تبادل لینک هوشمند روت کردن تلفن همراه به معنی دسترسی کامل و بدون محدودیت به تمامی قسمت های تلفن همراه و فاش شدن قسمت های پنهان آن است. این کار جدای از محاسنی که به گفته برخی از کاربران دارد می تواند اثرات جبران ناپذیری را بر روی گوشی هوشمندتان بگذارد.
چرا نباید تلفن همراه را روت کرد؟
1. انقضای گارانتی تلفن همراه
روت کردن موجب می شود تا گارانتی تلفن همراه شما باطل شود. فرایند روت دقیقا بر ضد قوانین شرکت های سازنده تلفن همراه است بنابراین اگر می‌خواهید تلفن همراهتان تحت گارانتی شرکت باقی بماند باید از روت کردن آن اجتناب کنید؛ چراکه در غیر اینصورت گارانتی به طور کامل از بین می‌رود.
2. روت، تلفن همراهتان را تبدیل به یک آجر می‌کند!
هنگامیکه شما تلفن همراهتان را روت می کنید در واقع آن را به یک تکه آجر تبدیل کرده اید. می پرسید چرا؟از آنجایی که انجام این کار به دانش کافی و اطللاعات کامپیوتری نیاز دارد و شما باید برای انجام این کار دقیقا دنبال روش خاص برای مدل گوشی خودتان بگردید، گاهی ممکن است حین روت کردن،دستگاه از کار بیافتد و فرایند بوت شدن را متوقف کرده؛ حالتی که در اصطلاح به آن Bricking می‌گویند.
با کمی تامل می توان دریافت که بهتر است تلفن همراهتان را به خاطر دسترسی بیشتر به قسمت های مختلف تبدیل به یک شئ بی ارزش نکنید.
3. وارد شدن آسیب های غیرقابل برگشت
روت کردن آسیب های جبران ناپذیری را به گوشی وارد می کند و این امر می تواند تا جایی پیش رود که شما را وادار به تعویض گوشی و یا پرداخت هزینه های هنگفت جهت تعمیر آن کند. البته باید به این نکته هم توجه کرد که شاید هیچ گاه تلفن همراهتان پس از تعمیر مانند روز اول کار نکند!
با روت کردن سیستم‌عامل، شما می توانید به فایل‌های سیستمی دسترسی داشته باشید و این امر امنیت دستگاه شما را کاهش می‌دهد و به دنبال آن بدافزارها راحت‌تر از گذشته فعالیت‌های مخرب خود را انجام می دهند و براحتی به تمام بخش‌های سیستم‌عامل دسترسی یابند. با تمام این احوال اگر تلفن همراهتان را روت کردیدبهتر است برای جبران امنیت از دست رفته از نرم‌افزارهای امنیتی و ویروس‌یاب‌ها کمک بگیرید.
4. کاهش عملکرد باتری تلفن همراه
اگر مصمم هستید تلفن همراهتان را روت کنید باید از این نکته نیز باخبر باشید. یکی دیگر از مشکلاتی که ممکن است با انجام این کار به وجود آید این است که باتری تلفن همراهتان دیگر مثل سابق به خوبی عمل نکند. این کار می تواند به سرعت عملکرد باتری را تحت تاثیر قرار دهد.
توسعه دهندگان تلفن همراه، عمر باتری را بر اساس میزان سطح دسترسی تعریف شده کاربر به قسمت های مختلف گوشی البته بدون در نظر گرفتن فرآیند روت تعیین کرده اند بنابراین با انجام این کار شما با کارآیی بد باتری مواجه خوهید شد.
5. کاهش کارایی تلفن همراه
جدای از دلایل ذکر شده برای انجام ندادن روت (وارد شدن آسیب های غیرقابل برگشت، منقضی شدن گارانتی و...)، یکی دیگر از مشکلاتی که این کار برای شما به وجود می آورد این است که ممکن است کارایی تلفن همراهتان بر اثر انجام این کار به شدت کاهش یافته و شما مجبور باشید با دستگاهی کار کنید که مدام هنگ می کند و قادر به انجام خواسته های شما نیست.
6. حذف فایل های سیستمی به دلیل افزایش خطای کاربر
از آنجایی که با روت کردن، دستگاه شما به تمام بخش‌های سیستم‌عامل از جمله فایل های سیستمی دسترسی خواهید داشت اگر به اشتباه فایل سیستمی را حذف و یا آن را با تنظیمات نادرستی ویرایش کنید این احتمال وجود دارد که سیستم‌عامل دستگاه به درستی عمل نکرده و یا حتی بوت نشود! برای جبران این مشکل هم مجبور خواهید بود مجددا سیستم عامل را بر روی تلفن همراهتان نصب کنید.
7. عدم دریافت پیام‌های به‌روزرسانی خودکار سیستم عامل
احتمال می رود پس از انجام این کار دیگر پیام‌های به‌روزرسانی خودکار سیستم عامل را از طریق شبکه وای‌فای دریافت نکنید. گفتنی است؛ می‌توانید آپدیت‌ها را به‌صورت دستی و از طریق دریافت فایل‌ها و فلش کردن روی تلفن همراهتان نصب کنید.
حال با توجه به نکات گفته شده به نظر می‌رسد دسترسی بی چون و چرا و نامحدود به تمامی قسمت های گوشی به آسیب دیدن و بعضا تعویض آن نمی ارزد پس بهتر تصمیم بگیریم.
ناسا تصاویر ماهواره‌ای از بزرگترین مزرعه خورشیدی در جهان را منتشر کرد.
به نقل از گیزمگ، این تصاویر با تصویرساز عملیاتی زمین ناسا بر روی ماهواره لندست 8 (Landsat 8) گرفته شده است.
