رئیس سازمان فضایی روسیه(روسکاسموس) می‌گوید ماموریت استراتژیک این سازمان نه تنها گسترش نفوذ روسیه در فضا، بلکه بالا بردن توانایی‌های تمدن بشری است. وی که در جمع دانشجویان و استادان دانشگاه دولتی مسکو سخن می‌گفت افزود: "گسترش دانش و فن‌آوری‌های ما در خدمت بالا بردن توانایی‌های کل جامعه انسانی خواهد بود."

دو استخر استخراج بیت‌کوین کش حمله‌ای موسوم به ۵۱ درصد به شبکه‌ی بلاک‌چین کردند تا تراکنش‌های یکی از استخراج‌کنندگان را بازگردانی کنند. حرکت مذکور مرتبط با هاردفورکی بود که در تاریخ ۱۵مه روی بلاک‌چین بیت‌کوین کش انجام شد. استخرهای ماینینگ BTC.com و BTC.top حمله‌ کردند تا ماینری ناشناس نتواند به سکه‌های غیرقانونی دسترسی داشته باشد؛ سکه‌هایی که در زمان تغییر کدها به کیف پول ماینر سوم واریز شده بودند.

یکی از مجرمان سایبری در روز تغییر کدهای بلاک‌چین بیت‌کوین کش، از باگی نامعلوم در جریان به‌روزرسانی سوءاستفاده کرد. باگ مذکور احتمالا پچ امنیتی دریافت کرد؛ اما هکرها در همان مدت کوتاه، شبکه را تقسیم کردند. درنتیجه‌ی این رخداد، استخراج‌کننده‌های بیت‌کوین کش برای مدتی تنها بلوک‌های خالی را استخراج کردند.

حمله‌ی ۵۱ درصد در دنیای رمزارزهایی همچون بیت‌کوین کش، به‌معنای کنترل بخش اعظم نرخ هش به‌وسیله‌ی یک نفر یا گروه است. درنتیجه‌ی چنین دسترسی، فرد یا گروه می‌تواند فعالیت‌هایی انجام دهد که در حالت عادی امکان اجرای آن‌ها را ندارد. به‌عنوان مثالی از دسترسی‌های ایجاد‌شده براثر حمله، می‌توان به بازنویسی تراکنش‌های شبکه اشاره کرد. چنین موضوعی از مدت‌ها پیش، هدف انتقادات شدید به اکوسیستم ارز دیجیتال بود و بسیاری از آن‌ها نیز براثر کاهش نرخ هش با چنین حملاتی مواجه شدند.

استخر BTC.top در رخداد اخیر برای لحظه‌ای توانست بیش از ۵۰ درصد نیروی موردنیاز را کنترل کند. البته، آن‌ها درنهایت دارایی‌های جابه‌جا‌شده را به‌کمک استخر دیگر، یعنی BTC.com بازگرداندند. وب‌سایت آمار لحظه‌ای Coin.Dance گزارش می‌دهد این دو استخر اکنون به‌صورت مشترک حدود ۴۴ درصد از قدرت هش شبکه‌‌ی بیت‌کوین کش را دراختیار دارند.

نکته‌ی مهم در حمله‌ی ۵۱ درصد اخیر این بود که گروه‌های درگیر با هدف فعالیتی مفید برای اکوسیستم رمزارز این کار را انجام دادند. درواقع، هدف آن‌ها سوءاستفاده یا برداشت غیرمجاز دارایی از بلاک‌چین نبود. باوجوداین، همه‌ی فعالان اکوسیستم بیت‌کوین کش چنین باوری ندارند. به‌عنوان مثال، یکی از توسعه‌دهندگان به‌نام Kiarahpromises در مقاله‌ای درباره‌ی حمله‌ی ۵۱ درصد نوشت:

برای اجرای بازگردانی در شبکه به‌منظور تغییر تراکنش‌های ناشناس، باید حمله‌ی ۵۱ درصد شود؛ حرکتی که قطعا بدترین حمله‌ی ممکن در شبکه خواهد بود. در مقاله‌ی سفید هم به این موضوع پرداخته شده است. چه بر سر ماهیت غیرمتمرکز و تغییرناپذیر دارایی‌های ماینرها و توسعه‌دهندگان می‌آید؟ آیا این مفاهیم فقط در برخی اوقات صحت دارند؟

چگونگی حمله‌ی ۵۱ درصد

جزئیات حمله‌ی ۵۱ درصد استخرهای استخراج بسیار پیچیده هستند. گای سوان، از تولیدکنندگان پادکست درباره‌ی بیت‌کوین در توییتی درباره‌ی حمله نوشت:

از زمان تجزیه‌ی اولیه در سال ۲۰۱۷، تعداد زیادی سکه به‌صورت تصادفی به آدرس‌های ناشناس و برداشت‌نشدنی منتقل شد. شاید هم سکه‌ها از شبکه‌ی بیت‌کوین در بیت‌کوین کش کپی شده‌اند.

سوان درادامه به این نکته اشاره می‌کند که در زمان هاردفورک ۱۵مه، برخی از سکه‌های منتقل‌شده قابلیت برداشت و پرداخت پیدا کردند که درنهایت به جابه‌جایی سکه‌ها به ماینرها منجر شد. درادامه، ماینر ناشناسی که به شبکه حمله کرده بود، تصمیم گرفت از سکه‌ها استفاده کند. درنهایت استخرهای مذکور تصمیم به دخالت و بازگرداندن سکه‌ها گرفتند.

سوان در بخش دیگری از توییت خود نوشت:

وقتی ماینر ناشناس تصمیم گرفت سکه‌ها را برای خود برداشت کند، استخرها متوجه حرکت او شدند. آن‌ها تصمیم گرفتند شبکه را بازسازی کنند و تراکنش‌ها را از بین ببرند.

به‌هرحال، هنوز برخی از کاربران و طرفداران بیت‌کوین کش اعتقاد دارند حرکت استخرها صحیح بوده است. به‌عنوان مثال، جاناتان سیلوربلاد، از طرفداران بیت‌کوین کش، درباره‌ی حمله‌ی اخیر اعتقاد دارد می‌توان آن را نشانه‌ای از قدرت سیستم اثبات کار دانست.

درنهایت مخالفان حمله‌ی استخرها می‌گویند چنین رخدادی اعتبار این ارز دیجیتال را از بین می‌برد. به‌اعتقاد آن‌ها، امکان انجام حمله نشان می‌دهد بیت‌کوین کش رمزارز بسیار متمرکزی است. درهرصورت، امکان حمله‌های ۵۱ درصد در میان تمامی شبکه‌های رمزارز با ساختار اثبات کار وجود دارد. در شبکه‌ی بیت‌کوین نیز این احتمال وجود دارد و در‌حال‌حاضر، نیمی از قدرت هش شبکه در اختیار سه استخر استخراج است.

تحریم‌های آمریکا هواوی را در شرایط بسیار سختی قرار داده است؛ به‌طوری‌که هر روز شاهد خبری جدید مبنی بر قطع همکاری یکی دیگر از شرکت‌های بزرگ فناوری با شریک دیرینه‌ی چینی‌شان هستیم. در اینکه هواوی بر اثر تحریم‌ها، چه در کوتاه‌مدت و چه در بلندمدت، با مشکلات زیادی رو‌به‌رو خواهد شد شکی نیست؛ اما بقای غول فناوری-مخابراتی چین به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های تولیدکننده‌ی تجهیزات زیرساخت و تلفن هوشمند، محل بحث و اختلاف نظر بین صاحب‌نظران دنیای فناوری است. درحالی که برخی کارشناسان شانس کمی برای در امان ماندن هواوی از تحریم‌ها قائل هستند و به‌عنوان شاهدی برای مدعای خود به فروپاشی تقریبی ZTE براثر تحریم‌های آمریکا استناد می‌کنند؛ بسیاری دیگر عقیده دارند «هواوی بزرگ‌تر از آن است که شکست بخورد» و علاوه‌بر آن، چینی‌ها با درنظرگرفتن مجموعه‌ای از تدابیر و اقدامات ممکن است بتواند اثرات مخرب تحریم‌ها را به حداقل برساند.

پیش از این در زومیت به بررسی تاریخچه‌ی اختلاف هواوی و دولت آمریکا و مشکلاتی که تحریم‌ها برای این شرکت چینی ایجاد خواهد کرد پرداخته‌ایم و در این مطلب قصد داریم به بررسی راهکارهای احتمالی هواوی برای فائق آمدن بر این مشکلات بپردازیم.

سیستم‌عامل

با پایان یافتن مهلت ۹۰ روزه‌ی همکاری شرکت‌ها با هواوی، پشتیبانی گوگل از تلفن‌های هوشمند ساخت این شرکت (شامل هر دو برند هواوی و آنر) رسما به‌پایان خواهد رسید و درنتیجه دیگر شاهد استفاده از سرویس‌ها و خدمات گوگل، فروشگاه اپلیکیشن پلی استور و دریافت به‌موقع وصله‌های امنیتی گوگل در گوشی‌های جدید ساخت هواوی نخواهیم بود. پیش از ادامه بد نیست بار دیگر یادآوری کنیم که بنا به اعلام گوگل، این محدودیت‌ها تنها شامل تلفن‌های جدید هواوی خواهد شد و پشتیبانی از گوشی‌های قدیمی و فعلی هواوی همچنان ادامه خواهد داشت.

