یکی از غافلگیریهای اولین سال معرفی معماری Zen شرکت AMD، شروع کار پلتفرم تردریپر (Threadripper) بود. برخلاف پردازنده‌های Ryzen که برای کابردهای کمابیش عمومی طراحی شده‌اند و با قدرت تمام در حال پیشرفت در بازار پردازنده‌های رده‌بالا هستند، پردازنده‌های خانواده‌ی تردریپر از هسته‌های بیشتری استفاده می‌کنند و با توجه به قیمتشان، برای استفاده در ایستگاه‌های کاری (Worksation-ها) مناسب هستند. AMD تصمیم گرفته است در سال ۲۰۱۸، برای ساخت پردازنده‌های تردریپر از بلوک‌های ۱۲ نانومتری زپلین استفاده کند؛ همچنین با انجام برخی تغییرات، سرعت این پردازنده‌ها و سرعت حافظه‌ی پنهان (Cache) آن‌ها بهبود یافته است.

هرکدام از بلوک‌های (Die-های) زپلین مجهز به هشت هسته است و در نسل اول پردازنده‌های تردریپر از دو بلوک زپلین استفاده می‌شد؛ این بدین معنی است که مجموع هسته‌های این پردازنده به ۱۶ عدد می‌رسید. اما نکته‌ی قابل توجه این است که درون پردازنده‌های تردریپر، به جای ۲ بلوک، ۴ بلوک تعبیه شده‌‌اند؛ ولی تنها دو بلوک در وضعیت فعال قرار دارند و دو بلوک باقی‌مانده غیر فعال هستند. اما برای نسل دوم تردریپر که با عنوان تردریپر ۲ یا تردریپر سری ۲۰۰۰ شناخته می‌شود، AMD این بلوک‌های غی رفعال را به بلوک‌های فعال تبدیل کرده است؛ چنین تغییری موجب افزایش قابل توجه تعداد هسته‌های این پردازنده شده و آن را به گزینه‌ای مناسب برای رایانه‌های رده بالا و ایستگاه‌های کاری بدل می‌کند.

 AMD در کنفرانس خبری خود اعلام کرد که این پردازنده‌های جدید حداکثر دارای ۳۲ هسته خواهند بود؛ از این رو، پردازنده‌های خانواده‌ی تردریپر ۲ مشابه پردازنده‌های EPYC خواهند بود که توسط AMD و برای استفاده در سرورها توسعه داده شده‌اند. در تراشه‌های EPYC نیز شاهد استفاده از چهار بلوک هشت‌هسته‌ای فعال هستیم. اما تفاوت این‌جا است که در پردازنده‌های EPYC از هشت کانال حافظه استفاده شده است؛ ولی پلتفرم X399 که برای پردازنده‌های تردریپر مورد استفاده قرار می‌گیرد، تنها از چهار کانال حافظه پشتیبانی می‌کند.

با توجه به محدودیت تعداد کانال‌های حافظه در پردازنده‌های نسل اول تردریپر، هر بلوک فعال به دو کانال حافظه دسترسی داشت. این مسئله در مورد تردریپر ۲ نیز صدق می‌کند؛ بدین شکل که دو بلوک از مجموعه چهار بلوک، به کانال‌های حافظه دسترسی دارند (دو کانال حافظه برای هر بلوک). به همین دلیل دو بلوک غیر فعالی که در تردریپر ۲ به بلوک‌های فعال تبدیل شده‌اند، فاقد دسترسی مستقیم به حافظه هستند.

معماری پردازنده‌ی تردریپر ۲ AMD (طرح ارائه‌شده رسمی نیست)

این مسئله از نظر فنی به معنی وجود تأخیر (Latency) در این پلتفرم جدید است؛ اما AMD معتقد است به استثنای پردازش‌هایی که شدیدا به حافظه متکی هستند، در باقی موارد، عدم دسترسی مستقیم دو بلوک (از چهار بلوک) به کانال‌های حافظه مشکلی ایجاد نخواهد کرد. پس اگر با پردازش‌هایی سر و کار دارید که شدیدا به حافظه وابسته هستند، بهتر است از پردازنده‌های EPYC استفاده کنید.

