بنیاد سرن یا آزمایشگاه فیزیک ذرات اروپا در سال ۱۹۸۰ تیم برنرز لی را استخدام کرد. او با مأموریت به‌روزرسانی سیستم‌های کنترلی شتاب‌دهنده‌های ذرات در آزمایشگاه استخدام شده بود. تیم پس از مدتی مشکلی را در ساختار آزمایشگاه کشف کرد. هزاران نفر به مؤسسه‌ی تحقیقاتی وارد شده و از آن خارج می‌شدند. دراین‌میان بسیاری از آن‌ها کارمندان موقت بودند.

مخترع دنیای وب درباره‌ی شرایط کاری آن سال‌ها نوشته بود:

مشکل اصلی برنامه‌نویس‌های قراردادی این بود که ابتدا باید برای درک سیستم‌‌ها تلاش می‌کردند. سیستم‌هایی که شامل انسان‌ها و کامپیوترها درکنار یکدیگر بود و این مجموعه‌ی جذاب را پویا نگه می‌داشت. ازطرفی بسیاری از اطلاعات مورد نیاز تنها در ذهن افراد وجود داشت و مستند نشده بود.

تیم با درک چالش موجود در ارتباط بین سازمانی، در زمان‌های فراغت نرم‌افزاری برای حل آن توسعه داد. نرم‌افزار او Enquire نام داشت و به کاربران امکان ایجاد گره‌هایی در شبکه می‌داد. گره‌ها در اینجا به‌معنای صفحاتی شبیه به کارت‌های اطلاع‌رسانی هستند که اطلاعات زیادی در آن‌ها قرار داشت. متأسفانه زبان پاسکال که روی سیستم‌عامل اصلی کامپیوترهای سرن اجرا می‌شد، محدودیت‌هایی را برای ایده‌ی تیم ایجاد می‌کرد. درنهایت با وجود جذاب بودن ایده، کسی از آن استفاده نکرد و نرم‌افزار Enquire هم با دیسک ذخیره‌سازش نابود شد.

بنیاد سرن مدتی از حضور تیم برنرز لی محروم بود، اما او در بازگشت دوباره، پروژه‌ی World Wide Web را اجرا کرد که آینده‌‌ای موفق انتظارش را می‌کشید. او در ۶ اوت سال ۱۹۹۱، مقاله‌ای در توضیح WWW نوشت و در گروه کاربران alt.hypertext منتشر کرد. به‌علاوه او کتابخانه‌ی کدی نیز به‌نام libWWW ارائه کرد که به کاربران امکان می‌داد تا مرورگرهای اختصاصی خود را توسعه دهند.

نقشه‌ی موزه‌ی کامپیوتر از مرورگرهای اولیه

کتابخانه‌ای که تیم برنرز لی برای توسعه‌ی مرورگر منتشر کرد، منجر به عرضه‌ی چندین مرورگر در مدت ۱۸ ماه شد. همین نرم‌افزارها در روزهای ابتدایی وب، پروژه‌ای که سرمایه‌ی زیادی هم دریافت نکرده بود، حیات آن را تضمین کردند. از میان برترین مرورگرهایی که در روزها و ماه‌های ابتدایی برای وب عرضه شد، می‌توان Mosaic را نام برد که توسط مارک اندرسن و اریک بینا در مرکز ملی کاربردهای ابرکامپیوترها (NCSA) توسعه داده شد. 

مرورگر موزائیک پس از مدت کوتاهی به نت‌اسکیپ تبدیل شد، اما نمی‌توان آن را اولین مرورگر وب نامید. نقشه‌ای توسط موزه‌ی تاریخ کامپیوتر منتشر شده است که جزئیاتی از اولین نرم‌افزارهای مرور فضای وب ارائه می‌کند. نکته‌ی جالب درباره‌ی این مرورگرها، امکانات آن‌ها است که در برخی موارد شباهت زیادی با نمونه‌های امروزی دارد. در ادامه، به بررسی برخی از مرورگرهای اولیه می‌پردازیم که پیش از شهرت جهانی دنیای وب، متولد شدند.

مرورگر بنیاد سرن

مرورگر اصلی که برنرز لی برای وب ارائه کرده بود، کاربرد ویرایش هم داشت. طراحی او، مسیری بود که برای آینده‌ی مرورگرهای وب در نظر داشت. بنیاد سرن توسعه‌ی مرورگر لی را ادامه داد و تا سال ۱۹۹۳، این مرورگر بسیاری از قابلیت‌های نرم‌افزارهای مدرن را در خود جای داده بود.

مرورگر Cern 

نقطه‌ی ضعف مرورگر برنرز لی این بود که تنها روی سیستم‌عامل NeXTStep قابلیت اجرا داشت. کمی پس از رونمایی از پروژه‌ی WorldWideWeb، نیکولا پلو از کارآموزان ریاضی بنیاد سرن، نسخه‌ای سبک‌تر از مرورگر را توسعه داد که قابلیت اجرا روی سیستم‌عامل‌های دیگر ازجمله یونیکس و داس را نیز داشت. درنتیجه‌ی توسعه‌ی این مرورگر جدید، دسترسی افراد بیشتر به وب ممکن شد.

مرورگر Cern

Erwise

مرورگر اروایز در سال ۱۹۹۱ توسط چهار دانشجوی فنلاندی توسعه یافت و در سال ۱۹۹۲ عرضه شد. اروایز را می‌توان اولین مرورگری نامید که رابط کاربری گرافیکی داشت. به‌علاوه قابلیت جست‌وجوی کلمات در میان صفحات وب نیز در آن گنجانده شده بود.

برنرز لی در سال ۱۹۹۲ یادداشتی درباره‌ی اروایز نوشت. او اشاره‌ی مستقیمی به قابلیت مدیریت فونت‌های متعدد در این مرورگر داشت. به‌علاوه قابلیت خط کشیدن زیر لینک‌های بین صفحات و امکان دابل‌کلیک کردن روی آن‌ها، از قابلیت‌های مهم اروایز بودند. مرورگر فنلاندی‌ها همچنین قابلیت پشتیبانی از چند پنجره را هم داشت. برنرزلی مرورگر اروایز را هوشمند می‌دانست و تنها نکته‌ی عجیب آن را خطوطی بیان می‌کرد که دور برخی کلمات کشیده می‌شدند. او می‌گفت شاید این خطوط زمینه‌ای برای قابلیت‌های آتی در مرورگر هستند.

مرورگر Erwise

دلیل اصلی عدم ادامه‌ی حیات مرورگر اروایز، بحران اقتصادی در فنلاند بود. یکی از توسعه‌دهنده‌ها بعدا گفت که سرمایه‌گذاری روی پروژه‌های کامپیوتری به‌خاطر همین بحران‌های اقتصادی در فنلاند متوقف شد:

ما در آن زمان نمی‌توانستیم کسب‌وکاری با محوریت اروایز در فنلاند تأسیس کنیم. تنها راه برای ما، توسعه‌ی نرم‌افزار بود تا اینکه شاید نت‌اسکیپ آن را از مابخرد. ما با کمی کار بیشتر می‌توانستیم محصولی شبیه به مراحل اولیه‌ی موزائیک عرضه کنیم. اگر کمی بیشتر تلاش می‌کردیم، می‌توانستیم اروایز را روی پلتفرم‌های گوناگون عرضه کنیم.

ViolaWWW

مرورگر ViolaWWW در آوریل سال ۱۹۹۲ معرفی شد. توسعه‌دهنده‌ی آن پی یوان وی از دانشگاه کالیفرنیا برکلی بود که با مبتنی بر یونیک اختصاصی خود یعنی ویولا، مرورگر را آماده کرد. منظور از ویولا در نام زبان و مرورگر، معنای لغوی آن یعنی ویولن بزرگ نیست. یوان تنها مخففی از عبارت Visually Interactive Object-oriented Language and Application را برای زبان خود استفاده کرده بود. در توضیح ساده زبان او را می‌توان از اولین نمونه‌های شیٔ‌گرا با تعامل بصری نامید.

یکی از اولین برنامه‌های سیستم‌عامل مک به‌نام هایپرکارد، الهام‌بخش یوان در توسعه‌ی مرورگر ویولا بود. نرم‌افزار مذکور به کاربر امکان می داد تا ماتریس‌هایی برای اسناد به هم لینک‌شده بسازد. یوان در توضیح هایپرکارد به یاد می‌آورد که آن نرم‌افزار جزو ابزارهای کاربردی مبتنی بر گرافیک در دهه‌ی ۱۹۹۰ بود، اما به‌خاطر انحصار به سیستم‌عامل مک، همه به هایپرکارد دسترسی نداشتند. حتی یوان هم ارتباط و کاربرد نزدیکی با هایپرکارد نداشت.

مرورگر ViolaWWW

یوان برای توسعه‌ی نرم‌افزار به ترمینال‌های یونیکس در یوسی برکلی دسترسی داشت. او می‌گوید با مشاهده‌ی دستورالعمل‌های هایپرکارد آشنایی اولیه با نرم‌افزار پیدا و سپس، مفاهیم آن را در X-windows پیاده‌سازی کرد. یوان برای پیاده‌سازی مفاهیم هم از زبان اختصاصی خودش یعنی ویولا استفاده کرد. 

از قابلیت‌های جذاب ویولا می‌توان به مکان توسعه‌دهنده‌ها در پیاده‌سازی اسکریپت و اپلت در صفحات مرورگر اشاره کرد. این قابلیت، بعدها به ظهور جاوا اپلت‌های بی‌شمار در دهه‌ی ۱۹۹۰ انجامید. نکته‌ی جالب توجه اینکه یوان در اسناد مرورگر خود، برخی نقاط ضعف آن را نیز عنوان کرده بود که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به در دسترس نبودن در محیط PC اشاره کرد. در اسناد مرورگر ویولا، موارد زیر را به‌عنوان نقاط ضعف می‌بینیم:

• پورت نشدن به پلتفرم کامپیوتر شخصی
• عدم پشتیبانی از چاپ با HTML
• عدم تفسیر HTTP
• عدم پشتیبانی از ابزار تغییر IP
• عدم پشتیبانی از تفسیر زبان به‌صورت چندرشته‌ای

یوان در ادامه‌ی اسناد مرورگر خود نوشته بود که توسعه‌ و بهینه‌سازی آن به‌مرور انجام می‌شود. برنرزلی در مصاحبه‌ای پیرامون مرورگر ویولا آن را ابزاری تمیز، سرراست و آسان و قابل استفاده برای همگان نامیده بود. تیم اعتقاد داشت که قابلیت‌های بیشتر، عموما توسط ۹۰ درصد از کاربران استفاده نمی‌شوند و تنها کاربران حرفه‌ای به آن‌ها نیاز پیدا می‌کنند.

Midas و Samba

پائول کونز، فیزیک‌دان شتاب‌دهنده‌ی خطی استنفورد بود که در سپتامبر ۱۹۹۱ بازدیدی از مرکز سرن داشت. او پس از بازگشت از آزمایشگاه، کدهای مورد نیاز برای توسعه‌ی سرور وب در SLAC را با خود به‌همراه برد که به‌نام North American Web Server شناخته شد. او در صحبت با مدیر SLAC لوئی آدیس، گفت:

من به‌تازگی از آزمایشگاه سرن بازدید کردم و ابزار جذابی به دستم رسید که فردی به‌نام تیم برنرز لی درحال توسعه‌ی آن است. این ابزار همان چیزی است که شما برای پایگاه داده‌ی خود به آن احتیاج دارید.

آدیس با شنیدن صحبت‌های کونز به ظرفیت بالای ابزار جدید پی برد و توسعه‌‌ی آن را تأیید کرد. سپس پایگاه داده‌ی اصلی مرکز تحقیقات به فضای وب منتقل شد و دانشمندان فرمی‌‌لب سرور مورد نیاز را به‌سرعت توسعه دادند.

مرورگر Samba

در تابستان سال ۱۹۹۲، دانشمند آزمایشگاه اسلک مرورگری به‌نام میداس توسعه داد. مرورگر او ابزاری گرافیکی بود که برای جامعه‌ی فیزیک استنفورد طراحی شد. قابلیت جذاب میداس، توانایی نمایش اسناد به زبان پست‌اسکریپت بود. فیزیک‌دانان علاقه‌ی شدیدی به زبان مذکور و این مرورگر داشتند، چرا که با استفاده از ترکیب آن‌ها می‌توانستند فرمول‌های علمی را به‌سرعت از کاغذ به کامپیوتر منتقل کنند. درنتیجه، کاربرد وب در میان جامعه‌ی فیزیک‌دانان نیز به‌سرعت افزایش یافت.

در همان حین که میداس محبوبیت خود را بین جامعه‌ی دانشمندان افزایش می‌داد، دو کارمند سرن به نام‌های پلو و رابرت کایلیائو اولین مرورگر مخصوص کامپیوترهای مکینتاش را توسعه دادند. مرورگر نهایی به‌نام سامبا معرفی شد که روند توسعه‌ی دشواری هم داشت.

پلو در روند توسعه‌ی سامبا با چالش‌هایی روبه‌رو بود، چرا که مرورگر اولیه پس از مرور چند لینک بسته می‌شد و دلیل مشخصی هم برای این رخدادها پیدا نشد. برنرز لی در آن زمان در مصاحبه‌ای گفت که مرورگر مخصوص مک در وضعیت مناسبی ندارد. او حتی جایزه‌ای به‌صورت یک تیشرت W3 برای اولین فردی در نظر گرفت که بتواند مشکلات را شناسایی و رفع کند. درنهایت جان استریتس از فرمی‌لب توانست باگ‌ها مرورگر را کشف کند و به نیکولا پلو امکان داد که توسعه را بهتر ادامه دهد.

