یکی از معضلات بزرگ تغییرات اقلیمی این است که از فناوری تهویه‌ی مطبوع به‌حدی استفاده کرده‌ایم که از سال ۱۹۹۰ تاکنون، میزان مصرف جهانی انرژی برای این منظور سه‌برابر شده است. انتظار می‌رود در سال‌های پیش رو، این روند رشد بیشتری داشته باشد و باتوجه‌به این موضوع که نیروگاه‌های مصرف‌کننده‌ی سوخت‌های فسیلی انرژی موردنیاز این سیستم‌ها را تأمین می‌کنند، با انتشار کربن بیشتر، دمای هوا نیم‌درجه‌ی دیگر افزایش خواهد یافت. مقاله‌ای که به‌تازگی در مجله‌ی Nature Communications منتشر شده، راه‌حلی در‌این‌زمینه پیشنهاد داده است.

سیستم‌های گرمایشی و تهویه و تهویه‌ی مطبوع (HVAC) هوای زیادی جا‌به‌جا می‌کنند. آن‌ها می‌توانند کل حجم هوای موجود در یک ساختمان اداری را ۵ تا ۱۰ بار در ساعت جایگزین کنند. همچنین، ماشین‌هایی که کربن‌دی‌اکسید را از اتمسفر می‌گیرند (راه‌حلی درحال‌توسعه برای مبارزه با تغییرات اقلیمی)، به حرکت حجم زیادی از هوا وابسته هستند. پس، چرا نباید با ضمیمه‌کردن ماشین کربن‌گیر به سیستم تهویه‌ی مطبوع در مصرف انرژی صرفه‌جویی کرد؟

پیشنهاد آینده‌نگرانه‌ی گروهی از پژوهشگران مؤسسه‌ی فناوری کارلسروهه آلمان حتی از این هم فراتر می‌رود. این پژوهشگران با هدایت رولاند دیتمایر، سیستمی از اجزای مدولار (طرح پیمانه‌ای) ترسیم کرده‌اند که از انرژی تجدیدپذیر قدرت می‌گیرد و فقط کربن‌دی‌اکسید و آب را از هوا استخراج نمی‌کند. این سیستم همچنین می‌تواند ترکیبات مذکور را به هیدروژن تبدیل کند و سپس از فرایند شیمیایی چندمرحله‌ای برای تبدیل هیدروژن به سوخت‌های هیدروکربنی مایع استفاده کند. پژوهشگران می‌گویند نتیجه‌ی این کار «چاه‌های نفت مصنوعی» شخصی است که در ساختمان‌ها و محله‌های مختلف می‌تواند توزیع شود.

مدل رؤیایی تولید نفت همگانی از پالایشگاه‌های خورشیدی مانند ایده‌ی برق همگانی حاصل از صفحات خورشیدی است که مردم را قادر می‌سازد به‌جای تکیه بر غول‌های صنعتی انرژی فسیلی، خودشان گرمایش جهانی و تغییرات اقلیمی را کنترل و مدیریت کنند. دیتمایر می‌گوید:

گروه پژوهشی ما در‌حال‌حاضر، مدلی آزمایشی را توسعه داده که می‌تواند چندین مرحله‌ی مهم از این فرایند را انجام دهد. دو یا سه سال طول می‌کشد تا این طرح نخستین هنرنمایی خود را اجرا کند و بتوانم به شما یک بطری سوخت هیدروکربنی را نشان دهم که از کربن‌دی‌اکسید گرفته‌شده از واحد تهویه‌ی مطبوع به‌دست آمده است.

البته، نه دیتمایر و نه همکارش، جفری اوزین، مهندس شیمی از دانشگاه تورنتو، نمی‌توانند پیش‌بینی کنند چقدر طول می‌کشد تا زمانی فرابرسد که صاحبان ساختمان‌ها بتوانند چنین واحدهایی بخرند و نصب کنند. بااین‌حال، اوزین ادعا می‌کند در‌حال‌حاضر، بخش عمده‌ی تکنولوژی موردنیاز این سیستم ازلحاظ تجاری دردسترس است. او می‌گوید تجهیزات گرفتن کربن را می‌توان از کلایمورکز، شرکت سوئیسی فعال درزمینه‌ی تکنولوژی‌های جذب مستقیم از هوا تهیه کرد و الکترولایزرهای موردنیاز برای تبدیل کربن‌دی‌اکسید و آب به هیدروژن نیز در شرکت‌های مختلفی موجود هستند. او می‌افزاید:

شما از رآکتورهای کاتالیزوری ریزساختار رولاند استفاده می‌کنید که هیدروژن و کربن‌دی‌اکسید را به سوختی سنتزی تبدیل می‌کنند.

این رآکتورها را شرکت آلمانی اینراتک به‌عنوان محصول فرعی پژوهش دیتمایر به بازار عرضه می‌کند. ازآنجاکه این سیستم متکی به فرم‌های پیشرفته‌ی انرژی خورشیدی است، اوزین در‌این‌زمینه به‌عنوان «ساختمان‌های فتوسنتزی» فکر می‌کند.

براساس محاسبات پژوهشگران، با راه‌اندازی این تکنولوژی در سیستم تهویه‌ی مطبوع یکی از آسمان‌خراش‌های بلند اروپا، یعنی برج MesseTurm در فرانکفورت، می‌توان سالیانه حداقل ۲ هزار تن (۶۶۰ هزار گالن آمریکا) سوخت تولید کرد. آن‌ها می‌گویند فضای اداری کل شهر فرانکفورت می‌تواند هرسال بیش از ۳۷۰ هزار تن سوخت تولید کند. دیوید کیت، استاد فیزیک کاربردی و سیاست عمومی در دانشگاه هاروارد می‌گوید:

این ایده‌ی شگفت‌انگیزی بود که روز مرا ساخت.

او پیشنهاد می‌کند بهترین استفاده‌ی ممکن از سوخت‌های حاصل کمک به حل دو مورد از بزرگ‌ترین مشکلات انرژی است: فراهم‌کردن سوخت کربن خنثی برای پرکردن شکاف حاصل از طبیعت متناوب انرژی‌های تجدیدپذیری مانند باد و خورشید و نیز تأمین سوختی برای حوزه‌هایی از صنعت و حمل‌و‌نقل که به سختی با برق کار می‌کنند؛ مانند هواپیماها و کامیون‌های بزرگ و صنعت تولید سیمان و فولاد.

در‌حال‌حاضر، کیت برخی از این بازارها را ازطریق شرکت مهندسی کربن هدف قرار داده است. او این شرکت را با تمرکز روی جذب مستقیم کربن‌دی‌اکسید از هوا برای تولید سوخت‌های مایع در مقیاس وسیع راه‌اندازی کرده است. باوجوداین، وی می‌گوید به‌شدت درباره‌ی راه‌اندازی این طرح‌ها روی ساختمان‌ها یا محله‌ها تردید دارد و اقتصاد مقیاس را نمی‌توان نادیده گرفت. او می‌گوید:

به‌‌دلیل اقتصاد مقیاس است که توربین‌های بادی عظیمی داریم و نیز در حیاط پشتی خود کارخانه‌ای برایبازیافت زباله‌های خود نمی‌سازیم.

او معتقد است گرفتن کربن‌دی‌اکسید موجود در هوا در مقیاس مناسب سریع‌تر و ارزان‌تر است. دانشمندان دیگری که در این پژوهش مشاکتی نکردند، در‌این‌باره به دو مشکل بالقوه‌ی دیگر اشاره کرده‌اند. جنیفر ویلکاکس، مهندس شیمی مؤسسه‌ی فناوری ورسستر می‌گوید:

ایده‌ای که رولاند مطرح کرده، ایده‌ی جالبی است؛ اما برای تعیین قابلیت‌های واقعی این رویکرد به بررسی‌های بیشتری نیاز است.

ویلکاکس می‌گوید:

استفاده از مزیت جا‌به‌جایی هوایی که هم‌اکنون سیستم‌های تهویه‌ی مطبوع انجام می‌دهند، منطقی به‌نظر می‌رسد؛ ولی ساختن و عملیاتی‌کردن فن‌های لازم موضوعی نیست که موجب افزایش قیمت سیستم‌های گرفتن مستقیم هوا شود. هزینه‌ی اصلی به مواد جامد جاذب مربوط‌ است؛ یعنی موادی که کربن‌دی‌کسید موجود در هوا به آن‌ها می‌چسبد و هزینه‌ی اصلی انرژی هم گرمای موردنیاز برای بازیابی کربن‌دی‌اکسید از این مواد است.

علاوه‌بر این، ویلکاکس معتقد است که به‌منظور کاهش مقدار کربن‌دی‌اکسیدی که وارد هوا می‌شود، بهتر است هرگونه منبع انرژی عاری از کربن دردسترس، صرف جایگزینی کارخانه‌هایی شود که از سوخت‌های فسیلی استفاده می‌کنند. متیو جی‌ریلف، مهندس شیمی مؤسسه‌ی فناوری جورجیا می‌گوید:

ایده‌ی تبدیل کربن گرفته‌شده به سوخت مایع متقاعدکننده است. ما سرمایه‌گذاری هنگفتی روی زیرساخت‌های سوخت مایع خود کرده‌ایم و استفاده از آن‌ها ارزش بسیار زیادی دارد. شما مجبور نیستند کل زیرساخت‌های جدید را بسازید؛ اما ایده‌ی انجام این کار در سطح خانگی کمی خیالی است و یکی از دلایل آن‌هم این است که گازهای درگیر (کربن‌دی‌اکسید و هیدروژن) سمّی و قابل‌انفجار هستند.

