ده‌ها پژوهش نشان داده‌ است که ادراک ما از جهان تحت‌تأثیر انتظارات ما قرار می‌گیرد. انتظارات که به آن‌ها «باورهای پیشین» نیز گفته می‌شود، به ما کمک می‌کند تا آنچه در زمان حال اتفاق می‌افتد، براساس تجارب مشابه گذشته درک کنیم. برای مثال، این موضوع را در نظر بگیرید که چگونه سایه‌ی کم‌رنگی در تصویر رادیوگرافی را به‌آسانی کارورزی کم‌تجربه نادیده می‌گیرد؛ اما پزشک باتجربه می‌تواند از روی سیگنال ضعیف نیز محتمل‌ترین تفسیر را ارائه کند.

فرایند ترکیب دانش پیشین با شواهد نامطمئن «تلفیق بیزی» خوانده می‌شود و اعتقاد بر این است که روی ادراک و افکار و اعمال ما تأثیر بسیاری می‌گذارد. اکنون دانشمندان علوم اعصاب مؤسسه‌ی فناوری ماساچوست سیگنال‌های مغزی متمایزی را شناسایی کرده‌اند که باورهای پیشین را رمزگذاری می‌کند. همچنین، آن‌ها متوجه شده‌اند که چگونه مغز از این سیگنال‌ها برای قضاوت در شرایط نامطمئن استفاده می‌کند. مهرداد جزایری، یکی ازنویسندگان این مقاله می‌گوید:

اینکه چگونه این باورها بر فعالیت مغز تأثیر می‌گذارند و موجب انحراف ادراک ما می‌شوند، سؤالی بود که ما به‌دنبال یافتن پاسخی برای آن بودیم.

پژوهشگران میمون‌ها را برای انجام وظیفه‌ی دارای زمان‌بندی خاص آموزش دادند. در این آزمایش، آن‌ها باید فواصل زمانی را مجددا تجسم می‌کردند. انجام این وظیفه چالش‌برانگیز است؛ زیرا حس ما از زمان کامل نیست و می‌تواند خیلی سریع یا خیلی آهسته باشد. اگرچه وقتی فواصل همواره در دامنه‌ی ثابتی قرار داشته باشند، بهترین استراتژی این است که پاسخ‌ها را به‌سوی میانه‌ی این دامنه منحرف کرد. این دقیقا همان کاری بود که حیوانات انجام دادند. علاوه‌براین، ثبت فعالیت نورون‌های قشر پیشانی مغز نشان‌دهنده‌ی مکانیسمی ساده برای تلفیق بیزی بود: تجارب پیشین موجب تغییر نمایش زمان در مغز می‌شد؛ به‌صورتی‌که الگوهای فعالیت عصبی همبسته با فواصل مختلف به‌سوی زمان تجربه‌شده منحرف شد.

نتایج این مطالعه در مجله‌ی Neuron منتشر شده است.

آماده، به‌صف، حرکت

دانشمندان قرن‌ها است می‌دانند تلفیق بیزی استراتژی بهینه‌ای برای برخورد با اطلاعات نامطمئن است. وقتی درباره‌ی موضوعی اطمینان نداریم، به‌طور خودکار برای رفتار بهینه روی تجارب گذشته تکیه می‌کنیم. جزایری می‌گوید:

اگر از موضوعی آگاهی کامل نداشته باشید؛ اما از تجارب پیشین خود انتظاراتی درباره‌ی آن داشته باشید، از آن اطلاعات برای قضاوت خود استفاده خواهید کرد. ما این کار را همیشه انجام می‌دهیم.

در این مطالعه، جزایری و گروهش می‌خواستند بدانند چگونه مغز اعتقادات پیشین را رمزگذاری می‌کند و از آن‌ها برای کنترل رفتار استفاده می‌کند. به‌ همین منظور، پژوهشگران حیوانات را آموزش دادند تا با استفاده از وظیفه‌ای که «آماده، به‌صف، حرکت» نامیده می‌شود، فاصله‌ی زمانی را مجددا مجسم کنند. در این وظیفه، حیوانات زمان بین دو فلاش نور را اندازه می‌گیرند (آماده و به‌صف) و سپس، سیگنال حرکت ایجاد می‌کنند.

آن‌ها حیوانات را آموزش دادند تا این وظیفه را در دو زمینه انجام دهند. در سناریو کوتاه، فواصل بین ۴۸۰ و ۸۰۰ میلی‌ثانیه و در سناریو طولانی، فواصل بین ۸۰۰ و ۱۲۰۰ میلی‌ثانیه متغیر بود. در آغاز وظیفه، به حیوانات اطلاعاتی درباره‌ی زمینه ازطریق نشانه‌ی بصری داده شد و آن‌ها یاد گرفتند براساس نشانه‌ی بصری، انتظار زمان کوتاه یا طولانی را داشته باشند.

جزایری قبلا نشان داده بود انسان‌هایی که این وظیفه را انجام می‌دهند، گرایش دارند پاسخ‌های خود را در جهت میانه‌ی دامنه منحرف کنند. در اینجا نیز، حیوانات همین کار را انجام می‌دادند. برای مثال، اگر حیوانات باور داشتند فاصله باید کوتاه باشد و به آن‌ها فاصله‌ی ۸۰۰ میلی‌ثانیه‌ای داده می‌شد، فاصله‌ای که آن‌ها ایجاد می‌کردند، کمی کوتاه‌تر از ۸۰۰ میلی‌ثانیه بود. درمقابل، اگر آن‌ها باور داشتند فاصله باید طولانی‌تر باشد و به آن‌ها فاصله‌ی ۸۰۰ میلی‌ثانیه‌ای داده می‌شد، آن‌ها فاصله‌ای کمی طولانی‌تر از ۸۰۰ میلی‌ثانیه ایجاد می‌کردند. جزایری می‌گوید:

آزمایش‌ها تقریبا از هر نظر دیگری یکسان بودند و فقط باور حیوانات بود که موجب رفتارهای متفاوتی می‌شد. این، آزمایشی قانع‌کننده بود که نشان می‌داد حیوانات بر باور خود اتکا می‌کنند.

