براساس گفته‌های برخی رسانه‌ها، اپل قصد دارد مبلغ هنگفت ۵۰۰ میلیون دلار روی سرویس اشتراک بازیاختصاصی‌اش، یعنی اپل‌آرکید، سرمایه‌گذاری کند. گمانه‌زنی‌ها حاکی از آن است که اپل‌آرکید هنگام آغازبه‌کارِ رسمی، بیش از ۱۰۰ بازی متنوع خواهد داشت.

فایننشیال‌تایمز اخیرا به‌نقل از منابعی مؤثق، اعلام کرده اپل به‌منظور تولید و توسعه‌ی هریک از بازی‌های نام‌برده، میلیون‌ها دلار هزینه کرده تا از موفقیت آن‌ها مطمئن شود. این موضوع باعث شده هزینه‌ی کلی خرج‌شده از مرز نیم‌میلیارد دلار عبور کند.

براساس همین گزارش، اپل قصد دارد توسعه‌دهندگان را ترغیب کند بازی‌هایشان را به‌صورت انحصار زمانی ازطریق سرویس آرکید منتشر کنند؛ یعنی کوپرتینویی‌ها حاضرند به توسعه‌دهندگان مبلغ مشخصی پرداخت کنند تا درقبال آن، بازی‌ها در چند ماه اول عرضه، تنها ازطریق سرویس اپل‌آرکید دردسترس باشد و بعدازآن، به‌صورت گسترده در دیگر فروشگاه‌ها منتشر شوند. 

گفته می‌شود این استراتژی بعد از راه‌اندازی سرویس آرکید همچنان ادامه‌دار خواهد بود و اپل برنامه‌های ویژه‌ای برای آن در سر دارد. درواقع، فایننشیال‌تایمز مدعی است اپل می‌خواهد بیشتر بازی‌های جدید و مهم ابتدا به‌صورت انحصاری ازطریق سرویس آرکید عرضه شوند. 

اپل سرویس آرکید را در رویداد ویژه‌ی ۵فروردین‌ رونمایی کرد. اپل‌آرکید سرویس بازی با پرداخت حق اشتراک برای تجربه‌ی بازی‌هایی است که ازطریق اپ‌استور نصب می‌شوند. وقتی این سرویس بزرگ دردسترس کاربران iOS و macOS قرار گیرد، آنان خواهند توانست با پرداخت هزینه‌ای مشخص به‌صورت ماهانه به مجموعه‌ای شامل بازی‌های برتر دسترسی پیدا کنند. در بین توسعه‌دهندگان این بازی‌ها، هم نام‌های بزرگ و شناخته‌شده‌ای دیده می‌شوند و هم استودیوهای مستقل.

برندهای مشهوری همچون کارتون نتورک (Cartoon Network)، دیزنی (Disney)، کونامی (Konami) و سگا (Sega) جزو شرکت‌هایی هستند که بازی‌هایشان ازطریق سرویس آرکید منتشر خواهد شد. درضمن در بین این توسعه‌دهندگان، اسامی دیگری هم به‌چشم می‌خورد که شاید برای شما آشنا نباشند؛ اما سابقه‌ی درخشانی در حوزه‌ی توسعه‌ی بازی موبایلی دارند و در گذشته، به موفقیت‌های مهمی دست پیدا کرده‌اند؛ مثلا Annapurna.

البته با درنظرگرفتن هزینه‌های پیشین اپل برای دیگر سرویس‌ها، انتشار گزارش مربوط‌به سرمایه‌گذاری ۵۰۰ میلیون دلاری این شرکت روی سرویس آرکید چندان هم تعجب‌برانگیز نبود. برخی رسانه‌ها مدتی پیش، از سرمایه‌گذاری یک‌میلیارد دلاری اپل روی تولید محتوای اختصاصی برای سرویس موردانتظار تی‌وی پلاس خبر داده بودند. 

تحلیلگران مؤسسه‌ی HSBC پیش‌بینی کرده‌اند اپل می‌تواند تا سال ۲۰۲۰، درآمد ۳۷۰ میلیون دلاری از سرویس آرکید کسب کند. طبق انتظارات، این میزان در سال ۲۰۲۲ به ۲.۷ میلیارد دلار و در سال ۲۰۲۴ به ۴.۵ میلیارد دلار خواهد رسید. اپل انتظار دارد سرویس آرکید بتواند تا سال ۲۰۲۴، ۲۹ میلیون نفر مشترک جذب کند؛ مشترکانی که به‌صورت ماهانه مبلغ ۱۲.۹۹ دلار پرداخت خواهند کرد. 

HSBC مدعی است آرکید ظرفیت بیشتری درمقایسه‌با تی‌وی پلاس (+Apple TV) برای درآمدزایی دارد. این مؤسسه می‌‌گوید سرویس اپل تی‌وی پلاس می‌تواند تا سال ۲۰۲۲، درآمدی معادل ۲.۶ میلیارد دلار و تا سال ۲۰۲۴، درآمدی معادل ۴.۱ میلیارد دلار را برای کوپرتینویی‌ها به‌ارمغان بیاورد. افزون‌براین، سرویس خبری اپل نیوز پلاس (+Apple News) احتمالا خواهد توانست تا سال‌های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۴، به‌ترتیب درآمد ۱.۷ و ۲.۷ میلیارد دلاری برای اپل به‌همراه داشته باشد. 

اپل تاکنون، هزینه‌ی استفاده از سرویس‌های آرکید و TV پلاس را اعلام نکرده است. گفتنی است این دو سرویس در پاییز امسال به‌صورت رسمی آغازبه‌کار خواهند کرد.

در عصر تولید شیشه و فولاد، شاید مصالحی نظیر چوب قدیمی به‌نظر برسد؛ هرچند اکنون پژوهشگران می‌گویند که با ایجاد تغییراتی در چوب موفق به ساخت ماده‌ای شده‌اند که نه‌تنها محکم است، بلکه به‌خاطر شفافیتی که دارد، می‌تواند گرما را ذخیره و منتشر کند.

این پژوهشگران معتقدند می‌توان از این چوب برای ساخت خانه‌هایی با بهره‌وری انرژی استفاده کرد و امیدوارند با تولید یک مدل زیست‌تخریب‌پذیر، مزایای سازگاری با محیط زیست آن را افزایش دهند تا بتواند جایگزینی برای پلاستیک، شیشه و حتی سیمان شود. سلین مونتناری از مؤسسه‌ی سلطنتی فناوری سلطنتی KTH در استکهلم می‌گوید:

ما ماده‌ای چندمنظوره آماده کرده‌ایم که می‌تواند ضمن عبور نور، گرما را نیز ذخیره کند.

پژوهشگران برای تولید این ماده، از چوب بالسا استفاده و لیگنین آن را جدا کردند. لیگنین ماده‌ای است که در سلول‌های بیرونی مواد طبیعی قرار دارد و مقاومت آن‌ها را افزایش می‌دهد. سپس آکریلیک که ماده‌ای زیست‌تخریب‌پذیر و ضدآب است را وارد بافت‌های باقی‌مانده کردند تا منافذ کوچک به‌جامانده از جداسازی لیگنین و همین‌طور آوندهای توخالی که آب را درون این درخت حمل می‌کنند، پر کند. سلین مونتناری می‌گوید:

با این روش نه‌تنها ساختار و استحکام چوب را حفظ کردیم، بلکه خواص نوری آن را افزایش دادیم. نتیجه‌ی کار تولید ماده‌ای از چوب است که ظاهری مثل آب یخ‌زده دارد.

