با کشف پنی‌سیلین در سال ۱۹۲۸ توسط الکساندر فلمینگ، آنتی‌بیوتیک‌ها راه خود را به درمان اکثر بیماری‌های عفونی پیدا کردند. بنابراین پزشکان به کمک آنتی‌بیوتیک‌ از بسیاری از بیماری‌های منجر به مرگ جلوگیری می‌کنند. در این بین یک واقعیت، تهدیدی بر درمان بیماری‌ها به‌حساب می‌آید.

جانداران چندیاخته‌ای در طول زمان به‌صورت مرتب تغییر می‌کنند و خود را با شرایط موجود تطبیق می‌دهند. از طرفی دیگر، باکتری‌های تک‌یاخته‌ای تغییرات بسیار سریعی در واکنش به محیط جدید تجربه می‌کنند و به همین دلیل طیف زیادی از این باکتری‌ها در مقابل آنتی‌بیوتیک مقاوم شده‌اند. این مسئله‌ به حدی اهمیت پیدا کرده است که سازمان ملل آن را هم‌ردیف بحران‌هایی چون HIV قرار می‌دهد.

در همین رابطه یک گروه تحقیقاتی از دانشگاه ایالتی ارگان (OSU) به روشی تازه برای مقابله با این پدیده دست پیدا کرده‌اند. نتایج این پژوهش در مجله‌ی Journal of Antimicrobial Chemotherapy به چاپ رسیده است.

بر اساس اطلاعات منتشرشده، می‌توان راه‌حل این مشکل را داخل پپتیدی جستجو کرد که با مولکول PPMO درهم آمیخته است. پژوهشگران معتقدند این مولکول توانایی مقابله با آنزیم تولیدشده توسط یک باکتری به نام NDM-1 دارد. باکتری NDM-1 در کنار طیفی از ژن‌های موجود، مسئول مقابله با آنتی‌بیوتیک‌ها است.

از آنجایی که این ژن‌ها در بین تمامی انواع باکتری‌ها مشترک هستند، برای مقابله با پدیده‌ی مقاوم‌سازی تنها به یک مولکول PPMO احتیاج است. بدین ترتیب با ورود آنتی‌بیوتیک مولکول PPMO قدرت کنترل باکتری را با وجود ترشح آنزیم دارد.

در تحقیق انجام‌شده از آنتی‌بیوتیکی بنام مروپنم (meropenem)، دارویی با طیف بسیار وسیع از خانواده‌ی کارباپنم‌ها، استفاده شده است. این آنتی‌بیوتیک در درمان جانوران خونگرم همچون موش‌ها با عفونت e. Coli  یا اشریشیا کُلی و در حضور NDM-1، مؤثر واقع می‌شود. این آزمایش روی نمونه‌های انسانی تا سه سال آینده به مرحله‌ی اجرا خواهد رسید.

پروفسور بروس گلر، استاد میکروبیولوژی دانشگاه OSU در این مورد می‌گوید:

کارایی بسیاری از آنتی‌بیوتیک‌های پرمصرف از بین رفته است و تمام باکتری‌ها نسبت به آن‌ها مقاوم هستند. این اتفاق باعث شده است که ما به دنبال ساخت دارو‌های جدید باشیم تا بدین ترتیب یک قدم از باکتری جلو بیفتیم. اما مشکل اینجا است که هر چه نسبت به ساخت داروهای جدید اقدام می‌کنیم، توانایی تولید محصولات کمتری خواهیم داشت. بنابراین اصلاح آنتی‌بیوتیک‌های موجود تنها راه حل به نظر می‌رسد، ولی به‌محض ایجاد هر نوع تغییر، باکتری‌ها سریع خود را با شرایط تطبیق می‌دهند و خود را نسبت به آن‌ مقاوم می‌کنند.

اگر دستاوردهای تحقیقاتی جدید به نتیجه‌ی قابل اجرا برسند، می‌توان امیدوار بود که بیماری‌های عفونی را با استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها بدون عوارض جانبی درمان کرد. با این حال باکتری‌ها بسیار «باهوش» هستند و می‌توانند در چندین سال به شرایط جدید مقاوم شوند. بنابراین بعد از چند سال، مجددا به نقطه‌ی صفر بازخواهیم گشت.

با توجه به ضرورت بالای این مسئله، تحقیقات گسترده در زمینه‌ی مقاومت باکتری‌ها اهمیت بالایی دارد؛ شاید در آینده به روش‌های جدید و پایدارتری برای مقابله با مقاوم‌سازی باکتری‌ها دست پیدا کردیم.

