تبادل لینک هوشمند به‌عنوان آماده‌سازی برای رونمایی اولین خودرو تمام‌الکتریکی تولیدی مینی، برند بریتانیایی ویدئویی جذاب منتشر کرده است. ویدئو نمونه‌ی اولیه‌ی مینی الکتریکی (Mini Electric) را نشان می‌دهد که هواپیمای بوئینگ 777F را در فرودگاه فرانکفورت با خود حمل می‌کند. نمایش این ویدئو به‌منزله‌ی آغاز فعالیت‌های زیرمجموعه بی‌ام‌و در رسانه‌های اجتماعی است که مینی برای معرفی خودرو الکتریکی جدید خود در بازار انجام می‌دهد.
برای ساخت این ویدئو، ب‌ام‌و و مینی با شرکت لوفت‌هانزا کارگو (Lufthansa Cargo) همکاری می‌کنند تا هواپیمای بوئینگ با وزن تقریبی ۱۵۰ تن را دراختیار آنان قرار دهد. اگر نگاهی دقیق‌تر به هواپیما بیندازید، نام تجاری iNext را روی بدنه‌ی آن مشاهده خواهید کرد. بی‌ام‌و می‌گوید این همانی هواپیمایی است که برای انتقال خودرو مفهومی ویژن آی‌نکست (Vision iNext) به مونیخ، نیویورک، سان‌فرانسیسکو و پکن به‌منظور شرکت در رویدادهای رسانه‌ای استفاده شد.
تولید مینی کوپر الکتریکی در نوامبر (آبان) سال جاری در کارخانه‌ی آکسفورد این برند تجاری آغاز می‌شود. نخستین نمایش رسمی خودرو الکتریکی مینی کوپر در نمایشگاه فرانکفورت است که شهریور امسال برگزار خواهد شد؛ دقیقا دو سال پس از نمایش اولین مدل مفهومی مینی الکتریک در همان رویداد.
مدل نهایی براساس نسخه‌ی سه‌در مینی خواهد بود و بی‌ام‌و وعده داده رانندگی بدون انتشار آلایندگی با ویژگی فرمان‌پذیری عالی و کیفیت برتر و طراحی منحصربهفرد این برند را باهم ترکیب می‌کند. مینی بدون اشاره به جزئیات اعلام کرد این خودرو الکتریکی قدرت و گشتاور چشمگیری دراختیار کاربر قرار می‌دهد. مینی در بیانیه مطبوعاتی قبلی‌اش، این خودرو را اولین هاچ‌بک جذاب برقی معرفی کرد.
طبق اطلاعات اولیه و غیررسمی، نسخه‌ی تولیدی خودرو تمام‌الکتریکی مینی با هربار شارژ میتواند ۳۲۰ کیلومتر مسافت را بپیماید. گفته می‌شود قیمت پایه‌ی خودرو مذکور ۳۷ هزار دلار است و از همان موتور الکتریکی ۱۸۱ اسب‌بخاری قدرت می‌گیرد که در بی‌ام‌و i3S نیز استفاده شده است. در آینده‌ی نزدیک، اطلاعات بیشتری از مینی کوپر لکتریکی منتشر خواهد شد.
مایکروسافت از زمان ویندوز ۸ رؤیایی بزرگ در سر می‌پروراند. ردموندی‌ها به‌دنبال این بودند برنامه‌های ساخته‌شده برای این سیستم‌عامل روی طیف گسترده‌ای از دستگاه‌ها نظیر رایانه‌های شخصی، گوشی‌های هوشمند، تبلت‌ها و کنسول ایکس‌باکس اجرا شوند. هدف آنها این بود توسعه‌دهندگان با یک‌بار کدنویسی بتوانند برنامه‌های ساخته‌شده خود را روی طیف بیشتری از دستگاه‌ها با فرم‌فکتور‌های متفاوت منتشر کنند؛ اما با سقوط ویندوزفون، این رؤیای بلندپروازانه نیز در سراشیبی سقوط قرار گرفت.
پدر دنیای ویندوز سال‌ها وقت و هزینه‌ی خود را صرف کرد تا توسعه‌دهندگان را به استفاده از پلتفرم یونیورسال برای ساخت برنامه‌های ویندوزی ترغیب کند؛ تلاشی که امروز با کوبیدنِ میخی بر تابوتِ این پلتفرم، رسما نامؤفق‌‌بودنش اعلام شد. مایکروسافت از‌این‌پس به توسعه‌دهندگان بازی اجازه می‌دهد ساخته‌های خود در پلتفرم Win32 را بدون هیچ‌گونه تغییر و تبدیلی وارد فروشگاه نرم‌افزاری مایکروسافت کنند.
فیل اسپنسر، رهبر بخش بازی‌ها در مایکروسافت می‌گوید:
ما تشخیص دادیم پلتفرم Win32 فرمت دلخواه توسعه‌دهندگان و گیمرها برای ساخت و اجرای بازی‌ها است؛ بنابراین، بسیار هیجان‌زده‌ایم اعلام کنیم از‌این‌پس، تمامی بازی‌های Win32 به‌صورتی بومی در فروشگاه نرم‌افزاری ویندوز پشتیبانی می‌شوند. چنین اتفاقی هم برای بازی‌سازان و هم برای گیمرها اختیارهای بیشتری به‌ارمغان می‌آورد و به افراد اجازه می‌دهد به‌صورت آزادانه انتظارهای خود از اکوسیستم گیمینگ ویندوز را شخصی‌سازی و مدیریت کنند.
