در اعماق منظومه‌ی شمسی، تاریکی این سرزمین ترسناک و بدون‌ هوا و پوشیده از یخ را در برگرفته است؛ گویی می‌خواهد همه‌چیز را در خود ببلعد. تاریکی روی یخچال‌های آن فرود آمده است. اما در میان تاریکی، کاوشگر درخشانی را می‌بینیم که چهار پای نازک از آن بیرون آمده است و سعی دارد روی یخ، تکیه‌گاهی برای خود پیدا کند. تجهیزات علمی درون آن به‌زودی یک‌به‌یک شروع به کار خواهند کرد. این کاوشگر قرار است به دنبال کوچک‌ترین نشانه‌های حیات روی این بیگانه‌ترین و مرموزترین قلمرو در منظومه‌ی شمسی بگردد: اروپا، قمر مشتری.

هر یک از ما از طریق هولولنز‌هایی که به ما داده شده است، در حال تماشای انیمیشنی هستیم از آنچه قرار است در ۱۵ سال آینده روی این قمر یخی و ناخوشایند اتفاق بیافتد. ناگهان صدایی ما را از رؤیای شگفت‌انگیز خارج می‌کند. این صدای جان کالبرسن، سیاست‌مدار محافظه‌کار اهل تگزاس است. او می‌خواهد بداند که اگر یکی از سیستم‌های این سفینه از کار بیفتد، چه اتفاقی برای آن می‌افتد. به او می‌گویند جای نگرانی نیست، چون در این کاوشگر سیستم‌های مختلف می‌توانند نقش‌های مشابه داشته باشند؛ بنابراین با از کار افتادن یک سیستم، سیستم دیگری می‌تواند کار آن را انجام دهد. کالبرسن می‌گوید:

خوب است، بزرگی کاری که شما انجام می‌دهید برای بشر بسیار مهم است. شما نباید این شانس را از دست دهید.

حق با کالبرسن است، اروپا یک فرصت بی‌نظیر برای ما محسوب می‌شود. گذر از فاصله‌ی ۸۰۰ میلیون کیلومتری با یک محموله‌ی بزرگ، هزینه‌ی بسیار سنگینی دارد. اگر کارها درست پیش نرود، شانس دیگری وجود نخواهد داشت. اما اروپا بستر یک قمار دیگر نیز هست؛ هیچ‌کس نمی‌داند آیا ناسا در آنجا فقط یک دنیای یخی سرد و بدون ‌زندگی پیدا خواهد کرد یا این‌که این سازمان به یکی از مهم‌ترین اکتشافات بشر در زیر پوشش یخی اروپا دست خواهد یافت.

در یک دهه‌ی گذشته ناسا منابع و نیروی انسانی خود را به‌منظور پیدا کردن حیات در داخل منظومه‌ی شمسی و فراتر از آن بسیج کرده است. بیشتر تلاش‌های این سازمان بر همسایه‌ی نزدیک ما، مریخ متمرکز شده؛ جایی که دانشمندان معتقدند در گذشته در آنجا حیات وجود داشته است؛ اما کالبرسن، ناسا را متقاعد کرد که برای پیدا کردن حیات به اعماق فضا نگاه کنند. او و بسیاری از دانشمندان معتقدند اعماق اقیانوس‌های اروپا، با وجود پوسته‌ی یخی و غیرقابل سکونت آن، بهترین مکان برای پیدا کردن حیات در منظومه‌ی شمسی است.

در پنج سال گذشته، کالبرسن با سرسختی خود توانسته است کنگره را متقاعد کند تا نیم میلیارد دلار به زبده‌ترین گروه از مهندسان و دانشمندان ناسا در زمینه‌ی اکتشافات سیاره‌ای برای فراهم کردن شانسی برای فرود آوردن کاوشگر فضایی روی اروپا اعتبار تخصیص دهد. حالا در اواخر فوریه او به آزمایشگاه پیشرانه‌ی جت یا JPL ناسا در شمال لس‌آنجلس آمده است تا با این نابغه‌ها دیدار کند. این دانشمندان همان‌هایی هستند که طرح سفینه‌ی وویجر را ریختند، فضاپیما‌های کاسینی و گالیله را ساختند و مریخ‌نورد کیوریاسیتی (Curiosity) را روی سیاره‌ی سرخ نشاندند. کالبرسن حالا می‌خواهد بداند آن‌ها برای پرده برداشتن از رازهای اروپا چه پیشرفت‌هایی کرده‌اند؟

جواب سؤال این است: در واقع خیلی زیاد. در جریان جلسه‌ی توجیهی پنج‌ساعته در لفت فیلد، اتاقی که در آن ایده‌های غیرمعمولی پرورانده می‌شود، دانشمندان و مهندسان به کالبرسن توضیح دادند که چطور قصد دارند بر چالش‌های فرود روی سطح اروپا فائق آیند. یک سال پیش آن‌ها حتی مطمئن نبودند چنین کاری ممکن است، اما حالا بیش از هر زمان دیگری اطمینان دارند.

