مهندس مجید صدری امروز و در جریان نشست خبری شرکت مخابرات ایران، اعلام کرد ازاین‌پس، هزینه‌ای بابت کابل‌کشی فیبر نوری به منازل و شرکت‌ها دریافت نخواهد شد. پیش‌ازاین هزینه‌ای ۳۰۰ هزار تومانی و بیشتر از کاربران برای کابل‌کشی فیبر نوری دریافت می‌شد که این روند از این به‌بعد تغییر خواهد کرد. 

همچنین، مدیرعامل مخابرات افزود تاکنون ۱.۵ میلیون پورت فیبر نوری دراختیار کاربران قرار گرفته؛ اما روند گسترش فیبر نوری سرعت مناسبی نداشته و مخابرات با طرح تانوما سعی می‌کند این فناوری را گسترش دهد. بدین‌ترتیب، اگر هر فردی در هر جای ایران درخواست کابل‌کشی فیبر نوری داشته باشد، مخابرات و پیمان‌کاران آن موظف خواهند بود به‌رایگان این خدمت را ارائه دهند و اگر هزینه‌ای در این زمینه دریافت شود، باید به کاربر بازگردانده شود.

مجید صدری در ادامه از ارائه‌ی تسهیلات فیبر نوری خبر داد. این شرکت برای افزایش مشترکان خود، درنظر دارد طی طرح‌های خاصی، مودم‌های فیبر نوری را رایگان یا اقساطی دردسترس کاربران قرار دهد. دریافت هزینه‌ی برابر با سرویس‌های اینترنت ADSL، دیگر اقدامی است که مخابرات برای همه‌گیرکردن فیبر نوری انجام داده است. 

در نشست خبری امروز، مدیرعامل مخابرات از موفقیت این شرکت در جلوگیری از ریزش کاربران ADSL خود از شهریور امسال خبر داد. ارائه‌ی سرویس‌های بهتر و خدمات پس از فروش مناسب و رسیدگی به مشکلات مشتریان، ازجمله اقداماتی است که با انجام آن‌ها برای کاربران دیتا، شرکت مخابرات موفق شده رضایت مشتریان را افزایش دهد و آن‌ها را در مجموعه‌ حفظ کند. 

شرکت مخابرات ایران پیش‌تر طرحی برای ارائه‌ی اینترنت وای‌فای عمومی آغاز کرده بود که به‌گفته‌ی مدیرعامل این شرکت، اکنون ۳۰۰ نقطه به اینترنت عمومی مجهز شده‌اند و افزایش آن به ۱۰۰۰ نقطه در دستورکار قرار دارد. همچنین به‌گفته‌ی مجید صدری، مخابرات در‌حال‌حاضر از چهار DNS اختصاصی در تهران بهره می‌برد که به کاهش پینگ از میانگین ۱۲۵ به ۲۵ میلی‌ثانیه منجر شده است. 

به‌گفته‌ی مدیرعامل مخابرات، افزایش ۶۱ درصدی مصرف روزانه‌ی کاربران دیتای مخابرات و افزایش ۵۵ درصدی مصرف دیتای بین‌المللی درکنار افزایش ۴ برابری ترافیک داخلی، از دیگر دستاوردهای یک سال گذشته‌ی این شرکت بوده داده است.

دولت آلمان در نظر دارد طیف وسیعی از پیشنهادهای اولیه را در مورد کاهش آسیب‌های زیست‌محیطی ناشی از حمل‌ونقل بررسی کند؛ این پیشنهادها می‌تواند منجر به لغو عدم محدودیت سرعت در اتوبان‌های این کشور شود. هم‌اکنون آلمان به‌عنوان کشوری شناخته می‌شود که در برخی اتوبان‌های آن می‌توان بدون محدودیت سرعت رانندگی کرد، اما با تصویب پیشنهادهای جدید، شرایط تغییر خواهد کرد.  

به گزارش رویترز، کمیته‌ی ملی آینده حمل‌ونقل که مسئولیت ارائه‌ی پیشنهادها را برای کاهش آسیب‌های زیست محیطی بر عهده دارد، سناریوهای مختلفی را ارائه کرده است. از جمله این موارد می‌توان به افزایش مالیات بر سوخت، اعمال محدودیت سرعت در بزرگراه‌ها، ترویج استفاده از خودروی الکتریکی در آلمان با هدف کاهش انتشار گازهای آلاینده طبق قوانین اتحادیه اروپا اشاره کرد. 

از سال ۱۹۹۰ تاکنون استانداردهای قانونی آلمان برای کاهش گازهای آلاینده مخرب تغییری نداشته و همین موضوع آن‌ها را به‌عنوان هدف بزرگی برای کمیته‌ی ملی آینده حمل‌ونقل تبدیل می‌کند. بااین‌حال به نظر می‌رسد که دولت آلمان بین دو راهی اقدام برای حفاظت از محیط زیست و نیاز به حمایت از صنعت خودروسازی، وظیفه‌ی سنگینی بر عهده دارد. علاوه‌بر این اگر آلمان نتواند میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای خود را کاهش دهد، با جریمه‌های سنگینی از سوی اتحادیه اروپا روبه‌رو شود.

در میان طرح‌های پیشنهادی، محدودیت سرعت رانندگی در اتوبان به ۱۳۰ کیلومتربرساعت، افزایش مالیات سوخت از سال ۲۰۲۳، همراه‌با پایان دادن به معافیت مالیاتی برای وسایل نقلیه دیزلی و اعطای یارانه (سهمیه ویژه) برای خودروهای الکتریکی و هیبریدی وجود دارد. باتوجه‌به پیشنهادهای این کمیته، اقدامات گفته شده می‌تواند باعث کاهش نیمی از گازهای گلخانه‌ای تولیدی در آلمان شود.

کمیته‌ی ملی آینده حمل‌ونقل آلمان هنوز پیشنهادهای خود را نهایی نکرده است، زیرا گزارش نهایی در اوایل فروردین ماه ارائه خواهد شد. انتظار می‌رود دولت این گزارش را به قانون تغییر آب‌وهوایی تبدیل کند. بااین‌حال دولتمردان آلمان و کمیته‌ی ملی به خوبی آگاه هستند که بسیاری از طرح‌های ارائه شده می‌تواند مخالفت رانندگان و حتی سیاستمداران آلمانی را بر انگیزد. 

در پیش‌نویس گزارش کمیته آمده است:

هر ابزار و اقدامی پذیرفته نمی‌شود. این کار ازطریق تدابیر سیاسی، مهارت دیپلماتیک و تمایل به مصالحه برای دستیابی به اهداف تغییرات آب‌وهوایی ممکن می‌شود.

تبلیغات هدفمند، امروزه به بخش جدایی‌ناپذیر تجربه‌ی ما از اینترنت بدل شده‌اند. در یک نمونه، مراکز فیزیوتراپی یک منطقه برای تبلیغات هدفمند خود، تبلیغات را برای افرادی نمایش دادند که در نزدیکی این مراکز زندگی یا کار می‌کردند و به‌تازگی از آمازون، زانوبند طبی خریده بودند. در مثالی دیگر، یک مؤسسه‌ی مالی برای تبلیغات سرویس مشاوره‌ی بازنشستگی خود، تبلیغات خود را برای افراد ۴۰ تا ۵۰ ساله نمایش داد که به‌تازگی، از آمازون برای خود دفاتر حسابداری شخصی خریداری کرده بودند. یک شرکت ارائه‌ی خدمات کارت‌های اعتباری نیز برای جذب مشتریان جدید، تبلیغات را برای افرادی نمایش داد که از کارت‌های دیگر برای خرید در فروشگاه‌‌های آنلاین استفاده کردند.

نمونه‌های فوق، نتایجی از همکاری آمازون و تبلیغ‌دهندگان، برای هدفمند کردن هرچه بیشتر تبلیغات است. درواقع، تبلیغ‌دهنده‌ها، افراد را به‌کمک سرویس‌های تبلیغاتی آمازون یافتند که از اطلاعات عالی آن شرکت، یعنی عادت‌های خرید آنلاین مصرف‌کننده‌ها، قدرت می‌گیرد.

دنیل کنیجنیک، هم‌‌بنیان‌گذار سرویس Quartile Digital است که با تمرکز بر داده‌های آمازون، تبلیغات را برای مشتریان مدیریت می‌کند. نمونه‌های فوق درباره‌ی مراکز فیزیوتراپی و سرویس‌های بازنشستگی، توسط این شرکت مدیریت شده بود. او می‌گوید آمازون دیتابیس کامل و سرراستی دارد، چون درباره‌ی هرآنچه که مردم می‌خرند، اطلاعات دارد. این اطلاعات، برای تبلیغ‌دهندگان مانند یک رؤیا است.

