متن تیزر جدیدی که در گوگل استور به‌اشتراک گذاشته شده است، خبر از معرفی قریب‌الوقوع گوشی‌های هوشمندپیکسل 3a و پیکسل 3a XL  گوگل می‌دهد.

در متن تیزر آمده است: «چیزی بزرگ به جهان پیکسل می‌آید». انتظار می‌رود گوگل، گوشی‌های جدید خود را در تاریخ ۷ می برابر یا ۱۷ اردیبهشت‌ماه در جریان رویداد گوگل I/0 سال ۲۰۱۹ معرفی کند.

پیش‌تر اخبار مختلفی در مورد این دو گوشی هوشمند پیکسلبه‌اشتراک گذاشته شده است. حتی وبسایت گوگل نام میان‌رده‌ پیکسل 3a را تأیید کرده بود. انتظار می‌رود دو گوشی هوشمند جدید گوگل با قیمت پایین‌تری نسبت به پرچمدارانپیکسل ۳ و پیکسل ۳ ایکس ال به بازار عرضه شوند. به‌نظر می‌رسد خط تولید گوشی‌های هوشمند پیکسل 3a از دوربینی مشابه سایر دوربین‌های گوشی‌های پیکسل گوگل بهره ببرد که در اصل یکی از نقاط قوت گوشی‌های پیکسل محسوب می‌شود. اما دستگاه‌های پیکسل 3a ظاهرا از برخی جهات دیگر از جمله بدنه‌ی دستگاه تفاوت‌هایی با پرچمداران گوگل دارند. پیش‌تر شایعه شده بود که گوگل پیکسل 3a با قاب پلاستیکی معرفی خواهد شد و از نظر برخی مشخصات همچون رزولوشن نمایشگر و قدرت تراشه، نسبت به گوشی‌های پرچم‌دار پیکسل، در جایگاه پایین‌تری قرار دارد.

در صفحه‌ی گوگل استور عبارت «help is on the way» به‌معنی «کمکی در راه است» به‌همراه تاریخ رونمایی دیده می‌شود. گوگل در حال توسعه‌ی فناوری‌های مبتنی بر واقعیت افزوده همچون Playmoji به‌صورت انحصاری در گوشی‌های پیکسل است. انتظار می‌رود ماه آینده جزئیات بیشتری در مورد این مشخصات به اشتراک گذاشته شود.

9to5Google و اندرویدپلیس، هر دو گزارش کرده‌اند که احتمالا علاوه‌بر اپراتور تلفن همراه ورایزون، اپراتور تی‌موبایل نیز از گوشی هوشمند Pixel 3a پشتیبانی خواهد کرد. ورایزون عموما پشتیبانی گوشی‌های هوشمند پیکسل را برعهده دارد ولی ظاهرا تی‌موبایل نیز قرار است به این حوزه‌ی انحصاری وارد شود. 

طی چند سال گذشته شاهد تغییرات رو به رشدی در پهپادهای شرکت پروت بوده‌ایم. پروت فعالیت خود را از تولید اسپیکر و هدست‌های بلوتوث به پهپاد‌ها گسترش داد و محصولات خوبی را نیز در این حوزه راهی بازار کرد؛ برای مثال این شرکت خرداد سال گذشته‌، Anafi، پهپاد ۳۲۰ گرمی و تاشوی پروت را معرفی کرد. 

بی‌شک پهپاد انافی پروت، به‌عنوان یکی از بهترین پهپادهای بازار  رقیب ماویک DJI شناخته می‌شود. 

یکی از تفاوت‌های اصلی پهپادهای جدید پروت نسبت به سایر محصولات بازار، بهره‌مندی آن‌ها از دوربین حرارتی شرکت Flir است. پهپاد ANAFI Thermal، ازطریق دوربین حرارتی خود قابلیت تصویربرداری لایو با رزولوشن بالا را دارد. انتظار می‌رود باتوجه به بهره‌مندی از فناوری تصویربرداری حرارتی، پهپادهای پروت بتوانند برای طیف گسترده‌ای از کاربردها از جمله فعالیت‌‌های نظارتی و بازرسی مورد استفاده قرار گیرند.

به‌نظر می‌رسد پهپاد انافی مجهز به دوربین حرارتی برای استفاده توسط آتش‌نشانان، بازرسی پنل‌های خورشیدی، استفاده توسط کارگران ساختمانی و همچنین برای فعالیت‌های نظارتی مثل بررسی عایق‌بندی و نشت حرارتی در ساختمان‌ها کاربرد داشته باشد.

پهپاد جدید پروت مجهز به دوربین 4K HDR با حسگر ۲۱ مگاپیکسلی و زوم دیجیتال ۳ برابری است که در قسمت پشت پهپاد نصب شده و می‌تواند تا زاویه‌ی ۹۰ درجه به سمت بالا و پایین برود که چنین قابلیتی برای فعالیت‌هایی همچون بازرسی ساختمان مفید خواهد بود. پروت، پهپاد جدید خود را با باتری بهتری نسبت به مدل‌ قبلی خود توسعه داده است که با هر بار شارژ شدن می‌توانند تا ۲۶ دقیقه پرواز داشته باشند. پهپاد مجهز به دوربین حرارتی مجهز به سه باتری با چنین مشخصاتی است. ANAFI Thermal ماه آینده با قیمت ۱۹۰۰  دلار به بازار عرضه می‌شود.

طبق یک گزارش غیررسمی به‌نقل از برخی منابع موثق، مایکروسافت از مدتی پیش کار روی یک هدفون جدید را آغاز کرده است. این هدفون بی‌سیم که با دستیار صوتی کورتانا سازگار خواهد بود، برای رقابت با ایرپاد اپل و دیگر هدفون‌های مربوط‌به شرکت‌های بزرگ، وارد بازار خواهد شد. 

هدفون بی‌سیم مایکروسافت که از آن با نام سرفیس باد (Surface Buds) یاد شده است، نسبت به هدفون‌های دور گوشی این شرکت یعنی سرفیس هدفون (Surface Headphones) اندازه‌ی بسیار کوچک‌تری دارد و همین موضوع، آن را به گزینه‌ای مناسب برای سفر تبدیل می‌کند.

ایرباد جدید مایکروسافت که برخی رسانه‌ها مدعی شده‌اند دارای کدنام Morrison است، به‌طور کامل با دستیار کورتانا همگام‌سازی خواهد شد و از قابلیت‌های مهم و جذابی نظیر لغو نویز نیز بهره خواهد گرفت (این ویژگی‌ها را پیش‌تر در سرفیس هدفون دیده بودیم). نزدیک به یک سال است که اخبار ضدونقیضی در مورد کدنام Morrison مایکروسافت شنیده بودیم و حال، دیدن انتشار اطلاعات بیشتر در مورد آن، هیجان‌انگیز به‌نظر می‌رسد. 

تاکنون مشخص نشده است که سرفیس باد مایکروسافت در چه تاریخی روانه‌ی بازار می‌شود؛ البته با درنظرگرفتن اینکه یک سال از انتشار اولین شایعه‌ی مربوط‌به سرفیس باد می‌گذرد، همین‌که ساخت آن لغو نشده است خودش موضوع مهم و مثبتی به‌ شمار می‌آید. از لحاظ قیمت، می‌توانیم با اطمینان بگوییم که سرفیس باد نسبت به سرفیس هدفون، قیمت پایین‌تری خواهد داشت. سرفیس هدفون با قیمت ۳۲۹ دلار روانه‌ی بازار شد و به‌خاطر همین برچسب قیمت، شمار زیادی از مردم نسبت به تهیه‌ی آن تمایل چندانی نشان نمی‌دادند.

اگر سرفیس باد قیمتی در حدود ۱۵۰ دلار داشته باشد، می‌تواند فروش بسیار بهتری را تجربه کند. درواقع داشتن چنین برچسب قیمتی، سرفیس باد را به رقیب جدی ایرپاد اپل در بازار تبدیل خواهد کرد. 

آزمایش‌های انجام‌شده در ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) نشان می‌دهند که موش‌ها به‌سرعت به شرایط میکروگرانش موجود در فضا سازگار می‌شوند. اگرچه به‌طور غیرمنتظره‌ای برخی از موش‌های آزمایشی رفتار کنجکاوانه‌ی چرخشی از خود نشان دادند و با سرعت و بی‌وقفه در اطراف دیوارهای قفس فلزی خود به حرکت درآمدند.

