بسیاری از فعالان بخش فروش از ایمیل‌ برای جذب مشتری‌های احتمالی کسب‌وکارشان استفاده می‌کنند؛ اما در بسیاری از مواقع این ایمیل‌ها خوانده نمی‌شوند یا تأثیر لازم را بر مخاطب نمی‌گذارند. عموما در چنین مواقعی فرد تصور می‌کند ایمیل را به‌درستی ارسال کرده است. اما آیا واقعا این‌گونه است؟ مطلب پیش رو به این  سؤال پاسخ خواهد داد.

مشتری‌های احتمالی شما عموما افرادی به‌شدت درگیر و مشغول هستند؛ به‌طوری که ممکن است در زمان بررسی ایمیل‌ شما با چندین ایمیل دیگر روبه‌رو شوند. ایمیل شما باید به‌گونه‌ای باشد که از ایمیل‌هایی که شانس خوانده شدن ندارند، متمایز شود. اشتباهات ذکرشده ممکن است از هر فروشنده‌ای با هر سطحی سر بزند. بنابراین شناخت آن‌ها بسیار مفید خواهد بود.

۱. ایمیل‌های طولانی

ایمیل‌ جذب مشتری برای توضیح‌های طولانی و خسته‌کننده در مورد سرویس و محصول نیست. مشتری‌های شما آن‌قدر حوصله و وقت ندارند که ایمیل‌های طولانی یک غریبه را بخوانند. هدف اصلی شما از این ایمیل‌ها گرفتن بازخورد و پاسخ از مشتری است، این کار با چهار یا پنج جمله نیز امکان‌پذیر است.

۲. القاء این که فروشنده هستید

یکی از مطمئن‌ترین راه‌ها برای این‌که ایمیل شما توسط فرد مقابل حذف شود، این است که به او القاء کنید یک فروشنده لجوج هستید. شاید پیش خود فکر کنید رفتار و گفتار شما تأثیرگذار و هوشمندانه است؛ اما آنچه به مخاطب القا می‌شود، رسمی و خشک بودن شما خواهد بود. ایمیل خود را طوری بنویسید که گویی در حال انجام یک مکالمه ساده با دوست خود هستید. از عبارات و واژه‌های نامفهوم استفاده نکنید؛ زیرا این کار منجر به نادیده گرفته شدن پیام شما خواهد شد. در چنین شرایطی هرچه ساده‌تر رفتار کنید، شانس بیشتری برای دریافت پاسخ خواهید داشت.

۳. ایمیل‌های یکسان برای مشتری‌ها

ارسال ایمیل یکسان برای تمام مشتریان احتمالی‌، راه مناسبی برای صرفه‌جویی در زمان نیست. احتمال پاک شدن ایمیلی با چارچوب استاندارد و تکراری بسیار بیشتر از ایمیل‌های شخصی‌سازی‌شده است. در ایمیل‌های خود ذکر جزئیاتی مانند نام کوچک دریافت‌کننده و نام شرکت را هرگز فراموش نکنید؛ زیرا همین موارد ساده احترام و آگاهی شما نسبت به خریدار احتمالی را نشان می‌دهد.

۴. نادیده گرفتن چیزهایی که ارزشمندی مخاطب را نشان می‌دهند

هدیه دادن چیزهایی ساده مانند کتاب الکترونیکی، تقویم آنلاین و مقاله مرتبط با کسب‌وکار علاوه بر نشان دادن اهمیت مشتری برای شما، شانس ادامه ارتباط را نیز افزایش می‌دهد. رعایت این موارد، ارزشمند‌تر شدن شما را در نزد مشتری به همراه دارد. این تلاش‌های اضافه برای جلب نظر مشتری در فضای رقابتی کسب‌وکارها لازم به نظر می‌رسد.

۵. فراموش کردن راه‌های ادامه ارتباط

هیچ‌گاه ایمیل خود را با یک جمله و عبارت ساده تمام نکنید. استفاده از سؤال‌های ساده و مناسب در پایان ایمیل‌های جذب مشتری باعث افزایش شانس شما خواهد شد. سؤالاتی در مورد مفید بودن محصول یا درخواست آدرس برای ارسال محصول یا هدیه، سؤالات مناسبی برای ترغیب مخاطب به ادامه ارتباط هستند.

