ایده‌ی ساخت گوشی هوشمندی با خالص‌ترین نسخه‌ی اندروید، بدون تغییرات اِعمال‌شده از جانب شرکت‌های تولیدکننده و اپراتورهای مخابراتی به سال ۲۰۱۰ و آغاز برنامه‌ی نکسوس بازمی‌گردد؛ برنامه‌ای که در قالب آن، گوگل سعی داشت با همکاری شرکت‌های تولیدکننده‌ی دیگری همچون اچ‌تی‌سی، سامسونگ و ال‌جی‌، ایده‌ی خود از سیستم‌عامل اندروید را به‌ نمایش بگذارد. محصولات نکسوسی حاصل تلفیق نرم‌افزار گوگل با سخت‌افزار شرکت‌های تولیدکننده بودند و با برندینگ نکسوس در کنار نام شرکت تولیدکننده عرضه می‌شدند؛ از جمله‌ی مهم‌ترین گوشی‌های هوشمند خانواده‌ی نکسوس می‌توان به نکسوس وان اچ‌تی‌سی، گلکسی نکسوس سامسونگ، نکسوس ۴ ال‌جی و نکسوس ۶‌ پی هواوی اشاره کرد.

محصولات خانواده‌ی نکسوس با وجود مزایایی، نظیر به‌روزرسانی‌های منظم و مداوم، سخت‌افزار قدرتمند و قیمت پایین‌تر نسبت به رقبایی همچون خانواده‌ی گلکسی سامسونگ، هیچ‌گاه با استقبال گسترده‌ مواجه نشدند و بخش عمده‌ای از کاربران سری نکسوس را افرادی شکل می‌دادند که به استفاده از نسخه‌ی خالص اندروید علاقه‌مند بودند؛ اما پس از گذشت ۶ سال، گوگل با هدف عرض اندام در حوزه‌ی سخت‌افزار و ظاهر‌ شدن در قامت یک تولیدکننده، تصمیم گرفت تحت برند پیکسل و با شعار تبلیغاتی «made by Google»، به‌صورت مستقیم وارد کارزار رقابت با شرکت‌های بزرگی همچون اپل و سامسونگ شود. برخلاف گذشته، گوگل این‌بار مسئولیت طراحی سخت‌افزار گوشی را نیز در کنار نرم‌افزار آن بر عهده گرفت و مسئولیت ساخت را به شرکت دیگری واگذار کرد.

نخستین ثمره‌ از پروژه‌ی جدید گوگل دو گوشی هوشمند با نام‌های پیکسل و پیکسل ایکس‌ال بود که در سال ۲۰۱۶ توسط اچ‌تی‌سی تولید و روانه‌ی بازار شدند؛ البته برخلاف محصولات سری نکسوس، در گوشی‌های خانواده‌ی پیکسل خبری از برند شرکت تولیدکننده نبود و تنها برندینگ روی این آن‌ها به لوگوی G گوگل مربوط می‌شد. پیکسل و پیکسل ایکس‌ال با وجود شباهت ظاهری به آیفون ۷ و طراحی نامتعارف پنل پشتی خود، به‌ لطف دوربین توانمند در کنار تجربه‌ی خالص‌ترین نسخه‌ی سیستم‌عامل محبوب اندروید، با استقبال منتقدان حوزه‌ی گوشی‌ هوشمند مواجه شدند. موفقیت ابتدایی پیکسل باعث شد سران مانتین‌ویو در طراحی و تولید سری بعدی آن جدیت بیشتری به خرج دهند؛ بدین ترتیب گوگل طی مراسمی در ماه اکتبر سال ۲۰۱۷ از پیکسل ۲ و پیکسل ۲ ایکس‌ال با بهبود‌هایی در زمینه‌ی دوربین، نمایشگر، طراحی و اسپیکر رونمایی کرد.

در ادامه با زومیت همراه باشید تا به بررسی گوگل پیکسل ۲ ایکس‌ال با عنوان بهترین گوشی حال حاضر گوگل بپردازیم. این گوشی توسط فروشگاه آل دیجیتال برای بررسی در اختیار زومیت قرار گرفته است.

طراحی

از زمان عرضه‌ی نکسوس وان، نخستین محصول با برند نکسوس تاکنون، گوشی‌های هوشمند گوگل عموما طراحی خیره‌کننده‌ای نداشته‌اند و در حقیقت بُعد نرم‌افزاری این محصولات، اصلی‌ترین نقش را در جلب نظر کاربران ایفا می‌کرد، این مسئله در مورد سری پیکسل ۲ نیز صادق است. در سالی که استفاده از نمایشگرهای کشیده با حاشیه‌های فوق باریک با محصولاتی همچون گلکسی اس ۸ و ال‌جی جی ۶ به یک ترند بدل شد، گوگل ظاهری قدیمی و نخ‌نما را در نسخه‌ی کوچک پیکسل ۲ به‌کار بست.

البته خانواده‌ی پیکسل به‌صورت کامل از ترند کاهش ضخامت حاشیه‌‌‌ی نمایشگر بی‌نصیب نماندند؛ چرا که زبان طراحی پیکسل ۲ ایکس‌ال تا حدودی با این ترند همخوانی دارد. فبلت پرچم‌دار گوگل از نمایشگر ۶.۰ اینچی با گوشه‌های گرد و نسبت تصویر ۱۸:۹ بهره می‌برد که ۷۶.۴ درصد از نمای جلوی گوشی را به خود اختصاص داده است. نسبت نمایشگر به بدنه‌ی پیکسل ۲ ایکس‌ال در قیاس با نسل قبل، افزایشی ۵.۲ درصدی نشان می‌دهد؛ اما تفاوتی معنادار و فاحش با محصولی همچون گلکسی اس ۸ پلاس و نسبت تصویر به بدنه‌ی ۸۴ درصدی آن دارد.

صرف‌ نظر از اعداد و ارقام، به‌صورت ظاهری نیز می‌‌توان متوجه ضخامت حاشیه‌های نمایشگر پیکسل ۲ ایکس‌ال شد. این مسئله در خصوص حاشیه‌های طرفین نمایشگر بیش از پیش خودنمایی می‌کند؛ گویی نمایشگر به این فبلت تعلق ندارد و مهندسان گوگل آن را از محصول دیگری با ابعاد کوچک‌تر به عاریت گرفته‌اند؛ البته گوگل از حاشیه‌ها‌ی بالا و پایین، نهایت استفاده را برده و اسپیکرهای استریوی قدرتمندی داخل آن‌ها جای داده است. از نمای جلوی پیکسل ۲ ایکس‌ال، پوششی 3D از نوع گوریلا گلس ۵ محافظت می‌کند که انحنای اطراف آن، لذت اجرای ژست‌های حرکتی، نظیر سوایپ از کناره‌ها را دوچندان می‌سازد.