به‌جز وصله‌های امنیتی گوگل که هواوی راهی برای دریافت زودهنگام آن‌ها نخواهد داشت و باید منتظر عرضه‌شدن عمومی کد آن‌ها در «پروژه‌ی اندروید متن باز» (AOSP) باشد، چینی‌ها ممکن است بتوانند راه‌حل جایگزینی برای سایر محدودیت‌های ذکر شده پیدا کنند.

رابط کاربری EMUI هواوی

سال ۲۰۱۲، بسیار پیش از شروع تنش‌ها با آمریکا و قبل از به‌گوش رسیدن زمزمه‌های تحریم، هواوی کار روی سیستم‌عامل اختصاصی خود با نام هانگ‌منگ (HongMeng) را آغاز کرده‌بود. بنابر اعلام یو چنگدانگ، مدیر ارشد اجرایی بخش محصولات مصرفی هواوی، سیستم‌عامل هانگ‌منگ در حالت خوشبینانه پاییز امسال، و در بدبینانه‌ترین حالت بهار سال آینده عرضه خواهد شد. با اینکه گفته می‌شود هانگ‌منگ تفاوت‌هایی با اندروید گوگل و اندروید متن باز خواهد داشت، اما هواوی تأیید کرده‌استکه تمام اپلیکیشن‌های توسعه‌داده‌شده برای اندروید روی این سیستم‌عامل نیز بدون مشکل اجرا خواهند شد.

هنگامی که صحبت از سیستم‌عامل‌های موبایل مستقل از گوگل و اپل به‌میان می‌آید، ممکن است در ذهن بسیاری افراد نام‌های شکست‌خورده یا کمتر موفقی مانند ویندوزفون، بلک‌بری اواس، تایزن، فایرفاکس اواس و اوبونتو تاچ تداعی شود، اما در ادامه توضیح خواهیم داد که چرا سیستم‌عامل احتمالی هواوی شانس بیشتری برای موفقیت دارد.

فروشگاه اپلیکیشن

یک سیستم‌عامل هرچقدر هم که کامل، بهینه، مملو از قابلیت‌های مختلف و کاربرپسند باشد، مادامی که اپلیکیشنی برای استفاده در آن وجود نداشته‌باشد، محکوم به فنا است. هواوی پیش از اینکه به سیستم‌عامل جدید فکر کند، باید به‌دنبال یافتن جایگزینی برای پلی استور گوگل باشد. اگرچه هواوی همین حالا هم فروشگاهی با نام اپ‌گالری (AppGallery) دارد، اما برای پرکردن کامل جای خالی گوگل پلی و رفع کامل نیاز‌های اپلیکیشنی کاربران، هواوی یا باید هرچه سریع‌تر به گسترش فروشگاه خود و مذاکره با توسعه‌دهنده‌ها بپردازد، یا به‌فکر استفاده از یک فروشگاه ثالث در تلفن‌های هوشمندش باشد. 

شاید در نگاه اول، باتوجه‌به تجربه‌ی ناموفق ویندوزفون و بلک‌بری اواس (دو سیستم‌عامل موبایلی که همواره بعد از اندروید و iOS بیشترین سهم بازار را به خود اختصاص داده بودند) شانس اندکی برای موفقیت سیستم‌عامل هواوی و فروشگاه اپلیکیشن اختصاصی آن قائل شویم؛ اما نباید فراموش کنیم که به‌احتمال زیاد، فروشگاه هواوی باویندوزفون استور و بلک‌بری ورلد (BBW) بسیار متفاوت خواهد بود و از بسیاری جهات به اپ‌استور آمازون شباهت بیشتری خواهد داشت.

فروشگاه اختصاصی AppGallery هواوی

درحالی‌که مشکل دو فروشگاه ذکرشده در جذب توسعه‌دهنده و اپلیکیشن به تفاوت ساختاری سیستم‌عامل‌هایشان با اندروید بازمی‌گشت، سیستم‌عامل هواوی به‌احتمال زیاد با چنین مشکلی روبه‌رو نخواهد شد. به‌عنوان مثال ازآنجایی‌که توسعه یا تبدیل (پورت کردن) اپلیکیشن برای یک سیستم‌عاملِ کاملا متفاوت کار چندان آسانی نیست،مایکروسافت برای متقاعدکردن شرکت‌ها به توسعه‌ی اپلیکیشن برای ویندوزفون مجبور بود از مشوق‌های خاص استفاده کند.

بلک‌بری هم اگرچه در مقطعی پشتیبانی بومی از اپلیکیشن‌های اندروید را به سیستم‌عامل خود اضافه کرده بود، اما به‌دلیل تفاوت ماهیتی بلک‌بری او اس با اندروید، اپلیکیشن‌های اندرویدی روی گوشی‌های بلک‌بری با مشکل یا عملکرد ضعیف اجرا می‌شدند. همین موضوع سرانجام بلک‌بری را متقاعد کرد تا در تلفن‌های هوشمند جدید خود به استفاده از سیستم‌عامل اندروید رو بیاورد.

چندی پیش جو بلفیوری، از مدیران ارشد مایکروسافت در پاسخ به پرسش یکی از کاربران در توییتر درباره‌ی کمبود اپلیکیشن‌های ویندوز ۱۰ موبایل نوشته بود:

ما خیلی تلاش کردیم تا توسعه‌دهنده‌ها را ترغیب [به پشتیبانی از ویندوز موبایل] کنیم. به آن‌ها پول پرداخت کردیم و حتی خودمان برایشان اپلیکیشن نوشتیم. اما تعداد کاربران به‌قدری کم بود که برای بیشتر شرکت‌ها ارزش سرمایه‌گذاری نداشت.

علت کم بودن اپلیکیشن‌های فروشگاه ویندوزفون از زبان یکی از مدیران ارشد مایکروسافت

باوجود تقلای غول نرم‌افزاری جهان، تعداد اپلیکیشن‌های فروشگاه مایکروسافت در سال ۲۰۱۴ و دوران اوج ویندوزفونبه‌سختی از مرز ۳۰۰ هزار تجاوز می‌کرد. این درحالی‌است که آمازون که در وهله‌ی نخست نه شرکتی نرم‌افزاری است و نه تلفن‌های هوشمند بخش بزرگی از کسب‌وکار آن را تشکیل می‌دهد، با تلاشی به‌مراتب کمتر از مایکروسافت توانسته است بیش از ۴۵۰ هزار اپلیکیشن را به فروشگاه خود جذب کند.

باتوجه به‌اینکه هواوی پس از سامسونگ بزرگ‌ترین تولید کننده‌ی تلفن هوشمند در جهان است و از این لحاظ حتی بالاتر از اپل قرار دارد، در مذاکره با توسعه‌دهنده‌ها برای جذب اپلیکیشن به فروشگاه اختصاصی، قطعا دست بالاتری از مایکروسافت، بلک‌بری و آمازون خواهد داشت. توسعه‌دهنده‌ها نیز به‌احتمال زیاد لازم نیست تا اپلیکیشن‌های خود را برای عرضه در فروشگاه هواوی از نو بنویسند یا آن‌ها را پورت کنند؛ بلکه تنها کافی است تا همان پکیج ارسالی برای گوگل پلی را با اندکی تغییر در فروشگاه جدید به‌ثبت برسانند.

اما حتی اگر بیشتر توسعه‌دهنده‌ها از اپ‌گالری هواوی پشتیبانی کنند، همچنان یک مشکل دیگر وجود خواهد داشت: اپلیکیشن‌های آمریکایی. همان‌طور که در تصویر زیر مشاهده می‌کنید، حتی با صرف‌نظر کردن از اپلیکیشن‌های ساخت گوگل (مانند یوتیوب و کروم و جیمیل و...)، باز هم بیشتر اپلیکیشن‌های پرطرفدار پلی استورآمریکایی هستند.

برترین اپلیکیشن‌های پلی‌ استور به‌جز اپلیکیشن‌های گوگل (اپلیکیشن‌های با علامت ضربدر قرمز آمریکایی هستند)

خوشبختانه گوگل اجازه‌ی استفاده از چندین فروشگاه اپلیکیشن به‌صورت هم‌زمان روی دستگاه‌های اندرویدی را می‌دهد؛ درنتیجه هواوی می‌تواند علاوه‌بر فروشگاه اختصاصی خود، از فروشگاه‌های ثالث نیز در سیستم عاملش استفاده کند. احتمال استفاده‌ی هواوی از چنین راهکاری، باتوجه به انتشار خبر مذاکره‌ی این شرکت با Aptoidچندان دور از واقعیت به‌نظر نمی‌رسد. با استفاده از فروشگاه‌های ثالث، هواوی ممکن است بتواند به‌نوعی مشکل همکاری نکردن بعضی شرکت‌های نرم‌افزاری با فروشگاه اختصاصی خود به‌دلیل تحریم‌های آمریکا را نیز حل کند. برای مثال ازآنجایی‌که Aptoid فروشگاهی پرتغالی با بیش از ۷۰۰ هزار اپلیکیشن است و همین حالا هم طیف وسیعی از اپلیکیشن‌های آمریکایی (ازجمله اپلیکیشن‌های گوگل) را در خود جای داده‌است، می‌تواند در دورزدن تحریم‌ها به هواوی کمک کند.

