سال گذشته گوشی گلکسی نوت ۹ (Galaxy Note 9) در حالی وارد بازار شد که دارای باتری ۴۰۰۰ میلی‌آمپرساعتی با توان ۱۵ واتی و قابلیت شارژ سریع بود. اما گوشی گلکسی نوت ۱۰ که مرداد ماه امسال به بازار عرضه می‌شود، قرار است سرعت شارژ به مراتب بالاتری داشته باشد.

اواسط اردیبهشت‌ماه خبری منتشر شد مبنی بر اینکه باتری گلکسی نوت ۱۰ با سرعت شارژ ۲۵ واتی وارد بازار خواهد شد اما اخبار اخیر نشان می‌دهد سرعت شارژ این پرچم‌دار سامسونگ بیشتر است و با توانی برابر با ۴۵ وات شارژ خواهد شد.

در تصویری که اخیراً توسط آیس یونیورس (Ice Universe) منتشر شده است، تصویر چهره‌ی لئوناردو داوینچی همراه‌با عدد 101101 دیده می‌شود. این عدد در مبنای باینری، همان ۴۵ در سیستم ده‌دهی است. بنابراین این‌گونه برداشت می‌شود که سامسونگ به گلکسی نوت ۱۰، نام داوینچی را نسبت داده است و از آنجا که عدد ۴۵ بر مبنای دو نیز آورده شده، نتیجه‌گیری می‌شود که این گوشی با یک باتری با سرعت شارژ ۴۵ واتی وارد بازار خواهد شد.

قیمت به‌روز، مشخصات فنی و هر اطلاعاتی که برای خرید ارزان و آگاهانه‌ی انواع گوشی سامسونگ نیاز دارید را در بخش محصولات زومیت بیابید؛ مقایسه‌ی مشخصات فنی انواع گوشی‌های سری S، J، M و A سامسونگ و گالری تصاویر رسمی این محصولات همگی در بخش محصولات در دسترس شما خواهد بود.

پس از نمایش چند تیزر، سرانجام شرکت اف‌وی فرنجیوِنتو (FV Frangivento) در ایتالیا از خودروی سوپراسپرت Asfane DieciDieci رونمایی کرد. مدل کوپه فرنجیوِنتو همان‌گونه که قبلاً در تیزرها معرفی شده بود، وحشی به نظر می‌رسد و دارای بدنه فیبرکربن و آلومینیوم همراه‌با درهای گالوینگ، اسپویلر فیبر کربنی و ورودی هوای سقفی و رینگ‌های OZ Racing است. 

ظاهر جذاب و متفاوت در عقب نیز به چشم می‌خورد، چرا که سوپراسپرت پلاگین هیبریدی فرنجیوِنتو از چراغ ترمز شناور و دیفیوزر بزرگ و ۶ خروجی اگزوز بهره می‌برد. فضای داخل کابین دورنگ دارای فرمان الهام‌گرفته از هواپیما و داشبورد دیجیتال است. از ویژگی‌های دیگر کابین هم می‌توان سیستم سرگرمی و اطلاعاتی به همراه پدال‌های آلومینیومی را نام برد.

خودروساز چهارساله ایتالیایی در مورد مشخصات فنی خودروی سوپراسپرت هیبریدی خود اطلاعات چندانی نداده است؛ اما روزنامه لا استامپا (La stampa) گزارش می‌دهد که Asfane DieciDieci از پیشرانه ۵/۴ لیتری خورجینی ۱۰ سیلندر مجهز به توربوشارژربا قدرت ۸۴۸ اسب‌بخار برای چرخاندن محور عقب استفاده می‌کند. از دو موتور الکتریکی نیز در محور جلو بهره گرفته می‌شود که ۱۴۸ اسب‌بخار قدرت اضافی تولید می‌کند و در مجموع قدرت را به ۹۹۶ اسب‌بخار می‌رسانند.

Asfane DieciDieci شاسی آلومینیومی دارد و دارای جعبه‌دنده خودکار هشت‌سرعته است، بااین‌حال هیچ جزئیاتی درباره‌ی ارقام مربوط‌به عملکرد فنی آن وجود ندارد. بدنه آلومینیومی ابرخودرو تقریباً ۱۳ سانتی‌متر بزرگ‌تر و عریض‌تر ازلامبورگینی هوراکان است، ولی سقف آن کمی پایین‌تر قرار می‌گیرد.

مجله خودرویی Quattroruote ایتالیا می‌گوید که این شرکت قصد دارد به معادل ایتالیایی کونیگزگ تبدیل شود، اما آن‌ها هنوز راه زیادی برای رسیدن به این هدف در پیش دارند. فرنجیوِنتو قصد دارد از فروش سوپراسپرت Asfane DieciDieci و درآمد حاصل از آن برای تأمین مالی پروژه‌های بعدی خود استفاده کند. مشتریان علاقه‌مند می‌توانند با پرداخت مبلغی بین ۱/۱ تا ۱/۷ میلیون دلار، مالک ابرخودروی قدرتمند فرنجیوِنتو شوند.

«فرنجیوِنتو» کلمه‌ای ایتالیایی به‌معنی «بادشکن»، Asfanè در زبان پیدمونتی به‌معنی «تمام نشده» و DieciDieci به‌معنی «ده ده یا ۱۰۱۰» است؛ عدد ۱۰۱۰ به میزان قدرت مجموع تولیدی این خودروی سوپراسپرت براساس واحدهای متریک اشاره دارد. فرنجیوِنتو در سال ۲۰۱۷ نیز از رودستر شارلوت رونمایی کرد که بسیار جذاب به نظر می‌رسید.