او توضیح می‌دهد فرایند تبدیل آن‌ها به سوخت مایع به‌خوبی درک‌کردنی است؛ اما حاصل این کار محصولات مختلفی هستند که در‌حال‌حاضر، در پالایشگاه‌های عظیم و با صرف انرژی بسیار زیادی جدا می‌شوند. ممکن است سیستم مطرح‌شده در مقیاس پیشنهادی کار کند؛ ولی در این مرحله، هنوز این کار را انجام نداده‌ایم و ممکن است از دیدگاه اقتصادی روش کارآمدی نباشد.

مزیت غیرمنتظره‌ای از جذب کربن‌دی‌اکسید هوا وجود دارد که می‌تواند به تشویق پذیرش این تکنولوژی در بازار کمک کند. یکی از دلایلی که دفترهای اداری به‌طور مکرر هوای خود را تعویض می‌کنند، این است که از سلامتی کارکنان خود دربرابر سطح افزایش یافته‌ی کربن‌دی‌اکسید محافظت کنند. پژوهش‌های ریلف نشان می‌دهد گرفتن کربن‌دی‌اکسید از جریان هوا ممکن است یکی از راه‌های کاهش هزینه ازطریق کاهش تعداد دفعات تعویض هوا باشد.

استدلال دیتمایر این است که تفکر بزرگ همیشه بهتر است. او به این موضوع نیز اشاره می‌کند که در برخی از حوزه‌های مهندسی شیمی، کارخانجات کوچکی رواج دارند؛ زیرا آن‌ها انعطاف‌پذیرتر و خطر مالی کمتر دارند. او همچنین پیش‌بینی می‌کند هزینه‌ها زمانی کاهش خواهد یافت که دولت‌ها با ضرورت دستیابی به راه‌حل اقلیمی روبه‌رو شوند و مالیات اعمال‌شده بر کربن افزایش یابد یا قوانین سختگیرانه‌ای برای استانداردهای بهره‌وری انرژی ساختمان‌ها وضع شود. او می‌گوید:

البته این چشم‌اندازی رؤیایی است و ایده‌ی آن دادن اختیاراتی به مردم است و نه واگذارکردن کل مسئله به بخش صنعت. بازیگران بخش صنعت این وضعیت را مشاهده می‌کنند؛ ولی تا زمانی‌که در کوتاه‌مدت سودی در کار نباشد، آن‌ها کاری انجام نخواهند داد. اگر تکنولوژی ایمنی داشته باشیم، حتی اگر چندان ارزان نباشد، می‌توانیم حرکت‌هایی در میان برخی از افراد را شاهد باشیم؛ همان‌طورکه در آغاز صنعت انرژی خورشیدی اتفاق افتاد و پس‌ازآن می‌توان انتظار داشت که صنعت نیز به‌سوی آن حرکت کند.

شما می‌توانید سه هفته بدون غذا و تا سه روز بدون آب زنده بمانید؛ اما نمی‌توانید بیش از سه دقیقه نبود هوا را تحمل کنید. تنها فراوانی هوا نیست که اهمیت دارد؛ بلکه کیفیت آن نیز مهم است؛ اما هوا می‌تواند حاوی اجرام خطرناکی مانند باکتری‌ها و ویروس‌ها نیز باشد.

برخی از عوامل بیماری‌زا به‌کمک هوا منتشر می‌شوند و می‌توانند به بروز بیماری‌های تنفسی مرگ‌باری منجر شوند. بنابراین، جای تعجبی ندارد که شیوع بیماری‌های عفونی با منشأ هوا یک نگرانی سلامتی عمومی است و پژوهشگران درحال‌کار روی این موضوع هستند تا تکنولوژی‌هایی ارائه دهند که هوای پاک فراهم کند. هرچند تاکنون چنین تکنولوژی‌هایی موفقیت ناچیزی حاصل کرده‌اند.

مطالعه‌ی جدیدی نشان می‌دهد پلاسمای غیرحرارتی، می‌تواند موجب غیرفعال‌شدن ویروس‌ها شود و هوایی استریل تولید کند. پلاسمای غیرحرارتی گاز سردی است که از ذرات باردار تشکیل شده؛ ولی درمجموع باردار نیست. این تکنولوژی سابقه‌ی طولانی و کاربردهای زیادی در پزشکی و صنایع غذایی دارد؛ ولی این مورد یکی از کاربردهای کاملا جدید است.

برخی از ویروس‌هایی که می‌توانند ازطریق هوا متتشر شوند، عبارت‌اند از: آنفلوآنزا، سرماخوردگی (راینو ویروس)،وارﻳﺴﻼ زوﺳﺘﺮ (آبله‌مرغان)، اوریون و سرخک. دراین‌زمینه، ازآنجاکه بسیاری از والدین کودکان خود را دربرابر ویروس سرخک واکسینه نکرده‌اند، این بیماری ازنظر بهداشت عمومی به‌عنوان بمب ساعتی در نظر گرفته می‌شود. واکسیناسیون، تنها راه پیشگیری کامل از ابتلا به سرخک است. افراد آلوده می‌توانند ویروس‌هایی را که از راه هوا منتشر می‌شوند، به‌وسیله‌ی قطرات و ذرات ریزی به دیگران انتقال دهند که با عطسه یا سرفه از بدن آن‌ها خارج می‌شود. این ویروس‌ها به‌ویژه در مناطق شلوغی نظیر مدارس و خانه‌های سالمندان، می‌توانند ازطریق هوا به‌سرعت از فردی به فرد دیگر منتقل شوند.

آنفلوآنزا یکی از ویروس‌های رایج منتقل‌شونده به‌وسیله‌ی هوا محسوب می‌شود که بسیار مسری است. این بیماری گاهی خفیف است؛ ولی گاهی حتی به بیماری شدید تنفسی و مرگ منجر می‌شود. برخی از علائم این بیماری عبارت‌اند از: تب ناگهانی، سرفه، گلودرد، آبریزش بینی، سردرد، ناراحتی و درد عضلات و مفاصل. بستری‌شدن و مرگ ناشی از ویروس آنفلوآنزا نیز می‌تواند در میان گروه‌های پرخطری نظیر کودکان، سال‌خوردگان، زنان باردار، افرادی با سیستم ایمنی ضعیف (مانند مبتلایان به HIV و بیماران سرطانی) و برخی از افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن اتفاق افتد.

ویروس آنفلوآنزا زیر میکروسکوپ

بنابر گزارش سازمان جهانی بهداشت (WHO)، بیماری آنفلوآنزا سالیانه موجب بیش از سه میلیون مورد بیماری شدید و مرگ حدود ۲۹۰ هزار تا ۶۵۰ هزار نفر می‌شود. مرگ‌بارترین مورد همه‌گیری ویروس آنفلوآنزا، شیوعآنفلوآنزای اسپانیایی (H1N1) در سال‌های ۱۹۱۸ و ۱۹۱۹ بود که حدود یک‌چهارم از کل جمعیت جهان را درگیر کرد و موجب مرگ بیش از ۴۰ میلیون نفر شد. ویروس‌های جدیدا ظهوریافته‌ای نظیر سندرم حاد تنفسی شدید (SARS) نیز به‌سرعت از کشور چین به بسیاری از کشورهای دیگر جهان منتقل شدند.

درمان این نوع عفونت‌های ویروسی خفیف شامل استراحت و مصرف مایعات می‌شود؛ اما داروهای ضدویروسی خاصی برای درمان عفونت‌های شدید وجود ندارد. همچنین پیشگیری از ابتلا به آن‌ها بسیار دشوار است؛ اگرچه می‌توانید میزان مواجهه با آن‌ها را ازطریق عادات خوبی نظیر شستن منظم دست کاهش دهید. اگر دچار عفونت هستید، می‌توانید با پوشاندن سرفه‌ و عطسه‌ی خود با استفاده از دستمال یا ماسک، از خطر انتقال آن به دیگران کم کنید.

پاک‌کردن هوا

درحال‌حاضر، روش‌های مختلفی برای ضدعفونی‌کردن هوا وجود دارد؛ ولی هرکدام محدودیت‌هایی دارند. برای مثال، در روش ضدعفونی UVGI از نور فرابنفش برای کشتن یا غیرفعال‌کردن میکروارگانیسم‌ها استفاده می‌شود. در این روش، DNA میکروب تخریب می‌شود و او دیگر نمی‌تواند در بدن انسان تکثیر پیدا کند. باوجوداین، قرار گرفتن بیش‌ازاندازه درمعرض UVGI اثرهای نامطلوبی روی سلامتی می‌گذارد و به اریتِما (قرمزی سطح پوست) و بیماری دردناک چشمی به‌نام برف‌کوری منجر می‌شود.

تصفیه‌ی هوا نیز روش مناسبی برای پاک‌کردن هوا است. در این روش، هوا از فیلتری عبور می‌کند که ذرات ریز را به‌دام می‌اندازد و اجازه‌ی نفوذ به پاتوژن‌ها از محیط بیرون به مکان‌هایی نظیر ساختمان‌های بهداشتی را نمی‌دهد. باوجوداین، برخی از این پاتوژن‌ها چنان کوچک هستند که نمی‌توان آن‌ها را هوا جدا کرد و می‌توانند از فیلترهای هوا عبور کنند.

دراین‌زمینه، روش جدیدی که به‌وسیله‌ی پژوهشگران دانشگاه میشیگان طراحی شده، امیدوارکننده‌تر است. مطالعه‌ی آن‌ها که در مجله‌ی Journal of Physics منتشر شد، نشان می‌دهد پلاسمای غیرحرارتی می‌تواند ۹۹.۹ درصد از ویروس‌هایی را از بین ببرد که ازطریق هوا منتقل می‌شوند. این کار با آزادکردن ذرات پرانرژی و بارداری انجام می‌شود که در کمتر از یک ثانی،ه ویروس را تخریب و غیرفعال می‌کنند. افزون‌براین، پلاسمای غیرحرارتی موجب تخریب دیواره‌ی باکتری‌ها و ازبین‌رفتن این میکروارگانیسم‌ها می‌شود.

