خاک اهمیت زیادی در مدیریت تغییرات اقلیمی دارد و میزان کربن موجود در آن دو تا سه برابر کربن هوا است. گیاهان دی‌اکسید کربن هوا را می‌گیرند و حدود یک‌سوم دی‌اکسید کربن تولید انسان را مصرف کرده و تقریباً ۱۰ تا ۱۵ درصد آن را به خاک منتقل می‌کنند. کربن از اجزای ضروری برای باروری خاک و کشاورزی به‌حساب می‌آید؛ درضمن تجزیه‌ی گیاهان، باکتری‌ها، قارچ‌ها و جانوران خاکی مانند کرم‌های خاکی باعث آزاد شدن مواد ارگانیک و مغذی برای رشد گیاهان از جمله نیتروژن و فسفر می‌شود. این مواد ساختار خاک را تشکیل می‌دهند و آن را در مقابل فرسایش مقاوم می‌کنند و درنتیجه خاک می‌تواند آب را در خود نگه‌ دارد.

افزایش مقدار کربن خاک سراسر دنیا در هر سال به‌اندازه‌ی بخش در هزار (۰٫۴ درصد) می‌تواند باعث ازبین‌بردن دی‌اکسید کربن هوا (معادل انتشار سوخت‌های فسیلی اتحادیه اروپا) شود. درضمن این روش به افزایش سلامت خاک کمک می‌کند، طبق پژوهش‌هایی که در آفریقا، آسیا و آمریکای لاتین انجام شده است،‌ افزایش ۰٫۴ درصدی کربن خاک در هر سال می‌تواند تا ۱٫۳ درصد محصولات کشاورزی را غنی‌تر کند. بااین‌حال یک‌سوم از خاک دنیا ضعیف شده است و شیوه‌های نامناسب کشاورزی،‌ صنعت و شهرسازی از عوامل تأثیرگذار بر این موضوع به‌شمار می‌روند.

در طول تاریخ بشر، ۱۳۳ گیگاتن کربن خاک کره زمین از بین رفته و ۵۰۰ گیگاتن دی‌اکسید کربن به اتمسفر اضافه شده است. باتوجه به کاهش تدریجی مواد ارگانیک،‌ خاک با مشکلات روزافزون فرسایش، موج گرما و خشکسالی روبه‌رو می‌شود که یک چرخه معیوب و مضر است. در بدترین حالت شاید هیچ گیاهی نتواند رشد کند. این پدیده با نام «داست بول» ‌(dust bowl) یا توفان‌های گرد و خاک در دهه ۱۹۳۰ در ایالات متحده رخ داد.

بهبود کربن خاک امروزه به‌شدت مورد توجه است. در نشست آب‌‌و‌هوای پاریس سال ۲۰۱۵، فرانسه «4p1000 initiative» را راه‌اندازی کرد تا با ترویج پژوهش و فعالیت‌های جهانی، حجم کربن خاک را هر سال به میزان ۴ بخش در هر ۱۰۰۰ بخش افزایش دهد.

در نوامبر ۲۰۱۷ در کنفرانس آب‌و‌هوایی بن آلمان، نماینده‌های شرکت‌کننده برنامه کار مشترک کورونیویا درباره‌ی برنامه کشاورزی را تهیه کردند. این برنامه به کشاورزان کمک می‌کند تا علاوه‌بر کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای،‌ امنیت غذایی را در تغییرات اقلیمی حفظ کنند. از کشورهایی که درگیر فرایند کورونیویا هستند،‌ خواسته شده است تا از یک سیستم نظارتی برای کنترل کربن خاک در مزارع استفاده ‌کرده، تغییرات را ثبت کنند و به احیای مناطق ضعیف بپردازند. همه این کشورها باید هشت مرحله‌ی مهم را مورد توجه قرار دهند که در ادامه به آن‌ها اشاره خواهیم کرد.

جلوگیری از نابودی کربن خاک

حفاظت از پوده‌زارها (پوده معمولاً در زمین‌های بسیار مرطوب و در مناطق معتدل و سردسیر جهان به وجود می‌آید و به‌عنوان سوخت به‌کار می‌رود)، اولویت اول کشورها برای حفظ کربن موجود در زمین است. این بخش‌ها بین ۳۲ تا ۴۶ درصد از همه کربن خاک را در خود دارند (حدود ۵۰۰ تا ۷۰۰ گیگاتن از ۱۵۰۰ گیگاتن دنیا) که ابعاد آن معادل نصف اندازه‌ی کشور برزیل می‌شود. هرسال این پوده‌زارها حدود یک درصد از دی‌اکسیدکربن تولیدشده به‌دست انسان را جذب می‌کنند. با‌این‌حال، ۱۰ تا ۲۰ درصد از پوده‌زارها خشک شده‌اند، سوخته‌اند یا به‌خصوص در مناطق گرمسیری به زمین‌های کشاورزی تبدیل شده‌اند.

به‌عنوان مثال آتش‌سوزی‌هایی که برای پاکسازی زمین در بخش‌های دریایی جنوب‌شرقی آسیا در طول ماه‌های سپتامبر و اکتبر ۲۰۱۵ انجام شد و دود زردرنگ سمی بخش اعظمی از اندونزی را دربر گرفت،‌ روزانه دی‌اکسیدکربنی بیشتر از کل اتحادیه اروپا منتشر کرد. برای حفظ این منابع، دولت‌ها باید سوزاندن پوده‌زارها را ممنوع کرده و استفاده‌ از آن‌ها به‌عنوان زمین‌های کشاورزی را متوقف کنند یا برنامه‌هایی را برای حفاظت از پوده‌ها در وضعیت همیشه مرطوب، تهیه و اجرا کنند.

خاک‌های معدنی تخریب‌شده نیز باید ازطریق کنترل وضعیت چرای حیوانات، استفاده از کود سبز و رشد پوشش گیاهی احیا شوند. بین ۱۰ تا ۶۰ میلیون کیلومترمربع از خاک‌ها تخریب شده‌اند که حدود ۴۰ درصد از سطح کره زمین را تشکیل می‌دهند. این مناطق برای احیای خود باید بین ۹ تا ۱۹ درصد از دی‌اکسید کربن دنیا را به‌مدت ۲۵ تا ۵۰ سال استفاده کنند که به‌میزان ۳ تا ۷ گیگاتن دی‌اکسید کربن در سال می‌شود.

یک تلاش جهانی در حال شروع است. «بن چلنج» (Bonn Challenge) به‌دنبال بهبود ۱٫۵ میلیون کیلومترمربع از زمین‌های تخریب‌شده و جنگل‌زدایی‌شده تا سال ۲۰۲۰ و ۳٫۵ میلیون کیلومترمربع تا سال ۲۰۳۰ است و قصد دارد این موضوع را ازطریق حفاظت، بازیابی و مدیریت پایدار جنگل‌ها و سایر اکوسیستم‌ها محقق کند. این پروژه تحت نظارت مشارکت جهانی برای حفاظت از جنگل‌ها و منابع طبیعی انجام می‌شود و اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت، مدیریت آن را برعهده دارد.

افزایش جذب کربن

پژوهشگران باید مجموعه‌ای از بهترین روش‌ها را برای وارد کردن کربن بیشتر به خاک مدنظر قرار دهند. از روش‌های ثابت‌شده می‌توان به این موارد اشاره کرد: اطمینان از اینکه خاک در تمام طول سال زیر کشت برود،‌ اضافه کردن پسماند محصولات مثل کود گیاهی و کاه یا کمپوست و همین‌طور کم کردن فعالیت‌های آماده‌سازی خاک نظیر شخم‌زدن. در مناطقی که در معرض خطر فرسایش بالا قرار دارند، کشت روی خطوط تراز یا کشت کنتوری (Contour farming) و مزارع پله‌ای باید در دستور کار قرار بگیرد. سیستم‌های جنگل‌زراعی، حصارکشی‌ها و زمین‌های مرطوب می‌توانند تنوع‌زیستی و کربن خاک را افزایش دهند. کاشت گیاهانی که نیتروژن خاک را تأمین می‌کنند نظیر لوبیا، یونجه و کلزا که نه‌تنها نیاز به کود معدنی را کاهش می‌دهند، بلکه اکسید نیتروژن (یک گاز گلخانه‌ای که حدوداً ۳۰۰ برابر قوی‌تر از دی‌اکسید کربن است) تولید می‌کنند.