اما اگر هواوی بتواند با کمک فروشگاه‌های ثالث تحریم‌های آمریکا را دور بزند و دسترسی به تمام اپلیکیشن‌های موجود در گوگل پلی را برای کاربران خود فراهم کند، همچنان تا اجرای کامل و روان این اپلیکیشن‌ها روی پلتفرم خود یک قدم فاصله خواهد داشت؛ هواوی باید جایگزینی برای سرویس‌ها و API-های گوگل پیدا کند.

سرویس‌های اندروید گوگل در مقایسه با سرویس‌های پروژه‌ی اندروید متن باز

سخت‌افزار

اگرچه تقریبا تمامی قطعات سخت‌افزاری محصولات هواوی در خاک چین تولید می‌شوند، اما تکنولوژی‌های به‌کار رفته در بسیاری از آن‌ها متعلق به آمریکا است. وب‌سایت ورج با بررسی کالبدشکافی گوشی P30 Pro توسط سایت ifixit، قطعات سخت‌افزاری با منشاء آمریکایی را شناسایی کرده و جایگزین‌های غیر آمریکایی برای آن‌ها پیشنهاد داده‌است که در ادامه به مهم‌ترین آن‌ها اشاره می‌کنیم.

البته نباید فراموش کرد که هواوی با داشتن آزمایشگاه‌های پیشرفته و بودجه‌ی تحقیق و توسعه (R&D) سالانه‌ی ۲۰ میلیارد دلاری، درصورت احساس نیاز می‌تواند بسیاری از قطعات مورد نیاز خود را از صفر طراحی کند.

سیستم روی چیپ (SoC)

بااینکه هواوی جزو معدود شرکت‌هایی است که چیپ‌های تلفن‌هایش را خودش طراحی می‌کند، پردازنده‌های کریناین شرکت همچنان برپایه‌ی معماری ARM هستند. این معماری به شرکت انگلیسی آرم (که خود بخشی از هلدینگ ژاپنی سافت‌بنک است) تعلق دارد که به‌تازگی اعلام کرده‌است روابط تجاری خود را با هواوی تعلیق خواهد کرد. آرم درباره‌ی علت این تصمیم اینگونه توضیح داده‌است که «فناوری به‌کاررفته در معماری تراشه‌های این شرکت اصلیتی آمریکایی دارند و آن‌ها نگران این بوده‌اند که هدف تحریم آمریکا قرار بگیرند».

قطع روابط تجاری با هواوی به این معنی نیست که شرکت چینی از همان لحظه دیگر قادر به استفاده از پردازنده‌های مبتنی بر معماری آرم نخواهد بود؛ بلکه درست مانند قطع روابط گوگل و پشتیبانی از تلفن‌های قدیمی، هواوی قادر خواهد بود تا همچنان از تکنولوژی‌هایی که امتیاز (لایسنس) آن‌ها را قبلا دریافت کرده است، در محصولاتش استفاده کند. برای مثال پردازنده‌ی Kirin 985 که قرار است سه‌ماهه‌ی سوم سال جاری میلادی عرضه شود، از تحریم‌ها تأثیر نمی‌پذیرد و هواوی همچنان می‌تواند به‌کمک TSMC پردازنده‌های خودش را تولید و استفاده کند؛ اما هواوی دیگر قادر به خرید امتیاز معماری‌های جدید از آرم و توسعه‌ی نسل جدید SoC-های اختصاصی نخواهد بود. باتوجه به زمان عرضه‌ی کرین 985 و اینکه هواوی در گذشته سالی یک‌بار پردازنده‌های خود را به‌روز می‌کرد، چینی‌ها بین ۱۲ تا ۱۸ ماه آینده مشکل تأمین چیپ نخواهد داشت.

پس از این مدت، هواوی دیگر قادر به استفاده از چیپ‌های اختصاصی خود نخواهد بود و از آنجایی که کوالکام هم شرکتی آمریکایی است، مجبور است برای تهیه‌ی SoC دست‌به‌دامان سامسونگ یا مدیاتک شود؛ هرچند درست مانند آرم، دیگر شرکت‌های غیر آمریکایی هم ممکن است از ترس تحریم‌های آمریکا روابط خود با هواوی را قطع کنند.

مشخص نیست که در چنین صورتی، آیا هواوی همچنان قادر به تولید یا تهیه‌ی تراشه برای تلفن‌های هوشمندش خواهد بود یا نه؛ اما ترزا تینگبو، رئیس HiSilicon در نامه‌ای سرگشاده در اینباره نوشته است:

ما درحقیقت سال‌ها است که چنین روزی را پیش‌بینی می‌کردیم و نقشه‌ی جایگزینی برای آن داریم.

اظهارنظر ترزا تینگبو گمانه‌ها در رابطه با توسعه‌ی یک معماری اختصاصی را نیز مطرح می‌کند که باید دید آیا رنگ واقعیت به خود می‌گیرد یا خیر؟!

گوریلاگلس

کورنینگ، شرکت آمریکایی سازنده‌ی گوریلاگلس، وظیفه‌ی تأمین محافظ صفحه‌نمایش گوشی هواوی P30 Pro و تعداد دیگری از تلفن‌های جدید این شرکت را برعهده داشته است. درصورت قطع روابط کورنینگ با هواوی، چینی‌ها می‌توانند به‌جای گوریلاگلس از محافظ «دراگون‌تریل» ساخت شرکت ژاپنی AGC Asahi Glass استفاده کنند.

حافظه‌ی فلش

درحال‌حاضر حافظه‌ی فلش گوشی P30 Pro توسط شرکت آمریکایی مایکرون تأمین می‌شود. شرکت‌های دیگری مثل توشیبا و سامسونگ می‌توانند به‌عنوان شریک تجاری جایگزین مایکرون شوند؛ هرچند هواوی هم شاید بتواند ازطریق HiSilicon حافظه‌ی اختصاصی خودش را توسعه بدهد.

مهلت ۹۰ روزه برای آغاز تحریم‌ها، شاید بیش از اینکه از لحاظ پشتیبانی نرم‌افزاری گوگل به‌کار هواوی بیاید، فرصتی مغتنم برای خرید و انبارکردن سخت‌افزارهای حیاتی برای شرکت باشد.

کسب‌وکار تجهیزات زیرساخت

اگرچه طی چند روز گذشته، هرگاه صحبتی از تحریم‌های جدید آمریکا علیه هواوی به میان می‌آید، کسب‌وکار تلفن‌های همراه این شرکت بیشتر در کانون توجه قرار می‌گیرد؛ اما نباید این موضوع را فراموش کرد که هواوی بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ی تجهیزات زیرساخت شبکه‌های مخابراتی در دنیا است. درواقع دلیل اصلی نگرانی کشورهای غربی و تحریم‌های آمریکا، بیشتر به این بخش از کسب‌وکار هواوی (به‌ویژه تکنولوژی 5G این شرکت) مربوط می‌شود؛ نه بخش محصولات مصرفی و تلفن‌های هوشمند.

تنها چند روز پس از اعمال تحریم‌های جدید آمریکا، رن ژنگفی، بنیان‌گذار و مدیرعامل هواوی در مصاحبه با گاردینگفت «بخش 5G هواوی [از تحریم‌های آمریکا] مطلقا تأثیر نخواهد پذیرفت».

او همچنین حدود یک ماه قبل از تحریم‌های جدید، درباره‌ی تأثیر تحریم‌های احتمالی آمریکا بر تجارت تجهیزات زیرساخت شرکت گفته بود که این بخش از کسب‌و‌کار هواوی آسیب چندانی از تحریم‌ها نخواهد دید. ژنگفی که برای اولین‌بار پس از دستگیرشدن دخترش در کانادا درمقابل دوربین رسانه‌ها ظاهر شده‌بود؛ در مصاحبه با بی‌بی‌سی گفت:

جهان بزرگ است و هنوز کشورهایی وجود دارند که پذیرای ما باشند. هواوی همین حالا هم ۱۳۱ قرارداد نسل پنجم شبکه‌های مخابراتی دارد و بیش از ۳۰ ایستگاه مخابراتی 5جی به نقاط مختلف دنیا ارسال کرده‌است.

در این مصاحبه مدیرعامل هواوی به پرسش‌های خبرنگار بی‌بی‌سی درباره‌ی ارتباط هواوی با دولت چین، دستگیرشدن دخترش و اتهام سرقت تکنولوژی شرکت‌های غربی، پاسخ‌های جالبی می‌دهد. هواوی مصاحبه‌ی کامل آقای ژنگفی در برنامه‌ی «غول‌های فناوری آسیا» را در کانال یوتیوب خود قرارداده‌است که می‌توانید در ادامه آن را با زیرنویس فارسی تماشا کنید.