احتمالا شما نیز مرتکب یک یا چند مورد از این اشتباهات شده‌اید. هر یک از موارد ذکرشده برای بی‌پاسخ ماندن ایمیل‌های ارسالی شما کافی است.

منجمان در بیابان آتاکامای شیلی نشانه‌هایی از کهکشانی بسیار دور در فضا یافته‌اند که در ابر هیدروژنی قرار دارد و شبیه به کهکشان راه شیری است.

محقق دانشگاه گلاسگو موفق به ساخت یک پوست مصنوعی شد که می‌تواند به پروتز حس لامسه بدهد و با استفاده از نور شارژ شود.

محققان دریافتند هندی‌ها بعد از ژاپنی‌ها با متوسط 6.55 ساعت خواب، کم‌خواب‌ترین افراد در جهان هستند.

فناوری‌های پوشیدنی با سرعتی چشمگیر بازار را احاطه کرده و محبوبیت زیادی بین افراد پیدا کرده‌اند.

سرانجام اولین بررسی‌ از ابرخودروی بوگاتی شیرون منتشر شد و حالا می‌توان اطلاعات بیشتری از این هیولا به دست آورد. از آنجایی‌ که بوگاتی سعی داشت جایگزینی برازنده برای ویرون بسازد، باید گفت در این راه کاملاً موفق بوده است.

پیشرانه‌ی کواد توربو و ۱۶ سیلندر W شکل شیرون، ۸ لیتر حجم دارد و می‌تواند ۱۴۷۹ اسب بخار قدرت تولید کند. حداکثر گشتاور تولیدی این ابرخودرو ۱۶۰۰ نیوتون متر در دور ۲۰۰۰ است. یک جعبه‌دنده‌ی ۷ سرعته دو کلاچه وظیفه‌ی انتقال این قدرت عظیم از موتور به هر چهار چرخ خودرو را بر عهده دارد.

بر اساس برآوردهای بوگاتی، این خودرو می‌تواند در ۲.۵ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد. حداکثر سرعت در نظر گرفته‌شده برای شیرون ۴۲۰ کیلومتر بر ساعت است. عامل محدودکننده‌ی شیرون در این سرعت تایرهای آن است. از این‌رو، بوگاتی دقیقاً نمی‌داند حداکثر سرعت عملی شیرون چقدر خواهد بود؛ اما این عدد نیز در سال آینده مشخص خواهد شد.

یک ویدئوی کوتاه، سرعت‌سنج آنالوگ شیرون در طول ثبت شتاب صفر تا ۳۲۰ کیلومتر را نشان می‌دهد. در این ویدئو می‌توان به عقربه‌ی سرعت‌سنج شیرون دقت کرد که چگونه از حالت سکون کامل به حرکت درمی‌آید. به‌جرئت می‌توان گفت کمتر خودرویی قادر به رقابت با این هیولای ۱۵۰۰ اسب بخار است.

طبق ادعای Drivetribe که وظیفه‌ی انجام این بررسی را بر عهده داشته، بوگاتی سریع‌تر از آن چیزی است که در ویدئو نشان داده می‌شود. سطح محل آزمایش خیلی خوب نبود و چرخ‌های خودرو در آغاز حرکت به‌سختی به گردش درآمد؛ با این‌ وجود، نشستن در پشت خودرویی که می‌تواند ظرف مدت ۱۶ ثانیه از حالت سکون به سرعت ۳۲۰ کیلومتر بر ساعت برسد، واقعاً هیجان‌انگیز و دلهره‌آور است.

دانلود لینک ویدئو با کیفیت 1080P | 720P | 360P

در جنوبی‌ترین نقطه‌ی سیاره‌ی مریخ، منطقه‌ای به نام «تارسیس» وجود دارد که سه آتشفشان بزرگ مریخ نیز در این ناحیه هستند. یکی از این آتشفشان‌های بزرگ، آرسیا مونز (کوه آرسیا) است که ده‌ها میلیون سال پیش خاموش شده است. تا به امروز، سرگذشت این کوه آتشفشانی در هاله‌ای از ابهام قرار داشت؛ اما به لطف یک مدل کامپیوتری جدید، دانشمندان بالاخره به تاریخ دقیق توقف فوران گدازه از آرسیا مونز پی بردند.