پژوهش اخیر که در مجله‌ی Scientific Reports منتشر شد، جامع‌ترین تجزیه‌و‌تحلیلی است که تاکنون روی رفتار موش‌ها در فضا انجام شده است. مطالعه‌ی موش‌ها در فضا قبلا نیز انجام شده بود. برای مثال مطالعاتی که روی شاتل فضایی انجام شد اما هدف اصلی آن تلاش‌ها ارزیابی میزان عملی بودن کار روی موش‌‌ها در شرایط میکروگرانش بود. در این مطالعه درواقع رفتار و نیز برخی از جنبه‌های مرتبط با سلامتی آن‌ها مورد بررسی قرار گرفت.

در مطالعه‌ی جدید که تحت هدایت اپریل رونکا یکی از پژوهشگران ناسا انجام شده است، از قفس‌هایی که ناسا برای جوندگان طراحی کرده است، استفاده شد. این قفس‌ها یک محوطه‌ی بسته هستند که به‌طور خاص برای استفاده در آزمایش‌ها طراحی می‌شوند. در آزمایشاتی که در سال ۲۰۱۴ در ایستگاه فضایی بین‌المللی انجام شد، ۲۰ موش درمعرض شرایطی قرار داده شدند که به‌طور معمول توسط فضانوردان تجربه می‌شود؛ شامل میکروگرانش، اشعه، محصورشدگی، افزایش کربن‌دی‌اکسید و دیگر عواملی که می‌توانند روی سلامت و تندرستی روانی تأثیرگذار باشد.

اما هدف اصلی مطالعه‌ی جدید ارزیابی این موضوع بود که چگونه موش‌ها با زندگی نسبتا کوتاه خود دربرابر مأموریت‌های فضایی طولانی‌مدت واکنش نشان می‌دهند. دانشی که از انجام این پژوهش به‌دست می‌آید، اطلاعات بیشتری درمورد نحوه‌ی ‌واکنش انسان‌ها در شرایط مشابه فراهم خواهد کرد. موش‌هایی که در این آزمایش استفاده شدند، همه ماده بوده و وقتی زمین را ترک می‌کردند، ۱۶ یا ۳۲ هفته سن داشتند. آن‌ها پس از گذراندن یک سفر چهار روزه و رسیدن به ISS، به‌مدت ۱۷ تا ۳۷ روز در یک کپسول دراگون اسپیس ایکس بدون خدمه ماندند. اگرچه این دوره برای انسان نسبتا کوتاه است ولی برای موش‌ها که بیش از سه سال زندگی نمی‌کنند، مدت زمانی طولانی است.

تمرکز اصلی مطالعه‌ی جدید بررسی رفتار موش‌‌ها در فضا بود. به این منظور، دوربین‌هایی درون قفس‌ها تعبیه شد. به‌عنوان گروه کنترل، همین آزمایش روی زمین نیز انجام شد. تمام این ۲۰ موش طی دوره‌ی مأموریت زنده ماندند. پس از بازگشت به زمین ازنظر سلامتی وضعیت مناسبی داشتند و وزن آن‌ها نیز همانند موش‌های گروه کنترل بود. پژوهشگران این ویدئوها را بررسی و درمورد رفتار موش‌ها یادداشت‌برداری می‌کردند. در بیشتر موارد و به‌جز چند قدم اول که موش‌ها هنوز عادت نکرده بودند، توانایی سازگاری آن‌ها به شرایط میکروگرانش بالا بود.

رفتار چرخشی موش‌ها در فضا

موش‌های سفرکرده به فضا دارای رفتارهای معمولی نظیر غذاخوردن، تمیز کردن خود و نوازش کردن دیگران بودند. آن‌ها قفس خود را مورد بررسی قرار دادند و تمام فضاهای آن را گرفتند و حتی الگوی خواب منظمی نیز داشتند. یک تفاوت رفتاری جالب توجه در این زمینه این بود که موش‌های جوان‌تر درمقایسه با همتایان خود روی زمین، فعالیت بیشتری داشتند. پژوهشگران در مطالعه‌ی خود نوشتند:

مشاهدات کیفی نشان می‌دادند که موش‌های سفرکرده به فضا به‌سادگی با این شرایط سازگار شدند، آزادانه بدن خود را تکان می‌دادند و فعالانه از کل فضایی که در اختیار داشتند، استفاده کردند. با گذشت زمان، سرعت حرکت این موش‌ها در سرتاسر زیستگاهشان افزایش یافت، به‌آسانی به فضاهای باز می‌رفتند درحالی‌که بدن خود را به‌وسیله‌ی دم یا پنجه درجایی حفظ می‌کردند.

پس از حدود ۷ تا ۱۰ روز، موش‌های جوان ولی نه موش‌ها پیرتر، شروع به چرخیدن در اطراف قفس کردند (رفتار میدان مسابقه). وقتی یک موش چنین کاری می‌کرد کم‌کم دیگر موش‌ها نیز با او همراه می‌شدند. پژوهشگران کاملا مطمئن نیستند که چرا فقط موش‌های جوان این کار را انجام می‌دادند اما در این زمینه به چندین احتمال اشاره کرده‌اند.

این رفتار ممکن است یک رفتار تکراری غیرطبیعی باشد که نتیجه‌ای از واکنش نسبت‌به خستگی و ماندن در این وضعیت دشوار باشد. طبق نظر پژوهشگران، به‌طور کلی تصور می‌شود که این رفتارهای تکراری نشان‌دهنده‌ی عدم رفاه موش‌ها باشد زیرا ظاهرا این نوع رفتارها بیشتر در شرایط خستگی یا فضای محدود بروز می‌کند.

رفتارهای تکراری غیرطبیعی رایج در دیگر حیوانات نیز مشاهده می‌شود؛ برای مثال قدم زدن در پرندگان، پیش‌میمون‌ها (مثلا لمورها و شبگردان هندی) و گوشتخوارن بزرگ، گاز گرفتن اشیاء در اسب‌ها، خوک‌ها و موش، پرش عمودی در موش، تکان خوردن در نخستی‌ها و رفتارهای آسیب به خود در طوطی‌ها و نخستی‌ها. این رفتار می‌تواند واکنشی از جنس استرس باشد که درپاسخ به میکروگرانش و به‌منظور برانگیختگی حس تخریب‌شده‌ی تعادل در آن‌ها بروز می‌کند.

شاید هم این رفتار مشابه رفتار دویدن روی چرخ‌ها باشد که در دیگر موش‌ها دیده می‌شود. تئوری‌ پشت‌صحنه‌ی این رفتار شامل شکلی از سرگرمی یا ورزش است که به‌صورت پاداشی از جنس ترشح دوپامین در مغز، آن‌ها را به این کار وا می‌دارد. یا اینکه این کار می‌تواند بیان دیگری از رفتار تکراری غیرعادی باشد.

با همه‌ی حرف‌هایی که زده شد، پژوهشگران کاملا مطمئن نیستند که چرا موش‌ها چنین کاری انجام می‌دهند و عقیده دارند در این رابطه باید پژوهش‌های بیشتری انجام شود. اما هرچند این رفتار، عجیب و غیرقابل توضیح به‌نظر می‌رسد ولی پژوهشگران می‌گویند که این رفتار کاملا هم خارج از قلمرو تجربیات انسانی نیست. آن‌ها در مقاله‌ی خود نوشته‌اند:

به‌دست آوردن فرصت بودن و دویدن در این قفس‌های فضایی شبیه فعالیت‌های فیزیکی است که نیروهای انسانی مستقر در فضا به‌طور روتین به انجام آن‌ها مشغولند. رویکرد ما ایجاد یک آنالوگ جالب برای درک بهتر واکنش‌های انسان دربرابر پرواز فضایی و فراهم کردن فرصتی برای آغاز پرداختن به این موضوع است که چگونه حرکات فیزیکی روی واکنش دربرابر میکروگرانش تاثیر می‌گذارند.

