یکی از اهداف اصلی استارتاپ‌ها این است که با ایده‌های خلاقانه‌ی خود، در صنایع مختلف اختلال ایجاد کرده و آن‌ها را متحول کنند. صنعت گردشگری نیز یکی از صنایعی است که در سال‌های اخیر با پیدایش استارتاپ‌های مختلف، تحول‌های بزرگی را تجربه کرده است.

هدف مشترک تمامی استارتاپ‌های صنعت گردشگری این است که تجربه‌ی بهتری را برای مسافران رقم بزنند و هزینه‌های سفر را تا جای ممکن کاهش دهند. خدمات مربوط‌به رزرو محل اقامت، رزرو پرواز و حتی رزرو رستوران و فعالیت‌های تفریحی در مقصد مورد نظر، تنها بخش کوچکی از خدماتی است که استارتاپ‌های صنعت گردشگری ارائه می‌دهند. حتی بسیاری از آن‌ها با دریافت اطلاعات کاربر و تحلیل داده‌های از پیش جمع‌آوری‌شده، تجربه‌ی سفری شخصی‌سازی‌شده را برای کاربر فراهم می‌کنند.

ایده‌های خلاقانه‌ی استارتاپ‌ها تا جایی پیش رفته است که حتی برای رفتن به سفر، نیازی به حمل چمدان توسط مسافر نیست زیرا مسافران می‌توانند به کمک برخی شرکت‌ها، چمدان‌های خود را از چند روز قبل از سفر به فرودگاه تحویل دهند. این استارتاپ‌ها برای مشکلات سفرهای طولانی از جمله جت لگ (اختلال ساعت بدن) نیز راه‌حل‌هایی ارائه داده‌اند و با ارائه‌ی راهکارهای مناسب، کمک می‌کنند مسافر در کم‌ترین زمان ممکن به حالت طبیعی بازگردد. در ادامه‌ی این مقاله‌ی زومیت به معرفی بیشتر استارتاپ‌های بزرگ و متحول‌کننده‌ی صنعت گردشگری و توریسم می‌پردازیم.

۱- استارتاپ ایربی‌ان‌بی (Airbnb)

استارتاپ ایربی‌ان‌بی، یکی از استارتاپ‌های یونیکورن (استارتاپ با ارزش بیش از یک میلیارد دلار) است که در زمینه‌ی اجاره‌ی مکان‌های اقامتی فعالیت می‌کند. ایربی‌ان‌بی مالک هیچ‌کدام از مکان‌های اقامتی نیست و درواقع به‌عنوان واسطه‌ای عمل می‌کند که اجاره‌دهندگان محل‌های اقامتی را به مسافران معرفی می‌کند. مسافران با ورود به وب‌سایت این استارتاپ و انتخاب شهر مورد نظر می‌توانند فهرستی از محل‌های اقامتی، قیمت، امکانات و تصویر آن‌ها را مشاهده کرده و برای تاریخ مورد نظر رزرو کنند.

درواقع ایربی‌ان‌بی امکانی را فراهم کرده تا مردم بتوانند خانه یا اتاق‌هایی که استفاده نمی‌کنند را با قیمتی مناسب به مسافران اجاره دهند و درآمدی از این راه داشته باشند. مسافران نیز می‌توانند با پرداخت اجاره‌ی کمتر نسبت به هزینه‌ی اقامت در هتل، در هزینه‌های سفر صرفه‌جویی کنند.

داستان راه‌اندازی استارتاپ ایربی‌ان‌بی به سال ۲۰۰۸ و زمانی باز می‌گردد که برایان چسکی و جو جبیا در پرداخت اجاره‌ی آپارتمان خود در سانفرانسیسکو به مشکل برخورد کرده بودند و نمی‌توانستند هزینه‌ی آن را پرداخت کنند؛ درنتیجه تصمیم گرفتند اتاق زیر شیروانی خانه که به یک تخت بادی مجهز بود را به مسافران اجاره دهند. آن‌ها حتی برای راحتی مسافران، صبحانه را نیز به امکانات مسافرخانه‌ی کوچک خود اضافه کردند. آن‌ها همچنین از یکی از دوستان متخصص خود در حوزه‌ی فناوری اطلاعات دعوت به همکاری کردند و وب‌سایتی به نام AirBed & Breakfast راه‌اندازی کردند. اولین مسافر آن‌ها، تابستان سال ۲۰۰۸، هنگام برگزاری کنفرانس طراحان صنعتی آمریکا و زمانی پیدا شد که مسافران برای پیدا کردن محل مناسب برای اقامت مشکل پیدا کرده بودند.

یک سال بعد از این ماجرا، پاول گراهام، از بنیان‌گذاران ایر‌بی‌ان‌بی دعوت کرد در جلسه‌ی آموزشی شتابنده‌ی خود، یعنی وای‌کامبیناتور (یکی از بزرگ‌ترین مراکز رشد استارتاپی دنیا) شرکت کنند و در ازای سهم کوچکی از شرکت، ۲۰ هزار دلار سرمایه در اختیار آن‌ها قرار داد. آن‌ها که پیش از این دریافت سرمایه، وب‌سایت خود را ساخته بودند، تصمیم گرفتند با این پول به نیویورک بروند تا با تعدادی از کاربران ملاقات کنند و وب‌سایت خود را توسعه دهند. آن‌ها بعد از بازگشت از سفر، مدل کسب‌وکار خود را برای ارائه به سرمایه‌گذاران آماده کردند. در آن زمان سایت ۱۰ هزار کاربر و ۲۵۰۰ محل برای اجاره داشت.

مدتی بعد آن‌ها نام وب‌سایت را به Airbnb تغییر دادند و انواع اقامت‌گاه‌ها ازجمله یک آپارتمان کامل یا خانه‌ی ویلایی، اتاق و... را در وب‌سایت خود اجاره می‌دادند.

ایربی‌ان‌بی در ژوئن سال ۲۰۱۲ اعلام کرد تا به آن زمان، ۱۰ میلیون اقامت ازطریق وب‌سایت این شرکت ثبت شده و نسبت به پنج ماه گذشته حدود دو برابر رشد داشته است. ایربی‌ان‌بی در همان سال در پاریس، میلان، بارسلونا، کپنهاگ، مسکو و سائوپائولو، شعبه‌های خود را افتتاح کرد. ایربی‌ان‌بی همچنین با خریدن استارتاپ‌های فعال مشابه در این زمینه یا درواقع با خریدن رقبای خود، فعالیت‌های خود را گسترش داده است و امروزه به‌عنوان یکی از بهترین و بزرگ‌ترین استارتاپ‌های صنعت گردشگری شناخته می‌شود.

۲- استارتاپ گت‌یورگاید (Get Your Guide)

استارتاپ گت‌یورگاید، یک مارکت‌پلیس (پلتفرمی که فروشندگان کالاهای مختلف می‌توانند به‌صورت آنلاین محصولاتشان را به فروش برسانند) آنلاین و وب‌سایت رزرو اینترنتی است که خدمات خود از جمله رزرو تور مسافرتی، بازدید از جاذبه‌های دیدنی و سایر فعالیت‌ها را در سراسر دنیا ازطریق وب‌سایت و اپلیکیشن به کاربران ارائه می‌دهد. دفتر اصلی استارتاپ در برلین آلمان است و در سایر نقاط دنیا مانند آمریکای شمالی و اروپا نیز شعبه دارد.

