باشگاه Wingate & Finchley FC که در لیگ برتر Isthmian بازی می‌کند، برای داشتن برتری در مقابل رقبا، به‌کارگیری هوش مصنوعی برای چیدن ترکیب را در دستور کار قرار داده است.

مربی هوش مصنوعی از یک موتور استدلال برای تعیین بهترین شکل و سبک بازی دربرابر تیم‌های مختلف استفاده می‌کند. پس از هر بازی، این هوش مصنوعی اطلاعات را ذخیره کرده و با این اطلاعات به تیم در جهت تکامل، بهترین چیدمان و نحوه بازی کمک می‌کند.

مربی هوش مصنوعی ازطریق دستگاه Amazon Echo صحبت کرده و یافته‌هایش را برای بازیکنان پخش می‌کند.

پیش از هر بازی، این هوش مصنوعی به بازیکنان اطلاعات کلیدی حریف، از جمله انگیزه، سطح آمادگی و شکل گیری بازیکن را می‌گوید. دیو نورمن، مدیر باشگاه Wingate & Finchley و مدیر فوتبال در Rhyl می‌گوید:

اصول فوتبال همواره ثابت است و از این‌رو فرقی نمی‌کند که این اصول و قواعد از جانب هوش‌ مصنوعی تشریح شود یا یک مربی که انسان است، آن را ارائه کند. به‌عنوان یک معلم و به‌عنوان یک مدیر فوتبال، من طرفدار بزرگ این هوش مصنوعی که بنیاد بیگ بنگ آن را ارائه کرده هستم، بنابراین از اضافه شدن یک مربی با هوش مصنوعی به باشگاه Wingate & Finchley بسیار خوشحالم. من فکر می‌کنم که این موضوع کمک شایانی به ما در جهت کسب سه امتیاز مسابقاتی که در پیش داریم، کند.

البته توانایی مربی هوش مصنوعی در عملکرد باشگاه هنوز مشخص نشده است. این هوش مصنوعی در اولین بازی این باشگاه در لیگ مقابل با تیم Whitehawk FC Braiton در روز شنبه ۲۰ بهمن ۱۳۹۷ مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

در قسمت نخست این مقاله به بررسی محدودیت‌های پیشرفت در غیاب فرهنگ و اقتصاد غیرآزاد پرداختیم و به پیشرفت‌های چین با وجود این محدودیت‌ها در عرصه‌ی فضا، نجوم، زیست‌شناسی و بلندپروازی در توسعه‌ی عظیم‌ترین شتاب‌دهنده‌ی ذرات جهان اشاره کردیم. اکنون با قسمت دوم و پایانی این مقاله همراه باشید تا دریابیم که آیا اژدهای چینی می‌تواند تاج سروری علمی را در دنیا از آن خود کند؟

تقویت برش‌های ژن

چین در برنامه‌ی خود، ساخت حلقه‌ی تونلی را با طول ۱۰۰ کیلومتر پیش‌بینی می‌کند. حتی چین نیز به‌تنهایی از عهده‌ی پرداخت هزینه‌ی گزاف چنین غولی برنمی‌آید. در دهه‌ی ۲۰۰۰، هزینه‌ی احداث LHC بیش از ۵ میلیارد دلار بود و مشارکت دانشمندانی از دیگر کشورها نظیر چین و آمریکا در آزمایش‌های آن، مجموع این هزینه را به‌طرز قابل ملاحظه‌ای افزایش داد. علاوه‌بر این، به‌کارگیری آن نیز میلیاردها دلار هزینه‌ی بیشتر دربر داشت. چین همچنین قادر به تأمین تمام فیزیکدانان لازم برای استفاده از چنین تاسیسات عظیمی نخواهد بود. همچون LHC، شتاب‌دهنده‌ی بزرگ بعدی هر کجا که باشد، آزمایشگاهی واحد برای کل دنیا خواهد بود؛ زیرا سازه‌های این‌چنینی برای استفاده‌ی بین‌المللی طراحی می‌شوند. بااین‌حال، به‌نظر می‌رسد چین بیش از هر کشور دیگری مصمم به میزبانی از این شتاب‌دهنده و ساخت آن است. درست همان‌طور که وقتی آمریکا ابربرخورددهنده‌ی ابررسانا عظیم پیشنهادی‌اش را لغو کرد و شتاب‌دهنده‌ی سرن به بزرگ‌ترین نمونه در نوع خود در دنیا تبدیل شد، این سازه، معنایی فراتر از جهان فیزیک ذرات دارد؛ در نتیجه اگر چین تاج پادشاهی سرن را از آن خود کند، دستاوردی بس عظیم برای این کشور رقم خواهد خورد.

فیزیک ذرات تا حدی به‌دلیل ارتباط اولیه (و اکنون برطرف‌شده‌اش) با توسعه‌ی سلاح‌های هسته‌ای، عمق مفهومی زیاد و هزینه و اندازه‌ی بسیار زیاد ابزارهایش، از اعتبار ویژه‌ای برخوردار است. اما فیزیک، بخش‌های پیشرفته‌تر و امروزی‌تر دیگری نیز دارد که شامل کارکرد جنبه‌های پیچیده‌تر مکانیک کوانتوم تا محاسبات و رمزنگاری می‌شود؛ عرصه‌ای که پیشگامی چین در آن به چشم می‌خورد. چین نخستین کشوری بود که پیامی با رمزنگاری کوانتومی را ازطریق یک ماهواره ارسال کرد. این کشور در زمینه‌ی علوم کامپیوتر نیز همتایان معدودی دارد. هرچند چینی‌ها هنوز صاحب یک صنعت نیمه‌هادی با توان رقابت با برترین دارندگان این فناوری در دیگر کشورها نیستند؛ اما در بسیاری از موارد استفاده‌ی آن به‌خصوص هوش مصنوعی حرف اول را می‌زنند.

همین امر در مورد رشته‌ی محبوب این روزها یعنی زیست‌شناسی نیز صدق می‌کند. دکتر هی نخستین فردی نبود که دی‌ان‌ی رویان انسان را ویرایش کرد. این افتخار به هوانگ جانجیو، پژوهشگری در دانشگاه سان یات‌سن در گوانگ‌ژو تعلق دارد که پژوهشش بدون اشکال و قانونی بود. دکتر جانجیو همانند دکتر هی قصد داشت از توانایی‌های کریسپر کس ۹ استفاده کند. از سال ۲۰۱۲ تاکنون، این نوع از ویرایش ژن به یکی از داغ‌ترین زمینه‌ها در زیست‌شناسی تبدیل شده و چین به‌خوبی خود را در آن نشان داده است (نمودار ۴ را مشاهده کنید). براساس مطالعه‌ای از الزویر و نیکی، چین ۲۲.۶ درصد از پرارجاع‌ترین مقالات جهان در حوزه‌ی ویرایش ژن را منتشر می‌کند که قدری بیش از نصف مقدار منتشرشده توسط آمریکا و بسیار بیشتر از هر کشور دیگری محسوب می‌شود.

دکتر هوانگ می‌خواهد کریسپر کس ۹ را برای درمان نوعی بیماری ارثی خونی به‌نام تالاسمی بتا به‌کار ببرد. بدین منظور، وی در سال ۲۰۱۵ دی‌ان‌ای چندین تخمک انسانی لحاق‌یافته‌ی باقی‌مانده از درمان لقاح مصنوعی را با موفقیت ویرایش کرد. او به هیچ‌وجه قصد کشت نتایج را در رحم هیچ انسانی نداشت؛ بلکه رویان‌هایی را استفاده کرد که باتوجه‌به اختلالات دیگر امکان رشد آن‌ها وجود نداشت. آنچه وی در آن آزمایش‌ها درباره‌ی ویرایش ژن آموخت، برای ویرایش سلول‌های بنیادی استخراج‌شده از مغز استخوان افراد مبتلا به بیماری یادشده به‌کار خواهد رفت (البته اگر همه‌چیز به‌خوبی پیش برود) تا امکان ساخت گلبول‌های قرمز بهتری را به آن‌ها بدهد.