فضانوردان نیز از سُرخوردن در جای‌جای ISS لذت می‌برند، همان‌طور که شرکت‌کنندگان در پروازهای بی‌وزنی (گرانش صفر) از این موضوع لذت می‌برند. در مسیر کنجکاوی خود، موش‌ها در شرایطی که کاملا برای آن‌ها عجیب و غیرعادی بود، کاملا شبیه انسان‌ها عمل می‌کردند.

طی روزهای اخیر، نمایشگاه شانگهای ۲۰۱۹ به‌معنای واقعی کلمه در کانون توجه قرار دارد و فولکس‌واگن می‌خواهد در میان اولین شرکت‌هایی باشد که یکی از آخرین محصولات خود را معرفی می‌کند. با قاطعیت می‌توان چین را هم‌اکنون بزرگ‌ترین بازار خودروهای الکتریکی در سراسر جهان دانست و همین مسئله باعث می‌شود تا فولکس‌واگن برنامه‌های زیادی برای این بازار بالقوه داشته باشد.

جدیدترین محصول فولکس‌واگن که از سری I.D. به شمار می‌رود، شاسی‌بلند تمام الکتریکی و مفهومی Roomzz است. رومز در کلاس شاسی‌بلندهای بزرگ با سه‌ردیف صندلی قرار دارد و از فناوری هوشمند داخل خودرو بهره می‌برد. خودروی الکتریکی جدید فولکس‌واگن روی پلتفرم MEB سوار می‌شود، اما بزرگ‌تر از مدل مفهومی I.D. Crozz خواهد بود که در نمایشگاه خودرو لس آنجلس ۲۰۱۷ رونمایی شد. 

یکی از ویژگی‌های کلیدی رومز پیکربندی صندلی‌های سه ردیفه آن است. با این وجود سرنشینان خودرو می‌توانند آن را به سالن باز تغییر دهند تا فضای داخل کابین شکل متفاوت و جادارتری به خود بگیرد. در کابین جلو پنل دیجیتال نصب شده است. داشبورد و فرمان در مقابل راننده به‌عنوان صفحه‌نمایش بصری، شناور هستند. با بهره‌گیری از حالت آی.دی پایلوت (I.D. Pilot)، خودروی مفهومی رومز می‌تواند بدون دخالت راننده انسانی و به‌طورخودران (در اغلب شرایط با سطح چهار) رانندگی کند.

فولکس‌واگن رومز دارای نسخه شخصی از فناوری 4MOTION با دو موتور الکتریکی است که ۳۰۲ اسب‌بخار قدرت از موتورهای جلو و عقب در اختیار قرار می‌دهد. چنین قدرتی به راننده اجازه می‌دهد تا شاسی‌بلند برقی را در زمان ۶.۶ ثانیه از حالت سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتربرساعت برساند، درحالی‌که بیشینه سرعت آن تا ۱۸۰ کیلومتربرساعت نیز می‌رسد.

سایر امکانات شامل درهای عقب کشویی به شکل درهای مینی‌ون (که البته احتمالاً در نسخه‌ی تولیدی حذف شوند)، فضای داخل کابین سازگار با محیط زیست، روکش‌های صندلی AppleSkin و استفاده از چوب برای پنل درها است. 

مهم‌تر از همه، باتری ۸۲ کیلووات ساعت است که به رومز اجازه می‌دهد به شعاع حرکتی ۴۵۰ کیلومتر طبق استاندارد WLTP یا ۴۷۵ کیلومتر طبق استاندارد NEFZ در چین دست یابد. طبق برنامه‌ریزی‌های انجام‌شده، فولکس‌واگن تا سال ۲۰۲۰ از نسخه‌ی تولیدی سری I.D. شامل کروز، رومز و کامپکت رونمایی می‌کند و این سه مدل در سراسر جهان فروخته خواهند شد. از سوی دیگر اولین نسخه‌ی تولیدی از I.D. Buzz و سدان I.D. Vizzion نیز تا سال ۲۰۲۲ به بازار عرضه می‌شود. 

فولکس‌واگن تاکنون قصد دارد که نسخه تولیدی شاسی‌بلند رومز را برای بازار چین عرضه کند؛ اما به‌سختی می‌توان تصور کرد که خودروساز آلمانی شاسی‌بلند/کراس‌اور برقی جدیدی در آمریکا عرضه نکند. شاید این خودرو بتواند در آینده جایگزینی مقرون‌به‌صرفه برای آئودی ای-ترون باشد.

 چند روز پیش خبری مبنی بر ساخت ماهواره پیام ٢ طی هفته جاری منتشر شد؛ خبری خوشایند که نوید ساخت ماهواره دیگری را می داد اما همه ما می دانیم که ساخت ماهواره‌ به زمان بسیار زیاد و همچنین تحقیقات گسترده‌ای احتیاج دارد و بررسی های فنی بسیاری باید روی آن انجام گیرد، هنگامی که  از لحاظ تحقیقاتی و فنی آماده بود قراردادش با سازمان فضایی جهت ساخت منعقد شود.

مصطفی صفوی مدیر پروژه ماهواره پیام دانشگاه امیرکبیر در گفت‌وگو با خبرنگار  حوزه فن‌آوری‌گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره زمان آغاز ساخت ماهواره پیام ٢ اظهار کرد: در حال حاضر بررسی‌های فنی روی ماهواره پیام ۲ با همکاری سازمان فضایی آغاز شده است.

مدیر پروژه ماهواره پیام دانشگاه امیرکبیر ادامه داد: هنوز در حال تکمیل مشخصات فنی ماهواره هستیم و پس از آن است که می‌توان مدت زمان ساخت و ویژگی های پیام ٢ را مشخص کرد.

وی با بیان اینکه فعالیت‌های تحقیقاتی و فنی ماهواره پیام ٢ آغاز شده است، گفت: در حال بررسی فنی و مطالعه روی ماهواره هستیم و جلسات مستمری در این رابطه با سازمان فضایی برگزار می‌شود.

هنوز هیچ قراردادی برای ساخت پیام ٢ منعقد نشده است

صفوی تصریح کرد: هنوز هیچ قراردادی برای ساخت ماهواره پیام ٢ دانشگاه امیرکبیر منعقد نشده است اما به محض آن که مشخصات فنی ماهواره به اتمام رسید قرارداد امضا خواهد شد.

مدیر پروژه ماهواره پیام دانشگاه امیرکبیر درباره مشخصات فنی این ماهواره بیان کرد: به طور قطع پیام ٢ از لحاظ کیفیت ارتقا پیدا می‌کند و رزولوشن بالاتری خواهد داشت.

وی افزود: تاریخ دقیق ساخت پیام ٢ مشخص نیست زیرا هنوز مشخصات فنی آن و مذاکرات با سازمان فضایی به اتمام نرسیده است و نمی دانیم چه اندازه طول خواهد کشید.

باستان‌شناسان در مطالعه جوامع باستانی، با دشواری می‌توانند نقش مردمان باستانی را در زندگی روزمره مشخص کنند. اما برای مصر باستان، اطلاعات فراوانی در اختیار دارند، از جمله نقوش، متون، مجسمه‌ها و پیکره‌هایی که همراه‌با مردگان دفن می‌شدند. اما این شواهد باستانی نیز مسائل زیادی را ناگفته باقی می‌گذارند. از سوی دیگر، استخوان‌ها هرگز دروغ نمی‌گویند و دندان‌های زنی که بیش از ۴۰۰۰ سال قبل زندگی می‌کرد نشان می‌دهد که زندگی زنان در مصر باستان با آنچه قبلا تصور می‌شد کاملا تفاوت داشته است.

بقایای اسکلت این زن برای اولین‌بار در دهه‌ی ۱۹۷۰ در حفاری‌های انجام‌گرفته در یکی از گورستان‌های شهر مِندس به همراه ۶۷ اسکلت دیگر کشف شد. شهر مندس بعدا در دوره دودمان بیست‌ونهم (قرن چهارم پیش از میلاد) تبدیل به پایتخت مصر شد، اما برای حدود ۵۰۰۰ سال همواره دارای سکنه فراوان بوده است. مندس علاوه‌بر اینکه پایتخت مصر بوده، مرکز تجاری و مذهبی نیز بوده و باستان‌شناسان در این شهر باستانی نواحی مسکونی و گورستان‌های زیادی را کشف کرده‌اند.

