محققان دريافتند چگونه دربسياري از گونههاي جانوري محدوديت پروتئين TOR و محدوديت كالري سبب افزايش عمر ميشود. اما پرسشي كه مطرح بود، اينكه چه فرآيندي در اين خصوص موثر است؟با تحقيقات بسيار دانشمندان انتخاب طبيعي را در شكلگيري اين فرآيند براي طولاني شدن عمر موثر ميدانند. آنها ميگويند در طول ساليان طولاني گونههاي مختلف جانداران با خطرات محيطي بسياري مواجه بودند كه همگي بركاهش عمر آنان موثر بود و از طرفي تنازع براي بقا و گرايش جانداران به بقا سبب شد تا كم كم در بدن جانداران فرآيندي مانند محدوديت كالري شكل بگيرد كه اين فرآيند با محدوديت توليد كالري و حفظ منابع انرژي سلولي، سبب ميشود با وجود تغييرات و تهديدهاي محيطي، آنها امكان بقا يافته و عمري طولانيتر داشته باشند.در واقع اين فرآيند از ديرباز در پاسخ به شرايط محيطي شكل گرفت به طوري كه همزمان با سخت شدن شرايط زندگي مانند كمبود مواد غذايي مكانيزم محدوديت كالري فعال شده و امكان بقاي جاندار را تا زمان بهبود شرايط فراهم ميكند.در اين ميان فرضيهاي ديگر مطرح شد و آن اينكه عملكرد فرآيند محدوديت كالري در طولاني شدن عمر موجودات طي ساليان دور در واقع ممكن است از اثرات جانبي اين مكانيزم باشد، بهطور مثال در طول ساليان دراز جاندارن در شرايط محيطي مختلف مانند كمبود غذا، مواد غذايي ناشناختهاي را وارد زنجيره غذايي خود كردند و به اين شكل خود را در معرض مواد سمي مختلفي قرار دادند لذا بدن آنها براي حفظ بقاي خود نيازمند يك مكانيزم ايمني دروني براي مقابله با اين سموم شدو برهمين اساس مكانيسمهاي دفاعي قوي مانند ماده Rapamycin در بدنشان ساخته شد تا با دفع اين سموم و محدوديت كالري و توليد انرژي كمتر، بتواند بقاي ارگانيسم را حفظ كند.در اين راستا تئوريهاي بسيار ديگر نيز مطرح شدهاند مثلا اين تئوري كه ميگويد پروتئين TOR عامل مهمي درتسريع رشد وتكثير ارگانها و بافتهاست، زيرا با فرستادن سيگنالهاي لازم، به تحريك و تسريع رشد سلولهاي ماهيچهاي صاف در سرخرگها، انباشتن زياد چربيها براي توليد انرژي در مواقع لازم، بهبود مقاومت و پايداري هورمون انسولين، تكثير و ازدياد سلولهايي به نام استئوكلاستها كه به درهم شكستن استخوانها ميانجامد و رشد تومورها منجر ميشود.همچنين يكي ديگر از عملكردهاي اين پروتئين نقشي است كه در ساخت پروتئينهايي دارد كه با عملكردهاي ناقص ميتوكندري و تخريب مولكول DNA توسط راديكالهاي آزاد، متابوليسم سلول را در معرض آسيبهاي جدي قرار ميدهد.به اين ترتيب مشخص است كه اين پروتئين (TOR) نقش مهمي درپير شدن بافتها و ارگانهاي بدن دارد.
.: Weblog Themes By Pichak :.