سرویس‌های تبلیغاتی آمازون، زمانی محدودیت داشتند، اما امروز به سومین ستون کسب‌وکار آن‌ها (درکنار تجارت الکترونیک و خدمات ابری) بدل شده‌اند. طبق تخمین‌های شرکت مالی مورگان استنلی، ارزش کسب‌وکار تبلیغات آن شرکت امروز به ۱۲۵ میلیارد دلار رسیده که از کل ارزش شرکت‌هایی همچون IBM و نایکی، بیشتر است. هسته‌ و نمونه‌های اولیه‌ی کسب‌وکار تبلیغاتی آمازون، محصولات ساده‌ای هستند که درکنار نتایج جست‌وجوی دیگر در Amazon.com نمایش داده می‌شوند.

درکنار موارد ساده‌ی داخل خود وبسایت آمازون، زمینه‌های دیگری از تبلیغات نیز وجود دارد که آژانس‌های تبلیغاتی بسیار به آن علاقه دارند و البته، از چشم بسیاری از مصرف‌کنندگان پنهان است. درواقع، آمازون در سال‌های گذشته با سرعتی مناسب جای خود را در بازار تبلیغات اینترنتی محکم کرد و با سابقه‌ای خوب در نمایش ویدئو و انواع دیگر محتوای تبلیغاتی، امروز رقیبی جدی برای غول‌هایی همچون گوگل و فیسبوک محسوب می‌شود.

آمازون علاوه‌بر دانستن سابقه و عادات خرید مردم در بسیاری از کشورهای جهان، آدرس محل زندگی آن‌ها را نیز به‌خوبی می‌داند؛ چون اطلاعات را خود کاربران برای دریافت خریدها ارائه می‌دهند. به‌علاوه، آمازون کارت‌های اعتباری مشتریان را نیز می‌شناسد. در اطلاعاتی جزئی‌تر، سن فرزندان یک خانواده نیز از اطلاعات پروفایل قابل شناسایی است. از همه مهم‌تر، آمار خرید دارو در آن کاربرانی که حتی داروی خود را نیز از آمازون خریداری می‌کنند، حتی اطلاعات فرزندان بیمار را نیز به آن شرکت می‌دهد.

به‌هرحال،‌ آمازون با استفاده از اطلاعاتی شبیه به موارد بالا، یک سرویس تبلیغاتی راه‌اندازی کرده است که به آژانس‌های فعال در آن حوزه، امکان بهره‌برداری از اطلاعات خرید کاربران را می‌دهد. کارشناسان مختلف و سرمایه‌گذاران حوزه‌های محصولات مخصوص مصرف‌کننده، اعتقاد دارند چنین کسب‌وکاری، مقیاس‌دهی فوق‌العاده‌ی بعدی را برای آمازون به‌همراه خواهد داشت.

شبکه‌های تبلیغاتی بزرگ در سرتاسر جهان، گزینه‌های متعددی را برای هدف‌گیری بهتر کاربران فراهم می‌کنند. به‌عنوان مثال یک برند لباس ورزشی برای بانوان، احتمالا به گوگل مراجعه می‌کند تا غول موتور جست‌وجو، افرادی را که طبق تصورش زن هستند و براساس سابقه‌ی مرور و جست‌وجو، ورزش نیز می‌کنند، برای آن پیدا کند. در انتخابی دیگر، آن برند به فیسبوک مراجعه می‌کند تا تبلیغات را برای زنان عضو گروه‌های ورزشی نمایش دهد.

بسیاری از امکانات آمازون در حوزه‌ی تبلیغات، با گوگل و فیسبوک مشابه است. به‌عنوان مثال، هدف‌گیری مشتریان براساس علاقه، سابقه‌ی جست‌وجو و ویژگی‌های سن و جنسیت، مشابه رقبا انجام می‌شود؛ اما درکنار تمام این موارد، سابقه‌ی خرید، بسیاری از هدف‌گیری‌های حدسی را از بین می‌برد.

تبلیغ‌دهندگان مدت زیادی است که کمپین‌های هدفمند متعدد را ازطریق شبکه‌ی تبلیغات آمازون اجرا کرده‌اند. بسیاری از آن‌ها، با همکاری کارمندان خود شرکت تبلیغات را نمایش دادند که به‌جای آن‌ها، سفارش تبلیغ می‌دادند. آن گزینه، پیش‌از‌این تنها برای برندهای بزرگ در دسترس بود که حداقل تعهدی برای تبلیغات طولانی‌تر و بیشتر داشتند. با گذشت زمان، خدمات تبلیغاتی برای آژانس‌های بیشتر و با گزینه‌های بیشتر همچون نمایش تبلیغات در خود آمازون یا خارج از آن، ارائه شد.

مشتریان تبلیغات سلف-سرویس آمازون می‌توانند از صدها دسته‌بندی اتوماتیک مشتری در آن وبسایت استفاده کنند. برخی از قابلیت‌های هدفمندی آمازون، وابسته به عادات خرید مشتریان است. به‌عنوان مثال یک مشتری با برچسب «خریدار غذا و مایحتاج اولیه از فروشگاه‌های بین‌المللی» گروه‌بندی شود یا مشتری‌هایی، در دسته‌بندی «خریداران داروهای ضد آکنه» قرار گیرند. دسته‌بندی‌های سنی-جنسی نیز در هدف‌گیری‌های آمازون قرار دارند که مثلا، دسته‌ی «دارای فرزند ۴ تا ۶ ساله» از آن نوع محسوب می‌شود.

نوع دیگری از دسته‌بندی‌های آمازون، براساس عادات مصرف محتوای کاربران عرضه می‌شود. به‌عنوان مثال «طرفداران دنزل واشنگتن» یک دسته برای مصرف‌کنندگان محتوا است یا افرادی که به‌تازگی ویدئوهای بدنسازی یا تناسب اندام مشاهده کرده‌اند، در یک دسته قرار می‌گیرند. آمازون، از هرگونه اظهارنظر درباره‌ی ادعاهای این مقاله در نیویورک تایمز خودداری کرد.

به‌عنوان نمونه‌ای از بهره‌برداری بهینه از دسته‌بندی‌ها و اطلاعات آمازون، می‌توان تبلیغات شرکت Just the Cheese را مثال زد. این شرکت، اسنک‌های پنیری با کربوهیدرات پایین تولید می‌کند. آژانس تبلیغاتی Quartile، وظیفه‌ی تبلیغات اینترنتی برند را بر عهده گرفت. آژانس، با تحلیل تبلیغات اسنک‌ها در نتایج جست‌وجوی آمازون، رابطه‌ای بین جست‌وجو برای محصولات کم کربوهیدرات و خرید اسنک‌ها کشف کرد. درنتیجه‌ی آن تحلیل‌ها، تبلیغات Just the Cheese برای خریداران محصولات کم کربوهیدرات در سرتاسر وب پخش شد. تبلیغات ۶ میلیون بار در وبسایت‌های متعدد نمایش داده شد که ۲۲ هزار کلیک و ۴ هزار خرید جدید را به‌همراه داشت.

آمار فوق، نشان‌دهنده‌ی ۲۰ درصد نرخ تبدیل در تبلیغات اسنک‌ها است. چنین آماری، در تبلیغات اینترنتی فوق‌العاده محسوب می‌شود. چنین آماری، طبق گفته‌ی آژانس تبلیغاتی،‌ نتیجه‌ی داده‌هایی است که آمازون در اختیار شرکت‌ها قرار می‌دهد.

آمازون هم مانند دیگر شبکه‌های تبلیغات، از کوکی و دیگر ابزارهای ردگیری کاربران برای پیگیری مسیر مرور آن‌ها از وبسایت خودش به وبسایت‌های دیگر، استفاده می‌کنند. به‌عنوان مثال، آن‌ها فردی را که یک کتاب رژیم غذایی خریداری کرده است، تا وبسایت مقصد بعدی (که شاید خبری باشد) ردگیری می‌کنند و تبلیغی برای یک محصول رژیمی برای او نمایش می‌دهند. البته، آمازون اطلاعات آن کاربر را به تبلیغ‌دهنده نمی‌دهد، بلکه تبلیغات را به‌جای برند، به مشتری نشان می‌دهند.

آمازون، سال گذشته از ابزاری مشابه دیگر شبکه‌های تبلیغات رونمایی کرد. آن ابزار یک کد کامپیوتری مخفی دارد که به‌عنوان پیکسل در تبلیغات آنلاین خود را نشان می‌دهد. آن پیکسل، اطلاعات کاملی از نتیجه‌ی جانمایی تبلیغات در هدایت کاربر به آمازون و جست‌وجو درباره‌ی محصول، یا خرید مستقیم آن از شرکت اصلی ارائه می‌کند.

ملیسا بردیک، مدتی را در تیم‌های سرویس تبلیغاتی آمازون کار کرده است و سپس، شرکت Pacvue را برای کمک به شرکت‌ها در زمینه‌ی بهبود تبلیغات آمازون،‌ تأسیس کرد. او درباره‌ی کسب‌وکار تبلیغاتی آمازون می‌گوید:

آن‌ها پول و درآمد بیشتری از تبلیغات و برندسازی می‌خواند؛ پولی که اکنون هنوز در تلویزیون هزینه می‌شود. درواقع، بخشی از دلیل آن‌ها برای ارائه‌ی سرویس تبلیغات اختصاصی، همین بود.

