شرکت‌های سازنده اتومبیل‌های خودران در آینده می‌توانند از اطلاعات شخصی کاربران از طریق فناوری‌های مکان‌یابی و ناوبری باخبر شوند.

هواپیما یا همان طیاره‌ قدیمی چند صد سالی می‌شود که جای خود را در میان مردم باز کرده‌ است،؛ وسیله‌ حمل و نقل عمومی با ویژگی و قابلیت‌های بسیار که سفرهای طولانی مدت را برای شما آسان می‌کند.

در این خبر به معرفی برخی از ویژگی‌های منحصر به فرد هواپیما‌های مسافربری می‌پردازیم،‌ اطلاعاتی که مطمئن هستیم بسیاری از شما از آنها بی‌خبر هستید.

اگر سرماخورده‌اید سوار هواپیما نشوید

همه افراد هنگام سفر کردن با هواپیما دچار گرفتگی گوش می‌شوند و این موضوع به دلیل فشار هواست؛ برخی از مسافران برای رهایی از این مشکل هنگام سفر آدامس جویده و غذا می‌خورند، اما افرادی که سرماخورده‌اند و یا تب دارند باید تا حد ممکن از سفر کردن با هواپیما پرهیز کنند، زیرا در این حالت گوش‌های آنها بیش از دیگر مسافران می‌گیرد تا جایی که حتی ممکن است به مشکلات شنوایی دچار شوند.

اتاقی مخفی برای استراحت خدمه پرواز

در هواپیما اتاقی وجود دارد که مختص مهمانداران و خلبان‌هاست، این اتاق مخفی که هیچ یک از مسافران آن را نمی‌بینند محلی برای استراحت خدمه پروازی است و اغلب هواپیما‌های بزرگ که سفر‌های طولانی مدت را انجام می‌دهند این اتاق را دارند.

پرواز هواپیما حتی با یک موتور روشن

اگر هنگام سفر با هواپیما و در حین پرواز متوجه شدید که یکی از موتور‌های آن دچار نقص فنی شد به هیچ وجه نگران نباشید، زیرا هواپیما حتی با یک موتور هم قادر است پرواز کند.

۲ موتور تعبیه شده در هواپیما تنها برای سفر‌های طولانی مدت است و در سفر‌های کوتاه حتی با یک موتور هم می‌توان پرواز کرد.

دریچه فرار داخل کابین خلبان

در هواپیما چندین دریچه فرار وجود دارد که مهمانداران پیش از شروع پرواز محل آنها را به مسافران نشان می‌دهند، اما شاید برایتان جالب باشد بدانید در کنار این دریچه‌ها، یک دریچه فرار مخفی در کابین خلبانی و بالای سر کاپیتان  وجود دارد که خلبان در زمان‌های خطرناک می‌تواند از طریق آن فرار کند.

چرا غذایی که داخل هواپیما می‌خوریم شیرین است؟

اغلب مواد غذایی که در هواپیما به مسافران داده می‌شود همان غذاهایی همیشگی است که مصرف می‌کرده‌اند اما مسافران گمان می‌کنند این غذاها شیرین هستند؛ دلیل این اتفاق به تغییر فشار هوا  و در نتیجه تغییر طعم زبان و ذائقه مربوط می‌شود.

سوراخ کوچک پنجره هواپیما

سوراخ کوچک روی پنجره هواپیما‌ به دلیل ایجاد تعادل هوایی در طول پرواز تعبیه شده است؛ این سوراخ کوچک دمای محیط داخل هواپیما را با بیرون آن یکی کرده و از شکستگی شیشه پنجره هواپیما جلوگیری می‌کند.

دردسر‌ سیفون دستشویی هواپیما

حواستان باشد هیچ زمان در هنگام سفر با هواپیما و استفاده از دستشویی داخل آن از سیفون توالت فرنگی استفاده نکنید؛ دستشویی هواپیما مانند یک وکیوم و مکش بسیار قوی عمل کرده و ممکن است به آسیب اعضای داخلی بدن و خارج شدن آن‌ها از بدن منجر شود به همین دلیل اگر به دنبال استفاده از دستشویی هستید هر زمان که از توالت فرنگی دور شدید سیفون را بکشید.

پس از گمانی‌زنی‌های گسترده و مدت‌ها انتظار، درنهایت جدید‌ترین پردازنده‌های گرافیکی AMD مجهز به نسل جدید معماری این شرکت، به‌صورت رسمی و در جریان رویداد E3 2019 معرفی شدند. رادئون RX 5700 و RX 5700 XT نام جدید‌ترین کارت‌های گرافیک AMD هستند که با ترکیب قیمت و توانایی فنی بسیار خوب خود، کسب سهم بازار میان‌رده‌ی پردازنده‌های گرافیکی را هدف قرار داده‌اند. البته شاید مشخصات فنی یا حتی قیمت پردازنده‌های جدید AMD برای بسیاری از کاربران ناامیدکننده به‌نظر برسد؛ جایی که شاهد برتری قابل‌توجه توان پردازشی یا قیمت به مراتب بهتر در مقایسه با رقبای انویدیا آن نیستیم. درحالی‌که AMD با همین فرمول و در دنیای پردازنده‌های کامپیوتری، اینتل را به‌طور جدی به چالش کشیده و موفق به کسب سهم گسترده‌ای از بازار شده است.

به‌گفته‌ی AMD، معماری جدید Navi در تمامی جوانب نسبت به وگا (Vega) پیشرفت تجربه کرده است تا آغازگر عصر جدیدی در خانواده‌ی کارت‌های گرافیک رادئون (Radeon) باشد. ۲۵ درصد بهبود عملکرد به‌ازای هر سیکل کاری و ۵۰ درصد افزایش عملکرد به ازای هر وات، بزرگ‌ترین نقاط برتری نَوی نسبت به وگا هستند. همین آمار‌ها به‌خودی خود خبر از معماری توانمندی می‌دهد که قادر به پوشش نقاط ضعف وگا و بازگرداندند AMD به گود رقابت با انویدیا است.

AMD دقایقی پیش و با معرفی دو کارت گرافیک جدید از خانواده‌ی Navi، دوران فعالیت این معماری جدید را آغاز کرد. رادئون RX 5700 XT نام نسخه‌ی توانمند‌تر است که از ۴۰ واحد پردازشی شامل ۲۵۶۰ هسته‌ی پردازشی استریم درکنار ۸ گیگابایت حافظه‌ی رم GDDR6 با پهنای باند ۴۴۸ گیگابایت برثانیه بهره می‌برد. این پردازنده‌ی گرافیکی دارای فرکانس پایه‌ی ۱۶۰۵ مگاهرتز است که در حداکثر شرایط کاری به ۱۹۰۵ مگاهرتز می‌رسد. AMD همچنین از فرکانس جدیدی با نام Game Clock رونمایی کرد که در رادئون RX 5700 XT برابر با ۱۷۵۵ مگاهرتز است؛ به‌گفته‌ی مدیران AMD، این مشخصه نشانگر حداقل فرکانس کاری کارت گرافیک مذکور حین بازی‌ها است. 

ترکیب موارد بالا منجر به توان پردازشی ۹.۷۵ ترافلاپسی رادئون RX 5700 XT می‌شود. شاید در وهله‌ی اول این میزان از توان خام پردازشی ناامیدکننده به‌نظر برسد، اما در نظر داشته باشید در کارت‌های گرافیک همه‌چیز توان پردازشی نیست و به‌لطف بهبود ۲۴ درصدی IPC در معماری نَوی، رادئون RX 5700 XT عملکرد بهتری نسبت به نمونه‌ی ۱۲ ترافلاپسی وگا ۶۴ دارد. البته در طرف دیگر نیز انویدیا همچنان با معماری تورینگ برتری خود در این بخش را به رخ می‌کشد تا با تنها ۷.۴ ترافلاپس، عملکردی نزدیک به رادئون RX 5700 XT را ارایه دهد. به‌گفته‌ی AMD، کارت گرافیک مذکور بهترین گزینه‌ی موجود برای انجام بازی در رزولوشن 1440P است و در بازی‌های مختلف تا حداکثر ۲۲ درصد نرخ فریم بهتری نسبت به انویدیا RTX 2070 ارایه می‌دهد. 

درحالی‌که انویدیا برچسب قیمت ۴۹۹ دلاری را برای کارت گرافیک RTX 2070 در نظر گرفته است، AMD برای جلب نظر کاربران، رادئون RX 5700 XT را با قیمت ۴۴۹ دلار به فروش خواهد رساند. اما باید در نظر داشت که با گذشت چندین ماه از عرضه‌ی RTX 2070، بسیاری از خرده فروشان در حال حاضر این کارت گرافیک را با قیمت حدودی ۴۵۰ دلار عرضه می‌کنند تا AMD در این بخش برتری قیمتی نداشته باشد.

عضو دیگر خانواده‌ی نوی را رادئون RX 5700 تشکیل می‌دهد که با ۲۳۰۴ هسته‌ی پردازشی استریم درکنار ۸ گیگابایت حافظه‌ی GDDR6، توان پردازشی ۷.۹۵ ترافلاپس را به همراه دارد. بدین ترتیب این کارت گرافیک ۲۰ درصد از برادر خود ضعیف‌تر بوده که البته TDP کمتر ۱۷۵ وات (دربرابر ۲۲۵ وات) را نیز به‌همراه دارد. بد نیست بدانید که RTX 2060 به‌عنوان اصلی‌ترین رقیب RX 5700، توان حرارتی برابر با ۱۶۰ وات دارد. 

AMD، کارت گرافیک رادئون RX 5700 را گزینه‌ی ایده‌آلی برای انجام بازی در رزولوشن 1440P عنوان کرده است که به‌ادعای این شرکت در عموم بازی‌های مختلف عملکرد بهتری (تا ۲۱ درصد) نسبت به RTX 2060 را از خود نشان خواهد داد. البته شاید بسیاری از کاربران وجود فناوری رهگیری پرتو در ۲۰۶۰ را دلیلی بر برتری آن بدانند، اما باید در نظر داشته باشید که کارت گرافیک میان‌رده‌ی انویدیا حین فعال کردن قابلیت مذکور، افت فریم شدیدی را تجربه خواهد کرد.

بزرگ‌ترین مشکل رادئون RX 5700 را می‌توان قیمت‌گذاری آن عنوان کرد؛ جایی که با برچسب ۳۴۹ دلار، شاید به‌طور اسمی ارزان‌تر از RTX 2060 باشد، اما در حال حاضر قیمت پایه‌ی کارت گرافیک میان‌رده‌ی انویدیا در بسیاری از خرده‌فروشی‌ها حدودا ۳۲۰ دلار است. 

درحالی‌که پیش‌تر شایعاتی مبنی بر قیمت‌گذاری بسیار ارزان کارت‌های گرافیکی Navi منتشر شده بود، اما AMD با عرضه‌ی رسمی آن‌ها، تمامی شایعات را تکذیب کرد؛ جایی که خبر از عرضه‌ی محصولی توانمند برای رقابت با RTX 2060 با قیمت ۲۵۰ دلار می‌دادند. 