در آخرین مدل تولید این نوع چوب، آکریلیک را با ماده‌ی دیگری به‌نام پلی‌اتیلن گلیکول ترکیب می‌کردند که به‌خوبی در چوب نفوذ می‌کرد. یکی از مزایای پلی‌اتیلن گلیکول این است که در اثر گرما،‌ انرژی را جذب می‌کند و ذوب می‌شود؛ اما با پایین آمدن دما سخت می‌شود و انرژی تولید می‌کند. این پژوهشگران می‌گویند:

این مزیت پلی‌اتیلن گلیکول بدان معنا است که ماده‌ی تولیدشده از چوب که هنگام گرم‌شدن از حالت نیمه‌شفاف به حالت شفاف درمی‌آید را می‌توان برای ساخت سازه‌هایی با بهره‌وری بیشتر انرژی استفاده کرد تا انرژی‌ای که در طول روز از نور خورشید جذب می‌کند،‌ هنگام شب در فضای داخلی منتشر کند. اگر ۱۰۰ گرم از این چوب شفاف که دارای پلی‌اتیلن گلیکول است را استفاده کنید، می‌تواند ۸۰۰۰ ژول گرما را جذب کند که معادل گرمایی است که لامپ یک واتی در عرض دو ساعت تولید می‌کند.

سلین مونتناری اضافه می‌کند که انواع مختلف پلی‌اتیلن گلیکول در دماهای متفاوتی ذوب می‌شوند و درنتیجه پژوهشگران می‌توانند ویژگی‌های چوب شفاف را مطابق با کاربرد آن تغییر دهند. مصالح حاوی موادی که بتواند گرما را ذخیره و منتشر کند، ایده‌ی جدیدی در صنعت ساختمان‌سازی نیست، به‌خصوص که انواع مختلف آن شکل جدیدی از عایق‌بندی را برای کاهش مصرف انرژی معرفی می‌کنند؛ اما تیم پژوهشی مذکور می‌گوید که رویکردشان متفاوت است، زیرا از مواد طبیعی استفاده می‌کنند و درنتیجه نیاز به مواد با پایه‌ی نفتی و متعاقب آن انتشاردی‌اکسید کربن کاهش می‌یابد.

بااین‌حال مونتناری معتقد است همچنان باید کارهای زیادی انجام شود، ازجمله جایگزین‌ کردن آکریلیک با ماده‌ای زیست‌تخریب‌پذیر، افزایش تولید این مصالح و تهیه‌ی مدل‌های کامپیوتری سازه‌هایی با چوب شفاف و شیشه به‌منظور مقایسه‌ی آن‌ها. مارک میودوینک، استاد مواد و جامعه از کالج دانشگاهی لندن که در این پژوهش حضور نداشته است، ‌نسبت به مهندسی این ماده برای تبدیل آن‌ به زیست‌تخریب‌پذیر هشدار می‌دهد و می‌گوید:

ما به مصالح ساختمانی‌ای نیاز داریم که مخزن کربن بوده و امکان بازیافت و استفاده‌ی مجدد از آن‌ها میسر باشد، نه اینکه زیست‌تخریب‌پذیر باشند. البته این احتمال وجود دارد که بتوان این نوع جدید چوب شفاف را از سازه‌ها جدا و در پروژه‌های جدید مجدداً مورد استفاده قرار داد.

گوگل اخیرا در یک کنفرانس خبری، قابلیتی جدید برای دستیار صوتی خود معرفی کرده است که این دستیار مجازی را قادر خواهد ساخت تا تقویم خود را در G Suite مدیریت کند. همان‌طور که می‌دانید، تا پیش از این، دستیار صوتی گوگل عمدتا برای مدیریت مسائل شخصی و فعالیت‌های روزمره به کار گرفته شده است. اما اکنون با افزوده شدن این قابلیت، کاربران قادر خواهند بود تا با استفاده از حساب کاربری G Suite خود، به اطلاعات کاری روزانه خود دسترسی داشته باشند.

در حال حاضر این قابلیت بر درخواست کاربر مبنی بر ثبت رویدادهای مختلف در تقویم گوگل تمرکز دارد و کاربران قادر نخواهند بود تا به ثبت رویدادهای مورد نظر خود ازطریق دستیار صوتی اقدام کنند؛ با این وجود می‌توان از این ویژگی برای اطلاع از رویدادهای مهم آینده و همچنین مطلع ساختن دیگران استفاده کرد.

مسئله جالب‌توجه این است که تا پیش از این، گوگل دستیار صوتی خود را هرگز به‌عنوان یک ابزار افزایش بهره‌وری در فعالیت‌های کاری، قرار نداده است. در بسیاری از مواقع، ممکن است مسائل کاری و فعالیت‌های زندگی روزمره تا حد زیادی با یکدیگر ادغام شوند، ازاین‌رو این مسئله اهمیت زیادی خواهد داشت که آیا گوگل در آینده قصد دارد به توسعه هرچه بیشتر این قابلیت‌ها بپردازد یا آنکه روی یکپارچه‌سازی آن‌ها تمرکز خواهد کرد؟

مجید حقی، معاون امور پستی، ارتباطی و فناوری اطلاعات رگولاتوری اعلام کرد در مقررات تصویب‌شده در شورای عالی فضای مجازی سقف مجاز برای ارسال پیامک در شبانه‌روز ۵۰۰ پیامک تعیین شده است و اپراتورهای تلفن همراه از امروز آن را اجرایی می‌کنند. وی اجرای این تصمیم را در راستای رسالت وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات در حمایت و حفاظت از حقوق مشترکین در حوزه ICT  دانست و نسبت به رضایتمندی مشترکین از این تصمیم ابراز امیدواری کرد.

بعد از شکایت مشترکین از دریافت پیامک‌های مزاحم تبلیغاتی  سازمان تنظیم مقررات ارتباطات رادیویی اپراتورهای تلفن همراه را به ایجاد سامانه‌ای ملزم کرد که ازطریق وارد کردن یک کد واحد امکان اطلاع از پیامک‌های تبلیغاتی و ارزش افزوده هر سه اپراتور ایجاد شده و مشترکان بتوانند بدون هراس از دست دادن پیامک‌های بانکی راه ارسال پیام‌های تبلیغاتی را ببندند.

اما چند ماه پس از آغاز به کار سامانه‌ی ۸۰۰ راهکار جدید عده‌ای با بهره‌گیری از سیم‌کارت‌های شخصی به‌جای سرشماره‌های ارسال پیامک انبوه به ارسال این پیام‌ها پرداختند. حتی برخی شرکت‌ها با خرید چندین سیم‌کارت اعتباری اقدام به سودجویی به شیوه‌ای جدید کرده بودند. به نظر می‌رسد این تصمیم جدید مشکل پیامک‌های مزاحم تبلیغاتی را تا حدود زیادی از بین می‌برد.

 "در روز‌های آخر تعطیلات سال جدید در حالی که بیشتر هموطنان درگیر مسافرت و استفاده از تعطیلات خود بودند، من و همسرم عید خودمان را در بیمارستان سپری می‌کردیم. تنها فرزندم، امید که فقط ۷ سال دارد از بیماری هموفیلی رنج می‌برد، تا حالا تمام سرمایه و زندگی‌ام را خرجش کردم، اما قیمت دارو‌های این بیماری بسیار بالاست.