دانلود      360P     720P

هرکسی که تجربه‌ی حضور یک هم‌اتاقی آزاردهنده را داشته باشد، می‌داند که شرایط دشوار زندگی می‌تواند موجب تغییر فرد از بسیاری از جنبه‌ها شود. اکنون تصور کنید که آن هم‌اتاقی به‌جای اینکه فقط تمام غذاهای شما را از یخچال بردارد و بخورد، بتواند واقعا موجب تغییراتی ژنتیکی در شما شود که در آینده نسبت‌به رفتار او بردبارتر شوید.

آیا این موضوع به‌نظر غیرممکن می‌آید؟ این موضوع دقیقا در مورد برخی از گونه‌های جوندگان آفریقایی صدق می‌کند که در شرایط دشواری مانند هوای اسیدی، حضور حشرات نیش‌زننده و منابع غذایی تُند زندگی می‌کنند.

پژوهشگران درحال بررسی این موضوع هستند که چگونه ژن‌ها و محیط در تعامل با هم، خطر درد مزمن را تعیین می‌کنند. هدف آن‌ها، استفاده از این دانش درجهت توسعه‌ی درمان‌های جدیدی برای درمان بهتر درد بدون نیاز بهاپیوئیدها است. اپیوئیدها ابزار قدرتمندی برای درمان درد و به‌ویژه درد حاد هستند اما به‌طور دقیقی یک مکانیسم درد خاص یا سیگنال خاص را مورد هدف قرار نمی‌دهند. به‌جای آن، اپیوئیدها عمدتا ازطریق کاهش توانایی سلول‌ها برای انتقال پیام‌های درد عمل می‌کنند و خود پیام درد را خاموش نمی‌کنند.

در این راستا، توجه پژوهشگران به موش‌های صحرایی برهنه جلب شده است، زیرا این موجودات دربرابر انواع خاصی از محرک‌های دردآور به‌شدت تکامل پیدا کرده‌اند. این امر به‌عنوان پیامدی از تفاوت‌های ظریف در فعالیت ژن و ساختار پژوتئین و نه حذف‌ها یا جهش ژنتیکی اتفاق می‌افتد. پژوهشگران بر این باورند که تفاوت در فعالیت ژن‌ها شاید بتواند علت اختلافات فردی در حساسیت نسبت‌به درد در انسان‌ها و خطر توسعه‌ی درد مزمن را توضیح دهد. مهم‌تر اینکه، اگر پژوهشگران حوزه‌ی درد بتوانند این فرایندها را در جوندگان بشناسند و نتایج را به انسان‌ها تعمیم دهند، این امر طبیعتا منجر به توسعه‌ی روش‌های نوینی برای تسکین ایمن و مؤثر درد خواهد شد.

پناهگاه‌های بدبو موجب تکامل تحمل درد می‌شود

موش‌های صحرایی برهنه (Heterocephalus glaber)، بومی شرق آفریقا هستند و در جمعیت‌های متراکمی در پناهگاه‌های زیرزمینی زندگی می‌کنند. درون این پناهگاه‌ها، سطح کربن‌دی‌اکسید بازدمی چنان بالا است و هوا آنقدر اسیدی می‌شود که می‌تواند موجب ایجاد حس سوزش در بینی، چشم‌ها و پوست برهنه بیشتر پستانداران شود. اما موش‌های صحرایی برهنه نسبت‌به این شرایط اسیدی حساسیتی ندارند و این امر موجب می‌شود که بتوانند دربرابر وضعیت یادشده کاملا مقاوم باشند. علاوه‌بر‌این، این جوندگان نسبت‌به کپسایسین (ماده‌ی شیمیایی مسئول درد سوزانننده‌ی فلفل تند) حساسیتی ندارند.

پژوهش جدید که تحت هدایت گری لوین، فیزیولوژیست سیستم حسی در برلین انجام شده است، نشان می‌دهد موش‌های صحرایی برهنه تنها جوندگان آفریقایی نیستند که درجهت تحمل شرایط سخت زندگی، تکامل پیدا کرده‌اند. این گروه از پژوهشگران با مقایسه‌ی ۹ گونه‌ی خویشاوند از گونه‌های جوندگان آفریقا نشان دادند که ۴ گونه از آن‌ها کاملا دربرابر یکی از این سه ماده‌ی دردناک فاقد حساسیت هستند: اسید، کپسایسین یا AITC (ماده‌ی فعال موجود در روغن خردل).

تمام این محرک‌ها موجب انواع مختلفی از درد می‌شوند. اسید یکی از موادی است که شرایط دارای کربن‌دی‌اسید بالای موجود در پناهگاه‌ها را شبیه‌سازی می‌کند. کپسایسین و روغن خردل (AITC) که موجب درد سوزاننده می‌شوند، در غذاهای معمول این جوندگان دیده می‌شوند. اما هر کدام از آن‌ها از مسیر بیوشیمیایی متفاوتی موجب درد می‌شوند.

تلویحات برای بحران اپیوئید

شواهد نشان می‌دهد که عدم حساسیت نسبت‌به درد اسید، کپسایسین و AITC، همه به‌صورت جداگانه در گونه‌های جوندگان خویشاوند در حال تکامل است. اما در انتها، این سازگاری‌ها به این جوندگان امکان بقا در محیط‌های گرم، تاریک و اسیدی را می‌دهد. بدون ایجاد تغییرات عمده در ساختار و عملکرد مسیرهای حس‌کننده‌ی درد، این جوندگان از چندین راه درجهت کاهش حساسیت نسبت‌به محرک‌های دردناکی که به‌طور روزمره با آن‌ها مواجه می‌شوند، تکامل پیدا کرده‌اند. به‌طور خلاصه می‌توان گفت این گونه‌های جوندگان برای کسب مقاومت دربرابر شرایط زندگی دشوار و زیستن درکنار هم‌‌آشیانه‌ای‌های خود روش‌های مختلفی پیدا کرده‌اند.