درواقع گت‌یورگاید، یک واسطه است و این امکان را برای شرکت‌ها فراهم می‌کند که کلیه‌ی خدمات خود را در معرض دید کاربران قرار دهند. شرکت‌ها خدمات خود از جمله تورهای یک روزه، تورهای چند روزه و فعالیت‌های ماجراجویانه را با نام خود در وب‌سایت گت‌یورگاید منتشر می‌کنند و کاربران علاقه‌مند آن‌ها را ازطریق وب‌سایت یا اپلیکیشن رزرو می‌کنند.

ایده‌ی راه‌اندازی استارتاپ به سال ۲۰۰۷ و زمانی باز می‌گردد که جوهانس رک و تایو تایو، بنیان‌گذاران استارتاپ برای شرکت در یک کنفرانس دانش‌آموزشی به چین سفر کرده بودند. آن‌ها در طول سفر متوجه شدند مسیریابی در یک شهر توریستی خارجی بسیار سخت است؛ به همین دلیل پلتفرمی طراحی کردند تا گردشگران بتوانند با راهنماهای محلی در ارتباط باشند و از آن‌ها کمک بگیرند. مدتی بعد پلتفرم آن‌ها توسعه پیدا کرد و به یک پلتفرم اینترنتی برای رزرو فعالیت‌های گردشگری در شهرهای بزرگ دنیا تبدیل شد.

سرمایه‌ی ابتدایی این استارتاپ به کمک مالی خویشاوندان دو بنیان‌گذار استارتاپ تأمین شد، زیرا ایده‌ی استارتاپ آن‌ها جدید بود و سرمایه‌گذاران اروپایی نمی‌توانستند آینده‌ی استارتاپ را پیش‌بینی کنند. اما سرمایه‌گذاران آمریکایی از این ایده استقبال کردند زیرا رقیبی در بازار نداشت و ایده‌ی خوبی به نظر می‌رسید.

مدل کسب‌وکار استارتاپ گت‌یورگاید در ابتدا به این صورت بود که هیچ تور یا فعالیتی را با نام خود ارائه نمی‌داد و تنها به‌عنوان یک واسطه بین مشتری و ارائه‌دهنده‌ی خدمات عمل می‌کرد و درصدی از درآمد ارائه‌دهنده‌ی خدمات را به‌عنوان سود خود در نظر می‌گرفت؛ اما از سال ۲۰۱۸ تورهای اختصاصی خود را نیز به کاربران ارائه می‌دهد. این استارتاپ از زمان راه‌اندازی بیش از ۱۵ میلیون تور فروخته است و باتوجه‌به اطلاعات به‌دست‌آمده در این سال‌ها به‌خوبی می‌داند که یک تور گردشگری خوب چه ویژگی‌های باید داشته باشد. شرکت‌هایی که با گت‌یورگاید همکاری می‌کنند، باید فرآیندهای پذیرش مسافر، ساعت شروع تور و سایر عوامل را به دقت مدیریت کنند و در ازای ارائه‌ی خدمات باکیفیت، گت‌یورگاید مشتری‌های بیشتری برای آن‌ها می‌فرستد.

مشتری‌ها می‌توانند نظر خود و نقاط ضعف و قوت خدماتی که استفاده کرده‌اند را در سایت منتشر کنند و ارائه‌دهنده‌های خدماتی که به‌طور مکرر نقد منفی دریافت کنند، از وب‌سایت حذف خواهند شد. طبق گزارش کرانچ‌بیس، این استارتاپ تابه‌حال بیش از ۶۵۴ میلیون دلار سرمایه جذب کرده و یکی دیگر از یونیکورن‌های صنعت گردشگری است.

۳- استارتاپ تراوِلُکا (Traveloka)

تراولکا یک استارتاپ یونیکورن اندونزیایی و یک موتور جستجوی پرواز است که عمدتا مسیر و هواپیمایی‌های داخلی این کشور را پوشش می‌دهد. این استارتاپ علاوه‌بر رزرو پرواز، خدمات رزرو هتل، رزرو رستوران و اجاره‌ی ماشین را نیز فراهم می‌کند و قصد دارد خدمات خود را در ۶ کشور دیگر گسترش دهد و مسیرهای جدیدی را به موتور جستجوی خود اضافه کند.

ایده‌ی راه‌اندازی این استارتاپ زمانی به ذهن فری اوناردی، بنیان‌گذار آن رسید که همیشه برای رزرو هواپیما بین آمریکا و زادگاه خود در اندوزی مشکل داشت؛ تا اینکه درنهایت به اندوزی بازگشت و به همراه دو نفر دیگر، استارتاپ تراولکا را بنیان‌گذاری کرد.

تراولکا در آغاز، به‌عنوان موتور جستجویی فعالیت می‌کرد که قیمت بلیت‌های خطوط هواپیمایی را از سایت‌های مختلف جمع‌آوری و مقایسه می‌کرد. این استارتاپ در سال ۲۰۱۳ خدمات خود را گسترش داد و به محلی برای رزرو بلیت هواپیما تبدیل شد. یک سال بعد از این اتفاق، تراولکا خدمات رزرو اتاق هتل را نیز به سایت خود اضافه کرد.

۴- استارتاپ اِوِی (Away)

زمانی‌که صحبت از سفر به میان می‌آید، یکی از دغدغه‌ها خریدن چمدان مناسب است و استارتاپ اوی با تولید چمدان‌های زیبا، باکیفیت و کاربردی که با قیمت مناسب ارائه می‌دهد، این مشکل را حل کرده است. چمدان‌های این استارتاپ، طراحی و ویژگی‌های منحصربه‌فردی دارند که بسیاری از مشکلات مسافران را حل کرده‌اند.

استارتاپ اوی در سال ۲۰۱۵ توسط استفانی کری و جنیفر رابیو در نیویورک بنیان‌گذاری شده و با دریافت ۱۸۱ میلیون دلار سرمایه، یکی از سرمایه‌گذاری‌شده‌ترین استارتاپ‌هایی است که بنیان‌گذار خانم داشته‌اند.

اوی محصولاتی مرتبط با سفر تولید می‌کند که معروف‌ترین آن‌ها چمدان‌هایی با بدنه‌ای محکم، بادوام و ضد خش از جنس پلی کربانت، زیپ‌های YKK، پدهای فشرده‌سازی برای افزایش فضا، قفل‌های تضمین‌شده، لایه‌ی قابل جداسازی و شستشو و چرخ‌هایی با قابلیت چرخش ۳۶۰ است. این محصولات درنتیجه‌ی نظرسنجی و جمع‌آوری اطلاعات از بیش از صدها مسافر طراحی شده‌اند و در سه سایز کوچک، متوسط و بزرگ عرضه می‌شوند. استارتاپ اوی نیز یکی از استارتاپ‌های یونیکورن صنعت گردشگری است.

۵- استارتاپ OYO

OYO یک مجموعه هتل زنجیره‌ای است که تجربه‌ی یک اقامت استاندارد و بدون دردسر را برای مسافر فراهم می‌کند. این استارتاپ هندی بزرگ‌ترین شرکت مهمان‌نوازی هند است که همکاری نزدیکی با همکاران خود در صنعت هتل‌داری دارد و همچنین با کنترل کامل تمامی خدمات هتل‌های خود، کیفیت سفر مسافران را تضمین می‌کند. این استارتاپ در سال ۲۰۱۳ توسط ریتش آگاروال بنیان‌گذاری شد و اکنون یکی از استارتاپ‌های یونیکورن صنعت گردشگری و مسافرت محسوب می‌شود.

