گوگل استادیا نام پروژه‌ی استریم بازی غول جستجوگرهای اینترنتی است که به کاربران اجازه می‌دهد تا بازی‌هایی که برای اجرا شدن به سخت‌افزار قوی نیاز دارند را فقط با استفاده از یک خط اینترنت اجرا و بازی کنند. از مزایای این پلتفرم می‌توان به این مورد اشاره کرد که توسعه‌دهندگان بازی‌های رایانه‌ای دیگر فقط به قابلیت‌های محلی روی دستگاه‌های همراه یا کنسول‌های بازی محدود نخواهند بود.

از آنجا که نمایشگاه سالانه‌ی E3 نیز مدتی قبل برگزار شده، حال پروژه‌ی استادیا گوگل بیش از هر زمان دیگری برسر زبان‌ها افتاده است. در این نمایشگاه معمولا پلتفرم‌ها و ناشران بازی در مورد عناوین بازی‌های آینده خود و همچنین آینده‌ی سخت‌افزار گیمینگ صحبت می‌کنند. 

درهرصورت، تجربه‌ی بازی کاربران در این نوع بازی‌ها، اساسا به ثبات، سرعت و نرخ تأخیر (latency) اتصال اینترنتی آن‌ها بستگی دارد. اگر نمی‌دانید که اتصال اینترنتی کنونی شما از پلتفرم گوگل استادیا پشتیبانی خواهد کرد یا خیر، اکنون این شرکت یک ابزار تست سرعت راه‌اندازی کرده که به شما نشان می‌دهد آیا اتصال اینترنتی شما از استادیا پشتیبانی می‌کند یا خیر. در این وب‌سایت همچنین به مواردی که به بهبود دادن تجربه‌ی کاربری در استادیا کمک می‌کند نیز اشاره شده است.

شما می‌توانید با مراجعه به وب‌سایت رسمی گوگل استادیا، به بخش تست سرعت نیز دسترسی داشته باشید و تست سرعت را روی سخت‌افزاری که قصد دارید در این پلتفرم استفاده کنید انجام دهید. گوگل پیشنهاد داده که برای استریم بازی‌ها با کیفیت 720p و نرخ ۶۰ فریم‌بر‌ثانیه با صدای استریو، حداقل سرعت دانلود اتصال اینترنتی شما باید ۱۰ مگابیت‌برثانیه باشد. همچنین برای استریم با کیفیت 1080p HD‌ و نرخ ۶۰ فریم‌بر‌ثانیه و صدای فراگیر، سرعت دانلود شما باید حداقل ۲۰ مگابیت‌برثانیه باشد. درنهایت اگر تمایل دارید بازی‌های موجود در پلفترم استادیا را با کیفیت 4K UHD‌ و نرخ ۶۰ فریم‌بر‌ثانیه با صدای فراگیر اجرا کنید، بنا به پیشنهاد گوگل، حداقل سرعت دانلود شما باید ۳۰ مگابیت‌بر‌ثانیه باشد.

حال باید دید که پس از شروع کار رسمی این سرویس در ماه نوامبر، عملکرد آن چگونه خواهد بود و کاربران از این پلتفرم چه استقبالی خواهند کرد. پیش‌بینی می‌شود که در ابتدای شروع کار استادیا، برخی از کاربران با مشکل اتصال مواجه شوند، اما گوگل شرکت بسیار بزرگی است که می‌تواند چنین مشکلاتی را به‌سرعت رفع کند. می‌توانید سرعت و کیفیت اینترنت خود برای اجرای بازی‌های استادیا را ازطریق این لینک بررسی کنید.

پژوهشگران یک ماهی رباتیک ساخته‌اند که از یک مایع باتری که توسعه‌دهندگان، آن را «خون ربات» می‌نامند، انرژی می‌گیرد. این ربات نرم که حدودا ۴۰ سانتی‌متر طول دارد، باتری جامدی ندارد؛ بلکه درعوض به‌وسیله‌ی یک مایع دو منظوره که انرژی را ذخیره می‌کند و باله‌های ماهی را به حرکت درمی‌آورد، به‌پیش رانده می‌شود. این رویکرد به ماشین اجازه می‌دهد که انرژی بیشتری را در فضای کوچک‌تری ذخیره کند و بدون نیاز به بسته‌های سنگین باتری برای مدت‌زمان طولانی‌تری فعالیت کند. رابرت شفرد از دانشگاه کورنل که عضوی از تیم سازنده‌ی ربات بوده است، می‌گوید:

این نوآوری گامی به‌سوی خلق ربات‌های خودمختار است؛ ربات‌هایی که می‌توانند بدون مداخله و راهنمایی انسان وظایف خود را انجام دهند.

سیسیلیا لاسکی دانشمند علم رباتیک می‌گوید:

ساخت ربات‌های خودمختار مدت طولانی است که چالشی کلیدی در حوزه‌ی رباتیک است. ربات‌های خودمختار کاربردهای بی‌شماری نظیر اجرای عملیات جست‌وجو و نجات و اکتشافات عمق دریا دارند.

این ربات نرم با استفاده از مایع باتری که در بدنش شریان دارد حرکت می‌کند

یکی از مشکلات اصلی، ذخیره‌ی انرژی است: ربات‌ها به انرژی کافی نیاز دارند تا بدون نیاز به شارژ مجدد بتوانند وظایف خود را انجام دهند. افزودن باتری موجب افزایش وزن ربات شده و میزان انرژی مورد نیاز برای حرکت آن را افزایش می‌دهد. در این راستا، پژوهشگران به‌جای استفاده از مایع‌های هیدرولیکی متداول که به‌طور معمول برای حرکت دادن قسمت‌های مختلف ماشین‌ها در آن‌ها به گردش در می‌آیند، از یک مایع باتری که به ربات و همچنین به یک پمپ برای حرکت باله‌های ماهی انرژی می‌دهد، استفاده کردند. شفرد می‌گوید:

این رویکرد مقدار انرژی ذخیره شده در ربات را تا ۳۲۵ درصد افزایش می‌دهد که با ماشینی که دارای یک باتری جدا و سیستم هیدرولیک است، قابل‌مقایسه است. طبق محاسبه‌ی پژوهشگران، این ربات قادر است که برای ۳۷ ساعت بدون نیاز به شارژ مجدد کار کند.

لاسکی موافق است که این ربات گامی درجهت خودمختاری ربات‌ها است. او می‌گوید:

من این ایده را فوق‌العاده می‌بینیم. این ایده‌ای بسیار مبتکرانه است.

لوییس نمیدانست، سیستم ترمز دستی هیدرولیکی سوبارو وقتی که خودرو خاموش است، عمل نمی‌کند. مکانیک سوبارو که در صحنه حضور داشت، اصرار کرده بود که خودرو را، زمانی‌که در دنده نیست، بار نزنند و هشدار داده بود که خودرو به عقب و جلو تکان می‌خورد. برای همین زمانی‌که خودرو را باز کردند، سریعا به عقب سر خورد و منجر به حادثه‌ای دلخراش برای لوئیس شد. این اتفاق تنها بخشی از حوادث انتقال خودروها با تریلر است. 

  یکی از خبرنگاران، لوئیس را در کامیون مخصوص حمل‌و‌نقل که یک میراث خانوادگی هم به حساب ‌می‌آید، ملاقات کرد. پدر او، پاول، که این شرکت حمل‌و‌نقل را ۱۲ سال پیش پایه‌گذاری کرده بود هم حضور دارد. پاول و استیو در حال پولیش‌زدن یکی از کامیون‌های ولوو هستند تا برای حمل ۶ خودروی بسیار خاص، آماده شود.درون این محموله، یک مک‌لارن سنا، مک‌لارن 675LT و پورشه‌ی 911GT2 دیده می‌شود. در عرض چند دقیقه قرار است که این محموله به همایش خودروهای GT ارسال شوند. پاول عاشق کامیون است و قرار است که آخرین نسخه از کامیون اسکانیا را تا هفته‌ی آینده تحویل بگیرد. لوییس، نزدیک بود که انگشت خود را از دست بدهد اما پاول بارها زندگی خود را به خطر انداخته است. او تجربه‌ی دو سکته‌ی قلبی براثر استرس ناشی از مدیریت یک شرکت حمل‌و‌نقل دارد. پاول درباره‌ی این کار می‌گوید:

این کار بسیار خسته‌کننده است. کامیون‌هایی نظیر این ولوو، ۵۴۴ هزار دلار قیمت دارند. در حال حاضر، ما ۲ دستگاه از این کامیون‌ها در سوئد، ۲ دستگاه در اوکراین و یک دستگاه در ژنو داریم.

