سال گذشته‌ی میلادی، گمانه‌زنی‌های بسیاری در مورد معرفی ساعت هوشمندجدیدی از سوی گوگل مطرح شد. انتظار می‌رفت باتوجه به معرفی و به‌روزرسانی پلتفرم Wear OS، ساعت هوشمندی در رقابت با اپل واچ و گلکسی واچ سامسونگ از سوی گوگل به بازار معرفی شود. 

ظاهرا به‌نظر می‌رسد گوگل در حال استخدم مهندسین و طراحانی است تا بتوانند روی محصول جدید این شرکت کار کنند. براساس فهرست فرصت‌های شغلی جدید گوگل که ازطریق اندروید پلیس منتشر شده است، گوگل درنظر دارد برای بخش مهندسی سخت‌افزار و گجت‌های پوشیدنی، مدیر جدیدیاستخدام کند تا بتواند راهبرد توسعه‌ی محصولات پوشیدنی، همچنین توسعه‌ی کاربردها، ویژگی‌ها و قیمت‌گذاری آن‌ها را برعهده بگیرد.

همچنین گوگل درنظر دارد برای طراحی دستگاه‌های پوشیدنی شرکت، مهندس طراح استخدام کند تا بتواند مدیریت طراحی محصولات پوشیدنی شرکت را برعهده بگیرد و محصولاتی با طراحی پیشرو، جذاب، کاربرپسند و متناسب با سایر محصولات گوگل طراح کند. در حال حاضر، تنها محصول سخت‌افزاری پوشیدنی گوگل، پیکسل بادز است. در مهرماه ۱۳۹۶، پیکسل بادز جدیدترین هدفون بی‌سیم گوگل معرفی شد. هدفون هندزفری گوگل مورد استقبال قرار گرفت. یکی دیگر از محصولات پوشیدنی این شرکت، گوگل گلس اینترپرایز ادیشن بود که به‌نظر می‌رسد باید منتظر نسخه‌ی جدید آن باشیم. در آذرماه، گوگل گلس اینترپرایز ۲ در گیک بنچ رؤیت شد. پوشیدنی‌های مبتنی بر پلتفرم Wear OS توسط سایر شرکت‌ها نیز طراحی و به بازار عرضه شده‌اند. همین رویکرد در گوشی‌های مبتنی بر سیستم‌عامل اندروید هم دیده می‌شود. پیش از آنکه پرچمداران گوگل از جمله نکسوس و پیکسل به بازار عرضه شوند، شاهد معرفی گوشی‌های هوشمندی با سیستم‌عامل اندروید بودیم. 

مستندات مربوط‌به فهرست استخدامی گوگل نشان می‌دهد نباید منتظر معرفی ساعت هوشمند پیکسل واچ جدید گوگل در آینده‌ی خیلی نزدیک باشیم. ظاهرا شرکت درنظر دارد به‌جای خرید شرکتی جدید یا تولید محصولات خود توسط برند دیگری، ابتدا تیم طراحی و متخصصی در حوزه‌ی طراحی و تولید محصولات پوشیدنی ساماندهی کند. از نظر پیشینه‌ و سابقه، گوگل برای تولید گوشی‌های هوشمند نکسوس و پیکسل با شرکت‌هایی مانند اچ‌تی‌سی، ال‌جی،موتورولا و سامسونگ همکاری داشته است اما با گذشت زمان به این نتیجه رسیده که باید تیم مهندسی و طراحی خودش را داشته باشد. 

اوایل ژانویه‌ی ۲۰۱۹ میلادی مشخص شد گوگل با پرداخت ۴۰ میلیون دلار، قصد دارد از دانش فسیل در زمینه ساعت هوشمند استفاده کند. این گمانه‌زنی طرح شده بود که گوگل قصد دارد کل تیم کاری توسعه‌ی ساعت هوشمند فسیل را تصاحب کند. اما فسیل تاکید که همچنان به فعالیت خود در حوزه‌ی ساعت‌های هوشمند ادامه می‌دهد و تیم ۲۰۰ نفره‌ی بخش تحقیق و توسعه‌ی فسیل کماکان با شرکت فسیل همکاری مستقیم خواهند داشت و با موفقیت با ۱۴ برند مختلف به فعالیت خود ادامه خواهند داد. 