استارتاپ او‌وای‌او از زمان بنیان‌گذاری تابه‌حال، خدمات خود را در بیش از ۵۰۰ شهر در هند، چین، مالزی، نپال، انگلیس، دوبی، عربستان صعودی، فیلیپین، اندونزی و ژاپن ارائه می‌دهد و ۴۵۰ هزار اتاق در سراسر جهان را مدیریت می‌کند.

داستان راه‌اندازی این استارتاپ به زمانی باز می‌گردد که آگاروال ۱۸ ساله در سال ۲۰۱۲، وب‌سایتی را برای رزرو ارزان محل اقامت راه‌اندازی کرد و بعد از گذشت سه ماه، استارتاپ OYO را در سال ۲۰۱۳ بنیان‌گذاری کرد. مکانیزم رزرو و ثبت‌نام اتاق‌ها دیجیتال است و این استارتاپ اطلاعات مشتری‌های خود را با دولت به اشتراک می‌گذارد و دولت می‌تواند اطلاعات کامل مسافران را در لحظه دریافت کند.

۶- استارتاپ کلوک (KLOOK)

کلوک یکی دیگر از استارتاپ‌های یونیکورن صنعت گردشگری است که دفتر اصلی آن در هنگ‌کنگ واقع شده و در ۱۵ شهر بزرگ آسیا شعبه دارد. این استارتاپ امکان شخصی‌سازی برنامه‌های سفر را برای هر مسافر فراهم می‌کند و بزرگ‌ترین پلتفرم رزرو خدمات در آسیا و بزرگ‌ترین پلتفرم خدمات داخل و خارج چین است. مسافران با استفاده از خدمات این استارتاپ می‌توانند به آسانی در سریع‌ترین زمان به اطلاعات جاذبه‌های دیدنی و خدمات مختلف در شهری که به آن سفر کرده‌اند، دسترسی داشته باشند و آن‌ها را رزرو کنند. به‌عنوان مثال تصور کنید در خیابان‌های فوکت تایلند مشغول قدم زدن هستید و به‌جای مذاکره با آژانس‌های مختلف، اپلیکیشن خود را باز می‌کنید و خدمات مورد نظر را به‌طور مستقیم و با بهترین قیمت رزرو می‌کنید.

این استارتاپ در سال ۲۰۱۷ اعلام کرد ماهانه حدود یک میلیون رزرو ازطریق اپلیکیشن ثبت می‌شود که اکثر آن‌ها در آسیا است. کلوک روزانه به مسافران زیادی کمک می‌کند برنامه‌ی تفریحی مورد نظر خود را از بین ۳۵ هزار فعالیت تفریحی ثبت‌شده در بیش از ۱۸۰ مقصد گردشگری رزرو کنند. طبق اعلام کرانچبیس، استارتاپ کلوک بیش از ۵۲۱ میلیون دلار سرمایه جذب کرده است.

۷- استارتاپ هاپر (Hopper)

یکی از بزرگ‌ترین دغدغه‌های هر مسافری این است که هزینه‌های سفر را تا جای ممکن کاهش دهد و استارتاپ هاپر دقیقا برای رفع همین نیاز بنیان‌گذاری شده است. اپلیکیشن استارتاپ هاپر از داده‌ی حجیم برای پیش‌بینی و تحلیل قیمت بلیت هواپیما استفاده می‌کند. درواقع این استارتاپ مقصد مورد نظر کاربران را می‌گیرد و با استفاده از تحلیل داده‌ها به کاربر می‌گوید که بهتر است برای خرید بلیت اقدام کنند یا قیمت آن در روزهای آینده کاهش می‌یابد و بهتر است صبر کنند. زمانی‌که قیمت پرواز مورد نظر به پایین‌ترین حد ممکن برسد، اپلیکیشن این موضوع را به کاربر خبر می‌دهد.

استارتاپ هاپر در سال ۲۰۰۷ توسط فردریک لالند، جوست آورکرک و سباستین رینولیل در مونترئال کانادا بنیان‌گذاری شد و یک شعبه‌ی دیگر در بوستون آمریکا دارد.

استارتاپ هاپر چندین سال ابزارها، تکنولوژی و الگوریتم‌های مختلف برای جمع‌آوری و مدیریت حجم زیادی از داده‌های مرتبط با سفر را امتحان کرد و امروزه با تحلیل میلیاردها قیمت پرواز به‌صورت روزانه، مدل‌های پیش‌بینی ارائه می‌دهد که قادر است قیمت بلیت هواپیما به مقصد مورد نظر کاربر را پیش‌بینی کند. طبق اعلام کرانچ‌بیس، استارتاپ هاپر بیش از ۱۸۳ میلیون دلار سرمایه جذب کرده است.

۸- استارتاپ اوانئوس (Evaneos)

یکی از رایج‌ترین انواع مسافرت‌ها، مسافرت با تورهای گردشگری است. اغلب تورها چند برنامه‌ی مختلف برای مقاصد مختلف گردشگری ارائه می‌دهند و مسافران مجبور هستند از میان آن‌ها، بهترین توری که با شرایط آن‌ها تطبیق دارد را انتخاب کنند. بسیاری از تورها امکان انتخاب هتل را به مسافر نمی‌دهند و تنها در روزهای خاصی آن‌ها را برگزار می‌کنند. همچنین اغلب تورها بازه‌ی زمانی مشخصی دارد و مسافر برای اقامت بیشتر، مجبور است هزینه‌ی بسیار بیشتری پرداخت کند؛ استارتاپ اوانئوس نیز قصد دارد دقیقا همین مشکل را برطرف کند.

اوانئوس یک پلتفرم آنلاین دارد که مسافران به کمک آن می‌توانند تور مسافرتی را با سلیقه‌ی خودشان طراحی کنند. این استارتاپ با آژانس‌های محلی و متخصصان صنعت توریسم در ارتباط است و به مسافران کمک می‌کند بهترین و کم‌هزینه‌ترین تور مسافرتی را با سلیقه‌ی خود طراحی و رزرو کنند. طبق گزارش کرانچ‌بیس، این استارتاپ فرانسوی تابه‌حال ۱۰۹ میلیون دلار سرمایه جذب کرده است.

۹- استارتاپ ایرپورتر (AirPortr)

ایرپورتر، ایده‌ی جالبی برای ارائه‌ی خدمات به مسافران دارد و قصد دارد مسافرت‌های هوایی را آسان‌تر و راحت‌تر کند. این استارتاپ که دفتر اصلی آن در لندن واقع شده ست، همکاری نزدیکی با شرکت‌های هواپیمایی دارد تا در حمل چمدان‌های مسافران به فرودگاه کمک کند.