لندست 8 (Landsat 8) ماهواره آمریکایی دیده‌بانی زمین است که 11 فوریه 2013 به فضا پرتاب شد. لندست 8 هشتمین ماهواره از سری ماهواره‌های لندست و هفتمین ماهواره از این پروژه است که با موفقیت در مدار قرار گرفت. این ماهواره حاصل همکاری ناسا و سازمان زمین‌شناسی آمریکا است و توسط شرکت "اوربیتال ساینسز" ساخته شده است.
این ماهواره قادر به گرفتن تصاویر با جزئیات بالا و رنگ حقیقی است.
ناسا دو تصویر از پارک خورشیدی در ایالت چینگهای چین منتشر کرده که یکی در آوریل 2013 و دیگری در تاریخ 5 ژانویه امسال گرفته شده که نشان دهنده توسعه سریع این مزرعه در طی 4 سال است.
در زمان گرفته شدن تصویر دوم، این مزرعه 27 کیلومتر مربع (10 مایل مربع) و دارای چهار میلیون پنل خورشیدی بوده است.
دانشمندان در ماه گذشته به جام مقدس دنیای فیزیک مرتبط با فشارهای بالا دست یافتند. در آن هنگام فیزیکدان‌های دانشگاه هاروارد ادعا کردند که موفق شده‌اند هیدروژن را به فلز تبدیل کنند؛ این چیزی بود که محققان برای رسیدن به آن بیش از ۸۰ سال تلاش کرده بودند.
اما گروه پژوهشی مرتبط با آن دستاورد، نه‌تنها توانسته بودند چنین ماده‌ای را بسازند، بلکه علاوه بر آن موفق شده بودند برای اولین بار آن را در آزمایشگاه به‌صورت پایدار حفظ کنند که چنین کاری آن را به تنها نمونه‌ای از هیدروژن فلزی در هر نقطه‌ای از کره‌ی زمین بدل می‌ساخت. اما در حال حاضر این تیم پژوهشی یک خبر بد را در رابطه با دستاورد خود اعلام کرده‌اند: نمونه‌ی ساخته‌شده ناپدید شده است.
اما آزمایش‌های بیشتری که حوالی یک هفته‌ی پیش انجام شدند، منجر به شکسته شدن الماس و در نتیجه از هم پاشیده شدن گیره‌ی نگه‌دارنده شدند. این در حالی است که پژوهشگران تا به این لحظه هنوز قادر به پیدا کردن اثری از هیدروژن فلزی ساخته‌شده در آزمایش خود نبوده‌اند.
البته خبر اخیر لزوما به این معنی نیست که نمونه‌ی هیدروژنی نابود شده است. در واقع باید توجه داشته باشیم که ضخامت آن قطعه حدود یک‌پنجم قطر یک رشته از موی انسان است و به عبارتی، نمونه‌ی هیدروژنی یادشده تنها در حدود ۱.۵ میکرومتر ضخامت و ۱۰ میکرومتر قطر دارد و بنابراین امکان آن کاملا وجود دارد که در جایی به‌صورت پایدار قرار داشته باشد یا اینکه در جایی گم شده باشد.
از سویی احتمال نابود شدن نمونه نیز وجود دارد؛ این امکان وجود دارد که با از میان رفتن فشار گیره‌ی نگه‌دارنده‌ی الماس، هیدروژن مجددا به حالت گاز برگشته باشد. چنین وضعیتی ما را به این نتیجه می‌رساند که ماده‌ی ساخته‌شده در دمای اتاق پایدار نیست. حالت اخیر یکی از ویژگی‌های پیش‌بینی شده برای این ماده است.
ایزاک سیلوِرا، سرپرست تیم پژوهشی که بیش از ۴۵ سال صرف کار در زمینه‌ی هیدروژن فلزی کرده، در این باره گفته است که در حال حاضر آنها نمی‌توانند ارزیابی صحیحی از سرنوشت نمونه‌ی هیدروژنی داشته باشند. وی همچنین در گفتگوی خود با ساینس‌آلرت اظهار کرده است که:
اساسا می‌توان گفت که این ماده ناپدید شده است، ماده‌ی نمونه یا در جایی از محل آزمایش و در دمای اتاق وجود دارد یا اینکه دوباره به حالت گاز برگشته است. ما هنوز به‌طور دقیق نمی‌دانیم.
او به هر حال به ناامیدی خودش و تیم پژوهشی اذعان می‌کند، اما آنها در حال حاضر بر ایجاد یک نگه‌دارنده‌ی الماس بهبودیافته با عملکرد بهتر تمرکز کرده‌اند و امیدوارند بتوانند در هفته‌های آینده یک نمونه‌ی دیگر از هیدروژن فلزی تولید کنند. او گفت:
ما در حال آماده‌سازی یک آزمایش جدید هستیم تا ببینیم آیا ما می‌توانیم فشاری را که برای اولین بار به دست آورده بودیم، بازسازی و ماده‌ای همانند هیدروژن فلزی اولیه‌مان را دوباره تولید کنیم یا خیر.
شکست اخیر در روز شنبه، ۱۱ فوریه روی داد؛ زمانی که تیم در حال آماده شدن برای بسته‌بندی نمونه و انتقال آن به آزمایشگاه ملی آرگون در شیکاگو برای آزمایش‌های بیشتر بودند.
شاید این پرسش پیش بیاید که هیدروژن فلزی چرا تا این حد موضوع مهمی تلقی می‌شود؟ باید بگوییم همان‌طور که از نامش پیدا است؛ ماده‌ی فوق، شکل فلزی از عنصر هیدروژن است. هیدروژن یکی از عناصری است که با کیفیت خوبی در دنیای علم مورد مطالعه قرار گرفته است و در حالت طبیعی خود قطعا یک فلز به شمار نمی‌رود. این ماده براق نیست و همچنین الکتریسیته را هدایت نمی‌کند.
