اگر بخواهیم از اوضاع مالی کنونی IBM صحبت کنیم، در بهترین حالت می‌توان از کلمه‌ی «عادی» استفاده کرد. درآمد کسب‌شده توسط این شرکت تقریبا در سطحی ثابت باقی‌ مانده؛ چنین مسئله‌ای نشان می‌دهد که در رقابت با دیگر شرکت‌ها، IBM در حال از دست دادن موقعیت خود در بازار است.

بنابر اعلام IBM، سود سالانه‌ی این شرکت در سال مالی ۲۰۱۸ معادل ۷۹.۵۹ میلیارد دلار بوده؛ این رقم تقریبا برابر با درآمد ۸۹.۱۴ میلیارد دلاری آن‌ها در سال ۲۰۱۷ و درآمد ۷۹.۹۲ میلیارد دلاری این شرکت در سال ۲۰۱۶ است. در حقیقت، درآمد IBM در سال ۲۰۱۸ با درآمد ۸۱.۷۴ میلیارد دلاری آن‌ها در سال ۲۰۱۵ هم تفاوت چندانی ندارد.

هرچند ثبات درآمد سال‌های اخیر IBM بهتر از افت درآمد این شرکت در سال‌های دورتر است؛ اما در عین حال، این شرکت کهنه‌کار هنوز مسیر پیشرفت را پیدا نکرده است. جالب است بدانیم که در سال ۱۹۹۸ هم درآمد IBM تنها ۸۱.۶۷ میلیارد دلار بوده است.

در دو دهه‌ی اخیر شاهد تحولاتی انقلابی نظیر گسترش نفوذ اینترنت، پیدایش گوشی‌های هوشمند و تبلت‌ها و حرکت به‌سوی رایانش ابری بوده‌ایم. اما آیا به‌جز IBM، شرکت بزرگ دیگری وجود دارد که در مقایسه با دو دهه پیش، فروش کمتری را تجربه کند؟

برای مثال، در همان بازه‌ی ۲۰ ساله، درآمد گوگل از صفر به ۱۱۰ میلیارد دلار رسیده است. مایکروسافت هم درآمد خود را از رقم ۱۵ میلیارد دلار به ۱۱۰ میلیارد دلار رسانده است و اپل هم در درآمد ۶ میلیارد دلاری خود را به ۲۲۹ میلیارد دلار افزایش داده است. حتی دل هم در این مدت درآمد خود را سه برابر کرده و از رقم ۱۸.۲۴ میلیارد دلار در سال ۱۹۹۸ به ۶۱.۶۴ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۷ رسیده است.

یکی از دلائلی که باعث افزایش انتظارات از IBM می‌شود، فعالیت گسترده‌ی این شرکت در زمینه‌ی فناوری‌های ابری است. این شرکت خرید مجموعه‌های فعال در زمینه‌ی پردازش و ذخیره‌سازی ابری نظیر SoftLayer را در کارنامه‌ی خود دارد و در عین حال بازار کسب‌وکارهای ابری هم رشد بسیار سریعی داشته است.

با این وجود، درآمد بخش خدمات ابری IBM در سه‌ماهه‌ی پایانی ۲۰۱۸ معادل ۸.۹۳ میلیارد دلار بوده است. بخش خدمات ابری IBM نه‌تنها نتوانسته انتظارات مالی را برآورده کند؛ بلکه از نظر میزان درآمد دچار نوعی درجا زدن شده است. جالب اینجا است که IBM درآمد حاصل از فروش رایانه‌های بزرگ خود را هم به‌عنوان بخشی از درآمد بخش خدمات ابری قلمداد می‌کند؛ اما فروش همین رایانه‌ها هم با افت ۲۰ درصدی همراه شده است.

خرید Red Hat

از مدت‌ها پیش منتظر اتمام فرایند تصاحب Red Hat توسط IBM هستیم. این شرکت در زمینه‌ی نرم‌افزارهای آزاد فعالیت می‌کند و فرایند تصاحب آن توسط IBM در نیمه‌ی دوم سال جاری میلادی تکمیل می‌شود. افرادی که از این خرید پشتیبانی می‌کنند، معتقد هستند که در اختیار داشتن Red Hat می‌تواند IBM را به پرچم‌دار بازار خدمات ابری ترکیبی تبدیل کند؛ باید منتظر بمانیم و ببینیم این پیش‌بینی به حقیقت تبدیل می‌شود یا خیر.

واضح است که IBM برای خرید Red Hat هزینه‌ی بالایی پرداخت می‌کند. IBM برای خرید این شرکت مبلغ ۳۴ میلیارد دلار پرداخت می‌کند که به‌معنی پرداخت ۱۹۰ دلار برای هر سهم است. با وجود ارزش ۱۱۶ دلاری هر سهم Red Hat در بازار، مبلغ پرداخت‌شده توسط IBM حدودا ۶۲ درصد بالاتر از ارزش این شرکت است.

نمی‌توان کتمان کرد که IBM بهای زیادی برای تصاحب این شرکت نرم‌افزاری پرداخت می‌کند. جالب اینجا است که درآمد Red Hat در سال ۲۰۱۸ تنها ۲.۹ میلیارد بوده است و همین مسئله باعث می‌شود تا مبلغ ۳۴ میلیارد دلار برای تصاحب این شرکت رقم بالایی باشد؛ اما اگر همین بهای گزاف باعث رشد درآمد IBM شود، می‌توان آن را توجیه‌پذیر قلمداد کرد.

مشکل دیگر این است که برخلاف شرکت‌هایی همچون اپل، گوگل و مایکروسافت، IBM پول نقد زیادی در اختیار ندارد. در حال حاضر تنها ۱۲ میلیارد دلار پول نقد در اختیار IBM قرار دارد و میزان بدهی این شرکت هم به ۴۶ میلیارد دلار می‌رسد (البته همین از همین بدهی‌ها برای پشتیبانی از فعالیت‌های مالی IBM در سطح جهانی استفاده می‌شود). به‌جای جمع‌آوری پول نقد، IBM حدودا ۱۰۰ میلیارد دلار را برای بازخرید سهام خود هزینه کرده و به سهام‌داران خود هم سود خوبی پرداخت کرده است. این شرکت طی دو دهه‌ی گذشته هرساله سود پرداختی به سهام‌داران را افزایش داده است و اکنون ۴ درصد سود به‌ هر سهم‌ پرداخت می‌کند.

بنابر اعلام IBM، این شرکت جهت خرید Red Hat در سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ بازخرید سهام را متوقف می‌کند؛ اما با این وجود باز هم باید بدهی بزرگی را بر خود تحمیل کند، کاری که احتمالا ازطریق عرضه‌ی اوراق قرضه‌ی شرکتی انجام خواهد شد.

همه‌ی این گفته‌ها به این معنی نیست که IBM از خرید Red Hat عاجز است؛ اما همین بدهکار شدن هم باعث می‌شود تا انتخاب‌های آتی این شرکت محدودتر شوند. بدهی‌های بیشتر به‌معنی آسیب‌پذیری بالاتر IBM در تنگناهای اقتصادی و حوادث غیرقابل پیش‌بینی همچون رکود اقتصادی یا افزایش نرخ سودها است.

برنامه‌ی فعلی این است که پس از تصاحب توسط IBM، فعالیت مستقل Red Hat همچنان ادامه یابد. اما باتوجه‌به سابقه‌ی این شرکت کهنه‌کار، نمی‌توان به عملی شدن این برنامه خوش‌بین بود؛ هرچند که از دیدگاهی راهبردی نیز این کار چندان منطقی نیست.

در بهترین حالت، مسئولیت مدیریت تمام کسب‌وکار نرم‌افزار IBM به مدیرعامل کنونی Red Hat، جیم وایتهرست واگذار خواهد شد. در بدترین حالت هم ممکن است شاهد گیرافتادن Red Hat در میان سیل تشریفات اداری IBM باشیم.

تصاحب Red Hat ممکن است به‌منزله‌ی یک پیروزی بزرگ برای IBM باشد؛ پیروزی که منجر به تحولی عظیم در این شرکت خواهد شد. اما با وجود پیشینه‌ی IBM در بیست سال گذشته، نمی‌توانیم در این رابطه خوش‌بین باشیم.

طرح پیشنهادی جدیدی در مراحل تصویب نهایی و اجرایی‌سازی قرار دارد که براساس مصوبات قانونی این طرح، استفاده از سیستم‌های نظارتی مبتنی بر فناوری‌های تشخیص چهره در سطح شهر قانومند خواهد شد. در این صورت، سان‌فرانسیسکو اولین شهر جهان خواهد بود که ممنوعیت‌هایی را برای  استفاده از فناوری تشخیص چهره در سطح شهر اجرا خواهد کرد. 

آرون پسکین شهردار منطقه‌ای سانفرانسیسکو طرحی تحت عنوان The Stop Secret Surveillance Ordinance پیشنهاد داده است که براساس الزامات آن، قبل از تجهیز یا خرید فناوری‌های نظارتی، ابتدا هیئت نظارتی Board of Supervisors لزوم استفاده از چنین فناوری‌هایی را باید تأیید کنند. براساس الزامات مشخص‌شده در طرح پیشنهادی، هیئت نظارتی موظف است هر سال فناوری‌های نظارتی به‌کاربرده‌شده را ممیزی کرده و مطمئن شود به‌‌شکل صحیحی از چنین سیستم‌های نظارتی استفاده می‌شود.

اگر طرح پیشنهادی تصویب شود، براساس مفاد آن، محدودیت‌هایی برای شرکت‌هایی که سیستم‌های فناوری تشخیص چهره را خریداری می‌کنند یا مورد استفاده قرار می‌دهند، ایجاد می‌شود. تصویب طرح و مشخص شدن الزامات قانونی آن، می‌تواند گامی بلند در جهت قانومند کردن فناوری‌های تشخیص چهره باشد. 

این طرح پیشنهادی در دوره‌ی زمانی ارائه شده است که فناوری تشخیص چهره در شرایط خاصی قرار دارد. برخی گزارش‌ها، عملکرد ناموفق فناوری تشخیص چهره را تأیید می‌کنند و برخی دیگر نیز نتایج همراه‌با خطا و سوگیرانه‌ی این فناوری را زیر سؤال می‌برند. ظاهرا برخی مقررات دولتی نیز خواهان محدودکردن استفاده از این فناوری‌های هستند. پیش‌تر نیز زنگ خطر مایکروسافت به صدا درآمده بود و این شرکت اعلام کرده بود که فناوری تشخیص چهره باید قانونمند شود. متخصصان امر، پیشنهادهای متفاوتی برای قانونمندسازی فناوری تشخیص چهره داده بودند. برخی خواستار ممنوعیت کامل استفاده از فناوری تشخیص چهره بودند و برخی به تبیین قوانین سبک‌تر و ساده‌تر بسنده کرده و تنها خواستار جلوگیری از سو‌ء استفاده‌ی احتمالی از این فناوری بودند. 

