پاناسونیک دوربین میان‌رده‌ی لومیکس DC-G95 را معرفی کرد که البته در برخی مناطق با نام لومیکس G90 عرضه خواهد شد. در سال ۲۰۱۶ میلادی، پاناسونیک لومیکس G-85 را با حسگر ۱۶ مگاپیکسلی و لرزشگیر دوگانه معرفی کرد که گزینه‌ی محبوبی برای ولاگر‌ها (کاربران یوتیوب) به شمار می‌رفت. قیمت رقابتی و قابلیت‌های متعدد فیلم‌برداری حرفه‌ای، از مهم‌ترین دلایل افزایش محبوبیت این دوربین بود.

لومیکس G95 نسل جدید دوربین G85 به شمار می‌رود که اکنون به حسگر ۲۰ مگاپیکسلی LiveMOS، طراحی به‌روزشده، V-LogL داخلی و سوکت هدفون مجهز شده است.

پاناسونیک در دوربین جدید خود به‌جای حسگر ۱۶ مگاپیکسلی چهارسوم، حسگر ۲۰.۳ مگاپیکسلی را بدون فیلتر پایین گذر جایگزین کرده است. لومیکس G95 نسبت‌به G85 دوربین بزرگ‌تری است که بدین‌ ترتیب اکنون به کلید‌های اختصاصی تنظیم حساسیت دوربین به نور یا ISO اختصاصی، وایت بالانس و جبران نوردهی مجهز شده است. منظره‌یاب اولد به‌کاررفته در G95 نیز مشابه نمونه‌ی موجود در G85 است. نمایشگر ۳ اینچی LCD این دوربین دارای رزولوشن ۱.۲۴ مگاپیکسلی است. اما عمده‌ بهبود‌های رخ‌داده در نسل جدید میان‌رده‌ی پاناسونیک، به بخش فیلم‌برداری باز می‌گردد که نشان از هدف پاناسونیک برای جذب بیشتر مخاطبان ویدیویی و فیلمبرداران دارد.

لومیکس G95 اولین دوربین غیر GH پاناسونیک محسوب می‌شود که دارای پروفایل لاگ V-LogL داخلی است تا امکان ضبط کلیپ‌هایی با گستره‌ی دینامیکی بالاتر و جزئیات بیشتر در دسترس باشد. همچنین پاناسونیک سوکت هدفون را درکنار سوکت میکروفون به دوربین اضافه کرده است تا یکی از بزرگ‌ترین کمبود‌های G85 مرتفع شود. سوکت میکروفون در قسمت کناره‌ی دوربین، در موقعیتی قرار گرفته است تا نمایشگر LCD بتواند به‌راحتی بچرخد. یکی دیگر از قابلیت‌های جذاب G95 توانایی ضبط نامحدود کلیپ‌های 4K است که پیش‌تر در دوربین GH5 نیز در دسترس بود. بدین ترتیب کاربران بدون نگرانی از محدودیت‌های ۳۰ دقیقه‌ای می‌توانند تا زمان اتمام شارژ دستگاه یا فضای کارت حافظه‌، به فیلم‌برداری بپردازند.

لومیکس G95 امکان ضبط کلیپ‌های ویدئویی را با رزولوشن 4K UHD در ۳۰ یا ۲۴ فریم‌برثانیه، با کراپ ۱.۲۵ برابری دارد. شاید بزرگ‌ترین نقطه‌ضعف دوربین جدید پاناسونیک، وجود کراپ در فیلم‌برداری 4K باشد؛ درحالی‌که G85 از تمام مساحت حسگر خود برای این امر بهره می‌برد. البته افزایش رزولوشن حسگر جدید باعث می‌شود تا از لحاظ چگالی رزولوشن و درنهایت تبدیل به کلیپ‌های 4K شاهد تفاوت قابل‌‌توجهی نباشیم. حالت تصویربرداری ویدئوییFull HD با نرخ بالای ۱۲۰ فریم‌بر‌ثانیه نیز به دوربین اضافه شده است. 

LUMIX G95 با قابلیت اتصال بلوتوث و وای‌فای، امکان تصویربرداری منعطف‌تری را برای کاربران فراهم می‌کند تا بتوانند به‌سرعت تصاویر گرفته‌شده را به‌اشتراک گذاشته یا ازطریق اپلیکیشن کاربردی پاناسونیک به کنترل دوربین بپردازند. دوربین جدید لومیکس از بلوتوث ۴.۲ (با نام BLE: Bluetooth Low Energy) برای اتصال به گوشی هوشمند یا تبلت با حداقل مصرف انرژی پشتیبانی می‌کند. باتری لومیکس G95 نیز همانند برادر بزرگ‌تر خود می‌تواند ازطریق درگاه USB دوربین شارژ شود؛ همچنین امکان اتصال مستقیم به شبکه‌ی برق با ابزار مخصوص پاناسونیک در دسترس است.

دوربین لومیکس G95/G90 با لنز ۶۰-۱۲ میلی‌متری F3.5-5.6 لومیکس G با قیمت ۱۱۹۹ دلار به‌فروش می‌رسد. در برخی بازارها نیز لنز جدید ۱۴۰-۱۴ میلی‌متری پاناسونیک همراه دوربین عرضه خواهد شد. انتظار می‌رود دوربین جدید پاناسونیک از ماه می (‌اردیبهشت‌ماه) به بازار عرضه شود. 

شرکت اینتل در رویدادی به تاریخ ۱۳ فروردین در شهر سانفرانسیسکو به معرفی آخرین محصولات اینترپرایز (سازمانی) خود اعم از پردازنده‌های سرور و ماژول‌های حافظه و محصولات شبکه‌ی مرتبط با مراکز داده‌اش پرداخت. در این مقاله قصد داریم آشنایی مختصری با محصولات فناورانه‌ی جدید اینتل داشته باشیم.  

پردازنده‌های سرور Cascade Lake

محصول اصلی معرفی‌شده در این رویداد، نسل دوم پردازنده‌های سرور Xeon scalable با نام Cascade Lake است. این همان پردازنده‌ای است که شرکت اینتل در سبد محصولات سازمانی خود روی آن مانور زیادی داد؛ به‌ویژه آنکه قطعه‌سازهای بزرگی مثل دل، HP، لنوو، سوپرمیکرو، QCT و دیگران، همگی محصولات خود را با پردازنده‌های جدید به‌روزرسانی خواهند کرد.

درحالی‌که این پردازنده‌ها در مقایسه با نسل اول پردازنده‌های Xeon scalable مبتنی بر Skylake از ریزمعماری جدیدی استفاده نمی‌کنند، اینتل توانست رسانه‌ها را در Tech Day با میزان بالای بهبودهای صورت‌گرفته در بخش‌های دیگرمعماری Cascade Lake شگفت‌زده کند. در پردازنده‌های جدید اینتل نه‌تنها کارهای زیادی برای غلبه بر ایرادات Spectre و Meltdown نسبت به آنچه که انتظار می‌رفت، انجام شده است، بلکه شاهد پشتیبانی از حافظه‌‌های پایای مرکز داده‌‌ی Optane نیز هستیم.

پردازنده‌های حجیم اینتل با بهره‌گیری از ۲۵ درصد تعداد هسته‌ی بیشتر، سطح عملکرد بالاتری داشته و از سویی هرپردازنده از حافظه‌ای دوبرابر (و نیز سریع‌تر) پشتیبانی می‌کند. با به‌کارگیری آخرین فناوری‌های ساخت، امکان تقویتِ فرکانس در این پردازنده‌ها ایجاد شده و این موضوع در ترکیب با حالت‌های جدید AVX-512 سبب افزایش حیرت‌انگیز قابلیت یادگیری ماشین برای افراد خواستار چنین قابلیتی شده است.

عضو جدید خانواده‌ی Xeon Scalable، پردازنده‌های سری AP است. اطلاعاتی جزئی از این پردازنده‌ها در اواخر سال گذشته ارائه شده بود؛ اما اکنون جزئیات بیشتری در این‌باره در دسترس رسانه‌ها قرار گرفته است. در خانواده‌ی جدید پردازنده‌های Xeon Platinum 9200، دو قطعه‌ی سیلیکون هر یک با ۲۸ هسته در یک پکیج واحد به روش BGA ترکیب شده، پردازنده‌ای با ۵۶ هسته و ۱۱۲ رشته‌ی پردازشی با پشتیبانی از ۱۲ کانال حافظه ساخته شده که توان طراحی حرارتی تا ۴۰۰ وات دارد. این چینش درواقع یک پیکربندی 2P‌ است که در یک تراشه‌ی واحد محقق شده و در سرورهایی با آرایش بسیار فشرده کارایی دارد. پردازنده‌های جدید Xeon Platinum 9200 همراه‌با یک پلتفرم مونتاژ که توسط اینتل طراحی شده، به‌طور مستقیم به قطعه‌سازان اصلی فروخته خواهد شد و لذا قیمت پیشنهادی سرراستی برای مصرف‌کننده‌ی ندارد. بدین ترتیب اینتل به‌جای فروختن محصول، راهکار خود را در معرض فروش قرار می‌دهد.

هر پردازنده‌ی خانواده‌ی Platinum 9200 از ۴۰ مسیر ارتباطی PCIe و ۱۲ کانال حافظه‌ی DDR4-2933 پشتیبانی می‌کند. این پردازنده‌ها برخلاف دیگر محصولات Cascade Lake از ماژول‌های حافظه‌ی Optane که محصول معرفی‌شده‌ی دیگر این رویداد است، پشتیبانی نمی‌کند.

