمین اعتقاد دارید، احتمالا پاسخ خواهید داد که نسبت به اعتبار آن دسته از منابع اطلاعاتی‌ که در زمینه‌ی تغییرات اقلیمی و وضعیت کره‌ی زمین مطلب منتشر می‌کنند، آگاهی دارید.

در بهترین حالت، شما به اعتبار پژوهش‌های علمی اعتقاد دارید و معتقد هستید که استفاده از روش «داوری همتا» (بررسی مقالات علمی توسط دیگر محققان و دانشمندان در همان رشته‌ی علمی) روشی مناسب برای تمیز دادن حقایق از فرضیات غلط و ادعاهای بی‌اساس درباره‌ی طبیعت است. در شرایط معمول، ما به روزنامه‌ها، مجلات و شبکه‌های تلوزیونی اعتماد می‌کنیم که ضمن پذیرش دیدگاه‌های سیاسی خاصی، خلاصه‌ای از یافته‌‌ی پژوهش‌های علمی را در اختیار ما قرار می‌دهند. در چنین حالتی، ما بیش از پیش از منابع پژوهش‌های علمی دور شده‌ایم؛ چرا که این رسانه‌ها به صحت یافته‌های علمی منتشرشده اعتماد کرده‌اند و ما نیز به صحت مطالب منتشرشده توسط این رسانه‌ها اعتماد می‌کنیم.

حال بهتر است به سراغ موردی تناقض‌برانگیزتر در رابطه با این مسئله برویم. یکی از رایج‌ترین تئوری‌های توطئه، فرضیه‌ای است که ادعا می‌کند نه‌تنها در سال ۱۹۶۹ پای انسان به کره‌ی ماه نرسید؛ بلکه تمامی برنامه‌ی فضایی آپولو (از جمله ۶ فرود روی ماه بین سال‌های ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۲) تماما دروغ و صحنه‌سازی بوده‌ است. شروع‌کننده‌ی این تئوری‌های توطئه شخصی به‌نام بیل کیسینگ بود که در بخش نشریات شرکت راکت‌داین کار می‌کرد؛ یعنی همان مکانی که راکت‌های ساترن ۵ مورد استفاده در برنامه‌ی آپولو تولید می‌شدند. کیسینگ کتابی منتشر کرد با نام «ما هیچ‌گاه به ماه نرفتیم: کلاه‌برداری ۳۰ میلیارد دلاری آمریکا». پس از انتشار این کتاب، افراد شکاک جنبشی تشکیل دادند تا حقایق مختلفی علیه این به‌اصطلاح «کلاه‌برداری» گردآوری کنند.

انجمن زمین تخت‌گرایان (افرادی که هنوز معتقد هستند زمین مسطح است)، یکی از گروه‌هایی است که هنوز هم به کتمان حقایق می‌پردازد و ادعا می‌کند که سناریوی فرود روی ماه توسط هالیوود و با پشتیبانی والت‌ دیزنی تحت کارگردانی هنری استنلی کوبریک به انجام رسیده است. اغلب «مدارکی» که این افراد ارائه می‌کنند بر اساس تحلیل‌های به‌ظاهر دقیق تصاویر منتشرشده از فرودهای مختلف روی ماه است. برای مثال، زاویه‌ی سایه‌ها با نور تطابق ندارد یا با وجود عدم وزش باد در سطح ماه، پرچم آمریکا همچنان در حال اهتزاز است؛ علاوه‌ بر این، با وجود نبود رطوبت در خاک ماه، رد پای فضانوردان بیش از اندازه دقیق روی سطح ماه برجا مانده‌ است. به‌علاوه، پایان ناگهانی برنامه‌ای که در آن بیش از ۴۰۰ هزار نفر حضور دارند می‌تواند شک‌برانگیز باشد. موارد یادشده برخی از ادعاهای این افراد هستند؛ اما لیست تمام ادعاهای مطرح‌شده طولانی‌تر از این است.

اغلب افرادی که از دید ما منطقی و مسئولیت‌پذیر به‌حساب می‌آیند، ادعاهای مطرح‌شده علیه فرود انسان روی ماه را فرضیاتی مضحک و بی‌معنی به‌حساب می‌آورند (شایان ذکر است که ناسا پاسخ‌هایی جدی و مستدل علیه‌ ادعاهای مطرح‌شده ارائه کرده‌ است). نویسنده‌ی مقاله‌ی پیش رو اذعان دارد که اگر شخصا به دانسته‌های شخصی‌ خود رجوع کند و از خود بپرسد که بر اساس چه مدارکی به واقعی بودن فرود روی ماه اطمینان دارد، قطعا باید بپذیرد که دانسته‌های وی در مورد این شواهد بسیار ناچیز هستند. وی اقرار می‌کند که نه‌تنها هیچ‌گاه فکر مقابله با ادعاهای مطرح‌شده جهت دروغ شمردن فرود روی ماه به ذهن وی خطور نکرده است؛ بلکه دانسته‌های شخصی وی به ترکیبی از خاطرات کودکی، اخبار سیاه و سفید تلویزیون و بی‌تفاوتی به گفته‌های والدین وی در رابطه با فرود روی ماه در سال‌های بعد محدود می‌شود. با این وجود، این آگاهی اجمالی و محدود از حقایق مربوط به فرود روی ماه باعث نمی‌شود که نویسنده به اعتقاد خود مبنی بر واقعیت داشتن فرود انسان روی ماه شک کند.

از نگاه نگارنده‌ی مطلب حاضر، دلایل وی برای اعتقاد به این مسئله که فرود روی ماه یک واقعیت است، فراتر از اطلاعاتی است که وی در این زمینه جمع‌آوری کرده و مورد بررسی قرار داده است. در دهه‌ی شصت و هفتاد میلادی، آمریکا به‌عنوان کشوری مردم‌سالار دیده می‌شد و یکی از وجوه اعتبار این کشور «صداقت» بود؛ اما بدون راستی‌آزمایی و ارزیابی صحت اطلاعات ارائه‌شده توسط یک منبع خاص، اطلاعات آن منبع بی‌استفاده خواهند بود.

این تغییر الگویی از «عصر اطلاعات» به «عصر اعتبار»، تغییری است که باید در مقابله با اخبار دروغین، اطلاعات غلط و روش‌های مختلف نشر اکاذیب (که در جوامع امروزی بسیار رایج هستند) مد نظر قرار گرفته شود. شهروندی که در عصر دیجیتال به بلوغ رسیده است، نباید صرفا در جستجوی «صحت» اخبار باشد. بلکه باید بتواند با پیگیری منابع اخبار و اطلاعات، اعتبار آن‌ها را ارزیابی کند. وی همچنین باید بتواند مقاصد پخش‌کنندگان اطلاعات را ارزیابی کند و از برنامه‌ها و نیت افرادی که به این اطلاعات اعتبار می‌بخشند آگاهی کسب کند.

هر زمان که می‌خواهیم اطلاعاتی را قبول کنیم یا مردود بشماریم، باید از خود بپرسیم: منبع این اطلاعات چیست؟ آیا این منبع معتبر است؟ چه مراجعی به آن‌ها اعتماد دارند؟ به چه دلیل باید به این مراجع اعتماد کنم؟ چنین سؤالاتی به ما کمک خواهند کرد تا با واقعیت در تماس باشیم و پرسیدن این سؤالات بهتر از این است که منابع را به‌طور مستقیم بررسی کنیم تا از صحت اطلاعات اطمینان حاصل کنیم.

در نظام فوق تخصصی تولید دانش، منطقی نیست که خودمان بخواهیم هرچیزی را بررسی کنیم؛ برای مثال، بررسی رابطه‌ی میان واکسیناسیون و بیماری درخودماندگی (اوتیسم). چنین کاری چیزی جز وقت تلف کردن نخواهد بود و احتمالا نتیجه‌گیری‌های ما نیز دقیق نخواهند بود. در عصر «اعتبار»، ارزیابی نقادانه‌ی ما نباید محتوای اطلاعات را هدف قرار دهد؛ بلکه شبکه‌ی روابطی که این اطلاعات را شکل داده و آن را در سیستم اطلاعاتی به رتبه‌ای قابل قبول یا غیر قابل قبول رسانده است باید مورد نقد قرار گیرد.

این مهارت‌های جدید نوعی معرفت‌شناسی ثانویه را تشکیل می‌دهند. آن‌ها ما را آماده می‌کنند تا پرسش‌گر باشیم و اعتبار منابع اطلاعاتی را ارزیابی کنیم. مهارتی که شکل دادن آن بر عهده‌ی فلاسفه و مدرسان است تا نسل‌های بعد از آن استفاده کنند. فردریش هایک در سال ۱۹۷۳ کتابی با عنوان «قانون، قانون‌گذاری و آزادی» منتشر کرد، وی در این کتاب می‌نویسد:

تمدن برپایه‌ی این حقیقت بنا شده است که همه‌ی ما از دانشی بهره‌ می‌بریم که در تملک ما نیست.

جامعه‌ی مجازی متمدن جایی خواهد بود که در آن مردم می‌دانند چگونه به‌صورت انتقادی، اعتبار منابع اطلاعاتی را ارزیابی کنند. در این جامعه، مردم یاد می‌گیرند که چگونه به‌درستی رتبه‌ی اجتماعی کوچک‌ترین اطلاعات وار شده به سیستم ادراکی خود را ارزیابی کنند و از آن برای بهبود دانسته‌های شخصی‌شان بهره ببرند.

جیسون سیگل عکاسی است که با استفاده از روشی جالب و خلاقانه قصد دارد پیامی ضد خشونت را به گوش جهان برساند. او می‌گوید از ابتدای سال ۲۰۱۷ کار خود را به صورت جدی آغاز کرده است. سیگل اسلحه‌ها و سلاح‌های جنگی را با استفاده از دوربین‌، لنز و لوازم جانبی دوربین می‌سازد. نام این پروژه Shoot Portraits, Not People به معنای "عکس پرتره بگیر، به مردم شلیک نکن" است.

در زیر می‌توانید تصویر برخی از این اسلحه‌ها را مشاهده کنید. این سلاح‌ها با کمک مجسمه ساز کیت دی آنجلوساخته شده‌اند.

دی آنجلو و سیگل نیز پیش از این با یکدیگر برای ساخت لوازم جنگی ساختگی با استفاده از تجهیزات عکاسی همکاری داشته‌اند که در ادامه می‌توانید تصاویر این تلاش‌ها را مشاهده کنید. 

سلاح‌های ساختگی که توسط سیگل و دی آنجلو خلق شده‌اند، در نمایشگاه EVOKE Contemporary's Railyard به نمایش گذاشته شده است.

تفنگ‌های تک تیرانداز، یوزی و حتی یک خودروی جیپ ویلیز متعلق به سال ۱۹۴۷ در کنار سایر ابزار آلات جنگی همه در یک نمایشگاه در کنار هم بسیار حیرت انگیز و جالب است. با این وجود هر چه بیشتر این سلاح‌ها را بررسی کنید، بیشتر حیرت زده می‌شوید. در بین آثار می‌توانید لنزهای دوربین را که به نارنجک تبدیل شده‌اند و حلقه‌های فیلم را مشاهده کنید که در کنار هم به عنوان خشاب گلوله به اسلحه‌ها متصل شده‌اند. قرار گرفتن صحیح و ترتیب منظم قرار گرفتن قطعات دوربین در کنار هم پیامی را با خود حمل می‌کند تا به گوش جهانیان برساند. این آثار هوشمندانه به طرز عجیبی بین سلاح و دوربین ارتباط ایجاد کرده‌اند.

تعدادی از این سلاح‌ها و نسخه محدود چاپ شده‌ی آنها برای فروش در نمایشگاه با برچسب‌های قیمت متصل به آنها به نمایش درآمد و بخشی از کل فروش این نمایشگاه به صندوق کمک به قربانیان لاس‌وگاس اهدا شد.

در ویدیو زیر می‌توانید سیگل و د آنجل را در محل کار مشاهده نمایید.

برای مشاهده‌ی دیگر آثار این دو هنرمند می‌توانید اینجا کلیک کنید و در این وبسایت دیگر آثار سیگل و دی آنجل را مشاهده نمایید.

اگر به اندازه‌ی کافی ثروتمند باشید، نهایت سرعت باورنکردنی خودروهای فرمول یک را همراه راحتی بیشتر و بسیاری آپشن‌های لوکس در اختیار خواهید داشت. نیازی نیست که به اندازه‌ی لوئیس همیلتون، مهارت داشته یا دوره‌های طاقت‌فرسای رانندگی پیست را پشت سر گذاشته باشید. در عوض، با پرداخت مبالغ میلیون دلاری و احتمالا نشستن در لیست انتظار خرید یک ابرخودرو، صاحب یکی از هیجان‌انگیزترین اختراعات بشر خواهید شد.

فراموش نکنیم، مهم‌ترین تفاوت‌های خودروی فرمول یک با محصولی استاندارد و جاده‌ای، بیشتر بر ۲ موضوع مهم استوار است. اولین مورد که تا حد زیادی واضح به نظر می‌رسد، توانایی حیرت‌انگیز یک مدل مخصوص مسابقات فرمول در شتاب‌گیری و ترمز آنی است. رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت در زمانی حدود ۲ ثانیه، نکته‌ی عجیبی برای مدل‌های امروزی فرمول یک نیست. علاوه بر این، کاهش سرعت از ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت تا ایست کامل هم ظرف ۲ ثانیه انجام می‌شود. دومین توانایی مهم خودروهای فرمول یک که نباید دست کم گرفته شود، مانورپذیری و تغییر مسیر حین سرعت‌های بالا است که به لطف ساختار پیچیده و مهندسی پیش‌رفته در طراحی بدنه، نوع لاستیک‌ها و بسیاری دیگر فناوری‌های آن انجام می‌شود.

بسیاری از قابلیت‌های فرمول یک، حتی در ابرخودروها هم دیده نمی‌شود؛ ولی در بحث نهایت سرعت می‌توان به نتایج جالبی رسید. بالاترین سرعتی که تاکنون در مسابقات فرمول یک ثبت شده، ۳۷۲ کیلومتر بر ساعت و مربوط به خودروی مدل FW38 تیم ویلیامز مرسدس است. این رکورد، سال ۱۳۹۵ و هنگام برگزاری رقابت جایزه بزرگ مکزیک در فصل ۲۰۱۶ فرمول یک جهانی، توسط والتری بوتاس ثبت شد. لازم به توضیح است که بنا به اطلاعات غیر رسمی، خودروهای فرمول یک به دلیل ساختار بدنه، لاستیک‌ها و پیشرانه، توانایی ثبت سرعت‌‌هایی نزدیک به ۴۰۰ کیلومتر بر ساعت ندارند و در این حالت، با خطرهای جدی روبرو می‌شوند.

تنها ۷ ابرخودرو با استاندارد جاده‌ای در دنیا وجود دارند که می‌توان با آن‌ها به سرعتی بیش از ۳۷۲ کیلومتر بر ساعت رسید. فراموش نکنیم، مدل‌هایی نظیر رایمک C-Two و تسلا رودستر جدید هم ادعای سرعت‌گیری در کلاس ۴۰۰ کیلومتر بر ساعت دارند؛ اما هنوز مورد آزمون رسمی قرار نگرفته‌اند.

۷- مک‌لارن F1؛ نهایت سرعت ۳۸۶ کیلومتر بر ساعت

این ابرخودرو، همچنان یکی از دوست‌داشتنی‌ترین تولیدات تاریخ خودروسازی دنیا محسوب می‌شود و محبوبیت زیادی در سطح جهانی دارد. مک‌لارن F1، اولین محصول جاده‌ای دنیا بود که در سال ۱۹۹۲ توانست به سرعت رؤیایی ۲۴۰ مایل بر ساعت (۳۸۶ کیلومتر بر ساعت) برسد. به لطف استفاده از پیشرانه‌ی ۱۲ سیلندر و ۶.۱ لیتری ساخت بی‌ام‌و، قدرت ۶۲۷ اسب بخار و گشتاور ۶۵۱ نیوتن‌متر در این خودرو فراهم شد تا همچنان به‌عنوان سریع‌ترین خودروی دنیا با پیشرانه‌ی تنفس طبیعی شناخته شود. دیگر نسخه‌های مک‌لارن F1 با نهایت سرعت کم‌تر از مدل استاندارد، شامل F1 GTR و F1 LM به ترتیب با قدرت‌های ۶۰۰ اسب بخار و ۶۸۰ اسب بخار به تعداد محدود تولید شدند؛ اما همان‌گونه که از نام آن‌ها مشخص است، مخصوص مسابقات کلاس GT و رقابت‌های استقامت لومانز در پیست بودند.

۶- بوگاتی ویرون؛ نهایت سرعت ۴۰۲ کیلومتر بر ساعت

ویرون، اولین خودروی تاریخ محسوب می‌شود که مرز باورنکردنی سرعت ۴۰۰ کیلومتر بر ساعت را درنوردید. با مدیریتفولکس‌واگن آلمان در رأس برند فرانسوی بوگاتی، اولین خودروی دنیا با سرعت ۴۰۲ کیلومتر بر ساعت در سال ۲۰۰۵ تولید شد. این محصول، با پیشرانه‌ی ۱۶ سلیندر ۸ لیتری و ۴ توربوشارژ خود، قدرت ۱۰۰۰ اسب بخار و گشتاور ۱۲۵۰ نیوتن‌متر فراهم کرد تا در این زمینه هم اولین خودروی جاده‌ای دنیا باشد. نسخه‌ی استاندارد بوگاتی ویرون، با ثبت سرعت ۴۰۹ کیلومتر بر ساعت، زمان ۲.۵ ثانیه در سرعت‌گیری از صفر تا ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت و برچسب قیمت بیش از یک میلیون دلار، به‌عنوان خودرویی تاریخ‌ساز شناخته می‌شود که بر صنعت خودروسازی دنیا تأثیر گذاشت.

۵- آلتیمیت آیرو؛ نهایت سرعت ۴۱۲ کیلومتر بر ساعت 

شرکت SCC، به‌عنوان خودروسازی کوچک با تولید محدود شناخته می‌شود. این برند توسط جرود شلبی در سال ۱۹۹۸ بنیان نهاده شد تا با نام کامل سوپراسپرت‌سازی شلبی آمریکای شمالی (Shelby SuperCars North America) فعالیت کند. جالب است بدانید که جرود شلبی، هیچ نسبتی با کارول شلبی و سری خودروهای تقویت‌شده‌ی فوردتوسط برند شلبی، مثل موستانگ شلبی ندارد و به همین دلیل از نام SCC برای شرکت خود استفاده می‌کند. اولین و تنها محصول جاده‌ای SCC، آلتیمیت آیرو نام دارد که در سال ۲۰۰۶ رونمایی شد. این محصول با نمونه‌ی مجهز به پیشرانه‌ی ۸ سیلندر ۶.۴ لیتری و سوپرشارژ خود، قدرت ۱۱۸۳ اسب بخار فراهم کرد تا قدرتمندترین خودری دنیا، پیش از رونمایی کونیگزگ وان مدل ۲۰۱۴ باشد. نهایت سرعت آلتیمیت آیرو با ۴۱۲ کیلومتر بر ساعت در سال ۲۰۰۷ و توسط کارشناسان گینس ثبت شد. جالب است بدانید که خودرو مذکور، با هدف کاهش وزن و عمکلرد خالص، فاقد ترمز ABS و سیستم کنترل لغزش بود. محصول بعدی SCC با نام تواتارا، در مرحله‌ی پیش‌تولید است.

۴- بوگاتی شیرون؛ نهایت سرعت ۴۲۰ کیلومتر بر ساعت

بر خلاف آنچه تصور می‌کنید، بوگاتی شیرون در صدر فهرست سریع‌ترین خودروهای دنیا دیده نمی‌شود و فعلا دارای رتبه‌ی چهارم است. البته احتمال زیادی وجود دارد که با نسخه‌ای بهینه‌‌شده مثل شیرون اسپرت، تلاش بوگاتی برای بازگشت به جایگاه اول سریع‌ترین مدل جاده‌ای دنیا عملی شود. مهندسان این برند، فناوری ساخت تایرها و وزن نسبتا بالای خودرو را مهم‌ترین مشکل سد راه شیرون برای رسیدن به سرعت‌های بالاتر عنوان کرده‌اند؛ چراکه به گفته‌ی آن‌ها، پیشرانه‌ی ۱۴۷۹ اسب بخار شیرون، قدرت کافی برای شکستن رکورد نهایت سرعت دنیا دارد.

۳- بوگاتی ویرون سوپراسپرت؛ نهایت سرعت ۴۳۱ کیلومتر بر ساعت

نسخه‌ی ارتقاءیافته از ویرون استاندارد با پسوند سوپراسپرت و کد ۱۶.۴ در سال ۲۰۱۰ عرضه شد. این محصول توانست در حضور کارشناسان گینس به سرعت ۴۳۱ کیلومتر بر ساعت برسد. البته ویرون سوپراسپرت دارای محدودکننده‌ی الکترونیکی سرعت است و در حالت عادی نمی‌تواند چنین سرعتی داشته باشد. به همین دلیل، رکورد ۴۳۱ کیلومتر بر ساعت ویرون سوپراسپرت بدون محدودکننده‌ی سرعت، مورد قبول بسیاری از علاقه‌مندان خودرو نیست؛ هرچند از نظر گینس، در زمان خود معتبر اعلام شد.

۲- هنسی ونوم GT؛ نهایت سرعت ۴۳۵ کیلومتر بر ساعت

رکوردزنی هنسی با ابرخودروی ونوم GT، در سال ۲۰۱۳ ابعاد جالبی داشت. از یک سو خودرویی تولید شده بود که حدود ۶۵ کیلومتر بر ساعت سریع‌تر از مدل‌های فرمول یک عمل می‌کرد. از سویی دیگر، صنعت خودروسازی آمریکا که اصولا سابقه‌ی درخشانی در تولید ابرخودروها نداشت، به عرض اندام مقابل اروپایی‌ها پرداخت. البته ونوم GT، محصول پرفروشی نبود و تنها ۱۳ دستگاه از آن ساخته شد. هنسی ونوم F5، امروزه به‌عنوان جانشین ونوم GT شناخته می‌شود؛ اما هنوز در تست‌های نهایت سرعت شرکت نکرده است.

۱- کونیگزگ آگرا RS؛ نهایت سرعت ۴۴۷ کیلومتر بر ساعت

آبان‌ماه ۱۳۹۶، زمان مناسبی بود تا قدرت مهندسی سوئد با ابرخودروی کونیگزگ آگرا RS تاریخ‌ساز شود. این محصول در حضور نمایندگان کتاب رکوردهای گینس و با طی کردن میسر رفت و برگشت، نهایت سرعت ۴۴۷ کیلومتر بر ساعت ثبت کرد؛ ضمن اینکه ادعا می‌شود برای لحظاتی به سرعت‌هایی بیش از ۴۵۰ کیلومتر بر ساعت نیز رسیده است. از دیگر توانایی‌های جالب کونیگزگ آگرا RS می‌توان به زمان رسیدن به سرعت ۴۰۰ کیلومتر بر ساعت و ترمزگیری آنی (از سرعت صفر تا ۴۰۰ کیلومتر بر ساعت و ایست کامل) اشاره کرد که مجموعا، ۳۶.۵ ثانیه ثبت شده است.

 در پایان این مطلب، بیننده‌ی فیلم کوتاهی باشید که رکوردشکنی تاریخی مدل آگرا RS در شتاب‌گیری و ترمزگیری را نمایش می‌دهد.

برند AMG با هدف فعالیت مستقل از مرسدس بنز و شرکت در مسابقات سرعت در سال ۱۹۶۷ شکل گرفت. از همان ابتدا قرار بود که تیم AMG، صرفا با تقویت و ارتقاء محصولات مرسدس بنز در رقابت‌های اروپا شرکت کند؛ اما پس از مدتی کوتاه، آنچنان به موفقیت رسید که مورد توجه خودروساز مادر قرار گرفت. از سال ۱۹۹۳، قرارداد همکاری مرسدس بنز و AMG امضا شد تا با مشارکت آن‌ها، خودروهایی قابل تردد در جاده‌ و فروش جهانی به تولید انبوه رسد.

اولین محصول استاندارد AMG، بر پایه‌ی مرسدس کلاس C و با کد C63 تولید شد. با ادامه‌ی موفقیت‌‌های AMG در سال ۱۹۹۹، گروه خودروسازی مرسدس بنز که در آن زمان دایملر کرایسلر نام داشت، ۵۱ درصد از سهام AMG را تصاحب کرد. این برند محبوب، از سال ۲۰۰۵ با موافقت سهام‌دار و مؤسس اصلی خود، هانس وارنر اوفرخت، تماما به مرسدس بنز فروخته شد تا غول خودروسازی اشتوتگارت، مالک AMG باشد.

ساخت فیلم‌های تبلیغاتی به‌صورت هفتگی، در دستور کار برندهای مشهور خودروسازی قرار گرفته است. پورشه و مرسدس بنز، از شرکت‌های هستند که سرمایه‌گذاری قابل توجهی روی این پروژه داشته‌اند. پیش از این، مروری بر فیلم‌های کوتاه ساخت مرسدس بنز، شامل بهترین مدل‌های کانورتیبل، ۵ آپشن خاص در خودروهای مرسدس بنز و ۵ ویژگی تاریخ‌ساز در پیشینه‌ی این برند، پرداختیم. جدیدترین ویدئو از این سری، مروی کوتاه بر ۵ توانایی مهم محصولات AMG دارد.

۵- دریفت

به لطف سیستم دو دیفرانسیل و فناوری‌های کنترل لغزش، می‌توان انتقال گشتاور به چرخ‌های جلو را محدود کرد و برعکس، با افزایش قدرت روی چرخ‌های عقب، تجربه‌ای عالی از هیجان دریفت داشت. نسل جدید سدان‌های اسپرت AMG، خصوصا سری E63 با این آپشن ارائه می‌شوند.

۴- نرم‌افزار اختصاصی پیست

این سیستم با نام کامل AMG Track Pace App ارائه می‌شود. با فراخوانی این نرم افزار از طریق نمایشگر لمسی یا جوی‌استیک، می‌توان به تجزیه و تحلیل کاملی از شرایط راننده در مسیر پرداخت. گزارش زمان‌گیری، نمودار عملکرد پیشرانه در شرایط مختلف و ارائه‌ی راه‌کارهایی برای بهبود کیفیت رانندگی، از امکانات نرم افزار تحلیل‌گر پیست AMG هستند. با این فناوری، می‌توان از حرکت خودرو در مسیر فیلم گرفت و همراه با جزئیات فنی گرافیکی، روی گوشی هوشمند، شبکه‌های اجتماعی یا سایت‌هایی مثل یوتیوب بارگذاری کرد.

۳- شروع مسابقه

اگر تجربه‌ی رانندگی با خودروهای اسپرت و قدرتمند داشته باشید، حتما با چالش جدی در شروع حرکت مواجه شده‌اید. چنانچه به هنگام سرعت‌گیری، نهایت قدرت و گشتاور مورد نیاز باشد، کنترل هرزگردی و تعادل خودرو با مشکلاتی روبرو است. فناوری شروع مسابقه (Race Start) در خودروهای AMG، بهترین شرایط را برای شروع پرشتاب حرکت خودرو فراهم می‌کند.

۲- سیستم دو دیفرانسیل 4Matic

یکی از ارزشمندترین امکانات فنی در خودروهای مدرن مرسدس بنز، فناوری تقسیم گشتاور بین محورهای خودرو است که 4Matic نام دارد. به لطف استفاده از این سیستم، می‌توان بهترین فرمان‌پذیری و مدیریت تعادل را در مسیرهای لغزنده داشت؛ ضمن اینکه با قراردادن حالت رانندگی روی دریفت، هیجان و لغزش بیشتری تجربه کرد.

۱- پیشرانه‌ی ۸ سیلندر ۴ لیتری

قدرتمندترین مدل‌های مرسدس بنز AMG دارای پیشرانه‌ی ۱۲ سیلندر مجهز به توربوی دوگانه (بی‌توربو :Biturbo) هستند که عمدتا با کد 65 در مدل‌های G650، S65 و SL65 دیده می‌شوند. اما آنچه باعث افتخار AMG در سال‌های اخیر محسوب می‌شود، بهینه‌سازی پیشرانه‌های ۸ سیلندر و ۴ لیتری توئین‌توربو است.

در این نمونه‌ها که شامل نسخه‌های قدرتمند سری 63 در C63، E63، G63، GL63 و حتی شاسی‌بلند GLS63 می‌شود، قدرتی در حدود ۶۰۰ اسب بخار با گشتاور ۸۵۰ نیوتن‌متر در اختیار راننده خواهد بود؛ ضمن اینکه مصرف سوخت قابل قبول (حدود ۱۰ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر برای E63) ممکن می‌شود.

فرقی نمی‌کند هوادار یا مخالف برند AMG باشید، صرف علاقه‌مندی شما به صنعت خودروسازی باعث می‌شود از تماشای فیلم‌های کوتاه ساخت مرسدس بنز و اطلاعاتی که در مدت‌زمان یک دقیقه ارائه می‌دهند، لذت ببرید.

نتایج یک مطالعه‌ی اخیر نشان داده‌ است افرادی که در محل زندگی خود، بیشتر در معرض اشعه‌‌های خورشید به خصوص UV-B هستند، کم‌تر در خطر ابتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس یا همان MS قرار دارند. از سویی چنانچه افراد در دوران کودکی و نوجوانی خود در محیط‌های آفتابی زندگی کرده باشند، احتمال بروز MS در آن‌ها کم‌تر می‌شود.

هر چند که اشعه‌ی UV-B باعث بروز آفتاب سوختگی شده و می‌تواند منجر به سرطان پوست شود، اما این قابلیت را هم دارد که به بدن ما در تولید ویتامین D کمک کند. هر چه سطح ویتامین D بدن کم‌تر باشد، امکان ابتلا به MS هم افزایش پیدا خواهد کرد. هلن ترملت، از نویسندگان این مقاله در دانشگاه بریتیش کلمبیا در ونکوور، کانادا می‌گوید:

در حالی که مطالعات قبل از ما هم نشان داده بودند که قرار گرفتن بیشتر در معرض نور خورشید خطر ابتلا به MS را کاهش می‌دهد، مطالعه‌ی ما گامی فراتر گذاشت و اثر این موضوع را در طول عمر افراد بررسی کرد. ما متوجه شدیم مکانی که فرد در آن زندگی می‌کند و سن و سالی که وی در معرض اشعه‌های UV-B خورشید قرار می‌گیرد، می‌تواند نقش مهمی در کاهش احتمال خطر ابتلا به MS در او ایجاد کند.

پژوهشگران در این مطالعه،  شرکت‌کنندگان خود را از میان ۱۵۱ زن مبتلا به MS و ۲۳۵ زن غیر مبتلا به MS شناسایی کردند. این دو گروه در یک محدوده‌ی سنی قرار داشتند. نزدیک به ۹۸ درصد این زنان سفیدپوست بوده و ۹۴ درصد آن‌ها اعلام کردند که پوستی معمولی دارند. شرکت‌کنندگان از نظر اقلیم و شرایط آب‌وهوایی در مناطق مختلفی در سراسر ایالات متحده زندگی می‌کردند. میانگین سنی زنان مبتلا به MS در این مطالعه ۴۰ سال گزارش شد. تمام زنان حاضر در بررسی، پرسش‌نامه‌های مربوط به شرایط آب‌وهوایی محل زندگی خود از قبیل تابش خورشید، زمستان و تابستان را تکمیل کردند.

پژوهشگران، این شرکت‌کنندگان را در سه گروه تقسیم‌بندی کرند؛ یک گروه به میزان کم در معرض اشعه‌ی UV-B بودند. دو گروه دیگر هم در حد متوسط و زیاد در معرض این اشعه قرار داشتند. پژوهشگران این دسته‌بندی را بر اساس محل زندگی، عرض جغرافیایی، ارتفاع و پوشش متوسط ابری منطقه‌ی زندگی هر فرد انجام دادند. ضمن این که آنها فصل‌ها را هم در این بررسی لحاظ کردند. به‌طوری که قرار گرفتن در معرض تابش آفتاب، در تابستان بیش از ۱۰ ساعت در هفته و در زمستان بیش از ۴ ساعت در هفته تعریف شد.

آن‌ها به این نتیجه رسیدند، زنانی که در مناطق آفتابی‌تر زندگی می‌کردند و بیشتر در معرض اشعه‌ی UV-B قرار داشتند، در مقایسه با افرادی که در مناطق کم اشعه‌تری زندگی می‌کردند، احتمال وقوع MS در آن‌ها پایین‌تر بود. با بررسی گروه‌های مختلف سنی، احتمال ابتلا به MS افرادی که در سنین بین ۵ تا ۱۵ سالگی خود در معرض سطح بالاتری از اشعه‌ی UV-B قرار داشتند، ۵۱ درصد کم‌تر از سایرین گزارش شد.

در گروه افراد مبتلا به MS، فقط ۳۳ نفر از ۱۴۷ نفر، یعنی حدود ۲۲ درصد از آن‌ها، در سنین ۵ تا ۱۵ سالگی خود در معرض نور شدید آفتاب قرار داشتند؛ در حالی که ۶۱ نفر یا ۴۱ درصد آن‌ها در این سنین در مناطقی زندگی می‌کردند که شدت نور خورشید در آنجا ضعیف بود. علاوه بر این، افرادی که در تابستان‌های سنین ۵ تا ۱۵ سالگی خود بیشتر وقت خود را در فضای بیرونی سپری می‌کردند و بیشتر در معرض اشعه‌ی UV-B قرار داشتند، خطر ابتلای MS در آن‌ها ۵۵ درصد کم‌تر از سایرین بود.

ترملت افزود:

یافته‌های ما نشان می‌دهد که کاهش خطر ابتلای به MS در مواردی چون قرار گرفتن در معرض سطوح بالاتری از اشعه‌ی UV-B و گذراندن ساعات تابستانی در فضاهای بیرونی، محدود به دوران کودکی نمی‌شود بلکه در اوایل بلوغ هم این موارد می‌توانند موثر باشند. در مطالعات آینده، روش‌های خود را مبنی بر چگونگی اندازه‌گیری شدت نور خورشید عنوان خواهیم کرد.  علاوه بر این، پژوهش ما نشان داد که افراد مبتلا به MS، کم‌تر در معرض اشعه‌ی UV-B قرار داشتند؛ یا در فصل تابستان زمان کم‌تری را در محیط بیرون سپری کرده بودند.

