مرسدس AMG GT63 S در حالت استاندارد خودرویی بسیار سریع‌ است. این سدان اسپرت به یک پیشرانه‌ی V8 تویین توربو به حجم ۴ لیتر مجهز است که می‌تواند ۶۳۰ اسب‌بخار قدرت تولید کند. چنین قدرتی برای رساندن اینخودرو به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت در عرض ۳.۱ ثانیه کافی است. از زمانی‌که مرسدس AMG GT63 S به بازار عرضه شده توجه زیادی را در یوتیوب به خود جلب کرده است چون چنین توانایی بالایی، آن هم در یک سدان خانوادگی واقعا اعجاب‌انگیز است.

با وجود این، امروز می‌خواهیم یک نمونه از مرسدس AMG GT63 S را معرفی کنیم که توسط شرکت تیونر آلمانی به نام پرفورم‌مستر (Performmaster) تقویت شده است و با توانایی‌های خود، نسخه‌ی استاندارد مرسدس AMG GT63 S را می‌تواند به حاشیه براند. گرچه تیونر از جزئیات فنی تغییرات اعمال شده در این خودرو چیزی زیادی منتشر نکرده اما اعلام شده که قدرت را به ۷۳۰ اسب‌بخار افزایش داده است. حالا شتاب این سدان قدرتمند به ۳ ثانیه کاهش پیدا کرده که یک دهم ثانیه بهتر از مدل استاندارد مرسدس بنز است.

چنین مشخصاتی برای خودرویی با قابلیت حمل ۵ سرنشین و فضای صندوق بزرگ واقعا عالی است. این نسخه ۱۰۰ اسب‌بخار از مدل استاندارد مرسدس AMG GT63 S قوی‌تر است به همین دلیل می‌تواند در ۹.۹ ثانیه سرعت خود را از حالت سکون به ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت برساند درحالی‌که این عدد برای نسخه‌ی استاندارد ۱۱.۲۴ ثانیه است. در ویدیویی که در ادامه خواهید دید، تست سرعت‌گیری صفر تا ۲۰۰ کیلومتر این مدل انجام می‌شود که بسیار دیدنی است.

مزایای سلامت‌بودن در طبیعت، به‌خوبی اثبات شده و برای بسیاری از مردم مثل عادت است. تاکنون مشخص نبود چه مدت پیاده‌روی می‌تواند برای سلامتی مفید باشد. تجزیه‌و‌تحلیل نظرسنجی از ۲۰ هزار نفر در انگلستان، با مطالعه‌ی مدت زمان حضور افراد در محیط طبیعی، نشان می‌دهد افرادی که کمتر از دو ساعت در هفته در طبیعت بودند، درمقایسه‌با کسانی که بیشتر وقت خود را در طبیعت می‌گذراندند، احساس سلامتی و شادابی‌ کمتری دارند.

متیو وایت، از دانشگاه اکستر انگلستان می‌گوید:

دو ساعت در هفته زمان زیادی نیست. شما می‌توانید آن را در طول هفته پخش کنید یا در یک روز انجامش دهید. واقعا مهم نیست.

برای اکثر مردم انگلستان، طبیعت دردسترس‌ است. طبق تجزیه‌و‌تحلیل‌ها، هر فرد انگلیسی در هفته، به‌طورمتوسط ۹۴ دقیقه در محیط طبیعی‌ حضور دارد.

راشل استنلیف، از مرکز بهداشت و درمان پایدار در آکسفورد انگلستان می‌گوید:

می‌دانیم طبیعت برای سلامت جسمی و روحی مفید است. اینکه بدانیم چه دُزی از طبیعت برای بدن لازم‌ است، گام مهم رو‌به‌جلو‌یی محسوب می‌شود.

کاهش فواید بیرون‌رفتن در طبیعت وقتی مدت زمان آن دو ساعت‌ باشد، به‌مرورزمان کم می‌شود؛ درحالی‌که‌ بعد از پنج ساعت در طبیعت‌بودن، فواید آن دائمی‌ می‌شود. وایت‌ می‌گوید این نتایج به‌دست‌آمده را به‌واسطه‌ی بسیاری از اعضای گروهی توضیح داد که وظیفه‌ی سگ‌گردانی را برعهده‌ دارند و بدون انتخاب خود در طبیعت حضور می‌یابند. البته، پژوهشگران این احتمال را نیز در نظر گرفتند که ممکن است‌ فواید سلامتی حاصل از فعالیت‌ بدنی باشد.

باتوجه‌به تفاوت‌های بهداشتی، محرومیت طبیعی و سلامت در بین ساکنان هر منطقه و میزان موفقیت در بهبود سلامت با دو ساعت پیاده‌روی در طبیعت، به‌نظر می‌رسد شرایط برای هر فرد بدون درنظرگرفتن سن، جنسیت، بیماری دراز مدت یا معلولیت اعمال می‌شوند. وایت می‌گوید:

مجبور نیستید در اطراف پارک بدوید و فقط نشستن روی نیمکت هم کافی‌ است.