برخلاف ترند حاکم بر بازار گوشی‌ هوشمند، گوگل کماکان به استفاده از فلز اعتقاد دارد؛ بدنه‌ی فلزی پیکسل ۲ ایکس‌ال، ساختاری یکپارچه، مستحکم و مسطح دارد که در لبه‌ها به انحنای ظریفی منتهی می‌شود تا گوشی به‌راحتی در دست جای بگیرد. گوگل در گوشی خاطره‌انگیز نکسوس ۶ پی، نواری شیشه‌ای در بدنه‌ی فلزی آن به‌ کار برده بود که ماژول دوربین و فلش در آن قرار داشت. این استراتژی در خانواده‌ی پیکسل نیز ادامه داشت؛ با این تفاوت که صفحه‌ی شیشه‌ای یادشده نیمی از نمایش پشت گوشی را به خود اختصاص داده و ماژول دوربین، فلش و حسگر اثر انگشت را در بطن خود جای داده است.

حال نسل دوم پیکسل نیز از زبان طراحی مشابهی بهره می‌برد؛ البته ارتفاع صفحه‌ی شیشه‌ای کمی کاهش یافته است و دیگر حسگر اثر انگشت را در بر ندارد. به‌ نظر می‌رسد که گوگل ماژول آنتن را نیز زیر صفحه‌ی شیشه‌ای پنل پشت قرار داده است؛ چرا که خبری از نوار آنتن در اطراف گوشی نیست. حسگر اثر انگشت پیکسل ۲ ایکس‌ال در محل مناسبی قرار دارد و به‌سادگی می‌توان به آن دسترسی داشت. ماژول دوربین اصلی به‌همراه فلش LED دوگانه‌ی پیکسل ۲ ایکس‌ال در گوشه‌ی سمت چپ صفحه‌ی شیشه‌ای مشکی این گوشی قرار دارد و به‌ دلیل استفاده از لرزش‌‌گیر اپتیکال تصویر، کمی از سطح گوشی بیرون زده است؛ اما برآمدگی آن به‌اندازه‌ی دوربین آیفون ۱۰ محسوس نیست. در حالت کلی ترکیب شیشه‌ و فلز در پنل پشت گوشی، ظاهر نامتعارفی به ارمغان می‌آورد که ممکن است برای برخی نازیبا به‌ نظر برسد و برخی دیگر توجهی به آن نداشته باشند.

در پنل پشتی پیکسل 2 ایکس‌ال، صرف‌ نظر از لوگوی براق G برندینگ یا نشان دیگری از گوگل و شرکت تولیدکننده وجود ندارد. پیکسل ۲ ایکس‌ال در دو مدل مشکی مات (Just Black) در کنار مشکی و سفید (Black & White) عرضه می‌شود که در مدل مشکی، پوششی مات و زبر بدنه‌ی گوشی را فرا گرفته است و به‌ هیچ‌وجه اثر انگشت یا لک روی آن باقی نمی‌ماند؛ اما در نسخه‌ی مشکی و سفید، به‌جز صفحه‌ی شیشه‌ای و پنل نمایشگر، سایر بخش‌های گوشی به رنگ سفید براق هستند.

در پیکسل ۲ خبری از کلید‌های سخت‌افزاری یا خازنی ناوبری نیست و گوگل مانند همیشه کلیدهای نرم‌افزاری را ترجیح داده است. کلیدهای پاور و کنترل حجم صدا فلزی هستند و در لبه‌ی سمتی راست گوشی قرار دارند. فشردن این کلیدها بازخورد مناسبی به همراه دارد اما جایگیری آن‌ها چندان مناسب نیست؛ به‌طوری که گاهی اوقات کاربر به‌جای کلید پاور، به‌اشتباه کلید Volume Up را فشار می‌دهد. لبه‌ی سمت چپ گوشی میزبان درگاه سیمکارت است و لبه‌ی پایین محصول نیز تنها پورت USB-C را در بر دارد و خبری از جک ۳.۵ میلی‌متری هدفون نیست.

مقاومت در برابر آب و گرد‌وغبار یکی از موارد ارتقاءیافته در پیکسل ۲ ایکس‌ال محسوب می‌شود. نسل قبل این محصول تنها در برابر پاشش قطرات آب مقاومت داشت؛ اما مهندسان گوگل آن را مطابق با استاندارد IP67 مؤسسه‌ی IEC طراحی کرده‌اند؛ بنابراین Pixel 2 XL می‌تواند به‌ مدت ۳۰ دقیقه عمق یک متری آب را تحمل کند.

نمایشگر

بسیاری از شرکت‌ها با مهاجرت به سوی استفاده از نمایشگر اولد، به دنبال برتری‌‌‌های این نوع پنل‌ هستند؛ اما نام اولد به‌خصوص P-OLED برای گوگل یادآور روزهای سخت عرضه‌ی پیکسل ۲ ایکس ال است. گوگل پنل‌های گوشی‌های سری پیکسل ۲ را از دو غول دنیای نمایشگر یعنی ال‌جی و سامسونگ تأمین کرده است. نسخه‌ی معمولی پیکسل ۲ با نمایشگر امولد ساخت سامسونگ تولید شده است و در حالت کلی عملکرد رضایت‌بخشی دارد؛ اما پیکسل ۲ ایکس ال و نمایشگر ساخت ال‌جی آن تا مدت‌ها پس از عرضه‌ی این گوشی حاشیه‌ساز بودند. نمایشگر اولد با پیشرفت‌های صورت‌گرفته در سال‌های اخیر و بهبود ویژگی‌های خود تا حد زیادی به انتخاب اول برای پرچم‌داران مبدل شده‌ است؛ اما برطرف نکردن برخی مشکلات مانند Burn-in و سرد شدن غیر عادی رنگ‌ها در نگاه از زوایای مختلف، موفقیت یک گوشی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