نحوه‌ی کار استارتاپ به این صورت است که چمدان‌ها را از در منزل مسافران در هر کجای لندن تحویل می‌گیرد و به فرودگاه می‌برد تا دیگر نیاز نباشد مسافر هنگام رفتن به فرودگاه آن‌ها را حمل کند. این استارتاپ کار خود را با خطوط هواپیمایی بریتیش آغاز کرد و اکنون با خطوط هواپیمایی بزرگی مانند IAG و خطوط هواپیمایی آمریکا همکاری می‌کند. طبق گزارش کرانچ‌بیس، استارتاپ ایرپورتر تابه‌حال ۱۲ میلیون دلار سرمایه جذب کرده است.

۱۰- استارتاپ تایم‌شیفتر (Timeshifter)

یکی از بزرگ‌ترین مشکلات پروازهای طولانی، جت لگ یا همان اختلال ساعت بدن است که از عوارض آن می‌توان به بی‌خوابی و خستگی، سردرد و... اشاره کرد. اغلب اوقات چندین روز زمان می‌برد تا افرادی که دچار جت لگ می‌شوند، به حالت عادی بازگردند. استارتاپ تایم‌شیفتر با استفاده از نتیجه‌ی آخرین تحقیقات در حوزه‌ی خواب و علوم اعصاب تلاش می‌کند این مشکل را در حداقل زمان حل کند.

درواقع استارتاپ تایم‌شیفتر با استفاده از یک تکنولوژی که برای بهبود وضعیت فضانوردان و ورزشکاران استفاده می‌شود، تمریناتی را ارائه می‌دهد تا بدن مسافر در کم‌ترین زمان به حالت طبیعی بازگردد. کاربران تایم‌شیفتر براساس الگوی خواب و مقصد خود، برنامه‌های شخصی‌سازی‌شده دریافت می‌کنند. به‌عنوان مثال، این اپلیکیشن به مسافر پیشنهاد می‌دهد قبل از سفر چه مواد غذایی مصرف کنند یا مسافر را مجبور می‌کند در ساعاتی که تمایل به خوابیدن دارد، بیدار بماند یا از خوردن قهوه اجتناب کند تا ساعت بدن او با محلی که به آن مسافرت کرده تطبیق پیدا کند. این اپلیکیشن تنظیمات مختلفی برای مسافران حرفه‌ای، ورزشکاران و مسافران مناسبتی دارد و طبق گزارش کرانچ‌بیس تاکنون ۱/۵ میلیون دلار سرمایه جذب کرده است.

گوگل پس‌از نقش‌داشتن در ناپدیدشدن سیستم‌های عامل‌ موبایل همچون سیمبین و بلک‌بری، اکنون می‌خواهد مطمئن شود بعد از اینکه اندروید عمر خود را سپری کرد، سیستم‌عامل دیگری را برای جایگزینی، آماده داشته باشد. به‌همین خاطر، غول موتور جست‌وجو، برای توسعه سیستم‌عامل فیوژا (Fuchsia)، دیگر پلتفرم متن‌باز گوگل، تیمی با بیش از ۱۰۰ عضو تشکیل داده است. طبق گزارش وب‌سایت اندروید پلیس، گوگل روز گذشته وب‌سایتی برای توسعه‌دهندگان سیستم‌عامل جدید با آدرس Fuchsia.dev راه‌اندازی کرده است.

فیوژا، برخلاف سیستم‌های عامل اندروید و کروم از کرنللینوکس استفاده نمی‌کند و درعوض از میکروکرنلی به‌نام زیرکن (Zircon) بهره می‌گیرد. گفتنی است که میکروکرنل، کوچک‌ترین میزان نرم‌افزار مورد‌نیاز برای اجرای یک سیستم محسوب می‌شود؛ بنابراین همان‌طور که انتظار می‌رود، فیوژا به شیوه متفاوت‌تری از اندروید اجرا می‌شود. خبر خوب آن است که کیت توسعه نرم‌افزار (SDK) کراس‌پلتفرم فلاتر (Flutter)، توسعه‌دهندگان اندروید را قادر خواهد ساخت تا اپلیکیشن خود را برای سیستم‌عامل فیوژا نیز توسعه دهند. در نوامبر سال گذشته میلادی، سیستم‌عامل فیوژا پشتیبانی از تراشه کرین ۹۷۰ هواوی را اضافه کرد و با موفقیت روی آنر پلی (Honor Play) بارگذاری شد. با اینکه این اخبار خوشحال‌کننده به‌نظر می‌رسند؛ اما هنوز باید تلاش‌های بسیاری صورت بگیرد؛ چرا که جایگزینی سیستم‌عاملی که روی ۸۵ درصد گوشی‌های هوشمند جهان استفاده می‌شود، کار ساده‌ای نیست. در سال ۲۰۱۷ ویدئویی از یک گوشی هوشمند منتشر شد که نسخه بسیار ابتدایی از سیستم‌عامل فیوژا را با رابط کاربری به‌نام Armadillo اجرا می‌کرد. این رابطه کاربری برای نمایش برنامه‌های درحال اجرا، از اسکرول عمودی استفاده می‌کند. همچنین وقتی که کاربر یک عکس پروفایل را لمس می‌کند، دسترسی «quick settings» یا تنظیمات سریع به او داده می‌شود.

سیستم‌عامل فیوژا از کرنل لینوکس استفاده نمی‌کند

راه‌اندازی وب‌سایت توسعه‌دهندگان فیوژا، به گوگل کمک می‌کند تا بتواند اطلاعاتی درباره این سیستم‌عامل به‌طور گسترده ارائه‌ دهد و به توسعه‌دهندگان اجازه دهد آن را بررسی کنند و فوت‌وفن کار با سیستم‌عامل جدید را بیاموزند.

به‌هرحال، گوگل هر فکری که برای فیوژا در سر داشته باشد، توسعه آن هنوز ادامه دارد. اگر قرار باشد فیوژا جایگزین اندروید شود، داشتن ویترینی پر از برنامه‌های مختلف برای آن حیاتی خواهد بود.

از سرگئی پاولوویچ کارالیوف به‌عنوان معمار و طراح ارشد برنامه‌ی فضایی شوروی یاد می‌شود و حتی بسیاری از افراد، او را به‌عنوان پدر کیهان‌نوردی کاربردی می‌شناسند. برخی از اولین گام‌های بشر در رسیدن به فضا، از جمله پرتاباولین ماهواره و ارسال اولین انسان به فضا، به‌لطف مهارت‌های فنی و مدیریتی وی برداشته‌ شدند.

پیش از این در زومیت با زندگی و دستاوردهای کارالیوف آشنا شده‌ایم؛ اما در این مطلب قصد داریم نگاهی به محل زندگی وی داشته باشیم که اکنون به موزه تبدیل شده است. خانه‌ای که در تصاویر می‌بینید، در سال ۱۹۵۹ بنا شده است و به‌خاطر موفقیت کارالیوف در ارسال اولین ماهواره، یعنی اسپوتنیک ۱، به فضا به وی اهدا شد.

شاید این خانه کوچک باشد؛ اما نباید از یاد برد که در اتحاد شوروی، خانه‌های مستقل از جمله موارد لوکس به‌شمار می‌رفتند و داشتن خانه‌ای شخصی در مسکو یک افتخار بزرگ بود. مقامات شوروی در ابتدا یک آپارتمان و یک خانه‌ی ییلاقی را (که در شوروی «داچا» نامیده می‌شد) به کارالیوف پیشنهاد کردند؛ اما او این پیشنهاد را رد کرد.