البته در جمع‌آوری داده‌های این مقاله محدودیت‌هایی هم وجود داشت. چرا که خود شرکت‌کنندگان گزارش می‌کردند که چه مدت در معرض نور آفتاب قرار داشتند و این آمار ذهنی می‌تواند با آمار واقعی متفاوت باشد. با این حال، در این بررسی بر محل زندگی افراد تکیه شد که این موضوع کم‌تر تحت تاثیر خطا قرار می‌گیرد. محدودیت دیگر مقاله، این بود که بیشتر شرکت‌کنندگان حاضر در آن، زنان سفیدپوست بودند. در نتیجه نتایج حاصل را نمی‌توان به سایر گروه‌ها تعمیم داد.

کلایتون اوتس بنیان‌گذار و مدیر محصول شرکت QA Business و یکی از رهبران فکری صنعت فناوری حسابداری است. کاسیتون و تیمش تاکنون به بیش از ۲۵ هزار کسب‌وکار و مشاورانشان کمک کرده‌اند تا با بهره‌گیری از تکنولوژی‌های حسابداری، شفافیت و کارایی بیشتری در عملکرد خود داشته باشند. او در پاسخ به این سؤال که «چگونه یک حسابدار مناسب می‌تواند به‌عنوان مربی کارآفرینان خدمت کند؟» نکات جالبی در مقاله‌ی خود به اشتراک گذاشته است.

 اگر در حال حاضر یک کسب‌وکار کوچک را اداره می‌کنید یا برای قدم نهادن در این راه برنامه‌ریزی می‌کنید، یکی از بهترین منابع شما، فردی است که انتظارش را ندارید. او یکی از اولین استخدام‌های شما، دستیار شخصی یا حتی وکیل شرکت نیست؛ بلکه فردی است که تراز بودجه‌ی شما را به دست می‌آورد، صورت سود و زیان و مالیات شرکت را آماده می‌کند و همچنین کمک می‌کند از تکنولوژی خود بیشترین بازدهی را به دست آورید: این شخص حسابدار شما است.

یک حسابدار خوب با توجه به دانش و تجربه‌ی وسیعی که از همکاری با کسب‌وکارهای مختلف به دست آورده، حتی می‌تواند نقش شریک و مشاور شما را هم به عهده بگیرد.

اگر در حال حاضر می‌خواهید یک حسابدار استخدام کنید، ضروری است که سؤالات مناسب و مهمی از او بپرسید. زمانی که کارمند جدیدی (ازجمله حسابدار) به تیم شما اضافه شد، باید خودتان را برای مراحل و پرسش‌های بعدی آماده سازید و درعین‌حال محدوده‌ی عملکرد او را مشخص کنید.

چگونه حسابدار مناسبی را انتخاب کنیم؟

حسابدار شما به‌طور بالقوه، مورد اعتمادترین مشاور کسب‌وکار شما است. مسلماً می‌دانید حضور فرد قابل‌ اعتمادی که از نخستین مراحل راه‌اندازی شرکت، امور مالی را به‌درستی درک کند، تا چه اندازه ضروری است.

بنابراین شما باید حسابداری را بیابید که با ارزش‌های اصلی و اهداف شرکت هماهنگ باشد و به‌عنوان یک معلم و مربی همراهی‌تان کند. به کسی نیاز دارید که آینده‌ی شرکت را مهم بداند و حقایق را، هرچند تلخ، با شما در میان بگذارد. رابطه‌ی نزدیک و قوی با یک حسابدار معتمد به شما کمک می‌کند برای چالش‌های پیش رو آماده‌باشید.

هنگامی‌که به دنبال یک حسابدار خوب می‌گردید، مراقب زنگ خطرهای بالقوه نیز باشید. اگر در جلسه‌ی مصاحبه با یک حسابدار، پیش خود فکر می‌کنید: «ولی این توصیه درست به نظر نمی‌رسد» به این حس اعتماد کنید. به‌عنوان‌ مثال فرض کنید با حسابداری صحبت می‌کنید که تأکید دارد باید به نحوی از زیر بار مالیات فرار کنید، درحالی‌که به لحاظ قانونی هیچ مشکلی برای حداقل کردن مالیات‌ها وجود ندارد. حتماً نمی‌خواهید با فردی شریک شوید که از ابتدای کار دفتر کل شما را لکه‌دار می‌کند.

اگر حس می‌کنید با ریسک‌هایی که حسابدار متمایل به پذیرش آن‌ها است، راحت نیستید، احتمالاً او گزینه‌ی مناسبی برای کسب‌وکار شما نخواهد بود. اجازه ندهید یک حسابدار، شرکت را به مسیری هدایت کند که با ارزش‌های اصلی شما سازگار نیست.

یکی دیگر از علائم خطر، در دسترس نبودن حسابدار است. اگر تماس گرفتن با فرد حسابدار سخت است، یا او برنامه‌ریزی منسجمی ندارد و مرتباً در شرکت حضور نمی‌یابد، احتمالاً فاقد زمان یا مهارت‌های لازم برای همکاری با شما است. فردی را پیدا کنید که بتواند رهبری یک تیم را به عهده بگیرد و عوامل غیر منتظره‌ی بخش خدمات مشتریان را هم به‌درستی تشخیص بدهد.

نکاتی که هرگز نباید از حسابدار بخواهید

زمانی که حسابدار خوبی پیدا کردید، آخرین کاری که باید انجام بدهید این است که او را به سمت کارهای غیر ضروری سوق بدهید یا سؤالات مشکوک و مبهمی از او بپرسید. به این نکات توجه کنید:

هرگز از حسابدار نخواهید به کارهای خودکارشده مشغول شود

برخی از کارآفرینان از حسابدار می‌خواهند که دفترچه‌ی چک آن‌ها را کنترل کنید، یا پروسه‌های پرداخت، رسیدها و تراکنش‌های پولی را دستی وارد کند؛ درحالی‌که امروز این وظایف به‌راحتی خودکار شده‌اند.

روی فناوری و سیستم‌های خودکاری سرمایه‌گذاری کنید که روند کاری خودتان و حسابدارتان را کاراتر می‌کند. اپلیکیشن‌ها و ابزارهای فنّاوری بسیار خوبی وجود دارند که از اتلاف وقت حسابدار بابت آنالیزهای دستی، جلوگیری می‌کنند. اگر از حسابدار بخواهید همه‌ی فرایندهای محاسباتی را دستی تکمیل کند (مثل انتقال خودکار اطلاعات بانکی به سیستم حسابداری شما)، پول و زمان شرکت و تخصص حسابدار را به هدر داده‌اید.

از حسابدار نپرسید که وضعیت عملکرد کسب‌وکار شما چیست

چرا؟ این نکته‌ای است که شما باید در حال حاضر از آن آگاهی داشته باشید! برخی از مالکان کسب‌وکار به‌جای اینکه وظایف خاصی را به افراد کارشناس و متخصص واگذار کنند، وظایف اصلی خود را (که شامل اداره و مدیریت شرکت است) کنار می‌گذارند. تفاوت کلیدی این دو وضعیت، مسئولیت‌پذیری رهبر است.

به عنوانت یک مالک و مجری کسب‌وکار، شما باید مسئولیت نهایی همه‌ی جوانب کسب‌وکار ازجمله امور مالی را بپذیرید. حسابدار شما می‌تواند به شما در برنامه‌ریزی و تفسیر اعداد کمک کند، اما هنوز باید سعی کنید دانش خود را در زمینه‌ی خواندن داده‌ها، افزایش دهید.

بسیاری از کارآفرینان در پاسخ به این سؤال که کسب‌وکارشان به لحاظ مالی در چه شرایطی قرار دارد، می‌گویند: «حسابدار/ دفتردار شرکت این مسائل را مدیریت می‌کند.» و این یک معضل اساسی محسوب می‌شود. اگر می‌خواهید کسب‌وکار موفقی داشته باشید، برای درک و شناخت امور مالی و پیاده‌سازی سیستم‌ها وقت بگذارید و اطمینان حاصل کنید که این اطلاعات همیشه در دسترس هستند.

هرگز از حسابدار نخواهید قوانین را دور بزند

حتی یک‌بار و « استثنائا» از حسابدار شرکت انتظار نداشته باشید که کاری غیر قانونی یا غیر اخلاقی انجام دهد. همیشه صحت و سلامت کسب‌وکارتان را حفظ کنید، در غیر این صورت عواقب این تصمیم روزی گریبان شرکت را خواهد گرفت. حتی اگر در آینده با بن‌بست مواجه نشوید، ولی مجبور می‌شوید بهای سنگینی بابت این انتخاب بپردازید.

سؤالاتی که باید از حسابدار بپرسید

چه تجربه‌هایی در صنعت ما دارید؟

حسابداران معمولاً تخصص خود را روی بازارهای خاص عمودی متمرکز می‌کنند، مثل حسابداری برای پزشکان یا شرکت‌های ساختمانی. به‌این‌ترتیب آن‌ها دانش خود را در خصوص یک صنعت و سیستم‌های آن، افزایش می‌دهند.

برخی از حسابداران در زمینه‌ی استفاده از یک نرم‌افزار یا راه‌حل‌های خاص صنعت متخصص هستند، به همین دلیل می‌تواند ابزارها و تکنولوژی‌های خوبی را برای اجرا و پیاده‌سازی به شما توصیه کنند. پیش از اینکه روی فناوری خاصی سرمایه‌گذاری کنید، مطمئن شوید که راه‌ حل پیشنهادی حسابدار برای رفع نیازهای کسب‌وکار شما مناسب است.

برنامه‌ی زمانی همکاری ما چیست؟

به‌منظور حداکثر استفاده از راهنمایی‌های این مشاور مورد اعتمادتان، با او قرار بگذارید که به‌طور منظم با شما ملاقات کند (یا به‌صورت آنلاین در تماس باشد). به یاد داشته باشید که حسابدار، متخصصی است که از شما حمایت می‌کند. به‌عنوان یک مالک کسب‌وکار باید دائماً با او در تماس باشید، به‌ویژه اگر مراحل اولیه‌ی کار را می‌گذرانید. هرچه ارتباط بیشتر و قوی‌تری با حسابدار شرکت داشته باشید، از مربیگری صادقانه و همدلی او بیشتر بهره‌مند می‌شوید و اطلاعاتی را به دست می‌آورید که شاید درخواست نکرده‌اید، اما مسلماً به آن نیاز خواهید داشت.

اگر شما مالک این کسب‌وکار بودید، چه می‌کردید؟

وقتی صحبت از مسائل مالی است، هیچ مشکلی نیست که از حسابدار بخواهید خودش را جای شما بگذارد. با توجه به اینکه او در این زمینه باتجربه و ماهر است، احتمالاً با مخاطبان زیادی نظیر شما کارکرده‌اند.

مزیت دیگر: حسابداران می‌توانند در نقش اتصال‌دهنده و رابط، فوق‌العاده عمل کنند. گرچه آن‌ها با اعداد و سیستم‌ها کار می‌کنند، اما افراد زیادی را نیز می‌شناسند. می‌توانید از حسابدار خود بپرسید: «چه افراد دیگری باید در تیم ما حضورداشته باشند؟» البته همیشه تحقیقاتتان را تکمیل کنید ولی با گزینه‌های پیشنهادی او نیز مصاحبه کنید.

اوبر به‌طور رسمی کامیون‌ها و تریلرهای خودران خود را تحت سرویس جدید اوبر فرایت (Uber Freight) وارد مرحله خدمت‌رسانی کرده است. در اواخر هفته گذشته نیویورک تایمز گزارش داد که اوبر کامیون‌های خودران خود را طی مدت چند ماه در ایالت آریزونا در اختیار دارد.

با شروع فعالیت استارتاپ اتو که اوبر از مدت‌ها قبل مالکیت آن را به دست آورده است، پس از ۱۹۰ کیلومتر رانندگی خودران در بزرگراه کلرادو طی سال ۲۰۱۶، حالا این دومین کامیون خودران اوبر محسوب می‌شود که خود را برای حضور در بزرگراه‌های آمریکا آماده می‌کند.

 تریلرهای خودران اوبر دارای مجوز راننده پشت فرمان هستند تا در صورت رخ دادن حادثه‌ای غیر منتظره، وارد عمل شوند. بدیهی است که هدف این طرح بیرون کشیدن انسان از صندلی راننده در زمان کنونی خواهد بود و اوبر معتقد است که با این کار رانندگان کامیون را از کار اخراج نخواهد کرد.

شرکت اشتراک‌گذاری سواری اوبر تنها روی رانندگی بزرگراهی برای خودروهای مجهز به فناوری‌ خودران تمرکز می‌کند و به این زودی کامیون‌ها و تریلر خودران خود را در معرض رانندگی در جاده‌های محلی برای مدت‌‎زمان طولانی قرار نمی‌دهد. بنابراین شرکت‌های توسعه‌دهنده فناوری خودران هنوز هم به انسان نیاز دارند تا تحویل کالاهای محلی را انجام دهند و در بسیاری از موارد کامیون خودران را هدایت و کنترل کنند.

اوبر به‌عنوان قطب حمل‌ونقل عمل می‌کند که در این برنامه، کامیون‌های خودران قادر هستند تریلرهای معمولی را از خدمت خارج کنند و جایگزین آن‌ها شوند. در این طرح رانندگان انسانی برای تحویل سفارش‌های محلی به مقصد پشت فرمان کامیون خودران قرار می‌گیرند؛ ولی در بزرگراه‌ها فناوری خودران به‌تنهایی کنترل کامیون را بر عهده دارد. سیستم‌های پایه‌ای اوبر، تقاضا برای کامیون‌های خودران و رانندگان انسانی را محاسبه می‌کنند.

از آن‌جا که بسیاری از رانندگان در معرض خواب‌آلودگی پشت فرمان قرار دارند که می‌تواند منجر به تصادف شود، امید است که با بهره‌گیری از فناوری خودران حمل‌ونقل به صنعت ایمن‌تری تبدیل شود. در نهایت تحلیل‌گران معتقدند کامیون‌های خودران ارزان‌تر از استفاده از نیروی انسانی هستند؛ زیرا کامیون‌های نیمه تریلر مجهز به فناوری پیشرفته خودران نیازی به توقف برای استراحت یا خوابیدن نخواهند داشت.

طی سال‌های اخیر شاهد هستیم که با رقابت شدید برندهای معتبر در زمینه فناوری خودران و خودروهای الکتریکی، پیشرفت چشم‌گیری در صنعت حمل‌ونقل خودران حاصل شده است؛ این پیشرفت مدیون تفکرات و تلاش‌های حدود بیست سال در زمینه هوش مصنوعی، خودروی الکتریکی و اتوماسیون است و با توجه به حضور غول‌های خودروسازی دنیا در این میدان، آینده روشنی پیش روی آن قرار دارد. امیدواریم که روزی با استفاده از این فناوری میزان تصادفات جاده‌ای و مرگ‌ومیر کاهش پیدا کند و دنیایی سرشار از آرامش در پیش روی جهانیان قرار بگیرد.این تنها اوبر و شرکت تابعه آن نیستند که برای اتوماسیون صنعت حمل‌و‌نقل و پیشرفت فناوری خودران فعالیت می‌کنند. گروه خودروسازی بزرگ آلمانی دایملر (شرکت مادر مرسدس بنز) نیز در عرصه کامیون‌های خودران فعالیت خود را آغاز کرده است و تسلا نیز با استفاده از کامیون‌های برقی مجهز به باتری‌الکتریکی در بخش حمل‌ونقل تلاش‌ بی‌وقفه‌ای انجام می‌دهد.

سامسونگ، گوشی‌های پرچم‌دار گلکسی اس ۹ و گلکسی اس ۹ پلاس را در تاریخ ۲۵ اسفند وارد بازار کرد؛ این شرکت ادعا می‌کند که کهکشانی‌های جدیدش، فروش بالاتری نسبت به نسل قبل خواهند داشت و انتظار می‌رود حداقل ۴۳ میلیون واحد از جانشین گلکسی اس ۸ به فروش برسد. با این‌حال، به‌ نظر می‌رسد که گلکسی اس ۹ در پشت سر گذاشتن گلکسی اس ۸ و مدل میان‌رده گلکسی ای ۸ ناکام بوده است و حداقل در بازار کُره جنوبی نتوانسته حریف نسل قبل شود. در حال‌ حاضر، در بیش از ۷۰ کشور مختلف پرچم‌داران ۲۰۱۸ سامسونگ به فروش می‌رسند و تا اواخر ماه آینده میلادی، عرضه هر دو مدل در ۴۰ بازار دیگر آغاز خواهد شد.

خبرگزاری BusinessKorea، به‌تازگی اعلام کرده است که اقبال بیشتری برای گوشی‌ جدید گلکسی ای ۸ در بازار کُره جنوبی وجود دارد. در همین رابطه، یک خرده‌فروش می‌گوید: «به‌ نظر می‌رسد که آخرین گوشی‌های سامسونگ از دید شمار زیادی از مصرف‌کنندگان، تفاوت چشمگیری با گلکسی اس ۸ و گلکسی ای ۸ که به ترتیب در سال گذشته و ماه ژانویه امسال وارد بازار شده‌اند؛ ندارند». همچنین یک خرده‌فروش چنین نظری دارد:

پرفروش‌ترین گوشی‌ ما، گلکسی ای ۸ است که قیمت پایینی دارد و از نظر قدرت‌ سخت‌افزاری، با سری گلکسی اس رقابت می‌کند. گلکسی ای ۸ که به دوربین سلفی دوگانه مجهز شده است؛ در میان نوجوانان و جوانانی که ۲۰ سال سن دارند و عکس‌های سلفی زیادی می‌گیرند، از محبوبیت زیادی برخوردار است. این روز‌ها، تعداد کاربرانی که گوشی‌های قدیمی‌تر را به دلیل قیمت پایین‌ آن‌ها و عدم بهبود چشمگیر مدل‌های جدید خریداری می‌کنند؛ افزایش یافته است.

عامل دیگری نیز روی فروش گوشی‌های پرچم‌دار جدید سامسونگ تأثیرگذار بوده است؛ اوایل سال جاری میلادی، دولت کُره‌ی جنوبی نزدیک به ۵۰.۶ میلیارد وون (حدود ۴۵.۵ میلیون دلار) اپراتورهای عمده این کشور یعنی SK Telecom ،KT و +LG U را به دلیل اعمال یارانه غیر قانونی جریمه کرد. این موضوع باعث شد اپراتورهای مختلف، قیمت پایه‌ی پرچم‌داران ۲۰۱۸ سامسونگ یعنی گلکسی اس ۹ و گلکسی اس ۹ پلاس را به‌طور چشمگیری افزایش دهند.

بنابراین کاربران همچنان گوشی گلکسی اس ۸ یا گلکسی ای ۸ را برای در اولویت خرید قرار می‌دهند؛ با توجه به این موضوع، سامسونگ کار دشواری برای فروش بیشتر سری گلکسی اس ۹ نسبت به نسل قبل، در پیش خواهد داشت. باید اشاره کرد که در بازه‌ی پیش‌فروش نیز اعضای جدید سری گلکسی اس نتوانستند به انتظارات شرکت سازنده‌ی خود دست پیدا کنند؛ هرچند، سامسونگ به‌صورت رسمی این موضوع را تأیید نکرده و آمار و ارقام مربوط به پیش‌فروش پرچم‌داران خود را ارائه نداده است.

صرف‌نظر از آنچه اعلام شده است، گلکسی اس ۹ و گلکسی اس ۹ پلاس از نظر سخت‌افزاری تفاوت‌های قابل‌ توجهی با نسل قبل دارند؛ دوربین هر دو مدل، بهبود پیدا کرده و سامسونگ با استفاده از سنسور ۱۲ مگاپیکسلی با دیافراگم متغیر، تجربه‌ی عکاسی با گوشی‌ هوشمند را تغییر داده است. هر دو گوشی، پردازنده قدرتمندتری دارند و قابلیت‌های جدیدی ارائه می‌دهند؛ AR Emoji، می‌تواند به اموجی‌ها جان ببخشد. در رابطه با حافظه‌ی رم نیز باید اشاره کرد که سامسونگ، مدل «پلاس» گلکسی اس ۹ را به ۶ گیگابایت رم مجهز کرده است؛ البته مدل ۵.۸ اینچی همچنان با ۴ گیگابایت رم عرضه می‌شود.

آسمان، شامگاه روز دوشنبه، 28 اسفند ماه شاهد پدیده زیبای همنشینی سیاره تیر و ناهید خواهد بود.

شب اول ماه رجب، شب شریفی است و در آن چند عمل است، که یکی از اعمال شب اول، هنگام استهلال ماه رجب، خواندن دعایی است که در ادامه مطلب آورده شده است.

آمده است که در وقت ديدن ماه، دعاى صحيفۀ كامله را بخواند كه بهترين دعاهاست و هفت مرتبه سورۀ حمد را بخواند تا از درد چشم ايمن گردد و در هر ماهى اين دعا سنّت است.

منقول است كه چون ماه نو را ببينند، بگويند:

 اللَّهُمَّ أَهِلَّهُ عَلَيْنَا بِالْأَمْنِ وَ الْإِيمَانِ وَ السَّلاَمَةِ وَ الْإِسْلاَمِ رَبِّي وَ رَبُّكَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ‏

 خدايا! شروع اين ماه را بر ما با ايمنى و ايمان و سلامت و اسلام قرار ده، (اى ماه) پروردگار من و تو خداى‏ عزّتمند و پر شكوه است.

 دعای استهلال ماه رجب

و نيز از حضرت رسول صلى الله عليه و آله منقول است كه چون هلال رجب را مى ‏ديد مى ‏گفت‏:

 اللَّهُمَّ بَارِكْ لَنَا فِي رَجَبٍ وَ شَعْبَانَ وَ بَلِّغْنَا شَهْرَ رَمَضَانَ‏

 خدايا براى ما در ماه رجب و شعبان بركت قرار ده، و ما را به ماه رمضان برسان،

 وَ أَعِنَّا عَلَى الصِّيَامِ وَ الْقِيَامِ وَ حِفْظِ اللِّسَانِ وَ غَضِّ الْبَصَرِ وَ لاَ تَجْعَلْ حَظَّنَا مِنْهُ الْجُوعَ وَ الْعَطَشَ‏

 و بر روزه رمضان و بيدارى شب و نگهدارى زبان و فروبستن چشم كمك فرما، و بهره ما را از ماه رمضان،گرسنگى و تشنگى قرار مده.

۳ الی ۴ باردر هفته به باشگاه‌های ورزشی بروید و یک رشته تخصصی ورزشی یا ورزش‌های هوازی، آبی و کششی انجام دهید تا از تجمع چربی در بدن و چاقی جلوگیری شود.

وعده شام را سبک و درساعت‌های اولیه شب صرف کنید تا کمتر دچار مشکل چاقی شوید، به جای مصرف نوشابه و آبمیوه‌های صنعتی، از آبمیوه‌های طبیعی، چای سبز و قهوه استفاده کنید تا مانع از تجمع بافت چربی در بدنتان شوند.

برخی اوقات چاقی و افزایش وزن به دلیل دگرگونی‌های هورمونی است، به همین دلیل درصورتی که با رعایت رژیم غذایی دچار مشکل اضافه وزن هستید برای انجام آزمایش‌های تخصصی و هورمونی به پزشک متخصص مراجعه کنید، استفاده از برخی قرص‌ها درسطح بازار که با شعار کاهش وزن سریع به فروش می‌رسند می‌تواند عواقب بدی برایتان به همراه داشته باشد و حتی سبب از کار افتادن اعضای بدن و حتی مرگ شود.

داشتن خواب  به میزان هشت ساعت، خودداری از نشستن برای مدت طولانی درطول روز و انجام برخی کار‌ها به شکل ایستاده، مصرف مایعات به اندازه کافی و خودداری از داشتن استرس و عصبانیت همگی در به دست آوردن وزن ایده آل به شما کمک می‌کنند.

اضافه وزن و چاقی افزون بر اندام نا متناسب می‌تواند سبب ابتلا به انواع بیماری‌های قلبی عروقی، افسردگی، فشارو چربی خون بالا، دیابت و حتی ابتلا به سرطان و بروز سکته شود به همین دلیل جز در ایام عید و درتمام طول سال توجه ویژه‌ای بر وزن خود داشته باشید تا سلامت بمانید.

اندروید همیشه ساده نیست. در حال حاضر هر گوشی هوشمندی بسته به این‌که چه شرکتی تولیدکننده‌ی آن است، نسخه متفاوتی از اندروید را اجرا می‌کند و گوگل دو گزینه‌ی دیگر را نیز به آن اضافه کرده است. اندروید وان و اندروید گو گزینه‌های جدید هستند که کاربران خاص و سخت‌افزارهای متفاوتی را هدف قرار داده‌اند. این گزینه‌ها به انتخاب‌هایی که در حال حاضر در دسترس داریم اضافه می‌شوند.

اندروید گو چیست؟

اندروید گو یک نسخه‌ی پیشرفته و بهینه‌شده از اندروید برای گوشی‌های پایین‌رده و با مشخصات پایین است. این گزینه برای بازارهای نو‌ظهور طراحی شده است. نام رسمی نسخه اول اندروید گو، اندروید اوریو (Go edition) است که بر پایه‌ی اندروید ۸.۱ ساخته شده و دارای ویژگی‌های مشابه اندروید اوریو است؛ اما گوگل آن را برای سه شرایط خاص که کاربران با آن روبه‌رو هستند، ساخته است:

•  اتصال داده با سرعت کم، غیر قابل اعتماد یا گران‌قیمت
• ارزان‌تر و سخت‌افزار با توانایی کمتر برای بازارهای معمولی
• فرصت‌های محدود برای شارژ کردن باتری

اندروید گو: مشخصات ضعیف، قیمت پایین

اندروید گو روی دستگاه‌هایی با سخت‌افزار پایین‌رده اجرا می‌شود که دارای ۵۱۲ تا یک گیگابایت حافظه‌ی رم و ۸ گیگابایت حافظه‌ی ذخیره‌سازی هستند. نسخه‌ی گو اندروید اوریو، به نیمی از فضای اشغال‌شده توسط اندروید اصلی احتیاج دارد.

البته گوشی‌های مجهز به اندروید اوریو به همراه خود هیچ برنامه‌ی کاربردی‌ ندارند. گوگل نسخه‌های Go-optimized (بهینه‌شده برای اندروید گو) برنامه‌های خود را تولید کرده است. جیمیل، یوتیوب، گوگل اسیستنت، نقشه و جی‌بورد در میان برنامه‌های بهینه‌شده هستند و ۵۰ درصد حجم کمتری از نسخه اصلی برنامه دارند. در این میان چند برنامه‌ اختصاصی نیز وجود دارد از جمله فایل مینجر Files Go.

توسعه‌دهندگان شخص ثالث تشویق می‌شوند که نسخه‌های Go برنامه‌های خود را تولید کنند. این برنامه‌ها از طریق یک پلی استور اصلاح‌شده قابل دانلود خواهند بود. واتس‌اپ، فیس‌بوک و اینستاگرام از جمله برنامه‌های مطرح قابل دانلود هستند. 

برای به حداکثر رساندن کارایی در سخت‌افزار کم‌توانُ بهینه‌‌سازی‌های نرم‌افزاری در نظر گرفته شده است و تغییرات دیگر به مصرف باتری و داده کمک خواهند کرد. محدود کردن اجرای برنامه‌ها در پس‌زمینه و ویژگی ذخیره داده‌های اینترنتی (Data saving) به‌طور پیش‌فرض فعال هستند. 

برای کسانی که اکنون از اندروید استفاده می‌کنند، اندروید گو ضعیف و کند خواهد بود و مورد علاقه‌ی آن‌ها قرار نمی‌گیرد. با این حال، دسترسی آن به ارزان‌ترین سخت‌افزار کمک خواهد کرد که اندروید بخش‌های بیشتری از جهان را پوشش دهد.

بهترین گوشی‌های مجهز به اندروید گو

• تمپو گو زد‌تی‌ای: این گوشی با قیمت ۸۰ دلار در ایالات متحده در دسترس است. تمپو گو دارای صفحه نمایش ۵ اینچی، اتصال داده‌ی 4G، جک ۳.۵ میلیمتری هدفون و درگاه میکرو SD است و مشخصاتی بیش از حد پایین دارد.

• نوکیا وان: این گوشی دارای صفحه نمایش ۴.۵ اینچی با یک گیگابایت رم و ۸ گیگابایت حافظه است. باتری قابل تعویض و کیفیت ساخت مطلوب از ویژگی‌های این گوشی هستند. نوکیا وان با قیمت ۸۵ دلار در دسترس است؛ اما شاید در آمریکا و بریتانیا عرضه نشود.
• الکاتل وان ایکس: این گوشی طراحی مدرنی دارد و دارای صفحه نمایش ۵.۳ اینچی با نسبت تصویر ۱۸:۹ و کم‌حاشیه است. دوربین الکاتل وان ایکس امتیاز بالاتری نسبت به رقبا دریافت کرده و تنها مشکل، قیمت ۱۲۰ دلاری آن است.

این اولین بار نیست که گوگل با استفاده از اندروید گو بازارهای نوظهور را هدف قرار داده است. این کمپانی برای اولین بار سال ۲۰۱۴ یک محصول مشابه مقرون‌به‌صرفه با نام اندروید وان عرضه کرد. این نام تجاری اکنون به‌طور کامل تغییر کرده است.

اندروید وان چیست؟

اندروید وان یک برنامه مبتنی بر گوگل است که به تولیدکنندگان اجازه می‌دهد گوشی‌هایی با اندروید خالص تولیدکنند. این نسخه از اندروید شامل هیچ‌گونه از سفارشی‌سازی‌ سیستم عامل نمی‌شود و برای دو سال دریافت به‌روز‌رسانی‌ها را برای شما تضمین می‌کنند. روی اندروید وان فقط چند اپلیکیشن که مربوط به شرکت گوگل هستند نصب شده‌اند.

این برنامه مشارکتی بین تولیدکننده و گوگل است؛ از این رو دستگاه‌هایی که اندروید خالص را اجرا می‌کنند به‌طور خودکار گوشی‌ اندورید وان نیستند.

یک تولیدکننده‌ی تلفن همراه برای پیوستن به این برنامه باید چند شرط کلیدی را دارا باشد:

• همه‌ی گوشی‌ها باید دارای لوگوی اندروید وان در پشت گوشی باشند.
• سازنده باید موافقت کند که به‌روزرسانی‌های سیستمی و امنیتی به‌طور کامل برای این گوشی‌ها منتشر شوند.
• تعداد و نوع برنامه‌هایی که از پیش می‌توانند نصب شوند، به‌شدت کنترل می‌شود.

نوکیا تمام شرایط اندروید وان را قبول می‌کند. شرکت‌های دیگر دستگاه‌های خود را در دو نسخه اصلی و اندروید وان عرضه می‌کنند؛ اما فقط به‌روزرسانی و نبود ویروس تضمین می‌شود. اچ‌تی‌سی یو ۱۱ و موتو ایکس ۴ از جمله آن‌ها هستند.

مزایای اندروید وان

مزایای اصلی اندروید وان عبارت‌اند از سادگی و پشتیبانی. سادگی به این دلیل است که اندروید خالص را اجرا می‌کند. رابط کاربری غیر سفارشی و نبود ویروس‌ها عملکرد سریع و روان‌تری به ارمغان می‌آورند. عمر باتری باید خوب باشد و از آنجا که تجربه کاربر در همه‌ی دستگاه‌ها یکسان است، استفاده از آن را آسان‌تر می‌کند. 

این گوشی‌ها با مجموعه‌ی کاملی از برنامه‌های گوگل و برنامه‌های اضافه مورد نیاز عرضه می‌شوند. برای مثال ممکن است که گوشی یک برنامه دوربین با کیفیت بهینه‌شده برای هماهنگی با سخت‌افزار داشته باشد؛ اما شما هیچ برنامه‌ی تکراری برای مخاطبان و تقویم دریافت نخواهید کرد.

تمام دستگاه‌های اندروید وان تا دو سال به جدیدترین نسخه‌ی اندروید دسترسی خواهند داشت که توسط گوگل ساخته و توسط سازنده یا شبکه مخابراتی عرضه می‌شود. هم‌چنین این گوشی‌ها تا سه سال جدیدترین به‌روز‌رسانی‌های امنیتی را دریافت می‌کنند.

تولید‌کنندگان هنوز هم کنترل آنچه ارائه می‌دهند در دست دارند؛ مانند دوربین دوگانه‌ی نوکیا ۸ سیروکو و فناوری Edge Sense اچ‌تی‌سی یو ۱۱.

میانگین قیمت گوشی‌های اندروید وان می‌تواند از پایین رده تا بالارده باشد.

بهترین گوشی‌های اندروید وان

• نوکیا ۸ سیروکو: گوشی پرچم‌دار اندروید وان. این گوشی صفحه نمایشی ۵.۵ اینچی کم‌حاشیه با کیفیت qHDاولد و لبه‌های خمیده مانند گلکسی اس ۹ دارد. این گوشی دارای دوربین‌های ۱۲ مگاپیکسلی و ۱۳ مگاپیکسلی ساخت شرکت زایس و نرم‌افزار عالی نوکیا پرو است. نوکیا ۸ سیروکو می‌تواند موردی ایده‌آل برای عکاسی با گوشی‌ هوشمند باشد. قیمت این گوشی حدود ۹۲۰ دلار است.
• نوکیا ۷ پلاس: بسیاری از کاربران نوکیا ۷ پلاس را جایگزینی برای نکسوس ۵ و نکسوس ۵ ایکس می‌دانند. این دستگاه از پردازنده‌ی میان‌رده‌ی اسنپدراگون ۶۷۰ قدرت می‌گیرد و از این رو باید تعادل خوبی بین عملکرد و طول عمر باتری ارائه دهد. سیستم دوربین دوگانه‌ی این گوشی همانند نوکیا ۸ سیروکو و قیمت آن حدود ۴۹۰ دلار است.
• موتو ایکس ۴: یک دستگاه قدیمی‌تر ولی خوب. X4 به‌عنوان یک نسخه‌ی اندروید وان (با نرم‌افزارهای موتورولا) در دسترس است. دوربین‌ ۱۲ مگاپیکسلی در پشت، دوربین سلفی ۸ مگاپیکسلی، صفحه نمایش ۵.۲ اینچی و باتری مناسب از مشخصات این گوشی هستند. این گوشی در رنج قیمتی میان‌رده، همه‌چیز‌تمام است.