با توجه به این مدل کامپیوتری جدید، فعالیت آتشفشانی در آرسیا مونز حدود ۵۰ میلیون سال پیش متوقف شده است و درست در همان زمان، سیاره‌ی زمین رویداد انقراض کرتاسه-پالئوژن را تجربه کرد و در جریان این انقراض بزرگ، متأسفانه سیاره‌ی آبی سه‌چهارم حیوانات و گیاهان خود را از دست داد و در همین دوران، دایناسورهایی که زمانی فرمانروای زمین بودند، برای همیشه منقرض شدند. روز دوشنبه‌ی هفته گذشته، دکترجیکوب ریچاردسون، پژوهشگر ارشد ناسا در مرکز پروازهای فضایی گودارد، در جریان چهل‌ و‌ هشتمین نشست علوم سیاره‌ای و اقماری که در وودلند تگزاس برگزار شد، نتایج یافته‌های خود را برای دانشمندان حاضر در این نشست تشریح کرد. وی در این خصوص گفت:

ما تخمین زده‌ایم که اوج فعالیت آتشفشانی آرسیا مونز، چیزی در حدود ۱۵۰ میلیون سال پیش بوده است؛ یعنی در همان زمانی که سیاره‌ی زمین در اواخر دوره‌ی ژوراسیک قرار داشت. لحظه‌ی خاموشی این آتشفشان نیز تقریباً با انقراض دایناسورها روی زمین هم‌زمان بوده است. بر اساس برآوردهایی که داشتیم، می‌توانیم بگوییم که یک تا دو خروجی آتشفشانی در این کوه، تا ۵۰ میلیون سال پیش فعالیت داشته‌اند و این از نظر زمین‌شناسی، زمان زیادی نیست.

ریچاردسون به همراه چند تن از افراد گروه خود، موفق شده‌اند ۲۹ خروجی آتشفشانی را روی آرسیا مونز شناسایی کنند. این خروجی‌ها همگی در دهانه‌ی کوه قرار گرفته‌اند. دهانه‌های آتشفشانی هنگامی شکل می‌گیرند که در اثر تجمع گدازه در قسمت بالایی، به علت وزن خود فرو می‌ریزند. دهانه‌ی آرسیا مونز به حدی بزرگ است که می‌تواند تمام آب دریاچه‌ی هِرن را در خود جای دهد؛ دانشمندان عرض این دهانه را ۱۱۰ کیلومتر تخمین زده‌اند.

دانشمندان برای تخمین زمان آخرین فعالیت آتشفشانی آرسیا مونز، از تصاویری با رزولوشن بالا که توسط دوربین مدارگرد شناسایی مریخ ناسا تهیه شده‌اند، استفاده کردند تا از گدازه‌ای که پیش‌تر از این ۲۹ خروجی به بیرون راه یافته است، نقشه‌برداری کنند. تعدادی از دهانه‌های اطراف این آتشفشان به دانشمندان کمک کردند تا به زمان فوران این گدازه‌ها پی ببرند. با ترکیب داده‌های به‌دست‌آمده، پژوهشگران تخمین زدند که آخرین فوران آتشفشانی در این کوه، چیزی در حدود ۱۰ تا ۹۰ میلیون سال پیش اتفاق افتاده است و قدیمی‌ترین گدازه‌ها نیز ۲۰۰ میلیون سال پیش فوران کرده‌اند.

جیکوب ریچاردسون بر این باور است که آرسیا مونز در زمان اوج فعالیت خود، هر ۱ تا ۳ میلیون سال یک فوران بزرگ داشته و این در حالی است که کوه‌های آتشفشانی زمین هر ۱۰ هزار سال یک‌بار، فعالیت‌های بزرگ را تجربه می‌کنند.

