تبادل لینک هوشمند فورد موستانگ از ۱۹۶۵ در خط تولید محبوب‌ترین برند خودروسازی امریکا قرار دارد. این خودرو با فروش بسیار خوب، ناجی تجاری فورد در سال‌های ابتدایی تولید بود و تا امروز، در ۶ نسل عرضه شده است. از سال ۲۰۱۵ که جدیدترین مدل موستانگ رونمایی شد؛ طرفداران خودروهای عضلانی به انتظار معرفی نسخه‌ی شلبی GT500 بودند و حالا پس از ۴ سال، این رویا رنگ واقعیت گرفته است. ساعاتی قبل در نمایشگاه خودروی دیترویت ۲۰۱۹، قدرتمندترین نسخه‌ی استاندارد ساخته‌شده از فورد موستانگ در تاریخ، رونمایی شد.
سریعترین موستانگ جاده‌ای با تولید نامحدود، از پیشرانه‌ی ۸ سیلندر ۵.۲ لیتری مجهز به سوپرشارژ استفاده می‌کند. بنابر اعلام شرکت سازنده، شلبی GT500 مدل ۲۰۲۰، بیش از ۷۰۰ اسب بخار قدرت دارد و در زمانی حدود ۳ ثانیه، به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد. گشتاور دقیق این خودرو، هنوز اعلام نشده است اما فورد ادعا می‌کند شلبی GT500 در زمانی کمتر از ۱۱ ثانیه، مسافت ۴۰۰ متر را طی خواهد کرد. دیگر آمار فنی خودرو، شامل وزن خالص، نهایت سرعت و مصرف سوخت هم در آینده اعلام خواهند شد.
این مدل، مجهز به گیربکس اتوماتیک ۷ سرعته DCT با قابلیت تعویض دستی و سیستم دبل کلاچ است. بنابر ادعای مهندسان شلبی، سرعت تعویض دنده برای نسل جدید GT500 حدود ۱۰۰ میلی‌ثانیه خواهد بود تا در کلاس خود، بهترین عملکرد را داشته باشد. خریدار قوی‌ترین موستانگ دنیا، می‌تواند رینگ‌های آلیاژ کربن ۲۰ اینچ با تایرهای میشلن پایلوت اسپرت کاپ سفارش دهد که ۳۰۵ میلی‌متر پهنا دارند. کالیپرهای ترمز ساخت برمبو هم، ۴۲۰ میلی‌متر طول دارند و مجهز به ۶ پیستون هستند تا در مقایسه با شلبی GT350، حدود ۲۰ درصد بزرگتر باشند.
از نظر امکانات داخلی هم، جدیدترین محصول شلبی راضی‌کننده است. نمایشگر لمسی ۸ اینچ در وسط داشبورد قرار دارد و همراه با سیستم صوتی قدرتمند از برند بنگ اند الافسن (B&O) عرضه می‌شود. پشت فرمان هم، پنل تمام دیجیتال ۱۲ اینچ وجود دارد که به سلیقه‌ی راننده، اطلاعات مختلف ارائه می‌کند.
با توجه به توانایی‌های پیشرانه، فورد موستانگ شلبی GT500 مدل ۲۰۲۰، پایین‌تر از دوج چلنجر SRT هل‌کت و بالاتر از شورولت کامارو ZL1 قرار می‌گیرد. باید توجه داشت که نسخه‌های قدرتمندتری از چلنجر، مثل ردآی (Redeye) با پیشرانه‌ی ۷۹۷ اسب بخار تولید می‌شوند و مسلما شلبی GT500، سریع‌تر از قدرتمندترین خودروی عضلانی دوج نخواهد بود.
بنابر تصمیم مدیران فورد در بهار امسال، این برند به تولید خودروهای سواری (شاسی کوتاه و استاندارد) در امریکا ادامه نخواهد داد تا تمرکز بیشتری بر عرضه‌ی کراس‌اورها و شاسی‌بلندها داشته باشد. تنها استثناء در این تصمیم بزرگ، فورد موستانگ است و حتی هاچبک محبوب فوکوس به دلیل مونتاژ در چین و تعرفه‌های ترامپ، به بازار امریکا نخواهد رسید.
قیمت نهایی فورد موستانگ شلبی GT500 اعلام نشده است؛ اما تحویل این خودرو از پاییز سال آینده شروع خواهد شد. با توجه به آستانه قیمت ۶۰ هزار دلار برای مدل پایه از دوج چلنجر SRT هل‌کت و ۶۵هزار دلار برای شورولت کامارو ZL1، می‌توان مطمئن بود شلبی GT500 استاندارد هم، کمتر از ۷۰ هزار دلار فروخته شود.
در خوش‌بینانه‌ترین حالت، طرفداران خودروساز ژاپنی سوبارو منتظر دستپخت جدید STI (بخش فنی بین‌المللی سوبارو، Subaru Tecnica International) در نمایشگاه دیترویت ۲۰۱۹ بودند. اما دپارتمان تیونینگ اختصاصی سوبارو، با نسخه‌ای جدید از نسل فعلی در آمریکا حضور پیدا کرد نه نسل جدید؛ مدل WRX STI S209، احتمالاً قدرتمندترین محصول سوبارو تا امروز خواهد بود.
اولین مدل از سری S سوبارو که به آمریکا راه پیدا کرده است، از همان پیشرانه‌ی باکسر ۴ سیلندر ۲.۵ لیتری توربوشارژ استفاده می‌کند. هنوز مشخصات فنی به‌طور رسمی اعلام نشده، اما براساس گمانه‌زنی و شایعه‌های نمایشگاه، S209 حداقل با ۳۴۱ اسب‌بخار قدرت همراه است؛ بنابراین، نسخه جدید در مقایسه با STI استاندارد ۳۱ اسب‌بخار قدرت بیشتری در اختیار دارد. مقامات سوبارو اشاره کردند گشتاور S209 که در ۳۶۰۰ دور در دقیقه به حدکثر می‌رسد، تا ۱۰ درصد بیشتر شده است؛ مدل استاندارد STI در ۴۰۰۰ دور در دقیقه تمام ۳۹۳ نیوتن‌متر گشتاور پیشرانه‌ی ۲.۵ لیتری را آزاد می‌کند.
مقاله‌ی مرتبط:
تغییرات این مدل به‌قدری بوده است که سوبارو، S209 را با کد STI در آمریکا عرضه خواهد کرد. توربوشارژ استاندارد با نمونه‌ی سفارشی برند افترمارکت خوش‌نام HKS ژاپن مجهز به توربین‌ها و کمپرسور بزرگتر درکنار فشار ۱۸ پوند بر اینچ مربع (psi) تعویض شده است (توربوشارژ مدل استاندارد در فشار ۱۶.۲ psi تنظیم شده است). پیستون‌ها و شاتون‌های تقویت‌شده، سیستم خنک‌کننده حرفه‌ای با تنظیم دستی پاشش آب به اینترکولر، پمپ سوخت بهتر، سرسیلندرهای پولیش‌شده و سیستم اگزوز سبک‌تر با ۱۷ درصد کاهش در مقاومت گازهای خروجی از دیگر تغییرات S209 در مقایسه با مدل استاندارد است. تیم مهندسی STI، تنها جعبه‌دنده‌ی ۶ سرعته‌ی دستی بدون قابلیت تنظیم نسبت دنده‌ها در S209 پیشنهاد کرده است.