طرح قانونی پیشنهادی ماه آینده‌ی میلادی توس کمیته‌ای تخصصی بررسی خواهد شد و تاکنون توانسته است مورد حمایت گروه‌های مدنی شامل  ACLU کالیفرنیای شمالی قرار بگیرد. 

رقابت در بخش وانت پیک‌آپ‌های پهن‌پیکر و سنگین بازار آمریکا این روزها داغ‌تر از هر زمان دیگری شده است؛ هر سه خودروساز دیترویت (شورولت، رم و فورد) نسخه‌های جدیدی از وانت‌های سنگین خود معرفی کرده‌اند و آخرین آن‌ها فورد است. وانت پیک‌آپ فورد سری F سوپردیوتی جدید (Super Duty)، تا پاییز ۲۰۱۹ راهی نمایندگی‌های فروش می‌شود. وانت فورد سری F سوپردیوتی رکورد بیشترین مسافت آزمایش را در اختیار دارد و تست‌های پیشرفته‌ی آن بیش از ۱۱ میلیون کیلومتر انجام شده است.  

اگرچه نمی‌توان وانت فورد سوپردیوتی ۲۰۲۰ را به‌عنوان برند جدیدی از محصولات این شرکت پذیرفت، اما این نسخه به‌روزسانی شده و طرح سپر جلو با جلوپنجره برجسته و ظاهر جدیدی برای چراغ‌های LED آن را از مدل‌های پیشین متمایز می‌کند. مهندسان فورد می‌گویند تغییرات کوچک در سپر جلو، آیرودینامیک و خنک‌کاری پیک‌آپ را بهینه می‌کنند، درحالی‌که چراغ‌های عقب با ظاهر تازه و سپر عقب جدید به نمای پشتی جاذبه می‌دهند. 

بااین‌حال مهم‌ترین تغییرات زیر بدنه اتفاق می‌افتد، جایی که خودروساز آمریکایی پیشرانه‌ی بنزینی خورجینی هشت سیلندر جدید با ظرفیت ۷.۳ لیتر معرفی می‌کند. در مدل معمولی وانت فورد سوپردیوتی ۲۰۲۰، هم‌اکنون هیچ‌گونه جزییات دقیقی از قدرت و گشتاور در دسترس نیست؛ اما مهندسان این شرکت می‌گویند انتظار می‌رود که پیشرانه‌ی V8 جدید، قدرتمندترین پیشرانه V8 در کلاس خود باشد. پیشرانه از طرح جدید میل‌بادامک داخل بلوک و معماری سوپاپ‌رو همراه‌با بلوک سیلندر چدنی و میل‌لنگ فولادی آهنگری‌شده بهره می‌برد.

یکی از امکانات جدید برای وانت فورد سری F مدل ۲۰۲۰، جعبه‌دنده اتوماتیک ۱۰ سرعته تورک‌شیفت (TorqShift) است که محدوده‌ی نسبت دنده‌ی وسیع‌تری در مقایسه با جعبه‌دنده ۶ سرعته اتوماتیک قبلی دارد. این جعبه‌دنده طراحی جمع‌وجور دارد که از نظر فضای قرارگیری همانند جعبه‌دنده ۶ سرعته اتوماتیک و فقط ۱.۵۸ کیلوگرم سنگین‌تر است. این جعبه‌دنده از پنج حالت رانندگی معمولی، یدک‌کشی، اکو، مسیر لغزنده، شن‌وماسه عمیق و برف استفاده می‌کند.

برای علاقه‌مندان به پیشرانه‌های دیزلی، نسل سوم پیشرانه‌ی ۶.۷ لیتری پاور استروک (Power Stroke) با سیستم تزریق سوخت جدید جهت بهینه‌سازی فرایند احتراق و سطح پایین‌تر سروصدا ارائه خواهد شد. این پیشرانه قدرت و گشتاور بیشتری در سراسر محدوده دوران ارائه می‌دهد، اما فورد هنوز آماده نیست که میزان عملکرد آن را افشا کند.

گزینه‌ی پایه برای سیستم محرکه فعلاً شامل پیشرانه ۶.۲ لیتری خورجینی هشت سیلندر خواهد بود که ضمن مقرون‌بصرفه‌ بودن، کارایی خود را نیز در شرایط مختلف اثبات کرده است. فورد اعلام کرده که این شرکت با افتخار تنها سازنده‌ای است که در صنعت خودرو پیشرانه‌های سنگین و سیستم انتقال قدرت سازگار با آن را طراحی کرده و به مرحله تولید می‌رساند. این شرکت با اطمینان از یکپارچگی سیستم محرکه و انتقال قدرت با تمام اجزای شاسی و بدنه صحبت می‌کند.

وانت فورد سری F سوپردیوتی ۲۰۲۰ با سیستم دستیار پشتیبان تریلر (Pro Trailer Backup Assist) تجهیز می‌شود که راننده با کمک آن می‌تواند هنگام یدک‌کشی قابلیت مانور بیشتری داشته باشد. این قابلیت همراه‌با سیستم Trailer Reverse Guidance فرمان‌گیری بهتری برای راننده در هدایت تریلی به سمت عقب فراهم می‌سازد.

دانلود    360P     720P

شرکت کارگزاری یک مؤسسه مالی است که خرید و فروش اوراق بهادار توسط آن صورت می‌گیرد. کارگزاری‌ها در این خرید و فروش‌ها، به نمایندگی از خریداران یا فروشندگان سهام، معامله انجام می‌دهند و در ازای آن، حق‌العمل یا حق کارگزاری دریافت می‌کنند. اما اخیرا شرکت‌هایی ظهور کرده‌اند که در عرصه رمزارزها اقدام به کارگزاری می‌کنند.

Voyager قصد دارد ساده‌ترین راه دادوستد رمزارز شود. برنامه کارگزاری ارز دیجیتال به کابران امکان ایجاد سفارش را در محیط کاربری آسانی می‌دهد،‌ پس از ایجاد سفارش تمامی کارها توسط Voyager انجام خواهد گرفت. این شرکت به بیش از دوازده صرافی مجازی در سراسر جهان متصل است و از معیارهای پیشرفته‌ای برای اینکه کاربران بتوانند بهترین دادوستد را با کمترین کارمزد انجام دهد، استفاده می‌کند.

اگر در حین یک دادوستد تغییراتی در قیمت به وجود آید، Voyager بخش کوچکی از تراکنش را نگه خواهد داشت، این فرایند در الگوریتم این برنامه مشخص شده است. بااین‌حال، برخلاف سایر مدل‌ها تنها به‌دلیل واسطه بودن در دادوستد افراد، پول درنمی‌آورد. 

استیو اهرلیچ (Steve Ehrlich) مدیر و موسس این شرکت از سال ۱۹۹۴ در بازار سرمایه فعال بوده است. اولین شرکت او کسب‌وکار مرتبط با تجارت الکترونیک بود که در سال ۱۹۹۹ فروخته شد. او در مصاحبه­ با CCN می‌گوید:

در سال ۱۹۹۹ پس از فروش شرکت شروع به یادگیری درباره نحوه کارگزاری الکترونیک و بازارهای سرمایه کردم.

در سال ۲۰۰۶ کسب‌وکار تجارت الکترونیکی خود را مجددا راه‌اندازی کرد و یک کارگزاری آنلاین برای کاربران ساخت.

هدف VOYAGER ارائه بهترین تجارت ممکن است

اهرلیچ چند سال مجددا آن شرکت را فروخت. رونق بازار و افزایش قیمت‌ ارزهای دیجیتال در سال ۲۰۱۷ باعث شد تا او وارد این کسب‌وکار شود. او اطلاعات مناسبی در زمینه رابط برنامه‌نویسی کاربردی (API) و استراتژی‌های کسب‌وکار داشت، در همین زمان بود که تصمیم گرفت تا دانش و تجربه خود را به جهان کریپتو بیاورد.

شروع به تجزیه‌ و تحلیل بازار و ساختار تجارت کریپتو کردم. ما دور یک میز نشستیم و به بازار ارزهای دیجیتال نگاه کردیم، من به دوستانم گفتم که این بازار شباهت بسیاری به بازار سهام در دهه ۱۹۹۰ میلادی دارد. زمانی‌که چندین سیستم‌ معاملاتی جایگزین (ECN) و بازارهای متقابل (cross-market) وجود داشت.

من کاملا باور دارم که می‌توانیم به مشتریان خود موقعیت باارزشی را به‌وسیله‌ی ارتباط با چندین صرافی ارائه دهیم تا آن‌ها قادر به دریافت بهترین خدمات ارائه‌شده باشند.

Voyager دقیقا همین کار را می‌کند. رابط کاربری این برنامه برای کاربران آسان است. کاربر می‌خواهد که تجارت کند، Voyager نیز امکان بهترین تجارت را برای او فراهم می‌کند. در این برنامه کاربران نیازی به نگه‌داری حساب‌های مختلف صرافی‌ها ندارند، این موضوع موجب می‌شود که نه‌تنها کمتر به زحمت بیافتند، بلکه از نظر امنیتی نیز بهتر است. دقیقا همان کاری که کارگزاران در فضای سنتی انجام می‌دهند، Voyager در فضای جدید به‌صورت الکترونیک انجام می‌دهد. اگرچه اقدامات پیچیده‌ و مختلفی در این برنامه صورت می‌گیرد اما این فرایندها برای کاربر ساده است. اهرلیچ می‌گوید:

بهترین اجرا دارای چهار جزء است: قیمت، مقدار، میزان نقدینگی و قابلیت اطمینان به رابط کاربری صرافی‌ها. ما به تمامی این اجزاء دقت می‌کنیم و در تلاش هستیم تا بهترین اجرا را برای شما فراهم کنیم. الگوریتمی که ایجاد کردیم، بسیار دقیق و پیچیده است تا شما مطمئن شوید که بهترین عملکرد با بررسی بهترین صرافی‌ها را انجام خواهیم داد. البته هنوز هم قادر هستیم که کیفیت بیشتری را برای مشتریانمان به ارمغان بیاوریم.

