ياد روزهاي خوش قديم بخير. زماني كه پاي بازي‌هاي ساده و بي‌تكلف مي‌نشستيم و بيشترين لذت را از آنها مي‌برديم. آن زمان يك كاراكتر بود، چند دشمن، هزاران تير و سلاح‌هاي تخيلي و عجيب و غريب كه تنها اميد، پيروز شدن بازيكن در ميدان بود. در اين دوره، گاهي مي‌توان نمونه‌هايي از آن دست بازي‌ها را لابه‌لاي عناوين آركيد مشاهده كرد. آكاي‌كاتانا تجربه‌ا‌ي منحصر به فرد ارائه مي‌كند كه فقط در اين دوره خاص محسوب مي‌شود. در نسل‌هاي قبلي نمونه‌هاي اين عنوان بسيار زياد بودند؛ اما بيشتر آن عناوين قبلي را مي‌توان به ريتم گيتار در موسيقي پاپ و آكاي‌كاتانا را به سلو‌هاي مسخ‌كننده در موسيقي متال شبيه كرد. آكاي‌كاتانا سرعت، دقت و زيركي بسياري طلب‌كرده و در عوض شما را با يك پيروزي رضايت بخش راهي خواهد كرد. داستان در آكاي‌كاتانا هيچ نقش عميقي نداشته و سازندگان فقط به چند تصوير و مقداري نوشته در انتهاي هر پايان بسنده كرده‌اند. ماجرا آن‌طور كه در دفترچه‌ نسخه‌ اورجينال بازي روايت شده، مربوط به چند ياغي است كه عليه ارباب سابق خود شورش مي‌كنند و قصد نابودكردن وي را دارند. بازي داراي سه كاراكتر خلبان و سه كاراكتر موسوم به «فانتوم» است كه در بازي مدام بايد بين اين دو سوئيچ كنيد؛ وگرنه كلاهتان پس معركه خواهد بود! بي‌هويتي در بازي موج مي‌زند. سراسر مراحل از تانك، ضدهوايي و انواع ديگر تجهيزات نظامي پرشده كه در نهايت به يك رئيس شمشيرزن تيرانداز ختم مي‌شود! مدل هواپيماها نيز براساس نمونه‌هاي جنگ جهاني دوم طراحي شده‌ است كه هيچ سنخيتي با ظاهر مثلا پست مدرن بازي ندارد. اينها كنار تعدادي نمونه‌ ديگر، شالوده‌اي مضحك خلق كرده‌اند كه نه زيبا از كار درآمده و نه به‌گونه‌اي است كه جذاب ظاهر شود! اما از سوي ديگر، واضح است كه پشت طراحي مراحل، فكر خوابيده است. اگر با ساختار مراحل آشنا نباشيد، بارها بايد با شكست رو به رو شويد، حال آن كه شناخت دقيق آنها، موجب مي‌شود با امتيازات فوق‌العاده بالايي كار را به انجام برسانيد. ظاهر تكنيكي بازي نيز درصدد است تا حالتي كلاسيك و نوستالژيك رو كند كه در اين كار موفق نيز بوده است. اما در دوره‌اي كه حتي بازي‌هاي كم حجم Pop Cap هم گرافيك‌هاي چشم‌نواز براق دارند، ظاهر خشك بازي و عدم تلفيق هوشمندانه‌ رنگ‌ها نمي‌تواند موجه باشد. بهتر بود سازندگان در اين زمينه خلاقيت بيشتري به خرج مي‌دادند. كمپين اصلي بازي نيز زمان بسيار كوتاهي مي‌برد و در هر سه مُد بازي، بيش از نيم ساعت زمان نياز نداريد.همان‌طور كه گفته شد شما كنترل يكي از كاراكترها را پشت فرمان هواپيما و ديگري را به عنوان يك فانتوم يا شبح به دست مي‌گيريد. بايد با كنترل دقيق و سرعت عمل بالا كاراكترهاي خود را از ميان آماج گلوله‌هاي رنگي حركت داده و دشمنان را سركوب كنيد. برخي از تيرها مسير مستقيمي را طي مي‌كند؛ در حالي كه برخي ديگر ردياب داشته و به سمت جايگاه شما مي‌آيد. شما سلاح‌هاي متفاوتي را براي استفاده خواهيد داشت و از همين جا كار جذاب مي‌شود. سلاح اوليه‌ شما چند موشك و رگبار است و يك آپشن به عنوان سلاحي جداگانه كه فراتر عمل مي‌كند. بمب‌هايي نيز در اختيار داريد تا در موقع لزوم، تمام دشمنان را به درك واصل كنيد. سه حالت در صفحه‌ اصلي بازي قابل دسترسي است؛ حالت Origin ساختاري ساده‌تر از بقيه داشته و در آن پس از كسب انرژي و سوئيچ به فانتوم خود، مي‌توانيد گلوله‌ها را دفع كنيد، حالت Slash به شما اجازه‌ انجام دو نوع حمله‌ تدافعي و تهاجمي را مي‌دهد كه بنا به نوع حمله، انرژي يا فلز جمع مي‌كنيد. با سوئيچ روي فانتوم مي‌توانيد فلزها را پرتاب كرده يا به شمشير تبديل كنيد و امتيازي باورنكردني كسب كنيد. هر قدر در زمان پرتاب اين شمشيرها به دشمن نزديك‌تر باشيد، امتياز بيشتري ازآن خود خواهيد كرد. بازي قابليت دونفره شدن را هم دارد و يك ليدربرد خاص براي اين مُد هست. كساني هم كه از جاه‌طلبي بيشتري برخوردارند و به امتيازات دو مُد ديگر راضي نمي‌شوند، مي‌توانند در سومين مُد بازي با نام Climax شركت‌كننده و ركوردهاي هنگفتي را به ثبت برسانند. در اين حالت همه‌چيز سخت‌تر شده، دشمنان حملات پيچيده‌تري انجام مي‌دهند و امتيازات، حالتي كمبومانند پيدا مي‌كنند. در نهايت به كساني كه اهل بازي‌هاي آركيد ديوانه‌وار هستند اين بازي را توصيه مي‌كنيم.