در میان پردازنده‌های Cascade Lake اینتل خانواده‌ی پردازنده‌های Platinum 8200 و مدل‌های Gold و Silver و مدل Bronze نیز دیده می‌شود که امکانات و قابلیت‌های متفاوتی با سری Cascade Lake-AP دارد. برای مثال فرکانس کاری این پردازنده‌ها تا ۴ گیگاهرتز و توان طراحی حرارتی آن‌ها حداکثر ۲۰۵ وات است. همچنین اینتل در نام‌گذاری برخی از این پردازنده‌ها از پسوندهایی استفاده کرده است که از این میان، پردازند‌ه‌ای با پسوند M از ۲ ترابایت حافظه پشتیبانی می‌کند و همچنین مدل‌هایی با پسوند L با پشتیبانی از ۴.۵ ترابایت حافظه و با تمرکز بر بازار‌های Optane در میان این محصولات قرار گرفته است.

گذشته از آنچه گفته شد، مدل‌های Y جزو جذاب‌ترین مدل‌های موجود محسوب می‌شود. در این نمونه پردازنده‌ها تجهیزات اضافی پایش توان در نظر گرفته شده که به اپلیکیشن‌ها، اجازه‌ی الحاق به برخی هسته‌ها با امکان تقویت را می‌دهد؛ بدین ترتیب توان در دسترس میان هسته‌ها و براساس بار پردازشی تحمیل‌شده به هر هسته توزیع می‌شود. از سوی دیگر،  در این پردازنده‌ها امکان سه حالت تنظیم فرکانس پایه و توربو وجود دارد و بدین ترتیب هر سیستم می‌تواند بر بارهای کاری مختلفی متمرکز شود.

ماژول‌های حافظه‌‌ی پایای مرکز داده (Optane DCPMM)

اصطلاح Optane شاید کمی گیج‌کننده باشد، اینتل دو نوع Optane متفاوت شامل تجهیزات ذخیره‌سازی Optane و ماژول‌های حافظه‌ی Optane دارد. تجهیزات ذخیره‌سازی Optane در دو نوع مصرفی و سازمانی مدت‌ها است در بازار وجود دارد. تأخیر مثال‌زدنی حافظه‌های Optane در دسترسی تصادفی به داده‌ها بسیار بهتر از انواع حافظه‌های NAND بوده و البته قیمت بالاتری نیز دارند. برای  کاربرانی که می‌توانند از گرانی قیمت این محصول چشم بپوشند، بی‌شک Optane یکی از بهترین انتخاب‌ها در بازار است.

ماژول‌های حافظه Optane عملاً با استاندارد DDR4-T  کار می‌کند. این محصول متمرکز بر بازار‌های اینترپرایز یا سازمانی بوده و با اینکه اینتل مدتی است در مورد این ماژول‌های حافظه صحبت می‌کند، عرضه‌ی رسمی آن‌ها در این رویداد محقق شده است. برخی از مشتریان گزینشی در این رویداد امکان آزمایش و استفاده از این محصول را یافتند، اما عرضه‌ی عمومی این محصولات به چند ماه آینده موکول شده است.

همان‌طور که گفته شد، حافظه‌های پایای مرکز داده با فرم فاکتور DDR4 عرضه می‌شوند و با همراهی پردازنده‌های Cascade Lake کار می‌کنند و بدین ترتیب میزان زیادی از حافظه در یک سیستم واحد (حداکثر ۶ ترابایت در یک پیکربندی با دو سوکت پردازنده) قابل پشتیبانی است. حافظه‌های مرکز داده Optane اگرچه کمی کندتر از DRAM‌های رایج هستند، اما امکان استفاده از حجم بسیار بیشتری از حافظه به ازای هر سوکت پردازنده را فراهم می‌کنند. اینتل سه نوع از این ماژول‌های حافظه را با ظرفیت‌های ۱۲۸، ۲۵۶ و ۵۱۲ گیگابایت تولید و عرضه خواهد کرد. گفتنی است که این حافظه‌ها به‌طور کامل جایگزین استاندارد DDR4 در سیستم نشده، بلکه همراه‌با ماژول‌های دیگری از این نوع به اجرای وظایف سیستمی می‌پردازند؛ به عبارت دیگر کاربران می‌توانند‌ ۱۲۸ گیگابایت حافظه‌ی DDR4 را با ۵۱۲ گیگابایت حافظه‌ی Optane تلفیق کنند و در مجموع ۷۶۸ گیگابایت حافظه در هر سیستم مرکز داده خود داشته باشند.

برای این محصول اینتل نیز به‌مانند پردازنده‌های Cascade Lake بهای مصرف‌کننده خاصی تعیین نشده و احتمالاً هزینه خرید این حافظه‌ها به همراه پلتفرم نهایی محاسبه خواهد شد. درضمن پارامترهایی مانند نحوه‌ی پشتیبانی اینتل از محصولات خود و تعامل با مشتریان برای بهینه‌سازی مجموعه‌ی نصب‌شده در قیمت نهایی تأثیرگذار است.

محصول Agilex اینتل، نسل جدید FPGA

اینتل چند سال قبل با تصاحب شرکت Alterra گام بزرگی برداشت. ایده‌ی چنین حرکتی‌ از سوی اینتل معرفی آرایه‌های گیت قابل برنامه‌ریزی (FPGA) در سبد محصولات این شرکت بود که با هدف یکپارچه‌سازی مجموع دارایی‌ها، بهره‌گیری از تمامی توان تولید کارخانجات متعلقه و متعاقباً تلفیق کانال‌های فروش صورت پذیرفت. باوجود تصاحب این شرکت در سال ۲۰۱۵،‌‌ تولید و عرضه‌ی هر محصولی از این شرکت به پیش از مالکیت اینتل و یکی شدن دو شرکت صاحب‌نام باز می‌گردد. اما اینک خانواده‌ی محصولات جدید Agilex به تمامی تحت برند اینتل توسعه یافته و تولید شده است.

اگرچه آرایه‌ی گیت قابل برنامه‌ریزی محلی Agilex در این رویداد معرفی شده، اما عرضه‌ی اولین نمونه‌های ۱۰ نانومتری این محصول‌ به سه‌ماهه‌ی سوم سال میلادی جاری موکول شده است. اخیراً FPGAها در حال تغییر هستند و به‌جای عرضه‌ی سخت‌افزار محاسبات Spatial چندمنظوره به ارائه‌ی شتاب‌دهنده‌های سخت و امکان‌پذیر کردن فناوری‌های جدید می‌پردازند. آرایه‌ی گیت قابل برنامه‌ریزی Agilex ترکیبی از شتاب‌دهی و پیکربندی را نه‌تنها با آرایه‌ی تقویت‌شده‌‌ای از گیت‌ها، بلکه ازطریق ظرفیت چیپلت‌های الحاقی به‌کاررفته با فناوری Intel's Embedded Multi-Die Interconnect Bridge یا EMIB ممکن می‌سازد. چیپلت‌هایی مانند کنترلرهای سفارشی IP ،PCIe 5.0 ،HBM و 112G ساخت شرکت‌های ثالث یا حتی معماری جدید کش منسجم Compute eXpress Link شرکت اینتل در این محصول قابل تعبیه و بهره‌برداری هستند. اینتل سطح عملکرد DSP را در این محصول به ۴۰ ترافلاپس رسانده و آن را برای استفاده در فرآیندهای دقیق یادگیری ماشین همراه‌با پشتیبانی سخت‌افزاری از محاسبات bfloat16 و INT2 تا INT8 ارتقاء داده است.

کارت شبکه‌ی اترنت Columbiavile

اینتل در حال حاضر کارت‌های شبکه‌ی Ethernet با سرعت‌های ۱۰ و ۲۵ گیگابیتی را برای مراکز داده ارائه می‌کند. این شرکت محصول 100G Omnipath را چند سال قبل به‌عنوان یک نمونه‌ی اولیه معرفی کرد و به‌دنبال افزایش دو برابری سرعت شبکه در نسل دوم این محصول بود. در روند دستیابی به این هدف، اینتل محصول شبکه‌ی Columbiaville را طراحی کرده است و به‌زودی قصد عرضه‌ی آن را دارد، این کنترلر شبکه برای بازار 100G Ethernet و با عنوان سری ۸۰۰ عرضه خواهد شد. رونمایی از این ارتباط شبکه‌ای سریع‌تر برای زیرساخت مرکز داده قطعاً گامی مثبت در کارنامه‌ی اینتل به شمار می‌رود.

این کارت شبکه‌ی دو پورت، E810-CQDA2 نامیده خواهد شد؛‌ اما کماکان اطلاعاتی در مورد تراشه‌ی این کارت اعم از اندازه‌ی Die، قیمت، فناوری ساخت و موارد دیگر منتشر نشده است. اینتل می‌گوید‌‌ کارت شبکه‌ی جدید 100GbE در سه‌ماهه‌ی سوم سال جاری میلادی در دسترس قرار خواهد گرفت.

پردازنده‌ی Xeon D-1600

یکی از حوزه‌های کاری کلیدی شرکت اینتل هم از نظر محاسباتی و هم از نظر شبکه، حوزه‌ی محاسبات مرزی یا اج است. یکی از محصولاتی که اینتل در این حوزه بر آن متمرکز شده، تراشه‌های Xeon d است که یا به اجرای محاسبات با بازدهی بالا و برقراری ارتباط سریع با شبکه و رمزنگاری (در نمونه‌ی D-1500) پرداخته یا محاسبات را با حداکثر ظرفیت همراه‌با اتصال سریع به شبکه و رمزنگاری (در نمونه‌ی D-2100) به اجرا در می‌آورد.‌

نمونه‌ی اول مبتنی بر معماری Broadwell و دومی بر پایه‌ی معماری Skylake طراحی و تولید شده است. تراشه‌ی جدید Xeon D-1600 جانشین‌ تراشه‌ی D-1500 بوده و راهکاری شامل Die واحد با بهره‌گیری از فرکانس کاری بیشتر و بهبود بازدهی در فرایند ساخت است.‌ این محصول همچنان بر پایه‌ی فناوری ساخت برادر بزرگ‌تر خود تولید می‌شود که به شرکای اینتل اجازه می‌دهد به‌آسانی از نسخه‌ی جدید این تراشه بدون تغییرات عملیاتی زیاد استفاده کنند.