این پلاسما در رآکتوری غیرحرارتی تولید می‌شود. وقتی پاتوژن‌های موجود در هوا از آن عبور می‌کنند، با اتم‌های ناپایداری، مانند ازن، برخورد می‌کنند که رادیکال نامیده می‌شوند. این اتم‌ها موجب تغییر لیپیدها و پروتئین‌ها و اسیدهای نوکلئیک میکروراگانیسم‌ها می‌شوند و درنهایت، یا میکروب‌ها را می‌کشند یا آن‌ها را بی‌اثر می‌کنند.

این دستگاه عمل فیلتراسیون هوا را نیز انجام می‌دهد. درمقایسه‌با روش‌های فعلی، ترکیب روش فیلتراسیون با روش غیرفعال‌سازی پاتوژن‌های موجود در هوا، راه کارآمدتری برای فراهم‌کردن هوای استریل است.

پژوهشگران برای تعیین میزان کارآمدی این روش در پیشگیری از انتشار پاتوژن‌های موجود در هوا، آزمایش این رآکتور را روی جریان‌های تهویه‌ی هوای یکی از مزارع پرورش خوک آغاز کرده‌اند.

اگرچه این دستگاه کارآمد است، آیا ایمن نیز است؟ می‌دانیم ازن با بیماری‌های تنفسی ارتباط دارد؛ اما پژوهشگران می‌گویند میزان مواجهه با ازن حاصل از دستگاه در محدوده‌ی استانداردهای مجاز قرار دارد و ازنظر سلامتی خطرناک نیست. بنابراین، به‌نظر می‌رسد رآکتورهای پلاسمای غیرحرارتی بتوانند به‌ویژه در مناطق پرازدحامی نظیر مکان‌های حمل‌و‌نقل عمومی و مدارس و بیمارستان‌ها جایگزین ماسک‌های صورت سنّتی شوند و هوایی استریل فراهم کنند.

باتوجه‌به دشواری پیشگیری از انتقال بیماری‌هایی که به‌واسطه‌ی هوا منتشر می‌شوند، این خبر خوشحال‌کننده‌ای است. اگرچه اغلب می‌توانیم نوع غذا و نوشیدنی خود را انتخاب کنیم، هوایی که تنفس می‌کنیم، نمی‌توانیم انتخاب کنیم.

با وجود اینکه تلفن‌همراه تأثیر انکارناپذیری بر زندگی روزمره‌ی ما می‌گذارد؛ اما رانندگان حواس‌پرت به گوشی موبایل امروزه به‌نوعی نگرانی اجتماعی تبدیل شده‌اند. تحقیقات نشان می‌دهند نگرانی‌های اجتماعی درباره‌ی استفاده از تلفن‌همراه پشت فرمان افزایش پیدا کرده و بسیاری از سازمان‌های دولتی میزان دقیق تصادفات ناشی از حواس‌پرتی به تلفن‌همراه را اعلام نمی‌کنند. ارزشیابی این موضوع به امری دشوار تبدیل شده است؛ زیرا هیچ‌کس نمی‌خواهد قبول کند صعف آن‌ها همین استفاده از تلفن‌همراه پشت فرمان است. به‌گفته‌ی سازمان NHTSA آمریکا، ۳۰ درصد از رانندگان بین ۲۱ تا ۳۴ ساله عقیده دارند پیامک‌نوشتن هنگام رانندگی تأثیر منفی ندارد.

مطالعات جدید نشان می‌دهد نه‌تنها اوضاع درمقایسه‌با گذشته بهتر نشده؛ بلکه رانندگان اکنون زمان بیشتری پشت فرمان صرف استفاده از تلفن‌همراه می‌کنند. شرکت‌های بیمه اخیرا از داده‌های استارتاپ‌های ترافیکی استفاده کرده‌اند تا بتوانند استفاده‌ی رانندگان از تلفن‌همراه را کنترل کنند. درنتیجه، شرکت‌های بیمه اکنون می‌توانند میلیون‌ها دستگاه موبایل را ردیابی کنند. یکی از این شرکت‌های بیمه ذن‌درایو (Zendrive) نام دارد. نحوه‌ی بازاریابی این شرکت ارائه‌ی راهی برای کنترل و اصلاح رفتار رانندگان به‌همراه ارائه‌ی خدمات تحلیل گروهی است. این شرکت داده‌های خود را دراختیار شرکت‌های بیمه قرار می‌دهد و براساس میزان مصرف داده تلفن‌همراه، اتهام‌ها و درآمد‌های تازه‌ای به‌وجود خواهد آمد.

از یک سو، همه علاقه ‌دارند تعداد رانندگان حواس‌پرت به تلفن‌همراه را کاهش دهند؛ اما از سوی دیگر، با وجود اینکه می‌دانیم فروش اطلاعات ارزشمند کسب‌وکار مهمی در دنیای امروز است، میزان عظیم داده‌های جمع‌آوری‌شده‌ی شرکت‌هایی همچون Zendrive و فروش آن به شرکت‌های بیمه به‌مذاق خیلی‌ها خوش نخواهد آمد. به‌گزارش بلومبرگ، این شرکت اخیرا میزان داده‌های دریافتی ده‌ها میلیون تلفن‌همراه را جمع‌آوری کرده است؛ اما مردم همچنان میزان صلاحیت خود پشت فرمان را دست بالا می‌گیرند و تعدادشان هم در‌حال‌افزایش است.

به‌گفته‌ی شرکت Zendrive، بسیاری از رانندگان خاطی حواس‌پرت جزو گروهی هستند که به خود امتیاز بالایی در توجه هنگام رانندگی می‌دهند. همچنین، ۸۰ درصد این رانندگان جزو گروهی از افراد هستند که تا ساعت ۴ بعدازظهر، حداقل یک‌بار از گوشی خود استفاده می‌کنند. در‌همین‌زمینه، برخی از شرکت‌های بیمه برای رانندگانی تخفیف‌هایی در نظر گرفته‌اند که از تلفن‌همراه استفاده نکنند. افزون‌براین، حجم زیاد داده‌های به‌دست‌آمده‌ شرکت‌های بیمه را بر آن داشته که قیمت بیمه را برای مالکانی افزایش دهند که از سیستم نظارت استفاده از تلفن‌همراه سرباز می‌زنند یا از موبایل استفاده می‌کنند. بلومبرگ می‌گوید:

شرکت Zendrive هم‌اکنون برای ۶۰ میلیون تلفن‌همراه سیستم نظارت اطلاعات راه‌اندازی کرده که معادل یکی از هر چهار راننده‌ی آمریکایی است. شرکت TrueMotion که رقیب Zendrive محسوب می‌شود، اطلاعات حواس‌پرتی رانندگان و سایر عوامل را برای ۸ بیمه‌گذار از ۲۰ بیمه‌گذار مشهور آمریکا فراهم می‌کند. علاوه‌براین، ۳۰ هزار راننده هم به‌طور داوطلبانه اپلیکیشن تروموشن را دانلود کرده‌اند تا عادت پیام‌دادن و صحبت‌کردن با تلفن‌همراه پشت فرمان را کنار بگذارند. سومین ردیاب داده‌ها شرکت Cambridge Mobile Telematics است که داده‌های تلفن‌همراه را برای ۳۵ بیمه‌گذار فراهم می‌کند. برای ردیابی بهتر داده‌ها، این شرکت از وسیله‌ی کوچکی استفاده کرده که اطلاعات دقیق‌تری از خودرو و مصرف داده‌های تلفن‌‌همراه دراختیار می‌گذارد. در سه‌ماهه‌ی اول سال جاری میلادی، این شرکت بیش از هشت‌میلیون دستگاه از این وسایل را فروخته است.

مت فیورنتینو، مدیر بازاریابی شرکت TrueMotion، اعتقاد دارد پیش‌بینی حواس‌پرتی رانندگان از سایر عوامل قابل‌شناسایی در رانندگی همچون سرعت، راحت‌تر است. او عقیده دارد تعداد بیمه‌گران شناسایی‌کننده‌ی رانندگان بی‌اعتنا روبه‌افزایش است؛ درحالی‌که مشتریان کم‌توجه به سایر شرکت‌ها ارجاع داده می‌شوند. درنهایت، این‌طور به‌نظر می‌رسد که تمامی بیمه‌گذاران خواهان ردیابی داده‌های تلفن‌همراه خواهند بود. مشخص است درنتیجه‌ی ردیابی داده‌ها، نگرانی‌های اجتماعی زیادی به‌وجود خواهد آمد که امروزه، گریبان سایر سیستم‌های راهنما و ایمنی خودروها را هم گرفته است.

درحالی‌که خودروهای متصل به شبکه‌ی واحد به مسئله‌ای جدی تبدیل شده‌اند، بیمه‌گذاران در آینده قصد دارند از اطلاعات خودروسازان استفاده کنند و از مردم بخواهند برای ذخیره‌ی داده‌های تلفن‌همراه، اپلیکیشن مخصوص بیمه را نصب کنند. فهم این موضوع که ارگانی الگوی مصرفی تلفن‌همراه شما را کنترل می‌کند، به‌عنوان راهکاری برای کاهش استفاده از تلفن‌همراه پشت فرمان ارائه شده است.

به‌گفته‌ی رایان مک‌ماهون، مدیر بخش بازاریابی شرکت کمبریج، در میان افرادی که از سیستم کنترل داده‌ی بیمه استفاده کرده‌اند، میزان حواس‌پرتی ۳۵درصد کاهش یافته است. او می‌گوید فقط دیدن این نتایج هم مفید است و مانند این می‌ماند که شما به داخل رستورانی وارد شوید و میزان کالری غذا‌ها را در منو مشاهده کنید. شرکت ConnectedTravel پیش‌تر با شرکت هوندا برای ساخت سیستم DreamDrive همکاری کرده بود. این شرکت ادعا کرده چهار راننده از پنج راننده‌ی دارنده‌ی حساب کاربری در اپلکیشن مخصوص این شرکت ۴۰ درصد از خطر حواس‌پرتی خود کاسته‌اند. برایان بینیاک، مدیرعامل این شرکت می‌گوید:

 ما آمار و ارقامی برای شما فراهم می‌کنیم که مانند مسابقات ورزشی و چیز‌های دیگر است. هیچ‌کس باور ندارد می‌توانید رفتار مردم را تغییر دهید. این دیدگاهی رایج در صنعت بیمه است؛ اما هنگامی تأثیرگذار خواهد بود که هشداردادن به مردم را شروع می‌کنید.

