به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی میل، دانشمندان اخیراً منطقه‌ای را در مغز کشف کرده اند که به باور آنها این منطقه در مغز به عنوان مرکز کنترل عمل کرده و به افراد می‌گوید که آیا آنها گرسنه هستند یا خیر. به باور دانشمندان دستکاری فعالیت این ناحیه مغز ممکن است به پزشکان کمک کند تا اشتهای بیماران را در صورتی که بیمار بی‌اشتهایی عصبی یا اشتهای بیش از حد دارد، کنترل کنند.

محققان دانشگاه آریزونا کشف کردند که بخشی از مرکز عاطفی مغز به نام "آمیگدال" (amygdala) مسئول کنترل اشتها افراد است. آمیگدال یا هسته آمیگدال یابادامه قسمتی از دستگاه کناره‌ای (لیمبیک) در مغز است.

هسته قاعده‌ای-جانبی بادامه (آمیگدال) نقش مهمی در یادگیری و حافظه ایفا می‌کند. بادامه علاوه بر نقش اصلی در درک احساسات و ایجاد پاسخ به آنها، در تعدیل درد نیز دخالت دارد.

هستهٔ مرکزی بادامه به عنوان بادامه کنترل درد، معرفی شده‌است. آمیگدال همچنین مسئول تظاهرات هیجانی چهره مانند خوشحالی و ترس است و نقش مهمی در اکتساب یادگیری‌های هیجانی دارد.

طی این مطالعه پژوهشگران آزمایش خود را بر روی موش‌ها انجام دادند. دانشمندان بر این باورند که ممکن است روزی بتوانند نورون‌های این بخش از مغز را به گونه‌ای دستکاری کنند که نه تنها مشکل افراد بی اشتهای عصبی را حل کنند بلکه اشتهای افراد چاق را نیز کاهش دهند.

۷۰ میلیون فرد در جهان مبتلا به یک یا چند" اختلال خوردن " (eating disorders) هستند. روانشناسان شناختی پیوسته کوشیده‌اند تا خطاهای شناختی افراد مبتلا به اختلالات خوردن را شناسایی کنند.

در سال‌های اخیر، با پی بردن به نقش خلق منفی به عنوان یکی از عوامل مؤثر در بروز این اختلال، تحقیقات زیادی در حوزه هیجان و تنظیم هیجانی در حوزه اختلالات خوردن صورت گرفت. محققین بر این باورند که افراد مبتلا به اختلالات خوردن در تنظیم هیجانات خود با مشکلاتی روبرو هستند و مهارت‌های لازم برای مقابله با هیجانات منفی را ندارند و خوردن راهکاری است که به وسیله آن می‌توانند برای مدتی هر چند کوتاه از این احساسات ناخوشایند فاصله بگیرند.

اختلال خوردن شامل پرخوری، کم خوری و پرخوری عصبی می‌شود. گرچه همه افراد می‌توانند به این اختلال مبتلا شوند اما بنابر تحقیقات بیشتر زنان به این اختلال مبتلا می‌شوند.

طی این مطالعه پژوهشگران دریافتند می‌توانند از مواد شیمیایی برای غیرفعال کردن سیگنال‌های عصبی در موش‌ها استفاده کنند.

منطقه‌ای از مغز به نام هیپوتالاموس هورمون‌های ترشح شده را که به تنظیم نیازهای اساسی مانند گرسنگی، تشنگی و نیاز به خواب کمک می‌کند، تشخیص می‌دهد.

دانشمندان طی این مطالعه دریافتند بسیاری از مناطق مغز با یکدیگر ارتباط دارند تا اشتها را کنترل کنند اما نورون‌ها بخش آمیگدال مغز همانند رهبر ارکستر تمام این ارتباطات را کنترل می‌کنند. بنابراین با دستکاری این نورون‌ها می‌توان تغییری در اشتهای افراد به وجود آورد. در افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی با خاموش کردن این نورون‌ها می‌توان بیماری افراد را درمان کرد.

پژوهشگران در انتها گفتند با استفاده از روشی به نام " ساکت یا خاموش کردن شیمیایی ژن" (chemogenetic silencing) می‌توانند به صورت غیر تهاجمی این نورون‌ها را مورد هدف قرار دهند تا بیماران مبتلا به بی اشتهایی عصبی یا بیماران مبتلا به پرخوری را درمان کنند.