چنین تصمیمی تغییر رویکرد بزرگی برای فروشگاه نرم‌افزاری ویندوز است؛ به‌ویژه اینکه بازی‌های ویدئویی یکی از محبوب‌ترین دسته‌بندی‌ها در میان فروشگاه‌های نرم‌افزاری هستند و معمولا آمار دانلود درخورتوجهی دارند. پیش‌تر، برای انتشار بازی در مایکروسافت استور بازی‌سازان باید ساخته‌ی خود را در پلتفرم یونیورسال منتشر می‌کنند؛ پلتفرمی که هرگز نمی‌توانست انتظارات بازی‌سازان از میزان شخصی‌سازی در بازی‌ها را برآورده سازد.
این تغییر رویکرد به‌وضوح در بخش‌های دیگر نیز خود را نشان داده است. مایکروسافت مدتی پیش به‌صورت رسمی استفاده از موتور رندرینگ کرومیوم را در مرورگر اج آغاز کرد تا در ویندوز ۷ و ویندوز ۸ و macOS نیز انتشار این مرورگر را شاهد باشیم؛ مرورگری که از آغاز انتشار با پافشاری روی پلتفرم UWP، تنها دردسترس کاربران ویندوز ۱۰ قرار داشت. جو بلفیوری، یکی از مقام‌های بلندپایه‌ی مایکروسافت، چندی پیش در مصاحبه‌ای، از پلتفرم UWP به‌عنوان سردرگمی و بادِ مخالف برای مایکروسافت اج یاد کرد.
وی در‌این‌باره گفت:
گفته‌ی من بدین‌معنا نیست پلتفرم یونیورسال اتفاق بدی بوده؛ بلکه منظورم این است که این پلتفرم به‌اندازه‌ی پلتفرمی ۳۵ساله بالغ و پخته نبود که برنامه‌های بسیاری برپایه‌‌ی آن ساخته شده‌اند.
روایت‌های بسیاری درباره‌ی گلایه‌ی مهندسان مایکروسافت و توسعه‌دهندگان شخص ثالث وجود دارد که از محدودیت‌های پلتفرم یونیورسال ابراز نارضایتی می‌کنند. توسعه‌دهندگان برای ساخت برنامه‌های شخص ثالث دو انتخاب بیشتر نداشتند: یا باید قید نسخه‌های قدیمی ویندوز را می‌زدند یا به‌ناچار باید با محدودیت‌های پلتفرم یونیورسال کنار می‌آمدند. در‌این‌میان، اجرای برنامه‌های یونیورسال روی طیف گسترده‌ای از دستگاه‌ها مزیتی بود که برنامه‌نویسان را به‌استفاده از این پلتفرم ترغیب می‌کرد؛ اما با پایان دوران ویندوزفون، بعید می‌رسد توسعه‌دهنده‌ای به‌‌سمت این پلتفرم گام بردارد.
در جدیدترین اقدام نیز، مایکروسافت توسعه‌ی نسخه‌ی یونیورسال و مبتنی‌بر رابط کاربری لمسی آفیس را در حالت تعلیق نگه داشته با این توجیه که فعلا اولویت آنها تمرکز روی نسخه‌های تحت‌وب، iOS، اندروید و دسکتاپ خواهد بود. آفیس یکی از برنامه‌هایی بود که مایکروسافت همواره از آن برای نمونه‌ای از برنامه‌ی یونیورسال کارآمد و پرکاربرد استفاده می‌کرد؛ اما امروز دیگر دوران فشار و تحمیل‌کردن نظرِ مایکروسافت به توسعه‌دهندگان پایان یافته است.
کوین گالو، رهبر بخش پلتفرم توسعه‌ی ویندوز، چندی پیش از جداسازی ویژگی‌های مفید و پرتقاضای پلتفرم یونیورسال برای استفاده در سایر پلتفرم‌ها سخن گفته بود. از‌این‌پس، برنامه‌های ساخته‌شده برای ویندوز همگی نام «ویندوز اپ» را یدک خواهند کشید و دیگر مانند گذشته، استفاده از پلتفرم‌های مختلف در نام‌گذاری اپلیکیشن‌ها تأثیر نمی‌گذارد.
در سال‌های گذشته، فروشگاه نرم‌افزاری ویندوز پرشده از اپلیکیشن‌های تهی و بی‌کاربردی که حتی توسعه‌دهندگانشان میل و رغبتی به استفاده از آنها ندارند. رویکرد جدید مایکروسافت که تمرکز زیادی روی آزادی‌عمل توسعه‌دهندگان دارد، مدیرعامل استودیو بازی‌سازی اپیک گیمز را نیز به‌وجد آورده است؛ مدیرعاملی که تا پیش‌از‌این، یکی از منتقدان سرسخت رویکرد بسته مایکروسافت بود. او بارها در گفته‌های خود از تلاش مایکروسافت به‌واسطه‌ی ویندوز ۱۰ برای ساخت پلتفرمی بسته انتقاد کرده بود که فروشگاه نرم‌افزاری، تنها راه ارتباط مشتری با توسعه‌دهنده است.
ردموندی‌ها پیش‌تر با ویندوز ۱۰ S و ویندوز RT نشان داده بودند ابایی از محدودسازی کاربران به اپلیکیشن‌های درون استور ندارند؛ اما اکنون شرایط به‌طرز مثبتی تغییر کرده است. انتشار بسیاری از بازی‌های ساخته‌شده‌ی مایکروسافت در فروشگاه استیم گواه این است که فیل اسپنسر به‌عنوان رهبر بخش بازی‌ها، نه‌تنها بخش خود را با تغییرات جدی رو‌به‌رو کرده، بلکه در تغییر فرهنگ کلی مایکروسافت نیز تأثیر بسزایی گذاشته است. حال، تنها باید صبر کنیم و ببینم آیا ناشران بازی‌ها ساخته‌های خود را در مایکروسافت استور منتشر خواهند کرد یا خیر.
اخترشناسان اخیرا با کمک "تلسکوپ سوبارو"(Subaru Telescope) موفق به شناسایی ۱۸۰۰ ابرنواختر جدید در کهکشان‌های دور شدند.