خاک به‌طور منظم به مواد ارگانیک نیاز دارد. تقاضای رقابتی برای پسماندهای گیاهی (که به‌عنوان علوفه نیز به‌کار می‌رود) یا کود حیوانی (که برای پخت‌و‌پز و سوخت هم استفاده می‌شود) می‌تواند به محدود شدن این منابع بینجامد. به‌این‌ترتیب، کمبود سایر مواد مغذی خاک ممکن است توانایی گیاهان در تولید موارد ارگانیک کافی برای احیای خاک را کاهش دهد. استراتژی‌های منطقه‌ای برای افزایش نیاز خاک به کربن بیشتر باید توسعه یابد و برای این منظور توجه به انواع خاک‌های محلی، آب‌و‌هوا، میزان تغییرات آب‌و‌هوایی و شرایط اجتماعی و اقتصادی اهمیت دارد. به‌این‌ترتیب یک‌سری گونه‌ی خاص گیاهی باید کاشته و روش‌های محدودی اجرا شود. به‌عنوان مثال، باید سوزاندن پوشال‌ یا کاه برای پاکسازی زمین در آسیا و آمریکای جنوبی متوقف شود. همین موضوع در مورد سوزاندن جنگل‌های استوایی آفریقا نیز صدق می‌کند. کاهش استفاده از کودهای معدنی و اجرای روش‌های اکولوژی‌زراعی در اروپا نیز می‌تواند مؤثر باشد.

نظارت و بررسی تأثیرات

پژوهشگران و مدیران زمین باید به بررسی و ارزیابی مداخله‌ها بپردازند. نظارت بلندمدت مستمر و در مقیاس بزرگ، هزینه‌های زیادی دارد و شامل بررسی‌های گسترده‌ی میدانی و جمع‌آوری صدها نمونه از هر هکتار و تحلیل‌های آزمایشگاهی است که تحلیل هر نمونه معادل ۱۰ دلار هزینه برمی‌دارد. استفاده از داده‌های زمین مرجع در مشاهده تغییرات کوچک در کربن ارگانیک خاک در طول زمان،‌ باید حداقل برای ۱۰ سال ادامه پیدا کند. دسترسی به زمین‌های خصوصی و کمبود مهارت و دانش فنی به‌خصوص در کشورهای در حال توسعه نیز از دیگر چالش‌های این پژوهش به‌حساب می‌آید.

شبکه جهانی آزمایشگاه‌های خاک (GLOSOLAN) تلاش می‌کند ازطریق هماهنگ کردن پروتکل‌ها و استانداردها و راه‌اندازی برنامه‌های آموزش جهانی درباره‌ی تجزیه و تحلیل خاک، به بهبود اوضاع کمک کند.

گسترش تکنولوژی

با استفاده از ابزارهای پیشرفته، ارزیابی‌ و بررسی خاک ارزان‌تر، سریع‌تر و دقیق‌تر انجام می‌شود. طیف‌سنجی مادون قرمز قابل‌حمل در آینده‌ای نزدیک قادر به بررسی مواد شیمیایی مختلف در خاک نظیر کربن خواهد بود که برای هر نمونه یک دلار هزینه دارد. برای استفاده از این ابزارها نیاز به هماهنگ‌سازی روش‌ها، تأیید استانداردها و دستورالعمل‌های مشترک است. برای اسکن مناطق وسیع نیز باید از تصاویر ماهواره‌ای استفاده کرد. پژوهشگران برای ارزیابی میزان کربن خاک از فضا یا پیش‌بینی آن ازطریق ویژگی‌های پوشش‌های گیاهی باید اقدام به تهیه روش‌ها و الگوریتم‌های اتوماتیک کنند. استفاده از این روش‌ها باید برای هر نوع خاک مرطوب و خشک و سطوح هموار و ناهموار عملی باشد.

آزمایش استراتژی‌ها

نیاز به تهیه مدل‌های کامپیوتری و شبکه‌ای از سایت‌های موضوعی است تا بتوان اثربخشی توقف شخم‌زدن را بررسی کرد. مزرعه‌دارها باید فعالیت‌های خود را ازطریق بررسی موضعی، پژوهش‌های میدانی یا سنجش از دور، گزارش کنند. درضمن اطلاعات مربوط‌به نوع خاک و متغیرهای هواشناسی نیز باید جمع‌آوری شود. باوجود یک‌سری پایگاه داده‌ای پژوهشی نظیر سیستم مشاهده یکپارچه کربن که تغییرات گازهای گلخانه‌ای را در ۱۲۰ سایت آزمایشی در اروپا بررسی می‌کند، داده‌های خاک باید خیلی شفاف‌تر و دردسترس‌تر باشند.

آگاه‌کردن مردم

مردم باید آگاهی بیشتری نسبت به اهمیت کربن ارگانیک خاک و قابلیت خودشان برای بهبود کربن در زمین‌های کشاورزی،‌ باغ‌های خصوصی و مناطق عمومی پیدا کنند. به‌عنوان مثال رویکردهای شهروند علمی برای جمع‌آوری اطلاعات که به‌طور گسترده در برنامه‌ریزی‌ شهری استفاده می‌شود، باید به حوزه خاک نیز توجه کند. مثال خوب این موضوع را می‌توان در مطالعه‌ی جمعیت کرم‌های خاکی مشاهده کرد که به همت کشاورزان انگلیس از ۱۳۰۰ هکتار به‌دست آمد و به ارزیابی تنوع‌زیستی زمین‌های کشاورزی کمک کرد.

برای جمع‌آوری اطلاعات کربن خاک و اشتراک آن نیاز به ایجاد یک پلتفرم آنلاین، ‌باز و جهانی است. این پلتفرم می‌تواند براساس GlobalSoilMap باشد که در سال ۲۰۰۹ توسط دانشمندان ساخته شد. اگر این پلتفرم طبق یک تکنولوژی پرکاربرد مثل سیستم اطلاعات جغرافیایی باشد، می‌تواند دامنه‌ی دسترسی را افزایش دهد و دیگر نیازی به آموزش نباشد. این پلتفرم‌های باز برای کشورهای درحال توسعه که دسترسی به منابع محدود است، اهمیت زیادی دارد.

هماهنگ‌کردن سیاست‌ها

چارچوب‌های سیاسی مرتبط با خاک و تغییرات آب‌و‌هوایی باید با هم هماهنگ شوند. این موضوع شامل گروه‌های شرکت‌کننده در اهداف توسعه پایدار سازمان ملل (SDG) می‌شود که به‌دنبال متوقف کردن تخریب خاک و معکوس کردن این روند تا سال ۲۰۳۰ هستند و همچنین کنوانسیون سازمان ملل برای مبارزه با بیابان‌زدایی که هدفش تأمین مالی پروژه‌ی تخریب زمین و مدیریت پایدار زمین است. دانشمندان باید به کشورها کمک کنند تا برای پایبندی به توافق پاریس، اهداف‌شان در زمینه کربن خاک را به‌صورت یکپارچه در بیاورند. علاوه‌براین، برنامه کورونیویا نیز باید بتواند اهداف مکملی برای ذخیره کربن خاک در اختیار کشورها قرار دهد.