اندروید وان یک نکسوس جدید است؟

وسوسه انگیز است که اندروید وان را به‌عنوان وارث نکسوس‌های گوگل در نظر بگیریم که این تا حدی درست است.

گوشی‌های نکسوس به‌روزرسانی‌های سیستمی را به‌طور منظم دریافت می‌کنند؛ همانطور که اندروید این کار را انجام می‌دهد. تفاوت بزرگ این است که نکسوس‌ها دارای بوت لودر بازشدنی هستند. هر کسی می‌تواند این محصولات را روت و روی آن رام سفارشی نصب کند؛ این تضمین برای گوشی‌های دارای اندروید وان وجود ندارد.

اندروید اصلی کجا قرار می‌گیرد؟

همراه با این دو نسخه جدید، نسخه قدیمی و معمولی اندروید قرار می‌گیرد. این مبتنی بر سیستم عامل متن باز اندروید و همراه با برنامه‌های گوگل است و پس از آن تولیدکنندگان هر طور که می‌خواهند می‌توانند با آن سازگار شوند.

رابط کاربری‌های سفارشی نسبت به اندروید خالص کندتر هستند. عرضه‌کننده‌ها به‌طور دلخواه نرم‌افزارهای خود را روی گوشی نصب می‌کنند و از نمی‌پرسند که آن‌ها را می‌خواهید یا خیر. برنامه به‌روز‌رسانی نیز ممکن است ناقص و ناسازگار باشد.

در دورانی که سخت‌افزارها یکپارچه می‌شوند، نرم‌افزار همیشه مهم‌تر است. در هر رنج قیمت، گوشی‌ها به‌طور کلی یکسان هستند و مشخصات مشابهی دارند. این نرم‌افزار است که سازندگان می‌توانند دستگاه‌های خود را با آن متفاوت کنند و انتخابی واقعی را ارائه دهند.

گلکسی سامسونگ و نکسوس گوگل از بسیاری جهات شبیه به هم هستند؛ اما حس آن‌ها کاملا متفاوت است و هویت منحصر به‌ خود را دارند. هنگامی که رنج قیمت مورد علاقه خود را پیدا می‌کنید، با دانستن آنکه این گوشی نیز مانند مدل قبلی کار می‌کند آن را ارتقاء می‌دهید.

اگر دوست دارید یک تغییر را احساس کنید، ده‌ها گزینه برای انتخاب دارید. از آنجا که همه‌ی آن‌ها در همان نرم‌افزار اساسی اجرا می‌‌شوند، در هنگام تغییر هیچ یک از برنامه‌ها یا داده‌های خود را از دست نمی‌دهید.

توانایی کنترل کامل محصول از دلایل ادامه استفاده از اندروید اصلی به‌جای اندروید وان توسط برندهای بزرگ است. در نتیجه شما بهترین دستگاه ممکن را در قیمت‌های پایین پیدا می‌کنید.

کدام اندروید برای شما مناسب است؟

بنابراین در میان سه نسخه مجزا از اندروید که هر کدام برای قشرهای مختلفی از کاربران طراحی شده‌اند، کدام یک را باید انتخاب کرد؟

چه کسی باید دستگاه مجهز به اندروید گو را خریداری کند؟

این نسخه از سیستم‌عامل اندروید برای بازارهایی طراحی شده است که محدودیت بودجه‌ دارند. با این حال این گزینه می‌تواند برای نسل مسن‌تر یا کسانی که تنها به قابلیت‌های اساسی برای تلفن خود نیاز دارند، مناسب باشد.

اندروید گو را انتخاب کنید اگر:

• بودجه‌ی شما محدود است.
• فقط نیاز به قابلیت‌های اساسی گوشی خود دارید.
• عملکرد اولویت اول نیست.

چه کسی باید دستگاه مجهز به اندروید وان را خریداری کند؟

اندروید وان برای افراد حرفه‌ای ساخته شده است. طرفداران نکسوس، کاربران کاستوم رام‌های بر پایه رام‌های رسمی و کسانی که همیشه آخرین نسخه از اندروید را می‌خواهند از مخاطبان اصلی این نسخه از اندروید هستند. اگر می‌خواهید گوشی شما ساده و روان باشد، این نسخه از اندروید برای شما ساخته شده است.

اندروید وان را انتخاب کنید اگر:

• یک تجربه از اندروید خالص را می‌خواهید.
• یک نکسوس داشتید یا از کاستوم رام‌های بر پایه رام‌های رسمی استفاده می‌کردید.
• نسبت به ویروس تروجان نگران هستید.
• سیستم عامل و به‌روز رسانی‌های امنیتی برای شما مهم هستند.

یک امید بزرگ برای اندروید وان این است که سازندگان گوشی هوشمند قادر خواهند بود منابع کمتری برای ساخت نرم‌افزار اصلی و به‌روزرسانی آن اختصاص دهند و توجه بیشتری به نوآوری و برنامه‌های با کیفیت بالا داشته باشند.

چه کسی باید دستگاه مجهز به اندروید اصلی را خریداری کند؟

نسخه اصلی اندروید هم‌چنان گزینه‌ی فروش انبوه است. شما می‌توانید بهترین انتخاب‌ها را از بزرگ‌ترین برندها در بیشترین رنج قیمتی داشته باشید. مگر اینکه بخواهید به‌طور خاص به یکی از گزینه‌های دیگر بروید، در غیر اینصورت انتخاب پیش‌فرض اندروید اصلی است.

اندروید اصلی را انتخاب کنید اگر:

• یک برند مورد علاقه دارید.
• عاشق تنوع و انتخاب هستید.
• به‌روز‌رسانی‌های منظم از اولویت های کمتری برخوردار هستند.

حالا شما هر آنچه نیاز است در مورد نسخه‌های مختلف اندروید می‌دانید. انتخاب شما بین این سه گزینه کدام است؟

اپل در حال خرید سرویس اشتراک مجله‌ دیجیتالی است که به عنوان نتفلیکس مجله‌ها شناخته می‌شود. این سرویس با دریافت حق اشتراک ماهانه به کاربران امکان دسترسی به بیش از ۲۰۰ مجله را می‌دهد. خریداری سرویس تکسچر (Texture) متعلق به Next Media Issue توسط اپل در حالی صورت می‌گیرد که این صنعت در سال‌های اخیر با مساله خبرهای جعلی دست و پنجه نرم می‌کند به طوری که فیس‌بوک اعلام کرده الگوریتم‌های نمایش مطلب خود را تغییر می‌دهد تا خبرهای منابع تایید شده نسبت به سایر خبرها اولویت پیدا کنند.

در حالی‌که مرز میان شرکت‌های فناوری و روزنامه‌نگاری روز به روز باریک‌تر می‌شود، خرید جدید این شرکت یک گام دیگر در این راستا تلقی می‌شود. اپل تا پیش از این خبرها را از طریق بستر خبری خود و با استفاده از اپلیکیشن‌های جانبی منتشر می‌کرد. ادی کو، معاون ارشد خدمات و نرم‌افزارهای اینترنتی اپل، در اظهار نظری گفته که:

ما متعهد هستیم که کیفیت خبرنگاری منابع موثق بالا ببریم و به مجله‌ها امکان تهیه صفحات زیبا و جذاب برای مخاطبان را بدهیم.

البته از سوی دیگر این اقدام را می‌توان تلاشی برای مقابله با رقبای دیگر مانند گوگل -که خبرها را در گوگل پلی انتشار می‌دهد- و آمازون -که سرویس اشتراک خبری خود را دارد- باشد. بر اساس گزارش وبسایت TechCrunch، اپل مجموعه Next Issue Media را به طور کامل خریداری نموده است.

تکستچر به پشتیبانی از اپلیکیشن خود در iOS، اندروید، آمازون کیندل فایر و ویندوز ۱۰ ادامه می‌دهد. هنوز خبری از قیمتی که اول در ازای خرید این مجموعه پرداخته منتشر نشده است. اپل پیش از این در سال ۲۰۱۶ تکسچر را به عنوان یکی از نوآورترین اپلیکیشن‌های iOS معرفی نموده بود. هزینه اشتراک ماهانه این سرویس ۹/۹۹ دلار است که امکان دسترسی به مجلات شناخته‌شده‌ای مانند The New Yorker، People، Time و GQ را می‌دهد.

باید قبول کرد که نمایشگاه امسال، فراتر از سال قبل بود. ژنو ۲۰۱۷ بر رؤیای خودروهای خودران و رانندگی هوشمند تمرکز داشت و به همین دلیل، از واقع‌گرایی فاصله گرفت. در عوض، تمرکز فناوری‌های مدرن نمایشگاه امسال، روی پیشرانه‌های برقی و هیبرید بود که باعث شد در دسترس و قابل تولید باشند. بسیاری از خودروهای مفهومی معرفی‌شده در ژنو ۲۰۱۸، با برنامه‌ی تولید در چند سال‌ آینده همراه بودند؛ ضمن اینکه تجهیزات و فناوری‌های به‌کاررفته در آن‌ها، باورپذیر به نظر می‌رسید.

آنچه باعث افتخار ما به‌عنوان خدمت‌گذاران شما عزیزان در زومیت شد؛ بازتاب سریع و همه‌جانبه‌ی اخبار نمایشگاه خودروی ژنو ۲۰۱۸ بود. به‌جرئت می‌توان گفت هیچ رسانه‌ی فارسی‌زبان دیگری به اندازه‌ی زومیت، پوششی چنین گسترده‌ از مهم‌ترین رویداد خودرویی دنیا ارائه نداد و حتی سایت‌های تخصصی خودرو در ایران، فعالیتی قابل مقایسه با نویسندگان زومیت نداشتند. این فرایند، به لطف شما کاربران فعال و بازدیدکنندگان مشتاق، با انتشار ۴۲ خبر و مقاله به انجام رسید.

برای مروری کوتاه بر ژنو ۲۰۱۸، مهم‌ترین اخبار این رویداد در سه گروه محصولات مردمی، نمونه‌های مفهومی، ابرخودروها و مدل‌های لوکس، دسته‌بندی شده‌اند که در ادامه‌ی مطلب، قابل مطالعه هستند. شما می‌توانید با کلیک روی نام هر یک از خودروها، به مطلب مرتبط با آن دسترسی داشته باشید.

برترین خودروهای مردمی معرفی‌شده در ژنو ۲۰۱۸

۱- سدان مرسدس بنز AMG C43

تفاوت ظاهری این خودرو با مرسدس بنز کلاس C سال قبل، چندان زیاد نیست؛ اما برند سازنده و به‌روزرسانی‌های AMG C43 مدل ۲۰۱۹، جذابیت‌های زیادی برای بازدیدکنندگان ژنو داشت. در این محصول، پیشرانه ارتقاءیافته خورجینی ۶ سیلندر ۳.۰ لیتری بی‌توربو، قدرت خروجی ۳۸۵ اسب بخار (۲۳ اسب بخار افزایش نسبت به نسخه قبلی) در ۶۱۰۰ دور بر دقیقه فراهم می‌کند؛ ولی گشتاور پیشرانه با عدد ۵۲۰ نیوتن‌متر در ۲۵۰۰ دور بر دقیقه، تفاوت با نسخه‌ی سال قبل ندارد. نسخه آمریکایی سدان مرسدس AMG C43 مدل ۲۰۱۹ به حدود ۴.۶ ثانیه زمان نیاز دارد تا از حالت سکون به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت دست یابد؛ پیشرانه جدید قادر است تحت هدایت الکترونیکی با بیشینه سرعت ۲۰۹ کیلومتر بر ساعت حرکت کند. همانند نسخه قبلی پیشرانه، نسخه خورجینی ۶ سیلندر جدید نیز از جعبه‌دنده اتوماتیک ۹ سرعته بهره‌ می‌برد که قدرت خروجی را به سیستم تمام چرخ محرک  4Matic با اولویت محرک عقب است.

۲- نسل جدید تویوتا آوریس

این هاچ بک روی پلتفرم جدید تویوتا با نام «ساختار جدید جهانی تویوتا» که به‌اختصار TNGA نامیده می‌شود، ارائه شده است. تویوتا آوریس در مدل غیر هیبریدی تنها با یک موتور ۱.۲ لیتری توربو از نوع بنزینی به بازار عرضه خواهد شد. اولین سیستم هیبریدی، همان پیشرانه‌ی هیبریدی قبلی ۱.۸ لیتری است که می‌تواند ۱۲۲ اسب بخار قدرت تولید کند. تویوتا در خصوص این نسخه عنوان کرده که این مدل دارای هزینه نگهداری پایین و کارکرد آرام و بدون صدایی است؛ ضمن اینکه آلایندگی و میزان انتشار گاز دی‌اکسید کربن آن آنقدر پایین است که نیازی به استفاده از سیستم پلاگین ندارد. 

اما برای کسانی که خواهان قدرت بیشتری هستند تویوتا یک موتور هیبریدی جدید با حجم ۲ لیتر در نظر گرفته است که با نام Energised drive شناخته می‌شود و می‌تواند ۱۸۰ اسب بخار قدرت تولید کند. برای افزایش لذت رانندگی در این مدل، تویوتا اقدام به نصب پدال‌های تعویض دنده در پشت فرمان کرده است.  

۳- کیا سید اسپرت واگن 

کیا موتورز ماه گذشته از نسل سوم خودروی کیا سید (سراتو) رونمایی کرد. در اقدامی بسیار سریع، کیاموتورز از مدل استیشن این خودرو با نام اسپرت واگن در ژنو ۲۰۱۸ پرده برداشت که ۲۰ میلی‌متر ارتفاع کمتر و ۲۰ میلی‌متر پهنای بیشتری نسبت به مدل سدان دارد. این خودرو دارای طراحی بزرگ‌تری در عقب است تا فضای صندوق بار به ۶۰۰ لیتر برسد. از بین پیشرانه‌های این خودرو باید به موتور یک لیتری بنزینی از نوع سه سیلندر و مجهز به توربوشارژر اشاره کرد که می‌تواند ۱۲۰ اسب بخار قدرت تولید کند. گزینه‌ی بعدی نیز مجهز به توربوشارژر و دارای حجم ۱.۴ لیتر است که می‌تواند ۱۴۰ اسب بخار قدرت تولید کند؛ البته نسخه‌ی پایه این موتور که فاقد سیستم پرخوران است، دارای قدرت ۱۰۰ اسب بخاری خواهد بود. 

۴- رنو تالیسمان S با پیشرانه‌ی جدید 

پیشرانه‌ی این مدل با قوای محرک مورد استفاده در رنو مگان RS و خودروی آلپینا A110 یکسان است. نسخه‌ی S تالیسمان ۲۲۵ اسب بخار قدرت و ۳۰۰ نیوتن متر گشتاور دارد. این پیشرانه به یک جعبه‌دنده‌ی ۷ سرعته دوکلاچه متصل شده است که نیرو را به چرخ‌های جلو انتقال می‌دهد. رنو اطلاعاتی در خصوص شتاب و حداکثر سرعت این خودرو منتشر نکرده است؛ اما می‌توان اطمینان داشت که با توجه به قدرت بیشتر، S-Edition دارای توانایی‌های حرکتی و دینامیک رانندگی بالاتری در مقایسه با قبل خواهد بود. 

۵- کراس اور لکسوس UX

کراس‌اور UX، محصولی جدید در سبد لکسوس است و در کلاس خودروهای کامپکت قرار می‌گیرد. نسخه‌ی ۲۰۰ لکسوس UX از پیشرانه‌ی ۴ سیلندر خطی ۲ لیتری بنزینی با قدرت ۱۶۸ اسب بخار و بازده حرارتی حدود ۴۰ درصد در کنار جعبه‌دنده‌ی جدید CVT استفاده می‌کند. در مقابل، مدل هیبرید با کد 250h، قدرت ۱۷۶ اسب بخار و به لطف موتور برقی محور عقب، با سیستم تمام چرخ محرک قرار گرفته است. هنگامی که سنسورهای و رایانه‌ی UX کمبود چسبندگی چرخ‌های عقب را تشخیص دهند، حداکثر تا ۸۰ درصد قدرت پیشرانه در سرعت‌های بالای ۷۰ کیلومتر بر ساعت به محور عقب فرستاده می‌شود.

۶- مزدا 6 نسخه‌ی واگن

تمایل خودروسازان به معرفی محصولات مفهومی، الکتریکی و خودران بیش‌تر شده، اما مزدا همچنان به دنبال پیگیری فناوری پیشرانه اسکای‌اکتیو و بهبود آن برای کاهش مصرف سوخت است. محبوبیت جهانی مزدا ۶، روز به روز بیشتر می‌شود و نسخه‌ی استیشن هم فروش قابل توجهی در اروپا و آمریکا دارد. مزدا فناوری‌های جدیدی در پیشرانه‌های اسکای‌اکتیو G 2.0 و اسکای‌اکتیو G 2.5 همراه با پیشرانه دیزلی پاک اسکای‌اکتیو D 2.2 معرفی کرده است. طبق گفته‌های مهندسان مزدا، حداکثر قدرت ۱۸۱ اسب بخار رسیده است؛ درحالی‌که میانگین مصرف بنزین، بین ۶.۱ تا ۶.۶ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر خواهد بود.

۷- پول استار1، اولین محصول زیرشاخه‌ی ولوو

نخستین محصول پول استار، با کد 1 ارائه شده است. این خودرو پیشرانه‌ای به قدرت ۵۹۲ اسب بخار همراه با گشتاور ۱۰۰۰ نیوتن‌متر دارد؛ ضمن اینکه می‌تواند به‌صورت تمام برقی و بی‌نیاز از بنزین، مسافتی در حدود ۱۵۰ کیلومتر طی کند. قوای محرک پول استار 1، متشکل از یک پیشرانه‌ی بنزینی ۴ سیلندر و ۲ لیتری توربوشارژ به قدرت تقریبی ۴۰۰ اسب بخار است که روی چرخ‌های جلو عمل می‌کند. ۲ موتور برقی با مجموع قدرت ۲۱۸ اسب بخار هم روی چرخ‌های عقب به کار گرفته خواهند شد. 

برترین خودروهای مفهومی معرفی‌شده در ژنو ۲۰۱۸

۱- استون مارتین ویژن لاگوندا 

به عقیده‌ی بسیاری از علاقه‌مندان، خودروی مفومی استون مارتین ویژن لاگوندا، زیباترین مدل مفهومی در ژنو امسال بود. گفته می‌شود که خودروی مفهومی ویژن لاگوندا پیش‌نمایش زبان طراحی جدیدی است که می‌تواند در خودروی جدید استون مارتین تا سال ۲۰۲۱ دیده شود. این محصول با یک شارژ کامل، محدوده رانندگی ۶۴۴ کیلومتر خواهد داشت.

۲-  بی‌ام‌و M8 گرن‌ کوپه

همچنان خبری از نمونه‌ی جاده‌ای و تولید انبوه بی‌ام‌و M8 نیست؛ ولی در عوض می‌توان از تماشای مانورهای این خودرو در نمونه‌ی مسابقه‌ای کلاس GT و مدل‌های مفهومی مرتبط با آن لذت برد. خودروی مفهومی M8  گرن‌کوپه، چهاردر و با ترکیب لوکس اسپرت است تا در صورت تولید نهایی، رقیب پورشه پانامرا یا مرسدس بنز CLS باشد.

۳- تویوتا سوپرا GR

مدیران تویوتا در اقدامی جالب توجه، از طرفداران سوپرا به دلیل معرفی نشدن نسخه‌ی جدید آن عذرخواهی کردند. از سویی دیگر، مدل مفهومی سوپرا با کد GR به ژنو آورده شد تا نویدبخش بازگشت این خودروی افسانه‌ای به جاده‌های دنیا باشد. نمونه‌ی تولید انبوه سوپرا، با همکاری بی‌ام‌و ساخته خواهد شد و مشابهت‌هایی با نسل بعد Z4 خواهد داشت.

۴- پورشه میشن E کراس توریسمو

در ژنو ثابت شد سری میشن E، خودروهایی رؤیایی نیستند. این محصولات، اولین مدل‌های تمام برقی پورشه خواهند بود که کمتر از ۳ سال دیگر، تولید خواهند شد. پورشه کراس توریسمو با طول ۴.۹۵ متر، به سیستم تمام چرخ محرک و قوای فنی الکتریکی با قدرت مجموع ۶۰۰ اسب بخار مجهز است. این کراس‌اورتمام برقی با نهایت سرعت ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت، برای رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت به کمتر از ۳.۵ ثانیه نیاز دارد. با کراس توریسمو در عرض کمتر ار ۱۲ ثانیه، می‌توان از حالت سکون به سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت رسید.

۵- آئودی ای-ترون 

حضور این خودرو در دسته‌ی مدل‌های مفهومی تا حدودی نادرست است؛ چراکه تولید نهایی آن با همین شکل و شمایل، به‌زودی آغاز خواهد شد. کراس‌اور ای-ترون، اولین محصول تمام برقی آئودی خواهد بود و از هم‌اکنون پیش‌فروش می‌شود. آستانه‌ی قیمت این محصول، ۱۰۰ هزار دلار اعلام شده است.

۶- پینین فارینا HK GT هیبرید

استودیو طراحی پینین‌فارینا واقع در ایتالیا از خودروی مفهومی تمام برقیHK GT با ۱۰۷۳ اسب بخار قدرت با قابلیت انتقال و توزیع گشتاور بین تمامی چرخ‌ها رونمایی کرد. درهای این خودرو به سمت بالا باز می‌شوند و به کمک این دو در، سرنشینان می‌توانند به صندلی‌های جلو و عقب دسترسی پیدا کنند. خودروی اسپرت HK GT تنها به ۲.۷ ثانیه زمان نیاز دارد تا از حالت سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت دست یابد و قادر است به بیشینه سرعت ۳۵۰ کیلومتر بر ساعت برسد. 

۷- هیوندای لِفیل روگ 

یکی از جذاب‌ترین مدل‌های معرفی‌شده در  نمایشگاه ژنو ۲۰۱۸، مدل مفهومی لِفیل روگ هیوندای بود که به‌نوعی بیانگر خط مشی طراحی‌های این شرکت در آینده است. با الهام از سیستم تهویه‌ی هواپیما، دو ورودی هوای خمیده روی کاپوت لِفیل روگ تعبیه شده است. طراحان با استفاده از تزئینات چوب و پارچه‌های با تکنولوژی بالا، فضای کابین را طراحی کرده‌اند که سبب شده است حس و حال طراوت در کابین این خودرو القا شود. 

برترین ابرخودروها و مدل‌های لوکس معرفی‌شده در ژنو ۲۰۱۸

۱- ریمک C-Two؛ قدرتمندترین خودروی جاده‌ای دنیا

تا پیش از این، بوگاتی شیرون با پیشرانه‌ی ۱۵۰۰ اسب بخار به‌عنوان قدرتمندترین خودروی جاده‌ای دنیا شناخته می‌شد. از سویی دیگر، محصولات متنوع ساخت کونیگزگ و پاگانی، توانسته بودند به توانایی پیشرانه‌ی شیرون، نزدیک شوند؛ اما کمتر کسی تصور می‌کرد که محصول جدید ریمک بتواند فراتر از بوگاتی ظاهر شود و ۱۹۱۴ اسب بخار قدرت داشته باشد. محصول ۲ سرنشینه و تمام برقی ریمک C Two، با گشتاور باورنکردنی ۲۳۰۰ نیوتن‌متر و زمان سرعت‌گیری صفر تا ۶۰ مایل بر ساعت (معادل ۹۶ کیلومتر بر ساعت)، ۱.۸۵ ثانیه، پرشتاب‌ترین خودروی جاده‌ای تاریخ محسوب می‌شود.

۲- بوگاتی شیرون اسپرت

حدود ۲ سال از رونمایی بوگاتی شیرون می‌گذرد. این محصول ویژه، حالا دارای نمونه‌ای خاص‌تر به نام شیرون اسپرت است. ابرخودروی جدید بوگاتی، از همان پیشرانه و قوای محرک نسخه‌ی اصلی استفاده می‌کند؛ اما دارای توانایی‌های ویژه‌ای خواهد بود. مدرن‌ترین ابرخودروی بوگاتی، دارای به‌روزرسانی در سیستم مدیریت گشتاور است تا کنترل دقیقی بر انتقال قدرت روی هر چرخ، به‌صورت کاملا مستقل از چرخ دیگر میسر شود. شیرون اسپرت، ۱۸ کیلوگرم سبک‌تر از نسخه‌ی اصلی است و می‌تواند با کد ۱۶ (اشاره به تعداد سیلندرها) روی جلوپنجره سفارش داده شود. قیمت نهایی بوگاتی شیرون اسپرت، ۳.۶۷ میلیون دلار اعلام شده است تا گران‌ترین خودروی در حال تولید دنیا باشد. 

۳- لامبورگینی هوراکان پرفورمانته اسپایدر

 نسخه‌ی کروک لامبورگینی هوراکان پرفورمانته بی‌نظیر است و بدون شک ادعای فنی این کروک زیبا و پرقدرت چیزی جز حقیقت نیست و به‌زودی پیشرانه‌ی ۱۰ سیلندر V شکل ۵.۲ لیتری تنفس طبیعی لامبورگینی در هوراکان پرفورمانته کار گذاشته خواهد شد. پرفورمانته اسپایدر به لطف ۶۳۰ اسب بخار قدرت این پیشرانه و در کنار گیربکس دو کلاچه‌ی ۷ سرعته در زمان ۳.۱ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد. 

۴- رنجرور  SV کوپه

مدل SV کوپه توسط بخش خودروهای ویژه‌ی جگوار-لندرور یا SVO ساخته‌ شده و تمام پنل‌های بدنه‌ی آن به‌جز کاپوت و درب صندوق، نسبت به رنجرور استاندارد تغییر کرده است. این خودرو به‌صورت دست‌ساز در مرکز SVO تولید می‌شود. رنجرور SV کوپه از یک موتور قدرتمند ۵ لیتری هشت سیلندرسوپرشارژ با قدرت ۵۶۵ اسب بخار و ۷۰۰ نیوتن متر گشتاور بهره می‌برد. نیروی تولیدشده توسط این موتور به‌وسیله یک گیربکس ۸ سرعته اتوماتیک ZF به چرخ‌ها منتقل می‌شود.  

۵- سوپراسپرت مک‌لارن سنا GTR

این خودرو به‌عنوان یک مدل مفهومی در غرفه‌ی مک‌لارن رونمایی شد؛ اما می‌توان اطمینان داشت که تفاوت فاحشی با نمونه‌ی نهایی نداشته باشد. وزن کلی سنا GTR دقیقا ۱۱۹۸ کیلوگرم است. بر اساس گفته‌ی تیم مهندسی مک‌لارن، نسخه‌ی GTR سنا حداقل ۸۱۵ اسب بخار قدرت خواهد داشت. در نهایت، فقط ۷۵ دستگاه از این هیولای مخصوص پیست ساخته خواهد شد.

۶- اسپیدبک سیلورستون

به لطف طراحان خوش‌ذوق و مهندسان خودرو، مدل‌هایی با ظاهر کلاسیک و پیشرانه‌ی مدرن در بازار قابل خرید هستند. در ژنو ۲۰۱۸، برند بریتانیایی و لوکس دیوید براون، از کوپه‌ی پرقدرت و زیبای خود با نام اسپیدبک سیلورستون، همراه پیشرانه‌ی ۶۰۰ اسب بخار و قیمت پایه‌ی بیش از ۸۰۰ هزار دلار رونمایی کرد. اسپیدبک سیلورستون از پیشرانه‌ی ۸ سیلندر V شکل ۵ لیتری جگوار با قدرت ۶۰۱ اسب بخار و گشتاور ۷۶۶ نیوتن‌متر استفاده می‌کند. مسئولیت انتقال این قدرت به محور عقب بر عهده‌ی گیربکس اتوماتیک ۶ سرعته‌ی ZF است تا این کوپه‌ی بریتانیایی در زمان ۴.۲ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد. 

۷- سوپراسپرت H2 اسپید پینین‌فارینا

نسخه تولید محدود سوپراسپرت H2 اسپید پینین‌فارینا، بر اساس مدل مفهومی H2 اسپید مدل ۲۰۱۶ معرفی شد. این محصول، اولین سوپراسپرت هیدروژنی در تاریخ خودروسازی است و به تعداد محدود ۱۲ دستگاه تولید می‌شود. سوپراسپرت پینین‌فارینا بدون انتشار آلاینده می‌تواند تنها با آزاد کردن بخار آب در هوای محیط، به سرعت ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد. پیشرانه با حداکثر قدرت ۶۵۳ اسب بخار قادر است در زمان قابل توجه ۳.۴ ثانیه از حالت سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت دست یابد. یکی دیگر از ویژگی‌های قابل توجه خودرو، سوخت‌گیری سریع است. این قابلیت، برای خودروی الکتریکی معمولی، کاملا رؤیایی است؛ چراکه H2 می‌تواند یک مخزن خالی هیدروژن را در ۳ دقیقه پر کرد.

۸-  مورگان Aero GT  و مورگان پلاس 8

تا همین چند سال پیش، برند اصیل و دوست‌داشتنی مورگان، در شرف ورشکستگی و تعطیلی کامل بود. این خودروساز قدیمی، بازگشت باشکوهی به ژنو ۲۰۱۸ داشت و با رونمایی ۲ محصول، هواداران خود را شاد کرد. آئرو GT از همان پیشرانه‌ی مدل آئرو 8 استفاده می‌کند که ۸ سیلندر V شکل بی‌ام‌و N62 با قدرت ۳۶۷ اسب بخار، با نهایت سرعت حدود ۲۷۵ کیلومتر بر ساعت و توانایی رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت در زمان ۴.۵ ثانیه است.

 برند بریتانیایی مورگان برای گرامیداشت ۵۰ سالگی مدل افسانه‌ای پلاس 8 نسخه‌ای مخصوص از این خودروی به یاد‌ماندنی را در جریان نمایشگاه خودروی ژنو رونمایی کرد. پیشرانه‌ی مورگان پلاس 8، تفاوتی با سری آئرو ندارد و با آستانه‌ی قیمت ۱۵۰ هزار دلار فروخته خواهد شد.

۱۰-  برابوس S کلاس کوپه و سدان

در ژنو ۲۰۱۸، یکی از جذاب‌ترین تیونرهای محصولات مرسدس بنز، سراغ لوکس‌ترین مدل‌های این برند رفته بود. مدل سدان‌ و کوپه‌ی S کلاس با تیونینگ برابوس، صاحب ۷۸۹ اسب بخار قدرت و حداکثر گشتاور ۱۰۰۰ نیوتن‌متر هستند. این خودروها، در زمان ۳.۱ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسند و نهایت سرعت ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت دارند.

۱۱-  بنتلی بنتایگا پلاگین هیبریدی

 بنتلی، ترکیب رانندگی پاک و تجهیزات لوکس را با نمایش نسخه‌ی جدید بنتایگا (Bentayga) مجهز به پیشرانه‌ی هیبریدی در نمایشگاه خودروی ژنو به کمال رساند. مدل پلاگین هیبریدی بنتایگا دارای یک پیشرانه ۳ لیتری خورجینی ۶ سیلندر توربوشارژ است که ۵۰ کیلومتر رانندگی کاملا الکتریکی برای سرنشینان فراهم کند. تا این لحظه، بنتلی اطلاعات بیشتری از توانایی‌های فنی بنتایگا پلاگین هیبرید منتشر نکرده است.

***

نظر شما چیست؟ رونمایی کدام خودرو در ژنو ۲۰۱۸، جذابیت بیشتری به همراه داشت؟

اپل روز هفتم فروردین (۲۷ مارس) مراسمی را با محوریت مسائل آموزشی در یکی از دبیرستان‌های شیکاگو برگزار خواهد کرد. دعوت‌نامه‌های اپل همواره رمزآلود بوده‌اند و در دعوت‌نامه‌ی این مراسم نیز جملاتی همچون «بایید به یک گردش علمی برویم» یا «به ما ملحق شوید تا با ایده‌هایی خلاقانه برای مدرسان و دانش‌آموزان آشنا شوید» به چشم می‌خورند.

در گذشته اپل تلاش کرده دانش‌آموزان را به سوی برنامه‌نویسی و به‌ویژه یادگیری زبان برنامه‌نویسی Swift سوق دهد. این چیزی است که مدیرعامل اپل، تیم کوک در هر موقعیتی تلاش می‌کند روی آن تاکید کند. اما به جز این مورد، اپل چه ایده‌های دیگری در سر دارد؟ در ادامه تلاش می‌کنیم چند مورد را پیش‌بینی کنیم؛ پس با زومیت همراه باشید.

مکان برگزاری این مراسم یک دبیرستان است؛ همین مسئله می‌تواند به ما نشان دهد که جامعه‌ی هدف این مراسم چه کسانی هستند. پیش از این برخی از اهالی کوپرتینو، از جمله تیم کوک از مدارسی در رده‌های سنی پایین‌تر بازدید کرده بودند؛ اما احتمالا نرم‌افزارها و سخت‌افزارهای معرفی شده در این مراسم دانش‌آموزان دبیرستانی را هدف قرار داده‌اند؛ به‌عبارتی، آن گروه از دانش‌آموزان که در مراحل اولیه‌ی تصمیم‌گیری پیرامون شغل آینده‌ی خود هستند.

آیپدهای جدید؟

سال گذشته در همین زمان اپل از آیپد جدید خود رونمایی کرد؛ هرچند از نظر فنی چیز جدیدی در مورد این آیپد وجود نداشت. کوپرتینویی‌ها صرفا قیمت این گجت را کاهش داده بودند و با انجام تغییرات درونی، پشتیبانی آیپد از به‌روزرسانی‌های بعدی آی او‌اس را بهبود بخشیده بودند. شایان ذکر است که قیمت ۳۲۹ دلاری در نظر گرفته شده توسط اپل، پایین‌ترین قیمتی است که تا کنون برای یک آیپد ۹.۷ اینچی در نظر گرفته شده‌است.