اگر تا به حال درباره‌ی اقتصاد گیگ (Gig Economy) چیزی نشنیده‌اید، لازم نیست نگران باشید؛ زیرا این پدیده به قدری جدید است که هنگام جستجو درباره‌ی آن تازه متوجه می‌شوید هنوز وارد بسیاری از فرهنگ‌های لغت نشده است. دیکشنری کمبریج اقتصاد گیگ را اینگونه تعریف می‌کند:

«روشی از اشتغال که در آن به جای کار کردن برای یک کارفرمای مشخص، افراد به کارهای پاره وقت و جدا از یکدیگری مشغول می‌شوند که هر کدام از آن‌ها درآمد مجزای خود را دارند.»

شاید این تعریف کمی گیج کننده باشد. برای درک بهتر اقتصاد گیگ، بررسی چند نمونه از کسب و کارهای بر مبنای آن راهگشا است.

شورش الگوریتمی

تابستان گذشته در لندن تظاهراتی بر پا شد که در آن افراد با در دست داشتن پلاکاردهایی که روی آن نوشته بود «ما انسان هستیم، نه ابزار دست اوبر!» راهپیمایی می‌کردند. اما چیزی که این راهپیمایی و اعتراض را از نمونه‌های مشابه خود متمایز می‌کرد، این نکته بود که افراد شرکت کننده در آن نه محل کار مشخصی داشتند و نه در استخدام شرکتی بودند. شخص خاصی بر این افراد ریاست نمی‌کرد؛ بلکه تنها یک الگوریتم از طریق تلفن هوشمند آن‌ها را مدیریت می‌کرد. در انتها، موضوع اعتراض این افراد از تمام چیزهایی که گفته شد، جالب‌تر است: آپدیت جدید یک اپلیکیشن!

سرویس UberEats ژوئن سال جاری در لندن افتتاح شد. شعار سرویس جدید اوبر این بود:

«غذاهای رستوران‌های مورد علاقه‌ی خود در لندن را با سرعت اوبر دریافت کنید.»

اوبر برای جذب پیک‌های مستقل، در ابتدا پیشنهاد دستمزد ۲۰ پوند در ساعت داده بود؛ اما با افزایش تقاضا، اوبر شروع به کاهش دادن دستمزدها کرد. ماه آگوست، دستمزد ساعتی جای خود را به فرمول پرداختی عجیب و غریبی داد؛ ۳.۳ پوند برای هر محموله، به اضافه‌ی ۱ پوند در هر مایل، منهای ۲۵ درصد «پورسانت سرویس اوبر»، به اضافه‌ی ۵ پوند پاداش هر ارسال. سپس پیک‌ها متوجه شدند که با یک آپدیت جدید اپلیکیشن، «پاداش ارسال» به ۴ پوند در زمان ناهار و شام، و ۳ پوند در زمان ناهار و شامِ آخر هفته کاهش یافته و در بقیه‌ی زمان‌ها نیز کلا حذف شده است.

بسیاری از معترضان پیک‌های حرفه‌ای هستند که برای دریافت دستمزد بیشتر، کار رسمی خود را رها کرده بودند تا به‌صورت تمام وقت برای اوبر کار کنند و حالا فکر می‌کنند اوبر به آن‌ها کلک زده است. یکی از تظاهر کنندگان می‌گوید از این که بسیاری از رفقای خود را تشویق به ترک شغل و پیوستن به UberEats کرده بود، احساس گناه و پشیمانی می‌کند.

سوال جالبی که اینجا مطرح می‌شود این است که اصلا این پیک‌ها چگونه توانستند یکدیگر را پیدا کنند؟ وقتی برای یک اپلیکیشن کار می‌کنید، پیدا کردن همکارانتان به سادگی یافتن کارکنان یک شرکت سنتی که مکان و دفتر مشخصی دارد نیست. پیک‌های اوبر برای یافتن یکدیگر و تظاهرات در لندن از تکنیک جالبی استفاده کرده بودند. آن‌ها با استفاده از اپلیکیشن اوبر به عنوان یک مشتری معمولی، برای خود غذا سفارش می‌دادند و زمانی که یکی از همکاران ندیده و نشناخته‌شان غذا را به آن‌ها می‌رساند، او را از جریان تظاهرات مطلع می‌ساختند؛ شورش الگوریتمی در برابر مدیریت الگوریتمی!