اما در سال ۱۹۳۵، محققان پیش‌بینی کرده بودند که تحت شرایط خاصی با فشار بالا، هیدروژن می‌تواند دارای خواص فلزی باشد. از آن زمان، دانشمندان در تلاش بوده‌اند تا هیدروژن فلزی را در آزمایشگاه تولید کنند. چنین هدفی گاهی اوقات به خاطر فشارهای بسیار بالایی که آنها نیازمند حفظ آن هستند، تا حدودی مضحک به نظر می‌رسید. اما سیلورا و تیم او در نهایت با استفاده از دو الماس مصنوعی به‌عنوان نوعی نگه‌دارنده موفق به انجام این کار در ماه اکتبر سال گذشته شدند.
با افزایش فشار، محققان در واقع با چشم خود مشاهده کردند که نمونه‌ی هیدروژنی از یک حالت شفاف به حالتی تیره و سپس به حالتی براق و فلزی تبدیل شده است. چنین رویدادی یک اتفاق بزرگ تلقی می‌شد؛ به‌عنوان اثبات یک مفهوم و علاوه بر آن، به این دلیل که بر پایه‌ی پیش‌بینی انجام‌شده، هیدروژن فلزی دارای برخی از خواص بسیار دیوانه‌وار و مفید است! از جمله‌ی این خواص می‌توان به ابررسانا بودن آن اشاره کرد که باعث می‌شود بدون هیچ مقاومتی بتواند جریان الکتریکی را انتقال دهد.
هیدروژن فلزی همچنین انرژی زیادی در لایه‌های خود ذخیره می‌کند و این فرایند می‌تواند به‌عنوان قوی‌ترین سوخت پیشرانه‌ی موشکی به کار رود که تا به حال کشف شده است.
در حالی که تیم پژوهشی منتظر انتشار دستاوردهای خود در مجله‌ی ساینس بودند، نمونه‌ی ساخته‌شده را نیز در دمای بسیار سرد و در نگه‌دارنده‌ی الماسی حفظ می‌کردند و آزمایش‌های اولیه را روی نمونه‌ی خود انجام می‌دادند. از مهمترین اقدام‌های آنها در این مرحله می‌توان به اندازه‌گیری میزان بازتابندگی ماده برای اثبات فلز بودن آن اشاره کرد.
آنها همچنین پرتوی لیزر قرمزی را به مجموعه‌ی نمونه تاباندند تا فشار را اندازه‌گیری کنند که این فشار بر حسب محاسبات صورت گرفته باید بین ۴۶۵ تا ۴۹۵ گیگاپاسکال می‌بود. فشار فوق حدود ۴ میلیون برابر بیشتر از فشار جو در سطح دریا روی زمین و نزدیک به ۲۰ برابر فشاری است که در ابتدا به‌عنوان میزان فشار مورد نیاز برای رسیدن به هیدروژن فلزی پیش‌بینی می‌شد.
اما آنها هنوز بسیاری از آزمون‌های لازم را انجام نداده بودند. آنها همچنین با احتیاط از اینکه شاید نمونه‌ی ساخته‌شده‌شان را پیش از انتشار مقاله‌ی علمی مرتبط با پژوهش از بین ببرند، از انجام اندازه‌گیری برای تشخیص اینکه هیدروژن فلزی آنها به‌صورت مایع بوده است یا جامد خودداری کردند. آنها همچنین آزمایشی را برای سنجش توانایی هدایت الکتریکی نمونه‌ی ساخته‌شده انجام نداند و همان‌طور که می‌دانیم هدایت الکتریکی یکی از مهمترین خواص فلزات است.
به‌عنوان یک نتیجه، شک و تردید و اختلاف بسیاری وجود دارد پیرامون اینکه آیا آنها اصلا در وهله‌ی نخست موفق به ساخت هیدروژن فلزی ساخته شده‌اند یا خیر. پل لوبر، فیزیکدانی که در کمیسیون انرژی اتمی فرانسه فعالیت دارد و در این پژوهش نقشی نداشته است، ماه پیش در گفتگو با Nature گفت:
به باور من این مقاله به هیچ عنوان همه‌ی افراد را قانع نمی‌کند.
سیلورا و تیم او برنامه‌ریزی کرده بودند تا برای انجام آزمایش‌های بیشتر، نمونه را به سنکروترون واقع در آزمایشگاه ملی آرگون ارسال کنند. آنها پیش از ارسال، از یک لیزر کم‌توان با پرتو قرمز برای اندازه‌گیری فشار سیستم برای بار آخر استفاده کردند. اما این بار انرژی لیزر، سیستم را بلافاصله نابود کرد و باعث از هم پاشیده شدن یکی از الماس‌ها شد. سیلورا در این باره چنین توضیح داد:
زمانی که ما پرتو رو روشن کردیم، ناگهان الماس‌ها دچار شکستگی شدند و یکی از آنها به‌طور فجیعی به پودر تبدیل شد. این یکی از مواردی است که ما می‌دانستیم برای تیم‌های دیگر هم اتفاق افتاده است، اما ما تصور می‌کردیم که شاید ما از آن ایمن شده باشیم؛ چرا که آن را پیش‌تر تست کرده بودیم، اما آن‌طور که از ظاهر امر پیدا است شاید چیزی در طول زمان تغییر کرده است. شاید انتشار هیدروژن رخ داده باشد. ما نمی‌دانیم چه رخ داده است.