در حالی که آیپد پرو ۱۰.۵ و ۱۲.۹ اینچی ستاره‌های خانواده‌ی آیپدهای اپل هستند؛ به‌روزرسانی نسخه‌ی پایه‌ی آیپد هم فکر بدی نخواهد بود. ما بسیار مشتاق هستیم تا شاهد استفاده از پردازنده‌ی قدرتمندتری همچون A10 یا A11 بایونیک، نمایشگر براق و دوربینی بهتر در آیپد ضمن حفظ همان قیمت مناسب قبلی باشیم.

مدت‌ها است که منتظر معرفی نسل جدید آیپد پرو نیز هستیم. گفته می‌شود که نسل جدید آیپد پرو با حاشیه‌های باریک‌تر و ویژگی فیس‌آیدی عرضه خواهد شد. اما احتمالا در خردادماه سال ۱۳۹۷ (ژوئن ۲۰۱۸) و در جریان کنفرانس جهانی توسعه‌دهندگان اپل (WWDC) شاهد معرفی نسل جدید آیپد پرو خواهیم بود.

قلم جدید اپل؟

اکنون که در مورد آیپد صحبت کردیم، بد نیست اندکی هم در مورد قلم اپل یا همان Apple Pencil صحبت کنیم. اپل اولین بار در سال ۲۰۱۵ و در کنار آیپد پرو ۱۲.۹ اینچی از قلم خود رونمایی کرد. اما هنوز هم این قلم صرفا از آیپد پرو پشتیبانی می‌کند.

آیا اپل سرانجام قلم خود را به ابزاری برای تمام اعضای خانواده‌ی آیپد تبدیل خواهد کرد؟ قطعا این مسئله غیرممکن نخواهد بود. اگر به لوگوی اپل و نوشته‌ی درج شده روی دعوت‌نامه دقت کنید، متوجه می‌شوید که به‌نظر می‌رسد لوگوی اپل با دست ترسیم شده و نوشته‌ی زیر آن نیز به شکل دست‌نویس و با حروف شکسته است.

نیازی هم نیست که قلم اپل به آیپد محدود باشد. کوپرتینویی‌ها حتی می‌توانند به سادگی پشتیبانی از قلم اپل را به ترک‌پد غول‌آسای مک‌بوک پرو نیز اضافه کند؛ ضمن این‌که پتنت مربوط به این کار نیز در اختیار اپل است. یکی از احتمالات دیگر نیز کاهش قیمت قلم اپل است. این قلم ابزاری فوق‌العاده برای طراحی است؛ اما برچسب قیمت ۱۰۰ دلاری آن برای بسیاری از افراد، به‌ویژه دانش آموزان، بیش از حد گران به شمار می‌رود.

مک‌بوک یا مک‌بوک ایر جدید؟

اپل آیپد را به‌عنوان ابزار محبوب دانش‌آموزان برگزیده است؛ اما نمی‌توان کتمان کرد که کروم‌بوک‌ها می‌توانند برای این گروه از کاربران مفیدتر باشند.

البته کروم‌بوک‌ها ارزان‌تر هستند و ظاهر دلچسبی ندارند؛ اما از اپلیکیشن‌های گوگل پشتیبانی می‌کنند و به لطف برخورداری از صفحه‌کلید و درگاه‌های لازم، می‌توانند دانش‌آموزان را برای کار در یک دفتر کار مدرن آماده کنند.

هرچند که به احتمال زیاد اهالی کوپرتینو هیچ‌گاه جهت رقابت با کروم‌بوک‌های گوگل لپ‌تاپی فوق‌ ارزان برای دانش‌آموزان (یا حتی مدارس) ارائه نخواهد کرد؛ اما پیش از این شایعانی مبنی بر معرفی نسل جدید مک‌بوک ایر با قیمت‌ اولیه‌ی ۷۹۹ یا ۸۹۹ دلار منتشر شده بود که می‌تواند محصولی موفق باشد. یکی از دلائلی که باعث می‌شود مک‌بوک ایر، به زعم این‌که تاحدی قدیمی شده، هنوز هم پرطرفدار باشد، برچسب قیمت ۱۰۰۰ دلاری آن است که قیمتی مناسب به‌شمار می‌رود.

با صفحه‌نمایش رتینا، درگاه‌های یو‌اس‌بی C و بدنه‌ای باریک‌تر و سبک‌تر از مک‌بوک‌پرو ۱۳ اینچی بدون تاچ‌بار، مک‌بوک ایر جدید می‌تواند دوباره به رایانه‌ای تبدیل شود که هر دانش‌آموزی رؤیای داشتن آن را خواهد داشت.

اگر قرار نیست خبری از مک‌بوک ایر جدید باشد، اپل می‌تواند دست به کاهش قیمت مک‌بوک ۱۲ اینچی بزند. البته محدود بودن درگاه‌های این لپ‌تاپ به یک درگاه یو‌اس‌بی C احتمالا باعث می‌شود که فروش این محصول به دانش‌آموزان سخت‌تر باشد؛ اما در چنین وضعی نیز می‌توان با کاهش قیمت این لپ‌تاپ از ۱۲۹۹ دلار به ۹۹۹ دلار، فروش آن را افزایش داد.

آیفون جدید؟

اصلا روی این مورد حساب باز نکنید! اگرچه اپل در ماه مارس ۲۰۱۶ از آیفون SE رونمایی کرد و سال گذشته نیز از نسخه‌های اختصاصی آیفون هفت و هفت پلاس جهت پروژه‌ی RED (پروژه‌ای جهت مبارزه با ایدز) پرده‌برداری کرد؛ اما قطعا به این زودی شاهد معرفی آیفون جدیدی نخواهیم بود. با این وجود، مدت‌ها است که شایعاتی در رابطه با نسخه‌ی دوم آیفون SE به‌ گوش می‌رسند.

منظور ما این نیست که آیفون‌ها ابزارهای آموزشی فوق‌العاده‌ای برای دبیران و دانش‌آموزان نیستند؛ اما معمولا استفاده از گوشی‌ هوشمند در کلاس درس ممنوع است (اگرچه در حقیقت کسی از این قوانین پیروی نمی‌کند).

اگر قرار است چیزی در ارتباط با آیفون در این کنفرانس مطرح شود، ممکن است در رابطه ‌با ARKit باشد. اگرچه این پروژه اکنون در شرایط مناسبی نیست؛ اما تابستان گذشته شاهد استفاده از پلتفرم واقعیت افزوده‌ی گوگل موسوم به تانگو در گوشی زن‌فون AR ایسوس بودیم و به‌نظر می‌رسید که استفاده از این پلتفرم می‌تواند برای کلاس‌های درس کاربردی باشد.

برای مثال، با استفاده از ابزار Google Expeditions، می‌توانید گوشی هوشمند خود را به یک پایه‌ی سلفی وصل کنید و از گوشی برای کاوش در مدل‌های مجازی سیارات و آتش‌فشان‌ها و حتی برای دیدن بخش درونی گردبادها استفاده کنید.

نظر شما چیست؟ به‌نظر شما اپل در مراسم هفتم فروردین از چه ابزارها و پروژه‌هایی پرده‌برداری خواهد کرد؟

 مطالعه‌ای نوین موفق به تولید پادتنی شده است که می‌تواند ۹۹ درصد از سویه‌های HIV را از بین می‌برد. پروتئین تولیدشده از سه پادتن خنثی‌کننده‌ی گسترده شکل یافته است و گفته می‌شود بیش از هر پادتن طبیعی دیگری که تاکنون کشف شده است، مؤثر خواهد بود.

پادتن‌های پیشرفته

پژوهشی که توسط مؤسسه‌ی ملی سلامتی ایالات متحده (NIH) با همکاری شرکت دارویی سانوفی انجام شده است، پادتنی با توانایی حمله به ۹۹ درصد از سویه‌های HIV ساخته‌ است. انجمن بین‌المللی  ایدز  این رویدادها را به‌عنوان یک پیشرفت هیجان‌انگیز قلمداد کرده است.

بدن انسان به‌ دلیل تغییرات و جهش‌های ویروسی، برای مقابله با HIV با مشکل روبرو است. یک بیمار می‌تواند به‌صورت هم‌زمان سویه‌های منحصر‌به‌فرد فراوانی از عفونت را در بدن‌ خود داشته باشد. گروه بسیار اندکی از افرادی که از HIV رنج می‌برند، در نهایت واسطه‌هایی برای مقابله با ویروس، در قالب پادتن‌های خنثی‌کننده‌ی گسترده توسعه می‌دهند.

این پروتئین‌ها توانایی کشتن سویه‌های فراوان HIV را به‌صورت فوری خواهند داشت؛ بنابراین در این مطالعه‌ی مشترک میان مؤسسه‌ی ملی سلامتی ایالات متحده و سانوفی، پژوهشگران شروع به یافتن راهی برای به کنترل در آوردن این دفاع طبیعی کردند.

پژوهشگران تا اینجا توانسته بودند سه پادتن‌ منحصر‌به‌فرد را به‌منظور تولید پادتن سه‌مشخصه‌ای (Tri-specific) با یکدیگر ترکیب کنند. در حالی که مؤثرترین آنتی‌بادی‌های رخداد طبیعی تنها می‌توانند ۹۰ درصد از سویه‌های HIV را هدف قرار دهند، مشاهده شد که این پادتن سه‌مشخصه‌ای می‌تواند علیه ۹۹ درصد از آن‌ها اقدام کند. این پادتن حتی در غلظت‌های پایین هم موفق بود. گذشته از این، آزمایشی روی ۲۴ میمون دارنده‌ی پادتن فوق انجام شد. در این آزمایش، به میمون‌ها ویروس‌هایی تزریق شد و آن‌ها دچار هیچ عفونتی نشدند.

دکتر گَری نیبل از شرکت سانوفی، به BBC گفت:

پادتن‌های سه‌مشخصه‌ای به‌دلیل پهنای بیشتر توانایی بالاتری نسبت به هر آنتی‌بادی طبیعی دیگری که کشف شده است، دارند.

گام بعدی این پادتن‌های قدرتمند، آزمایش بالینی است که انتظار می‌رود در سال ۲۰۱۸ اجرا شود.

هنوز کار زیادی باقی مانده است که باید انجام شود

ما طی چند دهه‌ی ‌گذشته شاهد پیشرفت‌های شگفت‌انگیزی در مبارزه با HIV بودیم. این پیشرفت‌ها شامل شیوه‌های درمانی متفاوتی هستند که امروزه به‌ لطف پویش آموزشی بسیار موفقی که در آفریقا اجرا شده است، در دسترس قرار گرفته‌اند.

حقیقت این است که بدون جست‌و‌جو برای درمان‌های بهتر در مورد ویروس HIV، هیچ مانعی از سر راه برداشته نمی‌شد. دانشمندان در آفریقای جنوبی در حال بررسی پسری ۹ ساله هستند که به‌ نظر می‌رسد پس از دریافت درمان ضد ویروس (Antiretroviral Therapy) درمان شده است. در مطالعه‌ای دیگر، پژوهشگران در حال بررسی توانایی گاوها برای تولید پادتن‌های خنثی‌کننده‌ی گسترده، با هدف استفاده از آن‌ها برای مبارزه با ویروس هستند.

با کمی خوش‌اقبالی، روش و اسلوب مبارزه به‌سرعت تغییر خواهد کرد. در پایان سال ۲۰۱۵، ۳۶.۷ میلیون نفر در سراسر دنیابا HIV/َAIDS زندگی می‌کردند؛ آماری که به‌روشنی مشخص می‌سازد کار بسیاری باقی مانده است که باید انجام شود. به هر روی، این پروژه‌ی پژوهشی تازه و دیگر موارد مشابه آن ممکن است منجر به دست‌یابی به سطح جدیدی از پیشرفت در ارتباط با ویروس شوند. 

سیستم‌عامل‌های مدرن روش‌های بسیار ساده‌ی نصب نرم‌افزار را برای کاربران فراهم کرده‌اند. این روش‌ها شامل پکیج‌های نصب یا فرمان‌هایی می‌شوند که اجزای مختلف نرم‌افزار را به شکل یک‌جا نصب می‌کنند. آیا می‌دانید هنگام اجرای این فایل‌ها یا فرمان‌های نصب، دقیقا چه اتفاقی در پس زمینه سیستم‌عامل رخ می‌دهد؟ در این مقاله قصد داریم به نحوه‌ی نصب نرم‌افزارها در سه سیستم‌عامل دسکتاپ مطرح یعنی ویندوز، مک و لینوکس نگاهی داشته باشیم.

شیوه‌های نصب

روش‌های مختلفی برای نصب و اجرای نرم‌افزار جدید روی کامپیوتر وجود دارد که به ترتیب پیچیدگی عبارتند از:

• کامپایل نرم‌افزار (Software Compilation) که بیشتر مورد استفاده کاربران حرفه‌ای است و به فرآیند ایجاد برنامه از طریق کد منبع آن گفته می‌شود.
• آرشیو نرم‌افزار (Software Archives) که به باز کردن فایل‌هایی مانند ZIP و اجرای نرم‌افزار گفته می‌شود.
• پکیج نصب (Installer Packages) که به فرایند اجرای فایل نصب (Installer) گفته می‌شود.
• فروشگاه/مدیر نرم‌افزار (Software Managers/Stores) که به انتخاب نرم‌افزار مورد نظر از یک رابط کاربری و نصب آسان آن گفته می‌شود؛ مانند آنچه در نصب بازی‌های کامپیوتری از نرم‌افزار استیم اتفاق می‌افتد.

در این مقاله بیشتر بر شیوه پکیج نصب تمرکز خواهیم داشت؛ زیرا فروشگاه/مدیر نرم‌افزار هم بر همین شیوه و استفاده از همین پکیج‌ها در پس‌زمینه سیستم‌عامل اتکا دارد. با نگاهی به سیستم‌عامل‌های مطرح امروز، یعنی ویندوز، مک و لینوکس چگونگی ایجاد این پکیج‌ها را تشریح خواهیم کرد. همچنین در این مطلب اتفاقاتی که هنگام نصب و اجرای این پکیج‌ها رخ می‌دهد بررسی خواهیم کرد.

ویندوز

در سیستم‌عامل ویندوز، کاربران معمولا با دو پکیج نصب نرم‌افزار مواجه می‌شوند؛ اولین دسته، فایل‌های اجرایی (EXE) نامیده می‌شوند که قادر به کپی کردن فایل‌ها در محل مورد نظر و اعمال تغییرات لازم در رجیستری ویندوز هستند. به دومین نوع، پکیج‌های نصب MSI گفته می‌شود که علاوه بر ویژگی‌های فایل‌های EXE، قادر به فراهم کردن استانداردهای دیگری از قبیل uninstall نرم‌افزار هستند.

برای مشاهده محتوای آرشیو فایل‌های نصب EXE و MSI، می‌توان از نرم‌افزار 7-Zip استفاده کرد. برای مثال اگر با استفاده از این نرم‌افزار به فایل نصب خود 7-Zip نگاهی داشته باشیم، فایل‌های متفاوتی قابل رؤیت است.

این فایل‌ها درون فایل نصب پوشه‌بندی نشده‌اند و توسعه‌دهندگان نرم‌افزار هر فایل را به دایرکتوری خاصی برای نصب ارجاع می‌دهند. بیشتر این فایل‌ها در محل نصب پیش‌فرض ویندوز (C:\Program Files\program name یا C:\Program Files (x86)\your new app) کپی می‌شوند.

توسعه‌دهندگان نرم‌افزار با استفاده از ابزاری حرفه‌ای مانند نرم‌افزار InstallShield، می‌توانند فرایند نصب را سفارشی و جزئیات آن را مشخص کنند. برای مثال توسعه‌دهندگان قادر هستند نسخه ویندوزی که نرم‌افزار روی آن نصب می‌شود مشخص کنند، برای نرم‌افزار در منوی استارت یا دسکتاپ میانبر (shortcut) ایجاد کنند و اقدام به ثبت اطلاعات کاربران نظیر نام، آدرس و... کنند. در نمونه پروژه‌ای که در تصویر زیر به نمایش گذاشته شده است، صفحه‌ای از نرم‌افزار InstallShield را مشاهده می‌کنید که بخش تنظیمات به‌روزرسانی یا ایجاد رکورد جدید در رجیستری ویندوز را نشان می‌دهد.

نرم‌افزار InstallShield فایل‌های مورد نظر و سایر تنظیمات نصب را در قالب فایلی با نام setup.exe ذخیره می‌کند. با باز کردن این فایل به‌وسیله نرم‌افزار 7-Zip، یک فایل نصب MSI قابل مشاهده است که فرآیند نصب را مشابه آن‌چه برای اکثر کاربران آشنا است به اجرا می‌گذارد. حال نگاهی به جزئیات فرایند نصب نرم‌افزار در ویندوز خواهیم داشت.

فرایند نصب در ویندوز

 نصب کننده نرم‌افزار یا Installer در ویندوز مراحل زیر را طی می‌کند و ترتیب مراحل به تنظیمات اعمال‌شده توسط توسعه‌دهندگان نرم‌افزار مرتبط است:

• هر Installer ممکن است شامل آرشیوها یا فایل‌های نصب دیگری مانند MSI یا CAB باشد. در مرحله اول Installer تمامی محتوا را در محلی موقت کپی می‌کند.
• در مرحله بعد Installer تمامی ملزوماتی که فرایند نصب و اجرای برنامه به آن وابسته است بررسی می‌کند. در صورتی که هر کدام از این ملزومات در دسترس نباشند، Installer اقدام به دانلود آن‌ها می‌کند یا در صورتی که چنین امکانی وجود نداشته باشد، پیغام خطایی برای کاربر صادر می‌کند.
• اگر فرایند نصب نیازمند برنامه خاصی باشد که در دسترس نیست، ابتدا آن برنامه نصب می‌شود و بعد از آن فرآیند نصب اصلی آغاز می‌شود. از جمله این موارد می‌توان به فرایند نصب NET Framework. پیش از نصب برخی برنامه‌ها اشاره کرد.
• سپس Installer اقدام به کپی فایل‌های نرم‌افزار در مکان‌های تعیین‌شده آن‌ها می‌کند.
• در این مرحله اگر توسعه‌دهندگان Installer برای نرم‌افزار خود میانبری در نظر گرفته باشند، میانبر مورد نظر ایجاد می‌شود. فایل میانبر، فرمان کاربر جهت اجرای برنامه را به فایل اصلی اجرای برنامه ارجاع می‌دهد. این مرحله در هنگام نصب قابل شخصی‌سازی و تغییر است.
• اگر نیاز به تغییری در رجستری ویندوز باشد در این مرحله تغییرات لازم اعمال می‌شوند.
• در مرحله نهایی نصب، ممکن است از کاربر خواسته شود اطلاعاتی نظیر نام یا آدرس وب‌سایت خود را وارد کند.

همه این مراحل در فرایند نصب نرم‌افزار روی سیستم‌عامل ویندوز ممکن است در مقایسه با فرایند نصب در سیستم‌عامل بعدی این لیست پیچیده به نظر برسند.

macOS

فرآیند نصب نرم‌افزار در ویندوز شامل مراحل زیادی در پس‌زمینه سیستم‌عامل می‌شود. در نقطه مقابل، نصب نرم‌افزار در macOS معمولا شامل دانلود برنامه مورد نظر، باز کردن فایل DMG یا Apple Disk Image و طی کردن چند مرحله ساده است. حتی در برخی موارد فایل نصب، قابلیت کشیدن و رها کردن (Drag and Drop) و نصب برنامه به شکلی بسیار آسان را برای کاربران فراهم می‌سازد. در این فایل‌ها کاربر معمولا با عبارت Drag here مواجه می‌شود. در ادامه به فایل‌های نصب APP و PKG در سیستم‌عامل macOS نگاهی خواهیم داشت.

ساختار پکیج نصب در macOS

فرایند نصب نرم‌افزار با استفاده از فایل نصب APP، از دو جهت بسیار ساده‌تر از چیزی است که در ویندوز رخ می‌دهد؛ ابتدا این که فایل APP در واقع یک پوشه استاندارد است. تنها تفاوتی که در این فایل وجود دارد پسوند APP. این فایل است. اگر این فایل روی ویندوز دانلود شود، کاربران آن را مانند یک پوشه معمولی ویندوز می‌بینند. دلیل دوم این است که فایل APP تمامی ملزومات و مواردی را که یک برنامه برای اجرا به آن نیاز دارد شامل می‌شود و دیگر نگرانی در مورد فایل‌های ناقص یا فرایند دانلود قبل از نصب برنامه وجود ندارد.

این فایل‌ها شامل سه بخش اساسی در پوشه نصب هستند: 

• فایل Info.plist که شامل متادیتای برنامه نظیر نام، زبان، شماره نسخه و... است.
•  دایرکتوری MacOS که در بردارنده فایل‌های اصلی برنامه است.
• دایرکتوری منابع (Resources)، که شامل مواردی مانند آیکون اصلی برنامه و... است که برنامه برای اجرا به آن‌ها نیاز دارد.

پوشه‌های اختیاری دیگری نیز ممکن است در این فایل‌ها مشاهده شوند که در ادامه به چند مورد از آن‌ها اشاره می‌کنیم. پوشه Frameworks که شامل موارد عمومی است که برخی برنامه‌ها برای عملکرد به آن نیاز دارند یا Plug-Ins که شامل ویژگی‌هایی از برنامه می‌شود که نیاز به اجرای مجزا ندارند و همچنین SharedSupport که شامل داده‌هایی فرعی مانند templates می‌شود.

بر خلاف فایل‌های APP، فایل نصب PKG در macOS، دارای فرآیند نصبی مشابه ویندوز با ساختاری یونیکسی است. امکان مشاهده محتویات فایل PKG که با فرمت xar فشرده شده است به وسیله نرم‌افزار 7-Zip وجود دارد. داخل این فایل یک یا چندین فایل اصلی به شکل آرشیو وجود دارد. برای خارج کردن محتوای فایل PKG از فرمان زیر در ترمینال مک یا لینوکس استفاده می‌شود. Cpio یک فرمت آرشیو و برنامه‌ای برای اعمال تغییرات بر فایل‌های آرشیو است. بعد از اجرای این فرمان، کاربر قادر به مشاهده دایرکتوری خواهد بود؛ مشابه چیزی که در یونیکس رواج دارد.

در مثال زیر، برای نشان دادن محتوای یک فایل PKG از نرم‌افزار تبدیل کننده Pandoc استفاده شده است. این نرم‌افزار شامل اطلاعات باینری در مسیر /usr/local/bin و فایل‌های دیگری در مسیر /usr/local/share/man است. برای این که پی ببریم این فایل‌ها چطور روی مک نصب می‌شوند، نگاهی به فرآیند نصب در سیستم‌عامل شرکت اپل خواهیم داشت. همان‌طور که در تصویر مشاهده می‌کنید، برای نمایش محتویات فایل، از نسخه ویندوز 7-Zip به جای نسخه لینوکسی و مبتنی بر خط فرمان آن استفاده شده است.

فرآیند نصب فایل APP در macOS

هنگامی که کاربر فایل APP را به پوشه Applications مک کپی می‌کند تغییرات زیادی ایجاد نمی‌شود. آن‌طور که پیش‌تر گفته شد، تمامی موارد مورد نیاز برای اجرای برنامه در این فایل موجود است. تنها تفاوتی که این فرایند با یک عمل کشیدن و رها کردن معمولی با سایر فایل‌ها دارد، ثبت شدن فایل Info.plist برنامه جدید در سیستم است.

ثبت فایل Info.plist تنظیماتی برای اجرای برنامه، نمایش آیکونی خاص، فایل‌هایی که در این برنامه پشتیبانی می‌شوند و... به وجود می‌آورد. به‌غیر از این موارد، برنامه مورد نظر کاربر که در مثال زیر فایل APP نسخه‌ای از برنامه ویرایش متن Atom است، آماده به کار خواهد بود.

فرآیند نصب فایل PKG در macOS

باز کردن فایل PKG در سیستم‌عامل دسکتاپ اپل باعث شروع فرآیندی می‌شود که به wizard نصب در ویندوز شباهت‌هایی دارد. در برنامه‌های ساده، این فایل معمولا به نصب اجزای برنامه می‌پردازد که شامل مراحل زیر است:

• اجرای اسکریپت‌های پیش از نصب
• کپی کردن محتوای اصلی برنامه در کامپیوتر
• اجرای اسکریپت‌های پس از نصب

   

  

توسعه‌دهندگان در فایلهای PKG قادر هستند اجزای دیگری را به فرآیند نصب محصولات خود اضافه کنند. این بخش‌ها شامل نمایش توافق‌نامه مجوز کاربر نهایی (EULA)، جمع‌آوری اطلاعاتی درباره کاربر و انتخاب بخش‌های مختلف نرم‌افزار جهت نصب می‌شود. در خلال همین موارد فایل نصب به شکل مرحله به مرحله در پس‌زمینه سیستم‌عامل اقدام به نصب نرم‌افزار مورد نظر کاربر می‌کند.

لینوکس اوبونتو و فدورا

دو پکیج نصب DEB و RPM هر کدام در دنیای سیستم‌عامل لینوکس طرفداران پروپا قرص خود را دارند و همان‌طور که بحث بر سر برتری vi یا emacs و همچنین KDE یا GNOME همواره در جریان است، مجادله در مورد برتری DEB و RPM همواره داغ است. 

ساختار فایل پکیج لینوکس

برای مشاهده محتویات فایل DEB می‌توان از برنامه‌های مدیریت آرشیو مبتنی بر رابط گرافیکی کاربر استفاده کرد یا به‌جای آن استفاده از فرمان ar نیز امکان‌پذیر است. با وارد کردن فرمانی که در زیر مشاهده می‌کنید در ترمینال لینوکس، محتویات پکیج دبیان خارج می‌شود.

در نتیجه اجرای این فرمان سه فایل قابل مشاهده است:

• فایل control.tar.gz که خود حاوی فایل اصلی دیگری به نام Control است. فایل کنترل شامل متادیتای پکیج مانند نام رسمی، نسخه و عواملی که برنامه به آن‌ها وابسته است، می‌شود. این فایل همچنین ممکن است شامل بخش‌های دیگری مانند اسکریپت‌های قابل اجرا در حین فرآیند نصب و فایل‌های تنظیمات پیش‌فرض باشد.
• فایل data.tar.gz، که شامل فایل‌های اصلی برنامه می‌شود که در آرشیو TAR.GZ وجود دارند. تمامی اطلاعات باینری، پرونده‌ها و تنظیمات پیش‌فرض در این بخش وجود دارند. همان‌طور که مشاهده می‌کنید، فایل نمونه kde-service-menu-encfs_0.5.2_all.deb که در تصویر زیر آمده، شامل فایل‌ها و دایرکتوری‌های مختلفی است.
• فایل debian-binary، که در آن توضیحاتی در مورد نسخه پکیج دبیان فایل وجود دارد. در سیستم‌عامل‌های جدید، این توضیحات صرفا شامل یک خط و عدد 2.0 می‌شود.

  

در لینوکس فدورا، برای خارج کردن محتوای پکیج RPM می‌توان از فرمان‌های rpm2cpio و cpio استفاده کرد.

برای پکیج نمونه kde-cli-tools-5.9.4-2.fc26.x86_64.rpm، فایل‌هایی مشابه با DEB قابل رؤیت هستند؛ با این تفاوت که پکیج RPM شامل فایل‌های متادیتا نمی‌شود. در این مورد کاربر باید فایل منبع RPM یا SRC.RPM. متناسب با نسخه باینری خود را دانلود کند. در این فایل، فایلی با نام SPEC وجود دارد که شامل موارد مشابهی با فایل Control در پکیج دبیان می‌شود. حال که به شکل مختصر با ساختار پکیج‌های لینوکس آشنا شدیم، فرآیند نصب را در این پکیج‌ها بررسی می‌کنیم.

فرآیند نصب پکیج در لینوکس

هنگامی که کاربر اقدام به نصب یکی از پکیج‌های DEB یا RPM می‌کند، بر خلاف تفاوت‌های ظاهری که بین این دو وجود دارد، مراحل زیر رخ می‌دهند:

• سیستم پکیج به بررسی محتوای پکیج می‌پردازد تا از وجود تمامی ملزومات نصب برنامه اطمینان حاصل شود. با توجه به ابزاری که برای این کار استفاده می‌شود، پیغام خطایی برای کاربر صادر می‌شود یا در صورت امکان فایل‌های مورد نیاز دانلود می‌شوند.
• اگر پکیج شامل اسکریپت‌های پیش از نصب باشد، ابتدا آن‌ها اجرا می‌شوند.
• سپس سیستم پکیج اقدام به خارج کردن فایل‌های اصلی می‌کند.
• بعد از این که فایل‌ها در محل مورد نظر کپی شدند، اسکریپت‌های پس از نصب اجرا می‌شوند.
• در مرحله نهایی، پکیج با استفاده از متادیتاها در سیستم ثبت می‌شود و امکان uninstalled برنامه در آینده، از این طریق فراهم می‌شود.

اهمیت آگاهی از مراحل و فرآیند نصب نرم‌افزار

به سبب آن که توسعه‌دهندگان سیستم‌عامل‌ها و نرم‌افزارها تلاش زیادی برای ساده‌سازی فرآیند نصب نرم‌افزار می‌کنند، نیازی به آگاهی از جزئیات این فرایند حس نمی‌شود؛ اما آگاهی از فرایند نصب به کاربر کمک می‌کند تا از نصب شدن فایل‌ها به شکل درست و ایمن روی کامپیوتر خود اطمینان حاصل کند. احتمال نصب بدافزارها یا فایل‌های ناخواسته با افزایش آگاهی کاربر، کمتر می‌شود. همچنین آگاهی از مراحل نصب در رفع نقص‌ها و اشکالات سیستم هم کارایی بسزایی دارد.

مرسدس‌بنز پیشینه‌ی موفقی در کلاس خودروهای واگن دارد. برند آلمانی حتی مدل‌هایی با توانایی بسیار بالا در این گروه عرضه کرده است که از جدیدترین آن‌ها می‌توان AMG 63E S استیت، با قدرت ۶۰۴ اسب‌ بخار و گشتاور ۸۵۰ نیوتن‌متر را نام برد. در مقابل، پورشه به‌عنوان یک تازه‌وارد در کلاس استیشن‌ها، شروع چشمگیری در بازار این گروه داشته و با عرضه‌ی پانامرا اسپرت توریزمو در دو مدل توربو (با پیشرانه ۴.۰ لیتری بی‌توربو V8) و توربو S ای-هیبرید، توانایی خود را ثابت کرده است.

در ویدیویی جدید،‌ کارشناسان اتواکسپرس، قوی‌ترین نسخه مرسدس‌بنز E63 S را در کنار پورشه پانامرا اسپرت توریزمو با قدرت ۵۵۰ اسب‌بخار قرار داده‌اند. شاید در نگاه اول انتخاب منصفانه‌ای نباشد؛ چرا که پورشه به لحاظ قوای پیشرانه نسبتا ضعیف است. با این وجود، هر دو واگن از لحاظ عملکرد و توانایی، شباهت‌های زیادی دارند و قابل مقایسه هستند. مرسدس‌بنز AMG E63 S در این درگ، طی ۳.۱ ثانیه به ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد؛ درحالی‌که پورشه پانامرا اسپرت توریزمو تنها لحظه‌ای بیشتر و در زمان ۳.۲ ثانیه این سرعت را ثبت می‌کند. جالب است که همین نتیجه در رسیدن به سرعت ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت متفاوت است و واگن مرسدس‌بنز در ۸.۱ ثانیه و پانامرا طی زمان ۷.۸ ثانیه رکوردزنی می‌کنند.

همان‌طور که از اعداد و ارقام پیدا است، با رقابتی تنگاتنگ مواجه هستیم و بدون افشای نتیجه باید بگوییم که برنده فقط ۰.۲ ثانیه زودتر از رقیب به خط پایان می‌رسد. شاید اگر متخصصان اتواکسپرس از نسخه هیبریدی پانامرا اسپرت توریزمودر این مسابقه استفاده می‌کردند، بهتر بود؛ چرا که این مدل قدرت ترکیبی‌ ۶۸۰ اسب‌ بخار تولید می‌کند و از نظر قدرت پیشرانه به مرسدس‌بنز نزدیک‌تر و تا حدودی برتر است. فراموش نکنیم پانامرای هیبریدی هم بنا بر ادعای پورشه، در زمان ۳.۲ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد؛ اما صرفا نمی‌توان با تکیه بر این ارقام قضاوت کرد.

استیون هاوکینگ یکی از اختر‌فیزیکدانان بسیار مورد احترام زمان ما بود. او فهم، کنجکاوی و اشتیاق ما به جهان اطرافمان را افزایش داد. گاهی باعث شد بخندیم، کنجکاو باشیم و قدرت تخیلمان را به‌ کار ببندیم. علاوه بر تمام این‌ها، او باعث ترس و وحشت ما نیز شد.

هاوکینگ به‌تازگی در ۷۶ سالگی، پس از ۵۲ سال زندگی با بیماری تخریب پیشرونده و غیر قابل ترمیم در دستگاه عصبی مرکزی (ALS) و درحالی‌که میراث بزرگی برای ما به‌ جا گذاشته بود، در‌گذشت. بد‌بینی هاوکینگ در مورد آینده‌ی نسل بشر، آخرین میراث به‌جا‌مانده از او است. موارد زیر، از ترسناک‌ترین پیش‌بینی‌ها‌ی او در مورد آینده‌ی نسل بشر هستند:

به قدرت رسیدن هوش مصنوعی

هاوکینگ سال گذشته در مصاحبه‌ای گفت:

دیگر آب از سرمان گذشته است. ما باید فناوری هوش مصنوعی را روز‌به‌روز بیش‌تر ارتقاء بدهیم؛ اما باید در مورد خطرات حقیقی آن نیز بیاندیشیم. ترس من از این است که روزی، هوش مصنوعی به‌کل جای بشریت را بگیرد. اگر افرادی ویروس‌ها‌ی کامپیوتری طراحی کرده‌اند، فردی هم [در آینده] وجود خواهد داشت که بتواند هوش مصنوعی با قابلیت تأیید و تکرار خودکار طراحی کند. این نوع جدید زندگی بشر در آینده خواهد بود.

از آنجایی که هوش مصنوعی قسمت بزرگی از زندگی بشر را به‌ دست خواهد گرفت، هاوکینگ تنها کسی نیست که در این مورد ابراز نگرانی کرده است. اما راه حل‌ها‌یی نیز وجود دارد.