وقتی پژوهشگران تأیید کردند حیوانات روی باورهای پیشین خود تکیه می‌کنند، آن‌ها تصمیم گرفتند کشف کنند مغز چگونه باورهای پیشین را برای هدایت رفتار آینده رمزگذاری می‌کند. آن‌ها فعالیت حدود ۱,۴۰۰ نورون را در منطقه‌ای از قشر پیشانی ثبت کردند که قبلا نشان داده شده بود در زمان‌بندی مؤثر است. در جریان دوره‌ی «آماده، به‌صف»، پروفایل فعالیت هر نورون درگیر مسیر خود بود و حدود ۶۰ درصد از نورون‌ها بسته به زمینه (زمان کوتاه یا بلند) الگوهای فعالیت متفاوتی داشتند. برای درک این سیگنال‌ها، پژوهشگران تغییر فعالیت عصبی را در کل جمعیت در زمان تجزیه‌و‌تحلیل کردند و دریافتند باورهای پیشین با منحرف‌کردن نمایش عصبی زمان به‌سمت میانه‌ی دامنه‌ی موردانتظار، موجب انحراف در پاسخ‌های رفتاری می‌شود.

دانش جاسازی شده

پژوهشگران عقیده دارند تجارب پیشین شدت ارتباط بین نورون‌ها را تغییر می‌دهد. شدت این ارتباط‌ها که با عنوان سیناپس نیز شناخته می‌شود، تعیین‌کننده‌ی این موضوع است که چگونه نورون‌ها بر یکدیگر عمل و الگوهای فعالیتی را محدود کنند که شبکه‌ای از نورون‌های متصل به‌هم می‌توانند تولید کنند. این یافته‌ که تجارب گذشته الگوهای فعالیت عصبی را منحرف می‌کنند، پنجره‌ای رو به این موضوع می‌گشاید که چگونه تجارب ارتباطات سیناپسی را تغییر می‌دهند. جزایری می‌گوید:

به‌نظر می‌رسد مغز تجارب قبلی را در ارتباطات سیناپسی جاسازی کند، به‌صورتی‌که الگوهای فعالیت مغزی به‌طور مناسبی منحرف شوند.

پژوهشگران به‌عنوان آزمایشی مستقل برای بررسی این ایده، مدلی کامپیوتری متشکل از شبکه‌ای از نورون‌ها را توسعه دادند که می‌توانست همان وظیفه‌ی «آماده، به‌صف، حرکت» را انجام دهد. با استفاده از تکنیک‌هاییادگیری ماشین آن‌ها توانستند ارتباطات سیناپسی را تغییر دهند و مدلی ایجاد کنند که همچون حیوانات رفتار می‌کرد. این مدل‌ها بی‌نهایت ارزشمند هستند؛ چراکه بستری برای تجزیه‌و‌تحلیل دقیق مکانیسم‌های پشت‌صحنه فراهم می‌کنند؛ رویه‌ای که «مهندسی معکوس» نامیده می‌شود.

به‌طور درخورتوجهی، مهندسی معکوس مدل نشان داد این مدل وظیفه را به‌ همان شکل مغز میمون‌ها حل و نمایش زمان را براساس تجارب گذشته منحرف کرده بود. پژوهشگران از مدل کامپیوتری برای تشریح بیشتر مکانیسم‌های پشت‌صحنه با استفاده از آزمایش‌های آشفتگی استفاده کردند که در‌حال‌حاضر انجام آن‌ها در مغز ناممکن است. آن‌ها با استفاده از این رویکرد توانستند نشان دهند انحراف‌نداشتن نمایش‌های عصبی موجب حذف سوگیری در رفتار می‌شود. این یافته‌ی مهم نقش حیاتی انحراف را در تلفیق بیزی دانش پیشین تأیید کرد.

پژوهشگران اکنون قصد دارند این موضوع را مطالعه کنند که مغز چگونه ارتباطات سیناپسی را که کدکننده ی باورهای پیشین هستند، هنگام یادگیری توسعه می‌دهد و تنظیم می‌کند.

 تصاویر منتشر شده از رصد ناو آمریکایی USS Boxer توسط پهپاد‌های نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نشان می‌دهد که این تصاویر توسط پهپاد مهاجر-۴ ثبت و ضبط شده است.

اسکید (ارابه فرود) پهپاد مهاجر-۴ که در تصاویر منتشر شده از رصد ناوگروه آمریکایی مشخص است

پهپاد «مهاجر ۴» برای مراقبت هوایی و شناسایی اهداف تا فاصله ۱۵۰ کیلومتری طراحی و ساخته شده است. سطح مقطع راداری کم، کاهش سطح هواپیما از روبرو، کمک اثرسطح به بلند شدن پرنده در صورت برخاست از باند و کاهش نیروی مقاومت هوا (درگ) القایی از جمله مزیت‌های این پهپاد است.

بیشتر بخوانید:۳ هدف اصلی ترامپ از طرح دروغ سرنگونی پهپاد ایرانی

پهپاد مهاجر-۴ در رزمایش پهپادی نیروی هوافضای سپاه (سمت چپ تصویر)

هواپیمای مهاجر ۴ با بیشینه سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت، مداومت پروازی ۷ ساعته دارد و می‌تواند در انواع شرایط جوی به پرواز درآید. از پهپاد مهاجر ۴، نمونه‌های دیگر هم ساخته شده که می‌توان به پهپاد‌های «شاهین» نزاجا و «صادق» نیروی دریایی سپاه و دیگر نمونه هایی، چون فتوگرامتری و نمونه مجهز به موشک هوابه هوا اشاره کرد که تفاوت‌هایی با مهاجر ۴ دارند.

نمونه فتوگرامتری پهپاد مهاجر-۴

پهپاد صادق

از جمله کاربرد‌های غیرنظامی مهاجر-۴ میتوان به کنترل ترافیک اشاره کرد که اخیرا نیز پلیس راهور به آن مجهز شده است.

پهپاد شاهین در اختیار پلیس راهور

به گزارش فارس، دونالد ترامپ رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا شب گذشته مدعی شد که یک کشتی نظامی این کشور یک پهپاد ایرانی را در تنگه هرمز هدف قرار داده است.

ترامپ که در ابتدای مراسمی در کاخ سفید صحبت می‌کرد، گفت: «پیش از شروع سخنرانی، می‌خواهم همه را در جریان یک حادثه قرار دهم که امروز در تنگه هرمز رخ داد و «یو. اس. اس. باکسر» که یک کشتی آبی-خاکی تهاجمی است، در آن مشارکت داشت.»

وی در ادامه مدعی شد: «باکسر علیه یک پهپاد ایرانی که تا فاصله بسیار بسیار نزدیکی جلو آمده بود، تقریبا ۱۰۰۰ یارد (۹۱۴ متر) و چندین هشدار برای کنار رفتن را نادیده گرفت و تهدیدی برای کشتی و خدمه کشتی بود، اقدام تدافعی انجام داد. این پهپاد بلافاصله نابود شد.»