برنرز لی سامبا را تلاشی برای بازطراحی مرورگر اولیه‌ی WWW برای مک می‌دانست. درنهایت سامبا به پایداری و کاربردپذیری مورد نظر نرسید تا اینکه مرکز ملی کاربردهای ابرکامپیوتری (NCSA) نسخه‌ی مک مرورگر موزائیک را منتشر کرد و همه‌ی مرورگرهای دیگر برای این سیستم‌عامل، به سایه رفتند.

Mosaic

موزائیک را می‌توان جرقه‌ای نامید که منجر به رشد انفجاری وب در سال ۱۹۹۳ شد. البته بدون حضور مرورگرهای قبلی و حمایت‌های NCSA و ماشین‌های حرفه‌ای یونیکس آن‌ها، قطعا توسعه‌ی چنین ابزار مهمی ممکن نبود. دکتر پینگ فو متخصص گرافیک کامپیوتری بود که در فیلم بزرگ ترمیناتور ۲ هم کمک‌هایی به تیم جلوه‌های بصری کرده بود. NCSA او را در اختیار داشت و می‌توانست از توانایی‌هایش برای هرچه گرافیکی‌تر کردن مرورگر استفاده کند. پینگ دستیاری به‌نام مارک اندرسن داشت که نقشی حیاتی را در توسعه‌ی موزائیک بازی کرد.

مرورگر Mosaic

پینگ از اندرسن درخواست کرد تا رابطی گرافیکی برای یک مرورگر توسعه دهد. مارک هیچ شناختی از مرورگرها نداشت و به‌کمک کارمند دیگر NCSA به‌نام دیو تامسون، نمونه‌‌هایی از ویولا و میداس را مشاهده کرد. اندرسن با مشاهده‌ی میداس به وجد آمد آن را ابزاری عالی و حرفه‌ای دانست. سپس او با همکاری متخصص یونیکس سازمان، اریک بینا مرورگر اختصاصی برای X-windows را توسعه داد.

موزائیک قابلیت‌های جدیدی زیادی را به دنیای وب معرفی کرد. به‌عنوان مثال می‌توان به پشتیبانی از ویدئو، صدا، فرم‌ها، نشانه‌گذاری و فایل‌های تاریخچه اشاره کرد. نکته‌ی مهم دیگر درباره‌ی موزائیک این بود که برخلاف دیگر مرورگرهای X-windows، تنها در یک فایل ارائه می‌شد. مورخان می‌گویند نصب و جابه‌جایی موزائیک بسیار آسان بود. پیشرفت مهم بعدی در توسعه‌ی موزائیک، پشتیبانی از تگ <IMG> بود که امکان اضافه کردن عکس در داخل متن را به کاربر می‌داد. در مرورگر اولیه‌ی برنرز لی، تصاویر لینک‌هایی بودند که در صفحات جدید باز می‌شدند. چنین قابلیتی صفحات وب را مجهز به محتوای جذا‌ب‌تری می‌کرد که شباهت بیشتری به محتوای رسانه‌های چاپی داشت. هرچند هنوز راه زیادی تا مدرن شدن وب مانده بود، اما همین قابلیت شهرت موزائیک را چندین برابر کرد.

تیم برنرز لی توسعه‌ی موزائیک را بسیار تحسین می‌کرد. او نصب آسان و حل سریع باگ‌ها را از قابلیت‌های مهم موزائیک می‌دانست. طبق صحبت‌های تیم، توسعه‌دهنده‌های این مرورگر پس از دریافت هر گزارش باگ از سوی کاربران، با سرعتی بالا آن‌ها را حل می‌کردند.

شاید بزرگ‌ترین دستاورد موزائیک را بتوان پشتیبانی از پلتفر‌م‌های گوناگون دانست. چند ماه پس از آن که اندرسن موزائیک را برای X-windows ارائه کرد، نسخه‌های مخصوص پلتفرم‌های دیگر هم ارائه شدند. چند ماه بعد، الکس توتیک نسخه‌ی مک مرورگر را ارئه کرد و کریس ویلسون و جان میتلهازر نیز توسعه‌ی نسخه‌ی PC را انجام دادند.

مرورگر موزائیک را می‌توان نرم‌افزاری بر پایه‌ی ویولا و میداس دانست. به‌علاوه، در کدهای آن از کتابخانه‌ی کد سرن استفاده شده بود. طبق نظر کارشناسان، نقطه‌ی قوت اصلی موزائیک نسبت به مرورگرهای قبلی، پایداری و قابلیت نصب آسان بود. به‌علاوه قابلیت وارد کردن گرافیک در صفحات وب نیز موزائیک را یک سروگردن بالاتر از نرم‌افزارهای دیگر قرار داد.

Cello

موزائیک تنها نوآوری بزرگی نبود که در میانه‌ی دهه‌ی ۱۹۹۰ منجر به محبوبیت وب شد. لو مانتولی دانشجوی دانشگاه کانزاس مرورگری برای اسناد هایپرتکست در دانشگاه توسعه داد. مورخان مرورگر مانتولی به‌نام Lynx را ابزار محبوب آن سال‌ها برای کاراکتری بدون گرافیک می‌دانند.

مرورگر Cello

تام بروس، دانشجوی حقوق دانشگاه کرنل بود که در همان سال‌هایی میانی دهه‌ی ۱۹۹۰، وب اپلیکیشنی برای PC توسعه می‌داد. در آن زمان دانشجوهای حقوق از مشتریان اصلی کامپیوترهای PC بودند و باید مرورگری مخصوص آن‌ها طراحی می‌شد. بروس مرورگری خود را به‌نام Cello در هشتم ژوئن سال ۱۹۹۳ معرفی کرد که به‌سرعت به آمار دانلود ۵۰۰ نسخه در روز رسید.

۶ ماه بعد از عرضه‌ی سلو، اندرسن بازدیدی از مانیت ویو کالیفرنیا داشت و تیمش در ۱۳ اکتبر سال ۱۹۹۴، موازئیک نت‌اسکیپ را عرضه کرد. او به‌همراه توتیک و میتلهازر با نگرانی نرم‌افزار خود را روی یک سرور FTP بارگذاری کردند. میتلهازر درباره‌ی آن لحظه می‌گوید:

پس از گذشت پنج دقیقه هیچ اتقاق خاصی رخ نداد. در یک لحظه کاربری از ژاپن اولین دانلود را انجام داد. ما قسم خوردیم که تیشرتی برای قدردانی برای او ارسال کنیم.

تاریخچه‌ی بالا بیش از همه‌چیز نشان می‌دهد که نوآوری هیچ‌گاه تنها توسط یک نفر رخ نمی‌دهد. مرورگرهای وب توسط افراد خوش‌ذوق متعددی در سرتاسر جهان، به زندگی امروزی ما آمدند. افرادی که اغلب نمی‌دانستند چه می‌کنند و چه تأثیری بر آینده خواهند داشت. کنجکاوی، نگرانی برای بهبود کاربردهای وب و حتی سرگرمی، انگیزه‌ی اولین توسعه‌دهنده‌های مرورگرهای وب بود. نقش‌های مجزا و کوچک هریک از آن افراد، روند توسعه و نخبگی فناوری را فراهم کرد. به‌علاوه، اصرار تیم برنرز لی بر باز بودن پروژه‌ی وب و همکاری همه‌ی افراد در آن، نقش مهمی در توسعه‌ی ابزارها داشت. 

تیم برنرز لی درباره‌ی روزهای ابتدایی دنیای وب می‌گوید:

وب در روزهای ابتدایی تنها نیازهای اولیه‌ی کاربران را برطرف می‌کرد. کارهای بسیاری باید انجام می‌شد تا شعله‌ی برافروخته شده، زنده بماند.

همراه‌با ادامه یافتن تلاش‌های کمیسیون ارتباطات فدرال (FCC) ایالات متحده برای جمع‌آوری امواج ارزشمند و سرهم‌کردن آن‌ها برای توسعه‌ی شبکه‌های بی‌سیم جدید 5G، این کمیسیون اکنون درگیر کشمکش‌هایی بر سر امواج مورد استفاده برای پیش‌بینی آب‌وهوا و ردیابی طوفان‌ها توسط هواشناسان شده است. به گزارش Wired، نیل جیکوبز، مدیر اجرایی اداره‌ی ملی اقیانوسی و جوی (NOAA) آمریکا، چندی پیش به کنگره‌ی آمریکا گفت که اگر FCC باند ۲۴ گیگا هرتز را طبق برنامه به حراج بگذارد، دقت پیش‌بینی‌های مربوط‌به تغییرات جوی تا ۳۰ درصد کاهش خواهد یافت. چنین ادعایی در صورت اثبات، واقعیت ترسناکی را رقم خواهد زد. به‌زودی شایعاتی از این قبیل که «5G، ما را به کام مرگ ناشی از گردبادهای سهمگین خواهد کشاند» در فضای مجازی منتشر خواهد شد.

یک هواشناس در مصاحبه با Wired گفت:

FCC فقط باید سطح انتشار ۲۴ گیگاهرتز را پایین‌تر بیاورد تا شبکه‌ها تداخلی با فناوری‌های سنجش ماهواره‌ای وضعیت هوا نداشته باشند.

ظاهرا این همان نتیجه‌ی منطقی است که احتمالا دو طرف در انتهای دعوا به آن خواهند رسید. اما، سطح موردنظر هواشناسان موانعی را در روند توسعه‌ی 5G ایجاد می‌کند. حتی در وضعیت فعلی نیز توسعه‌ی 5G با سختی‌های زیادی مواجه است؛ چرا که آمریکا از همان ابتدا، خشت اول را برای ساخت این بنا کج گذاشت.

امواج میلی‌متری؛ شرطی برای آغاز کار

اینترنت 5G بی‌سیم، سرعت بسیار زیاد و در عین حال، تأخیر بسیار کمی دارد. برای ممانعت از ایجاد هرگونه خللی در عملکرد این شبکه، باید از طیف‌های بی‌سیم بیشتری استفاده کرد. این طیف‌ها، حکم همان جاده‌های بسیار وسیعی را دارند که برای رانندگی لازم هستند. چند سال پیش، FCC به این نتیجه رسید که این جاده‌های وسیع و هموار را می‌تواند به‌راحتی در فرکانس‌های بالای موسوم به امواج میلی‌متری (mmWave) پیدا کند.

آن‌ها ابتدا امواج ۲۸ گیگاهرتز و تا حدی نیز ۳۹ گیگاهرتز را به حراج گذاشتند و اکنون برای فروش ۲۴ گیگاهرتز تلاش می‌کنند که همین کار شکایت هواشناسان را برانگیخته است. FCC می‌خواهد در ادامه‌ی امسال همین کار را در مورد ۳۷، ۳۹ و ۴۷ گیگاهرتز نیز انجام بدهد. همه این باندها «فضای آزاد» زیادی دارند، ولی امواج‌شان بسیار کوتاه است.

آن‌ها فقط در طول خط دید کار می‌کنند و توانایی نفوذ کامل ازطریق پنجره‌ها را ندارند؛ به ساختمان‌ها که اصلا نفوذ نمی‌کنند و در هر ۱۰۰۰ فوت به یک سایت سلولی نیاز دارند. کمپین‌های گمراه‌سازی (یا انتشار اخبار ساختگی) که با بودجه‌ی تأمین‌شده از طرف دولت روسیه و با هدف به فکر واداشتن مردم درباره‌ی خطرهای این امواج برای سلامتی انسان‌ها به راه افتاده بودند نیز این امواج را به‌شدت مورد انتقاد قرار دادند. البته شواهد واقعی در خصوص مضرات آن‌ها وجود ندارد.

احتمال زیادی وجود دارد که FCC برای راضی نگه داشتن هواشناسان، توان پایین‌تری از فرستنده‌های mmWaveدرخواست کند. اگر FCC خواهان تعیین محدودیت برای پایین آوردن توان شود، آن وقت به احتمال زیاد باید منتظر یک بلوای حقوقی جنجالی بود. این کمیسیون قبلا برخی از این طیف‌ها را براساس محدودیت‌های مربوط‌به توان بالاتر به حراج گذاشته است و اپراتورهای بی‌سیم این استدلال را مطرح می‌کنند که اگر نتوانند امواج رادیویی خود را به اندازه‌ی گذشته در ارتفاع بالا ارسال کنند، داشتن این طیف هیچ فایده‌ای برای آن‌ها نخواهد داشت. اما اگر این همان کاری است که برای ایجاد توازن بین منافع رقابتی باید انجام شود، پس حتما باید انجام بشود.

«توان پایین‌تر» به‌معنی برد کوتاه‌تر هم است. هات‌اسپات‌های بسیار کوچک 5G، صرف‌نظر از سرعتی که دارند، نمی‌توانند ایالات متحده را تبدیل به بازیگری تعیین‌کننده در فناوری‌های شبکه‌های آینده کنند. آمریکا قاطعانه می‌خواهد که در این صنعت پیش‌گام باشد. توسعه‌دهندگان سیلیکون‌ولی با استفاده از تنظیمات اولیه‌ی 4G در ایالات متحده موفق شدند نرم‌افزارهایی را طراحی کنند که اکنون تبدیل به شرکت‌هایی چندین میلیارددلاری شده‌اند: اینستاگرام، اسنپ‌چت، اوبر و امثالهم. همگامی آمریکا با فناوری 5G تضمین می‌کند که توسعه‌دهندگان آمریکایی بتوانند نسل بعدی اپلیکیشن‌های محبوب و راه‌حل‌های جهانی را ایجاد کنند.

مذاکراتی از نوع دیگر

FCC که درگیر مجادله با هواشناسان بر سر ۲۴ گیگاهرتز است (که احتمالا بر سر ۳۷ گیگاهرتز هم تکرار خواهد شد؛ چون به‌گفته‌ی Wired، این طیف هم برای پیش‌بینی هوا استفاده می‌شود) همچنان، از وارد شدن به مذاکراتی سخت‌تر و در عین حال مفیدتر طفره می‌رود؛ این مذاکرات که می‌توانند منجر به رهبری ایالات متحده در حوزه‌ی 5G شوند مربوط‌به C-Band است.

