![]() شركت اينتل با پردازنده آيويبريج (Ivy Bridge) خود و پيروي از استراتژي تيكتاك اينتل، تاكنون توانسته است به پيشرفت فوقالعادهاي دست يابد. سري پردازندههاي دسكتاپ فعلي سنديبريج (Sandy Bridge) نقطهعطفي در مسير پيش روي اينتل محسوب ميشود و حال نوبت به ارتقاي پردازندههاي اينتل رسيده است. در اين ميان بايد ديد آيا تغيير چرخه توليد معماري فعلي 32 نانومتري پردازندههاي سنديبريج به معماري 22 نانومتري پردازندههاي آيويبريج، دليلي كافي است يا نه؟ با روند پيشرفت صحيح همهچيز، اين آبرفتن داي يا قطعه كوچك سيليكوني سازنده پردازنده (die) ميتواند با پايينآوردن قيمت تمامشده، افزايش كارآمدي در مصرف انرژي و كارايي بالاتر تغييري مناسب تلقي شود. همه اين موارد، تضميني به منظور كاركرد صحيح اين فرآيند جديد و عدم ابتلاي آن به مشكلاتي چون تونل كوانتومي (quantom tunneling) جايي كه ذرات به صورت جادويي از محلي به محل ديگر جابهجا ميشوند، به شمار ميرود. اينتل در آيويبريج دست به ابداع دوباره ترانزيستورها زده است. اين فناوري جديد ترانزيستورهاي سهبعدي دروازههاي سهگانه (3D Tri-Gate transistors) را به كار ميبرد كه به جاي استفاده عادي طراحي مسطح دوبعدي از هر سهبعد بهره ميگيرد. اينتل با روزآمدسازي آيويبريج و به لطف تغيير فرآيند توليد، موفق به افزايش زياد كارآمدي شده است. مدلهاي داراي مصرف متوسط سريهاي i5 و i7 سنديبريج طراحي حرارتي قدرت (TDP) متوسط 77 وات داشته، در حالي كه TDP مدلهاي كممصرفتر بين 45 تا 65 وات است. كوچككردن داي تا 22 نانومتر از مساحت پردازنده ميكاهد، اما اينتل از راه اين صرفهجويي درجا توانسته است فضايي را كه به هسته گرافيك (graphic core) اختصاص داده افزايش دهد. سنديبريجها با توجه به مدلشان از گرافيكهاي HD 2000 يا HD 3000 بهره ميبرد، گرافيكهاي HD 2000 از شش عدد سايهزني (shaders) وHD 3000 از 12 سايهزني برخوردار است كه باعث شده اين سختافزارها در حدي بيش از نمايش متعلقات ويندوز عمل كند و توانايي اجرا و پخش فيلمهاي HD را نيز داشته باشد. اما گرافيكهاي اينتل قطعا توانايي هماوردي با كارتهاي گرافيكي AMD و انويديا را نداشته و در مقابل آنها كم ميآورند. آيويبريج فضاي اضافي داي را جهت ارتقاء به گرافيك پيشرفته مدل HD 4000 با 16 سايهزني به كار برده است كه به جاي DirectX 10.1 از دايركت ايكس 11 پشتيباني به عمل ميآورد. مدلهاي پايينتر آن نيز از ارتقاي دايركت ايكس مشابهي سود برده، اما گرافيك HD 2500 آنها درست مثل HD 2000، تنها شش سايهزني دارد. فهرست پردازندههاي جديد فعلي نشان ميدهد آنها نسبت به سنديبريجها از سرعت سيكل ساعت پيشرفتهتري برخوردار نيستند. سنديبريجها از فرمت كدگذاري Corei5/ i7- 2XXX استفاده كرده، آنهايي كه پسوند K دارند مدلهاي قفل گشوده و نمونههايي كه پسوند S دارند، مدلهاي كممصرف هستند. آيويبريجها نيز از همين فرمت تبعيت كرده و فقط كدبندي آنها به صورت Core i5/i7-3000 است.
قابليتهاي جديد و مادربوردها
پلتفرم ماهوبي (Maho Bay)
جمعبندي پردازنده Core i7-3770K كه در شمارههاي پيشين كليك به شما معرفي كرديم با سرعت سيكل ساعت پايه 5/3 گيگاهرتز كه با به كار بردن تقويت توربو (Turbo Boost) در زير فشار بار كاري تا 9/3 گيگاهرتز ارتقا مييابد، چهارهسته با فناوري ايجاد هستههاي پردازشي مجازي ابر چند نخي (Hyper-Threading) داشته، از 8 مگابايت حافظه نهان بهره ميبرد و هسته گرافيك جديد HD 4000 آن سرعت پايه 650 مگاهرتز با يك سرعت حداكثر 1150 مگاهرتزي دارد و بعنوان بهترين نمونه آيويبريجها مناسبترين جايگزين براي Core i7-2700K سنديبريج است. بنابر اين، هر كسي كه ميخواهد سيستم خود را با 4 گيگاهرتز ذوب كند حالا بايد قدم پيش بگذارد. منابع: http://www.atomicmpc.com.au http://www.overclock3d.net http://www.intel.com |
.: Weblog Themes By Pichak :.