علاوه‌بر ارتقای قوای محرکه، بخش ظاهری این سدان متفاوت هم تغییر کرده است. با افزایش ۱۵ میلی‌متری فاصله‌ی عرضی چرخ‌ها و نصب گلگیرهای برجسته، پهنای بدنه در مقایسه با مدل استاندارد، ۴۳ میلی‌متر بیشتر شده است. در زیر این کیت بدنه‌ی جدید، دمپرهای سفارشی برند Bilstein، بوشینگ‌های تقویت‌شده،آنتی‌روبار بزرگتر عقب، ترمزهای برمبو با ۶ پیستون در جلو و ۲ پیستون در عقب، لنت‌های قدرتمند، اتصالات مستحکم‌تر و تایرهای تابستانی ۲۶۵ میلی‌متری Dunlop قرار دارند. تکمیل‌کننده‌ی این بخش، رینگ‌های طلایی زیبای BBS با اندازه ۱۹ اینچ است. فضای داخلی، با صندلی‌های ریکارو فرمان و جدید چندان دگرگون نشده است.
S209 سومین محصول سری S سوبارو STI است که این‌بار، برای اولین‌بار به آمریکا رسیده است. مدل‌های S201 و S208، پیش از این فقط در ژاپن عرضه شده‌اند. S209 با دو ترکیب رنگ، بدنه آبی/ رینگ‌های خاکستری و بدنه سفید کریستالی / رینگ‌های طلایی، فقط در ۲۰۰ دستگاه، اواخر سال ۲۰۱۹ عرضه خواهد شد. قیمت این مدل اعلام نشده است اما احتمالا، بیشتر از ۵۰ هزار دلار خواهد بود.
درکنار نسخه فیس‌لیفت Lexus RC F ۲۰۲۰، از نسخه‌ی محدود ترک ادیشن (Track Edition) نیز در نمایشگاه خودرو دیترویت ۲۰۱۹ رونمایی شد. لکسوس چند ماه پیش در نمایشگاه خودرو پاریس از فیس‌لیفت کوپه RC رونمایی کرد و حالا با نسخه مخصوص پیست جدید به دیترویت آمده است.
در نگاه اول بهبودهای مثبت در طراحی ظاهری این خودروی اسپرت وجود دارد. مهم‌تر از همه، موضوع وزن است که اغلب به‌عنوان پاشنه آشیل مدل فعلی لکسوس RC F به آن اشاره می‌شود. نسخه‌ی لکسوس RC F ترک ادیشن در مقایسه با مدل ۲۰۱۸، حدود ۸۰ کیلوگرم کاهش وزن دارد. درحالی‌که این خودرو هنوز در مقایسه با BMW M4 CS سنگین‌تر است، لکسوس هنوز هم عقیده دارد که باید از وزن آن کاسته شود تا بتواند مانند ستاره‌ای درخشان در پیست باشد.
برای کمک به کاهش وزن لکسوس RC F ترک ادیشن، خودروساز ژاپنی به‌خوبی از رژیم فیبر کربن استفاده کرده است. پنل‌های اصلی مانند سقف و کاپوت از فیبر کربن هستند و همچنین پارتیشن فیبر کربنی در پشت صندلی‌های جلو، جایگزین ردیف پشتی می‌شود. از جمله دیگر قطعات قابل‌توجه می‌توان به رینگ آلیاژی ۱۹ اینچی BBS با دیسک کربن سرامیکی Brembo اشاره کرد. این قطعات سبک‌تر، وزن ترک ادیشن RC F را حدود ۲۵ کیلوگرم نسبت به مدل فعلی کاهش می‌دهند.
لکسوس برای کمک به بهبود محصول جدید در پیست، علاوه‌بر کاهش وزن به تقویت پیشرانه هم توجه دارد؛ در نتیجه این پیشرانه‌ی ۵ لیتری خورجینی ۸ سیلندر نیز با افزایش قدرت همراه شده است. این خودروی اسپرت که یکی از معدود خودروهای باقی‌مانده در بازار با پیشرانه‌ی تنفس طبیعی است، ۵ اسب‌بخار قدرت و ۸ نیوتن‌متر گشتاور بیشتری تولید می‌کند تا قدرت به ۴۷۲ اسب‌بخار و گشتاور به ۵۳۵ نیوتن‌متر برسد.
قدرت خروجی پیشرانه هنوز هم به‌وسیله‌ی همان جعبه‌دنده‌ی اتوماتیک هشت سرعته به چرخ‌های عقب تحویل داده می‌شود، اما تنظیمات نسبت دنده، تغییر کرده است.
اگرچه انتظار می‌رود که لکسوس RC F ترک ادیشن در تعداد بسیار محدودی تولید شود، اما این نشان‌دهنده‌ی مسیر هیجان‌انگیز RC F طی دو سال آینده خواهد بود. با قطعات بسیار سبک‌وزن و نزدیک به ۵۰۰ اسب‌بخار قدرت خروجی، این احتمال وجود دارد که محصول جدید لکسوس تهدید واقعی برای رقیبان در پیست مسابقه باشد.
اما لکسوس در نمایشگاه خودرو دیترویت از کوپه اسپرت به‌روزرسانی‌شده خود نیز همراه‌با تغییرات بصری رونمایی کرد. واضح‌ترین تغییر در جلوی خودرو اتفاق می‌افتد، جایی که در آن چراغ‌های روشنایی در روز و چراغ‌های اصلی LED ترکیب شده است تا ظاهر بسیار جذاب‌تری پیدا کند.
طراحان لکسوس همچنین زمان زیادی را برای طراحی جلوپنجره RC F مدل ۲۰۲۰ اختصاص داده‌اند. این بخش به‌گفته‌ی طراحان لکسوس باعث می‌شود تا علاوه‌بر بهبود ظاهر خودرو، جلوپنجره را نیز کوچک‌تر نشان دهد. در عقب نیز از چراغ‌های LED عریض‌تر استفاده می‌شود که طرح سایر مدل‌های RC را بار دیگر به تصویر می‌کشد.
همانند نسخه‌ی ترک ادیشن، زیر کاپوت از پیشرانه‌ی ۵ لیتری خورجینی هشت سیلندر با ۴۷۲ اسب‌بخار قدرت و ۵۳۵ نیوتن‌متر گشتاور بهره می‌برد. سایر مشخصات مربوط‌به جعبه‌دنده و خط انتقال قدرت تا دیفرانسیل نیز شبیه نسخه‌ی مخصوص پیست طراحی شده است. ۲۰۲۰ RC F از سیستم کنترل شروع حرکت (لانچ کنترل) استفاده می‌کند؛ صفر تا ۹۶ کیلومتربرساعت را تنها در ۴.۲ ثانیه طی می‌کند که دو دهم ثانیه کمتر از نسل قبل است. هیچ اطلاعاتی درباره‌ی بیشینه سرعت موجود نیست، اما احتمالا مشابه سرعت ۲۷۰ کیلومتربرساعت مدل قدیمی است.
مقاله‌های مرتبط:
لکسوس برای کاهش کم‌فرمانی، بهبود چسبندگی و دوام تایر در شرایط رانندگی پیست با میشلن همکاری می‌کند تا لاستیک‌های سفارشی Pilot Sport 4S را به کار بگیرد. این تدابیر درکنار کاهش وزن جزئی ناشی از نصب قلاب‌های آلومینیومی کنترل زاویه toe و مهار تعلیق، به بهبود عملکرد در پیست می‌انجامد؛ کاهش وزن در جلو نیز ادامه دارد و با استفاده از منیفولد ورودی کوچک‌تر و کاهش اندازه‌ی کمپرسور سیستم تهویه مطبوع اجرایی می‌شود. لکسوس اشاره‌ی دقیقی به میزان کاهش وزن ناشی از این تغییرات نمی‌کند، اما به نظر می‌رسد که وزنی حدود ۱،۷۹۵ کیلوگرم داشته باشد.