محققان با وجود اینکه این آزمایش را بر روی موش‌ها انجام دادند اما امیدوارند تا بتوانند این عمل را در آینده بر روی مغز انسان نیز انجام دهند.

به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، کپسول "CST-100 استارلاینر" که توسط شرکت بوئینگ طراحی شده و توسعه یافته است، آزمون پنجم و نهایی و خطرناک چتر نجات خود را با موفقیت به پایان رساند.

این کپسول فضایی از ارتفاع ۱۲ هزار و ۲۰۰ متری از یک بالن رها شد و با استفاده از سه چتر نجات از شش چتر نجات خود که برای استفاده در صورت ایجاد اختلال در سه چتر اول تعبیه شده بود به سلامت در یک بیابان فرود آمد.

این آزمایش یکی از آخرین گام‌های مهم بود که "استارلاینر" را برای اولین پرواز بدون سرنشین خود سوار بر موشک "اطلس 5"(Atlas V) متعلق به اتحادیه پرتاب آمریکا(ULA) از مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا طی ماه‌های آتی آماده خواهد کرد.

اولین مأموریت "استارلاینر" شامل اقامت یک هفته‌ای در ایستگاه بین‌المللی فضایی(ISS) و پس از آن بازگشت کنترل شده به زمین و بازیابی است.

اگر اولین مأموریت "استارلاینر" موفقیت آمیز باشد، ممکن است در دومین مأموریت خود، "کریس فرگوسن" فضانورد بوئینگ و "مایک فینک" و "نیکول مان" فضانورد ناسا را قبل از پایان سال جاری به ایستگاه فضایی ببرد که در این صورت آنها نخستین فضانوردانی خواهند بود که پس از بازنشسته شدن "شاتل فضایی"(Space Shuttle) در سال ۲۰۱۱ از خاک آمریکا به فضا خواهند رفت.

طبق گفته بوئینگ، آزمایش چتر نجات "استارلاینر" چهار دقیقه طول کشید که هر سه چتر بدون خطا عمل کردند و توانایی خود را در فرود ایمن حتی در شرایط آب و هوایی نامطلوب به خوبی نشان دادند.

این شرکت می‌گوید فرود این کپسول بسیار مهم است، چرا که بر خلاف کپسول‌های با قابلیت حمل سرنشین پیشین آمریکا، "استارلاینر" برای فرود و بازیابی روی زمین طراحی شده است.

"جان مالهالند" مدیر اجرایی پروژه استارلاینر می‌گوید: فراهم کردن ایمنی برای فضانوردان، تمرکز اصلی ما است و این فرود موفق در یک وضعیت دشوار، تعهد عمیق ما را تأیید می‌کند.

وی افزود: من می‌خواهم از همکارانم در تیم توسعه استارلاینر از جمله ناسا و ارتش ایالات متحده بخاطر نقش خود در ایمنی و موفقیت این مأموریت، تشکر کنم. استارلاینر با مشارکت آنها اواخر امسال به ایستگاه بین‌المللی فضایی سفر می‌کند و با خیال راحت به خانه بازمی‌گردد.

به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی میل، سحابی خرجنگ ۶۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله داشته و برخی ستاره شناسان بر این باورند که در سال ۱۰۵۴ میلادی یک ابرنواختر در کهکشان ما منفجر شده‌ است و از باقی‌ماندهٔ آن ابرنواختر، سحابی خرچنگ تشکیل شده است.

پژوهشگران "دانشگاه تبت"(Tibet University) چین در مطالعه اخیر از شناساگرهای عظیم استفاده کرده‌اند تا ذراتی را که در جو زمین قرار دارند و توسط اشعه‌های گاما در برخورد با جو زمین ایجاد می‌شوند شناسایی کنند.

این فوتون‌ها انرژی در حدود ۱۰۰ تا ۴۵۰ تریلیون الکترون ولت دارند که این انرژی فوتون‌ها حدود ۶۹ برابر بیشتر از ذرات دارای بالاترین نیرو در "برخورددهنده هادرونی بزرگ "(Large Hadron Collider) هستند.