با خرج‌های اخیر و بالا رفتن قیمت دارو‌ها دیگر پولی نداشتم و برای چندمین بار به سراغ دریافت وام رفتم، به دلیل دریافت وام زیاد، درخواست دوباره وام سخت شده بود. با فردی آشنا شدم که مبلغی را دریافت می‌کرد و سه برابر آن را وام می‌داد و سپس تمام مبلغ را طی اقساط بلند مدت پس می‌گرفت. من با واریز ۱۰ میلیون تومان، می‌توانستم ۳۰ میلیون تومان وام بگیرم، اما مسئله اعتماد بود. با آن فرد ارتباط برقرار کردم، آدم محترمی به‌ نظر می‌رسید، من از او ضمانت خواستم، او جواب داد: چون قبلا به برخی از افراد ضمانت‌نامه داده و دچار مشکل شده ضمانتی نخواهد داد، اما می‌تواند من را با کسانی که پیشتر از او وام دریافت کرده بودند، آشنا کند و من صحت کار را از آن افراد پرس‌وجو کنم، آیدی چند نفر را برای من ارسال کرد و من با آن افراد آشنا شدم که آنها همگی صحت کار را تایید کرده و می‌گفتند فرد وام دهنده انسان قابل اعتمادی است.

پس از چند روز وضع پسرم وخیم‌تر شد و من باید طی ۲-۳ روز پول را فراهم می‌کردم، در نهایت تصمیم گرفتم تا وام را دریافت کنم، فکر می‌کردم که مدارک زیادی دارم، در تلگرام اسم، آدرس، شماره تلفن و نام و نشانی محل کار تمامی آن افراد ثبت شده بود، در نهایت شنبه هفته گذشته با آن فرد تماس گرفتم و با دریافت وام موافقت کردم. قرار شد پول را همان شب برای او واریز کرده و نهایتا تا دوشنبه شب ۳۰ میلیون تومان را دریافت کنم.

دوشنبه شب خبری از پول نشد، به سراغ تلگرام او رفتم که دیدم تمامی چت‌هایمان پاک شده است! با آن فرد تماس گرفتم، اما جواب نداد، هیچ اثری از پیام‌های او و افرادی که معرفی کرده بود، دیده نمی‌شد، تمام دلگرمی من به همان پیام‌ها بود، اما تمامی پیام‌ها پاک شده بود! فردای آن روز به پلیس مراجعه کردم، در آن زمان بود که متوجه شدم این قابلیت جدیدی است که کلاهبرداری‌های زیادی بر اساس آن شکل گرفته است. به گفته پلیس قبلا در این موارد حداقل اطلاعاتی اندک از کلاهبردار در دسترس بود، اما با این قابلیت جدید پیدا کردن این افراد بسیار سخت شده است. من هم به همین راحتی پولم را از دست داده‌ام. حداقل با پول خودم تا مدت کوتاهی می‌توانستم خرج پسرم را بدهم، اما الان دیگر هیچ پولی ندارم! "

با ویژگی جدید تلگرام آشنا شوید!

به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، تلگرام نزدیک به ۱۵ روز پیش یعنی در ۲۵ مارس، بروزرسانی بزرگی ارائه کرد که مهم‌ترین ویژگی آن، قابلیت حذف پیام‌های خود و حتی طرف مقابل در یک چت خصوصی بود. با این ویژگی جدید هر کاربری می‌تواند تعدادی مشخص و یا تمامی پیام‌های رد و بدل شده میان خود و طرف مقابل را حذف کند؛ به طوری که هیچ اثری از این پیام‌ها حتی برای کاربر مقابل باقی نماند. از طرفی ویژگی دیگری در تلگرام وجود داشت که کاربر می‌توانست تا ۲۴ ساعت، پیام‌هایی که در چت خصوصی ارسال کرده را حذف کند، با انتشار ویژگی جدید، محدودیت زمانی این قابلیت نیز برداشته شد. از زمان انتشار این بروزرسانی، ویژگی جدید تلگرام به یکی از بحث‌های داغ میان کاربران فضای مجازی تبدیل شده، حتی برخی از افراد که از این بروزرسانی اطلاعی نداشتند، به دلیل پاک شدن ناگهانی برخی از چت‌هایشان، سردرگم بودند.

این قابلیت جدید مخالفان زیادی داشت و سرانجام دوروف را مجبور کرد تا یک نظرسنجی در کانال خود در تلگرام قرار دهد و حال بعد از گذشت چند روز بیش از یک و نیم میلیون کاربر در این نظرسنجی شرکت کرده‌اند و تعداد رأی دهندگان موافق و مخالف این ویژگی تقریبا برابر است (تصویر زیر).

پاول دوروف در روز انتشار این بروزرسانی پیامی در کانال خود ارسال و دلیل اضافه شدن این ویژگی را بیان و اعلام کرد که هدف تلگرام افزایش امنیت حریم خصوصی و بالا بردن مدیریت و کنترل پیام‌های ارسالی است، همچنین در ادامه او مثالی زد که چرا یک نفر به دلیل ارسال چند پیام ناخوشایند در جوانی، به موفقیت‌هایی که در ادامه راه برای او به وجود می‌آید، نرسد؟ منظور دوروف این بود که هر شخصی ممکن است پیام‌های نادرستی در گذشته خود ارسال کرده باشد و حال که معروف شده یا به دنبال موفقیتی است، انتشار پیام‌های نادرست او، موجب می‌شود تا نظر مردم در مورد آن شخص تغییر یابد.

موافقان این ویژگی نیز چنین نظری دارند و معتقدند کاربران باید توانایی پاک کردن پیام‌های قبلی خود را داشته باشند. اما نکته آن است که چنین ویژگی در پیام‌رسان تلگرام وجود داشت، یعنی کاربران می‌توانستند پیام‌های خود را حذف نمایند و تنها یک محدوده زمانی برای آن تعریف شده بود که مدیران تلگرام می‌توانستند آن محدودیت را بردارند، اما در حال حاضر کاربر می‌تواند پیام‌های طرف مقابل خود را نیز حذف نماید و این ویژگی با موضوع مطرح شده از طرف دوروف کاملا متفاوت است. جالب است که مدیر تلگرام در تشریح ویژگی جدید این پیام‌رسان نمی‌تواند دلیل منطقی بیاورد و در تلاش است تا آن را به موضوعات دیگری ربط دهد و به این واسطه توجیه عقلانی به موضوع بدهد.

یکی از مهم‌ترین آفت‌های فضای مجازی، کاهش مسئولیت کاربران در قبال عملکرد خودشان است، هر شخصی با یک اسم مستعار می‌تواند وارد شبکه‌های مجازی شود و هر نوع خبر یا اطلاعات جعلی را منتشر کند، همچنین کاربران به راحتی می‌توانند بدون آنکه شناخته شوند، توهین و برای دیگران مزاحمت ایجاد کنند. این در حالی است که همان افراد شاید در زندگی واقعی خود خیلی از این رفتار‌ها را انجام ندهند؛ پاک کردن تاریخچه پیام‌ها نیز عملی است که این آزادی رفتاری را گسترش می‌دهد، در حال حاضر در تلگرام هر فردی می‌تواند هرگونه پیامی را منتشر کند یا هر نوع دروغ یا کلاهبرداری را انجام دهد و در آخر به راحتی تمام پیام‌های خود و طرف مقابلش را پاک کند و هیچ اثری از خود به جای نگذارد.

چنین ویژگی در وهله اول ناهنجاری‌ها را در محیط تلگرام افزایش می‌دهد و در وهله دوم، مسئولیت پذیری و تعهد کاربران نسبت به اعمال خود را به پایین‌ترین سطح خود می‌رساند. قابلیت حذف تمامی پیام‌ها در چت خصوصی مضرات بسیار زیادی دارد که تاکنون به چند مورد آن به صورت کلی اشاره شده اما در ادامه نگاهی دقیق‌تر به اثرات مخرب این ویژگی خواهیم داشت.