سیلورا باور دارد که آنها در آینده قادر خواهند بود نمونه‌های بیشتری از هیدروژن فلزی بسازند و همچنین معتقد است که تکرار این چرخه می‌تواند شک و تردید برخی از دانشمندان دیگر را از میان بردارد. وی باور دارد که:
ناپدید شدن نمونه هیچ ایرادی به صحت کار وارد نمی‌کند. هر کسی که در زمینه‌ی آزمایش‌های فشار بالا فعالیت کند، می‌داند که این رویدادها محتمل هستند. نکته‌ی مهم اندازه‌گیری‌هایی است که ما درباره‌ی بازتابندگی ماده انجام داده‌ایم و آن اندازه‌گیری‌ها بسیار مستدل هستند. بنابراین اتفاق اخیر به‌منزله‌ی عقب‌نشینی نیست، ما تنها از این ناامید شدیم که می‌توانستیم اندازه‌گیری‌های بیشتری روی نمونه انجام دهیم.
همیشه افرادی هستند که به آزمایشها شک و تردید دارند و توصیه‌ی من به آنها این است که سعی کنند خودشان هم آزمایشها را بازسازی کنند. ما به‌طور دقیق تشریح کرده‌ایم که برای رسیدن به فشار بسیار بالا و ساخت نمونه چه کاری انجام شده است؛ بنابراین سایر گروه‌ها هم می‌توانند آن روند را انجام دهند. روش علمی به همین صورت است و این کار بهتر از شکایت و ایراد گرفتن از کار گروه ما است.
اعضای گروه پژوهشی قصد دارند در آزمایش بعدی خود از ترکیب‌های الماسی قوی‌تری استفاده کنند تا شاید میزان پایداری آنها بیشتر باشد. آنها همچنین درس‌هایی را که می‌باید، از این شکست گرفته‌اند و در آزمایش‌های بعدی نباید نمونه را پیش از انجام اندازه‌گیری‌های لازم و ضروری، به همان صورت نگه دارند. سیلورا در این باره توضیح می‌دهد:
این امکان وجود دارد که نگه داشتن نمونه در یک حالت باعث افت کیفیت و پایداری آن شود و ما تصمیم گرفته‌ایم در دفعاتی بعدی که به چنین فشار بالایی دست پیدا می‌کنیم، اندازه‌گیری‌های لازم را به‌سرعت انجام دهیم. ما با مراحل کار آشنا هستیم و به‌زودی نتایج کار خود را خواهیم دید.
ناسا به مناسبت سی‌امین سالگرد کشف ابرنواختر 1987، داده‌های جدید و خیره کننده‌ای را از این پدیده منتشر کرده است.
به نقل از دیلی‌میل، ستاره شناسان در 23 فوریه1987 موفق به کشف یکی از درخشان‌ترین ابرنواخترهایی شدند که تاکنون دیده شده است.
1987A آخرین ابرنواختری بود که توسط بشر با چشم غیر مسلح رصد شد. یان شلتون، اخترشناسی که در رصدخانه لاس کامپاناس کار می‌کرد، این ابرنواختر را در سال 19877 در ابر ماژلانی بزرگ کشف کرد.
ناسا در این مراسم از تصاویر شگفت انگیز، ویدئوهای نشان دهنده این ابرنواختر در گذر زمان و مدل‌های سه بعدی رونمایی کرد.
درمان با اکسیژن هایپربار(اکسیژن پرفشار) یکی از روش‌های جدید، غیرتهاجمی و سودمند برای برخی بیماری‌ها است که بعضاً صعب‌العلاج و یا حتی لاعلاج هستند که البته این روش درمانی به تأیید اف دی ای آمریکا هم رسیده است.
در این روش درمانی بیمار وارد اتاقک‌هایی از جنس فولاد و یا آلیاژ پلکسی‌گلاس شده و به‌وسیله کپسول‌هایی که با کمپرسور پرقدرت پر می‌شوند هوای فشرده با سرعت و حجم تحت کنترل وارد اتاقک می‌شود و به‌تدریج فشار داخل اتاقک افزایش می‌یابد تا به فشار مورد نظر به‌عنوان مثال فشار معادل ١٤ متر زیر آب یا (١/٤ )اتمسفر برسد.
سپس از طریق ماسک و یا هود که مانند کلاه، سر و صورت را می‌پوشاند گاز اکسیژن که در کپسول‌هایی ذخیره شده برای تنفس وارد سیستم تنفسی بیمار می‌شود. با توجه به بالا بودن فشار، به‌راحتی اکسیژن از طریق آلوئول‌ها(بخش‌های انتهایی ریه) وارد سیستم گردش خون شده و در پلاسما حل می‌شود و به بافت‌هایی با کمبود اکسیژن نظیر بافت‌های عفونی و یا نکروزه رسیده و ضمن کنترل عفونت فرآیند ترمیم بافت را تسریع و تسهیل می‌کند.
معمولاً به‌فاصله هر بیست دقیقه تنفس اکسیژن ٥ دقیقه تنفس هوا برنامه‌ریزی می‌شود تا بیمار دچار علائم مسمومیت با اکسیژن نشود. جلسات درمانی بین ٤٥ تا ٩٠ دقیقه به طول می‌انجامد.
نخستین مرکز تحقیقاتی و آموزشی و درمانی هایپربار مولتی چامبر(با ظرفیت چند نفر) دانشگاهی کشور به تازگی در بیمارستان گلستان نیروی دریایی به بهره‌برداری رسیده است.
به بهانه راه‌اندازی این مرکز پیشرفته تحقیقاتی، آموزشی و درمانی پزشکی هایپربار مولتی چامبر دانشگاهی و بیمارستانی کشور با ناخدایکم دکتر «شهرام اولیائی» محقق و پزشک این مرکز فوق تخصصی درباره کاربردهای این روش درمانی و جایگاه آن در ایران و جهان به گفت‌وگو نشستیم.