نیروهای استخدامی جدید گوگل قرار است در دفتر مرکزی گوگل در مانتین ویو مشغول فعالیت شوند. گوگل به‌دنبال استخدام افرادی با حداقل ۱۵ سال سابقه‌ی کار مستقیم در زمینه‌ی توسعه‌ی محصول است تا بتواند میلیون‌ها واحد از محصول خود را در بازارهای سراسر جهان به‌فروش برساند. باتوجه به اینکه گوگل برای استخدام نیروی مورد نظر خود استانداردهای بالایی را تعریف کرده است، به‌نظر می‌رسد تعداد نسبتا محدودی از متخصصان، واجد چنین شرایطی باشند. با این حساب، انتظار می‌رود زمان رونمایی از پیکسل واچ به سال ۲۰۲۰ میلادی یا حتی بعد از آن موکول شود. 

دانشمندان استرالیایی و چینی نقشه سه بعدی را ایجاد کرده‌اند که این نقشه نشان می‌دهد شکل واقعی کهکشان راه شیری بر خلاف تصورات مسطح نیست.

وزارت دفاع آمریکا قصد دارد به زودی از راهبرد جدید خود برای استفاده اخلاقی از هوش مصنوعی در سلاح‌های جنگی رونمایی کند.

کنسرسیوم استرالیایی "iQ Group Global" اخیراً یک حسگر زیستی توسعه داده است که قادر به اندازه‌گیری دقیق میزان گلوکز بزاق افراد است.

"کاوشگر اینسایت"، در ماه نوامبر بر روی سیاره سرخ قرار گرفت و اکنون نیز این کاوشگر به آرامی در حال آماده شدن برای مأموریت طولانی خود است و طی این مأموریت قطعاً به شدت تحت تأثیر تغییرات دما نیز قرار خواهد گرفت.

شرکت گوگل با به روزرسانی سیستم خانگی "نست سکیور"، قابلیت دستیار صوتی خود را نیز به آن اضافه کرده است.

دانشمندان سوئدی، نوعی ترانزیستور مبتنی بر مواد آلی ابداع کرده‌اند که می‌تواند کار یادگیری را مشابه مغز انجام دهد.

شرکت آلمانی چندملیتی "پوما"(Puma) که در زمینه تولید و فروش محصولات ورزشی فعالیت می‌کند، اخیراً کفش‌های هوشمندی را طراحی کرده که به طور خودکار هم اندازه پای فرد درمی‌آید. پوما نام این قابلیت را "تنظیم خودکار بند"(self-lacing) گذاشته است.

به گزارش ایسنا ، این کتانی‌ها "Fi" یا "Fit Intelligence" نام دارند و هنگامیکه کاربر این کفش‌ها را می‌پوشد این اسنیکرز ها به صورت خودکار به اندازه پای کاربر در می آیند.

عمل فیت شدن کفش به پای کاربر توسط یک "میکروموتور" که به یک جفت کابل درون کفش متصل است، ایجاد می‌شود.

کاربران همچنین می‌توانند میزان شل یا سفت بودن کفش را از طریق یک برنامه در سیستم عامل آی. اُ. اس یا "اپلواچ" تنظیم کنند.

"چارلز جانسون "(Charles Johnson) مدیر جهانی نوآوری پوما گفت: ما یک محصول تولید کرده‌ایم که نمایانگر آینده‌ای از محصولات ورزشی است.

اسنیکرزهای Fi با پد شارژ بیسیم Qi شارژ می‌شوند و با هر بار شارژ می‌توان پنج روز از آن استفاده نمود. رنگ ایناسنیکرزها دغالی همراه با لوگویی نقره‌ای و کابل الکتریکی آبی است.

به گفته پوما این کفش‌ها برای فعالیت‌های گوناگون آموزشی بسیار مفید هستند و برای حفظ محیط زیست شهری و ورزشگاه ساخته شده‌اند. بنابر گفته‌ها این کفش‌ها در سال ۲۰۲۰ و باقیمت ۳۳۰ دلار عرضه خواهند شد.