برخورددهنده هادرونی بزرگ یا به طور مختصر ال‌اچ‌سی (LHC) یک شتاب‌دهندهٔ ذرّه‌ای و برخورددهنده مستقر در سازمان تحقیقاتی سرن در نزدیکی ژنو سوئیس است. این پروژه در ۱۰ سپتامبر ۲۰۰۸ میلادی(۲۰ شهریور ۱۳۸۷ هجری شمسی) پس از ۲۰ سال آماده‌سازی، آغاز به کار کرد.

فوتون‌های با انرژی بالا پرتوی گامای منتشر شده از سحابی خرچنگ با استفاده از آزمایشی به نام" ای اس گاما تبت"(Tibet AS-gamma) شناسایی شدند.

طی این آزمایش پژوهشگران از نزدیک به ۶۰۰ شناساگر برای تشخیص بارش ذرات ایجاد شده هنگام برخورد فوتونهای پرانرژی با جو زمین استفاده کردند.

هر فوتونی که آنها شناسایی کرده بودند، دارای انرژی بیش از ۱۰۰ تریلیون ولت الکترون بود. برای مثال، فوتون‌های مرئی دارای انرژی حدود چند ولت الکترون هستند، در حالی که برخورددهنده هادرونی بزرگ که قدرتمندترین شتاب دهنده ماده ساخت انسان است تنها می‌تواند ذرات را به انرژی حدود ۶.۵ تریلیون ولت الکترون برساند. این انفجار شرایطی را ایجاد کرد که می‌تواند فوتون‌های بسیار با انرژی تولید کند. انرژی ذرات باردار مانند الکترون‌ها به وسیله موج شوک و نیروهای مغناطیسی تولید شده توسط انفجار ابرنواختری افزایش می‌یابد. هنگامی که این الکترون‌های با انرژی بالا در سحابی خرچنگ با فوتون‌های کم انرژی برخورد می‌کنند، انرژی خود را انتقال می‌دهند و به جای آن انرژی فوتون را بالا می‌برند. این فوتون‌ها از طریق فضا عبور می‌کنند و برخی حتی ممکن است به زمین برسند. هنگامی که یکی از این فوتون‌های با انرژی بالا با ذرات جو زمین برخورد می‌کنند، آنها ذرات زیراتمی مانند الکترون و پوزیترون را ایجاد می‌کنند که می‌توانند توسط دستگاه‌هایی که در سطح زمین تشخیص داده می‌شوند شناسایی شوند.

طی این مطالعه چالش دانشمندان این بود که ذرات تولید شده توسط فوتون‌های با انرژی بالا را که با جو برخورد می‌کند را با آن ذراتی که توسط پرتوهای کیهانی تولید می‌شوند را با یکدیگر مقایسه کنند. برای انجام این کار، پژوهشگران از آشکارسازهای زیرزمینی استفاده کردند تا هر رویدادی که سبب ایجاد ذره بنیادی میون (Muon) می‌شود را حذف کنند. میون ها از خانوادهٔ فرمیون‌ها و گروه لپتون‌ها هستند و دارای اسپین ۰.۵ می‌باشند. بار این ذرات همانند الکترون و جرمشان ۱۰۵.۶۵۸۳(MeV/C۲) است.

محققان پس از حذف بسیاری از رویدادهای تولید کننده میون، ۲۴ ذره را که توسط فوتون‌ها با انرژی بیش از ۱۰۰ تریلیون ولت الکترون، شناسایی شده بودند را مورد بررسی قرار دهند. پژوهشگران پس از بررسی‌های بسیار دریافتند بارش ذرات اتمسفر توسط فوتون‌ها تولید می‌شوند. انرژی این فوتون‌ها بین ۱۰۰ تا ۴۵۰ الکترون‌ولت است. نتایج این مطالعه ممکن است به پژوهشگران کمک کند تا علت این انرژی زیاد فوتون‌ها را دریابند.

فوتون یک ذره بنیادی است که به‌عنوان واحد کوانتومی نور یا هر نوع تابش الکترومغناطیسی محسوب می‌شود.

یافته‌های این مطالعه در مجله "Physical Review Letters "منتشر شد.

به گزارش ایسنا و به نقل از تک کرانچ، شرکت "کیتی هاوک"(Kitty Hawk) که در زمینه ساخت خودروهای پرنده فعالیت می‌کند و توسط "لری پیج"(Larry Page)، مؤسس گوگل بنیانگذاری شده، همکاری خود را با شرکت "بوئینگ" (Boeing)، غول بزرگ فناوری هوا فضا آغاز کرده است.