آیا تحریم هواوی واقعا منصفانه است؟

در جریان نزاع آمریکا و هواوی، با دو ادعای کاملا متفاوت از دو سوی ماجرا طرف هستیم. از طرفی آمریکا هواوی را به جاسوسی و سرقت تکنولوژی و اطلاعات محرمانه‌ی شرکت‌های غربی متهم می‌کند و از سوی دیگر هواوی با ردکردن اتهامات واردشده، عقیده دارد تحریم این شرکت ربطی به نگرانی‌های امنیتی طرف غربی ندارد؛ بلکه آمریکا با این کار هدفی سیاسی را در راستای جنگ تجاری با چین دنبال می‌کند. اما شواهد و قرائن درباره‌ی ادعاهای طرفین دعوا چه می‌گوید؟

بررسی ادعاهای طرفین

علاوه‌بر دولت آمریکا، طرف‌های ثالث و شرکت‌های مستقل چندملیتی چون سیسکو، ودافون، نورتل، تی-موبایل،موتورولا و مایکروسافت تابه‌حال هریک به‌نحوی هواوی را به سرقت مالکیت معنوی و ایجاد مشکلات امنیتی متهم کرده‌اند (برای مطالعه‌ی بیشتر درباره‌ی هریک از این اتهام‌ها، می‌توانید روی نام شرکت‌ها کلیک کنید). ازآنجایی که تعدادی از این ادعاها تابه‌حال با سند و مدرک به اثبات رسیده‌اند و حتی هواوی در برخی موارد اتهام را پذیرفته است، به‌نظر می‌رسد ادعای آمریکا دراین‌باره چندان بی‌پایه و اساس نباشد.

اما آنچه پایه و اساس محکمی ندارد، سایر ادعاهای آمریکا ازجمله همکاری هواوی با دولت چین برای جاسوسی از شهروندان غربی، یا استفاده از درِ پشتی (Backdoor، نوعی آسیب‌پذیری که با فعالیت در پس‌زمینه، شرایطی مهیا می‌کند تا هکرها با دورزدن مکانیزم‌های امنیتی، در سطح بالایی به اطلاعات کاربر دسترسی پیدا کنند) در تجهیزات 5جی ساخت این شرکت است. حتی اگر این ادعاها صحت داشته‌باشند، استفاده از اطلاعات شخصی شهروندان توسط شرکت‌های بزرگ فناوری (چه برای استفاده‌ی تجاری و چه برای همکاری با دولت‌ها) موضوعی جدید و مختص به هواوی نیست. از افشاگری‌های اسنودن و جولین آسانژگرفته تا موارد جدیدتری چون فیسبوک و رسوایی کمبریج آنالیتیکا، شرکت‌های فناوری و دولت‌های غربی هم ید طولایی در نقض حریم شخصی و سوءاستفاده از اطلاعات شهروندان‌شان دارند. با وجود اینکه دولت آمریکا طی سال‌های اخیر بارها متهم به جاسوسی از کشور‌های هم‌پیمان خود شده، از این‌رو اظهار نگرانی مقامات آمریکایی از احتمال جاسوسی هواوی از کشور‌های هم‌پیمانش را نباید چندان جدی گرفت. به بیان بهتر آمریکایی‌ها در حالی هواوی را به جاسوسی متهم می‌کنند که بنابر افشاگری‌های اسنودن، نهادهای دولتی این کشور بزرگ‌ترین زیرساخت جاسوسی در دنیا را در اختیار داشته‌اند. 

باید توجه داشت موارد و مثال‌هایی که در بالا به آن‌ها اشاره شد، نه‌برای توجیه رفتارهای مشابه هواوی، بلکه برای نشان دادن استاندارد دوگانه‌ی دولت‌های غربی در مواجهه با نقض قوانین توسط شرکت‌هایی داخلی و خارجی است.

از طرف دیگر هواوی ادعا می‌کند که تحریم این شرکت با انگیزه‌های سیاسی و در راستای جنگ تجاری آمریکا و چین صورت‌گرفته‌است. اگرچه آمریکا این ادعا را رد می‌کند، اما باتوجه به اینکه هنگام لغو تحریم‌های آمریکا علیه ZTEاعلام شد «این کار را به‌عنوان لطفی شخصی از طرف پرزیدنت ترامپ برای رئیس جمهور چین انجام شده‌است» و همچنین باتوجه به صحبت‌های جدید دونالد ترامپ مبنی بر اینکه «هواوی می‌تواند بخشی از توافق تجاری با چین باشد»، به‌نظر می‌رسد آمریکایی‌ها تحریم هواوی را به‌چشم فرصتی برای گروکشی سیاسی می‌بینند.

جمع‌بندی

اینکه «آیا هواوی می‌تواند از تحریم‌های آمریکا در امان بماند؟» بستگی به مدت‌زمان موردنظر دارد. باتوجه به آنچه در این مقاله گفته شد، کسب‌وکار تلفن‌های هوشمند هواوی احتمالا در کوتاه مدت دوام خواهد آورد؛ اما اگر تحریم‌ها ادامه داشته باشند، ممکن است محدودیت‌های نرم‌افزاری اعمال شده کمی از جذابیت گوشی‌های هواوی و آنر نسبت به رقبا بکاهد. ازطرفی فرایند دورزدن تحریم‌ها و متکی‌شدن به تولیدکننده‌ی خارجی برای قطعاتی چون SoC، حاشیه‌ی سود تلفن‌ها را برای هواوی کاهش خواهد داد. از طرف دیگر همان‌طور که گفته‌شد، کسب‌وکار تجهیزات زیرساخت مخابراتی هواوی بسیار کمتر از بخش تلفن‌های هوشمند آن تحت تأثیر قرار خواهد گرفت.

همچنین در پاسخ به این سؤال که «در نزاع هواوی و دولت آمریکا، حق با کدام طرف است؟»؛ تشخیص اینکه درنهایت کفه‌ی ترازوی حق به سمت کدام‌یک می‌چرخد را به شما می‌سپاریم. نظرات ارزشمند خود را با ما و مخاطبان زومیت درمیان بگذارید.

تحلیلگران بازار معتقدند میزان عرضه‌ی دستگاه‌های هواوی به بازار از تحریم‌های تجاری ایالات متحده متأثر خواهد شد. باتوجه‌به نظر تحلیلگران، انتظار می‌رود عرضه‌ی دستگاه‌های هواوی در سال جاری به یک‌چهارم آمار عرضه‌ی دستگاه‌های غول فناوری چینی کاهش پیدا کند. دراین‌صورت، دیگر عرضه‌ی گوشی‌های هوشمند هواوی در بازارهای بین‌المللی را شاهد نخواهیم بود.

آخرین گزارش استراتژی آنالیتیکس و مؤسسه‌ی تحقیقاتی فوبون نشان می‌دهد باتوجه‌به تحریم‌های تجاری هواوی، عرضه‌ی گوشی‌های هوشمند دومین تولیدکننده‌ی بزرگ جهان ازنظر حجم تولید، بین ۴ تا ۲۴ درصد در سال ۲۰۱۹ کاهش پیدا خواهد کرد. 

برخی تحلیلگران بازار معتقدند در ۶ ماه آینده، میزان عرضه‌ی گوشی‌های آیفون با کاهش رو‌به‌رو خواهد شد؛ ولی به‌اعتقاد برخی دیگر، باتوجه‌به مشخص‌نبودن وضعیت نهایی تحریم‌های تجاری هواوی، نمی‌توان به‌صورت قطعی درباره‌ی میزان عرضه‌ی گوشی‌های هوشمند این شرکت در بازارهای جهانی اظهارنظر قطعی کرد.

در هفته‌ای که گذشت، اداره‌ی بازرگانی ايالات متحده ممنوعیت خرید دستگاه‌های هواوی را مطرح کرد و تحریم‌های تجاری شدیدی برای این شرکت در نظر گرفت. به‌تبع تصمیم آمریکا، شرکت‌های دیگری نیز به جمع تحریم‌کنندگان هواوی اضافه شدند. چند روز قبل گفته شد گوگل به همکاری‌ تجاری خود با هواوی پایان می‌دهد. همچنین کوالکام و اینتل و چند شرکت آمریکایی دیگر نیز در تحریم هواوی به گوگل پیوستند. شرکت‌های فناوری همچون شرکتARM، طراح تراشه و سافت‌بانک نیز اعلام کردند که با هواوی قطع همکاری خواهند کرد. 

لیندا سویی، مدیر بخش استراتژی‌های گوشی‌های هوشمند در مؤسسه‌ی تحقیقاتی استراتژی آنالتیکس، اعلام کرد:

اگر دستگاه‌های هواوی به به‌روزرسانی‌های گوگل دسترسی نداشته باشند، انتظار می‌رود سال آینده‌ی میلادی، غول فناوری چینی بازار فروش خود را در اروپای‌غربی از دست بدهد. 

براساس پیش‌بینی لیندا سویی، میزان عرضه‌ی گوشی‌های هوشمند هواوی در سال آینده تا ۲۳ درصد کاهش خواهد یافت. البته وی معتقد است هواوی می‌تواند در بازار بزرگ چین فروش درخورتوجهی برای خود رقم بزند. مؤسسه‌‌ی تحقیقاتی فوبون نیز که پیش‌تر پیش‌بینی کرده بود هواوی در سال ۲۰۱۹ موفق می‌شود ۲۵۸ میلیون دستگاه گوشی هوشمند به بازارهای جهانی عرضه کند، اکنون برآورد کرده غول فناوری چینی در بهترین حالت شاید تنها بتواند ۲۰۰ میلیون دستگاه به بازار عرضه کند.

