مرحله‌ی مقدماتی دومین دوره‌ی رویداد تور استارتاپ جاده‌ی ابریشم از ۲۱مهر۱۳۹۷ در پنج شهر کرمان، شیراز، مشهد، تبریز و تهران شروع‌به‌کار کرد و هشت تیم پذیرش۲۴ از کرمان، الفبا از شیراز، فن‌آسا از مشهد، هانیلی از تبریز و تیم‌های این‌پین، دیالوگ، سه‌سوت‌جابز و کریدورز از تهران به انتخاب داوران برای شرکت در فینال انتخاب شدند. تیم‌های برگزیده در برنامه‌ی شتاب‌دهی آنلاین ۱۰۰ روزه‌ای زیرنظر مربیان و منتورهایی از حوزه‌های مختلف کسب‌وکار قرار گرفتند و درنهایت، فینال دومین دوره‌ی استارتاپ جاده‌ی ابریشم با حضور ۶ تیم برتر، مهمانان و سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی، مدیران استارتاپ‌های بزرگ و موفق، علاقه‌مندان و اصحاب رسانه ۱۲ و ۱۳اردیبهشت۱۳۹۸ در تهران برگزار شد.

علیرضا جوزی، یکی از هم‌بنیانگذاران استارتاپ جاده‌ی ابریشم، در این رویداد گفت:

امسال میزبان ۶ تیم برتر و فینالیست رویداد بودیم که درمقابل داوران و حضار کسب‌وکار خود را معرفی کردند. همچنین، رویداد امسال به دو زبان فارسی و انگلیسی بود و تیم‌های برتر به زبان انگلیسی ارائه داشتند.

قادر صادقی، هم‌بنیانگذار استارتاپ جاده‌ی ابریشم و سرپرست شتاب‌دهی آنلاین رویداد گفت:

برنامه‌ی شتاب‌دهی ۱۰۰ روزه‌ی جاده‌ی ابریشم به‌دنبال اهداف نیازسنجی بازار، ارتباط با سرمایه‌گذاران و نحوه رشد و توسعه‌ی استارتاپ‌ها بود که توانست محقق شود. در این برنامه، از ۳۲ منتور در حوزه‌های روابط‌عمومی، منابع انسانی، بازاریابی، ارزش‌گذاری، جذب سرمایه و... کمک گرفته شد.

قادر صادقی صحبت‌هایش را این‌چنین ادامه داد:

کپی‌کردن استارتاپ‌های دیگر شاید نسخه‌ی مناسبی برای ایران نباشد. ما باید کسب‌وکارهای مناسب خود را داشته باشیم و قرار نیست همه‌جا سیلیکون‌ولی شود.

سخنرانی مهدی نایبی، بنیان‌گذار الوپیک، درباره‌ی موضوع مدیریت بحران در رکود اقتصادی بود. نایبی سخنرانی خود را با دو سؤال شروع کرد. او گفت:

سؤالی که در‌حال‌حاضر مطرح می‌شود، این است که آیا با‌توجه‌به شرایط اقتصادی، امکان خروج از بحران وجود دارد یا خیر؟ همچنین بحران برای شرکت بزرگ یا در‌حال‌رشد فرصت است یا تهدید؟

نایبی با اشاره به تحریم‌های اخیر اپل گفت:

ما به این فکر نکرده بودیم که یک روزی اپل دشمن ما شود و مقابل منافع ما قرار گیرد. کلمات کلیدی امسال، استقامت و چابکی است و شاید در این سال‌های سختی، ما به‌اندازه‌ی چندین سال رشد کردیم.

«کلوب یک‌میلیونی‌ها» عنوان آخرین پنل روز اول رویداد استارتاپ جاده‌ی ابریشم بود که به زبان انگلیسی با حضور ژوبین علاقبند، مدیرعامل اسنپ و مهدی نایبی، مدیرعامل الوپیک و علیرضا صادقیان، مدیرعامل چیلیوری، برگزار شد. مدیریت این پنل نیز برعهده‌ی محمدرضا ازلی، هم‌بنیانگذار تکراسا و استارتاپ جاده‌ی ابریشم بود. در این پنل نیز، به تحریم‌های شرکت‌های آمریکایی و فشار آن‌ها بر دیگر شرکت‌های دنیا برای تحریم استارتاپ‌های ایران اشاره شد. براساس نظر پنلیست‌ها، برای استارتاپ‌های بزرگ راهی برای جذب سرمایه‌ی خارجی وجود ندارد و سرمایه‌گذار‌های داخلی نیز هنوز نتوانسته‌اند این خلأ را پر کنند. به‌علاوه، بازار بورس نیز هنوز آمادگی پذیرش ارزش‌گذاری‌های استارتاپ‌ها را ندارد.

در این پنل، ژوبین علاقه‌بند به تأثیر افزایش قیمت سوخت بر پلتفرم‌های حمل‌ونقل اشاره کرد و گفت:

اگر نتوان سهمیه‌ای برای رانندگان این پلتفرم‌ها پیدا کرد، شاهد افزایش قیمت و استفاده‌ی کمتر از آن‌ها خواهیم بود. این پلفترم‌ها در‌حال‌حاضر در پی راهی برای گرفتن سهمیه‌ی بنزین برای رانندگان براساس کیلومتر سفر هستند.

پس از صحبت‌های خسروی در روز دوم، Karl Krochmal به موضوع آینده‌ی کار و شغل پرداخت و گفت:

ما به رهبرانی نیاز داریم که پل بسازند، نه اینکه دیوار بکشند. همچنین، شغل‌هایی که پایه‌ی آن براساس الگوریتم است، بیشتر امکان دارد که به‌وسیله‌ی ربات‌ها تسخیر شوند

محمدرضا ازلی درباره‌ی جذب حامیان رویداد استارتاپ جاده‌ی ابریشم نیز گفت:

امسال، توانستیم ۷۸ حامی در ۶ رویداد مختلف با بیش از ۲,۲۰۰ شرکت‌کننده داشته باشیم. رویداد استارتاپ جاده‌ی ابریشم به‌صورت کاملا داوطلبانه برگزار می‌شود و هزینه‌های رویداد ازطریق حامیان تأمین می‌شود. به‌علاوه، این رویداد ناسودبر است؛ یعنی هم مؤسسان و هم داوطلبان آن حقوق نمی‌گیرند و تمامی پول‌های جذب‌شده در خود رویداد برای برگزاری و تیم‌ها هزینه می‌شود. شایان ذکر است به‌زودی فهرست پول‌های دریافت‌شده از حامیان و هزینه‌های سال گذشته و امسال را به‌صورت عمومی به‌منظور شفافیت منتشر خواهیم کرد.

فینال دومین رویداد استارت جاده‌ی ابریشم ۱۳اردیبهشت۱۳۹۸ برگزار شد و تیم‌های فن‌آسا و سه‌سوت‌جابز و هانیلی به‌ترتیب به عناوین اول تا سوم رسیدند.

این روزها شایعات جدیدی درباره‌ی پردازنده‌های گرافیکی پیشرو AMD Navi قوت گرفته است. با نگاهی به محتوا و ساختار این شایعات، بهتر است کمی به دیده‌ی تردید به آن‌ها نگاه کنیم؛ اما اطلاعات ارائه‌شده جذاب و اغواکننده است. نشریه‌ی آنلاین Hot Hardware براساس شایعات موجود گزارش داده AMD قصد دارد کارت‌ گرافیک جدیدی با نام Radeon RX 3080 XT را روانه‌ی بازار سازد که ازنظر سطح عملکرد در حدواندازه‌ی کارت GeForce RTX 2070 است؛ اما با برچسب قیمتی ۳۳۰ دلاری، رقیب خود را از تیم انویدیا از میدان به‌درمی‌کند. قیمت کارت گرافیک جدید AMD با کارت گرافیک نسبتا قدیمی GTX 1070 برابری می‌کند و می‌توان این اقدام AMD را تلاش برای بازگرداندن بازار پردازنده‌های گرافیکی به شکل و شمایل اصلی آن، پیش از ارائه‌ی مدل‌های RTX انویدیادانست.

براساس گزارش‌ها، در این کارت از پردازنده‌ی گرافیکی Navi 10 استفاده شده که هشت گیگابایت حافظه‌ی گرافیکی GDDR6 آن را همراهی می‌کند. کارت گرافیک RX 3080 XT احتمالا دربرگیرنده‌ی ۵۶ واحد محاسباتی خواهد بود.‏ AMD مدل‌های رده‌بالاتری با ۶۰ و ۶۴ واحد محاسباتی برپایه‌ی پردازنده‌ی گرافیکی Navi 20 می‌تواند عرضه کند؛ محصولاتی که انتظار عرضه‌ی آن‌ها در سال ۲۰۲۰ وجود دارد. در جدول زیر، مشخصات احتمالی این مدل‌ها در‌مقایسه‌با کارت گرافیک Radeon VII ارائه شده است. شایان ذکر است نام‌گذاری محصولات مبتنی‌بر Navi 20 در این جدول، کاملا فرضی و برپایه‌ی شایعات موجود است.