دو هفته قبل از این ملاقات، این شرکت ۹ خودروی فرمول یک مرسدس را در پیست سیلورستون تحویل داده است. اخیرا هم چندین خودروی آئودی و پورشه را به مراسم‌های مختلف رسانده‌اند. کامیون‌های این شرکت عمدتا به مارانلو سفر می‌کنند تا خودروهای جدید فراری را به خانه‌های جدیدشان برسانند. در این بین هم خودروهای مختلف را برای نمایشگاه‌ها و رویدادهای مختلف حمل می‌کنند. بیشتر مشتری‌های این شرکت، ثروتمندان اروپایی هستند که کلکسیونی از ابرخودروهای مختلف دارند.یکی از آخرین پروژه‌های این شرکت، حمل یک فراری F50 و اف 12TRS و یک پورشه‌ی 911 بود. در چنین مواقعی که نه‌تنها خودروها بسیار ارزشمندند، بلکه غیرقابل جایگزین هم هستند، مشتریان علاقه ندارند خطر زیادی متحمل شوند. این شرکت، ۳ کامیون با سقف بازشونده و ۳ کامیون با طول قابل گسترش در اختیار دارد. درکنار این‌ها، یک کامیون با قابلیت حمل ۴ خودرو برای مدل‌های بزرگ و کامیون‌هایی با قابلیت حمل ۲ خودرو برای نمونه‌های بسیار عظیم، خریداری شده‌اند.

 شرکت دو کامیون مخصوص خودروهای مسابقه‌ای هم دارد که به کمک بالابر، خودروهایی که نمی‌توانند از سطح شیبدار استفاده کنند، را جابه‌جا می‌کند. استون مارتین یکی از آن‌ها را دراختیار دارد تا بتواند ولکان‌های خود را به پیست مسابقه برساند. پس از اینکه خودرو به سیلورستون رسید، برادر ۲۰ ساله‌ی لوییس شروع به باز کردن خودرو و خارج کردن آن از کامیون کرد و خبرنگار حاضر در این رویداد، از او درباره‌ی راز سالم خارج کردن این خودروها پرسید. او می‌گوید:

کلید انجام این کار آشنایی کامل با خودروها و امکانات آن نظیر آینه‌های جمع‌شونده‌ی برقی است. یکی دیگر از مهارت‌های لازم، کار حرفه‌ای با کلاچ است. این کامیون‌ها بسیار سنگین هستند و خیلی زود، صفحه کلاچ داغ می‌کنند. یادم است که یک روز بارانی می‌خواستم با یکی از این کامیون‌ها کار کنم و زمانی‌که پای خود را از روی کلاچ برداشتم، کامیون سر خورد و کنترل انتهای آن از دستم خارج شد.

لوییس یک برادر دیگر به نام لی داشت که متاسفانه ۱۰ سال قبل براثر تصادف خودرو درگذشت. باشگاه خودروهای GT یکی از شرکت‌هایی است که رویدادهای مختلف خودرو  در انگلستان برگزار می‌کند. یکی از گاراژهای این شرکت، پیتلین نام دارد. راننده‌های بسیاری از نقاط مختلف جهان به این پیست‌ها می‌آیند و با انواع  فراری‌، لامبورگینی‌، مک‌لارن‌ و پورشه‌، جلب توجه می‌کنند. در این گاراژ یک مک‌لارن سنا، مک‌لارن 675 و پورشه‌ی 911GT2 قرار دارد که همیشه به این شرکت حمل‌و‌نقل سپرده می‌شود تا با ایمنی کامل، حمل شوند. باشگاه GT سالیانه ۷ روز را به سیلورستون اختصاص می‌دهد به‌علاوه‌ی رویداد‌های بسیاری که در طول سال اجرا می‌کند. این شرکت بازدید از کارخانه‌های مختلف را هم فراهم می‌کند و اقامت بازدیدکننده‌ها را در هتل‌های بسیار ویژه تأمین می‌کند.

بعد از نصب به‌روزرسانی ماه مه، ویندوز ۱۰ یک کپی از نسخه‌ی قبلی را در درایو ویندوز ذخیره می‌کند تا اگر در زمان آپگرید شدن به نسخه‌ی جدید فرایند به‌روزرسانی شکست خورد، کاربر به‌راحتی بتواند به نسخه‌ی قبل برگردد. شاید تنها نکته‌ی منفی این باشد که فرایند مذکور می‌تواند تا ۲۰ گیگابایت فضا را حتی بعد از نصب موفقیت‌آمیز ویندوز به خود اختصاص دهد که بدون شک برای افرادی که از لپ‌تاپ و تبلت‌های ویندوزی با ظرفیت محدود حافظه‌ی ذخیره‌سازی استفاده می‌کنند، این ۲۰ گیگابایت حکم گنج پنهان را دارد. در این آموزش یاد می‌گیریم که چگونه فایل پشتیبان نسخه‌ی قبلی ویندوز را پاک‌کنیم.

توضیح بسیار مهم: بعد از پاک کردن نسخه قدیمی ویندوز، دیگر امکان بازیابی (restore) وجود ندارد. پس اگر احساس می‌کنید که نسخه‌ی جدید ویندوز ۱۰ به خوبی کار نمی‌کند، مراحل زیر را انجام ندهید.

حذف فایل‌های نسخه قبلی ازطریق Storage Sense

وارد Settings شوید، سپس گزینه‌ی System سیستم را انتخاب کنید. حالا وارد بخش Storage شده و درنهایت روی Configure Storage Sense or run it now کلیک کنید تا وارد صفحه موردنظر شویم.

برای مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی کلیک کنید

در زیر صفحه‌ی بازشده بخشی به نام Free up space now وجود دارد. از این بخش تیک گزینه‌ی Delete previous version of Windows را بزنید و در آخر برای حذف نسخه قدیمی ویندوز ۱۰ روی Clean now کلیک کنید.

حذف فایل‌های قدیمی ویندوز و فایل‌های موقت ازطریق Temporary files

وارد Settings شوید، سپس گزینه‌ی System سیستم را انتخاب کنید. حالا وارد بخش Storage شده و روی Temporary files کلیک کنید. حالا گزینه‌ی (Previous Windows installation(s را انتخاب کرده و درنهایت روی Remove files کلیک کنید.

توضیح مهم: در این بخش جدای از حذف نسخه قدیمی ویندوز، می‌توانید فایل‌های موقت ویندوز را هم پاک‌سازی کنید. فقط توجه داشته باشید که فایل‌های پوشه Documents را به‌اشتباه پاک نکنید.

حذف فایل‌های قدیمی ویندوز ازطریق Disk Cleanup

آخرین روش و سنتی‌ترین روش حذف فایل‌های قدیمی و موقت ویندوز استفاده از Disk Cleanup است.

منوی استارت را بازکنید و Disk Cleanup را جست‌وجو کنید. بعد از باز شدن Disk Cleanup روی گزینه‌ی Clean up system files کلیک کنید. حالا از صفحه‌ی بازشده، تیک گزینه (Previous Windows installation(s را بزنید و در آخر دکمه OK را بزنید. این بار هم توجه داشته باشید که فایل‌های پوشه Documents را به‌اشتباه پاک نکنید.

اگر آینده جایی باشد که خودروهای رودستری مانند مدل مفهومی اینرشیا کینتیک (Inertia Kinetik) در آن آزادانه پرسه بزنند، پس شرایط چندان هم بد نخواهد بود. این خودرو ارتفاع کمی دارد، تهاجمي و بسیار آیرودینامیک است. نیازی به گفتن نیست که با فناوری بالا نیز همراه هست.

این خودرو توسط گیوم گارسیا با الهام از باله‌ی روی آینه جانبی خودروهای فرمول یک نسل‌های گذشته طراحی شده است.

گارسیا ادعا می‌کند ایده‌ی این خودرو پس از دیدن اینکه چطور آینه‌های جانبی خودروی ردبول برای ایجاد جریان آیرودینامیکی درکنار سایدپادها (sidepod) هماهنگ شده، به ذهنش رسیده است. سایدپاد دریچه‌ی هوایی در خودروهای فرمول یک است گه جریان هوا را از جلوی خودرو به سمت عقب هدایت می‌کند.