AMD نمونه‌ی توانمندی از معماری نَوی را معرفی نکرد تا هم‌چنان رادئون ۷ به‌عنوان پرچم‌دار پردازنده‌های گرافیکی این شرکت شناخته شود.

AMD همچنین درکنار رونمایی از سخت‌افزار‌های جدید خود، چند قابلیت نرم‌افزاری جدید معماری نَوی را نیز معرفی کرد. (Radeon Image Sharpening (RIS اولین قابلیت جدید این کارت‌های گرافیک است که با درک میزان کنتراست سوژه‌ها، اقدام به بهینه‌سازی آن حین آپ‌اسکیل به رزولوشن 4K می‌کند که به‌گفته‌ی AMD عملکرد به‌مراتب بهتری نسبت به فناوری DLSS انویدیا داشته و هیچ تاثیر منفی بر نرخ فریم بازی نخواهد داشت. فناوری RIS درکنار FidelityFX که ابزاری متن باز برای بهبود جلوه‌های بصری و کنتراست تصاویر است، قادر به بهبود قابل‌توجه خروجی بدون پیچیدگی‌های فناوری‌هایی مانند DLSS است. 

Anti Lag دیگر فناوری جدید AMD است که زمان پاسخ بازی به دستور کاربر (فشار کلید) را به‌خصوص حین بار کاری شدید کارت گرافیک، کاهش می‌دهد. این موضوع در برخی عناوین بازی و برای گیمر‌های حرفه‌ای تأثیرگذار خواهد بود. این فناوری در حال حاضر تنهای برای بازی‌های دایرکت‌ایکس ۹ و ۱۱ در دسترس است و به‌زودی برای کاربران کارت‌های گرافیک قدیمی‌تر AMD با معماری GCN نیز عرضه می‌شود.

رادئون RX 5700 و معماری RDNA قدم رو‌به جلوی خوبی برای AMD هستند. این کارت‌های گرافیک اولین نمونه‌های ۷ نانومتری (پس از رادئون ۷) و مجهز به نسل چهارم درگاه ارتباطی PCIe هستند. قیمت‌گذاری AMD شاید به جذابیت برچسب قیمت پردازنده‌های این شرکت و در مقایسه با رقبای اینتلی آن‌ها نباشد، اما به هیچ وجه نمی‌توان آن‌ها را گران دانست و هنوز به‌لطف قیمتی تقریبا برابر با رقبای اصلی خود و عملکردی بهتر در بازی‌ها، ارزش خرید بسیار بالایی دارند. اما باید در نظر داشت که در بحث بهینه بودن معماری، نَوی پیشرفت قابل توجهی را نسبت به وگا تجربه کرده است؛ جایی که اکنون نرخ فریم بیشتری در بازی‌ها با نزدیک به ۶۰ درصد هسته‌های پردازشی و نزدیک به ۲۵ درصد TDP کمتر (نسبت به نمونه‌ی مشابه در وگا) به ارمغان آمده است. اگر AMD در آینده‌ای نزدیک پردازنده‌ای با ۶۰ واحد پردازشی (نزدیک به ۴۰۰۰ هسته استریم) و معماری نَوی عرضه کند، روی کاغذ باید شاهد عملکردی نزدیک و حتی بهتر از RTX 2080 Ti باشیم. 

بااین‌حال در بخش بهینه بودن معماری، نَوی در حال حاضر عملکردی کمی بهتر از پردازنده‌های گرافیکی نسل قبل انویدیا (پاسکال) دارد و معماری تورینگ این شرکت همچنان دست بالاتر را در این زمینه دارد. همچنین فراموش نکنید که انویدیا وعده‌ی عرضه‌ی نسخه‌ی «Super» برخی از کارت‌های فعلی خانواده‌ی RTX را با توان پردازشی بیشتر، داده است.

کارت‌های گرافیک رادئون RX 5700 XT  و RX 5700 از تاریخ ۷ ژوئیه (۱۶ تیر) درکنار پردازنده‌های نسل سوم رایزن به فروش خواهند رسید.

نظر شما در رابطه با کارت‌های گرافیک جدید AMD چیست؟ آیا دربرابر محصولات انویدیا ارزش خرید بیشتری دارند؟

علم و شعر همیشه در یک راستا نبوده‌اند؛ اما این موضوع به این معنی نیست که این دو مفهوم با یکدیگر در تضاد هستند. جان کیتس، شاعر بنام انگلیسی (که پزشک هم بود) در شعر روایی معروف خود به‌نام لامیا که در سال ۱۸۱۹ آن را خلق کرد، چنین نوشت:

Philosophy will clip an Angel’s wings

Conquer all mysteries by rule and line

این بیت شعر به این موضوع اشاره می‌کند که فلسفه و تخیل با یکدیگر در تضاد هستند و علم از رازها و شگفتی‌های جهان پرده برمی‌دارد. درحقیقت، هدف کیتس در این بیت انتقاد از شیوه‌ای است که فلسفه‌ی طبیعی (نام دیگر علوم طبیعی تا اواسط قرن نوزدهم) برای نابودی جادو و تخیل از پهنه‌ی هستی که در شعر به‌خوبی توصیف می‌شود، استفاده می‌کند؛ اما آیا واقعا علم و شعر در مقابل یکدیگر قرار دارند؟

در این مقاله توضیح خواهیم داد که چگونه شعر در طول تاریخ زندگی و فعالیت پژوهشی دانشمندان بنام را تحت‌تاثیر قرار داده است. طبق گفته‌ی پژوهشگری که این روش را مورد بررسی و تحقیق قرار‌ داده، فهم جهان هستی نیازمند دنبال‌کردن رویکردی چندجانبه است که موضوعات مختلفی را دربرگیرد. در ادامه، شما را با سه دانشمند شاعر آشنا می‌کنیم که از شعر برای انتقال پیام خود به نسل‌های آینده‌، به شیوه‌ی کاملا مثبت و مؤثر استفاده کرده‌اند.

ایدا لاولیس

ایدا لاولیس، ریاضی‌دان و نخستین برنامه‌نویس رایانه، یکی از دانشمندانی است که زندگی او تحت‌تأثیر شاعری قرار گرفت. او دختر لرد بایرن، شاعر رمانتیک بود که پس از گذشت مدت کوتاهی از تولد ایدا، به یونان تبعید و این گونه از دخترش جدا شد. آنابل، مادر ایدا، تمام تلاشش را می‌کرد که دخترش همانند همسرش شاعری بدنام و شرور نشود؛ بنابراین بر خود واجب می‌دانست شرایط بهره‌گیری دخترش از  بهترین آموزش‌های علمی آن زمان، یعنی اوایل قرن نوزدهم را فراهم کند.

ایدا در دوران دانشجویی‌اش استعداد فوق‌العاده خوبی از خود نشان داد و اوایل دورانی که به‌عنوان معلمی حق‌التدریس فعالیت می‌کرد، به چارلز ببیج، ریاضی‌دان انگلیسی، معرفی و با موتور تحلیلی (کامپیوتر محاسباتی) او نیز آشنا شد. این رایانه که چارلز ببیج در طول حیاتش نتوانست آن را تکمیل کند، طراحی فوق‌العاده‌ای داشت و از بسیاری از ویژگی‌های کامپیوترهای امروزی مانند قابلیت چاپ فایل‌ها و ایجاد طرح‌های گرافیکی برخوردار بود.

اگرچه موتور تحلیلی که در آن زمان شاهکار مهندسی محسوب می‌شد، به دست ببیج طراحی شده بود، اما ایدا توانست توانایی‌های بالقوه‌ی این دستگاه را کشف کند. او برخلاف خواسته‌ی مادرش، شاعری را ادامه‌ داد و با این تصمیم موفق شد نگرش خود را عملی کند.  

پیش‌نویش شعر رنگین‌کمان (Rainbow) اثر  ایدا لاولیس که اکنون در کتابخانه‌‌ی بریتانیا نگه‌داری می‌شود.

ببیج موتور تحلیلی را تنها برای انجام محاسبات پیچیده‌ی ریاضی طراحی کرده بود، اما ایدا این نظریه را مطرح کرد که اگر برنامه‌ی مناسبی برای این دستگاه ایجاد شود، انجام هر کاری با آن امکان‌پذیر است؛ حتی ساخت یک قطعه موسیقی یا نوشتن شعر.

نظریه‌ی ایدا فوق‌العاده شگفت‌انگیز بود و باعث شکل‌گیری نظریه‌ی «ماشین محاسبه‌ی فراگیر» شد که آلن تورینگ، پدر محاسبه‌ی نوین و هوش مصنوعی جهان، تقریبا یک قرن بعد آن را مطرح کرد. باتوجه به اینکه امروزه هرلپ‌تاپ، تبلت و گوشی هوشمندی، اساسا یک ماشین محاسبه‌ی فراگیر محسوب می‌شود، نگرش ایدا برای هر فردی که یک فایل موسیقی را پخش می‌کند یا کلمه‌ای در فایل ورد یا هر سند دیگری می‌نویسد، آشنا به نظر می‌رسد.

همفری دیوی

همفری دیوی یکی دیگر از دانشمندان بریتانیایی است که در زمینه‌ی شاعری نیز دانش زیادی داشت و ویلیام وردزورث و سمیوئل تیلور کولریج، شعرای انگلیسی بزرگ آن زمان، نیز توانایی او در این زمینه را تحسین می‌کردند. وی که شیمی‌دان بزرگی محسوب می‌شد، عناصر سدیم و پتاسیم را کشف کرد. او در اولین فعالیت‌های پژوهشی خود، پژوهش درباره‌ی فواید پزشکی گاز دی‌نیتروژن مونوکسید را آغاز کرد. همفری پس از گذشت مدت بسیار کوتاهی به تأثیرات این گاز در ایجاد خوشحالی و خنده‌ی مفرط پی برد و به همین دلیل در سال ۱۸۰۰ این گاز را گاز خنده نامید.

گاز دی‌نیتروژن منوکسید افراد را به خنده‌ی مفرط وا می‌دارد.

دیوی به ارائه‌‌ی توضیح‌های مفصل درباره‌ی تأثیرهای این گاز روی وضعیت جسمی و روحی خود ادامه داد. او برخی از این آزمایش‌ها را به نظم درآورد. در شعر «تنفس دی‌نیتروژن مونوکسید» (On Breathing the Nitrous Oxide)، تأثیر این گاز روی نوشته‌های او کاملا مشهود است. وصف احساس شادی و خنده‌ی مفرطی همفری که در‌ حین آزمایش دی‌نیتروژن مونوکسید تجربه کرده بود، تنها با بهره‌گیری از دلایل و منطق علمی امکان‌پذیر نبود. در چنین موقعیتی، شعر دقیق‌ترین و مناسب‌ترین روش برای مستند‌سازی تأثیر‌های گاز بود.