ایجاد فضا برای سوءاستفاده کنندگان اینترنتی

نیاز به پیام‌های قدیمی

یکی از متداول‌ترین مشکلات ویژگی جدید تلگرام آن است که در میان دو فرد، یک طرف به صورت دلخواه تمامی پیام‌های چت خصوصی را پاک کند، در صورتی که طرف دوم به برخی از این پیام‌ها نیاز داشته باشد. در چت خصوصی میان دو دوست، دو نفر از اعضای یک خانواده یا دو همکار ممکن است مکالمات روزمره زیادی از جمله آدرس مناطق مختلف، نحوه انجام یک کار، اطلاعات اشخاص یا موارد زیادی از این دست رد و بدل شود که شاید یکی از این افراد بعد از پاک شدن کل پیام‌ها به آن نیاز داشته باشد. همچنین بسیاری از مواقع پروژه‌های دانشجویی یا کاری به صورت اتفاقی از سیستم یک نفر پاک می‌شود و اگر آن فرد قبلا پروژه را برای یکی از دوستانش ارسال کرده باشد، فایل آن هنوز بر روی سرور‌های تلگرام موجود است و فرد می‌تواند با پیدا کردن آن پیام و دانلود دوباره پروژه به فایل آن دسترسی داشته باشد، اما اگر طرف مقابل تمامی پیام‌ها را پاک کرده باشد چه؟

این مورد حتی می‌تواند اعتماد میان دو فرد را از بین ببرد، فرض کنید با یکی از همکارانتان بر سر موضوعی بحث می‌کنید و با رجوع به پیام‌های قدیمی خود می‌توانید دریابید که حق با کیست، به تلگرام مراجعه می‌کنید و متوجه می‌شوید که پیام قدیمی شما پاک شده، در این حالت هیچ راهی برای اثبات حرف خود ندارید، زیرا طرف مقابل پیام شما را حذف کرده است.

مزاحمت‌ اینترنتی از طریق تلگرام و سپس پاک کردن پیام‌ها! 

در فضایی که می‌توان هر نوع پیامی ارسال کرد و بعد از آن با پاک کردن تمامی چت‎های خصوصی، هیچ ردپایی از خود به جای نگذاشت، قطعا مزاحمت‌های به وجود آمده، افزایش پیدا می‌کند. افراد با نام ساختگی می‌توانند برای هر شخصی مزاحمت ایجاد کنند و در آخر همه پیام‌ها را پاک کنند و ناشناخته باقی بمانند.

دوستی‌های مخرب در بستر تلگرام

با این قابلیت حتی دوستی‌های مخرب اینترنتی نیز رواج پیدا می‌کند، افراد سودجو می‌توانند با ایجاد حساب کاربری ساختگی و ارسال پیام‌های مختلف برای نوجوانانی که آسیب‌پذیرتر هستند، آنها را به دوستی‌های اینترنتی مضر دعوت کنند و هر نوع اطلاعات، فیلم یا عکسی را برایشان ارسال کنند و در مواقع خطر با حذف تمام چت‌ها، اثری از خود به جای نگذارند.

ایجاد فضای ناامن و تسویه حساب‌های شخصی

آسیب چنین فضایی جنبه‌های متفاوتی دارد که شاید بعد‌ها شناخته شود، به طور مثال تلگرام با این ویژگی به محل خوبی برای انتقام‌جویی و تسویه حساب‌های شخصی تبدیل می‌شود. افراد می‌توانند به هر دلیلی در چت خصوصی تلگرام اقدام به ارسال پیام‌های تهدیدآمیز کنند و پس از مشاهده طرف مقابل، با حذف آن منکر همه چیز شوند، این در صورتی است که طرف دوم آن تهدید‌ها را خوانده و فضای ناامنی برایش ایجاد شده است.

افزایش انواع کلاهبرداری

خرید و فروش در فروشگاه‌های تلگرامی دیگر امن نیست!

با افزایش محبوبیت تلگرام در سال‌های اخیر، شاهد ایجاد فروشگاه‌هایی بودیم که در بستر این پیام‌رسان به ارائه محصولات خود می‌پرداختند. فروشگاه‌های مجاز اینترنتی در بستر وب در هر کشوری دارای نماد‌ اعتماد یا مجبور به کسب مجوز‌های مخصوصی هستند و اطلاعات آن‌ها در دست مراجع ذیصلاح است، به این ترتیب با انجام تخلف، رسیدگی و رفع آن بسیار آسان می‌شود. اما در تلگرام هیچ مرجعی برای رسیدگی به کانال‌هایی که اقلامی خاص در آن‌ها فروخته می‌شود، وجود ندارد (که این خود از ضعف‌های تلگرام است) و با وجود ویژگی جدید، افراد به راحتی می‌توانند از مردم کلاهبرداری کنند. قبل از ایجاد چنین قابلیتی، پیام‌ها و اطلاعات موجود در چت خصوصی میان فروشنده و خریدار مرجع خوبی برای به دردسر انداختن فروشنده‌های کلاهبردار بود، اما در حال حاضر چنین امکانی وجود ندارد.

ارائه خدمات مختلف توسط افراد سودجو و کلاهبرداری از اشخاص

همچنین در تلگرام شاهد کانال‌هایی هستیم که خود را به عنوان نماینده رسمی یک نهاد، سازمان یا شرکتی برای ارائه خدمات معرفی می‌کنند، به طور مثال سارقی خود را به عنوان نماینده یک شرکت بیمه که می‌تواند به صورت اینترنتی نوعی بیمه را با مزایای بالا برای شما فعال کند، چنین افرادی با قصد کلاهبرداری به کاربران نزدیک شده و می‌توانند تمامی چت‌های خصوصی خود و کاربران هدف را حذف کنند.

اینکه کاربران به هیچ وجه نتوانند چت خصوصی پاک شده را برگردانند یک فضای ناامن در تلگرام ایجاد می‌کند که کاربران مجبورند در هر لحظه از پیام‌های خود اسکرین‌شات تهیه کنند یا تمامی پیام‌های خود را در یک نسخه دیگر ذخیره نمایند که چنین کار‌هایی وقت‌گیر است و ماهیت یک پیام‌رسان امن را زیر سوال می‌برد.

تلگرام در راه تبدیل شدن به دارک وب!

اما مهم‌ترین خطر تلگرام تبدیل شدن به شبکه‌ای مانند دارک وب است؛ اتفاقی که تلگرام با هر بروزرسانی خود به آن نزدیک‌تر می‌شود. دارک وب به شبکه‌ای گفته می‌شود که اطلاعات موجود در آن با رمزنگاری‌های قدرتمند و پی‌درپی حفاظت می‌شود و کسی قادر به دریافت این اطلاعات نیست، کاری که پاول دوروف نیز آن را انجام داده و نمی‌گذارد اطلاعات کاربران، حتی تروریست‌ها به دست سازمان‌های امنیتی کشور‌ها برسد. در فضایی مانند دارک وب اتفاقات غیرقانونی و گاهی اوقات وحشتناکی رخ می‌دهد که قابل ردیابی نیستند.

در این شبکه سایت‌هایی وجود دارند که به فروش مواد مخدر، انواع اسلحه سرد و گرم، فروش اعضای انسان، قاچاق انسان و مواردی اینچنینی می‌پردازند. همچنین خدماتی مانند استخدام هکر، اجیر کردن قاتل برای از بین بردن اشخاص خاص، قمار و بسیاری از خدمات غیرقانونی دیگر در بستر دارک وب‌ها در حال رخ دادن است. از مهم‌ترین ویژگی‌های دارک وب می‌توان به غیرقابل ردیابی بودن اطلاعات، درگاه‌های پرداخت غیرقابل شناسایی و آزادی برای انجام هر عمل خلافی نام برد؛ ویژگی‌هایی که تلگرام در تلاش است به آنها برسد.