دارا صباحی، یکی از مهندسان ارشد ناسا گفت:

ما به چالش‌هایی نگاه کردیم که بیشترین دردسر را برای ما ایجاد می‌کنند. با سختی‌های زیادی مواجه بوده‌ایم؛ اما الان به شما می‌توانم بگویم...و این را از روی سبک‌سری نمی‌گویم... ما مطمئن هستیم که توانایی انجام این کار را داریم. ما می‌توانیم به فناوری انجام این کار دست پیدا کنیم و ریسک‌های انجام این کار را کنترل کنیم.

باید این توضیح را به متن اصلی اضافه کنیم که دارا صباحی یکی از صد دانشمند ایرانی JPL است و از مهندسان ارشد این آزمایشگاه محسوب می‌شود و مسئولیت بسیاری از پروژه‌های فرود ناسا را بر عهده دارد. وی پیش از این از مهندسان ارشد پروژه‌هایی چون Pathfinder (پروژه‌ی وویجر)، مریخ‌نورد Phoenix، مریخ‌نورد Spirit، مریخ‌نورد Opportunity و البته مریخ‌نورد مشهور کیوریاسیتی بوده است.

همچنین تیم JPL موفق شده است راهی برای غلبه بر مشکل حفاظت سیاره‌ای پیدا کند، یعنی جلوگیری از آلوده شدن اکوسیستم سیاره‌ یا هر جرم آسمانی دیگر توسط میکروب‌های سرگردانی که به‌وسیله‌ی تجهیزات زمینی به آنجا برده می‌شود. این راه‌ حل مانند چیزی است که در فیلم‌های علمی‌-تخیلی می‌توان یافت. پروژه‌ی فرودگر اروپا اولین پروژه‌ی بین‌سیاره‌ای ناسا است که در آن مکانیزم خودتخریبی تدارک دیده شده است.

قبل از پرتاب فرودگر، سطح خارجی آن در معرض دمای بالا قرار خواهد گرفت تا آلودگی آن از بین برود؛ درحالی‌که تجهیزات داخلی آن برای دور ماندن از آسیب، پوشانده خواهند شد. بعد از رسیدن به سطح اروپا و اتمام مأموریت، قسمت‌های داخلی آن در دمای ۵۰۰ درجه‌ی سلسیوس خواهند سوخت. کالبرسن در تأیید این روش می‌گوید:

چه پایان باشکوه برای وسیله‌ای که برای اولین بار حیات را در یک جهان دیگر کشف خواهد کرد.

حیات

از میان بی‌شمار کره‌های رنگارنگ شکل‌گرفته از گاز، غبار، یخ و سنگ که به دور اجرام منظومه‌ی شمسی یا خود آن می‌گردند، تنها اروپا است که با داشتن یک پوسته‌ی کشنده، با احتمال وجود حیات در زیر آن، بستر چنین تغییرات شدیدی تنها در محدوده‌ی چند کیلومتر است. تنها چند جرم آسمانی دیگر همچون اروپا با چنین سطح نامطلوبی برای تشکیل حیات وجود دارند؛ اروپا اتمسفری ندارد و از این‌رو در معرض تشعشعات خورشید و حتی تشعشعات کشنده‌ی مشتری قرار دارد. با این حال همین تشعشعات ممکن است برای وجود حیات در اقیانوس‌های زیرین آن ضروری باشند.

تشعشعات یونیزه‌ کننده‌ی مربوط به مگنتوسفر مشتری پس از نفوذ به سطح یخی اروپا باعث تجزیه شدن مولکول‌ها و تشکیل هیدروژن و مولکول OH می‌شود. پس از گذشت زمان، این مولکول‌های OH در ترکیب با یکدیگر تشکیل هیدروژن پروکساید می‌دهند. کوین هند، یکی از دانشمندان، در صحبت با کالبرسن گفت او در آزمایشگاه، یک محیط بسیار سرد شبیه محیط اروپا ایجاد کرده است. او با انجام آزمایش روی «ماکت اروپا» نشان داد که هیدروژن پروکساید در سطح آن به هیدروژن و اکسیژن تبدیل می‌شود.

به دلیل سبک بودن، مولکول‌های هیدروژن به فضا فرار می‌کنند (نیروی گرانشی اروپا در حدود یک‌هفتم زمین است)؛ اما مولکول‌های اکسیژن در سطح اروپا باقی می‌مانند. به نظر می‌رسد پوسته‌ی اروپا بین ۱۰ تا ۱۰۰ میلیون سال قدمت داشته باشد. این موضوع به معنی آن است که در طی پروسه‌ای، قسمت‌های مرتفع اروپا دوباره به سطح می‌آیند و از طرف دیگر به‌صورت متناوب قسمتی از سطح یخی به درون اقیانوس کشیده می‌شود. کوین هند در این مورد توضیح می‌دهد:

ما در مورد میزان تولید اکسیژن و انتقال آن به درون اقیانوس‌های زیرین محاسباتی انجام دادیم. اکسیژن‌دار شدن اقیانوس‌های اروپا تا حدی که امکان تشکیل حیات چندسلولی به وجود آید، بعید نیست.

دریاچه‌ی زیریخی وستوک (Vostok)، در زیر قاره‌ی قطب‌جنوب شاید نمونه‌ی مشابهی از گونه‌های حیات در اقیانوس‌های اروپا باشد.

