اینستاگرام، اسپاتیفای، یوتیوب و شبکه‌هایی از این قبیل سرویس‌های اینترنتی دنیای مدرن امروز هستند؛ ولی ریشه‌ی همگی آن‌ها به دوران تکنولوژی‌های آنالوگ گذشته برمی‌گردد. همین مسئله باعث‌ شده است یکی از هنرمندان به این فکر بیفتد که اگر واقعا این سرویس‌ها برای همان دوران ساخته می‌شدند، چه شکلی داشتند؟ مثلا دوربین‌های پولاروید با برند اینستاگرام یا پخش‌کننده‌ی کاست اسپاتیفای یا پخش‌کننده‌ی نوارهای VHS با ترکیب‌رنگ منحصر به یوتیوب را می‌توانید تصور کنید؟

این طرح‌ها را که این هفته کوتاکو (Kotaku) شناسایی کرده است، اثر هنرمند فعال در حوزه‌ی طرح مفهومی‌ (Concept Artist) به‌نام شنگ لم (Sheng Lam) هستند. هرچند نام واقعی سرویسی که هر اثر به آن اشاره می‌کند، در اثرها استفاده نشده‌ است، شباهت واژه‌ی SoundKloud با SoundCloud یا YooTube با YouTube به‌خوبی گویای منظور هنرمند است.

طراحی‌های لم که سبکی انیمه‌گونه دارند، به‌خوبی می‌توانند شما را توجیه کنند که سرویس‌هایی مانند نت‌فلیکس یا توییتر در دوران پیش از اینترنت چه‌ شکلی می‌بودند. نت‌فلیکس (ببخشید نت‌فلکس!) تلویزیون CRT پشت‌دار بزرگی است و توییتر (با املای Tweeter) دستگاه تلگرافی است که برای ارسال پیام‌ به‌صورت کد مورس (Morse Code) استفاده می‌شود. 

اگر بخواهیم ایرادی کوچک بگیریم، می‌توان گفت که به‌دلیل تأکید سرویس SoundCloud بر موسیقی‌های DIY، مخفف Do It Yourself (عبارتی از دهه‌ی۱۹۵۰ که به‌معنی تکیه بر خود برای انجام کار است)، شاید انتخاب پخش‌کننده‌ی کاست برای آن بهتر از اسپاتیفای می‌بود؛ هرچند طراحی آن به‌اندازه‌ای زیبا است که چنین ایرادی از آن نگیریم.

این عکس‌ها را می‌توانید در صفحه‌ی آثار خود شنگ لم با کیفیت بالا مشاهده کنید.   

فروش نسل سوم رایزن به‌صورت رسمی از سه روز پیش آغاز شده است. مانور تبلیغاتی گسترده‌‌ی AMD و نتایج برخی بنچمارک‌های فاش‌شده‌ی پیش از عرضه‌ی رسمی، به ایجاد هیجان زیادی برای علاقه‌مندان دنیای تجهیزات کامپیوتری منجر شده بود. حال و پس از انتشار نتایج بررسی نشریات معتبر جهانی از پردازنده‌های رایزن، صحت ادعای AMD مبنی‌بر افزایش چشمگیر عملکرد آن‌ها را شاهد هستیم. پیشرفت AMD‌ در سه سال گذشته و توسعه‌ی معماری‌های Zen و Zen+ و Zen 2 باعث شده است محصولات این شرکت نه‌تنها دیگر به‌عنوان گزینه‌ای ارزان و ضعیف شناخته نشوند؛ بلکه نام AMD را از دنباله‌روبودن اینتل خارج و خود را به‌عنوان گزینه‌ای قدرتمند‌تر از رقیب سنتی معرفی می‌کنند.

مشخصات فنی پردازنده‌های نسل سوم رایزن

طبق سنت جدید AMD، در عرضه‌ی اولیه‌ی نسل سوم پردازنده‌های رایزن حضور محصولات پرچم‌دار و میان‌رده‌ی این شرکت را شاهد هستیم. در‌حال‌حاضر، سبد محصولات رایزن ۳۰۰۰ را پردازنده‌های ۱۲ و ۸ و ۶ هسته‌ای تشکیل می‌دهند. با وجود معرفی رایزن 9 3950X، فروش این هیولای ۱۶ هسته‌ای هنوز آغاز نشده است. همچنین، پیش‌بینی می‌شود به‌زودی با معرفی رسمی، فروش پردازنده‌های چهارهسته‌ای رایزن ۳ شرکت AMD‌ آغاز شود.

با انتشار بررسی پردازنده‌های رایزن 3700X و 3900X، نگاهی کوتاه به دیدگاه نشریات معتبر جهانی درباره‌ی آن‌ها خواهیم انداخت.

AnandTech

بازتعریف انتظارات با 3700X و 3900X

ماه‌ها منتظر امروز بودیم و AMD نیز در این مدت با ارائه‌ی برخی آمار، انتظارات ما را از نسل سوم رایزن افزایش می‌داد. اکنون و پس از بررسی آن‌ها، فکر می‌کنم AMD‌ موفق شده است به وعده‌هایش جامه‌ی عمل بپوشاند و تمامی بهبود‌های موردنیاز را به‌دست آورده است. در‌حالی‌که پردازنده‌های AMD‌ ارزش خرید بسیار زیادی دارند، هر دو محصول 3700X و 3900X با توانایی خارق‌العاده‌‌شان، خود را گزینه‌ی بسیار مناسبی نشان دادند.

آنچه ازنظر من رایزن 3700X و 3900X را برنده‌ی رقابت این روز‌های دنیای پردازنده‌های می‌کند، بسته‌ی جامع عملکردی آن‌ها است. این پردازنده‌ها خارق‌العاده هستند و AMD‌ موفق به بهبود گسترده‌ی آن‌ها در برخی بخش‌ها شده است که پیش‌تر در سایه‌ی رقبای خود قرار داشتند. در‌حالی‌که پردازنده‌های رایزن در بخش تک‌هسته‌ای در یک‌قدمی اینتل قرار دارند و اکنون آن را مانند سایه‌ی خود دنبال می‌کنند، AMD‌ هنوز به بهینه‌کردن پردازنده‌های نسل سوم خود برای افزایش عملکرد در این بخش نیاز دارد.

شاید جذاب‌ترین بخش 3700X و 3900X، قیمت و ارزش خرید بسیار زیاد آن‌ها درکنار مصرف کمتر توان باشد. با ۳۲۹ دلار، 3700X گزینه‌ی بسیار جذابی است و گیمر‌ها نیز باید به عملکرد یکسان آن با پردازنده‌های ۴۹۹ دلاری 3900X در بازی‌ها، دقت ویژه‌ای کنند. با درنظرگرفتن این موضوع که AMD پردازنده‌های پرچم‌دار خود را با خنک‌کننده مناسب سری Wraith می‌فروشد، می‌توان ارزش خرید فراوان آن‌ها را بیش‌از‌پیش درک کرد.

رایزن 3900X با ۱۲ هسته‌ی پردازشی خود، در‌حال‌حاضر در عملکرد چندهسته‌ای بی‌رقیب است. این پردازنده نه‌تنها رقبای دسکتاپی اینتل را به‌راحتی شکست می‌دهد؛ بلکه پابه‌پای انواع مخصوص کاربری‌های تجاری و ورک‌استیشن نیز حرکت می‌کند. عملکرد عالی 3900X حتی تردریپر‌های AMD را نیز اکنون در سایه قرار داده است. 

به‌طور خلاصه در‌حالی‌که AMD هنوز باید قدم‌های بیشتری برای سلطه بر بازار بردارد، در دهه‌ی گذشته، فاصله‌ی آن با اینتل هیچ‌گاه به این اندازه اندک نبوده است. دیگر داستان دنباله‌روبودن AMD در بازار پردازنده‌ها وجود ندارد و فصل جدیدی از داستان AMD را شاهد هستیم که به رقیبی بسیار قدرتمند برای اینتل تبدیل شده است. 

tom's HARDWARE

رهاسازی Zen 2 و ۷ نانومتر

پردازنده‌های سری ۳۰۰۰ رایزن قدم بزرگ دیگری برای AMD هستند. استفاده از لیتوگرافی ۷ نانومتری درکنار ریزمعماری Zen 2، باعث شده است بهبود گسترده‌ای در بخش IPC (تعداد دستورالعمل در هر سیکل) و حفظ سطح توان مصرفی را شاهد باشیم. پردازنده‌های رایزن به‌صورت کلی و در تمامی کاربرد‌ها، عملکرد بسیار موفقی داشته و توانایی رقابت با بهترین‌های بازار را دارند. در بخش چند‌هسته‌ای، با یکه‌تازی محصولات جدید AMD‌ مواجه‌ایم و این شرکت در بخش کاربری‌های تک‌هسته‌ای فاصله‌ی خود را با اینتل به‌طرز چشمگیری کاهش داده است. 

اینتل را هنوز می‌توان پادشاه بهترین عملکرد در بخش بازی دانست؛ اما فاصله‌ی اینتل و AMD در رزولوشن‌های بالا یا استفاده از پردازنده‌های گرافیکی ضعیف‌تر، بیش‌از‌پیش کاهش می‌یابد و شاهد عملکرد تقریبا یکسانی هستیم.

نسل سوم رایزن‌ها خود را به‌عنوان اولین پردازنده‌ی پشتیبان از نسل چهارم PCIe معرفی می‌کنند؛ عنوانی که انتظار می‌رفت اینتل به‌عنوان پیشتاز بازار، پیش از سایرین ازآنِ خود کند. رایزن 3700X و 3900X هر دو همراه‌با خنک‌کننده‌های Wraith Prism فروخته می‌شوند که امکان اورکلاک اندکی را نیز برای کاربران فراهم می‌کنند. AMD در نسل جدید رایزن به عرضه‌ی پردازنده‌های آنلاک ادامه داده است تا کاربران حرفه‌ای قادر به اورکلاک آن‌ها باشند. همچنین، به‌واسطه‌ی فناوری‌های Precision Boost Overdrive و AutoOC، اکنون کاربران عادی نیز می‌توانند تنها با چند کلیک عملکرد پردازنده‌ی خود را افزایش دهند. 