برای اصلاح روش‌های کشاورزی در سراسر جهان نیاز به اتخاذ اهداف و سیاست‌هایی است که شاید دهه‌ها طول بکشد. کشاورزان برای تغییر روش خود نیاز به انگیزه دارند، به‌عنوان مثال برای پوشش هزینه‌ها و مشکلات احتمالی می‌توان غرامت‌های مالی برای آن‌ها درنظر گرفت. پژوهشگران هم باید درک بهتری از اولویت‌های جغرافیایی نظیر نقاط حساس (که هوای نامطلوب و جمعیت آسیب‌پذیر درکنار هم قرار دارند) داشته باشند.

حمایت از کشاورزان

سیاست‌گذاران باید کربن خاک را در طرح‌های تجاری کاهش گازهای گلخانه‌ای و مالیات کربن قرار دهند. این موضوع دشوارتر از برنامه‌های مربوط‌به دی‌اکسید کربن است زیرا کربن خاک ناپایدار بوده، به‌طور نامنظم در خاک پخش شده است و درنتیجه اندازه‌گیری آن سخت می‌شود. بیمه محصولات کشاورزی و سایر خدمات می‌تواند به کشاورزانی که کربن خاک را بهبود داده‌اند، کمک مالی کند. کارت‌های اعتباری کربن یا کارت‌های تخفیف را نیز می‌توان به زمین‌هایی که در معرض از دست دادن کربن هستند، ارائه کرد.

برخی دولت‌ها فعالیت خود را در این زمینه شروع کرده‌اند. هند کارت‌های بهداشت خاک را بین ۱۰۰ میلیون کشاورز توزیع کرده است که به آن‌ها توضیح می‌دهد چطور مواد مغذی خاک را آزمایش کرده و کدام کود را انتخاب کنند. چین آتش‌زدن زمین‌های کشاورزی را ممنوع کرده است و به کشاورزانی که پسماندهای گیاهی را به زمین برمی‌گردانند، یارانه می‌دهد. ایالات متحده به کشاورزانی که زمین‌های کشاورزی را زیر کشت نمی‌برند و چمن‌زارهای غنی از کربن را افزایش می‌دهند، کمک مالی می‌کند.

علاوه‌براین،‌ بانک‌های توسعه و سرمایه‌گذاران برای حمایت از روش‌های بهبود کربن خاک باید صندوق‌های سرمایه‌گذاری جهانی تأسیس کنند. این صندوق‌ها می‌توانند مشابه صندوق مورینگا باشند که پروژه‌های جنگل‌زراعی در آمریکای لاتین و کشورهای جنوب صحرای آفریقا را هدف قرار داده است.

قدم بعدی چیست؟

پژوهشگران، سیاست‌گذاران و مدیران زمین باید به این درک برسند که افزایش حجم کربن خاک و حفاظت از خاک‌های غنی از کربن، برای دستیابی به اهداف اقلیمی پاریس و اهداف توسعه پایدار سازمان ملل ضرورت دارد. سازمان‌های مربوطه باید یک انجمن مشترک برای اجرای اقدامات مشترک تشکیل دهند که می‌تواند «4p1000 initiative» را نیز شامل شود. کشورهای همسایه باید تجربه‌های خود را با یکدیگر مبادله کرده،‌ استراتژی‌های مدیریت مشترک اتخاذ کنند و تصمیمات مشترکی در زمینه‌ی کاهش تغییرات اقلیمی و تخریب زمین بگیرند.

در قدم بعدی، آژانس‌های مالی بین‌المللی باید چندین میلیون دلار برای پژوهش‌های ضروری (نظیر مواردی که در «4p1000 initiative» مشخص شد) اختصاص دهند. این پژوهش‌ها عبارت‌اند از ارزیابی امکان ذخیره کربن خاک، توسعه‌ی اهداف و شیوه‌های مدیریتی،‌ نظارت، گزارش‌دهی، اصلاح استراتژی‌ها و درک فرآیندهای اصلی خاک و گیاه. با شروع نشست کورونیویا، دولت‌ها باید با تأمین بودجه لازم برای جمع‌کردن متخصصان خاک، خیرین و سیاست‌گذاران، اقدامات عملی در حوزه ذخیره کربن خاک را درپیش بگیرند.

در پایان باید اشاره کنیم که نویسنده این مقاله، دکتر فرشاد امیراصلانی دانشیار گروه جی آی اس دانشکده جغرافیای دانشگاه تهران هستند.

گمبالا (Gemballa) یکی از شناخته‌شده‌ترین تیونرهای محصولات پورشه است. در جدیدترین ارتقا روی محصولات پورشه، این شرکت یک مدل 911 توربو را به شکل گسترده‌ای تیونینگ کرده است. این مدل Gemballa GTR 8XX Evo-R نام دارد و از هر جهت توانایی‌های آن نسبت به نمونه‌ی استاندارد ارتقاء پیدا کرده‌اند.

پیشرانه ۶ سیلندر ۳.۸ لیتری در حالت عادی ۵۷۲ اسب بخار قدرت و ۷۰۰ نیوتون‌متر گشتاور دارد اما گمبالا قدرت آن را به ۸۰۷ اسب بخار و گشتاور آن را به ۱۰۹۸ نیوتون‌متر ارتقا داده است. از این نظر، پورشه 911 گمبالا حتی از مدل 911 GT2 RS با قدرت ۶۹۰ اسب بخار و گشتاور ۷۵۰ نیوتون‌‌متر نیز قوی‌تر است.

به گفته‌ی گمبالا، نصب این پکیج ارتقاء توان روی پیشرانه‌ی911 توربو، این خودرو را قادر می‌سازد تا در ۲.۳۸ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند. این مدل برای رسیدن به سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت نیز به تنها ۷.۵ ثانیه زمان نیاز دارد و در نهایت می‌تواند به حداکثر سرعت ۳۷۰ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند. مدل GT2 RS می‌تواند در ۲.۸ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد و حداکثر سرعت آن نیز ۳۴۰ کیلومتر بر ساعت است.

در کنار افزایش قدرت، تیونر از کیت بدنه‌ی کامل اسپرت نیز در این خودرو استفاده کرده است. در نمای جلو می‌توان به اجزایی همچون کاپوت دارای ورودی‌های هوا و سپر جلو با ورودی‌های هوای بزرگ اشاره کرد که در زیر آن نیز یک اسپیلیتر بزرگ نصب شده است. گلگیرهای جانبی این پورشه دارای پهنای بیشتری هستند به‌طوری‌که در محور جلو شاهد ۳۰ میلیمتر و در محور عقب شاهد ۵۰ میلیمتر افزایش هستیم. در بخش عقبی هم بالچه‌های آیرودینامیک کوچک برای هدایت هوا به ورودی‌های هوای پیشرانه نصب شده‌اند و در انتها یک باله‌ی بزرگ برای تولید نیروی رو به پایین نصب شده است. گمبالا این انتخاب را به خریداران خود داده است که برای قسمت‌های فیبر کبرنی این کیت بدنه، رنگ مات یا براق را درخواست کنند.

کیا شهریور امسال با تصمیم خود برای نشان دادن Telluride به‌جای معرفی شاسی‌بلند پرچم‌دار خود در نمایشگاهخودرو نیویورک، همگان را شگفت‌زده کرد. درحالی‌که این مدل مفهومی پیش‌نمایش خوبی از مدل جاده‌ای بود، به‌لطف ویژگی‌های فنی مناسب و جذابیت‌های بصری الهام‌گرفته از طراحی برندون ماکسول (طراح مد) توانست خود را برجسته کند. حدود یک‌ماه، بعد این شاسی‌بلند در قالب خودروی مفهومی کیا تلوراید به نمایشگاه سما (SEMA) در لاس‌وگاس رفت. حالا با برپایی نمایشگاه خودرو دیترویت ۲۰۱۹، درنهایت مدل تولیدی و نهایی تلوراید ۲۰۲۰ به‌صورت رسمی رونمایی شد.