به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی میل، اخترشناسان در مطالعه اخیرشان با کمک تلسکوپ ۸.۲ متری سوبارو در هاوایی ۱۸۰۰ ابرنواختر جدید را که هشت میلیارد سال نوری از زمین فاصله دارند را شناسایی کردند.
پرجرم‌ترین ستاره‌های عالم، زندگی خود را با انفجاری عظیم به نام ابرنواختر(Supernova) به پایان می‌برند. یک ابرنواختر زمانی رخ می‌دهد که یک ستارهٔ در حال مرگ شروع به خاموش شدن می‌کند. آن گاه به‌طور ناگهانی منفجر شده و مقدار بسیار زیادی نور تولید می‌کند و در پس خود یک هستهٔ کوچک نوترونی به جای می‌گذارد. نوترون سنگین‌ترین ذره در فضا است. مقداری نوترون به اندازهٔ یک سر سوزن میتواند هزاران تن جرم داشته باشد. ستاره مادهٔ خود را به سوی فضا پرتاب می‌کند و ممکن است درخشندگی آن چند روزی از کل یک کهکشان هم بیشتر باشد. هنوز هم می‌توان بقایای درخشان ستاره‌های منفجر شده را، که صدها یا هزاران سال پیش از هم پاشیده‌اند، دید. ابرنواخترها نادر اند. در کهکشان خودمان به‌طور میانگین در هر قرن یک یا دو ابرنواختر رخ می‌دهد که برخی از آنها نیز در پس غبار کهکشان پنهان می‌شوند.
محققان می‌گویند داده‌های جدید، می‌توانند به کشف سرنخ‌های جدید درباره هستی کمک کند.
یک تیم از محققان "مؤسسه کاولی"(Kavli Institute) ، "دانشگاه توهوکو"(Tohoku University)، "دانشگاه کنن"(Konan University)، رصدخانه ملی نجوم ژاپن، دانشکده علوم "دانشگاه توکیو"(University of Tokyo) و "دانشگاه کیوتو" (Kyoto University) این یافته‌ها را در مجله "Astronomical Society of Japan" منتشر کردند.
گرچه ابرنواخترها نادر هستند اما اخترشناسان با استفاده از دوربین "سوپریمم سوپریهایپر"(Hyper Suprihyper suprimeme-Cam) تلسکوپ سوبارو قادر به گرفتن تصاویر فوق‌العاده از آنها شدند. "سوپریمم سوپریهایپر" یک دوربین ۸۷۰ مگاپیکسلی می‌باشد که میتواند از یک جسم در زوایای مختلف تصاویری را ثبت کند.
طی این مطالعه که شش ماه به طول انجامید پژوهشگران موفق به شناسایی ابرنواخترهای جدید در جهان دور شدند.
آنها پنج ابرنواختر فوق‌العاده درخشان و ۴۰۰ ابرنواختر نوع "Ia" که ۵۸ عدد از آنها بیش از هشت میلیارد سال نوری از زمین فاصله داشتند را کشف کردند.
ابرنواخترهای نوع Ia در تمام کهکشان‌ها وجود دارند اما در بازوهای مارپیچی کهکشان‌های مارپیچی کمتر به چشم می‌خورند. این ابرنواخترها دارای عناصری مانند منیزیم، سیلیکون، گوگرد و کلسیم هستند که در زمان حداکثر نورانیت در طیف آشکار می‌شوند. تصور براین است که ابرنواخترهای نوع Ia ناشی از انفجار، به دلیل انتقال جرم بین ستاره‌ای پیر با عمر زیاد و یک کوتوله‌ی سفید در یک ستاره دوتایی بسیار نزدیک به هم باشند.
پژوهشگران تمام این داده‌ها را مدیون ابزار تلسکوپ پیشرفته "سوبارو" هستند چرا که ۱۰ سال طول کشید تا "تلسکوپ فضایی هابل" تنها یک ابرنواختر را کشف کند.
تلسکوپ "سوبارو" نام یکی از بزرگ‌ترین و قوی‌ترین تلسکوپ‌های نوری واقع در رصدخانه مونوکی است که در هاوایی قرار گرفته است. این تلسکوپ متشکل از یک آیینه مقعر است که قطر آن ۸ متر و ۲۰ سانتیمتر است. تعداد زیادی دانشگاه ژاپنی در استفاده از این تلسکوپ که در سال ۱۹۹۹ تأسیس شد شریک هستند. سنسورهای تصویر CCD ساخته شده توسط شرکت هاماماتسو در تلسکوپ سوبارو و رصد خانه ملی ستاره‌شناسی ژاپن بکار گرفته شده‌اند.
پروفسور "نوآکی یاسودا "(Naoki Yasuda) گفت: تلسکوپ سوبارو پیش از این نیز به دانشمندان در تهیه نقشه سه بعدی از ماده تاریک و مشاهده سیاهچاله‌های اولیه کمک کرده است و اکنون نیز با شناسایی ۱۸۰۰ ابرنواختر باردیگر توانایی‌های خود را به رخ ما کشید.
کشف این ابرنواخترها میتواند به دانشمندان در درک بهتر ماهیت انرژی تاریک کمک کند.
در کیهان‌شناسی، "انرژی تاریک"(dark energy) نوع ناشناخته‌ای از انرژی است که همهٔ فضا را به صورت فرضی در بر می‌گیرد و سرعت انبساط جهان را می‌افزاید. انرژی تاریک مقبول‌ترین فرضیه برای توضیح دادن مشاهدات اخیر است که می‌گویند جهان با آهنگ رو به افزایشی(با شتاب) منبسط می‌شود. در مدل استاندارد کیهان‌شناسی بنابر هم‌ارزی جرم-انرژی، جهان شامل حدود ۲۶٫۸٪ ماده تاریک ،۶۸٫۳٪ انرژی تاریک(در مجموع ۹۵٫۱٪) و ۴٫۹٪ مادهٔ معمولی است. باز هم بر اساس هم‌ارزی جرم-انرژی، چگالی انرژی تاریک بسیار کم است. در منظومه شمسی، تقریباً فقط ۶ تن انرژی تاریک درون شعاع مدار پلوتو یافت می‌شود. با این حال، انرژی تاریک بیشتر جرم-انرژی جهان را تشکیل می‌دهد، زیرا به‌طور یکنواخت در فضا پخش شده است.