برنامه در حال حاضر خصوصی است و بیش از صد هزار نفر در فهرست انتظار هستند. این برنامه در حال حاضر با دوازده صرافی رمز ارز کار می‌کند. آن‌ها قبل از اینکه صرافی‌ را به پلتفرم خود اضافه کنند، با وکلای شرکت مشورت می‌کنند.

حجم غیرواقعی صرافی‌ها

اهرلیچ می‌گوید که Voyager تحقیقاتی کاملی در زمینه‌ی حجم واقعی صرافی‌ها انجام داده است. زمانی‌که پرسیده می‌شود آیا در بازار سنتی هم حجم غیرواقعی وجود داشته است یا خیر، او پاسخ می‌دهد که موارد مشابهی را به یاد می‌آورد.

در فضای سنتی به‌دلیل نظارت کمیسیون بورس و ارواق‌ بهادار، امکان کمتری برای انجام چنین اقداماتی وجود دارد. قوانین سختگیرانه در فضای سنتی حاکم است که موجب می‌شود تا مطالب غیرواقعی کمتر باشد. برای مثال شما ناچارید که سفارش خود را به روی یک نوار ضبط کنید و تنها ۹۰ ثانیه زمان خواهید داشت.

با این شرایط در فضای ارزهای دیجیتال، باید تحقیقات مفصلی درباره اطمینان از نقدینگی انجام دهید. مسائل زیادی وجود دارند که باید بررسی کنید و این دقیقا همان چیزی است که ما انجام داده‌ایم. در جهان ارزهای دیجیتال قوانین کمتری وجود دارد، بنابراین باید وظایف خود را به‌خوبی انجام دهید و مطمئن شوید که میزان دادوستد صرافی‌ها واقعی است.

او می‌گوید که شرکتش لزوماً با صرافی‌های غیرمتمرکز کار نمی‌کند. آنچه که اهمیت دارد این است که بهترین تجارت برای کاربر انجام شود. فارغ از اینکه داده‌ها به‌صورت متمرکز یا غیرمتمرکز باشند.

در زمان راه‌اندازی برنامه Voyager به‌دلیل برخی از مسائل، سپرده‌های ارز دیجیتال را قبول نمی‌کند. اما واریز و برداشت ارزهای فیات در حال حاضر ممکن است.

اهمیت قانون‌گذاری و تنظیم مقررات برای ارزهای دیجیتال

اهرلیچ به‌شدت معتقد است که تنظیم مقررات به رشد بازار کمک می‌کند و این موضوع به نفع همه خواهد بود. همان‌طور که او قبلا اشاره کرد، بازار کریپتو در حال حاضر مقررات مرتبط زیادی ندارد. باتوجه‌به فناوری بلاک‌چین و قابلیت‌هایی که دارد، این عرصه فرصت مناسبی برای بزهکاران است که از آن حداکثر استفاده را از آن بکنند.

اهرلیچ می‌گوید:

قانون‌گذاری در فضای کریپتو می‌تواند به پذیرش ارزهای دیجیتال در میان انواع مختلف مشتریان کمک کند. من فکر می‌کنیم که تعیین چشم‌انداز این بازار از سوی قانون‌گذاران اهمیت بسیاری دارد. آن‌ها همه جوانب مختلف را بررسی می‌کنند و مقرراتی برای تنظیم فعالیت‌ها وضع می‌کنند. قانون‌گذاری و محتوای قوانین تاثیر مهمی در این صنعت خواهد گذاشت.

زمانی‌که از قانون صحبت می‌کنیم باید بدانیم که تا چه میزان تنظیم مقررات اهمیت دارد. قانون موجب اعطای اعتبار به این بازار می‌شود. البته اعتباردهندگان بسیاری در این بازار کریپتو وجود دارند، برای مثال وجود نام‌های بزرگی مانند Goldman و Fidelity که در این صنعت سرمایه‌گذاری کرد‌ه‌اند، موجب اعتبار این صنعت خواهد شد. درست است که حضور این شرکت‌های بزرگ موجب اعتبار کریپتو خواهد شد، اما برای پذیرش بازار از سوی تمامی افراد، نیازمند وجود قوانین هستیم.

برنامه VOYAGER

برنامه VOYAGER بخش‌های مختلفی دارد. در این برنامه کاربران می‌توانند اخبار ارزهای دیجیتال را دنبال کنند، همچنین نمودارها و آمارهای مختلفی از بخش‌های متفاوت بازار ارائه می‌شود تا کاربران بتوانند براساس آن تصمیم بگیرند.

همان‌طور که قبلا اشاره شد، امکان واریز ارزهای دیجیتال در حال حاضر وجود ندارد. اما این قابلیت در اولین به‌روزرسانی برنامه برای کاربران در دسترس خواهد بود. نسخه iOS برنامه در طول همین فصل ارائه خواهد شد اما نسخه اندروید احتمالا در فصل پاییز عرضه می‌شود.

شاید این برنامه اولین نباشد اما بدون شک امکان انجام تجارت را به شکل ساده‌ای در صرافی‌های متعدد فراهم می‌کند. با پیشرفت بازار در صنعت کریپتو شاهد برنامه‌های مختلف کارگزاری ارزهای دیجیتال خواهیم بود که کارهای سخت را به‌راحتی برای ما انجام خواهند داد.

 چهلمین برگ از دفتر انقلاب اسلامی درحالی ورق می خورد که نهضت پایه گذاری شده توسط امام خمینی(ره) در طول 40 سال گذشته از سوی دشمنان و بدخواهان خود با چالش‌های متعددی در حوزه های مختلف مواجه بوده است.

علیرغم چالش‌هایی چون تحریم، ناامنی‌های داخلی، کودتا، جنگ تحمیلی، حمایت از گروهک‌های تروریستی در داخل و گسترش تروریسم در کشورهای منطقه که مهمترین مصادیق خصومت با انقلاب اسلامی از سوی دشمنان و در راس آن‌ها آمریکا است؛ توانمندی‌های امنیتی و دفاعی جمهوری اسلامی ایران در طول 40 سال گذشته نه تنها دچار تحدید نشد، بلکه با تکیه بر توانمندی‌های علمی، صنعتی، دانشگاهی و تکنیکی داخل کشور توانست پیشرفت های فنی خود در حوزه نظامی را بیش از پیش گسترش داد.

به موازات پیشرفت‌های نرم افزاری انقلاب اسلامی در عرصه دفاع و امنیت، از آنجایی که این حوزه از نخستین روزهای پس از انقلاب دچار تحریم کشورهای خارجی قرار گرفت، رویکرد خودکفایی در عرصه تجهیزات و تسلیحات دفاعی برای عبور از تنگنای تحریم نیز در دستور کار قرار گرفت و نیروهای مسلح به عنوان نخستین دستگاه در کشور نهضت جهاد خودکفایی را آغاز کردند.

صنایع دفاعی کشورمان طی ۴۰ سال گذشته توانستند در عرصه های گوناگون چون زمینی، هوایی، دریایی، موشکی، فضایی، پدافندی زرهی و ... تجهیزات و دستاوردهای قابل ملاحظه‌ای را تولید و به مرحله عملیاتی برسانند.

گروه دفاعی خبرگزاری فارس در آستانه چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی برای آشنایی عموم مردم با دستاوردهای دفاعی جمهوری اسلامی ایران، در سلسله گزارش‌هایی به معرفی برخی از این دستاوردها می‌پردازد.

2700 کیلومتر طول مرزهای آبی جمهوری اسلامی ایران در خلیج فارس، دریای عمان و دریای خزر و همچنین منابع سرشار طبیعی در آبهای کشور، ایران را به کشوری با سواحل و دریاهای غنی و ارزشمند تبدیل کرده است.

خلیج فارس با بیش از 805 میلیارد بشکه ذخایر نفتی و 70 تریلیون متر مکعب ذخیره گاز طبیعی شناخته شده، بزرگترین مخزن انرژی جهان لقب گرفته است که به دلیل اتصال آن به دریای عمان و آبهای آزاد از طریق تنگه هرمز همواره چشم طمع ابرقدرت‌ها به سمت آن بوده است.

حضور کشورهای غربی در آبهای خلیج فارس به بهانه مبارزه با کمونیسم و و یا تامین امنیت شرکت های نفتی موجب شد تا حضور آنها به ویژه ناوگان پنجم نیروی دریایی آمریکا مستقر در بحرین به تهدیدی دریاپایه علیه کشورمان تبدیل شود و در سالهای گذشته نیز فرماندهان نظامی بارها تاکید کرده‌اند که تهدیدات آینده علیه کشورمان دریاپایه خواهد بود.

با این تفاسیر ایجاد قدرت دریایی پایدار، صیانت از منافع کشور در دریاها و سیادت دریایی در آب‌های سرزمینی مستلزم تقویت توان دفاعی و توسعه تسلیحات مورد استفاده در رزم دریایی است.

به موازات توسعه شناورهای سطحی و زیرسطحی در نیروهای مسلح، موضوع تسلیح و تجهیز آنها نیز در دستور کار صنایع دفاعی جمهوری اسلامی ایران قرار داشت که یکی از جلوه‌های آن موشک های کروز ضدکشتی مبتنی بر پرتابگرهای زمین‌پایه، دریاپایه و هواپایه است.

کروز نوعی از موشک است که ارتفاع پروازی آن نزدیک سطح زمین و یا دریا است و سرعتی کمتر از سرعت صوت دارد. ارتفاع کم پروازی موشک‌های کروز این قابلیت را برای آنها فراهم می کند تا کمتر در معرض شناسایی توسط رادارها و تیررس سامانه های پدافندی قرار گیرند.

**ظفر؛ سلاح مهلک قایق‌های تندرو

«ظفر» نام موشکی کروز و کوتاه برد است که قابلیت شلیک را قایق‌های تندرو، بالگرد و لانچرهای زمینی دارد. این موشک کروز که به منظور انهدام شناورهای کوچک و متوسط طراحی شده است، به سرجنگی 30 کیلوگرمی مجهز است و سامانه هدایتی آن نیز به صورت شلیک کن-فراموش کن است.

موشک ظفر در حال شلیک از لانچر زمینی

موشک ظفر در حال شلیک از قایق تندرو

این موشک که کاربرد اصلی آن بر قایق های تندرو است، می تواند تا سرعت 30 نات قایق محمول شلیک شود.