خودنابودی

هاوکینگ در رویدادی در دانشگاه کمبریج در سال ۲۰۱۶  گفت:

به‌زودی زمین برای زندگی ما بسیار کوچک خواهد شد. جمعیت جهانی روز‌به‌روز در حال افزایش است و به مرز هشدار رسیده. ما در خطر خود‌نابودی هستیم. من در مورد زندگی آینده و طولانی‌مدت موجودات، خوش‌بین نیستم. 

هاوکینگ این موضوع بد‌بینانه را در رفراندوم بریتانیا برای کناره‌گیری از اتحادیه‌ی اروپا بیان کرد. هاوکینگ در یک برنامه‌ی مستند گفت:

نسل بشر تنها یک قرن دیگر می‌تواند روی زمین دوام آورد.

این پیش‌‌بینی از برآورد سال قبل هاوکینگ که ۱۰۰۰ سال بود، بسیار کم‌تر است. پیش‌بینی هاوکینگ به‌ دلیل تغییرات اقلیم و نابودی طبیعت است که باعث غیر‌قابل سکونت شدن زمین می‌شود. دونالد ترامپ از زمانی که رئیس جمهور آمریکا شد، یکی از اهداف مورد علاقه‌ی هاوکینگ بود.

هاوکینگ در مصاحبه با BBC گفت:

ما به نقطه‌ای نزدیک شده‌ایم که گرما‌ی جهانی قابل بازگشت نیست. کار ترامپ، شرایط زمین را شبیه زهره می‌کند؛ به‌صورتی که دما به ۲۵۰ درجه برسد و باران اسید سولفوریک ببارد.

تغییرات اقلیمی یکی از بزرگ‌ترین خطرات پیش روی ما است و اگر هم‌اکنون اقدام کنیم، می‌توانیم از آن دور شویم. دونالد ترامپ با انکار تأثیرات تغییر اقلیم و مخافت با اقدامات اقلیمی، تأثیرات مخربی بر سیاره‌ی زیبا‌ی ما خواهد گذاشت و زندگی ما و کودکانمان را به خطر خواهد انداخت.

خوشبختانه هاوکینگ راه‌ حلی هم در نظر داشت.

مهاجرت از سیاره

هاوکینگ سال گذشته در جشنواره‌ای در نروژ گفت:

اگر بخواهیم بشریت تا یک میلیون سال دیگر ادامه پیدا کند، آینده بسیار سخت خواهد گذشت؛ به‌گونه‌ای که هیچ کس تا‌به‌حال ندیده است. جای کافی روی زمین رو به اتمام است و برای زندگی باید جهان‌ها‌ی دیگر را در نظر بگیریم. زمان کشف منظومه‌ها‌ی خورشیدی دیگر رسیده است. من باور دارم که ترک زمین و پراکنده شدن، تنها راه نجات ما است.

هاوکینگ ادامه داد:

امیدوارم چالشی که برای همه‌ی ما وجود دارد، تمامی ملت‌ها را متحد کند. یک برنامه‌ی فضایی جدید می‌تواند مردم (جوانان) را به اخترفیزیک و کیهان‌شناسی ترغیب کند.

هاوکینگ یک برنامه‌ی زنجیره‌ای برای ما به‌ جا گذاشت: ملت‌ها باید در سال ۲۰۲۰ منجمانی به ماه بفرستند و باید بتوانیم در سال ۲۰۲۵ به مریخ برویم.

با ظهور گوشی‌های هوشمند، زندگی به‌مراتب نسبت به قبل ساده‌تر شد. وجود ویژگی‌های هوشمند و کارایی بالای این دستگاه‌ها باعث شد کارهایی که در گذشته مستلزم تحمل سختی بسیاری بود، به‌ سهولت انجام پذیرد.

برای نمونه‌، مسیریابی در ادوار گذشته را تصور کنید؛ یا باید نقشه‌ای چاپ‌شده را همواره با خود حمل می‌کردید یا اجباراً باید تن به خرید یک دستگاه جی‌پی‌اس همراه می‌دادید که مسلماً هزینه‌ی زیادی روی دستتان می‌گذاشت.

حال به‌ لطف وجود تراشه‌های جی‌پی‌اس در گوشی‌های هوشمند، این امکان فراهم شده است تا بدون نیاز به خرید دستگاه‌ جی‌پی‌اس یا حمل‌ کردن نقشه، به‌راحتی مقصد را پیدا کنیم.

تاکنون اپلیکیشن‌های بسیاری در این زمینه ساخته شده‌اند؛ اما گوگل‌ مپ، ویز و اپل‌ مپ، از مشهورترین اپلیکیشن‌های این حوزه هستند. اکنون پرسش اینجا است که کدام یک از اپلیکیشن‌های فوق در انجام وظایفش بهتر عمل می‌کند؟

تا پیش از اینکه اپل اقدام به توسعه‌ی اپلیکیشن اختصاصی مسیریابی خود با نام اپل‌ مپ کند، گوگل‌ مپ اپلیکیشن پیش‌فرضِ آیفون‌ بود؛ تا آن زمان، این دو اپلیکیشن به‌عنوان بازیگران اصلی در حوزه‌ی مسیریابی فعالیت می‌کردند. پس از گذشت مدتی، اپلیکیشن نوظهوری با نام ویز وارد بازار شد و خود را به‌عنوان جایگزین بهتر گوگل‌ مپ و اپل‌ مپ معرفی کرد. بعدها و به‌دنبال موفقیت چشمگیر ویز، گوگل اقدام به خریداری این اپلیکیشن کرد تا از ویژگی‌های آن در اپلیکیشن گوگل‌ مپ نیز بهره گیرد.

حال با توجه به بلوغ‌ اپلیکیشن‌های نام‌برده، زمان را غنیمت شمردیم تا به بررسی ویژگی‌های هر یک از این اپلیکیشن‌ها بپردازیم.

گوگل‌ مپ (Google Maps)

مسلماً اولین مزیتی که اپلیکیشن گوگل مپ از آن بهره می‌برد، وجود پیشوند گوگل برای این برنامه است. گوگل برای پیشرفت گوگل‌ مپ، سرمایه‌گذاری قابل‌ملاحظه‌ای برای جمع‌آوری نقشه‌های ماهواره انجام داده است.

ویژگی شاخص دیگری که گوگل‌ مپ را نسبت به اپلیکیشن‌های هم‌رده متفاوت و خاص جلوه می‌دهد، قابلیت Street Viewاست. گوگل با به‌کارگیری هزاران خودرو، تصاویر ۳۶۰ درجه‌ای از خیابان‌ها تهیه کرده است و کاربران علاوه بر مشاهده‌ی تصاویر ماهواره‌ای، می‌توانند از طریق قابلیت Street View، به گشت‌وگذار مجازی در جاده‌ها یا خیابان‌های جهان بپردازند. برطبق گزارشی که مدت تقریباً زیادی از انتشار آن می‌گذرد، نزدیک به ۹۹ درصد از جاده‌های عمومی ایالات‌متحده توسط این خودروها تصویربرداری شده‌اند؛ همچنین مسافتی که این خودروها برای تهیه اینگونه تصاویر طی کرده‌اند، بیش‌ از ۱۱ میلیون کیلومتر برآورد شده است.

البته این نکته را نباید فراموش کرد که گوگل، همواره در حال گسترش تعداد کشورهای تحت پوشش توسط این ویژگی است.

به‌تازگی این شرکت روی نرم‌افزار پیچیده‌ای سرمایه‌گذاری کرده است که در محیط‌های توریستی و پرجمعیت، تصاویر سه‌بعدی را با جزئیاتی قابل‌ توجه تهیه می‌کند؛ بنابراین علاوه‌ بر گشت‌و‌گذار در خیابان‌ها و محیط‌های عمومی، می‌توانید اطلاعات متنی بیشتری درباره‌ی آن نقطه به‌ دست آورید؛ اطلاعاتی مانند اندازه‌ی ساختمان یا سالِ ساخت.

نکته‌ی مثبت دیگر درباره‌ی گوگل‌ مپ، به الگوریتم‌های تشخیصِ ترافیک آن مربوط می‌شود. الگوریتم یادشده، با دریافت موقعیت مکانی کاربران و سرعت حرکتشان، به داده‌های قبلی رجوع می‌کند. اگر کاربران با سرعت کمتری در منطقه‌ی مورد نظر حرکت کنند، این اپلیکیشن به راننده درباره‌ی ترافیک هشدار می‌دهد؛ اگرچه کارکرد این الگوریتم به‌ظاهر ساده به‌ نظر می‌رسد؛ اما به‌کارگیری درست از آن، نیازمند ظرافت و نکته‌‌بینی فراوان است.

اگر توجه کرده باشید، تاکنون تنها درباره‌ی ویژگی‌های فنی صحبت کرده‌ایم؛ زیرا ارزش واقعی این اپلیکیشن نه در قسمت ظاهری، بلکه در باطن این اپلیکیشن می‌توان یافت.

هنگامی که اقدام به اجرای گوگل‌ مپ می‌کنید، با رابط‌ کاربری ساده و تمیزی روبرو خواهید شد. در قسمت بالایی رابط کاربری، نوار جستجویی وجود دارد که از طریق آن می‌توانید به جستجوی مقصد مورد نظرتان بپردازید. خواه از میان نتایجِ جستجو، مقصدی را انتخاب کرده باشید یا اینکه خود آدرسی وارد کرده باشید، به‌‌سرعت مقصد مورد نظر روی صفحه اپلیکیشن نقش می‌بندد. اگر مکان مورد نظر، محیطی تجاری باشد، می‌توانید به‌ نظرات دیگر کاربران نیز دسترسی داشته باشید؛ همچنین می‌توانید به مقدار زمان مورد نیاز برای رسیدن به آن نقطه، راهنمای مسیر و اطلاعات تکمیلی (در صورت وجود) دسترسی داشته باشید.

هوشمندی اپلیکیشن این امکان را فراهم آورده است تا برای مقاصدی که از طریق چندین مسیر قابل دسترسی هستند، بهترین و سریع‌ترین مسیر انتخاب شود.

حال به ویژگی دیگرِ گوگل‌ مپ می‌رسیم؛ ویژگی جهت‌یابی و راهنمایی مسیر. مسلماً یکی از ویژگی‌هایی که افراد را به خرید دستگاه‌های جی‌پی‌اس ترغیب می‌کرد، قابلیت راهنمای مسیر یا همان جهت‌یابی است؛ توسط این ویژگی، رانندگان می‌توانستند بدون توجه به صفحه‌ی جی‌پی‌اس، از راهنمایی‌های صوتی مسیر مطلع شوند. گوگل چندین سال پیش، این ویژگی را در اپلیکیشن گوگل‌ مپ گنجاند و اکنون کاربران می‌تواند به سه طریق از این قابلیت استفاده کنند:

• راهنمای مسیر گویا
• راهنمای مسیر غیرگویا
• حالت هشدار

نحوه‌ی کارکرد دو حالت نخست، مشخص است؛ اما حالت سوم مربوط به اوقات اضطراری می‌شود؛ در این حالت گوگل‌ مپ درباره‌ی پیچ‌های رد‌شده یا ترافیک‌ پیش‌ رو، اطلاعاتی را به‌صورت صوتی ارائه می‌کند.

برای تشخیص جهتِ حرکت، این اپلیکیشن موقعیت قبلی شما را می‌سنجند و سپس با استفاده از فِلِشی آبی‌رنگ، جهتِ حرکتتان را روی نقشه مشخص می‌کند؛ با این‌حال بعضاً با خطاهای این سیستم روبرو می‌شوید. برای نمونه اگر برای مدتی در نقطه‌ای توقف داشته باشید، جهت‌یابی مسیر حرکتتان با کمی تأخیر اتفاق می‌افتد؛ این موضوع به‌خصوص در پشت چراغ‌های قرمز به‌وفور حس می‌شود. حال اگر از راهنمای گویای مسیر هم استفاده کنید، اوضاع کمی گیج‌کننده می‌شود و اپلیکیشن به‌اشتباه در مورد «مسیر اشتباه» به شما هشدار می‌دهد.

با این وجود، گوگل‌ مپ ویژگی‌های به‌خصوص جالبِ دیگری نیز در خود دارد. برای نمونه، شما می‌توانید چندین توقف‌گاه را برای یک مسیر برنامه‌ریزی کنید؛ همچنین امکان نمایش نقشه در حالت‌های مختلف مانند، ماهواره‌ای، جاده‌ای و ترافیک‌محور وجود دارد.

نکته‌ی جالب، مکانِ انتخاب وسیله‌ی نقلیه‌ای است که با آن قصد پیمودنِ راه را داریم. خودرو، اتوبوس عمومی، پیاده و دوچرخه، گزینه‌هایی هستند که با انتخاب آن‌ها، پیشنهاد‌ها و اطلاعات ارائه‌شده توسط اپلیکیشن به شما تغییر می‌کند.

خوب است به این موضوع نیز اشاره کنیم که کاربران می‌توانند از طریق منوی همبرگری، به اطلاعات شهری‌ نظیر رستوران‌ها، جایگاه‌های سوخت، ایستگاه‌های اتوبوس و... دسترسی داشته باشید. به‌عنوان مثال، با انتخاب گزینه‌ی رستوران، این امکان وجود دارد تا رستوران‌ها را بر اساس وعده‌‌های غذایی (صبحانه، ناهار و شام) دسته‌بندی کنید.

با این حال مسلماً گوگل به همین ویژگی‌ها اکتفا نخواهد کرد و با به‌روزرسانی‌هایی که در طول زمان برای گوگل‌ مپ عرضه می‌شود، ویژگی‌های جذاب و کارآمد به این اپلیکیشن اضافه خواهد شد.

هم‌اکنون این امکان فراهم است تا نقشه‌ی‌ منطقه‌ای خاص را از پیش دانلود کرد و برای مواقعی که به اینترنت دسترسی وجود ندارد، مورد استفاده قرار داد.

علاوه بر ویژگی‌های یادشده، گوگل‌ مپ از دستورات صوتی نیز پشتیبانی می‌کند. به واسطه‌ی این دستورات، کاربران می‌توان اقدام به ‌بی‌صدا کردن یا باصدا کردنِ راهنمای صوتی کنند، در مورد پیچِ بعدی پرس‌و‌جو کنند یا درباره‌ی جایگاه‌های سوختِ پیش‌ِ‌رو اطلاعات کسب کنند.

ویز (Waze)

ویز اپلیکیشن مسیریاب شخص‌ ثالثی است که در سال ۲۰۱۳ به تصاحب گوگل درآمد. خرید ویز توسط گوگل، برخی از ویژگی‌های پیشرفته و جذابِ این مسیریاب، مانند هشدارهای ترافیکی را به اپلیکیشن گوگل‌ مپ آورد؛ البته این معامله یک‌طرفه نبود و توسعه‌دهندگان ویز به داده‌های Street View‌ دسترسی پیدا کردند.

در نگاه اول، هیچگونه شباهتی بین ویز و دیگر اپلیکیشن‌های مسیریابی دیده نمی‌شود. ویز دارای رابط‌ کاربری ساده‌ای است که در آن از اِلمان‌های کارتونی زیادی استفاده می‌شود. استفاده از زبان‌طراحی مینیمال در این اپلیکیشن باعث شده است بسیاری از کارها در نهایتِ سادگی صورت پذیرند.

با این حال، تفاوتِ میان گوگل‌ مپ و ویز تنها به رابط‌ کاربری خلاصه نمی‌شود. برای استفاده از اپلیکیشن ویز، در ابتدا نیاز به افتتاح حساب‌ کاربری است؛ برای ثبت‌ نام در این اپلیکیشن می‌توانید از حساب فیس‌بوک و همینطور از شماره‌ی موبایل‌ استفاده کنید. پس از پایان روند ثبت‌ نام، اپلیکیشن از طریق اعلان به شما در مورد تعداد کاربران ویز که در مجاورت شما قرار دارند، اطلاع می‌دهد. وجود عناصر اجتماعی در ویز، موضوعی است که بخش عمده‌ای از تجربه‌ی کاربری را در این اپلیکیشن تشکیل می‌دهد.

گوگل‌ مپ از رابط‌ کاربری خوبی بهره می‌برد؛ اما یکپارچگی و جمع‌و‌جور بودنِ رابط‌ کاربری ویز حس بهتری به کاربر ارائه می‌کند. یکی از ویژگی‌های جالب این برنامه، امکانِ اتصال حساب‌ کاربری اسپاتیفای به آن است؛ با انجام این کار نواری در قسمتِ بالایی برنامه ایجاد می‌شود که از طریق آن می‌توان بین قطعه‌های موسیقی جابه‌جا شد و اقدام به پخش یا توقف موسیقی کرد.

اگر به تصویر بالا دقت کنید، در سمت راست و پایینی اپلیکیشن، دکمه‌ای نارنجی‌رنگ قرار دارد که توسط آن می‌توان گزارشاتی اعم از ترافیک، تصادف جاده‌ای، محدوده‌ی ثبت سرعت، بسته‌شدن راه و مواردی مانند این را به‌ دیگران خبررسانی کرد؛ در واقع دکمه‌ی نارنجی‌رنگ، نقشی اساسی‌ در اپلیکیشن ویز ایفا می‌کند. در پایینِ این دکمه‌، آیکون بلندگویی قرار دارد که به‌واسطه‌ی آن می‌توان بین حالت‌های ساکت، باصدا و اطلاع‌رسانی هشدارها، تغییر وضعیت داد.

برای دسترسی به منوی اصلی، باید روی آیکون ذره‌بین که در قسمت چپ و پایینی صفحه‌ قرار دارد، کلیک کرد. در منوی اصلی، شما می‌توانید کارهایی از قبیلِ تغییر عکس پروفایل، مشاهده لیست دوستان، خواندن پیام‌ها و مکان‌های محبوبتان را انجام دهید. یکی از بخش‌های مهم که در این قسمت قرار گرفته است، «Planned Drives» نام دارد. توسط این ویژگی جالب، کاربران می‌توانند مقصدی را برای تاریخی معین، مشخص کنند؛ بنابراین هنگامی که زمانِ تعیین‌شده فرا برسد، تنها با چند کلیک می‌توانید به مقصدتان برسید. تنها پیش‌نیاز برای به کارگیری این ویژگی،  جستجوی مقصد مورد نظر و انتخاب گزینه‌ی «Later» از میان ۲ گزینه‌ی «Go» و «Later» است.

علاوه بر این، ویز می‌تواند با کسب اطلاعات از تقویم فیس‌بوک‌، اقدام به زمان‌بندی مسیرها کند. اگر هنوز هم تحت تأثیر قرار نگرفته‌اید، این مسیریاب توانایی تخمینِ زمانِ مسیر را برحسب ساعت و ترافیک نیز دارا است؛ برای نمونه مسیری که در صبح ظرفِ ۱۵ دقیقه طی‌ می‌شود، ممکن است در ساعات شلوغی، نیم‌ساعته طی شود.

البته هنوز ویژگی‌های این برنامه تمام نشده است؛ ویز علاوه‌ بر اینکه توانایی زمان‌بندی سفرهای شما را دارد، می‌تواند شما را به نزدیک‌ترین جای پارک به مقصدتان راهنمایی کند.

ویز از قابلیت‌های شخصی‌سازی نیز بی‌بهره نیست و کاربران می‌توانند صدای راهنمای مسیر را از میان چند گزینه‌ی موجود، انتخاب کنند. معمولاً کاربران غیر انگلیسی‌زبان، حداقل دو گزینه دارند؛ اما کاربران انگلیسی‌زبان به گزینه‌‌های بیشتری دسترسی دارند. نکته‌ی جالب درباره‌ی این راهنماهای صوتی، وجود نامی شخصی برای آن‌ها است. کاربرانی که در ایالات‌متحده زندگی می‌کنند، به راهنماهایی با نام‌های جین، ناتان یا بوی بند دسترسی دارند؛ این در حالی است که راهنماهای موجود برای کشور انگلستان متفاوت است و برای نمونه می‌توان به کیت، توماس یا سیمون اشاره کرد. پیش‌تر امکان انتخاب صدای افراد مشهوری مانند مورگان فریمن نیز فراهم بود.

ویز آنقدر ویژگی‌های جذاب و کارآمد در خود جای داده است که با هربار کند و کاو در این اپلیکیشن، می‌توان به قابلیت جدید دست پیدا کرد. با یک دکمه می‌توانید دوستان ویزی خود را روی نقشه ببینید، سرعتتان را رصد کنید و از دوربین‌های سرعت باخبر شوید.

به بیان دیگر، اگر مسیریابی را بخواهید که درباره‌ی ریز و درشت راه، اطلاعات کافی به شما ارائه کند، ویز بهترین گزینه‌ی پیش‌ِ‌رو است.

اپل‌ مپ (Apple Maps)

قبل از آی‌او‌اس ۶، سیستم‌عامل موبایل اپل به‌صورت پیش‌فرض از اپلیکیشن گوگل‌ مپ برای مسیریابی استفاده می‌کرد. باتوجه به این موضوع که اپلیکیشن نقشه‌ی گوشی‌های آیفون توسط گوگل ساخته شده بود، توسعه‌ی اپلیکیشن اختصاصی توسط اپل، امری اجتناب‌ناپذیر و قابل‌درک بود.

به‌مانندِ تمامِ اپلیکیشن‌های تازه‌وارد، اپل‌ مپ با باگ‌ها و مشکلات متعددی در زمینه‌ی شناسایی مسیر منتشر شد. مشکلات این اپلیکیشن به‌اندازه‌ای برای کاربران دردسر آفرید که تیم‌کوک، مدیرعامل اپل، تصمیم به اخراجِ اسکات فورستال، نایب رئیس ارشد بخش آی‌او‌اس گرفت. پس از این اتفاق، اپل به‌مرور مشکلات این اپلیکیشن را مرتفع کرد و ویژگی‌های آن را بهبود بخشید.

سرمایه‌گذاری‌های فراوان اپل روی این اپلیکیشن بالاخره به ثمر نشست و اکنون اپل‌ مپ به یکی از بازیگران اصلی این حوزه بدل شده است. در مقایسه با گوگل‌ مپ و ویز، اپلیکیشن نقشه‌ی اپل ظاهر به‌مراتب آراسته‌تری دارد و با تغییراتی که در نسخه‌های اخیر آی‌اواس در اپل‌ مپ اعمال شده، زیبایی این اپلیکیشن دوچندان شده است. 

یکی از برتری‌های اپل‌ مپ نسبت به گوگل‌ مپ و ویز، تعامل و یکپارچگی بهتر این اپلیکیشن با سیستم‌عامل آی‌او‌اس است. شاید با خود بگویید که گوگل‌ مپ نیز این یکپارچگی‌ را در سیستم‌عامل اندروید ارائه می‌دهد و با کلیک‌ کردن روی آدرس‌، ما را به جیمیل یا اینباکس هدایت می‌کند؛ اما اپل‌ مپ نه‌تنها با اپلیکیشن‌های پیش‌فرض، بلکه با اپلیکیشن‌های شخص ثالثی مانند OpenTable برای رزرو رستوران یا اپلیکیشن‌هایی مانند اوبر و لیفت نیز تعامل دارد.

درست مانند تمامِ اپلیکیشن‌های مسیریاب، با اجرای اپلیکیشن اپل‌ مپ با نقشه‌‌ای مواجه می‌شوید که می‌توانید توسط نوار زیرین، به‌جستجوی آدرس و مقاصد مورد نظرتان بپردازید؛ همچنین ممکن است پیشنهادات مسیریابی‌ را باتوجه به رویداد‌های آتی تقویمتان، به شما ارائه کند.

در یکی از به‌روزرسانی‌های منتشرشده برای اپل‌ مپ، حالت جدیدی با نام «حالت پرواز» به این اپلیکیشن اضافه شد که توسط رندرهای سه‌بعدی، به شما اجازه‌ می‌دهد روی شهرها پرواز کنید؛ انگار که از درون بالگرد، شهر را نظاره می‌کنید. اگرچه ویژگی یادشده پیشگامانه نیست؛ اما تجربه‌ی جالبی به کاربران ارائه می‌کند.

در طول این‌ سال‌ها، اپل با هر به‌روزرسانی سیستم‌عامل آی‌او‌اس، رابط‌ کاربری اپل‌ مپ را نیز دستخوش تغییراتی مثبت کرده است. منوی پایینی این اپلیکیشن این امکان را ایجاد کرده تا بسیاری از ویژگی‌ها، در قالبی منظم در دسترس باشند. برای نمونه، اگر به‌ دنبال راه ثانویه‌ای برای رسیدن به مقصدتان می‌گردید، تنها کاری باید انجام دهید، کشیدن منوی پایینی به سمت بالا است.

کوپرتینویی‌ها تمامِ تلاش خود را به‌ کار برده‌اند که اپل‌ مپ تا جای ممکن حاوی اطلاعات مفیدی باشد. برای مثال، اگر نقطه‌ای از نقشه را انتخاب کنید، معمولاً اطلاعاتی مانند نظرات مردم درباره‌ی آن نقطه، عکس‌ و راه‌های دستیابی به آن به شما نمایش داده می‌شود؛ همچنین در صورت وجود اطلاعات اضافه، لینک ویکیپدیا در اختیار شما قرار می‌گیرد. به‌همین ترتیب، اگر نقطه‌ی یادشده از محیط زندگی‌تان فاصله‌ی زیادی داشته باشد، در قسمت پایینی و سمت راست صفحه، وضعیت آب‌و‌هوای منطقه‌ی انتخاب‌شده به شما نمایش داده می‌شود.

حال اگر از منظر اطلاعات نقشه‌ای بخواهیم اپل‌ مپ را مورد بررسی قرار دهیم، شرایط کمی تغییر می‌کند. نقطه‌ی ضعف اپل‌ مپ در زمینه‌ی اطلاعات نقشه‌ای هنگامی نمایان می‌شود که شما آن را با گوگل‌ مپ یا حتی ویز مقایسه کنید. گوگل‌ مپ در اکثر مواقع، اطلاعات کامل‌تری و بهتری در محیط‌های شهری به شما ارائه می‌کند؛ به‌خصوص اگر قصد پیدا کردن نقطه‌ی خاصی مانند نام یا مکان شرکتی را داشته باشید. در واقع، نام‌های کسب‌و‌کارها در اپل‌ مپ، به‌مراتب از اپلیکیشن گوگل کمتر است. با این حال، اگر آدرس دقیق جایی را داشته باشید که روی نقشه هم حضور نداشته باشد، اپل‌‌مپ می‌تواند دقیقاً شما را به آن‌جا هدایت کند.

نکته‌ی واضح درباره‌ی اپل‌ مپ، تمرکز این اپلیکیشن روی مسیریابی است؛ این در حالی است که گوگل‌ مپ بیشتر روی مکان‌ها تمرکز دارد. باتوجه به فعالیت‌ چندین‌ساله‌ی گوگل در این زمینه و دسترسی به منبع عظیمی از داده‌ها، مقایسه‌ی بین این دو اپلیکیشن چندان یکسان نیست؛ اما برتری گوگل‌ مپ در زمینه‌ی اطلاعات جاده‌ای و شهری امری غیر قابل‌ انکار است.

اپل در طول این سال‌ها، استارت‌آپ‌های کوچک بسیاری را برای توسعه‌ی اپلیکیشن مسیریابی خود به تصاحب در آورده است؛ برای نمونه می‌توان به WifiSlam برای تهیه‌ی نقشه‌های داخلی، HopStop و Embark برای حمل‌و‌نقل عمومی و بهبود قابلیت‌های نگاشت نقشه و Brodmap برای تحلیل و مدیریت داده‌های نقشه‌ای اشاره کرد؛ همچنین نقشه‌ی استفاده‌شده در این اپل‌ مپ تحت‌لیسانس شرکت TomTom است.

اپلیکیشن برتر

باوجود اینکه نیازهای افراد با یکدیگر متفاوت است؛ اما با در نظر گرفتنِ ویژگی‌هایی که گوگل‌ مپ به کاربران ارائه می‌کند، برتری این اپلیکیشن امری مسلم است. به بیانی دیگر، گوگل‌ مپ اپلیکیشن مسیریابی است که که با نیازسنجی درستِ کاربران، ویژگی‌های کارآمدی را در دسترس قرار می‌دهد.

تاکنون ۹۹ درصد جاده‌های ایالات‌متحده توسط ماشین‌های گوگل تصویربرداری ۳۶۰ درجه شده است و اگر بخواهیم به حجم عظیم داده‌‌های گوگل‌ مپ اشاره کنیم، رقم ۲۰ پتابایت بهترین توصیف برای جزئیات نقشه‌ای آن است. برتری دیگر گوگل‌ مپ، بهره‌مندی از موتور جستجوی گوگل است که رقابت با این اپلیکیشن را بیش از پیش سخت می‌کند.

گوگل‌ مپ را می‌توان نمونه‌ای عالی از سیر تکاملی و رشد فزاینده فناوری دانست که زندگی انسان‌ها را از جوانب گوناگونی دچار تغییر کرده است. در واقع، گوگل‌ مپ فراتر از یک نقشه‌ی دیجیتال است؛ شما علاوه بر مسیریابی، می‌توانید از آن برای پیدا‌کردن مقاصد جدید مسافرتی نیز استفاده کنید.

سخنان فوق به این معنی نیست که اپلیکیشن‌های ویز و اپل‌ مپ فاقد ویژگی‌های کارآمد هستند. در زمینه‌ی مسیریابی، ویز گام‌های بلندی برداشته است و به دلیل جامعه‌ی کاربری وسیعِ آن، کمتر پیش می‌آید که مسیرها به‌روزرسانی نشده باشند.

در سوی دیگر، اپل‌ مپ قرار دارد که پیشرفت‌های محسوسی در طی سال‌های گذشته تجربه کرده است. اگر در این مقاله، خوش‌ظاهرترین و بهبودیافته‌ترین اپلیکیشن مدنظر قرار می‌گرفت، بی‌شک اپل‌ مپ رتبه‌ی نخست را کسب می‌کرد. بهبودهای مکرری که اپل با انتشار نسخه‌های جدیدِ آی‌او‌اس به این اپلیکیشن تزریق می‌‌کند، نیاز به دریافت اپلیکیشنی ثانویه را برای بسیاری از کاربران مرتفع کرده است. با این حال، فراگیر نبودنِ ویژگی‌های یادشده برای تمامِ کشورها، مشکلی است که بسیاری از کاربران از تجربه‌ی قابلیت‌های این اپلیکیشن محروم کرده است.

اگر شما از مسیریاب‌های دیگری استفاده می‌کنید، لطفا تجربه‌ی خود را با ما و دیگر کاربران زومیت در میان بگذارید.

در بیشتر مواقع و به خصوص در زمان‌هایی که بازی ما یک محصول کوچک و محدود است، صرف پیروی از یکسری گام‌های مشخص و تعیین شده می‌تواند برای دست‌یابی به هدف نهایی کافی باشد و در این میان هیچ نیازی هم به درک دقیق و فنی کارهای گفته شده نیست. به عنوان مثال در بیشتر آموزش‌های بازی‌سازی آموزگار صرفا کارکرد اولیه ابزار درون موتور بازی‌سازی را به ما یاد می‌دهد و ما هم بدون این که از نحوه‌ی عملکرد دقیق این موارد آگاهی داشته باشیم، صرفا با تکرار همان گام‌های آموزگار سعی می‌کنیم در انتها مثلا یک بازی دوبعدی برای خودمان بسازیم.

به خاطر همین مسئله در بیشتر موارد اولین تغییرات ما در اجزای بازی به یکباره ما را با سیل مشکلات عجیب و غریبی مواجه می‌کند که نه می‌دانیم مربوط به کدام قسمت از بازی ما هستند و نه می‌دانیم که باید چگونه آن‌ها را برطرف کنیم. به همین جهت یکی از اولین گام‌های آموزش عیب یابی و رفع مشکلا بازی صحبت در مورد سازوکار عملکرد موتور ساخت بازی در فرآیند اجرای اجزای آن است. یکی از مهم‌ترین این موارد نحوه‌ی پردازش اجزای بازی به منظور رندر کردن (Render) نمای نهایی آن است. همه‌ی ما به خوبی می‌دانیم که بازی در نهایت در قالب فریم‌هایی آماده در اختیار گیمر قرار می‌گیرد و هر فریم در نگاه ساده هیچ تفاوتی با یک عکس ندارد. اهمیت این موضوع در این است که ما باید بازی خود را به گونه‌ای آماده کنیم که بتواند حداقل ۳۰ یا در صورت نیاز ۶۰ فریم در ثانیه را تحویل ما بدهد. برای همین در این مقاله می‌خواهیم با بررسی مکانیزم تولید یا همان رندر شدن یک فریم به شایع‌‌ترین مشکلاتی که در این زمینه به‌وجود می‌آیند اشاره کرده و راه‌حل برطرف کردن آن‌ها را هم برای شما توضیح دهیم.

آشنایی اولیه با مبحث رندر کردن

به صورت خلاصه و در اولین گام این پردازنده‌ی مرکزی یا CPU است که مشخص می‌کند چه چیزی و آن هم چگونه باید ترسیم شود. سپس در قدم بعدی و پس از مشخص شدن این موارد، پردازنده‌ی مرکزی دستورالعمل‌های مرتبط را آماده و دسته‌بندی کرده و آن‌ها را برای واحد پردازش گرافیکی یا همان GPU ارسال می‌کند. در قدم بعدی هم GPU یا همان کارت‌گرافیک خودمان بر اساس دستورالعمل‌های رسیده، تمامی موارد مشخص شده را ترسیم کرده و در قالب فریم‌های نهایی برای نمایشگر ارسال می‌کند. همین چند جمله‌ی کوتاه به خوبی جایگاه و اهمیت پردازنده‌ی مرکزی در فرآیند تولید فریم‌های نهایی بازی را نشان داده و مشخص می‌کند که تولید تصویر نهایی صرفا به GPU بستگی ندارد. اما بیایید از نزدیک‌تر به این فرآیند نگاه بکنیم.

یکی از اصطلاحات رایجی که در رابطه با فرآیند رندرینگ مورد استفاده قرار می‌گیرد، Rendering Pipline است. در علوم کامپیوتر معمولا به خطوط منطقی یا اجرایی یک فرآیند چند مرحله‌ای و گام‌به‌گام Pipeline می‌گویند.