پژوهش‌های سلول‌های بنیادی دیگر موضوع داغی محسوب می‌شود که چین در حال تقویت توان خود در آن است. زو وِی از دانشگاه تانگجی در شانگهای در تلاش به‌منظور استفاده از سلول‌های بنیادی برای درمان ریه‌های آسیب‌دیده از آمفیزم، نوعی بیماری ریوی شایع در چین است؛ جایی که استعمال دخانیات همچنان متداول و غلطت مه‌دود اغلب در هوا بالا است. سال گذشته، وی آزمایشی را انجام داد که در آن، چهار بیمار برخی از بافت‌های ریه‌شان را برداشته بودند. به‌منظور بازگرداندن این بافت‌ها، سالم‌ترین سلول‌های بنیادی در بافت‌ها جدا و به تکثیر واداشته شدند. سپس نتایج فعال‌شده به بافت‌ها تزریق شدند. این روش ظاهرا ریه‌های دو بیمار را درمان کرد؛ اما در بدن دو داوطلب دیگر هیچ اثر منفی یا مثبتی پدیدار نشد. دکتر زو پس از آن، آزمایش دومی را با همراهی ۱۰۰ بیمار سازماندهی کرد. وی اکنون در حال کار روی رویکرد مشابهی برای درمان بیماری کلیوی، البته فعلا فقط روی موش‌ها است.

بگذارید ۱۰۰ هزار ژنوم سر برآورند

تلاش دکتر زو، دیگر ویژگی علوم‌زیستی چینی را نمایان می‌کند: کاربرد آن را به‌وضوح درنظر داشته باشید. در غرب، از بیش از چند دهه‌ی گذشته، نگرانی‌های فزاینده‌ای نسبت به این موضوع وجود داشته که هدایت زیست‌شناسی پایه توسط پژوهشگران مستقل دانشگاهی موجب انحراف بیش از حد این علم از مسیر کاربردهای بالقوه‌ی پزشکی شده است. به‌ویژه در آمریکا، پژوهش‌های تخصص زیست‌پزشکی و سلامت مردم به‌صورت فزاینده همبستگی ضعیفی داشته‌اند.

این نگرانی منجر به تاکید تازه‌ای بر ایجاد ظرفیت‌های پژوهشی «کاربردی‌سازی علوم پزشکی» شده است تا شکاف موجود پر شود؛ ایده‌ای که چینی‌ها از قبل آن را با فعالیت‌هایشان یکپارچه کرده‌اند. دولت چین یک مرکز «کاربردی‌سازی علوم پزشکی» در شانگهای بازگشایی کرده است که در آنجا، پژوهشگران آزمایشگاهی، متخصصان بالینی و بیماران زیر یک سقف خواهند بود و شرکت‌های زیست‌فناوری نیز به راه‌اندازی شعبه در همسایگی آن تشویق شده‌اند. دیگر مراکز مشابه احتمالا به‌دنبال آن در پکن، چنگدو و شی‌آن احداث خواهند شد.

چین در حوزه‌ی پژوهش‌های ژنتیک، سرمایه‌گذاری‌های بزرگی انجام داده است و آینده‌ای درخشان را در آن می‌بیند. براساس برخی برآوردها، چین در مؤسسه‌ی ژنومیک پکن (BGI) بزرگ‌ترین مرکز توالی‌یابی ژنوم در دنیا را در اختیار دارد. این سازمان که زمانی یکی از بازوهای آکادمی علوم چین بود، استقلال خود را به‌عنوان «مؤسسه‌ی پژوهشی غیرانتفاعی تحت مدیریت شهروند» اعلام کرد و اکنون با ورود یکی از واحدهایش به‌عنوان یک شرکت به بورس اوراق بهادار شنژن، به موجودیتی نیمه‌تجاری تبدیل شده است.

بازوی شرکتی BGI همچنین در درمان تالاسمی بتا مشارکت دارد. آن‌ها یک آزمایش خون دی‌ان‌ای را برای این بیماری توسعه داده‌اند و در حال فراهم کردن دسترسی به آن در سرتاسر چین هستند. این آزمایش‌ها از ماشین‌های توالی‌یابی دی‌ان‌ایی استفاده می‌کنند که BGI آن‌ها را با فناوری تصاحب‌شده از خرید شرکتی آمریکایی به نام کامپلت ژنومیک در سال ۲۰۱۳ توسعه داده است.

این دسته از دستگاه‌ها وظایف گسترده‌ی دیگری را نیز برعهده دارند. بخش غیرتجاری BGI از آن‌ها برای پژوهش‌های محض استفاده می‌کند. این گروه همچنین خانه‌ی بانک ژن ملی چین محسوب می‌شود که مخزنی تعیین‌شده برای چند صد میلیون نمونه‌ی گرفته‌شده از موجودات زنده از نوع انسانی و غیرانسانی است. این بانک که هم‌اکنون از ژنوم ۱۴۰ هزار نفر از مردم چین نگه‌داری می‌کند، بخشی از تمایلی گسترده‌تر از سوی دولت برای حضور در خط مقدم میدان پزشکی دقیق به‌حساب می‌آید؛ حوزه‌ای که در آن، تشخیص و درنهایت درمان با تاکید به‌خصوص بر درک ترکیب ژنتیکی بیمار شخصی‌سازی شده است.

مؤسسه‌ی ژنومیک چین، یک مثال از توانایی این کشور در ارائه‌ی رویکردهای علوم بزرگ در عرصه‌های تازه‌ی پژوهش به‌شمار می‌رود. برای دیدن مثالی دیگر، باید به درون ساختمانی کوچک در ژوانگ‌هی، استان لیائونینگ نگاه بیاندازید؛ جایی که بزرگ‌ترین باتری جهان در حال شکل‌گیری است. این باتری از بزرگ‌ترین سیستم ذخیره‌سازی برق فعلی در دنیا که در سال ۲۰۱۷ توسط کارآفرین آمریکایی ایلان ماسک در جنوب استرالیا راه‌اندازی شد، ۶ برابر ظرفیت بیشتری دارد. باتری تأمین‌شده توسط ماسک، از به‌هم‌پیوستن هزاران باتری لیتیون یونی تشکیل شده است؛ بااین‌حال، باتری چینی‌ها از رویکردی کاملا متفاوت برپایه‌ی جریانی از راهکارهای نمک وانادیوم استفاده می‌کند.

تقاضای تقریبا سیری‌ناپذیر چین برای انرژی، منجر به سرمایه‌گذاری در انرژی‌های بادی و خورشیدی شده است تا وابستگی آن‌ها به دیگر بخش‌های جهان را کاهش دهد. این سرمایه‌گذاری‌ها اکنون منجر به پژوهش برای یافتن شیوه‌های بهتر مدیریت انرژی تولید‌ی شده است. باتری‌های جریان وانادیومی برخلاف اغلب باتری‌ها دارای دو الکترولیت و سلولی باز هستند که الکترولیت‌ها از آن عبور می‌کنند. این بدین معنی است که ظرفیت ذخیره‌سازی این‌گونه باتری‌ها صرفا تابع اندازه‌ی مخزن‌هایی است که الکترولیت را ذخیره می‌کنند. این از لحاظ تئوری ساخت باتری‌هایی را امکان‌پذیر می‌سازد که برای ذخیره‌ی انرژی در مقیاسی سودمند برای شبکه‌های بزرگ به اندازه‌ی کافی حجیم هستند. این تئوری توسط ژانگ هوامین، پژوهشگر در مؤسسه‌ی فیزیک‌شیمی دالیان، یکی از بازوهای محلی آکادمی علوم چین توسعه یافته است. این سازمانِ مستقر در شهر ژوانگ‌هی که متعلق به یک شرکت برق محلی به‌نام دالیان رانک پاور است، قصد دارد این تئوری را عملی کند. اگر این تلاش جواب بدهد، انقلابی در ذخیره‌سازی برق در مقیاس شبکه به وقوع خواهد پیوست.