به‌عقیده‌ی دانشمندان، درک تغییرات مولکولی که به موش‌های صحرایی برهنه و گونه‌های خویشاوند آن‌ها، این امکان را می‌دهد تا دربرابر انواع خاصی از درد مقاوم شوند، دارای پیامدهایی فراتر از تحمل هم‌‌آشیانه‌ای‌های‌شان است. این دانش مستقیما به راهبردهای درمانی جدیدی اشاره می‌کند که می‌تواند برای درمان درد در انسان‌ها با مشارکت دادن یا مهار انتخابی فرایندهای درگیر در انواع خاصی از حساسیت‌پذیری نسبت‌به درد، توسعه پیدا کند. با شیوع اپیدمی‌های درد مزمن و بحران اپیوئیدها، توسعه‌ی جایگزین‌های دقیق پزشکی برای افرادی که مدیریت درد در آن‌ها دشوار است، ازطریق حمله به منشا درد و ارائه‌ی داروهایی با خطرات کمتر در زمینه‌ی سوء استفاده و اعتیاد حیاتی است.

اوبر زیان‌دهی یک میلیارد دلاری خود را در روز پنج‌شنبه منتشر کرد، زیرا شرکت خدمات تاکسی اینترنتی به‌شدت برای توسعه تحویل مواد غذایی و حمل‌ونقل خود هزینه می‌کند؛ اوبر افزایش درآمد خود را در اولین گزارش سه‌ماهه‌ی خود به‌عنوان یک شرکت عمومی، بیش از ۲۰ درصد اعلام کرده است.

درآمد ۳/۱ میلیارد دلاری اوبر طی سه‌ماهه اول امسال، طبق پیش‌بینی‌ها به بالاترین میزان خود رسید، درحالی‌که زیان یک میلیارد دلاری این شرکت در مقایسه با پیش‌بینی‌ بین یک تا ۱/۱۱ میلیارد دلار تطابق داشت. ارزش سهام اوبر پس از کنفرانس تلفنی دارا خسروشاهی با مدیران این شرکت، ۲/۶ درصد افزایش یافت؛ خسروشاهی در این کنفرانس به بهبود کسب‌وکار در سه‌ماهه دوم از جمله افزایش جزئی مصرف‌کنندگان اشاره کرد، اما سال ۲۰۱۹ را «سال سرمایه‌گذاری» نامید.

درحالی‌که سهام اوبر هم‌اکنون ۱۰ درصد زیر قیمت ۴۵ دلاری عرضه اولیه سهام (IPO) معامله می‌شود، خسروشاهی مجبور خواهد شد تا سرمایه‌گذاران را متقاعد کند با وجود وابستگی به ارائه‌ی تخفیف برای مسافران و رقابت در تمام بخش‌های کسب‌وکار خود از جمله اشتراک سواری تا تحویل مواد غذایی و حمل‌ونقل بار، این شرکت به سوددهی می‌رسد.

خسروشاهی اوایل ماه جاری گفت:

داستان ما ساده است. ما بازیگر جهانی هستیم. کار ما این است که رشدی سریع و مؤثر در طولانی‌مدت داشته باشیم.

نتایج نشان می‌دهد که شرکت تازه سهامی‌عام‌شده اوبر قادر به رسیدن به اهداف مالی خود بوده است، که این امر احتمالاً بتواند به سرمایه‌گذاران اطمینان کافی دهد. هزینه‌های اوبر طی سه‌ماهه اول ۳۵ درصد افزایش یافت، زیرا این شرکت اوایل ماه جاری به‌شدت روی عرضه اولیه سهام تمرکز کرد. جمع کل رزروها که معیاری از کل ارزش خدمات کرایه تاکسی بدون محاسبه هزینه‌های راننده و سایر هزینه‌های جانبی به شمار می‌رود، با ۳۴ درصد افزایش نسبت به سال قبل به ۱۴/۶ میلیارد دلار رسید. رزرو خدمات نسبت به سه‌ماهه قبل ۳/۴ درصد افزایش یافت که نشان‌دهنده‌ی مشکل جذب در بازارهای اشباع‌شده است.

اما ایگل آرونیان، تحلیلگر Wedbush گفت از پیشرفت‌ سود خالص و سرعت رشد درآمد اوبر دلگرم شده است. سود خالص اوبر به درآمدی گفته می‌شود که این شرکت پس از کم کردن حقوق رانندگان یا هزینه‌های رستوران و پاداش، برای خود نگه می‌دارد. آرونیان گفت:

هنوز هم کمی با سودآوری فاصله داریم، اما اوبر منتظر نشانه‌های قوی در زمینه بهبود بسیاری از معیارهای کلیدی است و این نشانه‌ی مهمی برای سرمایه‌گذاران به شمار می‌رود.

اوبر بزرگ‌ترین گروه در میان استارتاپ‌های سیلیکون‌ولی است که طی سال جاری با وجود تشدید تنش‌های تجاری میان ایالات متحده و چین که موجب ناآرامی‌ در بازار جهانی بورس شد، رونق یافت. اوبر همچنین با افزایش مقررات دست‌وپاگیر در چند کشور مواجه است و با رانندگانش بر سر پرداخت دستمزد بیشتر منازعه می‌کند.

خسروشاهی می‌گوید در بازار کاملاً رشدیافته‌ی ایالات متحده که لیفت رقیب اصلی اوبر است، دو اهرم برای رشد وجود دارد که عبارت‌اند از گسترش خدمات اشتراک سواری به حومه شهرها و موج نسل‌های جدید؛ زیرا نسل هزاره علاقه‌ی کمی به مالکیت خودرو از خود نشان می‌دهد.