براساس اعلام IDC، سال گذشته هواوی با عرضه‌ی ۲۰۸ میلیون گوشی هوشمند، ۳۰ درصد سهم بازار اروپا را ازآنِ خود کرده است. از ۲۰۸ میلیون دستگاهی که سال گذشته به بازار عرضه شد، نیمی از آن مربوط‌به بازار چین بوده است. هواوی روی بازار اروپا به‌عنوان یکی از مهم‌ترین‌ بازارها برای عرضه‌ی گوشی‌های هوشمند پرچم‌دار خود حساب می‌کند.

برنده‌ی این میدان چه کسی خواهد بود؟

هواوی اعلام کرده فناوری‌ خود را توسعه می‌دهد تا در سال‌های آتی به خودکفایی برسد؛ اما کارشناسان ظاهرا ارزشی برای ادعای هواوی قائل نیستند. آن‌ها معتقدند قطعات اصلی و مالکیت معنوی موردنیاز دستگاه‌های  هواوی در خارج از ایالات متحده دردسترس نیست. استوارت راندال، فعال حوزه‌ی تراشه‌ و مشاور شرکت هولدینگ Intralink شانگهای، معتقد است:

هواوی مجبور می‌شود حداقل برای بازه‌ی زمانی کوتاهی، نیروهای استخدامی خود را تعدیل و از بازارهای جهانی کناره‌گیری کند.

به‌گفته‌ی تحلیلگران بازار، باتوجه‌به شرایط به‌وجودآمده، انتظار می‌رود افرادی که قصد داشتند گوشی‌های هوشمند پرچم‌دار هواوی را بخرند، به‌سمت خرید دستگاه‌های شرکت‌هایی همچون سامسونگ و اپل متمایل شوند. همچنین انتظار می‌رود خریداران گوشی‌های هوشمند میان‌رده‌ی هواوی نیز به‌سمت خرید از رقبای داخلی شرکت همچون اوپوو ویوو تمایل نشان دهند.

برایان ما، تحلیلگر بازار جهانی گوشی‌های هوشمند در IDC، دراین‌باره می‌گوید:

با شرایط به‌وجود‌آمده، انتظار می‌رود بخشی از سهم فروش گوشی‌های هوشمند هواوی در بازارهای اروپایی به رقبایی همچون سامسونگ برسد.

براساس اعلام وب‌سایت PriceSpy که محصولات مدنظر خریداران را مقایسه می‌کند و به‌صورت متوسط ماهانه درحدود ۱۴ میلیون بازدید‌کننده‌ دارد، درحال‌حاضر و در فروشگاه‌های آنلاین، تعداد کلیک‌ها برای خرید گوشی‌های هوشمند هواوی کمتر از قبل شده است. PriceSpy اعلام کرده است:

در چهار روز گذشته، محبوبیت گوشی‌های هوشمند هواوی با کاهش چشمگیری رو‌به‌رو بوده است؛ به‌گونه‌ای تقریبا کاهش ۵۰ درصدی کلیک‌کردن در وب‌سایت‌های آنلاین برای خرید گوشی‌های هواوی در انگلیس و کاهش ۲۶ درصدی کلیک‌کردن کاربران برای خرید گوشی‌های هوشمند هواوی در بازارهای جهانی را شاهد بوده‌ایم. 

ادیسون لی، تحلیلگر Jefferies نیز اعلام کرد تحریم‌های تجاری هواوی باعث به‌تأخیرافتادن عرضه‌ی دستگاه‌های5G این شرکت خواهد شد. هواوی پیش‌تر اعلام کرده بود با ۴۰ اپراتور تلفن‌همراه در سراسر جهان قرارداد پشتیبانی از دستگاه‌‌های 5G امضا کرده است.

تاکسی‌های هوایی فراتر از فیلم‌های علمی‌تخیلی به حضور در دنیای واقعی نزدیک می‌شوند. کارشناسان یکی از نهادهای مشاوره‌ای در بوستون آمریکا پیش‌بینی کرده‌اند تا سال ۲۰۳۰، حدود یک‌میلیارد مسیر ثابت برای سفرهای هوایی درون‌شهری مردم دنیا راه‌اندازی خواهد شد که همگی به فناوری خودران بدون خلبان مجهز خواهند بود. برای رسیدن به این هدف و تحقق رؤیای جاده‌های بی‌نهایت، بوش گروه حسگرهای جدیدی با نام تجاری پلاگ اند پلی (Plug and Play) را رونمایی کرده است.

این دسته از حسگرها، از حسگرهای شتاب‌ (MEMS) بهره می‌برند که حرکت هواپیما در جهات مختلف را ثبت می‌کند. علاوه‌براین، حسگرهای دیگری هم وجود دارند که جهت حرکت را تشخیص می‌دهند. حسگرهای مغناطیسی مثل قطب‌نما عمل می‌کنند و حسگرهای فشارسنج که ارتفاع هواپیما را تشخیص می‌دهند، به اندازه‌گیری دقیق سرعت لحظه‌ای کمک خواهند کرد.

دستگاه ساخت بوش در‌مقایسه‌با سیستم‌های موجود در صنعت هوانوردی، چند برتری‌ بسیار مهم فیزیکی دارد؛ چراکه وزن و حجم کمتری به هواپیما تحمیل می‌کند. بسیاری از حسگرهای این تجهیزات، از مدت‌ها قبل در خط‌تولید بوش وجود داشتند و در محصولات پرتقاضایی مثل ترمز ضدقفل و سیستم‌های حفظ تعادل خودرو (ESP) استفاده می‌شدند. مارکوس پرنتیس، یکی از مدیران ارشد بوش، نقش مهمی در توسعه‌ی تجهیزات مرتبط با تاکسی‌های هوایی دارد. وی اهمیت گروه حسگرهای بوش را برای خبرنگاران این‌چنین توضیح داد:

با راه‌حل پیشنهادی بوش تلاش می‌کنیم پرواز برای عامه‌ی مردم با تاکسی‌های پرنده مقرون‌به‌صرفه و فراگیر شود. در‌مقایسه‌با سیستم حمل‌و‌نقل امروزی، تاکسی‌های هوایی می‌توانند در مدتی‌ که خودرو جاده‌ای مسیر ۱۰ کیلومتری را طی می‌کند، ۳۰۰ کیلومتر پرواز کنند. ما در‌حال‌مذاکره با شرکت‌های فعال درزمینه‌ی تاکسی هوایی و خودروسازی هستیم تا ضمن همکاری با استارتاپ‌ها، خودروهای پرنده وارد خدمات حمل‌و‌نقل اشتراکی شوند. زمان معرفی و فعالیت واقعی این فناوری، بیش از اولین مکانی اهمیت دارد که آن‌ را استفاده خواهد کرد.

صحبت‌های مارکوس پرنتیس فراتر از ایده‌پردازی است و ریشه‌ی عملی دارد. کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند اولین تاکسی‌های هوایی تا سه سال دیگر به فعالیت گسترده مشغول شوند و درحدود سال ۲۰۲۵، این سیستم‌های حمل‌و‌نقل مجهز به فناروی تمام‌خودران یا نیمه‌خودران کار کنند.

مؤسسه‌ی رولند برگر آلمان که به‌عنوان نهادی جهانی در امور مشاوره استراتژی کار می‌کند؛ فعالیت ۳ هزار تاکسی پرنده تا ۵ سال آینده را پیش‌بینی کرده است. این مؤسسه عنوان می‌کند؛ تعداد تاکسی‌های هوایی تا سال ۲۰۳۰ به ۱۲ هزار دستگاه افزایش خواهد یافت و سال ۲۰۵۰، حدود ۱۰۰ هزار نمونه در دنیا خواهد بود. مؤسسه‌ی مشاور مالی و اقتصادی مورگان استنلی هم به موضوع تاکسی‌های هوایی، توجه کرده است و ارزش این تجارت را تا سال ۲۰۴۰، حدود ۱.۵ میلیارد دلار، برآورد می‌کند. با این اوصاف، دلیل سرمایه‌گذاری گسترده‌ی شرکت‌های مختلف روی تاکسی‌های هوایی از نظر اقتصادی، توجیه‌پذیر است.

هفته‌ی گذشته، استارتاپ لیلیوم‌جت در آلمان، اولین آزمایش خود روی هواپیمای پنج‌سرنشینه را با موفقیت به‌پایان برد. شرکت چینی ای‌هانگ (Ehang)، شرکت فعال درزمینه‌ی تولید تجهیزات الکترونیک، پروژه‌ی ساخت کوادکوپتر (بالگرد چهارملخه) را با هدف حمل انسان دنبال می‌کند. افزون‌براین، لری پیج، هم‌بنیان‌گذار گوگل، در شرکتی به‌نامکیتی‌هاوک (Kittyhawk) سرمایه‌گذاری کرده و از مقام‌های دولت نیوزیلند اجازه‌ی آزمایش تاکسی‌ هوایی با فناوری خلبان خودکار و حالت عمودپرواز (VTOL) را گرفته است. به‌تازگی، شهر دبی هم میزبان بالگرد ۱۸ ملخه ولوکوپتر (Volovopter) بود که تلاش می‌کند در بازار تاکسی هوایی، نقش شرکت تاکسی اینترنتی اوبر را بازی کند.