دانشمندان باید با داده‌های کمی کار خود را پیش ببرند؛ چون تنها فضاپیمای ناسا که به مطالعه‌ی گسترده‌ی مشتری و ۶۳ قمر آن پرداخته است، گالیله بود که البته اولویت آن مطالعه‌ی سطح یخی اروپا نبود. این فضاپیما در سپتامبر سال ۲۰۰۳ پس از اتمام مأموریت خود به‌منظور جلوگیری از کشیده شدن آن به‌سوی اروپا و آلوده کردن آن، به‌سوی مشتری روانه شد و پس از تجربه‌ی فشاری به بزرگی بیش از ۲۰۰ برابر گرانش زمین و دمایی دو برابر دمای سطح خورشید، در جو مشتری منهدم شد؛ با این حال، دانشمندان بر مبنای داده‌های به‌دست‌آمده از گالیله، تخمین می‌زنند که سطح یخی اروپا بین چند کیلومتر تا چند ده کیلومتر ضخامت داشته باشد. در زیر آن احتمالا اقیانوسی به عمق بیش از ۱۰۰ کیلومتر وجود دارد که طبق پیش‌بینی‌های دانشمندان، میزان آب موجود در آن از میزان کل آب‌های موجود در اقیانوس‌ها، رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و یخچال‌های زمین بیشتر است.

نیروی گرانش مشتری باعث می‌شود هسته‌ی اروپا به‌سوی آن کشیده شود. این نیروی جزر و مدی منبعی برای تولید گرمای داخلی است. به نظر می‌رسد ساختارهایی مشابه منافذ هیدروترمال که باعث به وجود آمدن زیست‌محیط‌های جذابی برای موجودات در زمین می‌شود، در بستر اقیانوس‌های اروپا وجود داشته باشند. پس اروپا اکسیژن، انرژی و آب زیادی دارد. البته هیچ‌کس انتظار ندارد در آنجا وال و کوسه و دیگر موجودات بزرگ دریایی پیدا شود؛ اما احتمالا در آنجا میکروب وجود دارد؛ با این حال در واقع، هیچ ایده‌ی قطعی در این مورد نداریم.

البته کالبرسن عقیده دارد که نه‌تنها در اروپا احتمال وجود گونه‌های ساده‌ی حیات بسیار بالا است، بلکه ممکن است فرم‌های پیشرفته‌تری از زندگی در آنجا تشکیل شده باشد. هنگام بحث در مورد گازهای متصاعد شده از سطح آن و پیدا کردن مکان مناسب برای فرود آمدن فرودگر اروپا، او به شوخی به تیم JPL این پیشنهاد را داد:

من از شما می‌خواهم فرودگر اروپا جایی فرود بیاید که در آنجا روی سرتان کریل (krill) ببارد!

یک طرح محتاطانه و پرهزینه

رازهای اروپا به‌راحتی و بدون هزینه برملا نخواهد شد. دو سال پیش دانشمندان در آزمایشگاه JPL یک مأموریت پیچیده ارائه کردند که شامل فرود آمدن یک فرودگر کوچک و همچنین مانور در ارتفاع پایین بود. آن‌ها در نهایت اعلام کردند که انجام چنین کارهایی در قالب یک مأموریت، بسیار سخت و هزینه‌بر و با ریسک بالا خواهد بود. دانشمندان سیاره‌شناس به یک کاوشگر نیاز دارند که در سطح پایین به دور اروپا گردش کند تا آن‌ها اطلاعات جمع‌آوری‌شده را مورد بررسی قرار دهند. این کار بر عهده‌ی کلیپر (Clipper) خواهد بود. این کاوشگر به دانشمندان کمک خواهد کرد مکان ایده‌آل برای فرود را پیدا کنند. این مکان می‌تواند در نزدیکی یک منفذ، روی «یخ تازه تشکیل‌شده» یا سایر مناطقی باشد که احتمال وجود حیات در آنجا زیاد است. چنین طرح محتاطانه‌‌ای مورد علاقه‌ی ناسا است، ابتدا پرواز یک کاوشگر به دور اروپا و جمع‌آوری اطلاعات و سپس فرود آوردن «فرودگر اروپا»، به این ترتیب دانشمندان فرودگر را به‌طور کورکورانه راهی اروپا نمی‌کنند و ریسک مأموریت کاهش می‌یابد.

کلیپر به تجهیزات پیشرفته‌ای برای رصد اروپا مجهز خواهد شد؛ این فضاپیما که در مدار ۲۵ کیلومتری به دور اروپا خواهد چرخید، عکس‌هایی با رزولوشن بالا، در حدود نیم‌ متر به ازای هر پیکسل از آن تهیه و به زمین ارسال خواهد کرد. این در حالی است که باکیفیت‌ترین عکس‌های ارسال‌شده توسط فضاپیمای «افق‌های نو» (New Horizons) از پلوتو دارای رزولوشن هفت متر به ازای هر پیکسل است.

تلسکوپ فضایی هابل شواهدی مبنی بر وجود منافذ گازی روی اروپا پیدا کرده است؛ اما هیچ چیز قطعی نیست.