مشتریان، علاوه‌بر عادات خرید، اطلاعات دیگری را نیز به آمازون ارائه می‌کنند که برای هدف‌گیری تبلیغات بسیار سودمند خواهد بود. به‌عنوان مثال، آمازون در وبسایت خود بخشی با نام Garage دارد که کاربران می‌توانند در آن،‌ اطلاعات مدل و سال ساخت خودروی خود را وارد کنند. دلیل این ارائه‌ی اطلاعات، کمک به خرید قطعات مناسب برای خودرو است. آمازون در سال ۲۰۱۵ از اطلاعات بخش گاراژ، برای هدف‌گیری تبلیغات یک شرکت بیمه‌ی خودرو استفاده کرد. امروز، شرکت‌ها می‌توانند با استفاده از پرتال تبلیغاتی آمازون، به‌راحتی تبلیغات خود را برای صاحبان برند و مدل خاصی از خودرو نمایش دهند.

آمازون، در سال‌های گذشته به‌مرور ابزارهای خود را برای هدفمندی بهتر مشتری‌ها توسعه داده است. ابزارهایی که در سال‌های گذشته، به‌وفور توسط شبکه‌های دیگر تبلیغات استفاده شدند. به‌عنوان نمونه‌ای از ابزارها، شرکت‌ها می‌توانند اطلاعات مشتریان اختصاصی خود را در آمازون بارگذاری کنند تا با دیتابیس آن شرکت مقایسه شود. سپس، تبلیغات برند به مشتریان اختصاصی نمایش داده می‌شود. به‌علاوه، الگوریتم‌های آمازون نیز افراد مشابه با آن مشتری‌های قبلی را شناسایی کرده و در صورت تمایل، تبلیغات را به آن‌ها نشان می‌دهد.

به‌عنوان نمونه‌ای دیگر از تبلیغات هدفمند با استفاده از ابزار فوق، می‌توان شرکت One Brands را مثال زد که در آمازون، شکلات‌های پروتئینی می‌فروشد. این شرکت، می‌تواند مشتریانی که از وبسایت اختصاصی وان برندز و صفحه‌ی مخصوص یک محصول خاص دیدن کرده‌اند، در آمازون هدف بگیرد. به‌علاوه،‌ مخاطبان مشابه نیز هدف تبلیغات خواهند بود. مخاطبانی که طبق بررسی عادات خرید و تحلیل‌های الگوریتم آمازون، رفتاری شبیه به مشتریان اصلی برند دارند.

پیدا کردن مخاطبان و مشتریان، تنها کاربرد آمازون نیست. غول تجارت الکترونیک جهان، حتی به افراد با عادات خرید متفاوت، تبلیغات متفاوتی نشان می‌دهد. به‌عنوان مثال،‌ افرادی که تحقیق زیادی روی یک محصول انجام می‌دهند، احتمالا تبلیغ محصولی از آن دسته با نظرات و بررسی‌های مثبت بالا، مشاهده خواهند کرد.

به‌هرحال، امکانات آمازون در شناخت عادت‌های خرید، می‌تواند بیش از این پیشرفت کند و به‌نوعی، روش زندگی کاربران را نیز حدس بزند. چنین قابلیت‌هایی، آمازون را به بازیگری بزرگ و قابل احترام در صنعت تبلیغات بدل خواهد کرد که با ترکیب شدن با سرویس‌های دیگر یعنی فروش و خدمات ابری، ظرفیتی فوق‌العاده به شرکت تحت مدیریت جف بزوس می‌افزاید.

پرونده‌ی نخ‌نمای شکایت و درگیری کوالکام و اپل مدت‌ها است رسانه‌ای شده و کماکان ادامه دارد. اپل ادعا کرده بود کوالکام نه تنها مودم مورد نیاز آیفون‌های جدید را به اپل نمی‌فروشد، بلکه همکاری مثبتی نیز برای رفع نیاز این شرکت از خود نشان نمی‌دهد. 

چند روز قبل گفته شد که کوالکام از فروش تراشه مودم برای آیفون‌های جدید ممانعت کرده است. پس از گذشت چند روز، بالاخره کوالکام نسبت به شرایط به‌وجودآمده برای اپل عکس‌العمل نشان داد. کوالکام ادعا می‌کند بدون فناوری کوالکام، دیگر گوشی آیفون اپلی وجود نخواهد داشت. 

بر اساس گزارش منتشرشده از سویCNET، کوالکام اعلام می‌کند هیچ شرکتی را مجبور به خرید تراشه‌هایش نکرده است. همچنین تولیدکننده‌ی بزرگ تراشه مدعی است سازندگان گوشی‌های هوشمند به‌راحتی و بدون هزینه می‌توانند پتنت‌های مربوط به محصولات خود را ثبت کنند و طراحی مخصوص خودشان را برای دستگاه‌های خود داشته باشند. کوالکام در دادگاه روز سه‌شنبه‌ی گذشته و در حضور کمیسیون تجاری فدرال ادعا کرد که اپل بدون این شرکت نمی‌تواند گوشی‌های هوشمند آیفون تولید کند.

این اولین باری بود که کوالکام چنین موضوعی را مطرح می‌کند. کوالکام معتقد است که دادخواست FTC برمبنای فرضیه‌ی ناقصی بنا نهاده شده است. کوالکام ادعا می‌کند از آنجایی که تراشه‌های کوالکام بهترین هستند، مشتریان تراشه‌‌های این شرکت را انتخاب می‌کنند. اما از سوی دیگر مدعی است حتی زمانی که با مشتریان خود در مورد حق امتیاز پتنت مشکل داشته، فروش تراشه را متوقف نکرده است. 

شواهد و قراین نشان می‌دهند کوالکام از تامین تراشه‌ی مودم 4G مورد نیاز برای تولید گوشی‌های هوشمند آیفونXS و آیفون XS Max و آیفون XR امتناع کرده است. 

محوریت تشکیل دادگاه‌ها و محاکمه‌‌ها در مورد پروتکل ارتباطی به‌نام CDMA است که برای تماس‌های صوتی از طریق اپراتورهای تلفن همراه آمریکایی اسپرینت و ورایزون استفاده می‌شود. دسترسی چندگانه تقسیم کد یا CDMA استانداری است که توسط کوالکام طراحی و حق امتیاز پتنت آن نیز برای کوالکام ثبت شده است. این در حالی است که سایر اپراتورهای تلفن همراه در جهان از GSM استفاده می‌کنند. با این وجود، CDMA نقش کلیدی در حوزه‌ی داده‌های تلفن همراه دارد و برای هر گوشی هوشمندی لازم است. ایروی جاکوبز، هم‌بنیانگذار کوالکام و دورگا مالادی، معاون ارشد بخش 4G و 5G این شرکت در مورد فناوری بی‌سیم CDMA اظهارنظر و شهادت خود را تسلیم دادگاه کردند.

جاکوبز، یکی از پیشگامان فناوری ارتباطات است که می‌تواند در مورد فعالیت‌های سال‌های اولیه‌ی کوالکام شهادت بدهد. ایده‌ی اولیه استفاده از فناوری CDMA برای گوشی‌های هوشمند در حین رانندگی در سن‌دیگو به ذهنش خطور کرده است. جاکوبز ادعا می‌کند که کوالکام هم‌زمان برای به‌نمایش گذاشتن فناوری خود، آن را روی گوشی هوشمند امتحان کرده است.

جاکوبز اعلام کرد کوالکام پتنت خود را ثبت کرد تا بتواند برای توسعه‌ی آن سرمایه‌ی لازم را کسب کند و تحقیقات خود را در زمینه‌ی توسعه‌ی فناوری CDMA ادامه دهد.

در مورد درخواست‌های مالی کوالکام جهت استفاده از پتنت ثبت‌شده‌اش، دو موضوع مهم و بحث برانگیز وجود دارد. اولا اینکه، اپل و سایر تولیدکنندگان گوشی‌های هوشمند، حتی در صورت خرید تراشه از کوالکام، موظف به پرداخت هزینه‌های پتنت هستند. اپل معتقد است که کولکام از دو زاویه از مشتریان خود پول دریافت می‌کند. دوم اینکه هزینه‌ی درنظر گرفته‌شده از سوی کوالکام، با توجه به قیمت خرده‌‌فروشی گوشی هوشمندی از این فناوری استفاده می‌کند، افزایش می‌یابد. اپل معتقد است که کوالکام از نوآوری‌های کاملا جدید در گوشی‌های آیفون جدید و مدرن سود می‌برد. کوالکام نیز معتقد است چنین افزایش هزینه‌ای لازم است تا بتواند هزینه‌های توسعه‌‌ی حجم بالای IP‌ها را پوشش دهد.

در این میان، FTC نیز معتقد است که چنین سیاست‌هایی باعث افزایش هزینه‌ی گوشی‌های هوشمند برای مصرف‌کنندگان می‌شود. بی‌شک کوالکام یکی از شرکت‌های مهم در صنعت گوشی‌های هوشمند است، ولی اینن بدان معنی نیست که حق دارد به‌صورت انحصارطلبانه عمل کند. در سال ۱۳۹۵، اپل از کوالکام شکایت کرد. کوپرتینویی‌ها معتقد بودند، درخواست‌های مالی کوالکام ناعادلانه است. در ادامه‌، مدیرعامل کوالکام مدعی شد که اپل یک میلیارد دلار در ازای تأمین مودم‌های آیفون خواسته است. این نبرد کماکان ادامه دارد و به خارج از مرزهای ایالات متحده نیز رسیده است. تا جایی که فروش آیفون ۷ و آیفون ۸ به‌صورت رسمی در آلمان متوقف شد. 