شرکت‌های ایروموبیل و ورتیکال ارواسپیس، جابی‌ایویشن و غول‌های هوانوردی، نظیر بوئینگ و ایرباس و بل، مشغول کار روی پروژ‌های مرتبط با تاکسی‌های هوایی هستند. علاوه‌براین، بیش از ۱۰۰ نمونه هواپیما یا هلیکوپتر برقی در دنیا ساخته شده است.

مهندسان بوش پروازهای آزمایشی با استفاده از سیستم‌های خود را سال آینده برفراز لس‌‌آنجلس و دالاس و سنگاپور آغاز خواهند کرد. هرالد کروگر، مدیر دپارتمان الکترونیک خودرو، در توضیح استراتژی بوش برای فعالیت در ساخت تاکسی‌های هوایی می‌گوید:

بوش برای ایفای نقشی مهم در آینده‌ی این صنعت برنامه دارد.

کاربران زیادی بدون توجه به نوع و روش کار وی‌پی‌ان‌ها، به دنبال نصب و استفاده از چنین برنامه‌هایی هستند و این درحالی است که استفاده از این برنامه‌ها، مجوز دسترسی افراد سودجو به اطلاعات شخصی کاربران را صادر می‌کند.

 با گسترش دنیای اینترنت و کاربران آن، در دسترس گذاشتن این فضا در هر نقطه و هر مکان تبدیل به چالشی سخت برای اپراتور‌ها یا شرکت‌های ارائه دهنده اینترنت تبدیل شد. در حال حاضر تقریبا در تمامی نقاط شهری و بین شهری در جهان می‌توان از طریق بی‌سیم به اینترنت متصل شد، تنها کافیست از اپراتوری استفاده نمایید که درصد پوشش منطقه‌ای بیشتری دارد و سرعت اینتر بالایی را پیشنهاد می‌کند، در این حالت خیال کاربران از اتصال به اینترنت آسوده بوده و به راحتی از این فضا استفاده خواهند کرد.

اما گاهی برخی تصمیمات مصرف کنندگان اینترنت، امنیت آن‌ها را در این فضای پرخطر تهدید می‌کند، تصمیماتی که شاید در ابتدا دلیلی قانع کننده برای انجام آن داشته باشیم اما با نگاهی واقعی‌تر به پیش‌آمد‌های احتمالی آن، به راحتی می‌توایم نظر خود را تغییر دهیم، یکی از این تصمیمات که شاید اخیرا توسط برخی کاربران اتخاذ شود، استفاده از VPN برروی رایانه شخصی یا تلفن هوشمند است، استفاده از وی‌پی‌ان به هر دلیلی، خطرات امنیتی زیادی ایجاد می‌کند که کاربران از آن قافل‌اند، در این مطلب براساس گزارشات سایت‌های معتبر جهان، به تشریح اتفاقات واقعی که پس از اتصال به وی‌پی‌ان رخ می‌دهد خواهیم پرداخت تا با وجه دیگری از استفاده از و‌پی‌ان آشنا شویم.

وی‌پی‌ان چیست؟

شاید استفاده از وی‌پی‌ان‌های مختلف کمی مرسوم شده باشد، اما بیش از ۹۵ درصد کاربران این نوع برنامه‌ها هیچ اطلاعاتی از ساختار آن ندارند. VPN خلاصه کلمه Virtual Private Network به معنای شبکه خصوصی مجازی است. وی‌پی‌ان یک راه مخفی برای ورود به دنیای بزرگی همچون اینترنت محسوب می‌شود، با استفاده از این برنامه می‌توانید بدون شناخته شدن وارد اینترنت شوید و از سرویس‌های آن استفاده نمایید. البته وی‌پی‌ان‌ها کاربردی بزرگ و اساسی در ارتباطات امن بین سازمانی یا درون شرکتی نیز دارند، اما موضوع این گزارش مربوط به نوع وی‌پی‌ان استفاده شده برای ورود به فضای اینترنت بدون شناسایی هویت است.

استفاده از وی‌پی‌ان به دلیل غیرقابل شناسایی بودن آن معمولا به عنوان راهی امن شناسایی می‌شود اما در ادامه با روی دیگر استفاده از این نوع شبکه مخفی، آشنا خواهیم شد.

کاربرد‌های مثبت وی‌پی‌ان

وی‌پی‌ان‌ها امکانات مختلفی را برای کاربران فراهم می‌کنند و مثبت یا منفی بودن تبعات استفاده از آن‌ها به خود کاربران بر می‌گردد، به طور مثال یکی از کاربرد‌های مثبت وی‌پی‌ان در استفاده از وای‌فای‌های عمومی خود نمایی می‌کند، بسیار پیش می‌آید که در یک رستوران یا فروشگاه بزرگ اتصال به وای‌فای عمومی یا اتصال همراه (هات‌اسپات) بدون نیاز به وارد کردن رمزعبور در دسترس مشتریان قرار می‌گیرد. برای اتصال یک کاربر به وای‌فای عمومی، باید از وی‌پی‌ان‌ها استفاده کرد، برای این اتصال اتفاقی که در اصل رخ می‌دهد آن است که موج‌های رادیویی کاربر را به روتر متصل نمی‌کنند، درواقع دستگاه کاربر سیگنال‌هایی را در همه جهات پخش می‌کنند تا درنهایت به آنتن روتر برسد.

این روش در اکثر اوقات جواب می‌دهد، حتی زمانی که بخشی از اتصال کامل نباشد، TCP ها پشتیبان کاربر هستند. (پروتکل کنترل انتقال یا TCP یک پروتکل اینترنتی است که دریافت تمام بسته‌های اطلاعاتی ارسالی از مبداء را بررسی می‌کند، به این ترتیب اگر در یک ارتباط، به هردلیلی اطلاعات ناقص دریافت شود، بسته‌های اطلاعات دوباره ارسال خواهند شد تا تمامی اطلاعات به طور کامل به مقصد برسند.)

اما ارتباط این موضوع با وی‌پی‌ان‌ها چیست؟ به دلیل آن‌که اطلاعات در تمامی جهات ارسال می‌شوند، یک هکر با تجهیزات نه‌چندان گران قیمت نیز می‌تواند بسته‌های اطلاعاتی را بدون متوجه شدن دستگاه کاربر یا روتر، جمع آوری کند. در یک ارتباط امن چنین اتفاقی رخ نمی‌دهد، زیرا بسته‌های اطلاعاتی رمزنگاری شده و هکر نمی‌تواند حتی با جمع‌آوری آن‌ها، اطلاعات را بازسازی کرده و خروجی بگیرد ودراصل تنها یک سری فایل رمزدار بسته و بدون استفاده، دزدیده است. اما وای‌فای‌های عمومی از اتصالات امن استفاده نمی‌کنند و و بسته‌های اطلاعاتی برای هکر قابل خواندن هستند. در این حال وی‌پی‌ان‌ها به کمک کاربران می‌آیند و با اتصالی خصوصی و محافظت شده، بسته‌های اطلاعاتی را به مقصد می‌رسانند.

مثال بالا تنها برای استفاده از وی‌پی‌ان به جهت اتصالی امن و حفاظت شده بود، اما آیا استفاده از وی‌پی‌ان‌ها همواره به همین شکل است؟ خیر. بخش عظیمی از کاربران با نصب یا ایجاد وی‌پی‌ان به دنبال دور زدن مقررات اینترنت منطقه‌ای و دسترسی آزاد به فضای اینترنت هستند، این نوع استفاده از وی‌پی‌ان تبعات دیگری دارد.

 آن روی سکه استفاده از وی‌پی‌ان

زمانی که کاربران در منزل خود از وی‌پی‌ان استفاده می‌کنند، داستان به طور کلی تغییر می‌کند. اکثر کاربران از وای‌فای خانگی استفاده می‌کنند که  رمزگذاری شده است، حتی اگر شخصی از اهمیت استفاده از رمزعبور برای وای‌فای خانگی خود خبر نداشته باشد نیز رمز عبوری خاص برای وای‌فای خود در نظر خواهد گرفت.

در مودم‌های جدید کار تنظیم و بروزرسانی رمزعبور وای‌فای بسیار آسان شده است و همه از پس انجام این‌کار برمی‌آیند. اگر شبکه وای‌فای خود را با رمز عبوری مطمئن، حفاظت می‌کنید پس اتصال شما امن است و هکر‌ها نمی‌توانند به اطلاعات ارسالی شما دسترسی داشته باشند. اما اگر در زمان اتصال به وای‌فای خانگی از وی‌پی‌ان استفاده کنید، شرایط متفاوت خواهد بود.