پاول دوروف اطلاعات افراد مخرب را به بهانه حریم خصوصی در اختیار هیچ‌کسی قرار نمی‌دهد. با ایجاد قابلیت‌هایی همچون پاک کردن کامل یک چت خصوصی و ویژگی‌هایی که احتمالا در آینده در این پیام‌رسان خواهیم دید، ردیابی اطلاعات دشوار می‌شود و فعالیت‌های غیرقانونی افزایش پیدا می‌کند. در این بین پاول دوروف به دنبال آن است تا با ارز دیجیتال خود و اتصال آن به تلگرام بر پایه بلاک‌چین، سیستم ارزی غیرقابل نفوذی ایجاد کند تا به این ترتیب پرداخت‌ها نیز در تلگرام به آسانی شکل بگیرد. با این وجود آیا می‌توان جلوی خرید و فروش اسلحه یا مواد مخدر را در چنین پیام رسانی متوقف کرد؟ آیا می‌توان ارتباط بین گروه‌های مخرب یا تروریست‌ها را درهم شکست؟

پاول دوروف خواسته یا ناخواسته به سمت هدفی خطرناک حرکت می‌کند که برای آینده کاربران آن بسیار آسیب‌زا است. هدف این گزارش آن نیست که دوروف را تروریست بنامد یا آن را به سیستم‌های امنیتی خاصی مرتبط کند، اما تلگرام در جهات مثبتی حرکت نمی‌کند و به بهانه حریم خصوصی و آزادی بیان بستری مناسب را برای افرادی مخرب فراهم می‌کند.

یک یادآوری بسیار مهم ...

در پایان این گزارش جا دارد نامه‌ای از طرف یکی از کارمندان سرویس امنیتی فدرال روسیه (FSB) به مدیران امنیتی این کشور را بازخوانی کنیم که پیش از فیلتر تلگرام در روسیه ارسال شده بود. پیش‌بینی این مسئول ارشد روسیه در مورد آینده تلگرام بسیار جالب است. متن نامه:

"همکاران، این همه‌ داستان نیست، شما متوجه نیستید! این داستان در مورد کلید‌های رمزنگاری شده و تروریسم نیست، پاول دوروف تصمیم گرفته به یکی از کلاهبرداران مالی روسیه تبدیل شود. پس از راه‌اندازی ارز دیجیتال تلگرام، ما به سیستم مالی غیرقابل کنترلی در روسیه رو‌به‌رو می‌شویم. این ارز مانند بیت‌کوین در حاشیه نخواهد ماند زیرا ساده، قابل اعتماد و غیر‌قابل کنترل است. چنین چیزی، تهدید بزرگی برای یک کشور محسوب می‌شود. مبادله مواد مخدر، قاچاق اعضای انسان و پول نقد در سیستم پاول(دوروف) امکان پذیر است، در آن زمان او (پاول دوروف) می‌گوید: این‌ها ارتباطی با من ندارد، تروریست‌ها از کلمات استفاده می‌کنند، شما باید کلمات را مسدود کنید نه تلگرام را."

اپیسر هارد درایو جدید خود AC731 USB 3.1 Gen 1 را که از استاندارد نظامی برای مقاومت دربرابر ضربه بهره می‌برد، راهی بازار‌های جهانی می‌کند. این هارد درایو موفق شده تا جایزه‌ی 2019 Excellence Award را از میان بیش از هزار محصول به خود اختصاص دهد.

طراحی زیبا با پوشش سیاه‌رنگ و پنل طلائی آن، AC731 را به هارد درایوی لاکچری برای حرفه‌ای‌های امروزی تبدیل کرده است. این شاهکار اپیسر علاوه‌بر اسپرت و ضد ضربه بودن با پوشش چرمی مات و با کیفیت خود گزینه‌ای مناسب برای افرادی است که جلوه‌ی ظاهری هارد از اهمیت زیادی برای آن‌ها برخوردار است. از سویی، این بافت چرمی علاوه‌بر انتقال حس نرمی و لطافت، از لیز خوردن محصول در دست جلوگیری می‌کند.

برای حفاظت از اطلاعات باارزش کاربر، این محصول در رده‌ی هارد درایوهای ضد ضربه با درجه نظامی ساخته شده و تست MIL-STD-810G-516.6-IV که مربوط‌به افتادن از ارتفاع ۱.۲ متری است را با موفقیت پشت سرگذاشته است؛ از این‌رو هارد درایو جدید اپیسر به‌لطف استاندارد نظامی در مقابل ضربات در حین حرکت و نیز افتادن از ارتفاع مقاوم است. دومین نوع حفاظت این محصول مربوط‌به استاندارد IP68 برای مقاومت دربرابر نفوذ آب و گرد و غبار است، به طوری‌که کاملا ضدغبار بوده و توانایی غوطه‌ور ماندن در آب بدون آسیب به اطلاعات کاربر به مدت ۶۰ دقیقه در عمق یک متری را دارد. سومین روش حفاظتی هارد درایو اپیسر، ساختار تعلیق داخلی منحصر‌به‌فرد آن است که می‌تواند میزان لرزش را کاهش داده و تاثیرات ناشی از برخوردهای اتفاقی را به حداقل برساند. به‌طور کلی AC731 دارای هر دو محافظ داخلی و خارجی است و امکان محافظت کامل برای خاطرات با ارزش شما را فراهم می‌کند.

شرکت متین به‌عنوان نماینده انحصاری اپیسر در ایران کلیه محصولات این شرکت را عرضه کرده و خدمات پس از فروش آن را طبق استاندارهای بین‌المللی به مشتریان گرامی ارایه می‌کند.

XML مخفف زبان نشانه‌گذاری قابل توسعه است. هدف این زبان، توصیف و سازمان‌دهی داده‌ها روی اینترنت، اپلیکیشن‌های موبایل و بسیاری از موارد دیگر است؛ اما XML چگونه کار می‌کند و چه کاربردهایی دارد؟

زبان‌ نشانه‌گذاری چیست؟

زبان‌های نشانه‌گذاری برای حاشیه‌نویسی متون یا اضافه کردن اطلاعات به کار می‌روند. حاشیه‌نویسی‌ها از دید کاربر نهایی مخفی می‌مانند. ماشین (مرورگر) این یادداشت‌ها را قبل از پردازش می‌خواند و متن را به‌صورت دستورها نشانه‌گذاری نمایش می‌دهد. براساس تعریف ویکی‌پدیا:

ایده‌ی این اصطلاح برگرفته از نشانه‌گذاری نسخه‌های کاغذی مثل دستورالعمل‌های بازنگری ویراستارها است که معمولا با خودکار آبی روی نسخه‌ی نویسندگان نوشته می‌شوند. در رسانه‌های دیجیتال، تگ‌ها جایگزین یادداشت‌های دستوری آبی شده‌اند، این تگ‌ها بخش‌های مختلف سند را نشان می‌دهند.

HTML (زبان نشانه‌گذاری ابَرمتن)، یک نمونه‌ی شناخته‌شده از زبان نشانه‌گذاری است. با‌اینکه HTML (و دیگر زبان‌های برنامه‌نویسی) ظاهر وب‌سایت را تعریف می‌کند، اما هرگز ردپایی از کد در آن‌ها مشاهده نمی‌کنید. تنها چیزی که می‌بینید، تفسیر مرورگر است. برای مثال، تنها می‌توانید فرمت‌دهی متنی یا تصاویر تعبیه‌شده را ببینید.