مثلا منظور از Rendering Pipeline تمامی عملیات‌های گام به گامی است که به ترتیب روی یکسری اطلاعات اولیه به منظور تولید نمای نهایی صورت می‌گیرد. در چنین فرآیند‌هایی به دلیل خطی بودن مراحل، وجود یک مشکل در قسمتی از خط عملیات می‌تواند تمامی عملیات را تحت تاثیر قرار داده و مختل کند. این مسئله شباهت زیادی به یک لوله‌ی انتقال آب دارد و وجود نقصی در قسمتی از این لوله می‌تواند تمامی جریان درون آن را تحت تاثیر قرار بدهد. برای همین می‌توانید این گونه تصور کنید که تمامی یک فرآیند رندر کارآمد، در حفظ همین جریان روان عملیاتی خلاصه می‌شود.

برای هر فریمی که رندر می‌شود پردازنده مرکزی کارهای زیر را انجام می‌دهد:

• چه اشیایی باید رندر شوند؟ همه‌ی اشیا توسط پردازنده بررسی می‌شوند که آیا باید رندر شوند یا خیر. معمولا در موتورهای بازی‌سازی و در بخش مربوط به تنظیمات دوربین بازی، قسمتی برای تعیین این مسئله وجود دارد. مثلا در موتور یونیتی می‌توانیم با استفاده از پارامتری به نام Clipping Planes در دوربین بازی و در موتور آنریل با استفاده از عنصری به نام Cull Distance Volume فاصله‌ی نادیده گرفتن شدن اشیا را مشخص کنیم. البته در مواردی اگر شی توسط شی دیگر هم به کلی پوشانده شده باشد توسط موتور نادیده گرفته می‌شود که مثلا می‌توان آن را هم از طریق گزینه‌ی Occlusion Culling در موتور یونیتی فعال یا غیرفعال کرد.
• هر شی چگونه باید رندر شود؟ پردازنده تمامی اطلاعات پیرامون اشیایی را که رندر خواهند شد جمع‌آوری کرده و در قالب دستوراتی به نام Draw Calls آماده می‌کند. هر Draw Call شامل اطلاعاتی پیرامون یک مش (Mesh) و چگونگی رندر شدن آن است. مثلا این که برای رندر کردن هر شی از کدام بافت‌ها (Textures) استفاده کند. در شرایط مشخص اشیایی که از تنظیمات مشترکی بهره می‌برند می‌توانند در قالب یک دستور Draw Call برای رندر شدن ارسال شوند. عمل ترکیب کردن اطلاعات چند شی مختلف در یک Draw Call را Batching می‌گویند.
• آیا اشیای شبیه به هم وجود دارد؟ پردازنده بسته‌ای از اطلاعات آماده شده را که Batch نامیده می‌شود برای هر Draw Call آماده می‌کند. البته این گونه نیست که هر Batch صرفا شامل اطلاعات مرتبط با Draw Call باشد و می‌تواند اطلاعات دیگری هم درون آن قرار بگیرد که به دلیل این که معمولا مشکلی از این جهت برای بازی پیش نمی‌آید ما هم به آن نمی‌پردازیم.

  

برای هر Batch که شامل یک Draw Call است پردازنده‌ی مرکزی باید کارهای زیر را انجام بدهد:

• پردازنده‌ی مرکزی دستوری را به پردازنده‌ی گرافیکی برای تغییر وضعیت رندرینگ ارسال می‌کند که این دستور با نام SetPass Call شناخته می‌شود. هر SetPass Call به پردازنده‌ی گرافیکی تنظیمات لازم برای رندر کردن مش بعدی را تحویل می‌دهد. دقت کنید که هر فریم می‌تواند شامل تعداد زیادی مش باشد و نباید این دو موضوع را با هم اشتباه بگیرید. دقت کنید که هر دستور SetPass Call صرفا موقعی ارسال می‌شود که نیاز به تغییر در تنظیمات رندر برای مش بعدی وجود داشته باشد.
• پردازنده‌ی مرکزی پس از مرحله‌ی قبل دستور Draw Call را به پردازنده‌ی گرافیکی ارسال می‌کند و او هم با استفاده از دستورات رسیده و تنظیماتی که در مرحله‌ی قبل اعمال شده، مش مورد نظر را ترسیم می‌کند.
• در شرایط مشخصی گاهی به بیش از یک Pass برای هر Batch برای رندر احتیاج داریم. یک Pass بخشی از یک کد سایه‌زنی (Shader) است و هر Pass جدید نیاز به تغییر در وضعیت رندر دارد. برای همین بسته به تعداد Passها باید به همان تعداد هم دستورات SetPass Call از جانب پردازنده‌ی مرکزی برای پردازنده‌ی گرافیکی فرستاده شود که بعد از ارسال هر SetPass Call باید دوباره دستور Draw Call هم فرستاده شود!

همچنین بد نیست نگاهی به مراحل کاری پردازنده‌ی گرافیکی هم بیاندازیم:

• پردازنده‌ی گرافیکی وظایفی را که از پردازنده‌ی مرکزی می‌رسد به همان ترتیبی که دریافت کرده اجرا می‌کند.
• اگر این دستور یک SetPass Call باشد متناسب با آن تنظیمات جدید رندر را اعمال می‌کند.
• اگر دستور یک Draw Call باشد مش مورد نظر را رندر می‌کند که این فرآیند هم خود دارای چند مرحله جداگانه است که هر کدام از این مراحل به وسیله‌ی بخشی از کد‌های سایه‌زنی تعریف می‌شود. به دلیل پیچیدگی این مبحث ما وارد آن نمی‌شویم.
• تکرار فرآیند بالا تا هنگامی تمامی وظایف رسیده از جانب پردازنده‌ی مرکزی پردازش شود.

آن چه که در مراحل بالا توضیح دادیم نگاه مختصری بر فرآیند رندر در موتور یونیتی بود. به این مسئله باید دقت کنید که به خصوص در رابطه با مراحل مرتبط با پردازنده‌ی مرکزی و مدیریت اشیای درون صحنه، معماری موتور ساخت بازی بسیار تاثیر دارد و برای همین ممکن است مطالب گفته شده با تغییر موتور ساخت بازی دچار تغییر شوند که البته همین گونه هم است.

انواع مشکلات در رندر کردن

اگر کمی به فرایند‌های گفته شده دقت کرده باشید فهمیده‌اید که برای دست‌یابی به نمای روان و مناسب از بازی هم CPU و هم GPU باید بتوانند کارهای تولید یک فریم را در زمان مناسبی به پایان برسانند. تاخیر در هر کدام از این دو مورد در نهایت منجر به عقب افتادن فرآیند رندر یک فریم و در نهایت نمای بازی ما می‌شود. البته همان گونه که در تست‌های بنچمارک بازی‌ها هم مشاهده کرده‌اید غالبا از دو شاخص میانگین و کمینه‌ی فریم تولیدی برای نشان دادن وضعیت فنی یک بازی استفاده می‌شود و در تمامی بازی‌ها، شاهد کمی افت فریم (کمتر از یک درصد) هستیم. برای همین حد و حدود بهینه‌سازی رسیدن به چنین چیزی است و شما هیچگاه نمی‌توانید به طور صد در صد نرخ فریم بازی خود را قفل کنید.

قالب مشکلات پیش آمده در فرآیند رندر یک بازی به دو دلیل رخ می‌دهد. اولین مورد به دلیل وجود یک نقص در جریان عملیاتی فرآیند رندر است. مثلا ممکن است به هر دلیلی و در یکی از گام‌هایی که در بخش قبلی در مورد آن‌ها صحبت کردیم، مشکلی پیش‌ بیاید و این گونه تمامی جریان روان رندر ما دچار اختلال بشود.

اما دومین حالت این است که ما بیش از حد ممکن بخواهیم جریانی از اطلاعات را از این خط عملیاتی عبور دهیم. واضح است که حتی بهینه‌ترین خطوط عملیاتی هم دارای محدودیتی در میزان عبور اطلاعات هستند و برای همین اگر چه در حالت قبلی وجود یک تنگه عامل مختل شدن جریان رندرینگ شده بود ولی در این جا بار اضافی و عدم کشش خط عملیاتی، عامل اختلال در جریان رندرینگ است که این وضعیت بیشتر در محصولات تولیدی بازی‌سازان تازه‌کار مشاهده می‌شود.

همچنین ما بسته به محل وجود تنگه‌ی اشاره شده می‌توانیم دسته‌بندی جدیدی را برای مشکلات گرافیکی بازی در نظر بگیریم که این مسئله در دسته‌بندی بهتر راه‌حل‌های می‌تواند به ما کمک کند. در این حالت مشکلات به دو نوع CPU bound و GPU bound تقسیم می‌شوند. در حالت اول گلوگاه ما در پردازنده‌ی مرکزی و گام‌های مرتبط با آن وجود دارد و این در حالی است که در حالت دوم مشکل پیش آمده در گام‌های مرتبط با پردازنده‌ی گرافیکی است.

اگر گلوگاه پردازنده‌ی مرکزی باشد

برای تشخیص محل وقوع مشکل بهتر است مقاله‌ی آشنایی با آنالیز فنی بازی در موتور یونیتی را مطالعه کنید اما به هر جهت اگر از شواهد این گونه برداشت شد که محل وقوع مشکل ما در گام‌های مرتبط با پردازنده‌ی مرکزی است باید به نکات زیر برای حل مسئله توجه کنیم.

تمام کارهای پردازنده‌ی مرکزی را می‌توانیم در سه دسته‌ی کلی زیر تقسیم‌بندی کنیم:

• مشخص کردن این که چه چیز‌هایی باید ترسیم شوند
• آماده‌سازی دستورات برای پردازنده‌ی گرافیکی
• ارسال دستورات به پردازنده‌ی گرافیکی

هر کدام از این دسته‌ها خود شامل وظایف متعددی است که انجام تمامی آن‌ها طریق ترد‌ها (Threads) و توسط پردازنده مرکزی صورت می‌گیرد. باید بدانید که ترد‌ها توانایی انجام همزمان چندین کار را برای پردازنده‌ی مرکزی فراهم می‌کنند. مثلا شاید زیاد شنیده‌اید که یک پردازنده‌ چهار هسته‌ای و چهار تردی یا مثلا چهار هسته‌ای و هشت تردی است. در این نقطه شما به عنوان کسی که می‌خواهد عملیات عیب‌یابی را انجام دهید باید به خوبی با این اصطلاحات آشنا شوید.

عملکرد پردازنده‌های مرکزی سریالی است، یعنی این که در یک زمان صرفا می‌توانند یک دستور مشخص را اجرا کنند و پس از اتمام یک کار به سراغ کار بعدی می‌روند. مثلا اگر پردازنده‌ی ما دارای ۴ هسته باشد می‌تواند ۴ کار را همزمان انجام دهد. اما معمولا پس از انجام هر کار توسط هسته‌های پردازنده، معمولا باید یک عملیات نوشتن و خواندن روی رم کامپیوتر صورت بگیرد تا کار بعدی آماده شده و برای انجام در دسترس پردازنده قرار بگیرد. برای همین برای لحظاتی هم که شده هسته‌ی مورد نظر ما بیکار شده و کاری برای انجام ندارد. اما برای جلوگیری از بیکاری و افزایش راندمان، سازنده‌ها ترد‌ها را طراحی کرده‌اند که شباهت بسیار زیادی به تصویر زیر دارند.

در این حالت همانند این می‌ماند که ما دو نفر را مسئول آوردن و بردن کارهای محول شده به یک هسته‌ از پردازنده در اختیار داشته باشیم و برای همین در این حالت ما هیچ گاه شاهد بیکار شدن پردازنده نخواهیم بود و گویی در یک زمان هر پردازنده در حال انجام دو کار است. قبول داریم که این توضیحات آنچنان دقیق و فنی نیستند اما برای پیش‌برد مباحث همین مقدار برای ما کافی است.

اما ترد‌ها از این جنبه برای ما اهمیت دارند که مثلا در فرآیند رندرینگ، موتور یونیتی تمامی کارها را با سه نوع ترد Main Thread یا ترد اصلی، Render Thread یا ترد رندر و Worker Thread یا ترد کارگر انجام می‌دهد. ترد اصلی عمده وظایف مربوط به پردازنده‌ی مرکزی و البته تعدادی از کارهای مربوط به رندر را در بازی ما بر عهده دارد و این در حالی است که ترد رندر صرفا وظیفه‌ی ارسال دستورات را به کارت‌گرافیک یا همان پردازنده‌ی گرافیکی بر عهده دارد. در این میان هم هر یک از ترد‌های کارگر وظیفه‌ی انجام یک کار مشخص را بر عهده دارند که برای پیچیده‌تر نشدن موضوع فعلا به آن‌ها اشاره نمی‌کنیم. اما نکته‌‌ای که در این بین برای ما اهمیت دارد در قدم اول این است که هر چقدر تعداد هسته‌ها و به دنبال آن ترد‌های یک پردازنده‌ی بیشتر باشد، ما ترد‌های کارگر بیشتری را در اختیار داریم و برای همین می‌توانیم کارهای بیشتری را به صورت همزمان انجام دهیم.

اگر چه وجود ترد‌های کارگر بیشتر می‌تواند برای ما مفید باشد اما همین تمرکز تعدادی از کارها روی یک ترد مشخص (ترد اصلی یا ترد رندر) امروزه باعث شده که پردازنده‌های مرکزی با تعداد هسته‌ها و البته ترد‌های بالا به علت فرکانس کاری پایین‌تر نتوانند بهترین عملکرد را در بازی‌ها برای ما داشته باشند. دلیل این مسئله در این است که همانند موتور یونیتی بیشتر موتورهای بازی‌سازی بخش مهمی از کارهای تولید یک فریم را بر عهده‌ی یک ترد مشخص گذاشته‌اند و یک ترد هم نمی‌تواند با بیشتر از یک هسته پردازنده در ارتباط باشد. حال هر چقدر فرکانس کاری آن هسته بیشتر باشد، او می‌تواند تعداد کارهای بیشتری را در یک ثانیه به انجام برساند. پس هر چقدر عملکرد تک هسته‌ی پردازنده‌ی شما بهتر باشد، عملکرد آن در تولید فریم‌های بازی هم بیشتر خواهد بود و این همان دلیل عمده‌ی برتری پردازنده‌های اینتلی در بازار گیمینگ است.

البته در این نقطه بد نیست به این مسئله هم اشاره کنیم که امروزه با گسترش APIهایی از قبیل Vulkan که تمرکز خود را روی بهره‌گیری از حداکثر ظرفیت پردازنده‌های چند هسته‌ای گذاشته‌اند، شاهد این هستیم که تعداد هسته‌های بالاتر عملا عملکرد بهتری به نسبت تعداد هسته‌های پایین‌تر حتی با فرکانس کاری بالاتر دارند. نمونه‌ی بارز این مسئله بازی Wolfenstain 2 است که بر اساس معماری گفته شده تولید شده و با این که بازی از گرافیک بالایی هم برخوردار است اما همواره نرخ فریم‌های میانگین و کمینه‌ی آن به مراتب بیشتر از دیگر بازی‌های بازار است.

اما از این مسائل که بگذریم اهمیت سه دسته ترد‌ اشاره شده در این است که ما می‌توانیم در بخش پروفایل کردن بازی بفهمیم که در انجام وظیفه‌ی کدام یک از این تردها مشکل به‌وجود آمده و این گونه فکری برای حل آن مشکل بکنیم.

 مثلا اگر ما در بخش پروفایلینگ بازی خود مشاهده کردیم که عملیات Culling (عملیاتی برای شناسایی اشیایی که نباید رندر شوند) که روی یک ترد کارگر در حال اجرا است، عامل کندی اجرای بازی ما است، کاهش مدت زمان ارسال دستورات به پردازنده‌ی گرافیکی که روی ترد رندر در حال انجام است، هیچ کمکی به ما نخواهد کرد.

با این که موتور یونیتی در به کار گیری بهینه هسته‌ها و ترد‌های متعدد یک پردازنده آنچنان تعریفی ندارد ولی در نسخه‌های جدید آن قابلیت جدیدی به نام Graphics Jobs به صورت آزمایشی قرار داده شده که شما می‌توانید با فعال کردن آن از بخش Player Setting تعدادی از وظایف مرتبط با رندر ترد اصلی یا حتی ترد رندر را به ترد‌های بیکار کارگر بدهید و این گونه راندمان اجرای بازی خود را افزایش دهید. البته همان گونه که اشاره شد این قابلیت آزمایشی است و ممکن است حتی هیچ تاثیری روی راندمان بازی شما نداشته باشد. برای همین با استفاده از ابزار پروفایلر یونیتی تاثیر آن روی بازی خود را حتما بررسی کنید.

ارسال دستورات به پردازنده‌ی گرافیکی

این مسئله که کاملا مرتبط به ترد رندر است شایع‌ترین مشکل در دسته مشکلات CPU bound است. هزینه‌برترین عملیات در فرآیند ارسال دستورات، SetPass Call نام دارد و برای همین بهترین گزینه برای رفع مشکلمان کاهش تعداد انجام این عملیات است.

برای این که بتوانیم تعداد SetPass Calls  و البته Batches را مشاهده کنیم می‌توانیم در همان بخش پروفایلر یونیتی به Rendering رفته و با کلیک روی نمودار تولید شده این اطلاعات را مشاهده کنیم.

البته صرفا از روی این که چه تعداد SetPass Call یا Batches داریم نمی‌توانیم هیچ گونه نتیجه‌گیری کنیم. چرا که مثلا یک رایانه‌ی قدرتمند توانایی پردازش تعداد بالایی از موارد گفته شده را دارد و این در حالی است که یک رایانه‌ی ضعیف‌تر این گونه نیست. شما مثلا می‌توانید به طور جداگانه و انجام آزمایش روی چند دسته مختلف از سخت‌افزارها، حد و حدود هر کدام را برای خود مشخص کنید.

رابطه‌ی بین SetPass Calls و Batches تحت تاثیر عوامل متعددی است اما در بیشتر حالات اگر ما بتوانیم بدون تغییر وضعیت رندر تعداد بیشتری از اشیا را رندر کنیم می‌توانیم SetPass Callهای کمتری داشته و عملکرد پردازنده‌ی مرکزی را بهبود ببخشیم. البته گاهی کم کردن تعداد Batch تاثیری روی تعداد SetPass Calls ندارد ولی با این حال همواره تاثیر آن روی عملکرد پردازنده موثر خواهد بود. سه روش کلی کم‌کردن تعداد SetPass Calls به قرار زیر است:

• کاهش تعداد اشیایی که رندر می‌شوند احتمالا می‌تواند هم SetPass Calls و هم Batches را کاهش دهد.
• کاهش تعداد دفعات رندر یک شی معمولا تعداد SetPass Calls را کاهش می‌دهد
• ترکیب اطلاعات اشیا در تعداد کم‌تری از Batches که طبیعتا تعداد SetPass Calls را کاهش می‌دهد.

استفاده از هر کدام از این روش‌ها بستگی به بازی شما دارد و ممکن است هر کدام از این موارد بتواند مختصر تاثیری روی بازی شما داشته باشد.

کاهش تعداد اشیایی که رندر می‌شوند

اولین و ساده‌ترین روش برای رسیدن به این مسئله، کم‌کردن واقعی تعداد اشیای درون صحنه است. به عنوان مثال در مقاله‌های قبلی و در رابطه با بازی یکی از دوستان اعلام کرده بودیم که این حجم از جزییات درون بازی آنچنان ضروری نیست و بسیاری از آن‌ها توسط مخاطب تشخیص داده نمی‌‌شوند. حتی مثلا در صحنه‌هایی که جمعیت زیادی در حال حرکت است به راحتی می‌توانیم با تغییر زاویه دوربین و کمی خلاقیت، با تعداد کمی از افراد مثلا یک تظاهرات بزرگ را شبیه‌سازی کنیم و این گونه از اشیایی که در صحنه‌ی ما قرار می‌گیرند کم کنیم.

دومین روش استفاده از همان تعیین فاصله‌ی رندر دوربین در صحنه است که در یونیتی با عنوان Clipping Planes و در آنریل با عنوان Cull Distance Volume در دسترس است. البته در این وضعیت معمولا باید با استفاده از تکنیک‌هایی فاصله‌های رندر نشده را از دید مخاطب پنهان کنیم که به عنوان مثال استفاده از افکت Fog در این زمینه می‌تواند مفید باشد که برای استفاده از این افکت در موتور یونیتی باید نکات مربوط به آن را رعایت کنید.

البته چون مبنای این مقاله موتور یونیتی است بد نیست بدانید که می‌‌توانید در یونیتی لایه‌های مختلفی را برای تعیین فاصله‌ی رندر تعریف کنید و این گونه مثلا میان حد فاصله‌ی رندر نشدن اشیای کوچک و بزرگ تفاوت قائل شوید. شما می‌توانید این مبحث را از این لینک (Layer Cull Distances) مطالعه کنید. البته در موتور یونیتی شما با استفاده از عنصر نام برده شده می‌توانید به طور اختصاصی برای بخشی از بازی خود و متناسب با اندازه‌ی عناصری که در آن بخش قرار دارند، فاصله‌ی مورد نیاز برای نادیده گرفته شدن هر شی را مشخص کنید که به نسبت موتور یونیتی از ظرافت به مراتب بیشتری برخودار است.

آخرین راهکار برای کاهش تعداد اشیای رندر شده استفاده از قابلیت Occlusion Culling در موتور یونیتی است که در مورد آن قبلا توضیح داده‌ایم. این قابلیت در یونیتی برای همه صحنه‌ها مفید نیست و حتی ممکن است بار اضافی را بر پردازنده مرکزی تحمیل کند. برای همین طبق اسناد این موتور بهتر است این مقاله را برای استفاده بهتر از این قابلیت مطالعه کنید. البته شما همچنان می‌توانید به صورت دستی هم چنین کاری را برای اشیای درون صحنه‌ی خود انجام دهید که برای انجام این کار باید به دسته بندی و استفاده از تگ‌ها در یونیتی و فعال و غیرفعال کردن قابلیت‌ها از طریق کدنویسی کمی مسلط باشید.

در انتهای این بخش این نکته را به ذهن بسپارید که حتی خود سازندگان موتورهای بازی‌سازی و از جمله یونیتی به این نکته تاکید کرده‌اند که همواره تنظیمات دستی و تجربه‌‌های شخصی می‌توانند بهتر از فرآیندهای خودکار موتورهایشان عمل کنند و دلیل آن ظرافتی است که در حالت دستی می‌توان در بازی اعمال کرد.

کاهش تعداد دفعات رندر شدن هر شی

با این که نورهای پویا، سایه‌ها و بازتاب‌ها جلوه‌های بسیاری باورپذیری را به بازی ما می‌دهند اما استفاده از آن‌ها می‌تواند برای ما بسیار هزینه‌بر باشد. مثلا با هر بار جابجایی مختصر شما درون تصویر سیستم مجبور می‌شود برای محاسبه‌ی تک‌تک این موارد از ابتدا اشیایی بسیاری را دوباره رندر کند که این مهم بسیار هزینه‌بر و سنگین است.

تاثیر این مسئله به طور مستقیم به نوع Rendering Path انتخابی شما برای بازی بستگی دارد. اصطلاح بیان شده نوع انجام محاسبات لازم برای ترسیم یک صحنه را مشخص می‌کند و تفاوت عمده‌ی مدل‌های مختلف آن در نوع محاسبه‌ی نورهای پویا، سایه‌ها و بازتاب‌ها است. مثلا دو نوع معروف در این زمینه Defferred Rendering و Forward Rendering هستند که بر اساس یک قانون کلی استفاده از Deffered Rendering در سیستم‌‌های بالارده و بازی‌هایی که از سه عنصر گفته شده به فراوان استفاده کرده‌اند توصیه می‌شود. اما در مقابل برای سیستم‌های پایین‌رده و بازی‌هایی که از عناصر گفته شده استفاده نمی‌کنند، Forward Rendering گزینه‌ی مناسب‌تری است. توضیح بیشتر در این رابطه خارج از حال این مقاله است ولی در اهمیت این مبحث همین قدر بدانید که مثلا اگر بخواهید از قابلیت Fog در بازی خود استفاده کنید نمی‌توانید از  Defferred Rendering استفاده کنید. پس یا باید این حالت را تغییر داده یا به جای Fog از افکت‌پس‌پردازشی آن درون بازی خود استفاده کنید.

جدای از این که کدام یک از دو حالت گفته شده را انتخاب می‌کنید، باید فکری به حال سه عنصر گفته شده در بازی خود بکنید که تاثیر بسزایی در عملکرد فنی بازی شما دارند. مواردی که نام برده می‌شوند هر کدام دارای توضیحات مرتبط با خودش است که در مواردی ما صرفا شما را به لینک‌های مربوطه برای مطالعه بیشتر ارجاع می‌دهیم.

• نورپردازی پویا یا Dynamic Lighting موضوع پیچیده‌ای است و برای آشنایی با آن می‌توانید به این لینکمراجعه کنید و پس از آن از این لینک با تعدادی از تکنیک‌های بهینه‌سازی در این رابطه آشنا شوید. البته اگر در صحنه‌های شما هیچ شی متحرکی وجود نداشته و یا اهمیتی از جهت داشتن سایه ندارد بهتر است به جای استفاده از نورپردازی پویا، از تکنیکی به نام Baking استفاده کنید. در این تکنیک محاسبات مربوط به نور قبلا محاسبه و ذخیر شده و مثلا همانند یک بافت روی صحنه اعمال می‌شود. این گونه دیگر لازم نیست برای تک‌تک عناصر درون صحنه این محاسبه صورت پذیرد. برای آشنایی با این مبحث می‌توانید به ترتیب از این لینک و اینلینک استفاده کنید.
• اگر هدف ما استفاده از سایه‌های داینامیک و پویا درون بازی است می‌توانیم از طریق این لینک و با استفاده از ویژگی‌هایی از قبیل Shadow Distance محدوده‌ی استفاده از این قابلیت را به مقدار مناسبی محدود کرده و از بار هزینه‌های آن کم کنیم. در رابطه با این ویژگی در مقاله‌ی معرفی تنظیمات گرافیکی بازی‌های کامپیوتر هم صحبت شده است.
• بازتاب‌ها به طور مستقیم روی تعداد Batches بازی ما تاثیر دارند و برای همین باید به صورت حداقلی درون بازی مورد استفاده قرار بگیرند و حتی گاهی بر اساس اولویت عملکردی بازی باید استفاده از آن‌ها را کنار بگذارید. به هر جهت شما می‌توانید از این لینک با تعدادی نکته‌ی بهینه‌سازی در این زمینه آشنا بشوید.

ترکیب اشیا در دسته‌های کمتر

ما با استفاده از تکنیک‌هایی می‌توانیم اشیا را در دسته‌های کم‌تری قرار دهیم ولی برای این کار باید دو مورد زیر رعایت شود:

• به اشتراک‌گذاری نمونه‌ی یکسانی از یک متریال در میان چند شی
• داشتن تنظیمات متریال یکسان در میان اشیا

دسته‌بندی یا همان Batching اشیا می‌تواند روی عملکرد بازی شما تاثیر مثبتی داشته باشد ولی با تمامی این‌ها باید به این نکته توجه کنید که هزینه‌ی انجام خود عمل دسته‌بندی نباید آنقدری بالا برود که خودش برای بازی ایجاد مشکل کند. برای همین همواره سعی کنید از طریق پروفایل کردن بازی این مسئله را زیر نظر داشته باشید.

Static Batching تکنیکی است که یونیتی با استفاده از آن اشیای نزدیک به یکدیگر و غیرمتحرک را در یک دسته قرار می‌دهد. به عنوان مثال ستون‌های یک ساختمان می‌تواند مثال خوبی برای این مسئله باشد. شما برای هر شی می‌توانید از بخش Inspecter این گزینه را فعال کنید اما برای آشنایی بیشتر با این مسئله می‌توانید از این لینک استفاده کنید. به این مسئله توجه کنید استفاده از این تکنیک میزان مصرف حافظه‌ی رم شما را افزایش می‌دهد. پس این بخش از منابع سخت‌افزاری را در پروفایلر زیر نظر داشته باشید.

Dynamic Batching تکنیک دیگری است که یونیتی با استفاده از آن تمامی اشیا چه ثابت و چه متحرک را دسته‌بندی می‌کند اما مسئله‌ای که وجود دارد محدودیت‌های این روش است که در این لینک در مورد آن‌ها صحبت شده است. به عنوان مثال این تکنیک صرفا بر مش‌های عمل می‌کند که از تعداد راس کم‌تر از ۹۰۰ عدد تشکیل شده باشند که نکته‌ی قابل توجهی است. این تکنیک به راحتی می‌تواند بیشتر از میزان هزینه‌ای که از پردازنده‌ی مرکزی کم می‌کند خود به آن اضافه کند و برای همین باید در استفاده از آن بسیار هشیار باشید.

GPU Instancing به ما اجازه می‌دهد که تعداد زیادی از اشیای یکسان را با استفاده از آن دسته‌بندی کنیم. البته محدودیت‌هایی هم بر استفاده از این تکنیک وجود دارد که از نمونه‌های آن می‌توانیم به پشتیبانی نکردن تمامی سخت‌افزارها از این تکنیک اشاره کنیم. شما می‌توانید از این لینک اطلاعات مربوط به این تکنیک را به دست آورید.

Texture Atlasing در مواقعی کاربرد دارد که در آن چندین بافت در قالب یک بافت بزرگ‌تر با یکدیگر ترکیب شده‌اند. با این که غالبا این وضعیت در بازی‌های دوبعدی و رابط‌کاربری‌ها(به دلیل ماهیت دوبعدی آن‌ها) به‌وجود می‌آید ولی همچنان این تکنیک را می‌توان در بازی‌های سه‌بعدی هم مورد استفاده قرار دارد. اگر ما از این تکنیک در هنگام آماده کردن آرت‌های خود استفاده کنیم می‌توانیم مطمئن باشیم که اشیایی که به صورت اشتراکی از این بافت‌ها استفاده می‌کنند به راحتی توسط سیستم پردازنده‌ دسته‌بندی خواهند شد. همچنین بد نیست بدانید که موتور یونیتی دارای ابزاری در این زمینه برای بازی‌های دوبعدی است که با نام Sprite Packer شناخته می‌شود.

همچنین شما می‌توانید خودتان هم به صورت دستی عمل دسته‌بندی را انجام دهید که البته کار بی‌خطری هم نیست. این مسئله به راحتی می‌تواند مسائل فنی مرتبط با سایه‌های این اجسام، نورپردازی و حتی نادیده‌گرفته شدن آن‌ها را تحت تاثیر قرار بدهد. مثلا ممکن است در حالی که انجام این کار کمی روی بهبود عملکرد فنی بازی شما تاثیر داشته باشد، عملا امکان نادیده‌گرفتن این اشیا در تصاویر رندری را از شما سلب کند.

تقریبا تا انتهای این مقاله مطالب مرتبط با بهینه‌سازی یک بازی به خصوص بخش مرتبط با پردازنده‌ی مرکزی آن را در موتور یونیتی پوشش دادیم که البته همان گونه که از ظاهر مطلب پیدا است، برای درک دقیق مطالب آن باید مطالب لینک شده‌ی زیادی را مطالعه کنیم. به هر جهت در مقاله‌ی بعدی با ادامه و تکمیل مبحث بهینه‌سازی در خدمت شما خواهیم بود.

روند کنونی افزایش دما و انتشار گازهای کربنی موجب انقراض گونه‌های زیادی از موجودات زنده در مناطق طبیعی همچون آمازون و جزایر گالاپاگوس خواهد شد. حتی در صورت برآورده شدن مفاد توافقنامه‌ی پاریس (توافق‌نامه‌ای که در تاریخ دسامبر ۲۰۱۵ با مشارکت ۱۹۶ کشور جهان و با هدف جلوگیری از افزایش دمای هوا تا بیش از دو درجه مصوب شد)، این مکان‌ها ممکن است ۲۵ درصد از گونه‌های خود را از دست بدهند. پژوهشگران تأثیر تغییرات آب‌وهوایی را روی تقریبا ۸۰ هزار گونه گیاهی و جانوری در ۳۵ منطقه مورد مطالعه قرار دادند. نتیجه‌ی این مطالعات در ژورنال Climatic Change منتشر شد.

 پژوهشگران در این مطالعه سناریوهای مختلفی را در ارتباط با تغییرات اقلیمی ممکن در آینده مورد بررسی قرار دادند؛ از وضعیت عدم توقف انتشارات گازی که در آن میانگین دما تا ۴.۵ درجه‌ی سانتی‌گراد افزایش یابد تا حالتی که دما حداکثر ۲ درجه زیاد شود؛ یعنی همان محدوده‌ای که در توافق‌نامه‌ی پاریس در مورد آن صحبت شده است. هر منطقه بر اساس منحصر‌به‌فرد بودن و میزان تنوع گیاهان و جانوران یافت‌شده در آن نواحی، برگزیده شد.

بر اساس این گزارش، میمبو وودلندز که خانه‌ی سگ‌های وحشی آفریقایی است، جنوب غربی استرالیا و گینه‌ آمازون از مناطقی هستند که بیشترین تأثیر پذیری را خواهند داشت.

اگر میانگین دمای هوا ۴.۵ درجه افزایش پیدا کند، اقلیم این مناطق برای بسیاری از گیاهان و جانورانی که اکنون آنجا زندگی می‌کنند، نامناسب خواهد شد؛ به‌عبارت دیگر:

•  تا ۹۰ درصد از دوزیستان، ۸۶ درصد از پرندگان و ۸۰ درصد از پستانداران این بخش از جنوب آفریقا منقرض می‌شوند.
•  آمازون ۶۹ درصد از گونه‌های گیاهی خود را از دست می‌دهد.
•  در جنوب غربی استرالیا، ۸۹ درصد از دوزیستان به‌صورت محلی منقرض می‌شوند.
•  در ماداگاسکار ۶۰ درصد از تمام گونه‌ها در خطر انقراض محلی قرار خواهند گرفت.
• منطقه‌ی فینبوس که در دماغه‌ی غربی جنوب آفریقا قرار گرفته و در حال گذراندن خشکسالی منتهی به کمبود آب در کیپ تاون است، شاید شاهد انقراض یک‌سوم از گونه‌های خود باشد که بسیاری از آن‌ها خاص همان منطقه هستند.