دیوی دوستان شاعر خود را نیز تشویق کرد که آن‌ها هم فعالیت‌های ادبی مشابهی را انجام دهند؛ البته در این کار چندان موفق نشد و در زمینه‌ی متقاعدکردن آن‌ها درباره‌ی ارزش‌های علم، موفقیت بیشتری به دست آورد. استعداد او در شاعری باعث شد در زمره‌ی شاعران رمانتیک مورد‌احترام عصر خود قرار گیرد و در اظهار‌‌نظر وی درباره‌ی دستاوردهای علمی موردانتظار در آینده نیز مؤثر بود.

ربکا السون

ربکا السون، ستاره‌شناس کانادایی که در قرن اخیر می‌زیست، یکی دیگر از دانشمندانی به‌شمار می‌رود که زندگی‌اش و فعالیت‌های پژوهشی او به میزان زیادی تحت‌تأثیر شعر قرار  گرفت. السون جزو نخستین دانشمندانی بود که از ارزیابی‌های ارائه‌شده توسط تلکسوپ فضایی هابل، برای پژوهش درباره‌ی نخستین مراحل شکل‌گیری جهان هستی استفاده کرد.

تلکسوپ هابل پس از هفت سال تأخیر با هزینه‌ی ۲٫۵ میلیارد دلار در ۲۴ آوریل ۱۹۹۰ (۲۴ اردیبهشت ۱۳۶۹) با موفقیت به مدار زمین پرتاب شد و در آن زمان عنوان گران‌قیمت‌ترین وسیله‌ی علمی مونتاژشده را از آن خود کرد. هابل چند هفته بعد از پرتاب، ارسال تصاویر از منظومه‌های اختری دوردست را آغاز کرد؛ البته کیفیت تصاویر ارسالی بسیار کمتر از میزان مورد‌انتظار بود؛ زیرا سازندگان تلکسوپ آینه‌ی اصلی آن را برای دستیابی به شکل مورد‌نظر خود، صیقل داده بودند و به همین دلیل آینه با ضخامت حدود ۲٫۲ میکرومتر که یک‌پنجاهم ضخامت موی انسان است، بیش از حد مسطح شده بود.

تلکسوپ هابل در مدار زمین

وجود این مشکل در آینه‌ی هابل باعث شد تصویربرداری از اجرام دوردست و غیرواضحی که یکی از دلایل اصلی طراحی و ساخت این تلسکوپ بود، با دقت موردانتظار اخترشناسان انجام نشود؛ السون یکی از این ستاره‌شناسان بود و پژوهش‌های مستمر او درباره‌ی مراحل اولیه‌ی شکل‌گیری کهکشان، متوقف شد.

وی در شعر خود به نام «انحراف» (Aberration)، در مورد نزدیک‌شدن به هدف خود و موانعی سخن گفته بود که باعث نومیدی‌اش شده بودند. او همچنین اذعان کرد که در این پژوهش، مفهوم شکست را کاملا درک کرده است (که در تلاش‌های علمی امری کاملا ضروری محسوب می‌شود). السون احساس می‌کرد تنها با شعر می‌تواند احساس‌های متضاد عاطفی خود را بیان کند. شعر او تلفیقی از ناامیدی‌های نابودکننده و امید به دستاوردهای علمی و تجربی در آینده است. قطعا ایجاد چنین ترکیبی در یادداشت‌های آزمایشگاهی و نوشته‌های علمی امکان‌پذیر نیست.

با نگاه به داستان زندگی این سه دانشمند متوجه می‌شویم علم و شعر مکمل یکدیگر هستند و تضادی بین دو این مفهوم وجود ندارد و هر دو می‌توانند رویکردی را شکل دهد که به فهم بهتر از جهان پیرامونی ما کمک می‌کند.

جورج وستینگهاوس جونیور (George Westinghouse Jr) مخترع و مهندس آمریکایی قرن ۱۹ و ۲۰ بود که نامش در مهم‌ترین اختراعات و دستاوردهای تاریخ به چشم می‌خورد. از مهم‌ترین دستاوردهای او می‌توان به ترمزهای هوایی قطار و پیشگامی در صنعت برق اشاره کرد. او در ۱۹ سالگی اولین پتنت خود را ثبت کرد و یکی از رقبای اصلیتوماس ادیسون، دیگر مخترع بزرگ تاریخ بود. او با معرفی جریان برق متناوب دربرابر جریان برق مستقیم ادیسون، مفاهیم مهمی را به صنعت توزیع برق معرفی کرد و در پیشرفت‌های پس از آن هم موفقیت‌های زیادی داشت.

نیکولا تسلا از همکاران مهم وستینگهاوس در توسعه‌ی فعالیت‌های متمرکز بر صنعت برق بود. او در شرکت وستینگهاوس الکتریک مشغول به کار بود و پس از ناامیدی از ادیسون، اختراعات خود را با رقیب او یعنی جورج شریک می‌شد. به‌هرحال نام این سه مخترع بزرگ همیشه در صنعت برق به چشم می‌خورد و شاید همین رقابت‌ها، منجر به پیشرفت‌های سریع و تأثیرگذار در صنعت شد.

علاوه‌بر صنعت برق، حمل‌ونقل ریلی نیز به وستینگهاوس مدیون است. او ترمزهای هوایی را برای قطارها طراحی و اختراع کرد که منجر به افزایش ایمنی این وسایل نقلیه شد. وستینگهاوس ابتدا شرکت WABCO را برای ساخت ترمزهای هوایی تأسیس کرد و پس از آن نیز شرکت‌های یونیون سوئیج و وستینگهاوس الکتریک به ترتیب برای تولید انبوه اختراعات و پیاده‌سازی طرح‌های مخترع بزرگ، شروع به کار کردند. وستینگهاوس همیشه به رفتارهای دوستانه و مناسب با کارمندان و کارگران مشهور بود و اقدامات قابل‌توجهی هم برای بهبود اوضاع زندگی آن‌ها انجام می‌داد.

امضای جورح وستینگهاوس

تولد و تحصیل

جورج وستینگهاوس، ۶ اکتبر سال ۱۸۴۶ در روستای کوچکی در نزدیکی سنترال بریج نیویورک به دنیا آمد. جدّ او از مهاجران ابتدایی آمریکا بود که به‌همراه مادر بیوه‌اش در سال ۱۷۵۵ به آمریکا آمد. پدر او نیز جورج نام داشت و مادرش اماتیل ودر بود. آن‌ها ۱۰ فرزند داشتند که جورج جونیور، فرزند هشتم بود. هر دوی والدین از خانواده‌هایی با ریشه‌های مکانیک و کشاورزی بودند و تاریخچه‌ای نه‌چندان ثروتمند یا فقیر داشتند.

روحیه‌ی اختراع و مهندسی جورج جونیور، از فعالیت‌ها و شغل پدرش نشأت گرفته است. جورج وستینگهاوس پدر، در صنعت تولید ماشین‌آلات کشاوری فعالیت می‌کرد. او در سال ۱۸۵۶ کارگاهی برای ساخت انواع ماشین‌آلات تأسیس کرد. کارگاه و فروشگاه پدر، بهترین محل مطالعه و تحصیل علم برای جورج پسر بود. درواقع او با مشاهده و تجربه‌ی جهان پیرامون، دانش اولیه‌ی خود را شکل داد. او در سال ۱۸۶۰ و با حقوق روزانه ۵۰ سنت در کارگاه پدرش مشغول به کار شد. تا سال ۱۸۶۳، این حقوق به روزی ۱/۵ دلار افزایش یافته بود.

محل تولد وستینگهاوس

جورج پدر مهارت‌های بالای مکانیکی داشت. او هفت پتنت ثبت‌شده دارد و احتمالا چند مورد ثبت‌نشده نیز توسط او اختراع شده‌اند. پتنت‌های پدر برخلاف پسر (با بیش از ۴۰۰ پتنت ثبت‌شده) ساده‌تر بودند. البته جورج پدر اختراعاتی مهم در صنعت محل فعالیت داشت که در عین سادگی، کاربردهای فراوانی عرضه می‌کردند. ماشین‌های خیاطی، خرمن‌کوبی، جداسازی دانه‌ها و موارد مشابه، همگی موضوعات اختراع جورج پدر بودند.

جورج وستینگهاوس پسر در جوانی به ارتش ملحق شد و در جنگ‌های داخلی آمریکا شرکت کرد. او در سال ۱۸۶۵ و پس از بازگشت از جنگ، مدتی را در کالج یونیون به تحصیل پرداخت و سه ماه بعد، به کارگاه پدر بازگشت. جورج پدر حاضر بود هزینه‌های تحصیل در دانشگاه را برای پسرش تقبل کند، اما او کار عملی و دانش تجربی را ترجیح می‌داد. 

کارخانه‌ی پدر وستینگهاوس

تحصیلات تجربی و فعالیت در صنعت برای جورج، از سن ۱۹ سالگی به‌صورت جدی شروع شد و تا زمان مرگش در ۴۹ سال بعد، ادامه داشت. او اولین پتنت خود را در ۱۹ سالگی برای اختراع یک ماشین بخار دورانی ثبت کرد و از جوان‌ترین مخترعان تاریخ محسوب می‌شود. اختراعات مهم بعدی تا سال ۱۸۶۹ ادامه داشتند و اکثرا با صنعت حمل‌ونقل ریلی مرتبط بودند. جورج جونیور با بهره‌گیری از نتایج و محصولات همین اختراعات، کسب‌وکار کوچکی راه‌اندازی و در ۸ اوت ۱۸۶۷ ازدواج کرد.

اختراع ترمز هوایی قطار

اولین دستاورد بزرگ جورج وستینگهاوس (از اینجا منظور تنها جورج پسر است) در صنعت حمل‌ونقل ریلی متولد شد که شهرت بالایی را برای او به همراه داشت. اختراعات وستینگهاوس عموما باتوجه‌به نیازی انجام می‌شدند که او در صنعتی خاص حس می‌کرد. اختراع ترمز هوایی نیز در پی یک حادثه‌ی ریلی رخ داد و جوان آمریکایی در پی آن تصمیم گرفت تا ابزاری برای افزایش امنیت قطارها طراحی کند.

نقشه‌ی پتنت ترمز بخاری قطار

اولین ترمزی که توسط وستینگهاوس طراحی شد، در تمامی واگن‌های قطار نصب می‌شد و کنترل اصلی آن در لوکوموتیو راننده قرار داشت. زنجیره‌ی ترمزها برای انتقال به طول قطار نیاز به طراحی دقیق داشت. جورج ابتدا طرح خود را نادیده گرفت، اما پس از بازدیدی که از قطارهای شیکاگو داشت، با طرحی مشابه روبه‌رو شد و تصمیم به اصلاح آن و به‌کارگیری سیلندرهای بخار گرفت.