دو شکل برای انرژی تاریک ارائه شده است. یکی ثابت کیهان شناسی، یک چگالی انرژی ثابت که بطور همگن جهان را پر می‌کند و دیگری میدان‌های اسکالر، کمیت‌هایی دینامیکی که چگالی انرژی آنها میتواند در فضا و زمان تغییر کند. بخش‌هایی از میدان‌های اسکالر که در فضا ثابت هستند هم معمولاً در ثابت کیهان‌شناسی شمرده می‌شوند. ثابت کیهان‌شناسی میتواند به گونه‌ای فرمول بندی شود که انرژی خلأ باشد. میدان‌های اسکالری که در فضا تغییر می‌کنند به سختی می‌توانند از ثابت کیهان‌شناسی باز شناخته شوند، زیرا تغییرات ممکن است فوق‌العاده آهسته باشد.
در نسخه جدید "گوگل مپ"(Google Maps)، ویژگی مورد علاقه کاربران یعنی اطلاع از محل دوربین‌های محدودیت سرعت به این برنامه اضافه شده است.
به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی میل، گوگل در نسخه جدید برنامه "گوگل مپ" برخی از ویژگی‌های مورد علاقه کاربران از جمله وجود "دوربین محدودیت سرعت"(speed limits) و "دوربین‌های ثبت تخلف"(traffic camera notifications) را با تقلید از برنامه "ویز"(Waze) در ۴۰ کشور جهان به برنامه خود اضافه نموده است.
بنابر گزارش" ZDnet"، دوربین‌های محدودیت سرعت در حال حاضر در جاده‌های بسیاری از کشورهای جهان نصب شده‌اند و اکنون کاربران با استفاده از گوگل مپ می‌توانند از مکان‌های دقیق نصب این دوربین‌ها مطلع شوند. گرچه این یک ویژگی جدید برای گوگل مپ به شمار می‌آید اما برای برنامه مشهور ویز این گونه نیست زیرا ویز از مدت‌ها پیش این ویژگی را در اختیار کاربران قرار داده بود. ویز یک نرم‌افزار بر مبنای سامانه موقعیت‌یاب جهانی است که از سیستم ناوبری گام‌به‌گام استفاده می‌کند. اپلیکیشن ویز بهترین مسیر را از مبدأ تا مقصد و همچنین نقاط پرترافیک و بسته شدن جاده‌ها را لحظه به لحظه به کاربران اطلاع می‌دهد.
به گفته" تک کرانچ"، کاربران اندرویدی از این پس علاوه بر اطلاع از دوربین‌های ثبت تخلفات جاده‌ای قادر خواهند بود وجود هرگونه ترافیک یا تصادفات جاده‌ای را نیز به دیگر کاربران گوگل مپ اطلاع دهند اما این در حالی است که کاربران دارای گوشی‌های سیستم عامل آی.او.اس از این قابلیت محروم هستند. اما بازهم با این وجود افراد به استفاده از ویز علاقه بیشتری دارند زیرا برخلاف گوگل مپ و اپل مپ به کاربران کم ترافیک ترین راه رسیدن به مقصد را نشان می‌دهد.
۴۰ کشوری که رانندگان آنها می‌توانند از قابلیت‌های جدید گوگل مپ استفاده کنند عبارتند از ایالات متحده، کانادا، انگلستان، آندورا، بوسنی و هرزگوین، بلغارستان، کرواسی، جمهوری چک، استونی، فنلاند، یونان، مجارستان، ایسلند، ایتالیا، لتونی، لیتوانی، مالت، هلند، نروژ، لهستان، پرتغال، رومانی، روسیه، صربستان، اسلواکی، اسپانیا، سوئد، استرالیا، برزیل، هند، سرزمین‌های اشغالی، ژاپن، اردن، کویت، مکزیک، مراکش، نامیبیا، عمان، قطر، عربستان سعودی، آفریقای جنوبی، تونس و زیمبابوه.
ناسا گزارش داد براساس بودجه‌بندی خود برای سال مالی 2020، این سازمان برای نخستین بار امکان بردن گردشگران به ایستگاه فضایی بین‌المللی را در سفینه‌های آمریکایی را فراهم می کند.
به گزارش ایسنا؛ تاکنون گردشگران با استفاده از سفینه‌های روسی سایوز به فضا سفر می‌کردند و طی سال‌های ۲۰۰۱-۲۰۰۹، هفت گردشگر به ایستگاه فضایی بین‌المللی رفتند.
براساس آنچه در تارنمای سازمان فضایی آمریکا آمده است، در بودجه ناسا برای سال مالی ۲۰۲۰ (از اکتبر ۲۰۱۹ تا پایان ماه سپتامبر ۲۰۲۰)، امکان استفاده تجاری از ایستگاه فضایی بین‌المللی دیده شده است و اجازه می‌دهد افراد علاقمند به عنوان فضانوردان غیرحرفه‌ای به ایستگاه پرواز کنند.