اطلاعات مندرج در این جدول به چند دلیل ابهام‌برانگیز است:

۱. این اطلاعات ایجاب می‌کند AMD تصمیم گرفته دو کارت گرافیک جداگانه، اما با اختلاف جزئی در تعداد هسته‌های محاسباتی تولید کند. کارت گرافیک RX 3080 XT برپایه‌ی تراشه‌ی گرافیکی Navi 10 با ۵۶ واحد محاسباتی (CU) درمجموع ۳,۵۸۴ هسته‌ی گرافیکی دارد. درمقابل، کارت مبتنی‌بر پردازنده‌ی گرافیکی Navi 20 که به‌طورفرضی با عنوان RX 3090 نام‌گذاری شده، با ۶۰ واحد محاسباتی ۳,۸۴۰ هسته دارد. اختلاف در تعداد هسته‌ها میان این دو پردازنده‌ی گرافیکی فقط ۷ درصد است. حتی اگر AMD در هر واحد محاسباتی از تعداد هسته‌های بیشتری استفاده کند، مثلا ۱۲۸ هسته به‌جای ۶۴، درصد اختلاف مطلق در شمار هسته‌ها تغییری نمی‌کند. این در حالی است که انویدیا از پردازنده‌های گرافیکی متفاوتی در دو کارت RTX 2070 و RTX 2080 استفاده کرده و تعداد هسته‌های تراشه‌ی گرافیکی کارت پرچم‌دار این شرکت ۱.۲۷ برابر بیشتر از RTX 2070 است. بعید به‌نظر می‌رسد AMD دو کارت گرافیک جداگانه را فقط با ۷ درصد اختلاف در تعداد هسته‌ها طراحی و تولید کند.

۲. توان طراحی حرارتی ارائه‌شده برای این کارت نیز چندان پذیرفتنی نیست. به‌استثنای کارت Radeon Nano که با داشتن پیکربندی فیزیکی مشابه کارت Radeon Fury، توان طراحی حرارتی متعادل‌تری درمقایسه‌با آن داشت، با پیشرفت نسل‌به‌نسل معماری گرافیکی‌، توان طراحی حرارتی ثابت می‌ماند یا افزایش می‌یابد. براساس شایعات اخیر، کارت Radeon RX 3090 مبتنی‌بر Navi 20 توان طراحی حرارتی ۱۸۰ واتی دارد؛ درحالی‌که توان طراحی حرارتی کارت گرافیک RX 3080 XT مبتنی‌بر Navi 10 معادل ۱۹۵ وات است. کاهش توان طراحی حرارتی در پردازنده‌ی گرافیکی Navi 20 ممکن است به‌دلیل استفاده از فناوری EUV در ساخت این تراشه باشد. بااین‌حال، هنوز درباره‌ی فناوری ساخت و توان طراحی حرارتی Navi 20 نظری نمی‌توان داد. این تراشه‌ قرار است سال آینده عرضه شود.

۳. رده‌بندی قیمت‌های ارائه‌شده‌ی حول این شایعات نیز دورازانتظار است. اگر قیمت کارت RX 3080 XT برابر با ۳۳۰ دلار و اختلاف آن در تعداد هسته‌های تراشه‌ی گرافیکی با Radeon RX 3090 تنها ۷ درصد باشد، اختلاف ۲۶ درصدی میان قیمت این دو محصول تنها می‌تواند ناشی از تفاوت چشمگیر در سرعت کلاک این دو پردازنده‌ی گرافیکی باشد. رده‌بندی قیمت پردازنده‌های گرافیکی در چنین مواردی متناسب با سطح عملکرد آن‌ها است. در تصویر زیر که از وب‌سایت فناوری Anandtech برگرفته شده، اختلاف قیمت پردازنده‌های گرافیکی تورینگ و اختلاف سطح عملکرد آن‌ها مقایسه شده است.

اگر AMD بخواهد کارت Radeon RX 3090 را ۲۶ درصد گران‌تر بفروشد، این کارت باید اختلاف عملکرد چشمگیری با محصول ارزان‌تر از خود داشته باشد. ۷ درصد اختلاف گزارش‌شده در تعداد هسته‌ها که به‌معنای افزایش ۱.۲ تا ۱.۳ برابری سرعت کلاک است، این میزان اختلاف قیمت را توجیه نمی‌کند. با این فرض که معماری Navi همچنان مبتنی‌بر معماری GCN باشد، نمی‌توان از سرعت‌های کلاک بسیار بالا در آن باتوجه‌به معماری پایه مطمئن بود. یکی از ویژگی‌های تعریف‌شده‌ی معماری GCN پشتیبانی‌نکردن آن از سرعت‌های کلاک بالا است.

آیا تراشه‌ساز آمریکایی سرانجام توانسته با معماری Navi و استفاده از فناوری ساخت ۷ نانومتری بر محدودیت‌های سرعت کلاک غلبه کند؟ از گذشته تا‌به‌امروز، معماری GCN در سرعت کلاک مغلوب پردازنده‌های گرافیکی Nvidia بوده و باید دید AMD با عرضه‌ی معماری جدید گرافیکی این‌بار می‌تواند رقیب دیرین را از میدان به‌درکند یا خیر. تصور اینکه AMD با ارائه‌ی معماری Navi و بهره‌گیری از مزایای فشرده‌کردن تراشه توانسته تعداد هسته‌های گرافیکی را افزایش دهد، ساده‌تر از آن است که بپنداریم این شرکت با ارائه‌ی معماری جدید، به‌یک‌باره موفق به افزایش ۴۰۰ تا ۵۰۰ مگاهرتزی سرعت کلاک شده است.

شرکت AMD به‌کمک فناوری ساخت فشرده‌تر توانسته از سطح مقطع تراشه بکاهد. برای مثال، سطح مقطع تراشه‌ی ۷ نانومتری Radeon VII معادل ۳۳۱ میلی مترمربع است که به میزان درخورتوجهی کمتر از مقطع ۴۸۷ میلی‌مترمربعی‌ تراشه‌ی گرافیکی Radeon Vega 64 است. مهندسان AMD پیش‌ازاین تبیین کرده‌اند عدد ۴,۰۹۶ هسته در کارت‌های گرافیک Fury X و Vega 64 محدودیت مطلقِ مهارنشدنی به‌شمار نمی‌رود؛ بلکه درنظرگرفتن این تعداد هسته، تاحدی ناشی از تمایل آنان به کاهش اندازه‌ی تراشه و تعبیه‌ی حافظه‌های HBM2 در فضای موجود بوده است. شایان ذکر است فشرده‌کردن Die با فناوری ساخت ۷ نانومتری، راه را برای افزایش تعداد هسته‌های محاسباتی در فضایی کمتر بازمی‌کند.

مسئله‌ی قیمت‌گذاری نامتناسب با سطح عملکرد باردیگر هنگام مقایسه‌ی دو کارت گرافیک مبتنی‌بر Navi 20 در این جدول خودنمایی می‌کند. براین‌اساس کارت گرافیک RX 3090 XT با آنکه ۱۶ درصد گران‌تر از Radeon RX 3090 است، تنها ۱۰ درصد سریع‌تر است. قیمت همیشه آخرین چیزی است که پیش از عرضه‌ی محصول سخت‌افزاری تعیین می‌شود. با این فرض که AMD پردازنده‌ی گرافیکی Navi 10 را هم‌زمان با رویداد E3 در سال جاری به‌دست هواداران برساند، ممکن است این شرکت هم‌اکنون در مراحل تعیین و نهایی‌سازی بهای محصولات مبتنی‌بر این پردازنده‌ی گرافیکی باشد.

مشخص نیست AMD چگونه به تلاش‌های Nvidia برای افزایش قیمت پردازنده‌های گرافیکی خود در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ پاسخ خواهد داد. درمقابل، شیفتگان دنیای سخت‌افزار مشتاقانه مایل به دیدن برچسب‌های قیمت قدیمی بر محصولات جدید AMD و در‌هم‌شکستن مدل قیمت‌گذاری انویدیا هستند. این کار را AMD در گذشته انجام داده؛ اما این‌بار شرایط رقابت با محصولات رقیب با گذشته متفاوت است. انویدیا با واردکردن فناوری‌های سنگینی مانند رهگیری پرتو به کارت‌های جدید خود و تلاش برای تبدیل آن به عنصر مهم آینده‌ی گیمینگ شرایط سختی برای تیم قرمز رقم زده است. اگر AMD قیمت‌ محصولات جدید خود را در نبود قابلیت رهگیری پرتو درمقایسه‌با مدل‌های RTX رقیب کاهش دهد،  این حرکت را می‌توان به این شکل تعبیر کرد که AMD پذیرفته رقیب وی قابلیت‌هایی در آخرین کارت‌های گرافیک خود تعبیه کرده که مشتریان حاضرند بهای بیشتری برای آن بپردازند.

AMD در زمان عرضه‌ی کارت گرافیک ۷ نانومتری Radeon VII، باوجودآنکه می‌دانست این کارت فاقد ویژگی رهگیری پرتو است، تعمدا قیمتی برابر با RTX 2080 برای محصولش در نظر گرفت. ممکن است AMD برای عرضه‌ی آخرین محصولات گرافیکی خود بازهم دست به چنین کاری بزند. از طرفی این امکان را نیز نمی‌توان نادیده گرفت که AMD این‌بار با کاهش قیمت پردازنده‌های گرافیکی Navi، میان این محصولات و پردازنده‌های گرافیکی RTX انویدیا شکاف قیمتی مستدلی ایجاد کند؛ اما نه در آن حد که تصور شود AMD هزینه‌ی نبود قابلیت‌ رهگیری پرتو را در کارت‌های خود می‌پردازد.

با وجود گزارش‌هایی درباره‌ی پشتیبانی کنسول PS5 از رهگیری پرتو، هیچ نشانه‌ای وجود ندارد که پردازنده‌های گرافیکی Navi 10 که احتمالا در این کنسول از آن استفاده خواهد شد، از این قابلیت بهره‌مند باشد. AMD تصریح کرده زمانی رهگیری پرتو را ارائه خواهد کرد که بتواند از کف تا سقف محصولاتش را مجهز به این فناوری کند. شاید این شرکت ترجیح می‌دهد درباره‌ی پشتیبانی محصولات ۷ نانومتری خود از رهگیری پرتو فعلا سکوت کند یا به‌طورکلی به ارائه‌ی این قابلیت در محصولات ۲۰۱۹ خود مایل نیست. به‌هرحال باید در انتظار اطلاعات بیشتر AMD درباره‌ی محصولات گرافیکی آینده‌ی این شرکت بمانیم.