گسترش آگاهی و رفتار‌های مثبت رانندگی اهمیت بسیاری دارد و ترجیح می‌دهیم این موضوعات را از جانب سرویس‌های عمومی ببینیم. به‌طور مثال، گوینده‌ی رادیو اعلام می‌کند رفتارهای خطرناک رانندگی چقدر دیوانه‌وار است. در‌نتیجه، توضیح‌دادن نحوه‌ی عبور از چهارراه جبهه‌گیری کمتری درمقایسه‌با ردیابی داده‌های تلفن‌همراه به‌وسیله‌ی شرکت بیمه خواهد داشت. درهرصورت، اکنون نمی‌توانیم بگوییم این روش جدید تأثیر بیشتری خواهد گذاشت یا خیر؛ اما به‌‌نظر می‌رسد شرکت‌های بیمه در کشورهای توسعه‌یافته برای آینده چنین هدفی در سر دارند.

براساس آخرین گزارش‌های Nikkei، به‌نظر می‌رسد تا پایان سال جاری شاهد معرفی تلویزیون 8K 5G مبتنی‌برهوش مصنوعی هواوی باشیم. منابع آگاه از برنامه‌های غول فناوری چینی معتقدند تلویزیون جدید هواوی مودم 5G خواهد داشت که به کاربران اجازه می‌دهد محتوای استریم ویدئویی با کیفیت فراوان را از‌راه‌دور و بدون نیاز به اتصال اینترنت ثابت یا وای‌وای مشاهده کنند. این دستگاه حتی می‌تواند به‌عنوان روتر برای اتصال سایر دستگاه‌هایی هوشمند دیگر به شبکه‌ی اینترنت خانگی استفاده شود. 

ازنظر تئوری، قابلیت اتصال به شبکه‌ی 5G درکنار بهره‌مندی از نمایشگر 8K، می‌تواند راهکاری برای غلبه بر مشکلات مربوط‌به استریم محتوای سنگین 8K باشد و کاربران بدون نیاز به اتصال اینترنت پرسرعت می‌توانند ویدئوهای باکیفیت را روی نمایشگر تلویزیون خود مشاهده کنند. در گزارش منتشرشده‌ی Nikkei، گمان آن می‌رود که علاوه‌بر قابلیت پشتیبانیتلویزیون هوشمند هواوی از شبکه‌ی پرسرعت اینترنت نسل پنجم، این دستگاه جدید امکان استریم ویدئوهای ۳۶۰ درجه را نیز می‌دهد. هرچند به‌نظر می‌رسد چنین قابلیتی، تجربه‌ای کاملا خاص و متفاوت باشد. 

در گزارش منتشرشده، هواوی در پی آن است از تلویزیون 5G خود برای ایجاد اکوسیستم لوازم الکترونیکی استفاده کند. سامسونگ نیز همین رویکرد را در خطِ‌تولید تلویزیون‌ها و گوشی‌ها و لوازم‌خانگی هوشمند و گجت‌های پوشیدنی در پیش گرفته است. در‌حال‌حاضر، هواوی دومین فروشنده‌ی بزرگ گوشی‌های هوشمند در بازار جهانی بعد از سامسونگ است. 

شاید به‌نظرتان بیاید توسعه‌ی تلویزیونی با نمایشگر 8K و قابلیت اتصال به شبکه‌ی 5G موضوع جدیدی نیست. پیش‌تر، فاکسکان ادعا کرده بود که مشغول ساخت دستگاهی با نمایشگر 8K با قابلیت اتصال به اینترنت نسل پنجم و مبتنی‌بر هوش مصنوعی در مرکز نوآوری‌های ویسکانسین است.

ازنظر فنی، شرکت‌های همچون ال‌جی ادعا می‌کنند تلویزیون‌های آن‌ها مبتنی‌بر هوش مصنوعی به بازار عرضه می‌شود؛ اما باید ببینیم هواوی و احتمالا فاکسکان چه برنامه‌هایی در این حوزه دنبال می‌کنند و آیا وعده‌ی تلویزیونAI 8K + 5G محقق خواهد شد؟ هواوی تلاش می‌کند دستگاه جدید مبتنی‌بر هوش مصنوعی خود را هرچه‌زودتر برای استفاده‌ی کاربران طراحی و تولید کند.

باید ببینیم آیا هواوی می‌تواند تلویزیونی مبتنی‌بر هوش مصنوعی و قابلیت پشتیبانی از شبکه‌ی 5G با آخرین نسل نمایشگر به بازار عرضه کند یا خیر. البته باید در نظر داشت که معمولا کاربران دستگاه‌های تلویزیون خود را همانند گوشی‌های هوشمند و لپ‌تاپ و تبلت سریع تعویض نمی‌کنند و چرخه‌ی عمر استفاده‌ی تلویزیون معمولا طولانی‌تر است. موضوع دومی که باید بدان توجه کرد، آن است که معرفی دستگاه‌هایی با نمایشگر 8K و قابلیت اتصال به 5G برای سال ۲۰۱۹ هنوز خیلی زود است. در‌حال‌حاضر، شبکه‌ی 5G پوشش‌دهی مناسبی ندارد و دردسترس همه‌ی کاربران نیست. همچنین، محتوای ویدئویی 8K نیز هنوز به‌صورت گسترده بومی نشده است. 

با وجود اینکه معرفی تلویزیون 5G 8K در سال ۲۰۱۹ می‌تواند جایگاه خاصی برای هواوی ایجاد کند، نباید فراموش کرد شرکت‌های تولیدکننده‌ی گوشی‌های هوشمند چینی، تمایل دارند در صنعت موبایل پیشرو و برنده‌ی میدان باشند. شرکت‌های چینی گوشی‌های هوشمند تمایل خود را برای دستیابی به جهشی جدی نشان داده‌اند. باید ببینیم درنهایت هواوی تلویزیونی با مشخصاتی که ادعا شده تا پایان سال جاری به بازار عرضه خواهد کرد یا خیر.

گزارش جدید نشریه‌ی اتوکار نشان می‌دهد پورشه قصد دارد خودروهای اسپرت باکستر و کیمن را برقی کند. با هدف تعهد خودروساز اشتوتگارت به تولید خودرو الکتریکی و محصولات با آلایندگی صفر، این شرکت برای برقی‌کردن مدل‌های پایه‌ی خودروهای اسپرت خود چراغ‌سبز نشان داده است. به‌نظر می‌رسد پورشه در تصمیم خود برای برقی‌کردن تمام مدل‌ها و حتی خودرو اسپرت 911 مصمم است و تنها زمان اجرایی‌شدن طرح مشخص نیست.

تقریبا دو ماه پیش نیز نشریه Which Car در گزارشی مشابه، از احتمال الکتریکی‌شدن مدل‌های پورشه کیمن و باکستر خبر داده بود. به‌تازگی الیور بلوم، مدیرعامل پورشه، در مصاحبه‌ با اتوکار اعلام کرد این شرکت در‌حال‌آزمایش نمونه‌های تمام‌الکتریکی 718 است و کار روی خودرو هیبریدی 718 نیز ادامه دارد. بلوم اشاره کرد هنوز مشخص نیست این خودروهای در دست ساخت پلاگین هیبرید یا هیبریدی معمولی هستند؛ اما فروش پورشه باکستر و کیمن برقی درکنار نسخه‌های هیبریدی خواهد بود.

انتظار می‌رود مدل‌های تمام‌الکتریکی براساس پلتفرم PPE جدید پورشه تولید شوند؛ درحالی‌که نمونه‌های هیبرید و پلاگین هیبرید می‌توانند از پلتفرم فعلی استفاده کنند، با این تفاوت که پلتفرم فعلی با اندکی تغییر برای مدل‌های هیبریدی ارائه خواهد شد تا امکان الکتریکی‌شدن آن‌ها فراهم شود. همچنین، پورشه قصد دارد ماکان را نیز برقی کند و سخت‌افزارسازگار با آن نیز فراهم شده است. 

اطلاعات زیادی درباره‌ی مدل‌های هیبریدی پورشه کیمن و باکستر وجود ندارد؛ اما به‌نظر می‌رسد این خودروها از پیشرانه‌ی چهار سیلندر تخت استفاده خواهند کرد. این درحالی‌ است که انتظار می‌رود پورشه ۹۱۱ هیبریدی از پیشرانه‌ی ۶ سیلندر بهره ببرد. اوج تلاش‌های پورشه برای برقی‌کردن خودروهای تولیدی خود، ابرخودروی جدیدی خواهد بود که احتمالا به‌عنوان جانشین اسپایدر ۹۱۸ عمل می‌کند. البته باید دقت کنیم پورشه اسپایدر ۹۱۸ خود هم‌اکنون هیبریدی است. پورشه قصد دارد تا اواسط دهه‌ی آینده، از باتری‌های حالت جامد برای افزایش شعاع حرکتی خودروهای الکتریکی خود استفاده کند که این کار را بدون اضافه‌کردن وزن کلی خودرو انجام می‌دهد. 