باید ببینیم نبرد کوالکام و اپل به کجا ختم خواهد شد و پیروز میدان کدام شرکت خواهد بود. 

با آنکه انتظار نمی‌رفت، ولی در همین ابتدای سال ۲۰۱۹، یکی از مهم‌ترین اتفاقات در حوزه‌ی گجت‌های پوشیدنیگوگل به‌وقوع پیوسته است. یک روز پس از آنکه مشخص شد گوگل با پرداخت ۴۰ میلیون دلار از دانش فسیل در زمینه ساعت هوشمند استفاده می‌کند؛ بخش سلامت آلفابت موسوم به وریلی موفق شد برای فناوری پایش ضربان قلب (ECG) تاییدیه‌ی سازمان غذا و دارو (FDA) را دریافت کند. 

این مجوز به‌صورت مشخص به Study Watch اختصاص‌داده‌شده که در سال ۲۰۱۷ معرفی شد. Study Watchیک دستگاه پزشکی-تحقیقاتی است که به‌منظور جمع‌آوری داده‌های مختلف مقیاس‌پذیر یا غیرمقیاس‌پذیر و برای انجام مطالعات بالینی توسط وریلی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دستگاه قابل فروش نیست و تنها برای انجام امور تحقیقاتی کاربرد دارد.

در نتیجه نباید Study Watch را با گجت‌های پوشیدنی مبتنی بر سیستم‌عامل Wear OS که قابل فروش هستند، اشتباه گرفت. همان‌طور که گفته شد، این محصول مشخصا به‌منظور جمع آوری داده‌های مورد نیاز در مطالعات پزشکی و برای بیمارانی که در وضعیت‌های خاص از جمله MS یا پارکینسون قرار دارند، طراحی شده است. در وبلاگ وریلی به‌وضوح به این موضوع اشاره شده است: 

 امکان پایش ضربان قلب به‌صورت تک لید و براساس نیاز و تقاضای کاربر، می‌تواند هم برای موسسات تحقیقاتی و هم برای مراقبت‌های بالینی کاربرد داشته باشد. باتوجه‌به استانداردهای بالای سازمان FDA برای ایمنی و اثربخشی، دریافت تاییدیه‌‌ی این سازمان نشان می‌دهد در توسعه‌ی Study Watch از جنبه‌های مختلف عملکرد خوبی داشته‌ایم و در آینده نیز به تلاش خود ادامه می‌دهیم. 

با آنکه Study Watch کاربرد مشخص و معلومی دارد، ولی دریافت تاییدیه‌ی FDA درهای جدیدی را به‌روی ساعت‌های هوشمند بعدی گوگل از جمله Pixel Watch باز می‌کند. درنهایت انتظار می‌رود جدیدترین گجت‌های پوشیدنی مبتنی بر سیستم‌عامل Wear OS فسیل، با تمرکز بر حوزه‌ی سلامت به بازار معرفی شوند تا بتوانند با ساعت‌های هوشمند فعلی بازار به رقابت بپردازند. باتوجه به اینکه اپل در ساعت هوشمند اپل واچ سری ۴، ویژگی پایش ضربان قلب (ECG)‌ را اضافه کرد، گوگل نیز قصد دارد مجموعه‌ای از ویژگی‌های مرتبط با سلامتی را در محصولات خود به بازار معرفی کند. چنین رویکردهایی خبر از توسعه‌ی دستگاه‌های E Ink با توانایی جمع‌آوری اطلاعات کاربردی و معنی‌دار جهت استفاده‌ی محققان پزشکی می‌دهد. 

سیستم بنچمارک آنتوتو AnTuTu سال‌ها است که به یکی از محبوب‌ترین سامانه‌ها برای سنجش قدرت گوشی‌های هوشمند امروزی به‌خصوص در حوزه‌ی سخت‌افزار آن‌ها بدل شده‌ است و امکان بررسی و مقایسه‌ی سخت‌افزاری گوشی‌ها را برای کاربران فراهم می‌کند.

آنتوتو همچنین برای بررسی جدیدترین سخت‌افزارهای پیش‌رو منتظر تولیدکننده‌ها نمی‌ماند و خود نیز برای قدرت‌آزمایی آن‌ها برنامه دارد. در همین راستا، این مجموعه پردازنده‌ی پرچم‌دار بعدی کوالکام موسوم به اسنپدراگون 855را با با سایر قطعات سخت‌افزاری مورد نیاز همراه کرده‌ است تا با ساخت گوشی فرضی و گمنام خود، قادر به اجرای تست بنچمارک روی این پردازنده‌ی تازه‌وارد باشد؛ پردازنده‌ای که به‌زودی قلب تپنده‌ی پرچمداران نامداری همچون گلکسی اس 10، ال‌جی G8 و اکسپریا XZ4 خواهد شد.

همان‌طور که در نمودار زیر قابل مشاهده است، این پردازنده‌ی جدید برتری قابل توجهی را نسبت به رقبای خود از جمله Kirin 980 هواوی و برادر پیشین خود یعنی اسنپدراگون 845 کسب کرده‌ است. از سویی دیگر، باتوجه‌به اینکه چندی پیش نیز عنوان شده‌ بود که نسخه‌ی اسنپدراگونی گلکسی اس 10 قوی‌تر از نسخه‌ی اکسینوسی آن است، می‌توان اذعان داشت که اسنپدراگون 855 حتی پرازنده‌ی نسل بعدی سامسونگ را نیز پشت سر خواهدگذاشت.

 اما نکته‌ی جالب توجه درباره‌ی سابقه‌ی بررسی‌های آنتوتو، وجود تفاوت عملکرد اسنپدراگون 845 استفاده‌شده بین دو دستگاه وان پلاس 6T و گوشی ساختگی مجموعه‌ی آنتوتو است. چراکه با نگاهی به جدول فوق درمی‌یابیم که این پردازنده حین استفاده در وان پلاس، عملکرد بهتری نسبت به گوشی ساختگی آنتوتو داشته که این موضوع، نشان‌دهنده‌ی بازدهی بیشتر این پردازنده در یک محصول رسمی و هماهنگ است.

ازاین‌رو می‌توان انتظار داشت که نسخه‌ی جدید این پردازنده‌ی رده بالا نیز احتمالاً در نسخه‌های رسمی و تولیدی، حتی از ارقام فعلی نیز عملکرد بهتری ارائه دهد. هرچند تا پیش از این نیز خبر سبقت اسنپدراگون 855 از از تراشه A12 یونیک اپل منتشر شده‌ بود.

بیش از سه سال از زمان وقوع ماه‌گرفتگی کامل آمریکای‌شمالی گذشته است؛ اما امشب این رویداد تکرار خواهد شد. مردم ایالات متحده‌ی آمریکا و کانادا می‌توانند ماه‌گرفتگی را به‌طور کامل مشاهده کنند. شرق قاره‌ی آمریکا بهترین موقعیت برای مشاهده‌ی ماه‌گرفتگی است. مدت قرارگرفتن ماه در سایه‌ی کامل تقریبا یک ساعت و دو دقیقه و زمان کل ماه‌گرفتگی سه ساعت و هفده دقیقه است. بااین‌حال، این رویداد در بسیاری از دیگر مناطق جهان، ازجمله ایران، به‌صورت جزئی مشاهده‌کردنی خواهد بود.

برای توصیف پدیده‌ی خسوف، یک سالن تئاتر را درنظر بگیرید. در این سناریو، سالن تئاتر، نماد زمین در هنگام شب و صحنه‌ی نمایش، نماد ماه کامل و فیلم، نماد سایه‌ی زمین است که روی چهره‌ی ماه (صحنه‌ی نمایش) می‌افتد.

مرحله‌ی کامل ماه‌گرفتگی از نیم‌کره‌ی غربی، اروپا، بخش غربی آفریقا و نیز شمالی‌ترین مناطق روسیه دیده خواهد شد. به‌طورکلی با فرض وضعیت آب‌وهوای مناسب، ۲.۸ میلیارد نفر بخت دیدن این پدیده را خواهند داشت. البته درست مانند مثال تئاتر، افرادی دید بهتری دارند که جلو صحنه‌ی نمایش نشسته‌اند.

مراحل ماه‌گرفتگی

در ابتدا، لبه‌ی ماه وارد مرحله‌ی نیم‌سایه می‌شود. در حالت نیم‌سایه، سایه‌ی زمین روی ماه کمرنگ‌تر است. بااین‌حال، این مرحله کاملا دورازدید است. تا ۲۵ دقیقه قبل از ورود ماه به مرحله‌ی سایه‌ی تاریک‌تر، هیچ تغییری در ظاهر ماه مشاهده نمی‌شود. پس از ورود به مرحله‌ی دوم سایه، سایه‌ای کم‌رنگ در سمت شرق ماه مشاهده‌شدنی است که با گذشت زمان، شدیدتر می‌شود.