طرح سیلندر بخار برای اعمال نیرو در ترمزها، نیازمند سیلندر مجزا در هر واگن بود که جریانی از بخار از سمت لوکوموتیو به آن ارسال شود. جورج در حین درگیری با این طرح، به‌صورت اتفاقی با طرحی مکانیکی در یک مجله روبه‌رو شد که طراحی ترمز هوایی را در پی داشت. در طرح مجله، از هوای فشرده برای اعمال نیرو به یک ماشین نام برده شده بود. جورج با مطالعه‌ی این طرح، متوجه ظرفیت بالای هوای فشرده برای اعمال نیرو شد و از آن به بعد، طراحی‌های خود را به‌جای بخار، روی هوای فشرده متمرکز کرد.

پتنت ترمز هوایی و موتور بخار

جورج برای پیاده‌سازی اولیه‌ی طرح خود نیاز به سرمایه داشت. او سفرهای متعددی را به سرتاسر آمریکا انجام داد و در جریان کارهای دیگر، نمایشی از طرح ترمزهای هوایی هم انجام می‌داد. مخاطبان اولیه، علاقه‌ای به طرح‌های او نشان نمی‌دادند و اولین قدم‌ها برای پیاده‌سازی طرح، به‌سختی طی می‌شد. به‌هرحال جورج منتظر سرمایه نماند و در اولین قدم، پتنت ترمز هوایی را در ۱۰ ژوئیه ۱۸۶۸ ثبت کرد. پس از آن، ۱۰۳ پتنت مرتبط با ترمزها توسط وستینگهاوس ثبت شدند که تا سال ۱۹۰۷ ادامه داشت. 

یکی از محصولات وستینگهاوس در آن سال‌ها، مکانیزم تغییر مسیر ریل قطار بود که در پیتسبورگ و توسط شرکت اندرسون اند کوک ساخته می‌شد. او در سال ۱۸۶۸ سفری به کارخانه داشت تا بازدیدی از مراحل تولید داشته باشد. در همان‌جا دیداری مهم با رالف بگلی انجام گرفت که منجر به تأمین هزینه‌ی اولین نمونه‌های ترمز هوایی قطار شد.

پتنت ترمز خودکار هوایی

طرحی که وستینگهاوس برای ترمزهای قطار ارائه کرد، قبلا توسط مخترعان متعددی در انگلستان و آمریکا بررسی شده بود. آن‌ها نیز تلاش می‌کردند تا از نیروی بخار یا هوا و اعمال ترمز روی همه‌ی چرخ‌‌های قطار، ترمزی امن‌تر برای آن ارائه دهند. منتهی هیچ‌یک از طرح‌ها و حتی همه‌ی آن‌ها در ترکیب با یکدیگر، ساختاری منسجم و قابل اتکا برای ترمز قطار نداشتند. پتنت جورج، علاوه‌بر بهره‌گیری از طر‌ح‌های قبلی، دو دستگاه و قطعه‌ی جدید به ترمز اضافه می‌کرد که منجر به افزایش ایمنی و بهره‌وری می‌شد.

وستینگهاوس یک شیر کنترلی به سیستم ترمز هوایی اضافه کرده بود که ساختاری سه‌طرفه داشت و توزیع نیرو را تنظیم می‌کرد. دستگاه دیگر، کوپلینگی بود که لوله‌های هوا را بین واگن‌های قطار به هم متصل می‌کرد. طراحی کوپلینگ‌ها به‌گونه‌ای بود که با عملکردی خودکار، نیروی ترمز به همه‌ی واگن‌ها منتقل شود.

طرح پتنت ترمز هوای فشرده

با نهایی شدن طراحی و پیاده‌سازی اولیه، آزمایش اولین نمونه از ترمزهای هوای فشرده‌ی وستینگهاوس در سپتامبر سال ۱۸۶۸ انجام شد. او به‌نوعی خودش کنترل ترمز را بررسی کرد و اولین نمونه در سفری از یونیون استیشن به پیتسبورگ استفاده شد. ترمز وستینگهاوس به‌صورت خلاصه شامل این قطعات می‌شد: پمپ هوا که با استفاده موتور بخار متصل به دیگ بخار لوکوموتیو عمل می‌کرد؛ مخزن هوای فشرده در لوکوموتیو که هوا را تا ۴۸۰ کیلوپاسکال فشرده می‌کرد؛ لوله‌ی هوای فشرده از لوکوموتیو تا مکانیزم شیرها در هر واگن، مکانیزم ترمز مبتنی بر شیر هوای فشرده که به‌صورت مجزا در هر واگن نصب شده بود.

موفقیت سفر اول با استفاده از ترمزهای هوای فشرده‌ی وستینگهاوس، منجر به پیاده‌سازی سیستم در قطارهای بعدی شد. قطاری مجهز به ۶ واگن، مقصد بعدی آزمایش ترمز بود که در راه‌آهن پنسیلوانیا شروع به حرکت کرد. هدف بعدی، پیاده‌سازی ترمزها در قطاری بزرگ‌تر با ۱۰ واگن بود که باز هم در راه‌آهن پنسیلوانیا انجام شد. مدیران راه‌آهن به‌مرور متوجه موفقیت طرح وستینگهاوس شدند و در آزمایش‌های بعدی، ترمزها در شیکاگو و ایندیاناپلیس به نمایش گذاشته شد.

طرح کارخانه‌ی ترمز هوایی وستینگهاوس

وستینگهاوس پس از موفقیت در جلب نظر مدیران شرکت‌های راه‌آهن، ترمزهای ابداعی خود را در قطارهای بسیار بیشتری نصب کرد تا سال ۱۸۷۴ و پنج سال پس از اولین سفر آزمایشی، ۲۲۸۱ لوکوموتیو و ۷۲۵۴ واگن به ترمزهای هوای فشرده مجهز شوند. از میان آن‌ها، ۱۴۸ لوکوموتیو و ۷۲۴ واگن به کشورهای خارجی صادر می‌شدند که زمینه را برای شهرت جهانی وستینگهاوس فراهم می‌کردند. جورج برای تولید ترمزهای هوای فشرده، شرکتی را به‌نام Westinghouse Air Brake Company در پنسیلوانیا تأسیس کرد که به‌نام WABCO مشهور شد.

مخترع ترمز هوای فشرده پس از موفقیت‌های سریع در آمریکا، تصمیم گرفت تا طرح خود را به اروپایی‌های معرفی کند. او در سال ۱۸۷۱ سفری به اروپا داشت، اما نتوانست مدیران راه‌آهن بریتانیای کبیر را به استفاده از طرح خود مجاب کند. دراین‌میان جورج دیداری با سردبیرهای مجله‌ی مشهور Engineer داشت و طرح خود را در جلسه‌های متعدد برای آن‌ها توضیح می‌داد. یکی از سردبیرها مقاله‌ای پیرامون استانداردهای لازم ترمز در خطوط آهن بریتانیا به جورج داد که زمینه را برای بهبود طرح ترمزها و اختراع ترمز خودکار فراهم کرد.

ترمزهای اولیه‌ی وستینگهاوس هنوز در برخی قطارها استفاده می‌شوند

پیش‌نیازهای راه‌آهن بریتانیا برای به‌کارگیری ترمز هوای فشرده، عموما به امنیت سیستم در وضعیت‌های اورژانسی اشاره می‌کرد. وستینگهاوس با مطالعه‌ی نیازها، سیستمی با تأمین هوای فشرده‌ی ذخیره معرفی کرد که در هر واگن به‌صورت مجزا نصب می‌شد. این طرح، اولین بهینه‌سازی سیستم ترمز وستینگهاوس بود که در سال‌های آتی منجر به ارائه‌ی پتنت‌های بسیار بیشتر (۱۰۳ پتنت) و ارائه‌ی ترمزهای امن برای قطارها شد.

ورود به صنعت برق

پس از معرفی و بهینه‌سازی اختراع انقلابی در صنعت حمل‌ونقل ریلی، نوبت به مشارکت قابل‌توجه وستینگهاوس در صنعت توزیع برق می‌رسد. او جریان برق متناوب را به جهانیان معرفی کرد که توزیع برق را در فواصل طولانی، بسیار آسان‌تر می‌کرد. او در یک دوره‌ی زمانی کوتاه دستاوردهای مهمی همچون روشنایی قوس الکتریکی، روشنایی رشته‌ای، واگن برقی، جریان برق متناوب تک فاز و درنهایت جریان برق متناوب چند فاز را معرفی کرد.

در توضیح جریان برق متناوب و مستقیم باید بدانید که نتیجه‌ی آن‌ها تفاوت چندانی با هم ندارد. جریان مستقیم تنها در یک مسیر حرکت می‌کند، درحالی‌که مسیر حرکتی جریان متناوب به‌سرعت تغییر کرده و مفهوم فرکانس را تداعی می‌کند. تفاوت اصلی جریان‌های برق مستقیم و متناوب، در تولید و توزیع آن‌ها نمایان می‌شود. امروزه جریان متناوب سهم اصلی تولید و توزیع برق را به خود اختصاص داده است. وستینگهاوس از بازیگران اصلی این تغییر مسیر در توزیع برق بود و حتی جریان متناوب، تا مدت‌ها به‌نام جریان وستینگهاوس شناخته می‌شد.

ساختمان اولین شرکت وستینگهاوس الکتریک

وستینگهاوس از مخترعان مفاهیم اولیه‌ی الکتریسیته نبود. اکثر دستاوردهای او، نتیجه‌ی بررسی و بهینه‌سازی اختراعات دیگر پیش‌گامان محسوب می‌شوند. وستینگهاوس برای اولین‌بار در کارگاه پدر با مفاهیم برق آشنا شده بود، اما تا سال‌ها به‌خاطر بالا بودن ظرفیت‌های مکانیزم‌ها، وقت خود را صرف مطالعات و اختراع‌های مکانیکی کرد. در آن زمان کاربرد اصلی برق در صنعت ارتباطات و تلگراف خلاصه می‌شد، اما مکانیک کاربردهای بسیار بیشتری داشت.

اولین طراحی‌ها و نظریه‌پردازی‌های وستینگهاوس پیرامون صنعت برق، درباره‌ی استفاده از آن در ترمز قطار بود. در سال‌های بعد، تحقیقات پیرامون سیستم‌های روشنایی و درنهایت سیستم‌های توزیع برق نیز در دستور کار وستینگهاوس و همکارانش قرار گرفت.

در دهه‌ی ۱۸۸۰، آمریکا در اوج استفاده از فناوری برق قرار داشت. اولین سیستم‌هایی که در این کشور استفاده می‌شدند، برق مستقیم داشتند، درحالی‌که در اروپا، توسعه‌ی جریان برق متناوب و استفاده از آن، با جدیت پیگیری می‌شد. در سال ۱۸۸۱ برای اولین‌بار جریان برق متناوب در انگلستان آزمایش و رونمایی شد. لوسین گالارد از فرانسه و جان گیبز از انگلستان به‌عنوان مخترعان جریان برق متناوب شناخته می‌شوند.