**نصر؛ متنوع ترین کروز ایرانی

«نصر» عضوی دیگر از خانواده کروزهای ایرانی است که خود نمونه‌های متنوعی را با کاکردهای متفاوت در بر می گیرد. این موشک با برد ۳۵ کیلومتر و سرجنگی ۱۳۰ کیلوگرمی قدرت تخریب بیشتری نسبت به موشک ظفر دارد.

موشک نصر در حال شلیک از لانچر زمینی

موشک نصر از لانچرهای زمینی، شناورهای تندرو و نمونه هواپایه آن از انواع بالگردها و جنگنده‌ها مانند F-4E فانتوم قابلیت شلیک دارد که تا کنون نمونه هواپایه آن بر روی جنگنده های فانتوم و بالگرد Bel-206 نیروی دریایی سپاه نصب و شلیک شده است.

موشک نصر نصب شده بر روی بالگرد بل-۲۰۶

نصر هواپایه نصب شده بر روی جنگنده فانتوم

«نصربصیر» نمونه دیگر کروز هواپایه نصر است که در زمینه سامانه هدایت نسبت به نمونه های قبلی خود تغییر کرده است. این موشک با داشتن سر جستجوگر بدون انتشار تشعشع به قابلیت عملیات بدون شناسایی توسط رادارهای دشمن مجهز شده است که احتمال هدف قرار گرفتن آن توسط سامانه های پدافندی و دفاع نقطه‌ای مبتنی بر رادار را کاهش می‌دهد.

موشک نصر بصیر

نصر بصیر علاوه بر ویژگی‌های فوق از قابلیت های بیشتری برای مقابله با اخلال و جنگ الکترونیک برخوردار است.

**نور؛ بستر توسعه کروز‌های دریایی

نور معروف‌ترین کروز ایرانی و بستر توسعه و افزایش برد موشک‌های کروز دریایی در ایران است که با برد ۱۲۰ کیلومتر و سرجنگی ۱۵۵ کیلوگرمی، توان ضربه زدن و انهدام انواع شناورهای کوچک و متوسط را دارد.

موشک نور شلیک شده از لانچر زمینی

این موشک قابلیت شلیک از شناورها و ساحل را دارد و تاکنون بارها در رزمایش های گوناگون به سمت اهداف دریایی شلیک شده است.

موشک نور نمونه ای هواپایه را نیز برای شلیک از جنگنده های F-4E دارد که «قائم» نام گرفته است.

**قادر؛ خطر بالقوه ناوهای جنگی

موشک کروز «قادر» در شهریورماه سال 1390 به صورت رسمی رونمایی شد. این کروز دریایی که نمونه پیشرفته تر موشک نور است، با برد 200 کیلومتر و برخورداری از سرجنگی 200 کیلوگرمی از قابلیت تخریب بالایی برخوردار است که می‌تواند علیه اهداف دریایی مانند ناوهای جنگی و اهداف ساحلی دشمن استفاده شود.

موشک قادر در حال شلیک از لانچر زمینی

برخورداری از سامانه خلبان خودکار دیجیتال، برنامه ریزی برای موشک قبل از شلیک، شناسایی اهداف با سطح مقطع راداری کم، مقاومت در برابر جنگ الکترونیک و آماده سازی سریع موشک برای شلیک از جمله ویژگی های موشک قادر است.

نمونه هواپایه قادر نیز می‌تواند از جنگنده های F-4E و بالگرد Mi-17 به سمت اهداف شلیک شود.

قادر هواپایه نصب شده بر روی جنگنده فانتوم

قدیر؛ شعاع خطر ۳۰۰ کیلومتر!

قدیر جدیدترین موشک کروز ایرانی است که نخستین بار در بهمن ماه سال گذشته و در جریان رزمایش مشترک محمدرسول الله(ص) ارتش جمهوری اسلامی ایران شلیک شد.

موشک قدیر شلیک شده در رزمایش نیروی دریای ارتش

این موشک نیز مانند «قادر» توسعه یافته از بستر موشک نور است که با افزایش بازدهی موتور و کاهش سوخت مصرفی، نسبت به افزایش برد آن اقدام شده است.

موشک قدیر

در قسمت زیرین بدنه موشک قدیر یک ورودی هوا دیده می‌شود که مربوط به موتور جت آن برای تامین نیروی پیشران در فاز پروازی کروز است و همچنین در انتهای آن نیز یک بوستر برای فراهم کردن سرعت اولیه شلیک تعبیه شده است.

موشک قدیر که دوربردترین کروز دریایی ایران نیز محسوب می‌شود، با برد ۳۰۰کیلومتر شعاع عملیاتی مناسبی را برای دفاع از سواحل کشور و حتی تهدید سواحل دشمن فراهم می آورد.

قدیر همانند دیگر موشک‌های هم خانواده خود مانند نور و قادر امکان شلیک از ساحل و شناور را دارد.

**نصیر؛ ناشناخته ترین کروز ایرانی

موشک کروز نصیر در اردیبهشت ماه سال گذشته توسط وزیر دفاع رونمایی و به نیروی دریایی سپاه تحویل داده شد. وزیر دفاع در تشریح قابلیت های این موشک قابلیت شلیک از ساحل و دریا علیه اهداف دریایی از جمله کشتی های جنگی و اسکله ها، آماده سازی و واکنش سریع، ارتفاع پروازی پایین، دقت بالای ناوبری و اصابت به هدف، قدرت تخریب زیاد، قابلیت ضد جمینگ(جنگ الکترونیک بالا به واسطه رادار پیشرفته و شلیک از روی شناورهای تندرو را از ویژگی های آن برشمرد.

بررسی شکل فیزیکی موشک نصیر نشان می‌دهد که قسمت انتهایی موشک مشابه موشک «نصر» با تفاوت کوچکی در بالک های انتهایی است که در قسمت انتهای موشک یک موتور جت برای تامین نیروی پیشران در فاز کروز پرواز تعبیه شده است.

همچنین به منظور شلیک موشک و تامین سرعت اولیه نیز یک بوستر سوخت جامد در انتهایی ترین قسمت موشک در نظر گرفته شده.

آنچه در این گزارش گفته شد، مهمترین موشک های کروز دریایی ساخته شده به دست متخصصان صنعت دفاعی بود که با بررسی سیر توسعه و تکامل موشک‌های کروز دریایی می توان به هماهنگی در برد، دقت اصابت و شدت تخریب در آنها پی برد.

تجهیز شناورهای مختلف رزمی به موشک های کروز و همچنین پوشش سامانه های ساحل به دریا می‌تواند با ایجاد قدرت بازدارندگی، امنیت پایداری را برای سواحل کشورمان در جنوب و شمال به ارمغان بیاورد.

ایران با حضور جاذبه‌های گردشگری مذهبی متعدد و محبوبی که دربرگیرنده‌ی مکان‌های مذهبی اسلامی و غیراسلامی است، می‌تواند پیشرفت قابل توجهی در جذب توریست مذهبی از سراسر جهان داشته باشد. حرم امام رضا (ع) یکی از با شکوه ترین معماری های مذهبی دنیا بوده که هم وسعت بسیار زیادی دارد و هم از زیبایی و شکوه بسیاری برخوردار است.

این مجموعه، بارگاه امام رضا (ع) در شهر زیبای مشهد که در سال۱۳۹۲ خورشیدی ۷۰ هکتار مساحت داشته و دارای ۲۶ رواق (بنای سرپوشیده) و ۹ صحن (فضای باز) و ۶ مدخل ورودی به نام بست است. 

سالانه مسافران بسیاری به مشهد سفر می‌کنند و بخش بزرگی از آن‌ها جهت زیارت حرم علی ابن موسی الرضا مسافر این شهر هستند. با توجه به آمار و اطلاعات ارائه شده توسط سازمان میراث فرهنگی، به دلیل حضور بارگاه مطهر امام رضا (ع) در این شهر، هر ایرانی به صورت میانگین هر سه سال یک بار، به این سرزمین سفر کرده و با توجه به حضور توریست‌ها از کشورهای دیگر (سالانه ۱ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر گردشگر و زائر خارجی وارد مشهد می‌شوند)، بیش از ۲۰ میلیون گردشگر در سال در آن حضور می‌یابند.

از این جهت بیشترین تورهای ایرانگردی به تور مشهد اختصاص دارد. 

جالب است بدانید که کجارو علاوه بر معرفی جاذبه‌های گردشگری ایران و خارج و وجود مقالات متعددی درباره راهنمای سفر و هزینه‌های آن به تمام نقاط دنیا به معرفی تورهای داخلی و خارجی بسیاری نیز پرداخته است. از این روز شما می‌توانید به راحتی در کجارو تور مقصد مورد نظر خود مانند مشهد را از میان ده‌ها آژانس مسافرتی با قیمت‌های متنوع جستجو کرده و ارزان‌ترین و بهترین تور مشهد را انتخاب کنید.

جانمایی حرم امام رضا (ع) روی نقشه

 عکس هوایی حرم امام رضا (ع) از: irantravelguide

علی بن موسی‌الرضا در ۱۱ ذیقعده سال ۱۴۸ قمری در مدینه متولد و در سن ۵۵ سالگی به دست مأمون عباسی کشته شد. در ادب فارسی روضه به معنی باغ و گلستان و گلزار است و دربرگیرنده پیکر علی بن موسی‌الرضا را روضه منوره می‌خوانند. این مکان شامل فضایی مربع شکل است که مساحت آن ۱۸۹٫۰۳ متر مربع بوده که از این فضا ۱۷٫۱۵ متر مربع آن مساحت ضریح می‌باشد. روضه منوره از طریق چهار صفه بزرگ در چهار جانب به داخل و خارج حرم مرتبط می‌شود.

عکس از:vertimgx داخل حرم امام رضا (ع)

تاریخچه ساخت حرم امام رضا 

سامانیان؛ اولین آبادگران

به روایت تاریخ، بوبكر شهمرد، از پیشكاران نوح بن منصور سامانی، شهادت‌گاه علی بن موسی الرضا (علیه السلام)، امام هشتم شیعیان را آباد كرد. به گفته ابن بابویه، محمدبن عبدالرزاق طوسی و امیر محمدیه، از امرای عهد سامانی، در دوران امارتشان نسبت به مرقد مطهر امام (علیه السلام) كمال ارادت و توجه را داشتند و تزییناتی در حرم به وجود آوردند. در اوایل قرن چهارم هـ.ق به دستور عضدالدوله دیلمی، مرقد منور امام (علیه السلام) به سبك آن زمان تعمیر و تزیین شد. غزنویان؛ یادگاران مسجد بالاسر یمین‌الدوله، سلطان محمود غزنوی، عمارت مشهد توس را كه مرقد علی بن موسی الرضا (علیه السلام) و رشید در آن دوران است، پس از تخریبی كه پدرش سبكتكین غزنوی در قبه به وجود آورد، از نو ساخت و بنایی زیبا بر آن بنیاد كرد. علاوه بر این، ابوالحسن عراقی معروف به دبیر، در اوایل قرن پنجم ضمن مرمت بقعه رضوی، اقدام به ساخت مسجد بالاسر در كنار حرم مطهر كرد. مسجد بالاسر یادگار دوره غزنویان است.