البته با توجه به اینکه ناسا هنوز نتوانسته هیچیک از سفینه‌های سرنشین‌دار پیشنهادی شرکت‌های خصوصی را حتی به مرحله پرواز آزمایشی برساند و آنها را عملاً در حالت سرنشین‌دار مورد آزمون قرار دهد، این ادعا تا حدود زیادی خیالبافانه به نظر می رسد چون کاربردی کردن سفینه‌های استارلاینر بوئینگ و یا دراگون شرکت اسپیس ایکس برای پرواز سرنشین‌دار، بارها و بارها به تاخیر افتاده است و گرچه ناسا می‌گوید سفینه استارلاینر در ماه اوت اولین پرواز بدون سرنشین خود به ایستگاه فضایی بین‌المللی را انجام خواهد داد و قرار است تا پایان سال ۲۰۱۹ اولین پرواز سرنشین‌دار آن انجام شود اما سابقه بدقولی‌های ناسا نشان می‌دهد که تضمینی برای عملی شدن این برنامه وجود ندارد.
بطور مثال قرار بود سفینه دراگون در ماه ژوئیه نخستین پرواز خود با دو فضانورد را انجام دهد اما بروز برخی مشکلات فنی، پرتاب آن را تا مدت نامعلومی به تعویق انداخته است.
آنچه قطعی است بعد از عادی شدن پروازهای سفینه‌های جدید، ناسا بر روی کسب درآمد از این سفینه‌ها حساب باز کرده است.
ناسا گزارش داد براساس بودجه‌بندی خود برای سال مالی 2020، این سازمان برای نخستین بار امکان بردن گردشگران به ایستگاه فضایی بین‌المللی را در سفینه‌های آمریکایی را فراهم می کند.
به گزارش ایسنا؛ تاکنون گردشگران با استفاده از سفینه‌های روسی سایوز به فضا سفر می‌کردند و طی سال‌های ۲۰۰۱-۲۰۰۹، هفت گردشگر به ایستگاه فضایی بین‌المللی رفتند.
براساس آنچه در تارنمای سازمان فضایی آمریکا آمده است، در بودجه ناسا برای سال مالی ۲۰۲۰ (از اکتبر ۲۰۱۹ تا پایان ماه سپتامبر ۲۰۲۰)، امکان استفاده تجاری از ایستگاه فضایی بین‌المللی دیده شده است و اجازه می‌دهد افراد علاقمند به عنوان فضانوردان غیرحرفه‌ای به ایستگاه پرواز کنند.
البته با توجه به اینکه ناسا هنوز نتوانسته هیچیک از سفینه‌های سرنشین‌دار پیشنهادی شرکت‌های خصوصی را حتی به مرحله پرواز آزمایشی برساند و آنها را عملاً در حالت سرنشین‌دار مورد آزمون قرار دهد، این ادعا تا حدود زیادی خیالبافانه به نظر می رسد چون کاربردی کردن سفینه‌های استارلاینر بوئینگ و یا دراگون شرکت اسپیس ایکس برای پرواز سرنشین‌دار، بارها و بارها به تاخیر افتاده است و گرچه ناسا می‌گوید سفینه استارلاینر در ماه اوت اولین پرواز بدون سرنشین خود به ایستگاه فضایی بین‌المللی را انجام خواهد داد و قرار است تا پایان سال ۲۰۱۹ اولین پرواز سرنشین‌دار آن انجام شود اما سابقه بدقولی‌های ناسا نشان می‌دهد که تضمینی برای عملی شدن این برنامه وجود ندارد.
بطور مثال قرار بود سفینه دراگون در ماه ژوئیه نخستین پرواز خود با دو فضانورد را انجام دهد اما بروز برخی مشکلات فنی، پرتاب آن را تا مدت نامعلومی به تعویق انداخته است.
آنچه قطعی است بعد از عادی شدن پروازهای سفینه‌های جدید، ناسا بر روی کسب درآمد از این سفینه‌ها حساب باز کرده است.
شرکت صنعتی هایپرجاینت(Hypergiant) که در توسعه هوش مصنوعی فعالیت دارد بر روی کلاه ایمنی ویژه‌ای برای استفاده فضانوردان مشغول به کار است.
به گزارش ایسنا و به نقل از فیوچریسم، نمایندگان این شرکت در حال صحبت کردن درباره ساخت یک کلاه ایمنی هستند که به فضانوردان کمک می‌کند اطلاعات بیشتری را در طول مأموریت‌ها به دست آورند و انجام کارهای پیچیده را آسان‌تر می‌کنند.
صفحه نمایش کلاه ایمنی که هایپر.وی.اس.ار(HyperVSR) نام دارد، مانند کلاه ایمنی مرد آهنین، اطلاعات مختلفی از جمله اهداف ماموریت و وضعیت بدن را روی نقاب نشان می‌دهد.
بن لام(Ben Lamm) یکی از مدیران شرکت می‌گوید: "فضا محیطی غیرقابل پیش‌بینی است که شرایط آن میتواند ظرف فقط چند ثانیه تغییر کند. به همین دلیل، اینکه خطر را برای فضانوردان به حداقل برسانیم مهم است. ما کلاهی را طراحی کرده‌ایم تا فضانوردان بتوانند به سرعت به اطلاعات دسترسی پیدا کنند، چه اطلاعاتی در مورد محیط اطراف و چه بدن خودشان. به این ترتیب آنها می‌توانند سریع‌ترین تصمیمات را در شرایط سخت بگیرند.
طراحان سه موضوع را در لباس و دستکش فضایی قرار داده‌اند که هر کدام به اطلاعات خاصی مربوط است: نشانه‌های حیاتی فضانورد، هشدارهای اضطراری و جزئیات ماموریت. کلاه ایمنی هر کدام یک از موضوع‌ها را مشاهده کند اطلاعات مورد نیاز آن را در نقاب کلاه نمایش می‌دهد.
گل رز در بیشتر فرهنگ‌ها نماد عشق است؛ اما اکنون این گل ارزشی بیشتر از نماد به‌دست آورده است. دستگاه جدید جمع‌آوری و تصفیه‌ی آب که در دانشگاه تگزاس توسعه پیدا کرده، با الهام از ساختار گل رز مهندسی شده و پیشرفت مهمی درزمینه‌ی روش‌های جدید تصفیه‌ی آب محسوب می‌شود. هر ساختار گل‌مانند کمتر از دو سنت هزینه دارد و میتواند در هر ساعت، بیش از نیم گالن آب تصفیه‌شده را به‌ازای یک متر مکعب آب ناخالص تولید کند.