رایزن 3900X با ۱۲ هسته و ۲۴ ترد پردازشی درکنار قیمت مناسب، انتظارات ما از پردازنده‌ی مخصوص کاربران عادی را بازتعریف کرده است. در‌حالی‌که در کاربری‌های تک‌هسته‌ای این پردازنده توانایی بسیار خوبی به‌همراه دارد، هسته‌های بیشتر آن در کاربری‌هایی مانند ساخت محتوا به‌خوبی برتری خود را نشان می‌دهند. اگر به‌دنبال پردازنده‌ای بسیار سریع و با قیمت مناسب هستید، رایزن 3700X جواب شما خواهد بود.

PCWORLD

رایزن 9 دوازده‌هسته‌ای AMD، گذشته‌ی خود را فتح می‌کند

برای جمع‌بندی بررسی، از رایزن 3900X در حالت‌های ۱ تا ۲۴ هسته‌ای آزمون Cinebench‌ گرفتیم. در نتایج به‌دست‌آمده، همان‌طورکه انتظار می‌رفت، شاهد برتری رایزن در بخش چندهسته‌ای هستیم. البته، پیش‌تر شکست اینتل در این بخش و برتری آن در آزمون‌های تک‌هسته‌ای را دیده بودیم. این موضوع به‌معنی برتری کلی اینتل بود، جایی که بسیاری از نرم‌افزار‌ها برای استفاده از چندین هسته بهینه نشده‌اند. بااین‌حال، خبر ناامیدکننده برای اینتل و Core i9 9900K، سمت چپ نمودار (بخش استفاده از هسته‌های کمتر دربنچمارک) است که دیگر برتری وجود ندارد و تا استفاده از ۶ ترد پردازشی رایزن پابه‌پای اینتل حرکت می‌کند و پس از آن نیز، فاصله‌ی خود را با رقیب سنتی افزایش می‌دهد. 

این موضوع بدین معنا است که دیگر دلیل چندانی برای خرید Core i9 9900K وجود ندارد و احتمالا از هر ۱۰ کاربری که به‌دنبال پردازنده‌ای پرچم‌دار و توانمند هستند، رایزن 9 3900X بهترین گزینه برای ۹ نفر خواهد بود.

DIGITAL TRENDS

پس از سال‌ها تلاش، رایزن 9 3900X شرکت AMD تخت پادشاهی اینتل را ربود

معرفی پردازنده‌های رایزن ۳۰۰۰ در نمایشگاه کامپیوتکس، حسی مانند رویدادی بزرگ و تاریخی القا کرد. اکنون که اعداد و ارقام را دیدم، اطمینان دارم لحظه‌ی رونمایی آن‌ها واقعه‌ی بسیار مهمی بود. رایزن 9 3900X نه‌تنها قوت‌های پیشین AMD را به‌خوبی اثبات می‌کند؛ بلکه اینتل را در محدوده‌ی توانایی‌ها آن به رقابت می‌طلبد. بااین‌حال، این موضوع به‌معنای پایان رقابت نیست و هنوزهم اینتل بهترین گزینه برای گیمرها است. کافی است نگاهی به آمار اخیر استیم درباره‌ی پیشتازی اینتل بیندازید. این پیشتازی حتی با وجود عرضه‌ی رایزن‌ها ادامه داشته است.

پردازنده‌ی ۱۲ هسته‌ای و ۴۹۹ دلاری که اینتل را شکست می‌دهد، احتمالا بسیاری از گیمرها را برای تغییر سیستم خود ترغیب نخواهد کرد. مسئله‌ی مهم تأثیری است که این موضوع روی ذهن کاربران خواهد داشت. به‌طور خلاصه باید بگوییم اگر به‌دنبال بهترین پردازنده‌ی موجود هستید، باید بدانید پادشاه جدیدی برخواسته که نامش رایزن 9 3900X است.

PCMAG

رایزن 9 3900X شرکت AMD گزینه‌ای عالی و باارزش برای سیستم‌های بالارده‌ی گیمینگ و تولید محتوا است. این پردازنده برتری خود را با ارائه‌ی توانایی‌هایی نزدیک به تردریپرهای رده‌پایین در عین مصرف کمتر توان و هزینه‌ی به‌مراتب کمتر به‌خوبی نشان می‌دهد. رایزن 9 3900X حتی پا را از این هم فراتر می‌گذارد و رقیب هم‌قیمت خود در اینتل، Core i9 9900K را در بسیاری از سناریو‌های چند‌هسته‌ای شکست می‌دهد. 

اگر استفاده از نرم‌افزار‌های قدیمی‌تر و پردازش‌های تک‌هسته‌ای بخش زیادی از کاربری شما را تشکیل می‌دهد، احتمالا نباید به‌دنبال هیولایی مانند رایزن ۹ باشید و در مقایسه با عملکرد اینتل، شاهد بهبود خاصی نخواهید بود. در بخش گیمینگ با رزولوشن 1080P و درکنار RTX 2080Ti نیز در‌حالی‌که رایزن 3900X در برخی عناوین پیروز و در سایر شکست می‌‌خورد، به‌طور کلی اینتل با اختلاف اندکی برتری را ازآنِ خود می‌کند.

همان‌طورکه گفته شد، این دسته از موارد به‌ندرت اتفاق می‌افتند. پرچم‌دار فعلی AMD قابلیت زیادی برای رقابت با Core i9 9900K و نمونه‌های رده‌پایین تردریپر و پردازنده‌های سری Core X اینتل دارد. برای بیشتر کاربران، به‌ویژه حرفه‌ای‌ها، اختلاف عملکرد رایزن ۹ و رایزن ۷ و Core i9 در عملکرد تک‌هسته‌ای اندک است؛ در‌حالی‌که این اختلاف در کاربری‌های چندهسته‌ای بسیار گسترده و چشمگیر است.

انتخاب رایزن ۹ به این موضوع بازمی‌گردد که آیا می‌توانید از تعداد هسته‌های زیاد آن به‌خوبی استفاده کنید یا خیر. برای گیمر‌ها، رایزن 7 3700X با تعداد هسته‌های کمتر و قیمت بهینه‌تر و مصرف توان کمتر گزینه‌ی بهتری به‌شمار می‌رود. قابلیت‌های افزوده‌ی رایزن مانند پشتیبانی از PCIe 4 و عرضه‌ی خنک‌کننده همراه پردازنده را دست‌کم نگیرید. برای آن دسته از کاربرانی که قصد اسمبل کامپیوتر دارند، این دسته از قابلیت‌های افزوده می‌تواند جذاب باشد. 

با تمام این‌ها، به‌عنوان پردازنده‌ای با تعداد هسته‌های زیاد، رایزن 9 3900X با قیمت مقرون‌به‌صرفه‌ی خود گزینه‌ی بسیار ارزشمندی به‌شمار می‌رود. اگر بتوانید از تمام توان پردازشی این هیولا بهره ببرید، قطعا از ساخت دنیای کامپیوتری خود درباره‌ی آن پشیمان نخواهید شد. 

TECHSPOT

وقت نمایش!

با بررسی نتایج بنچمارک بازی‌ها، حس می‌کنیم آن‌ها به ایجاد بحث و جدل‌های زیادی درباره‌ی صحت داده‌ها منجر شوند. AMD ما را متقاعد کرد که 3900X می‌تواند در عملکرد گیمینگ شانه‌به‌شانه‌ی 9900K حرکت کند؛ اما ظاهرا این گفته صحیح نیست. نسل سوم رایزن به‌صورت کلی در عملکرد گیمینگ بسیار زیاد بهبود یافته است. در دنیای واقعی، به‌سختی می‌توان تفاوت پردازنده‌های 3900X و 9900K و 3700X را تشخیص داد و حتی در رزولوشن 1440P با کارت گرافیک 2080Ti نیز، این اختلاف اندک است.

به‌طور میانگین 3900X در رزولوشن 1080P، حدودا ۸ درصد عملکرد ضعیف‌تری در مقایسه با 9900K‌ اینتل دارد؛ اما در سایر کاربری‌ها، 3900X پردازنده‌ی 9900K را نابود می‌کند. در بخش بهینه‌بودن پردازنده نیز، پرچم‌دار جدید AMD عملکرد بسیار خوبی از خود نشان می‌دهد. 

اگر بازی درکنار سایر امور، کاربری اصلی شما را تشکیل می‌دهد، پیشنهاد ما 3700X یا حتی پردازنده‌ی ۶ هسته‌ای 3600 خواهد بود؛ اما اگر تنها به‌دنبال سریع‌ترین پردازنده‌ برای اجرای بازی‌ها هستید، 9700K یا 9900K‌ اینتل بهترین گزینه به‌شمار می‌روند. البته باید بدانید ارزش اقتصادی چندان زیادی ندارند.

برای کاربری‌هایی مانند ساخت محتوا یا کارهای دیگر که به پردازنده‌ای سریع نیاز است، رایزن‌های نسل سوم در سطح کاملا جداگانه‌ای حضور دارند و با عملکرد فوق‌العاده‌ی خود، 9900K را به‌حاشیه می‌راند. به‌طور کلی، عملکرد و بهبود در بخش توان موردنیاز رایزن ۳۰۰۰، چیزی کمتر از واژه‌ی شگفت‌انگیز نیست. قیمت‌گذاری آن‌ها نیز بسیار رقابتی است و اگر این اختلاف قیمت اینتل را مجاب به تغییر برچسب قیمت محصولات خود نکند، هیچ چیزی نمی‌تواند!