با هدف استفاده از رویکردی مشابه، طراح در خودروی کینتیک توانست دوربین‌ها را به‌جای آینه‌های جانبی طراحی کند که از دو طرف به خودرو چسبیده و به‌صورت یکپارچه از کناره‌ی خودرو تا انتهای آن ادامه پیدا کرده و از دو طرف به یکدیگر متصل می‌شوند. دیگر ویژگی‌های طراحی عبارت‌اند از: طرح منحنی چراغ‌ها، تایرهای بزرگ، دیفیوزر غول‌آسای عقب و البته رو باز بودن سقف که باعث می‌شود این خودروی اسپرت بیشتر مناسب اوقات فراغت باشد تا استفاده‌ی روزمره.

می‌رسیم به داخل خودرو، جایی که اول از همه فرمان سه شاخه‌ی آن جلب توجه می‌کند. چند نمایشگر و طرحی از پیست سیلور‌استون (Silverstone) بالای داشبورد دیده می‌شود. نکته‌ی قابل‌توجه اینکه، در اینجا یک زمان رکورد ثبت شده که ١ دقیقه و ٢٣.۵٩ صدم ثانیه را نشان می‌دهد که سریع‌تر از رکورد ثبت شده‌ی ١ دقیقه و ٢۵.٨٩ صدم ثانیه‌ای لوئیس همیلتون در تعیین خط فرمول یک سال گذشته است.

در آخر نیز، پنل‌های جانبی را داریم که قادر به نمایش تصاویر مانند یک اسکرین سیور هستند.

5G آماده است. اگر تصورتان از این فناوری، دانلود و بارگذاری صفحات وب با سرعت چند برابر است، تا اندازه‌ای حق با شما است؛ اما مزایای 5G تنها به سرعت محدود نمی‌شوند. سلول‌های جدید 5G نه‌تنها قادر به انتقال داده‌های بیشتر با سرعت بالاتر هستند بلکه از قابلیت اتصال فوری هم برخوردار هستند.

اینترنتِ درلحظه (real-time) در راه است و این به‌معنی قابلیت‌های ابری‌ِ درلحظه و تولید گروه جدیدی از وسایل الکترونیکی است که قادر به مبادله‌ی سریع داده‌ها و اطلاعات و اجرای تصمیم‌گیری‌های تقریبا آنی هستند.

خودروهای خودران، پهپادها، قطارها و بسیاری از وسایل دیگر از این فناوری بهره‌مند خواهند شد. قابلیت لمسی در اینترنت به‌اندازه‌ی دیدن و شنیدن اهمیت پیدا خواهد کرد. عصر جدیدی از وسایل الکترونیکی آغاز خواهد شد که در آن وسایلی مثل پوشیدنی‌ها، لباس‌های هوشمند و قابلیت اتصال همه‌چیز ممکن است. اینترنت اشیاء (IoT) به نوآوری‌های جدیدی دست خواهد یافت اما از همه‌چیز مهم‌تر باید به اقتصاد جدید مبتنی بر IoT در مقیاس صنعتی اشاره کرد.

البته هیچ‌کدام از این اتفاقات یک‌شبه رخ نمی‌دهند. سال‌ها طول خواهد کشید تا 5G فراتر از هات‌اسپات‌های شهری (مناطقی با امکان دسترسی به اینترنت بی‌سیم) برود. 5G به‌صورت برابر توزیع نخواهد شد؛ بلکه در درجه‌ی اول به مناطق شهری به‌ویژه سازمان‌ها تخصیص می‌یابد؛ گرچه ممکن است در بعضی نقاط اشخاص هم بتوانند از آن استفاده کنند. سال‌ها طول می‌کشد تا 5G به فناوری رایج اتصال اینترنتی تبدیل شود.

بااین‌حال درصورتی‌که 5G اجرا شود (و اگر این فناوری سود قابل‌توجهی برای شرکت‌های ارتباطی داشته باشد)، سرعت آن تنها برای تلفن‌های همراه به یک گیگابایت بر ثانیه خواهد رسید. در ادامه به پنج مزیت 5G اشاره شده می‌کنیم که مهم‌تر از سرعت هستند.

۱.  کیفیت بهتر تماس‌های صوتی

واتس‌اپ برنامه‌ی مناسب و رایگانی است؛ اما اغلب افراد به‌دلیل کیفیت تماس صوتی از این قبیل اپلیکیشن‌ها استفاده می‌کنند. کیفیت تماس‌های صوتی در واتس‌اپ و هر سرویس VoIP (پروتکل صورت روی اینترنت) مثل اسکایپ یا زوم، بسیار شفاف‌تر از تماس‌های شبکه‌ی تلفنی هستند. صوت باکیفیت اولویت طراحان شبکه‌های 3G و 4G نبوده است اما در 5G می‌توانید انتظار تماس صوتی و ویدئویی واضح‌تر را برای رسیدن به صدای شفاف، دقیق و واقع‌گرا داشته باشید.

به‌مرورزمان، با سرویس Vo5G (صوت روی 5G) کیفیت صوت از HD هم فراتر می‌رود. صوت باکیفیت بخشی جدانشدنی از سرویس‌های 5G ازجمله تماس ویدئویی، حضور از راه دور (telepresence)، واقعیت افزوده (AR) وواقعیت مجازی (VR) خواهد شد.

صوت واضح برای AR، VR و حضور از راه دور در 5G و همچنین برقراری تماس‌های ویدئویی ضروری است.

۲. ظرفیت بیشتر

5G بیشتر به ظرفیت وابسته است تا سرعت. یکی از مزایای مهم مشخصات 5G، ارتباطات انبوه ماشینی یا mMTC است. با این قابلیت امکان اتصال یک‌میلیون دستگاه در هر کیلومترمربع وجود دارد. اما این ویژگی از چه نظر حائز اهمیت است؟ برای مثال یک استادیوم ورزشی را در نظر بگیرید. خود را در میان جمعیت ۵۰ هزار نفر تصور کنید که حتی یک سیگنال هم ندارید. در چنین شرایطی باید جستجوی امتیاز تیم‌های دیگر یا حتی پیام دادن در طول بازی را فراموش کنید.

اما در 5G نه‌تنها می‌توان در چنین مسابقه‌ای آنلاین بود، ویدئوی زنده گرفت یا تماس تلفنی برقرار کرد، بلکه امکانات استادیوم ورزشی هم افزایش خواهد یافت. برای مثال چه لزومی به استفاده از صفحات نمایش و حتی صفحات امتیاز بزرگ در کل استادیوم است؟ برگزارکنندگان می‌توانند تصاویر را روی تلفن همراه یا تبلت تماشاچیان نمایش دهند.

حتی تماشاچیان می‌توانند به‌صورت زنده و باکیفیت HD فیلم‌برداری کنند و فیلم را به مخاطبان داخل خانه نشان دهند. به‌لطف 5G حتی امکان فیلم‌برداری ۳۶۰ درجه و تماشای آن با هدست VR هم وجود خواهد داشت. 5G محیط‌های شلوغ دیگر مثل فرودگاه و ایستگاه‌های قطار هم سودمند است و قابلیت اتصال در طول حرکت را هم بهبود می‌دهد.

به‌لطف 5G، ظرفیت اتصال استادیوم‌های ورزشی و مکان‌های شلوغ افزایش خواهد یافت

۳. گروه‌بندی وسایل نقلیه (platooning)

URLLC (قابلیت برقراری ارتباط قابل‌اطمینان با تأخیر کم) یکی از مزایای کلیدی 5G است که امکان برقراری ارتباط فوری و امن بین شبکه‌ها و دستگاه‌ها را می‌دهد. درنتیجه عصر خودروهای خودران آغاز می‌شود و وسایل نقلیه می‌توانند به مخابره‌ی سرعت و موقعیت دقیق در زمان واقعی بپردازند.