علاوه بر این با کاهش بارندگی در مدیترانه، ماداگاسکار و سراتو پانتانال در کشور آرژانتین، افزایش متوسط دما و بارندگی‌های نامنظم تبدیل به شرایط طبیعی جدید می‌شود. در چنین وضعیتی تأثیرات زیر ممکن است مشاهده شود:

•  فشار بر منابع آب فیل‌های آفریقایی که باید روزانه ۱۵۰ تا ۳۰۰ لیتر آب بنوشند.
•  ۹۶ درصد زمین‌های تحت قلمرو ببرهای سانداربانس (در هند) در اثر افزایش سطح دریا در آب غوطه‌ور می‌شوند.
•  به‌علت تعیین جنسیت وابسته به دما در مورد تخم‌های لاکپشت‌ها، لاکپشت‌های دریایی نر نسبتا کم‌تر خواهند شد.

بازخورد انقراض جریان آبشاری از بین رفتن تنوع زیستی ایجاد می‌کند و تغییرات اقلیمی را تقویت می‌کند. در این مثال کلی، تغییرات اقلیمی موجب کاهش جمعیت شکارچیان بزرگ و منجر به افزایش جمعیت گیاهخواران می‌شود که نتیجه‌ی آن کاهش گیاهان است. به عنوان یک پیامد، در کل جامعه کاهشی در تنوع و ثبات گونه‌ها مشاهده خواهد شد. اگر این گونه‌ها بتوانند آزادانه به مناطق جدیدی مهاجرت کنند، در حالت افزایش دمای ۲ درجه‌ای خطر انقراض محلی از ۲۵ درصد به ۲۰ درصد می‌رسد، در غیر این صورت بقای آن‌ها با مشکل روبه‌رو خواهد شد. 

بیشتر گیاهان، دوزیستان و خزندگان، مانند ارکیده‌ها، قورباغه‌ها و سوسمارها نمی‌توانند با سرعت کافی حرکت کنند و با این شرایط تغییر اقلیم کنار بیایند.

ببر سانداربانس در معرض خطر انقراض ناشی از گرم شدن هوا

پروفسور راشل وارن از پژوهشگاه تحقیقاتی تغییرات آب وهوایی در دانشگاه آنجیلای شرقی (UEA)، می‌گوید:

مطالعات ما مزایای محدود کردن گرمایش کره زمین به ۲ درجه سانتی‌گراد برای گونه‌های موجود در ۳۵ منطقه از غنی‌ترین مناطق حیات وحش جهان را محاسبه می‌کند. ما ۸۰ هزار گونه از گیاهان، پستانداران، پرندگان، خزندگان و دوزیستان را مطالعه کردیم و متوجه شدیم که ۵۰ درصد از گونه‌های این مناطق در صورت اجرا نشدن سیاست‌های مبارزه با تغییرات آب‌و‌هوایی از بین خواهند رفت (یعنی در حالت افزایش ۴ درجه‌ای دما). با این حال، اگر گرم شدن کره‌ی زمین تا حداکثر ۲ درجه سانتی‌گراد و نه بیشتر اتفاق افتد، ۲۵ درصد از گونه ها منقرض خواهند شد. افزایش دما تا حداکثر ۱.۵ درجه‌ی سانتی‌گراد در این مطالعه مورد بررسی قرار نگرفت؛ ولی اگر چنین شرایطی اعمال شود، حفاظت از محیط زیست هم بیشتر می‌شود.

در کل این مطالعه نشان می‌دهد بهترین روش برای جلوگیری از انقراض گونه‌ها توقف روند افزایش دمای جهانی تا حد ممکن است. در توافقنامه‌ی پاریس، هدف این است که سطح مورد انتظار گرم شدن کره‌ی زمین از ۴.۵ درجه سانتی‌گراد تا حدود ۳ درجه سانتی‌گراد کاهش یابد تا شاید بتوانیم تأثیرات نامطلوب روی گونه‌ها را کاهش دهیم؛ اما اگر سقف افزایش مجاز دما از این حد پایین‌تر برسد، نتیجه‌ی بهتری خواهیم دید.

به‌همین دلیل است که در روز ۲۴ مارس، میلیون‌ها نفر از مردم سراسر جهان برای ساعت زمین (ساعت زمین روزی جهانی است که در آن مردم با خاموش کردن چراغ‌ها و سایر دستگاه‌های الکتریکی غیرضروری خود به مدت یک ساعت لزوم توقف تغییرات اقلیمی و مصرف محتاطانه انرژی در جهان را یادآوری می‌کنند) آماده می‌شوند تا تعهد خود را نسبت به کاهش انتشارات آلاینده‌های جهانی و حفاظت مردم و طبیعت از تأثیرات تغییرات اقلیمی، نشان دهند. این رویداد همچنین حاوی پیامی واضح برای بخش تجارت و دولت است؛ با این مضمون که اراده‌ی جهانی برای تغییر این مسیر وجود دارد.

ایگوانا در گالاپاگوس؛ اکوسیستم‌های متنوع و منحصربه‌فردی در این جزایر وجود دارند

 تانیا استیل، مدیر صندوق جهانی طبیعت (WWF)، می‌گوید:

در آینده‌ای نزدیک برای فرزندان ما تصور مکان‌هایی همچون آمازون و جزایر گالاپاگوس ممکن نخواهد بود؛ چرا که با تغییرات اقلیمی که انسان‌ها مسبب آن هستند، نیمی از گونه‌های این مناطق در حال ناپدید شدن هستند. در سراسر جهان، حیوانات نمادین زیبایی مانند ببرهای آمور یا کرگدن‌های ساندرا و همچنین ده‌ها هزار مورد از گیاهان و موجودات کوچک‌تری که اساس زندگی روی زمین‌اند، در حال از بین رفتن هستند. و به‌همین خاطر است که در ساعت زمین ما از همه می‌خواهیم که قول بدهند که برای حفاظت از این سیاره‌ی خاکی هر کاری لازم باشد، انجام دهند.

در واپسین روزهای نمایشگاه خودروی ژنو، احتمال کمی برای معرفی یک محصول شاخص وجود داشت. این پیش‌داوری، حداقل برای امسال نادرست بود و با رونمایی پول‌استار 1، هیجان تازه‌ای به ژنو ۲۰۱۸ داده شد. حدود یک سال قبل، برندپول‌استار به‌عنوان خودروسازی مستقل و زیرمجموعه‌ی ولوو، اعلام موجودیت کرد. از همان زمان، ادعا شد که تمرکز پول استار، بر محصولات اسپرت و تقویت‌شده‌‌، بر اساس مدل‌های ولوو خواهد بود؛ اما تفاوت جالبی میان خط مشی پول‌استار با برندهایی مثل AMG برای مرسدس بنز وجود خواهد داشت. زیر مجموعه‌ی جدید ولوو، قرار است علاوه بر تولید خودروهایی با قدرت و توانایی‌های بالا، صرفا از پیشرانه‌های تمام برقی یا برقی-بنزینی (هیبرید و پلاگین هیبرید) استفاده کند.

اولین محصول پول استار، با کد 1 ارائه شده است. این خودرو پیشرانه‌ای به قدرت ۵۹۲ اسب بخار همراه با گشتاور ۱۰۰۰ نیوتن‌متر دارد؛ ضمن اینکه می‌تواند به‌صورت تمام برقی و بی‌نیاز از بنزین، مسافتی در حدود ۱۵۰ کیلومتر طی کند. قوای محرک پول استار 1، متشکل از یک پیشرانه‌ی بنزینی ۴ سیلندر و ۲ لیتری توربوشارژ به قدرت تقریبی ۴۰۰ اسب بخار است که روی چرخ‌های جلو عمل می‌کند. ۲ موتور برقی با مجموع قدرت ۲۱۸ اسب بخار هم روی چرخ‌های عقب به کار گرفته خواهند شد. این سیستم، مجهز به ژنراتور استارت (Starter Generator) است تا در شروع حرکت، تولید گشتاور بالا و شتاب‌گیری مطلوب را فراهم کند. تا این لحظه، اطلاعات بیشتری از زمان رسیدن این خودرو به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت و میانگین مصرف بنزین پیشرانه‌ی آن اعلام نشده است؛ اما می‌توان مطمئن بود که حدود ۲ تا ۳ ثانیه پس از شروع حرکت، به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد و کمتر از ۳ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر، میانگین مصرف سوخت داشته باشد.

فناوری‌های جذابی در پول استار 1 وجود دارد که این خودرو را به محصولی پیشرو در بازار هیبریدی‌های اسپرت، تبدیل خواهد کرد. یکی از این نوآوری‌ها، استفاده از سیستم تقسیم گشتاور در موتورهای برقی روی اکسل عقب است. به لطف این فناوری، پول استار 1 می‌تواند گشتاور لحظه‌ای متفاوتی روی چرخ‌های عقب داشته باشد و نه‌تنها در مانورهای مارپیچ، تعادل و شتاب‌گیری عالی ارائه دهد، بلکه ترمزگیری در شرایط خاص و سطوح لغزنده را بهتر کند.

بخش زیادی از بدنه‌ی پول استار 1، با ترکیبات فیبر کربن ارائه می‌شود. این شرایط، در بسیاری از خودروهای جاده‌ای بی‌سابقه است و در مدل‌های مسابقه‌ای کاربرد دارد. با این شرایط، ۲۳۰ کیلوگرم از وزن خودرو نسبت به حالتی که با فلزات معمول ساخته شده باشد، کم می‌شود. جالب است بدانید که به لطف این نوع فیبر کربن، سختی مخصوص بدنه (torsional stiffness) حدود ۴۵ درصد بیشتر می‌شود. فراموش نکنیم، سبک‌تر شدن بدنه و تمرکز تجهیزات سنگین‌تر مثل باتری‌ها و پیشرانه‌ها در کف خودرو، باعث می‌شود مرکز ثقل پول استار 1، به سطح زمین نزدیک‌تر شود و در نتیجه‌ فرمان‌پذیری بهتری داشته باشد.

برند پول استار، به‌زودی با معرفی مدل‌های پول استار 2 و پول استار 3، سبد محصولات خود را گسترش خواهد داد. این خودروها به احتمال فراوان تمام برقی خواهند بود. تولید پول استار 2 برای سال ۲۰۱۹ برنامه‌ای ریزی شده است تا اولین محصول تمام برقی و باتری‌‌محور (BEV) در تاریخ خودروسازی ولوو باشد. پول استار 3، در فاز مهندسی و طراحی تجهیزات فنی است. بدنه‌ای این محصول، دارای سایز متوسط و ۴ در خواهد بود؛ ضمن اینکه با فضای قابل قبول در قسمت بار، به‌صورت فست‌بک یا هاچ‌بک ارائه می‌شود. پول استار 2 در کلاس تسلا مدل 3 خواهد بود.

پول استار 3، مدتی پس از پول استار 2 تولید می‌شود تا محصولی گران‌تر و البته لوکس‌تر باشد. پروژه‌ی پول استار 3، شامل یک کراس‌اور تمام برقی است؛ اما از نظر قیمت، بین پول استار 2 و پول استار 1 خواهد بود. برتری نسبت به تسلامدل X و جگوار I-Pace، مهم‌ترین هدف ولوو در پروژه‌ی پول استار 3 است.

تمامی خودروهای برند پول‌استار، در چین و با همکاری جیلی تولید می‌شوند. سرمایه‌گذاری اولیه برای کارخانه‌ی پول استار، حدود ۷۸۰ میلیون دلار خواهد بود؛ اما این کارخانه کاملا به‌صورت زیرمجموعه‌ای از ولوو و بر اساس خودروهای این برند سوئدی فعالیت خواهد کرد. اولین محصول پول استار، اواسط سال جاری میلادی عرضه خواهد شد.

با پرداخت فقط ۱۹.۹۹ دلار به‌علاوه‌ی حق عضویت ۱۰ دلار در هر ماه، شرکت فرامور در هوستون تگزاس از اطلاعات مربوط به DNA و نیز ویژگی‌های شخصیتی به‌دست‌آمده از پروفایل شبکه‌های اجتماعی افراد استفاده می‌کند تا بهترین زوج مکمل و ایده‌آل را برای آن‌ها در نزدیکی محل زندگی‌شان بیابد.

اما مشکل اینجا است که دانش چندانی در مورد ارتباط ژنتیک و جذابیت و سازگاری افراد وجود ندارد. پیچیده کردن روابط با بحث DNA می‌تواند موجب بر هم خوردن روابط طولانی‌مدت افراد یا حتی عدم آغاز یک رابطه شود (از این جهت که شاید افراد گمان کنند DNA-شان همخوانی ندارد و لزومی برای شروع رابطه نیست). این موضوع اطلاعاتی در اختیار عامه‌ی مردم قرار می‌دهد که تفسیر درست آن برایشان ممکن نیست.

شرکت فرامور اساس استراتژی همسریابی خود را روی این مفهوم بنا نهاده که جذابیت انسان‌ها برای همدیگر ممکن است توسط فرومون‌ها تعیین شود؛ فرومون‌ها مولکول‌هایی معطر هستند که حیوانات در طبیعت برای جذب کردن یا راندن یکدیگر از آن‌ها استفاده می‌کنند. فرامور ادعا می‌کند که انسان‌ها (مثل بسیاری از حیوانات) دارای یک پتانسيل بالقوه هستند و بر اساس DNA خود می‌توانند زوج درست خود را بشناسند. در وب‌سایت فرامور توضیح داده شده که اساس موضوع زوج ژنتیکی بر این اصل استوار است: هرچه DNA بین دو نفر متفاوت‌تر باشد، احتمال بیشتری وجود دارد که آن‌ها به سمت یکدیگر جذب شوند.

باز هم مشکل اینجا است که دانشمندان هرگز شواهدی برای وجود فرومون انسانی یا هر پیوند فیزیکی بین کد ژنتیکی ما و تمایلات عاشقانه‌مان پیدا نکرده‌اند. در یک مطالعه‌ی مروری در سال ۲۰۱۵، تمام مطالعات انجام‌شده در زمینه‌ی فرومون‌های انسانی مورد مطالعه قرار گرفت؛ ولی نکته‌ی قابل توجهی یافت نشد. همچنین در مطالعه‌ای با این پرسش که آیا انسان‌ها واقعا گرایش به انتخاب افرادی با DNA بسیار متفاوت دارند، نتایج نامعلومی به دست آمد.

تریستان وایات، یک متخصص زیست‌شناسی دانشگاه آکسفورد و نویسنده‌ی مقاله‌ی مروری، می‌گوید:

بحث فرومون‌ها واقعا عموم را متأثر کرده است؛ به‌ویژه در ارتباط با موضوع علاقه و ارتباط. اما در حال حاضر باید همچنان گفت که فرومون انسانی هنوز به‌طور قطعی نشان داده نشده و هیچ ماده‌ی شیمیایی تاکنون شناسایی نشده است.

فرامور هیچ اطلاعات ژنتیکی خاصی درباره زوج سازگار فرد فراتر از درصد سازگاری آن‌ها ارائه نمی‌دهد. اما این بدان معنا نیست که دیگر شرکت‌ها روزی جزئیات بیشتری در آنالیز خود ارائه نکنند. برای نمونه شرکتی وجود دارد که آزمون‌های خطر ابتلا برای ۱۰ مورد بیماری که آخرینش سرطان بوده است، ارائه می‌دهد.

با این حال می‌توان گفت این نوع اطلاعات شاید بیش از این که مفید باشد، به‌طور بالقوه آسیب بیشتری به‌ همراه داشته باشد. اکثر مردم فکر می‌کنند که DNA معادل سرنوشت است: ژنوم شخص می‌تواند همه‌ی مواردی را که ما باید در مورد یک فرد بدانیم نشان دهد. اما در واقع، ژنتیک تنها یکی از عوامل متعددی همچون شیوه‌ی زندگی، محیط و سایر شرایط سلامتی است که در انتقال خطر برای یک شرایط یا بیماری خاص نقش دارند.

با این حال، انسان‌ها در مورد نوع تأثیر این عوامل برای در معرض خطر قرار دادن آن‌ها درک ناقصی دارند؛ به همین دلیل حرفه‌ی مشاوره‌ی ژنتیکی برای کمک به مردم در درک خطرات ژنتیکی‌ اختصاص یافته است.

تصور کنید که این اطلاعات را به‌صورت وسیع و بدون هیچ پیش‌زمینه‌ای برای برقراری روابط در اختیار مردم قرار دهید. دانستن مشکلات ژنتیکی فرد مقابل می‌تواند از ایجاد ارتباط معنی‌دار بین افراد جلوگیری کند یا حتی موجب بر هم خوردن رابطه‌ شود؛ آن هم به دلایل بی‌اساس.

اکنون شرکت Instant Chemistry برای زوج‌ها آزمون ژنتیکی سازگاری روابط ارائه می‌دهد و در آن آزمایش، ارزیابی صفاتی مانند سازگاری زیستی، سازگاری عصبی و سازگاری روانی انجام می‌شود. این کمیت‌ها خود دارای ارتباط ژنتیکی مشکوک هستند.

چنین خدماتی با دادن امکان گزینش به افرادی که به‌دنبال یافتن همسر ایده‌آل خود هستند، از لحاظ تئوریکی می‌تواند تبعیض به بار آورد. سازمان‌های حامی این طرح‌ها استدلال می‌کنند که مردم باید به اطلاعات ژنتیکی خود دسترسی داشته باشند و نیز اختیار داده‌های ژنتیکی خودشان را داشته باشند و دلایل قوی برای این اتفاق وجود دارد.

اما اضافه کردن پیچیدگی‌های ژنتیک به دنیای عجیب‌و‌غریب رابطه و عشق، مانند نسخه‌ای برای ایجاد یک مشکل است. در حال حاضر یافتن فرد مناسب به‌اندازه‌ی کافی دشوار است؛ پس چه لزومی هست که بخواهیم مشکلات بیشتری به این مسئله بیفزاییم؟

به لطف متن‌ باز بودن سیستم‌عامل اندروید، همیشه بعد از ارائه‌ی نسخه‌ای از آن توسط گوگل، کد منبع یا سورس کد آن نسخه توسط گوگل در قالب AOSP منتشر می‌شود. درست در همین زمان است که توسعه‌دهندگان اقدام به دانلود و شخصی‌سازی این کدها می‌کنند. LineageOS که برای آشنایی بیشتر با آن می‌توانید به این مطلب مراجعه کنید، نام یکی از رام‌هایی است که توسط یک تیم نخبه و مجرب توسعه‌ داده می‌شود و همواره برای اینکه بتوانید آخرین نسخه‌ی اندروید را روی گوشی نسبتا قدیمی خود داشته باشید، می‌توانید روی آن حساب کنید. بسیاری از کاربران گوشی‌های جدید که اندروید خالص را به پوسته‌های شرکت‌های مختلف ترجیح می‌دهند نیز فارغ از نسخه‌ی اندروید رام اصلی، سراغ این رام کاستوم می‌روند تا اندروید خالص و سبک را تجربه کنند. به کمک آموزشی که در این مقاله از سری مقالات آموزشی زومیت تقدیم حضور شما می‌شود، قادر خواهید بود پس از دانلود و نصب موارد لازم، رام LineageOS را از کد منبع آن برای گوشی خود بسازید و به اصطلاح بیلد یا کامپایل کنید.

نمی‌توان گفت که دقیقا برای انجام این کار و استفاده از آموزش پیش رو چقدر مهارت و تجربه لازم است. اگر قصد دارید با استفاده از این آموزش برای گوشی خود رام بیلد کنید، لازم نیست یک توسعه‌دهنده‌ی باتجربه باشید؛ ولی با مبانی ابتدایی اندروید آشنا باشید. ما در زومیت سعی کرده‌ایم هر آن‌چه به‌عنوان یک کاربر اندروید برای ساخت رام LineageOS لازم دارید، قدم به قدم برای شما فراهم آوریم؛ با این حال، از آن‌جایی که تجربه، دانش قبلی و هوش و ذکاوت افراد متفاوت است، شاید عده‌ای به‌راحتی به نتیجه برسند و عده‌ای با مشکلات عدیده روبه‌رو شوند.

به خاطر داشته باشید، همواره انجام چنین امور تخصصی با درصدی از ریسک همراه است که مسئولیت آن فقط و فقط متوجه خود شما است؛ اگر تمامی مراحل را به‌درستی پشت سر بگذارید، می‌توانید از لذت کار با رام دست‌ساز خود بهره‌مند شوید. هنگامی که به‌تدریج در این کار حرفه‌ای شوید، می‌توانید ویژگی‌هایی به رام‌های مختلف اضافه کنید، رفع مشکل کنید، زبان اضافه کنید و حتی با آنچه در خصوص بیلد کردن فرا گرفته‌اید، اپلیکیشن‌های متن‌ باز را از کد منبع بیلد کنید یا از رام‌های مختلف پورت کنید.

سورس کد اندروید چیست؟

اندروید سیستم‌عامل متن‌ باز محسوب می‌شود که برای دستگاه‌های متنوعی در دسترس است. هدف اصلی اندروید ایجاد و ارائه‌ی یک پلتفرم نرم‌افزاری باز است که اپراتورها، تولیدکننده‌ها و توسعه‌دهنده‌ها بتوانند با استفاده از آن، ایده‌های خلاقانه‌ی خود را به واقعیت تبدیل کنند و در نتیجه یک محصول موفق را در زمینه‌ی تجربه‌ی کاربری عرضه کنند. نتیجه‌ی متن‌ باز بودن، ارائه‌ی محصولی متناسب با سلیقه‌ی کاربر است که توسعه‌دهندگان امکان تغییر کدها و شخصی‌سازی آن را نیز دارند؛ بنابراین، اندروید اساسا این اجازه را به شما می‌دهد که بدون محدودیت در کدهای آن دخل و تصرف کنید و آن‌ها را به میل خود تغییر دهید و شخصی‌سازی کنید.

رام اندروید چیست؟

منظور از رام اندروید همان فرم‌ور یا سیستم‌عامل اندروید است. در واقع نوع رام تعیین می‌کند که گوشی شما رابط کاربری Sense UI داشته باشد یا MIUI یا EMUI و.... رام، کرنل لینوکس و افزونه‌های دیگری را نیز در خود جای داده است که به عملکرد دستگاه کمک می‌کنند.

رام اندروید شامل چه چیزهایی است؟

به‌طور کلی یک رام اندروید موارد زیر را شامل می‌شود:

• کرنل
• بوت‌لودر
• ریکاوری
• رادیو
• فریم‌ورک
• برنامه‌ها (Apps)
• هسته (Core)
• اندروید ران‌تایم و...

کرنل چیست؟

کرنل مهم‌ترین بخش اندروید و اساسا هر سیستم‌عاملی است. می‌توانید کرنل را پُلی از اپلیکیشن‌ها به سمت سخت‌افزار دستگاه تصور کنید. دستگاه‌های اندرویدی از کرنل لینوکس استفاده می‌کنند؛ اما این دقیقا همان کرنلی نیست که سایر سیستم‌‌های عامل‌ لینوکسی استفاده می‌کنند. کدهای بسیاری در کرنل اندروید وجود دارند که مختص اندروید هستند. توسعه‌دهندگان گوگل وقت زیادی صرف این کدها می‌کنند. سازندگان پردازنده‌ها نیز باید در ساخت کرنل همکاری کنند؛ چرا که باید درایورهای مخصوص تراشه‌ی خود را در کرنل جای دهند. به همین دلیل است که بعد از انتشار نسخه‌ی جدیدی از اندروید، توسعه‌دهندگان مستقل به کمی زمان برای راه‌اندازی نسخه‌ی جدید با کرنل موجود نیاز دارند. درایورهایی که مثلا برای کار با کرنل اندروید کیت‌کت نوشته شده‌اند، لزوما روی کرنل اندروید لالی‌پاپ به‌درستی کار نخواهند کرد. این نکته‌ی مهمی است؛ زیرا وظیفه‌ی اصلی کرنل، کنترل سخت‌افزار است. تمام کدهایی که هنگام بیلد یک کرنل مشاهده می‌کنید، در واقع نقش واسط بین نرم‌افزار و سخت‌افزار گوشی شما را بازی می‌کنند؛ بنابراین، هر درخواستی که از گوشی خود دارید، ابتدا به کرنل فرستاده و سپس اجرا می‌شوند.

بوت‌لودر

بوت‌لودر در واقع کدی است که قبل از اجرای هر سیستم‌عاملی عمل می‌کند. بوت‌لودرها دستورالعمل‌های اجرای کرنل سیستم‌عامل را ارسال می‌کنند. می‌توانید بوت‌لودر را به منزله‌ی یک ایست بازرسی برای کلیه‌ی پارتیشن‌ها تصور کنید. بوت‌لودر معمولا بسته است؛ چرا که اگر باز باشد و شما بتوانید در پارتیشن‌های مختلف دخل و تصرف کنید، امکان دارد به گوشی صدمه بزنید. پس، بوت‌لودر اساسا به کرنل دستگاه شما دستور می‌دهد که سیستم را به‌درستی بوت کنید و بالا بیاورد.

ریکاوری

به زبان ساده، ریکاوری به‌عنوان مرجعی برای پشتیبان‌گیری یا برگرداندن اوضاع به حالت قبل است. هر زمان فرم‌ور گوشی شما دچار نقص شود، ریکاوری شما را در حل مشکل و بازگردانی آن به حالت قبل یاری خواهد کرد. همچنین، از ریکاوری برای فلش کردن رام، کرنل و... استفاده می‌شود. معروف‌ترین و رایج‌ترین ریکاوری کاستوم موجود در حال حاضر TWRP است.

رادیو

پایین‌ترین لایه‌ی نرم‌افزاری در رام، رادیو است. یعنی به‌محض روشن شدن گوشی، اولین چیزی که حتی قبل از بوت‌لودر اجرا می‌شود رادیو است. رادیو تمام اتصالات بی‌سیم، جی‌اس‌ام و جی‌پی‌اس و... را کنترل می‌کند.

موارد لازم

• یک دستگاه اندرویدی که توسط لاینج پشتیبانی شود.
• یک رایانه‌ای نسبتا جدید ۶۴ بیتی لینوکسی یا ویندوزی که مقدار معقولی رم و حدود ۱۰۰ گیگابایت فضای ذخیره‌سازی داشته باشد. لازم است بدانید هر چه رم کمتری در اختیار داشته باشید، زمان بیلد بیشتر خواهد بود؛ بنابراین، بهتر است روی حافظه‌ی رم ۸ گیگابایت به بالا حساب باز کنید. همچنین استفاده از اس‌اس‌دی‌ در مقایسه با هارددیسک معمولی به‌شدت در افزایش سرعت بیلد مؤثر است.
• یک کابل یواس‌بی سازگار با گوشی شما
• اتصال اینترنت پرسرعت و جریان برق مطمئن
• آشنایی با اندروید و اصطلاحات آن که به تعدادی از آن‌ها در بخش بعد اشاره می‌کنیم. اینکه شما قبلا رام کاستوم نصب کرده باشید و مثلا با ریکاوری آشنایی داشته باشید می‌تواند مفید باشد. آشنایی با برخی دستورهای ساده‌ی لینوکسی مثل cd به معنی تغییر دایرکتوری، یا اینکه توالی مسیرها در لینوکس با / نشان داده می‌شود نیز می‌تواند مفید باشد. برای آشنایی با تعداد بیشتری از دستورات لینوکس و مقایسه‌ی آن‌ها با نمونه‌ی آن‌ها در ویندوز می‌توانید به این مقاله مراجعه کنید.

نصب SDK

در صورتی که قبلا adb و فست‌بوت را نصب نکرده‌اید، می‌توانید آن‌ها را از وب‌سایت گوگل دریافت و با استفاده از دستور زیر استخراج کنید.

unzip platform-tools-latest-linux.zip -d ~

حالا باید adb و فست‌بوت را به مسیر کار خود منتقل کنید. برای این منظور profile./~ را باز و دستور زیر را وارد کنید.

# add Android SDK platform tools to path
if [ -d "$HOME/platform-tools" ] ; then
    PATH="$HOME/platform-tools:$PATH"
fi

سپس برای به‌روزرسانی محیط خود source ~/.profile را اجرا کنید.

نصب بسته‌های مربوط به بیلد

برای بیلد رام لاینج به چند بسته‌ی نرم‌افزاری نیاز است. می‌توانید این بسته‌ها را از طریق قسمت package manager در توزیع لینوکس خود نصب کنید.

نکته: پکج منجر در لینوکس، سیستمی برای نصب و حذف نرم‌افزار است. نرم‌افزاری که معمولا از اینترنت گرفته و در رایانه‌ی شما نصب می‌شود. چنانچه از اوبونتو استفاده می‌کنید، می‌توانید از Ubuntu Software Center استفاده کنید. راه بهتر، استفاده از دستور نصب apt-get install به‌صورت مستقیم در خود ترمینال است.

برای لاینج به موارد زیر نیاز دارید:

bc bison build-essential ccache curl flex g++-multilib gcc-multilib git gnupg gperf imagemagick lib32ncurses5-dev lib32readline-dev lib32z1-dev libesd0-dev liblz4-tool libncurses5-dev libsdl1.2-dev libssl-dev libwxgtk3.0-dev libxml2 libxml2-utils lzop pngcrush rsync schedtool squashfs-tools xsltproc zip zlib1g-dev

برای اوبونتوهای قدیمی‌تر از نسخه‌ی ۱۶.۰۴ جایگزینی زیر را انجام دهید.

libwxgtk3.0-dev → libwxgtk2.8-dev

جاوا

نسخه‌های مختلف لاینج او‌اس نیاز به نسخه‌های مختلف JDK یا کیت برنامه‌نویسی جاوا دارند.

ساخت دایرکتوری

لازم است در محیط بیلد خود چند مسیر ایجاد کنید. برای ساخت این دایرکتوری‌ها دستورات زیر را وارد کنید:

mkdir -p ~/bin
mkdir -p ~/android/lineage

دایرکتوری bin/~ مخزن یا ریپازیتوری (repo) شما را شامل خواهد شد و دایرکتوری android/lineage/~ سورس کد لاینج را در بر می‌گیرد.

دستور نصب مخزن

دستور زیر را برای دانلود باینری ریپو و قابل‌ اجرا کردن آن وارد کنید.

curl https://storage.googleapis.com/git-repo-downloads/repo > ~/bin/repo
chmod a+x ~/bin/repo

دایرکتوری bin/~ را در مسیر اجرا قرار دهید.

در نسخه‌های اخیر اوبونتو bin/~ باید خود به خود در مسیر کار شما قرار داشته باشد. می‌توانید این مسئله را باز کردن profile./~ توسط یک ویرایشگر متن بررسی کنید و ببینید که آیا کد زیر در آن وجود دارد یا خیر. در صورت عدم وجود، می‌توانید آن را اضافه کنید.

# set PATH so it includes user's private bin if it exists
if [ -d "$HOME/bin" ] ; then
PATH="$HOME/bin:$PATH"
fi

سپس دستور source ~/.profile را برای به‌روزرسانی محیط اجرا کنید.

راه‌اندازی مخزن کدهای لاینج او‌اس

از آن‌جایی که هنوز رام ۱۵.۱ برای بسیاری از دستگاه‌ها به‌صورت رسمی منتشر نشده است، در اینجا نسخه‌ی ۱۴.۱ را مثال می‌زنیم. پس برنچ یا شاخه‌ی مورد نظر ما cm-14.1 خواهد بود و کدی که باید وارد کنیم به شکل زیر است؛ اما دقت کنید شما نام شاخه‌ی مورد نظر خود را وارد کنید.

cd ~/android/lineage
repo init -u https://github.com/LineageOS/android.git -b cm-14.1

دانلود کد منبع یا سورس کد

برای بارگذاری سورس کد در رایانه‌ی خود از کد زیر استفاده کنید.

repo sync

مانیفست LineageOS به‌صورت پیش‌فرض تنظیماتی منطقی دارد و توصیه می‌شود آن را تغییر ندهید. مثلا مقادیر 4 j- و c- یکی نشان‌دهنده‌ی شاخه‌های اتصال همزمان و دومی برای این است که صرفا شاخه‌ی مورد نظر همگام‌سازی شود، نه تمام شاخه‌های موجود در گیت‌هاب لاینج. تنها در صورتی که در همگام‌سازی دچار مشکل هستید، می‌توانید مقدار 4 j- را به 3 j- و 2 j- کاهش دهید.

کدهای مخصوص دستگاه خود را تهیه کنید

بعد از دانلود سورس کد، مطمئن شوید که در روت یا مسیر اصلی سورس کد هستید. کد cd ~/android/lineage هر جا که باشید شما را به مسیر اصلی خواهد برد. حال دستور زیر را تایپ کنید:

source build/envsetup.sh
breakfast codename

به جای codename باید کدنام مخصوص دستگاه خود را وارد کنید. دستور فوق که به آن برکفست می‌گویند، تغییرات مختص دستگاه شما و کرنل آن را دانلود خواهد کرد. اگر از کدنام دستگاه اندرویدی خود اطلاع ندارید می‌توانید در اینترنت آن را جستجو کنید. در جدول زیر کدنام تعدادی از دستگاه‌های اندرویدی فهرست شده است. برای مشاهده‌ی سایر کدنام‌ها می‌توانید به این صفحه مراجعه کنید.

استخراج بلاب‌های اختصاصی

برای استخراج این فایل‌ها دو حالت وجود دارد. حالت اول این که برای اولین بار است که قصد بیلد رام لاینج برای یک گوشی را دارید. در حالت دوم گوشی شما در حال اجرای آخرین نسخه از LineageOS از همان شاخه‌ای است که قصد بیلد آن را دارید.

حالت اول: استخراج بلاب‌ها از رام

در صورتی که برای اولین بار برای دستگاهی رام LineageOS می‌سازیم باید بلاب‌ها را از یک رام زیپ‌شده استخراج کنیم.

قبل از شروع لازم است تفاوت بین بسته‌ی OTA از نوع بلوک‌بنیان و OTA از نوع پوشه‌بنیان را بدانید. در رام پوشه‌بنیان، محتوای پارتیشن سیستم در فولدری زیپ با نام system وجود دارد. در رام بلوک‌بنیان محتوای پارتیشن سیستم در یک فایل به شکل داده‌ی باینری ذخیره شده است. اگر رام زیپ‌شده‌ی شما هیچ فولدری به نام system ندارد (یا داخل فولدر سیستم آن خالی است) و فایلی به نام system.transfer.list در روت رام شما وجود دارد، OTA از نوع بلوک‌بنیان است. از سوی دیگر، چنانچه پوشه‌ی system با تمام محتویات آن را مشاهده می‌کنید و خبری از system.transfer.list نیست، رام از نوع پوشه‌بنیان است.