مدیران اوبر به عملکرد لیفت اشاره کردند که توجه کمتر به قیمت و تمرکز بیشتر رقیب آن‌ها روی برند و محصول، مثبت بوده است. بااین‌حال خسروشاهی چنین شیوه‌ای را حالتی از رقابت سالم‌تر، به‌جای هزینه پول در چرخه مبارزه می‌داند. به‌طور کلی درحالی‌که این شرکت روی خدمات تحویل مواد غذایی در حال رشد خود یعنی اوبر ایتس (Uber Eats) سرمایه‌گذاری می‌کند، پاداش‌های پرداخت‌شده به رانندگان نسبت به سال گذشته بیش از دو برابر افزایش یافته است. در این بخش، پاداش رانندگان با رشد سه برابری به ۲۹۱ میلیون دلار افزایش یافت درحالی‌که درآمد ۸۹ درصد بیشتر شد.

خسروشاهی می‌گوید که اوبر فعلاً در مراحل اولیه قرار دارد تا بتواند از خدمات اشتراک سواری برای کسب‌وکار ایتس بهره بگیرد، بااین‌حال سود خالص در سال ۲۰۱۹ بهبود خواهد یافت. اوبر تلاش می‌کند مشتریان را به استفاده از سرویس اوبر ایتس ترغیب کند و نشانه‌های اولیه هم نشان می‌دهند که اوبر تاکنون در این زمینه موفق بوده است. 

اوبر اعلام کرد کاربران فعال ماهانه این شرکت در سراسر جهان از ۹۱ میلیون نفر در پایان سه‌ماهه چهارم سال گذشته، به ۹۳ میلیون نفر در سال جاری افزایش یافته است. زیان خالص اوبر ۱/۰۱ میلیارد دلار یا ۲/۲۶ دلار به ازای هر سهم طی سه‌ماهه اول امسال بود؛ درحالی‌که درآمد خالص اوبر در این مدت به ۳/۷۵ میلیارد دلار یا ۱/۸۴ دلار به ازای هر سهم رسید. چنین نتایجی به‌دلیل ارائه خدمات به شرکت‌هایی مثل یاندکس و گرب (Grab) به دست آمد. طی سه‌ماهه چهارم سال ۲۰۱۸، زیان اوبر ۸۸۷ میلیون دلار و درآمد آن ۲/۹۷ میلیارد دلار اعلام شده است.

اوبر قبلاً اعلام کرد که انتظار می‌رود درآمد سه‌ماهه اول ۲۰۱۹ در محدوده ۳/۰۴ تا ۳/۱ میلیارد دلار باشد، درحالی‌که تحلیلگران درآمد متوسط ۳/۰۴ میلیارد دلاری برای آن پیش‌بینی می‌کنند. 

طرفداران خودروهای پورشه، به‌ویژه مدل‌های کلاسیک، به‌خوبی از خودروهای تیونر RWB (مخفف Rauh-Welt Begriff) مطلع هستند. کیت بدنه‌ی پهن RWB به‌خودی‌خود جذابیت‌های یک پورشه 911 کلاسیک را دو‌چندان می‌کند؛ اما شرکت Forgestar که درزمینه‌ی تولید رینگ‌های اسپرت فعالیت می‌کند، 911 RWB را با رینگ‌های جدید خود مزین کرده است.

خودرو مذکور در ابتدا 911 مدل ۱۹۹۵ بوده‌ که آکیرا ناکایی، بنیان‌گذار برند RWB، با کیت بدنه‌ی ۱۷ تکه آراسته‌ بوده است. برای جلوه‌‌دادن کیت بدنه، خودرو با رنگ آبی مخصوص رنگ‌آمیزی‌ شده است. چراغ‌های راهنمای گوشه‌ای در قسمت جلو و چراغ ترمز قرارگرفته روی باله‌ی عقب، به‌جذابیت‌های ظاهری 911 افزوده است. شرکت فورج‌استار از رینگ‌های ۱۸ اینچی M14 با قسمت مرکزی مات استفاده‌ کرده و درنهایت، رینگ را با پوششی مخصوص مزین‌ کرده است.

پهنای رینگ‌های عقب ۱۳.۵ اینچ و رینگ‌های جلو ۱۱ اینچ است که در لاستیک‌های پیرلی کورسا قرار‌ گرفته‌اند. از تغییرات فنی اعمال‌شده در خودرو نیز می‌توان به کویل‌اورهای V3 KW و ترمزهای خنک‌شونده‌ی Stoptech ST40 اشاره کرد. همچنین، سیستم اگزوز خودرو به‌روزرسانی‌ شده و از سر‌اگزوزهای فیبرکربنی بهره می‌برد.

در قسمت داخلی خودرو، حس‌وحال مسابقه‌ای را شاهد هستیم. صندلی‌های چرمی سوپرکاپ شرکت Momo با نشان RWB برای دو سرنشین در نظر گرفته‌ شده است. فرمان خودرو هم از شرکت Momo انتخاب‌ شده و به‌همراه عقربه‌ها، هماهنگی جذابی به‌وجود آورده‌اند و دسته‌‌دنده‌ی بلند خودرو هم کنترل بهتری دراختیار راننده قرار می‌دهد. تریم قاب عقربه‌ها و سیستم استارت از آلومینیوم ساخته شده و به‌همراه پدال‌های سوراخ‌کاری‌شده، فضایی دلنشینی در کابین شاهد هستیم.

فعالیت تمام شرکت‌های فعال درزمینه‌ی شبکه‌‌های عصبی تا‌به‌حال براساس تراشه‌های سیلیکونی بوده است. پردازنده‌ها (CPU)، پردازنده‌های گرافیکی (GPU)، تراشه‌های پردازش شبکه‌های عصبی (TPU) و مدارهای مجتمع برنامه‌ریزی‌شدنی (FPGA) همه‌ی این‌ها ممکن است ویژگی‌های عملکردی متفاوتی داشته باشند؛ اما از ماده‌ای واحد ساخته شده‌اند. اینتل مشغول ساخت شبکه‌های هوش مصنوعی با استفاده از دانش فوتونیک سیلیکونی است؛ دانشی که درزمینه‌ی مطالعات تحقیقاتی و کاربرد انواعی از سیستم‌های فوتونی فعالیت و از سیلیکون به‌عنوان بستر نوری استفاده می‌کند.