 نمایی از داخل حرم امام رضا (ع)

نقاره خانه

به‌‌نظر شما ناامیدکننده‌‌ترین قطعه در میان متعلقات یک دستگاه تلفن‌‌ همراه هوشمند چه می‌‌تواند باشد؟ بسیاری از افراد متعقدند که این قطعه احتمالا «کابل شارژ و آداپتور» است؛ چراکه حمل‌ونقل و استفاده از آن‌‌ها یک دردسر واقعی محسوب می‌‌شود. مسلما همه‌‌ی ما دوست داریم تا حدامکان از این تجهیزات دست‌‌و‌‌پاگیر دوری کنیم. حالا، خبر خوب این‌‌که یک اختراع جدید ممکن است این امکان را برای ما فراهم کند. مهندسان یک دستگاه انعطاف‌پذیر تولید کرده‌اند که قادر به جذب و ذخیره‌‌ی انرژی از سیگنال‌های وای‌‌فای است.

این دستگاه جدید می‌تواند این انرژی را به الکتریسیته تبدیل کند و از آن برای شارژ ادوات الکترونیکی (بدون نیاز به سیم یا باتری) استفاده کند. دستگاه جدید باعنوان رکتنا (واژه‌‌ای ترکیب‌‌شده‌‌ از عبارت rectifying antenna به‌‌معنای آنتن یکسوکننده) شناخته می‌شود که درواقع نوعی آنتن است که انرژی الکترومغناطیسی را به جریان برق مستقیم تبدیل می‌کند.

این دستگاه که محصول تلاش گروهی از پژوهشگران به رهبری MIT و دانشگاه فنی مادرید است، از یک آنتن فرکانس رادیویی برای جذب امواج الکترومغناطیسی (مشابه فناوری مورداستفاده در وای‌‌فای)  استفاده می‌کند. این امواج ماهیت برق متناوب (AC) را دارند.

دستگاه جذب امواج وای‌‌فای

امواج جذب‌‌شده به یک نیمه‌هادی دو بعدی فرستاده می‌شوند و در آن، تبدیل به جریان مستقیم (DC) می‌شوند. انرژی تولیدی در این مرحله، ۴۰ میکرووات است که مقدار زیادی محسوب نمی‌‌شود؛ اما همین میزان اندک، برای راه‌‌اندازی یک لامپ ال‌‌ای‌‌دی یا یک تراشه‌‌ی راه‌‌انداز سیلیکونی کافی است.

از آنجا که رکتنا تجهیزی انعطاف‌پذیر است، می‌‌توان از آن در سطوح وسیعی نظیر کاغذ دیواری منازل یا در دستگاه‌های کوچک و قابل‌حملی نظیر گوشی‌های هوشمند انعطاف‌پذیر استفاده کرد. این فناوری حتی می‌‌تواند در ایمپلنت ‌های پزشکی و حسگرهای بلعیدنی نیز استفاده شود. مهندس عیسی گراجال از دانشگاه فنی مادرید می‌‌گوید:

در حالت ایده‌آل شما تمایلی ندارید که برای این نوع سیستم‌‌ها [ایمپلنت‌‌های پزشکی و تراشه‌‌های بلعیدنی] از باتری استفاده کنید؛ چراکه درصورت نشت لیتیوم، امکان مسمومیت و مرگ بیمار وجود دارد. [در چنین مواردی] بهتر است که انرژی را از محیط‌ برداشت کنیم و از آن برای راه‌‌اندازی ادوات داخل بدن و نیز انتقال اطلاعات به رایانه‌‌های خارجی استفاده کنیم.

بااین‌‌حال، واضح است که این اولین دستگاهی نیست که می‌تواند انرژی را از وای‌‌فای به الکتریسیته تبدیل کند. چنین ایده‌‌ای مدت‌‌هاست که وجود داشته است و مهندسان همواره با آن درگیر بوده‌‌اند. موفقیت اصلی این تیم پژوهشی در به‌‌کارگیری موادی متفاوت در ساختار یکسوکننده‌‌ی دستگاه (مبدل جریان متناوب به مستقیم) بوده است.

در نمونه‌‌های پیشین این دستگاه از ماده‌ای مانند سیلیکون یا گالیوم آرسناید استفاده می‌‌شد که نه‌تنها ماده‌‌ای صُلب و غیرقابل‌‌انعطاف بود بلکه برای استفاده در سطوح وسیع، هزینه‌‌ی زیادی را دربرداشت.

تیم پژوهشی از مولیبدن دی‌‌سولفید (MoS2) برای ساخت رکتنای انعطاف‌‌پذیر بهره برده است. این ماده ضخامتی تنها به‌‌اندازه‌‌ی سه اتم دارد و هنگامی که در معرض مواد شیمیایی خاصی قرار می‌گیرد، انتقال فازی بین مواد نیمه‌هادی و مواد فلزی ایجاد می‌کند.

همچنین می‌‌توان این ساختار جدید را به‌‌عنوان یک دیود شاتکی درنظر گرفت؛ نظیر این نوع کارکرد (با تقلید از خواص اتصال فلز و نیمه‌رسانا) قبلا برای کاهش اعوجاج‌‌های خازنی مورد استفاده قرار می‌‌گرفت.

دستگاه جدید قادر است فرکانس‌‌های بالاتری را نسبت به یکسوکننده‌‌های انعطاف‌‌پذیر پیشین جذب کند؛ این فرکانس‌‌ها شامل فرکانس‌‌های رده‌‌ی گیگاهرتزی نیز می‌‌شود که برخی اپراتورهای وای‌‌فای از آن بهره می‌‌برند. ژو ژانگ، مهندسی از دانشگاه MIT می‌‌گوید:

این طراحی به‌‌معنای دستیابی به تجهیزی کاملا انعطاف‌‌پذیر است که از سرعت کافی برای جذب پهنای باند فرکانس‌‌های رادیویی مورداستفاده در بسیاری از تجهیزات روزمره‌ی ما نظیر وای‌‌فای، بلوتوث و LTE تلفن همراه برخوردار خواهد بود.

به‌‌علاوه پیش‌‌بینی می‌‌شود هزینه‌‌ی این فناوری در مقیاس‌های بزرگ‌تر کاهش یابد؛ بنابراین می‌توان از آن برای کاربری‌‌های بسیار بزرگ‌تری نیز استفاده کرد. توماس پالاسیوس از مرکز MIT/MTL کاربری تجهیزات گرافنی و سیستم‌‌های دوبعدی در آزمایشگاه‌‌های فناوری میکروسیستم می‌‌گوید:

چه می‌شود اگر روزی انواعی از سیستم‌های الکترونیکی را توسعه دهیم که با ایجاد پوشش روی پل‌‌ها، بزرگ‌راه‌‌ها یا دیوارهای دفاتر کارمان، بتوان هوش الکترونیکی در تمام جوانب زندگی اعمال کرد؟ چگونه باید انرژی موردنیاز این ادوات الکترونیکی را فراهم کنیم؟

او ادامه می‌‌دهد:

ما مسیر تازه‌‌ای برای تأمین انرژی سیستم‌های الکترونیکی آینده در اختیار داریم؛ با جذب انرژی وای‌‌فای به روشی قابل‌‌ادغام با سطوح وسیع، ما درنهایت قادر خواهیم بود تمامی اشیا پیرامون خود را هوشمند کنیم.

در حال حاضر، این تیم تلاش دارد سیستم‌‌های بزرگ‌‌تری را بسازد و همچنین کارایی این نوع آنتن‌ها را افزایش دهد.

چندی پیش یکی از ۱۰۰ کانال برتر یوتیوب به قیمت چند میلیون دلار فروخته شد. این معامله، دومین در نوع خود بود که در عرض چند ماه انجام می‌شد. یوتیوبرها و تهیه‌کنندگان پشت صحنه‌ی پرطرفدارترین شبکه‌ی ویدئویی جهان اعتقاد دارند این روند، شروع موجی از خرید و ادغام‌ها در شبکه خواهد بود. مسیر روند توسط تهیه‌کنندگان انفرادی هدایت می‌شود. آن‌ها نگران این هستند که یوتیوب، تا زمانی‌که سرویسی رسمی (یا متعلق به یک شرکت بزرگ) نباشند، اهمیت زیادی به آن‌ها ندهد.

Enchufe.tv یکی از پرطرفدارترین کانال‌های اسپانیایی زبان یوتیوب محسوب می‌شود که خبر فروش آن، یکی از مهم‌ترین اخبار در میان کانال‌ها بود. این کانال کمدی انیمیشنی، حدود ۱۹ میلیون مشترک دارد. تعداد مشترکان این کانال، از اینفلوئنسر بزرگ یوتیوب یعنی لوگان پائول هم بیشتر است و حتی کانال رسانه‌ی مشهور BuzzFeed نیز این تعداد مشترک ندارد. فروش این کانال، پس از فروش کانال سیزدهم یوتیوب یعنی Little Baby Bum انجام شد و به نظر می‌رسد موج مشابه ادامه پیدا کند.

نیروهای محرک پشت خرید و فروش‌های متعدد کانال‌ها در یوتیوب را می‌توان در ۳ بخش، دسته‌بندی کرد. اول اینکه یوتیوب، ستاره‌های هالیوودی را به تولیدکننده‌های انفرادی ترجیح می‌دهد. ثانیا، تولیدکننده‌ها به مرز خستگی مفرط رسیده‌اند. ثالثا، فرصت‌های خارج از آن پلتفرم، برای آن‌ها بسیار جذاب شده‌اند.