به‌گفته‌ی وایت، یافته‌های اولیه‌ی پروژه‌ی اتحادیه‌ی اروپا که قرار است تا انتهای امسال منتشر شود، نشان می‌دهند دو ساعت صرفا زمانی جادویی برای انگلیسی‌ها نیست؛ بلکه برای تمام اروپایی‌ها صدق می‌کند.

براساس نتایج چندین پژوهش، شبکه‌های اجتماعی بدون‌ شک تأثیر بسیار مخربی بر سلامت روان گذاشته‌اند.فیسبوک و سایر شبکه‌های اجتماعی نیز متوجه این موضوع شده‌اند. رئیس اینستاگرام، آدام موسری، درباره‌ی راهکارهای جدید این شرکت درزمینه‌ی مشکلات سلامت روان سخن می‌گوید. اکنون که این اپلیکیشن به شما این امکان را می‌دهد مدتی را مشاهده کنید که پای آن صرف کرده‌اید و ممکن است اقدامات دیگری مانند پنهان‌کردن لایک‌ پست‌ها هم انجام دهد.

موسری دراین‌باره می‌گوید: 

یکی از ایده‌هایی که مشغول امتحانش هستیم، خصوصی‌کردن تعداد لایک‌ها است؛ چراکه دوست نداریم اینستاگرام فضایی این‌چنین رقابتی باشد. می‌خواهیم جایی باشد که در آن، افراد بیشتر انرژی خود را صرف ارتباط برقرارکردن با کسانی کنند که دوستشان دارند و چیزهایی که برایشان مهم است.

این آزمایش به‌گونه‌ای طراحی شده بود که کاربران می‌توانستند ببینند چه تعداد لایک دریافت کرده‌اند؛ ولی تعداد لایک‌های دریافتی دیگران برایشان مخفی بود. این کار به‌گفته‌ی موسری، از ایجاد مقایسه‌های اجتماعی جلوگیری می‌کند. البته، مشخص است که هیچ‌چیز جلودار این نیست که دوستان شخصا تعداد لایک‌هایشان را باهم مقایسه کنند؛ ولی بهتر است این کار را نکنند.

همچنین، ممکن است افراد قبل یا بعد از نوشتن کامنت توهین‌آمیز یا ناراحت‌کننده، اعلان‌های اخطاردهنده دریافت کنند. موسری می‌گوید: 

ما حساب کاربری شما را مسدود نمی‌کنیم، فقط به شما می‌گوییم: «آنچه نوشته‌اید، مهربانانه به‌نظر نمی‌رسد. نمی‌خواهید از نوشتن آن منصرف شوید؟». البته، این هنوز در مرحله‌ی آزمایش قرار دارد. ما افرادی را دیده‌ایم که با دیدن این پیغام، نظر خود را عوض کرده‌ و چیزهای بهتری گفته‌اند. شاید تعداد این افراد کم باشد؛ ولی اقلیت مهم و باارزشی هستند.

شاید این کار روی همه مؤثر نباشد؛ ولی وجود پیغامی که کاربران را دوباره به‌فکر بیندازد، ممکن است کافی باشد.

به‌نظر می‌رسد در چند هفته‌ی گذشته، تعداد دستگاه‌های خودپرداز رمزارز از پنج‌هزار دستگاه عبور کرده است. در زمان نوشتن این مطلب، تعداد این دستگاه‌ها به ۵,۰۱۱ عدد رسیده؛ درحالی‌که تا چند هفته قبل، طبق گزارش‌های cionATMradar، تعداد آن‌ها ۴,۸۵۸ عدد بود.

شرکت General Bytes با نصب بیش از ۶۹ دستگاه از ابتدای ماه، بیشترین تأثیر را در این رشد داشته است. همچنین، Genesis Coin و lamassu و Bitaccess به‌ترتیب با عرضه‌ی ۲۴ و ۱۳ و ۱۱ دستگاه در رتبه‌های بعدی قرار دارند.