وقتی‌که ماه وارد مرحله‌ی سایه (Umbra) می‌شود، تغییرات چشمگیر خواهند بود. این بخش از سایه‌ی زمین ازنیم‌سایه تاریک‌تر و لبه‌هایش تیز است. با فرورفتن ماه در سایه‌، ماه به رنگ خردلی یا قهوه‌ای تیره درمی‌آید.

ماه گرفتگی در ایران: بخش بی رنگ: غیرقابل مشاهده. بخش بنفش: ماه گرفتگی نیم سایه‌ای و بخش قرمز ماه گرفتگی جزئی

رنگ ماه در ماه‌گرفتگی کامل که ۶۲ دقیقه به‌طول می‌انجامد، نامشخص است. بعضی ماه‌گرفتگی‌ها به رنگ خاکستری تیره یا مشکی هستند. در این حالت، ماه کاملا از دید خارج می‌شود. در ماه‌گرفتگی‌های دیگر، رنگ ماه به نارنجی روشن درمی‌آید.

ماه‌گرفتگی درنهایت، زمانی به‌پایان می‌رسد که لبه‌ی ماه از حالت سایه خارج شود. لبه‌ی سایه برای عبور از روی ماه، تنها به یک ساعت زمان نیاز دارد. در ۲۵ دقیقه‌ی آخر، آخرین نیم‌سایه نیز کنار می‌رود و ماه درخشش خود را بازمی‌یابد.

زمان آغاز ماه‌گرفتگی به وقت محلی ایران، تقریبا ۷ صبح خواهد بود. کل آمریکای‌شمالی، آمریکای‌جنوبی، بریتانیا، ایرلند، گرینلند، پرتغال، بخش‌هایی از اسپانیا، فرانسه و نروژ و نیز ایسلند می‌توانند خسوف کامل را ببینند. افزون‌براین، ساکنان هاوایی، تقریبا کل آفریقا، بخش‌هایی از اروپا و آسیا، ازجمله ایران، می‌توانند خسوف را به‌صورت جزئی تماشا کنند. بااین‌حال، این ماه‌گرفتگی نه به‌صورت جزئی و نه به‌صورت کامل در هند، چین، استرالیا، نیوزلند، کشورهای جنوب شرق آسیا، کره، پاکستان و بخش‌های از ژاپن، قرقیزستان، مغولستان و بخش‌های از افغانستان و تاجیکستان مشاهده‌کردنی نیست.

ماه خونین؟

البته نام ماه خونین زیاد هم صحیح نیست. رنگ ماه در هنگام خسوف به عواملی مثل وضعیت جوّ زمین وابسته است و می‌تواند از رنگ سیاه تا قهوه‌ای یا قرمز و حتی رنگ مسی روشن متغیر باشد؛ بنابراین، انتساب نام براساس رنگ ماه کار اشتباهی است.

اصطلاح ماه خونین احتمالا از کتابی گرفته شده که در سال ۲۰۱۳، دو نظریه‌‌پرداز مسیحی آن را منتشر کردند. به‌عقیده‌ی آن‌ها، ماه‌گرفتگی‌های کامل در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ علامت شومی هستند و برای اشاره به عمق فاجعه از اصطلاح ماه خونین استفاده کردند.

امواج اقیانوس‌ها هر سال قوی‌تر و مخرب‌تر می‌شود و براساس پژوهش‌های جدید، این وضعیت بدتر هم خواهد شد. مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد گرمایش اقیانوس‌ها و قدرت و اندازه‌ی امواج به یکدیگر ارتباط دارند و با افزایش دمای اقیانوس، امواج آب شدیدتر و مخرب‌تر می‌شود.

امواج اقیانوس دراثرِ رابطه‌ی اقیانوس و اتمسفر به‌وجود می‌آید؛ درنتیجه، جای تعجب ندارد که این حرکت‌های مواجِ شگفت‌آور و گاهی ترسناک، تحت‌تأثیر تغییرات اقلیمی قرار بگیرند. با وجود چنین رابطه‌ای، هیچ‌گاه پژوهش ریشه‌ای درباره‌ی ارتباط بین نحوه‌ی تغییرات اقلیمی و رفتار موج‌های اقیانوس انجام نشده است.

با اینکه می‌دانیم سرعت و ارتفاع امواج در برخی نقاط اقیانوس بیشتر می‌شود؛ اما دلیل این پدیده در مناطق ساحلی بررسی نشده است. پژوهشگران برای اولین‌بار موفق شده‌اند تمام این پدیده‌ها را به‌یکدیگر ربط بدهند. باوجود آنکه به رابطه‌ی این پدیده‌ها اشاره شده است، از تأثیر مستقیم تغییرات آب‌و‌هوایی بر سهمگین‌تر‌شدن امواج هیچ صحبتی به‌میان نیامده است. بااین‌حال اطلاعات به‌دست‌آمده، از رابطه‌ی نزدیک این دو عامل حکایت می‌کند و می‌توان باتوجه‌به نتیجه‌ی مذکور، آن‌ها را بررسی کرد. اینیگو لوسادا از دانشگاه کانتابری می‌گوید:

این پژوهش نشان می‌دهد قدرت امواج، شاخص ارزشمندی برای گرمایش زمین محسوب می‌شود.

تغییرات اقلیمی باعث افزایش تدریجی گرمای سطح اقیانوس‌ها شده است و به‌نظر می‌رسد بر الگوهای جهانی باد و متعاقبا قوی‌ترشدن امواج تأثیر دارد. به‌عبارتِ‌دیگر، گرمایش اقیانوس‌ها موجب تشدید قدرت بادهای محلی می‌شود و درادامه، موج‌های بسیار بزرگ‌تری به‌وجود می‌آورد. دانشمندان این انتقال انرژی را انرژی جهانی موج می‌نامند.

پژوهشگران با استفاده از اطلاعات باد و موج و دمای سطح دریا بین سال‌های ۱۹۴۸ تا ۲۰۱۷ دریافتند که افزایش قدرت موج‌ها به دمای سطح دریا ارتباط دارد. یافته‌های مربوط به سال‌های ۱۹۴۸ تا ۲۰۰۸ از افزایش قدرت موج‌ها در جهان به‌اندازه‌ی ۰٫۴۷ درصد در سال حکایت می‌کرد که پس از سال ۱۹۹۴، این اندازه به ۲٫۳ درصد افزایش یافت. شاید این رقم چندان چشمگیر به‌نظر نرسد؛ اما در برخی از نقاط دنیا این تغییرات به‌مراتب شدیدتر خواهد بود.

به‌عنوان مثال، انتظار می‌رود گرمایش سطح آب در منطقه‌ی گرم‌سیری اقیانوس آرام بسیار شدید باشد که متعاقب آن، افزایش ارتفاع و سطح انرژی امواج را در بخش‌های خاصی از مناطق شمالی و جنوبی اقیانوس آرام به‌همراه دارد که قطب جنوب را احاطه کرده‌اند. خطر امواج سهمگین‌تر نه‌تنها ازطریق سیل و فرسایش بر مناطق ساحلی تأثیر می‌گذارد؛ بلکه احتمالا بر حمل‌ونقل دریایی نظیر ماهیگیری و حمل کالا نیز اثر خواهد داشت.

مجددا اشاره می‌کنیم پژوهش مذکور این موضوع را بررسی نکرده که آیا تغییرات اقلیمی به‌طور مستقیم باعث افزایش ارتفاع امواج می‌شود یا خیر. باوجوداین باتوجه‌به افزایش سرعت گرمایش اقیانوس‌ها که فراتر از حد انتظار است، برای پیش‌بینی و محدودکردن تأثیر تغییرات اقلیمی در اقیانوس‌ها و مناطق ساحلی، پژوهش‌های بیشتری در این زمینه باید انجام شود.

مسافران کشور زامبیا و فرودگاه شهر لوساکا پیش از هر بیلبوردی، با تبلیغات مؤسسه‌ی مالی Bank of China رو‌به‌رو می‌شوند. در نزدیکی همان محل، شرکت چینی دیگری ترمینال جدید می‌سازد. این ترمینال در مسیر پایتخت زامبیا قرار دارد و شرکت چینی دیگری به‌نام زدتی‌ای (ZTE) در مسیر آن فعالیت می‌کند. بیلبورد تبلیغاتی دیگر در مسیر مسافران، دوربین‌های نظارت تصویری شرکت چینی هانگژو هایک‌ویژن (Hangzou Hikvision) را نشان می‌دهد. مرکز داده‌ی ملی آن کشور را غول چینی مخابرات، یعنی هواوی طراحی کرده است؛ مرکزی که اسناد و سِرورهای دولتی در آن قرار دارند و کارمندان چینی مدیریتش را برعهده گرفته‌اند. تصور مسیر بالا،‌ نفوذ قوی چینی‌ها در کشورهای درحال‌توسعه را نشان می‌دهد.