فكر مي‌كنم با من هم عقيده باشيد كه جنگ‌هاي مدرن خيلي هيجان‌انگيزتر و مرگبارتر از جنگ‌جهاني است و گزينه‌‌اي ايده‌آل براي ساخت بازي‌هاي تيراندازي اول و سوم شخص محسوب مي‌شود. نسخه‌ قبلي بازي يعني «جنگجوي پيشرفته 2» اوايل نسل هفتم عرضه شد و به موفقيتي استثنايي دست يافت. زاويه‌ دوربين اين مجموعه از آن نسخه به بعد به سوم شخص تغيير كرد و گرافيك و گيم‌پلي آن در زمان خودش خارق‌العاده بود. تريلرهاي بسيار خوب و به نمايش گذاشتن نمونه‌هاي اوليه‌ تجهيزات نظامي واقعي ارتش در اين بازي نيز نمك روي زخم پاشيدن بود و عطش ما را زياد كرد. حالا بعد از تجربه‌ «سرباز آينده» به نظر مي‌آيد كه بازي خوبي باشد ؛ هر چند نسبت به نسخه‌ قبلي خودش پسرفت داشته است! دستوردادن‌ها گرچه سخت بود اما جذابيت بازي به شمار مي‌رفت. به پهلو چرخيدن هنگام سينه‌خيز بودن چه موقعيت‌هاي استراتژيك فراواني ايجاد مي‌كرد و همه چيز در آن اول نسلي چقدر خوب بود؛ اما اكنون نه خبري از دستور دادن است و نه مكانيك‌هاي سنگرگيري محشر. همچنين با توجه به فاصله‌اي كه بين دو نسخه وجود داشته، انتظار از سرباز آينده چه از منظر گرافيك و چه گيم‌پلي خيلي بالا بود كه متاسفانه آن‌طور كه بايد ما را راضي نمي‌كند. هرچند نبردهاي خياباني خارق العاده است و پيشروي سنگر به سنگر خيلي زيبا به نظر مي‌رسد و از همه مهم‌تر بازي تاكيد ويژه‌اي روي مخفي كاري دارد؛ اما هميشه احساس مي‌شود اينجا يك چيزي كم است. شايد خلاقيت يا شايد مثل مكس پين 3 افراط در يك توانايي از جذابيت آن كاسته است. به هرحال اتفاقات گيم‌پلي بعد از سه يا چهار مرحله براي شما قابل پيش بيني خواهد شد. اين كه ابتدا بدون سر و صدا به جايي نفوذ كنيد و سپس با يك ويرانگري از مهلكه بگريزيد، قانون ‌اساسي بازي است. دستور دادن وجود دارد، ولي نه به آن شكلي كه بتوان اسم آن را دستور ناميد. شما فقط مي‌توانيد دشمنان را براي همگروهي‌ها علامت بزنيد تا همگي در يك لحظه شليك كنند و دشمنان را بكشند. اگر چهار دشمن را علامت‌گذاري كنيد زحمت نفر چهارم بر گردن شماست! يا حتي مي‌شود گفت اگر خودتان روي دشمن علامت‌گذاري شده نشانه بگيريد، باز هم مي‌توان آن همكاري را انجام داد. علامت‌گذاري دشمن‌ها با اعداد يك تا چهار صورت مي‌گيرد ولي متاسفانه يك هميشه مربوط به سرپرست تيم است و خلاصه هر نفر شماره اختصاصي خود را دارد. يعني اگر فاصله نفر دوم تا دشمن 2 متر باشد و شما آن دشمن را علامت بگذاريد، چون عدد يك مربوط به فرمانده تيم است بايد صبر كنيد تا او خود را در محدوده‌ تيراندازي قرار دهد. سكانس‌هاي سينمايي نيز گرچه زيبا و جذاب است، اما از لحاظ ساختاري شبيه يكديگر كار شده ‌است و همواره اين شما خواهيد بود كه گروگان نجات يافته را دنبال خود بكشيد و از او در مقابل سيل دشمنان مواظبت كنيد. با اين كه هوش مصنوعي هم‌تيمي‌ها و دشمنان هر دو خيلي خوب است و بموقع شما را درمان مي‌كند يا كمك‌تان دشمن‌ها را از پا