ایالات متحده به‌تنهایی با داشتن ۶۰ درصد دستگاه‌های خودپرداز رمزارز پیشروترین کشور در‌این‌زمینه محسوب می‌شود. اروپا نیز با داشتن ۲۲ درصد، خانه بعدی این دستگاه‌ها به‌حساب می‌آید. پس از ایالات متحده و اروپا، کانادا با ۱۲.۴ درصد در رتبه‌ی بعدی قرار دارد که بدین‌ترتیب، آمریکای‌شمالی به‌تنهایی میزبان ۷۰ درصد این خودپردازها محسوب می‌شود. دراین‌میان، قاره آسیا نقش کم‌رنگ‌تری دارد و فقط ۲ درصد این دستگاه‌ها را در خود جای داده است.

cionATMradar اولین‌بار در سال ۲۰۱۳، نصب خودپرداز‌های رمزارز و بیت‌کوین را رهیابی کرد و در آغاز نوامبر همان سال، اولین دستگاه به شبکه متصل شد. وب‌سایت BATM تخمین می‌زند روزانه به‌طورمیانگین ۶.۳ دستگاه در نقاط مختلف در‌حال‌نصب است که با فرض حفظ این روند، در سه سال آینده نصب بیش از ۱۰ هزار خودپرداز را شاهد خواهیم بود. بااین‌حال، این فقط فرضیه است و مشخص نیست همه‌چیز طبق برنامه پیش رود.

وعده‌های زیادی برای نصب خودپردازهای بیت‌کوین در سراسر دنیا داده شده که البته، همیشه هم طبق برنامه‌ریزی پیش نمی‌رود. برای مثال، شرکت Odyssey Group، تولیدکننده خودپردازهای بیت‌کوین، وعده داده بود تا اوایل سال ۲۰۱۹، تعداد ۱۵۰ دستگاه از این خودپردازها را در کشور آرژانتین نصب کند و تا اواخر سال، بر تعداد آن‌ها بیفزاید. بااین‌حال، طبق تحقیقات Hard Fork، فعالیت‌های Odyssey Group طبق برنامه پیش نرفته و فقط ۱۰ دستگاه BATM در آرژانتین نصب کرده است.

افزون‌براین، با افزایش تعداد BATMها، نظارت روی آن‌ها نیز بیشتر خواهد شد. به‌تازگی شهردار ونکوور در اظهارنظری گفته بود برای جلوگیری از پول‌شویی نصب این دستگاه‌ها را متوقف کنند.

شرکت چینی اوپو تکنولوژی جدیدی رونمایی کرده که امکان برقراری تماس تلفنی و چت را در فاصله‌ای معمولی و بدون استفاده از اینترنت همراه یا وای‌فای یا بلوتوث فراهم می‌کند. این پروتکل مِش‌تاک (MeshTalk) نام دارد و سیستمی غیرمتمرکز و End-to-End است که می‌تواند فاصله‌ای سه‌کیلومتری را پوشش دهد. در محیط‌های شلوغی که امکان استفاده از رله‌های سیگنال بین دستگاه‌ها فراهم باشد، این مسافت می‌تواند به بیش از سه کیلومتر هم افزایش یابد.

دستگاه‌های اوپو می‌توانند شبکه‌ی محلی تک‌کاره‌ (ad hoc) را در محیطی وسیع ایجاد کنند و بدون نیاز به ایستگاه‌های پایه با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. به‌ادعای این شرکت، مِش‌تاک تأثیر چندانی روی عمر باتری نمی‌گذارد و عملا می‌تواند ۷۲ ساعت در حالت Standby کار کند تا بتوان با کاربرانی که گوشی آن‌ها شارژ کمی دارد، در مواقع اضطراری تماس برقرار کرد. 

هدف اوپو این است از مِش‌تاک در مواقعی که اینترنتدردسترس نیست یا جاهایی که شبکه‌های قدیمی بسیار شلوغ‌اند، مانند نمایشگاه‌ها و کنسرت‌ها و فرودگاه‌های خارجی، استفاده شود. هنوز مشخص نیست آیا این تکنولوژی با گوشی‌های کنونی اوپو کار می‌کند یا اینکه اوپو چه زمانی قصد دارد این قابلیت را عرضه کند؛ ولی احتمالا این هفته در MWC شانگهای همه‌چیز مشخص خواهد شد.  

منابع موثق به روزنامه‌ی نیویورک‌تایمز می‌گویند شرکت‌های آمریکایی با استفاده از مزیت‌های قوانین مربوط‍‍ به برچسب‌‌گذاری، تحریم‌ها را دور می‌زنند. بنابر گزارش روز سه‌شنبه‌ی این روزنامه‌، سازنده‌های تراشه در آمریکا با نادیده‌گرفتن دستور دولتی ترامپ مبنی‌بر ممنوعیت فروش فناوری‌های آمریکایی به این غول مخابراتی چین، هنوز هم میلیون‌ها دلار از محصولات خود را به هواوی می‌فروشند. طبق این گزارش، ارسال این قطعات برای هواوی از سه هفته قبل شروع شده‌ است.

منابع به روزنامه‌ی نیویورک‌تایمز گفته‌اند شرکت‌های اینتل و میکرون از مزایای استفاده از مقررات مربوط‌به برچسب‌گذاری برای ارسال کالا به هواوی بهره می‌برند؛ زیرا محصولاتی که شرکت‌های آمریکایی خارج از کشور تولید می‌کنند، همیشه ساخت آمریکا محسوب نمی‌شوند.