پژوهشگران مؤسسه‌ی دالیان همچنین در حال بررسی ماده‌ای به‌نام پراوسكيت هستند که هم در باتری‌ها و هم سلول‌های خورشیدی کاربرد دارد. هدف آن‌ها – که دانشمندان دیگر نقاط چین و دنیا نیز در پی آن دستیابی به آن هستند – اجرای راهکارهای مبتنی بر پراوسكيت روی سلول‌های خورشیدی عادی است تا لایه‌های حاصل‌شده بتوانند آن دسته از طول موج‌های نوری را جذب کنند که سلول‌های معمولی قادر به جذبشان نیستند. این روش می‌تواند با هزینه‌ی اضافی نسبتا کمی منجر به تولید پنل‌های خورشیدی بسیار کارآمدتری شود. نشریات علمی برآورد خوبی از فناوری‌های تقریبا نزدیک به بازار به‌حساب می‌آیند. پراوسكيت‌ها عرصه‌ای هستند که چین در آن با در اختیار داشتن ۴۱.۴ درصد از موثرترین مقالات دنیا در مقایسه با سهم ۲۱.۵ درصدی آمریکا، برتری قابل‌توجهی نسبت به این کشور دارد.

به پیشرفت‌ها ایمان بیاورید

پژوهش‌های انرژی چین نیز به عرصه‌هایی گسترش می‌یابد که باقی دنیا از آن‌ها اجتناب می‌کنند. چین در حال ساخت ۱۳ رآکتور هسته‌ای جدید برای افزودن به مجموعه‌ی ۴۵ رآکتور فعلی خود است. این کشور همچنین برنامه‌ی ساخت ۴۳ رآکتور دیگر را درسردارد. اگر تمام این رآکتورهای هسته‌ای ساخته شوند، چین به بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ی برق هسته‌ای جهان تبدیل خواهد شد. این رآکتورها به نیروگاه‌هایی شباهت خواهند داشت که هم‌اکنون در حال فعالیت در سرتاسر جهان هستند. اما چین در عین حال مشغول پژوهش روی فناوری‌های جدید رآکتور یا به‌جای آن، فناوری‌های رهاشده در دیگر نقاط دنیا نیز است. این فناوری‌ها شامل رآکتورهایی هستند که در آن‌ها هسته نه با میله‌های سوخت، بلکه با سنگریزه‌های سرامیکی کوچک یا در مورد راکتورهای توریمی با فلز مذاب پر می‌شوند.

فقدان پیشرفت چنین رآکتورهایی در غرب، بسیار بیش از آنکه بازتاب‌دهنده‌ی فقدان اعتبار علمی باشد، نشان‌دهنده‌ی فقدان اشتیاق به انواع جدیدی از انرژی هسته‌ای است. اگر تمایل چین و خلاقیت پژوهشگرانش بالا باشد، پیشرفت می‌تواند به سرعت حاصل شود. توسعه‌ی رآکتورهای هسته‌ای با امکان تولید انبوه، اندازه‌ی کوچک، ارزان و ایمن، نخستین دستاورد چینی‌ها خواهد بود که دنیای درگیر با تغییرات اقلیمی واقعا از آن خشنود خواهد شد و احتمالا دست به وارد کردن آن نیز خواهد زد.

بااین‌حال، این احتمال سایه‌ای بر آینده‌ی علوم چینی خواهد انداخت. ایمن‌سازی فوق‌العاده‌ی رآکتورهای هسته‌ای جدید، نیازمند تفکر انتقادی و بازگویی سرسختانه‌ی حقیقت و همچنین اقناع دیگران نسبت به این مسئله است که شما چنین رآکتورهایی ساخته‌اید. فرهنگی که نتایج دلخواه کارفرما را ارائه می‌دهد یا ناهنجاری‌های ناگوار را بررسی نمی‌کند یا داده‌ها را از بیگانگان کنجکاو مضایقه می‌کند، به اندازه‌ی کافی خوب نیست.

این الزامات بسیار شبیه به هنجارهایی هستند که در غرب به‌عنوان پایه و اساس انجام کار علمی مناسب دیده می‌شوند. آزمایش فرضیه‌ها، یافتن نواقص در کاری که اعتبار آموزگار شما به آن‌ها وابسته است، مورد تردید قرار دادن فرضیات خود، پیروی از داده‌ها به هر کجا که شما را هدایت کنند، اشتراک‌گذاری صادقانه‌ی داده‌ها با همکاران رقیب؛ علم باید به همین شیوه عمل کند، حتی اگر ایده‌آل در دنیای واقعی تاحدودی تلخ باشد. در برخی از آزمایشگاه‌ها و موسسات چینی، روال انجام کارها بدون شک به همین شیوه است؛ اما سیستم اقتدارگرای حاکم بر چین، بازگویی حقیقت برای قدرت یا فرار از چالش‌های پیش‌روی صداقت را برای علوم چینی دشوار می‌کند. این مسئله اجتماع سیاسی علمی را تحلیل می‌برد و هر دو منابع مالی و اخلاقی را تضعیف می‌کند.

دکتر هان و دکتر اپلبام، در مطالعه‌ی خود روی پژوهشگران چینی شکایت‌های بسیاری درباره‌ی دخالت بیش از حد دولت شنیدند. پاسخ‌دهنده‌ای از دانشگاه سان یات‌سن به آن‌ها گفت:‌ «هنوز آزادی علمی کافی در آموزش عالی وجود ندارد. اگر دولت مرکزی بیانیه‌ای صادر کند، حتی اگر منصفانه نباشد، تمام دانشگاه‌ها باید از آن پیروی کنند.»

در مورد ترفیع، مصاحبه‌های شغلی و اعطای کمک‌هزینه، این سؤال که «آیا فلانی را می‌شناسید» ظاهرا در چین بسیار مهم‌تر از غرب است. (حتی در آنجا نیز بی‌اهمیت نیست)؛ بدین معنی که داشتن ارتباطات، از توانایی‌ها و شایستگی‌های فردی اهمیت بیشتری دارد. در یک دهه‌ی گذشته، بنیاد ملی علوم طبیعی چین (NNSFC)، یکی از سازمان‌های اصلی تأمین مالی کشور، کارزاری را ضد چنین سوءرفتاری راه‌اندازی کرده است. وی یانگ که تا همین اواخر ریاست NNSFC را برعهده داشت، وضعیتی را توصیف می‌کند که در آن برای توقف دخالت از خارج، ترکیب پنل‌های مصاحبه تا دقیقه‌ی آخر مخفی باقی می‌ماند. اعضای پنل نیز از قبل اطلاع ندارند که نامزد تصدی آن شغل چه کسی است. هر دو اعضای پنل و نامزدها برای جلوگیری از بروز تقلب، گوشی‌های همراهشان را تحویل می‌دهند؛ اتفاقی که رخ دادن آن حتی در حین هدایت مصاحبه‌ها سابقه داشت.