پنتاگون نیز با صدور اطلاعیه‌ای اعلام کرد: «حدود ساعت ۱۰ صبح به وقت محلی کشتی آبی-خاکی یو‌اس‌اس باکسر در حال حرکت به سمت تنگه هرمز بود. یک سامانه پرنده بدون سرنشین بال‌ثابت (UAS) به باکسر نزدیک شد و در محدوده فاصله‌ای خطرناک ثابت شد. کشتی به منظور تضمین ایمنی کشتی و خدمه آن اقدام دفاعی انجام داد.»

بلافاصله پس از طرح این ادعا، محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه کشورمان که در نیویورک حضور دارد اعلام کرد: «ما خبری نداریم که امروز پهپادی از دست داده‌ایم.»

همچنین سید عباس عراقچی معاون وزیر امور خارجه نیز با رد ادعای هدف قرار گرفتن پهپاد ایرانی، گفت: «ما هیچ پهپادی را در تنگه هرمز یا جای دیگر از دست ندادیم. من نگرانم [کشتی]یو. اس. اس باکسر پهپاد خودشان را به اشتباه ساقط کرده باشد!»

سردار ابوالفضل شکارچی سخنگوی ارشد نیرو‌های مسلح کشورمان نیز با رد ادعای رئیس جمهور آمریکا تاکید کرد: تمامی پهپاد‌های متعلق به جمهوری اسلامی ایران در منطقه خلیج فارس و تنگه هرمز از جمله پهپاد مورد نظر رئیس جمهور آمریکا پس از انجام مأموریت شناسایی و کنترل برنامه ریزی شده به سلامت به پایگاه‌های خود بازگشته اند و هیچگونه گزارشی دال بر مقابله عملیاتی ناو یواس‌اس باکسر امریکایی گزارش نشده است.

ساعتی بعد نیز سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با صدور اطلاعیه‌ای از انتشار تصاویر پهپاد نیروی هوافضای سپاه بر فراز ناو باکسر خبر داد و تاکید کرد: این تصاویر نشان خواهد داد پهپاد نیروی هوافضای سپاه پیش از ورود ناوچه آمریکایی به تنگه هرمز در حال اجرای ماموریت جاری خود در منطقه بوده و از جمله تصاویر مربوط به رصد و مراقبت از ناوچه مذکور را نیز قبل و حتی بعد از زمان مورد ادعای آمریکایی‌ها به ایستگاه خود ارسال و سالم به پایگاه خود بازگشته است.

دانشمندان نخستین‌بار مجموعه‌ای از واریانت‌های ژنی خاص مرتبط با آنورکسیا (بی‌اشتهایی عصبی) را شناسایی کرده‌اند که نشان می‌دهد این اختلال صرفا نوعی بیماری روانی نیست. در بررسی جامع ۶ ساله‌ای که در آن، پژوهشگران بیش از ۱۰۰ مؤسسه در سرتاسر جهان مشارکت کردند، هشت نشانگر ژنتیکی شناسایی شد که ارتباط معنی‌داری با این بیماری داشتند و برخی از آن‌ها نشان می‌دهند که ریشه‌ی بیماری مذکور متابولیسم است.

پژوهش گذشته‌ی برخی از همین پژوهشگران زمینه را برای یافته‌های جدید مهیا کرده بود. در آن پژوهش، با مطالعه‌ی ژنوم ۳,۵۰۰ فرد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی و ۱۱ هزار فرد بدون این مشکل به‌عنوان گروه کنترل، نخستین جایگاه ژنتیکی مرتبط با این بیماری شناسایی شده بود. اکنون سینتیا بولیک، مسئول این پژوهش از دانشگاه کارولینای‌شمالی، با مطالعه‌ی گسترده‌ترِ همبستگی در سطح ژنوم بازگشته است و نتایج مطالعه‌ی او ما را بر آن می‌دارد که درباره‌ی فرضیات فعلی مرتبط با بی‌اشتهایی عصبی بازاندیشی کنیم. جروم برین، یکی از اعضای این گروه از کالج سلطنتی لندن می‌گوید:

ناهنجاری‌های متابولیکی مشاهده‌شده در بیماران مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی اغلب به گرسنگی‌کشیدن نسبت داده می‌شود؛ اما مطالعه‌ی ما نشان می‌دهد اختلاف‌های متابولیکی ممکن است در توسعه‌ی این اختلال مؤثر باشند. علاوه‌براین، تجزیه‌و‌تحلیل ما نشان می‌دهد عوامل متابولیکی ممکن است به‌همان اندازه‌ی اثرهای روان‌پزشکی در توسعه‌ی این بیماری تأثیر داشته باشند.

در این مطالعه، پژوهشگران DNA تعداد ۱۶,۹۹۲ بیمار مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی را تجزیه‌و‌تحلیل و آن را با اطلاعات ژنتیکی ۵۵,۵۲۵ فرد سالم مقایسه کردند و واریانت‌های ژنتیکی احتمالی مرتبط با این بیماری را جست‌وجو کردند. اختلال بی‌اشتهایی عصبی مدت‌ها است که در میان اختلالات روانی دیگر بیشترین میزان مرگ‌و‌میر را دارد. ما هنوز درباره‌ی درمان این بیماری راه درازی در پیش داریم؛ چراکه هنوز علت آن را به‌خوبی درک نکرده‌ایم. روش‌های درمانی موجود می‌توانند تا حدودی کمک‌کننده باشند و داروها نیز می‌توانند برخی از علائم را تسکین دهند؛ اما درمان تضمین‌شده‌ای برای افراد مبتلا وجود ندارد و خطر عود بیماری بسیار است. اکنون، به‌نظر می‌رسد پس از اینکه پژوهشگران بیش از ۷۰ هزار ژنوم را بررسی و ارتباط غیرمنتظره‌ای کشف کرده‌اند، بالاخره به پیشرفتی در این زمینه دست پیدا کرده‌ایم. نیکلاس مارتین، از مؤسسه‌ی QIMR Berghofer معتقد است:

آنچه انتظارش را داشتیم، یافتن ژن‌هایی بود که به‌وضوح بر جنبه‌های مهم روان‌پزشکی و سلامتی این بیماری تأثیرگذار باشند؛ اما آنچه با کشف آن غافلگیر شدیم، این بود که به‌نظر می‌رسید ارتباطی بسیار قوی با متابویسم نیز وجود داشته باشد.