شما در مورد آتشفشان‌های مریخی چه فکر می‌کنید؟

دانشمندان به‌تازگی حلقه‌ی بسیار بزرگی از کهکشان‌ها را کشف کرده‌اند که ۱۰ میلیون سال نوری عرض دارد و با سرعت سرسام‌آوری از کهکشان راه شیری دور می‌شود و مدل‌های فیزیکی کنونی ما نمی‌توانند آن را توضیح دهند. دانشمندان می‌گویند ساختار این حلقه با سرعت بالایی در حال گسترش است و سرعت آن همانند یک مه‌بانگ کوچک است! دانشمندان می‌گویند این حلقه از کهکشان‌ها تنها در صورتی می‌توانند شکل گرفته باشد که در گذشته‌ای دور، کهکشان راه شیری و اندرومدا آن‌قدر به یکدیگر نزدیک شده باشند که امکان برخورد آن‌ها وجود داشته باشد؛ اما برخوردی نداشته‌اند و تنها موادی از آن‌ها پراکنده شده و باعث شکل‌گیری این کهکشان‌ها شده است. تناقضی بزرگ! اصلاً چنین چیزی امکان ندارد، امکان دارد؟

مشکل این‌جا است که این دیدگاه با شرایطی که در نظریه‌ی گرانش آلبرت اینشتین پیش‌بینی شده، کاملاً در تناقض است. یکی از اعضای این گروه کاشف، به نام هُنگ‌شِنگ ژائو از دانشگاه سنت اندروز اسکاتلند در این خصوص می‌گوید:

اگر نظریه‌ی گرانش اینشتین درست باشد، کهکشان ما هیچ‌گاه آن‌قدر به اندرومدا نزدیک نبوده است که جاذبه‌‌ی آن‌ها باعث پراکنده شدن مواد شود و این کهکشان‌های جدید به‌وجود آیند.

ژائو به همراه چند تن از افراد گروه خود، روی چگونگی حرکت این حلقه از کهکشان‌ها در گروه محلی (گروهی تشکیل‌شده از دست‌ کم ۵۴ کهکشان کوچک و بزرگ که دو کهکشان راه شیری و اندرومدا، بزرگ‌ترین آن‌ها هستند) تحقیق می‌کنند. کهکشان راه شیری در حال حاضر ۲.۵ میلیون سال نوری از کهکشان اندرومدا فاصله دارد؛ اما این کهکشان همسایه، با سرعت ۴۰۲,۳۳۶ کیلومتر بر ساعت به کهکشان راه شیری نزدیک می‌شود. طبق نظریه‌ی نسبیت اینشتین، ستاره‌شناسان پیش‌بینی کرده‌اند که ۳ میلیارد و ۷۵۰ میلیون سال آینده، دو کهکشان راه شیری و اندرومدا با یکدیگر برخورد می‌کنند و چند میلیارد سال پس از آن برخورد، این دو کهکشان با یکدیگر ترکیب می‌شوند و کهکشان جدیدی با ناممیلکدرومدا یا میلکدومدا شکل می‌دهند؛ اما آیا این دو کهکشان در گذشته‌های دور، تا مرز برخورد با یکدیگر پیش رفته‌اند؟

در سال ۲۰۱۳، ژائو به همراه تعدادی از دانشجویان خود، اعلام کردند که احتمالاً چیزی در حدود ۷ الی ۱۱ میلیارد سال پیش، دو کهکشان راه شیری و اندرومدا بیش از اندازه به یکدیگر نزدیک بوده‌اند و گرانش وحشتناک آن‌ها، موج سونامی‌مانندی در فضا به‌وجود آورده و باعث شده است کهکشان‌های کوچک‌تر در موقعیت‌هایی قرار بگیرند که امروزه می‌بینیم. در این تصویر نیز می‌توان دو کهکشان مارپیچی NGC 5426 و NGC 5427 را مشاهده کرد که تا آستانه‌ی برخورد با یکدیگر پیش رفته‌اند.

این پژوهشگران پا را فراتر گذاشته‌اند و می‌گویند سرعت فعلی حلقه‌ی کهکشانی کشف‌شده، فاصله‌ی کم اندرومدا و راه شیری در گذشته‌ی دور را تأیید می‌کند؛ آن‌ها با سرعت بسیار زیادی از ما دور می‌شوند و مدل‌های فیزیکی کنونی ما توضیحی برای آن‌ها ندارند. این پژوهشگران، در قسمت جمع‌بندی مقاله‌ی خود چنین نوشته‌اند:

سرعت شعاعی برخی از کهکشان‌های موجود در گروه محلی، به طرز عجیبی بالا است و این سرعت باید توسط نیرویی عظیم به‌وجود آمده باشد که متأسفانه مدل‌های ما نمی‌توانند توضیحی قانع‌کننده برای آن ارائه دهند.