پیسکل ۲ ایکس ال نمایشگر ۶ اینچی از نوع «P-OLED» با رزولوشن ۲۸۸۰ در ۱۴۴۰ پیکسل دارد. استفاده از رزولوشن +QHD در نمایشگری با این ابعاد، تراکم ۵۳۸ پیکسل برای پرچم‌دار گوگل به ارمغان می‌‌آورد و آن را به گزینه‌ای ایده‌آل برای نمایش محتوای واقعیت مجازی تبدیل می‌کند. این نمایشگر ساخت ال‌جی است و تفاوت بنیادینی از نظر ساختار و پروسه‌ی عمل با دیگر اولدها ندارد؛ با این حال موارد مهمی مثل روش ساخت و مواد، ساب‌پیکسل‌ها، کالیبراسیون و بحث‌های نرم‌افزاری آن‌ها را از یکدیگر متمایز می‌کند. پیکسل ۲ ایکس ال بر خلاف برادر کوچک‌تر خود از نمایشگر کشیده با نسبت ۱۸ به ۹ استفاده می‌کند. این نمایشگر کشیده تقریبا ۷۶.۴ درصد از سطح جلوی گوشی را پوشانده است و گوشه‌های آن همانند بسیاری از گوشی‌های جدید، منحنی طراحی شده‌اند.

با توجه به ساخته شدن نمایشگر توسط ال‌جی، بسیاری از کاربران انتظار پشتیبانی از استانداردهای HDR10 و دالبی ویژن را در پیکسل ۲ ایکس داشتند؛ اما متأسفانه این گوشی فاقد چنین استانداردهایی است. تا پیش از اندروید اوریو، سیستم‌عامل محبوب گوگل به‌صورت پیش‌فرض از قابلیت تغییر پروفایل رنگ پشتیبانی نمی‌‌کرد و اندروید خالص تنها بر اساس فضای رنگ sRGB کار می‌کرد؛ اما حالا توسعه‌دهندگان به‌جز فضای رنگ استاندارد sRGB قادر به استفاده از فضاهای رنگ گسترده‌تری مثل DCI-P3 نیز هستند. بعد از نارضایتی‌ها از رنگ‌های مرده در نمایشگر پیکسل ۲ ایکس ال، گوگل حالت جدید «Saturated» را با به‌روزرسانی به بخش «Colors» این گوشی اضافه کرد؛‌ اما اضافه شدن این بخش هم نتوانست آنطور که باید، طراوت رنگ‌های این نمایشگر را به مهم‌ترین رقبایش نزدیک کند.

در بین سه حالت رنگ Natural، Boosted و Saturated همانطور که انتظار می‌رود کمترین خطا در طیف رنگ sRGB را حالت Natural دارد؛ خطا در این حالت ۲.۴ است و نمایشگر ۹۶.۶ درصد از فضای رنگ sRGB را پوشش می‌دهد. نمایش رنگ‌ها در این حالت احتمالا برای بسیاری از کاربران جذاب نخواهد بود. حالت پیش‌فرض Boosted به ادعای گوگل اشباع رنگ را تا ۱۰ درصد بیشتر از حالت طبیعی می‌کند؛ در این حالت در بررسی‌‌های ما خطا در فضای sRGB با کمی افزایش به ۲.۸ می‌رسد و پوشش رنگ‌های فضای مذکور ۹۷.۶ درصد به دست آمد؛ حقیقتا این حالت نیز رنگ‌هایی باطراوت و چشم‌نواز ارائه نمی‌کند؛ از این رو کاربران علاقه‌مند به رنگ‌‌های زنده و تا حدودی اشباع را ناامید می‌کند. اهالی مانتن‌ویو چاره‌ی کار را اضافه کردن حالت Saturated با به‌روزرسانی دیدند؛ در این حالت طبق انتظار خطا در محیط sRGB به ۶.۱ و در محیط سازگارتر با این حالت یعنی DCI-P3 به ۳.۶ می‌رسد. حالت Saturated نزدیک به ۱۴۸.۶ درصد از فضای رنگ sRGB را پوشش می‌دهد. رنگ سفید در هر سه حالت سردتر از حالت واقعی نمایش داده می‌شود.

پیکسل ۲ ایکس ال از نظر ارائه‌ی رنگ‌ها و کالیبراسیون نمایشگر پایین‌تر از رقبای مستقیم خود مانند نوت ۸ و آیفون ۱۰ قرار می‌گیرد. همانند دیگر گوشی‌های مورد بررسی در زومیت، پیکسل ۲ ایکس ال را از نظر المان‌های روشنایی تصویر بررسی کردیم؛ روشنایی حداکثری نمایشگر در بهترین حالت با استفاده از الگوی شطرنجی ANSI برابر با ۵۹۷ نیت به دست آمد؛ با وجود روشنایی بالای مناسب در حالت تنظیم دستی، خبری از حالتی ویژه برای افزایش روشنایی در محیط‌های پر نور نیست و تفاوتی بین حالت دستی و خودکار از نظر حداکثر روشنایی مشاهده نمی‌شود؛ به‌عنوان مثال پرچم‌داران جدید سامسونگ با قرار گرفتن در محیط‌ پرنور، روشنایی را نزدیک به ۴۰۰ نیت افزایش می‌دهند. متأسفانه حداقل روشنایی نزدیک به ۵ نیتی نمایشگر پیکسل ۲ ایکس ال با استانداردهای بازار پرچم‌داران فاصله دارد. استفاده از قابلیت «Night Light» برای فیلتر کردن نور آبی نمایشگر تا حدودی از آزاردهنده‌ بودن روشنایی حداقلی نمایشگر می‌کاهد و زمان‌بندی و تغییر شدت فیلتر در دسترس کاربر خواهد بود.

مشکل Burn in در نمایشگرهای پیکسل ۲ ایکس ال تا هفته‌ها بعد از عرضه‌ی این گوشی خبرساز بود؛ به‌طوری که گوگل را مجبور به ارائه‌ی به‌روزرسانی برای کم کردن روشنایی کلیدهای ناوبری اندروید برای کم کردن احتمال بروز این مشکل کرد. مشکل Burn-in عموما در نمایشگرهای اولد و با ثابت ماندن طولانی‌مدت یک تصویر ثابت در نمایشگر ایجاد می‌شود؛ تقریبا تمام اولدها در معرض این مشکل قرار دارند با این حال گزارش‌های این مشکل در پیکسل ۲ ایکس ال بسیار بیشتر از رقبا بوده است. گوگل مشکل دیده شدن هاله‌ی آبی رنگ در هنگام دیدن نمایشگر از زوایا را عادی می‌داند؛ اما در واقع مشکل مذکور در Pixel 2 XL بیشتر از رقبا و کاملا قابل تشخیص است؛ مسئله‌ی « blue shift» کمابیش در تمام پنل‌های اولد وجود دارد؛ اما در کمتر پرچم‌دار جدیدی شاهد شدید بودن آن هستیم. به ادعای گوگل مشکل ظاهر شدن لایه‌ی آبی تنها در زاویه‌ی خاصی مشاهده می‌شود؛ اما این مشکل با چرخاندن اندک در زوایای مختلف نیز مشاهده شد.