سرگئی کارالیوف در حال مکالمه با یوری گاگارین در فضا

طراح ارشد به‌خوبی می‌دانست که به‌دنبال چه چیزی است؛ او خانه‌ی شخصی خود را می‌خواست. زمانی‌که خانه‌ای شخصی به کارالیوف اهدا شد، او آپارتمان قبلی خود را فروخت تا ۶ سال پایانی عمرش را همراه‌با همسرش نینا ایوانوونا در این خانه سپری کند. پس از مرگ سرگئی، نینا از مقامات شوروی خواست تا این خانه را به موزه تبدیل کنند. از این زمان تاکنون، فضای داخلی خانه به‌دقت حفظ شده است و بسیاری از اشیاء در همان جایی قرار دارند که در روز مرگ کارالیوف قرار داشتند.

پیشاپیش بابت کیفیت پایین برخی از تصاویر عذرخواهی می‌کنیم. دلیل اصلی این مسئله، کوچک بودن فضای خانه است؛ به‌طوری‌که در برخی مواقع فضای کافی برای ثبت عکس وجود ندارد.

در تصویر زیر، کمد لباس‌ها را می‌بینید. لباس‌های آویزان‌شده همان‌هایی هستند که کارالیوف در آخرین روز از زندگی خود و پیش از رفتن به بیمارستان برای جراحی پوشیده بود؛ همان جراحی که منجر به مرگ وی شد.

تصویر پایین، اتاق نشیمن را نشان می‌دهد. روی میز، روزنامه‌ها و مجلات موردعلاقه‌ی کارالیوف را می‌بینید. دراین‌میان می‌توان به پراودا (حقیقت) که روزنامه‌ی رسمی حزب کمونیست بود،  اوگونیوک (اخگر) و نائوکا-ای‌-ژیزن (علم و زندگی) اشاره کرد. شومینه‌ای نیز در تصویر دیده می‌شود که داستان جالبی را با خود به‌همراه دارد؛ داستانی که البته ممکن است واقعی نباشد. گفته می‌شود به‌طور معمول از این شومینه استفاده نمی‌شد؛ اما یک‌بار یوری گاگارین تلاش کرد تا این شومینه را روشن کند ولی مشکلی به‌وجود آمد و دود به درون اتاق وارد شد. براساس این داستان، لکه‌ی سیاه شومینه مربوط‌به همین اتفاق است.

رومُبلی‌های موجود در تصویر هم مربوط‌به دوران حیات کارالیوف هستند. از آن‌ها برای تمیز ماندن مبل‌ها استفاده می‌شد و معمولا هیچ‌وقت برداشته نمی‌شدند.

در تصویر زیر، پیانوی سرگئی و نینا ایوانوونا را می‌بینید. نینا مهارت خوبی در نواختن پیانو داشت.

یکی دیگر از بخش‌های طبقه‌ای اول این منزل، آشپزخانه‌ای کوچک است. البته باید گفت که همین آشپزخانه‌ی کوچک، در مقایسه با آشپزخانه‌های موجود در دیگر خانه‌ها و آپارتمان‌های شوروی در دهه‌ی ۶۰ بسیار بزرگتر است.

تصویر بعدی هم اتاق ناهارخوری را نشان می‌دهد؛ اتاقی که در اکثر خانه‌های شوروی خبری از آن نبود. البته کارالیوف هم بیشتر برای مهمانی‌ها از این اتاق استفاده می‌کرد و غذا خوردن در آشپزخانه را ترجیح می‌داد. رادیو در سمت چپ تصویر هم از  محصولات شرکت تلفونکِن و ساخت آلمان است.

حمام، اتاق پیشخدمت و تراس در طبقه‌ی اول قرار دارند؛ اما در زمان ثبت تصاویر، امکان بازدید عموم از آن‌ها فراهم نبود. در تصاویر زیر هم درِ ورودی اتاق نشیمن را می‌بینید. یکی از ویژگی‌های جالب این در چوبی، وجود ویترین‌های شیشه‌ای است که مجسمه‌های چینی در آن قرار گرفته‌اند. این مجسمه‌ها از جمله موارد تزئینی بسیار رایج در دوران شوروی بودند.

کتابخانه‌ی شخصی کارالیوف در طبقه‌ی دوم قرار دارد و اغلب کتب ادبی-هنری و منابع تخصصی را در خود جای داده است.

درکنار پله‌های منتهی به طبقه‌ی دوم، نسخه‌ای از مجسمه‌ی «به‌سوی ستارگان» از گریگوری پوستنیکوف را می‌بینیم. روی پایه‌ی مجسمه نیز امضای برخی از اولین کیهان‌نوردان قرار دارد. در راهرو منتهی به کتاب‌خانه، نقشه‌ای از سطح ماه به چشم می‌خورد. متاسفانه به‌دلیل محدودیت فضا نمی‌توان تصویر خوبی از این نقشه ثبت کرد.

تصویر بعدی، اتاق مطالعه‌ی کارالیوف را نشان می‌دهد. در این اتاق همه‌چیز به‌همان شکلی حفظ شده که در زمان حیات کارالیوف بوده است. پشت میز کار کارالیوف، مجسمه‌ی کوچکی از لنین و نقاشی پرتره‌ای از نینا، همسر سرگئی، قرار دارند.

کارالیوف مجموعه‌ی بزرگی از کتب تخصصی را در منزل خود نگه‌داری می‌کرد که بخشی از آن‌ها در قفسه‌ی اتاق مطالعه‌ی او قرار دارند. کره‌های ماه و مدل‌هایی از راکت‌ها و دیگر ادوات فضایی نیز از جمله مواردی هستند که نظر بازدیدکنندگان را به خود جلب می‌کنند. در گوشه‌ی دیگری از اتاق هم یک تخته سیاه قرار دارد که تصویر یک راکت روی آن نقش بسته است.

یکی از جزئیاتی که در طبقه‌ی دوم نظر ما را به خود جلب می‌کنند، دو دمبل کوچک هستند. کارالیوف، به‌توصیه‌ی پزشکان، از این دمبل‌ها برای ورزش استفاده می‌کرد.

در تصویر زیر، اتاق خواب سرگئی کارالیوف را می‌بینیم. در این اتاق چندین کاکتوس قرار دارد؛ کارالیوف علاقه‌ی زیادی به کاکتوس‌ها داشت و از آن‌ها با عنوان «دیوانه‌های من» یاد می‌کرد.

آخرین اتاق در طبقه‌ی دوم هم اتاق شخصی نینا است. همان‌گونه که پرتره‌ی نینا در اتاق مطالعه‌ی سرگئی قرار داشت، نینا هم تصویر پرتره‌ی سرگئی را در اتاق خود قرار داده بود. این زوج علاقه‌ی زیادی به یکدیگر داشتند.

تصاویر بعدی، نمای بیرونی خانه را نشان می‌دهند. این خانه‌ی کوچک در میان یک باغ کوچک واقع شده بود. یکی از اجزاء این باغ، آلاچیق کوچکی بود که سرگئی کارالیوف و همسرش بخشی از اوقات خود را آنجا سپری می‌کردند.