برخی دانشمندان چینی نگران‌اند که فساد و سکوت همه‌گیر در کشورهای اقتدارگرا، آن‌ها را از پیشرفت‌های غیرمنتظره‌ی علمیِ در حد نوبل بازخواهد داشت. بااین‌حال، همه با این دیدگاه موافق نیستند. چین تنها از یک دهه پیش با بیشتر به سطح عالی علمی وارد شده است و سرمایه‌گذاری‌های این کشور در این عرصه رو به پایان نیست. تحقیق و توسعه‌ی چین، ۲/۰۷ درصد از تولید ناخالص داخلی را در سال ۲۰۱۵ تشکیل می‌داد: درحالی‌که این عدد در سال ۲۰۰۰، ۰/۸۹ درصد بود (نمودار ۵ را مشاهده کنید). این مقدار بالاتر از میانگین کشورهای اروپایی محسوب می‌شود؛ اما از فرانسه، آلمان یا آمریکا پایین‌تر است. در یک مقایسه‌ی طبیعی، سهم تحقیق و توسعه‌ی چین از دو کشور رقیب آسیایی یعنی ژاپن و کره‌جنوبی نیز بسیار پایین‌تر است. چین اگر بخواهد سهم پژوهش را در تولید ناخالص داخلی‌اش به اندازه‌ی کره‌جنوبی برساند، بودجه‌ی تحقیق و توسعه‌ای دو برابر امروز در اختیار خواهد داشت. با منابعی در آن مقیاس و چندین میلیون نیروی کار علمی، تاثیر محدودکننده‌ی نهادهای فاسد احتمالا با نیروی قهرآمیز تحت تسلط درخواهد آمد.

برخی احتمالا استدلال می‌کنند که پیشرفت‌های غیرمنتظره‌ی بزرگ تنها معیار علوم خوب محسوب نمی‌شوند. فعالیت‌های افزایشی که مسائل عملی را حل می‌کند، واجد ارزش و اهمیت هستند. پژوهش‌های علمی که از بالا به پایین هدایت می‌شوند، می‌توانند اهداف ملی را تأمین کنند و یک سیستم تک‌حزبی ممکن است به‌طور خاص به پشتیبانی پیوسته از چنین برنامه‌هایی کمک کند. برنامه‌ی قمری چین توانایی‌هایش را به‌طور پیوسته و به نحوی انباشته کرده است که دستاوردهای هیچ کدام از برنامه‌های فضایی علمی غرب از زمان آپولو هنوز به پای آن نمی‌رسد.

این نوع علوم روشمند معمولا برای مهندسانی جذابیت دارد که به نتایج اهمیت می‌دهند. از جیانگ زمین تا تمام روسای جمهور چین و همچنین تقریبا تمام دیگر سیاستمداران برجسته‌ی این کشور، مدارک مهندسی داشته‌اند. شی جین‌پینگ، رئیس‌جمهور کنونی نیز در رشته‌ی مهندسی شیمی در دانشگاه چینهوا تحصیل کرده است.

اما این ایده که شما می‌توانید علومی واقعا قابل اعتماد یا علومی واقعا بی‌نظیر را در سیستمی سیاسی به‌دست آورید که به یک فرهنگ اقتدارگرای استبدادی اتکا دارد، هنوز اثبات نشده است. شاید بتوانید، شاید نه و احتمالا در تلاش برای انجام آن، روش‌های تازه‌ی اندیشیدن و همچنین دانش پربار را کشف خواهید کرد.

شریل سندبرگ، مدیر ارشد عملیات فیسبوک در کنفرانس سالانه DLD در مونیخ آلمان اعلام کرد که فیسبوک مبلغ ۷.۵ میلیون دلار برای ایجاد موسسه اخلاق در هوش مصنوعی اهدا خواهد کرد و با دولت آلمان در رابطه با برقراری امنیت انتخابات در این کشور همکاری می‌کند.

در اینجا خلاصه و برخی از نکات برجسته‌ای از سخنان ۲۰ دقیقه‌ای سندبرگ آمده است. او گفت: 

«از آنجایی که جهان امروزی، مرتبط با فناوری اطلاعات است و مردم می‌توانند از فناوری در جهت تقویت ارتباطات خود استفاده کنند به نوعی تحت حمله افرادی است که می‌خواهند از اطلاعات افراد جاسوسی کرده و به نفع شخصی خود استفاده کنند. مثل هکرهایی که درصدد تغییر نتایج انتخابات ریاست جمهوری به نفع خود هستند»

سندبرگ گفت:

«در چند سال گذشته، فیسبوک واقعا تحت فشار زیادی در همین خصوص بوده است. ما خوب می‌دانیم که باید در انجام کارهای امنیتی بیشتر تلاش کنیم تا بتوانیم ریسک‌هایی را که بسیاری از افراد به وجود می‌آورند، کنترل کنیم. ما باید سریعا سوءاستفاده‌ها را متوقف کنیم و برای محافظت از اطلاعات افراد بیشتر تلاش کنیم. اعتماد مردم به ما، به کارهایی بستگی دارد که انجام می‌دهیم و باید اعتماد آن‌ها را به دست آوریم.»

او به پنج مورد که فیسبوک روی آن‌ها تمرکز کرده، اشاره کرد:

ایمنی:

این شرکت در حال حاضر دارای ۳۰ هزار کارمند در این زمینه است که ۳ برابر بیشتر از سال ۲۰۱۷ بوده و برای مقابله با مشکلات امنیتی، تکنولوژی‌های جدیدی ایجاد کرده‌اند؛ از جمله استفاده از هوش مصنوعی. سندبرگ در این خصوص گفت:

اگر می‌خواهید بدانید که یک شرکت روی چه موضوعی تمرکز می‌کند، به جایی که پول را خرج می‌کند نگاه کنید، ما سالانه هزینه‌های میلیارد دلاری را صرف امنیت می‌کنیم.

تداخل انتخابات:

او اذعان کرد که فیسبوک در سال ۲۰۱۶ در خصوص کنترل این پلتفرم در انتخابات آمریکا و انتشار تبلیغات و پیام‌های غلط انتخاباتی اصلا موفق نبوده است. او به مشارکت جدید آلمان در انتخابات اشاره کرد و گفت که این شرکت تمام تلاش خود را در خصوص بررسی پیام‌های انتخاباتی در آلمان می‌کند.

حساب‌های دروغین:

شریل سندبرگ در خصوص حساب‌های دروغین ایجادشده در فیسبوک برای انتشار اخبار جعلی چنین اظهار نظر کرد:

ما هر روز بیش از یک میلیون حساب جعلی را مسدود می‌کنیم، حتی گاهی اوقات به‌محض شناسایی جعلی بودن حساب کاربری جدیدی آن را مسدود می‌کنیم.

محافظت داده‌ها:

سندبرگ به این نکته اشاره کرد که فیسبوک در مدیریت پلتفرم خود خوب عمل نکرده‌ است. سندبرگ گفت که مردم به فیسبوک برای حفاظت از اطلاعاتی که در اختیارش قرار می‌دهند، اعتماد دارند.

شفافیت:

سندبرگ در رابطه با شفافیت ایجادشده در راستای تبلیغات در این پلتفرم چنین اظهارنظر کرده است:

این شرکت ابزارهای جدیدی را به وجود آورده که مردم می‌توانند کسانی را که تبلیغ می‌کنند، ببینند و بفهمند چه کسانی در فیسبوک تبلیغ کرده‌اند.