EXTREME TECH

طوفان سرخ رایزن 

در بهار ۲۰۰۵، AMD پردازنده‌های دوهسته‌ای اپترون و اتلون 64 X2 را عرضه کرد تا آغازگر دوران طلایی خود در به رقابت‌طلبیدن اینتل باشد. در فاصله‌ی ۱۴ سال از آن زمان تاکنون، AMD هیچ‌گاه تا به این حد به رقیب سنتی خود نزدیک نبوده است. زمانی‌که اینتل پردازنده‌ی core i9 9900K را عرضه کرد، ما به عملکرد عالی این پردازنده و همچنین رایزن 2700X پی بردیم؛ اما نکته‌ای که محصول AMD را متمایز می‌کرد، میزان توان آن به‌ازای هر دلار بود؛ اما دیگر این بخش مدنظر نیست. دلار در برابر دلار، Core i9 9900K در بخش پردازش‌های چند‌هسته‌ای و درمقابل رایزن 9 3900X نابود می‌شود و به‌صورت کلی و در بخش‌های غیر بازی، با اختلاف اندکی پردازنده‌ی ۳۲۹ دلاری رایزن 7 3700X را شکست می‌دهد. 

اینتل هیچ پاسخی ندارد. شایعاتی درباره‌ی پردازنده‌ی ۱۰ هسته‌ای اینتل مطرح است؛ اما لیتوگرافی ۱۳ نانومتری و مصرف توان زیاد در فرکانس کاری بالا، برای بسیاری از کاربران خوشایند نخواهد بود. AMD‌ نیز به‌زودی در سپتامبر (شهریور) پردازنده‌ی ۱۶ هسته‌ای خود را عرضه خواهد کرد؛ در‌حالی‌که به‌دلیل پهنای باند محدودتر، آن را نمی‌توان رقیب تردریپرها دانست؛ اما در نوع خود منحصر‌به‌فرد خواهد بود. همین نکته که AMD توانایی ساخت پردازنده‌ی ۱۶ هسته‌ای را دارد، اثباتی بر این موضوع است که این شرکت به‌میزان کافی در باک خود سوخت دارد و می‌تواند محصولاتی برای حرکت سریع‌تر در آینده معرفی کند.

Zen 2 پیروزی چشمگیری برای AMD است. شاید این پیروزی را نتوان مطلق دانست؛ اما اگر به سال ۲۰۰۵ بازگردید و نتایج بنچمارک‌های را مشاهده کنید، خواهید دید AMD‌ حتی یکی از آن‌ها را نیز با پیروزی پشت‌سر نگذاشته است. ما مشتاقیم که ببینیم آیا AMD موفق به کاهش میزان مصرف رایزن ۷ در حالت آماده‌به‌کار خواهد بود یا خیر. باوجوداین، به‌طور کلی مصرف رایزن 3700X و 3900X در یک کلام عالی است و AMD‌ بیش از وعده‌ی خود، در پردازنده‌های رایزن بهبود عملکرد را به‌همراه آورده است.

Forbes

صاحبان رایزن‌های قدیمی، سوی دیگری را نگاه کنید

تنها نکته‌ی منفی مهم را می‌توان اورکلاک این پردازنده‌ها دانست. به‌گفته‌ی AMD، فرکانس ۴.۳ و ۴.۴ گیگاهرتز حداکثر شرایط کاری پردازنده برای تمامی هسته‌ها است؛ اما من ارتقای فرکانس کاری بیشتر از میزان تعیین‌شده‌ی پیش‌فرض پردازنده‌ها به‌وسیله‌ی فناوری Precision Boost Overdrive را مشاهده نکردم. 

به‌جز این موضوع، گمان می‌کنم عملکرد Zen 2 را بتوان در دو داستان مختلف ارزیابی کرد. در بازی‌ها AMD پیشرفت چشمگیری در مقایسه با معماری +Zen و لیتوگرافی ۱۲ را تجربه کرده است. در‌حالی‌که به‌صورت کلی رقبای اینتلی سریع‌تر هستند، در برخی عناوین عملکرد برابر و حتی در شرایطی نرخ فریم بیشتر AMD مشاهده می‌شد. از نگاه من در فوربز و برخی نشریات دیگر، تا حدودی می‌توان به این نتیجه رسید که درصورت استفاده از کارت گرافیک توانمند یا انجام بازی‌های در رزولوشن‌های پایین‌تر، این تفاوت قابل‌مشاهده خواهد بود و در سایر شرایط می‌توان از آن چشم‌پوشی کرد. شاید کمی عجیب باشد؛ اما شخصا پیشنهاد می‌کنم گیمرها می‌توانند برای نرخ فریم بیشتر به به‌روزرسانی رایزن 7 2700X با نمونه‌ی جدید‌تر 3700X فکر کنند.

در‌حالی‌که Zen و +Zen ارزش خرید بیشتری به‌‌ویژه در کاربری‌های تولید محتوا و نیاز به پردازش‌های چند‌هسته‌ای داشتند، Zen 2 در دنیای متفاوتی سیر می‌کند. رایزن 3900X با عملکرد فوق‌العاده‌ی خود خرید هر پردازنده‌ی دسکتاپ تا ۱۶ هسته، چه سری تردریپر AMD چه Core X اینتل را برای امور حرفه‌ای بی‌معنی می‌کند. من در آزمایش‌های خود رایزن ۹ را با تردریپر 2950X مقایسه‌ کردم که پرچم‌دار فعلی AMD همتای ۱۶ هسته‌ای خود را نیز شکست داد. تنها پردازنده‌ای که با اختلاف زیاد عملکرد بهتری ارائه می‌کند، Core i9 9980XE اینتل است. بد نیست بدانید برادر ارزان‌تر این پردازنده با نام Core i9 9960X با ۱۶ هسته، قیمتی بیش از ۱۵۰۰ دلار دارد که در مقایسه با برچسب قیمتی رایزن ۹، ارزش خرید ندارد؛ مگر اینکه به‌دنبال تعداد لین‌های بیشتر PCIe باشید. عملکرد 3900X من را به یک نتیجه می‌رساند: پردازنده‌ی ۱۶ هسته‌ای 3950X احتمالا در بخش پردازش‌های چندهسته‌ای تمام پردازنده‌های دسکتاپ بازار را بی‌مصرف جلوه دهد.

در طرف دیگر، رایزن 3700X نیز عملکردی بیشتر از کلاس خود و مشابه با Core i9 9900K در نرم‌افزار‌هایی مانندادوبی پریمیر دارد. به‌طور خلاصه اگر پردازش‌های چندهسته‌ای و تولید محتوا بخش زیادی از فعالیت شما را تشکیل می‌دهد، در‌حال‌حاضر محصولات AMD برتری فراوانی در مقایسه با رقبای خود دارند؛ مگر اینکه قصد پرداخت هزینه‌ی بسیار زیاد برای پردازنده‌ای مانند Core i9 9980XE داشته باشید. برای کامپیوتر‌های چندکاربره، AMD در‌حال‌حاضر با اختلاف گزینه‌ی بهتری به‌شمار می‌رود. معماری Zen 2 و مهاجرت به لیتوگرافی ۷ نانومتری، قدم بزرگی برای بهبود عملکرد و ارزش خرید AMD‌ به‌شمار می‌روند.

guru 3d

هر دو پردازنده‌ی رایزن 3700X و 3900X من را تحت‌تأثیر قرار دادند. در کاربری‌های حرفه‌ای و بار کاری سنگین، این پردازنده‌ها تمامی افتخارات را فتح می‌کنند. عملکرد پردازش‌های تک‌هسته‌ای آن‌ها بسیار خوب است. با اینکه AMD موفق به بهبود گسترده‌ای در این بخش شده است، پرچم‌داران فعلی آن قادر به شکست کامل 9700K و 9900K اینتل نیستند. درواقع در کاربری‌های گیمینگ، AMD به رقیب سنتی خود بسیار نزدیک شده است؛ اما نه در تمام بخش‌ها. شخصا علاقه داشتم حتی برای تفریح هم که شده، i9 9900K را به رقابت بطلبد؛ اما این موضوع در کاربری گیمینگ و حین استفاده از کارت‌های گرافیک قدرتمند مشاهده نمی‌شود. درواقع، در حال مقایسه‌ی دو پردازنده‌ی ۸ هسته‌ای با برچسب قیمت ۳۲۹ (رایزن 3700X) و ۵۹۹ دلار (Core i9 9900K) هستیم که موضوع عجیبی است. کمی به این موضوع فکر کنید. اهمیت چند درصد اختلاف عملکرد در بازی‌ها و در رزولوشن پایین چقدر است؟ با کارت‌های گرافیک رادئون 5700 و 5700XT یا 2070 و 2080 به‌سختی متوجه تفاوت عملکرد خواهید شد.

اگر به کاربری‌های حرفه‌ای اعم از نرم‌افزار‌های فشرده‌سازی، تولید محتوا، تغییر کدک و نمونه‌های مختلف نگاه کنیم، AMD سیلی محکمی به اینتل می‌زند. پردازنده‌ی ۱۲ هسته‌ای و ۴۹۹ دلاری 3900X، رقیب ۱۶ هسته‌ای و ۲۰۰۰ دلاری خود شکست می‌دهد. از دیدگاه شما این به چه معنا است؟ AMD رایزن 3700X و 3900X پیشتاز عملکرد در بازی‌های نیستند؛ اما رقابت بسیار نزدیکی با انواع اینتلی (حداقل در شرایط بررسی ما و استفاده از کارت‌های گرافیک توانمند) دارند. به‌طور خلاصه، رایزن‌ها را در بخش بازی خوب (نه عالی) ارزیابی می‌کنم. البته این مورد را در نظر داشته باشید که برخی از این اختلاف‌ها به‌دلیل بهینه‌سازی بازی‌ها برای پلتفرم اینتل توسط توسعه‌دهندگان آن‌ها است.