از آنجا که طراحی ظاهری فضای داخلی و خارجی پیش از این نمایش داده شده بود، بنابراین فقط روی مشخصات برجسته‌ی فنی که به‌طور کامل در دسترس قرار دارد متمرکز می‌شویم. در قلب شاسی‌بلند کیا تلوراید با ظرفیت حمل هشت سرنشین، پیشرانه‌ی ۳.۸ لیتری خورجینی ۶ سیلندر (با سیکل اتکینسون و سیستم پاشش سوخت مستقیم) با قدرت ۲۹۱ اسب‌بخار (در ۶۰۰۰ دوردردقیقه) و گشتاور ۳۵۵ نیوتن‌متر (در ۲۲۰۰ دوردردقیقه) قرار دارد.

قدرت خروجی پیشرانه‌ی V6 منحصراً ازطریق جعبه‌دنده‌ی اتوماتیک هشت سرعته به محور جلو یا سیستم تمام چرخ محرک (آپشن) هدایت می‌شود. از جمله دیگر موارد می‌توان به تعلیق مستقل برای چهار چرخ و ساختار بدنه مونوکوک با ۶۰ درصد مقاومت بیشتر اشاره کرد. تعلیق عقب خودتنظیم در تریم‌های EX و SX این امکان را فراهم می‌کند تا ارتفاع سواری شاسی‌بلند کیا تلوراید باتوجه‌به بار خودرو، بهینه‌سازی و کنترل شود. 

راننده می‌تواند بین چهار حالت رانندگی Smart، Eco، Sport و Comfort علاوه‌بر حالت‌های Snow و AWD Lock انتخاب کند. با استفاده از حالت‌های اکو یا اسمارت، تمام قدرت به چرخ‌های جلو می‌رسد؛ درحالی‌که در هنگام فعال شدن حالت‌های کامفورت یا اسنو نسبت قدرت ۸۰جلو/۲۰عقب می‌شود. در حالت اسپرت این نسبت به ۶۵/۳۵ تغییر می‌کند و در حالت تمام چرخ محرک نیز قدرت به هر دو محور فرستاده خواهد شد. 

در داخل کابین، هشت سرنشین با امکانات زیادی روبه‌رو خواهند شد. تلوراید تمام امکانات از جمله صفحه‌نمایش ۱۰.۲۵ اینچی با قابلیت پشتیبانی از Apple Carplay و Android Auto به سیستم صوتی ۶۳۰ واتی هارمن کاردن را یک‌جا دارد. اگر شارژ گوشی هوشمند سرنشینان تمام شود، آن‌ها می‌توانند در مجموع ۶ پورت شارژ USB در داخل کابین پیدا کنند و علاوه‌بر آن امکان شارژ بی‌سیم نیز مهیا است.

به‌عنوان خودروی خانوادگی، جای تعجب نیست که جانشین کیا بورگو (Borrego) با انبوهی از فناوری‌های ایمنی تجهیز شود که بعضی به‌عنوان گزینه‌های استاندارد یا آپشن در دسترس هستند. از جمله این امکانات می‌توان به سیستم نقطه کور، اخطار خروج از مسیر، کمک به‌رانندگی بین خطوط، کنترل کروز هوشمند، هشدار برخورد جلو و HUD اشاره کرد. 

همچنین هشدار سرنشین عقب نیز وجود دارد که هنگام قفل شدن درهای خودرو (پس از خروج سرنشینان) از حسگرهای اولتراسونیک برای شناسایی حرکات کودکان یا حیوانات در ردیف دوم و سوم صندلی‌ها استفاده می‌کند. اگر این سیستم حرکتی در داخل خودرو تشخیص داد، صدای هشدار فعال می‌شود. برای این کار باید مالک به اشتراک UVO، سیگنال بی‌سیم و گوشی هوشمند سازگار با این فناوری‌ها دسترسی داشته باشد.

کیا تلوراید ۲۰۲۰ به همراه مدل‌های سورنتو و اپتیما در کارخانه وست‌پوینت ایالت جورجیا آمریکا به تولید خواهد رسید و تا سال آینده در تریم‌های LX، EX، S و SX عرضه خواهد شد. جزییات قیمت‌گذاری این مدل، با نزدیک شدن به‌موعد عرضه اعلام می‌شود.

در ۳۰ سالگی تأسیس اینفینیتی، برند لوکس و زیرمجموعه‌ی نیسان، مدل مفهومی QX Inspiration رونمایی شد تا پیش‌نمایشی جذاب از اولین شاسی‌بلند تمام برقی آینده و زبان طراحی جدید این شرکت ژاپنی باشد. باتوجه به بازار داغ شاسی‌بلند و کراس‌اور، مقامات اینفینیتی تصمیم گرفته‌اند که اولین خودروی برقی این برند را در این کلاس پرتقاضا تولید کنند.

مراسم رونمایی اینفینیتی QX Inspiration در نمایشگاه خودرو دیترویت ۲۰۱۹ با اتفاق جالبی همراه بود. درحالی‌که خبرنگاران و اهالی رسانه منتظر نمایش این خودرو در سالن بودند، مدل مفهومی اینفینیتی با مشکل فنی همراه شد و به سکوی نمایش نرسید. کنفرانس خبری اینفینیتی بدون نمایش این مدل مفهومی که بیانگر زبان طراحی جدید برند است، تنها با توضیحات مقامات در مورد چشم‌انداز آینده برگزار شد. اما از نقص فنی این مدل بگذریم و به ویژگی‌های بپردازیم.

QX Inspiration با طول ۴۶۵۰ میلی‌متر تقریبا هم‌اندازه‌ی مدل جدید کراس‌اور QX50، اما با طراحی مفهومی و آینده‌نگرانه است. نبود پیشرانه‌ی احتراقی به تیم طراحی اجازه داده است تا خطوط ملایم بدنه را با نمای روبرو بدون جلوپنجره و نمایش نشان INFINITI ترکیب کنند. اینشاسی‌بلند بزرگ با گلگیرهای برجسته و نمای عضلانی، رینگ‌های ۲۲ اینچ را انتخاب کرده است. باید اعتراف کرد که در مقایسه با خودروهای برقی نسل فعلی، نمای روبروی بدون جلوپنجره‌ی مدل مفهومی اینفینیتی کمی عجیب به‌نظر می‌رسد. ترکیب خطوط ملایم و پیچیده‌ی طراحی، کمتر در نمای جانبی و درها وجود دارد که در نگاه اول، غیرمنتظره است. در نمای عقب، چراغ نواری یک تکه‌ی عریض در بالای شیارهای سپرعقب، توجه هر بیننده‌ای را جلب می‎کند. به‌طور کلی طراحی QX Inspiration به‌خصوص با رینگ‌های بزرگ زیبا است.

هیچ اطلاعاتی از قوای محرکه منتشر نشده؛ اما این شاسی‌بلند تمام برقی مفهومی، پک باتری را در کف بدنه جاسازی کرده است. دو موتور برقی هر کدام روی یک محور، مسئولیت حرکت دادن QX Inspiration را برعهده دارند. با این طرح، خبری از سیستم انتقال قدرت سنتی و میل کاردان نیست که درنتیجه، کابین بزرگ و جادار با کف مسطح میزبان سرنشینان خواهد بود. راننده و سرنشین جلو کاملاً با نمایشگرها احاطه شده‌اند؛ مرکز فرمان، پشت فرمان و داشبورد جایگاه چهار نمایشگر باکیفیت هستند. همان‌طور که از تصاویر مشخص است، این مدل مفهومی با تصور تجهیز به فناوری خودران طراحی شده است.

مقامات اینفینیتی تولید این مدل مفهومی را تأیید یا تکذیب نمی‌کنند اما QX Inspiration، الهام‌بخش اولین شاسی‌بلند برقی این برند خواهد بود. این مدل برقی براساس پلتفرمی کاملا جدید که مخصوص نمونه‌های الکتریکی شرکت است، با سیستم تمام چرخ محرک (AWD) مجهز به دو موتور برقی در هر محور، تولید خواهد شد. مدیران ارشد این شرکت ژاپنی، قابلیت‌هایی مثل شتاب‌گیری سریع و مرکز ثقل پایین را در اولین خودروی برقی اینفینتی وعده داده‌اند.