زامبیا کشوری در جنوب آفریقا است که زمانی مستعمره‌ی انگلستان بود. این کشور منابع غنی مس و کُبالت دارد. جدیدترین برنامه‌های توسعه‌ای زامبیا، هزینه‌ای یک میلیارد دلاری به‌همراه داشت که در حوزه‌های همچون مخابرات و صداوسیما و برنامه‌های نظارتی خرج شد. پروژه‌ی توسعه‌ای زامبیا بخشی از برنامه‌ی چین با نام راه ابریشم دیجیتالی(Digital Silk Road) است که به‌عنوان زیرمجموعه‌ای از برنامه‌ی Belt and Road آن کشور انجام می‌شود؛ پروژه‌ای که حدود ۷۹ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری در کشورهای دیگر جهان را به‌همراه داشت. این آمارها را مؤسسه‌ی آمریکایی آردبلیوآر (RWR) منتشر کرد که مطالعه و بررسی سرمایه‌گذاری‌های خارجی چین را برعهده دارد.

سرمایه‌گذاری چین در کشورهای دیگر و خصوصا مناطق درحال‌توسعه، قطعا پیشرفت‌هایی برای آن‌ها به‌همراه داشته است؛ اما قطعا چنین سرمایه‌گذاری‌هایی، اهدافی برای چین و نیز هزینه‌های دیگر را برای آن کشورها خواهد داشت.

اکثر پروژه‌های زیرساخت دیجیتال درحال‌اجرا در زامبیا، کمک‌هزینه‌ی اجرایی خود را از چین دریافت می‌کنند. نمونه‌های بارز آن، همان ترمینال‌های مسافری و اتوبان‌های کشور هستند. چنین دریافت هزینه‌ای، کشور آفریقایی را درمعرض خطر بدهکاری شدید به چین و نیز نزدیک‌شدن رویه‌ی حکومتی به آن قرار می‌دهد. درواقع، کارشناسان اعتقاد دارند زامبیا در‌حال‌تغییر از کشوری دموکراتیک با شخصیت چندحزبی، به دیکتاتوری سرکوبگر شبیه به چین است.

گرگوری شیفایر، یکی از منتقدان وضعیت کنونی زامبیا بود که چند ماه پیش در آن کشور، به ۶ سال حبس محکوم شد. او پس از فرار از کشورش در مصاحبه‌ای گفته بود:

ما خود را به چینی‌ها فروخته‌ایم. آزادی بیان و آزادی تفکر مردم روز‌به‌روز کمتر می‌شود.

دولت زامبیا برخلاف کارشناسان و منتقدان، از همکاری با چین دفاع می‌کند. مسئولان عالی‌رتبه‌ی این کشور اعتقاد دارند این همکاری هرگز برای اهداف سیاسی استفاده نخواهد شد. به‌عنوان مثال، دورا سیلیا، وزیر ارتباطات زامبیا، در مصاحبه‌ای می‌گوید:

دولت وظیفه‌ی سرمایه‌گذاری در بخش زیرساخت را دارد. مدل زامبیا برای توسعه نه شبیه به غرب و نه کپی از چین است؛ بلکه، قصد داریم قابلیت‌های مفید را از هر دو مدل غربی و شرقی تجمیع کنیم.

کشورهایی که لوازم خانگی متصل به اینترنت، از چین خریداری کردند

بلومبرگ برای بررسی دقیق‌تر تماسی با سفارت چین در لوساکا برقرار کرد؛ اما آن‌ها حاضر به مصاحبه نشدند.

آنچه‌ در زامبیا در‌حال‌وقوع است،‌ نمونه‌ای از رقابت و درگیری چین و آمریکا برای سلطه بر آینده‌ی فناوری محسوب می‌شود. شرکت‌های هر دو کشور محصولات مرتبط‌با فناوری را در سرتاسر جهان می‌فروشند؛ اما کسب‌وکارهای چینی گستره‌ی وسیع‌تری از تجهیزات و امکانات را به‌همراه سرمایه‌گذاری ارزان‌تر در کشورهای مختلف از زیمبابوه تا ویتنام عرضه می‌کنند. آن‌ها در کشورهای درحال‌توسعه، همچون زامبیا، مزیت رقابتی دارند؛ کشورهایی که برنامه‌های جدی خود را برای پیشرفت و دیجیتالی‌ترکردن زیرساخت خود شروع کرده‌اند.

رقابت چین و آمریکا در توسعه‌ی فناوری‌های دیجیتال در جهان، خطر ایجاد دیواری آهنی در بین کشورها را افزایش می‌دهد. درحال‌حاضر، احتمال ایجاد شکاف بین کشورهای جهان نیز وجود دارد. به‌عنوان مثال، کشورهای متحد آمریکا، همچون استرالیا و نیوزیلند، مانند متحد قدرتمندشان، خدمات شبکه‌ی 5G را از شرکت‌های هواوی وZTE به‌دلایل امنیت ملی در کشور خود ممنوع کرده‌اند. به‌علاوه، چندی پیش کانادا نیز مدیرمالی هواوی را به‌اتهام دورزدن تحریم‌های ایران دستگیر کرد. البته، هر دو شرکت درمقام کسب‌وکارهایی خصوصی، هرگونه اتهام مبنی بر دستورگرفتن از دولت مرکزی چین را تکذیب کردند.

شرکت نظارتی فریدام هاوس (Freedom House) در واشنگتن آمریکا، چندی پیش گزارشی درباره‌ی صادرات تجهیزات نظارتی و سرکوبگرانه از چین منتشر کرد. طبق سند منتشرشده، چینی‌ها به ۱۸ کشور جهان تجهیزات نظارت تصویری صادر کرده‌اند که قابلیت تشخیص تهدیدهای اجتماعی را دارند. به‌علاوه، به ۳۶ کشور دیگر فناوری‌هایی صادر کرده‌اند که سرکوب آزادی بیان را برای دولت‌ها آسان‌تر می‌کند. آدرین شهباز، مؤلف آن گزارش، درباره‌ی رفتار چینی‌ها می‌گوید:

آن‌ها [چینی‌ها] روش‌های خود برای مدیریت جامعه با استفاده از فناوری را به کشورهای دیگر منتقل می‌کنند.

کشورهایی که برنامه‌های شهر هوشمند یا نظارت تصویری چین را اجرا کرده‌اند

فریدام هاوس رتبه‌بندی آزادی اینترنت و آزادی بیان را نیز منتشر می‌کند که در دو سال اخیر، رتبه‌ی زامبیا در آن سقوط کرده است. برخی کارشناسان اعتقاد دارند روند جدید چین درقبال کشورهای درحال‌توسعه آینده‌ای شبیه به کتاب ۱۹۸۴ اثر جورج اوروِل را رقم خواهد زد. نادیژ رولند، یکی از مدیران ارشد دفتر ملی مطالعات آسیایی آمریکا، یکی از همان کارشناسان است.

نکته‌ی مهم برای کشورهای غربی، خصوصا آمریکا، دیدگاه مقام‌های کشورهای درحال‌توسعه، همچون زامبیا، درباره‌ی آن‌ها است. درواقع، آن کشورها اعتقاد دارند غربی‌ها همیشه درصدد استثمار و نفوذ بوده‌اند؛ اما چین همیشه دوستی وفادار محسوب می‌شود. سران زامبیا از همین توجیه برای همکاری‌های اخیر خود استفاده می‌کنند که بدهی کشور را به چین به ۳.۱ میلیارد دلار رسانده است. درواقع، طبق برآوردهای کلی خودِ دولت، یک‌سوم از بدهی خارجی زامبیا به چین باید پرداخت شود.

به‌عنوان نمونه‌ای از توجیه‌های مقام‌های زامبیا، می‌توان به مصاحبه‌ی دسامبر (آذر) برایان موشیمبا، وزیر حمل‌ونقل و ارتباطات زامبیا اشاره کرد. او اهل منطقه‌ای موسوم به کمربند مسی زامبیا و از خانواده‌ای با ۱۶ فرزند است. موشیمبا در دانشگاه آریزونا و در رشته‌ی مهندسی تحصیل و پس از کار در شرکت Pratt & Whitney در منطقه‌ی هارت‌فورد،‌ با زنی آمریکایی ازدواج کرد. با وجود سابقه‌ی آمریکایی این‌چنینی، برایان بازهم مدافع سرسخت برنامه‌های توسعه‌ای چین است. او اعتقاد دارد برنامه‌های چین فقر را در آن کشور از بین برده و در زامبیا نیز چنین تأثیری خواهد گذاشت.

بیرون دفتر هواوی در لوساکا

برایان در مصاحبه با بلومبرگ درباره‌ی طرح‌های چین و همکاری با زامبیا می‌گوید:

چین نه‌تنها در کشور خود به‌خوبی با فقر مبارزه کرد؛ بلکه با سرمایه‌گذاری ارزان در کشور ما نیز قصد دارد چنین برنامه‌هایی را اجرا کند. مدل درآمدی و سرمایه‌گذاری آن‌ها، بسیار جذاب و روش آن‌ها با مسیر غربی‌ها درقبال آفریقا متفاوت است. درنهایت، مدلی که چین عرضه می‌کند، ارزش کپی‌کردن و تکرارشدن دارد.