همانطور که گفته شد، وی‌پی‌ان یک راه مخفی و خصوصی برای استفاده از فضای عمومی مانند اینترنت ایجاد می‌کند، اما گروه تولیدکننده وی‌پی‌ان خود به این راه مخفی دسترسی دارد. در واقع زمانی که از وی‌پی‌ان استفاده می‌شود، تمامی اطلاعات رد و بدل شده کاربر برای گروه تولیدکننده وی‌پی‌ان قابل خواندن است. حال دو سوال مهم برای تمامی کسانی که بر روی رایانه شخصی یا تلفن هوشمند خود وی‌پی‌ان نصب کرده‌اند ایجاد می‌شود؛ آیا گروه تولید کننده وی‌پی‌ان خود را می‌شناسید؟ آیا به آن‌ها اطمینان دارید؟

استفاده از وی‌پی‌ان به چه قیمتی؟

حفظ حریم خصوصی برای همه افراد جهان یک اصل مهم شمرده می‌شود، اما این اصل با استفاده غلط کاربران از اینترنت از بین می‌رود. همانطور که اشاره شد گروه تولیدکننده وی‌پی‌ان راهی مخفی برای استفاده از اینترنت ایجاد می‌کنند اما خود به آن راه مخفی دسترسی دارند و تمامی اطلاعات آن را مشاهده می‌کنند. با این اوضاع چرا باید از وی‌پی‌ان استفاده کنیم؟ زمانی که وارد مارکت‌های اندروید یا iOS می‌شویم، صدها برنامه رایگان وی‌پی‌ان به کاربران پیشنهاد می‎‌شود، با مشاهده اطلاعات این برنامه‌ها به راحتی می‌توان فهمید که گروه‌های متفرقه و نامشخصی این وی‌پی‌ان‌ها را تولید کرده و به رایگان در اختیار عموم قرار داده‌اند. کاربران نیز به راحتی از این وی‌پی‌ان‌ها استفاده کرده و اطلاعات شخصی خود را در دست گروه‌های نامشخص و متفرقه می‌سپارند.

تولید وی‌پی‌ان و سرور‌های مخفی آن هزینه‌بر است، اما صدها برنامه وی‌پی‌ان به رایگان در اختیار کاربران گذاشته شده و درآمد آن از نقاطی دیگر تامین می‌شود. استفاده کاربران از وی‌پی‌ان معمولا برای باز کردن سایت‌های فیلتر شده یا استفاده از یک پیام‌رسان به خصوص محدود می‌شود، آیا تمامی دغدغه ما برای حفاظت از اطلاعات شخصی خود و خانواده‌مان تنها برای استفاده از یک سایت یا پیام‌رسان باید نابود شود؟

برخی‌ به تصور امن بودن وی‌پی‌ان و محافظت از اطلاعات خود از چنین سرویسی استفاده می‌کنند، اما دراقع زمانی که از یک رمز عبور مطمئن برای وای‌فای و پروتکل HTTPS برای وب‌گردی استفاده می‌کنید، در سطح امنیتی بالایی قرار دارید و وی‌پی‌ان نیز نمی‌تواند سطح امنیتی بیش از این به کاربران خود ارائه دهد. رمز وای‌فای، از دید هکر‌ها و پروتکل HTTPS به اندازه کافی برای کاربران امنیت ایجاد می‌کند، پس تصور استفاده از وی‌پی‌ان به جهت داشتن راه ارتباطی امن، غلط است.

بهتر است کاربران قبل از استفاده از برنامه‌های این چنینی، به نوع کارکرد و تبعات مثبت و منفی آن توجه داشته باشند. حرکت کورکورانه به هم جهت شدن با موجی دیگر از کاربران در هر موقعیتی به طور معمول پایان خوشی به همراه ندارد. متاسفانه در ماه‌های اخیر به دلیل استفاده از یک پیام‌رسان خاص، استفاده از وی‌پی‌ان‌ها نیز افزایش پیدا کرده و کاربران همواره برنامه‌های این چنینی را به یکدیگر پیشنهاد می‌کنند، در حالی که استفاده از وی‌پی‌ان‌ها هرگز راه امنی محسوب نمی‌شود، به خصوص آن‌که گروه‌های ناشناس و متفرقه این برنامه‌ها را تولید کرده و به رایگان در اختیار عموم قرار می‌دهند.

مایکروسافت مشغول کار روی طراحی جدید سرفیس پرو است و انتظار می‌رود مدل جدید این محصول را تا اواخر سال جاری میلادی معرفی کند. طراحی سرفیس پرو از زمان معرفی نسل چهارم این محصول تاکنون تغییر زیادی نکرده است. انتظار می‌رود مایکروسافت در مدل بعدی دستگاه مذکور، حاشیه‌های نمایشگر را باریک‌تر و درگاه یواس‌بی نوع سی به آن اضافه کند. همچنین، احتمالا مایکروسافت در طراحی کلی سرفیس پرو ۷ همانند سرفیس‌گو، از انحنای بیشتری استفاده خواهد کرد. پیش‌ازاین، پتنتی از مدل جدید صفحه‌کلید سرفیس فاش‌شده که نشان می‌دهد این صفحه‌کلید باریک‌تر از نسل فعلی آن است. حال پتنت جدید منتشر‌شده‌ی سرفیس‌ پرو ۷ نشان می‌دهد این محصول به درگاه یواس‌بی سی و تایپ‌کاور جدید مجهز خواهد بود.

در پتنت جدیدی که ویندوزیونایتد منتشر کرده، چگونگی استفاده از آهن‌ربا به‌منظور جلوگیری از تکان‌خوردن تایپ‌کاور در حالتی نشان داده شده که کاربر از آن استفاده نمی‌کند. درمدل‌های کنونی برای استفاده از دستگاه به‌صورت تبلت، باید صفحه‌کلید را زیر لپ‌تاپ تا کرد و باتوجه‌به حالتی که سرفیس پرو را در دست گرفته‌‌اید، این کاور در زیر دستگاه جای می‌گیرد. حال به‌نظر می‌رسد مایکروسافت تصمیم گرفته تایپ‌کاور را با استفاده از آهن‌ربا در زیر دستگاه قرار دهد؛ درست همانند روش نگه‌داشتن صفحه‌کلید روی صفحه‌نمایش سرفیس پرو که با استفاده از آهن‌ربا انجام می‌شود. همچنین، این روش برای مواقعی کاربرد دارد که سرفیس‌ پرو بسته شده باشد؛ زیرا کاور یادشده در این شرایط به‌آسانی باز نخواهد شد.

پتنت جدید سرفیس پرو ۷ بیشتر به روش استفاده از آهن‌ربا در این محصول اشاره می‌کند. البته، با دقت در تصویر پتنت می‌توان جزئیات جالب دیگری را هم درباره‌ی مدل بعدی سرفیس پرو مشاهده کرد. ظاهرا مایکروسافت در انتخاب درگاه‌های این دستگاه تغییراتی اعمال خواهد کرد. باتوجه‌به تصویر پتنت، مشاهده می‌کنید یک درگاه یواس‌بی سی در لبه‌ی کناری سرفیس پرو ۷ اضافه شده که درکنار آن، درگاه معمولی یو‌اس‌بی نوع A و درگاه مینی‌دیسپلی را شاهد هستیم. اگر با دقت بیشتری به تصویر پتنت نگاه کنیم، متوجه می‌شویم مایکروسافت جایگاه جَک ۳.۵ میلی‌متری هدفون و محلی را که برای دسترسی به پایه‌ی استند سرفیس پرو از آن استفاده می‌کنید، تغییر داده است.

یکی از نکات بسیار جالب این پتنت جدید، نبود درگاه سرفیس کانکت در سرفیس پرو جدید است. بدین‌ترتیب، می‌توان گفت مایکروسافت احتمالا در مدل بعدی سرفیس پرو از شارژر مغناطیسی استفاده نخواهد کرد و درعوض، از درگاه یواس‌بی سی برای شارژ دستگاه بهره خواهد برد.

اگر مایکروسافت از درگاه سرفیس کانکت استفاده نکند، به‌احتمال فراوان این شرکت از درگاه یواس‌بی سی و تاندربولت ۳ در مدل بعدی سرفیس پرو استفاده خواهد کرد. در ساخت سرفیس کانکت اختصاصی مایکروسافت، به‌هیچ‌وجه به استفاده از تاندربولت ۳ توجه نشده است. بد نیست اشاره کنیم که ولتاژ سرفیس کانکت روی حداکثر ۱۲۰ وات محدود شده که همین امر مشکلاتی در سرفیس بوک ۲ ایجاد کرد. البته، این احتمال هم وجود دارد که مایکروسافت ایده‌ی استفاده‌نکردن از شارژرهای مغناطیسی را عملی نکند. اپل نیز از مدتی قبل در تولید لپ‌تاپ‌های خود، درگاه یو‌اس‌بی نوع سی را جایگزین درگاه شارژ مفناطیسی کرده است. در یکی دیگر از پتنت‌هایی که قبلا از سرفیس پرو ۷ فاش شده، به این نکته اشاره شده بود که این محصول ازطریق درگاه یو‌اس‌بی سی مغناطیسی شارژ خواهد شد.

دیدگاه شما درباره‌ی سرفیس پرو ۷ مایکروسافت چیست؟

دکتر کن واشنگتن، مدیر بخش فناوری شرکت فورد، اخیرا پستی در صفحات مجازی منتشر کرده و جدیدترین رباتبه‌کاررفته‌ی فورد را معرفی کرده است. نام این ربات دیجیت است (Digit) و شرکت Agility Robotics آن را طراحی و تولید‌ کرده است.