باوجوداین، در سایر کاربری‌ها AMD اینتل را از روی زمین‌ جارو می‌کند و در‌عین‌حال، محصولاتی امن‌تر با آسیب‌پذیری کمتر عرضه می‌کند. موضوع آسیب‌پذیری از دیدگاه من اهمیت زیادی دارد و سایر کاربران نیز باید توجه ویژه‌ای به آن کنند. من به‌دلیل پردازنده‌های امن‌تر آن، قصد تغییر تمام سیستم‌های کاری را به سری ۳۰۰۰ رایزن دارم. مصرف توان و تولید حرارت کمتر رایزن‌ها را نیز درکنار موارد بالا در نظر داشته باشید.

درنهایت، باید به AMD برای این بازگشت قدرتمندانه تبریک گفت. در دو سال گذشته، این AMD‌ است که استاندارد‌ها را تعریف می‌کند و اینتل به‌دنبال آن است. من برای هر دو شرکت احترام زیادی قائلم؛ اما قبول کنید اگر به اینتل بود، همچنان حداکثر از پردازنده‌های چهارهسته‌ای استفاده می‌کردیم و کاربران حرفه‌ای نیز باید برای پردازنده‌های سریع‌تر هزینه‌های هنگفت بیش از ۱۵۰۰ دلار را پرداخت می‌کردند.

techradar

تیم قرمز وارد می‌شود

AMD رایزن 3900X بهترین پردازنده‌ی بازار است. اگر به‌دنبال بهترین پردازنده‌ با ارزش خرید فراوان هستید، AMD‌ بهترین گزینه را دراختیار دارد. برای کاربری‌های مختلف اعم از بازی و تولید حرفه‌ای محتوای ویدئویی و امور مدل‌سازی، رایزن 3900X محصولی فوق‌العاده به‌شمار می‌رود. 

البته باید در نظر داشته باشید که هنوز جوانبی وجود دارد که i9 9900K پیشتاز رقابت است. بازی‌های قدیمی که کاملا به پردازش تک‌هسته‌ای وابسته هستند، هنوز روی پردازنده‌های اینتل نتایج بهتری به‌همراه دارند؛ اما این فاصله در حال کاهش یافتن است.

پشتیبانی از PCIe 4 ویژگی مهمی برای رایزن 9 3900X به‌شمار می‌رود که می‌تواند به کامپیوتر سریع‌تری منجر شود. در سال‌های گذشته، AMD‌ تلاش زیادی برای برتری در دنیای کامپیوترهای دسکتاپ کرده و اکنون با رایزن 3900X، زمان آن فرارسیده است. 

انتظار می‌رود گوشی‌های هوشمند آنر ۹ ایکس و آنر ۹ ایکس پرو ۲۳ ژوئیه (برابر با اول مرداد) در رویدادی رسمی رونمایی شوند. رندرهای رسمی هر دو گوشی هوشمند جدید، برخی مشخصاتی را تأیید می‌کند که به‌صورت غیررسمی درباره‌ی آن‌ها مطرح شده بود.

رندرهای MySmartPrice نشان می‌‌دهد باید منتظر معرفی گوشی‌های هوشمند آنر ۹ ایکس و آنر ۹ ایکس پرو با نمایشگر لبه‌به‌لبه و بدون بریدگی بالای نمایشگر برای دوربین سلفی باشیم. رندرهای جدیدی که از این دو گوشی هوشمند به‌اشتراک گذاشته شده است، اخبار فاش‌شده‌ی قبلی را تأیید می‌کنند. 

با توجه به تصاویر منتشرشده، انتظار می‌رود هر دو گوشی هوشمند جدید از دوربین کشویی سلفی بهره ببرند و با قاب گلس و فلزی به بازار عرضه شوند. طبق این تصاویر، تنها تفاوت شاخص دو دستگاه، دوربین پنل پشتی آن‌ها است. انتظار می‌رود آنر ۹ ایکس پرو با دوربین سه‌گانه و آنر ۹ ایکس با دوربین دوگانه در پنل پشتی معرفی شوند. 

همان‌طورکه در تصاویر مربوط به آنر ۹ ایکس پرو مشاهده می‌کنید، پنل پشتی دستگاه با رنگ بنفش طراحی‌اش به‌گونه‌ای است که تصویری از حرف X را نمایش می‌دهد. پیش‌تر، طراحی‌های این‌چنینی را در گوشی هوشمند آنر ۲۰نیز دیده بودیم.

گوشی هوشمند آنر ۹ ایکس با دوربین دوگانه‌ی ۴۸ و ۲ مگاپیکسلی در پنل پشتی و گوشی هوشمند آنر ۹ ایکس پرو با دوربین سه‌گانه‌ی ۴۸ و ۸ و ۲ مگاپیکسلی در پنل پشتی معرفی خواهند شد. آنر ۹ ایکس پرو از نمایشگر ۶.۵۹ اینچی با رزولوشن Full HD+ و آنر ۹ ایکس از نمایشگر کمی کوچک‌تر ولی با همان رزولوشن بهره می‌برد. به‌نظر می‌رسد هر دو دستگاه با باتری ۳,۹۰۰ میلی‌آمپر‌ساعتی و با بهره‌مندی از تراشه‌ی کرین ۸۱۰ های‌سیلیکون به بازار عرضه شوند. 

براساس آخرین گزارش‌ها، آنر ۹ X با ظرفیت حافظه‌ی رم ۶ گیگابایتی و ظرفیت حافظه‌ی داخلی ۱۲۸ گیگابایتی و آنر ۹ ایکس پرو با ظرفیت حافظه‌ی رم ۸ گیگابایتی و ظرفیت حافظه‌ی داخلی ۲۵۶ گیگابایتی دردسترس کاربران قرار خواهند گرفت. چنین مشخصاتی برای گوشی هوشمند پایین‌رده درخورتوجه است و عرضه‌ی نسخه‌ی پرو این دستگاه برای کاربرانی مناسب خواهد بود که به خرید دستگاهی با قیمت گران‌تر تمایل دارند. همان‌طورکه گفته شد، انتظار می‌رود آنر ۹ ایکس و آنر ۹ ایکس پرو و آنر بند ۵ در ۲۳ ژوئیه برابر با اول مردادماه در چین معرفی می‌شوند.

هر ابرکامپیوتر به صدهاهزار هسته‌ی پردازشی مجهز شده و برای نگه‌داری و خنک‌‌کردن آن‌ها، به ساختمانی کامل نیاز است. برای ساخت هر ابرکامپیوتر میلیون‌ها دلار هزینه می‌شود؛ اما با وجود این مشکلات، نسل جدید ابرکامپیوتر‌های آمریکا و چین که به‌زودی رونمایی خواهند شد، در مقایسه با برترین ابرکامپیوتر‌های موجود، پنج‌برابر سریع‌تر خواهند بود.

در اینجا، این سؤال مطرح می‌شود: «چه کسانی به این قدرت پردازشی و محاسباتی فراوان نیاز دارند و چرا؟» وب‌سایت پی‌سی‌مَگ (PCMag) برای پاسخ به این پرسش از آزمایشگاه ملی لورنس لیورمور واقع در کالیفرنیا بازدید کرده است. این آزمایشگاه میزبان چندین ابرکامپیوتر‌ است که ازجمله‌ی آن‌ها می‌توان به دومین ابرکامپیوتر‌ سریع دنیا به‌نام «سیِرا» (Sierra) اشاره کرد. در این آزمایشگاه، مهندسان روش استفاده از سیستم‌های موجود را برای انجام عملیات‌های تحقیقاتی و آزمایش سلاح‌های هسته‌ای مشخص می‌کنند.

سیستمی طبقه‌بندی‌شده

اگر از سیِرا بازدید کنید، دو کلمه‌ی طبقه‌بندی‌شده و داده‌های محرمانه‌ی محدودشده را مشاهده خواهید کرد که روی این ابرکامپیوتر درج شده است. این دستگاه غول‌پیکر از ۲۴۰ سرور قفسه‌ای ساخته شده است. این هشدارها به این دلیل روی سیِرا قرار داده شده است که این ابرکامپیوتر‌ وظیفه‌ی ذخیره‌سازی داده‌های مرتبط با فعالیت‌های هسته‌ای آمریکا را برعهده دارد. ازجمله‌ی این اطلاعات می‌توان به روش منفجرشدن سلاح‌های هسته‌ای در دنیای واقعی اشاره کرد.

کشور آمریکا آخرین آزمایش سلاح‌های هسته‌ای خود را در سال ۱۹۹۲ انجام داده است. این کشور از آن به‌بعد، از ابرکامپیوتر‌ها برای کمک به انجام آزمایش‌ها در محیط مجازی بهره می‌برد و سیِرا بخشی از این وظیفه را عهده‌دار است. این ابرکامپیوتر سال گذشته به‌منظور کمک به دولت آمریکا برای نظارت و آزمایش مؤثر زرادخانه هسته‌ای به‌ کار گرفته شد. آدام برتش، یکی از مهندسان ارشد محاسبات پیچیده در آزمایشگاه ملی لورنس لیورمور می‌گوید:

فقط درصورتی می‌توانید از راهکار بازدارنده استفاده کنید که بدانید به‌درستی کار می‌کند. علاوه‌براین، دشمن شما نیز می‌داند و باور دارد که عامل بازدارنده به‌درستی کار می‌کند.