وزیر حمل‌ونقل زامبیا در ادامه‌ی صحبت‌هایش از روش رویارویی چین با تهدیدهای خارجی، مانند تهدید فیسبوک وگوگل به مسدودکردن حمایت می‌کند. او اعتقاد دارد اخبار دروغین در سرویس‌های این‌چنینی، تهدیدی برای امنیت ملی محسوب می‌شود و خودسانسوری را اجتناب‌ناپذیر می‌کند. برایان در ادامه به این نکته اشاره می‌کند که دولت آن‌ها نیز توانایی دارد بر تمامی دستگاه‌های دیجیتال داخل کشور نظارت کند. 

در کشور زامبیا، پیش‌نویس قانونی در حوزه‌ی علوم سایبری نوشته شد که در سال جاری میلادی، در مجلس ملی آن‌ها به بحث گذاشته خواهد شد. نتیجه‌‌ی آن قانون، تأسیس آژانسی خواهد بود که قدرت دارد تهدیدبودن اطلاعات آنلاین را تشخیص دهد. احکام ارسالی از آن سازمان شامل زندان هم می‌شود. مدافعان آزادی مطبوعات اعتقاد دارند برنامه‌ی مذکور رسانه‌های مستقل و افشاکننده‌ی خراب‌کاری‌های دولتی را نیز تحت‌تأثیر قرار خواهد داد. درحال‌حاضر نیز، نقد رئیس‌جمهور کنونی زامبیا در شبکه‌های اجتماعی باعث به‌زندان‌رفتن تعداد زیادی از شهروندان آن کشور شده است.

کشورهایی که از چین تجهیزات مخابراتی خریده‌اند

موشیمبا هم اعتقاد دارد ایده‌ی دولت با حداقل نظر مخالف، برخلاف تئوری‌های پیشین این کشور در حوزه‌ی دموکراسی است. باوجوداین ادعا می‌کند برنامه‌های کنونی به‌هیچ‌وجه ابزاری برای سرکوب دیدگاه‌ها نیست و فقط قوانین را محکم‌تر می‌کند. او دراین‌باره‌ می‌گوید:

اینترنت ابزار قدرتمندی است که نمی‌توان بدون کنترل آن را رها کرد. دولت اهداف و برنامه‌های امیدوارکننده‌ای درپیش دارد؛ برنامه‌هایی که صلح و قانون و امنیت را در کشور حفظ می‌کنند.

ریچارد مولونگا بنیان‌گذار ۳۹ ساله‌ی بنیاد Bloggers of Zambia است. او با محدودیت در فضای فناوری مخالف است و در بنیادش، دولت را به اجرای قوانین سایبری شبیه به غرب تشویق می‌کند. او به‌‌دلیل انتشار تصاویری در وبلاگ شخصی‌، از شغل قبلی‌اش در یکی از روزنامه‌های دولتی اخراج شد. آن تصاویر اجازه‌ نداشتند در روزنامه چاپ در روزنامه شوند. ریچارد اعتقاد دارد مدافعان آزادی بیان اکنون در کشور زامبیا با ترس رو‌به‌رو هستند. فتوژورنالیست زامبیایی معتقد است مردم حق اعتراض به حاکمان را دارند. از دیدگاه او، فقط با آزادی بیان می‌توان در دموکراسی نقش داشت.

در سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴، دولت زامبیا حداقل ۴ وب‌سایت را با روش‌هایی شبیه به حکومت چین در کشورش مسدود کرد. گزارشی که این خبر را منتشر کرد، نقش‌ چین در مسدود‌شدن وب‌سایت‌ها را اثبات نمی‌کرد. البته، در آن گزارش به اطلاعاتی ارجاع داده شده بود که اجرای تجهیزات نظارتی و مسدودسازی زدتی‌ای و هواوی را در اینترنت کشور تأیید می‌کرد. شرکت مخابراتی دولتی زامبیا و سازمان تنظیم مقررات آن، از مصاحبه درباره‌ی آن خودداری کردند و سخن‌گوی هواوی در کشور نیز از هرگونه استفاده‌ی تجهیزات برای چنین اهدافی ابراز بی‌اطلاعی کرده است.

کابل‌های فیبر نوری چینی در کشورهای مختلف جهان

یکی از وب‌سایت‌هایی که در سال‌های گذشته در زامبیا مسدود شد، زامبین واچ‌داگ (Zambian Watchdog) نام داشت. آن وب‌سایت بر بررسی و شناسایی فساد در زامبیا تمرکز داشت. امروزه،‌ اکثر محتوای آن وب‌سایت را مقام‌های دولتی به‌عنوان اخبار دروغین (Fake News) می‌شناسند. اعضای آن وب‌سایت نیز از مصاحبه برای این مقاله خودداری کردند.

درمقابل، اعضای وب‌سایت زامبین واچ‌داگ ویراستاران روزنامه‌ی منتقد Mast حاضر شدند درباره‌ی ترس ایجادشده براثر افزایش فناوری‌های نظارتی صحبت کنند. لری مونز یکی از ویراستاران آن روزنامه است که در خانه‌ای دوخوابه یا همان محل انتشار Mast، با خبرنگار بلومبرگ مصاحبه کرد:

وقتی شما درمقام روزنامه‌نگار فعالیت می‌کنید، در زمان تماس با منابع خبری، آن‌ها از تماس شما باخبر می‌شوند.

مدیرعامل آن روزنامه، یعنی لیکزو کویونگو نیز اعتقاد دارد سازمان‌های رسانه‌ای به‌‌دلیل کمک‌های چین، با ترس از دولت کار می‌کنند. برادر کویونگو پیش‌ از این برنامه، انتشارات منتقد داشت که در سال ۲۰۱۶، به آن حمله و تعطیل شد.

ZTE یکی از شرکت‌های مهم همکار در برنامه‌های توسعه‌ای زامبیا محسوب می‌شود که در پروژه‌ای ۲۱۰ میلیون دلاری با نام Safe City دوربین‌های نظارتی را در مکان‌های عمومی شهر لوساکا نصب می‌کند. هدف پروژه افزایش قدرت پلیس در این شهر عنوان می‌شود؛ درحالی‌که لوساکا یکی از شهرهای امن‌ِ جنوب آفریقا است.

سرمایه‌گذاری چین در کشورهای درحال‌توسعه از سال ۲۰۱۲ تاکنون (میلیارد دلار)

مقام‌های چین در کشور خود از سیستم‌‌های نظارتی به‌همراه فناوری‌های تشخیص چهره استفاده می‌کنند تا شهروندان را با پایگاه داده اطلاعاتی خود تطبیق دهند. چنین امکاناتی قابلیت ردگیری افراد با عقاید مخالف حکومت را نیز برای چینی‌ها فراهم می‌کند. البته، مقام‌های زامبیا می‌گویند استفاده‌ی سیاسی از فناوری‌های مذکور نخواهند داشت و تنها از عقاید و اصول خود دفاع می‌کنند.

نماینده‌های شرکت ZTE و دولت چین حاضر شدند درباره‌ی موضوعات مذکور مصاحبه کنند؛ اما سخن‌گوی شرکت هواوی، یعنی هانسن هی، همکاری نزدیک‌تری با بلومبرگ داشت. او می‌گوید پروژه‌ی شرکتش با نام اسمارت زامبیا (Smart Zambia) عرضه‌ی ارتباطات پهن‌باند و موبایلی در روستاهای دورافتاده‌ی زامبیا را شامل می‌شود که فعالیت‌های دولت را آنلاین می‌کند. در این پروژه، آن‌ها فناوری لازمِ زامبیا را برای اهداف مدنظر مقام‌ها عرضه و از آن نیز پشتیبانی می‌کنند. درواقع طبق صحبت‌های هانسن، هواوی فقط تجهیزات را آماده می‌کند و پیمان‌کاران دیگر وظیفه‌ی اجرای پروژه‌ها را برعهده دارند.

هواوی مرکز داده‌ی ملی زامبیا را نیز توسعه داده است؛ مکانی که مدیریت و ذخیره‌سازی تمامی داده‌های دولتی را برعهده دارد. مدیر آن مرکز می‌گوید مسئولان دولتی درباره‌ی سو‌ءاستفاده‌‌ی چینی‌‌ها در مواقعی همچون جمع‌آوری اطلاعات یا جاسوسی نگران نیستند. او می‌گوید کشور آن‌ها مانند فردی که خانه‌ای از پیمان‌کار تحویل می‌گیرد، قفل‌های خانه را تغییر داده است.

یکی دیگر از پروژه‌هایی که چینی‌ها در زامبیا سرمایه‌گذاری‌ کرده‌اند، مهاجرت از تلویزیون آنالوگ به دیجیتال است. این پروژه به‌صورت مشارکتی بین سازمان چینی استارتایمز (StarTimes) و شبکه‌ی دولتی زامبیا با نام زدان‌بی‌سی (ZNBC) اجرا می‌شود. شیفایر، یکی از منتقدان اصلی پروژه، اعتقاد دارد آن برنامه یکی از رسوایی‌های مالی بزرگ‌ در تاریخ معاصر زامبیا است.

