این جایزه که شامل کمک هزینه تحصیلی است، به یادبود دکتر منصوری از بنیانگذاران نظریه ریسمان پایه‌گذاری شده و هر ساله طی مراسمی ویژه در پژوهشگاه دانش‌های بنیادی اعطا می‌شود.

کمک‌هزینه تحصیلی فریدون منصوری در سال 2017 به حامد فرهادپور، دانشجوی پژوهشکده ریاضیات که تحت نظر یوسف بهرام پور، استاد دانشگاه شهید باهنر کرمان و سایمون دونالدسون، استاد کالج سلطنتی انگلیس دوره دکتری را سپری می‌کند، اعطا شد.

اولین جایزه فریدون منصوری در سپتامبر 2005 به مهدی ترابیان، دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف اهدا شد که تحت نظر دکتر محمد مهدی شیخ جباری، استاد پژوهشکده فیزیک پژوهشگاه دانش‌های بنیادی در تابستان همان سال موفق به اخذ درجه دکتری شد و برای گذراندن دوره پسادکتری به مرکز ICTP در تریست ایتالیا اعزام شد.

دومین کمک هزینه تحصیلی در سپتامبر 2007 به علیرضا توانفر، دانشجوی دکتری پژوهشکده فیزیک پژوهشگاه دانش‌های بنیادی اهدا شد که تحت نظر دکتر شاهرخ پرویزی از دانشکده فیزیک دانشگاه صنعتی شریف برای گذراندن دوره پسا دکتری عازم مرکز تحقیقاتی سرن و سپس دانشگاه هاروارد شد.

این کمک‌هزینه در سال 2011 به نوید عباسی، دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف تحت نظر حسام‌الدین ارفعی استاد دانشگاه صنعتی شریف و در سال 2014 به «امین فرجی آستانه» دانشجوی دکتری فیزیک دانشگاه صنعتی شریف که با راهنمایی دکتر امیراسماعیل مصفا، استاد پژوهشکده ذرات و شتابگرهای پژوهشگاه دانش‌های بنیادی در زمینه نظریه ریسمان کار می‌کرد، اعطا شد.

به گزارش ایسنا، کمیته اهدای کمک‌هزینه تحصیلی شامل فرهاد اردلان، حسام‌الدین ارفعی و رضا منصوری از استادان پژوهشگاه دانش‌های بنیادی و دانشگاه صنعتی شریف بوده که به افتخار زحمات دکتر فریدون منصوری در زمینه تئوری ریسمان با نام خانوادگی ایشان به ثبت رسیده‌ است.  

جایزه یادبود «مرحوم دکتر فریدون منصوری» که شامل کمک هزینه تحصیلی است به افتخار تلاش‌ها و خدمات این دانشگر فقید در زمینه تئوری ریسمان به نام ایشان به ثبت رسیده‌ است. این جایزه از سوی پژوهشگاه دانش‌های بنیادی با همراهی خانواده مرحوم استاد منصوری به دانشجویان جوان (زیر 40 سال) دکتری فیزیک که در زمینه نظریه ریسمان کار می‌کنند، اعطا می‌شود.

پروفسور منصوری، فیزیکدان فقید ایرانی ازجمله پایه گذاران اصلی نظریه «ریسمان» بود که در دهه ۱۹۷۰ نقشی کلیدی در پدید آمدن این نظریه ایفا کرد.

منصوری در سال ۱۳۱۶ در تهران متولد شد. پس از اتمام تحصیلات دوره متوسطه به آمریکا رفت و دوره کارشناسی را تا سال ۱۹۶۲ در دانشگاه «پنسیلوانیا»، کارشناسی ارشد را تا سال ۱۹۶۴ در دانشگاه «تمپل» و تحصیلات دکتری را تا سال ۱۹۶۹ در دانشگاه «جانز هاپکینز» پشت سر گذاشت.

منصوری پس از فراغت از تحصیل به دانشگاه شیکاگو رفت و در جریان تحقیقات پسا دکتری خود با همکاری «نامبو» (Yoichiro Nambo) - بنیانگذار اصلی نظریه ریسمان - و چانگ (Chang N..L) اثر مهم و تاثیرگذار خود را در زمینه نظریه ریسمان و پیمانه همدیس (conformal gauge) در آن نظریه ارائه داد.

این فیزیکدان ایرانی از سال ۱۹۷۴ تا ۱۹۸۱ در دانشگاه «ییل» تحقیقات مهمی در زمینه «ابرگرانی» انجام داد که به ارائه نظریه «گرانی مک داول - منصوری» منجر شد.

زنده‌یاد استاد منصوری از ۱۹۸۱ به دانشگاه «سین سیناتی» رفت و تا زمان فوت در اردیبهشت ماه ۱۳۸۲ به عنوان استاد فیزیک نظری در آن دانشگاه فعالیت داشت. از وی حدود ۱۰۰ مقاله علمی به جای مانده است.

دکتر منصوری از زمان آغاز کار پژوهشگاه دانش‌های بنیادی (مرکز تحقیقات فیزیک نظری و ریاضیات) با محققان این مرکز علمی کشور همکاری داشت و به عنوان استاد وابسته پژوهشگاه بارها به ایران سفر کرد.