اینفینیتی QX Inspiration رونمایی جذابی در دیترویت نداشت، ولی حداقل طراحی پلتفرم جدید و تولید اولین خودروی برقی در کلاس شاسی‌بلند را تأیید می‌کند و زبان طراحی جدید این شرکت رابه‌نمایش می‌گذارد.

محمدجواد آذری‌جهرمی، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات از موفقیت‌آمیز نبودن پرتاب ماهواره‌ی «پیام امیرکبیر» خبر داد. به‌گفته‌ی وی، سرعت جدا شدن ماهواره‌ی پیام امیرکبیر از ماهواره‌بر مناسب نبود و به دلیل نرسیدن به سرعت مطلوب، در لحظه‌ی آخر ماهواره در مدار قرار نگرفت.

ماهواره‌ی پیام امیرکبیر از سری میکرو ماهواره‌های توسعه‌ی فناوری فضایی سازمان فضایی ایران بود که با مشارکت چهار دانشکده‌ی مهندسی هوافضا، برق، کامپیوتر و مکانیک و ۱۶ نفر از استادان دانشگاه صنعتی امیرکبیر به منظور انجام مأموریت تصویربرداری طراحی و ساخته شده بود.

این ماهواره ۱۰۰ کیلوگرم وزن داشت و توسط ماهواره‌بر سیمرغ در مدار کم‌ارتفاع (LEO) و در ارتفاع ۵۰۰ کیلومتری از سطح زمین و  با شیب مداری ۵۵ درجه قرار گرفته بود و تصاویری با دقت ۴۵ متر ارسال می‌کرد. طول عمر عملیاتی ماهواره‌ی پیام امیرکبیر سه سال پیش‌بینی شده بود و سه مأموریت اصلی تصویربرداری، ذخیره و ارسال داده‌ها را برعهده داشت.

تصویر مدل کامپیوتری ماهواره‌ی پیام امیرکبیر

بررسی پوشش گیاهی، بهبود پایش گردوغبار، حریق و اراضی کشاورزی، ذخیره و ارسال داده و اندازه‌گیری تشعشعات فضایی با هدف بررسی اثر پرتوهای کیهانی بر عملکرد ماهواره، ازجمله ماموریت‌های ماهواره‌ی پیام بود. ماهواره‌ی پیام، مأموریت مخابراتی نیز داشت که باید یک پیام را ذخیره و به زمین مخابره می‌کرد و چهار دوربین نصب‌شده روی این ماهواره، عملیات عکس‌برداری از زمین را انجام می‌دادند.

وزیر ارتباطات روز گذشته با انتشار توییتی گفته بود خبرهای خوبی در راه هستند اما درنهایت از موفقیت‌آمیز نبودن پرتاب ماهواره‌ی پیام امیرکبیر خبر داد و گفت گاهی زندگی آنطور كه انتظار داريم پيش نمی‌رود اما نباید ناامید شد و با تلاش بیشتر برای رسیدن به موفقیت امیدوار بود. وی همچنین نسبت به موفقیت‌آمیز بودن ماهواره‌ی دوستی که به‌زودی پرتاب خواهد شد، ابراز امیدواری کرد و نوشت:

خبر خوب طلب شما، بامداد با وزرای ICT دولت‌های هشتم تا دوازدهم به پایگاه فضایی امام خمینی رفتیم. ماهواره‌بر طی دو مرحله‌ی موفق، در مرحله‌ی سه به سرعت کافی نرسید و «پیام» در مدار آرام نگرفت. «دوستی» در انتظار حضور در مدار، با جوانان عزم کردیم مجدد بسازیم.

دوست داشتم با خبر خوب همه را شاد كنم اما گاهی زندگی آنطور كه انتظار داريم پيش نمی‌رود. ولی نبايد كوتاه بياييم و متوقف شويم. دقيقا در همين شرايط است كه ما ايرانيان با بقيه‌ی ملت‌ها در روحيه و شجاعت متفاوتيم. اين‌بار هم با تلاش بيشتر، به دنيا ثابت می‌كنيم كه «دوستی» موفق می‌شود ان‌شاءالله.

استیو جابز ۱۲ سال پیش همزمان با معرفی آیفون، مفهوم جدیدی به‌نام رابط کاربری چندلمسی را نیز ارائه داد. در این رابط کاربری که هنوز هم مورد استفاده است، شخص با استفاده از انگشتان خود با دستگاه ارتباط برقرار می‌کند. همه‌ی ما برای انجام کارهای مختلف از انگشتان خود استفاده می‌کنیم و برقراری ارتباط از طریق کشیدن انگشت روی مانیتور ایده‌ی جالبی به نظر می‌رسید.

اما ایده‌ی جالب‌تر این است که انسان‌ها با حرکت دادن دست در هوا نیز با یکدیگر ارتباط برقراری می‌کنند. بسیاری از ما از حرکات دست برای بیان احساسات و منظورمان به طرف مقابل استفاده می‌کنیم و حال گوگل قصد دارد از همین حرکات برای برقراری ارتباط با دستگاه‌های الکترونیک استفاده کند.

پروژه‌ی سولی گوگل

پروژه‌ی سولی در بهار ۲۰۱۵ معرفی شد و از ژست‌های حرکتی دست برای کنترل گوشی‌های هوشمند، کامپیوترها، گجت‌های پوشیدنی و حتی ماشین استفاده می‌کند. این پروژه بار دیگر خبرساز شده است زیرا کمیسیون ارتباطات فدرال (FCC) به‌تازگی با درخواست گوگل مبنی بر راه‌انداختن حسگرهای رادار سولی با قدرتی بالاتری از حد مجاز آمریکا موافقت کرده است. همچنین مجوز استفاده از دستگاه‌های سولی در هواپیماها نیز صادر شده است.

سولی محصول گروه پروژه‌های پیشرفته‌ی این شرکت، موسوم به ATAP است. این گروه در موتورولا موبیلیتی و توسط رجینا دوگان، مدیر سابق دارپا ساخته شد. گوگل همزمان با خرید موتورولا در سال ۲۰۱۲، گروه ATAP را نیز خرید و از معدود مواردی بود که دو سال بعد از فروش موتورولا به لنوو، آن را نگه داشت.

آزمایشگاه‌های تحقیقاتی زیادی در صنعت تکنولوژی در سراسر دنیا وجود دارند و با استفاده از تکنولوژی پیشرفته محصولاتی تولید می‌کنند که هرگز به یک محصول واقعی تبدیل نمی‌شوند. همچنین انتظار می‌رود فاصله‌ی زمانی تبدیل شدن مفهوم تمامی ایده‌ها به محصول نهایی، دو سال باشد. ATAP متفاوت است و محصولات خود را در این زمان ارائه نمی‌دهد اما در عین حال به شکلی تهاجمی به سمت تولید بیشتر حرکت می‌کند.

نقادها تکنولوژی سولی را با فیلم گزارش اقلیت (Minority Report) مقایسه می‌کنند و با اینکه این فیلم ۱۷ سال پیش اکران شده اما از فیلم‌های خوب به شمار می‌آید. همچنین عده‌ای دیگر آن را با فیلم ریپلیکا (Replica) که تعریف چندانی ندارد و در حال اکران است، مقایسه کرده‌اند.

در هر دو فیلم هالیوودی، رابط کاربری به‌گونه‌ای است که کاربران با تکان زیاد دست و بازو وسائل الکترونیکی را کنترل می‌کنند؛ درحالی‌که سولی تعاملات را از طریق حرکات خفیف انگشت دست امکان‌پذیر می‌کند. به‌عنوان مثال مالیدن انگشت‌ها به هم (که ژست حرکتی بین‌المللی برای مفهوم پول است) باعث چرخیدن یا روتیت شدن صفحه‌ی ساعت هوشمند یا چرخش در صفحه‌های مختلف تلفن هوشمند می‌شود.