مدیریت الگوریتمی و اقتصاد گیگ

برآورد دقیقی از مقیاس اقتصاد گیگ در سطح جهانی وجود ندارد؛ اما در ایالات متحده، به‌تنهایی ۸۰۰ هزار نفر از این طریق (شرکت‌های چون TaskRabbit، Lyft، Uber و Deliveroo) بدون اینکه در استخدام کسی باشند، امرار معاش می‌کنند. اصطلاح «مدیریت الگوریتمی» (algorithmic management) که سال گذشته توسط «موسسه‌ی تعامل انسان و کامپیوتر» در دانشگاه کارنگی ملون ابداع شد، عامل اصلی به وجود آمدن اقتصاد گیگ در نظر گرفته می‌شود. برای شرکت‌هایی چون اوبر که خواهان ایجاد «حمل و نقلی قابل اعتماد» هستند، مدیریت الگوریتمی مشکل آموزش، پیگیری و ارزیابی وضعیت تعداد زیادی از کارکنان غیر حرفه‌ای را که حتی در استخدام شرکت نیستند، حل می‌کند تا در نتیجه شرکت بتواند سرویسی سریع، استاندارد و بدون نقص ارائه کند.

کسانی که از مدیریت الگوریتمی دفاع می‌کنند، عقیده دارند این نوع مدیریت فرصت‌های جدید شغلی به وجود می‌آورد و در بخش‌هایی از بازار کار که به ناکارآمدی، عدم شفافیت و کارفرمایان ظالم مشهور است، بهینگی، شفافیت و عدالت را با خود به همراه خواهد آورد. اما تظاهرات و اعتصابات تابستان گذشته در لندن نشان می‌دهد کسانی که در این اقتصاد کار می‌کنند، چندان هم از وضعیت آن راضی نیستند و عقیده دارند به جای اینکه از دست «کارفرمای ظالم» قبلی خلاص شوند و خودشان رئیس خودشان باشند، حالا این تلفن هوشمندشان است که به نحوی ناعادلانه مدیریتشان می‌کند. اما یک الگوریتم چگونه می‌تواند ظالم و بی انصاف باشد؟

الگوریتم‌های ظالم

سال ۲۰۱۳، سرویس ارسال غذایی با نام «دلیورو» (Deliveroo) در لندن تاسیس شد. دلیورو که با ارزشی نیم میلیارد دلاری، یکی از موفق‌ترین استارتاپ‌های اروپا محسوب می‌شود، هم اکنون با داشتن بیش از ۲۰ هزار نفر پیک در ۸۴ شهر و ۱۲ کشور دنیا حضور دارد.

هنگامی که شخصی توسط دلیورو غذا سفارش می‌دهد، نوتیفیکیشنی روی تلفن هوشمند نزدیک‌ترین پیک به رستوران مورد نظر به نمایش در می‌آید که تنها ۳۰ ثانیه فرصت برای قبول آن و فشردن دکمه‌ی «Accept delivery» وجود دارد. در این نوتیفیکیشن تنها آدرس رستوران نمایش داده می‌شود و اپلیکیشن تا زمانی که غذا را از رستوران تحویل نگرفته باشید، به شما نمی‌گوید آدرس مقصد غذا کجا است. وقتی هم که غذا را از رستوران تحویل گرفتید، اگر آدرس محل تحویل غذا بسیار دور باشد یا به هر دلیلی نخواهید به آن مکان بروید، مسئولیت رد کردن درخواست بر عهده‌ی خودتان است و روی پروفایل کاری‌تان در اپلیکیشن تأثیر منفی می‌گذارد.

رانندگان اوبر نیز در سرتاسر دنیا تحت کنترل الگوریتم‌های مشابه هستند. درست است که زمان کار کردن به انتخاب خودشان است، اما وقتی وارد اپلیکیشن شوند، تنها ۱۰ تا ۲۰ ثانیه فرصت دارند تا به «درخواست‌های تاکسی» اپلیکیشن پاسخ مثبت بدهند و این درحالی است که مقصد مسافر به آن‌ها گفته نمی‌شود. اگر هم سه درخواست تاکسی را به صورت پشت سر هم از دست بدهند، به صورت اتوماتیک از اپلیکیشن لاگ اوت خواهند شد و ۲ دقیقه طول خواهد کشید تا دوباره بتوانند به حساب کاربری‌شان وارد شوند.