واژه‌ی مصنوع / مصنوعات، به‌معنی چیزی است که انسان ساخته‌ است؛ اما مصنوعات اسکرام صرفا اسناد یا ابزارهایی هستند که با بهره‌گیری از آن‌ها، مشکلاتمان را حل می‌کنیم. مصنوعات اسکرام برخی از اطلاعات مهم را درباره‌ی «نحوه‌ی توسعه‌ی محصول» و «فعالیت‌های انجام‌شده» و «فعالیت‌های برنامه‌ریزی‌شده» دراختیار تیم اسکرام و ذی‌نفعان پروژه قرار می‌دهد. در بخش گذشته، گفتیم بک‌لاگ محصول و بک‌لاگ اسپرینت و Increment محصول، مهم‌ترین مصنوعات اسکرام هستند. برخی دیگر از مصنوعات نیز عبارت‌اند از:

• چشم‌انداز محصول
• هدف اسپرینت
• تعریف Done
• نمودار Burn-Up
• نمودار Burn-Down

 پیش از آغاز مباحث مهمی که درباره‌ی مصنوعات اسکرام مطرح می‌شود، بیایید نگاهی اجمالی به سه گزینه‌ی اصلی بیندازیم: 

بک‌لاگ محصول (The Product Backlog): بک‌لاگ محصول فهرستی از ویژگی‌های اولویت‌بندی‌شده است که باید در محصول نهایی لحاظ شود. این فهرست درحقیقت منبع اصلی الزاماتی است که در محصول اعمال می‌شود. بک‌لاگ محصول به‌عنوان یکی از مصنوعات کاملا مشهود در قلب چهارچوب اسکرام، در همه‌ی پروژه‌ها دردسترس است.

بک‌لاگ اسپرینت (The Sprint Backlog): بک‌لاگ اسپرینت فهرستی از کارهایی است که تیم باید در پایان هر اسپرینت تکمیل کرده باشد. در طول جلسه‌ی برنامه‌ریزی اسپرینت، تیم اسکرام آیتم‌های اولویت‌داری را انتخاب می‌کند که مالک محصول از فهرست بک‌لاگ محصول تعیین‌ کرده است. این آیتم‌ها معمولا در قالب داستان‌های کاربر بیان می‌شوند. بک‌لاگ اسپرینت فرایند‌ی برنامه‌ریزی‌شده و حاوی اطلاعات کاملی است که کمک می‌کند در طول جلسات اسکرام روزانه، تغییرات اعمال‌شده در «توسعه» را کاملا درک کنید. در طول هر اسپرینت، تیم توسعه این آیتم‌های بک‌لاگ اسپرینت را تعدیل می‌کند.

اینکریمنت (Increment) محصول: واژه‌ی Increment به‌معنای افزایش و ارتقا، به مفهوم رسیدن به سطح بعدی است. درواقع، اینکریمنت قدمی به‌سمت هدف یا چشم‌انداز است. تعدادی از آیتم‌های بک‌لاگ محصول که در طول اسپرینت جاری و نیز اسپرینت‌های قبلی تکمیل‌ شده‌اند، بخش افزایشی یا اینکریمنت محصول را شکل می‌دهند. در پایان هر اسپرینت، تیم اسکرام باید هر آیتم بک‌لاگ محصول را طبق فرم بازبینی تصویب‌شده‌ی «تعریف Done» تکمیل کرده باشد.

بک‌لاگ محصول

بک‌لاگ محصول فهرستی از ویژگی‌ها، الزام‌ها، توابع، پیشرفت‌ها و اصلاحاتی است که به تغییراتی منجر می‌شود که باید در پخش بعدی محصول اعمال شود. آیتم‌های بک‌لاگ محصول از مشخصه‌هایی مانند توصیف، برآورد، ارزش و ترتیب برخوردار هستند. این آیتم‌های بک‌لاگ به‌عنوان داستان یا استوری کاربر شناخته می‌شوند. البته از داستان‌های کاربر با عنوان موارد استفاده (Use Cases) نیز یاد می‌شود. صاحب محصول (PO) مسئولیت اولویت‌بندی را به‌عهده دارد. او باید اولویت الزامات را براساس ارزش بازار و بازخورد مشتریان تعیین کند.

نشانه‌های مثبت بک‌لاگ محصول

• سند فعال و مهمی که فهرست همه‌ی «خواسته‌های کاربران» را شامل می‌شود.
• مالک محصول اطمینان می‌دهد محتویات بک‌لاگ محصول، یعنی «داستان‌های کاربر»، دقیق و واضح تعریف می‌شوند.
• داستان‌های کاربر باید از اندازه‌ی خاص و ثابتی برخوردار باشند تا بتوانند در هر اسپرینت اجرا شوند.
• هر داستان کاربر، باید از معیارهای پذیرش مناسب و سناریوهایی درزمینه‌ی موارد استفاده برخوردار باشد.
• آیتم‌های بک‌لاگ محصول توضیحات آزمونی را شامل می‌شوند که ثابت می‌کند تعریف Done محقق شده است.
• بک‌لاگ محصول به‌لحاظ عملیاتی ورودی بک‌لاگ اسپرینت محسوب می‌شود.
• بک‌لاگ محصول مبتنی‌بر ماهیت داستان کاربر مشخص می‌کند در مرحله‌ی بعد، چه‌ کاری باید انجام شود.

چه کسی مسئولیت ایجاد بک‌لاگ محصول را برعهده دارد؟

مال محصول مسئول ایجاد بک‌لاگ محصول و نگه‌داری از آن است. او فهرست آیتم‌های موجود در بک‌لاگ را براساس اولویت‌ها مجددا مرتب می‌کند. ممکن است اعضای تیم یا افراد دیگر پیشنهاد دهند Featureها یا ویژگی‌های دیگری نیز به فهرست بک‌لاگ محصول اضافه شود؛ ولی این مالک محصول است که تصمیم نهایی را اتخاذ می‌کند.

ایجاد بک‌لاگ محصول

بک‌لاگ محصول شامل تمام داستان‌های کاربر با آیتم‌هایی است که ازنظر عملکرد اولویت فراوانی دارند. مالک محصول داده‌های لازم برای ساخت محصول را از ذی‌نفعان جمع‌آوری می‌کند. سپس، داستان‌های کاربر را به‌منظور دستیابی به اهداف آماده می‌کند. در این مرحله، مالک محصول روی شناخت و تعریف نیازهای کاربر متمرکز می‌شود.

داستان کاربر بهترین راه برای بیان نیازهای مشتریان پروژه است. اگر از ساختار زیر استفاده کنیم، ایجاد داستان کاربر اصلا کار سختی نیست:

من به‌عنوان یک «...» به «...» نیاز دارم یا آن را می‌خواهم.

مثال: من به‌عنوان کاربر بخش برق، پوشه‌هایی را مشخص می‌کنم که باید براساس حجم فایل و تاریخ آغاز و تاریخ اصلاح پشتیبان‌گیری شوند. 

یکی از عناصر مهم در توسعه‌ی بک‌لاگ محصول، درک خواسته‌ها یا الزام‌های کاربر و ذی‌نفعان پروژه است. توصیه می‌شود برای ایجاد بک‌لاگ محصول مراحل زیر را در نظر بگیرید:

۱. خودتان را به‌عنوان مشتری ببینید تا نیازهای کاربر را درک کنید.

۲. کار را ساده شروع کنید. هر چیزی را که به‌عنوان ورودی به ذهنتان می‌رسد، یادداشت کنید.

۳. همه‌ی افرادی را که کاربرهای متمایز محسوب می‌شوند، شناسایی کنید؛ مانند کارکنان، مدیران، شرکا و ذی‌نفعان.

۴. برای هر داستان کاربر، ارزش کسب‌وکار در نظر بگیرید تا اهمیت آن را ازنظر سازمان درک کنید.

۵. هر زمان که به الزامات جدیدی پی بردید، اولویت‌ها را اصلاح کنید.

۶. مداوم به بک‌لاگ محصول بازگردید تا عملیات پاک‌سازی را در آن انجام دهید (اضافه‌کردن و حذف‌کردن و اولویت‌بندی مجدد).

تکنیک‌های مدیریت مؤثر بک‌لاگ محصول

آیتم‌های بک‌لاگ محصول به‌صورت خطی و براساس معیارهای DIVE اولویت‌بندی می‌شوند. معیارهای DIVE عبارت‌اند از:

• وابستگی‌ها
• اطمینان دربرابر علل ریسک
• ارزش کسب‌وکار
• میزان تلاش پیش‌بینی‌شده
• جزئیات مقتضی و مناسب
• برآوردها
• اقلام و شرایط نوظهور
• ویژگی‌های مهم داستان‌های کاربر (مستقل‌بودن، مذاکره‌‌شدنی‌بودن، ارزشمندبودن، تخمین‌پذیر بودن، آزمودنی‌بودن)

اصلاح بک‌لاگ محصول

پاک‌سازی یا اصلاح بک‌لاگ محصول چیست؟

در قسمت گذشته، گفتیم پاک‌سازی بک‌لاگ محصول (Grooming/Product Backlog Refinement) روشی برای منظم و تمیز و به‌روز نگه‌داشتن بک‌لاگ محصول است. جلسه‌ی PBR در پایان هر اسپرینت و به‌صورت بحثی مشترک میان اعضای تیم برگزار می‌شود.

مزیت پاک‌سازی بک‌لاگ این است که کمک می‌کند زمان زیادی در جلسه‌ی برنامه‌ریزی اسپرینت صرفه‌جویی کنیم. اگر آیتم‌های بک‌لاگ به‌وضوح و براساس معیارهای مصوب مشخص‌شده باشد و به‌طور مناسب اعضای تیم آن را بررسی کنند، فرایند برنامه‌ریزی پیش از آغاز جلسه تکمیل می‌شود. همچنین، PBR به اعضای تیم اجازه می‌دهد درباره‌ی داستان‌های کاربر با یکدیگر تعامل داشته باشند.