تبلیغ کارخانه‌ی وستینگهاوس و برق متناوب

وستینگهاوس در سال ۱۸۸۵ پس از آشنایی‌های اولیه با صنعت الکتریسیته تصمیم گرفت تا شانس خود را در پیاده‌سازی جریان برق متناوب امتحان کند. او چند ترانسفورماتور برند گالارد-گیبز را خریداری و به آمریکا وارد کرد. به‌علاوه یک ژانراتور برق متناوب نیز از شرکت زیمنس خریداری شد تا اولین سیستم توزیع برق متناوب توسط وستینگهاوس در پیتسبورگ آزمایش شود.

سه مهندس برق، اولین استخدام‌های وستینگهاوس در توسعه‌ی جریان برق متناوب بودند. آن‌ها وظیفه‌ی بهبود عملکرد ژنراتور و ترانسفورماتور‌ها را بر عهده داشتند تا ژنراتور AC با ولتاژ ثابت تولید کنند. یک سال بعد، شرکت Westinghouse Electric Company تأسیس شد تا فعالیت‌های مخترع آمریکایی در صنعت برق را مدیریتکند. این شرکت در سال ۱۸۸۸ به Westinghouse Electric and Manufacturing Company تغییر نام داد. دغدغه‌ی اصلی جورج در شرکت صنایع برقی، توزیع برق جریان متناوب در فواصل طولانی بود.

نمای داخلی از کارخانه‌ی وستینگهاوس

وستینگهاوس و تسلا

نیکولا تسلا در سال ۱۸۸۴ به آمریکا مهاجرت کرد و ابتدا در شرکت توماس ادیسون استخدام شد. ادیسون در آن سال‌ها به‌عنوان مخترع و ارائه‌کننده‌ی جریان برق مستقیم در آمریکا شناخته می‌شد. تسلا پس از مدتی متوجه شد که نمی‌تواند با ادیسون همکاری کند و از او جدا شد. جدایی تسلا از ادیسون، یکی از نقاط عطف مهم تاریخی برای مثلث بزرگان صنعت الکتریسیته یعنی ادیسون، وستینگهاوس و تسلا محسوب می‌شود.

تسلا پس از جدایی از ادیسون تصمیم گرفت تا شرکت خود را به‌نام Tesla Electric Light Company با تمرکز بر تولید روشنایی قوس الکتریکی تأسیس کند. او در سال ۱۸۸۵ ایده‌های خود را نهایی کرده بود و به‌دنبال سرمایه‌گذار می‌گشت. ایده‌های تسلا نتوانست نظر سرمایه‌گذاران را به خود جلب کند و او درنهایت مجبور به کار کردن برای دیگران و کسب درآمد شد.

وستینگهاوس در سال ۱۸۸۸ با تسلا و دستاوردهایش آشنا شد. او که به‌دنبال روشی برای توزیع بهینه‌ی برق می‌گشت، ایده‌های تسلا را به چشم راه‌حل بهینه برای چالش خود می‌دید. درنهایت طراحی‌های تسلا به قیمت ۶۰ هزار دلار (حدود ۱/۵ میلیون دلار زمان حاضر) خریداری شدند. به‌علاوه سهمی از شرکت وستینگهاوس الکتریک نیز به او اهدا شد.

هیدروژنراتورهای تأمین‌کننده‌ی برق وستینگهاوس

تسلا پس از فروش حق پتنت خود، همکاری با وستینگهاوس را ادامه داد تا طرح توزیع برق خود را بهینه‌سازی کند. درنتیجه وستینگهاوس و تسلا با برق AC دربرابر ادیسون و برق DC قرار گرفتند. درنتیجه‌ی این تقابل تاریخی، طرفداران DC ازجمله ادیسون همه‌ی تلاش خود را به‌کار گرفتند تا مانع از شهرت جریان برق متناوب شوند.

کمپینی که ادیسون برای مقابله با توسعه‌ی جریان برق متناوب داشت، برخی اوقات رفتارهای غیراخلاقی انجام می‌دادند. آن‌ها مردم را به دروغ از پیامدهای AC می‌ترساندند و حتی آن را مضر برای سلامتی انسان می‌نامیدند. ادیسون تا جایی پیش رفت که نصب ژنراتور برق متناوب وستینگهاوس را برابر با پیاده‌سازی فرمان مرگ عمومی در نیویورک عنوان کرد.

نمایشگاه کلمبیا و پروژ‌ه‌ی نیاگارا

در سال ۱۸۹۳ نمایشگاهی به‌نام Columbian Exposition در شیکاگو برگزار شد. نمایشگاه مذکور تأثیرات مهمی بر زندگی جورج داشت و توجه و سرمایه‌های فراوانی به سمت او سرازیر کرد. وستینگهاوس در رقابت برای روشنایی این نمایشگاه هم با ادیسون رقابت کرد و درنهایت با قیمتی بسیار پایین‌تر پیروز شد. اگرچه شرکت او به‌خاطر قیمت پایین، خسارت مالی زیادی متحمل شد، اما نتایج فنی و شهرتی که در نمایشگاه به دست آمد، مزایای زیادی برای وستینگهاوس الکتریک داشت.

نورپردازی نمایشگاه شیکاگو توسط شرکت وستینگهاوس الکتریک

نمایشگاه سال ۱۸۹۳، برای اولین‌بار از این حجم نور مصنوعی استفاده می‌کرد. تیم وستینگهاوس با بهره‌گیری از فرصت پیش‌آمده، نه‌تنها برای نمایش محصولات خود در حوزه‌ی روشنایی استفاده کرد، بلکه نوآوری‌ها در تولید و توزیع برق را نیز به نمایش گذاشت. نمایشگاه مذکور در حوزه‌ی معماری برگزار می‌شد، اما متخصصان فنی حاضر در آن، قدرت بالای وستینگهاوس در تأمین برق را نیز به‌خوبی مشاهده کردند.

مساحت فضای اختصاصی تأمین برق برای نمایشگاه شیکاگو، یکی از رکوردشکنی‌های آن سال‌ها بود. ۱۲ ژنراتور، هرکدام با قدرت ۱۰۰۰ اسب‌بخار به‌کار گرفته شدند که در نوع خود بزرگ‌ترین سیستم تأمین برق متناوب را تشکیل می‌دادند. شرکت وستینگهاوس درکنار بخش روشنایی، برای اولین‌بار از سیستم تأمین برق چندفازی خود رونمایی کرد. یک موتور القایی دوفازی که جریان خود را از ژنراتورهای اصلی دریافت می‌کرد، به‌عنوان نمایش اصلی شرکت وستینگهاوس در نمایشگاه شیکاگو معرفی شد.

نمایشگاه سال ۱۸۹۳ و حضور قوی وستینگهاوس، ضربه‌ی آخر را به شک‌وشبهه پیرامون سیستم تأمین برق AC چندفازی وارد کرد. البته سیستم روشنایی نیاگارا شهرت جهانی سیستم‌های جریان متناوب را ایجاد کرد، اما نمایشگاه شیکاگو، مهر تأییدی بود که توسعه‌های بعدی را آسان‌تر کرد.

در سال‌های پایانی دهه‌ی ۱۸۸۰، پروژه‌های برای تأمین برق و روشنایی آبشار نیاگارا شروع شد. مقامات محلی برای تأمین سرمایه و انتخاب پیمانکار به نیویورک رفتند. پس از تشکیل گروهی برای اجرای پروژه، استفاده از دستگاهی هیدرولیکی برای تولید برق تصویب شد و اروپا، اولین مقصد جست‌وجو برای پیمانکار بود. در آن زمان جورج وستینگهاوس، نماینده‌ای به لندن فرستاده بود تا برنامه‌های تأسیس شعبه‌ی انگلستان شرکت را پیگیری کند. او در انگلستان با هیئت اصلی پروژه‌ی نیاگارا دیدار داشت که درنهایت وستینگهاوس را به این پروژه‌ی بزرگ نزدیک کرد.

ژنراتورهای نیاگارا

جورج وستینگهاوس ابتدا علاقه‌ای به پروژه‌ی نیاگارا نشان نداد. ازطرفی او با گروه‌های بزرگی از مهندسان جوان در شرکتش همکار بود که همگی اشتیاق زیادی به امتحان کردن فرصت‌های جدید داشتند. البته جورج همیشه اشتیاق بیشتری نسبت به آن‌ها داشت. به‌هرحال در سال ۱۸۹۰ گروهی از مهندسان پروژه‌ی ساخت منبع تغذیه‌ی هیدرولیکی ۱۰۰ اسب بخاری در کلرادو را به وستینگهاوس ارائه کردند که با موافقت او روبه‌رو شد. این پروژه شروعی بر تولید تجهیزات هیدرولیکی تأمین‌کننده‌ی برق توسط وستینگهاوس شد.

ادیسون و وستینگهاوس در پروژه‌ی نیاگارا هم با هم رقابت کردند. جنرال الکتریک و وستینگهاوس الکتریک هردو پیشنهادهایی را به هیئت انتخاب پروژه ارائه کرده بودند تا سه دستگاه ژنراتور برق متناوب پنج هزار اسب بخاری برای تأمین برق نیاگارا آماده کنند. به‌علاوه، پیشنهادهای انتقال و توزیع برق نیز توسط این دو شرکت ارائه شد. درنهایت در اکتبر سال ۱۸۹۳، طرح شرکت وستینگهاوس انتخاب شد و جنرال الکتریک بار دیگر شکست خورد.

اولین نیروگاه هیدرولیکی برق متناوب در نیاگارا، هنوز به‌عنوان یکی از مهم‌ترین نقاط عطف صنعتی شناخته می‌شود. ۱۵ هزار اسب‌بخار با استفاده از سه ژنراتور در این نیروگاه تولید می‌شد که بعدا هشت دستگاه دیگر به آن‌ها افزوده شد. سه دستگاه اولیه که از سال ۱۸۹۵ کار خود را شروع کردند، هنوز مشغول به کار هستند و برق تجاری تولید می‌کنند.

پروژه‌های متفرقه

وستینگهاوس علاوه‌بر فعالیت‌ها و موفقیت‌هایی که در صنایع نیوماتیک و برق داشت، در پروژه‌های متفرقه‌ی دیگر همچون معدن‌کاوی هم فعالیت می‌کرد. او در سال ۱۸۸۹ معدن‌های متعددی را در کوه‌های پاتاگونیا خریداری کرد که به تأسیس شرکت Duquesne منجر شد. او برای تأسیس مرکز مدیریت شرکت خود، شهری را در همان منطقه تأسیس کرد که البته امروز متروکه شده است.

توربین بخار وستینگهاوس

تولید برق، از حوزه‌های مورد علاقه‌ی وستینگهاوس بود که به پروژه‌های بزرگی هم منجر شد. او ابتدا سیستم‌های توزیع برق متناوب را توسعه داده بود، اما کم‌کم به تولید آن نیز علاقه‌مند شد. در آن سال‌ها، استفاده از نیروی آب در حال سقوط یا حرکت به‌عنوان نیروی اصلی تولید الکتریسیته شناخته می‌شد و موتورهای بخار نیز روش‌های جایگزین بودند. وستینگهاوس به این نتیجه رسید که موتورهای بخاری رفت‌ و برگشتی بازدهی لازم را ندارند و سروصدای زیادی هم تولید می‌کنند. او تصمیم گرفت تا موتوری با ساختار دورانی تولید کند.