درمجموع، پژوهشگران هشت واریانت ژنتیکی مرتبط با بی‌اشتهایی عصبی را شناسایی کردند. برخی از این‌ واریانت‌ها با اختلالات روان‌پزشکی مانند اختلال وسواس، افسردگی، اضطراب و اسکیزوفرنی هم‌پوشانی داشتند؛ اما ارتباطی نیز با عملکردهای متابولیکی نظیر توانایی متابولیسم چربی‌ها و قندها دیده می‌شد.

درحالی‌که ماهیت ارتباط مشاهده‌شده بین عملکردهای متابولیکی و بی‌اشتهایی عصبی هنوز درک نشده است، یافته‌ها نشان می‌دهند مشکلات متابولیکی می‌توانند موجب ایجاد استعداد بیولوژیکی برای بیماری شوند که پژوهشگران پیشین آن را کاملا درک نکرده بودند. نویسندگان در مقاله‌ی خود توضیح می‌دهند:

ما از روی احتیاط به این موضوع اشاره می‌کنیم که این نتایح نشان‌دهنده‌ی نخستین نشانه‌های مسیرها و بافت‌ها و سلول‌های خاص است که شاید موجب تسهیل خطر ژنتیکی برای بی‌اشتهایی عصبی شوند. اختلالات متابولیکی ریشه‌ای ممکن است در مشکل منحصربه‌فرد افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی درزمینه‌ی حفظ شاخص توده‌ی بدنی مؤثر باشند.

در این مرحله، هنوز باید بررسی‌های بیشتری درباره‌ی آنچه واقعا این ارتباطات نشان می‌دهند، انجام شود. یکی از محدودیت‌هایی این مطالعه‌ی مشاهده‌ای آن است که شرکت‌کنندگان آن عمدتا اروپایی‌تبار بودند و این نتایج در قومیت‌های دیگر نیز باید تکرار شود. با‌این‌حال، پژوهشگران می‌گویند این یافته‌ها مسیرهای جدیدی برای بررسی علل احتمالی بی‌اشتهایی عصبی و نیز بهبود روش‌های درمانی می‌گشاید. مارتین می‌گوید:

ما هشت ژن اول را پیدا کرده‌ایم؛ ولی صدها ژن دیگر وجود دارند که باید پیدا شوند. ما این کار را می‌توانیم با گسترش مطالعه و افزایش جامعه‌ی مطالعه‌شده انجام دهیم. ما با نشان‌دادن اینکه ژنتیک در بی‌اشتهایی عصبی مؤثر است، باید بتوانیم هرگونه ننگ باقی‌مانده‌ی مرتبط با این بیماری را از بیماران و خانواده‌هایشان برداریم.

این یافته‌ها در مجله‌ی Nature Genetics منتشر شده است.

پژوهشگران "دانشگاه ملی سنگاپور"، نوعی پوست مصنوعی ابداع کرده‌اند که می‌تواند سیگنال‌های عصبی را 1000 برابر سریع‌تر از پوست انسان ارسال کند.

ارتش آمریکا سعی دارد با کمک هدست‌های واقعیت مجازی، به سربازان خود در تشخیص چهره کمک کند.

"جف بزوس" (Jeff Bezos)، بنیان‌گذار و مدیرعامل شرکت آمازون و رئیس شرکت "بلو اوریجین" اخیرا اظهار کرده است که راه نجات زمین از نابودی، اکتشافات فضایی و ایجاد سکونتگاه در فضا است.

شرکت خوروسازی ژاپنی "تویوتا" (Toyota) اخیرا از خودروی تمام برقی خود موسوم به "اِی پی اِم" (APM) که برای بازی‌های المپیک ۲۰۲۰ ژاپن طراحی شده، رونمایی کرد.

به گزارش ایسنا و به نقل از انگجت، تویوتا اخیرا از خودروی تمام برقی خود موسوم به "اِی پی اِم" که مخفف خودروی جابه‌جا کننده افراد است، رونمایی کرد. تویوتا این خودرو را برای بازی‌های المپیک و پارالمپیک ۲۰۲۰  طراحی کرده و توسعه داده است.

شرکت تویوتا روز گذشته اعلام کرد که خودروی تمام برقی "اِی پی اِم" را برای بازی‌های پارالمپیک تابستانی ۲۰۲۰ (2020 Summer Paralympics) که تابستان سال آینده در توکیوی کشور ژاپن برگزار خواهد شد، طراحی کرده است.

خودروی مذکور  مجهز به سه ردیف صندلی است و قابلیت حمل ۵ مسافر را دارد و سرعت آن ۱۲ مایل در ساعت (۱۹.۳ کیلومتر در ساعت) است.

هر خودروی "اِی پی اِم" مجهز به "باتری لیتیم-یون" است و با هر بار شارژ قادر به طی مسافتی در حدود ۱۰۰ کیلومتر است. باتری لیتیوم-یون (Lithium-ion battery) یک خانواده از باتری‌های قابل شارژ است که در زمان تخلیه، یون‌های لیتیم از الکترود منفی به سمت الکترود مثبت و در هنگام شارژ شدن وارونه حرکت می‌کنند. باتری‌های لیتیم-یون بالاترین چگالی انرژی را فراهم می‌کنند که تقریباً دو برابر انرژی قابل دسترسی از باتری‌های نیکل-کادمیم است. باتری‌های لیتیم-یون معمولاً برای تأمین نیروی لازم در دستگاه‌های الکترونیکی قابل حمل مورد استفاده قرار می‌گیرند.

در مقایسه با نسل‌های قدیمی‌تر باتری‌ها یعنی باتری نیکل–کادمیم و باتری نیکل– هیدرید فلز، باتری‌های لیتیم-یون حدود ۳ تا ۵ برابر وزن و حجم کمتری دارند. باتری لیتیوم-یون انرژی زیادی تولید می‌کند.

از خودروی مذکور برای حمل مسافران به مسابقات مختلف المپیک ۲۰۲۰ استفاده خواهد شد.

شاید برایتان سوال باشد که چرا این خودرو درب ندارد؛ اما نداشتن درب یکی از قابلیتهای خوب این خودرو است، زیرا علاوه بر افراد سالم افراد معلول نیز می‌توانند با ویلچر خود توسط صفحه برانکارد مانند که از زیر خودرو به بیرون می‌آید، به راحتی سوار خودرو شوند.