جای تعجب نیست که شبیه‌سازی انفجار هسته‌ای به محاسبات ریاضی فراوانی نیاز دارد. اصول بنیادین علمی می‌تواند چگونگی رفتار ذرات را در شرایط مختلف پیش‌بینی کند. همچنین، آمریکا داده‌های مربوط به آزمایش‌های واقعی انجام‌شده با سلاح‌های هسته‌ای در چند دهه‌ی اخیر را دراختیار دارد. دانشمندان با ترکیب این اطلاعات، محاسبات مربوط به ساخت مدل‌های کامپیوتر‌ی را انجام می‌دهند. این مدل‌ها می‌توانند چگونگی وقوع انفجار هسته‌ای را محاسبه کنند و تغییر آن را با گذشت زمان نشان دهند.

اساسا تلاش می‌کنید نقشه‌ی واکنشی زنجیره‌ای را بکشید؛ بنابراین، محققان از این مدل‌ها برای افزایش دقت پیش‌بینی انفجار هسته‌ای در سطح مولکول از فیزیک واقعی استفاده کرده‌اند. مسئله این‌ است که انجام این نوع کارها به محاسبات عددی بسیار زیادی نیاز دارد.

ابرکامپیوتر‌ سیِرا ۱۹۰ هزار هسته‌ی پردازشی مرکزی و ۱۷ هزار هسته‌ی پردازش گرافیکی دارد. تمام این قدرت پردازشی، یعنی این ابرکامپیوتر‌ می‌تواند وظایف سنگینی مثل شبیه‌سازی انفجارهای هسته‌ای و تقسیم‌ آن به بخش‌های کوچک‌تر را انجام دهد. هریک از هسته‌ی موجود در سیِرا بخشی از عملیات شبیه‌سازی را انجام می‌دهد و نتایج به‌دست‌آمده را با دستگاه اصلی مرتبط خواهد کرد. این فرایند بارهاوبارها تکرار می‌شود تا مدل موجود در ابرکامپیوتر بتواند از مرحله‌ای به مرحله‌ی بعدی شبیه‌سازی انفجار هسته‌ای برود. آدام برتش درادامه‌ی توضیحاتش گفت:

شما می‌توانید شبیه‌سازی کاملی از انفجار هسته‌ای را با این ابرکامپیوتر انجام دهید و از روش عملکرد این نوع انفجار مطلع شوید.

دستگاهی تحقیقاتی

توانایی ابرکامپیوترها در محاسبه و مدل‌سازی فعل‌وانفعالات، یکی از دلایل اهمیت آن‌ها برای محققان است. درواقع، فعل‌وانفعالات همواره در اطراف ما در حال وقوع هستند؛ ازجمله تغییرات آب‌وهوایی، چگونگی شکل‌گیری ستاره یا شیوه‌ی پاسخ‌دادن سلول‌های انسانی دراثر دارو. ابرکامپیوتر می‌تواند این تعاملات را شبیه‌سازی کند. سپس، دانشمندان می‌توانند از داده‌های به‌دست‌آمده برای مواردی ازجمله اینکه آیا فردا باران خواهد بارید یا خیر، اعتبارسنجی تئوری جدید علمی و ... استفاده کنند.

افزون‌براین، تکنولوژی‌ مذکور می‌تواند برای صنایع مختلف کاربردی باشد. درحقیقت، صنایع مختلف می‌توانند طرح‌های بی‌شمار جدیدی را بررسی کنند تا بهترین نمونه‌ی موجود برای آزمایش در دنیای واقعی انتخاب شود. به همین دلیل، تقاضای زیادی برای استفاده از ابرکامپیوتر‌های این آزمایشگاه وجود دارد. برتش در این باره می‌گوید:

مهم نیست چقدر قدرت پردازشی داریم؛ زیرا افراد تمایل دارند از آن استفاده کنند و درخواست برای استفاده از ابرکامپیوتر‌ها هر روز بیشتر می‌شود.

به همین دلیل است که آمریکا به‌دنبال گسترش ابرکامپیوتر‌ها است. قدرت پردازشی بسیار زیاد این امکان را به دانشمندان می‌دهد تا شبیه‌سازی‌های پیشرفته‌ی بیشتری را توسعه دهند که ازجمله می‌توان به بازسازی فعل‌‌و‌انفعالات کوچک‌تر اشاره کرد. این بازسازی‌های کوچک می‌تواند روش‌های جدید برای پیشرفت را دردسترس دانشمندان قرار دهد. علاوه‌براین، گسترش این نوع سیستم‌ها باعث خواهد شد پروژه‌های تحقیقاتی فعلی در زمان کوتاه‌تری تکمیل شوند. برتش به این موضوع اشاره کرده است که فرایندهای پردازشی که قبلا به ماه‌ها زمان نیاز داشت، هم‌اکنون فقط در چند ساعت انجام‌شدنی است.

سیِرا بخشی از شبکه‌ای طبقه‌بندی‌شده است که به اینترنت عمومی متصل نشده و هم‌اکنون دردسترس حدود هزار دانشمند تأییدشده قرار دارد تا از آن برای انجام برنامه‌های عملی استفاده کنند. علاوه‌براین، حدود سه‌هزار کاربر دیگر پروژه‌های غیرطبقه‌بندی‌شده‌ را با این ابرکامپیوتر‌ها انجام داده‌اند. این بخش به‌طور آنلاین دردسترس است و کاربران با دریافت نام‌ کاربری و رمزعبور می‌توانند از آن استفاده کنند. برتش می‌گوید هر میزان هزینه‌ای که برای استفاده از ابرکامپیوتر‌ها پرداخت کنید، به همان میزان می‌توانید از درصد مشخصی از قدرت پردازشی آن استفاده کنید.

سیستم زمان‌بندی‌ای در ابرکامپیوتر‌ها استفاده شده است تا اشتراک‌گذاری منابع آن به‌طور منصفانه انجام شود. این سیستم میزان منابع اختصاص‌یافته به شما را تعیین می‌کند. اگر مصرف شما از منابع کمتر از میزان اختصاص‌یافته باشد، اولویت شما برای استفاده از ابرکامپیوتر بیشتر خواهد شد.

شبیه‌سازی‌ها به‌طور دائم در حال اجرا هستند. ابرکامپیوترها می‌توانند هزاران وظیفه را در هر زمان انجام دهند و همچنین موردی را که از آن با نام Hero Run یاد می‌شود، پردازش کنند. علاوه‌بر‌این، این امکان وجود دارد که کل منابع ابرکامپیوتر فقط یک وظیفه را انجام دهد.

همواره در حال اجرا

سیِرا ابرکامپیوتر است؛ اما این دستگاه از اجزای محصولات دیگر ساخته شده است. به‌عنوان مثال، پردازنده‌های استفاده‌شده در این دستگاه، تراشه‌های پرچم‌دار و قدرتمندی ساخت شرکت‌های معروف IBM و انویدیا هستند و سیستم‌عامل نصب‌شده روی این ابرکامپیوتر، توزیع لینوکس رِدهَت اینترپرایز (Red Hat Enterprise Linux) است. رِدهَت اینترپرایز سیستم‌عامل محبوب لینوکسی است که در بسیاری از سرورها به کار برده می‌شود. برتش می‌گوید:

در گذشته، ابرکامپیوتر‌ها معمولا ابعاد بسیار بزرگی داشتند و فضای زیادی را اشغال می‌کردند؛ اما حالا حتی بزرگ‌ترین سیستم‌های جهان اساسا از چند سرور متصل به یکدیگر تشکیل شده‌اند و فضای کمتری هم اشغال می‌کنند.

برای استفاده‌ی حداکثری از سیستمی مثل سیِرا، این ابرکامپیوتر باید بتواند انواع محاسبات تحقیقاتی را اجرا کند؛ بنابراین، آزمایشگاه ملی لورنس لیورمور سیِرا را به‌عنوان سیستم‌ همه‌منظوره توسعه داده است. با تمام این‌ها، ابرکامپیوتر نیز به‌طور کامل بی‌نقص نیست. براساس بررسی‌های این آزمایشگاه، سیِرا در هر ۱۲ ساعت با یک خطا مواجه می‌شود که این خطا می‌تواند به کارکردهای سخت‌افزاری مرتبط باشد. شاید این موضوع جالب به‌نظر برسد؛ اما با فرض شما مالک ۱۰۰ هزار کامپیوتر‌ی شخصی باشید، قطعا رخ‌دادن چنین خطاهایی اجتناب‌ناپذیر است.

ازجمله‌ مشکلات رایج ابرکامپیوتر‌ها می‌توان به حافظه‌های DIMM و تأمین‌کننده‌های منبع تغذیه و فن‌های خنک‌کننده اشاره کرد. خوشبختانه سیِرا بسیار بزرگ است و ظرفیت‌ درخورتوجهی هم دارد. علاوه‌براین، در ابرکامپیوتر‌ها همیشه از فایل‌های حافظه به‌طور مستمر نسخه‌ی پشتیبان تهیه می‌شود تا در شرایطی که سیستم با خطا مواجه شد، بتوان از این داده‌ها استفاده کرد.

شاید نتوان ابرکامپیوتر‌ها را از هرلحاظ با سیستم‌های خانگی مقایسه کرد. حتی گیمرها که معمولا از جدیدترین پردازنده‌ها و قوی‌ترین کارت گرافیک‌ها استفاده می‌کنند، نمی‌توانند سیستم‌های خود را به‌طور کامل با ابرکامپیوتر‌ها مقایسه کنند. چالش پیش‌ رو در ساخت ابرکامپیوتر‌ها این است که باید امکان اجرای وظایف مختلف به‌طور هم‌زمان در این آن‌ها فراهم باشد.