گوگل فقدان نمایشگر همیشه روشن (Always-on display) در پیکسل اولیه را جبران کرده؛ این قابلیت به‌صورت پیش‌فرض فعال است و زمان، اعلان‌ها و افزایش مصرف باتری را به کاربر نشان می‌دهد. از نظر خوانایی نمایشگر زیر نور خورشید، پیکسل ۲ ایکس ال موفق ظاهر می‌شود و همانند رقبای خود در چنین شرایطی قابل استفاده است. در پایان این بخش باید گفت که نمایشگر پیکسل ۲ ایکس ال با در نظر گرفتن رده‌ی قمیتی آن رقیبی قدرتمند برای نمایشگرهای پرچم‌داران سامسونگ و اپل محسوب نمی‌شود.

اسپیکر

اسپیکرهای استریو در پنل جلو یا به‌اصطلاح Front-Facing یکی از عناصر کمیاب در بین گوشی‌های هوشمند امروزی است؛ در حقیقت پیکسل ۲ و پیکسل ۲ ایکس‌ال در کنار برخی از مدل‌های سونی، از معدود گوشی‌هایی محسوب می‌شوند که از چنین اسپیکرهایی بهره می‌برند. صدای خروجی اسپیکرهای پیکسل ۲ در حد بسیار خوبی ارزیابی می‌شود؛ ضمن اینکه شفافیت و رسایی آن مثال‌زدنی است. ما از کیفیت صدای خروجی اسپیکرهای پیکسل رضایت داشتیم.

متأسفانه در پرچم‌داران گوگل خبری از جک ۳.۵ میلی‌متری هدفون نیست و هدفونی همراه آن ارائه نمی‌شود؛ بنابراین برای اتصال هدفون شخصی‌تان باید از دانگل تبدیل به پورت USB-C موجود در جعبه‌ی گوشی استفاده کنید. خوشبختانه در حالت اتصال هدفون نیز تجربه‌ی موسیقی پیکسل ۲ در ردیف‌ بهترین دستگاه‌هایی قرار می‌گیرد که تاکنون بررسی کرده‌ایم، خروجی صدای هدفون پیکسل جدید گوگل نیز شفاف و عاری از نویز یا دیستورشن است.

نرم‌افزار و رابط کاربری

پیکسل‌ها را باید نشانه‌ی کوچکی از رؤیای محقق‌نشده‌ی گوگل برای اندروید خالص دانست؛ رؤیایی که اگر تحقق پیدا می‌کرد شاهد دنیای اندروید متحد‌تری می‌بودیم. به‌روزرسانی‌های سریع، ظاهری ساده و شیک و عملکردی روان و خیره‌کننده پیکسل‌ها و مهم‌تر از آن پشتیبانی طولانی‌مدت‌تر این گوشی‌ها توسط گوگل می‌توانست برگ برنده‌ی تمام گوشی‌های اندروید باشد. حتی اگر از عاشقان امکانات متعدد و گاه گیج‌کننده‌ی رابط کاربری تولیدکنندکان بزرگ گوشی‌ هوشمند باشید باز هم با دیدن عملکرد سریع رابط کاربری پیکسل‌ها شگفت‌زده خواهید شد. گوشی‌های پیکسل به‌صورت مرتب به‌روزرسانی‌های امنیتی و نسخه‌‌های بتای اندروید را دریافت می‌کنند و تا سه سال به‌صورت کامل توسط مالک این اکوسیستم محبوب پشتیبانی می‌شوند. پیکسل ۲ ایکس ال از اولین گوشی‌های عرضه‌شده با اندروید ۸.۰ بود و هم‌اکنون آخرین به‌روزرسانی اندروید ۸.۱ را دریافت کرده است؛ البته علاقه‌مندان قادر به نصب و استفاده از نسخه‌ی بتا اندروید پی نیز هستند.

صحبت در مورد نرم‌افزار پیکسل‌ها را با صفحه‌ی هوم و انتقال نوار جستجو به بالای کلیدهای ناوبری شروع می‌کنیم. والپیپرهای زنده‌ و زیبای پیکسل‌ها در نگاه اول شما را مجذوب خود خواهد کرد؛ ۵ والپیر از طبیعت، ۴ والپیپر زیبا از زمین، ماه و مریخ در کنار تعدادی تصویر متحرک دیگر در اختیار کاربر قرار دارد. آیکون پیش‌فرضی برای باز کردن منوی اپلیکیشن‌ها در اندروید خالص وجود ندارد و سوایپ به سمت بالا در صفحه‌ی هوم برای این منظور در نظر گرفته شده است؛ اپلیکیشن‌های پراستفاده نیز در بالای صفحه و زیر نوار جستجو قرار می‌گیرند. منوی اعلان‌ها ساده طراحی شده است و در هر صفحه ۹ میانبر را در اختیار کاربر قرار می‌دهد؛ متأسفانه آیکونی برای فعال کردن تنظیم خودکار نور نمایشگر وجود ندارد.

در پیکسل‌ها خبری از انتخاب پوسته (تم) یا ترنزیشن نیست؛ ولی هنوز هم معدود انیمیشن‌های آن زیبایی و سادگی را تداعی می‌کنند. با انتخاب والپیپرهای تیره، رابط کاربری به‌صورت خودکار اقدام به تیره کردن تم می‌کند؛ امکان غیر فعال کردن این قابلیت وجود ندارد. اضافه شدن نمایشگر همیشه روشن خبر خوشحال‌کننده‌‌ای برای دوست‌داران پیکسل‌ها است؛ اما این قابلیت نسبت به نمونه‌های بالغ دیده‌شده در گوشی‌های سامسونگ امکانات خاصی ارائه نمی‌کند. گوگل همچنین قابلیتی برای افقی کردن صفحه‌ی هوم و صفحه‌ی اپلیکیشن‌ها در تنظیمات گنجانده است.