نمایی از دندان‌های پیش میانی زنی که در هزاره سوم پیش از میلاد در شهر مِندس، مصر زندگی می‌کرد

در حفاری‌های جدیدی که در دهه‌ی ۱۹۹۰ توسط نانسی لاول از دانشگاه آلبرتا و همکارانش انجام شد، اسکلت‌های دیگری از همین گورستان پیدا شد که مجموع اسکلت‌ها را به ۹۲ عدد رساند. تصور می‌شد که تمامی اسکلت‌هایی که پیدا شدند، متعلق به افرادی از طبقه متوسط باشند. بااین‌حال، قبر این زن مسن‌تر در مقایسه با سایر قبور منطقه غنی‌تر بود.

این زن که بین سال‌های ۲۱۸۱ تا ۲۰۵۵ ق.م زندگی می‌کرده و در هنگام مرگ بیش از ۵۰ سال داشته، ظاهرا از احترام خوبی نیز برخوردار بوده است. جسد او در یک تابوت چوبی پوشیده از نی گذاشته شده بود و اقلامی مانند ظروفی از مرمر سفید، آینه‌ای برنزی، لوازم آرایشی و ورقه‌ای از طلا در سفرش به زندگانی پس از مرگ همراهی‌اش می‌کردند. لاول و همکارش کیمبرلی پالیچوک در بررسی‌های دوباره خود از بقایای گورستان مندس متوجه نکته جالبی در مورد دندان‌های این زن شدند.

او و همکارش از تصویربرداری «میکروسکوپ الکترونی روبشی» برای بررسی دقیق دندان‌ها بهره بردند. دو دندان‌ پیش میانی این زن دارای ساییدگی‌های شدید گوه مانند و ۱۴ دندان نیز دارای سایش‌های صافی بودند. لاول و پالیچوک در پژوهش خود نوشتند که ۱۶ دندان از ۲۴ دندان این زن با علائم ناشی از خوردن غذا همخوانی ندارند، به این معنی که این دندان‌ها برای انجام وظیفه‌ای دیگر نیز به کار می‌رفته‌اند. درحالی‌که در برخی فرهنگ‌ها دندان‌ها را به‌صورت هدف‌مندی تغییر می‌دادند از حکاکی روی دندان یا پر کردن آن با سنگ‌های زینتی تا کشیدن برخی دندان‌ها، باستان‌شناسان به این نتیجه رسیدند که از آنجایی که هیچ مدرکی مبنی بر تغییر تعمدی دندان در متون، آثار هنری و بقایای دندان‌های کشف‌شده در مصر باستان مشاهده نشده است؛ ساییدگی‌های غیرمعمول دندان این زن باید به‌طور تصادفی به وجود آمده باشند.

این ساییدگی‌ها نشان می‌دهد این زن باستانی برای مدت طولانی وظیفه تکراری را با دندان‌هایش انجام می‌داده است

بااین‌حال، برای پژوهشگران تغییرات تصادفی دندان‌ها همچنان جالب‌توجه بودند، زیرا اغلب این علائم در نتیجه‌ی استفاده از دندان‌ها در فعالیت‌های تکراری به وجود می‌آیند. برخی گزارش‌های قوم‌نگاری نشان می‌دهد که از دندان‌های قُدامی برای تهیه الیاف گیاهی استفاده می‌شده است. به همین جهت، لاول و پالیچوک عقیده دارند که این ساییدگی‌ها ممکن است بر اثر جداسازی الیاف گیاهی به وجود آمده باشند.

آن‌ها گمان می‌کنند که این گیاه می‌توانسته «نی مردابی یا پاپیروس» بوده باشد، گیاه آبزی که در این ناحیه به‌وفور یافت می‌شود. شاخه‌های پاپیروس برای هیزم، ساخت جعبه، سبد و صندل، پرده‌ و کفپوش مورد استفاده قرار می‌گرفته است. و از بخش درونی ساقه پایپروس هم برای ساخت کاغذ استفاده می‌شد. جداسازی پوسته بیرونی ساقه پاپیروس با دندان باعث سایش می‌شود، در همین حال تکه‌های ریز سیلیکایی که در این گیاه وجود دارد به مینای دندان می‌چسبد. همین به ساییدگی دندان شتاب داده و به شکل غیرعادی دندان‌های پیش میانی این زن کمک کرده است. علاوه‌بر ساییدگی‌های گوه شکل، بسیاری از دندان‌های زن دارای ساییدگی‌های ریز افقی نیز بودند.

لاول و پالیچوک عقیده دارند که احتمالا این ساییدگی‌ها به‌‌وسیله یک عمل مالشی به وجود آمده باشند. به احتمال زیاد علت این علائم مسواک زدن همیشگی یا بیش از حد بوده است. درحالی‌که مسواک‌های مدرن از موهای نرم و مصنوعی ساخته شده‌اند، در مصر باستان، برخی از مردم از شاخ و برگ‌های فرسوده و احتمالا نوعی خمیر دندان از بی‌کربنات سدیم (جوش شیرین) یا برخی کانی‌ها مانند ناترون برای تمیز کردن دندان‌‌های خود استفاده می‌کردند. بااین‌حال، تمیز کردن دندان‌ها در مصر باستان چندان معمول نبوده است. در حال حاضر دانشمندان نمی‌دانند وضعیت بهداشتی دندان‌های مصریان باستان تا چه حد بوده، اما شواهد نشان می‌دهد چندان زیاد نبوده است.

برای مدت طولانی تصور می‌شد که زنان در مصر باستان تنها در حرفه‌های معدودی همچون قابلگی یا خدمت در معابد مشغول به کار بوده‌اند

بررسی‌های انجام‌گرفته روی بقایای به‌‌دست‌آمده از مصر باستان طی سال‌ها، موارد بالایی از پلاک دندان، بیماری پیوره و افتادگی دندان‌ها را نشان می‌دهد. لاول و پالیچوک می‌گویند که نادر بودن تمیز کردن دندان در مصر باستان می‌تواند توضیح دهد که چرا تنها دندان‌های این فرد دارای ساییدگی است. درواقع، بقایای گیاهی به‌دلیل فعالیت‌های کاری، به دندان‌های این زن می‌چسبیدند و برای همین او احتیاج به تمیز کردن مداوم دندان‌های خود داشته است. ناترون یا سایر نمک‌های طبیعی حتی می‌توانسته‌ اثری ضد درد داشته باشد، چیزی که این زن باستانی باتوجه‌به درد دندان‌های ساییده‌اش حتما لازم داشته است.

لاول و پالیچوک در پژوهش خود نوشتند:

کشف این زن مسن با مشکلات غیرمعمول در دندان‌هایش، تأثیرات مهمی بر درک ما از مشاغل زنان در مصر باستان خواهد داشت.

پژوهشگران قبلا بر این باور بودند که در مصر باستان آثار هنری توسط مردان تهیه می‌شد و تنها ۷ شغل و حرفه برای زنان در طول تاریخ مصر باستان مجاز بوده داشته است. زنان می‌توانستند به‌عنوان کاهنه در معابدی که به ایزدبانوان اختصاص داشت انجام وظیفه کنند، می‌توانستند به‌عنوان خواننده، رقاصه و نوازنده موسیقی نیز مشغول به کار شوند. آن‌ها می‌توانستند به‌عنوان نوحه‌خوان برای مراسم‌های عزا و سوگواری، به‌عنوان بافنده پارچه در کارگاه‌های ریسندگی اشراف و همین‌طور به‌عنوان ماما و قابله مشغول به کار شوند.

تامر راشد زیست-باستان‌شناسی از دانشگاه قاهره می‌گوید که این فرض قدیمی در مورد حرفه‌های زنان نادرست است، زیرا در طول تاریخ مصر، زنان در همه‌ی مشاغل کار کرده‌اند. یافته‌های این پژوهش جدید نیز نشان می‌دهد که زنان مصری در همه‌جا حضور داشتند و تقریبا در تمامی بخش‌های زندگی روزمره آن دوره مصر نقش‌آفرینی می‌کردند.

کِیسی کرک پاتریک، زیست-باستان‌شناسی از دانشگاه وِسترن انتاریو در کانادا که متخصص حوزه‌ی دندان‌شناسی مصریان نیز هست یادآور می‌شود این پژوهش به این جهت اهمیت دارد که نشان می‌دهد زنان در مصر باستان ممکن است به شیوه‌ای غیر از آنچه به‌طور سنتی به تصویر کشیده شده یا توصیف شده به جامعه کمک کرده باشند.