دو سال پیش، کار تحقیقاتی پژوهشگران دانشگاه MIT نشان داد شبکه‌های عصبی نوری (ONN) می‌توانند در عملیات‌های با توان ضعیف و سرعت کم کاربردی باشند. این امکان به‌‌دلیل وجود نوعی مدار فوتونی به‌نام تداخل‌سنج ماخ‌زندر (MZI) است. پیکره‌بندی تداخل‌سنج ماخ‌زندر به‌صورت حاصل‌ضرب ماتریس ۲ در ۲ عمل می‌کند. این تداخل‌سنج می‌تواند برای تعیین نسبت اختلاف فاز بین دو موج ‌برهم‌راستا مربوط‌ به منبع نوری همدوس کاربرد داشته باشد. در این روش، از ضرب‌کردن فازهای دو پرتوی نور به‌صورت ماتریس ۲ در ۲ استفاده می‌شود و با قرارگرفتن MZIها در حالت آرایه‌ی مثلثی‌شکل، ماتریس‌های بزرگ‌تری ایجاد می‌شوند که هسته‌ی اصلی محاسبات مربوط ‌به یادگیری عمیق هستند.

 کازیمیر ویرزینسکی، مدیر ارشد دفتر CTO در گروه هوش مصنوعی اینتل گفت:

هر فرایند توسعه و تولید می‌تواند نقایصی داشته باشد و فناوری جدید به دور از نقص نیست؛ اما باید در نظر داشته باشیم تغییرات کوچک در داخل تراشه‌ها می‌تواند بر دقت محاسبات تأثیر بسزایی بگذارد. به‌منظور عملیاتی‌ترکردن شبکه‌های عصبی نوری (ONN) در تولید، باید بدانیم چقدر به تغییرات معمول در فرایند حساس هستند؛ به‌‌ویژه زمانی‌که در مقیاس‌های واقع‌بینانه‌ و بزرگ‌تری در نظر گرفته می‌شوند. همچنین، تلاش می‌کنیم بفهمیم چگونه می‌توان این تغییرات را باتوجه‌به معماری مدارهای مختلف قدرتمندتر کرد.

در مقاله‌ی جدید اینتل، دو نوع شبکه‌ی عصبی نوری مقاوم دربرابر خطا بررسی شده است. یکی از شبکه‌های عصبی نوری طراحی قابل‌تنظیم‌تری (GridNet) دارد؛ در‌حالی‌که دیگری با تحمل خطای بهتری (FFTNet) ساخته شده است. معماری GridNet با این پیش‌فرض کار می‌کند که MZI‌ها در یک شبکه هستند؛ در‌حالی‌که FFTNet الگویی پروانه‌ای دارد که معماری آن‌ها برای محاسبات تبدیل سریع فوری (Fast Fourier Transforms) طراحی و مدل‌سازی شده‌ است. 

هر دو مدل شبکه‌ی عصبی نوری برای تشخیص دست‌خط آموزش دیده‌اند. GridNet از میزان دقت ۹۵ تا ۹۸ درصدی درمقایسه‌با FFTNet برخوردار است. باوجوداین، FFTNet به‌طورخاص برای رسیدگی به اشتباه‌ها و خطاهای تولید عملکرد قدرتمندتری داشت و با افزودن نویز و انتقال فاز به هر MZI‌ شبیه‌سازی شده است. FFTNet به‌صورت درخورتوجهی از GridNet عملکرد پایدارتری داشت و دراصل، کارایی‌اش با درنظرگرفتن نویز مصنوعی به کمتر از ۵۰ درصد افت می‌کرد؛ درحالی‌که کارایی FFTNet در همان شرایط ثابت باقی می‌ماند. 

نمونه‌کارهای اولیه و شبیه‌سازی‌شده نشان می‌دهند شبکه‌های عصبی نوری می‌توانند جایگزین معتبری برای طرح‌های مبتنی‌بر تراشه‌های سیلیکونی باشند. ویرزینسکی اضافه کرد:

مدارهای بزرگ‌تر به دستگاه‌های بیشتری چون MZI‌ها در هر تراشه نیازمندند؛ بنابراین، تلاش برای رسیدن به قابلیت تنظیم دقیق (Fine Tune) در هر دستگاه در تراشه‌ای پس از تولید، مشکلی روبه‌رشد است. روش مقیاس‌پذیرتر برای آموزش ONNها در محیط نرم‌افزار، مدارهای تولیدانبوه براساس این پارامترها خواهد بود. نتایج نشان می‌دهد انتخاب معماری مناسب می‌تواند احتمال دستیابی به مدارهایی با عملکرد مطلوب را افزایش خواهند داد؛ حتی اگر با تغییرات در تولید مواجه شویم.

قابلیت ایجاد ONNهای مؤثر در مواجهه با تغییرات تولیدی، یعنی بهتر است در حین فرایند یادگیری ساخت این مدل شبکه‌ی عصبی، بهینه‌سازی روش ساخت آن‌ها را فرابگیریم. این قابلیت می‌تواند درصورت انبوه‌سازی و رقابت‌پذیری با معماری تراشه‌های سیلیکونی معمولی، به تجاری‌سازی این تراشه‌ها کمک کند.

خانواده‌ی لومیکس S فقط پس از سه ماه از معرفی اولین اعضایش، حال میزبان دوربین جدیدی است. این موضوع نشان‌دهنده‌ی تلاش پاناسونیک برای توسعه‌ی کسب‌و‌کار خود در بخش دوربین‌های فول‌فریم است تا درکنار کانن،نیکون و سونی،‌ بخشی از این بازار را ازآنِ خود کند. 