هواوی ماه گذشته در فهرست سیاه ایالات متحده قرار گرفت. علاوه‌بر‌این، به‌دلیل نگرانی‌های امنیتی ناشی از نزدیک‌بودن هواوی به دولت چین، رئیس‌جمهور آمریکا، دونالد ترامپ، با امضای فرمانی اجرایی داد‌و‌ستد با این شرکت را ممنوع کرد. البته، ناگفته نماند هواوی بارها این اتهام‌ها را رد کرده‌ است.

یک هفته پس از امضای این فرمان دونالد ترامپ، وزارت بازرگانی آمریکا محدودیت‌هایی برای هواوی وضع و مجوز موقتی صادر‌ کرد که اجازه‌ی حفظ شبکه‌های موجود و ادامه‌ی به‌روز‌رسانی تلفن‌های هوشمند و تبلت‌ها را تا اواسط اوت به این شرکت چینی می‌‌‌‌‌دهد. بااین‌حال، فرستادن قطعات برای استفاده در محصولات آینده‌ی این شرکت هنوز متوقف نشده‌ است.

این حرکات باعث ایجاد سردرگمی در صنعت تولید شده‌ است. برمبنای گزارش نیویورک‌تایمز، مدیرعامل میکرون بیان کرد:

طبق گزارش مالی که روز سه‌شنبه منتشر شد، ارسال محموله برای هواوی از یک ماه پیش متوقف شده‌ بود؛ اما با پیداکردن راهکارهای قانونی، روند ارسال محموله از دو هفته پیش از سر گرفته شده‌ است.

وی افزود درباره‌ی وضعیت هواوی قطعی‌نبودن درخورتوجهی وجود دارد.

جان نایفر، رئیس انجمن نیمه‌هادی آمریکا، روز جمعه در بیانیه‌ای نوشت:

با مذاکره با دولت ایالات متحده، معلوم شد برپایه‌ی فهرست سازمان و مقررات مرتبط، عرضه‌ی برخی از محصولات به شرکت هواوی ایرادی ندارد. هر شرکت براساس محصولات و زنجیره‌های تأمین خاص خود به‌طورمتفاوتی تحت‌تأثیر این تحریم‌ها قرار می‌گیرد و باید ارزیابی کند چگونه می‌تواند به بهترین شکلکسب‌و‌کار خود را حفظ کند و با آن منطبق باقی بماند.

شایان ذکر است اینتل از اظهارنظر در‌این‌باره امتناع کرده؛ درحالی‌که میکرون و هواوی نیز از اظهارنظر شتاب‌زده درباره‌ی این گزارش‌ها پرهیز کردند و مدتی بعد به آن واکنش نشان دادند.

اوایل امسال، اپرا مرورگر مبتنی‌بر ارز رمزنگاری‌شده و بلاک‌چین‌محور خود را برای کاربران اندروید و رایانه‌های شخصی منتشر کرد. بالاخره امروز نسخه‌ی آیفون این مرورگر، یعنی «اپرا تاچ» (Opera Touch) هم عرضه شد. این مرورگر همان قابلیت‌های نسخه‌ی اندروید و رایانه‌های شخصی، یعنی وب 3.0 و کیف‌پول یکپارچه برای ارز رمزنگاری‌شده را برای iOS فراهم می‌کند. 

به‌گفته‌ی اپرا، مرورگر مذکور به کاربران اجازه می‌دهد به‌صورت مستقیم و یکپارچه با اپلیکیشن‌های وب 3.0 (بخوانید وب غیرمتمرکز) روی بلاک‌چین اتریوم تعامل کنند. معمولا برای انجام این کار به افزونه‌ی مرورگر مانند متاماسک (MetaMask) نیاز داشتید؛ ولی اپرا تاچ همه‌ی این امکانات را کنارهم آورده‌ است.

چارلز هَمِل، رئیس بخش رمزنگاری اپرا، دراین‌باره می‌گوید: 

به‌عقیده‌ی ما، همه‌ی مرورگرها باید کیف‌پول رمزنگاری‌شده داشته باشند. به‌دنبال تقاضای فراوان جامعه‌ی رمزنگاری، این تجربه را برای کاربران iOS هم فراهم کرده‌ایم. 

گفته‌شده در این نسخه، اپرا تاچ از تمامی توکن‌های ERC-20 و ارز پایدار (Stablecoin) و NFT پشتیبانی می‌کند. کاربراناپل از امروز می‌توانند با مراجه به اپ‌استور این اپلیکیشن را دانلود کنند و مقداری اتریوم بخرند و با انتقال آن به کیف‌پول اپرا تاچ، از آن در اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (dApps) استفاده کنند. 