احتیاط کردن هزینه‌بر است. هدف ناسا پرتاب کلیپر تا پنج سال آینده است و هزینه‌ی آن در حدود ۲.۷ میلیارد دلار برآورد می‌شود. البته این برچسب قیمتی شامل موشک پرتابی و دیگر هزینه‌ها نمی‌شود. بنابراین کل اجرای مأموریت پرواز به دور اروپا، ۳ تا ۴ میلیارد دلار هزینه خواهد داشت. پروژه‌ی «فرودگر اروپا» یک مأموریت جداگانه خواهد بود. با این‌که کاوش اروپا در صدر لیست علایق ناسا قرار دارد، ولی آیا اروپا ارزش چنین مأموریت‌های پرهزینه‌ای دارد؟

علاوه بر آن، برخی از دانشمندان در مورد این‌که کلیپر بتواند نشانه‌هایی از حیات در زیر لایه‌های یخی اروپا پیدا کند، دچار تردید هستند. البته باید در نظر داشت که احتمال پیدا‌ کردن ردپای حیات از طریق یک کاوشگر روی سطح اروپا بالاتر است. کوین هند در این مورد می‌گوید:

اولین و مهم‌ترین هدف ما پیدا کردن حیات است. انجام این کار توسط تجهیزات سنجش از راه دور دشوار است.

حتی اگر کلیپر در پیدا کردن منافذ گازی موفق شود، باید بتواند در حدود چند نانولیتر از مواد متصاعد شده را جمع‌آوری کند. این در حالی است که فرودگر اروپا پنج نمونه‌ی ۷ میلی‌لیتری جمع‌آوری و بررسی خواهد کرد؛ یعنی یک میلیون مرتبه مواد بیشتر. یک موضوع قطعی است: پیدا کردن حیات در اروپا مستلزم بررسی و آزمایش یخ پوسته‌ی آن است.

کلیپر وظیفه‌ی دیگری نیز خواهد داشت: تست کردن فناوری لازم برای فرود آمدن روی این قمر مشتری. زمانی که مأموریت دوم اروپا در سال ۲۰۲۴ یا ۲۰۲۵ شروع شود، فضاپیمای فرودگر دارای واحدی همانند واحد «ارتباط» کلیپر خواهد بود که وظیفه‌ی برقراری ارتباط بین فرودگر اروپا و شبکه‌ی Deep Space ناسا را بر عهده خواهد داشت.

با این‌که ابعاد فرودگر نسبت به مدارگرد کلیپر بزرگ‌تر است؛ ولی چون واحد ارتباطی آن همانند سخت‌افزار کلیپر ساخته و پرداخته شده است، هزینه‌ی آن به برآورد مهندسان نزدیک خواهد بود. این گفته به معنی آن است که برای پرتاب فرودگر و نشاندن آن روی اروپا به ۳ تا ۴ میلیارد دلار دیگر نیاز خواهد بود؛ بنابراین رسیدن به اروپا و مطالعه‌ی آن برای ناسا و دولت ایالات متحده در حدود ۸ میلیارد دلار هزینه خواهد داشت. کالبرسن در این مورد می‌گوید:

قطعا کار بسیار پرهزینه‌ای است، اما ارزش تک‌تک پنی‌های خرج شده را دارد.

قبولاندن تخصیص چنین مبلغی به کنگره حتی برای رئیس‌ کمیسیون‌های پرنفوذ آن همچون کمیسیون‌های علوم، تجارت و دادگستری کار مشکلی است. حتی اکنون، یعنی در مراحل ابتدایی توسعه‌ی طرح و ساخت سخت‌افزارهای مربوط به کلیپر و فرودگر، فاکتور هزینه‌ها در حال سنگین‌ شدن است. در سال مالی ۲۰۱۸، کالبرسن باید برای پیش بردن هم‌زمان دو مأموریت در حدود ۴۹۶ میلیون دلار برای ناسا تهیه کند. به‌جای کم کردن بودجه‌ی مربوط به مأموریت‌های سیاره‌ای دیگر ناسا برای تأمین بودجه‌ی مأموریت‌های اروپا، کالبرسن قصد دارد ارزش این کار را به همکاران خود در Capitol Hill نشان دهد. برای این کار، او طرحی در ذهن دارد.

شوق و انتظار

اشتیاق کالبرسن برای اکتشافات فضایی ریشه در خانواده و باور او دارد. او در کودکی‌اش در دهه‌ی ۱۹۶۰ میلادی به همراه برادرش مجله‌های علمی می‌خرید و مطالعه می‌کرد، با او تلسکوپ درست می‌کرد و موشک‌های مدل را در Houston ایالت تگزاس و در نزدیکی مرکز فضایی جانسون (Johnson Space Center) متعلق به ناسا به پرواز درمی‌آورد؛ جایی که مأموریت‌های آپولو (Apollo) و جمینی (Gemini) از آنجا شروع شده بودند. روحیه‌ی کالبرسن در مورد دانش و اکتشافات فضایی بسیار تحسین‌برانگیز است؛ اما این تنها بخشی از اشتیاق او به اروپا را توضیح می‌دهد. برای درک علت شوق و انتظار او نسبت به اروپا باید بدانید که او اعتقاد دارد خداوند کیهان را آفریده و آن را با زندگی پر کرده است و به «جان اَبنی کالبرسن» مأموریت داده است حقایق و شگفتی‌های آن را آشکار کند.