این خودرو یک وسیله نقلیه تمام برقی مناسب برای افراد دارای معلولیت جسمی، بانوان باردار و افراد مسن به شمار می‌رود.

برخلاف بازی‌های المپیک پیشین که تمام بلیط‌های آن به فروش نرفت و به نوعی "سولد اوت" نشد؛ اما تاکنون افراد بسیاری از سراسر جهان برای خرید بلیط‌های این المپیک ثبت‌نام کرده‌اند که این موضوع نشان می‌دهد این المپیک قطعا یکی از پرجمعیت‌ترین المپیک‌ها خواهد بود؛ بنابراین حضور چنین خودروهایی بسیار مفید خواهد بود.

البته این تنها نوآوری شرکت تویوتا برای المپیک ژاپن ۲۰۲۰ نیست؛ چراکه به گفته این شرکت تا پیش از شروع المپیک آنها از فناوری‌های دیگری نظیر خودرو پرنده و ربات‌های غذا و نوشیدنی‌رسان رونمایی خواهند کرد. بنابراین می‌توانیم انتظار داشته باشیم که هیجان بازی‌های المپیک با وجود فناوری‌های پیشرفته دو چندان خواهد شد.

 

 

 

از فرود باشکوه فضاپیمای آپولو ۱۱ روی ماه نیم قرن می‌گذرد، با این حال بسیاری از مردم هنوز باور دارند که این فرود یک فیلم ساختگی است. نظریه‌های توطئه درباره‌ی این رخداد که پیشینه‌شان به دهه‌ی ۱۹۷۰ بازمی‌گردد، اکنون بیش از همیشه بر سر زبان‌ها هستند. یکی از نظریه‌های معمول می‌گوید که استنلی کوبریک، کارگردان و فیلمساز مطرح آمریکایی به ناسا کمک کرد تا ۶ فیلم تاریخی از فرود موفقیت‌آمیز روی ماه را جعل کند.

اما آیا این موضوع با درنظرگرفتن فناوری موجود در آن زمان امکان‌پذیر بود؟ هاوارد بری، فیلمساز و نویسنده‌ی وب‌سایت theconversation دراین‌باره می‌گوید:

من متخصص سفرهای فضایی، مهندس یا دانشمند نیستم. من صرفا یک فیلمساز هستم و در زمینه‌ی مراحل پس از تولید فیلم تدریس می‌کنم و با آنکه نمی‌توانم بگویم چگونه در سال ۱۹۶۹ روی ماه فرود آمدیم؛ اما می‌توانم با درجه‌ای از اطمینان بگویم که جعلی‌بودن فیلم فرود روی ماه امکان‌ناپذیر است

در ادامه به تعدادی از باورها و تردیدهای واردشده به فیلم مأموریت آپولو ۱۱ و پاسخ‌های ارائه‌شده به آن‌ها اشاره می‌کنیم.

از چپ به راست: نیل آرمسترانگ، مایکل کالینز، باز آلدرین

مقاله‌های مرتبط:

• مأموریت آپولو 11 و چهار حقیقت کمترشنیده‌شده درباره آن
• برنامه بازگشت انسان به ماه تا سال ۲۰۲۴ عملی خواهد شد؟

فرود روی ماه در یک استودیو تلویزیونی فیلم‌برداری شده است.

برای ثبت تصاویر متحرک، دو روش مختلف وجود دارد که یکی از آن‌ها فیلم است: نوارهای واقعی مواد عکاسی که روی آن‌ها مجموعه‌ای از عکس‌ها ظاهر می‌شوند. راهکار دیگر یعنی ویدئو، روش الکترونیکی ضبط روی قالب‌های مختلف از قبیل نوار مغناطیسی متحرک است. با ویدئو همچنین می‌توان تصاویر را برای گیرنده‌ای تلویزیونی پخش کرد. یک فیلم استاندارد تصاویر را با سرعت ۲۴ فریم‌بر‌ثانیه ضبط می‌کند؛ در حالی‌که پخش تلویزیونی بسته به اینکه در کجای جهان قرار دارید، به‌طور معمول ۲۵ یا ۳۰ فریم‌بر‌ثانیه است.

اگر تصور شود فیلم فرود ماه در استودیو تلویزیونی فیلم‌برداری شده است، باید انتظار داشت که آن‌ها، ویدئو‌هایی با ۳۰ فریم‌بر‌ثانیه باشند که استاندارد تلویزیونی در آن زمان محسوب می‌شود. بااین‌حال، ما می‌دانیم که ویدئوی پخش‌شده از نخستین فرود روی ماه با دوربینی مخصوص و در ۱۰ فریم‌بر‌ثانیه در قالب تلویزیون کند-پویش (SSTV) ضبط شد.

ناسا دوربین مخصوص آپولو را در استودیو به‌کار گرفت و سپس با کند کردن فیلم ساختگی، گرانش کم‌تر ماه را صحنه‌سازی کرد.

برخی ممکن است ادعا کنند که وقتی به حرکت آهسته (اسلوموشن) افراد در فیلم‌ها نگاه شود، مثل آن است که در محیطی با گرانش اندک حضور دارند. آهسته کردن فیلم به فریم‌های بیشتری نسبت به فیلم‌های معمولی نیاز دارد؛ درنتیجه باید از دوبینی استفاده کنید که در مقایسه با نمونه‌های دیگر، قادر به ثبت فریم‌های بیشتری در یک ثانیه باشد که به این کار، کندنمایی (overcranking) گفته می‌شود. وقتی این فیلم با نرخ فریم معمولی بازپخش شود، پخش آن مدت طولانی‌تری طول خواهد کشید.

اگر دوربین شما مجهز به امکان فیلم‌برداری آهسته نباشد و صحنه مورد نظرتان را در نرخ فریم معمولی ضبط کنید، می‌توانید به‌صورت ساختگی فیلم ضبط‌شده را آهسته کنید؛ اما برای این کار به روشی برای ذخیره فریم‌ها و تولید فریم‌های اضافی جدید احتیاج دارید تا سرعت پخش را آهسته کنید.

در تصویر دوربین تلویزیونی ماه‌نشین آپولو درحالی دیده می‌شود که در یک طرف ماژول ماه‌نشین آپولو ۱۱ نصب شده بود. به لطف این دوربین، تصویر گام‌نهادن نیل آرمسترانگ روی ماه از تلویزیون‌های سرتاسر جهان پخش شد.