کشور زامبیا با ۱۷ میلیون نفر جمعیت، هزینه‌ای افزون‌بر ۲۸۲ میلیون دلار (حدود ۱۶.۶ دلار برای هر نفر) برای پروژه‌ی تلویزیون دیجیتال خرج خواهد کرد. این رقم ۴۶ درصد بیشتر از هزینه‌ی کشور آفریقای‌جنوبی برای هر نفر در پروژه‌ای مشابه است. تقریبا تمامی هزینه‌های پروژه‌ی زامبیا از بانک صادرات‌واردات چین دریافت شد.

در جریان مهاجرت تلویزیون زامبیا از حالت آنالوگ به دیجیتال، ایستگاه‌های مستقل اعتراض کردند که به‌مرور، درحال‌تبدیل به ارائه‌‌دهندگان محتوا برای دولت هستند. به‌علاوه، تاپ‌استار (TopStar) هزینه‌ی ماهانه‌ی ۷۲ هزار دلاری را برای نگه‌داری شبکه‌ها درخواست کرد که با اعتراض ایستگاه‌ها رو‌به‌رو شد. آن‌ها اعتقاد دارند هزینه‌های مذکور همه‌ی شبکه‌های مستقل را از رقابت خارج خواهد کرد و فقط شبکه‌ی چینی و شریک دولتی زامبیایی‌اش در صنعت تلویزیون باقی خواهند ماند. کاستا موانسا، مدیرعامل شبکه‌ی دیاموند تی‌وی (Diamond TV) یکی از معترضان به آن طرح است و می‌گوید:

مشکلی با پرداخت هزینه نداریم؛ بلکه اعتراض ما به ارقامی است که قطعا شبکه‌های مستقل را از گردونه‌ی کسب‌وکار خارج خواهد کرد.

دولت زامبیا، دلایل گران‌بودن پروژه‌ی مهاجرت به سیستم‌های دیجیتال را عواملی همچون تأسیس ۸ استودیوی جدید و خرید ون‌های پخش محتوای رسانه‌ای و سفر به چین برای آموزش صدها ژورنالیست شبکه‌ی زد‌ان‌بی‌سی عنوان می‌کند. به‌هرحال، مقام‌های دولتی می‌گویند منتقدان به طرح اطلاع کافی از جزئیات آن ندارند و تصور فساد در این پروژه، قطعا اشتباه است.

به‌هرحال با افزایش نفوذ ریشه‌ای چین در زیرساخت‌های فناوری جهان، بحث‌ و مجادله‌های متعددی در کشورهای آفریقایی و حتی قاره‌های دیگر قوت می‌گیرد. در کشور همسایه‌ی زامبیا، یعنی زیمبابوه،‌ دوربین‌های نظارتی برند هایک‌ویژن (Hikvision) در پایتخت کشور نصب می‌شوند. به‌علاوه، شرکت چینی کلودواک تکنولوژی (CloudWalk Technology) مستقر در گوانگژو، سال گذشته پیمان‌کاری پروژه‌ای برای اجرای اولین سیستم هوش مصنوعی آفریقا را در آن کشور به‌دست آورد. دولت زیمبابوه در میانه‌ی انجام پروژه متوجه شد تصاویر ضبط‌شده به‌وسیله‌ی فناوری مذکور، برای بهبود یادگیری ماشین به سِرورهای شرکت در چین فرستاده می‌شوند. پس‌ازآن، مقام‌ها از آن شرکت درخواست تخفیف کردند که با مخالفت چینی‌ها،‌ پروژه به‌طور کامل تعطیل شد. به‌هرحال، هایک‌ویژن با پیشنهادی دیگر به دولت زیمبابوه بازگشت و احتمال عقد مجدد قرارداد با قیمت‌های ارزان‌تر وجود دارد.

جزیره‌ی موریس، در نزدیکی ساحل شرقی آفریقا، محل انجام پروژه‌ای بزرگ شرکت چینی هواوی است. در آن پروژه، چینی‌ها حدود ۴ هزار دوربین امنیتی نصب کرده‌اند که نگرانی سیاست‌مداران منتقد را درباره‌ی افزایش نظارت بر مردم به‌همراه داشته است. برخی از آن‌ها، چنین برنامه‌هایی را مصداق بارز مفهوم Big Brother در کتاب جورج اوروِل می‌دانند. از دیدگاه منتقدان، با پایان یافتن آن پروژه، مقام‌های قابلیت کنترل دقیق تمامی فعالیت‌های مخالفان سیاسی را دارند و ظرفیت سوء‌استفاده از قابلیت‌ها، درخورتوجه خواهد بود.

سال گذشته، مجله‌ی Le Monde گزارشی منتشر کرد که براساس آن، چینی‌ها به‌مدت چند سال از مرکز اتحادیه‌ی آفریقا در آدیس‌آبابا در اتیوپی،‌ اطلاعات را به کشور خود مخابره می‌کرده‌اند. این گزارش، نگرانی‌ها درباره‌ی فعالیت‌های جاسوسی چین را بیش‌ازپیش افزایش داد. یکی از شرکت‌های چینی و با سرمایه‌گذاری چینی ساختمان کنونی مرکز اتحادیه‌ی آفریقا را با هزینه‌ای ۲۰۰ میلیون دلاری ساخته‌اند. البته، قطعا چین اتهامات وارده را رد کرده است.

در سال ۲۰۱۶، به دو فرودگاه بزرگ ویتنام نفوذ سایبری شد. هکرها محتوای تبلیغاتی را در صفحات نمایش و دستگاه‌های ارتباط صوتی فرودگاه پخش کردند که از ادعای چین بر دریای چین جنوبی حمایت می‌کرد. آن رخداد دولت ویتنام را وادار کرد که به شرکت‌های داخلی هشدارهای لازم درباره‌ی استفاده از تجهیزات چینی‌ها را ابلاغ کند.

به‌هرحال، رخدادهای مذکور باعث شد دولت‌های آمریکا و استرالیا و ژاپن اقدام‌های متقابلی علیه توسعه‌ و نفوذ فناوری‌های چینی انجام دهند. درنتیجه، این سه کشور با برنامه‌های هواوی برای اجرای کابل‌های زیراقیانوسی به‌منظور اتصال استرالیا و پاپوآ گینه‌ی نو و جزایرسلیمان در اقیانوس آرام جنوبی مخالف کردند. البته با وجود تلاش‌های دولت‌های غربی، پروژه‌ی اجرای کابل در پاپوآ گینه‌ی نو درحال‌اجرا است.

آمریکا هیچ‌گاه از تلاش‌ برای ایجاد وقفه در اجرای پروژه‌های چینی‌ها عقب‌نشینی نمی‌کند. آن‌ها در اعمال محدودیت اجرای تجهیزات شبکه‌ی 5G هواوی، با استرالیا و نیوزیلند و ژاپن متحد شده و به موفقیت‌های نسبی رسیدند. کارشناسان درگیر در این مسائل اعتقاد دارند چنین برنامه‌هایی بیش‌از‌پیش به شکل‌گرفتن مفاهیم دوقطبی در جهان و احتمال وقوع جنگ سردی دیگر منجر می‌شود.

یکی از اقدامات جدی آمریکا برای مقابله با پروژه‌های سرمایه‌گذاری چین در مناطق درحال‌توسعه، تزریق سرمایه‌ی ۶۰ میلیارد دلاری به شرکت Overseas Private Investment بود که با هدف افزایش سرمایه‌گذاری در مناطق درحال‌توسعه و مقابله با فعالیت‌های اقتصادی چین انجام شد.

جان بولتون چندی پیش از استراتژی جدید آمریکا برای سرمایه‌گذاری در آفریقا گفت و ادعا کرد چین با نفوذ مالی به آن قاره، تهدید مهمی برای آفریقا محسوب می‌شود. درحال‌حاضر، آمریکا بیشترین سرمایه‌گذاری‌های غیرانتفاعی را در آفریقا انجام می‌دهد. البته، اکثر سرمایه‌ها در بخش‌هایی همچون سلامت و کشاورزی و آب پاکیزه هزینه می‌شوند. بولتون در صحبت‌هایش، از برنامه‌ی برای ورود به حوزه‌های جدید خبر داد و بیش از همه، کشور زامبیا را درمعرض خطر چین تعریف کرد.

درنهایت، بسیاری از منتقدان نظام زامبیا با ورود چین به آن کشور نیز موافق نیستند. غربی‌ها نیز تاکنون سرمایه‌گذاری‌های مثبتی در کشورهای آفریقایی انجام نداده‌اند؛ اما فعالانی همچون شیفایر اعتقاد دارند با نفوذ چین، چیزی جز یک نام از دموکراسی زامبیا باقی نمانده است.

دیدگاه شما چیست؟ سرمایه‌گذاری کشورهای بزرگ در مناطق درحال‌توسعه با چه هدفی انجام می‌شود و کشورهای مقصد چگونه می‌توانند با اهداف سودجویانه مقابله کنند؟