همان‌طورکه اپرا قبلا اشاره کرده، کاربران نسخه‌های اندروید و رایانه‌های شخصی نیز می‌توانند با واردکردن آدرس اپلیکیشن‌های بلاک‌چین در نوار آدرس، از آن‌ها استفاده کنند. همچنین، VPN هم درون این مرورگر تعبیه شده که به‌گفته‌ی اپرا، به‌گونه‌ای طراحی شده تا اطلاعات کاربران را از دید دیگران مخفی نگه دارد. 

برنامه‌ریزی‌های اپرا برای انتشار نسخه‌ی iOS مرورگر رمزنگاری‌شده‌ تقریبا برای همه آشکار بود. در مارس، خبر رسید این مرورگر به‌زودی منتشر می‌شود و از آزمایش‌کنندگان هم دعوت شد نسخه‌ی بتای این محصول را بیازمایند. این قابلیت‌ها پیش‌تر برای اندروید و رایانه‌های شخصی منتشر شده بود؛ ولی حالا کاربران iOS هم می‌توانند طعم استفاده از این سرویس‌های غیرمتمرکز را بچشند.  

در خارج از موتور اسپرت و در بین خودروهایی که در خیابان تردد می‌کنند، مک‌لارن و بی‌ام‌و و لامبورگینی، تنها خودروسازانی هستند که از پلاستیک تقویت‌‌شده‌ی فیبرکربنی (CRFP) استفاده می‌کنند.

لامبورگینی

لامبورگینی در سال ۲۰۱۰، کارخانه‌ی جدیدی برای تولید شاسی مونوکوک (یکپارچه) مدل اونتادور احداث کرد. در این کارخانه، این خودروساز ایتالیایی شاسی فیبرکربنی اونتادور را به روش ابداعی خود با نام RTM-Lambo تولید می‌کند. در فرایند‌ی RTM که نام آن مخفف عبارت Resin Transfer Moulding است، معمولا لایه‌های خشک فاقد رزین روی‌هم فشرده و پرس می‌شوند و سپس، بین آن‌ها رزین تزریق می‌شود. روش RTM-Lambo ارزان‌ترین روش برای تولید قطعات بدنه‌ی فیبرکربنی با کیفیت درخورتوجه است.

قسمت‌های بالایی بدنه‌ی لامبورگینی اونتادور با روش دیگری به‌نام Prepreg ساخته شده‌اند. در این روش، فیبرکربنمات آغشته به رزین و سپس، درون یخچال‌هایی نگه‌داری می‌شود. روش Prepreg بهترین روش برای تولید قطعات فیبرکربنی براق با کیفیت بسیار زیاد در حد کلاس A است. ایراد این روش گران‌قیمت‌بودن آن است؛ به‌همین‌دلیل، نیمه‌ی پایینی بدنه‌ی اونتادور با روش RTM-Lambo تولید شده است. این روش شباهت زیادی به RTM دارد؛ ولی فرق آن این است که در ابتدا و پیش از فرم‌دادن به قطعات، مقداری رزین به آن‌ها اضافه می‌شود تا امکان شکل‌گیری اولیه وجود داشته باشد. درنهایت، قطعات بالایی و پایینی در قالبی بزرگ قرار می‌گیرند و به‌هم پرس می‌شوند و شاسی مونوکوک به‌دست می‌آید.

مک‌لارن

مک‌لارن نیز از دیگر بازیگران مهم در صنعت فیبرکربن است. این شرکت از سال ۲۰۱۰، بیشترین درخواست را برای قطعات فیبرکربنی CRFP به شرکت Carbo Tech داده است. برخلاف لامبورگینی، شاسی مونوکوک مک‌لارن با قراردادن مستقیم RTM در قالب‌های فلزی بزرگ به وزن ۳۵ تن تولید می‌شود. این فرایند نه‌تنها ازنظر زمانی بسیار سریع‌تر است؛ بلکه قطعات را به‌شدت به‌هم می‌فشارد تا عملکرد چشمگیری ارائه دهند. این روش به مک‌لارن اجازه می‌دهد شاسی محصولات جدید خود را در‌مقایسه‌با شاسی مدل قدیمی F1 تا ۱۰ برابر سریع‌تر تولید کند. در‌حال‌حاضر، مک‌لارن توانسته با سرمایه‌گذاری ۵۰ میلیون پوندی در مرکز خود، فیبرکربن موردنیازش را تولید کند.