لکسوس RC F مدل ۲۰۲۰ پس از رونمایی در نمایشگاه دیترویت، سه‌ماهه دوم ۲۰۱۹ به تولید می‌رسد و جزییات مربوط‌به قیمت‌گذاری آن در آینده اعلام خواهد شد.مدل RC F ۲۰۱۹ با قیمت ۶۴ هزار ۷۵۰ دلار به بازار عرضه شد؛ درحالی‌که برای نسخه‌ی ویژه‌ی آن با تیراژ محدود ۲۴۰ دستگاه، قیمتی معادل ۸۰ هزار و ۸۱۰ دلار از مشتریان دریافت می‌شود.
اگرچه که در برخورد با کلمه ماهواره اولین و شاید تنها چیزی که در ذهن متبادر می‌شود، فضا باشد، اما این سازه‌های استثنایی چنان تاثیری در جای جای زندگی انسان امروزی دارند که برشمردن آنها ممکن است بسیاری از افراد را متعجب کند.
به گزارش ایسنا، از پرتاب اولین ماهواره در سال ۱۹۵۷ تاکنون، فناوری فضایی به سرعت پیشرفت کرده و متحول شده است. امروزه تعداد روزافزونی از ماهواره‌ها در حال گردش به دور زمین هستند و وظایف متعدد و متفاوتی را دنبال می‌کنند. ماهواره‌ها مشاهدات جغرافیایی، ارتباطات، ناوبری و پیگیری برنامه‌های علمی را ممکن کرده‌اند.
در حالی که ما همیشه متوجه حضور و تاثیر آنها در زندگی‌مان نیستیم، نقش مهمی که این سیستم‌ها در زندگی روزمره ما ایفا می‌کنند غیرقابل انکار است.
ماهواره‌ها به طور قابل توجهی به رفاه حال ما کمک می‌کنند و ما را قادر می‌سازند تا به اهداف خود در راه‌های جدید و نوآورانه دست یابیم.
ماهواره‌ها هر روز و هر روز بدون وقفه نیازهای کاربران را در سراسر جهان برطرف می‌کنند. آنها از فضا اطلاعات و خدماتی را برای حمایت از ارتباطات جهانی، اقتصاد، امنیت و دفاع، مدیریت ایمنی و مدیریت شرایط بحران، محیط‌زیست و سلامت ارائه می‌دهند.
پتانسیل ماهواره‌ها با پیشرفت تکنولوژی بدون شک ادامه خواهد یافت. بازارهای جدید همراه با فرصت‌های جدیدی برای جابجایی مرزهای فناوری فضایی در حال ارائه هستند.
ارتباطات جهانی
ارتباطات مخابراتی مهمترین و شناخته‌شده‌ترین خدمت ماهواره‌ها به بشر هستند. آنها باعث می‌شوند فعالیت‌های روزانه مانند استفاده از اینترنت، تلفن‌های همراه و تلویزیون امکانپذیر شود.
ضمن این که این خدمات را در دستگاه‌های قابل حمل امروزی نیز ارائه می‌دهند تا کاربران دیگر در هر کجای دنیا به آنها دسترسی داشته باشند.
این ماهواره‌ها همچنین اقتصادی‌ترین راه‌های ارتباط مردم با یکدیگر را حتی در جوامع دور افتاده فراهم می‌کنند و خدمات اساسی مانند آموزش از راه دور و رسانه را به ارمغان می‌آورند.
اقتصاد
ماهواره‌ها نه تنها ارتباطات تجاری مختلفی را عهده‌دار هستند، بلکه باعث می‌شوند تا گیرنده‌های GPS ما کار کنند و اطلاعات دقیقی را ارائه دهند که از شبکه‌های داده برای سیستم‌های مالی و بانکی پشتیبانی می‌کند. حتی ماشین‌های اتوماتیک نظیر دستگاه‌های خودپرداز نیز کاملا به ماهواره‌ها وابسته هستند.
فناوری‌های فضایی همچنین از امنیت و نظم حمل و نقل و خدمات پشتیبانی می‌کنند. آنها اطلاعات موقعیت‌یابی دقیق را ارائه می‌دهند و نظارت دقیق بر زیرساخت‌ها مانند پل‌ها و جاده‌ها را امکانپذیر می‌کنند و کمک می‌کنند تا وسایل نقلیه، قطارها، هواپیماها و کشتی‌ها به سلامت در مسیر خود حرکت کنند و به مقصد برسند.
ماهواره‌ها از دیدگاه منحصر به فرد خود در فضا به ما در نظارت، حفاظت و بهبود فعالیت‌های اقتصادی روزمره در زمین کمک می‌کنند.
اطلاعات موقعیت‌یابی ما را قادر می‌سازد تا رویکردهای جدیدی را برای فعالیت‌های سنتی مانند حمل و نقل و کشاورزی کشف کنیم و از ماهواره‌های مشاهده‌ای استفاده کنیم تا به منابع طبیعی ارزشمند، زیرساخت‌های حیاتی و برداشت‌های سالانه نگاهی بیندازیم.
داده‌های به دست آمده در فضا به ما کمک می‌کند تا تولید را در بخش‌های مختلف، از جمله صید ماهی، جنگل‌داری، صنایع معدنی و کشاورزی پیگیری و بهبود بخشیم.
امنیت و دفاع
بخش امنیتی و دفاعی کشورها از مهمترین کاربران فناوری فضایی از زمان پرتاب اولین ماهواره تاکنون بوده‌اند. در حقیقت اصلا اولین ماموریت فضایی اغلب کشورها به همین منظور انجام شده است و همیشه توسعه قابلیت‌های فضایی برای عملیات‌های نظامی ضروری بوده است.
فناوری فضایی امکانات مهمی نظیر ارائه پشتیبانی لجستیکی از نیروهای نظامی، نظارت بر سرزمین‌ها و دریاها و ارسال و دریافت ارتباطات رمزگذاری شده را برای نیروهای نظامی فراهم می‌آورند.
همچنین با گسترش فعالیت‌های دریایی، نظارت و حفاظت از مرزهای آبی برای کشورهای ساحلی به طور فزاینده‌ای مهم شده است و ماهواره‌ها راه‌حل‌های منحصر به فردی برای این کار رائه می‌دهند. آنها اطلاعات مربوط به هواشناسی، نظارت بر شرایط دریا و تشخیص مکان و هویت کشتی‌ها را در دسترس قرار می‌دهند.
ماهواره‌ها به ما کمک می‌کنند تا مطمئن شویم که کشتی‌ها در آب‌های یخ‌زده ایمن و به موقع حرکت می‌کنند. آنها همچنین به تلاش‌های پلیس برای مدیریت ترافیک دریایی و جلوگیری از فعالیت‌های غیرقانونی در نزدیکی سواحل و در دریا کمک می‌کنند.
در ادامه بحث تامین امنیت می‌توان به سیارک‌ها، شهاب‌سنگ‌ها و اجرام فضایی جالب و غیرقابل پیش‌بینی که بعضی وقت‌ها به زمین نزدیک می‌شوند و می‌توانند حادثه‌ساز شوند، اشاره کرد. همه این اجرام توسط ماهواره‌ها قابل شناسایی و ردیابی هستند.
از طرفی زباله‌های فضایی برای ماهواره‌هایی که ما به آنها تا این اندازه وابسته هستیم، یک تهدید به‌شمار می‌آیند. جالب اینجاست که در این زمینه هم این خود ماهواره‌ها هستند که با شناسایی اشیاء فضایی و ارائه اطلاعات برای پیشگیری از برخورد، به شناسایی و محدود کردن خطرات کمک می‌کنند.