آینده‌ی مدیریت یا بازگشت به دوران استثمار کارگران؟

مدیریت الگوریتمی ممکن است برای بسیاری از افراد، آینده‌ی مدیریت به نظر برسد؛ اما برای بسیاری، یادآور دوران سیاه مدیریت ظالمانه در اوایل قرن بیستم میلادی است. صد سال پیش تئوری جدیدی با نام «مدیریت علمی» (scientific management) توسط فردریک تیلور در آمریکا به شهرت رسید و به‌سرعت در تمامی کارخانه‌های کشور به کار گرفته شد.

تیلور در دوران جوانی برای اینکه بتواند از پس هزینه‌های تحصیل در دانشگاه هاروارد بر بیابد، به کار در یک کارخانه‌ی هیدرولیک مشغول شده بود. او پس از مدتی کار متوجه شد در کارخانه‌ها دو قانون نانوشته‌ی کلی بین کارگر و کارفرما وجود دارد: کارگران تا جایی که می‌توانستند آهسته و کم کار می‌کردند و کارفرما نیز تا جایی که می‌توانست به آن‌ها کم حقوق می‌داد.

تیلور سپس به این فکر افتاد که مجموعه‌ای از قوانین، مقررات و فرمول‌ها را برای بهینه کردن مدیریت نیروی کار ایجاد کند. او برای این منظور پیشنهاد داد مدیرانی مجهز به دستگاه‌های زمان‌سنج و دفترچه یادداشت در سالن تولید کارخانه حضور داشته باشند و با بررسی زمان لازم برای به انجام رسیدن هر مرحله از تولید، بهینه‌ترین روش‌های ممکن را پیدا کنند. تیلور بعدها در سال ۱۹۱۱ تئوری خود را در کتابی با نام «مبانی مدیریت علمی» منتشر کرد. در قسمتی از این کتاب آمده است:

شاید مهم‌ترین عنصر در مدیریت علمی، ایده‌ی «شرح وظیفه» باشد. شرح وظیفه نه‌تنها مشخص می‌کند که هر کس باید دقیقا چه کاری انجام بدهد، بلکه زمان دقیق مجاز برای انجام آن کار را نیز تعیین می‌کند.

تیلور بسیاری از ایده‌های خود را روی ۶۰۰ نیروی کار یک کارخانه‌ی فولاد به بوته‌ی آزمایش گذاشت. برای مثال، او به این نتیجه رسیده بود که بهینه‌ترین روش برای بیل زدن، با جابجایی ۹.۵ کیلوگرم جرم در هر بیل حاصل می‌شود. او سپس بیل‌هایی کوچک برای سنگ معدن و بیل‌هایی بزرگ برای جابجایی خاکستر سفارش داد که هر دو ظرفیتی برابر با ۹.۵ کیلوگرم از ماده‌ی مورد نظر داشتند. کارگران هر روز صبح به دفتری مراجعه می‌کردند که در آنجا یک تکه کاغذ حاوی اطلاعات لازم برای انتخاب ابزار مورد نیاز، و قطعه‌ی دیگری کاغذ که در برگیرنده‌ی عملکرد روز گذشته‌شان بود به آن‌ها داده می‌شد.

بسیاری از این کارگران خارجی بودند و سواد خواندن و نوشتن نداشتند. برای همین تیلور کاغذهای عملکرد را در رنگ‌های مختلف تهیه می‌کرد. برای مثال، رنگ زرد نشان می‌داد که عملکرد کارگر پایین‌تر از حد انتظار بوده است و در نتیجه نتوانسته است به میزان دستمزد ۱.۸۵ دلار روزانه‌ی خود دست پیدا کند. می‌توان تصور کرد که کارگران بیچاره برای رسیدن به دستمزد مقرر روزانه تحت چه فشاری بوده‌اند.

چارلز هارا، صاحب کارخانه‌ی استیل میدویل به تیلور گفته بود:

می‌دانی می‌خواهم با این چند میلیون دلار اضافه که به لطف روش‌های تو به دست آمده چکار کنم؟ مجهزترین تیمارستانی را که جهان تا به حال به خود دیده است، خواهم ساخت و یک طبقه‌ی کامل آن را به تو اختصاص خواهم داد.