بی‌ام‌و

اصلی‌ترین دلیلی که فیبرکربن نتوانسته به خودروهای تولید انبوه راه پیدا کند، قیمت گران آن است. دلیل این قیمت گران هزینه‌ی زیاد مواداولیه نیست؛ بلکه بیشتر به فرایند‌ ساخت آن برمی‌گردد؛ چون بسیاری از بخش‌ها به‌صورت دستی باید ساخته شوند و همین امر هزینه‌ی ساخت را افزایش می‌دهد. فرایند‌ ساخت بین ۳۳ تا ۷۵ درصد از قیمت قطعات فیبرکربنی را به‌خود اختصاص می‌دهد. بی‌ام‌و از روش دیگری برای استفاده از فیبرکربن در بدنه‌ی خودروها استفاده کرده که آن را Carbon Core می‌نامند. این روش، روشی هیبریدی است؛ چون بی‌ام‌و با روش خاصی در قالب‌های خود فیبرکربن را با قطعات فولادی پرس می‌کند و به‌نوعی کامپوزیتی از فیبرکربن و فولاد به‌دست می‌آید. گرچه گفته می‌شد بی‌ام‌و سری ۵ جدید از قطعات تولیدشده به این روش در بدنه‌ استفاده خواهد کرد، درنهایت، این کار انجام نشد و از بدنه‌ی آلومینیومی و منیزیمی بهره می‌برد. در‌حال‌حاضر در بین خودروهای تولید انبوه، فقط بی‌ام‌و i3 است که به‌طورگسترده‌ای از فیبرکربن استفاده می‌کند.

خودروسازان به‌دنبال راهی ارزان‌قیمت برای تولید فیبرکربن هستند؛ ولی فعلا هیچ خودروسازی به این هدف دست پیدا نکرده است. البته، شرکتی توانسته فرایند‌ی ابداع کند و قطعات بدنه‌ی فیبرکربنی برای آئودی A8 جدید تولید کند. این شرکت روش جدید خود را انقلاب و موفقیتی بزرگ در راه تولید قطعات CRFP می‌داند. با وجود این موفقیت‌ها، همچنان آلومینیوم ماده‌ی دلخواه خودروسازان در تولید خودرو محسوب می‌شود و دسترسی به آن نیز بسیار ساده‌تر است. افزون‌براین، آلومینیوم به ۹۵ درصد انرژی کمتری برای بازیافت و برگشت به حالت اولیه‌ی خود نیاز دارد.

آینده چطور خواهد بود؟

لامبورگینی با همکاری یکی از شرکت‌های گلف، روشی جدید برای تولید فیبرکربن به‌نام «کامپوزیت فورج» ابداع کرده است. در این روش، از تزریق فیبرکربن رزین به درون قالب‌هایی استفاده می‌شود و کل فرایند حدود دوسه دقیقه زمان می‌برد. تاکنون، تنها لامبورگینی سستو المنتو با این روش تولید شده و فعلا کاربرد بسیار کمی دارد. بااین‌حال، لامبورگینی می‌گوید هزینه‌ی این روش در‌مقایسه‌با RTM-Lambo، حدود ۳۰ درصد ارزان‌تر است و در آینده، کاربرد آن گسترده‌تر خواهد شد.

 در پنج سال گذشته، تمامی تبلت‌‌ها و لپ‌تاپ‌‌های مایکروسافت به پردازنده‌‌های تولید اینتل مجهز بوده‌اند؛ اما به‌نظر می‌‌رسد این موضوع و باتوجه‌به نارضایتی مایکروسافت از پردازنده‌‌های این شرکت، به‌زودی شاهد تغییر رویه ردموندی‌‌ها باشیم و در لپ‌تاپ‌‌های سرفیس از پردازنده‌‌های AMD استفاده شود.

براساس گزارش‌‌های منتشر‌شده در رسانه‌‌ها، به‌نظر می‌رسد پردازنده‌‌های سری اسکای لیک اینتل موجب نارضایتی اخیر ردموندی‌‌ها و تضعیف روابط تجاری این شرکت با مایکروسافت شده است. در‌همین‌زمینه، گزارش شده مایکروسافت مشغول آزمایش لپ‌تاپ سرفیس خود با استفاده از پردازنده‌ی ۱۲ نانومتری مدل پیکاسو AMD است. طبق داده‌‌های موجود، این پردازنده برپایه‌ی ریزمعماری Zen+ و Vega GPU ساخته شده و جایگزین مدل Raven Ridge به‌شمار می‌‌رود.

 پردازنده‌‌های پیکاسو در فرایند ۱۲ نانومتری GlobalFoundries و از ترکیب چهار هسته ساخته می‌‌شوند. با وجود نارضایتی اخیر مایکروسافت از محصولات اینتل، به‌نظر نمی رسد ردموندی‌‌ها تمامی خطوط تولید خود را به AMD اختصاص دهند؛ چراکه معتقدند اینتل برندی قدرتمند و از مقبولیت بین‌المللی چشمگیری برخوردار است.

همچنین، به‌نظر می‌‌رسد مایکروسافت قصد نداشته باشد خط‌تولید سرفیس را بازطراحی کند؛ اما استفاده از تکنولوژی USB-C را در سال جاری میلادی عملیاتی خواهد کرد. شایان ذکر است طراحی جدیدی برای مدل‌‌هایسرفیس پرو با کد نام‌ Carmel نیز سال آینده روانه‌ی بازار خواهد شد.