غول ژاپنی دنیای تصویر، در فوریه‌ی سال جاری میلادی (اسفند ۹۷) با معرفی لومیکس S1 و S1R به‌صورت رسمی ورود خود به دنیای دوربین‌های بدون‌آینه و فول‌فریم را اعلام کرد. لومیکس S1R برای عکاسان حرفه‌ای و S1 نیز برای عکاسان/فیلم‌برداران توسعه یافته است. اگر با دنیای دوربین‌های حرفه‌ای عکاسی و فیلم‌برداری آشنا باشید، قطعا با پاناسونیک و تخصص این شرکت در تولید دوربین‌های فیلم‌برداری اعم از انواع سینمایی، استودیویی، خبری و سری محبوب GH آشنا هستید. حال این شرکت قدم بزرگ بعدی خود را در دنیای دوربین‌های بدون آینه و فول‌فریم برداشته و محصولی مخصوص فیلم‌برداران حرفه‌ای رونمایی کرده است.

لومیکس S1H نام جدید‌ترین دوربین پاناسونیک است که ابعاد بزرگ‌تری از برادران خود داشته و اولین‌بار قابلیت فیلم‌برداری 6K با نرخ ۲۴ فریم‌بر‌ثانیه با نسبت تصویر ۳:۲ را در دنیای دوربین‌های عکاسی/فیلم‌برداری ارائه می‌دهد. در نسبت تصویر ۱۶:۹ نیز S1H قادر به ضبط کلیپ‌های ویدئویی با رزولوشن 5.9K و نرخ ۳۰ فریم‌برثانیه است؛ اما شاید جذاب‌ترین بخش این دوربین، توانایی‌های آن در فیلم‌برداری 4K‌ است؛ جایی که پا را حتی از برادران میکرو چهارسوم خود فراتر گذاشته و امکان ضبط کلیپ‌های 4K با نرخ ۶۰ فریم‌بر‌ثانیه و عمق رنگ ۱۰ بیت را فراهم کرده است. این موضوع تنها مخصوص رزولوشن 4K نیست و کلیپ‌های Cinema 4K نیز با همین نرخ ضبط خواهند شد؛ قابلیتی که شاید آرزوی بسیاری از فیلم‌برداران حرفه‌ای باشد.

مدیران پاناسونیک درباره‌ی جدید‌ترین محصول خود عنوان کردند:

دوربین S1H ترکیبی از کیفیت بالا و قابلیت‌‌های فیلم‌برداری حرفه‌ای با بدنه‌ای کوچک و سبک است. این دوربین از قابلیت‌های متعددی مانند ضبط ۴:۳ آنامورفیک بهره می‌برد تا تمامی نیاز‌های کاربران حرفه‌ای را رفع کند. 

یکی از مهم‌ترین جوانب دوربین‌های حرفه‌ای، علم رنگ و الگوریتم‌های تولید آن‌‌ها است. پاناسونیک خانواده‌ی گسترده‌ای از دوربین‌های حرفه‌ای مانند انواع سینمایی VariCam، فول‌فریم ۳۵ میلی‌متری EVA1 و میکرو‌چهارسوم‌GH5S‌ دارد. نکته‌ای که در‌این‌زمینه وجود دارد، تلاش‌های پاناسونیک برای نزدیک‌کردن رنگ‌های تولیدی تمامی اعضای خانواده‌ی دوربین‌‌های فیلم‌برداری حرفه‌ای این شرکت است. S1H نیز این قاعده مستثنی نبوده و به‌گفته‌ی مهندسان پاناسونیک، تصاویری بسیار نزدیک به دوربین‌های فیلم‌برداری سینمایی و حرفه‌ای این شرکت ارائه می‌دهد تا امکان استفاده از آن به‌عنوان B Cam‌ در پروژه‌های رده‌بالا دردسترس باشد. همچنین، با درنظرگرفتن امکان فیلم‌برداری با پروفایل‌های V-Log/V-Gamut و گستره‌ی دینامیکی بیشتر از ۱۴ استاپ در S1H، می‌توان به توانایی‌های فوق‌العاده‌ی این دوربین پی برد.

پاناسونیک در تمامی جوانب، دوربین جدید خود را بهبود داده تا نیازهای اقشار مختلف کاربران را تأمین کند. لومیکس S1H مانند GH5‌ و GH5S توانایی فیلم‌برداری بدون محدودیت زمانی را دارد. این موضوع با درنظرگرفتن حسگر فول‌فریم دوربین، از کنترل عالی حرارت بالای تولیدی دوربین خبر می‌دهد. پاناسونیک هنوز جزئیات نهایی S1H را اعلام نکرده است؛ اما به‌گفته‌ی برخی کارشناسان حاضر در رویداد، نسخه‌ی پیش‌نمایش دوربین از دریچه‌ی تهویه‌ی هوا بهره می‌برد.

هنوز جزئیات نهایی S1H اعلام نشده؛ بااین‌حال، پیش‌بینی می‌شود این دوربین به حسگرری با رزولوشن حداقل ۲۴ مگاپیکسل (رزولوشن 6K در نسبت ۳:۲)، سیستم فوکوس خودکاری DFD با ۲۲۵ نقطه، دو درگاه کارت حافظه SD و XQD، نمایشگر ۳.۲ اینچی چرخان، منظره‌یاب ۵.۷۶ میلیون نقطه‌ای با نرخ ۱۲۰ هرتز، خروجی HDMI و درگاه USB-C مجهز باشد. از دیگر قابلیت‌های موردانتظار S1H، امکان خروجی Raw با پشتیبانی از ProRes و بیت‌ریت ۴۰۰ مگابیت‌برثانیه و نبود لرزشگیر داخلی (مانند GH5S) است.