با این وجود، مدیریت علمی توانست در اوایل قرن بیستم میلادی در آمریکا به موفقیت چشمگیری دست پیدا کند. همین تئوری بود که خطوط تولید عظیم هنری فورد را ممکن ساخت و اثرات آن را هنوز هم در کارخانه‌های سرتاسر دنیا می‌توان  یافت؛ با این تفاوت که تکنولوژی‌های جدید جای «دفتر یادداشت و زمان‌سنج» تیلور را گرفته‌اند.

برده‌داری نوین

بسیاری از کارگران انبارهای شرکت‌های بزرگی چون آمازون از دستگاه‌های قابل حملی استفاده می‌کنند که به آن‌ها  دستورالعمل قدم به قدمِ پیدا کردن بسته‌ای خاص از قفسه‌ای خاص را می‌دهد. همین دستگاه زمان متوسط برداشتن و تحویل بسته توسط هر کارگر را اندازه‌گیری می‌کند.

شاید برای یک ورزشکار حرفه‌ای که از شغل خود لذت می‌برد، گزارش عملکرد کاری و پاداش و تنبیه بر مبنای آن، جالب و حتی لذت بخش باشد؛ اما برای کسی که از ناچاری و برای فراهم کردن هزینه‌ی زندگی در انبارهای آمازون کار می‌کند، چنین سیستمی مانند کابوسی برآمده از کتاب ۱۹۸۴ جورج اورول است.

ارمیا پراسل، استاد حقوق دانشگاه آکسفورد، تکنیک‌های مدیریت الگوریتمی را که شرکت‌هایی چون اوبر و دلیورو از آن‌ها استفاده می‌کنند، تیلوریسم ۲ (Taylorism 2.0) می‌نامد. او در این باره می‌گوید:

الگوریتم‌ها درجه‌ای از کنترل و نظارت روی نیروی کار را فراهم می‌کنند که حتی سرسخت‌ترین تیلوریست‌ها نیز نمی‌توانستند آن را در خواب ببینند.

مقصد بعدی مدیریت الگوریتمی، بخش خدمات است. کارگرانی که در صنعت خدمات مانند خرده‌فروشی‌ها و رستوران‌ها مشغول به فعالیت هستند، تا به امروز از ایده‌های تیلور در امان بوده‌اند. ارزیابی عملکرد کارگران فعال در بخش‌های خدماتی تا پیش از این بسیار دشوار بوده است؛ اما به لطف تکنولوژی‌های جدید مانند اینترنت اشیاء و مدیریت الگوریتمی، ایده‌های فردریک تیلور به این بخش نیز نفوذ خواهند کرد.

بسیاری از مدافعان مدیریت الگوریتمی عقیده دارند این روش مزایای فراوانی با خود به همراه می‌آورد. برای مثال، الگوریتم در میان کارگران آشنا و فامیل ندارد که به آن‌ها پاداش خلاف عرف بدهد. همچنین برای یک الگوریتم، مشخصه‌هایی چون نژاد، رنگ پوست، جنسیت یا مذهب اهمیتی ندارد.

از طرفی منتقدان مدیریت الگوریتمی عقیده دارند که این روش به راهی برای دور زدن قوانین مربوط به حداقل دستمزد تبدیل شده است. شرکت‌های بر مبنای اقتصاد گیگ از بسیاری جهات شبیه به کارفرمایان سنتی هستند؛ اما هیچ کدام از مسئولیت‌های آن‌ها (مانند حداقل دستمزد، تحت پوشش بیمه قرار دادن کارکنان و پرداخت پاداش‌های مناسبتی) را ندارند. درست است که الگوریتم بین انسان‌ها تبعیض قائل نمی‌شود، اما از طرفی نمی‌توانید با الگوریتم صحبت کنید و به او توضیح بدهید که همسرتان به‌تازگی وضع حمل کرده است.

اما با تمام این اوصاف، آنچه غیر قابل انکار است؛ نتیجه‌ی نهایی اقتصاد گیگ برای مصرف‌کننده است. هرچقدر این نوع مدیریت برای کارگران و کارمندان ظالمانه باشد، در نهایت منجر به رسیدن سرویس و کالایی بهتر و ارزان‌تر به دست مشتری می‌شود. بسیاری از منتقدان اقتصاد گیگ مشکلی با استفاده از محصولات تولیدشده در شرایط ظالمانه‌ی کاری در کشورهای در حال توسعه ندارند. شاید بسیاری از این افراد از تلفن هوشمند یا البسه‌ای استفاده کنند که قیمت ارزان آن‌ها به لطف ساخته شدن در شرایط سخت کاری در چین و بنگلادش میسر شده باشد.