سندبرگ همچنین تا حدودی به‌صورت ناخوشایندی در مورد تنظیم مقررات گفت: «این شرکت کاملا درک می‌کند که احتمالا به سمت دورانی می‌رود که دولت‌ها به خاطر ترس از شرکت‌های بزرگ فناوری، در حال ایجاد محدودیت‌های جدیدی هستند. او گفت که فیسبوک از مقررات «حق قانونی افراد» پشتیبانی می‌کند و اضافه کرد که دولت‌ها در حفاظت از شهروندان نقش مهمی دارند».

مارک زاکربرگ، مدیرعامل فیسبوک قصد دارد تا زیرساخت‌‌های پیام‌رسانی واتساپ، اینستاگرام و مسنجر فیسبوک را متحد کرده و رمزنگاری نقطه‌به‌نقطه را در هر سه آن‌ها پیاده کند. این خبر، توسط روزنامه‌ی نیویورک تایمز در روز گذشته اعلام شد. منابع آگاه به برنامه‌های آتی زاکربرگ و فیسبوک اعلام کردند که اپلیکیشن‌های مذکور، از این پس هم به‌صورت مستقل کار خواهند کرد.

فیسبوک اعلام کرد که درحال بررسی اضافه کردن رمزنگاری نقطه‌به‌نقطه (که مانع از مشاهده‌ی پیام توسط هر فردی به‌جز کاربران حاضر در گفتگوها می‌شود)‌، به اپلیکیشن‌های پیام‌رسان خود است. به‌علاوه، آن‌ها درحال بررسی راه‌هایی برای آسان‌تر کردن ارتباط افراد در شبکه‌ی جهانی هستند. یکی از سخنگوهای شرکت در مصاحبه‌ای گفت:

بحث و مناظره‌های متعددی باید صورت بگیرد تا جزییات بی‌شمار این فرایند و چگونگی اجرای آن را متوجه شویم.

گزارش نیویورک تایمز در ادامه به این نکته اشاره می‌کند که پس از پیاده‌سازی تغییرات مدنظر زاکربرگ و شرکت تحت مدیریتش، افراد می‌توانند پیام‌های رمزنگاری‌شده و امن را بین اپلیکیشن‌های متعدد شرکت ارسال کنند. به‌عنوان مثال فردی که حساب کاربری فیسبوک دارد،‌ می‌تواند پیام امن خود را به فردی دیگر که تنها حساب کاربری واتساپ دارد، ارسال کند.

یکی از نتایج محتمل ادغام زیرساخت‌های پیام‌رسانی، دشوار شدن تجزیه‌ی فیسبوک توسط مقامات قانونی ضد تراست خواهد بود. سم وینستین، استاد دانشگاه بنجامین کاردوزو چنین نظریه‌ای را بیان می‌کند و اعتقاد دارد پس از اجرای برنامه‌ها، امکان جدا کردن واتساپ و اینستاگرام از فیسبوک و لغو قرارداد خرید و ادغام آن‌ها، تاحدودی غیرممکن می‌شود. او می‌گوید فیسبوک با چنین ادغام ساختاری، نگرانی خود را از جدا شدن بهترین خریدهایش، به حداقل می‌رساند.

البته، طبق نظر همان کارشناس، جدا کردن واتساپ و اینستاگرام از فیسبوک، یکی از شدیدترین اقدام‌های قانونی در ایالات متحده‌ی آمریکا است. از آنجایی که احتمال چنین حرکتی، بسیار پایین خواهد بود، نمی‌توان دلیل اصلی تصمیم زاکربرگ برای ادغام را مقابله‌ی پیش‌گیرانه با قانون دانست.

مزایا و معایب ادغام

یکی از مهندسان سابق امنیت فیسبوک و متخصص رمزنگاری اعتقاد دارد اتحاد زیرساخت‌های پیام‌رسانی، خبر خوبی برای بحث حریم خصوصی کاربران است. درواقع به‌اعتقاد او، با چنین حرکتی، ساختارهای رمزنگاری نقطه‌به‌نقطه، بیش‌از‌پیش در جهان توسعه می‌یابند.

الکس استاموس، مدیر ارشد سابق امنیت و استاد کنونی دانشگاه استنفورد است. او درباره‌ی ادغام سرویس‌ها می‌گوید:

من نگرشی تقریبا مثبت به آینده‌ی این تصمیم دارم. پیش از این نگران بودم که آن‌ها، رمزنگاری نقطه‌به‌نقطه را غیرفعال کنند.

به‌هرحال، شایان ذکر است فناوری رمزنگاری نقطه‌نقطه، اطلاعات متادیتا (درباره‌ی اینکه چه افرادی با هم گفت‌وگو می‌کنند) را به‌طور کامل پنهان‌سازی نمی‌کند. همین واقعیت، نگرانی محققان درباره‌ی انتشار چنین اطلاعاتی را افزایش می‌دهد.

ادغام سرویس‌های وابسته به متادیتا، بیش‌از‌پیش به فیسبوک امکان می‌دهد تا درباره‌ی کاربران، اطلاعات کسب کند. آن‌ها می‌توانند شماره تماس و آدرس ایمیل افرادی که از سرویس‌های متفاوت استفاده می‌کنند را با هم تطبیق دهند. فیسبوک با استفاده از آن اطلاعات می‌تواند هزینه‌ی بیشتری برای تبلیغات هدفمند خود دریافت کند. البته، با رمزنگاری نقطه‌به‌نقطه، غول شبکه‌های اجتماعی دیگر نمی‌تواند تبلیغات براساس متن پیام‌ها را در سرویس‌های مسنجر و اینستاگرام پیاده‌سازی کند.

تغییرات متعدد دیگری نیز با ادغام سرویس‌های زیرساختی رخ می‌دهد. به‌عنوان مثال، اکنون مسنجر به افراد غریبه اجازه می‌دهد تا بدون داشتن شماره تلفن افراد، با آن‌ها تماس بگیرند. چنین قابلیتی، احتمال مزاحمت، سرقت یا آزار کودکان را افزایش می‌دهد. ازطرفی، سیستم‌های مبتنی بر شماره تلفن نیز نگرانی‌هایی پیرامون حریم خصوصی ایجاد می‌کنند؛ چرا که دولت‌ها یا سازمان‌های دیگر، می‌توانند با استفاده از آن اطلاعات، موقعیت مکانی افراد را استخراج کنند.

به‌هرحال کارشناسان اعتقاد دارند ادغام زیرساخت‌های پیام‌رسانی، نقاط مثبت و منفی زیادی دارد. برخی از آن‌ها می‌گویند فیسبوک باید برای چنین تصمیم‌هایی، با متخصصان حوزه‌های مختلف از تروریسم گرفته تا امنیت کودکان و وکلای حریم خصوصی مشورت کند. به‌هرحال باید منتظر پیاده‌سازی نهایی طرح زاکربرگ و همکارانش و اولین پیامدهای آن باشیم.

پس از آنکه گوگل همچون سنت همیشه‌ی هر سال خود، پازلی را برای به چالش کشیدن توسعه‌دهندگان و علاقمندان به کنفرانس گوگل I/O ترتیب داد؛ یک توسعه‌دهنده موفق شد این پازل را حل کرده و در نهایت زمان برگزاری کنفرانس توسعه‌دهندگان گوگل را تعیین کند. براساس توییتی که توسط تیل کاتمن منتشر شده، گوگل در نظر دارد تا کنفرانس توسعه‌دهندگان خود را در از ۷ تا ۹ ماه مِه برگزار کند که مصادف با ۱۷ تا ۱۹ اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۸ است. اطلاعات ارائه‌شده نشان از این دارد که این مراسم در آمفی تئاتر شورلاین در مانتن‌ویو برگزار خواهد شد.