جیلی، دومین خودروساز بزرگ چین، یک سال پس از خرید ۱۰ درصد از سهام گروه خودروسازی دایملر، اعلام کرد تمایل دارد بخشی از سهام این شرکت را بخرد. گروه BAIC، شریک سرمایه‌گذاری مشترک دایملر (شرکت مادرمرسدس بنز) در چین، این تصمیم را به‌تازگی اعلام کرده است. گفته می‌شود شاید جمع‌آوری سهام هم‌اکنون به‌صورت مخفی در حال انجام باشد.

رویترز به‌نقل از منابع متعدد، اعلام کرد گروه خودروسازی BAIC قصد دارد حدود ۵ درصد از سهام دایملر را بخرد تا باعث تقویت مشارکت دو طرف شود. BAIC به پیروی از جیلی پیشنهاد کرده برند ورشکسته‌ی اسمارت را ازطریق تبدیل به شرکت سرمایه‌گذاری مشترک نجات دهد. دایملر این پیشنهاد را با خوشحالی پذیرفته و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۲۱، نسل جدیدی از خودروهای اسمارت راهی بازار چین شوند. 

برخی از منابع رویترز اعلام کرده‌اند دایملر احتمالا قبلا از اهداف BAIC برای خرید سهام اطلاع داشته است؛ به‌همین‌دلیل، اوایل سال جاری برنامه‌های خود را اعلام کرد. گزارش رویترز همچنین تأکید می‌کند BAIC برای خرید سهام دایملر از دولت چین تأییدیه گرفته است. 

یکی از منابع ادعا می‌کند BAIC قبلا خرید سهام دایملر را در بازار آزاد آغاز کرده تا بتواند به‌آرامی به میزان سهام مدنظر خود دست یابد و به انتشار سهام جدید نیازی نیست. البته به‌دست‌آوردن ۵ درصد سهام دایملر اصلا آسان نخواهد بود و BAIC برای رسیدن به این میزان باید تقریبا مبلغی حدود ۳.۴ میلیارد دلار هزینه کند.

ممکن است BAIC قبلا‌ به خرید سهام دایملر اقدام کرده باشد تا بتواند به حد نصاب دلخواه برسد، اما این مسئله محدودیت‌های قانونی دارد که کار را برای خودروساز چینی مشکل می‌کند. طبق قانون آلمان، خریداران زمانی‌که میزان سهام خود را در شرکتی آلمانی به ۳ درصد برسانند، حتما باید این مسئله را به دولت اطلاع دهند. باتوجه‌به اعلام‌نشدن این موضوع، به‌نظر می‌رسد BAIC هنوز نتوانسته در بازار آزاد به چنین هدفی دست یابد.

دایملر قبلا به BAIC اطمینان داده بدون رسیدن به توافق، شریک خود را رها نخواهد کرد؛ اما به نظر می‌رسد پس از خرید سهام دایملر و همکاری جیلی در احیای برند اسمارت، BAIC طرح مشابهی برای پیشی‌گرفتن از رقیب داخلی خود در نظر داشته باشد. 

اواخر زمستان سال گذشته و به‌دنبال تصمیم دولت چین برای آسان‌ترکردن تدریجی قوانین مربوط‌به مالکیت خارجی، دایملر از گلدمن‌ ساکس درخواست کرد سهام این شرکت را در BAIC افزایش دهد. دایملر هم‌اکنون ۹.۵۵ درصد از سهام شریک چینی خود را دراختیار دارد و سهم آن در شرکت سرمایه‌گذاری مشترک (خودروسازی بنز پکن) به ۴۹ درصد می‌رسد. دایملر همچنین صحبت‌هایی با BAIC درباره‌ی افزایش سهم مشارکت از ۴۹ به ۶۵ درصد کرده است. خودروساز آلمانی اسفند گذشته با جیلی توافق کرد نسل جدید خودروهای شهری اسمارت را در هنگ‌ژو تولید کند. همچنین، دایملر به BAIC اطمینان داد هرگونه اتحاد صنعتی شامل مرسدس بنز و شریک چینی، تنها پس از توافق با این شرکت ممکن خواهد بود.

هنگامی‌که تویوتا برنامه‌ی اولیه‌ی پریوس را اوایل دهه‌ی ۱۹۹۰ آغاز کرد، این کار غیرعادی به‌نظر می‌رسید. تویوتا به‌منظور ارائه‌ی روش جدیدی برای توسعه‌ی سیستم محرکه‌ی خودرو، مهندسان خود را تشویق کرد فرایند توسعه را کاملا به‌صورت بومی و با بهره‌گیری از دانش فنی انجام دهند. دانش عمیق به‌کاررفته در تولید این خودرو هیبریدی باعث شد نام تویوتا پریوس مترادف «هیبرید» شود.

تعهد به ایجاد و توسعه‌ی چیزهای جدید در صنعت خودرو را می‌توان اولین‌بار در کارهای هنری فورد پیدا کرد؛ کارهایی که به توسعه نوآوری‌های مهمی در صنعت خودروسازی، ازجمله خط‌تولید متحرک و پیشرانه‌ی خورجینی هشت سیلندر و حتی خشته‌ی زغالی منجر شد.

هم‌اکنون خلاقیت در سازمان، اهمیت بسیار فراوانی دارد و شرکت‌های بزرگ سعی می‌کنند هرروز ایده‌های بیشتری برای صنعت ارائه دهند؛ ایده‌هایی که گاهی در عین سادگی، مزیت‌های زیادی به‌دنبال دارند. خلاقیت در صنعت خودرو به میزان زیادی با فناوری خودران، متصل، الکتریکی و اشتراکی شناخته می‌شود؛ اما چنین تعریفی درست نیست و هر ایده جدیدی می‌تواند نوعی خلاقیت به‌حساب آید. 

بااین‌حال، چگونه می‌توانیم به خلاقیت شرکت‌های مختلف درزمینه‌ی توسعه‌ی محصول و فرایند پی ببریم؟ یکی از روش‌هایی که به‌کمک آن می‌توان دانش فنی و مهارت شرکت‌ها را اندازه‌گیری کرد، تعداد اختراع‌های ثبت‌شده در مدت یک‌ سال است. مؤسسه‌ی هریتی پتنت آنالیتیکس (Harrity Patent Analytics) دقیقا چنین کاری انجام می‌دهد و تعداد ثبت اختراع شرکت‌ها را درزمینه‌ی محصولات و فرایندها و ماشین‌‌آلات بررسی می‌کند. 

دارندگان مجوزهای ثبت اختراع و تولیدکنندگان مخترع شامل مجموعه‌ای کامل از شرکت‌ها و سازمان‌ها و صنایع بزرگ هستند و نام برخی شرکت‌های خودروسازی نیز در میان آن‌ها وجود دارد. هریتی هرساله فهرستی از ۳۰۰ شرکت خلاق در زمینه‌های مختلف را منتشر می‌کند. در سال ۲۰۱۸، بیش از ۳۰۰ هزار اختراع در ایالات متحده ثبت شد که ۵۴ درصد آن به شرکت‌های حاضر در فهرست ۳۰۰ هریتی اختصاص داشت. 

تجزیه‌و‌تحلیل این شرکت نشان می‌دهد ۶۸.۵ درصد از اختراع‌های ثبت‌شده مربوط‌به فناوری‌های الکتریکی و نرم‌افزاری و مرتبط با کامپیوتر هستند و ۱۹ درصد آن‌ها را اختراعات مکانیکی تشکیل می‌دهند. جای تعجب نیست بدانید در سال ۲۰۱۸، بیشترین رتبه در میان شرکت‌های خودروسازی به تویوتا با ۲,۵۵۴ پتنت تعلق گرفت. در فهرست کلی، تویوتا در رتبه ششم قرار گرفته و فقط شرکت‌های آی‌بی‌ام، سامسونگ، کانن، اینتل، آلفابت و GE بالاتر از آن ایستاده‌اند. 

خودروساز بعدی این فهرست، فورد است که با ۲,۱۴۹ اختراع در رتبه‌ی پانزدهم فهرست کلی قرار دارد. طبق گزارش هریتی، ۷۳ درصد اختراعات فورد در دسته‌ی مکانیکی و ۲۳ درصد الکتریکی است که تفاوت کمی با تویوتا دارد. اختراعات فورد در دسته‌ی مکانیکی به ۵۵ درصد و در دسته‌ی الکتریکی به ۲۵ درصد می‌رسد. هیوندای با ۱,۵۳۹ پتنت در رتبه‌ی بیست‌ودوم قرار گرفته است. همچنین جنرال موتورز با ۱,۱۹۷ اختراع پس از فوجی‌فیلم در جایگاه سی‌وچهارم قرار دارد. 

هوندا به‌همراه TCL با ۹۵۸ اختراع ثبت‌شده در رتبه چهل‌وسوم ایستاده است. TCL ازجمله شرکت‌های بزرگ الکترونیکی چین به‌شمار می‌رود. درادامه، شکاف درخورتوجهی بین خودروسازان ایجاد می‌شود و پورشه پس از شرکت‌ BASF و Caterpillar، با ۵۰۳ اختراع در جایگاه هشتادونهم قرار می‌گیرد. نیسان نیز در میان فهرست ۱۰۰ شرکت خلاق قرار دارد و در سال ۲۰۱۸، توانست ۴۴۶ پتنت به‌نام خود ثبت کند.