کرک پاتریک گفت که بررسی‌های زیست-باستان‌شناسی بیشتری از آن نوعی که لاول و پالیچوک انجام دادند لازم است تا شناخت ما از جامعه مصر باستان بهتر شود. راشد نیز گفت که پژوهش‌های دیگری در این حوزه می‌تواند یافته‌های جالب‌توجهی در مورد تمدن بزرگ مصر باستان در بر داشته باشند.

به نظر می‌رسد که این استخوان‌های کوچک درون دهان می‌توانند اسرار بسیاری را برملا کنند. سال گذشته بود که یک اسکلت قرون وسطی که از رودخانه تیمز در انگلستان کشف شد، نشان داد که او احتمالا یک ماهیگیر یا ملوان بوده، چرا که شواهد موجود در دندان‌ها نشان می‌داد که او برای مدت طولانی طناب را با دندان‌هایش نگه می‌داشته است. درواقع، تجزیه و تحلیل ایزوتوپ‌های مینای دندان می‌تواند نشان دهد که یک فرد، حتی تا دوران پارینه‌سنگیچه می‌خورده است.

پژوهشگران دانشگاه تنسی واقع در ناکسویل و دانشگاه A&M تگزاس، داده‌های مربوط‌به آزمایش‌های ۵۰ سال اخیر را بررسی کردند تا بتوانند بفهمند حالت‌‌های چهره می‌توانند به بُروز احساسات مربوط‌ به این حالات منجر شوند یا خیر. نیکلاس کلز، دانشجوی دکتری رشته‌ی روان‌شناسی اجتماعی در دانشگاه تنسی و پژوهشگر مسئول این مقاله، دراین‌باره گفت:

عقل سلیم به ما می‌گوید اگر لبخند بزنیم، به‌سادگی می‌توانیم کمی خوشحال‌تر شویم یا اینکه اگر اخم‌هایمان را درهم بکشیم، می‌توانیم خود را در حالت جدی قرار دهیم. باوجوداین، روان‌شناسان ۱۰۰ سال است که با این ایده مخالف هستند.

در سال ۲۰۱۶، این اختلافات بیشتر جدی شد: یعنی زمانی‌که ۱۷ گروه از پژوهشگران نتوانستند آزمایش شناخته‌شده‌ای را تکرار کنند که نشان می‌دهد عمل فیزیکی لبخند می‌تواند باعث شود مردم شادتر شوند.

کلز دراین‌زمینه می‌گوید:

برخی از پژوهش‌ها شواهدی مبنی بر تأثیر حالت‌های چهره روی احساسات انسان را نشان نمی‌دهند؛ اما نمی‌توانیم روی نتایج هر مطالعه تمرکز کنیم. روان‌شناسان این ایده را از اوایل دهه‌ی ۱۹۷۰ آزمایش کرده‌اند؛ بنابراین، می‌خواستیم به همه‌ی شواهد نگاه کنیم.

خندیدن باعث می‌شود انسان احساس شادی بیشتری کند؟

کلز و گروهش با استفاده از روشی آماری به‌نام «فراتحلیل» داده‌های ‍۱۳۸ پژوهش را ترکیب کردند که درمجموع، بیش از ۱۱,۰۰۰ نفر را در سرتاسر دنیا بررسی کرده بود. طبق نتایج حاصل از روش فراتحلیل، حالت‌های چهره تأثیر کمی روی احساسات انسان می‌گذارند. به‌عنوان مثال، خندیدن باعث می‌شود انسان شادتر شود یا اخم‌کردن باعث می‌شود انسان عصبانی‌تر یا غمگین‌تر ‌شود.

کلز دراین‌باره می‌گوید:

فکر نمی‌کنیم مردم می‌توانند به روش خود به شادی لبخند بزنند؛ اما این نتایج هیجان‌انگیز هستند؛ زیرا آن‌ها سرنخ‌هایی درباره‌ی نحوه‌ی تعامل بدن و ذهن برای شکل‌دادن به تجربه‌ی آگاهانه‌ی انسان از احساسات را دراختیارمان قرار می‌دهند. هنوز باید چیزهایی زیادی درباره‌ی اثرهای بازخورد حالت چهره بیاموزیم؛ اما این روش فراتحلیل ما را اندکی به درک نحوه‌ی کارکرد احساسات نزدیک‌تر می‌کند.

اپل چندین سال است که وارد صنعت مراقبت‌های بهداشتی شده است. طبق گفته‌ی تحلیلگران مورگان استنلی، اپل با وجود محصولاتی مانند اپل‌واچ و آیفون می‌تواند اختلال بزرگی در این صنعت ایجاد کند. مورگان استنلی، یکی از بانک‌های چندملیتی سرمایه‌گذاری آمریکا، در گزارش خود نوشته که صنعت مراقبت‌های بهداشتی ظرفیت رشد فراوانی دارد و با افزایش درخواست گوشی‌های هوشمند، اپل می‌تواند درآمد سالانه‌ی ۱۵ میلیارد دلاری خود در این صنعت را تا سال ۲۰۲۷ به ۳۱۳ میلیارد دلار افزایش دهد.

تحلیلگران معتقدند صنعت مراقبت‌های بهداشتی نه‌تنها بزرگ است (با ارزش ۳.۵ تریلیون دلاری)؛ بلکه در‌حال‌شکوفایی است. بنابراین، با وجود پیوستن اپل به رقبایش در صنایعی مانند اخبار، بازی، ویدئو و پرداخت، مراقبت‌های بهداشتی، تنها بازاری است که اپل می‌تواند اختلال دیجیتال بزرگی در آن ایجاد کند؛ درست مانند همان کاری که آیتونز با صنعت موسیقی و اپ استور با صنعت خدمات موبایل کرد.

بااین‌حال طبق گزارش مورگان استنلی، سرمایه‌گذاران اهمیت چندانی به ظرفیت رشد اپل در صنعت مراقبت‌های بهداشتی نمی‌دهند؛ اما وجود ۹۰۰ میلیون نفر کاربر آیفون و ۲۳ میلیون نفر کاربر اپل‌واچ، مزیت بزرگی برای حضور اپل در این صنعت خواهد بود.

فعالیت‌های اخیر اپل در صنعت مراقبت‌های بهداشتی استراتژی مشخص این شرکت و ساختن اکوسیستمی مانند اپ‌استور را نشان می‌دهد که روی جمع‌آوری و دسترسی به اطلاعات بهداشتی تمرکز کرده است.

محصولات و ابزارهای اپل در صنعت مراقبت‌های بهداشتی

اپل با ساختن پلتفرم‌هایی که از قبل وجود نداشته‌اند، مانند اپ‌استور و آیتونز به برندی نمادین تبدیل شده است. افزون‌براین، هدایت‌کردن صنعت مراقبت‌های بهداشتی برای شرکتی متوسط کار آسانی نیست و اپل می‌تواند این موضوع را تغییر دهد. طبق گزارش مورگان استنلی، اپل در‌حال‌حاضر مواداولیه برای ساختن اپ‌استوری برای صنعت مراقبت‌های بهداشتی را دراختیار دارد.

اپلیکیشن Health، اپلیکیشنی است که محققان پزشکی برای انجام مطالعات استفاده می‌کنند، اپل‌واچ با قابلیت‌هایش برای سلامت قلب و همچنین گسترش ذخیره‌سازی سوابق بهداشتی، مانند نسخه‌ها و گزارش‌های آزمایشگاهی روی گوشی‌های آیفون، نمونه‌ای از امکانات و ابزارهای اپل در صنعت مراقبت‌های بهداشتی هستند.

افزون‌براین، اپل با نهادهای پزشکی و شرکت‌های بیمه‌ی سلامتی و حتی شرکت خدمات پزشکی و داروسازی جانسون اند جانسون همکاری می‌کند.