استخراج بلاب‌های اختصاصی از بسته‌ی به‌روزرسانی بلوک‌بنیان

به کمک دستورهای زیر یک دایرکتوری موقت ایجاد کنید و به مسیر آن بروید.

mkdir ~/android/system_dump/
cd ~/android/system_dump/

با دستور زیر system.transfer.list و system.new.dat را از رام زیپ‌شده استخراج کنید.

unzip path/to/lineage-*.zip system.transfer.list system.new.dat

دقت کنید باید بعد از /path/to نام رام زیپ‌شده را وارد کنید.

حال باید برای تبدیل کردن رام بلوک‌بنیان به دامپی که بتوان آن را مانت کرد از sdat2img استفاده کنید. این اسکریپت در گیت‌هاب موجود است. برای کلون کردن آن از دستور زیر استفاده کنید.

git clone https://github.com/xpirt/sdat2img

وقتی sdat2img را به دست آوردید، به کمک دستور زیر از آن برای استخراج ایمج سیستم استفاده کنید.

python sdat2img/sdat2img.py system.transfer.list system.new.dat system.img

حال باید فایلی تحت عنوان system.img داشته باشید. با دستور زیر مسیری برای آن بسازید و محتویات سیستم را در آن مانت کنید.

mkdir system/
sudo mount system.img system/

بعد از این کار به دایرکتوری روت یا اصلی کدهای دستگاه خود بروید و extract-files.sh را اجرا کنید.

./extract-files.sh ~/android/system_dump/

این دستور به extract-files.sh خواهد گفت که فایل‌ها را به جای گوشی از دامپ مانت‌‌شده‌ی سیستم بگیرد.

پس از اینکه تمام فایل‌های مخصوص گوشی خود را استخراج کردید، با دستورهای زیر دامپ سیستم را آنمانت کنید و فایل‌هایی را که دیگر به آن‌ها نیاز ندارید پاک کنید.

sudo umount ~/android/system_dump/system
rm -rf ~/android/system_dump/

استخراج بلاب‌های اختصاصی از بسته‌ی به‌روزرسانی پوشه‌بنیان

به کمک دستورهای زیر یک دایرکتوری موقت ایجاد کنید و به مسیر آن بروید.

mkdir ~/android/system_dump/
cd ~/android/system_dump/

فولدر system را با دستور زیر از رام استخراج کنید.

unzip path/to/lineage-*.zip system/

دقت کنید باید بعد از /path/to نام رام زیپ‌شده را وارد کنید.

بعد از این کار به دایرکتوری روت یا اصلی کدهای دستگاه خود بروید و extract-files.sh را با دستور زیر اجرا کنید.

./extract-files.sh ~/android/system_dump/

این دستور به extract-files.sh خواهد گفت که فایل‌ها را به جای گوشی از دامپ مانت‌‌شده‌ی سیستم بگیرد.

پس از اینکه تمام فایل‌های مخصوص گوشی خود را استخراج کردید، با دستورهای زیر دامپ سیستم را آنمانت کنید و فایل‌هایی را که دیگر به آن‌ها نیاز ندارید پاک کنید.

rm -rf ~/android/system_dump/

حالت دوم: گوشی شما در حال اجرای آخرین نسخه‌ از شاخه‌ای است که قصد بیلد آن را دارید.

گوشی خود را با کابل یواس‌بی به رایانه وصل کنید. گوشی باید روت باشد، adb فعال باشد و شما در مسیر فایل‌های اختصاصی گوشی خود یعنی /android/lineage/vendor/device/your_device/codename/~ هستید. extract-files.sh را اجرا کنید.

./extract-files.sh

حال بلاب‌ها باید در فولدر /android/lineage/vendor/device/your_device/codename/~ بارگیری شده باشند. در خط فوق your_device نام شرکت سازنده‌ی گوشی شما و codename کدنام آن خواهد بود. چنانچه خطاهایی با مضمون command not found مشاهده کردید، ممکن است لازم باشد adb در bin/~ قرار داده شود.

فعال کردن کش‌گذاری برای بالا بردن سرعت بیلد

با اجرای دستور زیر می‌توانید ccach را برای بیلدهای آتی فعال کنید.

export USE_CCACHE=1

دستور فوق را به فایل bashrc. /~ خود وارد کنید و سپس با دستور زیر بیشینه‌ی فضایی را که می‌خواهید در سیستم خود به کش‌گذاری اختصاص دهید مشخص کنید.

ccache -M 50G

در خط فوق 50G به معنی پنجاه گیگابایت است. این دستور را فقط برای بار اول اجرا کنید و مقدار را چیزی بین ‌۲۵ تا ۱۰۰ گیگابایت انتخاب کنید. این کار سرعت بیلد را به‌طرز قابل توجهی افزایش می‌دهد؛ به‌طور مثال روند بیلدی که در یک ساعت پایان می‌پذیرد، در صورت فعال‌سازی کش‌گذاری طی ۲۰ دقیقه به اتمام می‌رسد. اگر فقط برای یک دستگاه رام می‌سازید، ۲۵ تا ۵۰ گیگابایت فضا مناسب خواهد بود؛ اما در صورتی که برای چند دستگاه که سورس کرنل مشترکی ندارند، رام بیلد می‌کنید، بهتر است مقداری بین ۷۵ تا ۱۰۰ گیگابایت را تعیین کنید. توجه داشته باشید که این فضا به‌طور مستمر روی درایو شما اشغال خواهد شد.

همچنین می‌توانید فشرده‌سازی کش را فعال کنید تا تعداد فایل‌های بیشتری در فضای شما جا بگیرند. هرچند این کار کمی سرعت را پایین خواهد آورد. برای فعال کردن فشرده‌سازی کش از دستور زیر استفاده کنید یا آن را به bashrc. /~ اضافه کنید.

export CCACHE_COMPRESS=1

تنظیمات جک (jack)

جک در حال حاضر ابزار بیلد یا کامپایلر LineageOS نسخه‌ی ۱۴.۱ به بالا است. اگر این ابزار را به‌درستی تنظیم نکنید، خطای کمبود حافظه خواهد داد. حل این مشکل با اضافه کردن خط زیر به فایل bashrc. /~ صورت می‌گیرد.

export ANDROID_JACK_VM_ARGS="-Dfile.encoding=UTF-8 -XX:+TieredCompilation -Xmx4G"

در خط فوق 4G در انتهای خط به معنی ۴ گیگابایت است و در واقع این دستور به جک می‌گوید که تنها از ۴ گیگابایت حافظه برای بیلد استفاده کن.

آغاز عملیات بیلد

وقت آن رسیده است که بیلد رام را آغاز کنید. برای این کار دستور زیر را با تغییر codename به کدنام گوشی خود، وارد کنید.

croot
brunch codename

با این کار بیلد رام لاینج برای دستگاه شما آغاز خواهد شد. در صورتی که ساخت رام بدون خطا انجام گیرد و بیلد پایان یابد، می‌توانید برای دسترسی به رام و ریکاوری بیلد شده دستور زیر را وارد کنید.

cd $OUT

فایل recovery.img ریکاوری LineageOS و فایل زیپی که نام آن با lineage-14.1 آغاز شده است، رام لاینج او اس شما خواهد بود که می‌توانید با ریکاوری TWRP آن را روی دستگاه خود فلش کنید. برای نصب رام لاینج روی گوشی خود، می‌توانید از این آموزش استفاده کنید.

امیدواریم از این مقاله استفاده‌ی کافی را برده باشید و به‌زودی به جمع توسعه‌دهندگان اندروید اضافه شوید تا از دنیای نامتناهی اندروید به سلیقه‌ی خود لذت ببرید. به خاطر داشته باشید دنیای اندروید آن‌قدر وسیع است که هر زمان که با خطایی مواجه شدید، می‌توانید با جستجوی آن در گوگل راه حل مشکل خود را پیدا کنید. همچنین برای حرفه‌ای‌تر شدن و آشنایی با مفاهیمی چون گیت و گیت‌هاب پیشنهاد می‌کنیم این مقاله را از دست ندهید.

اقتصاد گیگ، پدیده و فرصت جدیدی برای شرکت‌ها و کارمندان است. اگر هنوز این واقعیت را باور نکرده‌اید، کافی است نگاهی به این آمار داشته باشید: «طبق تحقیقات پلتفرم جستجوی نیروی کار Jobble، اقتصاد گیگ به‌وضوح رشد چشمگیری دارد و مرکز تحقیقات Pew نیز می‌گوید تقریباً یک‌چهارم آمریکایی‌ها، از «اقتصاد دیجیتال» کسب درآمد می‌کنند. درعین‌حال حدود ۵۳ میلیون آمریکایی یعنی یک‌سوم نیروی کار این کشور، به‌عنوان آزادکار یا فریلنسر مشغول به کارند.»

زندگی در عصر رؤیاهای گیگ

بسیاری از آزادکاران میگویند طی یک دهه‌ی گذشته، هرگز شغلی به‌خوبی شغل فعلی نداشته‌اند. به لطف اینترنت، فناوری‌های جدید و شرکت‌هایی که خواسته‌های مالی و استراتژیک نیروی کار را برآورده می‌کنند، امروزه کارمندان می‌دانند که مجبور نیستند به شیوه‌های سنتی موقعیت کاری خود را انتخاب کنند.

افرادی که در زمینه‌ی اقتصاد گیگ فعالیت می‌کنند، به شما خواهند گفت که زندگی‌شان تا چه حد تغییر کرده است. برخی از آن‌ها حتی می‌گویند باوجود ساعات کاری کمتر، دو برابر درآمد کسب می‌کنند. علاوه بر این آن‌ها می‌توانند برنامه‌ی کاری خود را تنظیم کنند و بیشتر از اوقاتشان لذت ببرند. به عبارتی، آن‌ها کنترل بیشتری بر حرفه و زندگی خود دارند.

آنچه به‌عنوان یک کارمند گیگ باید بدانید

اقتصاد گیگ مزایای زیادی برای کارمندان دارد؛ ولی نمی‌توان مسائل و مشکلات این عرصه را نادیده گرفت. به‌عنوان‌ مثال آزادکاران همیشه با مشکل عدم قطعیت درآمد آتی مواجه‌اند. گرچه برخی از آن‌ها تلاش می‌کنند در طول زمان با مشتریان ثابت و خاصی کار کنند و  این عدم اطمینان را کاهش دهند؛ ولی این موضوع در مورد اغلب آن‌ها صادق نیست که به همین دلیل برای برآورده کردن اهداف مالی خود، به برنامه‌ریزی دقیق‌تر و مراقبت دائم نیاز دارند.

از طرف دیگر آزادکاران برخی از مزایای کارمندان ثابت را از دست می‌دهند. درنتیجه باید پول بیمه‌ی سلامت و پس‌انداز بازنشستگی خود را به نحوی پوشش دهند و البته در نظر داشته باشند که در دوران تعطیلات، حقوقی دریافت نمی‌کنند. همه‌ی این موارد به برنامه‌ریزی‌های جداگانه‌ای نیاز دارد و البته فرصتی پیش روی کسب‌وکارهای جدید قرار می‌دهد که خدماتی مخصوص به آزادکاران (به‌عنوان مخاطبان هدف) ارائه دهند.

چرا شرکت‌های پیشرو از اقتصاد گیگ استقبال می‌کنند؟ همان‌طور که EY در گزارش جهانی خود می‌نویسد، اقتصاد گیگ می‌تواند روند کار شرکت‌ها را کاملاً متحول کند. از یک سمت، استخدام نیروهای آزادکار هزینه‌ی منابع انسانی شرکت‌ها را پایین می‌آورد و از سمت دیگر، برخی از شرکت‌ها می‌توانند با تولید و عرضه‌ی محصولاتی که مورد نیاز آزادکاران است، جریان درآمدی جدیدی داشته باشند.

در حقیقت حالا حتی کسب‌وکارهای کوچک هم می‌توانند از مهارت و استعداد نیروهای متخصص بهره بگیرند؛ درحالی‌که قبلاً مجبور بودند کارمند تمام‌وقت استخدام کنند. (اگر می‌خواهید از این نیروهای کار استفاده کنید، باید دقیقاً تصویر کاملی از انتظارات خود را به متخصصان مستقل و آزادکار نشان دهید. به‌علاوه اگر از همکاری با آن‌ها راضی بودید، برنامه‌ای برای حفظ آن‌ها در طول زمان و همکاری در پروژه‌های بعدی داشته باشید.)

اقتصاد گیگ صنایع را متحول می‌کند

برخی از شرکت‌ها، اقتصاد گیگ را به‌عنوان فرصتی برای تغییر صنایع خود و همچنین کسب درآمد بیشتر و رشد می‌بینند. به‌عنوان‌ مثال شرکت موفق پارو در شیکاگو تصمیم گرفته است از اقتصاد گیگ به‌عنوان چهارچوبی برای بازسازی صنایع حسابداری خود استفاده کند. مایکل باردیک، مدیرعامل پارو، می‌گوید:

شرکت‌های حسابداری از زمانه‌ی خود عقب هستند. به‌علاوه در این شرکت‌ها کارمندان برتر همه‌ی زحمات را متحمل می‌شوند؛ اما رؤسا همه‌ی سود را به دست می‌آورند. موفقیت این شرکت‌ها به تعاملات فردی کارمندانشان با متقاضیان و مشتریان بستگی دارد؛ آن‌هم در دنیایی که به‌سرعت در حال دیجیتالی و مجازی شدن است.

پارو برای طراحی نسل بعدی شرکت‌های حسابداری، بازاری راه‌اندازی کرده است که در آن مشتریان می‌توانند با برترین حسابداران شرکت‌کننده، ارتباط برقرار کنند. این بازار امکانات و منابع خوبی برای شرکت‌ها و آزادکاران نظیر ابزارهای ردیابی زمان، پردازش عملیات پرداخت، بهبود اپلیکیشن مدیریت وظایف و همچنین تضمین اجرای تعهدات فراهم کرده است. آزادکارانی که در شبکه‌ی پارو حضور دارند، می‌توانند از ابتدایی‌ترین وظایف (نظیر ترازنامه و محاسبه‌ی مالیات) تا پیچیده‌ترین امورات مالی نظیر راهنمای CFO، مدل‌سازی مالی و توسعه شاخص‌های کلیدی عملکرد را به کمک این پلتفرم اجرا کنند.

مشتریان با استفاده از این پلتفرم نوآورانه اقتصاد گیگ، می‌توانند صرف‌ نظر از مکان فیزیکی، از خدمات بهترین حسابداران آزادکار استفاده کنند و درعین‌حال هزینه‌های خود را کاهش دهند. به گفته‌ی باردیک، حالا مشتریان هزینه‌های خود را به‌صورت ساعتی پرداخت می‌کنند و آزادکاران نیز دستمزدی منصفانه دریافت می‌کنند. درواقع استفاده از پلتفرم پارو، به نفع همه‌ی طرفین خواهد بود.

اما حسابداری فقط یک نمونه از صنایعی است که تحت تأثیر اقتصاد گیگ، متحول شده است. این واقعیت، یک روند جهانی محسوب می‌شود. همه‌ی صنایع، از شرکت‌هایی که محصولات مصرفی عرضه می‌کنند تا شرکت‌های B2B، می‌توانند از خدمات بهترین کارمندان مستعد استفاده کنند و هم‌زمان هزینه‌های خود را کاهش دهند. به‌علاوه شرکت‌ها قادر خواهند بود پروسه‌های دیجیتال جدیدی را به کار بگیرند که انتظارات آن‌ها را با سرعت بیشتری برآورده و خدمات بهتری ارائه می‌کند. آیا شما هم می‌توانید راهی برای بهره‌گیری از این فرصت جدید پیدا کنید؟

با توجه به اینکه مرسدس‌بنز در زمینه طراحی و تولید خودروهای کروک تجربه زیاد و کارنامه‌ی درخشانی دارد؛ انتخاب ۵ مورد از بهترین‌های این مجموعه کار ساده‌ای به نظر نمی‌آید. به هر حال کارشناسان مرسدس‌بنز فهرستی از این کلکسیون تهیه کرده‌اند که در ادامه نگاهی به هر کدام میاندازیم.

۵ - مرسدس‌بنز AMG GT C رودستر 

این خودرو به‌عنوان پنجمین خودروی برتر کروک مرسدس بنز انتخاب شده؛ چراکه مجهز پیشرانه بی‌توربو ۴.۰ لیتری V8 با قدرت ۵۵۰ اسب‌بخار (۴۱۰ کیلووات) است که برای جهش از حالت سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت فقط به ۳.۵ ثانیه زمان احتیاج دارد. مدل سال ۲۰۱۸ این رودستر به کمک سیستم انتقال ۷ سرعته DCT قدرت پیشرانه را به چرخ‌های عقب منتقل می‌کند و بیشینه سرعت ۳۱۶ کیلومتر بر ساعت را فراهم می‌کند. مرسدس‌بنز AMG GT C وزنی برابر با ۱۶۶۰ کیلوگرم دارد و با ظرفیت دو سرنشین، برچسب قیمت پایه ۱۵۷ هزار دلار بر آن زده شده است.

۴ - مرسدس‌بنز 280 SE کابریولت 3.5

چهارمین خودروی فهرست بهترین‌های کروک مرسدس‌بنز که با پیشرانه‌ی ۳.۵ لیتری V8 و ۲۰۰ اسب‌بخار خود به سرعتی برابر با ۲۱۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسید. این خودرو با داشبورد چوبی و شیشه‌های برقی یکی از لوکس‌ترین کابریولت‌های زمان خودش بود. در تصاویر بالا مدل سال ۱۹۷۱ این رودستر/کابریولت کلاسیک را می‌بینید که در کلکسیون نمایشی ALL TIME STARS آماده فروش شده است. این مدل که W111 هم نامیده می‌شود، به کمک پیشرانه ۸ سیلندر و سیستم انتقال قدرت ۴ سرعته اتوماتیک به سرعت ۲۰۵ کیلومتر بر ساعت می‌رسد.

۳ - مرسدس‌بنز کابریولت کلاس S کوپه

این کلاس را می‌توان به‌عنوان جایگزین خودروی کابریولت 3.5 توصیف کرد. مدل‌های کابریولت کلاس S با شعار «تجمل نوآورانه در قلب طراحی بدنه‌ی هیجان‌انگیز» از سوی برند آلمانی، عرضه می‌شوند. در تصویر، مرسدس‌بنز AMG S65 کابریولت سال ۲۰۱۷ را می‌بینیم که از پیشرانه ۶ لیتری توئین توربوشارژ V12 قدرت می‌گیرد تا ۶۲۱ اسب‌بخار قدرت و ۱۰۰۰ نیوتن متر گشتاور فراهم کند. به این ترتیب خودرو در ۴.۱ ثانیه به ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد و در ادامه بیشینه سرعت ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت خواهد داشت. پایه قیمت AMG S65 کابریولت، در حدود ۲۵۵ هزار دلار است.

2 - مرسدس‌بنز میباخ 6 کابریولت مفهومی

دومین شاهکار در فهرست بهترین‌های کروک تعجب‌برانگیز است؛ چرا که برند آلمانی یک کانسپت را برگزیده است. این کابریولت توسط شرکت سازنده با جمله‌ی «خودروی خیالی آینده» توصیف می‌شود. جالب است که در ویدیوی منتشرشده، گوینده سؤال می‌کند که این قایق مسابقه‌ای، هواپیما است یا خودرو؟

میباخ 6 کابریولت که طرحی افسانه‌ای دارد به کمک ۴ پیشرانه برقی برای هر کدام از چرخ‌ها، قدرت ترکیبی ۷۵۰ اسب‌بخار (۵۵۰ کیلووات) تولید می‌کند،. باتری پک آن تنها با یک مرتبه شارژ مسافتی در حدود ۳۲۲ کیلومتر طی خواهد کرد. 

1 - مرسدس بنز 300 SL رودستر

اولین نماینده فهرست بهترین‌ها نه‌تنها زیباترین رودستر کروک طراحی‌شده توسط مرسدس‌بنز بلکه اولین خودروی دنیا است که با پیشرانه انژکتوری ساخته شد. به‌زودی نسخه‌ای از این مدل کلاسیک در فلوریدا به حراج گذاشته می‌شود که پیش از این در زومیت به معرفی آن پرداختیم.

شرکت آلمانی بوش سنسورتک از واحد ۶ محوره‌ی اندازه‌گیری اینرسی (IMU) جدیدی در رویداد Electronica China رونمایی کرد که قرار است در سخت‌افزار مربوط به فناوری‌های واقعیت مجازی و واقعیت افزوده به‌ کار رود. واحد اندازه‌گیری اینرسی BMI085 بوش با هدف ایجاد تجربه‌ی واقع‌گرایانه‌تری در قالب محصولی کامپکت‌تر توسعه‌ داده شده است؛ آلمانی‌ها برای رسیدن به این هدف، یک سنسور شتاب ۱۶ بیتی و ۳ محوره‌ی MEMS و یک ژیروسکوپ ۱۶ بیتی و ۳ محوره‌ی MEMS را در مکعبی با ابعاد ۰.۹۵ × ۴.۵ × ۳ میلی‌متر مکعب جا داده‌اند.

بوش مدعی است که واحد IMU جدید این شرکت، با تأخیر حداکثری ۳ میلی‌ثانیه‌ای کار می‌کند و ژیروسکوپ حلقه‌بسته‌ی آن در کنار شتاب‌سنجی با نویز بسیار پایین، سیستم فوق‌العاده پایداری را به‌ وجود آورده است. مهم‌ترین ویژگی IMU جدید، سازگاری آن با ابزار پیشین بوش با مدل BMI055 است که امکان یکپارچه‌سازی «پین به‌ازای پین» با سادگی هرچه‌ بیش‌تر فراهم می‌کند. محصول جدید آلمانی‌ها علاوه بر پیشرفت‌های یادشده، دارای پایداری دمایی بیشتری است که به نوبه‌ی خود، به‌ حفظ دقت اجزای مختلف کمک می‌کند.

هدف از ارائه‌ی حسگر جدید کمک به توسعه‌دهندگان و مهندسان سخت‌افزار برای شروع به حل مشکلاتی مانند حس ناخوشایند حرکت (Motion Sickness) و غوطه‌وری هنگام استفاده از هدست‌ واقعیت مجازی است که اغلب بر اثر وجود وقفه بین حرکت سر و واکنش تصویر صفحه‌نمایش به وجود می‌آید. این حس ناخوشایند و سایر تبعات ناشی از آن در حال حاضر اصلی‌ترین مشکل در صنعت هدست‌ واقیت مجازی و واقعیت افزوده محسوب می‌شود. هر دوی این فناوری‌ها به‌ همراه واقعیت ترکیبی، دارای پتانسیل بالایی هستند تا صنعت ابزارهای پوشیدنی را به سمت جلو حرکت دهند و تغییری اساسی در رابط کاربری بسیاری از اپلیکیشن‌ها و رسانه‌ها ایجاد کنند.

علاوه بر موارد یادشده، فناوری واقعیت مجازی در ترکیب با هوش مصنوعی، تأثیر زیادی بر زندگی روزمره‌ی کارکنان و کارمندان در بسیاری از حرفه‌ها دارد؛ با این حال، از آنجایی که در حال حاضر کاربران ناچار هستند برای جلوگیری از ایجاد مشکلات و بیماری‌های فیزیکی، در بازه‌های زمانی منظم از این هدست‌ها استفاده کنند، این فناوری تاکنون نتواسته جایگاه مورد نظر را در بازار کسب کند و در حال حاضر بخش عمده‌ای از کاربرد‌های احتمالی آن، به‌طور کامل تجربه نشده‌اند.

شرکت بوش بهترین زمان را برای معرفی واحد اندازه‌گیری اینرسی BMI085 انتخاب کرده است، این ابزار ظاهرا تا ماه می در اختیار توزیع‌کنندگان قطعات الکترونیک قرار خواهد گرفت؛ درست همان زمانی که پیش‌بینی می‌شود گوگل نمایشگر جدید و بسیار باکیفیتی برای هدست‌ واقعیت مجازی عرضه کند. بدین ترتیب تولیدکنندگان و توسعه‌دهندگان می‌توانند در نسل بعدی هدست‌های خود از هردو فناوری بهره‌مند شوند.

سامسونگ به‌تازگی گوشی‌های پرچم‌دار گلکسی اس 9 و گلکسی اس 9 پلاس را به‌صورت رسمی وارد بازار کرده است؛ نسخه‌ی «پلاس» مانند گلکسی نوت ۸ از دوربین دوگانه بهره می‌برد و انتخاب بسیار مناسبی برای علاقه‌مندان به عکاسی محسوب می‎شود؛ بااین‌حال برخی منتظر عرضه‌ی پرچم‌دار دیگر سامسونگ از سری گلکسی نوت هستند که قلم S-Pen نیز دارد و احتمالا به نمایشگر بزرگ‌تری مجهز شده باشد.

به دنبال رونمایی از جانشین گلکسی اس ۸ و گلکسی اس ۸ پلاس، به‌ نظر می‌رسد که سامسونگ برای تکمیل توسعه و طراحی فبلت جدید سری گلکسی نوت آماده می‌شود. نام تجاری «نوت ۹» توسط سامسونگ در تاریخ ۱۲ مارس در کلمبیا به ثبت رسیده است که مشخصا به جدیدترین عضو از سری گلکسی نوت اشاره دارد.

در حال‌ حاضر هیچ اطلاعاتی از مشخصات سخت‌افزاری فبلت جدید سامسونگ به دست نیامده است و نمی‌دانیم گلکسی نوت 9 چه قابلیت‌هایی ارائه خواهد داد یا شرکت سازنده، چه قابلیت‌هایی برای آن درنظر گرفته است که باعث تمایز این مدل از نسل قبل می‌شود؛ بااین‌حال مرز بین سری گوشی‌های گلکسی نوت و گلکسی اس با رونمایی از گلکسی اس ۹ و گلکسی اس ۹ پلاس بسیار کم‌رنگ شده است؛ به‌طوری‌که می‌توان جانشین گلکسی اس ۸ پلاس را نسخه‌ای از گلکسی نوت ۸ محسوب کرد که دوربین قدرت‌مندتری دارد و البته فاقد قلم S-Pen است.

خبرگزاری The Investor مدتی پیش اعلام کرد که گلکسی نوت ۹ اولین گوشی سامسونگ با تراشه‌ی هوش مصنوعی برای ارائه‌ی قابلیت‌های مبتنی بر یادگیری ماشین محسوب خواهد شد. البته مشخص نیست این موضوع تا چه اندازه صحت داشته باشد؛ زیرا سامسونگ هیچ واکنشی به این شایعه نشان نداده است. انتظار داریم فبلت پرچم‌دار بعدی سامسونگ به نمایشگر حداقل ۶.۳ اینچی با رزولوشن ۱۴۴۰ در ۲۹۶۰ پیکسل از نوع سوپر امولد مجهز شده باشد؛ احتمالاً تغییراتی در پنل صفحه‌نمایش نوت ۹ اعمال خواهد شد تا روشنایی نمایشگر بالاتر از پرچم‌داران گلکسی اس ۹ سامسونگ باشد. تراشه‌ی اکسینوس ۹۸۱۰ یا اسنپدراگون ۸۴۵ کوالکام، قدرت پردازشی جدیدترین عضو سری گلکسی نوت را تأمین خواهد کرد و ۶ گیگابایت رم نیز برای این مدل در نظر گرفته می‌شود.

انتظار می‌رود فبلت جدید سامسونگ در زمینه‌ی عکاسی، شباهت‌های چشمگیری به گلکسی اس ۹ پلاس داشته باشد؛ احتمالاً این مدل به دوربین دوگانه مجهز خواهد بود و قابلیت عکاسی با فوکوس زنده (عکاسی با افکت بوکه) یا حتی AR Emoji (جان بخشیدن به اموجی‌ها) ارائه می‌دهد. در حال حاضر اطلاعاتی از سنسورهای دوربین گلکسی نوت ۹ ارائه نشده است؛ اما وب‌سایت SlashGear مدتی پیش اعلام کرد که نوت ۹ مانند جانشین گلکسی اس ۸ پلاس از دوربین دوگانه ۱۲ مگاپیکسلی (سنسوری با لنز واید و سنسوری با لنز تله‌فوتو) بهره می‌گیرد. البته نحوه‌ی چینش دوربین‌ دوگانه در قاب پشتی، هنوز مشخص نیست. 

فبلت گلکسی نوت ۹ احتمالاً در تابستان آینده به‌صورت رسمی توسط سامسونگ معرفی خواهد شد؛ این گوشی اکنون با اسم‌رمز Crown توسعه می‌یابد. 

دانشمندان در مقاله‌ای در Nature Communications، هشدار می‌دهند تا زمانی که از بین بردن جنگل‌های مناطق گرمسیری متوقف نشود، میانگین دمای جهانی می‌تواند ۰.۸ درجه سانتی‌گراد افزایش یابد. حتی با تلاش‌های دیگر در جهت کاهش تولید گازهای حاصل از سوخت‌های فسیلی بنا به عقیده‌ی پائولو آرتاکسو، استاد دانشگاه فیزیک دانشگاه سائو پائولو (IF-USP):

اگر ما با سرعت کنونی به‌ سمت تخریب جنگل پیش برویم (حدود هفت هزار کیلومتر مربع در سال در جنگل‌های آمازون)، در سه تا چهار دهه، به خسارت تجمعی عظیمی برخورد خواهیم کرد. این امر گرم شدن کره‌ی زمین را بدون در نظر گرفتن تمام تلاش‌های دیگر برای کاهش گازهای گلخانه‌ای، سرعت خواهد بخشید.

این گروه علمی بعد از تعریف یک مدل از شرایط کنونی اتمسفر زمین، با استفاده از شبیه‌سازی کامپیوتری که در آن از یک مدل عددی اتمسفر ارائه‌شده توسط سازمان ملی هواشناسی بریتانیا (Met Office) به این نتایج رسید. مدل شامل عوامل هواشناسی نظیر ذرات معلق در هوا، ترکیبات آلی فرار (Volatile Organic Compounds :VOCs) حاصل از فعالیت‌های بشر، ترکیبات آلی فرار حاصل از طبیعت (بیوژنیک)، اوزون، کربن دی‌اکسید، متان و دیگر مواردی بود که سطح آلبدو در آن‌ها دمای جهانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. آلبدو (Albedo) یک سنجه از درصد بازتاب نور از سطح یک جسم است. اثر آلبدو در مورد زمین، معیاری از مقدار انرژی خورشیدی بازتاب‌شده‌ از زمین است. مقدار تابش جذب‌شده بر اساس نوع سطح تغییر می‌کند.

این کار توسط کاترین اسکات، پژوهشگر دانشگاه لیدز (بریتانیا) بر اساس سال‌ها تجزیه‌و‌تحلیل و بررسی عملکرد جنگل‌های گرمسیری و معتدل، گازهای انتشاریافته از گیاهان و بررسی تأثیر آن‌ها بر تنظیمات آب و هوایی انجام شده است. آرتاکسو می‌گوید:

پس از تصحیح مدل تعریف شرایط کنونی اتمسفر زمین و افزایش دمای از سال ۱۸۵۰، ما یک شبیه‌سازی انجام دادیم که در آن همان سناریو حفظ شده بود ولی تمام جنگل‌ها حذف شده بودند. نتیجه افزایش معنی دار ۰.۸ درجه سانتی‌گراد در میانگین دما بود. به عبارت دیگر اگر اکنون هیچ جنگلی روی این سیاره وجود نداشته باشد، دما یک درجه بالاتر خواهد بود. این مطالعه همچنین نشان داد که اختلاف مشاهده‌شده در شبیه‌سازی‌ها عمدتا ناشی از انتشار مواد آلی فرار بیوژنیک از جنگل‌های گرمسیری است. زمانی که این مواد آلی فرار بیوژنیک اکسید می‌شوند، به سمت بالا می‌روند و ذراتی ایجاد می‌کنند که با منعکس کردن بخشی از تابش‌های خورشیدی، هوا را خنک می‌کنند. از بین رفتن جنگل‌ها به معنای عدم وجود مواد آلی فرار بیوژنیک و حذف تأثیر خنک‌کنندگی آن‌ها و در نتیجه گرم‌تر شدن هوا است. این مسئله در مدل‌سازی‌های مطالعات قبلی در نظر گرفته نشده بود.

جنگل‌های مناطق معتدله مواد آلی فرار متفاوتی تولید می‌کنند که دارای ظرفیت کمتری برای تولید این ذرات خنک‌کننده هستند. پوشش جنگلی تقریبا یک‌سوم از سطح خشکی کره زمین را می‌پوشاند؛ این مقدار بسیار کمتر از وسعت مناطق جنگلی است که تا قبل از آغاز دخالت های بشر روی سطح زمین وجود داشته است. بخش‌های زیادی از جنگل‌ها در اروپا، آسیا، آفریقا و آمریکا از بین رفته‌اند. آرتاکسو می‌گوید:

این مقاله به تأثیر مستقیم و فوری آتش‌سوزی جنگل، مانند انتشار کربن سیاه (کربن سیاه در نتیجه‌ی احتراق ناقص سوخت‌های فسیلی و سوخت‌های زیستی ایجاد می‌شود و علاوه بر تأثیر مستقیمی که روی سلامت انسان دارد، با جذب نور خورشید سبب گرم شدن جو زمین می‌شود)، نپرداخته است؛ تأثیر آنی افزایش دما، وجود دارد؛ ولی فقط برای چند هفته می‌ماند و پایدار نیست. این مقاله درباره‌ی تأثیرات بلندمدت پوشش جنگلی روی تغییرات دمایی است.

جنگل‌زدایی قطعا روی مقدار ذرات معلق موجود در هوا و اوزون تأثیر می‌گذارد و کل تعادل تابشی اتمسفر را تغییر می‌دهد. مطالعه‌ی اخیر باز هم ضرورت حفظ پوشش جنگلی جهانی را نشان می‌دهد. ضروری است که نه‌تنها تخریب جنگل‌ها را متوقف کنیم؛ بلکه برای مناطق گرمسیری، به فکر وسعت دادن به پوشش جنگلی باشیم. در غیر این صورت تلاش برای کاهش گازهای گلخانه‌ای حاصل از سوخت‌های فسیلی تغییری چندانی در شرایط به‌وجود نخواهد آورد.