ناخدایکم دکتر «شهرام اولیائی» در این گفت‌وگو اظهار داشت: با توجه به فرمان ابلاغی از سوی فرماندهی معظم کل قوا(مدظله العالی) مبنی بر لزوم مرجعیت علمی نیروی دریایی راهبردی در کشور و در سطح منطقه در حوزه طب زیرسطحی و هایپربار، پیگیری برای تأمین زیرساخت‌ها و تجهیزات مورد نیاز با جدیت آغاز شد و در ایام دهه فجر موفق به بهره‌برداری و راه‌اندازی نخستین مرکز تحقیقاتی و آموزشی و درمانی هایپربار مولتی چمبر کشور شدیم.
وی راه‌اندازی این مرکز را تحولی بزرگ در حوزه دانش پزشکی هایپربار در کشور برشمرد و افزود: دستیاران فوق تخصصی رشته‌های مرتبط پزشکی و دستیاران پزشکی هوا فضا و زیرسطحی و دانشجویان پزشکی و پرستاری دانشگاه علوم پزشکی آجا(ارتش جمهوری اسلامی ایران) از این به بعد دارای فیلد عملی کاملاً پیشرفته برای تکمیل حلقه آموزشی در این حوزه دانشی خواهند بود.
این پزشک مرکز تحقیقاتی آموزشی و درمانی پزشکی هایپربار مولتی چامبر نداجا(نیروی دریایی ارتش) ادامه داد: محققین رشته‌های مختلف پزشکی و نخبگان کشور با تعریف پروژه‌های تحقیقاتی در مرکز تحقیقات طب زیرسطحی و هایپربار نداجا با استفاده از امکانات پیشرفته و منحصر بفرد این مرکز قادر به اجرای عملی پروژه‌های تحقیقاتی خود در این حوزه جدید دانشی خواهند بود.
دکتر اولیائی با بیان اینکه نیازمندان درمان با این تجهیزات پیشرفته امکان درمان در داخل کشور را دارند، یادآور شد: تا پیش از دهه ۱۹۶۰میلادی کاربردهای اتاق‌های فشار عملیاتی محدود به تست و درمان بیماری‌های غواصی بود اما از آن به بعد اندیکاسیون‌های(کاربردهای) پزشکی جدیدی برای آن شناخته شد از جمله درمان عفونت‌های هوازی و بی‌هوازی مقاوم به درمان از جمله استئومیلیت(التهاب استخوان) مقاوم به درمان و درمان آبسه‌های ناحیه پوستریور فوسا مغز، سوختگی‌های شدید، درمان زخم پای دیابتیک و جلوگیری از قطع پا، درمان عوارض لیزر مانند سوختگی پس از لیزرتراپی که در کشور ما شایع شده و در تروماها و آسیب‌های ورزشی جهت ترمیم سریع و بازتوانی ورزشکاران و بازگشت به میادین ورزشی در زمانی بسیار کوتاه، درمان آسیب‌های ناشی از گلوله و جراحت‌های جنگی، مسمومیت با منوکسیدکربن که هر سال در فصل زمستان سبب مرگ خاموش هموطنان می‌شود.
وی افزود: از کاربردهای مهم دیگر اکسیژن هایپربار افزایش پنج برابری تأثیر رادیوتراپی در کانسرهای اکسیژن سنسیتیو (سرطان‌های حساس به اکسیژن) است بشرطی که پیش و در جریان رادیوتراپی درمان با اکسیژن هایپربار تداوم یابد.
این پزشک مرکز تحقیقاتی آموزشی و درمانی پزشکی هایپربار مولتی چامبر نداجا گفت: تحقیقات جدید در محیط آزمایشگاهی و مطالعات حیوانی حاکی از تأثیر اکسیژن هایپربار بر روی مهار رشد و پیشرفت سلول‌های سرطانی در گلیومای مغزی و سرطان پستان است.
دکتر اولیایی خاطرنشان کرد: اختلال عملکرد دیاستولیک قلب، تنیتوس (وزوزگوش) و رتینا پیگمنتوزا چشم، مالتیپل اسکلروزیس یا ام اس از دیگر بیماری‌هایی است که به‌وسیله اکسیژن هایپربار بهبود می‌یابند.
وی یادآور شد: مکانیزم عمل اکسیژن هایپربار بطور خلاصه افزایش چند برابری اکسیژن بافتی از مسیری متفاوت با انتقال به‌وسیله هموگلوبین و از طریق حل شدن اکسیژن در پلاسمای خون که براحتی به بافت‌های فقیر از اکسیژن با مکانیزم افزایش تون انقباض عضلات جدار عروق، افزایش فشار اکسیژن بافتی، افزایش فعالیت سیستم ایمنی سلولی و ماکروفاژها و افزایش فعالیت فیبروبلاست‌ها که به کنترل و مهار عفونت و افزایش پروسه ترمیم بافتی و جلوگیری از خفگی و نکروز بافت صدمه‌دیده منجر خواهد شد.
این پزشک مرکز تحقیقاتی آموزشی و درمانی پزشکی هایپربار مولتی چامبر نداجا یادآور شد: دستگاه هایپربار مولتی چامبر مرکز یکی از پیشرفته‌ترین دستگاه‌های پزشکی روز دنیا بوده و بیشترین استانداردهای بین‌المللی را دارد ظرفیت این دستگاه ٦ بیمار در محفظه اصلی و دو نفر در محفظه فرعی و در مجموع ٨ نفر است.
دکتر اولیایی افزود: دکوماتور، سامانه اتوماتیک راهبری، سامانه مانوآل، سنسورهای گاز و دکتورهای پیشرفته، سامانه تهویه در فشار بالا، سیستم ارتباطی پیشرفته، قابلیت رویت بیمار در مانیتور از خارج اتاق فشار به وسیله دوربین‌های داخلی، سیستم صوتی، تجهیزات پزشکی تله‌مدیسین(پزشکی از راه دور) از جمله قابلیت مشاهده علائم حیاتی بیمار و نوار قلب و اندازه‌گیری فشار اکسیژن بافتی در فشار زیاد، سامانه اطفای حریق در فشار زیاد پیشرفته از ویژگی‌های منحصر بفرد این دستگاه است.