 

 

انتهای پیام

مهندسان MIT، قرص قابل خوردن و ژله‌مانندی را طراحی کرده‌اند که به‌محض رسیدن به معده، به‌اندازه‌ی یک توپ پینگ‌پنگ متورم می‌شود و قادر است برای مدت‌زمان زیادی در معده بماند. این قرص‌ها دارای حسگری هستند که دمای معده را تا سی روز ردیابی می‌کنند.

اگر لازم باشد قرص از معده برداشته شود، بیمار یک محلول کلسیمی را می‌نوشد که موجب می‌شود قرص سریعا به اندازه‌ی اولیه‌ی خود برگردد و بدون مشکلی از بدن خارج شود. این قرص از دو هیدروژل ساخته شده است؛ ترکیبی از پلیمر و آب که شبیه یک قرص ژله‌ای است. این ترکیب این امکان را به قرص می‌دهد که سریعا در معده باد کند و تحت‌تاثیر محیط اسیدی معده قرار نگیرد.

این طرحِ مبتنی بر ژل، نسبت‌به حسگرهای قابل خوردنی که تنها برای چند روز می‌توانند در معده بمانند و از پلاستیک‌ها یا فلزات سختی تولید شده‌اند که جنس آن‌ها بسیار سخت‌تر از لوله‌ی گوارشی است، نرم‌تر و ماندگارتر بوده و در عین‌حال قابلیت سازگاری آن‌ها با بافت‌های بدن بیشتر است. شوئان ژائو استاد مهندسی مکانیک در MIT می‌گوید:

هدف ما داشتن یک قرص ژله‌مانند است که وقتی باد کرد، در معده بماند و وضعیت سلامتی بیمار را برای مدت طولانی مثلا یک ماه تحت نظارت قرار دهد.

طرح این قرص از مکانیسم دفاعی ماهی‌های بادکنکی (pufferfish) الهام گرفته شده است. این‌گونه‌ي ماهی که به‌طور طبیعی دارای حرکت آهسته‌ای است، وقتی درمعرض خطر قرار می‌گیرد، سریعا باد کرده و مانند یک جسم پر از تیغ درمی‌آید. این ماهی این کار را با مکش سریع مقادیر زیادی آب انجام می‌دهد. بدن سخت و سریعا باد شونده‌ی ماهی، همان چیزی بود که ژائو می‌خواست آن را به فرم هیدروژل ایجاد کند.

این گروه پژوهشی به‌دنبال طراحی یک قرض مبتنی بر ژل بودند که بتواند حسگرهایی را وارد معده کند و برای ردیابی علایم حیاتی یا وضعیت بیماری‌ها برای دوره‌ی زمانی نسبتا طولانی در معده بماند. آن‌ها متوجه شدند که اگر قرص به‌اندازه‌ای کوچک باشد که بتواند قورت داده شود و از مری عبور کند، احتمالا به‌اندازه‌ای کوچک خواهد بود که به‌محض باز شدن دریچه‌ی پیلور از معده عبور کند و وارد روده شود. برای جلوگیری از خروج این قرص از معده باید قرصی طراحی می‌شد که بتواند سریعا تا اندازه‌ی یک توپ پینگ‌پنگ متورم شود. لیو یکی از پژوهشگران مطالعهمی‌گوید:

در حال‌حاضر، وقتی افراد تلاش می‌کنند که ژل‌های شدیدا قابل تورم را تولید کنند، اغلب از روش انتشار استفاده می‌کنند و به آب اجازه می‌دهند که بتواند به‌تدریج به شبکه‌ی هیدروژل نفوذ کند. اما این ژل برای اینکه به اندازه‌ی یک توپ پینگ‌پنگ برسد، به ساعت‌ها یا حتی روزها زمان نیاز دارد. این زمان خیلی طولانی‌تر از زمان تخلیه‌ی معده است (معده در این فاصله تخلیه شده و قرص خارج می‌شود).