سیِرا خود به‌تنهایی فضایی به اندازه‌ی ۴,۳۶۶ مترمربع را اشغال کرده است. در این فضا، صدای فن‌های زیادی شنیده می‌شود که برای خنک‌‌کردن سخت‌افزار استفاده شده است. در سطح زیرین این ابرکامپیوتر، سیستم پمپ آب را شاهد هستیم که در هر دقیقه، هزاران گالن آب را در لوله‌ها پمپ می‌کند که خنک‌شدن برد‌ها و اجزای دیگر ابرکامپیوتر را باعث می‌شود.

در بخش برق، این آزمایشگاه به واحدهای تغذیه‌ی ۴۵ مگاواتی مجهز شده است. برای درک بهتر این میزان انرژی بد نیست اشاره کنیم که این میزان الکتریسیته برای برق‌رسانی شهری کوچک کافی است. حدود ۱۱ مگاوات از کل برق موجود به سیِرا تزریق می‌شود. درهرحال، مصرف برق ابرکامپیوتر می‌تواند باعث انتقاد برخی از شرکت‌های تأمین‌کننده محلی برق شود. هنگامی‌که اپلیکیشنی با خطا مواجه شود، درخواست انرژی سیستم می‌تواند تا حد چند مگاوات کاهش یابد.

آينده

درعین‌حال، آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور با شرکت‌هایی مثل IBM و انویدیا کار می‌کند تا مشکلات موجود را رفع کند و ساختار شبکه‌های ابرکامپیوتر‌ها را بهبود دهند تا بدین‌طریق، امکان استفاده از این نوع سیستم‌ها در زمینه‌های مختلف فراهم شود و پایداری آن‌ها نیز افزایش یابد. امروزه، سرعت پردازنده‌ها تنها خصیصه‌ی مهم ابرکامپیوتر‌ها نیست و علاوه‌بر افزایش سرعت پردازنده‌ها، باید به ویژگی‌هایی ازجمله پهنای باند حافظه هم توجه کرد.

آزمایشگاه مذکور در آینده اطلاعات بیشتری درباره‌ی ابرکامپیوتر‌ ال‌کاپتان ارائه خواهد کرد. این آزمایشگاه به‌دلایل امنیتی قصد دارد تمامی اجزای ابرکامپیوتر‌ی سِکویا را با دقت فراوان وارد چرخه‌ی بازیافت کند.

دیدگاه شما درباره‌ی ابرکامپیوتر‌ها چیست؟

با توجه به معرفی گلکسی نوت ۱۰ در ۷ اوت (۱۶ مرداد)، سامسونگ از چندی پیش تولید انبوه گوشی هوشمند پرچم‌دار خود را آغاز کرده است. با‌این‌حال، به‌نظر می‌رسد اختلافاتی میان کره‌جنوبی و ژاپن به‌وجود آمده که باعث شده است تولید نوت ۱۰  دچار اختلال شود. غول کره‌ای که ۹۰ درصد مواد مورداستفاده‌ی نمایشگرها و نیمه‌هادی‌های خود را از ژاپن وارد می‌کند، براساس رای دادگاهی در ژاپن تحریم شده است؛ به همین دلیل، در تأمین نیمه‌هادی‌ها دچار دمشکل شده است.

JTB، یکی از خبرگزاری‌های کره‌جنوبی، در این باره می‌گوید:

سامسونگ با کاهش ۱۰ درصدی در تولید پردازند‌ه‌های اگسینوس مواجه شده است؛ پردازنده‌ای که قرار است در نوت ۱۰ استفاده شود. البته، آن‌ها اعلام کرده‌اند که در ماه آینده، این کاهش را جبران خواهند کرد.

قلب تپنده‌ی نوت ۱۰ اگسینوس ۹۸۲۵ خواهد بود. این تراشه نیز مانند همتای خود، اگسینوس ۹۸۲۰  که با گلکسی اس ۱۰عرضه شد، با فناوری ۷ نانومتری تولید شده است. البته، نوت ۱۰ در بعضی از بازارها با اسنپدراگون ۸۵۵ عرضه خواهد شد؛ اما از آنجا که بخش عمده‌ی بازارها این گوشی را با پردازنده اگزینوس دریافت می‌کنند، سامسونگ باید نگران تأمین پردازنده‌های خود باشد.

سامسونگ هنوز این گزارش‌ها را تأیید نکرده است. بعد از اینکه ژاپن صادرات پلی‌آمید و هیدروژن فلوراید و رزیست را به کر‌ه‌جنوبی محدود کرد، ناظران معتقدند اختلافات تجاری ممکن است این غول تکنولوژی را به تنظیم زمان‌بندی برای خط‌تولید مجبور کند؛ چراکه این محصولات شیمیایی برای تولید تراشه بسیار حیاتی هستند. اکنون شرکت‌های ژاپنی برای دادوستد با کره‌‌جنوبی به تأییدیه دولت احتیاج دارند که حداقل ۹۰ روز به‌طول می‌انجامد.

مدیران سامسونگ برای حل این مشکل به ژاپن سفر کرده‌اند؛ با‌این‌حال تا زمان عقب‌نشینی هر دو دولت، این مشکل پابرجا خواهد بود.

در شهر چنای هند وقتی دیگر آبی وجود ندارد، مردم مجبورند از قطرات آب حاصل از وسایل خنک‌کننده‌ی هوا برای استحمام استفاده کنند. شما دیگر در پایان روز گرم تابستان، نمی‌توانید به حمام بروید. به‌محض اینکه همسایه‌‌ها خبر رسیدن تانکرهای آب را بدهند، با ظرف‌های پلاستیکی در دست، پله‌ها را دو تا یکی طی خواهید کرد. هر روز ۱۵ هزار تانکر، آب را از حومه‌ی چنای به داخل شهر می‌برند. هر جایی که نگاه کنید، اجتماعی از ظروف پلاستیکی را می‌بینید که در امتداد صف‌ها در انتظار ایستاده‌اند. این وضعیت زندگی در چنای است؛ شهری با حدود پنج‌میلیون نفر جمعیت که در سواحل جنوب‌شرقی هند واقع شده است.

بارندگی‌ در سال گذشته بسیار کم بود؛ ازاین‌رو، وقتی تابستان با گرمای طاقت‌فرسا و خشک‌کننده‌ی خود از راه رسید، چهار مخزن اصلی آب شهر تقریبا خشکید. چنای سال‌ها است با مشکل آب درگیر است: یا باران کافی نمی‌بارد یا باران چنان شدیدی می‌بارد که آب قبل از رسیدن به خلیج بنگال، در خیابان‌های شهر جاری می‌شود. با تمام این‌ها، مشکل فقط دمدمی‌بودن طبیعت نیست. دریاچه‌ها و مزارعی که زمانی آب این منطقه را می‌بلعیدند، از بین رفته‌اند. زمین‌ها یا پر یا در آن‌ها ساخت‌و‌ساز شده است. در این منطقه، زمین گران است و بی‌استفاده رها نمی‌شود. حتی آب‌های زیرزمینی نیز در بسیاری از محله‌ها مصرف و به‌جای پر و ذخیره‌شدن به‌عنوان منبع پشتیبان، به‌طور مداوم و بیش‌از‌حد استخراج می‌شود.

ساکنان چنای پس از جمع‌آوری آب

مقاله‌های مرتبط:

• بحران بی‌آبی و شهرهایی که در سکوت خبری از تشنگی می‌میرند
• گنجینه‌ای به نام آب شیرین: بحران آب در جهان و ایران

اکنون آب کمی از شیرهای آب خانه‌ی بهانو باسکار می‌آید. او برخی از روزها از حمام‌رفتن صرف‌نظر می‌کند و آب را برای فرزندانش ذخیره می‌کند که شغل اداری دارند و روزانه به حمام می‌روند. باسکار ۴۸ ساله که سعی می‌کند شرم خود را پنهان کند، می‌گوید:

این وضعیت بسیار ناراحت‌کننده و دشوار و غیربهداشتی است.

چنای انتظار این بحران را داشته است. شهر بیشتر آب خود را هر ساله از فصل بارش کوتاه و سنگینی که در اکتبر آغاز می‌شود و چندین رگبار قبل از آغاز فصل به‌دست می‌آورد. یکی از راهکارها برای مبارزه با این بحران، جمع‌آوری این آب و ذخیره‌ی آن برای زمان‌های بی‌آبی است. در این شهر، بیشتر سقف‌ها به‌گونه‌ای طراحی شده است که آب باران را از سقف بگیرد و آن را به زمین بریزد؛ ولی این کار برای توقف خشک‌سالی یا سیلاب کافی نبوده است؛ به‌ همین دلیل، شهر هزینه‌ی زیادی صرف برداشت آب از دریا و نمک‌زدایی از آن می‌کند.

خانه‌های واقع در حاشیه‌ی دریاچه‌ای در محله‌ی ولچری در چنای. این منطقه رشد سریعی کرده و برخی از ساختمان‌ها روی بستر دریاچه‌ی قدیمی ساخته شده‌ است.

سکهار راگاوان ۷۲ ساله یکی از ساکنان قدیمی چنای و از حامیان برداشت آب باران است. او می‌گوید:

برخی از ما می‌دانستیم این بحران خواهد آمد. برای ما در چنای، برداشت آب به‌معنای قراردادن هر قطره از آب درون زمین است.

البته، تغییرات اقلیمی هم وجود دارد. اگرچه این عامل مقصر اصلی بحران آب در چنای نیست، شراط را بدتر می‌کند. شهر داغ‌تر از قبل شده است. طبق گفته‌ی روکسی متیو کول، دانشمند اقلیم‌شناس در مؤسسه‌ی هواشناسی حاره‌ای در هند، به‌طور متوسط از سال ۱۹۵۰، حداکثر درجه حرارت منطقه حدود ۱.۳ درجه‌ی سانتی‌گراد افزایش یافته است. در شهری گرم‌سیری که هوای آن اغلب در فصل تابستان بسیار مرطوب و بیش از ۳۲ درجه‌ی سانتی‌گراد است، این بدان معنا است که آب سریع‌تر تبخیر می‌شود و تقاضا برای آن افزایش می‌یابد.