اولین تلاش‌های وستینگهاوس برای ساخت موتور بخار دورانی، به محصولی غیرکاربردی منجر شد. چارلز آلگرنون پارسونز، مهندس بریتانیایی بود که در سال ۱۸۸۴ توربین‌های بخار را طراحی کرده و توسعه داده بود. اولین محصول او، توربینی ۷/۵ کیلوواتی بود که آزمایش‌‌های اولیه را هم به‌خوبی پشت سر گذاشت. وستینگهاوس در سال ۱۸۸۵ حق پتنت توربین‌ها را از پارسونز خریداری کرد تا آن‌ها را به تولید انبوه برساند. فناوری توربین‌ها نیز بهینه‌سازی شد و مقیاس‌دهی تولید در دستور کار شرکت وستینگهاوس قرار گرفت.

وستینگهاوس در سال ۱۸۹۸ توربین ۳۰۰ کیلوواتی معرفی کرد. او در کارخانه‌ی خود از همین توربین استفاده و آن را جایگزین موتورهای رفت و برگشتی کرد. یک سال بعد، توربین ۱/۵ مگاواتی با قابلیت ۱۲۰۰ دور بر دقیقه در شرکت روشنایی هارتفورد الکتریک نصب شد.

قدم بعدی توسعه‌ی توربین‌ها، ساخت تجهیزاتی برای نیروی محرکه‌ی دریایی بود. توربین‌های بزرگ آن زمان، حداکثر بازدهی خود را در سه هزار دوربردقیقه نشان می‌دادند، درحالی که بهترین پروانه‌ها در حالت ۱۰۰ دور بر دقیقه کار می‌کردند. درنتیجه برای حصول بهترین نتیجه باید سیستم جعبه‌دنده‌ی کاهشی پیاده‌سازی می‌شد، اما پیاده‌سازی سیستمی که بتواند در دور موتور بالا و قدرت بالا کار کند، واقعا دشوار بود. یک اشتباه کوچک در موقعیت‌دهی دنده‌ها باعث می‌شد تا کل سیستم نابود شود. وستینگهاوس و تیمش برای حل این چالش، سیستم موقعیت‌دهی خودکار را برای دنده‌ها پیاده‌سازی کردند تا توربین‌های بزرگ را در کشتی‌های بزرگ به‌کار گیرند.

خانه‌ی وستینگهاوس در پیتسبورگ

وستینگهاوس تقریبا در تمامی طول عمر خود روحیه‌ی خلاقیت و نوآوری خود را حفظ کرد. او مانند ادیسون روحیه‌ی یادگیری ازطریق تجربه داشت. وستینگهاوس حتی ساخت پمپ‌های گرمایی با قابلیت تولید گرما و سرما را در دستور کار خود قرار داد. او اعتقاد داشت چنین سیستمی می‌تواند نیروی کافی برای راه‌اندازی و کار کردن خودش را تأمین کند و به نیروی خارجی نیازی نخواهد بود.

ساخت ماشین، حرکت دائمی هدف وستینگهاوس از توسعه‌ی پمپ گرمایی بود. دانشمند بریتانیایی لرد کلوین، زمانی در پروژه‌ی نیاگارا با وستینگهاوس همکار شده بود. او به جورج گفت که ساخت چنین ماشینی، قوانین ترمودینامیک را نقض می‌کند و کاربردی نخواهد بود. وستینگهاوس اعتقاد داشت حتی اگر تلاش‌هایش در ساخت ماشین حرکت دائم شکست بخورد، حداقل می‌تواند پتنتی برای سیستم پمپ گرمایی ثبت کند. درواقع او برنامه‌های فروش پتنت و کسب درآمد را نیز با این تلاش‌ها پیگیری می‌کرد.

با شروع قرن بیستم، صنعت اتومبیل به‌عنوان پیشرفته‌ترین فناوری در جهان شناخته می‌شد. وستینگهاوس نمی‌خواست از روند موجود در جهان عقب بماند و تصمیم به فعالیت در این حوزه گرفت. او به اولین اختراعات و دستاوردهای خود رجوع کرد و طرح‌های برای سیستم تعلیق هوایی خودروها ارائه داد.

زندگی شخصی و مرگ

جورج وستینگهاوس و مارگورت ارسکین واکر در سال ۱۸۶۷ با هم ازدواج کردند. ازدواج آن‌ها ۴۷ سال دوام داشت که تنها یک پسر، نتیجه‌ی آن بود. جورج وستینگهاوس سوم، پسر جورج وستینگهاوس جونیور بود که در شرکت‌های تحت مدیریت پدر، وظایف مهندسی و نوآوری را بر عهده داشت. زوج وستینگهاوس ابتدا در پیتسبورگ ونسیلوانیا ساکن شدند. آن‌ها سپس خانه‌‌هایی در لنوکس ماساچوست و واشنگتن منطقه‌ی کلمبیا هم خریداری کردند.

فعالیت وستینگهاوس در سمت‌های مدیریتی شرکت‌هایش تا سال ۱۹۰۷ ادامه داشت. بحران مالی آن سال‌ها باعث شد تا او از موقعیت کنترلی شرکت خارج شود و سال ۱۹۱۱، سال خروج کامل از صنعت شد. از همان زمان، وضعیت سلامتی جورج نیز رو به وخامت می‌رفت.

محل دفن وستینگهاوس، گورستان آرلینگتون

جورج وستینگهاوس در ۱۲ مارس ۱۹۱۴ در نیویورک سیتی از دنیا رفت. او ابتدا در گورستان وودلان نیویورک دفن شد. وستینگهاوس یک بازمانده‌ی جنگ داخلی بود، درنتیجه پیکرش در سال ۱۹۱۵ به گورستان ملی آرلینگتون منتقل شد. همسر جورج نیز تنها سه ماه پس از او، از دنیا رفت.

در سال ۱۹۱۸، خانه‌ی اولیه‌ی وستینگهاوس تخریب شد و زمین آن به شهر پیتسبورگ رسید. در آن منطقه پارکی به‌نام پارک وستینگهاوس تأسیس شد. در سال ۱۹۳۰، یادواره‌ی وستینگهاوس با سرمایه‌ی کارمندانش در پارک شنلی پیتسبورگ نصب شد. به‌علاوه پلی نیز به‌نام او در نزدیکی یکی از کارخانه‌هایش در ترتل کریک وجود دارد. در سال ۱۹۸۹، نام جورج وستینگهاوس در تالار ملی مخترعان ثبت شد.

بدون شک، موزیلا فایرفاکس (Mozilla Firefox) یکی از بهترین مرورگرهای اینترنت در حال حاضر است و خبر خوب برای کاربرانی که خواهان افزوده شدن ویژگی‌های بیشتری به مرورگر یادشده هستند، این است که کریس بیرد (Chris Beard)، مدیرعامل شرکت موزیلا، در مصاحبه‌ای اعلام کرد این شرکت قصد دارد به‌زودی نسخه‌ی جدیدی از این مرورگر را با امکان اشتراک ممتاز (Premium Subscription) منتشر کنند تا کاربران‌شان کار با موزیلا را به‌صورت ویژه و در سطح بالاتری تجربه کنند. اشتراک پریمیوم موزیلا شامل یک فضای ذخیره‌سازی ایمن و VPN خواهد بود.

این شرکت در نسخه‌ی فعلی موزیلا هم با مشارکت ProtonVPN از امکانات VPN بهره می‌برد و حق اشتراک ۱۰ دلاری از کاربران خود دریافت می‌کرد. اکنون، آن‌ها می‌خواهند در ابتدای کار مقداری از پهنای باند VPN را به‌صورت رایگان به مشتری عرضه کنند و در ادامه، از آن‌ها به‌صورت حق اشتراک ماهانه مبلغی دریافت کنند.

بیرد بر این نکته تأکید می‌کند که همه‌ی ویژگی‌هایی که در فایرفاکس فعلی به‌صورت رایگان وجود دارند (از جمله، ابزار محافظت دربرابر ردیابی) همچنان رایگان خواهند ماند:

آنچه می‌خواهیم به صراحت بیان کنیم آن است که قصد نداریم هیچ هزینه‌ای برای امکاناتی که تابه‌حال رایگان بوده‌اند، تعیین کنیم. بلکه یک سرویس اشتراک راه‌اندازی، و یک سطح دسترسی ممتاز برای کاربران تعریف می‌کنیم.

برنامه‌ی ما این است که اولین نمونه را همین امسال و تا پیش از پاییز منتشر کنیم.

موزیلا درحال‌حاضر ازطریق مشارکت با شرکت‌هایی مانند گوگل (جست‌وجو در وب) و پاکت (نشانه‌گذاری سایت‌ها) از مرورگر خود کسب درآمد می‌کند؛ اما روسای شرکت به‌شدت تمایل دارند که منبع درآمد سومی هم در آینده برای شرکت درنظر بگیرند.

افزایش رقابت‌

موزیلا می‌داند که در شرایط کنونی که کروم، سافاری و اِج، همگی، به‌صورت منظم در حال اصلاح و تقویت مرورگرهای خود هستند، باید تلاش کند تا جایگاه فایرفاکس را به‌عنوان یکی از بهترین مرورگرهای بازار حفظ کند. فایرفاکس تاکنون موفق شده است که روند رشد خود را همچنان حفظ کند. این شرکت امسال ابزار اصلاح‌شده برای کنترل حریم خصوصی را منتشر کرد و زمان بارگذاری را بهبود بخشید. مجموعه‌ای وسیع از افزونه‌ها نیز برای این مرورگر توسعه داده‌شده‌اند که این هم دلیل دیگری برای انتخاب فایرفاکس به‌عنوان مرورگر موردنظر برای انجام کارهای روزانه است.

همین چند روز پیش بود که برنامه‌ی مدیریت پسورد Firefox Lockwise راه‌اندازی شد تا کاربران راحت‌تر بتوانند وارد حساب‌های کاربری و وب‌سایت‌های دلخواه‌ی خود بشوند.

هنوز حرفی از قیمت این اشتراک به میان نیامده؛ اما در دورانی که جلوگیری از ردیابی شدن در دستگاه‌های دیجیتال برای کاربران کار سختی است و نیز در دورانی که افشای داده‌ها تبدیل به یک اتفاق عادی شده،‌ یک نسخه‌ی ممتاز از فایرفاکس با محوریت حفظ حریم خصوصی، پیشنهادی جذاب به نظر می‌رسد.

طبق اخبار، نسخه‌ی جدید تا ماه اکتبر آتی منتشر خواهد شد.

شرکت آلتیما که به ساخت سوپراسپرت‌های قدرتمندی همچون GTR مشهور است، این‌بار جدیدترین محصول خود با نام آلتیما RS را معرفی کرده است. این خودرو در جشنواره سرعت گودوود رونمایی خواهد شد؛ اما طرفدارانی که مایل به‌خرید خودرو هستند، هم‌اکنون می‌توانند مدل RS را از سایت شرکت سفارش بدهند.