شرکت آلمانی راکت اینترنت، سرمایه‌گذار آلمانی بسیاری از استارتاپ‌های کوچک و بزرگ جهان، در سال ۲۰۱۹، تعداد شرکت‌های بیشتری نسبت‌به سال ۲۰۱۸ تأسیس خواهد کرد. سرمایه‌گذاران این شرکت، نگرانی‌هایی پیرامون عملکرد آن در سال‌های اخیر داشتند، اما به‌هرحال اکثر شرکت‌های تحت مالکیت راکت اینترنت، امروز در مسیر عرضه‌ی عمومی هستند یا سهام آن‌ها عرضه شده است.

اولیور سامور، مدیر اجرایی راکت اینترنت، برنامه‌ریزی برای تأسیس شرکت‌های بیشتر در سال ۲۰۱۹ را تأیید کرد. او در مصاحبه‌ای با خبرنگاران، این خبر را اعلام کرد، اما جزئیاتی از اهداف دقیق یا تعداد شرکت‌های مورد نظر به زبان نیاورد. البته، در میان برنامه‌های راکت اینترنت، نام ۳ استارتاپ بیش از سایر به چشم می‌خورد: Expertlead، پلتفرمی که در پیدا کردن فریلنسرها به شرکت‌ها کمک می‌کند، B2B Food Group که در زمینه‌ی تأمین غذا برای کسب‌وکارها فعالیت دارد و Instafreight که خدمات رزرو حمل‌ونقل انجام می‌دهد.

به‌هرحال، مدیر اجرایی راکت اینترنت در صحبت‌های خود به این نکته اشاره کرد که آن‌ها، برنامه‌هایی جدی با هدف تأسیس شرکت از استارتاپ‌های فوق ندارند. به‌علاوه، او سرمایه‌ی ذخیره‌ی شرکت را ۲ میلیارد یورو بیان کرد که نشان‌دهنده‌ی عدم جذب سرمایه در سال گذشته است. سامور در ادامه گفت که بازار فناوری با سرعت زیادی حرکت می‌کند و شرکتش برای تصاحب فرصت‌های جدید باید سرمایه‌های بیشتری جذب کند.

راکت اینترنت اعلام کرد که سهمش در شرکت‌های تجارت الکترونیک Global Fashion Group و Jumia، به‌علاوه‌ی ۲۰۰ استارتاپ شخصی کوچک دیگر، به ۱.۲ میلیارد یورو می‌رسد. سامور، سرمایه‌گذاری در این شرکت‌ها را ۴۰۰ میلیون یورو بیان کرد. به‌علاوه، او گفت که دو سوم از دارایی‌های راکت در شرکت‌های خصوصی، به شرکت‌های کوچک مربوط می‌شود.

راکت اینترنت، در شرکت‌های غذایی HelloFresh و Delivery Hero نیز سهام دارد. همچنین، وبسایت‌های خدمات نوسازی خانه مانند Westwing و Home24 میزبان آن‌ها هستند. همه‌ی شرکت‌های مذکور، در سال‌های گذشته به‌صورت عمومی در بازارهای سهام عرضه شده‌اند.

Jumia، پلتفرم تجارت الکترونیکی راکت اینترنت در آفریقا است. آن‌ها ماه گذشته برای عرضه‌ی عمومی سهام در نیویورک اقدام کردند که احتمالا ارزش شرکت را به ۱.۶ میلیارد دلار یا بیشتر برساند. از دیگر شرکت‌هایی که احتمالا به‌زودی در بازار سهام عرضه می‌شوند نیز می‌توان Global Fashion Group را نام برد.

شبیه‌سازی‌هایی که برای اندازه‌گیری تاثیرات تغییرات قانون آیرودینامیکی ۲۰۱۹ در فرمول یک صورت گرفته است، نشان می‌دهد که در برخی مسابقات امسال، سبقت‌گیری می‌تواند تا ۵۰ درصد نیز افزایش یابد. ساده بودن بال‌های جلو، بال‌های کناری و دریچه‌های ترمز، به‌علاوه بال عقب ساده‌تر و بزرگ‌تر، در فصل جدید باعث خواهد شد تا خودروها بتوانند رقابت نزدیک‌تری با همدیگر داشته باشند و اثر سیستم کاهش درگ (DRS) را افزایش دهند. 

رانندگان مطمئن نبودند که پس از مسابقه افتتاحیه فصل ۲۰۱۹ در استرالیا، قوانین جدید تفاوت زیادی ایجاد کنند؛ اما در گرندپری فرمول یک بحرین که در آن منطقه DRS سوم نیز اضافه شد، تفاوت بیشتری به چشم می‌خورد. در همین راستا، نیکولاس تامبازیس گفت:

شبیه‌سازی خودروهای ۲۰۱۸ با استفاده از قوانین آیرودینامیکی ۲۰۱۹ نشان می‌دهد که بسته به نوع پیست، مسابقات دلگرم‌کننده‌تری خواهیم داشت. ما در استرالیا انتظار تغییر قابل‌توجهی نداشتیم، زیرا پیست ملبورن مسیر دشواری دارد و رقابت در آن بسیار سخت است. اما شبیه‌سازی‌های جدید نشان می‌دهد که در برخی پیست‌ها قابلیت سبقت‌گیری تا ۱۰ درصد افزایش می‌یابد. همچنین انتظار می‌رود که در برخی مسابقات نیز این رقم به شکل قابل‌توجهی افزایش یابد و احتمالاً به ۵۰ درصد برسد. البته این بازخوردی است که از شبیه‌سازی‌های دریافت کرده‌ایم و نتیجه واقعی درضمن فصل به خوبی مشخص خواهد شد.

تامبازیس همچنین افزود:

تغییرات قوانین فرمول یک برای فصل ۲۰۱۹، واکنشی به قدرت و پیچیدگی آیرودینامیکی خودروها در سال ۲۰۱۸ است که آن‌ها را به سطح جدیدی خواهد رساند. بال عقب بزرگ‌تر در حقیقت شرط ایمنی برای تکمیل سایر تغییرات در جهت بهبود روندها است. درنظرگرفتن خودروها در هنگام آزمایش واقعی و جستجوی روش‌های خاص، بدون شک به ما کمک می‌کند که تغییراتی در قوانین ایجاد کنیم. به‌طور کلی من از تغییرات آیرودینامیکی فصل ۲۰۱۹ راضی هستم. البته قطعاً فکر نمی‌کنم که به مقصد نهایی خود دست یافته‌ایم، اما بدون گذشتن از این مسیر، نمی‌توان به اهداف خوب رسید. بااین‌حال اگر روند تغییرات را در نظر نگیریم و بخواهیم بدون بازخورد عمل کنیم، قوانین فرمول یک در سال ۲۰۲۱ بسیار ضعیف خواهند بود. در تلاش برای رسیدن به اهداف بزرگ، فصل ۲۰۱۹ می‌تواند تمرینی بسیار مفید باشد و به اثرات خوبی ختم شود. هیجان‌انگیز بودن فصل جاری به این بستگی دارد که تیم‌ها چگونه با یکدیگر هماهنگ باشند.

 مزایا و معایب DRS چیست؟

انتقادات فراوانی درباره DRS مطرح می‌شود از جمله اینکه برخی می‌گویند چنین چیزی مصنوعی، نوعی مسابقه غیرواقعی و دلسردکننده سبقت‌های واقعی است؛ زیرا باعث می‌شود تا رانندگان به‌جای انجام حرکات خطرپذیر برای سبقت‌گیری، با هوشمندی منتظر نزدیک شدن به منطقه DRS باشند و چنین چیزی از لذت مسابقه واقعی جلوگیری می‌کند. 

فرمول یک باید به جایگاهی برسد که خودروهایی تقریباً هم‌سطح بتوانند به‌طور طبیعی و بدون کمک، سبقت بگیرند. چنین سبقت‌هایی در تمام پیچ‌ها و دورها انجام می‌شود و شاید همه دوست دارند چنین چیزی در مسابقات واقعی اتفاق بیفتد. اما باید دانست که DRS بهترین و مناسب‌ترین گزینه برای زمان حال به شمار می‌رود. یکی از مشکلاتی که هم‌اکنون در فرمول یک وجود دارد، مسئله هوای مغشوش (Dirty Air) ایجادشده پشت خودروی پیشرو است که هنوز راه‌حل مناسبی برای آن وجود ندارد.

بیایید نگاهی به DRS بیاندازیم و ببینیم که دقیقاً چه کاری انجام می‌دهد. درحالی‌که DRS تنها در مسیرهای مستقیم فعال می‌شود، پیچ‌ها هنوز با مشکل مواجه هستند. جریان هوای آرام عبوری از خودروی فرمول یک به‌لطف اجزای آیرودینامیکی،‌ باعث افزایش نیروی روبه‌پایین (داون‌فورس) و تعادل آیرودینامیکی خودرو می‌شود. آن‌ها به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند تا داون‌فورس ایجاد کنند و با ایجاد تعادل آیرودینامیکی، باعث افزایش سرعت خودرو در پیچ‌ها شوند. اما هوای مغشوش و مزاحم ایجادشده توسط خودروی جلویی که به سمت خودروی تعقیب‌کننده می‌آید، باعث کاهش داون‌فورس و تعادل آیرودینامیکی آن در پیچ‌ها خواهد شد. به این معنی که خودروی عقب تحت تاثیر جریان هوای مغشوش نمی‌تواند به اندازه کافی سرعت بگیرد تا بتواند فاصله خود را برای سبقت‌گیری کاهش دهد. چنین اتفاقی در پیچ‌ها با اثر بیش‌فرمانی، کم‌فرمانی و فقدان چسبندگی آیرودینامیکی همراه است و در مجموع به ضرر خودروی تعقیب‌کننده تمام می‌شود.