هنوز نسخه‌ی M Power از نسل جدید بی‌ام‌و Z4 معرفی نشده اما قوی‌ترین مدل این خودرو با پکیج M و کد M40i قابل خریداری است. حال جی پاور در آخرین پروژه‌ی خود تصمیم گرفته تا با تقویت مدل M40i جای خالی مدل M پاور را پر کند. این تیونر مشهور قدرت پیشرانه‌ی ۶ سیلندر خطی توربوی Z4 را به ۴۹۳ اسب‌بخار و گشتاور آن را به ۷۰۰ نیوتن‌متر افزایش داده است که در مقایسه با مدل استاندارد ۱۵۸ اسب‌بخار قدرت و ۲۰۰ نیوتن‌متر گشتاور بیشتری دارد. 

برای تقویت پیشرانه، تیونر اقدام به نصب اینترکولر بزرگ‌تر، توربوشارژرهای بهینه‌سازی‌شده، سیستم اگزوز جدید و ECU جدید روی خودرو کرد. جی پاور در مورد عدد دقیق شتاب این خودرو حرفی به میان نیاورده ولی اعلام کرده که شتاب آن چند دهم ثانیه نسبت به شتاب ۴.۵ ثانیه‌ای مدل استاندارد بهبود پیدا کرده است. تیونر همچنین محدودکننده‌ی الکترونیکی سرعت را از روی Z4 حذف کرده است و به این ترتیب امکان دستیابی به حداکثر سرعت ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت وجود دارد.

در خصوص هزینه‌ی این تیونینگ باید به قیمت ۲۲۲۰ دلار تنظیمات اختصاصی ECU اشاره کنیم که قدرت پیشرانه را به عدد ۵۰۰ اسب‌بخار می‌رساند. سایر قطعات نیز دارای قیمت به شرح زیر هستند: توربوشارژرهای تقویت‌شده ۳۹۲۹ دلار، مبدل کاتالیستی اسپرت و لوله اگزوز ۲۲۲۱ دلار و اینتر کولر بزرگ‌تر ۱۹۹۳ دلار قیمت دارند. با پرداخت ۴۰۷ دلار تیونر برای خودرو شما تست دستگاه داینو را انجام می‌دهد تا بدانید خودروی‌تان بعد از انجام تغییرات دقیقا چقدر قدرت و گشتاور دارد. 

جی پاور کیت‌های ارزان‌تر با قدرت کم‌تر را برای Z4 نسل G29 ارائه می‌کند. یک کیت ۱۴۲۰ دلار می‌تواند قدرت این خودرو را به ۳۷۵ اسب‌بخار برساند و یک کیت دیگر نیز به قیمت ۱۷۶۵ دلار وجود دارد که قدرت پیشرانه را به ۴۴۴ اسب‌بخار افزایش می‌دهد. کیت اول تنها یک نرم‌افزار است ولی کیت دوم درکنار تغییرات نرم‌افزاری به اینتر کولر بزرگ‌تر، سیستم اگزوز و مبدل کاتالیست اسپرت نیاز دارد که درنهایت قیمت آن را به ۶۰۹۳ دلار می‌رساند.

معرفی نسل جدید تویوتا سوپرا پس از غیبت دو دهه‌ای، چندان به مذاق طرفداران این خودروی افسانه‌ای خوش نیامد. با وجود اینکه ماه‌ها از معرفی نسل جدید سوپرا می‌گذرد، هنوز هم بسیاری از طرفداران نمی‌توانند تولید سوپرا با پیشرانه‌ی بی‌ام‌و را هضم کنند. از طرفی نمی‌توان بر طرفداران نسل قبلی سوپرا خرده گرفت، زیرا پیشرانه‌ی  2JZ-GTE آن‌قدر ظرفیت دارد که هنوز هم در بسیاری از خودروهای تیونینگ‌شده و مسابقه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد.

اکنون می‌خواهیم به‌بررسی تویوتا سوپرای ۲۰۲۰ تیونینگ‌شده برای مسابقات دریفت بپردازیم که با پیشرانه‌ی 2JZ-GTE تقویت‌ شده است. پیشرانه‌ی این خودرو با توربوشارژر‌های HKS GTIII-4R تقویت‌ شده و قدرت پیشرانه اکنون به ۶۹۰ اسب‌بخار رسیده است. این یعنی تویوتا سوپرای مورد بحث ما، بیش از دو برابر قدرت تویوتا سوپرای جدید در اختیار دارد.

سوپرای مذکور، نتیجه همکاری بین HKS و شرکت تویوتا است که با هدف نمایشی قدرتمند در مسابقات دریفت، تقویت‌ شده است. با بهره‌مندی از توربو و زیربندی HKS، رینگ و لاستیک‌های Advan و ۸۸۴ نیوتن‌متر گشتاور، تویوتا سوپرای مسابقات دریفت در فستیوال سرعت گودوود امسال حاضر خواهد شد.

فستیوال سرعت گودوود یکی از هیجان‌انگیزترین همایش‌های خودرویی در جهان محسوب می‌شود که خودروهایی از دهه ۱۰ میلادی تا خودروهای به‌روز در آن حضور دارند. فستیوال گودوود امسال از تاریخ ۴ تا ۹ ژوئیه در انگلستان برگزار می‌شود و تویوتا سوپرای HKS هم در این فستیوال به‌ اجرای حرکات نمایشی می‌پردازد.

فیسبوک و اخلاقیات کاری آن در سال‌های اخیر هدف انتقادها و اظهارنظرهای تندی قرار گرفته است. البته، انتقاد از پلتفرم فیسبوک به اهداف اصلی و انگیزه‌ی شروع‌به‌کار آن بازمی‌گردد؛ اما اوج‌گرفتن مشکلات از بحران کمبریج آنالاتیکا و سوءاستفاده از اطلاعات کاربران شروع شد؛ بحرانی که اثبات کرد یکی از شرکت‌های مشاوره‌ای سیاسی بدون اطلاع یا اجازه‌ی کاربران داده‌های شخصی آن‌ها را بررسی و از آن‌ها بهره‌برداری می‌کرده است.

پس از افشای داستان کمبریج آنالاتیکا، موج‌های بزرگی از انتقاد به‌سمت فیسبوک روانه شد و کمپین‌هایی به‌نام deletefacebook# در سرتاسر اینترنت پخش شدند. در جریان کمپین‌های ایجادشده، میلیون‌ها کاربر ۱۲ تا ۳۴ ساله فیسبوک را ترک کردند. اعتراض‌ها به فیسبوک در جریان کمپین‌های مذکور انواع مختلفی هم داشتند؛ از بیانیه‌های رسمی و طومارهای جدی تا کاریکاتورها و میم‌هایی که زاکربرگ را ربات می‌خواندند.

صرف‌نظر از نتایج اعتراض‌ها به فیسبوک و رویکرد معترضان، جمعیت درخورتوجهی از کاربران اعتقاد دارند فیسبوک در سال‌های فعالیتش، به هیولایی خطرناک در دنیای کسب‌وکار تبدیل شد. آن‌ها هنوز می‌گویند این غول شبکه‌های اجتماعی باید متوقف شود و بسیاری از فعالیت‌هایش پذیرفتنی نیستند. طبق نظر بسیاری از کارشناسان، چنین رویکردهای خصمانه‌ای در بهترین حالت ساده‌سازی بیش‌ازحد مسئله و در بدترین حالت، هتاکی تفریحی با اهداف سطحی هستند.