این دوربین در پاییز ۲۰۱۹ و با قیمت ۴۰۰۰ دلار برای بدنه عرضه می‌شود. این شرکت حین رونمایی GH5، خبر از عرضه‌ی دوربینی با قابلیت ضبط کلیپ‌های 8K تا سال ۲۰۲۰ و پیش از المپیک توکیو داد. S1H قدم بزرگی برای دستیابی به این هدف است؛ ولی پیش‌بینی می‌شود تا سال آینده، امکان تولید دوربینی فول‌فریم 8K در این ابعاد و حل مشکل حرارتی آن ممکن نباشد. شاید دوربین مدنظر پاناسونیک نسل جدید EVA1 یا GH5 باشد تا ابعاد بزرگ‌تر بدنه یا حسگر کوچک‌تر میکرو چهارسوم راه‌حل مشکل پیش‌ رو باشند.

پیش‌تر، سونی با a7S تنها محصول فول‌فریم و مخصوص فیلم‌برداری در دنیای دوربین‌های عکاسی/فیلم‌برداری حاضر بود، حال با پیش‌دستی و رونمایی ناگهانی S1H، بسیاری از کارشناسان را شگفت‌زده کرده است. این در حالی است که بیش از یک سال است که شایعاتی درباره‌ی معرفی نسل جدید a7S II به‌گوش می‌رسد.

مقاله‌ای که درادامه مطالعه خواهید کرد، به‌قلم استفان دورستایین نوشته شده که باتوجه‌به سابقه و گستره‌ی وسیع فعالیت‌هایش، دیدگاه خود درباره‌ی آینده اپلیکیشن‌ها را بیان کرده است. به‌باور او، پلتفرم‌های نرم‌افزاری در آینده‌ای نزدیک، چاره‌ای جز روی‌آوردن به وب‌اپلیکیشن‌های پیش‌رونده (PWA) ندارند؛ زیرا سختی‌هایی که در توسعه‌‌ی اپلیکیشن‌های بومی وجود دارد، در PWAها دیده نمی‌شود.

در ترجمه این مقاله سعی کرده‌ایم لحن نگارنده‌ی اصلی حفظ شود؛ بنابراین مطلبی که درادامه خواهید خواند، مستقیما دیدگاه شخصی استفان دورستایین را بدون هیچ دخل‌و‌تصرفی منتقل می‌کند.

با اطمینان می‌توانم پیش‌بینی کنم در آینده‌ای نزدیک، وب‌‌اپلیکیشن‌های پیش‌رونده جایگزین اپلیکیشن‌های بومی خواهند شد. باورِ من این است که در پنج سال آینده، ۸۰ درصد از اپلیکیشن‌های جدید و غیرمرتبط با بازی از فناوری‌های تحت‌وب نظیر PWA استفاده خواهند کرد.

مفهوم PWA به ‍۱۲ سال قبل برمی‌گردد

استیو جابز در سال ۲۰۰۷ دیدگاه درستی داشت. او نه‌تنها درباره‌ی آینده‌ی گوشی‌های هوشمند تاکنون درست پیش‌بینی کرده بود؛ بلکه درباره‌ی تغییر و تحول اپلیکیشن‌ها نیز نظر درستی ارائه می‌کرد. استیو جابز بر این باور بود که قالب استاندارد اپلیکیشن‌های آیفون در آینده روی فناوری تحت‌وب متمرکز خواهد بود.

از دیدگاه استیو جابز، چنین اپلیکیشن‌هایی به SDKهای دست‌و‌پاگیر نیازی نداشتند؛ در‌حالی‌که دسترسی آسانی به عملکرد‌های بومی سیستم‌ فراهم می‌کردند و هرکسی می‌توانست ازطریق آشنایی با تکنولوژی‌های تحت‌وب، ایده‌های خود را به محصولِ نرم‌افزاری ساخته‌شده تبدیل کند.

بااین‌حال، دیری نپایید که اپل تصمیم گرفت مسیر خود را از چشم‌انداز استیو جابز جدا کند. آن‌ها SDK برایسیستم‌عامل iOS معرفی کردند و توسعه‌ی اپلیکیشن‌های بومی را وارد فرایند پیچیده‌تری کردند و توسعه‌دهندگان برای اجرای ایده‌های خود در قالب اپلیکیشن مجبور شدند به زبان‌های برنامه‌نویسی جدیدی مهاجرت کنند.

از آن زمان تاکنون، تکنولوژی‌های توسعه‌ی وب پیشرفت‌های چشمگیری تجربه کرده‌اند و هم‌اکنون بسیاری از وب‌اپلیکیشن‌های موجود ویژگی‌های غنی‌تر و کارآمدتری درمقایسه‌با همتایان بومی خود ارائه می‌کنند. جاوا اسکریپت ظرفیت فراوانی دارد و با پشتیبانی رسمی iOS و اندروید از وب‌اپلیکیشن‌های پیش‌رونده، توسعه‌دهندگان تحت‌وب آینده‌ای متصور می‌شوند که در آن، بدون یادگیری زبان جدید و با استفاده از دانش‌های پیشین خود، می‌توانند اپلیکیشنی را با ویژگی‌های بومی توسعه دهند.

PWA؛ بهترین اتفاق در حوزه‌ی وب

وب‌‌اپلیکیشن پیش‌رونده ابدا به اپلیکیشن‌های تحت‌وب قدیمی شباهت ندارد و شاخصه‌هایی در این‌ نوع از اپلیکیشن‌ها وجود دارد که آن را از سایر اپلیکیشن‌ها متمایز می‌سازند. در‌این‌بین، باید برخی پیش‌نیازها را نیز در نظر گرفت تا اپلیکیشن، PWA نامیده شود.

قابلیت اطمینان

وب‌اپلیکیشن پیش‌رونده نباید به اتصال اینترنت متکی باشد؛ بنابراین، حتی مواقعی که دستگاه در حالت آفلاین قرار دارد، کاربر باید به‌ ویژگی‌های اپلیکیشن دسترسی داشته باشد؛ یعنی داده‌ها از قبل در دستگاه Cache شده باشند. مهم‌تر از همه، PWA‌ها باید از پروتکل امنیتی HTTPS استفاده کنند و ظاهری واکنش‌گرا روی دستگاه‌های مختلف نظیر تبلت و گوشی‌های هوشمند داشته باشند.