حال دو خودرو را در شرایط واقعی مسابقه در نظر بگیرید که چسبیده به‌هم از پیچ عبور می‌کنند؛ خودروی پیش‌رو به‌دلیل استفاده از هوای آزاد قابلیت بیشتری برای استفاده از قابلیت‌های آیرودینامیکی و داون‌فورس دارد، درحالی‌که خودروی تعقیب‌کننده به‌دلیل هوای مغشوش قابلیت کمتری برای سبقت‌گیری دارد و زمان زیادی را از دست می‌دهد. حال هنگامی که خودروها وارد مسیر مستقیم می‌شوند، باز هم خودروی عقبی دارای مزیت کمتری برای سرعت‌گیری است. در چنین شرایطی اگر DRS فعال شود، می‌تواند زمان ازدست‌رفته را برای خودروی تعقیب‌کننده تاحدودی جبران کند و مانع از یک‌طرفه شدن مسابقه شود.

در حقیقت اصل اساسی پشت DRS، ایجاد شانس بیشتر برای رقابت خودروی تعقیب‌کننده است. در فصل ۲۰۱۹ فرمول یک، بال‌های جلوی خودروها و اجزای آیرودینامیکی برای ایجاد جریان گردابی و مغشوش، محدود شده‌اند. همچنین در فصل جاری اندازه بال عقب و شکاف بازشده توسط DRS افزایش یافته‌اند تا تفاوت بسیار بیشتری در حالت فعال شدن DRS نسبت به سال‌های گذشته اتفاق بیفتد. در نتیجه با قوانین جدید فدراسیون بین‌المللی اتومبیل‌رانی می‌توان منطقه DRS را از مناطق ترمزگیری دورتر کرد و مسافت فعال‌سازی آن را کاهش داد. بنابراین باتوجه‌به فقدان راه‌حلی برای مشکل هوای مغشوش، می‌توان DRS را همچنان بهترین گزینه برای شرایط کنونی دانست.

خوشبختانه مسابقات فرمول یک تحت قوانین و مقررات خاصی اجرا می‌شود و تیم‌ها می‌توانند با استفاده از علم مهندسی، بر محدودیت‌های قوانین غلبه کنند. بااین‌حال جریان هوای مزاحم ایجاد شده توسط قطعات آیرودینامیکی جلوی خودرو هنوز هم مشکل بسیار بزرگی برای فرمول یک محسوب می‌شود که باید طی سال‌های آینده در به‌روزرسانی قوانین اصلاح شود. بنابراین باید شکل صفحات جلویی خودروها محدود شود و قوانین به شکلی تغییر یابند تا مزیت بیشتری برای خودروهای تعقیب‌کننده به‌دنبال داشته باشد. اما در شرایط کنونی که هنوز قوانین تغییر نکرده است، می‌توان DRS را بهترین راه‌حل برای جبران کاهش سرعت خودروی تعقیب‌کننده دانست.

پیشنهادهایی نیز به‌عنوان جایگزین مطرح شده است که از جمله می‌توان به استفاده بدون محدودیت تمام راننده‌ها از DRS و اعمال سیستمی عادلانه برای سبقت‌گیری خودروها اشاره کرد. البته برخی نیز به این نکته اشاره کرده‌اند که از DRS برای تمام راننده‌ها و در هر قسمتی از پیست استفاده شود، اما زمان استفاده از آن برای رانندگان محدود (بین ۱۰ تا ۲۰ ثانیه) باشد. استفاده نامحدود از DRS باعث بهبود شرایط خودروهای پیش‌رو می‌شود و مزیتی برای خودروهای تعقیب‌کننده نخواهد داشت. اما استفاده محدود ۱۰ تا ۲۰ ثانیه‌ای از لحاظ تئوری مناسب به نظر می‌رسد.

نظر موافقان و مخالفان DRS چیست؟

در قوانین آیرودینامیکی امسال شاهد کاهش محدوده DRS نخواهیم بود و برعکس تعداد این مناطق (بسته به پیست) افزایش می‌یابند. این تغییر باعث شد تا در بحرین شاهد افزایش تعداد سبقت‌های رانندگان باشیم و موردی است که طرفداران فرمول یک نیز از آن لذت می‌برند. بااین‌حال هنوز هم DRS، مخالفان و موافقانی دارد؛ تاثیر استفاده از DRS در دو مسابقه ابتدایی فرمول یک ۲۰۱۹ و به‌خصوص گرندپری بحرین به‌حدی آشکار بود که باعث شد تا گلن فریدمن با استوارت کادلینگ و اد استراو به گفت‌وگو بنشیند. در مناظره‌ای که بین این دو نفر شکل گرفت، استوارت کادلینگ درباره DRS گفت:

من در مجموع از منتقدان DRS بوده‌ام، زیرا باعث مصنوعی شدن سبقت‌ها و تغییر شرایط مسابقه می‌شود؛ مسابقه را از حالت طبیعی خارج می‌کند و جذابیت خاصی ندارد. قوانینی که طی ۱۰ سال اخیر اجرایی شده‌اند، بسیار مشکل‌ساز هستند و برای خودروهای عقب، دردسر زیادی ایجاد می‌کنند. من از اینکه هدف فصل ۲۰۱۹، افزایش سبقت‌گیری عنوان شده احساس نگرانی می‌کنم. از نظر من افزایش تعداد مناطق DRS در بحرین به ۳ عدد، بسیار زیاد و غیرضروری بود.

گلن فریدمن در ادامه می‌پرسد که افزایش قدرت و تعداد مناطق DRS در مسابقات فرمول یک ۲۰۱۹ به یک روند تبدیل شده است. نظر شما چیست؟

اد استراو در این زمینه گفت:

سؤال خوبی است و به نظر من باید از نظر تعامل میان دو خودروی جلوی و عقب به این موضوع نگاه کرد. به‌عنوان مثال رقابت چارلز لکلرک و سباستین فتل از تیم فراری در گرندپری بحرین را در نظر بگیرید که باعث شد تا حمله‌ و پاسخ جالبی میان آن‌ها شکل بگیرد. به نظر من تعداد مناطق DRS موضوع مهمی نیست و باید به مسافت محدوده DRS توجه کنیم. تنظیم فاصله محدوده DRS و قرار دادن آن در فاصله‌ای دور نسبت به مناطق ترمزگیری، می‌تواند تاثیر زیادی بر نحوه تعامل خودروهای جلویی و تعقیب‌کننده داشته باشد. البته چنین چیزی بستگی زیادی به خودروهای تیم‌ها دارد و ما باید نحوه کارکرد خودروها را در طول فصل مشاهده کنیم و بعداً درباره تغییر قوانین DRS در آینده تصمیم بگیریم. 

استوارت کادلینگ در ادامه گفت:

به نظر من سبقت‌های غیرطبیعی مسخره است؛ چیزی که باعث محدود شدن سبقت‌گیری رانندگان در مسابقات می‌شود، مشکلات مربوط‌به تایر است و ارتباط چندانی با DRS ندارد. مسئولان برگزاری به‌دنبال اعمال اراده خود درباره DRS هستند و توجهی به علت مشکلات ندارند. به نظر من یکی از آثار ناخواسته این سیاست، کاهش تعداد گزینه‌های استراتژیک تیم‌ها خواهد بود.

اد استراو نیز گفت:

من مشکلی با وجود مناطق DRS در بخش‌های مستقیم پیست ندارم. با مشکل به‌وجودآمده باید به‌صورت اساسی روبه‌رو شویم و راه‌حلی خوب برای آن پیدا کنیم. به نظر باید تا سال ۲۰۲۱ منتظر بمانیم تا قوانین تکامل یابند و شاید هم روزی به این نتیجه برسیم که DRS در فرمول یک وجود نداشته باشد.

دانلود    360P      720P

شاتل موبایل با هدف جلب رضایت و ایجاد تجربه‌ای متمایز در استفاده از سیم‌کارت‌های خود، درکنار ارائه خدمات ارزش افزوده جذاب نظیر سرویس‌های اختصاصی آنلاین فیلم، سریال، کتاب صوتی و موسیقی، برای اولین‌بار امکان دسترسی رایگان و بدون محدودیت به سرویس اختصاصی گیم بازیلی را با بیش از ۳۰۰ بازی هیجان‌انگیز در انواع ژانرها برای مشترکین سیم‌کارت‌های شاتل موبایل فراهم کرد.

براساس این گزارش، در سرویس بازیلی شاتل موبایل مجموعه‌ای متنوع از بازی‌های اندرویدی و بازی‌های بدون نیاز به دانلود با قابلیت استفاده در تمامی پلتفرم‌های رایانه شخصی، موبایل و تبلت در اختیار مشترکین قرار گرفته و دارندگان سیم‌کارت شاتل می‌توانند تنها با ورود شماره شاتل موبایلی خود در وبسایت bazili.shatelmobile.ir از ۴ ماه اشتراک رایگان بهره‌مند شوند و به برترین بازی‌های ایرانی و بین‌المللی در ژانرهای اکشن، ماجراجویی، معمایی، ورزشی، رانندگی، امتیازی، تفننی، کودکان و آموزشی دسترسی داشته باشند.

متقاضیان برای کسب اطلاعات بیشتر درباره طرح‌ها و بسته‌های جدید شاتل موبایل، انتخاب شماره و خرید سیم‌کارت شاتل با پوشش سراسری 3G و 4G و با پیش‌شماره ۰۹۹۸ و کد یک، می‌توانند به وب‌سایت این اپراتور به نشانی www.shatelmobile.ir مراجعه یا با مرکز تماس شبانه‌روزی شاتل موبایل به شماره ۰۹۹۸۱۰۰۰۰۰۰ تماس بگیرند.