پس از آن و در رده‌های پایین‌تر از شرکت‌هایی مانند نایک، ورل‌پول، والت دیزنی، eBay و حتی والمارت، خودروساز آلمانی بی‌ام‌و با ۱۹۰ اختراع قرار گرفته است. درنتیجه، بی‌ام‌و با رتبه‌ی ۱۹۸ در میان ۲۰۰ شرکت خلاق دنیا ایستاده است. درکنار شرکت‌های نیتو دنکو ژاپن و LSiS کره‌جنوبی، مزدا با ۱۵۹ اختراع ثبت‌شده قرار دارد. فیات‌کرایسلر با ۱۵۵ اختراع در رتبه‌ی دویست‌وچهل‌وچهارم و تاتا موتورز با ۱۲۶ اختراع، آخرین شرکت‌هایی خودروسازی هستند که در این فهرست جای می‌گیرند. 

بنابراین، ۱۰ خودروساز برتر فهرست به‌ترتیب عبارت‌اند از: تویوتا، فورد، هیوندای، جنرال موتورز، هوندا، پورشه، نیسان، بی‌ام‌و، مزدا، فیات کرایسلر و تاتا موتورز. تویوتا و فورد، تنها خودروسازانی هستند که در سال ۲۰۱۸، بیش از ۲,۰۰۰ اختراع دارند؛ درحالی‌که رده‌های سوم و چهارم، بیش از ۱,۰۰۰ پتنت به‌نام خود ثبت کرده‌اند. یکی از نکات برجسته، حضور قطعه‌سازان بزرگ در میان ۱۰۰ شرکت خلاق است. حرکت صنعت خودرو به‌سمت فناوری‌های جدید، باعث شده برخی از این قطعه‌سازان در رده‌های پایین فهرست قرار بگیرند. ازجمله‌ی این شرکت‌ها می‌توان به بوش (رتبه‌ی ۲۸) و دنسو (رتبه‌ی ۳۶) و کنتیننتال (رتبه‌ی ۱۰۰) اشاره کرد. 

ثبت اختراع فقط یکی از شاخص‌های نوآوری کلی شرکت‌ها به‌شمار می‌رود و نوآوری بدون موفقیت در بازار بی‌اهمیت خواهد بود. باوجوداین، این را در نظر داشته باشید که ارزش بازار تویوتا به حدود ۱۹۹ میلیارد دلار می‌رسد که بیشتر از جنرال موتورز (۵۴ میلیارد دلار) و فورد (۴۱.۱ میلیارد دلار) و فیات‌کرایسلر (۲۰.۷میلیارد دلار) است. 

توانایی باکتری‌های مصرف‌کننده‌ی متان در حذف متان از محیط و تبدیل آن به سوخت مصرفی، پژوهشگران را شگفت‌زده کرده است. بااین‌حال، اینکه دقیقا چگونه این باکتری‌ها به‌طورطبیعی چنین واکنش پیچیده‌ای انجام می‌دهند، سال‌ها معما بوده است.

گروهی از پژوهشگران دانشگاه نورث‌وسترن در آمریکا دریافتند آنزیم مسئول تبدیل متان به متانول این واکنش را در مکان فعال آنزیم کاتالیز می‌کند که تنها حاوی یک یون مس است. این یافته‌ها می‌توانند به توسعه‌ی کاتالیزورهای جدید ساخت بشر منجر شوند تا بتواند طبق همان مکانیسم و بدون زحمت، متان (گاز گلخانه‌ای قوی) را به متانول تبدیل کنند. ایمی روزنوایگ نویسنده‌ی مطالعه می‌گوید:

هویت و ساختار یون‌های فلزی مسئول کاتالیز این واکنش چند دهه ناشناخته مانده بود. مطالعه‌ی ما جهش بزرگی درجهت درک چگونگی تبدیل باکتریایی متان به متانول است.

بریان هافمن نویسنده‌ی دیگر مقاله می‌گوید:

با شناسایی نوع جایگاه مس درگیر در این واکنش، پایه‌ای برای تعیین چگونگی انجام این واکنش ایجاد کردیم که یکی از مشکل‌ترین واکنش‌های طبیعت است.

باکتری‌های مصرف‌کننده‌ی متان با اکسیدکردن متان و تبدیل آن به متانول، می‌توانند دو هدف مهم را برآورده کنند. آن‌ها نه‌تنها گازهای گلخانه‌ای مضر را از محیط حذف می‌کنند؛ بلکه سوختی پایدار و آسان برای خودروها و تولید برق و دیگر مصارف مهیا می‌کنند. فرایندهای صنعتی فعلی کاتالیز واکنش متان به متانول نیازمند فشار و دمای بسیار زیادی (بیش از ۱۳۰۰ درجه‌ی سانتی‌گراد) است. باوجوداین، باکتری‌های مصرف‌کننده‌ی متان این کار را در دمای اتاق و رایگان انجام می‌دهند. متیو روس، یکی از نویسندگان دیگر مقاله می‌گوید:

درحالی‌که از قبل می‌دانستیم در مواد دست‌ساز بشر، جایگاه‌های مس (روی آنزیم) تبدیل متان به متانول را کاتالیز می‌کنند، کاتالیز متان به متانول در جایگاه تک مسی آنزیم در شرایط معمول بی‌سابقه است. اگر بتوانیم درک کاملی از چگونگی انجام این فرایند در چنین شرایط ملایمی به‌دست آوریم، می‌توانیم کاتالیزورهای خود را بهینه کنیم.

انتظار می‌رود گوشی هوشمند بعدی آیفون اپل در سپتامبر (مصادف با شهریور) به‌صورت رسمی معرفی شود. هنوز زمان زیادی تا رونمایی رسمی گوشی آیفون آتی باقی مانده؛ اما تاکنون اخبار غیررسمی بسیاری درباره‌ی این دستگاه منتشر شده است.

براساس آخرین‌ رندرهای به‌اشتراک گذاشته‌شده‌ی Slashleaks و Sonny Dickson از قاب آیفون‌های ۲۰۱۹، طراحی مربع‌شکل ماژول دوربین دستگاه تأیید می‌شود.

همان‌طورکه در رندر فاش‌شده مشاهده می‌‌کنید، انتظار می‌رود گوشی آیفون آتی اپل با طراحی مربع‌شکل ماژول دوربین به بازار عرضه شود. پیش‌تر گفته شده بود آیفون ۲۰۱۹ اپل با دوربین سه‌گانه معرفی می‌شود. به‌نظر می‌رسد رندرهای جدید مربوط‌به قاب آیفون ۲۰۱۹ نیز طراحی ماژول دوربین دستگاه را تأیید می‌کند. 

باید در نظر داشته باشیم شرکت‌های سازنده‌ی قاب گوشی معمولا تلاش ‌می‌کنند قاب محافظ دستگاه را خیلی زود و حتی هم‌زمان به عرضه‌ی گوشی هوشمند جدید به بازار عرضه کنند. بی‌شک همین رویکرد درباره‌ی گوشی آیفون بعدی اپل با نام احتمالی آیفون ۱۱ نیز صادق است.

اگر رندرهای فاش‌شده در‌باره‌ی قاب محافظ آیفون‌های بعدی درست باشد؛ درنتیجه باید انتظار داشته باشیم آیفون ۲۰۱۹ با قیمت حدود ۱۰۰۰ دلار، با ماژول دوربین مربع‌شکل به بازار عرضه شود.

تفاوت دمایی شدیدی میان فضای سرد خارج از جوّ و اتمسفر نسبتا مطبوع زمین وجود دارد. دانشمندان می‌گویند با استفاده از همان فناوری به‌‌کاررفته در پنل‌‌های خورشیدی، می‌‌توان از این اختلاف دما برای تولید برق استفاده کرد.

تفاوت اصلی روش پیشنهادی تازه با فناوری رایج در سلول‌‌های خورشیدی (فتوولتائیک) در آن است که روش جدید می‌‌تواند در طول شب به تولید خود ادامه دهد. این، به‌‌معنای معرفی منبع بالقوه‌‌ی تازه‌‌ای برای انرژی‌‌های تجدیدپذیر است که می‌‌تواند به‌‌شکلی پیوسته و فارغ از شرایط آب‌‌و‌‌هوایی کارایی خود را حفظ کند. پنل‌های خورشیدی معمولا متشکل از سلول‌‌های کوچکی از مواد نیمه‌‌رسانا به‌‌شکل دیودهای نوری هستند که می‌‌توانند انرژی فوتون‌‌های نور دریافتی از خورشید را به انرژی الکتریکی تبدیل کنند.

در روش پیشنهادی، این دیودهای نوری به‌‌شکلی معکوس عمل خواهند کرد: وقتی فوتون‌‌ها به‌‌صورت تشعشعات فروسرخ از سطح سیستم به فضا ساطع می‌‌شوند، مقدار اندکی انرژی از خود به‌‌جای خواهند گذاشت.

نمای شماتیک از نحوه‌‌ی تولید الکتریسیته به‌وسیله‌ی یک دیود نوری در حالت عادی و معکوس

بدین‌ترتیب، سیستم پیشنهادی می‌‌تواند از سازوکاری جالب که پژوهشگران از آن به‌‌عنوان «اثر نوری منفی» یاد می‌‌کنند، برای تولید انرژی از تشعشعات گرمایی بازتاب‌‌شده به فضا بهره ببرند. دانشمندان با کمک همین سازوکار، نیمه‌‌رسانای فروسرخی رو‌ به آسمان نصب کردند تا از این بازتاب تشعشعات گرمایی، برق تولید کنند. یکی از پژوهشگران این مطالعه به‌نام شانهوی فن، از دانشگاه استنفورد کالیفرنیا می‌‌گوید:

وسعت جهان، خود نوعی منبع ترمودینامیکی به‌‌شمار می‌‌آید. از دیدگاه علم فیزیک نوری، تقارن بسیار زیبایی میان مهار انرژی تشعشعات ورودی و مهار انرژی تشعشعات خروجی وجود دارد.