یک دستگاه هیدروژل جدید که طی چند دقیقه در آب، اندازه‌اش به بیش از دوبرابر حجم اولیه می‌رسد

طرح آن‌ها درنهایت به ساخت یک کپسول کوچک ژله‌ای به شکل O انجامید که از دو ماده‌ی هیدروژلی ساخته شده بود. ماده‌ی داخلی حاوی سدیم پلی‌اکریلات (ذراتی که دارای قدرت جذب فوق‌العاده بوده و در محصولات تجاری نظیر پوشک‌ها استفاده می‌شوند) بود. پژوهشگران متوجه شدند که اگر قرص‌ها فقط از این ذرات ساخته شوند، سریعا از هم جدا و به‌صورت دانه‌هایی از معده خارج می‌شوند. بنابراین آن‌ها یک لایه‌ی هیدروژلی محافظ دیگر برای پوشاندن ذرات طراحی کردند. این غشای بیرونی از زنجیره‌های نانوسکوپی کریستالی درهم تنیده، تشکیل شده بود. لین، پژوهشگر دیگر این مطالعه می‌گوید:

برای شکستن این غشا لازم است که واحدهای کریستالی زیادی شکسته شوند. این همان چیزی است که موجب می‌شود که هیدروژل ما در عین نرمی دارای استحکام باشد.

پژوهشگران در آزمایشگاه این قرص‌ها را در محلول‌های مختلف آب و مایعاتی که شبیه شیره‌ی معده بود، غوطه‌ور کردند و دریافتند که اندازه‌ی قرص طی پانزده دقیقه به صد برابر اندازه‌ی اولیه می‌رسد؛ خیلی سریع‌تر از هیدروژل‌های قابل تورم موجود. ژائو می‌گوید:

این قرص وقتی متورم می‌شود، در عین نرمی دارای استحکام شگفت‌آوری است.

پژوهشگران برای آزمایش میزان استحکام قرص آن را تحت فشارهای قوی‌تر از انقباض‌های معده قرار دارند. لین توضیح می‌دهد:

معده برای خرد کردن غذا هزاران و شاید میلیون‌ها بار دچار انقباض می‌شود. ما دریافتیم که حتی وقتی یک برش کوچک در غشای آن ایجاد کنیم و آن را برای هزاران بار دچار کشش و فشردگی کنیم، این برش بزرگ‌تر نمی‌شود. طرح ما بسیار مستحکم است.

پژوهشگران همچنین تصریح کردند که محلولی از یون‌های کلسیم در غلظتی بالاتر از آن‌چه در شیر وجود دارد، می‌تواند موجب جمع شدن ذرات متورم شود. این امر باعث می‌شود قرص از حالت تورم درآمده و از معده عبور کند. و درنهایت، حسگرهای حرارتی کوچکی در چندین قرص تعبیه شد و این قرص‌ها به خوک‌ها که معده و مجرای گوارشی آن‌ها بسیار شبیه به انسان است، خورانده شد.

پس از آن پژوهشگران حسگرهای حرارتی را از مدفوع خوک‌ها جدا کردند و سنجه‌های دمایی حسگرها را طی زمان رسم کردند. آن‌ها دریافتند که این حسگرها توانسته‌اند به‌طور دقیقی الگوی فعالیت روزانه‌ی حیوانات را طی این سی روز پیگیری کنند. هانگینگ ژیانگ استاد دانشگاه آریزونا که در این پژوهش مشارکتی نداشته است، می‌گوید:

ابزارهای الکترونیکی قابل خوردن یک حوزه‌ی درحال پیدایش برای نظارت روی وضعیت‌ فیزیولوژیکی و مارکرهای زیستی است. ابزارهای الکترونیکی قابل خوردن معمول از موادی ساخته می‌شوند که دارای ویژگی سازگاری زیستی با بدن نمی‌باشند. گروه ژائو در حال ایجاد یک جهش جدید در توسعه‌ی دستگاه‌های قابل خوردن مبتنی بر ژل پایدار و سازگار با بدن هستند که به‌طور قابل‌توجهی افق ابزارهای الکترونیکی قابل خوردن را گسترش می‌دهد. این همچنین نمایانگر کاربردی جدید از هیدروژل‌های سختی است که این گروه سال‌ها روی آن کار کرده‌اند.