جزئیات این همکاری هنوز مشخص نشده اما به نظر می‌رسد این دو شرکت قصد دارند در زمینه حمل و نقل شهری، به خصوص ایمنی و نحوه به کارگیری خودروهای خودران آزمایشی با یکدیگر همکاری کنند.

کیتی هاوک، وسایل نقلیه‌ای از جمله تاکسی پرنده دو نفره موسوم به "کورا"(Cora) و "فلایر"(Flyer)، وسیله‌ای برای پروازهای شخصی را در کارنامه خود دارد. همکاری "کیتی هاوک" و بوئینگ، بر تاکسی پرنده تمام الکتریک و خودران کورا تمرکز دارد. این شرکت، در شهر مانتین ویو در ایالت کالیفرنیا واقع شده اما بیشتر آزمایش‌های مربوط به وسایل نقلیه خودران را در نیوزیلند انجام می‌دهد.

هدف از این همکاری، پیشرفت فناوری‌های مرتبط با پرواز و ارائه نوآوری‌های جدیدی برای زندگی است. این دو شرکت قصد دارند سرعت واقعی پرواز الکتریکی ایمن را افزایش دهیم.

"استیو نوردلاند"(Steve Nordlund)، مدیر شرکت "بوئینگ نکست"(Boeing NeXt)، شرکتی که تمرکز آن بر بهبود حمل و نقل در آینده است، گفت: کار کردن با شرکتی مانند کیتی هاوک، ما را به هدف اصلی یعنی پیشرفت ایمن حمل و نقل در آینده نزدیک‌تر می‌کند.

به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، شرکت اسپیس‌ایکس(SpaceX) در حال انجام مأموریتی برای بازیابی و استفاده مجدد هرچه بیشتر از سیستم‌های پرتاب خود است و سیستم فرود آن همچنان به شیوه جذاب خود ادامه می‌دهد.

بخشی از این استراتژی نیز شامل گرفتن قطعات رها شده از موشک‌ها در مدار زمین است. این شرکت برای اولین بار توانست پس از پرتاب موشک "فالکون هوی"(Falcon Heavy) که دیروز انجام شد، قطعه رها شده توسط این موشک را شکار کند.

هنگامی که موشک‌های "فالکون ۹" و "فالکون هوی" محموله خود را به فضا پرتاب می‌کنند و خود بازمی‌گردند، از این محموله‌های با ارزش با یک محافظ مخروطی شکل محافظت می‌کنند و هنگامی که مسئولیت محافظتی این محافظ تمام می‌شود، از وسط به دو نیم تقسیم می‌شود و به سمت زمین سقوط می‌کند.

اکنون ایلان ماسک، مدیر عامل شرکت اسپیس‌ایکس که شدیداً به بازیابی قطعات مورد استفاده در پرتاب‌های فضایی علاقه‌مند است به فکر شکار این محافظ‌ها افتاده است، چرا که به گفته خودش آنها حدود ۶ میلیون دلار ارزش دارند و بازیابی آنها تفاوت معنی‌داری در کل هزینه یک پرتاب فضایی در هر دو موشک "فالکون ۹" با هزینه پرتاب ۶۲ میلیون دلار و "فالکون هوی" با ۹۰ میلیون دلار ایجاد می‌کند.

استراتژی این شرکت برای بازیابی و استفاده مجدد از این محافظ‌ها شامل استفاده از چتر است تا سرعتش را هنگام نزدیک شدن به سطح اقیانوس بگیرد و سپس آن را با یک تور بزرگ واقع بر روی قایق "مستر استیون"(Mr Steven) بگیرد.

قایق "مستر استیون" در حال حاضر به نام "میس تری"(Ms Tree) به عملیات می‌رود و دیروز اولین شکار خود را کرد.

پس از آنکه موشک "فالکون هوی" ۲۴ ماهواره را به مدار زمین برد و دو پیشران از سه پیشران موشک با خیال راحت در پایگاه کیپ کاناورال فرود آمدند، محافظ موشک نیز پایین آمد و بر روی تور قایق نشست که موجب رقم خوردن یک موفقیت مهم دیگر برای اسپیس‌ایکس شد.