یو ۱۱ ایده‌ی نو و جالبی به جهانیان معرفی کرد و آن را اج سنس نام گذاشت که به لطف آن، کاربر با فشردن فریم گوشی یک دستور خاص را اجرا می‌کرد؛ پیکسل‌های جدید گوگل نیز از ویژگی مشابهی با نام «Active Edge» بهره می‌برند که برخلاف پرچم‌دار اچ‌تی‌سی تنها برای اجرای گوگل اسیستنت و بی‌صدا کردن گوشی در هنگام دریافت تماس و زنگ هشدار استفاده می‌شود. این قابلیت در هنگام خاموش بودن نمایشگر نیز عمل می‌کند و کاربر قادر به تغییر حساسیت آن خواهد بود. محدود کردن امکانات Active Edge توسط گوگل برای کاربران چندان خوشایند نخواهد بود و ما نیز در عین جالب بودن، این اقدام گوگل را نمی‌پسندیم.

گوگل ویژگی «Now Playing» را برای تشخیص موسیقی پخش‌شده در پیرامون کاربر به پیکسل‌های جدید اضافه کرده است. اهالی مانتن‌ویو برای برطرف کردن نگرانی‌های حریم خصوصی این ویژگی‌ را به‌صورت آفلاین ارائه کرده‌اند؛ به این معنی که به‌صورت دوره‌های منظم اقدام به دانلود خودکار دیتابیس لازم برای تشخیص موسیقی می‌کند. این ویژگی به‌صورت پیش‌فرض غیر فعال است و برای فعال کردن آن کاربر باید به بخش تنظیمات صدا مراجعه کند. پس از فعال کردن Now Playing گوشی به‌صورت خودکار و هر ۶۰ ثانیه صداهای پیرامون فرد را پردازش و با دیتابیس مقایسه می‌کند؛ در صورت مطابقت موسیقی پخش‌شده با دیتابیس، اطلاعات آن در زمان فعال بودن نمایشگر همیشه روشن نمایش داده می‌شود. گوگل احتمالا از سخت‌افزار نیز برای عملکرد درست الگوریتم تشخیصی خود استفاده کرده است.

دیتابیس این قابلیت نگهداری اطلاعات نزدیک به بیست هزار موسیقی را در دل خود دارد و با توجه به منطقه‌ی عرضه، اطلاعات آن به‌روزرسانی می‌شود. در ابتدای تست توانایی این قابلیت به سراغ «پاروی بی‌‌قایق» از محسن چاوشی رفتیم؛ این موسیقی و دیگر موسیقی‌های ایرانی توسط این قابلیت شناسایی نشدند. موسیقی‌های سبک متال و پاپ مانند «The Day That Never Comes» و «Jam» از متالیکا و مایکل جکسون به‌راحتی و بدون مشکل خاصی شناسایی شدند؛ اما داستان برای موسیقی‌های بی‌کلام کمی متفاوت است؛ موسیقی اصلی سریال وست‌ورلد و موسیقی «Crowd Chant» جوی ستریانی توسط Now Playing شناخته نشدند.

دوربین

بی‌شک دوربین پیکسل ۲ ایکس‌ال، یکی از کلیدی‌ترین بخش‌های این گوشی هوشمند به‌حساب می‌آید؛ گوگل در زمان معرفی این محصول، مانور بسیاری روی قابلیت‌ها و توانمندی‌های دوربین آن داد و اعلام کرد که پیکسل ۲ با ثبت امتیاز کلی ۹۸ در تست‌های وب‌سایت DxOMark، عنوان بهترین دوربین دنیای گوشی‌های هوشمند را در اختیار دارد؛ اگرچه از آن زمان تاکنون تغییراتی در لیست بهترین‌های این وب‌سایت به‌ وجود آمده است و Pixel 2 سه محصول هواوی P20 Pro، هواوی P20 و گلکسی اس 9 پلاس را فراتر از خود می‌بیند؛ اما باز هم فبلت گوگل حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد.

دوربین پیکسل ۲ به‌لحاظ سخت‌افزاری، تغییراتی نسبت به نسل گذشته تجربه کرده است که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به کاهش ۱۱ درصدی ابعاد سنسور، اضافه‌ شدن لرزش‌گیر اپتیکال تصویر، کوچک‌تر شدن ۹ درصدی ابعاد پیکسل‌ها و بازتر شدن دیافراگم اشاره کرد. برخلاف عموم پرچم‌داران چند سال اخیر، گوگل در دو نسل اول پیکسل اعتقادی به دوربین دوگانه نداشته و آن‌ها را با دوربین تکی و با تکیه بر توانایی‌های خود در زمینه‌ی هوش مصنوعی روانه‌ی بازار کرده است.

دوربین اصلی Pixel 2 از سنسوری ۱۲.۲ مگاپیکسلی با ابعاد ۱/۲.۶ اینچ و اندازه سنسور ۱.۴ میکرومتر بهره می‌برد که در پسِ لنزی با دیافراگم f/1.8 و فاصله‌ی کانونی معادل ۲۷ میلی‌متری قرار دارد. همان‌طور که اشاره کردیم، پیکسل ۲ علاوه‌بر لرزش‌گیر الکترونیکی (EIS)، لرزش‌گیر اپتیکال (OIS) نیز دارد و فناوری فوکوس خودکار تشخیص فاز با پیکسل دوگانه در کنار فوکوس خودکار لیزری، امکان تشخیص سریع سوژه را فراهم می‌آورد. 

دوربین سلفی پیکسل ۲ با نسل قبل تفاوتی ندارد و از سنسوری ۸ مگاپیکسلی با ابعاد ۱/۳.۲ اینچ و سایز پیکسل ۱.۴ میکرومتر بهره می‌برد که لنزی با دیافراگم f/2.4 و فاصله‌ی کانونی معادل ۲۵ میلی‌متری آن را همراهی می‌کند. همانند نسل گذشته با دوربین اصلی پیکسل ۲ توانایی فیلم‌برداری با رزولوشن 4K، فول اچ‌دی و اچ‌دی به ترتیب با نرخ‌های ۳۰، ۱۲۰ و ۲۴۰ فریم‌ بر ثانیه دارد و با دوربین سلفی می‌توان ویدیوی فول اچ‌دی ثبت کرد.