چرا صنعت مراقبت‌های بهداشتی می‌تواند تا سال ۲۰۲۷، حدود ۳۰۰ میلیارد دلار برای اپل درآمد داشته باشد؟

تحلیلگران محاسبات خود را برمبنای تخمینی از هدررفت موجود در سیستم مراقبت‌های بهداشتی آمریکا و این موضوع انجام داده‌اند که اپل چقدر می‌تواند مقدار آن را کاهش دهد. آنان معتقدند گجت‌های پوشیدنی بهترین فرصت درآمدی هستند و اپل با ارائه‌ی محصولاتی برای اندازه‌گیری دما و فشارخون و سطح گلوکز خون می‌تواند درآمد خود را افزایش دهد. اعلام ساخت این گجت‌های پوشیدنی‌های پزشکی علاقه‌ی سرمایه‌گذاران به سرمایه‌گذاری را افزایش خواهد داد.

همچنین فروش داده‌های ذخیره‌شده‌ی پزشکی در آیکلاد و فروختن داده‌ها و ابزارها به بیمارستان‌ها و پزشکان به‌منظور بهینه‌سازی تحقیقات و فرایندهای آن‌ها از دیگر منابع درآمدی اپل خواهد بود. مورگان استنلی در گزارشش اعلام کرده که اگر اپل‌واچ زیرپوشش بیمه‌ی درمانی قرار بگیرد یا اپل شرکتی فعال درزمینه‌ی مراقبت‌های بهداشتی را بخرد، سرمایه‌گذاران بیشتر از گذشته به سرمایه‌گذاری روی توسعه‌ی محصولات بهداشتی اپل ترغیب خواهند شد.

اپل با سایر شرکت‌های فعال در صنعت مراقبت‌های بهداشتی باید رقابت کند

اپل، تنها غول تکنولوژی نیست که فرصت‌های موجود در صنعت مراقبت‌های بهداشتی را شناسایی کرده و سایر غول‌های تکنولوژی، مانند آمازون و گوگل نیز علاقه‌ی خود را به این صنعت نشان داده‌اند. آمازون، غول تجارت الکترونیک، سال گذشته داروخانه‌ی دیجیتال PillPack را خرید و به‌تازگی امکان برنامه‌ریزی قرار ملاقات با دکتر را به دستیار صوتی‌اش، یعنی الکسا، اضافه کرده است. تحلیلگران معتقدند این، آغاز سرمایه‌گذاری آمازون در صنعت مراقبت‌های بهداشتی است و در آینده، ارائه‌ی محصولات بیشتر این شرکت را شاهد خواهیم بود.

سال گذشته، ایالات متحده‌ی آمریکا تعرفه‌های واردات کالاهای چینی به ارزشی معادل ۲۵۰ میلیارد دلار را تا ۲۵ درصد افزایش داد. درمقابل، دولت چین نیز تعرفه‌ی واردات کالاهای آمریکایی، ازجمله سویا، به ارزشی معادل ۱۱۰ میلیارد دلار را به‌همین میزان افزایش داد. درنتیجه، اگرچه این جنگ تجاری در اواسط سال ۲۰۱۸ آغاز شد، صادرات سویا از آمریکا به چین کاهشی ۵۰ درصدی را در این سال تجربه کرد.

ریچارد فوکس، نویسنده این مقاله و پژوهشگر مؤسسه‌ی فناوری کارلسروهه در آلمان و همکارانش پیش‌بینی کردند افزایش میزان جنگل‌زدایی در مناطق استوایی ممکن است به‌دلیل افزایش میزان تقاضای چین برای تأمین ۳۷.۶ میلیون تن از محصولات موردنیازش از دیگر کشورهای تأمین‌کننده رخ دهد. این میزان برابر با مقدار محصولی است که چین در سال ۲۰۱۶ از آمریکا وارد کرده است. در‌حال‌حاضر، دو دهه رشد در بازار جهانی برای سویا به افزایش جنگل‌زدایی در جنگل‌های آمازون منجر شده است.

مزارع سویا (در سمت چپ) درکنار جنگل‌های طبیعی دست‌نخورده در سرادو واقع در برزیل

از سال ۲۰۱۶، برزیل تقریبا نصف میزان سویای موردنیاز چین را تأمین می‌کند و این کشور زیرساخت و زمین موردنیاز برای افزایش سریع این میزان را دراختیار دارد. بنابر تخمین فوکس و همکارانش، نواحی درنظر گرفته‌شده برای تولید سویا در برزیل می‎‌تواند تا ۳۹ درصد (برابر با ۱۳ میلیون هکتار) افزایش یابد. براساس آخرین اطلاعات مربوط‌به سال ۲۰۱۶، این آمار به سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد یا فائو مربوط‌ است. در مقام مقایسه، در سال ۱۹۹۵، تقریبا ۳ میلیون هکتار از جنگل‌ها برای این منظور از بین رفتند و در سال ۲۰۰۴، این کشور دو دوره‌ی اوج جنگل‌زدایی را شاهد بود.

فوکس و همکارانش بیان می‌کنند:

از ایالات متحده‌ی آمریکا و چین می‌خواهیم که سریع‌تر برای جلوگیری از این فاجعه اقدامات تجاری خود را دوباره تنظیم کنند. همچنین، برخی از تغییرات گسترده‌تر موردنیاز در سطح جهانی و درون کشورها را برای محافظت از جنگل‌های استوایی کنار می‌گذاریم.

تولید سویا

چین درزمینه‌ی واردات سویا به سه شریک تجاری بزرگ خود وابسته دارد: برزیل بزرگ‌ترین آن‌ها است و بعدازآن، آمریکا و آرژانتین در رده‌های دوم و سوم قرار دارند. میزان تولید سویای ۹۴ کشور دیگر که خودِ چین را شامل می‌شود، روی‌هم‌رفته کمتر از برزیل است. این موضوع باعث سوق‌داده‌شدن کشاورزی از دشت‌های سرادو جنوبی به‌سمت جنگل‌های آمازون و وقوع حدود یک‌چهارم از کل جنگل‌زدایی سالیانه آمازون در چند سال اخیر شده است.

برای مقابله با کمبود واردات از آمریکا، چین می‌تواند میزان مصرف سویای خود را کاهش دهد. این موضوع باتوجه‌به افزایش روزافزون تقاضای مردم چین برای گوشت، بعید به‌نظر می‌رسد. تنها ۲ درصد کاهش در مصرف سویا به‌عنوان غذای حیوانات می‌تواند به تولید ۱۰ میلیون تن گوشت کمتر در سال منجر شود.

چین می‌تواند تولید سویای خود را افزایش دهد. اما این کشور باید این میزان تولید را سه برابر کند تا بتواند کمبود خود را جبران کند. این میزان تولید به حدود ۱۳ میلیون هکتار زمین نیاز دارد که برابر با اندازه کشور یونان است. همچنین، این موضوع باتوجه‌به محدودیت زمین‌های حاصل‌خیز و دردسترس برای کشت این محصول بعید به‌نظر می‌رسد.

بازسازی برخی از جریان‌های تجارتی ممکن است تاحدی این کمبود را جبران کند. افزون‌براین، می‌توان برای جایگزینی سویا با سایر محصولات کشاورزی مانند کلزا و ذرت برای خوراک دام نیز تلاش کرد. سال گذشته، آرژانتین و اتحادیه‌ی اروپا برای تغذیه‌ی دام‌ها و تولید سوخت زیستی خرید سویا از ایالات متحده‌ی آمریکا را آغاز کردند. این موضوع می‎‌تواند سویای تولیدی آرژانتین یا کلزا تولیدی اتحادیه‌ی اروپا را برای صادرات به چین تأمین کند.

باوجوداین، هنوز مشخص نیست چین به این معامله‌ی تجاری که درنهایت به‌نغع آمریکا خواهد بود، تن می‌دهد یا خیر. همچنین، در سطح جهانی سویا بهترین انتخاب برای تغذیه‌ی دام‌ها است. سویا از چربی و پروتئین برخوردار است و نیتروژن را ثابت نگه می‌دارد و نیاز به کود را کاهش می‌دهد. درنهایت، حتی با درنظرگرفتن افزایش احتمالی در تولید، سهم تولیدکنندگان کوچک در‌مقایسه‌با میزان موردنیاز ناچیز است. به‌عنوان مثال، برنامه‌‌ی روسیه برای افزایش تولید خود به میزان ۲۰ درصد در چند سال آینده، تنها باعث افزایش ۰.۷ میلیون تنی صادرات این محصول خواهد شد.