فن در سال گذشته، در پروژه‌‌ی تحقیقاتی دیگری همکاری داشت که به‌‌دنبال طراحی نوعی پنل خورشیدی بود و می‌توانست در‌عین‌حال که نورخورشید را جذب می‌‌کند، به گرمای اضافی اجازه دهد به‌‌شکل تشعشعات فروسرخ به فضا منعکس شود. این‌بار پژوهشگران در مطالعه‌‌ای جدید نشان داده‌اند این «برداشت انرژی از آسمان» می‌تواند مقادیر درخورتوجهی انرژی الکتریکی تولید کند؛ هرچند بسیار زود است که بتوانیم از این انرژی به‌‌صورت تجاری بهره‌‌برداری کنیم.

در آزمایش‌های صورت‌‌گرفته، آن‌ها توانستند ۶۴ نانووات انرژی از هر مترمربع دریافت کنند. هرچند این میزان انرژی واقعا ناچیز است، مدرکی دال بر اثبات ادعای تازه محسوب می‌‌شود. ازلحاظ نظری، درصورت استفاده از مواد مناسب در شرایط مساعد، قابلیت استحصال انرژی معادل یک‌میلیون برابر مقدار فعلی (یعنی چهار وات در هر متربع) وجود خواهد داشت. ماساشی اونو، یکی از اعضای تیم پژوهشی در دانشگاه استنفورد می‌‌گوید:

میزان توان استخراج‌کردنی ما در مقطع فعلی، بسیار کمتر از حد نظری تعیین‌‌ شده است.

طرحی کلی از سازوکار دیود نوری فروسرخ به‌‌کاررفته در آزمایش اخیر

با درنظرگرفتن این نکته که پنل‌های خورشیدی امروزی توانایی تولید ۱۰۰ تا ۲۰۰ وات انرژی خورشیدی را در ازای هر مترمربع دارند، می‌توان این‌‌گونه استنباط کرد که هنوز راهی بسیار طولانی تا تجاری‌‌سازی این ایده در پیش است. بااین‌حال، حتی این فناوری در ابتدایی‌‌ترین شکل ممکن خود هم قابلیت راه‌‌اندازی تجهیزات و ماشین‌‌های کم‌‌مصرف را در طول شب خواهد داشت. البته، قرار نیست هر منبع تجدیدپذیر جدیدی انرژی یک شهر را تأمین کند.

اکنون که پژوهشگران ثابت کرده‌اند این ایده عملی است؛ پس تنها مشکل پیش رو، افزایش بازدهی و بهبود کارایی این فناوری است. اگر این ایده همچنان بتواند امیدوارکننده باقی بماند، در آینده می‌‌توان از آن برای جذب و تبدیل انرژی حرارتی مازاد تولید‌‌شده‌ی ماشین‌‌آلات دیگر (بازیافت انرژی حرارتی صنایع) نیز بهره برد. پژوهشگران در مقاله‌‌ی منتشرشده این‌‌گونه می‌‌نویسند که پیش‌‌از‌‌این، هرگز موردی مبنی‌‌بر تولید مستقیم انرژی از آسمان به‌‌کمک یک دیود گزارش نشده بود. آن‌ها می‌افزایند:

نتایج ما به روش نوینی از برداشت انرژی از آسمان شب با استفاده‌‌ی مستقیم از سرمای فضای خارج از جوّ اشاره می‌کند.

این پژوهش در مجموعه مقالات Applied Physics منتشر شده است.

یک مقام ناسا درخلال جلسه‌ی استماع در مجلس نمایندگان آمریکا در روز چهارشنبه اعلام کرد که آزمایش اخیر چتر نجات کپسول کرو دراگون اسپیس‌ایکس «رضایت‌بخش نبوده است». درباره‌ی این آزمایش جزئیات اندکی فاش شده است؛ اما درهرصورت با این بدشانسی اخیر، قطعا وقفه‌ای دیگر در نخستین پرواز فضایی انسانی فضاپیمای اسپیس‌ایکس به‌وجود خواهد آمد؛ درنتیجه بسیار بعید است که ناسا به این زودی‌ها بتواند فضانوردان را از خاک آمریکا به پرواز درآورد.

کمیته‌ی علوم، فضا و فناوری مجلس نمایندگان ایالات متحده چهارشنبه‌ی هفته‌ی گذشته جلسه‌ی استماعی را در واشنگتن دی‌سی برگزار کرد تا درباره‌ی برنامه‌های ناسا برای رفتن به ماه و چگونگی تاثیر احتمالی جدول زمانی تسریع‌شده‌ی فعلی بر هدف بزرگ‌تر ارسال انسان به مریخ بحث و گفت‌وگو شود. بااین‌حال، درجریان نشست، گفت‌وگو به سمت حادثه‌ی پیش‌تر افشانشده‌ای رفت که ماه گذشته در جریان آزمایش سامانه‌ی چترنجات فضاپیمای کرو دراگون اسپیس‌ایکس در باند فرود دلامار درای لیک نوادا به وقوع پیوست.

بیل گرسن‌مایر، سرپرست معاونت واحد عملیات و اکتشافات انسانی ناسا در پاسخ به سوالی مطرح‌شده از سوی موریس بروکس، نماینده‌ی آلاباما گفت:

آزمایش رضایت‌بخش نبود و ما آن نتایجی را که می‌خواستیم، به‌دست نیاوردیم؛ اما به برخی اطلاعاتی پی بردیم که طراحی‌های آتی چترنجات را به‌طور بالقوه تحت تاثیر قرار خواهد داد.

هنگامی که از گرسن‌مایر پرسیده شد، منظورش از نتایج نامطلوب چیست، گفت: «وسیله‌ی درحال فرود با برخورد به زمین آسیب دید».

مقاله‌های مرتبط:

• اسپیس ایکس انفجار کپسول دراگون را تأیید کرد؛ علت حادثه همچنان نامعلوم
• سکوت ناخوشایند اسپیس ایکس نسبت به حادثه انفجار کپسول دراگون
• چه بلایی بر سر کپسول کرو دراگون اسپیس ایکس آمده است؟

یک سخنگوی اسپیس‌ایکس در ایمیلی به خبرگزاری گیزمودو، حادثه‌ی مورد بحث را تأیید کرد و گفت این تست، «آزمایش توسعه‌ی پیشرفته‌ای» بود که به‌منظور اندازه‌گیری تنش‌های واردشده از جانب چترهای نجات طراحی شد. بااین‌حال، اسپیس‌ایکس به‌جای کارگیری کپسول کرو دراگون واقعی، از دستگاهی آزمایشی استفاده کرد. به‌نقل از سخنگوی اسپیس‌ایکس، درجریان آزمایش، چترهای نجات به‌طور کامل باز نشدند و دستگاه «با سرعتی بالاتر از حد انتظار به زمین برخورد کرد». بااین‌حال، حادثه‌ی پیش‌آمده در محل آزمایش، خسارت جانی یا مالی به‌دنبال نداشت.

تمرین به‌خصوص اخیر آزمایشی برای شبیه‌سازی شرایط پیش‌بینی‌نشده بود که در آن، یکی از چهار چترنجات به‌صورت عمدی درحین نزول غیرفعال شد. این آزمایش قصد داشت وضعیتی کمتر از حد ایده‌آل را با وجود ازکارافتادن یک چترنجات شبیه‌سازی کند. به‌نقل از سخنگوی اسپیس‌ایکس، این شرکت درگذشته پنج آزمایش چترنجات مشابه را با موفقیت انجام داده بود. بااین‌حال، در مورد اخیر، همان‌طور که گرسن‌مایر درخلال جلسه‌ی استماع توضیح داد، سه چترنجات باقی‌مانده در حد انتظار عمل نکردند.

گرسن‌مایر نتوانست در مورد علت حادثه پاسخی ارائه دهد. او به کمیته‌ی مجلس گفت:

ما همچنان باید دریابیم که آیا پیکربندی ساختار آزمایشی درحال خروج از هواگرد مشکل داشت یا اشکال به بسته‌بندی چترنجات و سیستم طناب‌کشی مربوط بود.

به‌گفته‌ی مقام ناسا، در جریان آزمایش ناموفق، فشار درون هر واحد پارچه‌ای چترنجات ثبت شد و این داده‌ها درحین تحقیقات مورد استفاده قرار خواهد گرفت. گرسن‌مایر گفت اطمینان دارد که مشکل برطرف خواهد شد و ناسا در تلاش‌هایش «به‌طور کامل متعهد» به حل مشکل است. او همچنین تلاش کرد نیمه‌ی پر لیون حادثه را نشان دهد. وی دراین‌باره به کمیته‌ی مجلس گفت:

من این حادثه را به‌عنوان رویدادی منفی نگاه نمی‌کنم. علت انجام آزمایش‌ها همین است. ما به‌همین‌خاطر می‌خواهیم ابزارهایمان را تحت فشار بیش از حد قرار دهیم. این یک هدیه برای ما است. ما داده‌هایی به‌دست آورده‌ایم که منحصربه‌فرد است و به ما کمک می‌کند تا اگر ایراد یا مشکلی وجود دارد، آن را پیدا و رفع کنیم.