در اینجا، سؤال مهم این است: در چه زمانی از اسپرینت، عملیات پاک‌سازی بک‌لاگ را انجام می‌دهیم؟ باید پاک‌سازی بک‌لاگ را فرایند‌ی مداوم بدانیم. بااین‌حال، برخی از تیم‌ها نیز ترجیح می‌دهند در اواسط اسپرینت، جلسه‌ی برنامه‌ریزی برگزار کنند و درباره‌ی آیتم‌های بک‌لاگ اسپرینت آتی، به گفت‌وگو بنشینند. پس از نهایی‌شدن نتایج این جلسه، پاک‌سازی و اصلاح بک‌لاگ آغاز می‌شود.

چه افراد در جلسه‌ی PBR حضور دارند؟

جلسه‌ی اصلاح بک‌لاگ محصول با حضور اسکرام‌مستر برگزار می‌شود. اسکرام‌مستر همه‌چیز را برای اعضای تیم و نیز مالک محصول آماده می‌کند. آن‌ها آیتم‌های بالایی بک‌لاگ محصول را بررسی می‌کنند. اگر تیم به مسئله‌ی حل‌نشده‌ای برخورد کند، می‌تواند آن را در جلسه‌ی برنامه‌ریزی اسپرینت مطرح کند.

نکته‌ی مهم: سعی نکنید جلسه‌ی PBR را برای ۲۰ درصد ابتدایی یا انتهایی اسپرینت برنامه‌ریزی کنید.

فرایند‌ی پاک‌سازی بک‌لاگ محصول

هدف جلسه‌ی PBR این است که آیتم‌های بک‌لاگ محصول را به حالت Ready درآوریم. تیم توسعه درصورت زیر آیتم‌های بک‌لاگ را آماده (Ready) می‌داند:

• به‌اندازه‌ی کافی واضح باشند: تیم توسعه باید خواسته‌های ذی‌نفعان را عمیقا درک کند و بداند چرا آن‌ها چنین خواسته‌هایی دارند.
• به‌اندازه‌ی کافی کوچک باشند: آیتم‌های بک‌لاگ باید به‌اندازه‌ی خرد باشند که بتوان آن‌ها را در هر اسپرینت طبق تعریف Done تکمیل کرد.

در فلوچارت زیر، فرایند‌ اصلاح آیتم‌های بک‌لاگ محصول را مشاهده می‌کنید. ذی‌نفعان پروژه ایده‌ای درباره‌ی خواسته‌ها یا نیازهای خود دارند. مالک محصول و تیم توسعه با ذی‌نفعان مذاکره می‌کنند تا متوجه شوند آن‌ها چه چیزی را به چه علتی می‌خواهند. هنگامی‌که «چه چیزی» و «چرا»ی درخواست‌های ذی‌نفعان روشن شد، اعضای تیم به‌صورت متقابل درباره‌ی دو موضوع باهم بحث می‌کنند: اول، اولویت الزامات و دوم اینکه الزامات ارزشی اضافه می‌کنند یا خیر. اگر درخواست ذی‌نفعان ارزشی ایجاد کند، به بک‌لاگ محصول اضافه و درغیر این‌صورت حذف می‌شود تا از اتلاف وقت جلوگیری شود. در این زمان، جلسه‌ی اصلاح یا پاک‌سازی بک‌لاگ محصول آغاز می‌شود.

نکته‌ی ۱: برای اینکه جلسه‌ی پاک‌سازی بک‌لاگ موفقی داشته باشید، نباید درباره‌ی همه‌چیز بحث کنید!

نکته‌ی ۲: گفتیم فرایند برنامه‌ریزی ممکن است قبل از برگزاری جلسه انجام شود. این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که آیتم‌های بک‌لاگ به‌وضوح در معیارهای مصوب ذکر شده باشند و بررسی متقابل بین اعضای تیم صورت گرفته باشد.

خروجی جلسه‌ی پاک‌سازی بک‌لاگ محصول

پس از جلسه‌ی PBR، تیم می‌تواند آیتم‌های بک‌لاگ را به‌روزرسانی کند. درنهایت، Potentially Shippable Product خواهید داشت که آماده‌ی عرضه به بازار است.

بک‌لاگ اسپرینت

بک‌لاگ اسپرینت فهرستی از وظایفی است که تیم اسکرام باید متعهدانه آن‌ها را تا پایان اسپرینت انجام دهد. در جلسه‌ی برنامه‌ریزی اسپرینت، تیم توسعه این آیتم‌ها را برمبنای اولویت از فهرست بک‌لاگ محصول انتخاب می‌کند. همان‌طورکه در ابتدای این مطلب اشاره کردیم، بک‌لاگ اسپرینت برنامه‌ای دقیق با اطلاعات کامل است که کمک می‌کند در جلسات اسکرام روزانه، به‌وضوح تغییرات توسعه را درک کنیم. در تمام بازه‌ی زمانی اسپرینت، بک‌لاگ اسپرینت را فقط تیم توسعه اصلاح و تعدیل می‌کند؛ بنابراین بک‌لاگ اسپرینت منحصرا در کنترل تیم توسعه قرار دارد.

در تصویر زیر، مشاهده می‌کنید که الزامات چگونه در بک‌لاگ اسپرینت اولویت‌بندی می‌شوند.

ضرورت بک‌لاگ اسپرینت

یکی از جریان‌های رایج اسکرام، این است که دائما طرح یا تصاویری از وضعیت داستان‌های کاربر روی بورد اسکرام نصب می‌شود. بک‌لاگ اسپرینت باعث می‌شود کار تیمی، به‌ویژه کاری که برای دستیابی به اهداف اسپرینت مهم است، مشاهده‌پذیر باشد. به‌منظور پیگیری پیشرفت‌ها، حداقل یک فرایند‌ با اولویت بالا از آخرین جلسه‌ی بازنگری اسپرینت انتخاب و به بورد اضافه می‌شود.

پس از نهایی‌شدن بک‌لاگ اسپرینت، می‌توانیم وظایفی را به بک‌لاگ اسپرینت اضافه کنیم که در داستان‌های کاربر ذکر نشده است. بااین‌حال، باید مراقب باشیم خودمان داستان جدیدی به فهرست بک‌لاگ وارد نکنیم. اگر در طول هر اسپرینت الزامات جدیدی به‌وجود بیاید، باید آن‌ها را به بک‌لاگ اولویت‌بندی‌شده‌ی محصول وارد کنیم تا در اسپرینت‌های آتی تکمیل شود.

ویژگی‌های بک‌لاگ اسپرینت

۱. بک‌لاگ اسپرینت از ماهیتی پویا برخوردار است؛ زیرا در هر اسپرینت، تغییرات مکرری برای دستیابی به اهداف به‌وجود می‌آید. بااین‌حال، فرایند‌ خوب هم روی اهداف متمرکز می‌ماند و هم بک‌لاگ اسپرینت را تاحدممکن ثابت نگه می‌دارد.

۲. بک‌لاگ اسپرینت یکی از خروجی‌های جلسه‌ی برنامه‌ریزی اسپرینت است.

۳. بک‌لاگ اسپرینت به تیم توسعه کمک می‌کند «کارهای ضروری» برای رسیدن به اهداف اسپرینت را شناسایی کنند.

۴. در جلسه‌ی برنامه‌ریزی، تیم توسعه درباره‌ی تقسیم‌کردن آیتم‌های انتخابی و تبدیل آن‌ها به وظایف کوچک‌تر و نیز برآورد آن‌ها تصمیم‌گیری می‌کند.

۵. تیم توسعه مالک و مسئول بک‌لاگ اسپرینت است.

۶. پیش از شروع هر اسپرینت، تیم توسعه سند برنامه‌ریزی را براساس الزامات و اولویت «ارزش بازار» در بک‌لاگ اسپرینت ایجاد می‌کند.

چگونه بک‌لاگ اسپرینت را تشکیل دهیم؟

در مرحله‌ی اول، تیم توسعه آیتم‌هایی (PBI) را که دوست دارد روی آن‌ها کار کند، از فهرست بک‌لاگ محصول انتخاب و به فهرست بک‌لاگ اسپرینت اضافه می‌کند. سپس، PBIها را به بخش‌های کوچک‌تر (Taskهای اسپرینت) تقسیم می‌کند تا کارکردن روی آن‌ها آسان‌تر شود. یکی از بهترین روش‌های اجرایی، این است که بک‌لاگ اسپرینت را با استفاده از کارت‌های شاخص یا کاغذ یادداشت‌های چسبنده روی تخته یا بورد وظایف نمایش دهیم. البته، همه‌ی این فرایندها به‌صورت الکترونیکی روی بورد دیجیتال نیز انجام می‌شود. در تصویر زیر، ساختار بورد وظایف را مشاهده می‌کنید.

نکاتی برای ایجاد بک‌لاگ اسپرینت باکیفیت

• مطمئن شوید همه‌ی اعضای تیم در این فرایند حضور دارند.
• انواع وظایف را شناسایی کنید.
• تعریف Done را شخص کنید.
• درباره‌ی نحوه‌ی اجرای هر آیتم بحث کنید.
• وظایف را پیشاپیش به کسی واگذار کنید.
• تعهدات اسپرینت را تعیین کنید.
• بک‌لاگ اسپرینت را در طول دوره‌ی اسپرینت توسعه دهید.
• زمان زیادی را صرف این فرایند نکنید.

بازبینی و تأیید بک‌لاگ اسپرینت

پیش از نهایی‌کردن بک‌لاگ اسپرینت، عبارات عمومی زیر را تحلیل و درصورت نیاز، تغییرات لازم را در بک‌لاگ اعمال کنید:

بررسی موانع: آیا می‌توان داستان‌های موجود در بک‌لاگ اسپرینت را در بازه‌ی اسپرینت تکمیل کرد؟

تعریف Done: مطمئن شوید همه‌ی عوامل مرتبط با تعریف تیم از Done را در نظر گرفته‌اید.