5G در هر موج هوایی قابل انجام است. بیشتر نقاط جهان خیلی از کارهای مربوط‌به 5G خود را در محدوده‌ی ۳ الی ۷ گیگاهرتز انجام می‌دهند. این فرکانس کمی بالاتر از سیستم‌های سلولی موجود است، اما طیف مناسبی برای انجام کارهای درون شهری است. تجهیزات 5G میان‌برد در سطح جهان به وفور وجود دارد و در نتیجه، تولید گوشی‌های میان برد راحت‌تر از گوشی‌های موج میلی‌متری فعلی است. اما ایالات متحده هنوز به این فرکانس‌ها دست نیافته است.

دو طیف مهم میان‌بردی که اکنون لازم است، فرکانس‌های ۳.۵ و ۳.۷ الی ۴.۲ گیگاهرتز هستند. فرکانس پایین‌تر که CBRS نامیده می‌شود نیاز به مجوزهای زیادی درباره‌ی اپراتورهای بی‌سیم، استفاده‌ی بدون مجوز و رادار نیروی دریایی دارد. این فرکانس در سال ۲۰۱۵ آماده‌ی بهره‌برداری بود، ولی FCC در سال ۲۰۱۷ تصمیم به تغییر قوانین گرفت. طیف دیگر که فرکانس‌های بالاتر و بزرگ‌تری دارد در اختیار شرکت‌های ماهواره‌ای خارجی SES ،Telesat ،Intelsat و Eutelsat است. این شرکت‌ها هزینه‌ای برای به‌دست آوردن طیف مزبور نپرداخته‌اند، اما می‌خواهند برای کسب درآمد بیشتر آن‌ها را بفروشند و همین موضوع، بحث‌های سیاسی جدیدی را موجب شده است.

اگر هواشناسان باعث شوند که توان سایت‌های سلولی ۲۴ گیگاهرتز و ۳۷ گیگاهرتز پایین‌تر آورده شود (که احتمال آن نیز قریب‌الوقوع است)، احتمالا اتفاق خواهد افتاد، رهاسازی حداکثری این طیف‌های میان‌برد اهمیتی بیشتر از هر زمان دیگر خواهد یافت. این کار باعث می‌شود که پهنای باند C در دسترس تلویزیون‌های ماهواره‌ای تخریب شود، اما فضاهای در حال رشد دیگری مانند Ku-band، Ka-band و V-band هم برای طیف‌های ماهواره‌ای وجود دارند که در اختیار سرویس‌دهندگان جدید هستند. تشخیص بهترین محل برای 5G می‌تواند توازن را در میان منافع همگان برقرار کند. بهتر است که FCC زمان کمتری را صرف دعوا با هواشناسان کند و به‌جای آن خیال همه را از بابت دریافت طیف‌های راه دور راحت کند.

در جلسه اصلی کمیسیون امور زیربنایی، صنعت و محیط زیست که ۲۹ اردیبهشت به ریاست وزیر راه و شهرسازی  تشکیل شد، آیین‌نامه اجرایی پیشنهادی سازمان حفاظت محیط زیست درخصوص بند (ز) ماده (۳۸) قانون برنامه پنج ساله ششم توسعه، موضوع «برنامه مدیریت سبز» به تصویب رسید و جهت تأیید نهایی به هیئت وزیران ارسال شد.

وزارت کشور به منظور نوسازی ناوگان حمل‌و‌نقل عمومی و ارتقاء کیفیت خدمات‌رسانی به شهروندان، پیشنهاد صدور مجوز واردات ناوگان کارکرده ۱ تا ۵ سال با کاربری تاکسی و اتوبوس شهری از سایر کشورها و مناطق آزاد تجاری صنعتی ایران را جهت سیر مراحل تصمیم‌گیری به دولت ارائه کرد. پیشنهاد وزارت کشور در جلسه اصلی کمیسیون امور زیربنایی مطرح شد و با توافق اعضا به تصویب رسید و در دستور کار هیئت وزیران قرار گرفت.

صدور مجوز واردات خودرو برای پروژه برقی‌سازی راه‌آهن گرمسار–اینچه‌برون

باتوجه به شرایط ناهموار و کوهستانی موقعیت اجرای پروژه برقی‌سازی راه‌آهن گرمسار – اینچه‌برون و نیز به‌دلیل بسته بودن سامانه ثبت سفارش مستقر در وزارت صنعت، معدن و تجارت و درنتیجه عدم امکان ثبت سفارش خودروهای موردنیاز، وزارت راه و شهرسازی درخواست صدور مجوز لازم جهت ثبت سفارش و واردات خودروهای عملیاتی خاص برای تردد در مسیر مربوط از سوی پیمانکار خارجی را به هیئت دولت ارسال کرد. موضوع بالا با تأکید بر همکاری وزارت صمت بر فراهم کردن ثبت سفارش خودروهای موصوف در جلسه اصلی کمیسیون صنعت تصویب شد.

آیین‌نامه اجرایی «برنامه مدیریت سبز» تصویب شد

مدیریت سبز، مجموعه‌ای از مطالعات و اقدامات جامع، هدفمند و مستمری است که در سطوح مختلف دستگاه‌های دولتی و غیردولتی صورت می‌گیرد تا وضعیت موجود سازمان را در جهت نیل به وضعیت مدیریت سبز ارتقا و تداوم بخشد. مدیریت سبز در حقیقت نحوه‌ی عملکرد زیست محیطی سازمان‌ها، ارگان‌ها و شرکت‌های دولتی و غیردولتی است؛ به‌گونه‌ای که منجر به کاهش مصرف انرژی، آب و کاهش مصارف غیرضروری و اصلاح الگوی مصرف و استفاده بهینه از منابع در دستگاه‌های فوق شود.

سازمان حفاظت محیط زیست براساس بند (ز) ماده (۳۸) قانون برنامه پنج ساله ششم توسعه، آیین‌نامه اجرایی «برنامه مدیریت سبز» را برای سیر مراحل تصویب به دولت ارائه کرد. آیین‌نامه مربوط در جلسه اصلی کمیسیون صنعت برررسی و تصویب و جهت اخذ تصمیم نهایی، به هیئت وزیران ارسال شد.

چشم‌انداز بی‌سابقه‌ی پاندای آلبینو در طبیعت به‌تازگی نه با چشم انسان‌، بلکه به‌وسیله‌ی یک دوربین مادون قرمز هنگام حرکت این حیوان در محدوده‌ی فعالیت یک دوربین حساس به حرکت ثبت شد. این پاندا نخستین خرس از این نوع است که ما تاکنون دیده‌ایم و طبق برآوردها یکی دو سال بیشتر سن ندارد.

مقامات مسئول پارک ملی ولونگ در استان سیچوآن چین تصاویری از پاندای غول‌پیکر (Ailuropoda melanoleuca) منتشر کردند و گفتند که این تصاویر در اواسط آوریل به‌وسیله‌ی یک دوربین از چند قطعه نظارت‌کننده در پارک برای ثبت فعالیت حیات وحش گرفته شده است.

آلبینیسم یک بیماری ژنتیکی نادر است که هم در انسان‌ها و هم در جانوران اتفاق می‌افتد و موجب بروز اختلال در توانایی تولید رنگدانه‌ی ملانین در پوست می‌شود. درحالی‌که فقدان ملانین موجب می‌شود افراد آلبینو نسبت‌به نور مستقیم خورشید حساس‌تر شوند و می‌تواند موجب بروز مشکلات بینایی شود، به‌نظر نمی‌رسد مشکل خاصی برای این توله خرس در زیستگاه طبیعی خودش ایجاد کند. رنگ پوشش غیرعادی این خرس نیز تاثیر منفی روی قابلیت تولیدمثل او نخواهد داشت. لی شنگ از دانشگاه پکن گفت:

پاندا به‌نظر قوی می‌رسید و گام‌های او استوار بود؛ نشانه‌ای از اینکه احتمالا این جهش مانع مهمی در زندگی او به حساب نمی‌آید.

منطقه‌ی حفاظت‌شده‌ای که تصویر این خرس در آن ثبت شده بود، ۲۰۰۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. دوربین‌های جدیدی در آن منطقه مستقر خواهند شد تا بتوانند این حیوان متمایز را بیشتر ردیابی کنند. این نمونه یک وجود علمی مهم است چرا که هرگز تا قبل از این یک خرس پاندای آلبینوی کاملا سفید دیده نشده است. البته تمام پانداها سیاه و سفید نیستند؛ پاندای چینلینگ (Ailuropoda melanoleuca qinlingensis) یک زیرگونه‌ی کمیاب از پاندا است که به رنگ قهوه‌ای‌سفید دیده می‌شود.

تصویر یک پاندای آلبینو در چین که در جنگل بامبو در حال گردش است

درحالی‌که جنس این پاندا از روی تصاویر مشخص نیست، قرمزی چشم مرتبط با آلبینیسم کاملا مشخص است و البته رنگ کاملا سفید پوشش او که باعث تمایز او نسبت‌به دیگر ساکنان منطقه می‌شود. اینکه آیا این تمایز ظاهری موجب بروز مشکل خاصی برای پاندای آلبینو می‌شود یا خیر، هنوز مشخص نیست اما منطقی است که فکر کنیم این حیوان ازنظر شکارچیان حیوانات با مشکل مواجه خواهد شد.

طبق فهرست قرمز IUCN، برآورد شده است که کمتر از ۱۹۰۰ پاندا در حیات‌وحش باقی مانده باشد که از این میان به‌نظر می‌رسد ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ مورد از آن بالغ باشند. در آخرین ارزیابی IUCN، این گونه به‌عنوان یک گونه‌ی آسیب‌پذیر تعریف شد که به‌وسیله‌ی طیفی از خطرات محیطی که تقریبا همه حاصل فعالیت‌های بشری هستند، مورد تهدید قرار گرفته است. درحالی‌که به نظرمی‌رسد تعداد آن‌ها در سال‌های اخیر افزایش پیدا کرده است، هنوز نگرانی‌های زیادی درارتباط با این گونه‌ی زیبا و نیز جدیدترین عضو شناخته‌شده وجود دارد، موجودی که در میان جمعیتی نادر و گوشه‌نشین خود یک موجود کمیاب است.

خاطرات دوران کودکی معمولا تصاویر ذهنی شیرینی هستند که ما اغلب آن‌ها را به‌خوبی به یاد می‌آوریم؛ اما ممکن است این خاطرات واقعی نباشند و تنها ساخته‌ی ذهنمان باشند یا (مثلا) خود ما آ‌ن‌ها را تجربه نکرده باشیم و با دیدن عکس‌های قدیمی در ذهن ما شکل گرفته باشند.

طبق نتایج پژوهش‌ها، از هر ده نفر، چهار نفر خاطرات دوران اولیه و بچگی زندگی‌‌شان را در ذهن‌شان می‌سازند؛ به نظر می‌رسد دلیل این موضوع، ناتوان‌بودن مغز در ذخیره‌سازی حافظه‌ی خودزندگی‌نامه‌ای (خاطرات مربوط‌به زندگی و تجربیات فرد) حداقل تا سن دو سالگی است.

طبق گفته‌‌ی کاترین لاودِی، متخصص حافظه‌ی خودزندگی‌نامه‌ای از دانشگاه وست‌مینِستِر، با اینکه نوزادان می‌توانند خاطراتی را در ذهنشان ثبت کنند، اما این خاطرات مدت زیادی در ذهن آن‌ها باقی نمی‌ماند. به‌نظر می‌رسد ایجاد سلول‌های جدید در مغز، باعث ازبین‌رفتن ارتباطات ضروری مغز برای ثبت بلند‌مدت خاطرات در ذهن می‌شود.

به همین دلیل در دوران بزرگسالی، خاطرات کمی از دوران کودکی خود به‌ یاد می‌آوریم؛ البته نتایج پژوهش‌های دیگر نشان داده است که فراموشی خاطرات کودکی که نوعی از «یادزدودگی کودکی» به‌شمار می‌رود، با ورود فرد به سن هفت سالگی آغاز می‌شود.

دانشمندان دریافته‌اند که می‌توان تمام انواع تمام انواع خاطرات غیرواقعی دوران کودکی (مثل چای‌خوردن با فرد مشهوری که به او علاقه دارید) را در بزرگسالی به افراد تلقین کرد

البته حافظه‌‌ی تعداد شگفت‌انگیزی از افراد حتی قبل از رسیدن به این سن هم دچار اختلالاتی می‌شود. مارتین کانوِی، سرپرست مرکز حافظه و حقوق دانشگاه لندن، حافظه‌ی دوران کودکی (یا حافظه‌ی نخست) تعداد ۶۶۴۱ نفر را به همراه چند پژوهشگر دیگر بررسی کرد. پژوهشگران دریافتند تعداد ۲۴۸۷ مورد از خاطرات مشترک افراد از دوران کودکی‌شان، مثل نشستن در کالسکه مربوط‌به قبل از سن دو سالگی آن‌ها است. ۱۴ درصد از افراد مدعی بودند که جشن تولد یک‌ سالگی خود را به یاد می‌آورند؛ حتی برخی دیگر اتفاقات قبل از تولد خود را نیز به‌خاطر داشتند!

کانوی و اعضای تیم پژوهشی او به این نتیجه رسیدند که بعید است این خاطرات واقعی باشند؛ زیرا این اتفاق‌ها زمانی رخ داده‌اند که شرکت‌کنندگان کاملا خردسال بوده‌اند؛ چنانچه این فرضیه درست باشد، همه‌ی ما خاطراتی از طفولیت خود به یاد داریم که هرگز رخ نداده‌اند!