گوگل وعده داده است به کسانی که موفق به حل معمای رمزگشایی از تاریخ برگزاری رویداد شوند، یک بلیط رایگان برای شرکت در این رویداد ارائه خواهد کرد.

انتظار می‌رود گوگل در جریان رویداد خود، از محصولات نرم‌افزاری جدید و دستاوردهای جدید خود رونمایی کند. سرآمد این محصولات را باید نسخه‌ی جدید سیستم‌عامل اندروید خواند که اندروید کیو (Android Q) نام دارد. گمانه‌ها نشان از این دارد که شاید نسخه‌ی جدید اندروید، Quesito یا Quindim نام داشته باشد. ضمنا احتمالا گوگل طی این مراسم از دستاوردهای جدید خود در توسعه‌ی قابلیت‌های بنیادی مرورگر کروم و سایر محصولاتش در کنار هوش مصنوعی رونمایی کند.

دانشمندان مرکز پژوهش‌ سلامت و فناوری رسانه در دانشگاه پیتسبرگ دریافتند تعامل‌های مثبت در رسانه‌های اجتماعی باعث نمی‌شود که افراد جوان احساس ارتباط بیشتری با دنیای بیرون کنند،‌ اما تجربه‌های منفی می‌تواند احتمال بروز تنهایی را افزایش دهد. یافته‌های پژوهش‌ آن‌ها در سال ۲۰۱۷ نشان می‌داد که استفاده‌ی بیشتر از رسانه‌های اجتماعی با افزایش احساس تنهایی رابطه دارد. دکتر برایان پریماک از نویسندگان اصلی این پژوهش می‌گوید:

رسانه‌های اجتماعی ظاهراً برای ارتباط مردم با یکدیگر است. به‌همین دلیل وقتی پژوهش‌های ما به رابطه‌ی رسانه‌های اجتماعی با تنهایی رسید، بسیار متعجب شدیم. انزوای اجتماعی درک‌شده که مترادف تنهایی است با پیامدهای نامطلوب سلامتی مانند فشار خون بالا، بیماری قلبی و افسردگی ارتباط دارد.

باتوجه به گستردگی رسانه‌های اجتماعی، بسیار مهم است که درک بهتری از علت وقوع آن داشته باشیم و باید راهکارهایی برای کمک به مردم پیدا کنیم تا هنگام استفاده از رسانه‌های اجتماعی تاحدممکن دچار پیامدهای نامطلوب ناشی از آن نشوند.

پریماک و تیم او به بررسی ۱,۱۷۸ دانشجوی ۱۸ تا ۳۰ ساله‌ی دانشگاه ویرجینیا درباره‌ی استفاده از رسانه‌های اجتماعی پرداختند و از آن‌ها پرسیدند که تجربه‌ی آن‌ها تاچه‌حد مثبت یا منفی بوده و سطح تنهایی درک‌شده‌ی آن‌ها چقدر بوده است. پژوهشگران تجربه‌ی دانشجویان از تعامل‌هایی که در رسانه‌های اجتماعی مورد استفاده‌شان داشتند را بررسی کردند.

برای هر ۱۰ درصد افزایش در تجربه‌های منفی شرکت‌کنندگان ناشی از رسانه‌های اجتماعی، آن‌ها از افزایش ۱۳ درصدی تنهایی خود گفتند. بااین‌حال، برای هر ۱۰ درصد افزایش تجربه‌های مثبت ناشی از رسانه‌های اجتماعی،‌ شرکت‌کنندگان هیچ تغییر قابل‌توجهی در احساس تنهایی خود گزارش نکردند.

دکتر جیمی سیدانی می‌گوید:

معلوم نیست افرادی که احساس تنهایی می‌کنند، آیا به‌دنبال کسب تجربه‌های منفی از رسانه‌های اجتماعی هستند یا آیا تجربه‌های منفی‌ای که به‌دست آورده‌اند منجر به تنهایی درک‌شده می‌شود یا خیر. مردم تمایل دارند در مقایسه با تجربه‌های مثبت، برای تجربه‌های منفی‌شان اهمیت بیشتری قائل باشند و این موضوع به‌خصوص در رابطه با استفاده از رسانه‌های اجتماعی اهمیت دارد.

بااینکه تجربه‌های مثبت ناشی از رسانه‌های اجتماعی شاید با تشدید موقت احساس مثبت ارتباط داشته باشد، اما تجربه‌های منفی نظیر بحث‌هایی که در رسانه‌های اجتماعی عمومی انجام می‌شود، می‌تواند حس رنجش و آسیب را به‌سرعت افزایش دهد و یک حس بالقوه و ادامه‌دار از آن برجای بگذارد. شاید هم افرادی که به‌لحاظ اجتماعی منزوی هستند، بیشتر متمایل به حضور در آن دسته از رسانه‌های اجتماعی‌ای هستند که با تعاملات منفی همراه است. این احتمال نیز وجود دارد که ترکیبی از این دو مورد اتفاق بیفتد.

اگرچه این تیم پژوهشی معتقد است برای توضیحات بیشتر درباره‌ی علت این موضوع باید پژوهش‌های بیشتری انجام شود، اما یافته‌های آن‌ها به‌حدی قوی است که می‌توان براساس آن، تلاش‌های مداخله‌ای برای کاهش احساس تنهایی مرتبط با استفاده از رسانه‌های اجتماعی در پیش گرفت. پیرماک می‌گوید:

متخصصان سلامت می‌توانند مردم را به کسب اطلاعات بیشتر و تفکر درباره‌ی تجربه‌های آنلاین خود ترغیب کرده و با این کار، چرخه‌ی بالقوه‌ی تجربه‌های منفی و تنهایی را متوقف کنند. شاید تشویق مردم به آگاهی بیشتر در این زمینه و آموزش درباره‌ی تجربه‌های مثبت و منفی هنگام استفاده از رسانه‌های اجتماعی نیز مفید باشد.

سامسونگ اواخر سال گذشته از تراشه‌ی اکسینوس ۹۸۲۰ رونمایی کرد که در قلب گلکسی اس ۱۰ به‌عنوان نسل بعدی پرچم‌دار سامسونگ مورد استفاده قرار خواهد گرفت. به‌زودی سامسونگ از پرچم‌دار جدید خود رونمایی خواهد کرد. اما بهتر است پیش از آن از جزییات مغز پردازنده این گوشی هوشمند چیزهای بیشتری بدانیم.

نیروی محرکه‌ی تحولِ بنیادین در تجربه‌ی کاربری با گوشی‌های هوشمند، توسط تراشه‌ای انجام می‌شود که در دل آن گوشی نهفته است.

سامسونگ تراشه‌ی جدید موبایل گلکسی اس ۱۰ خود را با چنین عبارتی توصیف می‌کند. پردازنده‌ی اکسینوس ۹۸۲۰ از یک طراحی سه‌خوشه‌ای با آمیزه‌ای از هسته‌های سفارشی سامسونگ و عصاره‌ی طراحی ARM به دست مصرف‌کنندگان نهایی خواهد رسید.

اجرای وظایف سنگین در این تراشه به دو هسته‌ی M4 موکول شده است که ۲۰ درصد سریع‌تر از هسته‌های M3 سال قبلِ سامسونگ عمل می‌کند. بنابراین در این تراشه از دو هسته‌ی Cortex-A75 برای دستیابی به سطح کارایی و توان مصرفی بهینه و چهار هسته‌ی A55 برای اجرای وظایف سبک‌تر استفاده می‌شود.