منشأ بحران آب را در ولچری می‌توان یافت؛ محله‌ای که نام آن به وجود دریاچه‌های زیاد اشاره می‌کند. دریاچه‌ها زمانی عمیق و وسیع بودند؛ اما با رشد شهر، بخش‌هایی از آن پر شد. پی جیوانتام، یکی از نخستین ساکنان هنگام توسعه‌ی ولچری بود. او آپارتمانی سه‌طبقه ساخته است و فروشگاهی کوچک را در همکف ساختمان اداره می‌کند. آنچه از دریاچه باقی مانده بود، عمیق و پاک بود؛ اما این وضعیت نیز چندان تداومی نداشت. به‌دلیل اینکه ذخیره‌ی آب متغیر بود، جیوانتام چاهی حفر کرد تا آب را از آبخوان‌های زیر شهر چنای بیرون بکشد. دیگر همسایگان او نیز همین کار را کردند.

ذخیره‌ی آب پوزال در چنای در آوریل ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹

درحال‌حاضر، جیوانتام ۶۰ ساله برای برآورده‌ساختن نیاز خانواده و مستأجران خود هفت ساعت در روز موتور را روشن می‌کند. او آب را از ۲۴ متری زیر سطح زمین بالا می‌کشد و به‌آرامی دریاچه را خشک می‌کند. او بر این عقیده است که دریاچه هدیه‌ی خداوند است. اما برای چه مدت دیگر؟ او نمی‌داند و در‌حالی‌که لبخندی تلخ می‌زند، می‌گوید شاید برای پنج سال دیگر.

امروز دریاچه به مرغزاری کم‌عمق تبدیل شده و به رنگ سبز خاکستری درآمده است که علف‌های هرز و زباله‌ها به آن هجوم آورده‌اند و در گوشه‌ای از آن کالسکه‌ی شکسته‌ی سیاه و زرد افتاده است. در نزدیکی مرکز شهر، آب زیر زمین تقریبا تمام شده است. دو آناند ۳۰ ساله هنوز در خانه‌ی کودکی خود در منطقه‌ی آناناگار زندگی می‌کند. سال‌های متوالی او و خانواده‌اش به آب لوله‌کشی شهری متکی بوده‌اند. زمانی‌که این آب کافی نبود، آن‌ها آب زیرزمینی را کشیدند؛ اما تابستان امسال این آب نیز خشکید.

آناند که یکی از اعضای گروهی فعال درزمینه‌ی آگاهی‌دادن به مردم درباره‌ی آب است، اکنون به تانکرهای شهری متکی است. او تماس می‌گیرد، شکایت می‌کند، انتظار می‌کشد و نگران است. کل محله زیرفشار قرار گرفته است. کسی نمی‌داند چه زمانی چاه‌های حفرشده برای آب به ته می‌رسد. مردم هنور در سرتاسر شهر چاه‌های بیشتری حفر و آبخوان‌های زیرزمینی را بیشتر و سریع‌تر خشک می‌کنند.

تلاش برای گرفتن ماهی با دست در برکه‌ای از آب روی بستر دریاچه‌ی رودخانه‌ی پوزال

گاه‌و‌بیگاه رگباری پیش از موسم می‌آید که آن نیز نرسیده، شهر را ترک می‌کند. مخازن آب پر از لجن و زباله شده‌اند. مسئولان شهر می‌گویند روزانه بیش از ۹ هزار تانکر آب می‌فرستند که این مقدار بیش از هر زمان دیگری است. شرکت‌های خصوصی نیز ۵ هزار تانکر دیگر عرضه می‌کنند. در حوالی خانه‌ی آناند، شیرآب عمومی وجود دارد که همیشه صفی از مردم پشت آن در انتظار جمع‌آوری آب هستند. راننده‌ی یکی از سه‌چرخه‌های موتوری می‌گوید هر بعدازظهر با همسر و دو فرزندش برای پرکردن ۶ ظرف آب بزرگ به این محل می‌آیند. مردانی نیز سوار بر اسکوتر ظرف‌های آب خود را در هر دو سمت خود آویزان کرده‌اند.

در چنای، هر کسی روش مخصوصی برای صرفه‌جویی آب دارد: برنج را بشویید و سپس از آن آب برای شستن ماهی استفاده کنید؛ آب حاصل از شستن ظرف‌ها را در گلدان‌ها بریزید؛ هرگز شیر آب را باز رها نکنید؛ ماشین‌های شست‌وشو را فراموش کنید و همه‌چیز را با دقت و با استفاده از آب جیره‌بندی‌شده بشویید؛ برای اجتناب از درگیری، فقط چهار ظرف آب را هنگام رسیدن تانکرهای آب پر کنید؛ و فقط زمانی‌ می‌توانید برای برداشتن آب بیشتر برگردید که همه سهم خود را برداشته باشند.

در مجتمعی آپارتمانی که ساختمان‌هایش به منبع آب مرکزی در بخش جاده‌ی قدیم ماهابالی‌پورام (OMR) چنای متصل نیست، زنان از پمپ دستی برای جمع‌آوری آب استفاده می‌کنند.

مردم از آب حاصل از دستگاه‌های تهویه‌ی مطبوع نیز استفاده و تمام قطرات آب آن را جمع‌آوری می‌کنند. یکی از روزها، وقتی راشیات باسکار که خسته از نوبت کاری شبانه‌اش به خواب رفته بود، از خواب برخاست و به‌سمت پمپ آب رفت که صدای وزوز خشکی از آن شنید. تمام ظروف آب به‌جز ظرفی که زیر دستگاه مطبوع‌کننده‌ی هوا قرار گرفته بود، خالی بودند و این تنها آبی بود که او داشت. باسکار ۲۸ ساله که در مرکز برون‌سپاری کار می‌کند، می‌گوید:

در آن وضعیت، فکر کردیم باید از چنای برویم. وضعیت ویرانگری بود.

امروز، خانواده‌ی او متکی به سخاوت همسایگان است. برخی یک تانکر آب خصوصی سفارش می‌دهند و آن را با دیگران تقسیم می‌کنند. به‌محض اینکه تانکرهای آب دیده شوند، همسایه‌ها خبر می‌دهند و باسکارها باعجله ظرف‌های خود را می‌برند. این وضعیت خسته‌کننده است، این همه انتظار و نگرانی و شب‌زنده‌داری برای آب. باسکار می‌گوید کمتر از حد معمول می‌خوابد. مادرش نیز می‌گوید وقت رفت‌و‌آمد با دیگر خویشاوندان را ندارد. باسکار می‌گوید:

فکر می‌کردیم برای کسب درآمد بیشتر به شهر بزرگ بیاییم؛ ولی اکنون باید به‌دنبال آب بدویم.

زنی آب جمع‌آوری‌شده از پمپ دستی را حمل می‌کنند.

مطالعه‌ای که به‌تازگی در مجله‌ی BMJ منتشر شده‌ است، وجود ارتباط احتمالی بین مصرف زیاد نوشیدنی‌های حاوی قند و افزایش خطر ابتلا به سرطان را پیشنهاد می‌کند. درحالی‌که در تفسیر این نتایج باید احتیاط کرد، این مطالعه شاهد دیگری است که نشان می‌دهد محدودکردن مصرف نوشیدنی‌های حاوی قند همراه‌ با اعمال محدودیت‌های مالیاتی و بازاریابی ممکن است در کاهش موارد سرطان مؤثر باشد.

مصرف نوشیدنی‌های حاوی قند در چند دهه‌ی اخیر در سرتاسر جهان افزایش یافته است و در مطالعات متعدد، ارتباط آن با چاقی تأیید شده است. ناگفته نماند که چاقی یکی از عوامل اصلی در بسیاری از سرطان‌ها محسوب می‌شود. بنابراین، گروهی از پژوهشگران در کشور فرانسه تصمیم گرفتند ارتباط بین مصرف نوشیدنی‌های حاوی قند (نوشیدنی‌های شیرین‌شده با شکر و آب‌میوه‌هایی که به‌اصطلاح کاملا خالص هستند)، نوشیدنی‌هایی که در آن‌ها از شیرین‌کننده‌های مصنوعی استفاده شده است، خطر کلی سرطان و نیز سرطان‌های روده و سینه و پروستات را بررسی کنند. یافته‌های آن‌ها براساس مطالعه‌ی ۱۰۱ هزار و ۲۵۷ فرد بالغ سالم فرانسوی (۲۱ درصد مرد و ۷۹ درصد زن) با میانگین سنی ۴۲ سال به‌دست آمد. شرکت‌کنندگان حداقل دو پرسشنامه‌ی مرتبط با رژیم غذایی را پر کردند که برای اندازه‌گیری میزان مصرف ۳,۳۰۰ نوع غذا و نوشیدنی مختلف طراحی شده بود و حداکثر ۹ سال پایش شدند.

مصرف روزانه‌ی نوشیدنی‌های حاوی قند (نوشیدنی‌های شیرین‌شده با شکر و آب‌میوه‌های کاملا خالص) و نوشیدنی‌های شیرین‌شده با مواد مصنوعی اندازه‌گیری و اولین موارد ابتلا به سرطان نیز در شرکت‌کنندگان ثبت شد. چندین عامل شناخته‌شده‌ی مرتبط با سرطان مانند سن، جنس، سطح تحصیلات، سابقه‌ی خانوادگی ابتلا به سرطان، وضعیت سیگارکشیدن و سطح فعالیت جسمی نیز در نظر گرفته شد.