در زمان پخش فیلم فرود روی ماه، دیسک‌های مغناطیسی که از توانایی ذخیره‌ی فیلم اسلوموشن برخوردار بودند، در مجموع برای بازپخش ۹۰ ثانیه‌ای از یک ویدئو اسلوموشن، می‌توانستند درمجموع ۳۰ ثانیه ثبت کنند. برای ضبط فیلم اسلوموشن به مدت ۱۴۳ دقیقه، باید ۴۷ دقیقه از حرکت زنده (لایو اکشن) ضبط و ذخیره شود؛ درحالی که در آن زمان چنین کاری امکان‌پذیر نبود.

ناسا برای ساخت فیلم اسلوموشن، یک دستگاه ضبط‌کننده‌ با حافظه ذخیره‌‌سازی پیشرفته دراختیار داشت. همه می‌دانند ناسا قبل از همه فناوری را در دست دارد.

شاید ناسا یک ضبط‌کننده‌ی ابرسِری با حافظه‌ی ذخیره‌سازی اضافی دراختیار داشت؛ اما دوربینی که ۳هزار برابر پیشرفته‌تر بوده باشد، قطعا شک برانگیز است.

ناسا صحنه را روی حلقه فیلم ضبط و درعوض آن را آهسته کرد. برای انجام این کار هر اندازه فیلم که بخواهید می‌توانید دراختیار داشته باشید. سپس، ناسا فیلم را برای پخش ‌روی تلویزیون‌ها تبدیل کرد.

این ادعا قدری رنگ‌وبوی منطق دارد؛ اما ضبط صحنه‌ی فرود روی ماه روی فیلم، به نزدیک به ۲هزار متر حلقه فیلم نیاز دارد. یک حلقه معمولی فیلم ۳۵ میلی‌متری با نرخ ۲۴ فریم‌بر‌ثانیه، ۱۱ دقیقه زمان می‌برد و تقریبا ۳۰۵ متر درازا دارد. اگر ما همین را برای یک فیلم ۱۲ فریم‌بر‌ثانیه‌ای اعمال کنیم که برای مدت ۱۴۳ دقیقه در حال پخش است (مدت زمان فیلم آپولو ۱۱)، به شش و نیم حلقه فیلم نیاز خواهیم داشت.

مقاله‌های مرتبط:

• تصمیم روسیه برای بررسی واقعی‌بودن فرود آمریکایی‌ها روی ماه
• چرا بسیاری به ساختگی بودن فرود روی ماه و دیگر نظریه‌های توطئه باور دارند؟

سپس، باید حلقه‌ها را با یکدیگر ترکیب کنیم. چسباندن چندین حلقه فیلم به هم، انتقال نگاتیوها و چاپ‌ها و به‌طور بالقوه ذرات خاک، مو یا خش‌ها بلادرنگ دست ناسا را رو می‌کرد؛ درحالی‌که هیچ کدام از این دستکاری‌ها وجود ندارد؛ بدین معنی که تصاویر آپولو ۱۱ روی حلقه فیلم ضبط نشده است. وقتی این موضوع را درنظربگیرید که فرودهای بعدی آپولو در نرخ ۳۰ فریم در ثانیه ضبط شدند، آن‌گاه جعل آن تصاویر سه برابر سخت‌تر می‌شود؛ درنتیجه جعل تصاویر مأموریت آپولو ۱۱ از سایر مأموریت‌های بعدی راحت‌تر بوده است.

استنلی کوبریک

اما پرچم نصب‌شده روی زمین حرکت می‌کند و در ماه بادی وجود ندارد. باد به‌وضوح از یک پنکه خنک‌کننده در داخل استودیو نشات می‌گیرد یا صحنه در صحرا فیلم‌برداری شده است.

این طور نیست. وقتی پرچم در زمین کاشته شد، به آرامی از حرکت بازمی‌ایستد و تا انتهای فیلم دیگر اصلأ تکان نمی‌خورد. همچنین، چه قدر باد در یک استودیو تلویزیونی وجود دارد؟

در صحرا باد وجود دارد و این موضوع انکارشدنی نیست؛ اما در فصل تابستان درعین‌حال صحرا بسیار گرم است و به‌طور طبیعی می‌توان امواج گرما را در فیلم ضبط‌شده در مکان‌های گرم مشاهده کرد. در فیلم فرود روی ماه امواج گرما وجود ندارد، پس فیلم در صحرا گرفته نشده است و پرچم نیز به‌هیچ وجه تکان نمی‌خورد.

نور فیلم حتما از یک نورافکن می‌آید. سایه‌ها عجیب هستند.

بله، نور موجود از نورافکنی می‌آید که ۱۵۰ میلیون کیلومتر از محل فیلم‌برداری فاصله دارد و به آن خورشید می‌گویند! با دقت به سایه‌های درون فیلم می‌توان دریافت که اگر منبع نوری در فاصله نزدیکی قرار داشت، آن‌گاه سایه‌ها از یک نقطه مرکزی نشأت می‌گرفتند؛ اما چون منبع بسیار دور است، سایه‌ها به‌جای واگرایی از یک تک‌نقطه، در عمده مکان‌ها به‌صورت موازی هستند.

بااین‌حال، خورشید تنها منبع درخشندگی نیست، نور از سطح ماه نیز بازتابیده می‌شود و می‌تواند باعث شود سایه‌ها موازی دیده نشوند؛ بدین معنی که می‌توان اشیایی را که در سایه قرار دارند، مشاهده کرد.

همه ما می‌دانیم که استنلی کوبریک فرود روی ماه را فیلم‌برداری کرد.

ناسا می‌توانست از استنلی کوبریک بخواهد یک فیلم ساختگی از فرود روی ماه بسازد. اما از آنجا که او یک حرفه‌ای بود، فیلم‌برداری در محل را ترجیح می‌داد و مستند است که او با پرواز کردن نیز رابطه خوبی نداشت. بدین ترتیب، این مسئله نیز منتفی می‌شود.

همان‌طور که در پارک ژوراسیک دیدیم، می‌توان دایناسورها را از پشه احیا کرد، اما دولت آن را محرمانه نگه داشته است. دولت‌ها اسرار بسیار زیادی دارند.

این طرز نگرش به قدری سطحی است که از پاسخ به آن صرف‌نظر می‌شود.