البته مسئله به این‌جا ختم نمی‌شود؛ این پژوهشگران می‌گویند برخی از کهکشان‌های گروه محلی، به همراه اندرومدا و راه شیری در یک صفحه از جهان قرار گرفته‌اند و این نمی‌تواند تصادفی باشد. یکی از این پژوهشگران به نام ایندرانی بانیک در این خصوص می‌گوید:

این توزیع حلقه‌مانند از کهکشان‌ها بسیار عجیب است. بگذارید یک مثال ساده بزنم تا بتوانید رفتار آن‌ها و همچنین چگونگی دور شدن آن‌ها از ما را درک کنید. فرض کنید یک چتر دارید که روی آن قطراتی از آب وجود دارد. شما دسته‌ی چتر را می‌چرخانید و بعد مشاهده می‌کنید که قطرات آب به همراه چرخش چتر به اطراف پرتاب می‌شوند. این درست همان اتفاقی است که برای این کهکشان‌های حلقه‌مانند رخ می‌دهد و ما نمی‌توانیم آن نیروی پرتاب‌کننده را توضیح دهیم.

از نظر ما، احتمال این‌که این کهکشان‌ها به‌صورت تصادفی به هنگام رصد در یک صفحه قرار گرفته باشند، ۱ در ۶۴۰ است. من منشأ این کهکشان‌ها را دنبال کردم و دریافتم که ریشه‌ی آن‌ها، به وقوع یک رویداد پر نیرو باز‌می‌گردد، یعنی زمانی که سن عالم، نصف میزان کنونی بود.

مشکل این دیدگاه در این‌جا است که هیچ نظریه‌ای، حتی نظریه‌ی نسبیت اینشتین، نمی‌تواند علت سرعت این کهکشان‌ها را توضیح دهد. مشکل دیگر این است که افراد گروه بیان می‌کنند که وجود این کهکشان‌ها به دلیل این است که اندرومدا و راه شیری میلیاردها سال پیش تا مرز برخورد با یکدیگر پیش رفته‌اند و این با دانسته‌های ما در تناقض است؛ یعنی امکان ندارد چنین چیزی رخ داده باشد. دلیل مخالفت مدل‌های کنونی ما با رخ دادن این اتفاق، ماده‌ی تاریک است. ماده‌ی تاریک به‌عنوان یکی از بحث‌برانگیزترین بخش‌های نظریه‌ی نسبیت اینشتین، با برخورد احتمالی کهکشان‌های راه شیری و اندرومدا در گذشته مخالفت می‌کند.

نظریه‌ی نسبیت اینشتین یکی از نظریه‌هایی است که سعی دارد رفتار جهان را پیش‌بینی کند؛ اما نسبیت و سایر نظریه‌ها، تا زمانی که ماده‌ی تاریک را وارد ماجرا نکنیم، نمی‌توانند برخی از نیروهای گرانشی را توضیح دهند. گفته می‌شود حدود ۸۰ درصد از جرم عالم را ماده‌ی تاریک تشکیل داده است؛ با این وجود ما هنوز نتوانسته‌ایم به‌صورت مستقیم این گونه‌ی خارق‌العاده از ماده را مشاهده کنیم و دلیل آن، عدم تلاش ما برای مشاهده نیست. اخیراً دولت ایالات متحده، ۱۰ میلیون دلار بودجه در اختیار دانشمندان گذاشت تا بتوانند با انجام آزمایش‌هایی خاص، نشانه‌هایی از ماده‌ی تاریک بیابند؛ اما متأسفانه پس از یک جستجوی ۲۰ ماهه، آن‌ها موفق به یافتن چیز خاصی نشدند.

بدون در نظر گرفتن تأثیرات ماده‌ی تاریک در جهان، ما نمی‌توانیم دلیل خم شدن نور به هنگام حرکت در فضا و همچنین دلیل چرخش عجیب برخی کهکشان‌ها را توضیح دهیم؛ شاید ما علاقه داریم که باور کنیم چنین ماده‌ای وجود دارد، شاید هم واقعاً وجود دارد.