در فرآیندی به نام platooning (گروه‌بندی وسایل نقلیه برای افزایش ظرفیت جاده‌ها) و افزایش سرعت حرکت ترافیک جاده‌ای از C-V2X یا V2X (مبنای اتصال وسایل نقلیه به همه چیز) استفاده می‌شود. با قابلیت 5G گروهی از وسایل نقلیه می‌توانند به یکدیگر متصل شوند و تنظیمات سرعت و ترمز را با یکدیگر تطبیق دهند. در چنین شرایطی زمان واکنش برای ترمز به صفر کاهش پیدا می‌کند.

در این فرایند، به‌طورکلی وسیله‌ی نقلیه‌ی جلوی صف، تعیین‌کننده‌ی سرعت است. اگرچه این قابلیت به‌طورکلی بر رانندگی و تمام خودروها تأثیر می‌گذارد اما کاربرد اصلی آن در کامیون‌ها و یدک‌کش‌ها و حمل‌ونقل مطمئن، بهینه و درعین‌حال کاهش آلودگی‌های کربنی است. به‌گفته‌ی گونار تورنمالم، سرپرست پیش‌توسعه‌ی اسکانیا:

این ایده ظرفیت بهبود جریان‌های ترافیک در بزرگراه‌ها و کاهش اثر محیطی حمل‌ونقل را دارد و می‌تواند تا ۲۵ درصد سوخت کامیون‌ها را کاهش دهد؛ اما درصورتی‌که این فناوری به بازار برسد، کامیون‌هایی از برندهای مختلف می‌توانند یکدیگر را پیدا کنند؟ باتوجه‌به این سؤال، جنگ فرمتی دور از ذهن نیست.

اسکانیا، ولو و DB Schenkar در حال کار روی قابلیت گروه‌بندی کامیون‌ها با 5G هستند

۴. پخش موبایل

همین حالا هم می‌توانید ویدئوی ۳۶۰ درجه‌ی VR در فیسبوک پخش کنید، اما کیفیت آن بسیار ضعیف خواهد بود. برای اخبار فوری هم کیفیت ویدئویی بسیار پائین است. پوشش خبری، مسابقه‌ و رویدادهای ورزشی زنده باید وارد عصر 4K شوند و سپس از 8K، AR و VR هم فراتر بروند؛ اما 5G می‌تواند پخش زنده را متحول کند؟

شرکت‌های AT&T و LiveU در حال پیاده‌سازی 5G روی واحدهای پخش پرتابل HEVC (کدگذاری ویدئویی بهینه) هستند. آن‌ها تأثیر واقعی و بهبود عملکرد فناوری 5G روی تولید ویدئویی پخش زنده را با استفاده از واحدهای پخش پرتابل LiveU HEVC تست می‌کنند. به‌این‌ترتیب پخش‌کننده‌ها می‌توانند از مزیت سرعت بالا و تأخیر کم 5G استفاده کنند. آوی کوهن، رئیس عملیات و یکی از بنیان‌گذاران LiveU می‌گوید:

ما 5G را پیشرفتی ضروری برای صنعت پخش می‌دانیم که اخبار فوری، مسابقه‌ها و رویدادهای زنده را متحول خواهد کرد. طبق پیش‌بینی ما این فناوری امکانات بیشتر ازجمله کانال‌های چندگانه‌ی صوتی، تولیدات چندویدئویی از راه‌حل پرتابل، استریمینگ 4K و خروجی ویدئویی باکیفیت را در اختیار مصرف‌کنندگان قرار می‌دهد.

تولید ویدئوی موبایل با 5G متحول خواهد شد

  ۵. سلامت انسان

بااینکه 5G با تغییرات مثبتی همراه است، اما مانند تمام فناوری‌های جدید معایبی هم دارد. شاید بزرگ‌ترین نگرانی در مورد 5G مشکلات سلامتی انسان یا به زبان دقیق‌تر احتمال ابتلا به سرطان باشد که به‌دلیل افزایش تعداد آنتن‌ها در مناطق شهری و ساخت شبکه‌های 5G افزایش پیدا می‌کند. در نوامبر ۲۰۱۸، بیش از ۱۸۰ دانشمند به‌دلیل مشکلات بالقوه‌ برای سلامت انسان خواستار توقف پیاده‌سازی شبکه‌های 5G شدند.

بزرگ‌ترین نگرانی، افزایش آسیب‌پذیری دربرابر میدان‌های الکترومغناطیسی فرکانس رادیویی است که به‌دلیل نصب شبکه‌های موبایل و روترهای Wi-Fi به وجود می‌آیند. از طرفی شواهدی هم وجود دارند که این نگرانی‌ها را تقویت می‌کنند. دکتر ال هارل، استاد تومورشناسی دانشگاه اوربرو در سوئد می‌گوید:

صنایع ارتباطات راه دور در تلاش‌اند این فناوری را پیاده‌سازی کنند که با پیامدهای مضر و ناخواسته‌ای همراه است. پیامدهایی برای سلامت انسان، گیاهان و حیوانات که هرگز در مورد آن‌ها بحث نشده است.

ظرفیت تهدید سلامت انسان توسط دکل‌های 5G به بحث داغی تبدیل شده است

تبلت‌های آیپد تا پیش از این از همان سیستم‌عامل گوشی‌های هوشمند اپل یعنی iOS استفاده می‌کردند و این موضوع باعث شده بود تا دست اپل برای اضافه‌کردن ویژگی‌های اختصاصی به سیستم‌عامل آیپد به‌نوعی بسته باشد. سرانجام اپل در رویداد WWDC 2019 اعلام کرد آیپدها از این پس سیستم‌عامل اختصاصی خودشان را دریافت خواهند کرد. اگرچه iPadOS هنوز شباهت زیادی به iOS13 دارد؛ اما ویژگی‌های اختصاصی که اپل از این پس به آن اضافه خواهد کرد، تدریجا باعث تمایز آیپد اواس و فاصله گرفتن هرچه بیشتر این دو سیستم‌عامل از یکدیگر خواهد شد. انقلاب جدیدی که اپل در سیستم‌عامل تبلت‌های خود به‌وجود آورده‌است، نشان‌دهنده‌ی تصمیمات بزرگ‌تر کوپرتینویی‌ها برای نسل‌های بعدی iPad خواهد بود.

صفحه‌ی هوم جدید

صفحه‌ی خانگی (Home Screen) آیپد به‌کلی دگرگون و از نو برای نمایشگرهای بزرگ تبلت طراحی شده‌است. کاربران آیپد از این پس دیگر محدود به هوم اسکرین iOS نخواهند بود.

تا پیش از این صفحه‌ی خانگی آیپد شبیه به نسخه‌ی بزرگ‌شده‌ای از صفحه‌ی خانگی آیفون بود؛ اما درسیستم‌عامل iPadOS سفارشی سازی این صفحه بسیار راحت‌تر شده است و کاربر به‌راحتی می‎‌تواند تغییرات زیادی در چینش فهرست برنامه‌ها و پین‌کردن ویجت‌ها داشته باشد. شاید برای کاربران سیستم‌عامل‌های دیگر، ذوق‌زدگی برای چنین تغییرِ به‌ظاهر ساده‌ای در سال ۲۰۱۹ کمی عجیب به‌نظر برسد؛ اما هرچقدر هم که این ویژگی دیر به تبلت‌های اپل رسیده باشد، بودن آن بهتر از نبود آن است و علاوه‌بر آن نشان از قدم‌گذاری اپل در مسیری صحیح است.

اجرای دو یا چند نسخه از یک اپلیکیشن به‌صورت هم‌زمان

قابلیت اسپلیت ویو (Split View) این امکان را به کاربران iPadOS خواهد داد تا یک اپلیکیشن را در دو نسخه و به‌صورت هم‌زمان با هم اجرا و هر دو پنجره را درکنار یکدیگر مشاهده کنند. شاید بهترین مثال برای این قابلیت، اجرای هم‌زمان اپلیکیشن ورد مایکروسافت در دو نسخه باشد؛ مثالی که خود اپل نیز برای نشان دادن کارایی اسپلیت ویو از آن بهره گرفت.

با این ویژگی کاربران آیپد می‌توانند دو سند ورد را هم‌زمان درکنار یکدیگر ببیند و به مقایسه و ویرایش آن‌ها بپردازند. این مثال برای دو یادداشت مختلف، دو ایمیل متفاوت، دو سند PDF یا هر کاربرد دیگری نیز صدق می‌کند. درست مانند مورد قبل، این یکی هم ویژگی به ظاهر ساده‌ای است که کاربران دیگر سیستم‌های عامل را به این فکر فرو می‌برد که چرا توسعه‌ی آن برای شرکتی به‌بزرگی اپل تا حالا به‌طول انجامیده است؛ ولی به‌هرحال معرفی شدن هرچند باتأخیر آن را باید به‌فال نیک گرفت.