براساس پیش‌بینی‌‌، انتظار می‌‌رود مایکروسافت در اکتبر سال جاری، مدل‌‌های جدید سرفیس خود را به‌صورت رسمی معرفی کند.

استفاده از برنامه‌های ۳۲ بیتی عملا منسوخ شده؛ ولی به نظر می‌رسد این معماری همچنان به زندگی خود درون معماری ۶۴ بیتی ادامه می‌دهد و کنونیکال مجبور شده کتابخانه‌های ۳۲ بیتی را دوباره به نسخه‌ی بعدی لینوکساوبونتو بازگرداند.

در نگاه اول، تصور بر این بود که پایان‌دادن به پشتیبانی از کتابخانه‌های ۳۲بیتی لینوکس اوبونتو، اتفاقی جالب باشد؛ اما ظاهرا برنامه‌های ۳۲ بیتی هنوز تا منسوخ‌‌شدن فاصله دارند. کنونیکال چندی پیش در بیانه‌ی خود اعلام کرده بود با به‌روزرسانی اوبونتو 19.10 که در اکتبر (آبان) ارائه خواهد شد، پشتیبانی از کامپیوترهای ۳۲ بیتی خاتمه خواهد یافت. این بیانه باعث اعتراض شدید کاربران و توسعه‌دهندگان شد.

کنونیکال بعد از گرفتن چنین بازخوردی از کاربرانش، مسیر خود را تغییر داد و در بیانه‌ای دیگر اعلام کرد:

به‌لطف تعداد زیاد بازخوردهایی که در این هفته گیمرها، استودیوها، انجمن‌ها و کاربران WINE برایمان ارسال کرده‌اند، تغییر نقشه داده‌ایم و قصد داریم بسته‌های ۳۲ بیتی را برای اوبونتو 19.10 و حتی نسخه‌ی 20.04 نیز توسعه بدهیم.

اشخاص معدودی هستند که به نسخه‌های ۳۲ بیتی لینوکس برای کامپیوترهای i386 نیاز دارند. خودِ شاخه‌ی اصلی لینوکس در سال ۲۰۱۲، پشتیبانی از پردازنده‌ها با معماری ۳۲ بیتی را متوقف کرد و در همان زمان، لینوس توروالدز، خالق لینوکس، برای خداحافظی با این معماری گفت:

زیاد احساساتی نیستم، خوب شد خلاص شدیم.

لینوس توروالدز، خالق لینوکس

چند ماه قبل، وقتی کنونیکال عرضه‌ی فایل ISO نسخه‌ی ۳۲ بیتی اوبونتو را متوقف کرد، اتفاق مهمی رخ نداد و با همین تصور، فکر می‌کرد اگر پشتیبانی از کتابخانه‌های ۳۲ بیتی را هم خاتمه دهد، مشکلی پیش نخواهد آمد.

کنونیکال در اظهارت خود گفت:

بعد از عرضه‌ی اوبونتو نسخه‌ی LTS 18.04 (پشتیبانی بلندمدت)، موضوعات گسترده‌ای را در فهرست توسعه‌ی اوبونتو قرار دادیم و با شرکت Valve، صاحب پلتفرم Steam، درباره‌ی جزئیات این موضوع مشورت کردیم. در هیچ‌کدام از بحث‌های ما، تصور چنین شورواشتیاقی وجود نداشت؛ بنابراین، احساس کردیم برای حرکت به‌سمت نسخه‌ی بعدی اوبونتو، یعنی 20.04 LTS توافق کلی داریم.

پس‌از‌آن، تیم مهندسی اوبونتو اعلام کرد «به این نتیجه رسیدیم که دیگر از i386 پشتیبانی نکنیم» و یکی از توسعه‌دهندگان ارشد اوبونتو Steve Langasek در توضیحاتی بیشتر گفت:

درنتیجه، i386 دیگر به‌عنوان معماری در نسخه‌ی 19.10 قرار نخواهد گرفت و به‌زودی فرایند ازکارانداختن آن برای سری Eoan و در تمام زیرساخته‌های اوبونتو شروع خواهد شد.

اگر کاربری واقعا به این کتابخانه‌ها برای برنامه‌ای خاص نیاز دارد، کنونیکال توصیه می‌کند آن‌ها را به‌عنوان بسته‌های نرم‌افزاری دانلود و نصب کنند؛ بسته‌هایی مانند Snap که شامل تمام کتابخانه‌های موردنیاز برای برنامه‌های خاص است.