 

 

پیکسل ۲ در تمامی شرایط نوری، گستره‌ی دینامیکی بسیار مطلوبی ارائه می‌دهد و عملکرد فوق‌العاده‌ای در فوکوس خودکار دارد. جزئیات تصاویر پرچم‌دار گوگل در سطح بسیار خوبی قرار دارد و رنگ‌ها بسیار زنده به‌ نظر می‌رسند. پیکسل ۲ در محیط‌های کم‌نور و تاریک نیز عملکرد بسیار خوبی از خود به‌ نمایش می‌گذارد و به‌خوبی منابع نور را از بخش‌های تاریک تصویر تفکیک می‌کند. در این شرایط بر مقدار نویز تصاویر به‌خصوص در نقاط تاریک افزوده می‌شود؛ اما باز هم می‌توان جزئیات را در تصویر ثبت‌شده مشاهده کرد. ما از عملکرد پیکسل ۲ در محیط‌های کم‌نور رضایت داشتیم؛ اما هواوی پی ۲۰ پرو را در این زمینه تا حدودی برتر می‌دانیم.

نمونه‌ی تصاویر ثبت‌شده با پیکسل ۲

بازده و عملکرد

بازده و عملکرد یکی از بخش‌هایی است که در آن هیچ خرده‌ای نمی‌توان به گوگل و پرچم‌دار توانمند این شرکت گرفت. محصولات گوگل به‌ لطف استفاده از خالص‌ترین نسخه‌ی سیستم‌عامل اندروید در کنار سخت‌افزار قدرتمند، همواره عملکرد بی‌نقصی از خود به‌نمایش گذاشته‌اند و پیکسل ۲ نیز از این قاعده مستثنا نیست. فبلت گوگل با بهره‌گیری از پردازنده‌ی اسنپدراگون ۸۳۵، در کنار ۴ گیگابایت حافظه‌ی رم LPDDR4x و ۶۴ یا ۱۲۸ گیگابایت حافظه‌ی ذخیره‌سازی با رابط UFS 2.1، تجربه‌ای مثال‌زدنی و بی‌بدیل در میان تمام محصولات اندرویدی از خود به نمایش می‌گذارد.

اسنپدراگون ۸۳۵ نخستین تراشه‌ی ۱۰ نانومتری کوالکام است که توسط سامسونگ و با فرایند ۱۰ نانومتری LPE FinFET تولید می‌شود. این تراشه‌ی هشت هسته‌ای و ۶۴ بیتی که در تاریخ ۲۷ آبان ۱۳۹۵ و به‌عنوان جانشینی برای تراشه‌ی اسنپدراگون ۸۲۱ معرفی شد، طبق ادعای کوالکام، نسبت به گذشته ۳۵ درصد کوچک‌تر شده است و ۲۵ درصد انرژی کمتری مصرف می‌کند.

هسته‌‌های پردازشی اسنپدراگون ۸۳۵ از ریزمعماری اختصاصی کوالکام موسوم به Kryo 280 بهره می‌برند که با استفاده از مجموعه‌ی دستورالعمل معماری (ISA) آرم ARMv8-A توسعه‌ داده شده‌اند و در قالب یک کلاستر ۴ هسته‌ای قدرتمند (ARM Cortex A73 سفارشی‌سازی‌ شده) با فرکانس کاری ۲.۴۵ گیگاهرتز و یک کلاستر ۴ هسته‌ای کم‌مصرف (ARM Cortex A53) با فرکانس ۱.۹ گیگاهرتز، پردازنده‌ی مرکزی (CPU) تراشه‌ی اسنپدراگون ۸۳۵ را تشکیل می‌دهند.

واحد پردازش گرافیکی این تراشه، نمونه‌ی ۷۱۰ مگاهرتزی آدرنو ۵۴۰ است که توسط کوالکام و برمبنای معماری بهینه‌شده‌ی آدرنو ۵۳۰ توسعه داده می‌شود و به لطف فرایند تولید ۱۰ نانومتری خود، نسبت به گذشته پایداری حرارتی بیشتری دارد. این GPU توان محاسباتی ۵۶۷ گیگافلاپس ارائه می‌دهد، ۲۵۶ واحد محاسبه و منطق (ALU) در آن گنجانده شده است و از کتابخانه‌‌‌های OpenGL ES 3.2 ،OpenCL 2.0 ،DirectX 12 و Vulkan‌ پشتیبانی می‌کند. طبق ادعای کوالکام، این GPU نسبت به گذشته ۲۵ درصد سریع‌تر در رندر گرافیکی عمل می‌کند و ۶۰ برابر رنگ‌های بیشتری را به نمایش می‌گذارد.

کوالکام مودم LTE اختصاصی خود موسوم به Snapdragon X16 را برای اسنپدراگون ۸۳۵ در نظر گرفته است که توانایی دستیابی به‌سرعت‌‌های Downlink بالغ بر یک گیگابیت‌ بر ثانیه (LTE Cat. 16) و Uplink معادل ۱۵۰ مگابیت‌ بر ثانیه (LTE Cat. 13) را به کاربر می‌دهد؛ یعنی ۱۰ برابر سریع‌تر از مقداری که می‌شد با مودم‌های 4G LTE نسل اول تجربه کرد. علاوه‌بر این، به‌ لطف پشتیبانی از استاندارد چند‌ گیگابیتی 802.11ad و وای‌فای چند ورودی چند خروجی چندکاربره (MU-MIMO)، مودم X16 تجربه‌ی دسترسی به اینترنت بی‌سیم با سرعت‌های بسیار بالا را در اختیار کاربر قرار می‌دهد. اسنپدراگون ۸۳۵ برای سنجش، فیلتر‌ کردن یا فشرده‌سازی سیگنال‌های آنالوگ و ممتد از پردازش‌گر سیگنال دیجیتال (DSP) کوالکام با ریزمعماری Hexagon 682 استفاده می‌کند که با هدف بهبود عملکرد و طول‌عمر باتری طراحی شده و به‌منظور بهینه‌سازه بهره‌وری، هاب سنسور All-Ways Aware کوالکام و هسته‌ی Hexagon Vector eXtensions نیز در داخل آن گنجانده شده است.

