دومینیک وانی، عکاس حرفه‌ای مستقر در بالی اندونزی است و در این مقاله تجربه‌ی خود در استفاده از فوکوس دستی و لنز‌های کلاسیک را مطرح می‌کند. ادامه‌ی مقاله را از زبان او می‌خوانیم.

من برای بیش از ۱۳ سال، عکاس تبلیغی و تجاری حرفه‌ای بوده‌ام و از ابتدای فعالیتم از دوربینهای DSLR کانن و لنزهای با فوکوس خودکار سيستم EF کانن استفاده کرده‌ام. به‌علت سرمایه‌گذاری که با خرید بیش از ۱۵ لنز EF و EF-S برای سیستم کانن کرده بودم، علاقه‌ای به تغییر سیستم دوربین خود نداشتم. اما در سال ۲۰۱۶ تصمیم گرفتم یک دوربین بدون آینه را امتحان کنم و دوربین سونی a7R II را خریدم. چون آداپتور مخصوص مانت سونی، لنز‌های سیستم کانن را قابل استفاده در دوربین بدون آینه سونی می‌کرد، برنامه‌ای برای خرید لنز مختص سیستم سونی نداشتم. اما نمی‌دانستم که چه در پیش‌رو دارم!

پرچم‌های یک مسجد در افغانستان

با دیدن چند ویدیوی آموزشی در یوتیوب درباره‌ی سیستم سونی a7، پی بردم که یک لنز مقرون‌به‌صرفه ۵۰ میلی‌متری f/0.95 برای سیستم دوربین‌های بدون آینه‌ی سونی موجود است. بسیار به خرید آن لنز مشتاق شدم؛ چون جادوی لنزی با چنین دیافراگم گسترده‌ای را قبلا دیده بودم و همچنین برخلاف لایکا نوکتیلوکس (Noctilux) که قیمتی ده هزار دلاری دارد، این لنز در حدود ۸۰۰ دلار قیمت داشت که برای لنزی با دیافراگم f/0.95 بسیار مناسب است. پس لنز میتاکون 50mm f/0.95 را مستقیما از چین سفارش دادم. در آن زمان، برای اولین بار از فوکوس دستی استفاده می‌کردم که مهمترین نقطه‌ی تغییر در طول فعالیت حرفه‌ای من بود.

قدرت فوق‌العاده‌ی لنز میتاکون 50mm f/0.95 در محوکردن پس‌زمینه

فوکوس دستی در ابتدا روشی محدود‌کننده برای من شده بود و گاهی سوژه‌ی عکس‌ها را از دست می‌دادم؛ چون تا زمانی که به تنظیم فوکوس می‌پرداختم، موقعیت عکس از دست می‌رفت و فوکوس دستی مزاحمتی برای فرآیند اصلی عکاسی من ایجاد می‌کرد. اما این محدودیت ناامیدم نکرد و به‌سرعت به فوکوس دستی عادت کردم و در نهایت این تجربه، مرا به عکاسی بهتر تبدیل کرد.

چرا؟ چون فوکوس دستی مرا مجبور کرد تا عکس‌هایم را متفاوت تنظیم کنم، مرا وادار به کم‌کردن سرعتم کرد تا اینکه بدون توجه، یکسره دکمه‌ی عکس گرفتن را فشار نداده و بیشتر به نحوه‌ی برخوردم با یک موقعیت عکاسی فکر کنم؛ تفکر عمیق‌تر و آماده‌سازی بیشتر در عکاسی بهترین درسی بود که از این تجربه گرفتم.

لنزی مناسب برای عکاسی در نور کم

توصیف این تجربه سخت است؛ پس به همه‌ی عکاسان توصیه می‌کنم که عکاسی با فوکوس دستی را تجربه کنند و از سختی آن دلسرد نشوند و تمرین کنند. تجاربی که با اولین لنز دستی‌ام پیدا کردم، مرا ترغیب کرد تا از سال ۲۰۱۶ تا به حال ده لنز با فوکوس دستی و کلاسیک دیگر بخرم. که تعدادی از آنها، ابزار‌های موردعلاقه‌ام برای عکاسی شده‌اند. شاید فکر کنید من ثروتمندم که در طی این مدت کوتاه تعداد زیادی لنز خریده‌ام، ولی این‌گونه نیست!

مورد خوب لنزهای کلاسیک این است که بسیار ارزان و مقرون‌به‌صرفه هستند؛ بعضی از آنها کمتر از ۵۰ دلار قیمت دارند. برای فهم بهتر این موضوع توجه کنید که تمام لنزهای کلاسیک من روی‌هم‌رفته، قیمتی کمتر از یک لنز مدرن با فوکوس خودکار دارند.

گرفته‌شده با لنز هلیوس 2-40 که در دهه ۱۹۶۰ (۱۳۴۰) در شوروی تولید می‌شد

من هنوز هم از لنز‌های مدرن کانن برای فیلمبرداری از رویدادها استفاده می‌کنم که البته استفاده‌ام به مراتب کمتر از گذشته شده است و بیشتر به‌سمت لنزهای فوکوس دستی گرایش پیدا کرده‌ام. اخیرا اولین پروژه‌ی تجاری را که در آن کاملا از لنز‌های فوکوس دستی استفاده کرده‌ام، به وایان رساندم. در حقیقت این تجارب بسیار مثبت با فوکوس دستی و لنزهای کلاسیک منجر به کشف عکس‌برداری آرام (slow photography) شد که روشی جدید برای تعامل با سوژه‌ی عکاسی و خلق عکس‌های بهتر است.

و این‌گونه بود که فوکوس دستی و لنز‌های کلاسیک، عکاسی را برای من تغییر داد. دست به‌کار شوید و شما هم امتحان کنید!