در نهایت شاید خود فردریک تیلور بهترین پیش‌بینی را درباره‌ی آینده‌ی اقتصاد گیگ و مدیریت الگوریتمی داشته باشد. او در سال ۱۹۱۱ در کتاب خود درباره‌ی آینده‌ی «مدیریت علمی» نوشته بود:

در نگاه اول، ما تنها دو بازیگر در این داستان می‌بینیم: «نیروی کار» و «کارفرما». اکثر ما بازیگر سوم را نادیده می‌گیریم. مردم، بزرگ‌ترین بازیگر این داستان هستند؛ مشتریانی که محصول را از دو بازیگر اول خریداری می‌کنند. در پایان، این مردم هستند که نحوه‌ی کار را بر کارگر و کارفرما تحمیل خواهند کرد.

نظر شما راجع به اقتصاد گیگ و مدیریت الگوریتمی چیست؟ آیا روش جدید، منجر به افزایش بهره‌وری خواهد شد و به نفع کارکنان خواهد بود یا آن را سیستمی ظالمانه و تنها به سود کارفرمایان می‌دانید؟ 

در سال­های اخیر محبوبیت درایوهای SSD به خاطر سرعت بی‌نظیرشان افزایش یافته است. امروزه اضافه کردن یک درایو حالت جامد (SSD) به کامپیوتر، بهترین ارتقاء ممکن برای افزایش سرعت سیستم شما است. ای‌دیتا به‌تازگی جدیدترین اس‌اس‌دی خود را با عنوان SU900 معرفی کرده‌ است که در ادامه به بررسی ویژگی‌ها و عملکرد این SSD می‌پردازیم.

 3D NAND Flash نسل جدید فلش‌های ذخیره‌سازی

SU900 ای‌دیتا همانند محصول قبلی ای‌دیتا که پیش‌تر معرفی شد، از ساختار 3D NAND Flash  بهره می‌برد. ساختاری که به نظر می‌رسد ای‌دیتا می‌خواهد در تمام چیپ فلش SSD-هایش بکار ببرد. 3D  NAND Flash به‌عنوان جدیدترین نسل از چیپ‌های ذخیره‌سازی است که ظرفیت ذخیره‌سازی بالا، قیمت به‌صرفه، دوام و پایداری بالاتر، مصرف انرژی کمتر و کارایی مضاعف را باعث می‌شود. در ساختار فلش‌های دووجهی یا Planner، سلول‌ها در راستای محورهای X و Y کنار هم قرار می‌گیرند و بسته به نوع آن‌ها می‌تواند تا حجم محدودی از ذخیره‌سازی اطلاعات را پشتیبانی کند. در حالی که  3D NAND لایه‌هایی از سلول‌ها روی هم قرار می‌گیرند و از راستای محور Z هم استفاده می‌شود و بدیهی است که حجم ذخیره‌سازی تا مقدار قابل توجهی افزایش می‌یابد. این حجم ذخیره‌سازی در SU900 به ۲ ترابایت رسیده است. البته این به آن معنی نیست که کسانی که به فضای ذخیره‌سازی کمتری نیاز دارند ناامید خواهند شد؛ زیرا که ای‌دیتا تنوع ظرفیت متنوعی از 256GB تا 2TB‌ را عرضه کرده است.

دوام و طول عمر بالا اهمیت دارد

دومین نکته‌ای که در مورد SU900 قابل ذکر است دوام و طول عمر بالای این محصول است.MTBF این محصول دو میلیون ساعت اعلام شده است (MTBF یا Mean time between failuress مدت‌زمان بین خرابی‌ها است) یکی از شاخص‌های اندازه‌گیری دوام دستگاه‌ها است. خرابی به آن مفهوم است که دستگاه قادر به ادامه کار نباشد. عدد MTBF با توجه به سوابق پیشین یک قطعه‌ی مشابه و نیز آزمایش‌های مختلف روی چند نمونه از قطعه، تحت شرایط خاص (دمای بالا، فشار بالا و…) به دست می‌آید. به‌نوعی می‌توان MTBF را عمر مفید دستگاه نیز نامید. در همین راستا TBW یا Terra Byte Written نیز یکی دیگر از  شاخص‌های سنجش دوام و طول عمر اس‌اس‌دی است. همان‌طور که از نام آن پیداست ظرفیتی است که فضای ذخیره‌سازی تا رسیدن به آن مقدار عملکرد صحیح دارد. TBW در اس‌اس‌دی SU900 مقدار ۸۰۰ دارد.