دوراهی ابهام‌انگیز

قطعا انتقادهایی جدی و واضح به عملکرد کنونی و تاریخی فیسبوک وجود دارد. البته، انتقادها برای نتیجه‌گیری بهتر باید در حوزه‌ی صحیح مطرح شوند. همه‌ی ما می‌دانیم انتقاد درصورت تمرکز روی حل مشکل، سازنده خواهد بود؛ اما اکثر حملات اخیر به فیسبوک فقط با هدف بدنام‌کردن این شرکت انجام می‌شوند.

اثبات اتهام‌های مطرح‌شده به غول شبکه‌های اجتماعی دشواری‌های زیادی دارد. آن‌ها اولین بازیگر بزرگ در صنعت خود محسوب می‌شوند و طبیعتا قوانین باید با انعطاف‌پذیری بیشتری به مشکلات پیش‌آمده رسیدگی کنند. اگر فیسبوک در گروهی از شرکت‌های متعدد فعال در حوزه‌ی شبکه‌های اجتماعی قرار داشت و قوانین اخلاقی فعالیت آن‌ها نیز مشخص و مصوب بود، انتقادهای عملکردی اعتناکردنی بودند. شرکت‌های متعددی که در صنایع جاافتاده و قدیمی فعالیت می‌کنند، می‌توانند مثال خوبی از عملکرد اشتباه اخلاقی در صنعت خود باشند. به‌عنوان مثال، خودروسازی که در گزارش‌های آلایندگی خود تقلب می‌کند، استانداردهایی قدیمی و تثبیت‌شده را نقض کرده است؛ درنتیجه، می‌توان حرکتش را غیراخلاقی خواند.

بسیاری از انتقادها به فیسبوک از ابهام درباره‌ی چگونگی عملکرد صحیح نشئت می‌گیرند. به‌عنوان مثال، هنوز نمی‌دانیم فیسبوک را باید در گروه شرکت‌های رسانه‌ی اجتماعی دسته‌بندی کنیم یا مدیریت داده. اگر آن‌ها را شرکت داده بنامیم، چه استانداردهایی در حوزه‌ی حریم خصوصی داده و امنیت باید رعایت شود؟

همه می‌دانند فیسبوک و بسیاری از شرکت‌های امروز دنیای فناوری، انواع جدید کسب‌وکار هستند؛ درنتیجه، قوانین یا هنجارهای اجتماعی و اخلاقی آن‌چنان تثبیت‌شده‌ای برای آن‌ها وجود ندارد. به‌بیان‌دیگر، آن‌ها ازلحاظ اخلاقی در منطقه‌ای خاکستری عمل می‌کنند؛ چون هنوز سیاه‌ و سفید این زمینه مشخص نشده است.

اگر فیسبوک را در زمینه‌ای میان وضعیت ناشر و پلتفرم در نظر بگیریم، بازهم دچار ابهام می‌شویم. آیا آن‌ها باید مسئولیت محتوایی را برعهده داشته باشند که ازطریق اپلیکیشن منتشر می‌شود؟ اگر پاسخ مثبت باشد، باید فیسبوک را ناشر در نظر بگیریم و مسئولیت همه‌ی محتوای به‌اشتراک‌گذاشته‌شده در وب‌سایت را متوجه آن‌ها بکنیم. درمقابل، اگر فیسبوک پلتفرم باشد، نباید بررسی و حذف انتخابی محتوا و افراد خطاکار را برعهده‌ی شرکت بگذاریم. همین تصورات اولیه پیچیدگی بررسی قوانین اخلاقی را نشان می‌دهند.

فیسبوک و مدیرانش در میان همه‌ی انتقادها به وضعیتی پیچیده برای راضی‌کردن همه‌ی مردم مبتلا شده‌اند. درواقع، صرف‌نظر از دسته‌بندی یا تفسیرهای اقشار گوناگون جامعه، شبکه‌ی اجتماعی باید آن‌ها را ازلحاظ اخلاقی و انسانی راضی نگه دارد. هیچ استانداردی هم برای عملکرد آن‌ها وجود ندارد و درنتیجه، هیچ‌گاه نمی‌توان این شرکت را کاملا معصوم یا کاملا شیطانی دانست. درحقیقت، هنوز بررسی‌های این‌چنینی زیادی باید درباره‌ی شرکت‌های شبیه به فیسبوک انجام شود.

عواقب پیش‌بینی‌نشده‌ی عملکردها

شرکت‌ها چقدر باید پاسخگوی عواقب پیش‌بینی‌نشده‌ی عملکردهای خود باشند؟ همین پرسش یکی از مباحث اصلی میان استادان و محققان دنیای حقوق محسوب می‌شود؛ بحثی که هم برای افراد و هم برای شرکت‌ها باید بررسی شود. تفکر عمیق روی این پرسش، به‌ویژه درباره‌ی فیسبوک، نکات جالبی به‌همراه خواهد داشت.

به‌عنوان نمونه، برای بررسی عواقب عملکردهای فیسبوک بحران کمبریج آنالاتیکا را در نظر بگیرید. فیسبوک اطلاعات کاربران را به شرکت مذکور نفروخته و آن شرکت نیز فیسبوک را هک نکرده بود. آن‌ها فقط از اپلیکیشنی واسط به‌نام This Is Your Digital Life استفاده کردند که آن‌ نیز از کاربران مجوز استفاده از داده‌ها (برای اهداف تحقیقاتی و آموزشی) را دریافت می‌کرد. این جریان به دو دلیل مشکلاتی ایجاد می‌کند: ۱. کاربران درباره‌ی نحوه‌ی استفاده از داده‌هایشان اطلاع نداشتند؛ ۲. به‌‌دلیل اشتباهات فیسبوک در طراحی الگوریتم‌ها، کمبریج آنالاتیکا توانست لایه‌های بیشتری از شبکه‌های کاربران را نیز تحلیل کند.

اگر فیسبوک در ارائه‌ی مجوز به اپلیکیشن‌های خارجی سخت‌گیری و دقت بیشتری می‌کرد، شاید نفوذ کمبریج آنالاتیکا رخ نمی‌داد. درمقابل، همین بازبودن گردش اطلاعات یکی از دلایل ارزشمندشدن فیسبوک بوده است. درنهایت، می‌دانیم فیسبوک در پرونده‌ی مذکور عمدا اشتباهی مرتکب نشد؛ بلکه عواقب نگران‌کننده به‌عنوان نتیجه‌ای غیرمستقیم از طراحی زیرساخت شرکت رخ دادند. به‌علاوه، هیچ نمونه و مطالعه‌ی تاریخی و قانون‌گذاری و مرزبندی نیز درباره‌ی چنین پرونده‌هایی وجود نداشت. درنهایت، نمی‌توانیم شرکت را مسئول اصلی بحران پیش‌آمده بدانیم.

بی‌اعتنایی به عملکردهای جبرانی

مارک زاکربرگ در پاسخ به بسیاری از بحران‌های ایجادشده در سال‌های اخیر، به‌‌طورعمومی اعلام کرد قصد دارد روند کاری فیسبوک را بهبود دهد. شرکت تاکنون اهمیت بیشتری به مسائل حریم خصوصی در ارتباطات کاربران داده و استانداردهای حریم خصوصی به‌روزرسانی و بازنگری شده‌اند. حذف و سانسور محتوای مخرب به‌صورت جدی‌تر پیگیری می‌شود و طراحی‌های کلی مجددی نیز انجام شده تا کاربران از مراحل اجرای اصلاحات به‌خوبی مطلع شوند.