App Exposé

علاوه‌بر پشتیبانی از کنار هم قراردادن برنامه‌ها، اپل ویژگی AppExposé (تلفظ صحیح فرانسوی: اپ اکسپوزی) را هم معرفی کرد. این ویژگی به کاربر نمایشی سریع و کلی از تمام پنجره‌های باز از یک برنامه‌ی خاص را می‌دهد؛ بنابراین اگر تعداد زیادی اسناد باز دارید، می‌توانید به سرعت بین آن‌ها جابه‌جا شوید.

پشتیبانی مخفیانه از موس

اگر تنها منبع اطلاعات شما از iPadOS رویداد WWDC بوده، احتمالا از شنیدن این خبر تعجب خواهید کرد؛ چرا که اپل در رویداد توسعه‌دهندگان مطلقا صحبتی از پشتیبانی سیستم‌عامل جدید خود از موس نکرده بود. اگرچه پشتیبانی از موس برای سیستم‌عاملی که از پایه برای صفحات لمسی طراحی شده‌است، ممکن است در نگاه اول چندان ضروری به‌نظر نرسد؛ اما این ویژگی برای افراد دارای معلولیت جسمی بسیار مفید خواهد بود.

همچنین باتوجه به نفوذ روزافزون قابلیت‌ها و ویژگی‌های مخصوص سیستم‌عامل‌های دستکاپ به آیپد، این ویژگی می‌تواند برای بسیاری از کاربران سنتی دسکتاپ جذاب باشد.

اپلیکیشن Files با طراحی کاملا متفاوت

اپلیکیشن مدیریت فایل اپل موسوم به Files، باتوجه به محدودیت‌های ذاتی سیستم‌عامل iOS همواره کارایی بسیار محدودی در آیپد داشته است. با معرفی iPadOS اما این موضوع قرار است دستخوش تغییر شود.

در نسخه‌ی جدید Files ستونی شبیه به ستون اطلاعات فایل در macOS به اپلیکیشن اضافه شده است؛ اما مهم‌تر از همه پشتیبانی از حافظه‌های USB و توانایی اتصال به فضاهای ذخیره‌سازی تحت شبکه است؛ موضوعی که باعث می‌شود استفاده از آیپد در محیط‌های اداری آسان‌تر شود.

مرورگر دسکتاپ

یکی دیگر از وجوه تمایز iPasOS کنارگذاشتن استفاده از نسخه‌ی موبایل مرورگر سافاری و استفاده از نسخه‌ای از سافاری است که اپل آن را «مرورگرِ کلاس دسکتاپ» می‌نامد. اما این تغییر در عمل چه مزایایی باخود به‌همراه خواهد داشت؟ استفاده از مرورگر دسکتاپ در iPadOS باعث می‌شود که استفاده از برنامه‌های تحت وب مانندGoogle Docs ساده‌تر باشد. مرورگر جدید آیپد به ابزار مدیریت دانلود نیز مجهز خواهد بود. همچنین اپل ۳۰ میانبر صفحه کلید جدید برای Safari معرفی کرده و مدیریت زبانه‌ها را بهبود داده است.

استفاده از آیپد به‌عنوان صفحه‌نمایش دوم

تا پیش از این کاربران می‌توانستند با استفاده از اپلیکیشن‌های ثالث از آیپد خود به‌عنوان نمایشگر دوم استفاده کنند؛ اما اکنون اپل با عرضه‌ی iPadOS و macOS 10.15 Catalina قرار است به‌صورت رسمی از این قابلیت پشتیبانی کند.

این ویژگی که Sidecar نامیده می‌شود، علاوه‌بر اینکه به کاربر اجازه می‌دهد تا از آیپد خود به‌عنوان یک نمایشگر معمولی ثانویه استفاده کند، درصورت استفاده از اپل پنسیل آیپد را به تبلتِ طراحی تبدیل می‌کند.

مداد اپل شاید به‌اندازه‌ی تبلت‌های رسم Wacom پیشرفته و کامل نباشد، اما قابلیت‌های آن برای بسیاری از کاربران کاربردی و کافی است.

صفحه کلید کوچک و QuickPath

این هم یکی دیگر از ویژگی‌هایی است که می‌توان آن را تحت عنوان «ویژگی‌هایی که قبلا دیگران انجام داده‌اند» طبقه‌بندی کرد. اپل بالاخره قابلیت تایپ با استفاده از سوایپ کردن را با نام QuickPath به کیبورد خود اضافه کرد. البته این ویژگی علاوه‌بر iPadOS در سیستم‌عامل iOS13 نیز وجود دارد.

ترکیب صفحه کلید کوچکِ شناور با تایپ سوایپیِ QuickPath، برای کاربران آیپد بسیار مفید خواهد بود و به آن‌ها این امکان را خواهد داد تا درحالی که تبلت را تنها با یک دست نگه داشته‌اند به‌راحتی تایپ کنند.

فونت‌های گران‌قیمت

قابلیت خرید و استفاده از فونت‌هایی غیر از نمونه‌های پیش‌فرض و رایگان سیستم‌عامل، خبر مهمی برای همه‌ی کسانی است که می‌خواهند کار خلاقانه‌ و جدی در آیپد انجام دهند. در iPadOS، کاربر قادر به خرید و دانلود فونت‌ها از AppStore برای استفاده در اسناد و کار با تصاویر در تبلت است. هنوز مشخص نیست که آیا کاربران از فونت‌هایی که قبلا خریداری کرده‌اند هم می‌توانند در آیپد استفاده کنند یا نه؛ هرچند باتوجه به سابقه‌ی اپل در چنین مواردی، پاسخ به این پرسش احتمالا منفی است.

حالت تاریک

درنهایت ویژگی که پس از WWDC بسیاری از کاربران را به‌وجد آورد، حالت تاریک است. حالت تاریک یا (Dark mode) نوعی رنگ‌بندی (شِمای رنگی) محبوب و پرکاربرد است که در آن متن و المان‌های واسط کاربری گرافیکی با رنگ‌های نسبتا روشن روی پس‌زمینه تاریک قرار می‌گیرند. حالت تاریک با عنوان حالت شب یا (Night mode)، تم تاریک (Dark Theme) و شمای رنگی روشن روی تاریک (Light-on-dark Color Scheme) نیز شناخته می‌شود.

نظر شما راجع به ویژگی‌های مخصوص تبلت در iPadOS چیست؟ 

یافته‌های دانشمندان نشان می‌دهند، بیماری لثه (ژنژیویت) نقش تعیین کننده‌ای در ابتلا به آلزایمر دارد. یکی از پژوهشگران با نام مایدل در آزمایشگاه تحقیقاتی گروه علوم بالینی دانشگاه (UiB) در شهر برگن نروژ می‌گوید:

ما براساس شواهد مبتنی بر DNA کشف کردیم، باکتری‌هایی که باعث ایجاد بیماری لثه هستند. از دهان به مغز منتقل می‌شوند. این باکتری پروتئینی تولید می‌کند که منجر به تخریب سلول‌های عصبی مغز می‌شود و به از دست دادن حافظه و درنهایت، ابتلا به آلزایمر می‌انجامد.

مایدل معتقد است، باکتری، به‌تنهایی باعث آلزایمر نمی‌شود، اما خطر ابتلا به بیماری را به‌طور درخورملاحظه‌ای افزایش می‌دهد و همچنین باعث پیشرفت سریع بیماری آلزایمر می‌شود. با این اوصاف، مطالعات نشان می‌دهند، برخی از راهکارهایی که می‌توانید برای کاهش سرعت رشد آلزایمر به‌کار ببندید، در نزدیکی شما وجود دارد.

 مایدل اضافه می‌کند :

دندان‌های خود را بشویید و از نخ دندان استفاده کنید. اگر در معرض بیماری لثه هستید و افراد مبتلا به آلزایمر در خانواده‌ دارید، به‌طور منظم به دندانپزشک مراجعه کنید و دندان‌هایتان را به خوبی تمیز کنید.