دلیل این موضوع بسیار عمیق است؛ ما مشتاقانه شرح‌حالی جامع از زندگی‌ خود در ذهن‌مان تشکیل می‌دهیم و حتی برای اینکه به تصویر کامل‌تری از خودمان دست پیدا کنیم، اتفاقات ساختگی و خیالی زیادی را در ذهن می‌پرورانیم.

به‌نظر کانوی، هر فردی داستانی برای زندگی خود به وجود می‌آورد و برخی از مردم احساس می‌کنند این داستان باید حتی اتفاق‌های اولین روزهای زندگی آن‌ها را نیز دربرگیرد. این موضوع که چگونه این اتفاق‌های ساختگی شکل‌گرفته در ذهن را باور می‌کنیم، تاحدود زیادی به مفهومی تحت‌عنوان نظارت بر اصل مربوط می‌شود. نظارت بر اصل، یک آزمایش روانی ناآگاهانه است که روانشناسان آن را برای بررسی خاطرات انجام می‌دهند تا مشخص شود آیا خاطرات افراد درست و واقعی هستند یا تنها برپایه‌ی مواردی مثل رویا و فیلم شکل گرفته‌اند و واقعیت ندارند.

اغلب خاطره‌هایی که آن‌ها را با جزئیات کامل به یاد می‌آوریم یا شبیه فیلم هستند، بیشتر  از اینکه شبیه اتفاق‌های واقعی باشند، غیرواقعی به‌نظر می‌رسند

کیمبِرلی وید، متخصص روانشناسی از دانشگاه ویکوارد و پژوهشگر در زمینه‌ی حافظه و بررسی خاطرات شاهدان عینی در دادگاه (درواقع این پژوهشگر به بررسی این موضوع می‌پردازد که آیا خاطرات شاهدان واقعی است یا خیالی)، درباره‌ی افکار ذهنی این‌چنینی می‌گوید:

وقتی درباره‌ی موضوعی فکر می‌کنیم، ابتدا باید ببینیم که آیا آن را تجربه کرده‌ایم (البته اگر آن موضوع مربوط‌به اتفاق خاصی باشد) یا آن را تصور کرده‌ایم یا درباره‌ی آن با مردم صحبت کرده‌ایم. اکثر اوقات، تصمیم درستی درباره‌ی این موضوع می‌گیریم و منشأ این تجربه‌های ذهنی را به‌درستی تشخیص دهیم؛ اما گاهی اوقات هم اشتباه می‌کنیم.

حتی آن دسته از افرادی که شناخت بهتری به این موضوع دارند، ممکن است اشتباه کنند. او مدعی است نسبت به برادرش، وقت بیشتری برای یادآوری اتفاق‌ها صرف می‌کند؛ اما درعوض اطلاعات بیشتری یه یاد می‌آورد و عواطف و احساساتش بیشتر برانگیخته می‌شود.

وی درباره‌ی این موضوع می‌گوید:

تمام خاطراتی را که به یاد می‌آورم، کاملا باورپذیر هستند و درست مانند خاطره‌ای واقعی و اتفاقی که آن را تجربه کرده‌ام، به نظر می‌رسند؛ اما این خاطرات صرفا موضوعاتی هستند که درباره‌ی آن‌ها با دیگران صحبت کرده‌ام.

این نظریه می‌تواند برای پی‌بردن به نحوه‌ی قرارگیری این اتفاق‌ها و موضوعات در ذهن و تصور آن‌ها به‌عنوان خاطرات واقعی، سرنخی در اختیار ما قرار دهد. درضمن موضوع‌ها و اتفاق‌هایی که در مورد آن‌ها صحبت کردیم، می‌تواند این امکان را فراهم کند که سایر افراد و حتی غریبه‌ها نیز بتوانند سرگذشت زندگی ما را بنویسند.

بسیاری از پژوهشگران ثابت کرده‌اند که تلقین خاطرات غیرواقعی و خیالی درباره‌ی سرگذشت زندگی افراد، امکان‌پذیر است؛ این خاطرات شامل مواردی مثل گم‌شدن در فروشگاهی کوچک یا صرف چای با افراد مهم می‌شود. جولیا شاو، دانشمند روانشناس از کالج دانشگاهی لندن، مدعی است حتی می‌توان خاطره‌های غیرواقعی را طوری به افراد تلقین کرد که آن‌ها تصور کنند مرتکب جرم‌های خشونت آمیزی شده‌اند، درحالی که هرگز چنین کاری نکرده‌‌‌اند! پژوهشگران در پژوهشی با استفاده از تکنیک‌های یادآوری متوالی خاطرات گذشته، سؤال‌هایی با جواب‌های خاص از شرکت‌کنندگان پرسیدند.

میزان ۷۰ درصد از شرکت‌کنندگان، خاطره‌هایی را از جرایم مرتکب‌شده در دوران نوجوانی خود به یاد آوردند که غیرواقعی بودند. حتی برخی از افراد موردآزمایش به حمله‌ی مسلحانه نیز اعتراف کردند. تقریبا سه چهارم افرادی که خاطره‌های غیرواقعی داشتند، حتی می‌توانستند خصوصیات ظاهری ماموران پلیس را نیز با جزئیات زیاد بیان کنند.

این پژوهش نشان داد اگر در مصاحبه‌ای با مردم، سؤال‌های به‌شدت هدف‌دار با جواب‌های خاص و ازپیش‌تعیین‌شده از آن‌ها پرسیده شود، آن‌ها در مدت بسیار کوتاهی خاطراتی را به یاد می‌آورند که غیرواقعی هستند و جزئیات زیادی دارند.

شاو مدعی است که طبق تحقیقات او هر کسی می‌تواند در شرایط خاص خاطره‌های غیرواقعی پیچیده‌ای را در ذهن خود شکل دهد؛ اما میزان دقیق تأثیر این خاطره‌ها روی افراد متفاوت است. نتایج یک بررسی علمی که به‌تازگی انجام شده است، نشان می‌دهد که ۴۷ درصد از افراد شرکت‌کننده در این بررسی تحت‌تأثیر مجموعه‌ای از خاطرات غیرواقعی و خیالی تلقین‌شده قرار گرفته‌اند؛ اما تنها ۱۵ درصد از آن‌ها موفق به ایجاد خاطره‌های کامل در ذهنشان شده‌اند.

کودکان در برخی از موقعیت‌ها مانند زمانی‌که فیلم یا عکسی را دیده‌اند، بیشتر از بزرگسالان مستعد ایجاد خاطرات غیرواقعی در ذهنشان هستند؛ درضمن افرادی که تیپ‌های شخصیتی خاصی دارد نیز تحت‌تأثیر اتفاق‌ها و موضوع‌های غیرواقعی قرار می‌گیرند.

وی درباره این موضوع می‌گوید:

اگر با خواندن کتاب کاملا جذب آن می‌شوید و دیگر به اطراف خود توجه نمی‌کنید، بیشتر تحت‌تاثیر اتفاقات غیرواقعی و ساخته‌ی ذهن‌تان قرار می‌گیرید.

ایجاد خاطرات غیرواقعی در ذهن از سنین کودکی می‌تواند ما را فراتر از آنچه که تصور می‌کنیم، تحت‌تأثیر قرار دهد؛ عواطف، اتفاق‌ها و تجربه‌هایی که از اولین سال‌های زندگی خود به یاد داریم، می‌توانند عناصر مختلف شخصیتی ما مثل علایق یا مواردی که به آن‌ها علاقه‌ نداریم، ترس‌‌ها و حتی رفتار ما را تحت‌تأثیر خود قرار دهند.

شاید مواد غذایی برای بررسی تأثیر خاطرات غیرواقعی بر سبک زندگی مردم، گزینه‌ی چندان خوبی نباشد؛ اما تقریبا نتایج ۲۰ آزمایش نشان داده است که خاطرات غیرواقعی درباره‌ی غذاهای خوشمزه و بدمزه می‌تواند در بلند‌مدت آنچه را که مردم برای خوردن انتخاب می‌کنند، تحت‌تأثیر قرار دهد. پژوهشگران در پژوهش جالبی به ۱۸۰ نفر گفتند که آن‌ها در کودکی پس از خوردن سالاد تخم‌مرغ مریض شده‌اند؛ اگرچه این موضوع اصلا حقیقت نداشت، اما بررسی گسترده‌ی افراد تحت آزمایش نشان داد که آن‌ها این موضوع را کاملا باور و از مصرف ساندویچ تخم‌مرغ اجتناب کردند. آن‌ها حتی پس از گذشت چهار ماه از انجام آزمایش، باز هم تخم‌مرغ نمی‌خوردند!

دانشمندان می‌توانند به افراد تلقین کنند که در کودکی چه غذاهایی را دوست داشته یا نداشته‌اند و با این ترفند رژیم‌غذایی آن‌ها را تغییر دهند

دانشمندان توانسته‌اند با امتحان‌کردن مواد غذایی دیگر ازجمله بستنی توت‌فرنگی که بسیاری از افراد به‌راحتی نمی‌توانند از آن بگذرند، نیز به چنین نتیجه‌ای برسند. درواقع اگر دانشمندان به افراد تلقین کنند که مصرف ماده‌ی غذایی خاصی (که هر ماده‌ای می‌تواند باشد)، در کودکی آن‌ها را بیمار کرده است، آن‌ها از مصرف آن ماده خودداری خواهند کرد.

دانشمندان با بررسی این آزمایش‌ها اذعان کردند که خوردن غذاهایی که مردم آن‌ها را کمتر مصرف می‌کنند (مثل بستنی)، بیشتر این باور را در مردم ایجاد می‌کند که با خوردن آن مریض می‌شوند؛ ازسویی‌دیگر، احتمالا مردم کمتر باور می‌کنند که مصرف مواد غذایی متداولی مثل کوکی، باعث مریض‌شدن آن‌ها می‌شود. 

تلقین چنین باوری حتی می‌تواند باعث توقف مصرف نوشیدنی در صبحی شود که شب قبل از آن ناخوش‌احوال بوده‌اید. تلقین باورها و خاطرات نادرست می‌تواند دید افراد نسبت به نوشیدنی‌های الکلی را نیز تغییر دهد. دانشمندان در پژوهشی دریافته‌اند افرادی که درگذشته با مصرف این نوشیدنی‌‌ها بیماری شده‌اند، آن‌ها را به خاطر این اتفاق، مضر می‌دانند و از مصرف این نوشیدنی‌ها و سایر نوشیدنی‌های حاوی الکل خودداری می‌کنند.

شاید چنین موضوعی مضحک به نظر برسد؛ اما پژوهشگران می‌توانند با استفاده از این تکنیک، رژیم‌غذایی مناسبی برای افراد ایجاد کنند و با تشویق مردم به مصرف مواد غذایی سالم، موفق به مهار بیماری‌های خطرناکی مثل چاقی مفرط شوند و به مصرف نوشیدنی‌های الکلی پایان دهند. به‌عنوان مثال دانشمندان می‌توانند به افراد تلقین کنند اولین باری که سبزیجات (مثلا مارچوبه) را خوردند، مزه‌ی آن‌ها را دوست داشتند و با همین روش آن‌ها را به استفاده از سبزیجات و مواد غذایی مفید دیگر ترغیب کنند. درضمن، این روش تلقین مؤثر از زمانی است که سعی می‌کنیم با تلفین فرد را از مصرف غذای خاصی منع کنیم (مثل زمانی‌که به افراد تلقین می‌کنیم که در بچگی با خوردن تخم‌مرغ مریض می‌شدند).

البته تلقین اتفاق‌های غیرواقعی در مورد سرگذشت افراد، می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری داشته باشد؛ مخصوصا در دادگاه. کوین فلستید از جامعه‌ی بریتانیایی حافظه‌ی غیرواقعی معتقد است که آثار خاطره‌های غیرواقعی در دنیای واقعی می‌تواند فاجعه‌بار باشد.

اگرچه خاطرات غیرواقعی دوران کودکی هم مانند خاطرات واقعی باعث خوشحال‌شدن افراد می‌شود؛ اما می‌توانند عواقب جبران‌ناپذیری نیز به همراه داشته باشند و قوانین سخت‌گیرانه‌ای درباره‌ی بازجویی از شاهدان در مورد جرایم وجود دارد.

به‌نظر فلستید، چنین اتفاقی در دادگاه‌ها می‌تواند منجر به سرکوب‌شدن عدالت، حبس‌شدن، از دست‌دادن شهرت و شغل، به‌خطر‌افتادن وضعیت زندگی و از هم‌پاشیدگی خانواده‌ی افراد شود. همچنین وی متذکر شد بیان اتفاقات غیرواقعی در دادگاه یکی از پرونده‌های مهم باعث خودکشی فرد شاکی شده است.

بیان خاطره‌های غیرواقعی یکی از مشکلات بسیار بزرگ دادگاه‌های پرونده‌های حقوقی محسوب می‌‌شود و هنوز هم روشی برای تشخیص شهادت‌های درست از شهادت‌های غیرواقعی وجود ندارد. درحال‌حاضر، تلاش‌هایی برای اسکن مغز با روش تصویربرداری fMRI جهت تجزیه و تحلیل خاطرات غیرواقعی کم‌اهمیت و تشخیص الگوهای عصبی مختلف انجام گرفته، اما هنوز نتایج هیچ پژوهشی نتوانسته است کاربردی‌بودن این فناوری برای تشخیص واقعی یا ساختگی‌‌بودن خاطره‌ها و اتفاق‌های ذهن افراد را ثابت کند.