در سال‌های اخیر، پس از فجایع طبیعی، معمولا شایعات و نظریه‌های بی‌اساس زیادی در فضای مجازی منتشر می‌شود و سیل‌های اخیر هم از این موضوع مستثنی نیست. در فضای احساسی پس از حادث شدن بلایای طبیعی، برخی افراد به‌دنبال یافتن مقصر، بدون ذره‌ای تأمل انگشت اتهام خود را به هر سویی می‌گیرند.

این‌بار پس از بارش‌های سنگین ابتدای سال جاری که متأسفانه باعث کشته‌شدن تعدادی از هموطنان و خسارات جبران‌ناپذیری شده، بحث «دستکاری آب‌وهوا» و «دستکاری اقلیمی» بار دیگر سر زبان‌ها افتاده است. اما آیا سیل‌های اخیر ایران واقعا نتیجه‌ی توطئه‌ی خارجی است؟

دست‌کاری آب‌وهوا به‌چه معنا است؟

دستکاری آب‌وهوایی به مجموعه‌ای از فعالیت‌های عمدی بشر برای دستکاری کردن یا تغییر دادن آب‌وهوا گفته می‌شود.

پیش از ادامه بد نیست بار دیگر تفاوت آب‌وهوا و اقلیم را مرور کنیم. بنابه تعریف ناسا، آب‌وهوا (Weather) به شرایط جوی در بازه‌های کوتاهِ زمانی و اقلیم (Climate) به رفتار جو طی بازه‌های زمانی بلند گفته می‌شود. باتوجه به این تعریف مشخص است منظور کسانی که از عبارت «دستکاری اقلیمی» استفاده می‌کنند، به احتمال زیاد «دستکاری آب‌وهوایی» است؛ چراکه حتی در فیلم‌های علمی-تخیلی هم کمتر دیده می‌شود کسی سعی داشته باشد مثلا اقلیم گرم و خشک یک منطقه‌ی صحرایی را به اقلیم سرد کوهستانی یا بالعکس تبدیل کند.

بارورسازی ابرها

معروف‌ترین و پرکاربردترین نوع دستکاری آب‌وهوا، بارورسازی ابرها است. در بارورسازی ابرها با استفاده از مواد شیمیایی مانند یدید نقره، یدید پتاسیم و یخ خشک (دی‌اکسید کربن جامد) سعی می‌شود به فرایند هسته‌زایی کریستال‌های یخ موجود در ابرها کمک شود. بارورسازی ابرها فرایندی علمی است و کشورهای مختلف (از جمله ایران) تابه‌حال از آن استفاده کرده یا می‌کنند. برای مثال ایالات متحده‌ی آمریکا درجریان جنگ ویتنام طی عملیات پاپ‌آی (ملوان زبل) سعی داشت با بارورسازی ابرها باعث افزایش بارندگی و درنتیجه گل‌آلود شدن راه‌های ارتباطی ویت‌کنگ‌ها شود. چین هم در جریان بازی‌های المپیک سال ۲۰۰۸ در تلاش بود تا با بارورسازی و تخلیه‌ی زودهنگام ابرها در برخی شهرها، هوای پکن را قبل از مراسم افتتاحیه و اختتامیه کنترل کند. اما اینکه استفاده از این روش تاچه‌حد می‌تواند مؤثر باشد، محل اختلاف جوامع علمی است.

نتایج تحقیقات اتحادیه‌ی دانشمندان آمریکایی (FAS) عملیات پاپ‌آی را دارای «تأثیر ناچیز» توصیف می‌کند و بسیاری از دانشمندان در اثربخشی اقدام چین برای باروری ابرها در المپیک ۲۰۰۸ شک دارند. راب جکسون، اکولوژیست دانشگاه استنفورد درباره‌ی مؤثر بودن روش‌های بارورسازی ابرها می‌گوید:

فکر می‌کنم بتوان در برخی مناطق تحت شرایط خاص، مقدار اندکی بارش باران یا برف را بیشتر کرد؛ اما این با ادعای افزایش قابل اطمینان بارندگی کاملا تفاوت دارد.

در بارورسازی ابرها معمولا از یدید نقره استفاده می‌شود

تاکنون آزمایش‌های متعددی در سراسر جهان درباره‌ی بارورسازی ابرها انجام شده که نتایج آن‌ها از «بدون تأثیر» تا «همراه‌با تأثیر اندک» متغییر است. در یکی از آزمایش‌های معروف با نام «پروژه‌ی پایلوت دستکاری آب‌وهوایی وایومینگ» (به اختصار WWMPP) نتیجه گرفته شد که «بارورسازی ممکن است بتواند میزان بارش برف را تا میزانحداکثر ۳ درصد در طول کل فصل بارش افزایش بدهد».

داوود پرهیزکار، رئیس پیشین سازمان هواشناسی کشور که خود دانش‌آموخته‌ی دکتری هواشناسی است، سال گذشته در مصاحبه با تابناک، بارورسازی ابرها را «روشی غیرعملی، پرهزینه و ناکارآمد» دانسته و در ادامه گفته بود:

طی ۷۰ سالی که از عمر بارورسازی ابرها در جهان می‌گذرد، کشورهای بسیار زیادی به این حوزه ورود کرده‌اند و سعی داشتند به روش‌های مختلف، مقدار بارش را در مناطق خود بالا ببرند و نتایج همه این تلاش‌ها منجر به انتشار مقالات متعدد در مجلات علمی جهان شد و جالب اینکه در میان این مقالات متعدد، حتی یک مقاله یافت نمی‌شود که ادعا کند ازطریق بارورسازی ابرها، مشکل کم آبی حتی در یک منطقه کوچک و در یک بازه زمانی کوتاه حل شده و در بسیاری از این مقالات به‌ویژه مقالاتی که اخیرا منتشر شده، به این نتیجه رسیده‌اند که باروری ابرها راه‌حل رفع مشکل خشکسالی و کم‌آبی نیست. بنابراین کشورهایی که در دنیا صاحب تکنولوژی بارورسازی ابرها هستند، نظیر آمریکا، این شیوه را رها کرده‌اند و سراغ مدیریت منابع آب رفته‌اند.

برای یافتن پاسخ این پرسش که «آیا کشوری می‌تواند ازطریق بارورسازی ابرها باعث بروز سیل در کشوری دیگر شود؟»، نظر اساتید اقلیم‌شناسی را جویا شدیم. دکتر عباس مفیدی، استاد اقلیم‌شناسی در گروه جغرافیای دانشگاه فردوسی مشهد در پاسخ به پرسش زومیت، ما را به یکی از مقالات خود درباره‌ی باروری ابرها ارجاع داد. در قسمت نتیجه‌ی این مقاله می‌خوانیم:

هر عملیات باروری از نظر مکانی در مقیاس کوچک روی یک یا چند ابر خاص انجام می‌گیرد و درعین‌حال از نظر زمانی نیز در مدتی کوتاه به اجرا درمی‌آید؛ به‌طوری‌که تنها حدود ۱۵ تا ۲۰ دقیقه پس از انتقال مواد به داخل ابر بارش آغاز می‌شود و عموما مدت زمان کوتاهی پس از آن به پایان می‌رسد [...].

باتوجه به بحث‌های فوق، پذیرش نظراتی از قبیل اینکه «ابرهای بارورشده‌ی گیلان در افغانستان باریده‌اند»، از پایه و اساس علمی برخوردار نخواهند بود.

متن کامل مقاله‌ی دکتر مفیدی را می‌توانید از اینجا مطالعه کنید.

جدا از اینکه بارورسازی ابرها را بی‌تأثیر بدانیم یا اثربخش، دو موضوع را نباید فراموش کرد:

اول اینکه بارورسازی ابرها حتی در صورت اثربخش بودن، روشی محلی است و نیاز به پرواز هواپیما یا پهپاد روی منطقه‌ی مورد نظر دارد؛ به بیان دیگر، نمی‌توان از آن سوی دنیا، ابرهای کشوری در گوشه‌ای دیگر از دنیا را بارور کرد.

دوم اینکه زمانی می‌توان ابرها را بارور کرد که در وهله‌ی اول ابری در کار باشد. این درحالی‌است که بسیاری از تئوری‌های دستکاری آب‌وهوایی مدعی ایجاد یا دزدی ابر هستند. به‌قول روئلف برویتخس، رئیس کارگروه دستکاری آب‌وهوایی در مرکز ملی تحقیقات جوی آمریکا: «نمی‌توان ابر ساخت یا ابر را فراری داد».

هارپ

هنگامی که بحث دستکاری آب‌وهوا درمیان باشد، به‌سختی می‌توان از کنار پای ثابت نظریه‌های توطئه یعنی «هارپ» گذشت. متأسفانه تعدد ادعاهای مرتبط با هارپ و ماهیت علمی و گسترده‌ی این پروژه باعث می‌شود نتوانیم در این مطلب به‌صورت تفصیلی به آن بپردازیم؛ اما خوشبختانه پیش‌تر در زومیت در مطلبی با عنوان «نگاهی علمی و عمیق به هارپ و توانایی‌های آن» به‌طور جامع به این موضوع پرداخته شده است. در قسمتی از این مقاله درباره‌ی نقش هارپ در تغییرات آب‌وهوایی می‌خوانیم:

پروفسور عمران اینان از دانشگاه استنفورد طی گفتگویی با نشریه Popular Science اعلام کرد نظریه‌های توطئه‌ای که پیرامون کنترل آب‌وهوا توسط دولت آمریکا وجود دارند، کاملا مردود هستند. او می‌گوید که درحال‌حاضر بشر نمی‌تواند کاری انجام دهد که در سیستم آب‌وهوایی زمین اختلال ایجاد کند. وی عقیده دارد حتی اگر قدرت تجمعی سیگنال‌های هارپ در بیشترین حالت خود باشد، باز هم در مقایسه با یک آذرخش بسیار ناچیز است و این درحالی‌است که ما به‌طور متوسط در هر ثانیه شاهد وقوع ۵۰ تا ۱۰۰ آذرخش در نقاط مختلف جهان هستیم.