پیش‌تر ثابت شده بود، باکتری‌های بیماری لثه، می‌توانند از دهان به سمت مغز حرکت کنند و منجر به انتشار آنزیم‌هایی شوند که سلول‌های عصبی مغز را تخریب می‌کند. حالا این موضوع توسط مایدل برای اولین‌بار، ازطریق شواهد DNA اثبات شده است. این دانش به پژوهشگران امکان جدیدی برای حمله به بیماری آلزایمر می‌دهند. مایدل و همکارانش ۵۳ نفر مبتلا به آلزایمر را بررسی و آنزیم مورد نظر را در ۹۶ درصد از آن‌ها کشف کردند. این پژوهش‌ها، امید تازه‌ای به دانشمندان داده است تا به جنگ آلزایمر بروند.

مایدل می‌گوید:

 ما در حال ساخت دارویی هستیم که مانع گسترش آنزیم‌ها از باکتری عامل آلزایمر شود. این دارو، احتمالا تا سال آینده، آزمایش می‌شود.

محمدحسین متولی‌زاده، مدیرعامل شرکت توانیر در نامه‌ای به مدیران عامل شرکت‌های برق منطقه‌ای و توزیع نیروی برق دستور قطع برق تولیدکنندگان ارز دیجیتال را صادر کرد.

وزارت نیرو و صنعت برق کشور، در پایش مستمر میزان مصرف و تولید برق به منظور جلوگیری از بروز خاموشی‌ها در تابستان سال جاری، متوجه شدند مراکز غیرمجاز ارز دیجیتال، مصرف برق پیک را حتی تا ۲۰۰۰ مگاوات افزایش می‌دهند، که این موضوع برق‌رسانی مطلوب در تابستان جاری را با مشکل مواجه می‌کند. به همین منظور شرکت مادر تخصصی توانیر با صدور ابلاغیه‌ای دستور قطع برق این مراکز را صادر کرد و از شرکت‌های برق منطقه‌ای و توزیع نیروی برق خواست نتیجه‌ی اقدامات خود را گزارش دهند.

در چند ماه گذشته، استخراج ارز دیجیتال به‌دلیل ارزان بودن قیمت برق در ایران رواج زیادی پیدا کرده است؛ تا جایی که گفته شده بود برای فعالیت تولیدکنندگان ارز دیجیتال بین‌المللی، ازجمله تولیدکنندگان چینی در کشور، تعرفه‌ی جداگانه‌ای تعیین خواهد شد.

موضوع استخراج ارز دیجیتال در ایران به جایی رسید که همایون حائری، معاون وزیر نیرو نسبت به این موضوع واکنش نشان و گفت:

روند رو به رشد راه‌اندازی واحدهای استخراج ارز دیجیتال، به‌گونه‌ای است که در برخی مراکز برخوردار از تعرفه‌ی برق رایگان مانند مساجد و مدارس نیز شاهد استخراج بیت کوین هستیم. برای استخراج هر بیت کوین ۷۲ مگاوات ساعت برق مصرف می‌شود که اگر ادامه پیدا کند باید تا حدود ۲۵۰ مگاوات از توان تولید خود را صرف تأمین برق این واحدها کنیم.

وی در ادامه گفته بود اگر رشد مصرف ادامه پیدا کند، وزارت نیرو ناگزیر به ایجاد تعرفه‌ی صادراتی برق، برای استخراج کنندگان بیت کوین خواهد بود. چند روزی از صحبت‌های وی نگذشته بود که شرکت توانیر دستور قطع برق استخراج کنندگان ارز دیجیتال را صادر کرد. در متن اطلاعیه نوشته شده است:

باتوجه‌به توسعه‌ی مراکز ارز دیجیتال که بدون ارائه‌ی مجوز، نبود تعرفه‌ی خاص و استانداردهای فنی لازم در مدار قرار گرفته‌اند و در پیک تابستان شرکت‌های توزیع نیروی برق را با مشکل جدی مواجه می‌نمایند، مقتضی است با عنایت به قسمت اول بند «د» جز <«۱-۵۰-۴» آئین‌نامه‌ی تکمیلی تعرفه‌های برق مربوط‌به قطع موقت انشعاب «موضوع مصرف غیرمجاز برق» ترتیبی اتخاذ کنید تا نسبت به شناسایی و جمع‌آوری موقت انشعابات مذکور تا تعیین تکلیف قانونی، اقدام لازم مبذول و نتیجه‌ی اقدامات صورت گرفته را به معاونت هماهنگی توزیع توانیر منعکس نمایند.

بالاخره روزی خواهد رسید که کامپیوترهای کوانتومی مسائل دشوار کامپیوترهای معمولی را به‌راحتی حل خواهند کرد. دانشمندان و شرکت‌ها به‌سوی هدف موسوم به برتری کوانتومی، به رقابت با یکدیگر می‌پردازند. این هدف امروز تقریبا دور از دسترس به نظر می‌رسد و با خواندن داستان رایانش کوانتومی از خود می‌پرسید چرا دنیا هنوز نتوانسته است به این هدف برسد.

در پاسخ به این سؤال می‌توان گفت، کنترل خواص کوانتومی ذرات دشوار است. حتی اگر بتوان از خواص کوانتومی برای محاسبه استفاده کرد، استفاده از اصطلاح برتری کوانتومی کار اشتباهی است. اولین اثبات برتری کوانتومی، مسئله‌ی ساختگی و غیرکاربردی است.

بااین‌حال، وقتی بحث ارزیابی دستگاه‌ها و عملکرد آن‌ها مطرح می‌شود، اهمیت برتری کوانتومی افزایش پیدا می‌کند؛ اما چه عاملی مانع از رسیدن به این هدف شده است؟ جان پرسکیل، استاد فیزیک نظری مؤسسه‌ی فناوری کالیفرنیا که برای اولین‌بار از اصطلاح «برتری کوانتومی» استفاده کرد، می‌گوید:

ما در حال ورود به دنیایی هستیم که در آن‌ کارهایی را با دستگاه‌های کوانتومی انجام می‌دهیم که قبلا انجام آن‌ها با دستگاه‌های عادی امکان‌پذیر نبودند. ما در مرحله‌ای مؤثر قرار داریم.

اما قبل از هر چیز باید به این سؤال پاسخ داد که کامپیوتر کوانتومی چیست یا اساسا کامپیوتر چیست. کامپیوترها دستگاه‌هایی هستند که داده‌ها را خلاصه‌سازی می‌کنند، آن‌ها را به‌عنوان ورودی ذخیره می‌کنند، سپس ازطریق سیستمی از دستورالعمل‌ها و الگوریتم‌های ریاضی آن‌ها را تغییر داده و دستکاری می‌کنند.

در حالت عادی داده‌ها به‌صورت بیت‌های قابل دستکاری یا دستگاه‌های فیزیکی دوگزینه‌ای (باینری) ذخیره می‌شوند و سیستمی از این بیت‌ها می‌توانند خروجی دلخواه را تولید کنند. در کامپیوترهای کوانتومی، الگوریتم‌ها روی یک معماری متفاوت نگاشته می‌شود؛ در کامپیوتر کوانتومی به‌جای بیت، دستگاه‌هایی دوگزینه‌ای به نام کیوبیت وجود دارند که تابع قوانین عجیب مکانیک کوانتوم هستند.

هر کیوبیت مانند نوعی تاس دو وجهی است که می‌توان از آهن برای تنظیم احتمال چرخش آن استفاده کرد. اجرای رایانش کوانتومی مانند چرخاندن تاس است. از طرفی می‌توانید کیوبیت‌ها را محصور کنید، این فرایند مانند مغناطیسی ساختن بخش‌های آهنی است به‌طوری‌که تاس به یک تاس چندوجهی با قابلیت‌های خود تبدیل شود.

این فرایند ممکن است منجر به تداخل شود؛ یعنی پیشامد (احتمال ظاهر شدن) وجوه مشخصی از تاس بیشتر و پیشامد وجه‌های دیگر کمتر باشد. در رایانش کوانتومی گیت‌هایی بر تاس‌ها اعمال می‌شود. منظور از گیت‌ها پالس‌های انرژی است که بر موقعیت وزن داخل تاس تأثیر می‌گذارند و پیشامد آن‌ها را تغییر می‌دهند. نمونه‌های کاربردی شامل نگاشت بخشی از اطلاعات روی هر وجه هستند، چنین فرآیندی برای رسیدن به نتیجه‌های جذاب به تعداد زیادی چرخش تاس نیاز دارد.