یوتیوب نگران آن است که تولیدکننده‌های بحث‌برانگیز در پلتفرمش، به‌مرور تبلیغ‌دهنده‌ها را از آن دور کنند. به‌همین دلیل، در ماه می سال گذشته، آن‌ها مجموعه‌ای اختصاصی را با حضور بزرگانی همچون ویل اسمیت، کوین هارت و وایت‌هال شروع کردند. در برهه‌ای دیگر از زمان، بسیاری از تهیه‌کنندگان کانال‌های بزرگ یوتیوب، مدتی را به استراحت و مرخصی اختصاص دادند، چون از فشار کاری بالا برای تولید محتوا، به خستگی مفرط رسیده بودند. به‌عنوان مثال، ستارگانی همچون ال میلز کمدین و گیمر معروف یوتیوب یعنی روبن گاندرسن به‌نوعی به مرخصی رفته‌ بودند.

برخی از ستاره‌های پیشین یوتیوب، پس از ترک پلتفرم و امتحان کردن فرصت‌های جدید، به موفقیت‌هایی هم رسیدند. همین موفقیت‌ها، دیدگاه دیگر تهیه‌کننده‌ها و ستاره‌ها را نیز تاحدودی تحت تأثیر قرار می‌دهد. ستاره‌های سابق، با برنامه‌های متنوع از پادکست‌سازی و مجری‌گری برنامه‌های رسانه‌ای تا فروش کتاب به موفقیت‌هایی رسیده‌اند.

در نتیجه‌ی تمام رخدادهای بالا، یوتیوبرها به‌مرور تلاش می‌کنند تا شبیه اینفلوئنسرهای جریان اصلی شوند. افرادی که زمانی روبروی آن‌ها قرار داشتند، امروز به الهامی برای حرکت جدید تبدیل می‌شوند تا یوتیوبرها هم از رقابت باز نمانند. یکی از مراحل شبیه شدن به جریان اصلی، بهبود فرایند نظارت و انجام عملیات حرفه‌ای در جریان تولید محتوا خواهد بود. انجام آن کارها، نیازمند همکاری با شرکت‌های بزرگ یا فروش کامل کانال به آن‌ها است. درنتیجه، یک شبکه‌ی چندکاناله (MCN) تشکیل می‌شود.

جیسون کارپنتیر، به همسرش راشل در مدیریت کانال یوتیوبی هنری و کاردستی، کمک می‌کند. او اعتقاد دارد افزایش حرفه‌ای‌گری در تولید محتوا، یک خط دفاعی دربرابر تغییرات در حال وقوع در پلتفرم است. کانال او ۱۰۰ هزار مشترک دارد. جیسون می‌گوید به‌عنوان یک تهیه‌کننده‌ی کوچک‌تر در شبکه، همیشه با مشکلات متنوعی از تغییر همیشگی الگوریتم تا پشتیبانی متغیر یوتیوب، روبه‌رو خواهید شد.

واقعی بودن یا منطقی بودن ترس تولیدکننده‌های مستقل یوتیوب را نمی‌توان تأیید یا رد کرد. منتهی کاملا مشخص است که یوتیوب، به استعدادهای داخلی خود و آن تهیه‌کننده‌ها وفادار مانده است. به‌هرحال آن ترس، افراد را وادار به انجام کارهای مختلف می‌کند. درک هولدر، مدیر و صاحب سابق کانال Little Baby ‌Bum است. او که پیش از فروش کانال و ترک کامل یوتیوب به همراه همسرش آن را مدیریت می‌کرد، می‌گوید:

اگر قصد رشد و توسعه‌ی کانال خود را دارید، باید درنهایت یک همکاری استراتژیک تشکیل دهید.

خریداران کانال هولدر، مدیران سابق اجرایی شرکت DHX Media بودند. شرکت فوق، برند Teletubbies و Maker Studios را در اختیار دارد. برند دوم، یک MCN یوتیوب متعلق به دیزنی است. مدیران سابق، شرکتی جدید با نام Moonbug تأسیس کردند تا کانال خریداری‌شده را ازطریق آن مدیریت کنند. آن شرکت تا امروز ۱۴۵ میلیون دلار سرمایه جذب کرده است تا در خریدهای آتی به کار بگیرد.

در خرید اخیر، سهم زیادی از Touche Films شرکت تولیدی رسانه‌ای و مدیر Enchufe، توسط 2btube، بزرگ‌ترین MCN یوتیوب خریداری شد. جزییات آن معامله رسانه‌ای نشد، اما یک منبع آگاه اعلام کرد که فروش کانال، ارزش Touche Films را به ۵ میلیون دلار رساند.

فروش کانال Enchufe حدود ۶ ماه پس از واگذاری Little Baby Bum انجام شد. درباره‌ی آن فروش، هری هیوگو از شرکت Goat Ganecy رقمی بین ۷.۷۵ تا ۱۱ میلیون دلار را تخمین زده بود. البته، هولدر هم در زمان عقد قرارداد و هم در زمان انتشار این مقاله، از اظهارنظر پیرامون قیمت خودداری کرد.

یان شفرد، مدیر یک شرکت لندنی فعال در حوزه‌ی اینفلوئنسرها است. او اعتقاد دارد خریدهای اخیر، نشان‌دهنده‌ی روندی ادامه‌دار در صنعت رسانه است. خریداران می‌توانند کارهای مورد نیاز برای مدیریت کانال‌های بزرگ را به‌خوبی بین نیروی انسانی خود تقسیم کنند. آن‌ها مجذوب درآمد تضمین‌شده‌ی تبلیغات در کانال‌های پرمخاطب یوتیوب می‌شوند.

برخی تهیه‌کننده‌های مستقل یوتیوب نیز با دیدن پیشنهاد از سمت خریداران بزرگ، از کاهش حجم کاری خود پس از واگذاری استقبال می‌کنند. اکثر کانال‌های بزرگ از PewDiePie گرفته تا Lilly Singh می‌گویند که از حجم بالای کار و انجام همه‌ی وظایف از بازیگری تا تهیه‌کنندگی، کارگردانی، بازاریابی و فروش، خسته شده‌اند. درواقع، یوتیوبرها از دریافت کمک از سوی شرکت‌ها و سازمان‌های بزرگ استقبال می‌کنند. هولدر اعتقاد دارد تقسیم حجم بالای کار تولید ویدئو با گروهی از افراد حرفه‌ای، برای همه‌ی یوتیوبرها یک موهبت محسوب می‌شود.

علاوه‌بر تقسیم وظایف، نکات دیگری هم وجود دارد که یوتیوبرهای مستقل را به فروش یا همکاری ترغیب می‌کند. به‌عنوان مثال، آن‌ها می‌توانند از اعطای مجوز محتوا، خرید‌وفروش در کانال‌های دیگر و ارائه‌ی حقوق کپی‌رایت، درآمدهایی داشته باشند که همگی، با همکاری گروهی آسان‌تر می‌شود.

هولدر و همسرش، یکی از دلایل فکر کردن به فروش را توانایی برای بهره‌برداری بیشتر از کانال، با عضویت در یک گروه بزرگ‌تر می‌دانند. کانال آن‌ها در زمان فروش در حال تغییر حالت از یوتیوب، به تلویزیون سنتی بود. درک هولدر در زمان فروش کانال در مصاحبه‌ای گفته بود: «ما به مرحله‌ای رسیده‌ایم که باید شرکت را به سطحی جدید ببریم. برای انجام آن کار، باید تیمی حرفه‌ای تشکیل دهیم».

در دنیای کنونی، تأثیر فرهنگی ستاره‌‌های سنتی مانند ستاره‌های هالیوود، هنوز فاصله‌ی زیادی با ستاره‌های یوتیوب دارد. به‌همین دلیل، بسیاری از بزرگ‌ترین یوتیوبرهای مستقل که صدها میلیون بازدید دارند، هنوز نمی‌توانند یک سریال تلویزیونی بدون تکیه بر یوتیوب تولید کنند. در میان آن‌هایی که کانال خود را به MCN فروخته یا با آن‌ها همکار می‌شوند هم، اختلاف‌نظر پیرامون ارزشمند بودن یا نبودن این اقدام وجود دارد. در سال‌های اخیر، یوتیوبرها اعتماد آن‌چنانی به MCNها نداشتند چون به‌صورت مستقل توانایی کسب درآمد داشتند. به‌علاوه، شکست شبکه‌هایی همچون Defy Media و Machinima، این عدم اعتماد را بیشتر کرد.

کارپنتیر و همسرش هنوز تصمیم مشخصی در این مورد نگرفته‌اند. آن‌ها هنوز در حال بررسی گزینه‌ها هستند. البته، قطعا فروش کانال فرصت‌های بیشتری را برای درآمدزایی در اختیار آن‌ها قرار می‌دهد. به‌عنوان مثالی از این فرصت‌ها، برنامه‌های کانال Enchufe اکنون در شبکه‌ی Comedy Central در کل آمریکای لاتین و Galavision در ایالات متحده، پخش می‌شود. به‌علاوه، فیلمی با همکاری سونی پیکچرز و تیم پشت‌صحنه‌ی سریال مشهور Narcos نیز از روی محصولات این کانال ساخته خواهد شد. مدیرعامل 2btube که شبکه‌ی فوق را خریداری کرد، امیدوار است دیگر زیرمجموعه‌های یوتیوبی‌اش نیز به تولید محصولات باکیفیت با هدف تبدیل شدن به فیلم و سریال، علاقه‌مند شوند. او در ادامه به این نکته اشاره می‌کند که رسانه‌های سنتی، باید به‌مرور به حجم بالای مخاطبان یوتیوب دسترسی پیدا کنند.

در پایان باید به این نکته اشاره کرد که هرچه یوتیوب از محتوای فیلمی و تلویزیونی حمایت کند، به‌مرور شبیه همین رسانه‌ای می‌شود که قصد جایگزین کردنش را دارد. این شباهت، هم در جلوی دوربین و هم پشت صحنه‌ی تولید محتوا، ملموس می‌شود. وقتی ستاره‌های امروزی فضای مجازی، به‌مرور از مخاطبانشان، همان‌هایی که باعث ستاره شدنشان شدند، دور شوند؛ همان روند سینما و تلویزیون سنتی پیش می‌آید.