ساختار جدید پردازنده‌های تردریپر ۲، فشار بیشتری بر توانایی فراترابری Infinity Fabric وارد خواهد کرد؛ اما نباید فراموش کنیم که هدف AMD از معرفی فناوری فراترابری Infinity Fabric، این بود که بتوان انجام طراحی‌های مقیاس‌پذیر را ممکن کند. به کمک این فناوری، اعمال تغییرات در تعداد بلوک‌ها، سطوح حافظه‌ی پنهان و دسترسی به حافظه آسان‌تر خواهد شد.

در جدول زیر می‌توانید مشخصات کامل پردازنده‌های تردریپر AMD را مشاهده کنید.

مشخصات پردازنده‌های تردریپر (موارد ستاره‌دار قطعی نیستند)

در رابطه با پردازنده‌های جدید خانواده‌ی تردریپر، چند نکته نظر ما را به خود جلب می‌کنند. اول از همه، انواع ۲۴ و ۳۲ هسته‌ای این پردازنده‌ دارای فرکانس پایه‌ی ۳ گیگاهرتز و حداکثر فرکانس ۳.۴ گیگاهرتز هستند؛ اما AMD اعلام کرده که کار روی حداکثر فرکانس ۳.۴ گیگاهرتزی برای هسته‌ها همچنان ادامه دارد و به پایان نرسیده است.

نکته‌ی دوم این است که پردازنده‌ی ۳۲ هسته‌ای جدید AMD از حافظه‌های DDR4-3200 پشتیبانی می‌کند؛‌ این در حالی است که پردازنده‌های رایزن که از همان بلوک‌های ۱۲ نانومتری زپلین بهره می‌برند، حداکثر از حافظه‌ی DDR4-2933 پشتیبانی می‌کنند. نکته‌ی سوم این است که AMD برای تردریپر ۲ از اسم رمز Colfax استفاده می‌کند؛ این اولین باری است که AMD از چنین نامی استفاده می‌کند. آخرین نکته این است که با وجود توان حرارتی بالای پردازنده‌های خانواده‌ی تردریپر ۲، در نمونه‌های نشان داده‌شده توسط AMD، این پردازنده‌ها همچنان با هوا خنک می‌شدند و برای کنترل دمای آن‌ها از خنک‌کننده‌های Wraith Ripper ساخت AMD استفاده شده بود. شایان ذکر است که باقی مشخصات این پردازنده‌های جدید احتمالا مشابه نسل قبلی پردازنده‌های تردریپر خواهد بود.

بنابر اعلام شرکت‌های سازنده‌ی مادربورد، توان حرارتی پردازنده‌های تردریپر ۲ معادل ۲۵۰ وات است که افزایش فاحشی نسبت به توان حرارتی ‍۱۸۰ واتی پردازنده‌ی 1950X به شمار می‌رود. البته رقم اعلام‌شده اندکی محافظه‌کارانه است؛ چرا که توان حرارتی عملی این پردازنده‌ها در شرایط واقعی اغلب پایین‌تر خواهد بود. با این وجود، بنا بر ادعای شرکت‌های سازنده‌ی مادربورد، بسیاری از مادربوردهای X399 فعلی برای تامین انرژی این پردازنده‌های جدید با مشکل روبه‌رو خواهند شد؛ به همین دلیل، در آینده‌ی نزدیک شاهد عرضه‌ی نسخه‌های تازه‌ای از مادربوردهای کنونی خواهیم بود. البته نمی‌توان گفت که مادربوردهای X399 فعلی با پردازنده‌های تردریپر جدید سازگار نخواهند بود؛ اما احتمالا امکان اورکلاک کردن پردازنده‌ها را در حدی که کاربران انتظار دارند فراهم نخواهند کرد. برخی از شرکت‌های تولیدکننده نیز در جریان نمایشگاه کامپیوتکس ۲۰۱۸ مادربوردهای به‌روزشده‌ای برای پردازنده‌های تردریپر ۲ معرفی کرده‌اند.

گفته می‌شود عرضه‌ی پردازنده‌های جدید ساخت AMD اوائل ماه آگوست شروع خواهد شد. این تاریخ یک سال پس از تاریخ عرضه‌ی نسل اول پردازنده‌های تردریپر است و با زمان اعلام‌شده برای عرضه‌ی این پردازنده‌های جدید در جریان نمایشگاه CES تطابق دارد. قیمت این پردازنده امروز یا در زمان عرضه‌ی آن مشخص خواهد شد؛ باید منتظر باشیم تا ببینیم AMD این پردازند‌ها را جهت بررسی در اختیار وب‌سایت‌ها قرار خواهد داد یا خیر.