بااین‌حال، در انجمن دیگر اوبونتو اظهار شده بود:

این روزها سخت‌افزاری که بتواند سیستم‌عامل ۳۲ بیتی را پشتیبانی کند، به‌شدت کمیاب شده و به‌نظر نمی‌رسد حتی توان کافی و منابع موردنیاز برای اجرای آخرین نسخه‌ی اوبونتو را داشته باشد.

این اظهارات شاید درست به‌نظر برسد؛ ولی درواقع کاملا اشتباه است. ویل کوک، یکی از توسعه‌دهندگان اوبونتو، توضیح می‌دهد معماری i386 درحدود ۱ درصد از محصولات نصب‌شده‌ی اوبونتو را تشکل می‌دهد؛ ولی مشکل اصلی بزرگ‌تر از این حرف‌ها است. درحالی‌که سیستم‌عامل ۳۲ بیتی به تاریخ پیوسته، نرم‌افزارهایی که از کتابخانه‌ی ۳۲ بیتی استفاده می‌کنند، هنوز به زندگی خود ادامه می‌دهند. بعضی از این برنامه‌ها، بازی‌هایی هستند که محبوبیت بسیار زیادی دارند. خیلی از توسعه‌دهندگان و کاربران اوبونتو از این تصمیم راضی نبودند؛ به‌ویژه وقتی یکی از توسعه‌دهندگان شرکت Valve، سازنده‌ی پلتفرم و فروشگاه محبوب Steam، در حساب توئیتر خود اعلام کرد:

اوبونتو 19.10 و نسخه‌های آیندهرا استیم به‌صورت رسمی پشتیبانی نخواهد کرد و استفاده از آن به کاربران توصیه نمی‌شود. ما راه‌هایی برای کاهش آسیب به کاربران حاضر در استیم اوبونتو ارزیابی خواهیم کرد؛ ولی هم‌زمان تمرکزمان را روی توزیع دیگری منعطف می‌کنیم.

درباره‌ی برنامه‌ی واین (WINE)، یکی دیگر از توسعه‌دهندگان می‌گوید برای پکیج‌کردن این برنامه برای اوبونتو 19.10 و جدیدتر، کاری انجام نشده‌ است. این برنامه‌ای است که به‌کمک آن می‌توان برنامه‌ها و بازی‌های ویندوز را در اوبونتو اجرا کرد.

زمان زیادی است که توسعه‌دهندگان و کاربران از وابستگی استیم و واین به کتابخانه‌های ۳۲ بیتی مطلع هستند و در فهرست کسانی که قصد حذف معماری i386 را دارند، نام‌های واین و استیم دیده می‌شود. به‌نظر می‌رسد حتی بعضی از برنامه‌های ضروری مانند راه‌اندازهای سخت‌افزار یا همان درایورها، به‌ویژه چاپگرهای قدیمی شرکت Brother، فقط به‌کمک کتابخانه‌های ۲۳ بیتی می‌توانند به کارشان ادامه دهند.

درهمین‌حال، با آزمون‌های الن پُپ، یکی از توسعه‌دهندگان حامی کنونیکال، مشخص شده بعضی از برنامه‌های موجود استیم و واین روی نسخه‌ی بتا اوبونتو 19.10 اجرا نمی‌شوند. توسعه‌دهندگان اوبونتو نگران‌اند که با قطع پشتیبانی از معماری ۳۲ بیتی خیلی از کاربرانِ نسخه‌ی دسکتاپ لینوکس از اوبونتو مهاجرت کنند که البته، طبیعی هم به‌نظر می‌رسد. بااین‌حال، گویا این‌گونه نخواهد شد؛ چراکه کنونیکال با حرکتی روبه‌جلو اعلام کرد:

نسبتا آسان است نقشه‌مان را تغییر دهیم و گزینه‌های موردنیاز بعضی برنامه‌های خاص را به‌صورت بومی در اوبونتو 20.04 LTS قرار دهیم.

کنونیکال همچنین اعلام کرده است:

هم‌اکنون درحال‌همکاری با واین و اوبونتو استودیو و گیمرها هستیم تا از فناوری کانتِینرها (Container Technology) استفاده کنند تا درنهایت، به پایان زندگی کتابخانه‌های ۳۲ بیتی برسیم. با این کار اجرای برنامه‌های قدیمی روی نسخه‌های جدید اوبونتو ممکن می‌شود. به‌کمک بسته‌های Snap و LXD، محیط کاربری ۳۲ بیتی و کتابخانه‌های مرتبط با آن فراهم خواهد بود تا این معضل را بتواند در درازمدت حل کند. درحال‌حاضر، تا چند نسخه‌ی دیگر اوبونتو نیاز نیست نگران چیزی باشید و همچنان بازی‌های استیم روی این پلتفرم اجرا خواهند شد و برنامه‌های ویندوز به کمک واین کار خواهند کرد و سخت‌افزار قدیمی ۳۲ بیتی به‌کار خود ادامه خواهد داد، البته تا چند سال دیگر.