بعد از اتمام جلسه‌ی توجیهی در اواخر فوریه و پس از صرف ناهار، کالبرسن به یکی دیگر از سیاست‌مداران حاضر در آنجا پیوست تا به همراه دیگر مهندسان و دانشمندان به‌سوی تالار سخنرانی راه بیفتند. او کسی نبود جز آدام شیف، عضو دموکرات کنگره. دلیل حضور او در JPL  واضح است، حوزه‌ی نمایندگی او شامل ناحیه‌ی La Cañada Flintridge نیز می‌شود؛ جایی که آزمایشگاه پیشرانش جت (JPL) در آن قرار دارد.

اما در مورد کالبرسن چطور؟ او نمایندگی منطقه‌ی غربی هیوستون در تگزاس را بر عهده دارد، از این‌رو باید بیشتر بر مرکز فضایی جانسون تمرکز کند؛ جایی که فضانوردان ناسا در آن دوره‌های تمرینی خود را می‌گذرانند. با این‌که کالبرسن اذعان می‌کند علاقه‌ی زیادی به سفر‌های فضایی سرنشین‌دار دارد؛ اما هنگام حضور در JPL بیشتر «احساسِ بودن در خانه» به او دست می‌دهد، به همین دلیل اغلب به کالیفرنیا سفر می‌کند.

نماینده‌ی منطقه‌ی هیوستون به‌منظور شرکت در جلسه‌ی مخصوص مأموریت کلیپر از خانه تا اینجا رانندگی کرده است. بری گولد‌ستین، مدیر پروژه، یک اسلاید استاندارد مخصوص ناسا را ارائه می‌دهد. ناسا از چنین اسلایدهایی برای توضیح موضوعی به سیاستمداران استفاده می‌کند. در این اسلاید نقشه‌ی ایالات متحده دیده می‌شود که در آن تمام مراکز تجاری و آکادمیکی که در مأموریت کلیپر حضور دارند، با نقاط روشن مشخص شده‌اند. در حدود نصف ایالت‌های ایالات متحده در این نقشه دارای نقاط روشن هستند. گولدستین می‌گوید:

هدف ما این است که حداقل ۴۸ ایالت به‌هم‌پیوسته را درگیر کنیم. من شک دارم بتوانیم چنین کاری انجام دهیم، اما تاکنون پیشرفت محسوسی داشته‌ایم.

کالبرسن حرف او را قطع می‌کند. در ایالت تگزاس تنها دونقطه‌ی روشن دیده می‌شود؛ یکی در آستین به خاطر وجود دانشگاه تگزاس و دیگری در سن آنتونیو، جایی که انستیتو تحقیقاتی جنوب غربی در آن مستقر است. هیچ نقطه‌ی روشنی در هیوستون نبود، مرکز فضایی جانسون درگیر این پروژه نیست. آیا کالبرسن عصبانی است؟ نه دقیقا. او می‌گوید:

من به ناسا به چشم یک برنامه‌ی شغل آفرینی نگاه نمی‌کنم. ناسا یک ذخیره‌ی ملی استراتژیک و وجود آن برای روح بشر ضروری است.

شاید این گفته کمی اغراق‌آمیز باشد. اما اگر ناسا بتواند به اروپا برسد و روی آن فرود بیاید، به نظر می‌رسد کاملا امکان دارد که حوزه‌ی انتخابیه‌ی کالبرسن حتی یک پنی هم هزینه نکند؛ حتی شاید کل منطقه‌ی هیوستون هم هیچ پولی خرج نکند.

ادامه دارد...

محقق دانشگاه گلاسگو موفق به ساخت یک پوست مصنوعی شد که می‌تواند به پروتز حس لامسه بدهد و با استفاده از نور شارژ شود.

منجمان در بیابان آتاکامای شیلی نشانه‌هایی از کهکشانی بسیار دور در فضا یافته‌اند که در ابر هیدروژنی قرار دارد و شبیه به کهکشان راه شیری است.

محققان دانشگاه چالمرز سوئد موفق به ساخت غضروف مصنوعی با استفاده از چاپگرهای سه‌بعدی زیستی شدند.

 بخش تولید تراک جنرال موتورز بیشتر از هر خودروساز دیگری در بازار SUV ها حضور داشته است. این خودروساز بزرگ در سال 1937یعنی 61 سال قبل از اینکه لکسوس اولین RX3000 خود را به بازار عرضه کند و 66 سال قبل از اینکه پورشه اولین ماشین اسپورت کاین خود را روانه بازار کند، در بازار حضور داشته است. ماشین suburban این خودروساز یک تراک بود و ماهیت وجود GMC در حال حاضر به واسطه تولید تراک های با کیفیت برای علاقه مندان به این نوع ماشین ها است. با این حال، آکادیا دنالی، شاید تنها تراکی باشد که حداقل شباهت با تراک های مرسوم بازار را دارد و لوگوی جنرال موتورز رو نیز بر روی آن نصب شده می بینیم.