سولی تراشه‌ی کوچک مخصوص هشت میلیمتری در ۱۰ میلیمتری دارد که با استفاده از رادار، بازتاب امواج حرکات سه‌بعدی را می‌گیرد و طی پردازش‌های پیچیده و به کمک الگوریتم‌های یادگیری ماشین، ژست‌های حرکتی را تشخیص می‌دهد. رادار از پشت پارچه هم کار می‌کند بنابراین کاربر می‌تواند با تلفن هوشمند خود از داخل جیب لباس یا زمانی که دستکش گذاشته، ارتباط برقرار کند.

ATAP گروه تحقیقاتی است که تابه‌حال پروژه‌هایی مانند تانگو (نقشه‌ی ساختار داخلی ساختمان)، آرا (موبایل ماژولار)، اسپات‌لایت استوریز، پروژه‌ی Jacquard (تبدیل لباس به ترک‌پد)، پروژه‌ی Abacus (نوعی سیستم احراز هویت هوشمند) و پروژه‌ی Vault (ریزکامپیوتری با قابلیت فرستادن پیام‌های امن) را معرفی کرده است؛ اما تمامی آن‌ها بعد از ورود به بازار متوقف شده یا شکست خورده‌اند.

تفاوت سولی با سایر پروژه‌های شکست‌خورده این است که قصد دارد یک محصول یا پلتفرم کاملا جدید و امتحان‌نشده را ارائه دهد. به‌عنوان مثال پروژه‌ی Jacquard به‌دلیل نام بسیار بدی که داشت یا به‌دلیل تکنولوژی بد آن شکست نخورد؛ بلکه شکست آن به این دلیل بود که مردم حاضر نبودند ۲۶۰ دلار بابت کنترل تلفن هوشمند از طریق آستین لباس پول دهند.

به نظر می‌رسد سولی مانند سایر پلتفرم‌های محبوب مثل گوشی‌های هوشمند و لپ‌تاپ‌ها مورد استقبال قرار بگیرد. حتی اگر کاربران این تکنولوژی را دوست نداشته باشند، می‌توانند به روش عادی از وسائل مجهز به سولی استفاده کنند. شاید اگر Jacquard نیز به‌جای جاسازی روی ژاکت مخصوص ۳۵۰ دلاری روی ژاکت‌های قدیمی ۹۰ دلاری نصب می‌شد، پروژه‌ی موفقی بود. سولی شاید به سرنوشت مشابه گوگل اسیستنت دچار شود و روی دستگاه‌های مختلفی مخصوصا دستگاه‌های اینترنت اشیاء استفاده شود.

داشتن قابلیت کنترل از طریق حرکات دست یعنی دستگاه‌ها به حسگر، صفحه‌نمایش یا دکمه احتیاج نخواهند داشت. به‌عنوان مثال می‌توان آلارم گوشی را با نشان دادن چهار انگشت به ساعت هوشمند به‌اندازه‌ی چهار دقیقه اسنوز کرد. یا مثلا نوتیفیکیشن‌های گوشی تنها با حرکت دست به نشانه‌ی رد کردن، پاک می‌شوند.

یکی دیگر از موارد استفاده‌ی تکنولوژی سولی، در تعامل با اشیای واقعیت افزوده است. به‌عنوان مثال با استفاده از سولی در دستگاه ترموستاتی که اعداد را به‌صورت مجازی و روی هوا نشان می‌دهد، می‌توان با چرخاندن مجازی اعداد، دما را کم یا زیاد کرد. ابزار حرکتی مجازی سولی در حال حاضر برای دکمه‌ها، شماره‌گیرها و اسلایدرها توسعه پیدا کرده است.

همچنین کارگران یک کارخانه‌ی تولیدی با استفاده از تکنولوژی سولی می‌توانند دستگاه‌ها را از راه دور کنترل کنند و درنتیجه میزان آسیب‌دیدگی در محیط کار به حداقل خواهد رسید. گوگل در حال حاضر با شرکت‌هایی مانند ال‌جی،کوالکام، جی‌بی‌ال و... همکاری می‌کند و به زودی شاهد گسترش آن در محصولات و ورودشان به بازار خواهیم بود.

محققان نیز از سولی استفاده می‌کنند

محققان دانشگاه سنت اندروز اسکاتلند مقاله‌ای را ماه گذشته منتشر کرده‌ و جزئیات امکانات سخت‌افزار سولی را ارائه کرده‌اند. آن‌ها در پروژه‌ی RadarCat دقت سولی را بالا تعریف کرده‌اند زیرا می‌تواند مواردی مانند جهت قطب‌نما و تنظیم آجرهای لگو را با دقت مشخص کند.

محققان همچنین متوجه شده‌اند که سولی می‌تواند اشیایی مانند سیب، پرتغال و دیسک‌های سخت را تشخیص دهد. تشخیص جنس اشیای ساخته‌شده از شیشه، مس یا فولاد و همچنین تشخیص نوع نوشیدنی موجود در لیوان، نحوه‌ی نگه داشتن موبایل یا تشخیص اندام در معرض تماس با تلفن هوشمند از دیگری امکانات سولی است.

همکاری گوگل با سایر شرکت‌ها

گوگل در راستای توسعه‌ی پروژه‌ی خود قرارداد چندساله‌ای با شرکت Immersion، شرکتی پیشرو در زمینه‌ی هاپتیک (مهارت‌های لمسی و عضلانی) بسته است. این شرکت مستقل و پیشرو به سازندگان بازی کمک می‌کند تا از احساسات، لرزش، تکان خوردن و صدای غر زدن برای گرفتن بازخورد کاربران استفاده کنند. این قرارداد به گوگل اجازه می‌دهد از تمام سه هزار اختراع این شرکت استفاده کند.

بستن این قرارداد بسیار مهم است زیرا Immersion تابه‌حال چندین شکایت قانونی علیه شرکت‌هایی مانند اپل،مایکروسافت، سامسونگ و سونی را برنده شده است. قراردادی که حق استفاده از تمام اختراعات شرکتی مانند Immersion را در اختیار گوگل قرار دهد، مطمئنا رقم بسیار بالایی داشته است.

بازخوردهای هاپتیک برای توسعه‌ی سولی بسیار مهم است زیرا گاهی‌اوقات ژست‌های حرکتی که در هوا کشیده می‌شوند، از نظر روانشناسی تحلیل نشده و درنتیجه به‌درستی در دستگاه تعبیر نمی‌شوند. به‌عنوان مثال کاربر برای چرخاندن دکمه‌های خیالی باید حسی از کلیک کردن روی ساعت هوشمند را تجربه کند تا متوجه شود واقعا تغییری رخ داده است.

اخبار و قراردادهای جدید نشان می‌دهند که گوگل قصد دارد تحول بزرگی در دنیای رابط کاربری ایجاد کرده و برقراری ارتباط با دستگاه‌های الکترونیک از طریق لمس صفحه‌نمایش را برای همیشه کنار بگذارد.

در روزهای آغازین سال ۲۰۱۹ میلادی، تیم کوک جلسه‌ای با کارمندان اپل گذاشت که یکی از محورهای اصلی آن مربوط به درآمد فصل اول ۲۰۱۹ و تصمیم‌گیری شرکت برای ادامه‌ی سال بود. از روز برگزاری جلسه تاکنون، اطلاعات بسیاری از این جلسه به‌صورت غیررسمی منتشر شده است. جان گروبر از Daring Fireball نیز به یکی از محورهای مطرح‌شده در جلسه از زاویه‌ی جالبی نگاه کرده است. 

به‌نظر می‌رسد در بازه‌ی زمانی یک‌ساله‌ای که اپل برنامه‌ی تعویض باتری با قیمت ۲۹ دلار را راه‌اندازی کرد، بیش از ۱۱ میلیون باتری گوشی آیفون تعویض شده است. این در حالی است که تیم کوک ادعا می‌کند در حالت عادی، معمولا بین یک تا دو میلیون باتری در عرض یک سال تعویض می‌شود. حدود یک سال قبل، اپل طرح جایگزینی باتری گوشی‌های قدیمی آیفون را با قیمت ۲۹ دلار راه‌اندازی کرد.