پژوهشگران تصور می‌کنند که این قرص ممکن است بتواند به‌طور ایمن حسگرهای مختلفی را برای نظارت بر موارد مختلفی نظیر سطوح pH، یا علامت‌های برخی از باکتری‌ها یا ویروس‌ها با خود وارد بدن کند. دوربین‌های کوچکی نیز ممکن است در قرص‌ها تعبیه شود تا پیشرفت تومور یا زخم‌های معده طی دوره‌های زمانی چند هفته‌ای نشان داده شود. ژائو می‌گوید که این قرص ممکن است بتواند به‌جای بالون‌گذاری معده، به‌عنوان روش ایمن‌تر و راحت‌تری استفاده شود؛ فرمی از کنترل رژیم غذایی که در آن بالون با استفاده از یک آندوسکوپ وارد مری و سپس معده‌ی فرد می‌شود. ژائو می‌گوید:

با طرح ما، شما نیازی نخواهد نداشت که فرایند دردناک کاشت یک بالون سفت را تحمل کنید. شاید به‌جای آن شما چند عدد از این قرص‌ها را مصرف کنید تا معده‌ی خود را پر کنید و وزنتان کاهش یابد. ما ظرفیت‌های زیادی در این وسیله‌ی هیدروژلی می‌بینیم.

براساس نتایج پژوهش جدیدی که در دانشگاه توکیو انجام شده است، امواج گرما می‌توانند موجب تضعیف پاسخ سیستم ایمنی بدن شوند. نتایج به دست آمده دارای تلویحاتی در این زمینه است که چگونه تغییرات اقلیمی ممکن است روی واکسیناسیون و تغذیه تأثیرگذار باشند.

طبق پیش‌بینی‌ها، تغییرات اقلیمی موجب کاهش تولید محصولات کشاورزی و ارزش غذایی آن‌ها می‌شوند و نیز گسترش دامنه‌ی انتشار حشرات ناقل بیماری را به‌همراه دارند. اثرات امواج گرما روی ایمنی دربرابر آنفلوآنزا تاکنون مورد مطلعه قرار نگرفته است. پژوهشگران دانشگاه توکیو این موضوع را بررسی کرده‌اند که دمای بالا چگونه روی موش‌های عفونی شده توسط ویروس آنفلوآنزا تاثیر می‌گذارد.

تاکشی ایچینوهه پژوهشگر مقاله می‌گوید:

آنفلوآنزا بیماری فصل زمستان است. من فکر می‌کنم به‌همین خاطر است که کسی تاکنون این موضوع را که چگونه دمای بالا می‌تواند روی آنفلوآنزا تاثیر بگذارد، مورد بررسی قرار نداده است. ویروس آنفلوآنزا در هوای خشک و سرد بهتر زنده می‌ماند، بنابراین اغلب در فصل زمستان مردم را درگیر می‌کند.

ایچینوهه به این موضوع علاقمند بوده است که بدن چگونه پس از عفونت واکنش نشان می‌دهد. پژوهشگران موش‌های ماده‌ی بالغ جوان و سالم را در دماهای ۴درجه (دمای یخچال)، ۲۲ درجه (دمای اتاق) یا ۳۶ درجه‌ی سانتیگراد (دمای امواج گرما) قرار دادند. سیستم ایمنی موش‌هایی که در محیط گرم قرار داشتند، در مواجهه با آنفلوآنزا قادر نبود به‌طور موثری پاسخ دهد. چیزی که بیش از همه تحت‌تاثیر شرایط گرمایی بالا قرار گرفته بود، یک مرحله‌ی مهم بین تشخیص ویروس آنفلوآنزا توسط سیستم ایمنی و ایجاد یک پاسخ خاص سازشی بود. موش‌های قرار داده شده در معرض گرما، دارای تغییرات معنی‌دار دیگری در سیستم ایمنی خود نبودند: آن‌ها دارای واکنشی طبیعی نسبت‌به آنفلوآنزایی بودند که زیر پوست آن‌ها تزریق می‌شد. علاوه‌بر‌این، باکتری‌هایی که در روده زندگی می‌کنند و نقش مهم آن‌ها در سلامت، روز‌به‌روز بیشتر شناخته می‌شود، در موش‌هایی که در اتاق‌های گرم زندگی می‌کردند، همچنان طبیعی بود.