 

 

دنالی یکی از محصولات لوکس خانواده آکادیا به حساب می آید که برای سال 2017، بازطراحی برروی آن انجام شده است. آکادیای جدید در واقع نسل پیشرفته تر پلتفرم قدیمی لامبدا به شمار می رود که مدل های شورلت تراورس و بویک انکلیو و آتلوک ساترن نیز از روی آن ساخته شده اند. جنرال موتورز تراک، به زودی از پلتفرم جدید C1 در مدل 2017 ماشین های کادیلاک XT5 و انواع مدلهای 2017 شورلت و بویک استفاده خواهد کرد. بزرگترین تفاوت بین دو نسل از اکادیا بزرگی و اندازه آنها است که در مدل جدید شاهد تراک جمع و جورتری هستیم.

 

 

اولین نمونه از تراک های اکادیا فاصله ای حدود 119 اینچ بین محور جلو و عقب خود داشتند که در نسل جدید این فاصله به 112.5 اینچ کاهش یافته است.کاهش 6.4 اینچی در فاصله دو محور در نهایت منجر به کاهش 7.2 سانتی متری طول کلی خود ماشین نیز شده است و طول این ماشین نیز 193.6 اینچ شده است. این کاهش سایز تنها مربوط به طول ماشین نیست و در عرض ماشین نیز شاهد کاهش 3.5 اینچی هستیم  که ظاهر این تراک را بیشتر شبیه یک ماشین کروزر کرده است و رده آن را از لحاظ اندازه، یک ماشین بالارده یه میان رده تغییر داده است.علی رغم این فشرده شدن و کوچک شدن جثه ماشین، همچنان شاهد سه ردیف صندلی در اکادیا هستیم که ردیف عقب برای قرار دادن نوزادان و کودکان عالی به نظر می رسد.

 

 

با وجود وزن 4399 پوندی این ماشین، نمی توان آن را در ردیف تراک های سبک وزن طبقه بندی کرد. با این حال، وزن این تراک حدود 653 پوند کمتر از آخرین تراک آکادیا است که در سال 2007 آن را در جاده ها دیده بودیم.این اتفاق به طور چشمگیری، نرخ وزن به قدرت را بهبود بخشیده به طوری که این نسبت از 18.4 به 14.2 در حال حاضر بهبود یافته است.

می خواهید رویاپردازی کنید؟ نتفلیکس را امتحان کنید

مورد عجیب و خیره کننده ای در بدنه آکادیا دنالی دیده نمی شود. کمک فنرهای جلو، بسیار نرم عمل می کنند و این در حالی است که کمک فنرهای عقب از سیستم مستقل و جدید چند اتصالی استفاده می کنند.فرمان نیز به وسیله یک رابط الکترونیکی هدایت می شود که به محض حرکت آن، تاثیرش را بر روی چرخها خواهیم دید.

 

 

وظیفه تولید نیرو در این ماشین به عهده موتوری 3.6 لیتری 6 سیلندر است که جنرال موتورز این پکیج را بر روی هر محصول خود تقریبا به کار برده است از پیک اپ کلرادو شورلت گرفته تا سدان کادیلاک CT6 لوکس. این موتور قادر است در مسیرهایی که ترافیک کمتری دارند از چهار سیلندر استفاده نماید و در مصرف سوخت این ماشین صرفه جویی نماید. قدرت نهایی این ماشین به جای 281 یا 288 اسب بخار، حدود 310 اسب بخار است. سیستم انتقال نیرو این ماشین از شش دنده اتوماتیک استفاده می کند که به نظر می رسد در روزگاری که بیشتر رقبا از ده دنده استفاده می کنند کمی قدیمی به حساب می آید چرا که حتی کادیلاک نیز در ماشین هایش از 8 دنده استفاده می کند.

به طور طبیعی این ماشین در دو نوع محور جلو و دو محوره به بازار عرضه می شود.آکادیا دنالی که در اختیار ما بود دو محوره بود که از تایرهای 20 اینچی  میشلن پریمیر LTX نیز در آن استفاده شده است.

 

 

ماشینی رام و تابع راننده

فضای داخلی این ماشین بسیار دلپذیر است و در آن از رنگ های ملایم  و چوب های نرم واقعی و چرم بسیار زیبا و مرغوب مثل مبل های خانگی در آن استفاده شده است. از طرف دیگر، صندلی های عقب بسیار مسطح و ناموزون تعبیه شده اند به طوری که در مدل های قبلی آکادیا شاهد این بودیم که 7 سرنشین قادر به سوار شدن به ماشین بودند اما در این مدل جدید 6 سرنشین می توانند سوار آن شوند و نکته جالب اینجاست که تنها 5 پورت USB در این ماشین کار شده است و یکی از سرنشینان میبایست ریسک کرده و دستگاه خود را فول شارژ کند و سوار ماشین شود و یا با خود آداپتور شارژ بیاورد و از سوکت 12 ولت تعبیه شده در این ماشین استفاده کند.