سخنگوی اسپیس‌ایکس با تکرار اظهارات گرسن‌مایر گفت داده‌های گردآوری‌شده از آزمایش ‌بی‌مانند اخیر‌ «بینش پیشرو صنعتی را فراهم می‌کند، از آزمایش‌های آتی خبر می‌دهد و به اسپیس‌ایکس امکان می‌دهد تا دست به توسعه‌ی سامانه‌ای به‌مراتب ایمن‌تر بزند.» تا به امروز، اسپیس‌ایکس عملکرد سامانه‌ی چترنجات را در ۱۹ آزمایش کامل بررسی کرده است و قصد دارد پیش از آنکه ناسا کپسول را به‌همراه خدمه‌ی واقعی به فضا بفرستد، آزمایش‌های بیشتری نیز انجام دهد.

در جلسه‌ی استعماع هفته‌ی گذشته، پاتریشیا سندرز، مدیر پنل مشورتی و ایمنی هوافضای ناسا به کمیته‌ی مجلس گفت در ماه‌های اخیر، «تعداد زیادی» آزمایش چترنجات برای برنامه‌ی خدمه‌ی تجاری انجام شده؛ از جمله برای فضاپیمای اوریون که هم‌اکنون تحت توسعه به‌دست ناسا و سازمان فضایی اروپا است. بااین‌حال، به‌گفته‌ی او تعداد نتایج رضایت‌بخش پایین بوده و برخی آزمایش‌ها نشان می‌دهد که احتمالا به اعمال برخی بازطراحی‌ها و اصلاحات در طراحی فعلی نیاز است.

برنامه‌ی خدمه‌ی تجاری ناسا که در سال ۲۰۱۰ آغاز به‌کار کرد، مشارکتی بین سازمان فضایی آمریکا و شرکت‌های خصوصی نظیر اسپیس‌ایکس، بوئینگ و بلو ارجین با هدف توسعه‌ی وسایل حمل‌ونقل فضایی ارزا‌ن‌تر است. آن‌طور که خبرگزاری اسپیس‌فلایت گزارش می‌دهد، به‌نظر می‌رسد اسپیس‌ایکس تنها شرکتی نیست که در توسعه‌ی فناوری خدمه‌ی تجاری با چالش رو‌به‌رو است:

قانون‌گذاران درباره‌ی نتایج آزمایش اخیر چترنجات بوئینگ از گرسن‌مایر سؤال نکردند. اما این مقام ناسا در پاسخ به سوالی از جانب اسپیس‌فلایت پس از جلسه‌ی استماع، تأیید کرد که آزمایش‌های چترنجات استارلاینر (فضاپیمای بوئینگ) نیز با همان مشکلاتی مواجه است که اسپیس‌ایکس ماه گذشته به آن‌ها دچار بود.

سخنگوی اسپیس‌ایکس به این پرسش که آیا این تازه‌ترین بدبیاری ممکن است جدول زمانی برنامه‌ی خدمه‌ی تجاری ناسا را تحت تاثیر قرار دهد یا خیر، پاسخی نداد. بااین‌حال، با وجود انفجار ماه گذشته‌ی کپسول کرو دراگونو ناکامی اخیر این شرکت در آزمایش چترنجات، بسیار بعید است که ناسا بتواند هیچ آزمایش سرنشین‌داری را در سال ۲۰۱۹ با کپسول اسپیس‌ایکس انجام دهد.

نخستین آزمایش سرنشین‌دار فضاپیمای کرو دراگون قرار بود ۲۵ ژوئیه (۵ مرداد) انجام شود؛ اما با درنظرگرفتن رویدادهای چند هفته‌ی اخیر، دستیابی به این تاریخ بسیار خوش‌بینانه است. این حوادث در مجموع نشان می‌دهد که ایالات متحده در ازسرگیری پرتاب‌های فضایی انسانی از خاک خود همچنان مسیر پرپیچ‌وخمی پیش‌رو دارد.

مدیریت جمعیت گربه‌ها، امر چالش‌برانگیزی محسوب می‌شود که موافقان و مخالفان خود را دارد. تاکنون بسیاری از گزینه‌ها همچون یافتن خانه‌ی جدید، عقیم‌سازی و معدوم‌سازی با درجات مختلف موفقیت درسرتاسر جهان به‌اجرا گذاشته شده است.

تعهد اخیر استرالیا به کشتن ۲ میلیون گربه‌ی رمیده به‌منظور حفاظت از حیات وحش بومی‌اش، توجه بین‌المللی را به خود جلب کرده است. گربه‌ی رمیده به‌ نوعی گربه‌ی اهلی گفته می‌شود که به طبیعت و حیات وحش بازگشته است و با شکار گونه‌های بومی، بقای آن‌ها را به خطر می‌اندازد. برخی گروه‌ها، برنامه‌ی استرالیا برای معدوم‌سازی گربه‌ها را اقدامی خصمانه تلقی کرده‌اند.

ورود گربه‌ی اهلی به طبیعت استرالیا زمانی اتفاق افتاد که اروپایی‌ها با مهاجرت در قرن ۱۷، آن‌ها را با خود به این قاره آوردند. این حیوان از آن زمان تاکنون در سرتاسر استرالیا پراکنده شده و تاثیر فراوانی بر حیات وحش این کشور گذاشته است. گربه‌ها درواقع تا به امروز موجب انقراض برخی زیرگونه‌های بومی استرالیا شده و بقای بسیاری از گونه‌های دیگر را نیز در معرض خطر قرار داده‌اند.

بااین‌حال، هدف فعلی ۲ میلیون، غیرعقلانی و غیرعلمی است و به‌همین دلیل، به‌درستی انتقادات مختلفی به آن وارد شده است؛ اما روش‌های غیرکشنده برای توقف ویرانی حاصل از وجود گربه‌ها کافی نیست. به‌خصوص آنکه، در پرتو گزارش سازمان ملل که بر بحران انقراض جهانی حیات وحش تاکید می‌کند، استرالیا فورا به کاهش هدفمند جمعیت گربه‌ها نیاز دارد.

روش‌های غیرکشنده

هم‌اکنون، طیفی از روش‌های مؤثر غیرکشنده از حیات وحش دربرابر گربه‌ها حفاظت می‌کنند. درمجموع، حصارهای مانع گربه‌ها وضعیت حفاظت بسیاری از گونه‌های درمعرض تهدید را بهبود داده است. علاوه‌بر این، تعداد فزاینده‌ای از شوراهای استرالیایی، مقررات مدیریتی پیش‌رونده‌ای را به‌منظور حفاظت از گربه‌های خانگی، حیات وحش و انسان‌ها از تاثیرهای گربه‌های آزاد طراحی کرده‌اند.

هسته‌ی اصلی اغلب مقررات یادشده که شامل حفظ و نگه‌داری گربه‌های خانگی در منزل صاحبشان است، از سوی اکثر قریب‌به‌اتفاق گروه‌های سلامت حیوانات پشتیبانی شده است. گربه‌هایی که داخل خانه‌ها به‌سر می‌برند، عمر طولانی‌تر و زندگی ایمن‌تری از گربه‌های ولگرد دارند.

مدیریت گربه‌های ولگرد دشوارتر است. این نوع گربه‌ها خانه‌ای ندارند؛ اما ممکن است به‌صورت مستقیم یا غیرمستقیم از سوی مردم تغذیه شوند. ازآنجاکه این گربه‌ها صاحبی ندارند، هیچ‌کس به‌طور رسمی مسئولیت سلامت یا رفاه آن‌ها را برعهده ندارد. گروه‌هایی از افراد حامی حیوانات، برای برخی از گربه‌های ولگرد تغذیه یا حتی کمک‌های دامپزشکی فراهم می‌کنند و فراتر از آن، تمایز بین گربه‌های خانگی و رمیده را به‌تدریج ازمیان برمی‌دارند.

پناهگاه‌ها و گروه‌های حامی که با معدوم‌سازی حیوانات مخالف هستند، در برخی از ایالت‌های آمریکا و اروپا جریانی را ترویج می‌کنند که طرفدار عقیم‌سازی، واکسیناسیون و رهاسازی مجدد گربه‌های ولگرد در خیابان‌ها است. این شیوه، تله‌اندازی، عقیم‌سازی و رهاسازی (TNR) نامیده می‌شود.

انجمن سلطنتی جلوگیری از خشونت علیه حیوانات که نهادی خیریه مستقر در انگلیس است، به‌تازگی روش آزمایشی TNR را برای استرالیا نیز پیشنهاد داده است؛ اما این روش به‌دلایلی کاملا منطقی، نتایجی خلاف انتظار برای گربه‌ها به‌همراه خواهد داشت.

خطرات رهاسازی گربه‌های بی‌صاحب

گروه‌های مطلع و حامی سلامت حیوانات، ازجمله بنیاد مردمی رعایت اصول اخلاقی دربرابر جانوران (PETA)، رهاسازی گربه‌های عقیم‌شده‌ی بی‌صاحب را به‌طور جدی محکوم می‌کند؛ زیرا روش TNR سلامت این نوع گربه‌ها را درمعرض خطر قرار می‌دهد. در طرف مقابل، متخصصان سلامت انسانی و حامیان حیات وحش نیز مخالف نگه‌داری دسته‌های گربه‌ی ولگرد هستند.