از امکانات فوق‌العاده‌ی SU900 ای‌دیتا باید به فناوری هوشمند SLC Caching اشاره کرد. فناوری‌ای که اس‌اس‌دی را به یک درایو فوق سریع تبدیل می‌کند. در حالت SLC Caching، هر سلول حافظه همانند ساختار فلش SLC تنها یک بیت داده نگه‌داری می‌کند، هرچند این کار باعث کاهش ظرفیت ذخیره‌سازی در مقایسه با حالت معمول می‌شود، اما کارایی و سرعت به طرز چشمگیری افزایش می‌یابد. اما نکته مثبتی که وجود دارد استفاده از این فناوری با ساختار  3D  NANDاست. از مزیت‌های ساختار NAND سه‌بعدی، ظرفیت بالای ذخیره‌سازی است. همچنین در SU9000 در کنار فناوری مذکور شاهد وجود بافر پر سرعت از نوع DDR3‌ نیز هستیم که پایداری سرعت دسترسی به اطلاعات و کارایی انتقال اطلاعات را به مقدار قابل توجهی افزایش می‌دهد.

مقایسه کارایی و سرعت SU900 با هارددیسک‌ها

مناسب با هر نیاز کاربران

نرم افزار رایگان ADATA SSD Toolbox پیکربندی و بهینه‌سازی SSD را به راحتی امکان پذیر می‌سازد. این نرم افزار شرایط کلی و اطلاعات دقیق عمر محصول و سالم بودن درایو را نشان می دهد. همچنین با نرم‌افزار انتقالی که همراهSU900 ارائه می‌شود، می‌توانید به راحتی از هارددیسک قدیمی خود به اس‌اس‌دی کوچ کنید و جان تازه‌ای به سیستم‌های فرسوده‌ی خود بدهید! این محصول با ضخامت ۷ میلی‌متری عرضه می‌شود و برای استفاده در کامپیوترهای رومیزی نیز همراه آن براکت ۳٫۵ میلیمتری ارائه می‌شود. SU900 را به زودی می‌توانید با ۵ سال گارانتی تعویض شرکت آونگ نماینده انحصاری محصولات ای‌دیتا در ایران خریداری کنید.

این ماده غذایی که خواص زیادی دارد می‌تواند بیماری‌های عصبی مانند زوال عقل و آلزایمر را به تاخیر بیندازد.

کارشناسان فضایی ادعا می‌کنند که در دهه آینده میلادی قادر خواهیم بود تا تعطیلات خود را در ماه بگذرانیم.

انجام بسیاری از کارها در آلمان مثل رأی ‌دادن در انتخابات اجباری نیستند اما انجام بسیاری از کارهایی که در ارتباط با امنیت شهروندان هستند، اجباری‌اند. مثلا همه شهروندان آلمان موظف به رساندن کمک‌های اولیه در شرایط اضطراری و تصادفات هستند. آن‌ها همچنین موظف به تامین امنیت محل تصادف، اعلام خطر و درخواست کمک و یاری رساندن و دلداری دادن به مجروحان هستند. 

 
طبق قانون جزایی آلمان، عدم کمک‌رسانی و سر باز زدن از آن می‌تواند تا یک سال زندان به دنبال داشته باشد. همه آن‌هایی که تصدیق رانندگی می‌گیرند باید کلاس کمک‌های اولیه را بگذرانند. 

 
طبق قانون پارو کردن برف و زدودن یخ‌ها در پیاده‌رو مقابل منزل مسکونی بر عهده ساکنان آن (صاحبخانه یا مستاجر) است. اگر کسی در مقابل یک ساختمان زمین بخورد و صدمه ببیند، مسئولیت آن با ساکنان آن ساختمان است که باید خسارت بپردازند. 
 
طبق قانون صاحبان یا ساکنان منازل باید پیاده‌روی مقابل خانه خود را از روز دوشنبه تا شنبه از ساعت ۷ صبح تا ۸ شب و روز یکشنبه از ساعت ۸ صبح تا ۸ شب بدون خطر و قابل استفاده برای دیگر شهروندان نگه دارند. پیامد سرپیچی از این قانون می‌تواند تا ۵ هزار یورو جریمه باشد. 