شاید شدیدترین شکل تلقین خاطره‌ها به افراد، تکنیکی جنجال‌برانگیز به‌نام «پس‌روی درمانی» باشد که تمرکز آن، مقابله با تأثیرهای ناشی از اتفاق‌های مهم گذشته‌ی افراد روی وضعیت سلامتی روانی و عاطفی کنونی آن‌ها است؛ اما برای تلقین خاطرات غیرواقعی نیز می‌توان از این روش استفاده کرد. در پس‌روی درمانی افراد با ضایعه‌های روانی دوران کودکی مواجه و به‌نوعی در ضمیرناخودآگاهشان غرق می‌شوند.

طبق گفته‌ی روانشناسان کالج سلطنتی، مؤثر‌بودن این روش برای تلقین خاطرات غیرواقعی دوران کودکی ثابت شده و تصور می‌شود که در برانگیختن پدیده‌ی «ترس شیطانی» دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ میلادی در آمریکا نقش داشته است. در  آن هنگام، برخی از مردم به‌دلیل متهم‌شدن به ارتکاب جرایم شنیع نظیر زنده‌به‌گورکردن بچه‌ها یا سوءاستفاده‌ی جنسی در مراسم‌های شیطانی حبس شدند. یکی از پرونده‌هایی که تلقین خاطرات کودکی باعث اعتراف به جرایم وحشتناک شده است، به دو پرستار بچه مربوط می‌شود که به جرم بریدن سر یک بچه، زنده‌به‌گورکردن چند بچه‌ی دیگر و انداختن چند بچه در یک استخر پر از کوسه، ۲۱ سال زندان بودند، اما در سال ۲۰۱۷ بی‌گناهی آن‌ها ثابت شد!

خاطرات ما چندان قابل‌اعتماد نیستند و نمی‌توانیم به آن‌ها استناد کنیم. درضمن، همه‌ی ما با گذشت زمان به راویان نامطمئنی از داستان زندگی خود تبدیل می‌شویم.

به‌نظر لاودِی، خاطره‌های ما ثابت نیستند و هر بار با رجوع به آن‌ها کمی تغییر می‌کنند. ادراک‌ها و احساسات، وضعیت ذهنی، دانش و حتی نوع کار و حرفه‌ی افراد می‌تواند خاطرات آن‌ها و یادآوری اتفاق‌ها را تحت‌تأثیر قرار دهد و به ایجاد نگرشی جدید دباره‌ی اتفاقی آشنا در زندگی نیز منجر شود.

لاودی درباره‌ی این موضوع می‌‌گوید:

حافظه اساسا فعال‌کردن شبکه‌های عصبی در مغز است که پیوسته تحت‌تأثیر قرار می‌گیرد و تغییر می‌کند؛ بنابراین هر بار که درباره‌ی خاطرات فکر می‌کنیم، به‌راحتی عناصر جدید به آن‌ها اضافه می‌شوند و ازسوی‌دیگر ممکن است اتفاق‌های موجود درخاطره‌های ما تغییر کنند یا حتی حذف شوند.

البته نمی‌توانیم بگوییم تمام شواهد بیان‌شده براساس اتفاق‌های ثبت‌شده در ذهن افراد، نامطمئن هستند و باید نادیده گرفته شوند؛ زیرا شهادت‌های بیان‌شده براساس این شواهد، در دادگاه‌های جنایی متقاعدکننده‌ترین مدرک محسوب می‌شوند. درضمن قوانین و راهنمایی‌هایی مرتبط‌با نحوه‌ی بازجویی از شاهدان و قربانیان برای مطمئن‌شدن از اینکه دادستان‌ها یا کارآگاهان اعتراف‌‌های این افراد درباره‌ی مجرمان را تغییر نداده‌اند نیز برپایه‌ی همین شواهد ایجاد می‌شوند.

بهترین راه‌حل برای افرادی که می‌خواهند بدانند خاطرات شیرینی که از دوران کودکی به یاد دارند، صحت دارد یا نه، یافتن مدرکی (مثل تصویر یا عکسی از دوران کودکی یا دفترچه‌ی خاطرات) است که درست‌بودن خاطرات آن‌ها را ثابت کند؛ البته همه‌ی والدین تمام لحظه‌های دوران کودکی فرزند خود را ثبت نمی‌کنند.

اگر می‌خواهید بدانید کدام‌یک از خاطرات دوران کودکی شما غیرواقعی هستند، باید ببینید کدام یک از آن‌ها را با جزپیات کامل به یاد می‌آورید

به‌نظر واد هیچ راه‌حل کاملا ایده‌آلی برای تشخیص خاطرات واقعی و غیرواقعی از یکدیگر وجود ندارد؛ زیرا معمولا خاطرات مردم پر از جزئیاتی هستند که عواطف و احساسات نیز در آن‌ها موج می‌زند و کاملا هم درست به‌نظر می‌رسند، اما بیشتر این خاطرات اشتباه است؛ البته قوانین دشواری وجود دارد که می‌تواند ما را در این مسیر یاری کند.

احتمالا بیشتر خاطراتی که پیش از سه سالگی در ذهن ما ثبت شده‌اند، غیرواقعی و نادرست هستند. حتی آن دسته از خاطراتی‌ که پر از جزئیات هستند و طوری به‌نظر می‌رسند که انگار درحال تماشای فیلمی از خاطرات زندگی با ترتیب زمانی خاص هستید نیز ممکن است غیرواقعی و ساخته‌ی ذهن باشند. می‌توان گفت احتمالا تنها آن دسته از تصاویر ذهنی و خاطرات جسته‌وگریخته‌ای درست هستند که به اولین سال‌های زندگی تعلق ندارند.

کودکان بیشتر از بزرگسالان مستعد ایجاد خاطرات غیرواقعی در ذهن خود هستند؛ مخصوصا پس از دیدن عکس و فیلم

واد درباره‌ی این موضوع می‌گوید:

به‌یادنیاوردن خاطرات بخش‌های از زندگی، کاملا طبیعی است و نباید انتظار داشته باشیم خاطرات ما همانند یک فیلم واضح و منسجم به‌نظر برسند.

مارتین کانوی توصیه می‌کند سعی کنید جزئیات باورناپذیر را نیز به یاد بیاورید؛ مثلا او زمانی‌که هنوز پوشک می‌پوشیده را نیز به یاد می‌آورد؛ البته وقتی دوباره درباره‌ی این خاطره فکر کرد، فهمید که در آن زمان پوشک معمولی نپوشیده بود و پوشکی با مارک هاگیز به پا داشت. درواقع پوشکی که در یادآوری اول تصور می‌کرد پوشیده است، اصلا در آن زمان در بازار موجود نبوده است. اگر شما هم بیشتر در مورد جزئیات خاطره‌های اولین روزهای خود فکر کنید، متوجه می‌شوید بسیاری از این جزئیات تنها تصورات ذهنی شما هستند و نمی‌توان آن‌ها را باور کرد.

ممکن است نخواهیم خاطرات از ذهن ما پاک شوند؛ زیرا خاطرات چه واقعی باشند و چه غیرواقعی، ما را به یکدیگر نزدیک می‌کنند. براک کروان، سرپرست بخش تجهیزات پژوهشی MRI از دانشگاه بریگم یانگ در شهر پرووو ایالت یوتای آمریکا اذعان می‌کند که یادآوری خاطرات لذت‌‌بخش گذشته می‌تواند مانند یک چسب اجتماعی عمل کند؛ بنابراین به‌اشتراک‌گذاشتن تجربیات با یکدیگر، پایه و اساس هویت گروهی شما را شکل می‌دهد و انسجام گروهی را مستحکم می‌کند.

یادآوری خاطره‌های پدربزرگ ومادربزرگ‌های دوست‌داشتنی یا حیوانات خانگی بامزه‌ای که برای مدت زیادی کنار اعضای یک خانواده بوده‌اند (چه واقعی و چه غیرواقعی)، ما را خوشحال می‌کند. قطعا یادآوری خاطرات خوشحال‌کننده حس خوبی به ما می‌دهد، حتی اگر آن خاطرات غیرواقعی باشند.

 احتمالا با خود فکر می‌کنید که تقریبا همه چیز را درباره جهان اطرافتان می‌دانید! اما حقیقت این است که میلیون‌ها حقیقت و واقعیت وجود دارد که آن‌ها در مدرسه به شما یاد نداده اند که می‌تواند به طور کامل دیدتان را نسبت به دنیا عوض نماید. در ادامه با برترین‌ها همراه باشید تا شما را با حقایقی کوتاه، اما خواندنی آشنا کنیم که احتمالا قبل از خواندن این مطلب نمی‌دانستید.

۱- هر وقت که شما خاطره‌ای خاص را به یاد می‌آورید، مغزتان آن را تحریف می‌کند و به آرامی دقت آن را هر بار کاهش می‌دهد و به نوعی پس از مدتی کاملا از بین می‌رود.

۲-‌ می‌توانید تفاوت آب داغ با سرد را تنها با گوش دادن به صدای آن‌ها تشخیص دهید. اساسا آب داغ هنگام ریختن، گام بالاتری از صدا تولید می‌کند.

۳- بعضی از گربه‌ها به خاطر مواد شیمیایی که بر روی پوست آن‌ها وجود دارد، می‌توانند باعث آلرژی در انسان‌ها شوند.

۴- دانشمندان مطمئن اند که ما نه ۵ عدد بلکه چیزی بین ۲۲ تا ۳۳ حس مختلف داریم. این حواس شامل حواسی مثل توانایی حس درد، حس گذر زمان و بسیاری دیگر از حواس است.

۵- در سوئیس فقط داشتن یک طوطی و یا یک خوکچه هندی از مصادیق حیوان آزاری محسوب می‌شود. این موضوع به این خاطر است که این جانوران موجوداتی به شدت اجتماعی اند و نیاز به تعامل با دیگر گونه‌ها دارند.

۶- از لحاظ علمی زمین و دیگر سیاره‌های منظومه شمسی دور خورشید نمی‌چرخند، بلکه آن‌ها دور توده‌ای در مرکز منظومه شمسی می‌چرخند که بسیار به خورشید نزدیک است.

۷- یک ماه زمان برد تا مخترع و سازنده مکعب روبیک بتواند آن را حل کند.

۸- پرنده‌ای به نام "مرغ پر زنبوری" که فوق العاده زیبا و رنگارنگ است، کمتر از یک سکه کوچک وزن دارد.

۹- ماهی‌ها محدوده فراوانی از احساسات را درک می‌کنند. از ترس گرفته تا شادی و حتی درد را نیز می‌توانند احساس کنند.

۱۰- حس بویایی افراد یک خانواده بسیار مشابه یکدیگر است. این روش طبیعت برای جلوگیری از جهش‌های ژنتیکی است.

۱۱- بسیاری از چیز‌هایی که شما به صورت روزانه استفاده می‌کنید، به طور کامل با انبوهی از باکتری‌ها پوشانده شده است. برای مثال کیبورد، کیف دستی و یا حتی اسکاج آشپزخانه باکتری‌های بیشتری را نسبت به کاسه توالت دارند.

۱۲- حس سقوطی که گاهی اوقات هنگام خواب و رویا ممکن است تجربه کنید از به خواب رفتن خیلی سریع مغز می‌آید.

۱۳- پزشکان هندی دریافته اند که کبد می‌تواند در عرض ۳ هفته به طور کامل بازسازی شود.

۱۴- مورچه‌ها به سختی کار می‌کنند و هر ۱۲ ساعت یک بار ۸ دقیقه می‌خوابند. علاوه براین فعالیت مغز آن‌ها حتی در زمان استراحت هم در بالاترین سطح می‌ماند.

۱۵- نظامیان چینی برای اینکه بتوانند مدت زمان طولانی را هوشیار باشند و صاف بایستند، سوزن کوچکی را در یقه لباس خود قرار می‌دهند.

۱۶- تعدادی از افراد از دیگران احساساتی ترند، چونکه مغزشان مواد شیمیایی بیشتری تولید می‌کند.

۱۷- حلزون‌ها به طور میانگین بیشتر از ۱۴ هزار دندان دارند. بعضی از این حلزون‌ها می‌توانند آسیب‌های جدی را به شما وارد کنند.

۱۸- مطالعه‌ای در نیوزیلند نشان داد که کبوتر‌ها می‌توانند عمل‌های ساده ریاضی را حل کنند!

۱۹- افرادی که می‌توانند به دو و یا چند زبان مختلف صحبت کنند، شخصیت آن‌ها به صورت ناخودآگاه بسته به زبانی که با آن درحال صحبت هستند، تغییر می‌کند.

۲۰- "چالز آزبورن" فردی است که به مدت ۶۸ سال پشت سر هم سکسکه کرد.

۲۱- بلندترین عنوانی که یک کتاب تا به حال داشته است، حاوی ۱۸۰۹ کلمه است.

۲۲- تحقیقات اخیر روی حافظه انسان نشان داده است که ما نمی‌توانیم بیش از ۳ یا ۴ چیز را در آن واحد به خاطر بیاوریم.

۲۳- روانشناسان عقیده دارند که تنها ۴ دقیقه برای مغز زمان می‌برد تا تصمیم بگیرد که از یک نفر خوشتان بیاید یا نه.

۲۴- اگر دو عاشق به مدت ۳ دقیقه در چشمان یکدیگر نگاه کنند، ضربان قلب آن‌ها با هم هماهنگ می‌شود.

۲۵- مطابق با برخی تحقیقات، سگ‌ها می‌توانند بوی مخصوصی که سرطان در یک شخص ایجاد می‌کند را به راحتی بو بکشند.

۲۶- خود عرق هیچ بویی ندارد. این باکتری‌های روی پوست شما هستند که آن را تجزیه می‌کنند و سبب می‌شوند تا عرق بوی بدی داشته باشد.

۲۷- یک مطالعه در انگلیس نشان داد که کودکان در طول روز به طور میانگین ۳۰۰ سوال می‌پرسند. هر دو و نیم دقیقه یک سوال!