XML چگونه کار می‌کند؟

XML یک نوع زبان نشانه‌گذاری متا است که برای اینترنت توسعه داده شده است. XML ازاین‌رو یک زبان متا است که می‌توان از آن برای توصیف و تعریف زبان‌های نشانه‌گذاری دیگر استفاده کرد. XML نسخه‌ی ساده‌شده‌ای ازSGML (زبان نشانه‌گذاری تعمیم‌یافته‌ی استاندارد)، مادر زبان‌های نشانه‌گذاری است.

XML قابل توسعه است و کاربرها می‌توانند بلوک‌های سازنده و تگ‌های جدید را برای آن تعریف کنند. کاربر با اضافه کردن بلوک‌های سازنده می‌تواند XML را با نیازهای خود تطبیق دهد. با مثال‌های HTML و CSS بهتر می‌توانید عملکرد XML را درک کنید.

ارتباط XML با HTML

XML مشابه HTML است اما از آنجا که کاربرها می‌توانند بلوک‌های سازنده‌ی خود را اضافه کنند، انعطاف آن بیشتر است. یکی از تفاوت‌های کلیدی بین HTML و XML این است که HTML ظاهر داده‌ها را تعریف می‌کند درحالی‌که XML چیستی داده‌ها را توصیف می‌کند. به همین دلیل XML نمی‌تواند جایگزینی برای HTML باشد، بلکه صرفا می‌تواند آن را توسعه دهد.

XML برای توصیف داده‌ها به DTD (تعریف نوع سند) وابسته است. DTD دیکشنری ماشین است و ماشین ازطریق این دیکشنری می‌تواند زبان نشانه‌گذاری را تفسیر کند؛ بنابراین، هر سند باید با تعریف نوع DTD آغاز شود. HTML از همین اصل تبعیت می‌کند. کدی که در بسیاری از وب‌سایت‌ها می‌بینید، مشابه کد زیر است:

<!doctype html public "-//w3c//DTD html 4.0//en">

در این مثال، DTD همان html 4.0 است. مرورگر هرکدام از دستورها را با DTD خود مقایسه می‌کند و وظیفه‌ی هر دستور را مشخص می‌کند. به همین ترتیب است که دستور <b> به ‌متن برجسته و دستور <u> به متن زیرخط دار تفسیر می‌شود.

CSS چگونه مشکل HTML را حل می‌کند؟

مشکل HTML مجموعه دستورهای ایستای آن هستند. برای تعریف مشخصه، به تایپ این دستورها نیاز دارید؛ و برای هر بار تعریف باید آن‌ها را مجددا وارد کنید. بااینکه دستورها HTML سرراست هستند و یادگیری آن‌ها هم ساده است، اما انعطاف کمی دارند.

برای مثال، فرض کنید بخواهید اندازه یا رنگ هدری را که چندین مرتبه در سایت خود از آن استفاده کرده‌اید، تغییر دهید. قطعا وارد کردن دستورهای تکراری مثل تغییر اندازه و رنگ برای هر بار تکرار هدر، کسل‌کننده خواهد بود.

در طراحی وب، CSS (صفحات آبشاری و پشت سرهم)، مشکل ویرایش خسته‌کننده‌ی اسناد HTML را برطرف کرده است. در CSS به‌راحتی می‌توانید مشخصه‌ی H1 را به هدر وب‌سایت خود اضافه کنید و در style sheet هم ظاهر آن را تعریف کنید؛ و برای تغییر ظاهر هدر، فقط یک بار تغییر آن کافی است.

XML چگونه داده‌ها را کنترل می‌کند؟

XML وظیفه‌ی سازمان‌دهی و تعریف داده‌ها را برعهده دارد. XML با مشخصه‌هایی مثل اندازه و رنگ سروکاری ندارد. بلوک‌های سازنده‌ی آن مشابه تگ‌های HTML مرتبط با CSS هستند. تعریف عنوان، هدر، متن و دیگر عناصر متن در XML ساده است و وظیفه‌ی تفسیر را بر دوش ماشین قرار می‌دهد.

کاربردهای XML

امروزه در سطح وسیعی از XML استفاده می‌شود. برنامه‌ها و دستگاه‌های مختلف از آن برای کنترل، سازمان‌دهی، ذخیره‌سازی، انتقال و نمایش داده‌ها استفاده می‌کنند. برای مثال، XML در سطح وسیعی در مبادله‌های داده‌ای B2B کاربرد دارد. XML با فرمت فایل‌های آفیس از جمله فایل‌های Microsoft Office و Google Docs هم سازگار است.

ازآنجاکه XML داده‌ها را به فرمت متنی ساده ذخیره می‌کند، ذخیره‌سازی آن مستقل از پلتفرم است و می‌توان به‌سادگی از داده‌ها خروجی گرفت یا آن‌ها را در فرمت‌های دیگر وارد کرد. XML مبنای بسیاری از زبان‌های دیگر از جمله XHTML، WAP برای دستگاه‌های جیبی یا RSS برای فیدها است.

روش باز کردن فایل XML

همان‌طور که قبلا هم گفته شد، XML داده‌ها را به فرمت متنی ساده ذخیره می‌کند. به همین دلیل می‌توان فایل‌های XML را با برنامه‌های متعدد باز کرد. روی فایل XML کلیک کنید، Open with را از منو انتخاب کنید و سپس برنامه‌ی موردنظر را انتخاب کنید. می‌توانید هر کدام از برنامه‌های ذیل را امتحان کنید:

• Notepad ویندوز یا دیگر ویرایشگرهای متنی
• ++Notepad
• انواع مرورگرهای وب

می‌توانید از نمایشگر آنلاین XML مثل نمایشگر Code Beautify هم استفاده کنید. با هر کدام از برنامه‌های فوق می‌توانید فایل XML را باز کنید اما مزیت ++Notepad و نمایشگرهای اختصاصی XML یا ویرایشگرها، تگ‌های رنگی XML است و به این صورت تفکیک داده‌ها آسان‌تر می‌شود. با‌این‌حال، این برنامه‌های نمی‌توانند کد XML را اجرا کنند.

امروزه JSON جایگزین محبوب‌تری برای یکپارچه‌سازی داده‌ها است؛ اما اگر برنامه‌نویس هستید، ممکن است گاهی به کار با XML نیاز داشته باشید.

مایکروسافت روز گذشته به تعدادی از کاربران سرویس Outlook.com گفته است که اوایل سال جاری میلادی، هکرها توانسته‌اند به‌مدت چند ماه به تعدادی از حساب‌های کاربری این سرویس دسترسی پیدا کنند. ردموندی‌ها می‌گویند که هکر با دستیابی به اطلاعات یکی از کارمندان بخش پشتیبانی و با استفاده از دسترسی‌های او، توانسته از یکم ژانویه‌ (۱۱ دی ۱۳۹۷) تا ۲۸ مارس ۲۰۱۹ (۸ فروردین ۱۳۹۸) به حساب‌های کاربری تعدادی از مشترکان اوت‌لوکدست پیدا کند.