 

 

فضای قابل قبولی در قسمت کنسول جلوی ماشین  وجود دارد که به سرنشینان این حس را القا می کند که این ماشین، یک دستگاه الکترونیک متحرک در جاده است. جای خوشحالی است که جنرال موتورز تراک، از دسته دنده های سنتی PRNDL در این ماشین استفاده کرده است و راننده را با دسته دنده های مدرن امروزی با چندین دکمه گیج کننده بر روی آن کلافه نمی کند  و این بدان معناست که GMC از به کار بردن موارد زائد در ماشین های خود خوشش نمی آید چرا که در مدل های 2018 نیز شاهد چنین دنده های ساده ای خواهیم بود.در آکادیا اگر بخواهیم به طوری دستی، دنده را عوض کنیم باید از دکمه هایی که در بالای دنده قرار داده شده اند استفاده شود که به هیچوجه راننده را در سرعت های پایین و یا حتی در حین طی مسیری کوهستانی گیج نمی کند و به سادگی در دسترس هستند.

 

 

همانطور که هر فردی از یک کراس اوور انتظار دارد، جایگاه صندلی ها نسبتا بالا در نظر گرفته شده است و سرنشینان در دیدن مناظر اطراف در وضعیت مناسبی قرار دارند. جنرال موتورز با قرار دادن یک دکمه در قسمت درب راننده، این امکان را به راننده می دهد که به فشردن آن دکمه به سقف قسمت عقب ماشین را کنار بزند.

استفاده جنرال موتورز از فناوری های روز دنیا برای سرنشینان ماشین نیز درنوع خود جالب به نظر می رسد. یک صفحه نمایش 8 اینچی  در بالای داشبورد و در قسمت مرکزی ماشین قرار دارد که با سیستم اپل کارپلی نیز سازگاری دارد. هر نوع فناوری دیگری که از یک ماشین انتظار دارید، در این ماشین می توانید بیابید. ماشین تستی که در اختیار ما قرار داده شد، از سیستم کنترل سفر تطبیقی استفاده می کرد که شامل ترمز اتوماتیک در شرایط اضطراری در سرعت های بالا نیز می شود که ماشین را به طور کامل متوقف می کند.

 

 

از منظر فضای داخلی، در ردیف دوم و سوم شاهد 13 فوت مکعب فضا در قسمت عقب ماشین هستیم. با خواباندن صندلی های ردیف دوم، این فضا به 42 فوت مکعب افزایش می یابد. با خواباندن صندلی های ردیف سوم،  طبق ادعای مسئولین GMC شاهد فضایی به بزرگی 79 فوت مکعب خواهیم داشت. برای مثال در مقام مقایسه با مزدا CX-9 این اعداد به ترتیب 14 و 38 و 71 فوت مکعب است.

مشخصات فنی آکادیا دنالی

به روال همه ماشین های جنرال موتورز در این ماشین نیز از پیشرانه 3.6 لیتری شش سیلندر استفاده شده است، که صدای کمی از موتور به داخل کابین ماشین منتقل می شود. این ماشین نسبتا سنگین ظرف 6.1 ثانیه قادر است به سرعت 60 مایل بر ساعت برسد و یک چهارم مایل را با سرعت 94 مایل بر ساعت ظرف 14.9 ثانیه طی کند. ماشین دو محوره CX-9 که از موتوری با قدرت 250 اسب بخار و پیشرانه 2.5 لیتری 4 سیلندر داخلی استفاده می کند حدود 1.1 ثانیه دیرتر از اکادیا دنالی به شتاب 60 مایل بر ساعت می رسد و یک چهارم مایل را با سرعت 88 مایل بر ساعت ظرف 15.7 ثانیه طی می کند. شتاب آکادیا دنالی تقریبا معادل شتابی است که در ماشین هایی مثل هوندا پایلوت و فورد اکسپلورر اسپورت می بینیم.

 

 

EPA نرخ های مصرف سوخت بهینه دنالی را 18 mpg در شهر  و 25 mpg در بزرگراه اعلام کرده است که به طور ترکیبی نرخی برابر با 20 mpg  برای این ماشین ثبت شده است. در طی مسافت 1100 مایلی که ما با این ماشین تست کردیم، ما این نرخ ترکیبی را 21  mpg برآورد کردیم. موتور بهینه تر 4 سیلندر با پیشرانه 2.5 لیتری که در دیگر مدل های آکادیا عرضه می شود در این ماشین به کار گرفته نشده است.

 

 

نکته جالب در مورد عملکرد فنی اکادیا دنالی این است که وقتی تحت فشار قرار می گیرد، عملکرد فوق العاده ای دارد و به خوبی از پس عبور از گوشه ها بر می آید و سیستم تعلیق این ماشین طوری طراحی شده است که فشار را از طریق درگیر کردن هر دو محور، به طور متناسب تقسیم می کند. البته برای استفاده از این آپشن، خریداران می بایست 1200 دلار اضافه بر قیمت پایه پرداخت نمایند تا ماشین آنها از سیستم تعلیق متغییر در طول رانندگی استفاده کند.

 

البته به نظر می رسد رانندگی با آکادیا دنالی بدون این آپشن غیر ممکن باشد و هر خریداری حتما باید این آپشن را به ماشین خود اضافه کند. ترمزهای این ماشین نیز عملکرد خوبی داشتند و نشان دادند نسبت به فشار پدال ترمز بسیار حساس هستند و واکنش مناسب نشان می دهند. با در نظر گرفتن همه این موارد، قیمت پایه این ماشین 52485 دلار می باشد.