اگر از جمله طرفداران نظریه‌ی توطئه هستند و هیچ‌کدام از پاسخ‌های بالا برای‌تان قانع‌کننده نیست و هنوز بر رد ارسال انسان به ماه اصرار می‌ورزید، ایرادی ندارد؛‌ اما پیش از همه باید به پرسشی اساسی پاسخ دهید: اگر آمریکا هیچ‌گاه هیچ انسانی را به ماه نفرستاد، پس چرا شوروی، دیگر ابرقدرت رقیب ایالات متحده در دوران جنگ سرد که خود به‌سختی در تلاش برای رسیدن به ماه بود، هیچ‌گاه دست رقیبش را رو نکرد؟ اگر جعلی‌بودن فیلم فرود روی ماه، به‌باور شک‌گرایان مستندات فراوانی دارد، چرا شوروی که بازنده‌ی نهایی مسابقه‌ی فضایی بود، هرگز آن‌ها را علیه آمریکا به‌کار نگرفت؟

کوئسیتو (Quesito)، کیش (Quiche) یا ملکه پودینگ‌ها (Queen of Puddings)؟

فارغ از هر نامی که درنهایت برای اندروید Q انتخاب شود، این نسخه آخرین به‌روزرسانی نرم‌افزاری برایسیستم‌عامل تلفن‌های همراه گوگل است. اگرچه انگار همین دیروز گوگل اندروید 9 پای را منتشر کرد، اما اکنون در آستانه انتشار رسمی نسخه بعدی این سیستم‌عامل قرار داریم.

اگر می‌خواهید از آخرین اخبار، ویژگی‌ها و سایر اطلاعات مربوط اندروید Q مطلع شوید مقاله حاضر از زومیت را دنبال کنید.

نسخه بتای عمومی اندروید Q برای چندین گوشی هوشمند در دسترس است

گوگل طبق روال همیشگی خود در ماه مارس، پیش‌نمایشی برای توسعه‌دهندگان نسخه بعدی اندروید منتشر می‌کند. به‌علاوه، در ماه مه، هنگام برگزاری کنفرانس I/O، نسخه بتای عمومی آن را ارائه می‌دهد تا همه بتوانند از آن استفاده کنند.

اما امسال گوگل تصمیم گرفت که این روند اندکی متفاوت باشد؛ بنابراین اولین پیش‌نمایش توسعه‌دهندگان و نسخه بتای عمومی اندروید Q را تواما در تاریخ ۱۳ مارس ۲۰۱۹ منتشر کرد. سپس در سوم آوریل نسخه دوم بتای آن را با رفع تعدادی باگ و افزودن ویژگی‌های جدید ارائه داد. به‌دنبال آن، نسخه سوم بتا در هفتم ماه مه هنگام برگزاری کنفرانس سالانه I/O و در تاریخ پنجم ژوئن، نسخه چهارم بتای اندروید Q منتشر شد. اخیرا نیز در تاریخ ۱۰ ژوئن، نسخه پنجم بتای اندروید بعدی آغاز به کار کرد.

نسخه بتای اندروید Q علاوه‌بر گوشی‌های هوشمند پیکسل، در سایر گوشی‌ها اعم از وان‌پلاس 6T ، سونی اکسپریا Z3 و ال‌جی G8 نیز دردسترس قرار دارد. در حقیقت، این نسخه از اندروید Q برای ۲۰ گوشی هوشمند از ۱۲ برند، ارائه شده است. برای دریافت نسخه بتای اندروید Q، پس از ورود به حساب کاربری گوگل و انتخاب مدل گوشی هوشمند خود، به‌روزرسانی این نسخه به‌صورت OTA، در گوشی هوشمند شما برای دانلود و نصب فراهم خواهد شد.

برترین ویژگی‌های اندروید Q

درست مانند سایر نسخه‌های جدید سیستم‌عامل اندروید، انتظار می‌رود اندروید Q نیز پر از ویژگی‌های جدید باشد.

به احتمال زیاد با انتشار نسخه‌های بتای بعدی اندروید Q در طول سال و درنهایت با رسیدن به نسخه نهایی آن، با ویژگی‌های جدید بیشتری آشنا خواهیم شد. به هرحال اکنون نیز قابلیت‌های جدیدی وجود دارند که در ادامه اشاره می‌کنیم.

برداشته‌شدن آیکون دکمه بازگشت

دکمه بازگشت، یکی از اصلی‌ترین کلیدهای ناوبری اندروید با روی‌کارآمدن اندروید Q، رسما به کار خود خاتمه می‌دهد.

به‌دنبال ناوبری برپایه ژست حرکتی در اندروید پای، که در آن دکمه بازگشت هنوز حضور داشت، اندروید Q اکنون گونه‌ای از ناوبری را ارائه می‌دهد که کاملا برپابه ژست‌های حرکتی است. کاربرا با سوایپ به سمت بالا به صفحه اصلی می‌رود، با سوایپ به سمت بالا و نگه‌داشتن انگشت، به منوی چندوظیفگی هدایت می‌شود و با سوایپ از گوشه چپ به سمت گوشه راست صفحه‌نمایش عمل بازگشت صورت می‌گیرد.

این تغییری نسبتا زیادی در ناوبری اندروید محسوب می‌شود و گوگل ادعا می‌کند که درحال توسعه سازوکاری است که در آن با اولین سوایپ یک منوی کشویی باز می‌شود و با سوایپ دوم عمل بازگشت صورت می‌گیرد.

حالت تاریک در کل سیستم‌عامل

پس از درخواست‌های بسیار کاربران، گوگل تأیید کرد که اندروید Q تمی تیره‌ برای کل سیستم خواهد داشت که به وسیله کلیدی در قسمت تنظیمات سریع یا Quick Settings، در هر زمانی خاموش یا روشن می‌شود.

خبر خوب این است که گوگل API جدیدی را به‌وجود آورده است که توسعه‌دهندگان می‌توانند به وسیله آن قابلیت پشتیبانی از حالت تیره را به اپلیکیشن خود اضافه کنند تا هنگامی که حالت تاریک برای کل دستگاه فعال است، تم اپلیکیشن نیز به حالت درآید.

گزینه‌های جدید برای شخصی‌سازی تم

توانایی شخصی‌سازی کامل گوشی هوشمند، یکی از ویژگی‌های فوق‌العاده اندروید است که که که اندروید Q در این زمینه، عالی کار کرده است.

در نسخه اول بتای اندروید Q گزینه‌هایی برای تغییر رنگ غالب کل رابط کاربری یافت شد. رنگ‌های موجود در نسخه پنجم بتا عبارت‌اند از: «آبی»، «مشکی»، «سبز»، «بنفش»، «آبی اقیانوسی»، «فضایی» و «ارغوانی روشن».

