رديابي حركات چشم، دانشمندان را قادر ميسازد تا مواردي كه فرد به آن توجه ميكند، بيابند. در آزمايشهاي رديابي حركات چشم، از افراد شركتكننده خواسته ميشود صحنهاي خاص را تماشا كنند و در همين حال، حركات مختلف چشم آنان بررسي ميشود.هرچند در اين ميان، افراد شركتكننده پلك هم ميزنند، اما اين چند ميلي ثانيه پلك زدن معمولا مهم انگاشته نميشود. بتازگي پژوهشي نشان داد كه پلك زدن هم ميتواند اطلاعات مهمي در خود داشته باشد. در واقع، هر چه بيشتر پلك بزنيم، روي صحنهاي كه ميبينيم تمركز كمتري داريم. به همين دليل هم گفته ميشود در كودكان مبتلا به اوتيسم، الگوي پلك زدن ميتواند سرنخهايي را در مورد چگونگي تعامل با دنياي اطراف در خود داشته باشد.وارن جونز، پزشك متخصص اطفال در دانشگاه پزشكي اِموري، در طول آزمايش رديابي حركات چشم در كودكان نوپا، به اين نتيجه رسيد كه اين كودكان در صحنههايي خاص، كمتر پلك ميزدند. آنها هنگام تماشاي يك فيلم، در صحنههايي كه بيشتر جذبشان ميكرد، جلوي پلك زدن خود را ميگرفتند. بهطور كلي، زمانبندي پلك زدن به چگونگي درگيري ما با صحنهاي كه به آن مينگريم بستگي دارد. اين پژوهشگر هماكنون از اين نكته به عنوان ابزاري براي مطالعه ميزان تمركز در كودكان اوتيسمي استفاده ميكند. وي تفاوتها در الگوي پلك زدن كودكان اوتيسمي و كودكان معمولي را مقايسه كرد. هر دو گروه اين كودكان، فيلمي را كه حاوي صحنههايي عاطفي و نيز صحنههايي پرتحرك بود مشاهده كردند. همانطور كه پيشبيني ميشد كودكان معمولي صحبتهاي راوي فيلم را دنبال ميكردند و ميتوانستند نتيجه را پيشبيني كنند و در لحظات اوج عاطفي جلوي پلك زدن خود را ميگرفتند و در نتيجه كمتر پلك ميزدند. اما كودكان اوتيسمي در اين صحنهها همچنان به شكل عادي پلك ميزدند و اين به آن معناست كه قسمتهاي عاطفي فيلم را چندان دنبال نميكردند. اما در عين حال، در مواقعي كه در فيلم چيزي سريع جابهجا ميشد بسرعت پاسخ ميدادند. نتيجه اين پژوهش، تاييدي است بر مشاهدات معتبر قبلي كه كودكان اوتيسمي، بيشتر از پديدههاي عاطفي، به پديدههاي پرتحرك علاقهمند. همچنين اين مطالعه نشان داد پلك زدن ميتواند به عنوان ابزاري مناسب مورد استفاده قرار گيرد. اين روش نوين بويژه ميتواند براي بررسي ذهن كودكان و نيز يافتن دستهبنديهاي مختلف اوتيسم به كار رود.
.: Weblog Themes By Pichak :.