با توجه به گفته‌های ژائو و همکارانش، ما برای توضیح سرعت بالای این حلقه‌ی کهکشانی، دو احتمال در پیش‌ رو داریم: نخست این‌ که نظریه‌ی نسبیت اینشتین کاملاً صحیح است و برای این اتفاق توضیح دیگری وجود دارد که باید آن را بیابیم؛ یا این‌ که به عنوان احتمال دوم، ما باید در مدل‌های گرانشی فعلی خود تجدیدنظر کنیم. ژائو و همکارانش در گزارشی که منتشر کرده‌اند، این چنین می‌گویند:

اگر ما می‌توانستیم بر فراز گذشته‌ی دو کهکشان راه شیری و M31 (کهکشان اندرومدا با این نام فهرست‌بندی شده است) پرواز کنیم، شاید می‌توانستیم جنبه‌های مختلفی برای توزیع این حلقه‌ی کهکشانی در نظر بگیریم. چنین رویدادی را تنها در چارچوب نظریه‌های گرانش اصلاح‌شده می‌توان توضیح داد. در این نظریه‌ها، گفته می‌شود کهکشان‌ها فاقد ماده‌ی تاریک هستند و اصطکاک دینامیکی آن‌ها به هنگام نزدیک شدن به یکدیگر باعث ترکیب می‌شود.

برخی فرضیات وجود دارند که می‌گویند درک فعلی ما از گرانش کاملاً اشتباه است. سال گذشته، اریک ورلینده به عنوان یکی از فیزیکدانان متخصص نظریه‌ی ریسمان از دانشگاه آمستردام، اعلام کرد که به‌احتمال زیاد گرانش نمی‌تواند یک نیروی بنیادی طبیعت باشد و ممکن است ناشی از یک پدیده‌ی دیگر باشد که ما هنوز کشف نکرده‌ایم؛ درست همانند دما که از حرکت ذرات ناشی می‌شود. اریک ورلینده بر این باور است که ما با فرض کردن یک ماده‌ی جدید و ناشناخته به نام ماده‌ی تاریک، تنها تناقض با گرانش را به‌وجود می‌آوریم. وی می‌گوید شاید مشکل این تناقض، ماده‌ی تاریک نباشد؛ شاید مشکل این است که ما درک درستی از چگونگی کارکرد گرانش نداریم.

در حال حاضر گفته‌های گروه ژائو و اریک ورلینده، در حد فرضیه هستند و ما هنوز راهی طولانی تا بازسازی پایه‌های علم فیزیک مدرن در پیش داریم؛ اما کسی نمی‌تواند منکر این شود که در دانسته‌های فعلی ما از جهان مشکلاتی وجود دارد. ما باید روی دانسته‌های خود بیشتر کار کنیم. ما پیش‌تر مشکلات این‌چنینی را تجربه کرده‌ایم؛ به عنوان مثال، دو نظریه‌ی مکانیک کوانتومی و نسبیت عام اینشتین با یکدیگر اختلافاتی دارند که به وسیله‌ی نظریه همه چیز برطرف شده است. نظریه‌ی همه چیز در واقع همانند پلی عمل می‌کند که دو نظریه‌ی مکانیک کوانتومی و نسبیت عام را به یکدیگر متصل کرده است و سعی دارد اختلافات آن‌ها را برطرف کند. شاید لازم باشد ما در دانسته‌های فعلی خود تجدید نظر کنیم.

وقتی که در سال ۲۰۱۳، ژائو و گروهش بررسی امکان برخورد اندرومدا و راه شیری در گذشته را آغاز کردند، به یک رفتار گرانشی متفاوت دست یافتند که با نام MOND شناخته می‌شود و چگونگی حرکت کهکشان‌های نزدیک را بسیار بهتر از مدل استاندارد فیزیک توضیح می‌دهد.

به هر حال باید هنوز صبر کنیم و ببینیم که این تلاش‌ها به چه نتایجی می‌رسند؛ اما باید این را بدانید که ‌به‌زودی اتفاقات بزرگی در فیزیک نظری رخ می‌دهند؛ چه حق با اینشتین باشد، چه نباشد.

شما در مورد علت این پدیده چه نظری دارید؟ آیا دیدگاه ژائو می‌تواند درست باشد؟