۲۸- اگر یک فرد از فرط شادی گریه کند، اولین اشک‌ها همیشه از چشم راست ایجاد می‌شود؛ و برعکس اگر یک فرد از فرط ناراحتی و ناامیدی گریه کند، این چشم چپ است که اولیه قطر‌های اشک را ایجاد می‌کند.

۲۹- هر وقت که یک نوزاد دختر در دهکده زیبای "پاپ لنتری" هند به دنیا می‌آید، ساکنین دهکده به افتخار او ۱۱۱ درخت را می‌کارند.

۳۰- جوانترین والدین دنیا اهل کشور چین و در سال ۱۹۱۰ میلادی بوده اند. آن‌ها فقط ۸ و ۹ سال سن داشته اند!

۳۱- استفاده از هدفون به مدت یک ساعت پیاپی در گوش، مقدا باکتری‌های گوش را تا ۷۰۰ برابر افزایش می‌دهد.

۳۲- ۱۰۰ سال طول می‌کشد، اگر بخواهید تمام ویدیو‌های یوتیوب را ببینید.

۳۳- هر ۲ دقیقه، عکس‌هایی که مردم در سراسر جهان می‌گیرند، از کل عکس‌های گرفته شده در قرن نوزدهم بیشتر است.

۳۴- برج ایفل در اصل برای شهر بارسلونا طراحی شده بود، اما آن‌ها طرح این برج را دوست نداشتند! بنابراین "گوستاو ایفل" طرح آن را به پاریس داد.

۳۵- طولانی‌ترین زمان تاخیر بین تولد دو قلوها، ۸۷ روز بوده است.

کوالکام اولین‌بار در اجلاس اختصاصی «فناوری اسنپدراگون» از پردازنده‌ی اسنپدراگون 8cx رونمایی کرد؛ پردازنده‌ای که از پایه برای استفاده در لپ‌تاپ‌ها و رقابت با پردازنده‌های Core i5 سری U اینتل در طراحی شده‌بود. پس از گذشت چندین ماه از معرفی این پردازنده، بالاخره در جریان رویداد کامپیوتکس ۲۰۱۹ در تایپه برای اولین‌بار شاهد استفاده از اسنپدراگون 8cx در محصولات آماده برای ورود به بازار هستیم. «پروژه‌ی نامحدود»، دستگاه ویندوزی کهلنوو و کوالکام برای ساخت آن با یکدیگر همکاری داشته‌اند، قرار است با استفاده از این پردازنده لقب «اولینلپ‌تاپ 5G جهان» را به‌خود اختصاص دهد.

اگرچه اسنپدراگون 8cx اولین تلاش کوالکام برای رقابت در بازار دستگاه‌های ویندوزی نیست؛ اما قطعا جدی‌ترین تلاش این شرکت تا به‌امروز در معرفی رقیبی برای پردازنده‌های اینتل محسوب می‌شود. به‌عنوان مثال، اگرچه پردازنده‌ی اسنپدراگون 850 که در لپ‌تاپ یوگا C630 لنوو استفاده شده‌است توانایی اجرای نرم و روان نرم‌افزارهای آفیس و نتفلیکس را داشت، اما در بسیاری از کاربردها همچنان نمی‌توانست جایگزینی برای پردازنده‌های سری U اینتل باشد.

کوالکام پس از معرفی اولیه‌ی لپ‌تاپ لنوو در رویداد کامپیوتکس ۲۰۱۹، اکنون نتایج بنچمارک‌های این دستگاه را درمقایسه با یک لپ‌تاپ ویندوزی مشابه مجهز به پردازنده‌ی نسل هشتمی (Kaby Lake-R) اینتل منتشر کرده‌است. علاوه‌بر نشان دادن نتایج بنچمارک‌های PCMark 10 به رسانه‌ها، کوالکام به بازدیدکنندگان از غرفه‌ی این شرکت در کامپیوتکس اجازه داده‌است تا خودشان با اجرای نرم‌افزارهای بنچمارک روی دستگاه‌های به‌نمایش‌گذاشته‌شده، از صحت نتایج مطمئن شوند.

درحال‌حاضر، به‌نظر می‌رسد سرعت کلاک 8cx هنوز نهایی نشده باشد؛ هرچند دستگاه مرجع کوالکام در کامپیوتکس از این پردازنده در فرکانس کاری ۲/۷۵ گیگاهرتز استفاده می‌کند و مسئولان کوالکام می‌گویند این فرکانس در نسخه‌ی نهایی تا ۲/۸۵ گیگاهرتز افزایش پیدا خواهد کرد.

اولین نتایج بنچمارک‌ها

آزمایش‌های انجام‌شده با استفاده از PCMark 10 و اجرای نرم‌افزارهای اکسل، ورد، پاورپوینت، اج و نسخه‌ی مخصوص ARM نرم‌افزار 3DMark Night Raid صورت گرفته‌اند. در تمامی آزمایش‌ها از سخت‌افزار مرجع برای اسنپدراگون 8cx مجهز به ۸ گیگابایت رم، ۲۵۶ گیگابایت فضای ذخیره‌سازی NVMe، باتری ۴۹ وات‌ساعتی، نمایشگر FHD و ویندوز 10 مایکروسافت با به‌روزرسانی مه ۲۰۱۹ استفاده شده‌است. دستگاه رقیب (که باتوجه به برخی اسلایدها احتمالا لپ‌تاپ Dell XPS 13 است) از پردازنده‌ی نسل هشتمی اینتل i5-8250U، حافظه‌ی رم ۸ گیگابایتی، ۲۵۶ گیگابایت فضای ذخیره‌سازی NVMe، باتری ۴۹ وات‌ساعتی، نمایشگر 2K و ویندوز 10 به‌روزرسانی اکتبر ۲۰۱۸ استفاده می‌کرده‌است.

در بنچمارک نرم‌افزارهای آفیس، پردازنده‌ی کوالکام 8cx با تفاوتی اندک از پردازنده‌ی Core i5 اینتل عملکرد بهتری از خود نشان می‌دهد؛ هرچند تمام تست‌ها به‌نفع این پردازنده تمام نشده اما نکته‌ی جالب این است که امتیازهای اعلام‌شده توسط کوالکام در بنچمارک‌های رسمی این شرکت بسیار محافظه‌کارانه اعلام شده بودند و تقریبا تمام نتایج به‌دست‌آمده توسط منابع مستقل از این اعداد بالاتر هستند. به‌گفته‌ی خبرنگار وب‌سایت Tom’s Hardwareنتایج بنچمارک‌های نمایندگان رسانه‌ها در کامپیوتکس حتی موجب تعجب برخی مسئولان کوالکام حاضر در غرفه‌ی شرکت شده‌است.

عملکرد گرافیکی

بنابه اعلام مسئولان کوالکام در کامپیوتکس ۲۰۱۹ به وب‌سایت PC World، پردازنده‌ی Kryo 495 به‌کاررفته در اسنپدراگون 8cx، حداقل ۲/۵ برابر عملکرد گرافیکی بهتری نسبت‌به نسخه‌ای از Kryo که در اسنپدراگون 850 استفاده شده بود، دارد. باتوجه‌به نتایج بنچمارک‌های Galaxy Book 2، اعداد ادعایی کوالکام به‌معنای آن است که اسنپدراگون 8cx روی کاغذ عملکرد گرافیکی بهتری از پردازنده‌ی Core i7-8550U اینتل خواهد داشت.

عملکرد گرافیکی پردازنده با استفاده از 3DMark Night Raid (که از پایه برای پردازنده‌های مبتنی بر ARM نوشته شده) مورد ارزیابی قرار گرفته‌است. آزمایش‌ها دقیقا روی همان دو دستگاه مرجعی که پیش از این به آن‌ها اشاره شد، صورت گرفته‌اند و باتوجه‌به نتایج، پردازنده‌ی گرافیکی Adreno 680 عملکرد بهتری از گرافیک مجتمع موجود در پردازنده‌ی نسل هشتمی Core i5 اینتل از خود به‌نمایش گذاشته‌است.

به‌جز انجام بنچمارک، کوالکام چند آزمایش و دموی جالب دیگر را نیز برای رسانه‌های حاضر در کامپیوتکس ترتیب دیده بود. ازجمله اجرای نسخه‌هایی خاص از نرم‌افزارهای کروم، نسخه‌ی جدید مرورگر اج مایکروسافت (که بر مبنای کرومیوم ساخته شده‌است) و فایرفاکس که همگی برای اجرای بومی روی پردازنده‌های ARM بازنویسی شده‌بودند. به‌گفته‌ی یکی از مسئولان کوالکام حاضر در کامپیوتکس، نسخه‌ی خاص فایرفاکس از قابلیت مالتی‌تردینگ در پردازنده‌های ARM بهره می‌گرفته است.

کوالکام همچنین توانسته بود سه نمایشگر را به‌صورت هم‌زمان به دستگاه ویندوزی مجهز به اسنپدراگون 8cx متصل کند؛ دو نمایشگر 4K به‌همراه نمایشگر FHD خود دستگاه. لپ‌تاپ لنوو درحالی به‌صورت هم‌زمان سه نمایشگر مجزا را پشتیبانی می‌کرده است که نرم‌افزارهای فوتوشاپ، پاورپوینت، ورد، اکسل، پخش‌کننده‌ی ویدیویی و مرورگر اج در پس‌زمینه درحال اجرا بوده‌اند.

عمر باتری

ازآنجایی که اندازه‌گیری عمر باتری زمان‌بر است، نمایندگان رسانه‌ها امکان انجام مستقل این آزمایش در غرفه‌ی کوالکام را نداشته‌اند و فعلا باید به اعداد ارائه‌شده توسط کوالکام بسنده کنیم. همان‌طور که انتظار می‌رود، پردازنده‌های کم‌مصرف مبتنی بر معماری ARM اسنپدراگون در این زمینه با اختلاف عملکرد بهتری نسبت بهپردازنده‌های x86 اینتل از خود نشان می‌دهند؛ هرچند نباید این نکته را نیز فراموش کرد که دستگاه مرجع کوالکام مجهز به نمایشگر Full HD بوده و دستگاه اینتلی از نمایشگری با رزولوشن 2K استفاده می‌کرده است.

براساس این نتایج، کامپیوتر مجهز به پردازنده‌ی کوالکام در حالت بی‌کار (idle) تنها نیم‌ساعت کمتر از یک روز کامل کاری روشن می‌ماند و در سایر شرایط کاری نیز از مشابه اینتلی خود چندین ساعت بیشتر دوام می‌آورد.

جمع‌بندی

باتوجه به این نتایج مشخص است که پردازنده‌ی اسنپدراگون 8cx کوالکام در بسیاری از کاربردها از پردازنده‌ی نسل هشتمی Core i5 اینتل بهتر عمل می‌کند و در سایر مواقع رقیبی جدی برای آن محسوب می‌شود؛ هرچند نباید از یاد برد که تمامی این آزمایش‌ها در شرایط از پیش آماده‌شده و تحت نظر کوالکام انجام شده‌اند و خبری از دستگاه ویندوزی مبتنی بر پردازنده‌ی اینتل در غرفه‌ی کوالکام نبوده‌است.

با تمام این اوصاف، نتایج همچنان امیدوارکننده است. باتوجه به اینکه «پروژه‌ی نامحدود»، اولین لپ‌تاپ 5G جهان که کوالکام و لنوو دو روز پیش در کامپیوتکس از آن رونمایی کردند به این پردازنده‌ی جدید مجهز است و انتظار می‌رود کمتر از یک سال دیگر به بازار عرضه‌شود، می‌توان انتظار رقابتی داغ بین دستگاه‌های ویندوزی مجهز به پردازنده‌های کوالکام و پردازنده‌های جدید ۱۰ نانومتری نسل دهمی اینتل را در سال‌های آینده داشت.

مایکروسافت یکی از بزرگ‌ترین سازندگان نرم‌افزار جهان براساس میزان درآمد است. اکنون این غول نرم‌افزاری در دنیای بلاکچین (blockchain) قدم گذاشته است. ردموندی‌ها یک برنامه‌ی وسیع مبتنی بر بلاکچین را منتشر کرده‌اند: شبکه‌ای‌ با ویژگی نامتمرکز (DID)، ساخته شده مبتنی بر شبکه‌ی بین‌کوین (bitcoin )، که به‌صورت بالقوه می‌تواند در سراسر اینترنت، توانایی کنترل داده‌ها و محتواهای شخصی را به خود کاربران بدهد.

در اوایل ماه می ۲۰۱۹، غول فناوری ایالات متحده از سرویس بلاکچین آژور درکنار کیت توسعه‌ی بلاکچین آژور برای بلاکچین اتریوم (Ethereum)، رونمایی کرد. مایکروسافت همچنین با شرکت استارباکس (Starbucks) به منظور استفاده از فناوری خود برای اولین‌بار، با دنبال کردن مسیر تولید قهوه، از مزرعه تا لیوان‌های کاغذی، همکاری کرد.

هویت نامتمرکز: از کمک به پناهنده‌ها تا مبارزه با تمرکز داده‌

شروع این ابتکار عمل به تابستان سال ۲۰۱۷ باز می‌گردد. در آن زمان مایکروسافت برای توسعه‌ی یک پایگاه داده‌ی مبتنی بر بلاکچین با Accenture و Avanade همکاری می‌کرد. آن پایگاه داده باید امکان دسترسی چندگروه به داده‌های یکسان را، با «سطح بالایی» از امنیت و اعتبار، فراهم می‌کرد.

نسخه‌ی اولیه‌ی مایکروسافت آژور (Microsoft Azure)، پلتفرم فضای ابری شرکت، برای پشتیبانی از ID2020  عرضه شد. ID2020 یک گروه غیر انتفاعی، شامل بخش خصوصی و دولتی است که به منظور مدیریت چالش‌های مرتبط با هویت دیجیتال ۱/۱ میلیارد نفر در سراسر جهان ایجاد شده است. مخصوصا افرادی با پس‌زمینه‌ی اجتماعی عادی که نبود اسناد و مدارک، آن‌ها را از مشارکت در فرهنگ، سیاست، اقتصاد و زندگی اجتماعی منع می‌کند.