وی با بیان اینکه پزشکان این مرکز در معتبرترین مراکز جهان دوره‌های پیشرفته را با موفقیت طی کرده‌اند، یادآور شد: راه‌اندازی مراکز هایپربار مشابه در سایر استان‌هایی که نیروی دریایی راهبردی امکانات بیمارستانی دارد از اولویت‌های نداجا بوده و به یاری پروردگار متعال در آینده نزدیک شاهد افتتاح دومین مرکز تحقیقاتی، آموزشی و درمانی در بیمارستان جدید و رو به اتمام منطقه یکم دریایی در شهر بندرعباس خواهیم بود.
این پزشک مرکز تحقیقاتی آموزشی و درمانی پزشکی هایپربار مولتی چامبر نداجا اظهار امیدواری کرد با راه‌اندازی این مرکز گام موثری در جهت ارتقاء توان رزم و حرکت در مرز دانش و کاهش آلام و رنج بیماران نیازمند این روش نوین و موثر درمانی برداشته و آمادگی خود را برای همکاری و انجام پروژه‌های تحقیقاتی مشترک با مراکز پژوهشی و دانشگاهی و نخبگان پزشکی کشور و پذیرش بیماران و ارائه خدمات تخصصی درمانی و مشاوره در حوزه پزشکی هایپربار به جامعه پزشکی و مردم اعلام می‌کنم.
دکتر اولیایی در ادامه در خصوص جایگاه این شیوه درمانی در دنیا گفت: سابقه استفاده از این روش درمانی(پزشکی هایپربار) در جهان به دهه١٩٦٠ باز می‌گردد که در این زمان درمان بیماری‌های غیرغواصی به‌وسیله اتاق‌های فشار آغاز و روز به روز بر کاربردهای آن افزوده شده بطوری‌که در ایالات متحده همه بیمارستان‌هایی که در آن عمل جراحی توراکس و قلب باز انجام می‌شود برای درمان اورژانس آمبولی هوا دارای حداقل یک دستگاه اتاق فشار پزشکی هستند.
وی افزود: بیش از ٦٠ درصد موارد ارجاع به اتاق‌های فشار پزشکی در ایالات متحده امریکا به‌علت آمبولی ناشی از اعمال جراحی توراکس و قلب باز و سایر اعمال جراحی است. در چین هم بیش از 4000 دستگاه هایپربار برای درمان بیماران فعال هستند و این روش درمانی عادی شده است.
این پزشک مرکز تحقیقاتی آموزشی و درمانی پزشکی هایپربار مولتی چامبر نداجا یادآور شد: در آلمان هم مراکز هایپربار در شهرهای مختلف بیماران را درمان می‌کنند که از جمله آنها می‌توان به مرکز هایپربار «هایدلبرگ» و مرکز هایپربار «کارلسروهه» اشاره کرد.
دکتر اولیایی با بیان اینکه در سطح منطقه نیز کشورهای همسایه از جمله برخی کشورهای حوزه خلیج‌فارس و ترکیه دارای اتاق فشار پزشکی هستند، یادآور شد: در ایران هم سابقه اتاق‌های فشار عملیاتی برای درمان بیماری‌های غواصی در نیروی دریایی ارتش به دهه ١٣٤٠ هجری شمسی برمی‌گردد.
رئیس بخش تحقیق و تشخیص بیماری‌های زنبور عسل، کرم ابریشم و حیات وحش موسسه تحقیقات واکسن و سرم‌سازی رازی گفت: از سال 90 تمرکز روی بیماری‌های ویروسی زنبور عسل از اولویت‌های مهم این بخش بوده و موفق به شناسایی 7 ویروس در کشور شدیم که تاکنون اقدامی در این خصوص صورت نگرفته بود.
دکتر مجتبی محرمی با اشاره به همکاری شایسته بخش تحقیق و تشخیص بیماری‌های زنبور عسل، کرم ابریشم و حیات وحش موسسه رازی با مراکز تحقیقاتی سطح کشور، اظهار کرد: در این راستا همکاری علمی و فنی خوبی از سوی موسسه رازی با مراکز تحقیقاتی و زنبورداران کشور در قالب مشاوره و راهنمایی برای رفع مشکلات آنان وجود دارد.
رئیس بخش تحقیق و تشخیص بیماری‌های زنبور عسل، کرم ابریشم و حیات وحش موسسه رازی، افزود: حاصل این فعالیت‌های پژوهشی به صورت مقالات علمی در نشریات علمی- پژوهشی به چاپ می‌رسد.
وی تصریح کرد: از سال 90 تمرکز روی بیماری‌های ویروسی زنبور عسل از اولویت‌های مهم این بخش بوده و موفق به شناسایی 7 ویروس در کشور شدیم که تاکنون اقدامی در این خصوص صورت نگرفته بود.
دکتر محرمی خاطرنشان کرد: فقدان توان علمی و فنی بالا در دیگر آزمایشگاه‌ها از مهمترین دلایلی است که موجب عدم شناسایی این ویروس‌ها در کشور شده بود، در همین راستا این بخش از سال 1390 در موسسه رازی ایجاد شد و اکنون تنها مرکزی هستیم که به صورت کاملا تخصصی و علمی در این حوزه فعالیت داریم.