در طراحی Ultima RS از خودروهای مسابقه‌ای استقامتی گروه C دهه ۸۰ و ۹۰ میلادی، از جمله پورشه 956 و جگوار XJR-12 الهام‌ گرفته‌ شده است. برخلاف خودروهای قبلی آلتیما، مدل جدید RS در بدنه خود از المان‌هایی بهره می‌برد که بر افزایش داون‌فورس و جریان هوا تأکید دارند. به همین منظور در بدنه‌ی خودرو از قطعاتی همچون باله جلو زیر سپر، بالچه‌های ورتکس و دیفیوزر و بال عقب بزرگ استفاده‌ شده است.

مشتریان انتخاب‌های متعددی برای پیشرانه دارند که تمامی آن‌ها بر پایه‌ی پیشرانه‌ی ۶.۲ لیتری ۸ سیلندر جنرال موتورز ساخته‌شده‌اند. مدل پایه‌ای از پیشرانه‌ی LT-1 شورولت کوروت با ۴۸۰ اسب‌بخار بهره خواهد برد. انتخاب پیشرانه‌ی ۶.۲ لیتری سوپرشارژ LT-4 با ۶۵۰ اسب‌بخار قدرت هم موجود است. آلتیما RS با پیشرانه‌ی LT-5 متعلق به کوروت ZR1 هم معرفی‌ شده که ۸۰۰ اسب‌بخار قدرت تولید می‌کند؛ اما شرکت قادر است به انتخاب مشتری، قدرت موتور را تا ۱۲۰۰ اسب‌بخار ارتقاء بدهد.

تنها انتخاب جعبه‌دنده، نمونه‌ی ۶ سرعته‌ی دستی خواهد بود و هیچ‌گاه جعبه‌دنده‌ی خودکار برای این خودرو درنظر گرفته نخواهد شد. به‌گفته‌ی شرکت سازنده:

آلتیما RS خودرویی ساخته‌شده برای رانندگان واقعی است و به‌همین منظور تنها با جعبه‌دنده‌ی ۶ سرعته و پدال کلاچ عرضه خواهد شد.

آلتیما RS یک خودروی مخصوص پیست است؛ اما شرکت آپشن‌هایی را درنظر گرفته تا قابلیت تردد در شهر نیز برای این خودرو فراهم شود. از جمله این آپشن‌ّها می‌توان به سیستم تهویه هوا، مسیریابی، دوربین دید عقب، سنسورهای پارک و صندلی‌های مخصوص با پوشش چرم یا آلکانترا اشاره کرد.

چراغ‌های روشنایی‌ در روز LED هم به‌عنوان آپشن قابل سفارش است. آلتیما RS در دو انتخاب فرمان راست یا چپ تولید می‌شود و به سراسر دنیا ارسال می‌شود. باوجوداین، مدل RS در تمامی کشورها مجوز تردد در شهر را نخواهد داشت.

وقتی صحبت از موسیقی‌های سبک هیپ‌هاپ و رقص الکترونیک (EDM) به‌میان می‌آید، بی‌شک اسپیکر و هدفونسری Extra Bass سونی بهترین گزینه‌ی موجود ازلحاظ ویژگی بیس محصول خواهند بود. اگرچه ممکن است به پای مدل قدرتمند هدفون بدون سیم WH-1000XM3 سونی نرسد و تا حدودی در بخش‌هایی کمبودهایی داشته باشد، اما همچنان رقیب سرسختی برای هدفون Apple Beats است.

در حال حاضر، سونی سعی دارد شکاف موجود بین سری هدفون‌های با بیس نسبتا قوی خود با دیگر محصولات قدرتمند خود را کم کند. سونی سری جدید هدفون اکسترا بیس خود را به‌نام Sony WH-XB900N و همچنین اسپیکر قابل حمل سری اکسترا بیس جدیدش را با نام SRS-XB402M معرفی کرد.

هدفون بدون سیم WH-XB900N سونی سری Extra Bass

هدفون بدون سیم جدید سونی قابلیت حذف صدای محیط (نویز کنسلینگ) را در سری Extra Bass به ارمغان می‌آورد. همچنین، این هدفون‌ جدید دارای برخی از ویژگی‌های هدفون محبوب WH-1000XM3 مانند swipe-based controls و Quick Attention است. قابلیت Quick Attention به کاربر این امکان را می‌دهد که بدون برداشتن هدفون و تنها با قرار دادن دست روی پوشش اسپیکر سمت راست، بالافاصله صدای موسیقی کم شود و صدای محیط بیرون را به‌خوبی بشنود.

عمر باتری هدفون بی‌سیم ۳۰ ساعت است که در این بخش عملکرد فوق‌العاده‌ای دارد. هدفون بدون سیم WH-XB900N برای استفاده با دستیارهای صوتی هوشمند مانند گوگل اسیستنت، دستیار صوتی آمازون به‌نام الکسا و دستیار صوتی اپل به‌نام سیری بهینه‌سازی شده است.

هدفون WH-XB900N سونی با دو رنگ آبی و مشکی از ماه ژوئیه در انگلستان با قیمت ۲۳۰ پوند و از ماه اوت در استرالیا با قیمت ۳۹۹.۹۵ دلار استرالیا عرضه خواهد شد.

هنوز هیچ خبری از قیمت رسمی این سری از هدفون‌ها در ایالات متحده نیست، اما پیش‌بینی می‌شود قیمت هدفون WH-XB900N سونی حدود ۲۹۰ دلار باشد.

اسپیکر بدون سیم SRS-XB402M سونی

همان‌طور که گفته شد، سونی به‌همراه هدفون بدون سیم جدیدش مدل جدید اسپیکر قابل حمل اکسترا بیس به‌نام SRS- XB402M را هم معرفی کرده است.

اسپیکر SRS-XB402M سونی با قابلیت رادیاتور دوگانه passive و طراحی هوشمندانه در زوایه‌ی اسپیکرها، صدای موسیقی را در کل فضا به یک میزان پخش می‌‌کند. بنابراین این سیستم اجازه‌ی پخش صدای قدرتمند و بلند موسیقی را به‌طور یکنواخت می‌دهد، به‌طوری که می‌توانید موسیقی را به وضوح از هر زاویه‌ای بشنوید و از آن لذت ببرید. 

به‌گفته‌ی شرکت سونی، درون اسپیکر بدون سیم SRS-XB402M، دستیار صوتی هوشمند الکسا آمازون تعبیه خواهد شد. بنابراین کاربر می‌تواند با صدای خود، آهنگ دلخواهش را برای پخش درخواست دهد، صدای موسیقی را کم و زیاد کند و قابلیت‌های بیشتر دیگر لذت ببرد.

اسپیکر جدید سونی از اسپاتیفای کانکت (Spotify Connect) که یک سرویس استریم موسیقی عرضه‌‌کننده‌ی محتوا است، برای پخش استریم پادکست و موسیقی ساده پشتیبانی می‌کند.

عمر باتری اسپیکر SRS-XB402M سونی ۱۲ ساعت است و با تاییدیه‌ی استاندارد IP67 مقاوم دربرابر آب و گردوغبار طراحی شده است. استاندارد IP میزان مقاومت دستگاه‌های الکترونیکی دربرابر آب و گردوغبار است. نخستین عددی که بعد از عبارت IP می‌آید، درجه‌ی مقاومت دستگاه را در مقابل نفوذ اشیای جامد خارجی (نظیر گردوغبار) نشان می‌دهد؛ این عدد از ۰ تا ۶ متغیر است. رقم دوم، درجه‌ی مقاومت دستگاه را در مقابل نفوذ رطوبت نشان می‌دهد و از ۰ تا ۸ متغیر است. هرچه رقم IP بیشتر باشد، میزان مقاومت بیشتر است. بنابراین، بدون هیچ نگرانی می‌توان اسپیکر بدون سیم SRS-XB402M سونی را با خود به باغ، آشپزخانه و حتی حمام برد و از شنیدن موسیقی درهرمکانی بدون محدودیت لذت برد.

دیگر قابلیت اسپیکر جدید سونی، ضدضربه بودن آن است. اسپیکر بدون سیم SRS-XB402M سونی، تست افتادن از ارتفاع ۱.۲۲ متری روی تخته‌ی چند لایه‌ای با ضخامت ۵ سانتی‌متر را با موفقیت پشت سر گذاشته است. بنابراین، به اندازه کافی برای همراهی در یک مهمانی، پیک‌نیک یا حتی استخر مطمئن و مقاوم است.

همان‌طور که گفته شد، SRS-XB402M از ماه ژوئیه در انگلستان با قیمت ۲۵۰ پوند، یعنی حدود ۳۲۰ دلار آمریکا و ۴۶۰ دلار استرالیا براساس نرخ تبدیل فعلی تخمین زده شده است. بااین‌حال هنوز هیچ‌یک از سایت‌های سونی در استرالیا و ایالات متحده اشاره‌ای به این محصول جدید نکرده‌اند.

فرستادن انسان به مریخ کار دشواری است، اما اخیرا هیئتی از کارشناسان در جشنواره‌ی جهانی علوم، جزئیات فرستادن انسان به مریخ را با درنظرگرفتن نکاتی مثل زندگی در زیر زمین تا ورزش در فضا و حتی پخت نان در سیاره‌ی سرخ بررسی کرده‌اند.

رویداد مورد بحث با عنوان «ما مریخی خواهیم‌ شد» در تاریخ ۲۹ مه برگزار شد. در این نشست پروژه‌ی بازگشت به ماه هم به‌عنوان بخشی از مسیر سفر به مریخ به بحث گذاشته شد. اعضای این نشست با بحث در مورد مأموریت‌های سرنشین‌دار نظیر برنامه‌ی آرتمیس، این قبیل پروژه‌ها را زمینه‌ و پشتیبانی برای مأموریت‌های سرنشین‌دار به مریخ دانستند.

لین شر، روزنامه‌نگار و نویسنده‌ی کتاب «سالی راید: اولین فضانورد زن آمریکایی در فضا» (سیمون و شوستر، ۲۰۱۵) در این رویداد یک مجموعه از سؤال‌های جدید را مطرح کرد.

شر از میشل راکر، مهندس ناسا در مورد زمان پرتاب پرسید. به‌گفته‌ی راکر، فرستادن فضاپیما به سمت مریخ مثل پاس دادن توپ فوتبال به بازیکن دیگر است؛ به‌طوری‌که ارسال‌کننده‌ی توپ نمی‌داند گیرنده کجاست؛ اما توپ را به نقطه‌ای ارسال می‌کند که گیرنده بعدا به آن خواهد رسید.

راکر با بیان اینکه وضعیت دومی، هماهنگی مطلوبی است، اشاره کرد که در این نقطه، موقعیتی آتی را پیش‌بینی خواهید کرد و پرتاب را در لحظه‌ای انجام نخواهید داد که زمین و مریخ کمترین فاصله را با یکدیگر دارند. به نقل از مرکز فضایی گودارد ناسا در بهترین موقعیت قرارگیری دو سیاره نسبت به یکدیگر، فضاپیما می‌تواند در زمان تقریبی ۹ ماه به مریخ برسد.