مایکروسافت می‌گوید که هکرها احتمالا توانسته‌اند آدرس ایمیل حساب‌های کاربری را به‌همراه نام فولدرها و موضوع ایمیل‌ها مشاهده کنند. بااین‌حال ظاهرا امکان مشاهده‌ی محتوای ایمیل‌ها یا فایل‌های ضمیمه‌شده در آن‌ها، برای هکرها وجود نداشته است. تاکنون مشخص نشده است که چه‌تعداد کاربر اوت‌لوک تحت‌تأثیر این اتفاق قرار گرفته‌اند؛ به‌علاوه نحوه‌ی دستیبابی هکر به اطلاعات کارمند بخش پشتیبانی مایکروسافت نیز فعلا مشخص نشده است.

مایکروسافت در ایمیل ارسالی به کاربران Outlook نوشته است: «داده‌های به‌دست‌رسیده نشان می‌دهند که اطلاعات مرتبط به حساب‌های کاربری (و نه محتوای خود ایمیل‌ها) احتمالا توسط هکر مشاهده شده‌اند. مایکروسافت فعلا نتوانسته هیچ سرنخی مبنی بر دلیل مشاهده‌ی این اطلاعات از سوی هکر به‌دست بیاورد. درضمن چگونگی استفاده از این اطلاعات توسط هکر، فعلا نامشخص است.»

هکرها ظاهرا نتوانسته‌اند به رمز عبور حساب‌های کاربری یا دیگر اطلاعات شخصی افراد، دسترسی پیدا کنند؛ بااین‌حال مایکروسافت صرفا برای رعایت احتیاط، از کاربرانِ متأثر خواسته است که رمز عبور حساب خود را تغییر دهند. این شرکت می‌گوید: «مایکروسافت به‌دلیل بروز این اتفاق از کاربرانش عذرخواهی می‌کند؛ اطمینان‌خاطر داشته باشید که مایکروسافت موضوعی مثل حفاظت از داده‌های کاربران را موضوعی بسیار جدی به‌حساب می‌آورد و به‌همین دلیل از مدتی پیش با کارکنان بخش‌های امنیت داخلی و حریم شخصی همکاری کرده تا به اطلاعات بیشتری در این زمینه دسترسی پیدا کند. ما همچنین برخی قوانین و سیستم‌هایمان را تغییر خواهیم داد تا از رخداد دوباره‌ی این اتفاق جلوگیری کنیم.»

این حادثه‌ی امنیتی درحالی رخ داده است که هفته‌ها قبل، یک پژوهشگر امنیتی به‌دلیل هک کردن سرورهای مایکروسافت و نینتندو، از سوی دادگاه گناهکار شناخته شد. در این اتفاق، سرورهای توسعه‌ی ویندوز شرکت مایکروسافت برای چند هفته در سال ۲۰۱۷ در دسترس هکر بودند. هکر می‌توانست ازطریق این سرورها به نسخه‌های پیش‌از‌عرضه‌ی ویندوز دسترسی پیدا کند.

مایکروسافت بروز این رخنه‌ی امنیتی را در اطلاعیه‌ای به‌صورت رسمی تأیید کرده است. با‌این‌حال همان‌طور که بالاتر گفتیم، تاکنون نمی‌دانیم دقیقا چند نفر از کاربران تحت‌تاثیر قرار گرفته‌اند. درضمن به‌طور دقیق محل سکونت کاربران متأثر را نمی‌دانیم، اما ظاهرا بخش مهمی از آن‌ها در اروپا حضور داشته‌اند. البته آنطور که مقامات رسمی گفته‌اند، تعداد حساب‌های هک‌شده چندان زیاد نبوده است. 

اپلیکیشن وی‌چت یکی از محبوب‌ترین پیام‌رسان‌ها در بین کاربران چینی محسوب می‌شود که روی گوشی‌های هوشمند بسیاری در چین نصب شده است و کاربران از آن استفاده می‌کنند. اما به‌نظر می‌رسد این پیام‌رسان محبوب، جذابیت پیشین خود را از دست داده است و کاربران چینی به‌سمت پیام‌رسان‌های دیگری سوق پیدا کرده‌اند.

براساس گزارش رسانه‌های چینی، استارتاپ Bytedance توسعه‌دهنده‌ی اپلیکیشن TikTok و خبرخوان Toutiao، در حال توسعه‌ی اپلیکیشن جدیدی به‌نام Flipchat است.

هنوز استارتاپ Bytedance در مورد اپلیکیشن فلیپ‌چت اظهارنظری نکرده و جزئیات مربوط‌به این برنامه‌ی جدید در گزارش رسانه‌های چینی به‌اشتراک گذاشته نشده است. اما به‌نظر می‌رسد این اپلیکیشن در زمان خوبی در دسترس کاربران قرار می‌گیرد. استارتاپ Bytedance توانست برخی از رقبای خود را با اپلیکیشن‌های محبوبش از صحنه‌ی رقابت حذف کند و حتی به حوزه‌های دیگری از جمله تجارت الکترونیک وارد شد.

برخی ضعف‌های وی‌چت را مطرح می‌کنند. Tencent سازنده‌ی اپلیکیشن وی‌چت با بیش از یک میلیارد کاربر در کشوری با جمعیت ۱.۴ میلیارد نفر، ظاهرا هیچ‌گونه‌ برنامه‌ای برای توسعه و رشد محصول خود ندارد. با این تعداد کاربر، فضایی سرد بر وی‌چت حاکم است؛ تا جایی که نوجوانان تصور می‌کنند وی‌چت اپلیکیشن سالمندان است. پیش‌تر گفته شده بود که تعداد حساب‌های کاربری وی چت به مرز یک میلیارد رسید. 

برای مثال اپلیکیشن Yinyu که یکی از محبوب‌ترین برنامه‌ها در بین جوانان است، رویکری متفاوت را در پیش گرفته است. کاربران این اپلیکیشن مسابقه‌ی کارائوکه می‌دهند، در چت‌روم‌ها چالش (‌خوانندگی و آواز) برگزار می‌شود و کاربران با یکدیگر رقابت می‌کنند. اپلیکیشن Yinyu در ماه سپتامبر در دسترس کاربران قرار گرفت و اکنون یکی از پنج اپلیکیشن برتر شبکه‌های اجتماعی در اپل استور چین است و رتبه‌ی دوازدهم را در بین تمامی اپلیکیشن‌های رایگان از آن خود کرده است. 

ایده‌های مشابه دیگری نیز برای توسعه‌ی اپلیکشن‌های مبتنی بر ارتباط کلامی و نه فقط ارتباط متنی مطرح شده است. بسیاری از شبکه‌های اجتماعی مبتنی بر صحبت کردن، از محبوبیت خاصی برخوردار هستند و کاربران می‌توانند ازطریق این برنامه‌ها، در چت‌روم‌ها یا در چت خصوصی به‌صورت صوتی با یکدیگر در ارتباط باشند.

نوجوانان معمولا تمایل دارند اپلیکیشن‌هایی نصب کنند که آن‌ها را مشغول و سرگرم می‌کند. اپلیکیشن Soul در ماه ژوئیه عرضه شد که کاربران ازطریق آن می‌توانستند جفت روحی خودشان را از سراسر جهان و در سایر کشورها نیز پیدا کنند. در اصل این اپلیکیشن براساس برخی تست‌‌های شخصیتی، کاربران را با یکدیگر جفت می‌کرد.

اپلیکیشن Soul نیز یکی از برنامه‌های محبوب در اپل استور چین است و توانست در ماه سپتامبر از شبکه‌ی اجتماعی ویبو چین پیشی بگیرد. البته در همین بازه‌ی زمانی، بسیاری از کاربران از مشکلات ورود به این اپلیکیشن اظهار نارضایتی کرده بودند. 