بادهای خورشیدی که از خورشید ناشی می‌شوند می‌توانند به واسطه آسیب رساندن به دستگاه‌های الکترونیکی و شبکه‌های برق بر روی زمین، تاثیر مهمی بر فعالیت‌های انسانی داشته باشند. ماهواره‌ها به ما کمک می‌کنند تا این بادها را مطالعه کنیم و هوای فضا را بهتر بشناسیم و بتوانیم حمله آنها را پیش‌بینی کنیم و به اثرات آن واکنش نشان دهیم.
مدیریت ایمنی و شرایط بحران
ماهواره‌ها با ارائه اطلاعات دقیق و به موقع و اتصال تیم‌های واکنش اضطراری نقش مهمی در حمایت از تیم‌های واکنش سریع و تیم‌های جستجو و نجات در شرایط اضطراری ایفا می‌کنند.
این تیم‌ها از سیستم‌های ناوبری جهت تعیین موقعیت و نظارت بر افراد یا شناسایی منبع یک تماس اضطراری استفاده می‌کنند. آنها همچنین می‌توانند از تصاویر ماهواره‌ای استفاده کنند تا بتوانند وضعیت یک منطقه را بهتر درک کنند.
تیم‌های جستجو و نجات هنگام وقوع بلایای طبیعی از ماهواره‌ها برای پیدا کردن و نجات افراد گرفتار استفاده می‌کنند. "سیستم بین‌المللی ماهواره‌ای برای جستجو و نجات"(Cospas-Sarsat) از شناسایی مکان‌های اضطراری پشتیبانی می‌کند و در سراسر جهان روزانه حدود پنج نفر توسط تیم‌های وابسته به این سیستم نجات می‌یابند.
بلایای طبیعی مانند زمین‌لرزه، سیل، آتش‌سوزی و نشت نفت می‌تواند ویرانگر باشد. ماهواره‌ها به برنامه‌ریزی و واکنش درست و عملیات موثر در این مواقع کمک شایانی می‌کنند.
تصاویر گرفته شده از فضا می‌تواند یک تصویر کلی از آسیب و مناطقی را نشان دهد که ممکن است به دلیل وقوع بلایای طبیعی صعب‌العبور شده باشد. ماهواره‌ها حتی زمانی که شبکه‌های ارتباطی زمینی از کار می‌افتند، اطمینان می‌دهند که تیم‌های نجات متصل هستند و با ایجاد تعامل در زمینه تدارکات و حمایت از فعالیت‌های پزشکی به کمک بشر می‌آیند.
محیط‌زیست
تغییرات اقلیمی یکی از بزرگترین تهدیدات عصر حاضر است. برخی از اثرات هشدار دهنده این تغییرات در قطب شمال دیده می‌شود، جایی که دمای بالا بر اکوسیستم‌های محلی و جوامع تاثیر گذاشته است.
با بهبود درک ما از فرآیندهای آب و هوایی و تاثیرات آنها، توانایی ما برای مدلسازی و پیش‌بینی این تغییرات بهبود خواهد یافت. ماهواره‌ها ابزار ارزشمندی برای مطالعه جنبه‌های مختلف زمین و جو آن نظیر منابع زمین، یخچال‌ها و پوشش‌های برفی، رطوبت خاک، فرآیندهای اقیانوسی، پردازش پیچیده ابرها و بارندگی، غلظت اوزن، آئروسل‌ها، مونوکسیدکربن و دیگر مولکول‌های قابل توجه در جو هستند.
داده‌های ماهواره‌ای به پژوهش‌های بین‌المللی و تلاش برای حل معضل جهانی تغییر اقلیم کمک می‌کنند.
اکوسیستم‌های زمین برای حیات ضروری هستند و به برخی از اساسی‌ترین نیازهای ما مانند هوای تمیز، آب و غذا کمک می‌کنند. ما با استفاده از ماهواره‌ها می‌توانیم تغییرات را نظارت و استفاده مسئولانه از زمین و منابع طبیعی برای حفاظت از اکوسیستم‌ها را با نظارت بر وضعیت و سلامتی جنگل‌ها و پارک‌های ملی، شرایط در حال تغییر زمین‌های کشاورزی، نقشه برداری از ویژگی‌های زمین‌شناسی و تعیین اثرات زیست‌محیطی استخراج‌های معدنی، شناسایی و مدیریت منابع مختلف آب از جمله آب‌های زیرزمینی و تشخیص تغییرات در طول زمان در مناطق ساحلی، تالاب‌ها و زیستگاه‌های حیات وحش ترویج نماییم.
ماهواره‌ها برای درک و حفاظت از تنوع زیستی نیز مفید هستند. تکنیک‌های سنجش از دور، داده‌های مهمی در مورد حیات وحش و زیستگاه‌ها را فراهم می‌کنند و از دستگاه‌های GPS می‌توان برای ردیابی گونه‌های مختلف استفاده کرد.
ماهواره‌ها به متخصصان کمک می‌کنند تا کیفیت هوا، آب و خاک را بررسی و مطالعه کنند. آنها برنامه‌های مختلفی را برای مدیریت آلاینده‌ها و کاهش زباله‌های سمی که برای محیط‌زیست و مردم مضر است، فراهم می‌کنند.
ماهواره‌ها می‌توانند برای تشخیص آلودگی آب و زمین استفاده شوند. آنها می‌توانند نشت نفت و مناطقی را که توسط فعالیت‌های معدنی آلوده شده‌اند، شناسایی کنند.
ماهواره‌ها همچنین می‌توانند آلودگی جو را محاسبه کنند. به عنوان مثال، ما از فضا قادر به جمع‌آوری اطلاعات در مورد توزیع جهانی مونوکسید کربن در جو زمین و تمیز دادن بین منابع آلودگی طبیعی و انسانی هستیم.
سلامت
اطلاعات ماهواره‌ای می‌تواند به متخصصان در پیش بینی افزایش شرایط پزشکی مرتبط با محیط‌زیست کمک کند. برای مثال، کاهش سطح اوزن با افزایش تابش اشعه ماوراء بنفش خورشید و موارد بیشتری از سرطان پوست مرتبط است. همین امر برای داده‌های مربوط به کیفیت آب و هوا نیز صادق است.
تله‌اپیدمیولوژی(Tele-epidemiology) یک زمینه علمی در حال ظهور است که با هدف استفاده از ماهواره‌ها برای مطالعه عوامل محیطی که نشان‌دهنده شیوع یا گسترش بیماری‌های عفونی در میان جوامع است، توسعه یافته است.
کارشناسان می‌توانند شرایط آب و هوایی و شرایط زیست‌محیطی را از فضا مشاهده کنند که نشان دهنده حضور بیماری در مکان‌های خاص است. در بعضی موارد، این باعث می‌شود که مقامات بهداشت محلی مطلع شوند تا اقدامات کنترلی را در منطقه خود اتخاذ کنند.
پیشرفت‌های تکنولوژی فضایی به توسعه سیستم‌های پیشرفته و برنامه‌های کاربردی منجر شده است که انقلابی در خدمات بهداشت عمومی، به ویژه برای کسانی که در نقاط دور افتاده زندگی می‌کنند، به وجود آورده است.
پرتاب ماهواره قطعاً یکی از پرچالش‌ترین و پرمخاطره‌ترین کارهایی است که بشر می‌تواند انجام دهد زیرا در این فرایند مرز باریکی بین موفقیت یا شکست پروژه وجود دارد و اگر پروژه شکست بخورد عواقب فاجعه‌باری خواهد داشت.