براساس اعلام تیم کوک، در مدت زمان یک سال و در سال ۲۰۱۸ میلادی، اپل در حدود ۱۱ برابر بیشتر از سال‌های قبل باتری گوشی آیفون تعویض کرده است. 

تیم کوک در جلسه‌‌ی سوم ژانویه با کارمندان شرکت اعلام کرد درحالی‌که معمولا در عرض یک سال تنها یک تا دو میلیون باتری آیفون تعویض می‌شود، اما در بازه‌ی زمانی یک‌ساله‌‌ای که اپل طرح تعویض باتری با قیمت ۲۹ دلار را تصویب کرده است، در حدود بیش از ۱۱ میلیون باتری آیفون تعویض شده‌اند. 

گاربر درکنار به‌اشتراک‌گذاری این خبر، به مقاله‌ی ژان لوئیس گسیه در مورد تاثیر برنامه‌ی طرح تعویض باتری آیفون اپل اشاره می‌کند. درحالی‌که برنامه‌ی طرح تعویض باتری آیفون در درآمدفصل اول ۲۰۱۹ تاثیرگذار است، گاربر به نکته‌ی جالبی اشاره دارد: 

حدس می‌زنم تا قبل از عرضه‌ی گوشی‌های آیفون XS و آیفون XR، برنامه‌ی تعویض باتری بر میزان فروش آیفون‌های جدید تاثیر چندانی نداشت، اما بعد از معرفی گوشی‌های جدید قضیه تغییر کرد. چندین میلیون کاربر آیفون که می‌توانستند در سال جاری جزو خریداران آیفون‌های جدید باشند، از عملکرد گوشی‌ قدیمی خود با باتری جدید راضی بودند.

هنوز جزئیات بیشتری در مورد جلسه‌ی تیم کوک با کارمندان اپل در دسترس نیست ولی ظاهرا به‌مرور زمان این اطلاعات فاش می‌شود.

دیدن استفاده‌ی مردم از نسخه‌های قدیمی ویندوز به‌هیچ‌وجه اتفاق تعجب‌برانگیزی نیست (خصوصا در کشور خودمان)؛ برخی از کاربران چندان تمایلی به استفاده از ویژگی‌هایی که ویندوز ۱۰ در اختیارشان می‌گذارد ندارند و برخی دیگر به‌دلیل سیاست‌های محیط کاری‌شان، مجبورند از ویندوزهای قدیمی استفاده کنند.

با این‌ اوصاف، امروزه دیدن سیستم‌هایی که دارای ویندوز ۷ هستند، اتفاقی کاملا معمول است، حال آنکه چنین موضوعی در برخی ادارات دولتی ایران برای ویندوز XP هم صدق می‌کند.

اما ساعاتی پیش خبر مهمی برای کاربران ویندوز ۷ منتشر شد، در واقع احتمالا آن‌ها باید کم‌کم به فکر کوچ کردن از این سیستم‌عامل به ویندوز ۱۰ بیافتند. مایکروسافت اعلام کرده است که دقیقا یک سال دیگر، انتشار به‌روزرسانی‌های امنیتی را برای ویندوز ۷ متوقف و دیگر به‌صورت رایگان از این سیستم‌عامل پشتیبانی نخواهد کرد. 

ویندوز ۷ یکی از بزرگ‌ترین موفقیت‌ها در تاریخ مایکروسافت به‌شمار می‌آید. کاربران ویندوز می‌دانند که آن زمان قانون نانوشته‌ای وجود داشت: اینکه پس از هر ویندوز خوب، باید شاهد یک ویندوز ناقص و بد باشیم (و برعکس). پس از انتشار سیستم‌عامل ویستا که به‌هیچ‌وجه با استقبال رو‌به‌رو نشد و کاربران زیادی از آن گله‌مند بودند، مایکروسافت دست به‌کار شد و با انتشار ویندوز ۷، اشتباهات پیشین خود را جبران کرد. 

پس از ویندوز ۷، نوبت به ویندوز ۸ رسید و همان قانون نانوشته‌ی معروف، دوباره تکرار شد. گرچه ویندوز ۸ به‌ بدی سیستم‌عاملی مثل ویستا نبود، اما در هر صورت نتوانست انتظارات را برآورده کند و بسیاری از کاربران را دلسرد کرد. با این‌حال ردموندی‌ها باری دیگر با انتشار ویندوز ۱۰، محبوبیت خود را بازیابی کردند. البته برخی از سیاست‌های اخیر مایکروسافت در قبال ویندوز (از جمله انتشار به‌روزرسانی‌های ناقص و تبلیغات یکپارچه‌شده با محیط سیستم‌عامل) باعث شد شمار درخورتوجهی از کاربران به نسخه‌های پیشین سیستم‌عامل مایکروسافت برگردند.

محبوبیت بالای ویندوز ۷ تا همین چند روز پیش هم ادامه داشت تا اینکه ردموندی‌ها نهایتا اعلام کردند تعداد کاربران ویندوز ۱۰، از کاربران ویندوز ۷ پیشی گرفته است. با این‌وجود، ویندوز ۷ هنوز روی تعداد بسیار زیادی از رایانه‌های شخصی استفاده می‌شود؛ در واقع طبق ادعای مؤسسه‌ی تحلیلی Net Applications، هم‌اکنون در حدود ۴۲.۸ درصد از رایانه‌های ویندوزی دارای سیستم‌عامل ویندوز ۷ هستند که رقم بسیار درخورتوجهی به‌شمار می‌آید.

مایکروسافت در تاریخ ۱۴ ژانویه‌ی ۲۰۲۰ (۲۴ دی ۱۳۹۸) انتشار به‌روزرسانی‌های امنیتی رایگان را برای این سیستم‌عامل متوقف خواهد کرد. پیش‌بینی می‌شود که ویندوز ۷ حتی در آن زمان نیز سهم زیادی از بازار رایانه‌های ویندوزی داشته باشد. با این‌حال شکی نداریم که هرچه به این تاریخ نزدیک‌تر بشویم، مایکروسافت با اتخاذ تصمیماتی، کاربران بیشتری را به نصب ویندوز ۱۰ ترغیب خواهد کرد.

فراموش نکنید که در تاریخ یادشده، تنها پشتیبانی رایگان از ویندوز ۷ متوقف خواهد شد. این یعنی بعد از روز ۲۴ دی‌ماه ۱۳۹۸،‌ مایکروسافت همچنان به‌مدت سه سال دیگر، به انتشار به‌روزرسانی‌های امنیتی در ازای مبلغی مشخص ادامه خواهد داد. ظاهرا این مبلغ قرار است به‌صورت سالانه افزایش یابد.

قبل از اینکه کراس‌اور وارد دنیای خودرو شود و تمام معادلات فروش را به هم بریزد، تقاضا برای خرید سدان بسیار بیشتر از سایر محصولات بود. می‌توان با نگاهی کوتاه به نمودارهای فروش در سال‌های گذشته به این نکته پی برد؛ فولکس‌واگن سال گذشته در ایالات متحده ۴۱،۴۰۱ دستگاه سدان Passat تولید کرد، که در مقایسه با سال ۲۰۱۷ کاهش ۳۲ درصدی را نشان می‌دهد. درحالی‌که تقاضا در بخش ​​سدان سایز متوسط کاهش یافته است، هنوز هم تعداد زیادی از افراد هستند که به‌جای کراس‌اور، تمایل دارند سدان داشته باشند.