اسنپدراگون ۸۳۵ را می‌توان یکی از نخستین تراشه‌هایی دانست که از کنترلر حافظه‌ی LPDDR4x با پهنای باس دو کاناله‌ی ۳۲ بیتی، پهنای باند ۲۹.۸ گیگابیت‌ بر ثانیه‌ای و فرکانس ۱۸۶۶ مگاهرتز پشتیبانی می‌کند و با رابط فلش دو کاناله‌ی UFS 2.1 برای حافظه‌ی ذخیره‌سازی سازگار است. دستگاهی که برای بررسی در اختیار زومیت قرار دارد، نسخه‌ی ۱۲۸ گیگابایتی پیکسل ۲ ایکس‌ال با ۱۱۰.۳۴ گیگابایت حافظه‌ی در دسترس است. در ادامه می‌توانید عملکرد حافظه‌ی فبلت گوگل را مشاهده کنید:

کوالکام برای تراشه‌ی بالارده‌ی اسنپدراگون ۸۳۵، پردازشگر سیگنال تصویر (ISP) و ۱۴ بیتی اختصاصی خود موسوم به Spectra 180 را در نظر گرفته است که از ثبت تصاویری با رزولوشن ۳۲ مگاپیکسل، لگ شاتر صفر، زوم نرم و فوکوس خودکار پشتیبانی می‌کند و رنگ‌های طبیعی و کیفیت تصاویر بالایی به ارمغان می‌آورد. تراشه‌ی بالارده‌ی کوالکام به لطف پلتفرم امنیتی Qualcomm Haven قابلیت احراز هویت کاربر و دستگاه را به ارمغان می‌آورد. این پلتفرم از سیستم‌های امنیتی مبتنی بر شاخصه‌های بایومتریک، مانند اثر انگشت، صدا، عنبیه‌ و تشخیص چهره به‌صورت کامل پشتیبانی می‌کند.

زومیت برای ارزیابی عملکرد سخت‌افزار گوشی‌ها، در کنار اجرای بازی‌های گرافیکی و تحت‌فشار قراردادن گوشی، بنچمارک‌های مختلفی را روی آن اجرا می‌کند. بنچمارک انتوتو تمام جنبه‌های گوشی، مانند GPU ،CPU، حافظه‌ی رم و تجربه‌ی کاربری را مورد بررسی قرار می‌دهد. بنچمارک Ice Storm Unlimited یک تست آف‌اسکرین برای مقایسه‌ی CPU و GPU در دستگاه‌های مختلف محسوب می‌شود؛ بنابراین مواردی مانند رزولوشن نمایشگر و DPI آن، تأثیری بر نتایج ندارد. بنچمارک PCMark، عملکرد دستگاه را به‌جای الگوریتم‌های انتزاعی و غیر قابل لمس، بر اساس تسک‌های روزمره می‌آزماید. بنچمارک گیک‌بنچ با محوریت بررسی عملکرد CPU در تسک‌های روزمره، در دو حالت تک و چند هسته‌ای عمل می‌کند.

در ادامه می‌توانید نتایج حاصل از اجرای آزمون‌های یادشده روی پیکسل ۲ ایکس‌ال را مشاهده کنید:

ما برای ارزیابی عملکرد پردازنده‌ی پیکسل ۲ ایکس‌ال، بازی‌های سنگینی مانند Real Racing 3 ،Final Fantasy XV Pocket Edition و Lineage II: Revolution را روی این گوشی اجرا کردیم و در هر سه مورد از عملکرد پرچم‌دار گوگل رضایت داشتیم، به‌ لطف پردازنده‌ی گرافیکی قدرتمند آدرنو ۵۴۰، بازی‌های یادشده را با بالاترین رزولوشن و گرافیک ممکن در کنار نرخ فریم عالی اجرا کرد. پیکسل در اجرای تسک‌های روزمره نیز هیچ ضعفی را از خود نشان می‌دهد و درست‌مانند آنچه از محصولی قدرتمند با اندروید خالص انتظار داریم، تجربه‌ی نرم، سریع و روانی را از خود به نمایش می‌گذارد. ما در طول استفاده‌ی چند روزه‌ی خود، هیچ کندی یا لگی را از پرچم‌دار سال ۲۰۱۷ مانتین‌ویو مشاهده نکردیم؛ پیکسل ۲ به‌معنای واقعی کلمه تجربه‌ای کم‌نظیر از خود به نمایش می‌گذارد؛ تجربه‌ای که از یک پرچم‌دار آرمانی اندرویدی انتظار داریم.

ما برای ارزیابی عملکرد Pixel 2 XL به‌ لحاظ مالتی تسکینگ، مجموعه‌ای از بازی‌ها و اپلیکیشن‌ها را با ترتیب «اینستاگرام، Real Racing 3، واتس‌اپ، Lineage II: Revolution، نسخه‌ی دسکتاپ وب‌سایت زومیت در مرورگر کروم، گوگل پلی‌استور و یوتیوب» روی این گوشی اجرا و پس از بارگذاری کامل، آن‌ها را مینیمایز کردیم و در نهایت، در مسیر بازگشت، تمام اپلیکیشن‌ها و بازی‌های در حال اجرا در پس‌زمینه را از نو فراخوانی کردیم، در این تست تمام موارد اجراشده روی پیکسل ۲ ایکس‌ال، به‌ استثنای بازی سنگین Lineage II: Revolution، به‌صورت کامل در پس‌زمینه باقی مانده بودند که دلیل این موضوع به استفاده‌ی پیکسل ۲ از چهار گیگابایت رم برمی‌گردد، در حالی که رقبایی همچون وان‌پلاس ۵ تی از حافظه‌ی رم ۶ یا ۸ گیگابایتی استفاده می‌کنند.

باتری

انرژی مورد نیاز پیکسل 2 ایکس‌ال را باتری ۳۵۲۰ میلی‌آمپر ساعتی آن تأمین می‌کند که ظرفیت آن حدود ۷۰ میلی‌آمپر ساعت بیش‌تر از باتری پیکسل ایکس‌ال است و تقریبا با پرچم‌داران دیگری مانند گلکسی اس ۹ پلاس و وان‌پلاس ۵‌ تی برابری می‌کند. نسل گذشته‌ی پیکسل با پخش ۱۱ ساعته‌ی فیلم، به‌لحاظ شارژدهی عملکرد قابل احترامی از خود به‌جای گذاشت؛ از این رو انتظار داریم که پیکسل ۲ ایکس‌ال نیز به‌ لطف استفاده از باتری بزرگ‌تر و پردازنده‌ی بهینه‌تر شارژدهی مناسبی داشته باشد؛ البته باید تغییر نوع پنل به P-OLED، افزایش جزئی رزولوشن و بزرگ‌تر شدن نمایشگر را نیز در نظر داشت.