به گزارش ایسنا، خوشبختانه تازه‌ترین مورد از پرتاب‌های فضایی که طبق برنامه پیش نرفت به فاجعه ختم نشد و فضاپیمای "سایوز" پس از عدم پرتاب موفق برای سفر به ایستگاه فضایی بین‌المللی، موفق شد به طور ایمن روی زمین فرود آید و سقوط نکرد.
تاکنون موشک‌های بسیاری برای ارسال ماهواره به فضا پرتاب شده‌اند که پرتاب برخی از آنها با موفقیت و برخی دیگر به دلایل گوناگون با شکست مواجه شده است، در این گزارش قصد داریم ۷ موشک ماهواره‌بر که پرتاب آنها با شکست مواجه شده است را معرفی کنیم.
" ونگارد تی‌وی ۳ "(Vanguard TV۳)
۶۲ سال پیش موشک "ونگارد تی‌وی ۳ "(Vanguard TV۳) ایالات متحده آمریکا که با نام "Vanguard Test Vehicle Three" نیز شناخته می‌شود در ۶ دسامبر سال ۱۹۵۷ و در ساعت ۱۶:۴۴ به وقت ساعت هماهنگ جهانی از" پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال" پرتاب شد. "Vanguard TV۳" نخستین تلاش ایالات متحده برای ارسال یک ماهواره به مدار اطراف زمین بود. موشک "Vanguard TV۳" حامل ماهواره "Vanguard ۱A" بود. "Vanguard ۱A" یک ماهواره کوچک بود که برای آزمایش قابلیت‌های پرتاب سه مرحله‌ای Vanguard و بررسی اثرات محیط بر روی یک ماهواره و سیستم‌های آن در مدار زمین طراحی شده بود. این موشک تنها چند ثانیه پس از پرتاب و در حالیکه فقط در حدود چهار فوت (۱.۲ متر) از زمین فاصله گرفته بود، سقوط کرد و پس از برخورد با مخازن سوخت به طور کامل منفجر شد و این انفجار سبب وارد شدن خسارت زیادی به سکوی پرتاب نیز شد. لازم به ذکر است ماهواره‌ای که این موشک حامل آن بود نیز به طور کامل خراب شد. علت دقیق این حادثه مشخص نیست، اما برخی بد عمل کردن سیستم سوخت رسانی را علت این حادثه می‌دانند.
"آپولو ۶ "(Apollo ۶)
"آپولو ۶ "(Apollo ۶) که در تاریخ ۴ آوریل سال ۱۹۶۸ توسط موشک "ساترن ۵ "(Saturn V) در ساعت ۱۲:۰۰ به وقت ساعت هماهنگ جهانی و از مرکز "پرتاب ۳۹ پایگاه فضایی کندی" پرتاب شد، دومین مأموریت نوع A برنامه آپولو ایالات متحده آمریکا و آخرین ماموریت آزمایشی بدون سرنشین از پروژه آپولو بود.
اهداف این پرواز آزمایشی، نشان دادن قابلیت پرواز مداری(trans-lunar injection) موشک "ساترن ۵ " با یک بار محاسبه شده تقریبا حدود ۸۰ درصد از کل فضاپیمای آپولو کامل و نمایش قابلیت سپر حرارتی ماژول فرماندهی (CM) برای مقاومت در برابر ورود مجدد به ماه بود.
آپولو۶ که آخرین ماموریت آزمایشی بدون سرنشین نیز بود از آنچه که "نوسانات پگو" (pogo oscillations) نامیده می‌شود رنج می‌برد و به همین دلیل نیز موفق به انجام ماموریت مدار برنامه‌ریزی شده از زمین نشد.
نوسان پگو یک ارتعاش خودجوش در موتورهای موشک‌های با سوخت مایع است که توسط بی‌ثباتی احتراق صورت می‌گیرد.
احتراق ناپایدار منجر به تغییرات در بخش نیروی رانشی موتور می‌شود که موجب تغییر شتاب در ساختار انعطاف‌پذیر خودرو می‌شود که به نوبه خود سبب تغییرات در فشار سوخت و سرعت جریان سوخت می‌شود. بنابراین، حتی اگر این موشک با موفقیت به فضا پرتاب شد اما دانشمندان با بررسی برخی مسائل دریافتند که این ماموریت که قسمتی از پروژه آپولوی ناسا برای آماده‌سازی فرود انسان بر سطح کره ماه بود برای حمل فضانوردان مناسب نیست. این ماموریت ۹ ساعت و ۵۷ دقیقه و ۲۰ ثانیه به طول انجامید و در ۴ آوریل سال ۱۹۶۸ و در ساعت ۲۱:۵۷:۲۱ به وقت ساعت هماهنگ جهانی نیز فرود آمد.
"فضاپیمای چلنجر "(Challenger space shuttle)
فضاپیما چلنجر ایالات متحده آمریکا در ۲۸ ژانویه سال ۱۹۸۶ پرتاب شد اما تنها یک دقیقه پس از پرتاب فضاپیما منفجر شد و یک واقعه تلخ را رقم زد. زمانی که شاتل فضایی چلنجر در(ماموریت اس‌تی‌اس-۵۱-ال) ۷۳ ثانیه بعد از پرواز خود منفجر و تبدیل به چند تکه شد، منجر به مرگ تمام هفت خدمه این شاتل شد. این فضاپیما در طول اقیانوس اطلس و در سواحل فلوریدای مرکزی دچار نقص فنی و انفجار شد. محفظه خدمه و بسیاری از قطعات دیگر فضاپیما پس از یک جستجوی طولانی و عملیات بازیابی از کف اقیانوس جمع‌آوری شد.
"کمسیون تحقیق ریاست جمهوری"، موسوم به "کمیسیون راجرز" (Rogers Commission Report)، علت حادثه را طرح نامناسب اتصال بخش‌های موشک سوخت جامد کمکی(Solid Rocket Booster) دانست. این اتصال شامل دو اورینگ لاستیکی بود. این اورینگ‌ها در موشک‌های دیگر بدون مشکل کار کرده بودند اما به دلیل هوای بسیار سرد روز پرتاب فضاپیما، این اورینگ‌ها قادر به آب‌بندی کامل اتصال نشده بودند و گازهای موشک سوخت جامد از این اتصال نشت کرده و باعث انفجار مخازن سوخت مایع نصب شده در کنار موشک شده بودند. مهندسانی از شرکت پیمانکار سازنده موشک در روز قبل از پرتاب موشک با ناسا تماس گرفته و به خطر نشت گاز از این اتصالات در صورت پرتاب فضاپیما در هوای سرد هشدار داده بودند، اما مدیران ناسا که به دلیل تاخیرات متعدد در پرتاب فضاپیما تحت فشار بودند این اخطارها را نادیده گرفته بودند.
"گرگوری جارویس"(Gregory Jarvis) ، "کریستا مک آلیف"(Christa McAuliffe) ، "رونالد مک نایر"(Ronald McNair)، "الیسون اونیزوکا"(Ellison Onizuka)، "جودیت رزنیک"(Judith Resnik) ، "مایکل جی اسمیت"(Michael J Smith) و "دیک اسکوبی"(Dick Scobee) افرادی بودند که در این حادثه جان خود را از دست دادند.
ماهواره هواشناسی" GOES-G"
ماهواره هواشناسی" GOES-G" تنها چهار ماه پس از انفجار مرگبار شاتل فضایی چلنجر و در تاریخ ۳ مه ۱۹۸۶ سوار بر موشک "دلتا ۳۹۱۴ D۱۷۸" و در ساعت ۲۲:۱۸ به وقت ساعت هماهنگ جهانی پرتاب شد.