 
در آلمان از سال ۲۰۱۰ استفاده از لاستیک زمستانی در فصل یخبندان برای همه خودروها اجباری شده است. متخلفان ۶۰ یورو جریمه و یک نمره منفی در اداره مرکزی راهنمایی و رانندگی دریافت می‌کنند. در صورت وقوع تصادف بدون استفاده از لاستیک زمستانی، بیمه‌ها مجاز به لغو قرارداد و عدم پرداخت خسارت هستند. 
 
در این کشور آموزش شنا برای کودکان در مدارس ابتدایی اجباری است و نمی‌توان آن را با رشته ورزشی دیگری تعویض کرد. 

 
کودکان در آلمان تا قبل از کلاس چهارم مدرسه اجازه دارند فقط در پیاده‌روها دوچرخه‌سواری کنند. در کلاس چهارم همه کودکان توسط پلیس در مدرسه آموزش دوچرخه‌سواری دیده و قوانین آن را می‌آموزند. کودکان پس از قبول شدن در یک امتحان اجازه می‌یابند با کلاه ایمنی در خیابان‌ها دوچرخه‌سواری کنند. 

 
از ماه ژوئیه سال ۲۰۱۶ نصب دستگاه اعلام خطر آتش سوزی در اتاق خواب، اتاق کودک و راهروهای منازل مسکونی تازه‌ساز و ساختمان‌های قدیمی در تمامی ۱۶ ایالت‌ آلمان اجباری شده است. در برلین از اول ژانویه سال ۲۰۱۷ این قانون اجرا می‌شود. مسئولیت نصب دستگاه با صاحب خانه است. در ایالت مکلن‌بورگ فورپومن تا ۵۰۰ هزار یورو برای متخلفان جریمه در نظر گرفته شده است. 

 
اگر در آلمان بخواهید برای بریدن چوب در جنگل اره موتوری بخرید، باید به فروشگاه مربوطه گواهینامه‌ای را ارائه کنید که نشان ‌دهد کار کردن با این اره و رعایت نکات ایمنی را آموخته‌اید. اگر این گواهی را نداشته باشید می‌توانید دوره مخصوص کار با اره موتوری را ببینید. کار حرفه‌ای با اره موتوری نیاز به کلاس آموزشی ۵ روزه دارد. خرید اره‌های کوچکتر برای "استفاده شخصی" نیاز به گواهینامه ندارد. 

 
بیمه درمانی آلمان یکی از قدیمی‌ترین سیستم‌های بیمه در جهان است که در دوران بیسمارک و از سال ۱۸۸۳ رواج یافته است. همه آلمانی‌ها باید عضو یک شرکت بیمه درمانی باشند. خارجی‌ها هم بدون عضویت در یک شرکت بیمه درمانی نمی‌توانند اقامت دریافت کنند. 
 

 
دودکش‌پاک‌کن‌های آلمانی پس از کنترل دستگاه‌های حرارتی در منازل، آن گروه از دستگاه‌ها که مجاز به استفاده باشند را با مهر و پلاک مربوط به همان سال مشخص می‌کنند. دستگاه‌های معیوب و خطرناک "پلمب" می‌شوند و تا تعمیر نشوند کسی اجازه استفاده از آن‌ها را ندارد. 

 
طبق قانون هر کسی که در آلمان موتورسواری می‌کند باید از کلاه ایمنی استفاده کند؛ همچنین طبق قانونی که از اول ماه مه سال ۲۰۱۴ به اجرا درآمده در دوران آموزش موتورسواری در کلاس A، A1، A2 و AM همه باید از لباس محافظ چرمی استفاده کنند. پس از کسب گواهینامه استفاده از این لباس اجباری نیست اما در صورت تصادف بیمه‌ها می‌توانند از پرداخت خسارت خودداری کنند. 
 

بیمه "هافت‌فلیشت" (Haftpflicht) یا بیمه حوادثی که مسئولیت آن بر عهده شما یا اعضای خانواده‌تان است، اجباری نیست، اما تقریبا همه آلمانی‌ها این بیمه را دارند. تصور کنید در خیابان به کسی تنه می‌زنید و عینک طرف مقابل بر زمین می‌افتد و می‌شکند. یا فرزند شما ناخواسته گلدان یا شیشه همسایه را می‌شکند. شما مسئول جبران این خسارت هستید. بیمه‌ مزبور پرداخت هزینه را متقبل می‌شود.