درمي‌آورد، ولي گاهي معايبي نيز در آن‌ ديده مي‌شود. از جمله اين كه در همين سكانس‌هاي سينمايي بار اصلي كشتن دشمنان بر دوش شما قرار مي‌گيرد و اين كار را بايد حتما با كلت صداخفه‌كن انجام دهيد! البته بعضا هوش مصنوعي افراد در مسيريابي دچار نقص مي‌شود و در بدترين حالت مجبور به تكرار بازي از آخرين محل ذخيره خواهيد شد؛ چون كه يار شما جايي گير كرده و هيچ‌گاه نمي‌تواند خود را به محلي برساند كه فقط با وجود همه‌ اعضاي تيم اجازه‌ دسترسي به بقيه مرحله را مي‌دهد. ابتداي هر ماموريت تجهيزات و سلاح‌هايي در اختيار شما قرار مي‌گيرد كه بعضي از آنها مثل يونيفورم نامرئي دائمي است و بعضي ديگر را بايد خود انتخاب كنيد. كاراكتر براي حمل سلاح با محدوديت همراه است و فقط مي‌تواند دو سلاح و دو تجهيزات كمكي مثل نارنجك، فلش يا دودزا بردارد كه اتفاقا به نظر‌پسنديده نيز هست ؛ زيرا به طبيعي‌تر شدن بازي كمك مي‌كند. اجازه دهيد به شما يك هشدار جدي بدهيم. مواظب سيستم شخصي‌سازي اسلحه باشيد! اين سيستم بسيار عالي است و به قدري گسترده كار شده و آزادي عمل به شما مي‌دهد كه اگر بخواهيد پاي آن وقت بگذاريد، كاملا در دريايي از اطلاعات غوطه‌ور خواهيد شد. چند نوع سلاح در بازي وجود دارد. هركدام شامل شش تا هفت مدل مي‌شود و همه‌ اينها را مي‌توان از فنر و ماشه گرفته تا خشاب و لوله و دوربين شخصي‌سازي كرد. تازه اين همه ماجرا نيست، زيرا مي‌توانيد نسبت به نوع ماموريت كه فرمانده كل ابتدا توضيحاتش را به شما مي‌دهد، سلاح خود را بر اساس چهار ويژگي كنترل، قدرت، مانور و برد شخصي‌سازي كنيد. البته ايراد عمده‌اي كه اين سيستم دارد آن است كه گيم‌پلي را از ريتم مي‌اندازد و براي خودش يك نوع بازي محسوب مي‌شود. اگر بخواهيد حوصله كنيد حدود 10 دقيقه قبل از هر ماموريت را به سر و كله زدن با سلاح تان خواهيد گذراند. بجز اسلحه و تجهيزات جانبي، اعضاي گروه «روح» از امكانات پيشرفته‌اي مثل نامرئي شدن يا دوربين‌هاي جاسوسي پيشرفته كه هم پرواز مي‌كنند و هم ماشين كنترلي مي‌شوند و در عين حال در جيب نيز جا مي‌گيرند، بهره مي‌برند. هرچه تحرك كاراكتر به هر شكلي كمتر باشد، لباس وي را نامرئي‌تر مي‌سازد اما از آنجا كه اين توانايي محدوديت‌هايي مثل باتري، شارژ يا حتي دفعات استفاده ندارد، بعد از گذر نيمي از گيم‌پلي خيلي براي ما عادي مي‌شود. اگر مي‌خواهيد از اين بازي لذت ببريد و آن را فوق‌العاده خطاب كنيد، پيشنهاد ما به شما تجربه‌ بخش داستاني به صورت همكاري آنلاين است كه الحق و الانصاف حرف ندارد. منتها حواستان باشد كه براي دسترسي به محتواي آنلاين بازي بايد كد داشته باشيد. بخش آنلاين جايي است كه مي‌توان ضعف‌هاي قسمت تك نفره و باگ‌هاي گاه و بي‌گاه آن را فراموش كرد. سرباز آينده نيز يكي ديگر از آن بازي‌هايي است كه براي دست يافتن به مخاطب بيشتر، طرفداران قديمي را تاحدودي فراموش كرده است، اما آن‌قدر ارزش دارد كه بخواهيم آن را بازي خوبي بناميم.