هارپ در مرکز بسیاری از نظریه‌های توطئه درباره‌ی دستکاری آب‌وهوا قرار دارد

اگر به موضوع هارپ و نظریه‌های توطئه‌ی پیرامون آن علاقه دارید، می‌توانید این مقاله‌ی رشنال‌ویکی را مطالعه کنید.

دستگاه تولید ابر ناسا

چند وقتی است که ویدیویی با عنوان «دستگاه تولید ابر ناسا» در سایت‌های خبری و شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست می‌شود. در این ویدئو، جرمی کلارکسون را درکنار مجموعه‌ای عظیم با لوگوی ناسا می‌بینیم که از آن بخار آب خارج می‌شود.

این کلیپ درواقع ترکیبی از دو ویدیوی آزمایش موتور موشک به‌وسیله‌ی ناسا است. در قسمت اول کلیپ شاهد تصاویری از تست موتور موشک RS-25 هستیم که از آن در شاتل فضایی استفاده می‌شد و قسمت دوم آن مربوط‌به تست موتور موشک RS-68 در مجموعه‌ای تلویزیونی با نام «سرعت» است که در سال ۲۰۰۱ از بی‌بی‌سی پخش می‌شد و کلارکسون مجری آن بود.

هر دو موتور موشک یادشده از نوع سوخت مایع هیدروژن-اکسیژن هستند و درنتیجه فرآورده‌ی خروجی از نازل آن‌ها بخار آب است. به‌دلیل تراکم بالا، این فراورده‌ی خارج‌شده از موتور موشک ممکن است در فاصله‌ای اندک از محل آزمایش شبیه به باران ببارد.

آزمایش موتور موشک RS-25 توسط ناسا. تصاویر و ویدیوهای این تست به‌عنوان «دستگاه ساخت ابر ناسا» در اینترنت دست‌به‌دست می‌شوند

این نوع آزمایش‌ها معمولا چند ثانیه بیشتر به‌طول نمی‌انجامند؛ چراکه عمر این موتورها محدود است و حتی در حالت استفاده‌ی عادی روی موشک نیز بیش از چند دقیقه نمی‌توانند روشن بمانند. علاوه‌بر عمر کوتاه، قیمت چنین موتورهایی بسیار گزاف و فرایند تهیه‌ی هیدروژن و اکسیژن مایع بسیار پرهزینه است. این دلایل را وقتی درکنار صدای وحشتناک موتور موشک و بارش تقریبا آنی بخار آب خارج‌شده از موتور بگذاریم، متوجه می‌شویم که چرا تولید ابر با موتور موشک عملی نیست.

درنهایت اگر علاقه دارید درباره‌ی این ویدئو و شایعه‌ی دستگاه ابرساز ناسا بیشتر بخوانید، می‌توانید این مطلب از ورج یا این مقاله‌ی فوربز (که نویسنده‌ی آن عضو کمیته‌ی علوم زمین ناسا است) را مطالعه کنید. همچنین نسخه‌ی کامل و تقطیع‌نشده‌ی ویدیوی بی‌بی‌سی را می‌توان از اینجا مشاهده کرد.

مورد عجیب دانشمند آمریکایی

در یکی از استدلال‌های جدید برای اثبات غیرطبیعی بودن تغییرات اقلیمی ایران، به ادعاهای شخصی با نام جیم لیاستناد می‌شود. این فرد که برخی سایت‌های وطنی از او با عنوان «دانشمند و اقلیم‌شناس آمریکایی» و «متخصص حوزه‌ی دستکاری اقلیمی» یاد می‌کنند، ادعا می‌کند «اگر به دستکاری اقلیمی باور ندارید، ساده‌لوح هستید».

با صرف اندکی وقت و جستجویی ساده می‌توان فهمید که لی، اداره‌کننده‌ی سایت و کانال یوتیوبی با نام climateviewer.com است. با مراجعه به قسمت «درباره‌ی» سایت و بررسی پروفایل لینکدین جیم لی متوجه می‌شویم که وی با نام کامل جیمز فرانکلین لی جونیور، تحصیلات خود را در تکنیکال کالج کارولینا گذرانده است. این مؤسسه که یک کالج منطقه‌ای (Community College) است، مانند دیگر مؤسسات مشابه در آمریکا دوره‌های آموزشی دوساله برای آماده کردن دانش‌آموزان دبیرستانی برای ورود به دانشگاه برگزار می‌کند.

برخی سایت‌های ایرانی از فردی با نام جیم لی به‌عنوان «دانشمند اقلیم‌شناس آمریکایی» و «متخصص دستکاری آب‌وهوا» یاد می‌کنند

شاید جالب‌تر از محل و میزان تحصیلات، رشته‌ی تحصیلی این «متخصص دستکاری اقلیمی» باشد. باتوجه‌به اطلاعات مندرج در لینکدین جیم لی، رشته‌ی تحصیلی او کامپیوتر یا به‌صورت دقیق‌تر IT است. این یعنی «دانشمند آمریکایی اقلیم‌شناس» ما، مدرکی معادل کاردانی کامپیوتر از یک مؤسسه‌ی نه‌چندان معتبر دارد.

با مراجعه به کانال یوتیوب جیم لی می‌توان انواع و اقسام نظریه‌های توطئه را در آن یافت؛ از هارپ و کنترل ذهن گرفته تا سمی بودن پسدمه‌ی هواپیما‌ها؛ تئوری‌هایی که بارها توسط جوامع علمی و دانشمندان واقعی رد شده‌اند.

چند نمونه از ویدیوهای موجود در کانال یوتیوب و سایت جیم لی

کانال و وبسایت جیم لی نمونه‌ای کلاسیک از ادعاهای شبه‌علم است. متأسفانه افرادی مانند لی در فضای مجازی کم نیستند و نمونه‌های مشابه فراوانی را می‌توان یافت که به‌صورت تخصصی و تمام‌وقت درباره‌ی موضوعاتی مانند موجودات فضایی، بشقاب‌پرنده، پاگنده، یتی و حتی تخت‌بودن زمین تولید محتوا می‌کنند. شاید برای مخاطب فارسی‌زبان، تشخیص منبع انگلیسی معتبر از غیرموثق کار سختی باشد و حتی مخاطب انگلیسی‌زبان هم در تشخیص علم از شبه‌علم دچار مشکل شود و از این جهت بر آن‌ها خرده‌ای نیست؛ اما در چنین مواقعی از یک رسانه‌ی رسمی انتظار به‌مراتب بیشتری می‌رود.

فیلم‌های هالیوودی چه می‌گویند؟

گمان نمی‌کنم نیاز باشد به خوانندگان زومیت این نکته را یادآوری کنیم که فیلم‌های هالیوودی (مخصوصا از نوع علمی-تخیلی) منبع مناسبی برای بررسی موضوعات مرتبط با علم نیستند؛ اما ازآنجایی که متأسفانه در برخی از استدلال‌ها درباره‌ی دستکاری آب‌وهوایی همچنان به این فیلم‌ها استناد می‌شود، بد نیست اشاره‌ی مختصری به آن‌ها داشته باشیم.

تغییرات اقلیمی ازآنجایی‌که ظرفیت بالایی برای خلق داستان‌های آخرالزمانی دارد، همواره برای فیلم‌های هالیوودی موضوع جذابی بوده است. از فیلم «روزِ پس از فردا» که در آن گرمایش جهانی ناگهان تبدیل به سرمایش جهانی و سپس عصر یخبندان شد، تا فیلم «۲۰۱۲» که در آن نوترینوها هسته‌ی زمین را گرم می‌کردند، توجه به جنبه‌ی علمی داستان معمولا در انتهای فهرست اولویت‌های کارگردان است.

«طوفان جهانی» (Geostorm) با بازی جرارد باتلر، یکی از جدیدترین فیلم‌های هالیوودی در این سبک به‌شمار می‌رود و ازآنجایی که موضوع فیلم دستکاری آب‌وهوا است، توجه بسیاری از نظریه‌پردازان توطئه به آن جلب شده است. اگر قصد تماشای این فیلم را دارید و نمی‌خواهید موضوع آن برای‌تان لوث شود، کافی‌است در همین حد بدانید که در این فیلم، بشر شبکه‌ای از ماهواره‌ها و یک ایستگاه بین‌المللی را برای کنترل آب‌وهوا در مدار زمین قرار داده‌ است.

فیلم ژئواستورم یا طوفان جهانی با بازی جرارد باتلر درباره‌ی دستکاری عمدی آب‌وهوا است

وبسایت مادربورد بررسی جامعی از امکان وقوع حوادث فیلم طوفان جهانی در دنیای واقعی انجام داده و در پایان نتیجه گرفته‌ است که این فیلم هیچ مبنای علمی ندارد. دیوید کیث، استاد فیزیک کاربردی دانشگاه هاروارد در مصاحبه با مادربورد می‌گوید این فیلم تقریبا هیچ رابطه‌ای با علم ندارد. کیث که خود عضو گروهی از دانشمندان هاروارد است که درباره‌ی امکان مهندسی اقلیم با استفاده از آیروسل تحقیق می‌کنند، درباره‌ی دستکاری آب‌وهوایی می‌گوید:

دکمه‌ای جادویی برای دستکاری [آب‌وهوا] به‌گونه‌ای که باعث ایجاد ناگهانی طوفان در منطقه‌ای خاص شود، وجود ندارد.

مقاله‌ی کامل مادربورد را می‌توانید از اینجا بخوانید. مطالعه‌ی این مقاله‌ی فوربز درباره‌ی علل غیرعلمی بودن فیلم طوفان جهانی هم خالی از لطف نیست.