هرکدام از این اپلیکیشن‌ها، مخاطبان خود را پیدا کرده‌اند. اما می‌توان به جرات گفت که هیچ‌کدام از آن‌ها بیش از Bullet Messaging مورد توجه نیستند. براساس اعلام شرکت اسمارتیزان (Smartisan) یکی از سازندگان بزرگ گوشی‌های هوشمند، Bullet Messaging در عرض دو هفته بعد از عرضه به بازار توانست بیش از پنج میلیون کاربر را جذب کند. برخی معتقدند که این اپلیکیشن، رقیب اصلی وی‌ چت خواهد بود. 

چندی پیش بود که شرکت ولوو اعلام کرد تا سال ۲۰۲۱ برای تمامی خودروهایش محدودیت سرعت ۱۸۰ کیلومتری را در نظر خواهد گرفت. علاوه‌بر این، تمامی خودروهای ولوو از فناوری تشخیص مصرف الکل یا خواب آلودگی راننده هم بهره خواهند برد؛ اما آیا این سیستم‌ها جان تمامی افراد را نجات خواهد داد؟ ولوو عقیده دارد که از سال ۲۰۲۰ به بعد، هیچ فردی نباید جان خود را در یک خودرو ساخته‌شده توسط این شرکت از دست بدهد؛ اما علاوه‌بر ولوو، مجموعه‌ی خودروسازی و قانون‌گذاران کشورهای مختلف هم مدت مدیدی این هدف را در سر داشته‌اند.

و‌یژن زیرو، نام یک اتحادیه بین سازمان‌های مختلف صنعتی، دپارتمان‌های دولتی و سایر سازمان‌های محلی است که در سال ۱۹۹۷ در سوئد بنیان‌گذاری شد و از آن زمان تاکنون، به‌عنوان یک سازمان جهانی فعالیت خود را ادامه داده است. هدف این سازمان، ساده و در عین حال ارزشمند است؛ این سازمان برای ازبین‌بردن سوانح جاده‌ای و رساندن آن به صفر بنیان‌گذاری شد. مشکل اینجا بود که سازمان‌های مرتبط به این‌ نتیجه رسیدند که برای دستیابی به این هدف، بعضی موارد باید از ریشه تغییر کنند.

خودروها روز‌به‌روز امن و امن‌تر می‌شوند و اگر شما داخل یک خودرو مدرن باشید، کشته شدن شما به‌ امری بسیار دشوار تبدیل خواهد شد؛ اما مشکل، عابران، دوچرخه‌سواران و تقریبا هر شخصی است که خارج از خودرو قرار دارد. هدف‌گذاری ولوو هم به‌گونه‌ای است که هیچ‌کس «در» یک خودرو ولوو کشته نشود و در مورد تصاف افراد خارج از خودرو صبحت نشده است. شاید فکر کنید که به‌کار‌گیری سیستم‌های هوشمند کمک راننده (ADAS) پاسخی برای این مشکل باشد؛ اما به‌نظر می‌رسد که پروسه توسعه این سیستم‌ها اکنون به تنگنا رسیده است. با مطالعه دفترچه راهنمای خودروهای امروزی، به چگونگی عملکرد سیستم‌های کمک‌راننده پیشرفته پی خواهید برد. به‌گفته ولوو، سیستم ایمنی شهری خودروهای این شرکت قادر به شناسایی دوچرخه‌سواران است؛ اما تنها دوچرخه‌سوارانی که از دوچرخه‌های سایز بزرگ بهره می‌برند.

همچنین در این سیستم، دوچرخه‌سواران با لباس تیره، با تصویر پیش‌زمینه تیره و با بهره‌گیری از بار و تجهیزات روی دوچرخه، قابل شناسایی نیستند. برای عابرین پیاده هم این مسئله صادق است و نباید با لباس تیره و قد کوتاه‌تر از ۸۰ سانتی‌متر باشند و بار با خود حمل کنند. در آخر سیستم‌های هوشمند کمک‌راننده در صورتی عمل می‌کنند که دوربین‌ها یا حسگر‌ها کثیف نباشند و بتوانند موانع را شناسایی کنند.

بهره‌گیری از این سیستم تنها به ولوو مختص نمی‌شود بلکه فناوری Eyesight سوبارو هم عملکرد فوق‌العاده‌ای دارد؛ اما فهرست شرایطی که نمی‌تواند در آن عملکرد مناسبی داشته باشد، بلندبالا است. آخرین نمونه از هوندا CR-V هم موفق به‌کسب ۵ ستاره ایمنی در تست‌های سازمان یورو NCAP شد؛ اما محدودیت‌های عملکردی گسترده در سیستم ترمز‌گیری کاهش خسارت، کروز‌ کنترل سازگار و سیستم دنبال‌کننده در سرعت‌های پایین این خودرو شاید به‌ اندازه ولوو یا بیشتر باشد.

هنگامی که تمامی سیستم‌های خودرو عملکرد مناسبی دارند، قابلیت شناسایی موانع، موضوع اصلی بحث نیست؛ بلکه نحوه شناسایی و تصمیم‌گیری در رابطه با ماهیت موانع و اینکه آیا باید از آن جلوگیری شود یا خیر، موضوع اصلی مورد بحث است. درحالی‌که پیشرفته‌ترین سیستم‌های ADAS هنوز در تشخیص یک عابر پیاده که نردبانی در دست دارد یا دوچرخه سواری که یک کلاه بزرگ بر سر دارد ناکام هستند، تصورش را بکنید که این سیستم‌ها در مواجهه با گروهی از عابرین پیاده یا دوچرخه‌سواران که همگی باری را حمل می‌کنند یا لباس‌های مختلف بر تن دارند، چگونه عمل خواهد کرد.

این فناوری‌ها هنوز به‌اندازه‌ی قدرت عملکرد و تصمیم‌گیری کامل یک انسان توانایی ندارند و این همان نگرانی اصلی در بحث خودروهای خودران نیز هست. چند هفته قبل، تحلیل‌گران سازمان KPMG گزارش اولیه‌ای از میزان آمادگی خودروهای خودران و جدول کلی کشورهایی که آمادگی استفاده از این خودروها را دارند، منتشر کردند. بهترین کشور برای عرضه خودروهای خودران، هلند انتخاب شد؛ اما در این گزارش آمده است که در این کشور دوچرخه‌سواران زیادی در سطح شهرهای مختلف تردد می‌کنند و این مسئله به‌ نگرانی اصلی عرضه خودروهای خودران در این کشور تبدیل شده است.

تحلیل‌گران به‌این نتیجه رسیدند که راهکار این مشکل، جداسازی وسایل نقلیه معمولی با خودروهای خودران و به‌کار‌گیری آن‌ها در زمینه‌ها و مناطق جداگانه است. با وجود راهکار ارائه‌شده به این طرز تفکر می‌رسیم که اگر ما نمی‌توانیم ایمنی جاده‌ها را حفظ کنیم، باید خودروهای هوشمند را به‌صورت متفاوتی تولید کنیم. شاید تنها و فعلا بهترین راهکار برای جلوگیری از کشته‌شدن عابرین پیاده و دوچرخه‌سواران در تصادف با خودروهای خودران، دور نگه داشتن و جداسازی آن‌ها از یکدیگر باشد. این راهکار روی کاغذ یک راهکار ایده‌آل و آرمانی به‌نظر می‌رسد؛ اما باتوجه‌به مهندسی مجدد شهر‌ها و جاده‌ها برای کاهش میزان ترافیک، عملی کردن پیشنهاد‌های ارائه‌شده درواقع بسیار دشوار به‌نظر می‌رسد و هزینه‌های بسیاری را دربرخواهد داشت.