به‌طور مشخص، موش‌هایی که در دمای بالا قرار داشتند، کمتر غذا می‌خوردند و ده درصد از وزن خود را طی ۲۴ ساعت اول قرارگیری در شرایط دمای بالا از دست دادند. وزن آن‌ها در روز دوم ثابت ماند و سپس در روز هشتم ازطریق تنفس آنفلوآنزای زنده به این عفونت دچار شدند. اگر پژوهشگران قبل و بعد از عفونت به موش‌هایی که در دمای بالا قرار گرفته بودند، مکمل‌های تغذیه‌ای می‌دادند، این موش‌ها می‌توانستند پاسخ ایمنی طبیعی از خود نشان دهند. پژوهشگران به این موش‌ها یا گلوکز یا اسیدهای چرب زنجیر کوتاه دادند؛ مواد شیمیایی که به‌طور طبیعی توسط باکتری‌های موجود در روده ساخته می‌شوند.

در آزمایشاتی که در دمای اتاق انجام شد، پژوهشگران با استفاده از جراحی، موش‌ها را به طریقی با هم مرتبط کردند که مایعات بدن آزادانه بین موش‌هایی جریان یابد که دارای تغذیه‌ی نرمال بودند و موش‌هایی که دچار سوء‌تغذیه بودند و هر دو با آنفلوآنزا عفونی شده بودند. مایعات بدن موش‌هایی که دارای تغذیه‌ی طبیعی بودند، موجب تقویت سیستم ایمنی موش‌های دچار سوء‌تغذیه شد و آن‌ها توانستند دربرابر ویروس آنفلوآنزا واکنش طبیعی از خود بروز دهند. موریاما، دیگر پژوهشگر مقاله می‌گوید:

آیا سیستم ایمنی به این‌خاطر به ویروس آنفلوآنزا پاسخی نمی‌دهد که گرما موجب تغییر بیان ژن‌ها شده است؟ یا به‌علت اینکه موش مواد مغذی کافی دریافت نکرده است؟ برای اینکه به این موضوع پی ‌ببریم، باید پژوهش‌های بیشتری انجام دهیم.

این نتایج شاید تجربه‌ی ناخوشایند بیمار شدن پس از بهبودی از یک بیماری را خاطرنشان کنند. ایچینوهه می‌گوید:

اغلب مردم وقتی بیمار می‌شوند، اشتهای خود را از دست می‌دهند. اگر فرد به‌اندازه‌ی کافی غذا نخورد و دچار کمبود تغذیه‌ای شود، این امر ممکن است موجب تضعیف سیستم ایمنی او و افزایش احتمال بیمار شدن دوباره‌ی او شود.

یک حوزه‌ی مهم از مطالعات آینده، اثر دمای بالا روی انواع مختلف واکیسناسیون است. واکسن‌های آنفلوآنزا با استفاده از ویروس‌های غیرفعال در بخش بالای بازو تزریق می‌شوند درحالیکه در واکسن‌های تنفسی که از راه بینی اسپری می‌شوند، از ویروس‌های ضعیف شده استفاده می‌شود. موریاما گفت:

مسیر تحویل و نوع ویروس، هر دو ممکن است روی نحوه‌ی واکنش سیستم ایمنی در دمای بالا تأثیرگذار باشند.

تا زمانی‌که پژوهش‌های بیشتر بتوانند کاربرد این یافته‌ها در زمینه‌ی انسان‌ها را نشان دهند، ایچینوهه و موریاما یک رویکرد حفاظتی را برای سلامت عموم توصیه می‌کنند: «شاید واکسن‌ها و مکمل‌های تغذیه باید به‌طور همزمان در جوامعی که وضعیت غذا در آن‌ها مناسب نیست، داده شود». ایچینوهه می‌گوید:

مدیریت بالینی بیماری‌های عفونی در حال پیدایشی مانند آنفلوآنزا، زیکا و ابولا ممکن است علاوه‌بر درمان‌های ضد ویروسی استاندارد، نیازمند ارائه‌ی مکمل‌های تغذیه‌ای باشد.

پژوهشگران در حال برنامه‌ریزی پروژه‌هایی برای درک بهتر اثرات دما و تغذیه روی سیستم ایمنی هستند. این پروژه‌ها شامل آزمایش‌هایی مرتبط‌با موش‌های چاق، مهارکننده‌های شیمیایی مرگ سلول و سطوح مختلف رطوبت هستند.