در نسخه دوم بتای اندروید Q اپلیکیشن جدیدی به نام «Pixel Themes» وجود دارد که هرچند عملکردی نداشت اما گمان می‌رود این همان جایی است که ابزارهای شخصی‌سازی نسخه نهایی اندروید Q قرار خواهند گرفت.

زیرنویس آنی فایل‌های چندرسانه‌ای با Live Caption

زیرنویس‌های رسا و شیوا برای افراد ناشنوا و کم‌شنوا حیاتی هستند تا این افراد گفت‌وگوهای موجود در ویدیوها، پادکست‌ها، بازی‌ها و انواع دیگر رسانه‌ها را اطلاع یابند؛ بنابراین اندروید Q قابلیتی با نام Live Caption خواهد داشت که در سراسر تلفن هوشمند، زیرنویس‌های فصیح ارائه خواهد داد.

ویژگی Live Caption روی تلفن هوشمند می‌تواند برای هرجایی که گفت‌وگو ردوبدل شود، زیرنویس آنی ارائه دهد و خبر خوب آن است که به‌صورت محلی روی دستگاه‌ اتفاق می‌افتد و هیچگونه اتصال به اینترنت لازم ندارد.

می‌توان Live Caption را ازطریق تنظیمات دسترسی (accessibility) اندروید Q فعال کرد. این قابلیت برای افراد زیادی کاربردی خواهد بود.

تغییرات بزرگ در مجوزهای دسترسی

امروز حریم خصوصی بیش‌ازپیش اهمیت دارد و گوگل در اندروید Q درحال پیاده‌سازی برخی ویژگی‌های جدید برای مجوز دسترسی برنامه‌ها است که درک و کنترل بیشتری بر بخش‌های قابل‌دسترسی برنامه‌ها را به کاربر ارائه می‌دهد.

در ادامه گوگل ذکر می‌کند:

در اندروید Q، سیستم‌عامل حتی کنترل بیشتری بر اپلیکیشن‌ها را به کاربر می‌دهد که یک نمونه آن کنترل دسترسی به فایل‌های به‌اشتراک‌ گذاشته‌شده است. کاربر قادر خواهند بود دسترسی اپلیکیشن به ویدیوها، عکس‌ها و فایل‌های صوتی را هنگام اجرا، ازطریق مجوزهای جدید صادر کند. اپلیکیشن برای دسترسی به دانلودها، از پنجره انتخاب فایل سیستم استفاده می‌کند که به کاربر اجازه می‌دهد که انتخاب کند که اپلیکیشن به کدام فایل دانلود دسترسی داشته باشد.

صفحه «استفاده از مجوزها» در بخش تنظیمات تمام مجوزهای مورد استفاده اپلیکیشن‌ها را نمایش می‌دهد. در این بخش، همچنین قابلیت فیلتر‌کردن مجوزها وجود دارد تا کاربر بداند که کدام اپلیکیشن‌ها از یک مجوز خاص استفاده می‌کنند. به‌علاوه، رابطه کاربری جدیدی برای صفحه «اطلاعات برنامه» وجود دارد.

بهبود منوی اشتراک فایل

منوی اشتراک اندروید تابه‌حال ظاهری نامرتب داشته است. هرچند عملکرد پایه‌ای آن مناسب است؛ اما فارغ از مدل گوشی تلفن همراه، سرعت بازشدن آن کند است. خوشبختانه اندروید Q این مشکل را رفع کرده است. گوگل به‌طور مختصر در وبلاگ خود به این موضوع پرداخته است:

رابط کاربری منوی اشتراک به محض بازشدن آن سریعا بارگذاری می‌شود؛ زیرا میانبرها (shortcuts) ازقبل منتشر می‌شوند.

پشتیبانی بهتر از گوشی‌های هوشمند تاشدنی

سال ۲۰۱۹ زمان عرضه گوشی‌های تاشدنی به بازار است و برای حصول اطمینان از اینکه این فناوری جدید بهترین تجربه ممکن را برای کاربران به ارمغان آورد، گوگل اندروید Q را متناسب با گوشی‌های هوشمند تاشدنی بهینه‌سازی کرده است.

گوگل در این‌باره بیان کرده است:

برای اینکه نرم‌افزارها از مزیت گوشی‌های هوشمند تاشدنی و سایر صفحه‌های نمایش بزرگ بهره ببرند، بهبودهای مختلفی را در اندروید Q ارائه داده‌ایم، ازجمله تغییراتی در onResume و onPause برای پشتیبانی از قابلیت ازسرگیری چندگانه (multi-resume) برنامه. همچنین نحوه عملکرد خصصیه‌ resizeableActivity در فایل manifest را تغییر داده‌ایم تا توسعه‌دهندگان نحوه نمایش برنامه‌هایشان را در نمایشگرهای تاشدنی و بزرگ مدیریت کنند.

واضح است که این تغییرات برای توسعه‌دهندگان اعمال شده است؛ اما درنهایت، به بهینه‌سازی اندروید Q در تمام گوشی‌های هوشمند تاشدنی منجر می‌شود.

اندروید Q چه نامی خواهد داشتی؟

شاید مهم‌ترین سؤال این باشد که اندروید Q با چه نامی ارائه خواهد شد؟

تعداد دسرهایی اندکی به ذهن خطور می‌کند که نامشان با حرف Q آغاز شود؛ اما برخی از گزینه‌های احتمالی عبارت‌اند از:

• Queen of Puddings
• Quiche
• Quesito
• Quindim
• Queijadas

این نام‌ها مربوط به دسرهایی است که هرکدام مربوط به کشوری به‌خصوص هستند

اندروید Q کی منتشر می‌شود؟

در تاریخ ۱۳ مارس ۲۰۱۹ اولین نسخه بتای اندروید Q منتشر شد و در گوشی‌های هوشمند سری پیکسل، پیکسل 2 و پیکسل 3 برای دانلود دردسترس قرار گرفت. نسخه دوم بتای آن در سوم آوریل و نسخه سومش در ۷ مه هنگام برگزاری کنفرانس I/O گوگل ارائه شد. چهارمین نسخه بتای اندروید Q در پنجم ژوئن و پنجمین نسخه آن اخیرا در تاریخ ۱۰ ژوئیه منتشر شد.

اکنون قبل از پایان سه‌ماهه سوم سال جاری میلادی باید منتظر یک نسخه بتای دیگر پیش از عرضه نسخه نهایی اندروید Q باشیم.