جمع‌بندی

وقتی صحبت از استفاده‌ی نظامی کشورها از تکنولوژی‌های فوق پیشرفته و سری درمیان باشد، هیچ گزینه‌ای را نمی‌توان نامحتمل دانست؛ اما باتوجه به‌اینکه اکثریت قریب به اتفاق جامعه‌ی علمی اعتقاد دارند دستکاری آب‌وهوایی تأثیر بسیار ناچیزی (آن هم به‌صورت محلی و نه از راه دور) در تغییر آب‌وهوا دارد، بسیار بعید به‌نظر می‌رسد که بارش‌های اخیر ایران منشأ غیرطبیعی داشته باشند.

حتی اگر افراد و رسانه‌هایی که بسط‌دهنده و مروج ایده‌ی «دستکاری آب‌وهوایی در سیل اخیر» هستند، از این کار نیت و هدفی خیر (مانند آگاه‌سازی مردم از خطرات تغییرات اقلیمی) داشته باشند، روش درستی را برای رسیدن به هدف خود درپبش نگرفته‌اند. دست یازیدن به انواع اخبار دروغ، شبه‌علم، دانشمندان جعلی و نظریه‌های توطئه تنها باعث ازبین‌رفتن اعتماد مردم به رسانه می‌شود.

بر اساس گزارش‌هایی که به تازگی منتشر شده است فروش نسل فعلی کنسول‌های بازی باید کاهش پیدا کند، زیرا در حال حاضر صحبت‌هایی از نسل جدید کنسول‌های سونی و مایکروسافت به گوش می‌رسد. مطمئنا اگر نسل بعدی این دستگاه‌ها وارد دنیای فناوری شود می‌تواند تغییرات زیادی در آن ایجاد کند، به همین دلیل گیمرها دیگر کنسول‌های قدیمی را خریداری نمی‌کنند و منتظر نسل بعدی آن‌ها می‌مانند.

با احترام به کنسول‌هایی که در حال حاضر وجود دارند باید گفت که در حال نزدیک شدن به پایان چرخه استفاده از آن‌ها هستیم و دنیای گیمینگ خواستار مدل‌های بهتر و جدیدتری است. پلی استیشن و Xbox رقبای همیشگی یکدیگر به حساب می‌آیند که اکنون در حال ساختن نسخه بعدی کنسول‌های جذاب خود هستند. نسل بعدی کنسول‌ها باید اتفاقات جدیدی در دنیای گیمینگ رقم بزند.

البته هنوز اطلاعات به صورت رسمی از نسل بعدی کنسول‌ها فاش نشده است اما شایعاتی در این رابطه وجود دارند که گاهی نمی‌توان آن‌ها را تکذیب یا تائید کرد. برای مثال گفته می‌شود که اطلاعات تراشه استفاده شده از نسخه بعدی پلی استیشن یعنی PS5 فاش شده است.

اما با توجه به این که سونی امسال از حضور در رویداد E3 اجتناب کرد، پیش بینی آینده کنسول‌های این شرکت کمی سخت به نظر می‌رسد. شاید به زودی مایکروسافت پیش قدم شده و نسل بعدی کنسول Xbox را معرفی کند و یا نینتندو از نسخه بعدی خود رونمایی کند. دنیای فناوری همیشه در حال رشد و پیشرفت است. در این چند سال اخیر نیز این پیشرفت به سرعت هر چه تمام‌تر در حال انجام است؛ در نتیجه ما باید منتظر یک جهش و انقلاب عظیم در صنعت بازی‌های ویدئویی باشیم زیرا مدتی است که آپدیتی در این عرصه رخ نداده است و این موضوع انقلابی بزرگ را می‌طلبد.

 سنگ‌های کلیوی رسوبات سختی هستند که در داخل کلیه‌ها و از نمک‌های اسیدی و املاح ساخته می‌شوند؛ علل ایجاد سنگ‌های کلیوی متعددند، ولی شایع‌ترین علت آن غلیظ شدن ادرار است که باعث کریستالی شدن و چسبیدن مواد معدنی به یکدیگر می‌شود.

حرکت و عبور سنگ کلیه غالبا با درد همراه است، به طور معمول درد از ناحیه پهلو و یا کمر، دقیقا در زیر دنده‌ها شروع می‌شود و به سمت ناحیه تحتانی شکم و یا لگن حرکت می‌کند، زمانی که سنگ وارد مجاری ادراری می‌شود، شدت درد تغییر می‌کند، معمولا سنگ‌های کلیوی منجر به بروز آسیب جبران ناپذیر نمی‌شوند.

بیشتر بخوانید: دفع فوری سنگ کلیه با چند روش خانگی/ با این ترفند‌ها از درد وحشتناک سنگ کلیه خلاص شوید

صرف نظر از دارو‌های مسکن و نوشیدن مقادیر زیادی مایعات، درمان‌های دیگر غیر ضروری هستند، ولیکن به هر جهت درمان می‌تواند در پیشگیری از سنگ‌های مکرر در افراد مستعد کمک کننده باشد.

ترانه محمدی متخصص گوارش و کبد در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، اظهار کرد: سنگ کلیه، قطعه‌ای از مواد جامد است که در داخل کلیه‌ها سوای از مواد درون ادرار تشکیل می‌شود؛ سنگ‌های بزرگ ممکن است در حالب، مثانه، یا پیشابراه گیر کنند همین عامل می‌تواند سبب انسداد و جلوگیری از خروج ادرار شود.

آیا تمام سنگ‌های کلیوی شبیه هم هستند؟

این متخصص گوارش و کبد بیان کرد: بطور کلی چهار نوع مختلف از سنگ‌های کلیوی وجود دارند، شایع‌ترین فرم آنها حاوی کلسیم است؛ در بسیاری از افراد کلیه‌ها قادر به شستن کلسیم اضافی در ادرار هستند، اما در بعضی دیگر کلسیم در داخل کلیه‌ها رسوب می‌کند سپس این کلسیم همراه با سایر ترکیبات مخلوط می‌شود و سنگ‌ها را ایجاد می‌کند.

 محمدی ادامه داد: سنگ‌های استروویتی ثانویه باعث بروز عفونت‌های ادراری می‌شود، این سنگ‌ها حاوی منیزیم و آمونیاک هستند؛ سنگ‌های اسید اوریکی که به خصوص زمانیکه ادرار خیلی اسیدی است ایجاد می‌شوند، در صورت وجود این سنگ‌ها مصرف گوشت در فرد باید محدود شود.

وی افزود: سنگ‌های سیستیئین بسیار نادر است،  سیستیئین به طور عمده در عضلات و بعضی قسمت‌های دیگر به صورت طبیعی تولید می‌شود، این مولکول نیز می‌تواند در ادرار جمع و منجر به تشکیل سنگ شود؛ بیماری که منجر به بروز سنگ‌های سیستئین می‌شود، بیشتر  فامیلی است.

سنگ‌های کلیه چه شکلی هستند؟

این متخصص گوارش و کبد تشریح کرد: سنگ‌های کلیه می‌توانند بسیار کوچک به اندازه یک شن باشند یا اینکه بزرگ باشد و به اندازه یک مروارید باشند؛ گاهی نیز به حدی بزرگ می‌شوند که به اندازه توپ پینگ پنگ خواهند شد، سنگ‌ها می‌توانند صاف یا ناصاف باشند که معمولاً به رنگ زرد یا قهوه‌ای هستند.

محمدی افزود: اگر سنگی در کلیه  وجود داشته باشد به خودی خود دفع نمی‌شود، پزشک به تدریج اقداماتی انجام خواهد داد تا سنگ بالاخره دفع شود؛ در گذشته تنها راه خلاصی از سنگ‌ها انجام جراحی بود اما امروزه روش‌هایی وجود دارد که می‌توان بدون انجام جراحی سنگ‌ها را دفع کرد، یکی از این روش‌ها استفاده از امواج پرانرژی از طریق پوست برای شکستن سنگ است.

بیشتر بخوانید: کبد بیمار عامل ایجاد سنگ در کلیه + روش‌های دفع سنگ کلیه

وی ادامه داد: بهترین راه برای یافتن نوع سنگ، آزمایش خود سنگ است، اگر احساس می‌کنید که سنگ دفع می‌کنید، بعد از دفع حتماً سنگ خود را نگه دارید، به علاوه با آزمایش ادرار یا خون نیز می‌توان به ماهیت سنگ پی برد، برای آزمایش ادرار باید ادرار ۲۴ ساعته جمع آوری شود.

آنالیز سنگ کلیه مهمترین فاکتور برای درمان این عارضه

این متخصص گوارش و کبد گفت: روش درمانی که پزشک برای درمان سنگ به کار می‌برد به نوع سنگ بستگی دارد به عنوان مثال دارو‌هایی که برای درمان سنگ‌های کلسیمی مورد استفاده قرار می‌گیرند بر روی سنگ‌های استرووتیی اثری ندارد، رژیم غذایی که برای درمان سنگ‌های اسید اوریکی استفاده می‌شود نیز بر روی سنگ‌های کلسیمی اثری ندارد، بنابراین برای درمان سنگ، آنالیز و آزمایش دقیق سنگ باید انجام شود.

محمدی درباره راه جلوگیری از بروز سنگ کلیه، گفت: تا آنجا که ممکن است مایعات مصرف کنید؛ سعی کنید روزانه ۱۲ لیوان آب بنوشید، نوشیدن زیاد مایعات به شستن مواد موجود در ادرار و جلوگیری از رسوب آن‌ها کمک می‌کند؛ به علاوه می‌توان از آب لیمو یا آب میوه نیز استفاده کرد، اما آب از همه بهتر است؛ سعی کنید مصرف چای و قهوه خود را حداقل تا ۲ فنجان در روز کاهش دهید، زیرا کافئین به تشکیل سنگ کمک می‌کند.