این ماهواره توسط "اداره ملی اقیانوسی و جوی"(National Oceanic and Atmospheric Administration) ایالات متحده آمریکا اداره می‌شد. GOES-G برای حس کردن و نظارت بر شرایط هواشناسی از یک "مدار زمین‌ثابت" (Geostationary orbit) طراحی شده بود و هدفش جایگزینی"سامانه ماهواره عملیاتی زیست‌محیطی زمین‌ایستا"(GOES-۵) و ارائه پروفیل عمودی از درجه حرارت و رطوبت جو بود اما تنها ۷۱ ثانیه پس از پرتاب، اولین موتور اصلی موشک به دلیل مشکل الکتریکی خاموش شد و پرتاب با شکست مواجه شد.
مدار زمین‌ثابت(Geostationary orbit) یا مدار زمین‌ایستا(مدار زمین‌ایست، زمین‌مرجع، زمین‌ایست‌وَر) که بدان کمربند کلارک نیز گفته می‌شود یکی از مدارهای زمین‌آهنگ است. این مدار در ارتفاع ۳۵۷۸۶ کیلومتر بالاتر از سطح‌دریا و دقیقاً بر فراز خط استوای زمین قراردارد. سرعت دورانی لازم برای استقرار یک ماهواره در این مدار، با سرعت چرخش زمین به دور خود برابر بوده و در فضا در مکانی ثابت قرار دارند و همراه با دَوَران زمین به دور خود می‌گردند، بنابراین ماهواره‌هایی که در این مدار قرار دارند از نگاه فردی که روی زمین ایستاده است ثابت به نظر می‌رسند و همواره دارای سایه‌ای ثابت(معروف به «جای‌پا») بر زمین هستند. از این خصوصیتِ بارز مدار زمین‌ثابت، به منظور مخابره امواج‌رادیویی و تلویزیونی استفاده می‌کنند و تمام ماهواره‌های مخابراتی و تلویزیونی بر روی این مدار قرار می‌گیرند. به همین دلیل است که دیش‌های آنتن‌های گیرنده امواج از ماهواره‌ها، به صورت ثابت نصب شده و به موتور برای حرکت دادن مداوم نیاز ندارند.
ماهواره "GPS IIR-۱"
ماهواره "جی پی اس GPS IIR-۱" که با نام " GPS SVN-۴۲" نیز شناخته می‌شود ۱۷ ژانویه سال ۱۹۹۷ و سوار بر موشک دلتا ۲ در ساعت ۱۶:۲۸:۰۱ به وقت ساعت جهانی از پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال توسط نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا پرتاب شد.
دلتا ۲ یکی از موشک‌های پرکاربرد ناسا است اما در سال ۱۹۹۷ این موشک نتوانست پرتاب خوبی داشته باشد و تنها ۱۳ ثانیه پس از پرتاب با شکست مواجه شد. علت این حادثه اختلال درسیستم تقویت کننده موشک دلتا۲ اعلام شد.
فالکون ۹
موشک فالکون ۹ شرکت اسپیس ایکس در ۲۸ ژوئن سال ۲۰۱۵ پرتاب شد اما تنها ۳ دقیقه پس از پرتاب این شرکت خبر از شکست این موشک را داد.
مهندسان مرکز فضایی کندی علت این شکست را بررسی کردند و دریافتند که گسیختگی تانک اکسیژن مایع قسمت بالای موشک فالکون ۹ علت آن بوده است.
موشک MOMO-۲
موشک ژاپنی MOMO-۲ در ۳۰ ژوئن سال ۲۰۱۸ هنگام پرتاب در آتش سوخت. یک موشک ساخته شده توسط یک شرکت خصوصی ژاپنی به نام MOMO-۲ پس از اینکه موفق به پرتاب نشد، پس از کمی ارتفاع گرفتن سقوط کرد و در آتش سوخت. این پرتاب در جزیره تایکی واقع در شمال ژاپن انجام شد و پس از کمی ارتفاع گرفتن از سطح زمین، سقوط کرد و در اثر برخورد با زمین آتش گرفت.
موشک MOMO-۲ که توسط شرکت خصوصی Interstellar Technologies توسعه یافته بود، از شهر تایکی پرتاب شد و قرار بود به ارتفاع ۱۰۰ کیلومتری رفته و در فضا قرار بگیرد. فیلم‌های تلویزیونی نشان می‌دهد که این موشک لاغر با قد ۱۰ متری، تنها کمی از سکوی پرتاب خود فاصله می‌گیرد و سپس سقوط می‌کند و در اثر برخورد با زمین آتش می‌گیرد. این حادثه هیچ صدمه انسانی در بر نداشت.
"تاکاهیرو ایناگاوا"، رئیس شرکت سازنده می‌گوید که معتقد است موشک از ناحیه موتور اصلی خود دچار مشکل شده است.
وی به خاطر عدم موفقیت عذرخواهی کرد و گفت که تیم وی، بقایای موشک را برای تجزیه و تحلیل و شناسایی مشکل و بهبود موشک جمع‌آوری می‌کنند. این پرتاب ناموفق ، دومین پرتاب ناموفق این موشک بود و پرتاب قبلی در ماه ژوئیه سال گذشته انجام شد. این پروژه در سال ۲۰۰۵ توسط "تاکافومی هوری" کارآفرین پیشرو و بنیانگذار ارائه دهنده خدمات اینترنت آغاز شد و با همراهی روزنامه‌نگاران علمی و دیگر طرفداران فضا تلاش کرد یک موشک کوچک، سبک وزن و کم هزینه برای ارسال ماهواره‌های اطلاعاتی به فضا توسعه دهد.
وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات ساعاتی پیش در صفحه شخصی خود از قرار نگرفتن ماهواره «پیام» در مدار خبر داد.
به گزارش ایسنا، محمدجواد آذری جهرمی در صفحه رسمی اش در توئیتر نوشت: بامداد با وزرایICT دولت‌های هشتم تا دوازدهم به پایگاه فضایی امام خمینی(ره) رفتیم. ماهواره‌بر با طی دو مرحله موفق، در مرحله سوم به سرعت کافی نرسید و "پیام" در مدار آرام نگرفت.
جهرمی در ادامه نوشت: ماهواره "دوستی" در انتظار حضور در مدار است و با جوانان عزم کردیم مجدد بسازیم.
وزیر ارتباطات در توئیت دیگری در این خصوص نوشته است: دوست داشتم با خبر خوب همه را شاد کنم اما گاهی زندگی آن‌طور که انتظار داریم پیش نمی‌رود. ولی نباید کوتاه بیاییم و متوقف شویم. دقیقا در همین شرایط است که ما ایرانیان با بقیه ملت‌ها در روحیه و شجاعت متفاوتیم.
این بار هم با تلاش بیشتر به دنیا ثابت می‌کنیم که " دوستی" موفق می‌شود.
این خبر تکمیل می‌شود
اطلاعات گوشی پیکسل ۳ لایت XL در وبسایت گیک‌بنچ رؤیت شد. بر اساس این اطلاعات، گوشی یادشده به اسنپدراگون ۷۱۰ مجهز است. پیکسل ۳ لایت XL کمی از پیکسل ۳ لایت و چند گوشی هم‌رده‌ی دیگر مانند گلکسی A8s و نوکیا 8.1 که از اسنپدراگون ۶۷۰ بهره می‌برند، سریع‌تر است.