فولکس‌واگن این بخش از بازار را با پاسات ۲۰۲۰ هدف قرار می‌دهد، که اگرچه خودروی جدیدی نیست و هنوز هم از پلتفرم قبلی استفاده می‌کند، اما با تغییرات زیادی در فناوری‌های ارائه‌شده تلاش دارد که خریداران را به خرید خودروهای سدان جذب کند. قرار است این نسخه در اروپا به‌زودی به‌صورت فیس‌لیفت معرفی شود، اما برای آمریکای شمالی با ظاهری تازه‌تر در جلوپنجره مشبک و سقف کم‌شیب عرضه خواهد شد. اما این تفاوت‌ها در مدل معمولی فولکس‌واگن پاسات نسبت به نسل قبل چندان زیاد نیست.

فولکس‌واگن تغییرات را با چراغ‌های جلو و عقب استاندارد LED همراه‌با استفاده از علامت «Passat» روی صندوق عقب آغاز کرده است. مدل ۲۰۲۰ پاسات روی رینگ‌های آلیاژی ۱۷ اینچی قرار می‌گیرد، اما خریداران می‌توانند مجموعه رینگ‌های ۱۸ و ۱۹ اینچی را برای بهبود ظاهر اسپرت سفارش دهند.

با ورود به داخل کابین، مشاهده می‌کنیم که فولکس‌واگن در مقایسه با مدل‌های قدیمی پاسات از قطعات و سیستم‌های باکیفیتی استفاده کرده است. صفحه‌نمایش لمسی سیستم اطلاعاتی و سرگرمی با پوشش شیشه‌ای و قابلیت پشتیبانی از اپل کارپلی، اندروید اتو و میرورلینک (MirrorLink) عرضه می‌شود. استفاده از مواد درجه یک و رنگ‌های جدید نیز در برنامه قرار دارد و مشتریان می‌توانند براساس نوع تریم انتخابی بین ۳ قالب مختلف انتخاب کنند. مدل پایه فولکس‌واگن پاسات با صندلی‌های پارچه‌ای عرضه می‌شوند، اما خریداران می‌توانند با پرداخت مبلغ بیشتر، پارچه‌‌ی چرم‌نما و Nappa را انتخاب کنند.

درحالی‌که پیشرانه‌‌ی خورجینی ۶ سیلندر حذف شده است، فولکس‌واگن پاسات ۲۰۲۰ به‌طور انحصاری با پیشرانه ۲ لیتری چهار سیلندر TSI و قدرت ۱۷۴ اسب‌بخار عرضه می‌شود. البته خبر خوبی نیز وجود دارد و گشتاور از ۲۵۰ به ۲۸۰ نیوتن‌متر افزایش یافته که به‌لطف بهره‌گیری از مبدل گشتاورجدید و نرم‌افزار بهبود یافته است. البته مدل لیمیتد فولکس‌واگن پاسات ۲۰۲۰ با پیشرانه‌ی مدل ۲۰۱۹ عرضه خواهد شد. توان خروجی نیز توسط جعبه‌‌دنده‌ی اتوماتیک ۶ سرعته به محور جلو هدایت می‌شود.

همان‌طور که از یک سدان سایز متوسط انتظار می‌رود، فهرست تجهیزات پاسات ۲۰۲۰ بسیار گسترده است. این فهرست شامل صندلی‌های جلو و عقب گرم‌شونده، تهویه اتوماتیک دوگانه، استارت از راه دور، آینه‌های برقی تاشو و گرم‌شونده می‌شود. برف‌پاک‌کن اتوماتیک، چراغ‌های تطبیقی ​​(با قابلیت چرخش)، صندلی برقی راننده همراه‌با سیستم صوتی Fender نیز برای مشتریان فراهم شده است.

فناوری‌های ایمنی بسیار جامع است و تمامی نسخه‌های فولکس‌واگن پاسات ۲۰۲۰ دارای اخطار برخورد از جلو، ترمز اضطراری خودکار با قابلیت شناسایی عابران پیاده هستند. همچنین سیستم نقطه‌ کور و هشدار ترافیک عقب نیز حتی در مدل پایه وجود دارند و مشتریان می‌توانند با پرداخت هزینه‌ی اضافی سیستم‌های کنترل کروز انطباقی، رانندگی بین خطوط و پارک کمکی را انتخاب کنند.

پس از اولین نمایش در نمایشگاه خودرو دیترویت، فولکس‌واگن پاسات ۲۰۲۰ در کارخانه چاتانوگا در تنسی تولید خواهد شد و تابستان ۲۰۱۹ در چهار تیپ معمولی به فروش می‌رسد؛ به‌علاوه نسخه‌ی لیمیتد که در بالا ذکر شد نیز به‌طور ویژه و در مدت زمان محدود برای مشتریان در دسترس است.

معمولا سخت‌‌افزارهای قدیمی که دیگر قابل استفاده نیستند، یا در جعبه‌‌ای انبار می‌شوند یا سر از زباله‌ها در می‌آورند و برای همیشه فراموش شده و از دست می‌روند. 

تیم Direct3D مایکروسافت در اقدامی جالب، تمام کارت‌های گرافیکی ۳۵ سال گذشته‌ را به دیوار یکی از راهروهای شرکت نصب کردند و در اصل موزه‌ای متفاوت و جالب از کارت‌‌های گرافیکی ایجاد کردند.

شاون هارگ‌ریوز از اعضای این تیم مایکروسافت در پست وبلاگی اعلام کرد:

«ممکن است شما نیز کارت‌های گرافیکی بسیاری در طی سال‌های کاری خود تعویض کرده باشید، همان‌طور که در طول زمان، ما نیز چنین شرایطی داشتیم. شما با کارت‌های گرافیکی قدیمی چه کار می‌کنید؟ یک راهکار آن است که آن‌ها را در جعبه‌ای در انبار دفتر یکی از آشنایان خود نگه‌داری کنید. ما نیز ابتدا همین روال را در پیش گرفته بودیم تا اینکه راهکار بهتری پیدا کردیم و تصمیم گرفتیم یکی از راهروهای شرکت را به موزه‌ی تاریخی GPU تبدیل کنیم.»

براساس اعلام شاون هارگ‌ریوز، ۴۰۲ کارت گرافیکی مختلف روی دیوار راهروی شرکت مایکروسافت به‌نمایش گذاشته شده است و تصویری از ۳۵ سال توسعه‌ی سخت‌افزاری را به‌نمایش می‌گذارد. در این مجموعه‌، شاهد روند تغییرات موفق شرکت، پیشرفت‌ها و توسعه‌های تأثیرگذار و همچنین بسیاری از کارت‌های گرافیکی گمنام خواهید بود. 

با نگاهی به دیوار تاریخی GPU مایکروسافت، در بین تمام کارت‌های گرافیکی، یکی از قدیمی‌ترین آن‌ها یعنی IBM1501486 XM که کارت گرافیکی رنگی ۸ بیتی ISA است؛ در سال ۱۹۸۳ توسعه یافت و بر دیوار موزه قابل رویت است. کارت گرافیک IBM پیش از زمان سیمپسون‌ها و دو سال بعد از روی پرده رفتن فیلم بازگشت به آینده (Back to the Future)  توسعه یافته است.

در سال ۱۹۹۶ میلادی قبل از آنکه انویدیا، 3dfx را تصاحب کند، کارت گرافیک وودو معرفی شد که در بین کارت‌های گرافیکی موزه دیده می‌شود. همچنین کارت گرافیک GeForce 256 مربوط‌به سال ۱۹۹۹ و کارت گرافیک PowerVR Kyro 1 سری ۳ مربوط‌به سال ۲۰۰۰، از بین کارت‌های گرافیکی به‌نمایش گذاشته‌شده کاملا قابل‌تشخیص هستند و نسل‌های قبلی GPU را به‌خوبی نشان می‌دهند. متاسفانه، مایکروسافت تنها چند عکس از این موزه‌ به‌اشتراک گذاشته است و تصاویر وضوح بالایی ندارند. البته تیم Direct3D به علاقه‌مندان اجازه‌ی بازدید از راهرو و موزه‌ی کارت‌‌های گرافیکی را می‌دهد. درنتیجه علاقه‌مندان می‌توانند از نزدیک موزه را بازدید کنند.