برای ارزیابی عملکرد باتری Pixel 2 XL، ابتدا با فعال‌سازی حالت پرواز، تمام اتصالات بی‌سیم این گوشی را قطع کردیم، روشنایی نمایشگر را روی مقدار ۲۰۰ نیت قرار دادیم و سپس ویدیویی با رزولوشن اچ‌دی را به‌صورت مداوم تا لحظه‌ی خاموش‌ شدن گوشی پخش کردیم. در این تست، فبلت گوگل به‌ مدت ۱۲ ساعت و ۲۵ دقیقه دوام آورد که عدد مطلوبی به‌حساب می‌آید. تست‌های بعدی، به اجرای سه آزمون Battery Test – Manhattan 3.1 ،Work 2.0 Battery Life‌ به‌ ترتیب از اپلکیشین‌های بنچمارک GFXBench و PCMark در کنار تست باتری GeekBench بازمی‌گردد؛ آزمون نخست یکی از گزینه‌های توانمند در شبیه‌سازی استفاده‌ی روزمره‌ی کاربران از گوشی‌ها محسوب می‌شود، آزمون دوم ترکیبی از توانایی پردازشی را در کنار شارژدهی بررسی می‌کند و آزمون سوم عملکرد باتری را حین اجرای پردازش‌های سنگین مانند بازی‌ها می‌سنجد.

همان‌طور که از نتیجه‌ی آزمون‌های نرم‌افزاری نیز برمی‌آید، پیکسل ۲ ایکس‌ال به لحاظ پایداری عملکرد تحت فشار، شارژدهی در پردازش‌های سنگین و دوام باتری در کاربری‌های روزمره در ردیف بهترین‌های کلاس پرچم‌داران اندروید قرار می‌گیرد. فبلت گوگل در کاربری‌های روزمره شامل استریم موسیقی، وب‌گردی، تماشای فیلم و بازی‌های نیمه‌سنگین می‌تواند اغلب پرچم‌داران فعلی تا یک روز شما را همراهی کند؛ اما چنانچه کمی از شدت استفاده‌ی خود بکاهید، با یک بار شارژ پیکسل ۲ ایکس‌ال، می‌توان طلوع آفتاب روز بعد را نیز تجربه کرد!

برخلاف بسیاری از پرچم‌داران دنیای گوشی‌های هوشمند که از استانداردهای اختصاصی یا Quick Charge کوالکام برای شارژ سریع باتری بهره می‌گیرند، گوگل در پیکسل ۲ ایکس‌ال از استاندارد جهانی USB-C برای فرآیند شارژ موسوم به Power Delivery 2.0 بهره می‌گیرد، به‌ لطف این فناوری و شارژر ۱۸ واتی (۹ ولت و ۲ آمپری یا ۵ ولت و ۳ آمپر) موجود در جعبه‌ی پیکسل ۲ ایکس‌ال، می‌توان ظرف مدت ۳۰ شارژ باتری را از صفر به ۳۵ درصد و ظرف ۶۰ دقیقه به ۷۱ درصد رساند که عدد بسیار خوبی به حساب می‌آید، در نظر داشته باشید که در بسیاری از فناوری‌های شارژ سریع، پس از رسیدن ظرفیت باتری به ۵۰ درصد، فرآیند شارژ با توان پایین ادامه پیدا می‌کند؛ اما در فناوری P.D. 2.0، فرآیند شارژ به‌صورت خطی ادامه پیدا می‌کند.

جمع‌بندی

وقتی برای اولین بار پیکسل را در دست می‌گیرید تنها چیزی که به ذهنتان خطور نمی‌کند، زیبایی آن است. پیکسل ۲ ایکس‌ال طراحی خاص و متفاوتی دارد؛ اما هیچ‌گاه نباید طراحی آن را با بهترین‌ نمونه‌های بازار پرچم‌داران مقایسه کرد. گواهی IP67، استفاده از شیشه‌ی 3D و بدنه‌ی فلزی با لک‌پذیری کم تنها بخشی از نکات مهم در بحث طراحی پیکسل ۲ ایکس‌ال است. نمایشگر P-OLED استفاده‌شده در پرچم‌دار کنونی گوگل با ایراداتی همچون Burn-in و سرد شدن غیر عادی رنگ‌ها در نگاه از زوایا بزرگ‌ترین ضربه را به اهالی مانتین‌ویو زدند. رنگ‌های نه‌چندان باطراوت و روشنایی معمولی نمایشگر نیز از تبدیل شدن پیکسل به یکی از بهترین‌ها در این بخش جلوگیری می‌کند.

نرم‌افزار و رابط کاربری را می‌توان اصلی‌ترین مشخصه‌ی پیکسل‌های گوگل دانست؛ به‌طوری که تجربه‌ی اصیل‌ترین اندروید در این گوشی‌ها مرحمی برای نقص‌های کوچک و بزرگ آن‌ها است. روانی، سادگی، زیبایی تنها بخشی از صفات چیزهایی است که ما در اندروید پیکسل‌ها تجربه کردیم؛ قابلیت اکتیو اج برای اجرای گوگل اسیستنت با فشار فریم گوشی در کنار Now Playing و سیستم تشخیص موسیقی آن از دیگر موارد جالب در پیکسل‌ها هستند. پیکسل ۲ ایکس ال از نظر عملکرد در بازی‌ها و تسک‌‌های رومزه بی‌نقص است و استفاده از ۴ گیگابایت رم به هیچ وجه چالشی برای این گوشی ایجاد نمی‌کند.

خبری از دوربین دوگانه در پیکسل ۲ ایکس ال نیست و گوگل تنها از یک دوربین ۱۲.۲ مگاپیکسلی برای قدرت‌نمایی استفاده کرده است؛ عکس‌های ثبت شده جزئیاتی عالی، رنگ‌هایی زنده و گستره‌ی دینامیکی مطلوبی دارند و پرتره‌های گرفته‌شده از فواصل نزدیک نیز به لطف الگوریتم هوش مصنوعی از بهترین‌ها در کلاس خود هستند. باتری در سال‌های اخیر به پاشنه‌ی آشیل بسیاری از پرچم‌داران مبدل شده است؛ اما خوشبختانه پیکسل ۲ ایکس ال با پخش ۱۲ ساعت و ۲۵ دقیقه ویدئو و عملکرد نسبتا موفق در بنچ‌مارک‌های باتری کاربران را خشنود خواهد کرد.