بر اساس بنچمارک گیک‌بنچ گوشی موردبحث علاوه‌بر پردازنده‌ی سریع‌تر به میزان رم بیشتری نیز مجهز شده است. اگر اطلاعات منتشرشده صحت داشته باشند، پیکسل ۳ لایت XL با ۶ گیگابایت رم بیشترین مقدار رم بین تمام گوشی‌های گوگل را به خود اختصاص داده است. پیکسل ۳ و پیکسل ۳ XL هر دو دارای ۴ گیگابایت رم هستند و اخبار منتشرشده در مورد پیکسل ۳ لایت نیز همین میزان رم را برای این گوشی تأیید می‌کنند.
هر دو تراشه‌ی اسنپدراگون ۷۱۰ و ۶۷۰ لیتوگرافی ۱۰ نانومتری دارند و از لحاظ سخت‌افزای شباهت زیادی دارند. هر دو تراشه از دو هسته‌ی A75 و ۶ هسته‌ی A55 بهره می‌برند که البته فرکانس هسته‌های A75 در اسنپدراگون ۷۱۰ به میزان ۰.۲ گیگاهرتز بیشتر از فرکانس ۲.۰ گیگاهرتزی هسته‌های A75 در اسنپدراگون ۶۷۰ است. این تفاوت اندک هرچند ممکن است به‌تنهایی تفاوت چندانی در عملکرد ایجاد نکند، اما وقتی در کنار دو گیگابایت رم بیشتر قرار گیرد می‌تواند عملکرد کلی دستگاه را بهبود ببخشد.
همان‌طور که در تصویر می‌بینید، نام گوشی در گیک‌بنچ Foxconn Pixel 3 XL درج شده است که مسلما نام نهایی این محصول نخواهد بود. شرکت تایوانی فاکسکان بزرگترین تولیدکننده‌ی قراردادی حوزه‌ی الکترونیک است که تولید پیکسل ۳ و پیکسل ۳ ایکس ال را نیز بر عهده دارد. همچنین بخش زیادی از آیفون‌های اپل نیز توسط این شرکت تولید می‌شوند.
اطلاعاتی که پیش‌تر در مورد پیکسل ۳ لایت XL منتشر شده بود، از نمایشگر ۶ اینچی این دستگاه با رزولوشن Full HD پلاس خبر می‌داد؛ اما درحالی‌که تصاویر پیکسل ۳ لایت چندین بار منتشر شده‌اند، تاکنون تصویری از نسخه‌ی بزرگتر انتشار نیافته است. همچنین در مورد زمان معرفی یا قیمت نسخه‌های لایت پیکسل ۳ هیچ اطلاعی در دست نیست.
پژوهشگران در یک استارتاپ هوش مصنوعی الگوریتمی را توسعه داده‌اند که در پیش‌بینی سن فرد بسیار خوب عمل می‌کند و تنها اطلاعاتی که برای آن لازم دارند چیزی است که در اعماق دستگاه گوارش فرد پنهان شده است.
روده‌ی انسان منزل میلیاردها باکتری است که از ۵۰۰-۳۰۰ سویه‌ی مختلف هستند و در حدود دو میلیون ژن با خود دارند؛ چیزی که در مجموع به آن میکروبیوم روده گفته می‌شود. درحالی‌که می‌توان گفت این موجودات زنده بخش مهمی از بقای ما هستند، ما هنوز نمی‌دانیم که میکروبیوم سالم روده باید به چه شکلی باشد یا اینکه به چه صورت طی زمان تغییر می‌کند.
پژوهش جدیدی که اخیرا منتشر شده، نشان می‌دهد که روده‌ی انسان همچون یک ساعت زیستی عمل می‌کند و قادر است تا حدوی سن فرد را نشان دهد. نویسندگان در مقاله‌ی خود نوشتند:
طبق دانش ما، روش ما نخستین روش برای پیش‌بینی سن تقویمی فرد با استفاده از پروفایل فراوانی میکروبیوم روده‌ی او است.
ما می‌دانیم که روده‌ی نوزاد تازه تولد یافته با گذشت زمان در چند مرحله دچار تغییر می‌شود، اما پژوهشگران درمورد اینکه آیا میکروبیوم معمول روده‌ی یک فرد بالغ با گذشت زمان تغییر می‌کند یا اینکه در تمام دورانی که او به‌عنوان یک فرد بالغ زندگی می‌کند، به همان شکل می‌ماند، آگاهی کاملی ندارند. این مساله که فرایند پیر شدن منجر به تغییرات تدریجی و زیان‌باری در روده شود، به‌نظر منطقی است اما تاکنون علم در این زمینه نتیجه‌ای حاصل نکرده و هرگونه پیش‌بینی سن براساس این اطلاعات عمدتا مبهم بوده است.
پیش‌بینی‌های جدید بسیار دقیق‌تر هستند. پژوهشگران استارتاپ هوش مصنوعی این‌سیلیکو مدیسین برای بررسی اینکه چگونه میکروبیوم طی زمان دچار تغییر می‌شود، تعداد ۳۶۶۳ نمونه از باکتری‌های روده‌ی ۱۱۶۵ فرد سالم را مورد بررسی قرار دادند. در این مطالعه از اطلاعات افرادی در محدوده‌ی سنی ۹۰-۲۰ سال، استفاده شد که حدود یک‌سوم از داده‌ها مربوط به گروه سنی ۳۹-۲۰ سال، یک‌سوم متعلق به گروه سنی ۵۹-۴۰ و حدود یک‌سوم نیز متعلق به گروه سنی ۹۰-۶۰ سال بودند.
این گروه پژوهشی روی ۹۰ درصد از این داده‌ها، یک شبکه‌ی عصبی عمیق را توسعه دادند تا ببینند که آیا این نوع از یادگیری ماشین می‌تواند سن یک فرد را بر اساس میکروبیوم روده‌ی او پیش‌بینی کند یا خیر. وقتی بخش آموزش تکمیل شد، الگوریتم مورد آزمون قرار گرفت و سن ده درصد باقی‌مانده پیش‌بینی شد. نتایج نشان می‌داد که این برنامه قادر به پیش‌بینی سن فرد با خطایی درحدود چهار سال بود. علاوه بر این، این الگوریتم از میان ۹۵ گونه‌ی باکتری، ۳۹ گونه از باکتری‌های روده را که در پیش‌بینی سن فرد بیشتری نقش داشتند، مشخص کرد. موضوع عجیب این است که به‌نظر نمی‌رسید سن یک فرد با تعداد باکتری‌های مضر یا مفید حاضر در روده ارتباطی داشته باشد. به‌عنوان مثال عفونت کامپیلوباکتر که توسط کامپیلوباکتر ژوژنی ایجاد می‌شود، بیشتر روی کودکان تاثیرگذار است و ظاهرا افراد مسن می‌توانند با این مشکل مبارزه کنند. نویسندگان توضیح می‌دهند:
افراد مسن‌تر دارای محتوی کمتری از این باکتری هستند، از آنجایی که آنها احتمالا که خاطره‌ی مواجهه‌ی گذشته با کامپیلوباکتر ژوژنی را با خود دارند و می‌توانند به‌طور موثری مانع از تکثیر آن شوند. افراد جوان‌تر دارای توانایی مقابله با کامپیلوباکتر ژوژنی نیستند و این باکتری فرصتی برای تکثیر در بدن آنها پیدا می‌کند.