اسکات کلی در مأموریت ۳۴۰ روزه فضایی، از ماژول کاپولا ایستگاه فضایی بیرون را نگاه می‌کند. مأموریت او جمع‌آوری مستنداتی در مورد شگفتی‌های سطح زمین بود.

سؤال بعدی شر این بود: انسان‌ها در طول پرواز چه چیزی همراه خود خواهند برد؟ فضانوردان سیاره‌ی سرخ مقدار زیادی آب همراه خود خواهند برد. به‌گفته‌ی راکر مریخ‌نورد، کیوریاسیتی بزرگ‌ترین جسمی است که توسط انسان با موفقیت روی سطح مریخ فرود آمده است اما وزن فضاپیماهای سرنشین‌دار حداقل ۲۰ برابر بیشتر از نمونه‌های رباتیک خواهد بود. از طرفی آب نه‌تنها از حیات انسان پشتیبانی خواهد کرد، بلکه می‌تواند از پرتوهای فضایی نیز جلوگیری کند.

به‌گفته‌ی دکتر یون کیگل، پرتوها یکی از مهم‌ترین مولفه‌هایی است که باید در چنین سفرهایی درنظر گرفته شود. در سفرهایی که تقریبا ۶ ماه طول می‌کشند، وجود یک پوشش آبی می‌تواند از فضانوردان دربرابر امواج مضر محافظت کند. با پمپ کردن آب در اطراف محل خواب فضانوردان می‌توان خطر برخورد پرتوهای خورشیدی را کاهش داد.

کیگل به بررسی دوقلو‌های ناسا اشاره کرد که در آن، اسکات کلی تقریبا یک سال را در فضا گذراند؛ درحالی‌که دوقلوی همسان او مارک کلی به‌عنوان کنترل آزمایشی روی زمین باقی ماند. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر ریزگرانش و تجربه‌ی بی‌وزنی فضانوردها در مدار پایینی زمین و آثار آن بر بدن انسان در سفرهای فضایی طولانی‌مدت بود.

در این پژوهش، اطلاعاتی در مورد آسیب‌پذیری بدن انسان در فضا جمع‌آوری شد. ایده‌ی پیشنهادی کیگل برای افزایش ایمنی بدن، استفاده از سلول‌های بنیادی است. براساس این طرح، سلول‌های بنیادی از بدن فضانوردها برداشت می‌شود و سپس مجددا به بدن آن‌ها بازگردانده می‌شود. به این صورت، آسیب‌پذیری بدن در فضا به حداقل می‌رسد. کیگل اضافه کرد:

در پروازهای فضایی باید رویه‌هایی را برای ترمیم آسیب‌های ریزگرانش در نظر گرفت. از طرفی باید از ابزار و وسایل مناسب برای نگه‌داری خون استفاده کرد؛ زیرا مایعات به‌راحتی در فضا شناور می‌شوند.

سلامت فیزیکی، تنها نگرانی کارشناسان در سفرهای سرنشین‌دار فضایی نیست و سلامت روانی نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. مشکلاتی نظیر اختلال خواب یا عدم فعالیت خلاقانه و ورزش فیزیکی می‌توانند به روان انسان آسیب بزنند. به عقیده‌ی کیگل، فعالیت‌های نیروبخش و مؤثر در تجدید قوا نظیر تحرک، عکاسی، موسیقی و هنر در چنین شرایطی ضروری هستند.

نمای سرتاسری مریخ که تقریبا از ۱۰۰ تصویر مدارپیمای وایکینگ تشکیل شده است

فضانوردها در سفر به مریخ باید در روابط خود تعادل ایجاد کنند. به این منظور، برنامه‌ریزها و مسئولان مأموریت باید امکان برقراری ارتباط دوره‌ای بین فضانوردها و خویشاوندان‌شان را فراهم کنند و همچنین افرادی را انتخاب کنند که ازنظر روحی با مأموریت‌های طولانی‌مدت سازگار هستند.

به عقیده‌ی کارشناسان، افراد معمولا در ابتدا نسبت به این سفر مشتاق هستند اما باید مراقب روابط شخصی خود هم باشند. روی فضاپیماها ماژول‌های مجزایی نصب می‌شوند که فضانوردها به‌لطف آن‌ها می‌توانند از زمان ارزشمند خصوصی خود استفاده کنند و به تمرین‌های ذهنی بپردازند.

نگرانی‌های مرتبط با سلامت روانی تنها مربوط‌به طول سفر نیستند. شرایط سکونت‌ناپذیر مریخ با جو رقیقی که نمی‌تواند سطح سیاره را از خطر پرتوهای کیهانی محافظت کند، بدین معنی است که خدمه‌ی بازدیدکننده از سیاره‌ی سرخ باید در محیط‌های عایق زندگی کنند.

بااین‌حال، زندگی پشت دیوارهای بسته بر روان انسان تأثیر می‌گذارد. الن استوفان، زمین‌شناس سیاره‌ای می‌گوید وقتی از فضانوردها پرسیده می‌شود در دوران اقامت طولانی‌مدت‌شان در ایستگاه فضایی بین‌المللی، بیش از همه دلتنگ چه چیزهایی روی زمین می‌شوند، آن‌ها به حس وزش باد روی صورتشان و بوییدن باران اشاره می‌کنند.

مقاله‌های مرتبط:

• ۵ خطر بزرگی که زندگی فضانوردان را در سفر به مریخ تهدید می‌‌کند
• کابوس پژوهشگران در سفر فضایی به مریخ
• فضانورد آپولو 8، ارسال انسان به مریخ را حماقت‌بار می‌داند

با این اوصاف، وجود محیط‌های عایق برای هر عملی درجهت اکتشافات انسانی در مریخ ضروری است. به‌گفته‌ی کارشناسان نشست، باید در نظر داشت که طوفان‌های شن و تغییر فصل‌ مریخ می‌تواند به در و دیوار سکونتگاه‌ها آسیب‌ بزند. بااینکه فضانوردها با رفتن به زیر زمین از پرتوهای مضر در امان می‌مانند، اما به نور مصنوعی نیاز دارند و نور مصنوعی می‌تواند به افسردگی منجر شود.

علاوه‌بر این باید جمعیت‌های میکروسکوپی را هم در نظر گرفت. تریلیون‌ها باکتری، ویروس و قارچ بخشی از بدن موسوم به میکروبیوم را تشکیل می‌دهند. احتمال تغییر میکروبیوم در واکنش به محیط جدید وجود دارد و ممکن است بدن نتواند به‌راحتی به وضعیت قبل بازگردد.

مأموریت‌های مریخ براساس راهبردهای محافظت از سیاره‌ها اجرا می‌شوند؛ در این مأموریت‌ها، سیاره‌های مقصد باید از میکروب‌های زمینی مصون باشند و باید از نفوذ آلودگی به سیاره‌های دیگر جلوگیری کرد. مأموریت‌های مریخی وفادار به راهبردهای محافظت سیاره‌ای هستند؛ هر مأموریت به سیاره‌ای دیگر باید از میکروب‌های زمینی مستقل باشد و آلودگی نباید به سیاره‌های دیگر منتقل شود.

هیئت بررسی به‌صورت خلاصه به شرح پخت‌وپز در مریخ پرداخت. کیم بینستد، دانشمند فضایی، اشاره کرد که کیسه‌ی آرد می‌تواند منبعی طولانی‌مدت از غذا فراهم کند که نسبت به غذای آماده بهتر است. بااینکه پخت‌وپز در مریخ چالش‌هایی مثل ریزگرانش را دارد، اما با ارسال مواد غذایی به‌جای غذاهای آماده می‌توان منبع تأمین غذایی را افزایش و وزن فضاپیما را کاهش داد.

سال ۲۰۱۷ و پس از ورود قدرتمند پردازنده‌های AMD با معماری Zen، دنیای پردازنده‌ و کامپیوترهای شخصی تغییرات زیادی را تجربه کرد؛ جایی که سال‌ها و به‌دلیل نبود رقیبی درخور، سکون زیادی را تجربه کرده بود و اینتل نیز به توسعه‌ و عرضه‌ی محصولاتی جدید تمایلی نداشت. اما پس از ورود پردازنده‌های دسکتاپ، سرور، ورک‌استیشن و موبایل AMD با معماری Zen و توان پردازشی بالا درکنار قیمتی رقابتی، شاهد جهشی بزرگ‌ در این بخش از فناوری هستیم؛ تا جایی که تنها پس از سه سال از ورود رایزن‌ها، اکنون پردازنده‌های ۱۲ هسته‌ای با قیمتی مناسب در دسترس کاربران خانگی قرار گرفته است.

رویداد کامپیوتکس ۲۰۱۹ را می‌توان نقطه‌ی عطفی در دنیای سخت‌افزار‌های کامپیوتری دانست. AMD پس از سه سال، نسل دوم معماری Zen را با وعده‌ی توان پردازشی بیشتر در امور تک‌هسته‌ای و چندهسته‌ای، تجاری کرده است و پردازنده‌های رایزن و اپیک مجهز به آن را به‌زودی به بازار عرضه می‌کند. این موضوع می‌تواند زنگ خطری برای اینتل باشد که پس از مواجهه با مشکلات فراوان در مهاجرت به لیتوگرافی ۱۰ نانومتری، درنهایت در کامپیوتکس ۲۰۱۹ اولین پردازنده‌های ۱۰ نانومتری خود را به‌صورت رسمی معرفی کرد.

در طرف دیگر جنگ دنیای پردازنده‌های کامپیوتری، انویدیا و AMD قرار دارند؛ جایی که البته با محصولات متنوع و توانمند انویدیا، رقابت و بازگشت به‌دوران اوج برای AMD‌ کمی دشوارتر خواهد بود. بااین‌حال چندی پیش AMD با رونمایی از معماری جدید Navi خبر از عرضه‌ی چند محصول توانمند در آینده‌ی نزدیک داده است که همانند معماری Zen در پردازنده‌ها، توانایی بالایی در ایجاد تغییر و تحول در بازار را دارند. انویدیا نیز به‌زودی پردازنده‌های گرافیکی جدیدی را با معماری تورینگ رونمایی خواهد کرد که از آن‌ها با عنوان «Super» یاد می‌کند.

پس از کامپیوتکس ۲۰۱۹ و پیش از برگزاری کنفرانس‌های معرفی محصولات کامپیوتری مخصوص بازی در رویدادE3، زمانی مناسب دیدیم تا به‌ گفت‌و‌گو در خصوص شرکت‌های نام‌دار تولید‌کننده‌ی پردازنده‌های کامپیوتری، وضعیت فعلی و پیش‌بینی آینده‌ی این بازار بپردازیم. در ادامه شما را به تماشای زوم‌کست بررسی دنیای پردازنده‌ها و شرکت‌های فعال این حوزه، دعوت می‌کنیم.

دانلود از آپارات | تماشا در یوتیوب