میانگین مصرف روزانه‌ی نوشیدنی‌های حاوی قند در مردان بیش از زنان بود. در جریان دوره‌ی پیگیری، ۲,۱۹۳ مورد سرطان اولیه تشخیص داده و تأیید شد (۶۹۳ مورد سرطان سینه و ۲۹۱ سرطان پروستات و ۱۶۶ سرطان روده). متوسط سن در زمان تشخیص سرطان ۵۹ سال بود. نتایج نشان می‌دهد که افزایش روزانه ۱۰۰ میلی‌لیتر مصرف نوشیدنی‌های حاوی قند با افزایش ۱۸ درصدی خطر ابتلا به سرطان کلی و ۲۲ درصدی خطر سرطان سینه همراه است.

وقتی دسته‌ی نوشیدنی‌های حاوی قند به گروه آب‌میوه‌ها و دیگر نوشیدنی‌های قندی تقسیم شد، مصرف هر دو نوع نوشیدنی با افزایش خطر سرطان کلی همبسته بود؛ ولی ارتباطی درزمینه‌ی سرطان‌های روده و پروستات دیده نشد که دلیل آن ممکن است کم‌بودن موارد این نوع سرطان در جامعه‌ی آزمایشی باشد. درمقابل، مصرف نوشیدنی‌های شیرین‌شده با مواد مصنوعی با خطر ابتلا به سرطان ارتباطی نداشت؛ اما نویسندگان هشدار می‌دهند به‌علت مصرف نسبتا کم این نوع نوشیدنی‌ها در جامعه‌ی بررسی‌شده باید در تفسیر نتایج محتاط بود.

از توضیحات احتمالی برای این نتایج، اثر قند موجود در نوشیدنی‌های قندی روی چربی احشایی (چربی ذخیره‌شده در اطراف اندام‌های حیاتی نظیر کبد و پانکراس) و سطوح قندخون و نشانگرهای التهابی هستند که همه با افزایش خطر ابتلا به سرطان همراه هستند. پژوهشگران می‌گویند سایر ترکیبات شیمیایی مانند افزودنی‌های موجود در برخی از نوشیدنی‌های گازدار نیز ممکن است نقش داشته باشد. البته این مطالعه، مطالعه‌ای مشاهده‌ای است؛ بنابراین، نمی‌تواند علت را تعیین کند و نویسندگان می‌گویند ممکن است درزمینه‌ی دسته‌بندی نوشیدنی‌ها یا تشخیص سرطان خطاهایی وجود داشته باشد. با‌این‌حال، اندازه‌ی جامعه‌ی آزمایشی بزرگ است و پژوهشگران توانسته‌اند بسیاری از عوامل تأثیرگذار را در نظر بگیرند. علاوه‌براین، نتایج مشاهده‌شده پس از بررسی‌های بیشتر تغییر نکرد. نویسندگان می‌گویند باید این نتایج در مطالعات بزرگ دیگر نیز تکرار شود. آن‌ها نتیجه‌گیری می‌کنند:

این داده‌ها از توصیه‌های تغذیه‌ای فعلی برای محدودکردن مصرف نوشیدنی‌های قندی و نیز اقداماتی مانند تعیین محدودیت‌های مالیاتی و بازاریابی در ارتباط با نوشیدنی‌های حاوی قند حمایت می‌کند که ممکن است بتواند در کاهش شیوع سرطان مؤثر باشد.

ردموندی‌ها پیش از رونمایی کامل از به‌روزرسانی‌های ویندوز ۱۰، اصرار زیادی برای دریافت جدیدترین نسخه‌ سیستم‌عامل از کاربران داشتند که این تلاش‌ها به جایی نرسید. حال به‌نظر می‌رسد اهالی ردموند برای آنکه به کاربران یادآوری کنند نسخه‌ی ویندوزی‌شان به روزهای پایانی عمر خود نزدیک می‌شود، راه جدیدی یافته است. هنوز مشخص نیست که آیا ردموندی‌ها می‌خواهند نسخه‌ی سیستم‌عامل کاربران را به‌طور خودکار ارتقاء بدهند یا اختیار عمل را به کاربران می‌سپارند.

مایکروسافت در ویندوز 10، تحت حرکت جدیدی به‌نام «ویندوز به‌عنوان یک سرویس» به‌روزرسانی‌ها و اصلاحات نرم‌افزاری را نه به‌صورت بسته‌های خدماتی، بلکه به‌شکل به‌روزرسانی‌های پیاپی در اختیار کاربران قرار می‌دهد. از سوی دیگر، نسخه‌های اصلی جدید دو بار در سال و به‌همراه ویژگی‌های مهم و جدید منتشر می‌شوند. هدف از این کار، اطمینان‌یافتن از دریافت جدیدترین ویژگی‌های نرم‌افزاری و اصلاحات باگ‌های امنیتی، بدون انتظار کشیدن‌ طولانی کاربران است و به‌این‌ترتیب، ویندوز ۱۰ همیشه ظاهر یک سیستم‌عامل فعال و تازه را حفظ خواهد کرد.

اما همه‌ی کاربران به‌روزرسانی‌های منتشرشده را دریافت نمی‌کنند. کاربران طی سال‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که به‌روزرسانی‌های ویندوز ۱۰ گاهی دردسر درست می‌کنند و باگ‌ها را به‌جای اصلاح، بدتر می‌کند. برخی از کاربران آگاهانه مانع از به‌روزرسانی سیستم‌هایشان می‌شوند که این نیز به‌نوبه‌ی خود، پیامدهای منفی در پی دارد. اکنون به نظر می‌رسد که مایکروسافت می‌خواهد با این کاربران برخورد جدی‌تر کند.

سایت Windows Latest به‌تازگی فاش کرده که مایکروسافت هشداری در صفحه‌ی Windows Update در Settings سیستم‌عامل خود گنجانده که به کاربران اخطار می‌دهد عمر این نسخه از ویندوز ۱۰ در حال به‌پایان رسیدن است. این هشدار برای کسانی ظاهر می‌شود که از نسخه‌ی ۱۸۰۳ ویندوز ۱۰ استفاده می‌کنند. این نسخه قرار است نوامبر ۲۰۱۹ به حالت تعلیق درآيد. درحقیقت، دستگاه‌هایی که از این نسخه استفاده می‌کنند، ناگزیر باید سیستم‌عامل خود را با نسخه‌ی جدیدتر به‌روز کنند.

بهتر است مایکروسافت به این دسته از کاربرانش اطمینان‌خاطر بدهد که دستگاه‌هایشان قرار نیست به‌خاطر نسخه‌ی جدید دچار مشکل شوند. با توجه‌به ناسازگاری‌هایی که بین سیستم‌عامل و برخی از لوازم جانبی در برخی از به‌روزرسانی‌ها رخ می‌دهد، انتظار نمی‌رود مایکروسافت بتواند چنین تضمینی به کسی بدهد. کاربران ویندوز ۱۰ به‌احتمال زیاد طی ماه‌های آتی، باید با مشکلات ناشی از چنین مسائلی دست‌وپنجه نرم کنند.

مایکروسافت در ۱۴ ژانویه ۲۰۲۰ به پشتیبانی از ویندوز ۷ خاتمه می‌دهد و پس از این تاریخ دیگر هیچ‌گونه پشتیبانی و به‌روزرسانی‌ امنیتی برای رایانه‌هایی که از ویندوز ۷ استفاده می‌کنند، ارائه نخواهد داد. البته کاربران می‌توانند پس از پایان‌یافتن پشتیبانی مایکروسافت از ویندوز ۷، همچنان به استفاده از آن ادامه دهند؛ اما رایانه‌شان نسبت‌به خطرات امنیتی آسیب‌پذیر می‌شود و دلیل آن، دریافت‌نکردن به‌روزرسانی‌های امنیتی است. مایکروسافت به کاربران پیشنهاد داده است تا برای جلوگیری از خطرات احتمالی، ویندوز خود را به نسخه ۱۰ ارتقاء دهند. شرکت سازنده نرم‌افزارهای سازمانی Kollective، درباره میزان به‌کارگیری ویندوز ۷، یک زمینه‌یابی انجام داده است که ۲۰۰ کارمند شرکت‌های فناوری اطلاعات در ایالت متحده و بریتانیا در آن شرکت داشته‌اند و نتایج جالبی از این بررسی به‌دست آمده است.

تقریبا یک‌پنجم شرکت‌های بزرگ هنوز از ویندوز 7 استفاده می‌کنند. هرچند که بسیاری از شرکت‌ها روند مهاجرت بهویندوز 10  را آغاز کرده‌اند، به عقیده Kollective، این مهاجرت چندین سال طول خواهد کشید و تا قبل از ۱۴ ژانویه ۲۰۲۰ انجام خواهد شد.

مایکروسافت سال گذشته اعلام کرد که به‌منظور پشتیبانی از این کاربران، در ژانویه ۲۰۲۳، به‌روزرسانی امنیتی تمدیدشده ویندوز ۷ (ESU) را به‌صورت پولی ارائه خواهد داد.

به‌روزرسانی امنیتی تمدیدشده ویندوز ۷ به‌صورت انفرادی برای هر سیستم ارائه می‌شود و هرسال قیمتش دوبرابر خواهد شد.

دن وتراس، مدیرعامل شرکت Kollective در این باره بیان می‌کند:

هنگامی که زمان مهاجرت از ویندوز XP فرا رسید، برای برخی از شرکت‌های بزرگ حدود سه سال طول کشید تا تمام سیستم‌هایشان را به ویندوز جدید انتقال دهند. اکنون بسیاری از شرکت‌ها باید روند ارتقاء ویندوز را تا کمتر از ۱۲ ماه انجام دهند و اگر موفق به چنین کاری نشوند، مجبور هستند برای تمدید پشتیبانی هزینه بپردازند. شرکت‌های بزرگتر باید بیش از یک میلیون دلار در سال بپردازند تا به ماندن در ویندوز ۷ ادامه دهند.