گروهی از پژوهشگران با هدایت پروفسور اِما فن سیستم تبخیر خورشیدی جدیدی توسعه داده‌اند که از انرژی خورشیدی برای جداکردن نمک و دیگر ناخالصی‌ها از آب طی فرایند تبخیر استفاده می‌کند. در این مقاله که در مجله‌ی Advanced Materials منتشر شده، نویسندگان چگونگی الهام‌گرفتن از ساختار گل رز را برای توسعه‌ی سیستم تبخیر خورشیدی جدید شرح داده‌اند. این ساختار از ورقه‌های سیاهی تشکیل شده که به‌شکل گلبرگ‌های گل رز درکنارهم قرار گرفته‌اند. این ساختار به لوله‌ی ساقه‌مانندی متصل شده که آب دارای ناخالصی را از هر منبعی جمع‌آوری می‌کند. ساختار سه‌بعدی گل‌مانند جمع‌آوری و نگه‌داری مقدار بیشتری از آب را ممکن می‌سازد.
تکنولوژی‌های کنونی تبخیر خورشیدی معمولا گران و جاگیر است و نتایج رضایت‌بخشی حاصل نمی‌کنند. پژوهشگران در روش جدید از مواد ارزان‌قیمت سبک و حمل‌شدنی استفاده می‌کنند. این سیستم مانند گل رزی با گلبرگ‌های سیاه است که در ظرف شیشه‌ای قرار گرفته است. فن می‌گوید:
ما به‌دنبال یافتن روش‌های کارآمدتر برای استفاده از تکنیک‌های تبخیر خورشیدی به‌منظور تولید آب با استفاده از ورقه‌های سیاه پوشانده‌شده با نوع خاصی از پلیمر به‌نام پلی‌پیرول بودیم.
پلی‌پیرول ماده‌ای است که ویژگی‌های فتوترمال آن معروف است و در تبدیل نورخورشید به انرژی حرارتی به‌خوبی عمل می‌کند. فن و گروهش از روش‌های مختلفی برای شکل‌دادن به ورقه‌ها استفاده کردند تا ببینند کدام‌یک از آنها برای رسیدن به سطح بهینه‌ی نگه‌داری آب مطلوب هستند. آنها این کار را با قراردادن ورقه‌های صاف پوشانده‌شده با پلیمر مذکور زیر نور مستقیم خورشید روی زمین آغاز کردند. این ورقه‌ها می‌توانستند تاحدی به‌عنوان جمع‌آوری‌کننده‌ی آب عمل کنند؛ اما مقدار آبی که جمع می‌کردند، کافی نبود. پس از امتحان چندین شکل دیگر، فن از کتابی الهام گرفت که در دبیرستان خوانده بود. رمان لاله سیاه نوشته‌ی الکساندر دوما به او این ایده را داد که سعی کند از شکل گل استفاده کند و درنهایت، متوجه شد گل رز از همه بهتر است.
این ساختار درمقایسه‌با دیگر شکل‌ها، موجب می‌شد مقدار بیشتری از نورخورشید به مواد فتوترمیک برسد (با انعکاسات داخلی بیشتر) و نیز سطح بزرگ‌تری برای جداشدن آب از ناخالصی‌ها مهیا می‌کرد. این دستگاه آب را ازطریق لوله‌ی ساقه‌مانند خود جمع می‌کند و آن را به ساختار گل‌مانند بالا می‌رساند. همچنین، این سیستم میتواند قطرات بارانی را جمع کند که از سمت بالا می‌آید. آب راه خود را به گلبرک‌ها بازمی‌کند و در آنجا ماده‌ی پلی‌پیرول که سطح گلبرگ‌ها را پوشانده، آب را به بخار تبدیل می‌کند و با انجام این کار آلودگی از آب جدا خواهد شد. وایگو لی، پژوهشگر مطالعه می‌گوید:
ما نوعی سیستم تصفیه-جمع‌آوری طراحی کرده‌ایم که برای متراکم‌کردن آب از فشار کم استفاده می‌کند. آبی که متراکم می‌شود در ظرفی شیشه‌ای ذخیره خواهد شد که ساختاری مستحکم و ایمن دارد.
این دستگاه هر نوع آلودگی از فلزات سنگین گرفته تا باکتری‌ها را از آب حذف می‌کند. همچنین، میتواند نمک را از آب دریا جدا و آب سالمی فراهم کند که استانداردهای آب آشامیدنی تعیین‌شده‌ی سازمان جهانی بهداشت را دارد. لی می‌گوید:
طراحی منطقی و تولید کم‌هزینه‌ی مواد سه‌بعدی فتوترمال اُریگامی (هنر تولید کاردستی با استفاده از کاغذ و تا در ژاپن) نشان‌دهنده‌ی سیستم منحصربهفرد تبخیر خورشیدی جمع‌آوری‌کننده‌ی دارای فشار کم و قابل‌حمل است که میتواند الگویی برای طراحی تکنولوژی‌های جدید تبخیر خورشیدی به‌منظور تأمین آب سالم برای مردم و خانه‌ها باشد.
سوبارو کراسترک (Crosstrek) با وجود توانایی‌های عالی، اما برای مسابقات بیابانی ۷۸۳ کیلومتری مانند Baja ۵۰۰ مجهز نیست. اما به‌لطف مهندسی قدرتمند سوبارو و طرح مسابقه‌ای این برند، برای رقابت در سری باجا آماده است.