ربات جدید فورد برای پاسخ به نیاز جابه‌جایی بسته‌های حمل‌شده‌ی ون‌های خودران به در منزل ساخته‌ شده است. با فهم این مسئله که تنها یک درصد خانه‌های آمریکا قابلیت عبور صندلی چرخ‌دار را دارند، ساخت ربات چرخدار راه‌حلی مناسب به‌نظر نمی‌رسید. به‌گفته‌ی واشنگتن، دیجیت توانایی شناسایی موانع سر راه خود، حفظ تعادل هنگام مواجهه با پستی‌وبلندی، تحمل‌کردن فشارهای ناگهانی و بالا و پایین رفتن از پله‌ها را دارد. برخلاف سایر ربات‌های دوپا، دیجیت فورد به‌نحوی طراحی‌شده تا وزن سبکی داشته با‌شد و فضای کمی اشغال کند.

علاوه‌براین، میزان فعالیت دیجیت در حدفاصل شارژ‌ها هم به‌ بیشترین حد رسیده است. دیجیت از چند حسگر لیدار و دوربین‌های استریو بهره می‌برد؛ بنابراین می‌تواند تاحدزیادی مسیر درست را انتخاب کند؛ اما بسیاری از فرایند‌های عملکردی ربات ازطریق ون تحویل خودران کنترل‌کردنی است. هنگامی‌که ون به مقصد نهایی خود می‌رسد، مسیر اطراف را اسکن می‌کند و بهترین مسیر را برای عبور ربات دیجیت انتخاب می‌کند. اگر ربات در شرایطی قرار بگیرد که نتواند درست تصمیم بگیرد، از ون درخواست کمک می‌کند یا درنهایت، به سیستم ابری متصل می‌شود.

حدود یک دهه است که استفاده از مواد تخریب کننده‌ی ازن در جهان ممنوع شده است ولی به‌نظر می‌رسد میزان این انتشارات در شرق چین مجددا افزایش یافته است. در پژوهش منتشر شده به‌دست گروهی از پژوهشگران بین‌المللی در نشریه‌ی Nature، پژوهشگران برای یافتن این منبع نامشخص انتشارات از شبکه‌ی جهانی ایستگاه‌های نظارتی استفاده کردند.

براساس این داده‌ها، ۴۰ تا ۶۰ درصد از افزایش در انتشارات از سال ۲۰۱۳، احتمالا ناشی از فعالیت‌های صنعتی غیرقانونی در استان‌های شاندونگ و هبئی در چین است. کلروفلوئوروکربن۱۱ (CFC-11) یک ماده‌ی شیمیایی قوی تخریب‌کننده‌ی ازن است که نقش مهمی در شکل‌گیری سوراخ لایه‌ی ازن در فصل بهار روی قطب جنوب دارد.

در گذشته، از CFC-11 به‌طور عمده به‌عنوان یک پیشرانه در محصولات آئروسل و نیز به‌عنوان یک عامل ایجاد پف در فوم‌های پلاستیکی استفاده می‌شد. تولید و استفاده از CFC-11 به‌وسیله‌ی پروتکل جهانی مونترال کنترل می‌شود. استفاده از این ماده از سال ۱۹۹۶ در کشورهای توسعه‌یافته و از سال ۲۰۱۰ در تمامی کشورهای جهان ممنوع شد. این امر موجب کاهش قابل‌توجه CFC-11 در اتمسفر شده است. اندازه‌گیری‌های بلندمدت CFC-11 در کیپ گریم در تاسمانی نشان می‌دهد که مقدار این ماده در اتمسفر در سال ۱۹۹۴ در اوج خود بود و در سال ۲۰۱۸ تا ۱۴ درصد کاهش پیدا کرد. البته این کاهش به اندازه‌ی مورد انتظار ناشی از توقف کامل تولید و استفاده از این ماده نیست.

مقادیر CFC-11 که در ایستگاه استرالیا واقع در شمال غربی تاسمانی اندازه‌گیری شده است

مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۴ منتشر شد، اولین مطالعه‌ای بود که نشان می‌داد روند کاهشی انتشار CFC-11 در سال ۲۰۰۲ متوقف شده است. در سال ۲۰۱۵، دانشمندان سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی همسود (CSIRO) به دولت استرالیا اعلام کردند که این انتشارات به‌طور قابل‌توجهی از سال ۲۰۱۱ افزایش یافته است. علت این بازگشت به حالت قبل یک معما بود.

یک توضیح اولیه برای این موضوع در سال ۲۰۱۸ به دست آمد؛ زمانی‌که پژوهشگرانی تحت هدایت استفان مونتزکا داده‌های CFC-11 جمع‌آوری شده در ماونا لوا در هاوایی را تجزیه‌و‌تحلیل کردند. آن‌ها نتیجه گرفتند که منشا افرایش این انتشارات، عمدتا شرق آسیا و احتمالا پیامدی از تولید غیرقانونی این ماده است. تیم مونتزکا نتیجه گرفتند که اگر این افزایش در CFC-11 افزایش پیدا کند، بسته شدن سوراخ ازن در قطب جنوب سال‌ها به تعویق خواهد افتاد. باتوجه‌به اینکه ماونا لوا بیش از ۸ هزار کیلومتر با شرق آسیا فاصله دارد، این کار عملیات کارآگاهانه‌ی قابل توجهی بود.

انتشارات جهانی CFC-11 براساس اندازه‌گیری‌های اتمسفری در مقایسه‌با کاهش مورد انتظار در این ترکیب درصورت رعایت پروتکل مونترال

یک توضیح دقیق‌تر به‌تازگی در مجله‌ی Nature منتشر شد. این پژوهش با همکاری پروهشگران بین‌المللی تحت هدایت مت ریگبی از دانشگاه بریستول در انگلستان و سانی یانگ پارک از دانشگاه ملی کیونگ پوک در کره‌جنوبی و با یاری پژوهشگرانی از ژاپن، آمریکا، استرالیا و سوئیس انجام شد.

در مطالعه‌ی جدید از داده‌های جمع‌آوری شده به وسیله‌ی شبکه نظارت جهانی AGAGE استفاده شد. این اطلاعات هر دو ساعت یک بار از گوسان، کره جنوبی و ایستگاه وابسته به AGAGE در هاتروما در ژاپن جمع‌آوری شده بود. گوسان و هاتروما به ترتیب هزار و دو هزار کیلومتر با مرکز مشکوک انتشارات CFC-11 در شرق آسیا فاصله دارند. داده‌های کره و ژاپن نشان می‌داد که انتشارات جدید CFC-11 درواقع از شرق چین به‌ویژه از استان‌های شاندونگ و هبئی می‌آیند و این مقدار از سال ۲۰۱۳ به حدود ۷ هزار تن در سال افزایش پیدا کرده است. در همین حین، دیگر شبکه‌های AGAGE شواهدی از افزایش در انتشارات CFC-11 در نقاط دیگر جهان ازجمله آمریکای شمالی، اروپا، ژاپن، کره و استرالیا پیدا نکردند.

در حالیکه مطالعه‌ی جدید علت تقریبا نیمی از افزایش جهانی در انتشارات را مشخص می‌کند، ممکن است افزایش‌های کوچک‌تر در دیگر کشورها و حتی در بخش‌های دیگر چین وجود داشته باشند که تحت پوشش شبکه‌ی AGAGE نیستند. مناطق وسیعی در جهان وجود دارند که اطلاعات دقیق کمی در مورد انتشارات CFC آن‌ها در دست است.

نقشه‌ای که نشان می‌دهد افزایش انتشار CFC-11 از کدام مناطق منشا گرفته است

بااین‌حال، مطالعه‌ی اخیر نقطه‌ی عطف مهمی در نشان دادن توانایی دانشمندان علوم جوی در زمینه‌ی مشخص کردن مناطق و اندازه‌ی انتشار مواد تخریب‌کننده‌ی ازن است. اکنون موضوع مهم این است که مشخص کنیم کدام صنایع مسئول این انتشارات جدید هستند. اگر انتشارات، ناشی از تولید و استفاده از محصولاتی نظیر فوم‌ها باشد احتمالا ما تاکنون ما فقط بخشی از کل مقادیر CFC-11 را که به‌طور غیرقانونی تولید شده است، دیده‌ایم. باقی‌مانده‌ها ممکن است در ساختمان‌ها و سردکننده‌ها پنهان باشند و درنهایت در دهه‌های آینده وارد اتمسفر شوند.

در حالیکه مطالعه‌ی حاضر نمی‌تواند تعیین کند که کدام صنعت یا صنایع مسئول این امر هستند، شواهدی قوی فراهم می‌کند که نشان می‌دهد مقدار قابل‌توجه انشارات جدید CFC-11 از کشور چین منشا می‌گیرند. مقامات چینی طی چند سال گذشته برخی از تاسیسات غیرقانونی تولیدکننده‌ی این ماده را شناسایی و تعطیل کرده‌اند. این مطالعه بر اهمیت اندازه‌گیری‌های بلندمدت گازهایی نظیر CFC-11 برای تأیید اینکه آیا پروتکل‌ها و پیمان‌های بین‌المللی رعایت می‌شود یا نه، تاکید می‌کند. همچنین با نشان دادن نقش شبکه‌های جهانی برای تشخیص انتشارات منطقه‌ای مواد تخریب کننده‌ی ازن، موجب تشویق گسترش این شبکه‌ها در سرتاسر جهان می‌شود تا بتوان به‌وسیله‌ی آن با سرعت بیشتری تخلفات از این پروتکل را شناسایی کرد.