"ایلان ماسک" پس از این اتفاق در حساب توئیتر خود نوشت: "میس تری" محافظ فالکون را گرفت!!

به گزارش ایسنا و به نقل از انگجت، چندی پیش محققان ناسا مریخ نورد "مارس ۲۰۲۰" را به قطعاتی جدید مجهز کردند.

در این عملیات مهندسان آزمایشگاه پیشران ناسا(JPL) پایه‌های سمت راست و شش چرخ آن را که سیستم تعلیق کاوشگر را نیز مدیریت می‌کنند روی مارس ۲۰۲۰ نصب کردند.

حال با نزدیک شدن به اتمام کار ساخت این کاوشگر، ناسا به دنبال انتخاب یک اسم برای آن است.

ناسا در این رابطه از دانش‌آموزان کمک خواسته و با آغاز پاییز ۲۰۱۹ میلادی، یک مسابقه ملی به نام "کاوشگر را نامگذاری کن" برای دانش‌آموزان از سنین مهدکودک تا کلاس دوازدهم برگزار خواهد کرد که میان کودکان و نوجوانان آمریکایی خواهد بود.

باید اسم این فضاپیما تا ژوئیه ۲۰۲۰ میلادی انتخاب شود. یعنی زمانی‌که انتظار می‌رود کاوشگر به فضا پرتاب شود.

این مسابقه به عنوان بخشی از تلاش ناسا برای جذب عموم مردم در مأموریت ماه به مریخ است تا نشانه‌های حیات میکروبی، شرایط آب‌وهوایی و زمین‌شناسی سیاره مریخ بررسی شود و راهی برای اکتشافات انسانی روی مریخ گشوده شود.

البته پیش از این هم ناسا طی بیانیه‌ای اعلام کرده بود که مردم می‌توانند اسامی خود را از طریق ایمیل به ناسا ارسال کنند تا اسم آنها از طریق تراشه‌هایی کوچک و با "مارس ۲۰۲۰" به مریخ ارسال شود.

از آنجا که بیش از یک سال به پرتاب این کاوشگر زمان باقی مانده است، احتمالاً ناسا راه‌های دیگری برای مشارکت مردم در این پروژه را نیز انتخاب خواهد کرد.

به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، چند سال پیش ناسا چالش "زیستگاه مریخی با چاپ ۳ بعدی" را برگزار کرد.

این چالش میان ۶۰ تیم شرکت کننده که در این رقابت شرکت کرده بودند، صورت گرفت. چالش مذکور از سال ۲۰۱۵ آغاز شده بود و ناسا مبلغ دو میلیون دلار را به عنوان بودجه این رقابت در نظر گرفته بود.

شرکت معماری "کارخانه فضایی هوش مصنوعی"(AI SpaceFactory) پس از سپری کردن چهار روز و ۳۰ ساعت رقابت در مرحله نهایی مسابقات، برنده "چالش زیستگاه مریخی با چاپ ۳ بعدی "(۳D-Printed Mars Habitat Challenge) شد.

تیم توسعه دهنده این طرح گفتند در حالی که این زیستگاه برای استفاده مریخ توسعه داده شده اما مهندسان نیز می‌توانند از آن به عنوان الگویی برای ساخت زیستگاه با استفاده از مواد طبیعی و زیست تخریب‌پذیر به جای بتن غیر قابل بازیافت در زمین نیز استفاده کنند.

حال شرکت سازنده این زیستگاه اعلام کرده که مردم می‌توانند با رفتن به داخل این زیستگاه که "ترا"(Tera) نام دارد، زندگی در مریخ را روی زمین تجربه کنند.

شرکت AI SpaceFactory به خاطر طراحی ترا ۵۰۰ هزار دلار جایزه دریافت کرد.

هر اقامتی که مردم در تعطیلات در این زیستگاه مریخی انجام می‌دهند، برای تأمین منابع مالی طراحی‌های شرکت سازنده در آینده انجام می‌شود.

AI SpaceFactory امیدوار است تا با این تجربه، فناوری‌های پایدار ترا در آینده را گسترش دهد.

این زیستگاه در آینده در زمین هم به عنوان یک پایگاه زیستی پایدار استفاده خواهد شد.

ترا از محصولاتی همچون ذرت و نیشکر ساخته شده است.

انتهای پیام