وی افزود: ممکن است به شما توصیه شود که از غذا‌های خاصی بیشتر استفاده و برخی غذا‌های دیگر را کمتر مصرف کنید؛  به عنوان مثال در صورت سنگ اسید اوریکی فرد باید کمتر گوشت مصرف کند، زیرا گوشت در بدن تبدیل به اسید اوریک می‌شود، گاهی نیز می‌توان برای جلوگیری از تشکیل سنگ‌های اسید اوریکی یا کلسیمی از دارو استفاده کرد.

مصرف آب، بهترین راه مقابله با سنگ کلیه

علی ارغوانی متخصص داخلی در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، اظهار کرد: بسیاری از سنگ‌ها بدون کمک پزشک از بدن دفع می‌شوند؛ در صورت وجود درد شدید در پشت یا پهلو‌ها و در صورت ادامه دار شدن این درد به پزشک مراجعه کنید، در صورت وجود خون در ادرار نیز به پزشک مراجعه کنید، جهت جلوگیری از تشکیل سنگ تا حد ممکن آب بنوشید.

این متخصص داخلی بیان کرد: بعد از دفع سنگ، برای نشان دادن آن به دکتر آن را نگه دارید و از پزشک در مورد نحوه پیشگیری از بروز سنگ سوال کنید.

عوامل زمینه ساز بروز سنگ کلیه

ارغوانی ادامه داد: کم تحرکی، یکی از عوامل زمینه ساز بروز سنگ کلیه است؛ کم تحرکی که مثلاً در هنگام بیماری یا ناتوانی رخ می‌دهد، می‌تواند سبب برداشت کلسیم بیشتری از استخوان شود، لذا غلظت کلسیم در ادرار افزایش می‌یابد.

بیشتر بخوانید: سنگ کلیه خود را اینگونه درمان کنید

وی افزود: پرکاری تیروئید اولیه، سبب افزایش دفع کلسیم می‌شود، حدود دو سوم افرادی که بیماری غدد درون ریز دارند، مبتلا به سنگ کلیه می‌شوند، در عین حال این اختلال تنها ۵ درصد موارد سنگ‌های کلسیمی را در بر می‌گیرد.

این متخصص داخلی ادامه داد: اسیدوز توبولی کلیه یکی دیگر از عوامل زمینه ساز در بروز سنگ کلیه است؛ در اثر نقص در تولید آمونیاک به وسیله‌ کلیه، افزایش دفع کلسیم (توسط کلیه) ایجاد می‌شود، براساس مطالعات، مصرف زیاد نمک سبب افزایش دفع کلسیم در ادرار می‌شود.

ارغوانی گفت: برخی افراد حتی با مصرف رژیم غذایی کم کلسیم، به دلایل ناشناخته روزانه تا ۵۰۰ میلی گرم کلسیم دفع می‌کنند؛ افزایش اگزالات ادرار از دیگر دلایل زمینه ساز بروز سنگ کلیه هستند؛ اگزالات به طور طبیعی تنها در چند ماده‌ غذایی وجود دارد و دسترسی بدن به اگزالات به میزان جذب و دفع آن بستگی دارد، که در همه‌ افراد این نسبت یکسان نیست.

وی افزود: پروتئین حیوانی، رژیم غذایی پر پروتئین همراه با افزایش دفع کلسیم، اگزالات و اورات است؛ در واقع مصرف زیاد پروتئین حیوانی با بار اسیدی آن یک میلی اکی والان هیدرژن در هر گرم پروتئین سبب افزایش دفع کلسیم می‌شود؛ لذا برخی محققان، رژیم‌های غذایی گیاهی را به افراد مستعد ابتلا به سنگ‌های کلیه توصیه می‌کنند.

نتایج مطالعه‌ای که نخستین‌بار مؤثرترین میزان مؤثر مواجهه با طبیعت شهری را تعیین کرده، نشان می‌دهد طبیعت موجب کاهش سطح هورمون استرس می‌شود. متخصصان مراقبت‌های بهداشتی می‌توانند با آگاهی از نتایج این مطالعه که تأثیر حقیقی و اندازه‌گیری‌شدنی دارند، «قرص‌های طبیعت» تجویز کنند. شایان ذکر است نتایج این پژوهش در مجله‌ی Frontiers in Psychology منتشر شده است. دکتر مری‌کارول هانتر، استاد دانشگاه میشیگان و نویسنده‌ی ارشد پژوهش می‌گوید:

می‌دانستیم بودن در طبیعت موجب کاهش استرس می‌شود؛ اما تاکنون این موضوع نامشخص بود که این زمان باید چقدر باشد و چندبار باید تکرار شود و حتی اینکه مواجهه با کدام نوع طبیعت برای ما سودمند است. مطالعه‌ی ما نشان می‌دهد ازلحاظ تأثیر روی کاهش سطح هورمون استرس، یعنی کورتیزول، باید ۲۰ تا ۳۰ دقیقه در جایی قدم بزنید یا بنشینید که به شما حس‌بودن در طبیعت را می‌دهد.

درمانی مجانی و طبیعی برای تسکین استرس

قرص‌های طبیعت می‌توانند راه‌حلی ارزان برای کاهش تأثیرات منفی سلامتی حاصل از رشد شهرنشینی و سبک زندگی مدرن باشند که به‌شدت متأثر از صفحه‌نمایش‌های مختلف است. هانتر و همکارانش برای کمک به متخصصان سلامتی که به‌دنبال توصیه‌های مبتنی بر شواهد هستند، آزمایشی طراحی کردند که حاصل آن برآوردی واقع‌گرایانه از دُز مؤثر مواجهه با طبیعت بود.

در طول دوره‌ای ۸ هفته‌ای، از شرکت‌کنندگان خواسته شد حداقل سه‌بار در هفته از یک قرص طبیعت ۱۰ دقیقه‌ای یا بیشتر استفاده کنند. سطوح هورمون کورتیزول آن‌ها از نمونه‌های بزاق گرفته‌شده قبل و پس از مواجهه با طبیعت اندازه‌گیری شد. شرکت‌کنندگان آزاد بودند این موارد را انتخاب کنند: زمان روز و مدت زمان و جایی که قرار بود در آن طبیعت را تجربه کنند. طبیعت این‌گونه تعریف شد: هرجایی خارج از محیط منزل که به شرکت‌کننده این احساس را بدهد در طبیعت قرار گرفته است. هانتر توضیح می‌دهد در این آزمایش، محدودیت‌هایی برای کاهش اثر عوامل دیگری وجود داشت که روی استرس تأثیرگذارند: مصرف قرص طبیعت در روشنایی روز، بدون تمرین هوازی و اجتناب از رسانه‌های اجتماعی، اینترنت، تماس‌های تلفنی، مکالمات و خواندن مطالب. او صحبت‌هایش را این‌گونه ادامه می‌دهد:

ایجاد انعطاف‌پذیری شخصی در آزمایش به ما اجازه می‌داد دوره‌ی بهینه‌ی مصرف قرص طبیعت را بدون توجه به اینکه کجا یا کِی مصرف شود و در شرایط طبیعی زندگی مدرن تعیین کنیم.

این آزمایش علاوه‌بر کمک به سبک زندگی شلوغ حاضر و نیز ارائه‌ی نتایج مطمئن، از دیگر جنبه‌ها بود. هانتر می‌گوید:

ما تفاوت‌های روز‌به‌روز در وضعیت استرس شرکت‌کنندگان را به‌وسیله‌ی جمع‌آوری چهار تصویر از تغییر کورتیزول ناشی از مصرف قرص طبیعت دنبال کردیم. این امر به ما این امکان را داد تأثیر کاهش در سطوح کورتیزول را در طول زمان رصد کنیم و بتوانیم برآورد مطمئن‌تری از دوره‌ی مؤثر به‌دست آوریم.

پیاده‌روی دلپذیر در میان درختان، «قرص طبیعت» است که به‌میزان درخورتوجهی موجب کاهش سطح هورمون استرس می‌شود

داده‌های این مطالعه نشان دادند مواجهه‌ای ۲۰ دقیقه‌ای با طبیعت به‌اندازه‌ای کافی است که موجب کاهش معنی‌دار در سطوح کورتیزول شود؛ اما اگر کمی بیشتر در طبیعت غرق شوید، سطح کورتیزول بیشتر کاهش خواهد یافت. تأثیر ضداسترس طبیعت همراه‌با افزایش مدت زمان، با سرعت آهسته‌ای افزایش می‌یابد. هانتر می‌گوید:

متخصصان مراقبت‌های بهداشتی می‌توانند از نتایج ما به‌عنوان قاعده‌ای سرانگشتی مبتنی بر شواهد استفاده کنند و در نسخه‌ی خود قرص طبیعت را نیز تجویز کنند. این نخستین برآورد درباره‌ی میزان تأثیر حاصل از مواجهه با طبیعت روی سطح هورمون استرس در زندگی روزمره است.

در این مطالعه، به برخی از پیچیدگی‌های اندازه‌گیری دُز مؤثر طبیعت نیز پرداخته شده است. هانتر امیدوار است این مطالعه اساس انجام پژوهش‌های بیشتر در‌این‌زمینه باشد:

رویکرد آزمایشی ما می‌تواند به‌عنوان ابزاری برای ارزیابی این مسئله استفاده شوند که چگونه سن، جنسیت، فصل، توانایی جسمی و فرهنگی روی مؤثربودن مواجهه با طبیعت اثرگذار هستند. این امر امکان سفارشی‌شدن تجویز قرص‌های طبیعت را می‌دهد و نیز بینشی عمیق‌تر روی نحوه‌ی طراحی شهرها و اجرای برنامه‌های رفاهی برای مردم را فراهم می‌کند.