صرف‌نظر از نگاه مردم به رویکردهای فیسبوک در ماه‌‌های گذشته، نتایج یکسانی از همه‌ی آن‌ها به‌دست خواهد آمد. به‌بیان‌دیگر، اگر فعالیت‌های اخیر زاکربرگ را از روی پشیمانی بدانیم یا حتی آن‌ها را تلاش‌هایی مذبوحانه برای جلب اعتماد تصور کنیم، بازهم نتیجه‌ی نهایی تغییری نخواهد کرد. صرف‌نظر از همه‌ی تصورات ما، فیسبوک تلاش می‌کند عملکرد بهتری داشته باشد. آیا همه‌ی کاربران و کارشناسان همین رویکرد را انتظار ندارند؟

قطعا بازگرداندن رخدادهای پیش‌آمده ممکن نخواهد بود (زندگی دکمه‌ی Undo ندارد)؛ درنتیجه، ما هم به‌جای قضاوت‌کردن افراد و شرکت‌ها برمبنای عملکرد گذشته، باید به نحوه‌ی واکنش آن‌ها به مشکلات دقت کنیم. فیسبوک هم قطعا در چنین مواردی خوب عمل کرده است.

طبیعت فیسبوک

بسیاری از کاربران فیسبوک را بسیار بزرگ یا بسبیار قدرتمند می‌خوانند. آن‌ها شرکت را غولی انحصارگرا می‌بینند که به‌خاطر مصرف‌کنندگان باید شکسته و تجزیه شود. دراین‌میان، برخی کارشناسان فیسبوک را به‌جای قدرت انحصاری بازار، در وضعیت انحصار خرید (Monopsony) تفسیر می‌کنند. به‌هرحال، آن‌ها مانند شرکت‌های انحصارگرای سنّتی هم نیستند؛ چراکه کاربر در استفاده کردن یا نکردن از فیسبوک و نحوه‌ی استفاده از آن آزادی‌عمل دارد.

فیسبوک نیاز اساسی انسانی (مانند نیاز به آب آشامیدنی یا الکتریسیته) محسوب نمی‌شود. حتی اگر چنین تصوری هم داشته باشیم، شرکت‌های شبکه‌ی اجتماعی متعددی وجود دارند که خدمات مشابهی به کاربران ارائه می‌کنند. به‌هرحال، امروز اگر از فیسبوک استفاده کنید، روی نحوه‌ی استفاده از داده‌های شخصی و نحوه‌ی دیده‌شدن آن و دسترسی شرکت‌های متفرقه کنترل دارید. بااین‌حال، کاربر در ازای استفاده‌ی رایگان از سرویس فیسبوک، داده‌هایی را دراختیار آن‌ها قرار می‌دهد. البته، همین استفاده از داده در سیاست‌های حریم خصوصی ذکر می‌شود که هر کاربری امکان دسترسی و خواندن آن‌ها را دارد.

غول شبکه‌های اجتماعی امروز در موقعیتی پیچیده و مبهم ازلحاظ اخلاقی فعالیت می‌کند و بسیاری از رویکردهایش در گذشته هم ازلحاظ اخلاقی معانی متفاوتی دارد. به‌هرحال، هرگونه تصمیم‌گیری و تفسیر افراطی از فیسبوک و عملکردهای آن غیرمنطقی و غیرعادلانه به‌نظر می‌رسد. همه‌ی ما باید باور کنیم فضای کنونی کسب‌وکارهای فناوری هنوز به قانون‌گذاری‌های بیشتر نیاز دارد و بدون چنین مرزبندی‌هایی، نمی‌توان هیچ شرکتی را کاملا گناهکار یا کاملا بی‌گناه خواند.

بدون شک رنگ تیره‌ی بدنه بر جذابیت ظاهری هر خودرویی می‌افزاید. حال اگر بدنه از فیبرکربن ساخته‌شده باشد، کاملا با خودرویی منحصربه‌فرد سروکار خواهیم داشت. پورشه 935 مدل ۲۰۱۹، تمامی مشخصات هیولای خیره‌کننده را دارد که با ترکیب فناوری و انحصار و ایرودینامیک فوق‌العاده‌ی بدنه ساخته‌ شده است.

935 برپایه‌ی پورشه 911 GT2 RS ساخته‌ شده؛ اما تنها شباهت بین این دو، پیشرانه‌ی آن‌ها است. بدنه‌ی 935 کاملا از نو طراحی‌ و قطعات آلومینیومی و فلزی بدنه‌ی 911، با فیبرکربن تعویض‌ شده است. شاید 935 محصول جدید شرکت پورشه محسوب شود؛ ولی این شرکت برای ادای احترام به خودرو مسابقه‌ای 935، قهرمان مسابقه ۲۴ ساعته لمان در سال ۱۹۷۹، مدلی جدید از آن را معرفی‌ کرده است.

پورشه 935 فقط در ۷۷ دستگاه تولید می‌شود که هرکدام ۸۱۷ هزار دلار قیمت خواهند داشت. با بهره‌مندی از بدنه‌ی فیبرکربنی، وزن این خودرو به ۱,۲۱۶ کیلوگرم می‌رسد. ازآنجاکه تردد 935 در خیابان‌ها ممنوع است، خریداران این خودرو فقط می‌توانند آن را در پیست مسابقه و همایش‌های خودرو برانند.

پیشرانه‌ی ۳.۸ لیتری تویین‌‌توربوشارژ ۷۰۰ اسب‌بخار قدرت تولید می‌کند و قدرت به‌وسیله‌ی جعبه‌دنده‌ی دوکلاچه‌ به چرخ‌های عقب منتقل می‌شود. کابین خودرو هم کاملا براساس قوانین FIA و خودروهای مسابقه‌ای طراحی‌ شده و شاهد صندلی‌ها و فرمان مسابقه‌ای و رول‌کیج هستیم.

علاوه‌براین، برای حفاظت راننده کمربند ایمنی ۶ نقطه‌ای هم به‌کاررفته است. هنوز مشخص نیست چه تعداد از ۷۷ دستگاه پورشه 935 تولید شده  و چه تعدادی همانند خودرو مذکور، از بدنه‌ی فیبرکربن بهره خواهند برد؛ اما مشخص است پورشه‌ 935 تیره‌رنگ با بدنه‌ی فیبرکربنی خالص، برای بسیاری از علاقه‌مندان به خودرو مانند رؤیا توصیف می‌شود.

"ایلان ماسک" بنیانگذار و مدیرعامل خودروسازی تسلا خبر از روانه شدن ویژگی‌ها و سرگرمی‌های بیشتر برای نمایشگرهای خودروهای تسلا داد که پس از ارائه چند بازی رایانه‌ای، حکایت از تلاش روزافزون تسلا برای توسعه سیستم سرگرمی خودروهای خودران همراه با فراغت بیشتر راننده دارد.

پژوهشگران دانشگاه شریف با طراحی سامانه‌ پلاک‌خوان هوشمند شریف امکانی را فراهم آورده‌اند تا با مدیریت و نظارت هوشمند حمل‌ونقل، ثبت تردد و تخلف‌های رانندگی به‌آسانی میسر شود.