 

 

ماشینی با لبه های گردشده و بدون تیزی

جنرال موتورز آکادیا دنالی را از شر لبه های تیز و خشن رها کرده و با طراحی نرم و گرد کردن تیزی های بدنه ظاهر معقولی به آن بخشیده است. و از این جهت این ماشین می تواند در بازاری که همه رقبا خوش رنگ و لعاب طراحی می شوند، عرض اندام کند. 

محققان ویتامینی کشف کرده‌اند که به ترمیم DNA آسیب‌دیده کمک و روند پیری را معکوس می‌کند.

اینستاگرام سال گذشته وعده داد که این اپلیکیشن ویرایش و اشتراک‌گذاری عکس را محلی امن برای همه‌ی کاربران نگه دارد. در روز پنج‌شنبه، این شبکه‌ی اجتماعی که حالا زیرمجموعه‌ای از فیسبوک است، اعلام کرد که چند ویژگی جدید برای امنیت بیشتر اضافه کرده است.

در چند وقت اخیر اینستاگرام سعی کرده است امکان محو کردن تصاویر و ویدیوهای مورد نظر کاربران را در پروفایل کاربران یا خوراک خبری افراد ارائه کند. علاوه بر این، قابلیت تأیید هویت دومرحله‌ای برای تمامی کاربران اینستاگرام در دسترس است تا با استفاده از آن حساب کاربری افراد امن‌تر نگه‌داشته شود. در نهایت اینستاگرام یک صفحه‌ی مخصوص به‌عنوان منبع ایجاد کرده است که در آنجا می‌توان روش‌های محافظت از حساب کاربری را در این شبکه‌ی اجتماعی مطالعه کرد.

در مورد برنامه‌های اینستاگرام برای اضافه کردن قابلیت محو کردن محتوا، این اپلیکیشن دقیقا مشخص نکرده است که چه مواردی جزو محتوای حساس هستند. اینستاگرام در پستی در وبلاگ خود این‌گونه نوشته است: «تا زمانی که این پست‌ها با قوانین و شرایط خدمات ما تناقض نداشته‌ باشند، اگر شخصی در شبکه‌ی اجتماعی ما محتوای مختلف را به‌عنوان محتوای حساس گزارش کرده باشد، تیم بررسی ما حساس بودن آن پست را بررسی و تأیید خواهند کرد. امید می‌رود با قرار دادن یک لایه‌ی محو کننده روی محتوای حساس در اینستاگرام، کاربران تجربه‌ی کاربری ناخواسته‌ای هنگام کار با این شبکه‌ی اجتماعی احساس نکنند.» این شبکه‌ی اجتماعی همچنین اعلام کرده است که برای مشاهده‌ی پست‌های حساس تنها کاری که افراد باید انجام دهند، تپ کردن روی این نوع پست‌ها است که با لایه‌ای محو کننده‌ پوشانده شده‌اند.

همانند قابلیت تأیید هویت دومرحله‌ای، کاربرانی که این قابلیت امنیتی جدید را فعال کرده باشند، پس از هر بار لاگین به اینستاگرام باید یک کد اضافه هم وارد کنند. برای اضافه کردن این لایه‌ی امنیتی اضافه، در اپلیکیشن اینستاگرام روی آيکون دنده تپ و گزینه‌ی تأیید هویت دومرحله‌ای را باز کنید و آن را در حالت فعال قرار دهید.

در نهایت وب‌سایت جدید و امن اینستاگرام وعده داده است اطلاعات بیشتری در مورد ابزار مختلف از جمله بلاک کردن امکانات، مدیریت کامنت‌ها و برچسب‌گذاری تصاویر ارائه کند. کاربران همچنین می‌توانند در کشورهای مختلف به خدمات پشتیبانی مخصوص آن نواحی دسترسی داشته باشند و از تلاش‌های اینستاگرام برای ساخت یک شبکه‌ی اجتماعی مناسب و مثبت آگاه شوند. رویداد جهانی اینستامیت (InstaMeet) در تاریخ ۲۵ تا ۲۶ مارس برگزار خواهد شد. این پانزدهمین باری است که رویدادی این‌چنینی توسط شبکه‌ی اجتماعی مورد اشاره منتشر شده است. افراد مختلف در سراسر جهان توسط اینستامیت تشویق می‌شوند تا یک کامنت مثبت ثبت، یا یک شخص الهام‌دهنده را لایک کنند یا یک پیام حمایتی به اشتراک بگذارند. شما نیز می‌توانید با مراجعه به این لینک، رویداد اینستامیت نزدیک به محل زندگی خود را بیابید و در صورت تمایل در آن شرکت کنید.

نظر شما در این مورد چیست؟

منجمان در بیابان آتاکامای شیلی نشانه‌هایی از کهکشانی بسیار دور در فضا یافته‌اند که در ابر هیدروژنی قرار دارد و شبیه به کهکشان راه شیری است.

دانشمندان می گویند گام بلندی در جهت تولید انبوه گلبول های قرمز خون که برای اهدا مناسب است برداشته اند.