از دیدگاه فوکس و همکارانش، محتمل‌ترین سناریو این است که برزیل تولید خود را به‌میزان درخورتوجهی افزایش دهد و تعداد کمی از تولیدکنندگان عمده‌ی دیگر میزان موردنیاز را عرضه کنند.

مداخلات سیستم سیاسی و قانونی و تجاری مانع گسترش تولید دانه‌ی سویا در آمازون اکنون تضعیف شده‌اند. برای نمونه، ژائیر بولسونارو، رئیس‌جمهور برزیل، در ژانویه حقوق زمین مردم بومی را محدود کرد. درواقع، جنگل‌زدایی بین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۶، ۲۹ درصد افزایش یافت و بین اوت تا اکتبر۲۰۱۸، در مدت انتخابات ریاست‌جمهوری برزیل جهشی به‌میزان ۵۰ درصد را شاهد بود.

همچنین، جنگ‌های تجاری در گذشته نیز باعث افزایش تولید سویا در برزیل شده است. پس از تحریم ایالات متحده‌ی آمریکا درباره‌ی صادرات سویا به اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۸۰، میزان زمین درنظر گرفته‌شده به تولید این محصول در برزیل بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۰ به بیش از دوبرابر افزایش یافت و به ۲۴.۲ میلیون هکتار رسید.

سناریو‌های سویا

برای رسیدن به برآوردی دقیق از میزان تولید جهانی دانه‌ی سویا در سناریوهای مختلف تجاری، فوکس و همکارانش داده‌های سال ۲۰۱۶ از پایگاه اطلاعاتی فائو را تحلیل کردند. این داده‌ها اطلاعات مربوط‌به تمام زمین‌های اختصاص داده‌شده به کشت سویا در ۹۴ کشور، نرخ بهره‌ی هر کشور، تولید کل آن‌ها در سال و میزان صادرات به چین و... را شامل می‌شود.

با فرض اینکه هیچ تغییری در کل تقاضای جهانی وجود نداشته باشد، میزان ۲۲.۶ میلیون تا ۳۷.۶ میلیون تن تولید بیشتر دانه‌ی سویا در برزیل نیاز چین را برآورده خواهد کرد. اگر تمام ۹۴ کشور به جبران این کمبود کمک کنند، باتوجه‌به درصد مشارکت آن‌ها در سطح فعلی، برزیل نیاز دارد ۱۶.۷ میلیون تن سویای اضافی را تأمین کند. این میزان تولید سویا به ۵.۷ میلیون هکتار زمین دیگر نیاز دارد. در این سناریو، پس‌ازآن آرژانتین نیز باید ۶.۱ میلیون تا ۱۰.۲ میلیون تن سویای اضافی تولید کند. تولید این میزان سویای اضافی به ۲ میلیون تا ۳.۳ میلیون هکتار زمین اضافی نیاز دارد. تمام تولیدکنندگان دیگر به‌جز چین روی‌هم‌رفته تولیدی برابر با تولید آرژانتین دارند.

تخلیه‌ی خوراک دام تولیدشده‌ از سویا در شهر نانتونگ در چین

این ارقام برای کشت دانه‌ی سویا در زمینی درنظر گرفته نمی‌شود که در‌حال‌‌حاضر برای کشت دیگر محصولات پروتئینی و فراورده‌های روغنی مانند ذرت و روغن نخل و کلزا استفاده می‌شوند. باوجوداین، جایگزینی محصولی با محصولی دیگر با محدودیت‌های فنی و سیاسی روبه‌رو است. به‎عنوان مثال در برزیل، دانه‌های سویا و نیشکر و ذرت ۸۵ درصد از کل محصولات تولیدی این کشور را تشکیل می‌دهند و هر سه این محصولات برای اقتصاد این کشور مهم هستند. نیشکر در تولید اتانول زیستی استفاده می‌شود که به استقلال برزیل از بازار جهانی نفت کمک می‌کند و ذرت نیز به‌عنوان خوراک دام استفاده می‌شود. واردات روغن نخل از مالزی یا اندونزی امکان‌پذیر است؛ اما این امر موجب جنگل‌زدایی بیشتر در این کشورها خواهد شد.

اگر تولیدکنندگان بازده‌ی محصولات خود را افزایش دهند، نیاز به زمین بیشتر کمی می‌تواند کاهش یابد. تولیدکنندگان عمده‌ی دانه سویا (برزیل، آرژانتین، کانادا و روسیه) درحال‌حاضر به‌طور متوسط به میزان تولید ۱.۵ تن تا ۳ تن سویا در هر هکتار دست یافته‌اند؛ درحالی‌که این میزان در ایالات متحده‌ی آمریکا ۳.۵ تن است. ایالات متحده‌ی آمریکا به‌ازای هر هکتار حدود ۶۲ کیلوگرم و کانادا ۶۰ کیلوگرم و برزیل ۱۶۹ کیلوگرم کود به خاک اضافه می‌کنند. تنها روسیه (۲۶ کیلوگرم کود در هکتار) و آرژانتین (۱۴ کیلوگرم کود در هر هکتار) می‌توانند با استفاده از کود بیشتر، میزان تولید محصولات کشاورزی را در هر منطقه افزایش دهند.

درحقیقت، ممکن است آمار و ارقام فوکس و همکارانش دست‌ِکم گرفته شود. بنابر گفته‌ی این گروه، آن‌ها افزایش تقاضای نامرتبط به جنگ تجاری را در نظر نمی‌گیرند. در دو دهه‌ی گذشته، میزان مصرف سویا در چین به‌صورت نمایی افزایش یافته است. از سال ۲۰۰۰، واردات این کشور از آرژانتین و آمریکا و برزیل به‌ترتیب ۲۰۰ و ۷۰۰ درصد و ۲۰۰۰ درصد افزایش یافته است. به‌احتمال زیاد، اشتهای زیاد چین برای تغذیه‌ی دام‌ها و انرژی زیستی به رشد خود ادامه خواهد داد.

نبردی از‌دست‌رفته

چین احتمالا می‌خواهد وابستگی خود را به ایالات متحده‌ی آمریکا کاهش دهد؛ حتی اگر دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده‌ی آمریکا، تصمیم بگیرد تعرفه‎های واردات خود را لغو کند. به‌عنوان‌ مثال، اتحاد جماهیر شوروی پس از لغو تحریم سال ۱۹۸۰، تنها پس از یک سال، به خرید سویا از آمریکا ادامه نداد و آن‌ها را نامطمئن دانست. بنابراین، حتی با خوشبینانه‌ترین سناریو میلیون‌ها هکتار از جنگل‌های استوایی آمازون در‌حال‌حاضر درمعرض تهدید نابودی هستند. درواقع، گسترش تولید سویا در مناطقی به‌غیر از آمازون، ازجمله در دشت‌های استوایی سرادو در برزیل، به از‌دست‌رفتن بیشتر جنگل‌های استوایی، مثلا ازطریق جابجایی مراتع منجر می‌شود.

با کنارگذاشتن این تغییرات عمده‌ی بالقوه، پیش‌بینی می‌شود نرخ فعلی جنگل‌زدایی در مناطق استوایی تا سال ۲۱۰۰ بین ۸۷ تا ۱۳۰ گیگاتن کربن را وارد جوّ می‌کند و انتظار می‌رود تبدیل زمین به زمین‌های زراعی به‌طورکلی به آزادشدن بیشتر کربن در مناطق استوایی درمقایسه‌با دیگر بیوم‌ها در این قرن منجر شود. به‌همین‌ترتیب، انتظار می‌رود انقراض گونه‌ها در جنگل‌های گرم‌سیری تا سال ۲۰۵۰ افزایش یابد. باوجوداین، ۱۹ گونه از هر ۲۰ گونه ازنظر علمیناشناخته هستند.

جنگل‌زدایی گسترده‌ی آمازون بیش از آنچه پیش‌ازاین در‌حال‌رخ‌دادن است، تأثیرات عمیقی بر تلاش‌های جهانی برای کاهش تغییرات اقلیمی و حفاظت از تنوع زیستی خواهد گذاشت. بنابراین، چگونه می‌توان از چنین پیامدهای مخرب ناشی از جنگ‌های تجاری آتی پیشگیری کرد؟

حذف سویا از تعرفه: اول و مهم‌تر از همه، چین و ایالات متحده‌ی آمریکا باید به‌طورعمومی نقش خود را در هدایت غیرمستقیم جنگل‌زدایی مناطق استوایی به‌رسمیت بشناسند و برای حذف تعرفه‌های تجاری روی این محصول اقدام فوری انجام دهد.