در حقیقت این مسابقات بیابان به جز نام آن، هیچ چیز مشترکی با سوبارو کراسترک ندارد. کراسترک از ظاهر معمولی مسابقه‌ای باگی (Buggy) شامل تایرهای بدون حفاظ، ارتفاع سواری بالا، گارد جلوی سپر و غیره به همراه طرح مسابقه‌ای آبی و طلایی سوبارو می‌شود که اوایل سال جاری معرفی کرد.
قدرت از پیشرانه ۲/۵ لیتری باکسر بدون توربوشارژر ساخته‌شده توسط کرافورد پرفورمنس (Crawford Performance) متعلق به کوئرت کرافورد گرفته می‌شود که ۳۰۰ اسب‌بخار تولید می‌کند. باز هم باید دقت کنید که این پیشرانه چیزی نیست که روی کراسترک یا هر خودروی جاده‌ای سوبارو برای چنین نوع کاربری پیدا شود. سوبارو وعده می‌دهد که پیشرانه جدید به پکیج سبک‌وزن و قابل اعتماد مجهز شده است.
مقاله‌های مرتبط:
کوئرت کرافورد در این زمینه گفت:
سوبارو برای موفقیت خود در رالی شناخته شده است، اما پیشرانه‌های سوبارو طی سال‌ها در باگی‌های آفروداستفاده شده‌اند. هدف من با Crosstrek Desert Racer این بود که نشان دهم چه چیزی با پیشرانه باکسر بدون توربوشارژر امکان‌پذیر خواهد بود و نتایج تاکنون بسیار عالی بوده است. من منتظر هستم تا امسال این خودرو را به باجا بیاورم و نشان بدهم که چه کارهایی میتواند انجام دهد!
اما این اولین باری نیست که سوبارو در باجا شرکت می‌کند. خودروی بیابانی سوبارو کراسترک دزرت ریسر در سال ۲۰۱۷ معرفی شد و تنها یک سال بعد در کلاس باجا رده دوم را به دست آورد. باز هم در سال ۲۰۱۸، سوبارو کراسترک در مسابقه ۸۸۵ کیلومتری بین لاس‌وگاس، طولانی‌ترین رویداد آفرود آمریکا، به پیروزی رسید.
مسابقات باجا ۵۰۰ در سال ۲۰۱۹ از روز شنبه ۱۱ خرداد (۱ ژوئن) آغاز می‌شود. پس از آن تیم Grabowski Brothers Racing با آن در مرداد ماه به رویداد آفرود لاس‌وگاس می‌رود و سرانجام در آبان ماه خود را برای شرکت در باجا ۱۰۰۰ آماده می‌کند.
پرتودرمانی برای مبارزه با سرطان در بسیاری از موارد به‌علت خطر بروز سندرم گوارشی ناتمام می‌ماند ولی به‌تازگی پژوهشگران روشی برای حل این مشکل پیدا کرده‌اند.
پرتودرمانی (رادیوتراپی) روش رایج درمان سرطان و یکی از موثرترین راه‌ها برای تخریب سلول‌های سرطانی و کاهش اندازه‌ی تومورها است. حدود ۵۰ درصد از بیمارانی که دارای تومور در حفره‌ی گوارشی خود هستند (کبد، پانکراس، روده، پروستات و ..) تحت این روش درمانی قرار می‌گیرند که طی دهه‌های گذشته موجب افزایش نرخ ماندگاری افراد مبتلا به سرطان شده است. البته پرتودرمانی شدید نه‌تنها به سلول‌های تومور آسیب وارد می‌کند بلکه در ۶۰ درصد از موارد، سلول‌های سالم روده را نیز در مسیر سمی شدن قرار می‌دهد.
درحالیکه معمولا این روند پس از توقف پرتودرمانی معکوس می‌شود، ۱۰ درصد از افراد درمان شده دچار سندرم گوارشی می‌شوند؛ یک بیماری که مشخصه‌ی آن مرگ سلول‌های روده‌ای است و منجر به تخریب کل روده و مرگ بیمار می‌شود. آسیب وارده به سلول‌های روده‌ای سالم مهم‌ترین عیب پرتودرمانی است که منجر به توقف و شکست درمان مؤثر سرطان می‌شود و میتواند موجب عود سریع تومور شود.
کشفی که به‌تازگی به‌وسیله‌ی گروه فاکتورهای رشد، مواد مغذی و سرطان مرکز ملی پژوهش‌های سرطان اسپانیا (CNIO) در مجله‌ی Science منتشر شده است، شاید در حفاظت از سلول‌های روده‌ای سالم از آسیب ناشی از اشعه مفید باشد. دستاوردهای این مطالعه ممکن است موجب ایجاد تغییراتی اساسی در نحوه‌ی مدیریت مواجهه با سطوح بالای اشعه هم در حوزه‌ی پژوهش و درمان سرطان و هم در حوزه‌هایی نظیر اکتشافات فضایی، جنگ هسته‌ای یا حوادث هسته‌ای شود.
تمرکز این کارگروه روی URI است؛ پروتئینی که عملکردهای آن هنوز به‌طور کامل شناسایی نشده است. اگرچه نتایج یک مطالعه پیشین نشان داده است که سطوح غیرطبیعی بیان این پروتئین در برخی اعضای بدن میتواند موجب سرطان شود. این مطالعه که در مجله‌ی Science منتشر شده است، نشان می‌دهد که سطوح بالای پروتئین URI از موش دربرابر آسیب‌های روده‌ای ناشی از اشعه محافظت می‌کند، درحالیکه سطوح پایین یا غیرقابل تشخیص این پروتئین میتواند منجر به سندرم گوارشی و مرگ شود. نابیل جودر رئیس گروه فاکتورهای رشد، مواد مغذی و سرطان در CNIO و نویسنده‌ی مطالعه می‌گوید:
عملکردهای دقیق URI هنوز شناسایی نشده است. درست مانند pH یا دما که لازم است در محدوده‌ی خاصی برای بقای ارگانیسم حفظ شود، سطوح URI نیز برای تنظیم عملکرد مناسب دیگر پروتئین‌ها باید در یک پنجره‌ی بسیار باریک حفظ شود. هنگامی که سطوح URI بالاتر یا پایین‌تر از سطح بهینه باشد، این پروتئین ممکن است بسته‌به شرایط از رشد تومور و دیگر بیماری‌ها جلوگیری کرده یا اینکه موجب تشویق رشد این بیماری‌ها شود.