بر اساس اعلام روابط عمومی موسسه رازی، وی یادآور شد: بخش تحقیق و تشخیص بیماری‌های زنبور عسل، کرم ابریشم و حیات وحش موسسه رازی علاوه بر همکاری فعال با کمیته فنی بیماری‌های سازمان دامپزشکی و سازمان نظام دامپزشکی، عضو کمیته اجرایی و علمی زنبور عسل ایران بوده و عضو هیات تحریریه مجله علمی- ترویجی علوم و فنون زنبور عسل ایران نیز هست.
همواره سفر از امور مورد توجه بشر به حساب می آید. در گذشته به دلیل نبود امکانات از احشام به عنوان وسیله برای سفر استفاده می کردند؛ با پیشرفت تکنولوژی وسایل نقلیه به وجود آمد.
امروزه وسایل نقلیه نیز با پیشرفتهای روز افزونی روبرو شده‌اند و شکل نویی به خود گرفته‌اند؛ اما راحتی و امنیت این وسایل نیز از جمله مواردی است که باید به آن توجه کرد. قطار به عنوان یکی از امن ترین وسایل نقلیه می باشد که افراد زیادی برای سفر از آن استفاده می کنند.
در ادامه شما را با لوکس ترین و مجهزترین قظارها که بیشتر شبیه هتل‌های چند ستاره هستند آشنا می کنیم.
روُس ریل، غرور آفریقا:
لوکس‌ترین قطار دنیا با دکور قدیمی و دلربایش شناخته شده است که با واگن‌های چوبی، غذاهای لذیذ و درجه یک این قطار از بالاترین استاندارد برخوردارند. وجود سوییت‌های رویال و همچنین حمام ویکتوریایی از دیگر امکانات این قطار لوکس می باشد. این قطار در مسیر آفریقای جنوبی و بین مقاصدی چون کیپ تاون، پرتوریا، دوربان و آبشارهای ویکتوریا می باشد.
عقاب طلایی:
قطار عقاب طلایی با امکانات بسیار لوکس و همچنین با دکوراسیون فوق‌العاده و مناظر خیره‌کننده روی طولانی‌ترین خط ریلی جهان یعنی راه آهن سرتاسری سیبری حرکت می‌کند و مسکو را به شرق روسیه، مغولستان، چین و شرقی‌ترین استان روسیه متصل می‌کند.
بلموند رویال اسکاتسمن:
چوب‌های براق، پارچه‌های مجلل و ظروف برنجی پولیش شده، مکمل سفر کلاس بالای شما از اسکاتلند به لندن هستند. با واگن‌های کلاسیک ساخت کمپانی پولمن، این قطار یکی از لوکس‌ترین‌های دنیا است. تنها ۳۶ مسافر در آن پذیرفته می‌شوند و رسیدگی به آنها با خدمات عالی، غذای خوشمزه و سطح بالا بسیار ساده خواهد بود.
گلسیر اکسپرس:
این قطار یکی از مشهورترین خطوط راه آهن دنیا است که از میان کوه‌های سوئیس و آلپ می گذرد و در مسیر از 91 تونل و 291 پل عبور می‌کند.
آل آندالوس:
دکن ادیسه:
دانوب اکسپرس:
قطار دانوب اکسپرس با ارائه خدمات عالی تجربه بی نظیری برای شما خواهد بود و با عبور از شرق اروپا، خدماتی خارج از قطاری مثل اقامت در هتل 5 ستاره نیز ارائه می دهد.
بلو ترین (قطار آبی رنگ):
قطار سلطنتی کنیدین-پسیفیک:
پژوهشگران آمریکایی طی یک پژوهش جدید اعلام کردند که با نوعی رژیم شبیه روزه می‌توان باعث تحریک بازسازی لوزالمعده (پانکراس) در مبتلایان به دیابت شد.
به نقل از بی‌بی‌سی، محققان چنین رژیمی را روی موشها امتحان کردند و دریافتند لوزالمعده (عضوی که انسولین ترشح می‌کند) پس از آن شروع به ترمیم و بازسازی خود کرده و علایم دیابت فروکش کرده است.
دانشمندان می‌گویند نتایج این تحقیق که در نشریه Cell منتشر شده می‌تواند راه های تازه‌ای را برای درمان دیابت پیش روی محققان باز کند.
دانشمندان برای این تحقیق موشها را تحت نوعی رژیم غذایی شبیه روزه قرار دادند و متوجه شدند که لوزالمعده شروع به بازسازی سلول‌های بتا خود کرده است.
این رژیم مشابه رژیمی در انسان است که فرد پنج روز رژیم کم کالری، کم پروتئین و کم کربوهیدرات اما سرشار از چربی اشباع نشده می‌گیرد.
در واقع این نوع تغذیه شبیه تغذیه گیاه‌خواران مطلق است که با مغزدانه‌ها و سوپ تغذیه و روزانه بین 800 تا 1100 کالری دریافت می کنند.
بعد از این پنج روز، فرد 25 روز می‌تواند هر چه دلش خواست بخورد، در واقع به نوعی یک دوره پر غذا و قحطی برای بدن فرد شبیه‌سازی می‌شوند.
تحقیقات قبلی نشان داده که چنین رژیمی روند پیری را کند می کند.
سلول‌های بتا سلول‌هایی در لوزالمعده هستند که قند خون را اندازه می‌گیرند و وقتی قند خون از حد بالاتر برود با ترشح انسولین آن را پایین می‌آورند.
در مبتلایان به دیابت این سلول‌ها یا تخریب شده و شمارشان کم می‌شود.
دکتر والتر لونگو پژوهشگر دانشگاه کالیفرنیای جنوبی می‌گوید: نتیجه‌گیری ما این است که با قراردادن موشها در شرایط دشوار و برگرداندن آنها به وضعیت عادی- یعنی گرسنه نگهداشتن و بعد غذا دادن به موشها- سلول‌های پانکراس وارد مرحله ای می‌شوند که رشد خود را از نو برنامه‌ریزی و بخشی از پانکراس را که درست کار نمی‌کند بازسازی می‌کنند.