جمعیت متراکم گربه‌های ولگرد، سرچشمه‌ی عفونت‌های انگلی توکسوپلاسموز محسوب می‌شوند. این بیماری که گربه‌ها ناقل آن هستند، به‌طرز فزاینده‌ای با طیفی از حالات مزمن روانی نظیر اسکیزوفرنی و بیماری آلزایمر مرتبط دانسته می‌شود. پس با این گربه‌های بی‌پناه چه باید کرد؟

گروه‌ه‌های مخالف معدوم‌سازی که روش TNR‌ را ترویج می‌دهند، به‌اشتباه مدعی هستند گربه‌های عقیم‌شده به‌نحو چشمگیری احتمال تولیدمثل به‌اصطلاح «کلنی»‌های گربه‌ها را به‌همان نحوی کاهش می‌دهد که با رهاسازی پشه‌های عقیم‌شده به‌عنوان تکنیکی اثبات‌شده، جمعیت پشه‌های ناقل بیماری تحت کنترل قرار می‌گیرد.

جان رید، یکی از نویسندگان وب‌سایت کانورزیشن در کتابی که به‌تازگی در مورد حفاظت حیات وحش و گربه‌ها به نگارش درآورده است، از ۵ نقص زیستی مرگبار در منطق یادشده نام می‌برد که به شرح زیر هستند:

• عقیم‌سازی پشه‌ها جواب می‌دهد؛ زیرا پشه‌های ناتوان از نظر جنسی عمر بسیار کوتاهی دارند و در این‌مدت تنها یک‌بار جفت‌گیری می‌کنند؛ درحالی‌که گربه‌های ماده به‌طور معمول در دوره‌ی پذیرش بارها جفت‌گیری می‌کنند؛ درنتیجه رویارویی آن‌ها با یک گربه‌ی نر عقیم‌شده چندان اهمیتی ندارد.
• برخلاف شیرها، گربه‌های اهلی به‌عنوان شکارچیانی انفرادی تکامل یافته‌اند. هرچند گربه‌های اهلی می‌توانند زندگی در دسته‌های پرجمعیت از هم‌نوعانشان را تحمل کنند؛ اما آن‌ها کلنی‌های سلسله‌مراتبی تشکیل نمی‌دهند و دنباله‌رو هیچ بالادست آلفایی نیستند که تغذیه، تولیدمثل یا بقای حیوانات زیردست را محدود کند.
• هرچند نزاع پرسروصدای گربه‌ها ممکن است شما را به این فکر بیاندازد که آن‌ها مشغول جنگیدن بر سر حق انحصاری جفت‌گیری با ماده‌ی به‌خصوصی هستند؛ اما اغلب بچه‌گربه‌های خیابانی توسط نرهای متعدد به‌دنیا آمده‌اند. حتی گربه‌های نر به‌ظاهر «سلطه‌گر» نیز به‌ندرت مانع از نزدیکی نری دیگر به یک ماده می‌شوند. گربه‌های نر عقیم‌شده از ماده‌های موجود در دسته‌هایشان در مقابل گربه‌های مزاحم عقیم‌نشده محافظت نخواهند کرد. این بدین معنی است که برای محدودسازی افزایش جمعیت گربه‌ها، باید در اقدامی فوق‌العاده چالش‌برانگیز، بیش از ۹۰ درصد از آن‌ها را عقیم کرد.
• باوجود برچسب گمراه‌کننده‌ی «کلنی»، دسته‌های گربه، جمعیت‌های نزدیکی به هم‌دیگر محسوب نمی‌شوند؛ درعوض گربه‌ها به‌طور معمول با حرکت به مکان‌های مختلف تلاش می‌کنند از مزایای منابع غذایی فراوان بهره‌مند شوند و حیوانات خانگی طردشده نیز اغلب در مکان‌های زندگی دسته‌ها رها می‌شوند. ناکامی چندین برنامه‌ی به‌خوبی مطالعه‌شده‌ی TNR، ناشی از مهاجرت گربه‌ها یا رهاشدن انواع عقیم‌نشده‌ی آن‌ها در محل‌های یادشده است.
• باوجود نیاز به واکسیناسیون منظم برای حفاظت از گربه‌ها دربرابر بیماری‌های تضعیف‌کننده، معدود گربه‌های ولگرد را می‌توان برای دومین بار به‌دام انداخت و اصلا بسیاری از آن‌ها نیز هرگز به‌دام نمی‌افتند. این مسئله، گربه‌ها و دسته‌هایشان را به‌طرز موثری کنترل‌ناپذیر می‌کند.

برنامه‌ی تله‌اندازی، عقیم‌سازی و رهاسازی، ازنظر زیستی امری اشتباه و خشونت علیه گربه‌ها است؛ زیرا انجام این‌کار اگر با سطوح بالای پذیرش توسط صاحبان حیوانات خانگی همراه نباشد، بی‌اثر خواهد بود و باعث می‌شود آن‌ها به محیطی خطرناک بازگردانده شوند.

آسیب به اکوسیستم‌های دریایی

گربه‌های شکارچی نه‌تنها به حیات وحش بومی آسیب می‌رسانند، بلکه دسته‌های گربه‌ی ولگرد یا رمیده می‌توانند به‌صورت مستقیم بر اکوسیستم‌های دریایی و ماهیگیری تاثیر بگذارند.

اغلب غذاهای تجاری گربه به‌طور فزاینده حاوی ماهی شکارچی درمعرض‌خطری هستند که جایگاه بالایی در زنجیره‌ی غذایی دارد و از این‌رو در مقایسه با گیاهان یا گیاهخواران، مواد مغذی و انرژی زیستی بیشتری استفاده می‌کنند. سگ‌ها و گربه‌های آمریکایی، یک‌سوم از پروتئین حیوانی خورده‌شده توسط انسان را مصرف می‌کنند که با انتشار گازهای گلخانه‌ای همراه است.

این نوع غذای گربه که دراختیار دسته‌های گربه‌ی ولگرد قرار می‌گیرد، هزینه‌ی زیستی یادشده را افزایش می‌دهد. در سال ۲۰۰۹ به‌تنهایی، انجمن آمریکایی بهترین دوستداران حیوانات که یکی از ترویج‌دهندگان اصلی TNR محسوب می‌شود، بیش از ۸۰هزار تن غذای گربه را بین گربه‌های بی‌صاحب توزیع کرد. هیچ مطالعه‌ی مشابهی از این دست در استرالیا انجام نشده است و به‌نظر نمی‌رسد که نرخ گربه‌های ولگرد تغذیه‌شده در این کشور به اندازه‌ی آمریکا باشد؛ اما غذا دادن به این نوع گربه‌ها همچنان بخشی از تاثیر زیستی آن‌ها محسوب می‌شود.

فراتر از این، فک‌ها، سمورهای آبی و دلفین‌های موجود در اقیانوس‌های سرتاسر دنیا نیز براثر بیماری‌هایی تلف می‌شوند که عموما ازطریق دسته‌های گربه منتقل می‌شوند.

معدوم‌سازی انسانی

خوشبختانه، هم علم و هم استاندارهای سلامت حیوانات بر سر مدیریت گربه‌ها اتفاق‌نظر دارند. تمام گربه‌های خانگی سالم که امکان یافتن خانه‌های ایمن برایشان وجود دارد، باید پذیرش شوند یا خانه‌ی جدیدی پیدا کنند و سپس به‌دنبال آن، تحت عقیم‌سازی و واکسیناسیون قرار گیرند. تمام دیگر گربه‌ها، ازجمله انواع رمیده و ولگرد نیز که امکان یافتن سریع خانه‌ی جدید برایشان میسر نیست، باید معدوم شوند.

تغذیه یا رهاسازی گربه‌ها (عقیم‌شده یا نشده) حیات وحش بومی را درمعرض خطر قرار می‌دهد و چرخه‌ی رنج، بیماری، شکار و آزردگی اجتماعی را تداوم می‌بخشد. روش‌های غیرکشنده نظیر حصارکشی برای گربه‌های رمیده نیز می‌توانند همچنان بخشی از راه‌حل باشند؛ اما به‌منظور حفظ حیات وحش بومی، معدوم‌سازی کماکان بخشی مهم از فرایند کنترل گربه‌های رمیده و ولگرد باقی می‌ماند.

گوگل از زمان تأسیس در سال ۱۹۹۸، یکی از نیروهای محرکه‌ی مهم در دنیای فناوری بوده است. غول موتور جست‌و‌جو، سهم اصلی درآمد خود را در وضعیتی از تبلیغات به‌دست آورد که مصرف‌کننده‌ها از تبلیغات متنفر هستند. این مدل درآمدی یعنی گوگل در مسیری به سمت نوآوری قرار نداشته و شاید فرصت‌های زیاده هم از دست داده است. البته آن‌ها تا زمان مشخصی، یک کسب‌وکار پر از نوآوری محسوب می‌شدند؛ اما از جایی، ادامه‌ی مسیر متوقف شد.

نوآوری، فرایند ارزانی در کسب‌وکارها نیست و شاید گوگل ادامه‌دادن در همین مسیر را بپسندند. البته اگر روزی همین منبع درآمد اصلی یعنی تبلیغات از بین برود، شاید با سقوطی شدید روبه‌رو باشیم. به‌هرحال، پیش از آنکه به روند سقوط احتمالی غول موتور جست‌وجو بپردازیم، باید نحوه‌ی کسب درآمد و رسیدن به وضعیت کنونی آن‌ها را بررسی کنیم.

جست‌وجو: برگ برنده‌ی گوگل

گوگل به‌عنوان موتور جست‌وجو، همیشه برترین گزینه بود و درآمد اصلی آن‌ها نیز از همین ابزار به‌دست آمد. مشکل اصلی زمانی ظهور کرد که در سال ۲۰۱۰، تبلیغات آنلاین چهره‌ای جدید به خود گرفتند. جست‌وجو تا آن زمان هم محبوب بود، اما مفهومی به‌عنوان کشف خود را بیشتر نشان داد. آمازون به منبعی برای جست‌وجوی محصولات تبدیل شد و گوگل به‌آهستگی روند سقوط را حس کرد.