مفهوم هویت دیجیتال به‌طور گسترده برای حل این مسائل مورد بحث قرار گرفته است. برای مثال، سازمان ملل متحد استفاده از آن برای کمک به پناهنده‌ها، کسانی که بخش قابل توجهی از افراد بدون مدارک را شامل می‌شوند، پیشنهاد کرده است. فلیپو گراندی (Filippo Grandi)، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد، در اکتبر ۲۰۱۷ اظهار داشت: «ما می‌خواهیم هر پناهنده یک هویت دیجیتال منحصر‌به‌فرد داشته باشد. این امر امکان پاسخ‌گویی را افزایش داده و ارتباط بین پناهندگان و رائه دهندگان خمات را تسهیل می‌کند. این امر همچنین بی‌تابعیتی را کاهش داده و این مشکل را حل می‌کند.»

در همان زمان، ردموندی‌ها نسخه‌ی اولیه‌ را برای کمک به کاهش شکاف هویتی ارائه کرده و عضو بنیاد هویت نامتمرکز (DIF) شدند. پس از آن مایکروسافت همچنان به تحقیقاتش درباره‌ی نحوه‌ی نامتمرکز شدن هویت دیجیتال ادامه داد. موضوعی که نه‌تنها به کسانی که مدارک شناسایی رسمی ندارند کمک می‌کند، بلکه متوسط کاربران اینترنت، به عبارت دیگر همه، می‌توانند از آن بهره‌مند شوند.

تا فوریه‌ی ۲۰۱۸، مایکروسافت جزئیات بیش‌تری از طرح مبتنی بر فناوری دفتر کل توزیع شده (DLT)، منتشر کرد. به‌ویژه این غول نرم‌افزاری اعلام کرد که فناوری بلاکچین امکان میزبانی آی‌دی‌های نامتمرکز (DID) در بالای دفتر کل توزیع شده (distributed ledger) را فراهم می‌کند و از این‌رو برخلاف «سرویس‌ها و برنامه‌های بی‌شمار»، با امکان کنترل از راه دور، به کابران کنترل بیش‌تری روی داده‌های شخصیشان می‌دهد. انکور پاتل (Ankur Patel)، مدیر برنامه‌ی اصلی بخش هویت مایکروسافت همان زمان نوشت: «با پیچیده‌تر و زیادتر شدن سرقت هویت و اطلاعات، کاربران نیاز دارند تا مالک هویت خود باشند. ما پس از آزمایش سیستم‌های ذخیره‌ی نامتمرکز، پروتکل‌های عمومی، بلاکچین و استانداردهای جدید، به این نتیجه رسیدیم، فناوری بلاکچین و پروتکل‌ها برای ممکن ساختن هویت‌های نامتمرکز مناسب هستند. ما یک هاب دیجیتال رمزنگاری شده (ID Hubs) نیاز داریم که بتواند هم‌زمان با احترام به حریم خصوصی و کنترل اشخاص بر داده‌هایشان، با اطلاعات کاربران ارتباط برقرار کند.»

در حال حاضر، مایکروسافت یک مفهوم جدیدتر و بنیادی‌تر معرفی کرده است: یک شبکه DID (آی‌دی نامتمرکز) مبتنی بر بلاکچین با عنوان Identity Overlay Network یا به‌طور مخفف ION، که طبق گزارش‌ها در ارتباط با دیگر بخش‌های DIF برای تطبیق «ده‌ها هزار عمل در ثانیه» توسعه یافته است.

اساسا، ION به کاربران اجازه می‌دهد تا با مدیریت ساختار کلید عمومی (PKI)، داده‌هایشان را کنترل کنند. دنیل بوچنر (Daniel Buchner)، مدیر برنامه ارشد بخش هویت مایکروسافت می‌گوید: «امروزه، رایج‌ترین شناسه‌های دیجیتالی که استفاده می‌کنیم، آدرس ایمیل‌ها و نام‌های کاربری هستند که توسط برنامه‌ها، سرویس‌ها و سایر سازمان‌ها ارائه شده‌اند.» او در ادامه می‌افزاید: «این موضوع تأمین‌کنندگان این شناسه‌ها را در جایگاه کنترل کننده‌ی ارتباط ما و هر تعامل دیجیتالی که در زندگی انجام می‌دهیم، قرار می‌دهد. هدف ما ایجاد یک اکوسیستم هویت نامتمرکز است که در آن، میلیون‌ها سازمان، میلیاردها انسان و بی‌شمار دستگاه، به‌طور ایمن حول یک سیستم تعامل‌پذیر ساخته شده براساس استانداردها و اجزای متن باز، با هم ارتباط برقرار کنند.»

به عبارت دیگر داشتن یک DID به کاربران اجازه می‌دهد تا محتوا و داده‌هایشان، شامل عکس‌ها و جزئیات ورودشان (login)، را خودشان کنترل کنند. این کار امروزه در اکثر شبکه‌های اجتماعی امکان‌پذیر نیست و این شبکه‌ها چنین اطلاعاتی را روی سرورهای متمرکز خود ذخیره می‌کنند. در نتیجه، برخی پلتفرم‌ها ممکن است در مورد مفهوم DID کاملا نامطمئن باشند. براساس گزارش کوین‌دسک (CoinDesk)، فیسبوک که برای مشارکت در پروژه‌ی DID مایکروسافت دعوت شده، این پیشنهاد را رد کرده و «در عوض به روش سابق خود در قبال داده‌های کاربران ادامه می‌دهد». روشی که طبق گزارش برخی روزنامه‌ها، شامل کسب درآمد از این داده‌ها نیز می‌شود.

بنا به‌گفته‌ی چارلی اسمیت (Charlie Smith) از شرکت بلاکفورس، DIDها دربرابر هک و لو رفتن اطلاعات مصون هستند. تحلیل‌گر شرکت مدیریت دارایی Blockforce Capital به Cointelegraph گفت: «خطر مرتبط با رخنه‌های امنیتی و هک‌ها با لحاظ اینکه بلاکچین‌های عمومی به‌طور گسترده نامتمرکز هستند، می‌تواند به‌طور چشم‌گیری کاهش یابد.» او می‌افزاید: «در حال حاضر، پلتفرم‌های بزرگ مقدار زیادی از داده‌های کاربران را کنترل می‌کنند؛ این پلتفرم‌ها ممکن است هدف حمله‌های متمرکز قرار بگیرند و در نتیجه خراب‌کاران به اطلاعات حساسی دسترسی پیدا کنند.» بنا به اظهارات اسمیت، شبکه‌ی بیت‌کوین که هرگز هک نشده است (حداقل در معنای معمول)، می‌تواند به‌عنوان یک بلاکچین عمومی (public blockchain) مؤثر از داده‌های خصوصی مراقبت کند.

در پایان این تحلیل‌گر می‌گوید: بلاکچین‌های عمومی می‌توانند کاربرانی که می‌خواهند به داده‌هایشان به شکلی ایمن دسترسی داشته باشند را ردگیری کنند. «دیگر مزیت بلاکچین‌ عمومی، توانایی آن برای ایفای نقش به‌عنوان دفترکل است. بلاکچین‌های عمومی مانند بیت‌کوین و اتریوم (ethereum)، سوابق گسترده‌ی هر تراکنشی که در شبکه‌های مربوطه صورت می‌گیرد را در هر لحظه از زمان ثبت می‌کنند و این اطلاعات ثبت شده قابل تغییر نیستند. به هر جهت، بلاکچین به‌راحتی می‌تواند نشان دهد که چه کسی و کی به اطلاعات شخصی دسترسی پیدا کرده است. در هر دو حالت، تراکنش یکسانی صورت می‌گیرد و این فناوری نیازی به تغییر ندارد، فقط باید اجرا شود.»

مشکل بیت‌کوین: چرا مقیاس‌پذیری مسئله‌ی مایکروسافت و سایر شبکه‌های DID نیست؟

شایان ذکر است که شرکت‌های فناوری باید به مسئله‌ی نامحبوب مقیاس‌پذیری بیت‌کوین، جهت آماده‌سازی زیرساخت‌ها برای مصرف انبوه، غلبه کنند. برای اطلاعات بیشتر در مورد مشکل مقیاس‌پذیری بلاکچین به این مقاله‌ی زومیت مراجعه کنید.

مایکروسافت در یک پست وبلاگی توضیح می‌دهد که «قوی‌ترین بلاکچین عمومی غیر متمرکز» در ثانیه ده‌ها تراکنش انجام می‌دهد که «با تعداد DIDهایی که ممکن است تقاضا شود بسیار فاصله دارد.» از آنجا که هدف اصلی این شرکت به کار گرفتن ویژگی نامتمرکزی است و از این‌رو از بلاکچین‌های کندتر ولی با ثبات‌تر استفاده می‌کند، باید به مسئله توان عملیاتی توجه کند. درنتیجه، طبق گزارش‌ها، راه‌حل جدید مایکروسافت، «انجام ده‌ها هزار عملیات» در ثانیه را ممکن می‌کند. این موضوع به شبکه‌های نوری (Lightning Network) ارتباط دارد که یک لایه‌ی دیگر به بلاکچین بیت‌کوین می‌افزاید و تعداد زیادی تراکنش را خارج از زنجیره انجام می‌دهد و بنابراین، کار شبکه‌ی اصلی را سبک‌تر می‌کند.

اسمیت به کوین‌تلگراف می‌گوید: «منتقدین همواره در مقایسه‌ی توانایی‌های فرایند تراکنش شبکه‌ی بیت‌کوین با ویزا (Visa) و پی‌پال (Paypal) تند و تیز بوده‌اند. این انتقادها تا زمان ایجاد شبکه‌های نوری همچنان وجود داشت. شبکه‌ی ION نیز با انتقادهای مشابهی رو‌به‌رو خواهد شد و نیاز است با نتایج قابل قبول، به انتظارات بلندپروازانه‌ی شکل گرفته پاسخ دهد.»

اگرچه مایکروسافت تلاش می‌کند «طی چند ماه آینده» با کمک توسعه‌دهندگان متن‌باز، ION را به‌صورت عمومی روی شبکه‌ی اصلی بیت‌کوین رونمایی کند، در همین حال، کد روی گیت‌هاب (GitHub)، برای مرور عموم عرضه شده است.

طرح غول تکنولوژی آمریکایی تنها اقدام مربوط‌به DID نیست. به نظر می‌رسد همکاران مایکروسافت در جامعه‌ی DIF نیز روی راه‌حل‌ داده‌های غیر متمرکز خودشان کار می‌کنند. پِل برینگارد (Pelle Braendgaard)، از بنیان‌گذاران راه‌حل خودمدیریتی هویت (uPort) شرکت ConsenSys (فعال در حوزه فناوری بلاکچین)، در مصاحبه با کوین‌تلگراف در این رابطه گفته است: «به‌عنوان عضوی از DIF، ما مرتب به همدیگر در رابطه با روش‌های DID، فیدبک می‌دهیم تا مطمئن شویم آن‌ها قابلیت تعامل‌پذیری (interoperable) دارند. ما در ConsenSys چندین روش DID را توسعه داده‌ایم. روش اصلیمان با عنوان اتر‌دید (Ethr-DID)، شناخته می‌شود.»

بنا به اظهارات برینگارد، اگرچه هر دوی  Ethr-DID و SideTree، پروتکل  بلاکچین مایکروسافت برای ION، « بسیار مقیاس‌پذیر» هستند، تفاوت‌هایی بین این دو وجود دارد. به‌ویژه او استدلال می‌کند که SideTree DIDها «باید توسط یک سرور مرکزی، که اکنون میزبانشان مایکروسافت است، ایجاد شوند.»

وقتی از اسمیت سؤال شد که آیا ION می‌تواند یک پروژه‌ی نامتمرکز کامل باشد یا خیر، او گفت: «در این مورد تردیدهایی وجود دارد ولی همه‌ی ویژگی‌های شبکه‌های نامتمرکز را خواهد داشت.» به‌ویژه، او تصریح کرد که «شبکه‌ی ION دو بخش اصلی دارد که آن را بسیار نامتمرکز می‌کند»:

«سیستم طوری طراحی می‌شود که هیچ شخص یا نهادی نمی‌تواند مشخصات کاربر را کنترل کند و ساختار کلید عمومی نامتمرکز است. یعنی کلیدهای عمومی و خصوصی توسط یک مرکز کنترل مدیریت نمی‌شوند، درواقع به هر کاربر دسترسی ایمنی به داده‌های هویتیش می‌دهد. اگرچه مایکروسافت پیش‌گام این پروژه است، اما آن را به‌گونه‌ای طراحی کرده‌اند که اشخاص خودشان اختیار کنترل اطلاعاتشان را داشته باشند.»

به‌علاوه، به نظر برینگارد، SideTree DIDها تنها در برنامه‌های سنتی خارج از زنجیره (off-chain) قابل استفاده است، در حالی‌که DIDهای دیگر، شامل DID شرکت او، هم روی بلاکچین و هم پروتکل‌های لایه دوم قابل استفاده هستند.

شرکت‌های بزرگ دیگری نیز راه‌حل DID را پیگیری می‌کنند؛ مثلا شرکت پرداخت آنلاین PayPal، اخیرا در استارتاپبلاکچین کمبریج (Cambridge Blockchain) سرمایه‌گذاری کرده است. کمبریج بلاکچین که عضو DIF  نیز است، بلاکچین را برای دادن کنترل بیشتر به کاربران، روی اطلاعات و هویت دیجیتالشان، ارتقاء می‌دهد.