البته این کلنی‌های باکتریایی با خواب، رژیم غذایی و ورزش دچار تغییر می‌شوند، بنابراین دشوار است که بگوییم آیا تغییرات میکروبیوم در افراد مسن شاخصی از پیر شدن است یا اینکه نشان‌دهنده‌ی تغییر در رژیم غذایی و سبک زندگی در پنجاه سال گذشته‌اند. اگر ما می‌خواهیم دانش ما از پیر شدن انسان و ارتباط آن با میکوربیوم روده بیشتر شود، باید مطالعات بیشتری روی این ۳۹ گونه از باکتری‌ها انجام دهیم. نویسندگان امیدوارند که اگر روش آنها تایید شود، این امر بتواند تصویر دقیق‌تری از سن بیولوژیکی حقیقی یک فرد مهیا کند و منجر به پیشرفت در پزشکی شخصی شود.
درحدود ۳۵ میلیون سال پیش در اواخر دوره‌ی ائوسن نهنگ غول‌پیکری در اقیانوس‌ها پرسه می‌زد و ماهی‌های بزرگ را شکار می‌کرد و شواهد جدید نشان می‌دهد که حتی از نهنگ‌های کوچک‌تر نیز چشم‌پوشی نمی‌کرد.
این نمونه نهنگ باستانی (Basilosaurus isis) که با طولی حدود پانزده متر در سال ۲۰۱۰ کشف شده است، با بقایای کوسه‌ها، ماهی‌ها و جوان‌ترهای گونه‌ای از نهنگ باستانی کوچکتری (Dorudon atrox) مرتبط بوده و بقایای این موجودات در نزدیکی این نهنگ دیده شده‌اند. به‌نظر می‌رسد که موضوع این نباشد که فقط این فسیل‌ها در کنار هم پیدا شده‌اند بلکه نهنگ کوچک‌تر واقعا شکار نهنگ بزرگتر بوده است.
مقاله‌های مرتبط:
این نهنگ عظیم موجود ترسناکی بوده است که در ۳۸-۳۴ میلیون سال پیش زندگی می‌کرده و نمونه‌هایی که کشف شده‌اند دارای طول‌هایی در حدود ۱۸-۱۵ متر بوده‌اند. اگر بخواهیم مقایسه‌ای با نهنگ‌های امروزی انجام دهیم،نهنگ‌های قاتل دارای طولی بین ۷-۵ متر بوده و نهنگ‌های گوژپشت دارای طولی حدود ۱۶-۱۳ متر هستند. مانجا واسپژوهشگر پستانداران دریایی می‌گوید:
این نهنگ بزرگ دارای پوزه‌ی بلند و دندان‌های تیزی بوده است.
این بقایا در وادی‌الحیتان در جنوب غربی قاهره در مصر کشف شده‌اند. وادی‌الحیتان به عربی به‌معنای دره‌ی نهنگ‌ها است. این منطقه به‌علت وجود فسیل‌های نهنگ‌های شگفت‌انگیز باستانی از مناطق ثبت‌شده در میراث جهانی یونسکو است. اگرچه این دره در حال حاضر خشک است ولی در دوره‌ی ائوسن این منطقه دریایی عمیق بوده است که انواع بی‌شماری از موجودات دریایی در آن زندگی می‌کردند. مشاهده‌ی این فسیل‌ها در این منطقه دشوار نیست و گاهی حتی آنها را می‌توان در سطح زمین مشاهده کرد که در معرض فرسایش قرار گرفته‌اند.
وقتی که فسیل این نهنگ غول‌پیکر در این منطقه پیدا شد، در نزدیکی آن فسیل‌های دیگری مربوط به کوسه‌ها، ماهی‌های استخوانی بزرگ و نهنگ‌های جوان نیز یافت شد. در ابتدا دشوار بود که بتوان گفت آیا این نهنگ یک موجود لاشه‌خور بوده که از لاشه‌های حیوانات مرده تغذیه می‌کرده یا اینکه یک شکارچی بوده که همچون نهنگ‌های قاتل طعمه‌ی خویش را به‌صورت زنده شکار می‌کرده است.
اما بررسی‌های جدیدتر از اسکلت‌های نهنگ کوچک‌تر در این منطقه تصویری واضح‌تر و نتیجه‌گیری ترسناک‌تری را به بار آورد. در دره‌ی نهنگ‌ها، تمام اسکلت‌های متعلق به نهنگ‌های بزرگ، بالغ بودند اما حدود نیمی از نهنگ‌های کوچک جوان بودند و روی استخوان جمجمه‌ی نهنگ‌های کوچک، علایم گازگرفتگی موجود بود. چیزی که پژوهشگران کشف کردند، نخستین شاهد مستقیم درمورد رژیم غذایی نهنگ غول‌پیکر بود؛ این نهنگ، نهنگ‌های کوچک‌تر را شکار می‌کرده است.
پژوهشگران توضیح می‌دهند که دریای عمیق اواخر دوره‌ی ائوسن که در حال حاضر دره‌ی نهنگ‌ها نامیده می‌شود، منطقه‌ای بوده که نهنگ‌های گونه‌ی کوچک‌تر در آن فرزندان خود را به دنیا می‌آورند و به‌عنوان منطقه‌ی غذایی نهنگ شکارگر محسوب می‌شده است.
بر اساس این یافته‌ها، این نهنگ‌های غول‌پیکر احتمالا لاشه‌خور نبوده‌اند بلکه احتمالا از شکارچیان موجود در راس هرم غذایی بوده‌اند و به‌همان صورتی که نهنگ‌های قاتل امروزه رفتار می‌کنند، طعمه‌ی خویش را شکار می‌کرده‌اند. نهنگ‌های قاتل از نظر هوش معروف هستند اما عادات غذایی آنها نیز معروف است و به شکار فُک‌ها، فیل‌های دریایی و بچه‌نهنگ‌های گوژپشت و خاکستری می‌پردازند.
نمایشگاه خودروی دیترویت، با نام کامل نمایشگاه بین‌المللی خودروی امریکای شمالی (North American International Auto Show) یا به اختصار نایاس (NAIAS)، از سال ۱۸۹۹ فعالیت می‌کند. شهر نیویورک و مجموعه‌ی مَدیسون اِسکوئِر گاردِن (Madison Square Garden)، میزبان این رویداد در سال‌های ابتدایی بود و از ۱۹۰۷، نایاس به دیترویت منتقل شد. حالا ایالت میشیگان به عنوان مهد شرکت‌های خودروسازی فورد، شورولت وکرایسلر، بیش از یک قرن سابقه‌ی برگزاری نمایشگاه خودروی امریکای شمالی دارد.
مرکز تجاری بین‌الملی دیترویت، موسوم به کوبو سنتر (Cobo Center) با مساحت تقریبی ۹۳ هزار متر مربع، از صدها هزار بازدیدکننده، پذیرایی خواهد کرد. از دید کارشناسان، نمایشگاه خودروی دیترویت، بیش از ۵۰۰ میلیون دلار به اقتصاد ایالت میشیگان، کمک می‌کند.
در کمال تعجب، بسیاری از خودروسازان اروپایی در دیترویت ۲۰۱۹ شرکت نخواهند داشت. مثل سال قبل، ولوو،پورشه، جگوار و لندرور غایب هستند؛ اما مرسدس بنز، آئودی، و بی‌ام‌و هم، امسال در مهمترین رویداد خودرویی امریکا، شرکت نخواهند داشت. از میان غول‌های خودروساز آلمانی، فقط فولکس‌واگن به میشیگان خواهد آمد.
طبق روال هرسال، تیم نویسندگان زومیت در کنار علاقه‌مندان صنعت خودرو و فناوری‌های مرتبط با آن خواهند بود تا در کم‌ترین زمان، بازتاب‌دهنده‌ی اخبار نمایشگاه باشند.
.: Weblog Themes By Pichak :.