تنوع عرضه‌کنندگان: همچنین، چین باید به‌دنبال عرضه‌کنندگان بیشتری برای این محصول باشد. حتی اتحادیه‌ی اروپا می‌تواند یکی از نامزدها باشد. بااین‌حال، برای رقابت با تولیدکنندگان عمده مانند آمریکا، باید در مخالفت خود با آن دسته از دانه‌های سویای اصلاح‌شده‌ی ژنتیکی تجدیدنظر کند که دربرابر آفت‌کش‌هایی مانند گلیفوزات مقاوم هستند.

بهبود طرح‌های حفظ محیط‌زیست در برزیل: جامعه‌ی بین‌المللی باید کارهای بیشتری برای تشویق دولت برزیل به افزایش حمایت از محیط‌زیست انجام دهد. برای مثال، طرح‌هایی مانند +REDD که هدفش پاداش‌دادن به توسعه‌دهندگان و دیگر افراد برای جلوگیری از جنگل‌زدایی و فراهم‌کردن سازوکار برای اقدام هماهنگ است.

مداخلات تنظیمی طراحی‌شده برای کنترل محرک‌های تخریب محیطی یا محدودکردن میزان آن نیز ضروری هستند. چنین مداخلاتی بحث‌برانگیز و به وضعیت سیاسی مشروط هستند؛ اما نمونه‌های آن در طول تاریخ وجود دارد. به‌عنوان مثال، دستورالعمل نیترات سال ۱۹۹۱ کمیسیون اروپا به کاهش ۲۲ درصدی مصرف کود شیمیایی از سال ۱۹۹۰ در اروپا منجر شد. این دستورالعمل بخشی از دستورالعملی دیگر را تشکیل می‌دهد؛ یعنی دستورالعمل چهارچوب آب. این دستورالعمل غلظت نیتروژن آب رودخانه‌ها را تا ۲۱ درصد و آمونیاک را تا ۷۵ درصد و فسفر را تا ۵۹ درصد از سال ۱۹۹۲ کاهش داده است.

براساس توافق Brazil’s Soy Moratorium، تاجران اصلی سویا در ژوئیه‌ی۲۰۰۶ توافق کردند سویای کشت‌شده در زمین‌های حاصل از جنگل‌زدایی را نخرند. این توافق باعث کاهش تبدیل جنگل‌ها به زمین‌های زراعی شد. این، موفقیتی نسبی در‌این‌زمینه بود که مدیون سیستم‌های کنترل مختلف بود و برای اجرای این توافقنامه مستقر شده بودند؛ مانند هلیکوپترهای پلیس برای ردیابی قطع غیرقانونی درختان. باتوجه‌به افزایش قطع درختان و استفاده غیرمستقیم از زمین و سازوکارهای سیاسی دوران ریاست‌جمهوری بولسونارو، این دستاورد اکنون درمعرض تهدید است.

رشد محلی: درنهایت، تولید این محصولات در کشورهای مصرف‌کننده به این کشورها کنترل بهتری از سطح تولید و اثرهای زیست‌محیطی و نیز امنیت اقتصادی می‌دهد.

به‌عنوان بخشی از ترکیب راه‌حل‌ها، اگر هم چین و هم اتحادیه‌ی اروپا تلاش‌های خود برای تولید محصولات پروتئینی را شدت بخشند، بسیار کمک‌کننده و اثربخش خواهد بود. این به‌معنی سرمایه‌گذاری بیشتر در پژوهش‌ها و توسعه و همچنین آموزش کشاورزان است. از اوایل سال ۲۰۰۰، چین میزان زمین اختصاص‌داده‌شده به تولید دانه‌ی سویا را تا ۲۵ درصد کاهش داده است؛ زیرا واردات این محصول از برزیل ارزان‌تر است. باتوجه‌به میانگین بازده پنج‌ساله این کشور، درحال‌حاضر نیمی از آن محصولات در برزیل یا ایالات متحده‌ی آمریکا هستند.

تغییر رفتار مصرف‌کننده: در چند دهه‌ی آینده، راه‌حل بلندمدت باید شامل کاهش جهانی مصرف گوشت باشد.

افزایش آگاهی در بین مصرف‌کنندگان در سطح جهانی ممکن است به این موضوع کمک کند که گوشت کمتری مصرف کنند یا گوشتی را بخرند که به‌طور پایدار تولید می‌شود. تاکنون، آگاه‌سازی این‌چنینی اثر بسیار کمی روی تولید یا مصرف گوشت گذاشته است. سوپرمارکت بزرگی در آلمان در ژوئن‌۲۰۱۸ گزارش داد که با وجود نظرسنجی‌هایی که تمایل مصرف‌کننده برای محصولات گوشتی پایدار را نشان می‌دهد، مشتریان به انتخاب گزینه‌های کمتر پایدار ادامه می‌دهند؛ زیرا این محصولات ارزان‌تر هستند.

اقدامات آموزشی برای تغییر رفتار مصرف‌کننده، مانند استفاده از برچسب موادغذایی یا صدور گواهی ECO یا کمپین‌های اطلاعاتی در مدارس، نسبتا آسان هستند. بااین‌حال، ایجاد چنین اقداماتی الزامی قانونی و درواقع، تغییر رفتار است و برای ازبین‌بردن فشارهای فعلی روی جنگل‌های گرم‌سیری، بیش‌ازحد طول می‌کشد. گفتنی است یارانه‌ها و مالیات‌هایی نیز مؤثر هستند که به فرم‌های پایدار تولید سود می‌رسانند؛ اما این امر مستلزم سرمایه‌گذاری دولت‌ها است. حتی در آن زمان، چنین سیاست‌های مبتنی بر بازار اغلب برای جلوگیری از تخریب شدید محیط‌زیست ناکافی هستند.

از دیدگاه فوکس و همکارنش، آنچه بیش از همه می‌تواند مؤثر باشد، سازوکارهایی هستند که هزینه‌های زیست‌محیطی تولید محصولات کشاورزی را در قیمت محصول شامل می‌شوند. محاسبه‌ی این هزینه‌ها اجتناب‌ناپذیر است (به‌جای اتکا به انتخاب مصرف‌کننده) و می‌تواند روش قدرتمندی برای جلوگیری از نابودشدن سیستم‌های طبیعی حیاتی باشد. بدیهی است ارزیابی درست هزینه‌های زیست‌محیطی باید درکنار تلاش‌های شدید برای کاهش هزینه‌ها رخ دهد تا اطمینان حاصل شود استراتژی این‌چنینی امنیت غذایی را تهدید نمی‌کند.

علائم هشداردهنده

علائم اولیه در جنگ تجاری فعلی بین ایالات متحده‌ی آمریکا و چین دلگرم‌کننده نیستند. پیش از این موضوع، برزیل با افزایش تولید خود تقویت جایگاه مذاکره‌ی خود را شروع کرده است. تا اواخر سال ۲۰۱۸، برزیل ۷۵ درصد از واردات دانه‌ی سویای چین را انجام داد. این میزان رکوردی جدید محسوب می‌شود؛ یعنی کل کسری واردات از آمریکا با سویای برزیلی جبران شد.

شاخص MSCI برزیل که ۵۲ شرکت بزرگ این کشور را دربر می‌گیرد، از اکتبر۲۰۱۸ و هم‌زمان با انتخاب بولسونارو به ریاست‌جمهوری این کشور و اعمال تعرفه‌های جدید ترامپ روی واردات کالاهای چینی، رشد ۳۵ درصدی را شاهد بوده است. این موضوع نشان‌دهنده‌ی بیشترین میزان افزایش در تمام بازارهای منطقه‌ای در‌حال‌حاضر است.

دولت‌ها، تولیدکنندگان، قانون‌گذاران و مصرف‌کنندگان باید اکنون برای این موضوع اقدامی جدی انجام دهند. اگر آن‌ها این کار را نکنند، جنگل‌های آمازون ممکن است بزرگ‌ترین تلفات جنگ تجاری ایالات متحده‌ی آمریکا و چین باشند.