پس از سلطه‌ی عجیب آمازون بر بازار جست‌وجوی محصولات، گوگل همه‌ی تلاش خود را به‌کار گرفت تا بازار جست‌وجو را برای خود حفظ کند؛ بازاری که مرگ تدریجی را تجربه می‌کرد و از طرفی فیسبوک نیز در صنعت تبلیغات آنلاین تبدیل به فرمانروایی جدید شده بود. فیسبوک همیشه در تبلیغات آنلاین رقیب گوگل بود و با ارائه‌ی ابزارهای جدید همچون نمایش تبلیغات در وسط فید کاربران، نیرویی قوی‌تر از موتور جست‌وجوی محبوب در بازار تبلیغات شد.

ظهور مسدودکننده‌های تبلیغات

اپل در گذشته‌ای نزدیک، قابلیت مسدودسازی تبلیغات را در گوشی‌های هوشمند و تبلت‌ها به کاربران عرضه کرده بود. هدف آن‌ها، جذب هرچه بیشتر نظر کاربران به پلتفرم اختصاصی خود بود. کاربران که از تبلیغات پاپ‌آپ در مرور وب‌سایت‌ها و موتورهای جست‌وجو خسته شده بودند، به محصولات اپل روی آوردند. این مسیر باعث شد تا آینده‌ی درآمدی گوگل دچار خطر شود. آینده‌ای که اهالی گوگل برای موفقیت روی آن سرمایه‌گذاری کرده بودند.

شایان ذکر است دستگاه‌های مجهزبه iOS، سه‌چهارم درآمد سالیانه‌ی گوگل از تبلیغات موبایلی را تأمین می‌کنند. به‌هرحال اپل با تغییر سیاست‌های نمایش تبلیغات خود، قدم محکمی درمقابل گوگل برداشت. زمان‌بندی تغییر حرکت اپل هم حساس بود؛ چراکه در اوج تغییر مسیر کاربران اینترنت به‌سمت موبایل انجام شد.

اهمیت نسل هزاره

نسل هزاره یا Millenials، افرادی هستند که در دهه‌های منتهی به سال ۲۰۰۰ متولد شدند و به‌نوعی انقلاب‌های متعدد فناوری و خصوصا اینترنت را درطول زندگی خود تجربه کردند. آن‌ها اهمیت زیادی برای کسب‌وکارهای دیجیتال امروزی دارند و اکثرا به‌عنوان مهم‌ترین دسته‌بندی سنی برای درآمدزایی شرکت‌ها شناخته می‌شوند.

تا پایان سال ۲۰۱۶، تعداد افرادی که تبلیغات آنلاین را مسدود می‌کردند، تنها در آمریکا رشدی بیش از ۱۰۰ درصد داشت. ۴۷ درصد از درآمد گوگل به‌همین افراد وابسته بود. طبق آمار، ۲۵ درصد از افراد اکنون در زمان مرور وب، تبلیغات را مسدود می‌کنند. حال این سؤال پیش می‌آید که چرا نسل هزاره به‌عنوان مقصران اصلی کاهش درآمد گوگل شناخته می‌شوند؟

• نسل هزاره به‌مرور درحال تبدیل‌شدن به گروه پردرآمد جوامع هستند. به‌‌همین دلیل، آن‌ها برای نشان دادن تبلیغات آنلاین بهترین دسته‌بندی سنی محسوب می‌شوند.
• نسل هزاره از تبلیغات نفرت دارند و بزرگ‌ترین گروهی هستند که آن‌ها را مسدود می‌کنند.
• نسل جوان، آینده‌ی دنیای فناوری هستند و تغییر مسیر آن‌ها، عواقب بدی برای گوگل به‌همراه خواهد داشت.

تغییر مسیر مهم

کاربران در سال‌های اخیر تغییرات متعددی در رفتارهای آنلاین خود داشته‌اند. نفرت از تبلیغات و تمایل برای مسدودسازی آن‌ها نیز یکی از تغییرات مهم محسوب می‌شود. به‌هرحال، تحقیقات درباره‌ی افرادی که تبلیغات را مسدود می‌کنند و آن‌هایی که تبلیغات را مشاهده می‌کنند، نتایج نگران‌کننده‌ای برای گوگل به‌همراه داشت. در بخشی از تحقیقات مشخص شد کاربران نه‌تنها از تبلیغات پاپ‌آپ، بلکه از همه‌ی انواع تبلیغات نفرت دارند.

غول موتور جست‌وجو تصمیم گرفت برای دورنماندن از روند جاری در دنیای فناوری، تغییراتی در سیاست‌های خود اعمال کند. آن‌ها از سال ۲۰۱۷، یک مسدودکننده‌ی پیش‌فرض تبلیغات در مرورگر کروم خود اضافه کردند؛ البته تنها تبلیغات مخالف با سیاست‌های خودشان مسدود می‌شود که روندی سؤال‌برانگیز است. به‌هرحال، غول موتور جست‌وجو هنوز می‌تواند تبلیغات موردنظر خود را نمایش دهد.

ترکیب نامناسب گوگل و یوتیوب

گوگل در سال ۲۰۰۶، سرویس ویدئویی یوتیوب را خریداری کرد. از آن زمان، پلتفرم ویدئویی به بهترین محل برای گوگل تبدیل شد تا تبلیغات را با روش‌هایی همچون ویدئو و تیزر در میان ویدئوهای اصلی نمایش دهد. یوتیوب، سرویس ثبت‌نامی هم برای کاربران ایجاد کرد تا با عضویت در آن، دیگر تبلیغات مشاهده نکنند؛ اما کاربران تمایل زیادی به بخش ثبت‌نامی جدید نشان ندادند.

به‌هرحال، تبلیغات یوتیوب در ابتدا موفقیت آن‌چنانی به‌همراه نداشت. مردم به تبلیغات موجود اعتماد نداشتند. ازطرفی، مکان نمایش تبلیغات نیز موردپسند کسب‌وکارها نبود و آن‌ها را از پلتفرم طرد می‌کرد. به‌علاوه، سهم زیادی از کاربران، تبلیغات را عاملی مزاحمی می‌دانستند و از پلتفرم خارج شدند.

فرصت ازدست‌رفته

ماجراهای پیش‌آمده برای گوگل و صنعت تبلیغات به‌مرور بدتر می‌شدند و خطرات، بیش‌ازپیش جدی بودند. دراین‌میان، فرصتی برای جبران گذشته‌ها و رسیدن به روند جاری در جامعه به‌وجود آمد که گوگل آن را از دست داد. در سال ۲۰۱۶، ساندار پیچای، مدیرعامل گوگل ادعا کرد که ایده‌ی دستگاه‌ها به‌مرور از بین خواهد رفت و به‌زودی دستیارهای دیجیتال، همه‌ی کارها را برای ما انجام می‌دهند. طبق نظر او، زمان کلیک‌کردن روی نوارهای جست‌وجو و گشتن به‌دنبال نیازها به‌صورت دستی پایان یافته بود و فناوری کارها را برای ما انجام خواهد داد.

آمازون در سال ۲۰۱۴ با معرفی اکو، دستیارهای صوتی را با حالتی جذاب به کاربران ارائه کرد که بدون نیاز به هیچ‌گونه لمس، جست‌وجو و پاسخ به سؤال‌های کاربران را به‌خوبی انجام می‌دادند. اکو، به آمازون، یعنی رقیب مهم گوگل متصل می‌شود و درنتیجه هر خرید مستقیم کالا نیز ازطریق همان رقیب انجام خواهد شد.

گوگل در سال ۲۰۱۶ دستگاهی تقریبا کپی‌شده از محصول آمازون به‌نام گوگل هوم به بازار معرفی کرد. البته دیگر زمان برای رقابت با اکو ازدست رفته بود و الکسای آمازون به‌عنوان دستیار هوشمند محبوب شناخته می‌شد. غول موتور جست‌وجو تلاش کرد در اندروید و سیستم‌هی عامل دیگر هم با ارائه‌ی گوگل اسیستنت فاصله‌ی خود را با رقبا کاهش دهد که باز هم به موفقیت آن‌چنانی دست پیدا نکرد.

تبلیغات آنلاین همیشه تلاش می‌کنند تا کاربر را از صفحه‌ای به صفحه‌ی دیگر هدایت کنند. با ظهور دستیارهای دیجیتال، دیگر چنین مفهومی بی‌معنی خواهد بود. ازطرفی، کاربران تمایل زیادی به تبلیغات صوتی نشان نمی‌دهند. در چنین وضعیتی آمازون می‌تواند با الکسا و اکو، گوگل را در زمین بازی دیگرش، یعنی خرده‌فروشی آنلاین شکست دهد.

گوگل در زمان اوج خود با کاربران وفادار و حجم بالایی از درآمد روبه‌رو بود. پس از مدتی، رقبا به‌مرور وارد بازار تبلیغات شدند و خطرات متعددی را برای منبع درآمد اصلی غول موتور جست‌وجو ایجاد کردند. به‌هرحال، روند کنونی شاید گوگل را در مسیر تسلیم و شکست نشان دهد.

درنهایت، نمی‌توان نتیجه‌گیری محکمی از آینده‌ی گوگل داشت. همه‌ی احتمال‌ها، به تصمیم‌گیری‌های آتی مدیران شرکت و تلاش یا تلاش‌نکردن آن‌ها برای هماهنگی با نوآوری‌های کنونی جهان بستگی دارد.