جودر که مدت‌ها است درحال مطالعه‌ی URI است، نخستین مدل‌های ژنتیکی موش را برای مطالعه‌ی عملکردهای این پروتئین در پستانداران توسعه داده است. تیم او مشاهده کرده است که در محیط کشت سلولی، سطوح بالای URI از سلول‌های روده‌ای دربرابر آسیب DNA محافظت می‌کند. بنابراین دکتر جودر و دیگر همکارانش خواستند این مطلب را مورد بررسی قرار دهند که آیا همین عملکرد حفاظتی URI در بدن موجود زنده نیز وجود دارد و اینکه آیا این پروتئین قادر به کاهش اثرات حاصل از تابش شدید اشعه و سندرم گوارشی است یا خیر.
برای پرداختن به این موضوع، سه مدل ژنتیکی موش توسعه داده شد. این مدل‌ها نخستین مدل‌های ژنتیکی آزمایشی موش بودند که به‌صورت خاص برای مطالعه‌ی نقش URI و اثرات تابش روی روده توسعه داده شدند. یکی از آنها به‌عنوان یک مدل کنترل برای شناسایی محل دقیق بیان URI در روده مورد استفاده قرار گرفت؛ مدل موش دیگر دارای سطوح بالاتری از پروتئین بیان شده در روده بود و در سومی ژن کدکننده‌ی این پروتئین حذف شده بود به‌صورتی که سطح تولید URI در اپیتلیوم روده‌ی او کاهش پیدا کند. موش‌های گروه کنترل نشان دادند که URI در جمعیتی از سلول‌های بنیادی خاصی که در غدد روده‌ای (غدد لیبرکان یا غارهای لیبرکان) قرار دارند، بیان می‌شوند. URI از این سلول‌ها دربرابر سمیت حاصل از تابش اشعه محافطت می‌کند. چاوز پرز نویسنده‌ی نخست مقاله می‌گوید:
ما دریافتیم که وقتی تیمار اشعه تمام می‌شود، این سلول‌ها سلول‌هایی هستند که موجب احیای بافت‌های آسیب دیده می‌شوند. اخیرا بحث‌های زیادی درمورد اینکه کدام جمعیت سلول‌های بنیادی مسئول انجام این کار هستند، وجود داشته است.
پس از مواجهه با تابش شدید، ۱۰۰ درصد از موش‌های مهندسی شده برای بیان سطوح بالای URI در روده، از سندرم گوارشی جان سالم به در بردند درحالیکه در شرایط طبیعی، تا ۷۰ درصد آنها می‌مردند. ازطرف دیگر تمام موش‌هایی که ژن کدکننده‌ی این پروتئین در آنها حذف شده بود، در اثر سندرم گوارشی مردند. چاوز پرز این نتایج را توضیح می‌دهد:
چیزی که باعت تمایز این جمعیت سلول‌های بنیادی خاص می‌شود این است که تحت شرایط طبیعی (وقتی که URI را بیان می‌کنند)، این سلول‌ها خاموش هستند یعنی تکثیر نمی‌شوند. بنابراین آنها در معرض آسیب ناشی از اشعه که تنها سلول‌های در حال تکثیر را متاثر می‌کند، قرار نمی‌گیرند. اما وقتی URI در این سلول‌های بنیادی وجود ندارد، آنکوژن c-MYC بیش از اندازه بیان می‌شود و منجر به تکثیر سلولی و افزایش حساسیت این سلول‌ها نسبت‌به آسیب ناشی از اشعه می‌شود. به‌عنوان یک پیامد، این سلول‌ها می‌میرند، روده خود را ترمیم نمی‌کند و درنهایت جانور از دنیا می‌رود.
اگرچه لازم است که نتایج آنها در مطالعات دیگری تأیید شود، جودر معتقد است که بازدارنده‌های c-MYC ممکن است برای کاهش سندرم گوارشی ناشی از اشعه در بیماران سودمند باشد. جودر توضیح می‌دهد:
پژوهش ما مسیرهای جدیدی را برای درمان و پیشگیری از سندرم گوارشی ازطریق مهار یا حذف c-MYC باز می‌کند. چنین مهارکننده‌هایی موجب کاهش اثرات جانبی مرگ‌بار اشعه درمانی می‌شود و امکان افزایش شدت تابش اشعه را برای درمان کارآمدتر سرطان و حفاظت از بیماران از سندرم گوارشی مهیا می‌کند. علاوه‌بر حفاظت دربرابر اثرات جانبی مرگ‌بار حاصل از اشعه، مهارکننده‌های c-MYC در درمان سرطان نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند.
اکنون موضوع جالب این است که بدانیم که آیا دیگر اعضای بدن که دارای قدرت بازسازی هستند، مانند پوست نیز دارای جمعیت سلول‌های بنیادی خاصی با سطوح بالای URI هستند. جودر و گروهش در حال حاضر در حال انجام پژوهش‌هایی در این زمینه هستند. جودر اعتقاد دارد که جدای اهمیت این نتایج در حوزه‌ی سرطان، این یافته‌ها ممکن است دارای تلویحات مهمی برای حفاظت دربرابر تابش شدید اشعه مانند حوادث هسته‌ای، جنگ هسته‌ای یا مواجهه با اشعه‌های کیهانی در جریان اکتشافات فضایی باشد.
.: Weblog Themes By Pichak :.