پردازنده‌ی گرافیکی این تراشه با عنوان Mali-G76 با بهره‌مندی از طراحی ۱۲ هسته‌ای از پردازنده‌ی اصلی پیشی گرفته و در مجموع ۴۰ درصد سریع‌تر از پردازنده‌ی گرافیکی پرچم‌دار سال گذشته‌ی سامسونگ؛ گلکسی اس ۹ عمل می‌کند.

گلکسی اس ۹ سامسونگ از یک پردازنده‌ی گرافیکی ۱۸ هسته‌ای استفاده می‌کرد؛ بااین‌حال هر هسته‌ی Mali-G76 در مقایسه با G72 از تعداد واحد اجرایی دو برابر بیشتر برخوردار است. پس تقریباً هر هسته‌ی پردازنده‌ی گرافیکی گلکسی اس ۱۰ را می‌توان معادل دو هسته‌ی پردازنده‌ی پرچم‌دار سال گذشته‌ی سامسونگ دانست.

برای ساخت اکسینوس ۹۸۲۰ از پروسه‌ی ساخت جدید 8nm LPP استفاده می‌شود که به نسبت پروسه‌ی ساخت 10nm LPP سال گذشته‌ی سامسونگ، ۱۰٪ توان مصرفی کمتری دارد.

تراشه‌ی جدید سامسونگ از ۵ ماژول دوربین پشتیبانی می‌کند که امکان کار با نسل نوین گوشی‌های هوشمند با چیدمانی از چند دوربین را فراهم می‌آورد. این تراشه با استفاده از کدک 10bit HEVC می‌تواند به ضبط ویدیوهای 8K بپردازد.

احتمالاً تا تجهیز گوشی‌های هوشمند به نمایشگرهای 8K سال‌ها فاصله داریم؛ برای همین تراشه‌ی پرچم‌دار سامسونگ بیشتر بر بهینه‌سازی پشتیبانی خود از نمایشگرهای 4K تمرکز دارد. این تراشه امکان کار با نمایشگرهای 4K با قابلیت + HDR10 و Dynamic Tone Mapping را دارد.

در دنیای امروز، هوش مصنوعی به ضرورتی غیرقابل انکار تبدیل شده و به همین علت واحد پردازش عصبی (NPU) در تراشه‌ی پرچم‌دار جدید سامسونگ ۷ برابر سریع‌تر از واحد استفاده شده در گلکسی اس ۹ است. این واحد پردازشی امکان اجرای وظایف یادگیری ماشین را بدون نیاز به اتصال آنلاین و تنها بر پایه‌ی سخت‌افزار داخلی، به گوشی هوشمند گلکسی اس ۱۰ می‌دهد که هم سریع‌تر خواهد بود و هم امن‌تر.

اکسینوس ۹۸۲۰ به مودم LTE-Advanced Pro مجهز شده که قادر است با پشتیبانی از LTE cat.20 به سرعت‌های دانلودی تا ۲ گیگابایت بر ثانیه دست یابد. برای اتصال به شبکه‌ در گوشی‌های 5G، مودم ۵۱۰۰ در تراشه‌ی اکسینوسِ پرچم‌دار سامسونگ جایگزین مودم یادشده خواهد شد.

به نقل از پژوهشگران، در طول دو روز در ماه نوامبر، گرمای رکوردشکن در شمال استرالیا، نزدیک به یک‌سوم از جمعیت یک گونه‌ی خفاش این کشور به نام روباه پرنده عینکی را از بین برد. این حیوانات که با عنوان خفاش‌های میوه‌خوار عینکی نیز شناخته می‌شوند، نتوانستند در مدت یادشده دمای بالای ۴۲ درجه‌ی سلسیوس را تاب بیاورند.

در شهر کنز از ایالت کوئینزلند، افراد محلی شاهد پایین افتادن خفاش‌ها از روی درختان در حیاط‌های پشتی، استخرهای شنا و دیگر مکان‌ها بودند. نجات‌دهندگان حیات‌وحش، حیوانات بازمانده را درکنار یکدیگر روی شاخه‌های نزدیک به زمین پیدا کردند. یکی از آن‌ها به بی‌بی‌سی گفت:

این اتفاق واقعا متاثرکننده بود.

مقیاس بسیار بزرگ

یک بچه خفاش نجات‌یافته توسط داوطلبان در جریان موج گرما

در ابتدای ماه ژانویه،‌ پژوهشگران از دانشگاه وسترن سیدنی در نتیجه‌گیری نهایی خود اعلام کردند که تقریبا ۲۳هزار روباه پرنده‌ی عینکی در آن موج گرمای بین ۲۶ و ۲۷ نوامبر تلف شدند. آن‌ها با شمارش تعداد لاشه‌ها توسط داوطلبان حیات‌وحشی که به‌دنبال موج گرما به بازدید از هفت اقامتگاه روباه‌های پرنده پرداختند، به عدد یادشده دست پیدا کردند.

جاستین ولبرگن، بوم‌شناس و سرپرست پژوهش بر این باور است که این مقیاس بزرگ از مرگ خفاش‌ها می‌تواند به‌مراتب گسترده‌تر باشد و به ۳۰هزار لاشه برسد؛ زیرا برخی از سکونتگاه‌های این حیوانات محاسبه نشده‌اند.

به نقل از آمارهای دولتی، استرالیا تا پیش از ماه نوامبر، تنها دارای تقریبا ۷۵هزار روباه پرنده‌ی عینکی بود. ولبرگن که رئیس یک گروه حفاظتی غیرانتفاعی به‌نام انجمن خفاشان استرالیایی نیز است، می‌گوید:

این نوع رخداد، از زمان سکونت اروپاییان در استرالیا تاکنون در منطقه‌ی دوردست شمال این کشور اتفاق نیافته بود.

روباه پرنده‌ی عینکی که به‌خاطر وجود موی رنگ ‌روشن در اطراف چشمانش بدین نام خوانده می‌شود، در پاپوآ گینه نو، اندونزی و جزایر سلیمان نیز یافت می‌شود. در استرالیا، این‌گونه‌ها تنها در یک منطقه‌ی کوچک از جنگل‌های بارانی در شمال ایالت کوئینزلند یافت می‌شوند؛ جایی که به گرده‌افشانی درخت‌های بومی کمک می‌کنند.

به‌گفته‌ی دانشمندان،‌ دمای بالاتر از ۴۲ درجه‌ی سلسیوس می‌تواند موجب مرگ روباه‌های پرنده شود.

دکتر ولبرگن می‌گوید نزدیک به ۱۰هزار خفاش از گونه‌ای دیگر (روباه پرنده مشکی) در جریان همان دوره‌ی دو روزه بر اثر گرما از پای درآمدند. به‌گفته‌ی دانشمندان، روباه‌های پرنده اغلب وقتی دمای هوا از ۴۲ درجه‌ی سلسیوس عبور کند، گرمازدگی مرگبار را تجربه می‌کنند. در جریان موج گرمای ماه نوامبر، شهر کنز بالاترین گرمای هوا خود را که ۴۲.۶ درجه‌ی سلسیوس بود، به ثبت رساند.

قناری در معدن زغال سنگ

به‌گفته‌ی مختصصان،‌ روباه‌های پرنده بیش از سایر گونه‌ها به گرمای شدید حساس نیستند؛ اما از آنجایی که آن‌ها در نواحی شهری در گروه‌های بزرگ گردهم می‌آیند، مرگ آن‌ها بیشتر در چشم است و به‌راحتی ثبت می‌شود.

دکتر ولبرگن می‌گوید:

این اتفاق نگرانی‌ها را درباره‌ی سرنوشت دیگر موجوداتی که بیشتر دور از چشم انسان، سبک زندگی مخفیانه‌ای دارند، افزایش می‌دهد.