دانشمندان و شرکت‌های فناوری با توسعه‌ی کامپیوترهای کوانتومی هم به‌دنبال منافع علمی خود ازجمله اجرای آزمایش‌‌های علمی هستند هم می‌خواهند بر هوش مصنوعی، امنیت سایبری و بهداشت و درمان تأثیر بگذارند. الگوریتم‌هایی وجود دارند که عملکرد آن‌ها روی کامپیوترهای کوانتومی سریع‌تر از کامپیوترهای کلاسیک است. مهم‌ترین آن‌ها الگوریتم شور (Shor) است که عمل فاکتورگیری (ضریب مشترک) را بسیار سریع‌تر از کامپیوترهای کلاسیک اجرا می‌کند.

در رمزنگاری‌های امروزی، کامپیوترهای کلاسیک به‌راحتی می‌توانند دو عدد بزرگ را با سرعت بالایی در یکدیگر ضرب کنند اما معکوس کردن این فرایند یعنی دستیابی به عامل مشترک بسیار زمان‌بر خواهد بود. اینجا است که رایانش کوانتومی اهمیت پیدا می‌کنند. کامپیوتری که بتواند الگوریتم شور را اجرا کند، استراتژی رمزنگاری را غیرایمن می‌سازد. گروهی دیگر هم به کاربرد کامپیوترهای کوانتومی در هوش مصنوعی ازجمله شبکه‌های کوانتومی عصبی یا کمک به حل مسائل شیمی ازجمله یافتن داروهای جدید برای درمان بیماری‌ها امیدوار هستند.

اما کامپیوترهای کوانتومی به‌دلیل برتری نسبت به کامپیوترهای کلاسیک شایسته‌ی توجهی یا نگرانی هستند. به همین دلیل دانشمندان و شرکت‌های مختلف به‌ویژه گوگل، برتری کوانتومی را در فهرست اولویت‌های خود برای ساخت دستگاه‌های آینده قرار داده‌اند.

تمام طرح‌های پیشنهادی برای برتری کوانتومی از اصول یکسانی پیروی می‌کنند: تنظیمات پیچیده، مدارهای تصادفی کوانتومی و اندازه‌گیری مقادیر. از این اطلاعات می‌توان به پاسخ‌های زیادی رسید. همچنین می‌توان برای اطمینان از صحت آزمایش‌ها از این داده‌ها به‌عنوان ورودی تست‌های آماری استفاده کرد. به اعتقاد فیزیک‌دان‌های نظری، در صورت افزایش پیچیدگی، زمان موردنیاز برای محاسبه‌ در کامپیوترهای کلاسیک به طرز چشم‌گیری بیشتر از کامپیوترهای کوانتومی خواهد بود. پس در این زمینه کامپیوتر کوانتومی برتری خود را ثابت می‌کند.

اما از دیدگاه تجاری، وظایف به نظر ساختگی و مصنوعی می‌رسند. برتری کوانتومی یعنی کامپیوتر کوانتومی به‌عنوان یک کامپیوتر نسبت به کامپیوتر کلاسیک عملکرد بهتری دارد؛ اما این برتری فعلا کاربردی نیست و برای مثال نمی‌توان با آن بیماری‌ها را درمان کرد. به عقیده‌ی بیل ففرمن (استادیار پژوهشی دانشگاه مریلند و دانشمند پژوهشی مؤسسه‌ی ملی فناوری و استاندارد) از دیدگاه تئوری، برتری کوانتومی عمیق‌تر است.

براساس فرضیه‌ای به نام چرچ تورینگ، هر مسئله‌ی کامپیوتری را می‌توان با یک نوع کامپیوتر انتزاعی حل کرد که در سال ۱۹۳۶ توسط آلن تورینگ ریاضی‌دان ابداع شد. کامپیوتر تئوری تمام مسائل محاسباتی را به نشانه‌های ساده تجزیه می‌کند. از طرفی یک فرضیه‌ی تعمیم‌یافته هم برای نظریه‌ی چرچ، تورینگ وجود دارد.

براساس این فرضیه هیچ مدل کاربردی محاسباتی نمی‌تواند وظایف را سریع‌تر از ماشین‌های تورینگ حل کند؛ اما براساس شواهد به‌دست‌آمده در اوایل دهه‌ی ۱۹۹۰، نظریه‌ی چرچ، تورینگ اشتباه است زیرا ماشینی که به برتری کوانتومی برسد می‌تواند این نظریه را نقض کند. درواقع مسائلی وجود دارند که شاید ابرکامپیوترها قادر به محاسبه‌ی آن‌ها نباشند، اما کامپیوترهای کوانتومی که معماری متفاوتی دارند می‌توانند راه‌حل بهینه‌ای برای این قبیل مسائل ارائه کنند.

از دیدگاه علمی، دانشمندان در جستجوی سودمندی کامپیوترهای کوانتومی و مقایسه‌ی آن‌ها با کامپیوترهای کلاسیک هستند. تا اوایل دهه‌ی ۱۹۹۰، دانشمندان کامپیوتر مسائل دشواری را برای کامپیوترهای کوانتومی اختراع کردند؛ و بعدها الگوریتم شور طراحی شد. ففرمن می‌گوید:

در پاسخ به افرادی که می‌گویند میلیون‌ها دلار صرف ساخت مسائل ساختگی می‌شود، باید گفت برای رسیدن به برتری کوانتومی در ابتدا باید شالوده‌ی آن را ساخت.

البته این آزمایش‌ها کاملا هم غیرکاربردی نیستند برای مثال در این آزمایش‌ها می‌توان کامپیوترهای کوانتومی را به مبدل‌های سودمند عدد تصادفی تبدیل کرد که در زمینه‌های رمزنگاری، شبیه‌سازی و بسیاری از زمینه‌های سودمند دیگر کاربرد دارند.

اما چگونه می‌توان به این مرحله رسید؟ به گزارش MIT Technology در سال گذشته، گوگل برای پیشتاز شدن در این زمینه، کمک ناسا را در فهرست خود قرار داده است. گروهی دیگر از پژوهشگرها هم برای مقایسه به بررسی مسائل برتری کوانتومی روی کامپیوترهای کلاسیک می‌پردازند یا برای اطمینان از رسیدن به برتری، روی نظریه‌ی محاسباتی کار می‌کنند.

اما این سؤال مطرح می‌شود که چرا با وجود منابع و کمک‌های غول‌هایی مثل ناسا، گوگل، IBM و بسیاری از سازمان‌های مطرح دیگر، هنوز هدف برتری کوانتومی به ثمر نرسیده است. در حال حاضر، بزرگ‌ترین دستگاه‌های تجاری کوانتومی تقریبا ۲۰ کیوبیت دارند اگرچه IBM، گوگل و یونیکو در حال تست دستگاه‌هایی با ۵۰، ۷۲ و حتی ۱۶۰ کیوبیت هستند؛ اما مراحل ساخت و راه‌اندازی کامپیوترهای کوانتومی بسیار دشوار است.

دانشمندان به‌جای ترانزیستورهای سیلیکونی روی میکروتراشه‌ها، باید دستگاه‌های بدون لیزری را بسازند که اتم‌های واحد را به دام می‌اندازند و ماده را ابررسانا می‌کنند به‌طوری‌که جریان را بدون مقاومت منتقل کند و به‌این‌ترتیب می‌توان به خواص قابل تغییر کوانتومی و معماری‌های بالقوه‌ی دیگر رسید.

برای رسیدن به این هدف، پردازنده باید در دمای صفر مطلق قرار بگیرد. در این دما ذرات از حداقل گرما برخوردار هستند. کنترل و ثابت نگه‌داشتن چنین سیستمی بسیار دشوار است زیرا اندک انرژی محیط می‌تواند منجر به فروپاشی کیوبیت‌ها و تجزیه‌ی آن‌ها به بیت‌های معمولی و بسیار پرهزینه شود.

در چنین شرایطی فقط قبل از فروپاشی وضعیت کوانتومی می‌توان به اجرای یک مجموعه از عملیات کوانتومی یا گیت پرداخت. محصور کردن تعداد زیاد کیوبیت منجر به فروپاشی سیستم می‌شود. هر کیوبیت اضافه، پیچیدگی ماشین را دو برابر خواهد کرد؛ بنابراین لازم است پالس‌های الکترومغناطیسی که مسئولیت کنترل سیستم را دارند به شکل بی‌نقصی تنظیم شوند.