متیو کامنز (Matthew Commons)، مدیرعامل این استارتاپ به فوربس گفت: «ما آینده‌ای را تصور می‌کنیم که در آن کاربران کنترل بسیار بیش‌تری روی اطلاعاتشان داشته باشند، همچنین ما به معماری باز و تعامل‌پذیر اعتقاد داریم.»

تلگرام نیز که یک پیام‌رسان رمزنگاری شده است و در بین جامعه‌ی رمزنگاری بسیار محبوب است، سال گذشته، یک ابزار احراز هویت شخصی با نام پاسپورت تلگرام (Telegram Passport)، منتشر کرد که طبق گزارش‌ها، اطلاعات آی‌دی شخصی کاربران را رمزگذاری کرده و به آن‌ها اجازه می‌دهد به‌طور مطمئن، اطلاعاتشان را با شخص ثالث مانند «سازمان‌های مالی، ICOها و... » به اشتراک بگذارند.

براساس بیانیه‌ی این پیام‌رسان، اطلاعات آی‌دی کاربران، هم‌اکنون در فضای ابری تلگرام ذخیره می‌شود ولی «در آینده تمام داده‌های پاسپورت تلگرام، به یک فضای ابری غیرمتمرکز منتقل خواهند شد.» درواقع، این موضوع به پیام‌رسان کمک می‌کند تا ابزارهای امنیتیش را ارتقاء دهد. درست چند روز پس از آن‌که تلگرام پاسپورت رونمایی شد، ویرجیل سکیوریتی (Virgil Security)، توسعه‌دهنده‌ی خدمات و نرم‌افزارهای رمزگذاری، اعلام کرد که دربرابر حملات خراب‌کارانه آسیب‌پذیر است.

آیا راه‌حل مایکروسافت ادامه‌دار خواهد بود؟

طرح‌های مرتبط با DID مایکروسافت بسیار بلندپروازانه به نظر می‌رسند. به‌ویژه که ردموندی‌ها می‌خواهند اکوسیستمی بسازند که «میلیاردها انسان و بی‌شمار دستگاه، به‌طور ایمن حول یک سیستم تعامل‌پذیر ساخته شده براساس استانداردها و اجزای متن باز، با هم ارتباط برقرار کنند.»

بنابراین، آیا ممکن است به بار نشستن این طرح‌ها را ببینیم؟

اسمیت می‌گوید: «من می‌توانم تصور کنم که شبکه‌ی ION چگونه به‌طور بالقوه می‌تواند کنترل برنامه‌ها و پلتفرم‌ها بر شناسه‌های دیجیتال را از بین ببرد. من اعتقاد دارم، این موضوع حتی می‌تواند در سطح جهان فراگیر شود. به هر حال، برای به واقعیت پیوستن این امر، فناوری مرتبط با شبکه‌ها باید به‌صورت قطعی نشان دهد که می‌تواند به‌طور موفقیت‌آمیزی مشکل مقیاس‌پذیری را حل کند.»

در حالی‌که مایکروسافت در تلاش است تا نشان دهد که می‌تواند هزاران تراکنش و عملیات را در مقیاس صنعتی مدیریت کند، نظر صنعت داده ممکن است شکننده باشد. پلتفرم‌های شبکه‌های اجتماعی بزرگ، ممکن است خودشان را با قواعد جدید تطبیق دهند و راه غیرشفاف، ذخیره داده در مراکز متمرکز را متوقف کنند یا به سرنوشت فیسبوک دچار شده و به خاطر سرو کله زدن همیشگی با نگرانی‌های امنیتی، بدنام شوند.

در نمایشگاه CES 2019، دل اعلام کرد که محل قرارگرفتن وب‌کم XPS 13 را تغییر داده است. در جریانکامپیوتکس ۲۰۱۹، دل تغییرات نسخه‌ی بازطراحی‌شده‌ی XPS 13 و XPS 15 را اعلام کرد. انتظار می‌رود نسخه‌ی بازطراحی‌شده‌ی XPS 13  طراحی متفاوت و بهبودیافته‌تری نسبت به نسخه‌ی قدیمی‌تر داشته باشد.  

همچنین براساس آخرین اخبار، نسخه‌ی بازطراحی‌شده‌ی XPS 13 دو در یک با پردازنده‌ی نسل دهم اینتل موسوم به آیس‌ لیک، نمایشگر جدید و کیبورد به‌روزرسانی‌شده به بازار عرضه می‌شود.

XPS 13 دو در یک دل، با تراشه‌ی جدید ۱۰ نانومتری آیس لیک اینتل به بازار عرضه خواهد شد. تراشه‌‌ی آیس لیک جزو تراشه‌های قدرتمند سری U است. مدل‌های قدیمی‌تر XPS 13 دو در یک دل از تراشه‌ی سری Y بهره می‌برند.براساس اعلام دل، عملکرد نسخه‌ی به‌روزرسانی‌شده‌ی XPS 13 با تراشه‌های جدید، ۲.۵ برابر بهتر از مدل‌های قبلی خواهد بود.

XPS 13 از نمایشگر ۱۳.۴ اینچی با نسبت ۱۶ به ۱۰ بهره می‌برد که ۷ درصد بزرگ‌تر از مدل قدیمی این دستگاه است. همچنین نسخه‌ی جدید نسبت به مدل‌ قبلی بلندتر طراحی‌شده و دل از این فضای بیشتر برای صفحه کلید و تاچ‌پد بزرگ‌تر استفاده کرده است. در این نسخه نیز همانند مدل قدیمی‌تر، نمایشگر از هر دو کیفیت تصویر FHD + و 4K پشتیبانی می‌کند.

صفحه کلید نسخه‌ی بازطراحی‌شده بزرگ‌تر از نسخه‌ی قبلی است و طراحی آن وام‌گرفته از فناوری کلید Maglev در XPS 15 دو در یک است که دل سال گذشته به بازار عرضه کرد. دل تغییرات دیگری نیز برای طراحی دستگاه جدید خود درنظر گرفته است. در نسخه‌ی جدید قسمت‌های فلزی بیشتری نسبت به نسخه‌های قبلی دیده می‌شود. به‌علاوه حسگر اثر انگشت درکنار صفحه کلید قرار داده شده است. نسخه‌ی بازطراحی‌شده مجهز به وب‌کم است و از همان وب‌کم که در نسخه‌ی قبلی XPS 13 استفاده شده بود، بهره می‌برد.

نسخه‌ی به‌روزرسانی‌شده‌ی XPS 15 به بازار عرضه می‌شود

نسخه‌ی به‌روزرسانی‌شده‌ی XPS 15 دل نیز با نمایشگر 4K OLED، پردازنده‌ی گرافیکی GTX 1650 و پردازنده‌ی نسل ۹ اینتل در سال ۲۰۱۹ به بازار عرضه خواهد شد. XPS 15 یکی از مشهورترین لپ‌تاپ‌های ۱۵ اینچی است که با نمایشگر فوق‌العاده خوب و پردازنده‌ی قدرتمندی به بازار عرضه خواهد شد.

نسخه‌ی بازطراحی‌شده‌ی XPS 15 7590 سال ۲۰۱۹ از نمایشگر جدید بالارده‌، آخرین پردازنده‌ی ۴۵ واتی نسل ۹ اینتل و جدیدترین پردازنده‌ی گرافیکی انویدیا به بازار عرضه خواهد شد. دل نیز در سال جاری همانند بسیاری از تولیدکنندگان بازار، دستگاه خود را با نمایشگر OLED غیر لمسی 4K بدون حاشیه به بازار عرضه می‌کند. روشنایی نمایشگر ۴۰۰ نیت است و از دقت رنگ و کنتراست بالایی برخوردار است. پوشش ۱۰۰ درصدی DCI-P3 و نسبت کنتراست ۱۰۰/۰۰۰ به یک از مشخصات نمایشگر دستگاه جدید است. همچنین نمایشگر دستگاه از پوشش ضدانعکاس بهره می‌برد.

دل نسخه‌ی دیگری از این دستگاه را با نمایشگر لمسی 4K LCD با روشنایی ۵۰۰ نیت عرضه می‌کند. همچنین نسخه‌‌‌ای با نمایشگر Full HD مات غیرلمسی و ضد انعکاس نور با روشنایی ۵۰۰ نیت عرضه می‌شود.

نسخه‌ی به‌روزرسانی‌شده‌ی XPS 15 دل از پردازنده‌ی نسل ۹ اینتل شامل Core i5-9300H چهارهسته‌ای، Core i7-9750H شش هسته‌ای یا Core i9-9980HK هشت هسته‌ای بهره می‌برد. پردازنده گرافیکی دستگاه نیز به‌‌جای GTX 1050Ti انویدیا آخرین نسخه‌ی GTX 1650 است که منجر به بهبود عملکرد ۳۰ درصدی کل دستگاه و به‌صورت متوسط منجر به افزایش ۱۰ فریم در ثانیه در بازی‌های ویدئویی با گرافیک متوسط می‌شود.

XPS 15 دل از باتری ۵۶ وات ساعت یا ۹۷ وات ساعت بهره می‌برد. باتری ۹۷ وات‌ساعتی امکان ۲۰ ساعت کارکردن با دستگاه را در اختیار کاربران قرار می‌دهد. رم ۶۴ گیگابایتی دستگاه از نوع DDR4 و ظرفیت حافظه‌ی دستگاه نیز ۲ ترابایت PCIe NVMe است. اتصال وای‌فای XPS 15 دل ازطریق AX1650 فراهم می‌شود که از استاندارد جدید Wi-Fi 6 پشتیبانی می‌کند.

XPS 15 دل از وب‌کم باریک ۲.۲۵ میلی‌متری بهره می‌برد. اما متاسفانه هنوز این دستگاه از ویندوز هلو (Windows Hello) با لنز مادون قرمز پشتیبانی نمی‌کند اما کاربران می‌توانند از حسگر اثر انگشت در دکمه‌ی پاور برای ورود به سیستم استفاده کنند.

فروش XPS 15 7590 دل در ماه مه آغاز می‌شود و در ماه ژوئن در دسترس کاربران قرار خواهد گرفت. انتظار می‌رود دستگاه جدید با شروع قیمت ۹۹۹ دلار و در نسخه‌های مختلف i5، i7 و i9 به بازار عرضه خواهد شد. همچنین انتظار می‌رود XPS 15 با نمایشگر OLED با قیمت پایه‌ی ۱۸۹۹.۹۹ دلار به بازار عرضه شود.

اپل خانواده‌ی محصولات آیپاد تاچ را با محصولی جدید مجهز به پردازنده‌ی A10 Fusion به‌روز کرد. محصول جدید به‌جز پردازنده تفاوت زیادی با نسل قبلی ندارد و از نمایشگر چهار اینچی در آن استفاده شده است. به‌علاوه دکمه‌ی همیشگی هوم و رنگ‌های متعدد نیز از قابلیت‌های آیپاد تاچ جدید هستند.

تراشه‌ی A10 Fusion برای اولین‌بار با آیفون 7 معرفی شد. درنتیجه آیپاد تاچ جدید عملکردی نزدیک به آیفون 7 خواهد داشت. محصول جدید از iOS 12.0 پشتیبانی می‌کند و از آن مهم‌تر، قابلیت اجرای اپلیکیشن‌های ARKit و مکالمه‌های گروهی فیس‌تایم را به کاربران می‌دهد. نسخه‌های قبلی مجهز به پردازنده‌ی A8 چنین قابلیت‌هایی نداشتند.

حرکت کوپرتینویی‌ها در عرضه‌ی آیپاد تاچ جدید بسیار جذاب است. خانواده‌ی پرطرفدار اپل در حوزه‌ی محتوای رسانه‌ای از سال ۲۰۱۵ عضو جدیدی نداشت و بسیاری اعتقاد داشتند آن‌ها تمرکز خود را روی آیفون معطوف کرده‌اند. به‌بیان دیگر همه تصور می‌کردند دیگر هیچ کاربری به یک گوشی هوشمند بدون پشتیبانی از سیم‌کارت احتیاج پیدا نخواهد کرد. دستگاه جدید اپل از تاچ آی‌دی یا فیس‌ آی‌دی پشتیبانی نمی‌کند و تنها رمزهای عبور سبک سنتی برای حفظ امنیت آن وجود دارند. نکته‌ی مهم دیگر در آیپاد تاچ جدید، پورت ۳/۵ میلی‌متری صدا بوده که برخلاف دیگر محصولات جدید کوپرتینویی‌ها حذف نشده است.

آیپاد تاچ در مقایسه با یک گوشی آیفون قطعا قیمت پایین‌تری دارد. اپل سه نسخه از محصول جدید عرضه می‌کند. نسخه‌ی ۳۲ گیگابایتی با قیمت ۱۹۹ دلار، نسخه‌ی ۱۲۸ گیگابایتی با قیمت ۲۹۹ دلار و نسخه‌ی ۲۵۶ گیگابایتی با قیکت ۳۹۹ دلار عرضه خواهد شد. برای مقایسه باید بدانید که آیفون 7 با ظرفیت ۳۲ گیگابایت، برچسب قیمتی ۴۹۹ دلار دارد. آیپاد تاچ جدید در ۶ رنگ عرضه می‌شود و از امروز برای سفارش در وب‌سایت اپل و از هفته‌ی آینده در فروشگاه‌ها قابل خرید خواهد بود.

هنوز کاربردهای متنوعی برای آیپاد تاچ وجود دارد. می‌توان از آن به‌عنوان دستگاهی مخصوص پخش فیلم و موسیقی برای کودکان یا افرادی استفاده کرد که نیازی به گوشی هوشمند ندارند. به‌علاوه می‌توان با اتصال آیپاد تاچ به گجت‌های هوشمند دیگر، کاربردهای بیشتری از آن استخراج کرد.