آیتم‌های فراموش‌شده: آیا ممکن است کارهای واقعا ضروری را به فهرست بک‌لاگ اسپرینت وارد نکرده باشید؟ اگر پاسخ مثبت است، آن‌ها را برآورد و به بک‌لاگ اضافه کنید. آیتم‌ها را به‌شیوه‌ای تنظیم کنید که در زمان توافق‌شده‌ی تیم به‌پایان برسند.

تعهد: آیا می‌توانید به برنامه‌ی اسپرینت متعهد بمانید؟ آیا می‌توانید توضیح دهید چگونه می‌خواهید اسپرینت را تحویل دهید؟

تنظیم بورد وظایف: آیا برنامه‌ی اسپرینت در یکی از ابزارهای چابک یا تخته‌ی وظایف به‌طور کامل شرح داده‌ شده است؟ چگونه ردیابی اسپرینت را آغاز می‌کنید؟

ریسک‌ها: آیا در طول اسپرینت باید از برخی ریسک‌ها آگاه باشید؟

چگونه تیم اسکرام هدف اسپرینت را تکمیل می‌کند؟

در طول هر اسپرینت، اعضای تیم اسکرام به‌ترتیب و از بالا داستان‌های کاربر را از بک‌لاگ اسپرینت برمی‌دارند. این داستان‌ها از تایم‌باکسی برخوردار هستند که براساس سرعت متوسط تیم تنظیم‌ شده است. به هریک از داستان‌ها، براساس میزان تلاش لازم برآوردشده، وزنی اختصاص داده می‌شود. وزن داستان ارزش نقطه‌ای (Point Value) نام دارد. به‌یاد داشته باشید تیم اسکرام داستان‌ها را برمبنای Pointها برآورد می‌کند، نه برمبنای ساعت. سپس، تیم درباره‌ی بهترین راه تکمیل کارهای بک‌لاگ اسپرینت تصمیم‌گیری می‌کند. البته، ممکن است تیم کارهای با اولویت بالا را زودتر انجام دهد.

تیم توسعه برای دستیابی به هدف اسپرینت، فناوری و مجموعه‌ای از عملیات را به‌کار می‌گیرد. اگر چیزی برخلاف انتظار پیش برود، در همان بازه‌ی اسپرینت، تیم توسعه با مالک محصول درباره‌ی بک‌لاگ اسپرینت گفت‌وگو می‌کند.

درحالی‌که تیم توسعه تصمیم می‌گیرد چه‌ کارهایی برای هر داستان کاربر انجام دهد، پاسخ به پرسش‌های زیر نیز در طول فرایند برنامه‌ریزی به تیم ما کمک می‌کند:

• آیتم بعدی که از بیشترین اولویت برخوردار است و باید در این اسپرینت تحویل داده شود، چیست؟ برای کار روی این آیتم برنامه‌ریزی می‌کنیم.
• چه چیز دیگری باید درباره‌ی این داستان کاربر بدانیم؟ آیا خروجی‌ها روشن هستند؟ آیا معیارهای پذیرش به‌طورکامل الزامات داستان‌های کاربر را شرح می‌دهد؟
• استراتژی ما برای تحویل به‌موقع این داستان کاربر چیست؟
• آیا رویکردی برای اجرای داستان می‌شناسیم؟
• چه تلاشی برای کارهای موردنیاز تکمیل داستان کاربر تخمین می‌زنیم؟
• آیا تمام‌ کارهای لازم برای انجام (Done) داستان را بررسی کرده‌ایم؟
• آیا مشغول برنامه‌ریزی برای انجام همین کار هستیم؟ آیا همه‌چیز را به‌درستی ارزیابی می‌کنیم؟

Increment محصول

بخش افزایشی محصول (PI) مجموعه آیتم‌های کلی به‌پایان‌رسیده در طول هر اسپرینت و همچنین اسپرینت‌های تکمیل‌شده‌ی قبلی است. در پایان هر اسپرینت، باید محصولی کاربردی ارائه شود که بتوان آن را به خطِ‌تولید رساند. این بدان معنی است که در انتهای هر اسپرینت، باید محصول کارآمد و کاربردی داشته باشیم که با تعریف Done مطابقت داشته باشد. صرف‌نظر از اینکه مالک محصول چه تصمیمی می‌گیرد، PI محصول کاربردی است. مهم‌ترین گزینه از مصنوعاتی که در چهارچوب اسکرام ایجاد می‌شود، محصول افزایشی واقعی است.

هدف از Increment محصول چیست؟

یکی از وظایف تیم اسکرام این است که تصمیم بگیرد چه چیزی به‌عنوان PI در نظر بگیرد. شاید تیم‌های مختلف اسکرام تصمیمات بسیار متفاوتی درزمینه‌ی PI اتخاذ کنند؛ ولی درهرحال اعضای تیم باید بتوانند کارهایی را به‌اشتراک بگذارند که تکمیل می‌کنند. در جلسه‌ی برنامه‌ریزی اسپرینت، همین دانش به‌اشتراک‌گذاری است که شما را در انتخاب آیتم‌های بک‌لاگ محصول هدایت می‌کند. پس، تیم توسعه مسئولیت محصول را برعهده دارد و هدف هر اسپرینت، ارائه‌ی محصول نرم‌افزاری کاربردی است.

هدف فرایند اسکرام این است که کیفیت محصول در پایان هر دوره‌ی تکرار، با تعریف Done مطابقت داشته و محصول نیز عرضه‌شدنی باشد. این محصول به‌منظور دریافت بازخورد اولیه دراختیار مشتریان یا ذی‌نفعان قرار می‌گیرد و همچنین، به‌عنوان ابزاری برای آزمایش استفاده می‌شود. گرچه سازمان‌ها الزاما در پایان هر اسپرینت باید Shippable Product را طبق برنامه‌ی فرایند اسکرام تحویل دهند، همین امر محصول را به بخشی از روند مداوم توسعه، ارزیابی، آزمون و نوآوری تبدیل می‌کند.

PI چگونه تولید می‌شود؟

در طول هر اسپرینت، تمام فعالیت‌های ضروری مانند تجزیه‌وتحلیل، طراحی، ساخت، ادغام و آزمایش را تیم اسکرام انجام می‌دهد تا PI قابل‌استفاده تولید شود که محصول کامل متفاوتی است. مزیت این رویکرد ترکیبی، اعتبارسنجی پیش‌فرض‌هایی است که در زمان توسعه‌ی ویژگی‌های محصول در نظر گرفته می‌شوند. توجه کنید در اسکرام، معمولا در یک زمان واحد، فقط روی یک ویژگی یا Feature کار می‌کنیم؛ ولی قرار نیست یک ویژگی را در یک مرحله تکمیل کنیم. بنابراین در پایان هر اسپرینت، PI ارزشمندی ارائه خواهیم داد که شامل چند ویژگی معدود محصول است و این ویژگی‌ها کامل و نهایی نیستند. Featureهای جدید باید با Featureهای قبلی ادغام و مقایسه شوند؛ درغیر این‌صورت طبق مفهوم Done عمل‌ نکرده‌ایم.

پس از تحویل نتایج هر اسپرینت، بازخوردی دریافت می‌کنیم که کمک می‌کند محصول تدریجی را تعدیل کنیم. بدین‌ترتیب، متوجه می‌شویم در اسپرینت آینده، باید روی کدام Featureها کار کنیم یا اینکه بهتر است فرایند‌ ساخت مجموعه‌ی بعدی Featureها را تغییر دهیم. گاهی اوقات متوجه می‌شویم Increment ما زیاد خوب نیست. در چنین حالتی، می‌توانیم برنامه‌ریزی کنیم که در اسپرینت آینده، مجددا روی Featureهای فعلی کار کنیم؛ زیرا به‌عنوان تیم اسکرام، به توسعه‌ی تدریجی و پیشرفت مداوم متعهد هستیم. هدف اسکرام این نیست که مجموعه‌ی ثابتی از فرایندهای تکراری را تعریف کنیم. جریان مداوم بازخورد به ما کمک می‌کند تعداد مؤثری اسپرینت را تکمیل کنیم و هم‌زمان، به‌تدریج محصول باکیفیتی را توسعه دهیم.

خروجی Increment محصول

Increment محصول برای تمامی نقش‌های اسکرام مفید واقع می‌شود. برای نمونه، ذی‌نفعان و مالک محصول می‌توانند برمبنای رضایت مشتریان RIO فعلی را محاسبه کنند. به‌علاوه، شراکت و اتحاد تیم نیز به‌موازات توسعه‌ی عملکرد محصول افزایش می‌یابد؛ زیرا آن‌ها کد محصولی را ارائه می‌کنند که مسئولیت آن را در جلسه‌ی برنامه‌ریزی به‌عنوان یک تیم پذیرفته بودند.

بیت‌کوین (Bitcoin) نوعی ارز دیجیتال (Cryptocurrency) است که راه را برای سایر ارزهای دیجیتال هموار کرد. این ارز دیجیتال پیشرو اولین‌بار در وایت‌پیپرهای اولیه‌ی ساتوشی ناکاموتو معرفی شد. گفتنی است هویت ناکاموتو همچنان در پشت پرده‌ها پنهان است. ایده‌ی اصلی بیت‌کوین ایجاد ارز آنلاینی نظیر‌به‌نظیر بود تا کاربران بتوانند بدون نیاز به افشای هویت خود پول مبادله کنند.

همواره به این نکنه تأکید می‌شود بیت‌کوین ارزی تمرکززدایی‌شده است. هیچ نهاد مرکزی وجود ندارد که به این مبادلات اعتبار بخشد و تضمین کند همه‌ی فرایندها به‌همان صورت که باید، انجام می‌شوند؛ بلکه آنچه در واقعیت وجود دارد، شبکه‌ای جهانی و توزیع‌یافته از کامپیوترهایی است که ضمن ثبت و نگه‌داری از فهرستی دست‌کاری‌نشدنی از تراکنش‌ها که به بلاک‌چین (Blockchain) معروف است، اعتبار آن‌ها را نیز تأیید می‌کنند و به آن‌ها حالتی رسمی و قانونی می‌بخشند.