این تحقیق نشان داد چنین رژیمی برای هر دو نوع دیابت در موشها موثر است.
در دیابت نوع اول سیستم ایمنی به دلایل مختلف از جمله ژنتیک به سلول‌های بتای پانکراس حمله کرده و آنها را از بین می‌برد اما در دیابت نوع دوم تغذیه و سبک زندگی فرد باعث شرایطی می‌شود که با وجود کافی بودن انسولین، سلول‌های بدن حساسیت خود را به انسولین از دست بدهند و انسولین بی‌اثر شود.
دکتر لونگو می گوید: نتایج این تحقیق از نظر پزشکی بسیار مهم است چرا که نشان داد حداقل در حیوانات، رژیم غذایی می‌تواند بدون اینکه هیچ تغییر ژنتیکی ایجاد کند، سلول‌ها را از نو برنامه ریزی کند.
پیتر بوییز خبرنگار بی‌بی‌سی که این رژیم غذایی را زیر نظر دکتر لونگو امتحان کرده است می‌گوید: در هر دوره پنج روزه یک چهارم یک فرد عادی غذا می خورم و بین 2 تا 4 کیلو وزن کم می‌کنم. اما قبل از دوره پنچ روزه بعدی، دوباره به وزن قبلی برمی گردم.
وی افزود: غذایی که در دوره پنج روزه به من داده می‌شد پخت عالی نداشت اما همین که چیزی برای خوردن داشتم راضی بودم.
اما تمام تاثیرات این رژیم مثل کاهش وزن به سرعت ناپدید نمی شوند، بلکه هورمون رشد شبه انسولینی (IGF)- که با بعضی سرطانها ربط دارد- و فشار خون او هم کاهش پیدا می‌کند.
تحقیقات دیگر هم نشان داده اند که چنین رژیمی باعث کاهش قند خون می‌شود.
کارشناسان با اینکه نتیجه این تحقیق را جالب توجه خوانده‌اند می گویند باید دید آیا تاثیر چنین رژیمی در افراد مبتلا به دیابت چیست اما تردیدی نیست بازسازی سلول‌های تولیدکننده انسولین در درمان این بیماری می‌تواند نقش بسیار مهمی داشته باشد.
سیناپس‌ها رابط هایی هستند که در مغز کار انتقال سیگنالهای الکتریکی و شیمیایی را بین سلول‌های عصبی انجام می‌دهند و محققان دانشگاه استنفورد در پروژه تولید مغز مصنوعی این دانشگاه موفق به ساخت سیناپس‌های مصنوعی شدند.
به نقل از نیواطلس، یکی از مباحث مهم در هوش مصنوعی، شبکه‌های عصبی هستند که یادگیری آنها بسیار به یادگیری انسان شبیه است و به کمک آنها می‌توان کامپیوترها و مغزهایی تولید کرد که همانند انسان یاد می‌گیرند.
یکی از ویژگی‌های سیناپس‌های مغز انسان این است که هر بار که یک انتقال پیام در آنها انجام می‌شود، قدرت و سرعت آنها در انتقال پیام بیشتر می‌شود و این موضوع در یادگیری مغز موثر است.
مهمترین مشکلی که این شبکه‌ها دارند مسئله تامین انرژی در آنهاست و به همین دلیل محققان دانشگاه استنفورد در تحقیقات خود اقدام به ساخت سیناپس‌های مصنوعی کردند که فقط با یک باتری کار می‌کند و عملکرد آن شبیه به ترانزیستور است.
این وسیله از دو فیلم و سه پایانه تشکیل شده است و برای اتصال فیلم‌ها به هم از محلول آب و نمک به عنوان الکترولیت استفاده شده است.
یک ترانزیستور در حالت معمول تنها دو حالت صفر و یک به معنای قطع و وصل را پشتیبانی می‌کند اما این سیناپس هوشمند می‌تواند تا 500 حالت مختلف را پشتیبانی کند و به همین دلیل قدرت محاسباتی آن به صورت نمایی رشد می کند.
تعویض هر حالت به حالت بعدی مقداری انرژی مصرف می‌کند و در حال حاضر این میزان 10 هزار بار بیشتر از یک سیناپس طبیعی انرژی مصرف می‌کند اما به هر حال نسبت به نمونه‌های مشابه قبلی مصرف انرژی در آن بسیار بهتر شده است و محققان امیدوارند بتوانند در نمونه‌های بعدی کارآیی این سیناپس‌ها را بهتر کنند.
آلک تالین از محققان این تیم گفت: با انجام هر عملیات قدرت این سیناپس‌ها بیشتر می‌شود و در نمونه‌های قبلی که محاسبات، بدون استفاده از این سیبناپس‌ها انجام می‌شد، میزان انرژی مصرف شده برای هر کدام از این عملیاتها بسیار بیشتر بود.
پیش از این نیز تلاش‌هایی در زمینه تولید سیناپس‌های مصنوعی انجام شده بود اما این نمونه‌ها علاوه بر اینکه پرمصرف بودند از مواد غیراورگانیک ساخته شده بودند و نمی‌توانستند با سیگنالهای الکتریکی طبیعی که توسط مغز ارسال می‌شوند کار کنند در حالیکه سیناپس‌های تولیدی در دانشگاه استنفورد می‌توانند به مغز متصل شوند و از مغز فرمان بگیرند.
قدم بعدی محققان تولید مجموعه‌ای از سیناپس‌های مصنوعی است که با هم ارتباط داشته باشند.
نتایج این تحقیقات در ژورنال علمی Nature Materials چاپ شده است.
.: Weblog Themes By Pichak :.