اپل برنامه‌های گسترده‌ای برای پایش سلامت کاربران خود در نظر گرفته است. به نظر می‌رسد ایرپاد ۲ اپل تنها با قرار گرفتن در گوش کاربران می‌تواند وضعیت سلامتی آن‌ها را پایش کند. پیش‌تر گفته شده بود که ایرپاد جدید اپل احتمالا در سه‌ماهه‌ نخست ۲۰۱۹ عرضه می‌شود. اپل قصد دارد ایرپاد ۲ را به‌زودی معرفی کند. کاربرانی که هم‌اکنون ایرپاد قدیمی‌تر دارند، قطعا بسیار علاقه‌مند هستند که بدانند نسخه‌ی به‌روزرسانی‌شده‌ی ایرپاد ۲ چه تغییراتی نسبت‌به مدل قبلی خواهد داشت. اولین مدل ایرپاد در سال ۲۰۱۶ میلادی به بازار عرضه شد. شاید کاربرانی که اولین مدل‌های ایرپاد را خریداری کرده‌اند، تمایل داشته باشند شارژ باتری هدفون‌ جدید همچنان خوب باشد. 

تنها اطلاعات موثقی که در مورد ایرپاد ۲ اپل منتشر شده، این است که هدفون جدید دارای کیس شارژ بی‌سیم خواهد بود. اما به‌نظر می‌رسد کوپرتینونشین‌ها برنامه‌ریزی‌ بیشتری برای هدفون جدید خود درنظر گرفته‌اند. باتوجه به آخرین اخبار فاش‌شده و پتنت‌های ثبت‌شده توسط اپل، می‌توانیم حدس‌هایی در مورد مشخصات ایرپاد ۲ داشته باشیم. پیش‌تر گفته شده بود که ایرپاد ۲ اپل اوایل سال ۲۰۱۹ با بهبود حذف نویز عرضه می‌شود. به‌نظر می‌رسد اپل علاوه‌بر تمرکز روی کیفیت صدا، برنامه‌هایی برای توسعه‌ی کارایی‌های مربوط‌به سلامتی محصول جدید خود دارد.

پیش‌تر نیز گفته شده بود که نسل بعدی ایرپاد اپل به دستور «Hey Siri» حساس خواهد بود. ولی آنچه کوپرتینونشین‌ها برای هدفون خود درنظر گرفته‌اند، بیش از این‌ها است و قصد دارند کارایی‌های بیشتری برای محصولی که تنها در گوش قرار می‌گیرد، ارائه دهند.

برنامه‌های بلندمدت

هدفون ایرپاد اپل در ماه سپتامبر سال ۲۰۱۶ میلادی معرفی شد و تنها تا آخر همان سال به‌صورت آنلاین قابل سفارش دادن بود. با این وجود، اپل در ماه سپتامبر ۲۰۱۵ میلادی سه ثبت اختراع برای Earbud به‌همراه حسگر بیومتریک (Biometric Sensing) ثبت کرده بود. در نتیجه توجه اپل به فناوری‌های مرتبط با سلامتی، موضوع جدیدی نیست و پیش از این نیز مطرح شده است. در اصل کوپرتینونشین‌ها چندین سال است که روی ارائه‌ی ویژگی‌های جدیدی برای ایرپاد تلاش می‌کنند. 

تا اوایل سال ۲۰۱۷ میلادی، خبری از ارائه‌ی محصولاتی در راستای پتنت‌های ثبت‌شده نبود ولی درنهایت با تاخیری طولانی شاهد محصولات جدید با ویژگی‌های توصیف‌شده در پتنت‌ها، در فروشگاه‌ها بودیم. پیش‌تر گفته شد که ایرپاد اپل با ویژگی Live Listen در iOS 12، به ابزاری برای کمک به کم‌شنوایان تبدیل می‌شود. در سپتامبر ۲۰۱۸  همزمان با انتشار iOS 12، ویژگی Live Listen معرفی شد. 

همان‌طور که مشاهده می‌کنید، سه سال پس از ثبت پتنت، ویژگی جدیدی به‌عنوان بخشی از نسخه‌ی به‌روزرسانی‌شده‌ی iOS به بازار عرضه شد. اپل برنامه‌ی طولانی‌مدتی برای این حوزه دارد. ویژگی Live Listen با استفاده از میکروفون آیفون و قابلیت‌های نسخه‌ی جدید iOS می‌تواند داده‌ها را ازطریق بلوتوث ارسال کند و همین ویژگی برای ایرپاد هم دردسترس است. 

هدفونی متناسب و کامل

طرح‌های مربوط‌به سه پتنت ثبت‌شده‌ی اپل در سال ۲۰۱۵ میلادی شباهتی به ایرپاد ندارند. پتنت دیگری نیز در سال ۲۰۱۴ میلادی به‌ثبت رسیده که خبر از هدفونی با حسگر پایش سلامتی و کنترل head gesture می‌دهد، ولی طرح‌های مربوط‌به این پتنت هم شباهتی به ایرپاد اپل نداد. 

هدفونی که درنهایت در گوش کاربران قرار گرفت، طراحی متفاوتی نسبت به طراحی‌های پتنت‌های ثبت‌شده داشت. در طراحی‌های ثبت‌شده، هدفونی با سیم دیده می‌شود. اما توضیحاتی که در توصیف پتنت آمده است ،با مشخصات ایرپاد نسبتا هم‌خوانی دارد. AppleInsider، متن توضیح پتنت ثبت‌شده‌ی مربوط‌به سال ۲۰۱۴ میلادی را به‌صورت ذیل خلاصه‌سازی کرده است:

براساس اطلاعات مربوط‌به پتنت، سیستم پایش تناسب اندام به مجموعه‌ای از هدفون‌ها اضافه شده و عملکردی تضمین‌شده دارد که به کاربران اجازه می‌دهد تا بتوانند در حین گوش دادن به موسیقی، وضعیت تناسب اندام و سلامتی خود را پایش کنند. با قرار دادن هدفون در گوش یا نزدیک گوش، حسگر موجود در آن می‌تواند درجه حرارت‌ و ضربان قلب را درکنار سایر کارایی‌های دیگر پایش کند.

علاوه‌بر سنسورهای مبتنی بر پوست، شتاب‌سنج متصل به شاسی ایرباد نیز می‌تواند جمع‌آوری داده‌های دقیق‌تر را تسهیل نماید. برخی نیز مجهز به چندین شتاب‌سنج هستند که هر کدام منطبق با یکی از محورها قرار داده شده است.

ارائه‌ چنین ویژگی‌هایی سخت نیست

 بررسی و تحلیل پتنت‌های ثبت‌شده‌ی اپل یک طرف قضیه است. شاید برای شما جالب باشد که بدانید به‌صورت کلی، از قسمت داخلی گوش انسان چه اطلاعاتی را می‌توان پایش کرد و تا چه اندازه پتنت‌های ثبت‌شده در عمل، قابلیت اجرا دارند. 

بی‌شک برخی کارایی‌ها، همچون نظارت بر حرکت کاربر، جزو کاربردهایی است که می‌تواند برای ایرپاد درنظر گرفته شود و در کل چنین قابلیت‌هایی، برگ برنده‌‌ برای اپل محسوب می‌شود. در حال حاضر در اپل‌واچ با استفاده از اپلیکیشن Activity می‌توان چنین کارایی را در اختیار داشت. اما باید ببینیم آیا می‌توان ازطریق گوش، به اطلاعات دقیق‌تری دسترسی پیدا کرد یا نه.

زمانی‌که ساعت هوشمند به کاربر می‌گوید که باید سریع‌تر پیاده‌روی کند، کاربر نمی‌تواند با حرکت دادن سریع‌تر مچ دست یا چند حرکت سریع بدنی، این‌طور وانمود کند که در حال تندتر پیاده‌روی کردن است. ساعت هوشمند با حرکت سریع مچ دست به‌راحتی فریب نمی‌خورد، بی‌شک در مورد حرکات سر نیز همین اتفاق می‌افتد و داده‌ها حتی دقیق‌تر هم خواهند بود. داده‌هایی که از این طریق ثبت می‌شوند، می‌توانند بسیار مفید باشند و مورد استفاده قرار گیرند. هرچقدر کاربر در معرض روش‌های پایش دقیق‌تری و بیشتری قرار گیرد، اطلاعات دقیق‌تری نیز به‌دست خواهد آمد.

در سال ۲۰۱۳ میلادی، نشریه‌ی Translational Engineering in Health and Medicine از نشریات IEEE مقاله‌ای در مورد مشکلات وصل کردن دستگاه‌های مختلف به بدن برای پایش برخی مشکلات اعم از «آپنه خواب» منتشر، و اعلام کرد:

باتوجه به اینکه لازم است سنسورهای مختلفی به بیمار متصل شود، کیفیت خواب بیمار کاهش پیدا خواهد کرد که این امر می‌تواند بر نتایج آزمایش تأثیرگذار باشد. 

سپس نویسندگان مقاله، نتایج اولیه‌ی آزمایش‌های خود را در مورد امکان قرار دادن سنسورها در گوش برای پایش ضربان قلب حین خواب ارائه دادند. موضوع مورد توجه محققان این بود که بتوانند وضعیت بیمار را به‌گونه‌ای پایش کنند که محل قرارگیری حسگر تاثیری در نتایج نداشته باشد. بعدها نشریه‌ی Nature نیز به بررسی ابعاد عملی و اجرایی این موضوع پرداخت و با نگاهی به گجت‌های پوشیدنی برای پایش سلامت، سنسورهای درون گوش را نیز برای حل برخی مسایل پزشکی مورد بررسی قرار داد. 

در ماه ژوئیه سال ۲۰۱۷ میلادی، مقاله‌ای تحت عنوان «قابل شنیدن‌ها: حسگر درون گوشی مولتی فیزیولوژیکی» به بررسی این موضوع پرداخت و در قسمتی از چکیده‌ی مقاله به این موضوع اشاره شده است: 

در این مقاله به برخی از چالش‌های مربوط‌به استفاده از هدفون‌های نامحسوس برای دسترسی به داده‌های مربوط‌به اعضای حیاتی بدن ازطریق کانال گوش می‌پردازیم.

وقتی هدفونی برای ساعاتی طولانی از روز در هر دو گوش کاربر قرار داده شود، می‌تواند سنجش‌های قابل اعتمادتری ارائه دهد. همان‌طور که دیدید، پتنت مربوط‌به سال ۲۰۱۴ نیز به پایش درجه حرارت بدن اشاره دارد. 

اما یکی از مشکلات این است که هدفون باید داخل گوش کاربر قرار داده شود. ایرپادهای کنونی اپل برای گوش‌های همه‌ی کاربران همانند EarPod‌های سیمی اپل متناسب نیستند. اپل برای اجرایی‌سازی ویژگی پایش سلامت ازطریق گوش کاربران، باید محصولی متناسب که در گوش به‌شکل درستی قرار گیرد، طراحی کند. ظاهرا کوپرتینونشین‌ها در حال توسعه‌ی چنین محصولی هستند. پتنت دیگری که در سال ۲۰۱۸ میلادی با عنوان Earbuds with compliant member به ثبت رسید، به همین ویژگی اشاره دارد. اپل درتلاش است تا ایرپادهایی را طراحی کند که به‌صورت پیوسته با پوست در تماس باشند و بتوانند سنجش‌های درستی ارائه دهند.