از طرفی دانشمندان کامپیوتر کوانتومی تنها به‌دنبال شکست دادن کامپیوترهای کلاسیک نیستند. هدف آن‌ها ارائه‌ی راه‌حل‌هایی است که در کامپیوترهای کلاسیک دستیابی به آن‌ها دشوارتر است؛ و پژوهشگرها باید نتیجه‌ی کامپیوتر کوانتومی را بررسی کنند که ممکن است کامپیوتر غیرکوانتومی قادر به اجرای آن نباشد. گرام اسمیت، استادیار دانشگاه کلرادو بولدر می‌گوید:

اطمینان دارم به‌زودی به برتری کوانتومی خواهیم رسید اما هنوز سؤالی بی‌پاسخی در مورد چگونگی رسیدن به این هدف وجود دارد و بررسی این مسائل در عمل بسیار دشوار است.

شاید در تمام تلاش‌ها برای دستیابی به برتری کوانتومی متوجه الگویی خاص شده باشید: هیچ‌کس به برتری کوانتومی نرسیده است زیرا دشوار است.

دانشمندان IBM هدف ساده‌تری دارند. آن‌ها به‌دنبال مزیت کوانتومی هستند. تفاوت ظریفی بین برتری کوانتومی و مزیت کوانتومی وجود دارد. برتری کوانتومی به این معنی است که کامپیوتر کوانتومی قادر به اجرای محاسباتی است که کامپیوتر کلاسیک نمی‌تواند آن وظایف را در مدت‌زمانی معقول اجرا کند. مزیت کوانتومی به این معنی است که کامپیوتر کوانتومی می‌تواند در انجام بعضی محاسبات کامپیوتر کلاسیک را شکست دهد، حتی اگر این برتری اندک باشد.

 بعضی پژوهشگرها ازطریق محاسبات ریاضی برتری کامپیوترهای کوانتومی به کامپیوترهای کلاسیک را ثابت می‌کنند؛ اما در شرایط کنونی کامپیوترهای کوانتومی ازنظر محدودیت‌ها مشابه کامپیوترهای کلاسیک هستند؛ یعنی تعداد وظایفی که یک کامپیوتر کوانتومی به‌صورت هم‌زمان می‌تواند اجرا کند اندک هستند؛ زیرا کیوبیت‌ها مدت کمی در شرایط پایدار باقی می‌مانند و خیلی زود دچار فروپاشی می‌شوند.

رسیدن به برتری کوانتومی هدف ایده‌آلی است اما اگر صنعت تنها به‌دنبال الگوریتمی سریع‌تر باشد، آنگاه در مزیت کوانتومی می‌توان زودتر از برتری کوانتومی به کامپیوترهای کوانتومی کاربردی رسید. آرام هارو، استادیار فیزیک MIT می‌گوید:

گوگل و IBM تلاش می‌کنند کامپیوترهای کوانتومی قابل‌برنامه‌ریزی بسازند. گوگل می‌گوید هدف آن برتری است، IBM هدف خود را مزیت کوانتومی می‌داند. البته این دو هدف تفاوت زیادی در سخت‌افزار تولید شده ایجاد نمی‌کنند.

به‌طورکلی در عمل تفاوتی بین برتری کوانتومی و مزیت کوانتومی وجود نخواهد داشت. هر دو منجر به تولید دستگاه‌هایی با خطای کمتر می‌شوند که دانشمندان به آن‌ها NISQ (ماشین‌های کوانتومی مقیاس متوسط نویزدار) می‌گویند. البته این ماشین‌ها هم مانند ماشین‌های کلاسیک با محدودیت‌هایی مثل پایداری اندک کیوبیت‌ها یا تعداد محاسبات اندک کیوبیت قبل از فروپاشی ماهیت کوانتومی روبه‌رو هستند. به‌گفته‌ی مکانا متکالف، پژوهشگر پست دکترا در آزمایشگاه ملی لاورنس برکلی، برتری کوانتومی راه را برای حل مسائل جذاب‌تر هموار خواهد کرد.

از طرفی ساخت کامپیوترهای رمزگشا و دستگاه‌های شبیه‌ساز مولکولی از اهداف قریب‌الوقوع  است. به‌گفته‌ی مکانا،  پیش‌نیاز ساخت این کامپیوترها، افزایش تعداد کیوبیت و افزایش عمق گیت است. کیوبیت‌ها قبل از فروپاشی و از دست دادن پایداری خود باید محاسبات بیشتری را انجام دهند.

 به‌گفته‌ی سارا مرادیان، پژوهشگر پست دکترای دانشگاه برکلی، برای رسیدن به چنین وضعیتی، وجود سخت‌افزارهای بهتری لازم است. برای مثال اپتیک دقیق برای کامپیوترهای کوانتومی مبتنی بر اتم‌های لیزری ضروری است. پژوهشگرهایی که روی ابررساناسازی کامپیوترهای کوانتومی کار می‌کنند، به بهبود سیم‌های سیستم و به‌طورکلی کنترل بهتر امیدوار هستند.

به‌طورکلی باید روش‌هایی برای توسعه‌ی مقیاس و اندازه‌ی سیستم‌ها پیدا کرد که البته این کار به‌سادگی قرار دادن آجر روی یک برج لگویی (اسباب‌بازی) نیست. کامپیوترهای کوانتومی به تصحیح خطا یا ذخیره‌سازی اطلاعات یک کیوبیت در چند کیوبیت محصور نیاز دارند تا به‌این‌ترتیب خطاهای احتمالی را تصحیح کنند.

دستگاه‌های عصر NISQ مرزهای فیزیک کوانتومی را کنار خواهند زد و حتی شاید در آینده‌ای نزدیک با اثبات «برتری کوانتومی»، «مزیت کوانتومی» یا حتی فقط «سودمندی کوانتومی» به‌صورت کاربردی مورداستفاده قرار بگیرند. در حال حاضر بررسی‌هایی روی دستگاه‌های کوانتومی در زمینه‌هایی مثل حسگرها و ابزارهای رمزنگاری انجام می‌شود که ممکن است خیلی زود وارد حوزه‌های کاربردی شوند.

خوشبختانه دانشمندان و متخصصان فناوری به‌زودی برتری یا مزیت کوانتومی را ثابت خواهند کرد و کاربردهای کامپیوتری سودمندی را برای آن پیدا خواهند کرد. پرسکیل می‌گوید:

بسته به ابعاد مختلف به‌ویژه جنبه‌های تجاری، شرکت‌ها به سرمایه‌گذاری و ساخت سیستم‌ها می‌پردازند؛ اما اگر نتوانند در طی ۱۰ سال برنامه‌ها و کاربردهای سودمندی تولید کنند چه اتفاقی خواهد افتاد؟ آیا مردم از درک ظرفیت کوانتومی ناامید می‌شوند و خرابی کوانتومی رخ خواهد داد؟

در حال حاضر، دولت ایالات‌متحده برای آموزش دانشمندان و تزریق دانش به این صنعت، بودجه‌ای را به این بخش اختصاص داده است. برتری کوانتومی یکی از چشم‌اندازهای نزدیک فناوری است و بررسی آن به شیوه‌های عمیق و بنیادی ادامه دارد؛ اما شاید اثبات برتری کوانتومی لزوما به‌معنی آمدن کامپیوترهای کوانتومی بر سر میز کاربران نباشد. به‌ویژه وقتی بحث ظرفیت قریب‌الوقوع مطرح می‌شود ابهامات زیادی به وجود می‌آید.

کامپیوترهای کوانتومی نشان می‌دهند علم و فناوری اهداف و دیدگاه‌های متفاوتی برای درک برتری کوانتومی دارند. فناوری می‌تواند به‌معنی رژه‌ای بی‌انتها به سمت محصولی بهتر باشد؛ اما علم،  آهسته‌تر، غیرقابل‌پیش‌بینی و اغلب اوقات دقیق‌تر است؛ زیرا برای نقد و بررسی کامپیوترهای کوانتومی در ابتدا لازم است تمام مبانی آن و چگونگی عملکرد دستگاه‌های جدید را درک کرد.