او خفاش‌ها را به‌عنوان «قناری در معدن زغال سنگ برای تغییرات اقلیمی» می‌بیند. در آمریکای قرن نوزدهم، معدنچیان پرنده‌ی قناری را به همراه خود به معادن زغال سنگ می‌بردند. اگر این پرنده ناگهان می‌مرد، این امر به معنای رخنه‌ی گاز مرگبار کربن مونوکسید به معدن بود. ولبرگن می‌گوید:

داده‌های فعلی به روشنی نشان می‌دهند که این امواج گرما، تاثیراتی بسیار جدی روی گونه‌ها دارند و از پیش‌بینی‌های تغییرات اقلیمی نیز به‌وضوح می‌توان دریافت که این رخداد در آینده تشدید خواهد شد.

نبرد برای حفاظت

متخصصان از مدت‌ها پیش نسبت به نجات روباه‌های پرنده‌ی عینکی نگران بوده‌اند. به‌گفته‌ی دیوید وستکات، مدیر برنامه‌ی نظارت ملی دولتی بر روباه‌های پرنده، جمعیت این‌ گونه در دهه‌ی گذشته به بیش از نصف کاهش یافته است.

دکتر ولبرگن می‌گوید،‌ در گذشته مرگ‌ومیر گسترده در جمعیت این حیوانات اغلب به چرخه‌های باد (سیکلون‌ها) مرتبط بود؛ اما در سال‌های اخیر، امواج گرما به تهدید بزرگتری تبدیل شده‌اند. او به بی‌بی‌سی گفت:

ما بسیار نگران هستیم. این یک کاهش گسترده‌ی جمعیت برای گونه‌ای است که خارج از این رخدادهای آب‌وهوایی، زیر فشار چندان زیادی نیست.

لاشه‌ی خفاش‌های بسیاری در اطراف شهر کنز در ایالت شمالی کوئینزلند پیدا شد.

 حتی پیش از موج گرمای اخیر در ماه نوامبر، طرفداران حفاظت از طبیعت در حال لابی‌گری با دولت استرالیا بودند تا طبقه‌بندی این‌گونه‌ها را از «آسیب‌پذیر» به «در معرض خطر» ارتقاء دهند؛ حرکتی که موجب تقویت تلاش‌ها برای کمک به این حیوانات خواهد شد. در سطح جهانی، در فهرست قرمز اتحادیه‌ی بین‌المللی حفاظت از طبیعت، نام این‌گونه‌ها زیر عنوان «حداقل نگرانی» ذکر شده است.

برخی متخصصان نگران‌اند که احساس انزجار و عدم همدردی مردم نسبت به خفاش‌ها مانعی بر سر راه تلاش‌های طرفداران حفظ طبیعت باشد. این حس منفی معمولا به ترس از ابتلا به بیماری از خفاش‌ها و سروصدای آن‌ها در نواحی شهری مربوط است.

هفته‌ی گذشته، در میانه‌ی یک موج گرما در ایالت جنوبی نیو ساوت ولز در استرالیا، مقامات به‌دلیل گزارش‌ها درباره‌ی حمله‌ی خفاش‌ها، نسبت به نزدیک شدن آن‌ها به مردم هشدار دادند.

دکتر وستکات می‌گوید:

‌مردم به آن‌ها (خفاش‌ها) به‌عنوان موش‌های پرنده در آسمان نگاه می‌کنند؛ در نتیجه هرگونه تلاشی برای حفاظت از آن‌ها دشوار است. می‌توانید شرط ببندید که تماشای مرگ خفاش‌ها در این موج گرما، موجب خوشحالی برخی از مردم می‌شود.

خودروساز ایتالیایی مازراتی قصد دارد با ارائه‌ی نسخه‌ی ویژه ولکینو (Vulcano) از شاسی‌بلند لوانته، هنوز هم آن را در بازارهای آسیا و اروپا جذاب نگه دارد. نسخه‌ی جدید مازراتی لوانته با تیراژ ۱۵۰ دستگاه، به‌عنوان یکی از مدل‌های نادر برند ایتالیایی عرضه می‌شود.

ویژگی متمایز مازراتی لوانته ولکینو، رنگ بدنه‌ی مات Grigio Lava و پکیج طراحی به نام Nerissimo است که با چند تزئین خارجی مشکی‌رنگ مانند مجموعه‌ی چراغ‌های تیره در بخش عقبی خودرو، لوگو‌ و جلوپنجره‌ی مشبک از جنس کروم سیاه، نوار دور پنجره‌ی مشکی براق، دستگیره‌های در همرنگ بدنه به این خودروی شاسی‌بلند اضافه می‌شود.

شاسی‌بلند لوکس ایتالیایی همچنین از رینگ‌های ۲۱ اینچی پنج‌پره با طرح رنگ مات همراه‌با کالیپر‌های ترمز قرمز رنگ برمبو نیز بهره می‌برد. پنجره‌ی دودی در قسمت عقب نیز به‌روزرسانی‌های فضای بیرونی مازراتی لوانته ولکینو را تکمیل می‌کند.

در داخل کابین نسخه‌ی جدید لوانته ولکینو امکاناتی از جمله صندلی‌های مجهز به سیستم گرمایشی و تهویه، همراه‌با ترکیب چرم مشکی و دوخت قرمز یا برعکس به چشم می‌خورد. لوگوی نیزه‌ی سه‌شاخه مازراتی روی پشت‌سری‌ صندلی‌ها وجود دارد، درحالی‌که قطعات فیبر کربنی در سراسر کابین از جمله اهرم تعویض‌دنده، غربیلک فرمان و کنسول مرکزی خودنمایی می‌کنند. لوگوی کرومی «Vulcano» نیز در داخل کابین نشان می‌دهد که این مدل، محصول سفارشی است. 

تجهیزات استاندارد این مدل سفارشی شامل چراغ‌های جلوی LED، حسگرهای پارک جلو و عقب همراه‌با سیستم بسته‌شدن آرام در می‌شود. همچنین موارد دیگری مانند سیستم صوتی Bowers&Wilkins، تنظیم برقی و حافظه‌دار صندلی‌ها و غربیلک فرمان اسپرت با تنظیم برقی در این شاسی‌بلند لوکس به چشم می‌خورد.

شاسی‌بلند مازراتی لوانته ولکینو با دو نوع پیشرانه عرضه خواهد شد؛ پیشرانه ۳ لیتری خورجینی ۶ سیلندر مجهز بهتوربوشارژر دوگانه قادر است ۳۴۵ اسب‌بخار قدرت و ۴۹۹ نیوتن‌متر گشتاور تولید کند، درحالی‌که دومین نوع ۴۲۴ اسب‌بخار قدرت و ۵۷۹ نیوتن‌متر گشتاور فراهم خواهد کرد. در نتیجه مشتریان نمی‌توانند به پیشرانه‌ی ۳.۸ لیتری خورجینی هشت سیلندر توین توربو در مدل‌های لوانته تروفئو (با ۵۹۰ اسب‌بخار) یا مدل GTS (با ۵۴۲ اسب‌بخار) دسترسی داشته باشند.

مازراتی لوانته در بخش شاسی‌بلند لوکس با مشکل‌ جدی دست‌وپنجه نرم می‌کند. درحالی‌که سایر خودروسازان نمی‌تواند در بازار رقابتی با تقاضای محدود سازگار باشند، مازراتی با توقف تولید یا کاهش ساعات کاری قصد دارد خود را با تقاضای محدود برای این مدل سازگار کند.