سریع

وب‌اپلیکیشن پیش‌رونده باید سریع باشد؛ آن‌قدر سریع که وقتی کاربری سعی می‌کند آن را اینترنت 3G بارگذاری کند، به مرز جنون نرسد. بنابراین، حذف ‌مؤلفه‌های ظاهری‌ که موجب کندی بارگذاری می‌شوند، باید در اولویت توسعه‌دهنده باشد.

گیرا و درگیرکننده

آخرین و شاید مهم‌ترین شاخصه در طراحی وب‌اپلیکیشن پیش‌رونده، گیرایی و درگیرکنندگی آن است. توسعه‌دهنده باید احساس استفاده از اپلیکیشن بومی را به کاربر القا کند. سرعت زیاد و پایداری و روان‌بودنِ انیمیشن‌ها ازجمله ویژگی‌های مهم برای رسیدن به این هدف هستند. هیچ لگ و تأخیری در اسکرول‌کردن و پیمایش نباید وجود داشته باشد و باتوجه‌به انجام به‌روزرسانی‌ها در سمتِ سرور و نیازنداشتن به به‌روزرسانی دستی کاربر، مخاطبان باید از به‌روزرسانی‌ها مطلع شوند. پشتیبانی از Push Notification نیز بسیار اهمیت دارد.

PWA‌ها روی صفحه‌ی خانگی قرار می‌گیرند؛ بنابراین، تمامی فایل‌های پیش‌نیاز نظیر آیکون و عناصر UI و مواردی که کاربر را از اتصال به اینترنت بی‌نیاز می‌کند، باید همراه‌با اپلیکیشن باشند. 

پشتیبانی فزاینده‌ی شرکت‌ها

PWA‌ها با هدف اجرا روی دستگاه‌های موبایل ساخته شده‌اند؛ اما پشتیبانی از آن‌ها روز‌به‌روز در‌حال‌گسترش است. در جدیدترین اقدامات، گوگل در نسخه‌ی ۷۳ کروم، پشتیبانی از وب‌‌اپلیکیشن‌های پیش‌رونده را آغاز کرد تا کاربران روی سیستم‌عامل‌های کروم، لینوکس، مک‌اواس و ویندوز ۱۰ بتوانند طعم این اپلیکیشن‌ها را بچشند.

مشخصا قرار نیست همه‌ی ویژگی‌های بومی بلافاصله زیرپوشش فناوری PWA قرار گیرد؛ اما با رشد محبوبیت این اپلیکیشن‌ها، باید انتظار افزایش توانایی‌ آن‌ها روی پلتفرم‌های نرم‌افزاری مختلف را داشت. در‌حال‌حاضر، تنها مرورگر کروم روی اندروید از تمام ویژگی‌های اصلی PWA پشتیبانی می‌کند؛ اما اپل نیز قصد دارد با مرورگر سافاری، در آینده پشتیبانی از ویژگی‌های این فناوری را در iOS گسترش دهد. معتقدم فاصله‌ای با عصر جدید اپلیکیشن‌ها نداریم؛ عصری که در آن‌ وب‌اپلیکیشن‌های پیش‌رونده تفاوت آشکاری با برنامه‌های بومی ندارند.

توسعه‌ی آسان

ساخت وب‌اپلیکیشن پیش‌رونده به‌طرزی باورنکردنی‌ آسان است. اگر در گذشته استفاده از VueJS و CLI را تجربه کرده باشید، احتمالا بدون اینکه بدانید، تا الان وب‌اپلیکیشن پیش‌رونده ساخته‌اید. خوشبختانه PWAها پیش‌نیاز‌های بسیار کمی‌ دارند و عملکرد خوبی از خود نشان می‌دهند. به‌لطف پیشرفت‌ تکنولوژی‌های تحت‌وب، دیگر برای ساخت صفحه‌ای با انیمیشن‌های روان و سریع، کار سختی در پیش نخواهید داشت.

PWAها دیگر فناوری مبهمی نیستند و برای توسعه‌ی برنامه‌‌ها برپایه‌ی آن، نیازی نیست ساعت‌ها در صفحات پرسش‌و‌پاسخ وب‌سایت StackOverflow درگیر شد.

همین‌حالا هم آموزش‌های شسته‌و‌رفته‌ای در سطح وب برای تازه‌کاران وجود دارد که یکی از بهترینِ آن‌ها را گوگل بدون استفاده از فریم‌ورک JS منتشر کرده که می‌توانید این آموزش را ازطریق این لینک مطالعه کنید.

جمع‌بندی

PWA‌ها از گذشته می‌آیند؛ اما به‌زودی آینده‌ی ما را شکل خواهند داد. شاید مالکیت معنوی نام PWA با گوگل باشد؛ اما استیو جابز فردی بود که ۱۰ سال پیش، رؤیای داشتنِ چنین پلتفرمی را برای ما تصویرسازی کرد.

آینده‌ی توسعه‌ی اپلیکیشن‌ها دیگر محدود به SDK‌ها و پیش‌نیاز‌های دست‌و‌پاگیر نیست و برنامه‌نویسان می‌توانند با استفاده از جاوااسکریپت، هرآنچه از اپلیکیشن بومی انتظار دارند، در وب‌اپلیکیشنِ پیش‌رونده خود اجرا کنند. 

پژوهشگران دانشگاه کاشان موفق به طراحی زبان برنامه‌نویسی ایرانی شدند.

دانشمندان در مطالعه اخیرشان با استفاده از چاپ ۳ بعدی موفق به ساخت قرنیه مصنوعی شدند.