برای تشخیص حرکت، باید هدفون به‌خوبی و محکم در گوش کاربر قرار گرفته باشد. برای برخی پایش‌های دیگر حتی لازم است محل قرارگیری هدفون در گوش به‌درستی تنظیم شود. در حال حاضر اپل واچ با کمک حسگر PPG و براساس تابش نور به پوست می‌تواند ضربان قلب کاربر را پایش کند. انتظار می‌رود ایرپادهای جدید هم بتوانند چنین عملکردی داشته باشند. شاید سنسورهای ایرپادهای نسل بعدی بتوانند عملکرد بیشتری از خود نشان دهند و حتی داده‌های مربوط‌به دستگاه‌هایی همچون الکتروانسفالوگرام (EEG)  را در اختیار قرار دهند. متخصصان علم پزشکی به AppleInsider اعلام کرده‌اند که ایرپادهای نسل بعدی می‌توانند در آینده‌ای نه‌چندان دور چنین قابلیت‌هایی از خود نشان بدهند. متخصصان پزشکی معتقدند:

برای پایش‌های مربوط‌به EEG، لازم است از نوعی محلول نمکی در گوش استفاده شود تا بتوان نتایج بهتری در اثر تماس بیشتر به‌دست آورد. البته کارهایی همچون صحبت کردن و جویدن می‌توانند تولید پالس‌هایی کنند که بر نتایج داده‌های خروجی تأثیرگذار هستند.

چه زمان منتظر رونمایی از چنین ویژگی‌هایی باشیم؟

 از زمانی‌که پتنت مربوط‌به ویژگی Live Listen ثبت شد، تا زمانی‌که شاهد معرفی این ویژگی توسط اپل بودیم، حدود سه سال طول کشید. پس انتظار نمی‌رود که همه‌چیز به سرعت پیش برود. ممکن است ایرپاد ۲ برخی ویژگی‌های مربوط‌به پایش تناسب اندام را به‌همراه خود داشته باشد، ولی انتظار نمی‌رود که همه‌ی ویژگی‌ها را به‌ نمایش بگذارد. اما احتمال دارد در ایرپاد ۳ و ایرپاد ۴ شاهد رونمایی از ویژگی‌های جدیدی باشیم. شرکت‌های زیادی همچون اپل در بازار حضور ندارند که چندین سال وقت صرف کنند تا ویژگی‌ جدیدی را به محصولات خود اضافه کنند و اپل قصد دارد واقعا در چنین حوزه‌هایی پیشرو باشد.

اپل به چنین موضوعاتی توجه نشان می‌دهد و برای کوپرتینونشین‌ها بسیار حائز اهمیت است. تیم کوک نیز به این موضوع توجه ویژه‌ای نشان می‌دهد. او معتقد است:

بعدها، وقتی به گذشته نگاه می‌کنید، از خودتان این سؤال را خواهید پرسید: «اپل برای بشریت چه کار مهمی انجام داده است؟» پاسخ، به حوزه‌ی سلامت مربوط خواهد شد. 

گروهی از پژوهشگران حین انجام تحقیقاتی در زمینه‌ی یادگیری ماشین، با سؤالاتی مواجه شده‌اند که ارتباط تنگاتنگی با مسئله‌ای حل‌نشدنی در ریاضیات دارد. این مسئله به «فرضیه‌ی پیوستار» معروف است. در دهه‌ی ۱۹۳۰، کورت گودل، ریاضی‌دان اتریشی، اولین‌بار ادعا کرد این مسئله حل‌نشدنی است.

مسئله‌ای که این پژوهشگران با آن رو‌به‌رو بودند، مسئله‌ی «یادگیری» نام دارد. این مسئله بررسی می‌کند آیا می‌توان با استفاده از داده‌های محدود، الگوریتمی برای حدس‌زدن الگوها یافت یا خیر. طبق مقاله‌ای که ۷ژانویه (برابر با ۱۷دی) در مجله‌ی Nature Machine Intelligence منتشر شد، این مسئله صورت جدیدی از فرضیه‌ی اثبات‌نشده‌ی پیوستار در ریاضیات است.

به‌گفته‌ی امیر یهودیف، یکی از نویسندگان این مقاله، دستیابی به چنین مطلبی برای ما بسیار تعجب‌آور بود. البته، یافتن مسئله‌ای حل‌نشدنی در ریاضیات موضوع جدید و عجیبی نیست؛ اما تبدیل‌شدن مسئله‌ای ساده در یادگیری ماشین به چنین مسئله‌ی پیچیده‌ای در ریاضیات شگفت‌آور است.

به‌عقیده‌ی جان توکر، متخصص علوم کامپیوتر، این مقاله نتیجه‌ای بسیار ارزشمند است که مفاهیم پایه‌ای برای هر دو شاخه‌ی ریاضیات و یادگیری ماشین در پی دارد.

فرض پیوستار در ریاضیات، فرضیه‌ای است که درباره‌ی اندازه‌ی مجموعه‌های نامتناهی اظهارنظر می‌کند. طبق این فرضیه، هیچ مجموعه‌ای وجود ندارد که اندازه‌ی آن بین اندازه‌ی مجموعه‌ی اعداد صحیح و اندازه‌ی مجموعه‌ی اعداد حقیقی باشد.

دانشمندان یادگیری را این‌گونه تعریف می‌کنند:

توانایی یک الگوریتم برای وسیع‌کردن دانش کسب‌شده به‌وسیله‌ی خودش. این نوع الگوریتم معمولا به سؤالی مشخص جواب «بله» یا «خیر» می‌دهد. برای مثال، می‌توان الگوریتمی طراحی کرد که پس از تغذیه با استفاده از تعدادی تصویر گربه، بتواند به این پرسش برای تصویری جدید که قبلا ندیده پاسخ دهد: آیا در تصویر گربه‌ای وجود دارد؟

یهودیف و همکارانش هنگام کار روی مسئله‌ی یادگیری و مسئله‌ی فشرده‌سازی، به فرضیه‌ی پیوستار برخوردند. هدف آن‌ها این بود همه‌ی ویژگی‌های مهم یک مجموعه را در مجموعه‌ای کوچک‌تر خلاصه کنند. این پژوهشگران در مسیر پاسخ به این پرسش به مسئله‌ای در نظریه‌ی مجموعه‌ها می‌رسیدند.

جورج کانتور، مبدع نظریه‌ی مجموعه‌ها، در دهه‌ی ۱۸۷۰ بیان کرد همه‌ی مجموعه‌های نامتناهی باهم برابر نیستند. به‌طور خاص، مجموعه‌ی اعداد صحیح از مجموعه‌ی اعداد حقیقی کوچک‌تر است؛ هرچند هر دوِ آن‌ها مجموعه‌هایی نامتناهی (دارای بی‌شمار عضو) هستند. کانتور همچنین حدس زد هیج مجموعه‌ای وجود ندارد که اندازه‌ی آن بین اندازه‌ی مجموعه‌ی اعداد صحیح و اعداد حقیقی باشد. او و بسیاری از ریاضی‌دانان و فلاسفه‌ی پس از او، موفق نشدند این حدس را اثبات کنند.

درواقع، همه‌ی تلاش‌های آن‌ها در این زمینه بیهوده بود؛ زیرا در سال ۱۹۴۰، گودل نشان داد با درنظرگرفتن اصول استاندارد، نمی‌توان این فرضیه را رد یا اثبات کرد. در دهه‌ی ۱۹۶۰، کوهن، ریاضی‌دان آمریکایی، دیدگاه‌های گودل دراین‌باره را تکمیل کرد. تأیید یا تکذیب فرضیه‌ی پیوستار، همانند تأیید یا تکذیب اصل توازی اقلیدسی در هندسه که ما را به هندسی اقلیدسی یا هذلولی یا ریمانی هدایت می‌کند، به ما تئوری سازگار جداگانه‌ای در ریاضیات می‌دهد.

گودل و کوهن نشان دادند اگر فرضیه‌ی پیوستار درست باشد، اصولی یکدست در ریاضیات پدید می‌آید و اگر نادرست باشد، اصولی کاملا متفاوت و جداگانه به‌وجود می‌آید.

در مقاله‌ی یهودیف و همکارانش، یادگیری به‌عنوان نوعی توانایی تعریف می‌شود. با داشتن این توانایی، می‌توان با مدل‌سازی مجموعه‌های کوچک درباره‌ی ویژگی‌های مجموعه‌های بزرگ‌تر حدس‌هایی زد. نکته‌ی مشترک مسئله‌ی یادگیری با فرضیه‌ی پیوستار این است که بی‌شمار راه برای تعیین مجموعه‌ی مدل وجود دارد؛ اما تعداد این راه‌ها مشخص نیست. یهودیف می‌گوید:

اگر فرضیه‌ی پیوستار درست باشد، جمع‌آوری نمونه‌ای متناهی برای مدل‌سازی کافی است؛ اما اگر فرضیه‌ی پیوستار درست نباشد، مجموعه‌ی متناهی برای این کار کافی نیست.

به‌عقیده‌ی یهودیف، اگر واقعا بخواهیم مسئله‌ی یادگیری را بفهمیم، درک ارتباط بین فشرده‌سازی و تعمیم‌دادن مدل به مجموعه‌ی نامتناهی امر مهمی است.

دانشمندان تعدادی مسئله‌ی حل‌نشدنی دیگر مشابه آنچه‌ گفته شد، در طول ادوار مختلف یافته‌اند. برای نمونه، الن تیورینگ، مبدع نظریه‌ی الگوریتم‌ها، مسائلی طراحی کرد که هیچ رایانه‌ای نمی‌تواند آن‌ها را طی چند مرحله‌ی متناهی انجام دهد. باوجوداین، فرضیه‌ی پیوستار مسئله‌ی حل‌نشدنی بسیار خاصی است که احتمال دارد ناشی از گونه‌ای ناکاملی در زبان ریاضیات باشد. این فرضیه تأثیر مهمی در تئوری یادگیری ماشینی دارد؛ هرچند درعمل، احتمالا تأثیر خاصی نخواهد داشت.