بیت‌کوین اولین نمونه از ارزهای دیجیتالی است که تاکنون در دنیا معرفی و همیشه موفق شده دربرابر ناملایمات بازار تاب آورد و جایگاه خود را براساس ارزش بازار به‌عنوان رایج‌ترین و تأثیرگذارترین ارز دیجیتال حفظ کند. لایت‌کوین (Litecoin) و بیت‌کوین کش (Bitcoin Cash) دو نمونه از فورک‌های پرطرفدار بیت‌کوین هستند؛ ولی هیچ‌کدام از آن‌ها نتوانستند به رتبه‌ی اول بیت‌کوین حتی نزدیک شوند.

نام و حضور بیت‌کوین بر بازار سایه افکنده است؛ ولی این ارز دیجیتال نیز در طول عمر خود با مشکلات زیادی دست‌وپنجه نرم کرده است. عده‌ای بیت‌کوین را نوعی کلاه‌برداری، ترفند پانزی، ابزاری تبهکارانه و بزرگ‌ترین حباب از زمان پاگرفتن اینترنت نامیده‌اند. پروژه‌های مختلفی مانند Lightning Network خیلی تلاش کردند مشکلات ذاتی بیت‌کوین، مانند سرعت تراکنش و مقیاس‌پذیری را برطرف کنند.

بیت‌کوین یکی از موضوعات محوری مطرح‌شده در پرونده‌ی قضایی راس اولبریکت (Ross Ulbricht)، ادمین بازار سیاهسیلک رود (Silk Road) بود که درزمینه‌ی فروش داروهای قاچاق در دارک‌وب فعالیت می‌کرد. همچنین، در گزارش‌های هک‌ها و کلاهبرداری‌هایی که در حوزه‌ی سرمایه‌گذاری‌های اینترنتی انجام می‌شوند و میلیون‌ها دلار را طی سال‌ها از سرمایه‌گذاران به‌غارت برده‌اند، بارهاوبارها از بیت‌کوین نام برده شده است.

سال‌های زیادی بود که بیت‌کوین را موضوعی مرتبط با اقدامات جنایی می‌دانستند. بااین‌حال، با گذشت زمان و جلب توجه کارشناسان به این ارز دیجیتال، بالاخره بیت‌کوین توانست این برچسب‌های نامطلوب را از پیشانی خود جدا کند. در ۱۸ ماه گذشته، بیت‌کوین راه خود را به جریان گفت‌وگوها گشوده و شرکت‌ها آن را پذیرفته‌اند. همچنین، صحبت‌هایی از استفاده از آن در وال‌استریت به‌میان آمده و به‌نوبه‌ی خود، به‌عنوان نوعی سرمایه‌گذاری معرفی شده است.

نوسان قیمت بیت‌کوین دربرابر دلار آمریکا در سال ۲۰۱۸

به‌طورکلی، سال گذشته سال امیدوارکننده‌ای برای بیت‌کوین نبود. این ارز دیجیتال سال را با انفجاری طوفانی آغاز کرد و در همان هفته‌ی اول سال، با ادامه‌ی روندی که در سال ۲۰۱۷ شاهد بود، ارزشش از ۱,۲۸۹۷ به ۱۷,۵۲۷ دلار رسید و ناگهان، سقوط آغاز شد. پس از یک هفته، بیت‌کوین ۶۰ درصد از ارزش خود را از دست داد و تا ۶فوریه، به ۷,۰۵۱ دلار تنزل یافت و باقی روزهای سال را نیز به‌همین‌ترتیب در تلاطم به‌سر برد.

بیت‌کوین چند بار در اواسط سال، افزایش قیمت‌های ناچیزی تجربه کرد، ولی هیچ‌کدام از آن‌ها آن‌قدر پرقدرت نبودند که باعث شکل‌گیری روندی ثابت در قیمت‌های بیت‌کوین شوند. در پایان سال، بیت‌کوین با قیمت ۳,۸۹۸ دلار معامله می‌شد که حاکی از کاهش ۷۰ درصدی درمقایسه‌با ابتدای سال بود.

مروری بر قیمت بیت‌کوین دربرابر دلار در سه‌ماهه‌ی اول سال ۲۰۱۹

بیت‌کوین نیز مانند سایر ارزهای رمزنگاری‌شده، با انتقادات بسیاری درباره‌ی نوسانات خود مواجه بود؛ اما به‌نظر می‌رسد این ارز دیجیتال تا به این جای سال، به‌شکلی غیرمعمول در وضعیتی نسبتا ثابت به‌سر می‌برد. بیت‌کوین سال را با قیمت ۳,۷۱۷.۶ دلار آغاز کرد و سپس، با ۹ درصد افزایش، در همان هفته‌ی اول سال به ۴,۰۳۱.۰۹ در ازای هر بیت‌کوین مبادله شد. تحرکات ناچیز در قیمت‌های محصولات مختلف معمولا رخدادی عادی در ابتدای هر سال تلقی می‌شود؛ ولی این امر را براساس استانداردهای بیت‌کوین نمی‌توان پدیده‌ای چشمگیر قلمداد کرد.

متأسفانه این جهش کوتاه، عمر کوتاهی نیز داشت و تنها پس از یک ماه، ارزش تجاری بیت‌کوین به‌آرامی پایین آمد و در ۷فوریه‌ی‌۲۰۱۹ به ۳,۳۵۸.۸۳ دلار رسید. بااین‌حال، از ابتدای همان ماه، همه‌ی شواهد نشان می‌داد که بیت‌کوین وارد روندی پرقدرت و پایدار شده است. این ارز دیجیتال در پایان ماه فوریه، افت قیمت شدیدی را شاهد بود که تنها در ۲۴ ساعت، ارزش آن را با ۸ درصد کاهش، یعنی از ۴,۱۰۶.۲۴ دلار، بالاترین قیمتش در این فصل، به ۳,۷۸۴.۲۸ دلار رساند.

صرف‌نظر از این تلنگر لحظه‌ای، قیمت بیت‌کوین از ابتدای فوریه شاهد روندی پیوسته بود. در پایان فصل، بیت‌کوین به ارزشی تقریبا برابر با نقطه‌ی اوج خود در همین فصل رسید و با قیمت ۴,۰۹۲.۷۱ دلار برای هر بیت‌کوین مبادله شد که درمقایسه‌با قیمت آن در ابتدای سال، تقریبا ۱۰ درصد بیشتر شده بود.

رویدادهای مهم سه‌ماهه‌ی اول سال ۲۰۱۹

ارز برتر دیجیتال جهان فرازوفرودهای زیادی در این فصل از سال تجربه کرده است. خیلی‌ها منتظر بودند کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا (SEC) بالاخره تصمیمی درباره‌ی صندوق سرمایه‌گذاری قابل‌معامله در بورس (ETF) اتخاذ کند که به درخواست شرکت مدیریت دارایی بیت‌وایز (Bitwise) و شرکت مدیریت سرمایه‌گذاری وان‌اِک (VanEck) مطرح شده است. بااین‌حال، این کمیسیون با به‌تعویق‌انداختن تصمیم‌گیری خود موجب شد کارشناسان زمانی زودتر از فصل دوم سال را برای ورود بیت‌کوین به وال‌استریت پیش‌بینی نکنند.

اخبار امیدوارکننده‌ای که در‌این‌زمینه منتشر می‌شود، حاکی از آن است که Binance شروع به ارائه‌ی خدماتی کرده که به کاربران عمومی اجازه می‌دهد بیت‌کوین را در ۱,۳۰۰ کارگزاری مختلف در سرتاسر استرالیا بخرند. همچنین، اخباری در روزهای ابتدایی ماه مارس منتشر شد مبنی بر اینکه استارباکس این فرصت را به مشتریان خود بخشیده که قیمت‌ها را ازطریق پلتفرم Bakkt و به‌صورت ارز دیجیتال بپردازند. استارباکس مشتریان خود را مجبور نمی‌کند که حتما قهوه‌های خود را با ارزهای دیجیتال بخرند؛ ولی درصورت این کار، Bakkt پرداخت‌های ارز دیجیتال را در همان زمان به پول نقد تبدیل می‌کند. شاید این ابتکار عمل، تحقق کامل همان رؤیای همیشگی ما مبنی‌بر خرید قهوه و مایحتاج ضروری خود با استفاده از بیت‌کوین نباشد؛ ولی به‌‌حتم گامی صحیح در جهت کاربردی‌سازی بیت‌کوین در زندگی روزمره است.

درواقع، تحلیلگران شرکت دلفی دیجیتال (Delphi Digital) در ژانویه‌ی گذشته پیش‌بینی کردند این روند خرسی در بازار (Bear Market) تا پایان همین سال به‌پایان خواهد رسید و به‌طورخاص به این نکته اشاره کردند که قیمت بیت‌کوین در سه‌ماهه‌ی اول سال به کمترین قیمت خود خواهد رسید.

انتظارات از بیت‌کوین در سه‌ماهه‌ی دوم ۲۰۱۹

باتوجه‌به عملکرد پایدار و مستمر بیت‌کوین که از روزهای میانی فوریه آغاز شد، شاید بتوان گفت حق با تحلیلگران بوده است؛ چراکه هیچ نشانه‌ای از کاهش رشد بیت‌کوین تا‌به‌امروز مشاهده نشده است. در فصل دوم، قیمت بیت‌کوین از ۴,۰۹۲.۷۱ دلار روزهای انتهایی فصل پیش به بیش از ۵,۱۰۰ دلار رسید. شاید تحلیلگران درست پیش‌بینی کرده باشند و بهترین فصل سال در انتظار بیت‌کوین باشد.