طبق یک مطالعه‌ی جدید که به بررسی تناسب اندام و طول عمر می‌پردازد، تناسب اندام می‌تواند به اندازه‌ی سیگار نکشیدن در طول عمر تأثیر گذار باشد. بنابر یافته‌های جدید، افرادی که ورزش می‌کنند و استقامت هوازی بالایی دارند، نسبت به افراد بی‌تحرک و بدون تناسب اندام زندگی طولانی‌تری خواهند داشت. تعداد زیادی از تحقیقات گذشته به بررسی رابطه‌ی ورزش و طول عمر پرداخته‌اند و طبق این تحقیقات افرادی که فعالیت بدنی زیادی دارند زندگی طولانی‌تر و سالم‌تری نسبت به دیگران خواهند داشت.

اما نتایج بخش زیادی از این تحقیق‌ها بر مبنای سوال کردن از اشخاص درمورد فعالیت‌های روزانه‌شان است که باعث می‌شود نتایج به‌دست‌آمده زیاد قابل اعتماد نباشد. بنابراین برای مطالعه‌ی جدید که در ماه جاری در JAMA Network Open منتشر شد، گروهی از محققان و پزشکان کلینیک کلیولند تصمیم گرفتند روش‌های عینی‌تری را برای سنجش رابطه بین استقامت بدنی و طول عمر دنبال کنند.

خوشبختانه آن‌ها اطلاعات جمع‌آوری‌شده از صدها هزار نفر را که در کلینیک، تست استرس تردمیل انجام داده بودند، در اختیار داشتند. این تست استرس به این صورت است که فرد روی تردمیل شروع به حرکت می‌کند و سرعت تردمیل به‌مرور افزایش می‌یابد؛ تا جایی که شخص دیگر قادر به ادامه دادن نباشد. تست استرس تردمیل گاهی اوقات بخشی از تست‌های چکاپ سالانه است و گاهی نیز توسط پزشک به‌منظور تشخیص بیماری قلبی یا دیگر مشکلات سلامتی تجویز می‌شود. بر اساس نتایج این تست تکنسین‌ها می‌توانند میزان تناسب هوازی و آمادگی جسمانی افراد را تعیین کنند.

بنابراین پژوهشگران منبع اطلاعاتی شامل نتایج ۱۲۲ هزار و ۷ نفر از افراد میان سال و پیرتر را در اختیار داشتند. آن‌ها افراد را بر اساس تناسب اندام به چهار گروه تقسیم‌بندی کردند. افرادی که در یک چهارم پایینی تناسب اندام قرار داشتند، افرادی با تناسب اندام زیر میانگین، افرادی با تناسب اندام بالاتر از میانگین و افراد با تناسب اندام بسیار خوب که جزء ۲۵ درصد برتر بودند. پژوهشگران همچنین گروه کوچکی را که جزو ۲ درصد برتر در زمینه استقامت بدنی بودند، به‌عنوان نخبگان تناسب اندام دسته‌بندی کردند.

پژوهشگران در ادامه‌ی آمار مرگ‌ها را برای یک دهه پس از انجام آزمایش استرس تردمیل، بررسی کردند. بررسی نتایج به‌دست‌آمده، رابطه‌ای قوی بین تناسب اندام و طول عمر را نشان می‌داد. طبق اعداد و ارقام، هرچه تناسب اندام بیشتر باشد، احتمال مرگ زودرس کمتر خواهد بود.

با بررسی آمار پژوشگران دریافتند که این رابطه در هر سطحی از تناسب اندام وجود دارد؛ به این معنی که طول عمر افراد با کمترین تناسب اندام یک‌چهارم پایین کمتر از افراد با تناسب اندام زیر میانگین خواهد بود و همینطور طول عمر افراد با بیش‌ترین تناسب اندام «یک چهارم برتر» بیش‌تر از افرادی با تناسب اندام بالاتر از میانگین خواهد بود. آمار و ارقام همچنین در مورد ۲ درصد برتر جامعه با بیشترینتناسب اندام نیز صادق است. طبق آمار، این دو درصد که به اصطلاح «نخبگان تناسب اندام» گفته می‌شوند، عمر بیشتری نسبت به افراد با بیشترین تناسب اندام «۲۵ درصد برتر جامعه» خواهند داشت و احتمال مرگ زودرس آن‌ها در مقابل افرادی با کمترین تناسب اندام «یک چهارم انتهایی» ۸۰ درصد کمتر خواهد بود.

نکته‌ی جالب دیگر آن است که زمانی که پژوهشگران به مقایسه‌ی تأثیر استقامت بدنی در طول عمر با دیگر عوامل سلامت پرداختند، تناسب اندام یا به اصطلاح فیتنس همچنان تأثیر بسیار زیادی در طول عمر داشت. همچنین طبق انتظار پژوهشگران، بر اساس اطلاعات جمع‌آوری‌شده، طول عمر افرادی با بیماری‌های قلبی یا کسانی که سیگار مصرف می‌کردند در مقایسه با دیگر افراد کمتر بود. بر اساس آمار و ارقام، میزان مرگ‌ومیر در این دسته از افراد مانند آمار مرگ‌ومیر در افرادی با تناسب اندام پایین بود. به‌عبارت دیگر عدم تناسب اندام احتمال مرگ را به‌اندازه‌ی سیگار کشیدن بالا می‌برد.

اما بنابر گفته‌ی دکتر ویل جابر «نویسنده ارشد این مطالعه و متخصص قلب و عروق در دانشکده پزشکی» اطلاعات به‌دست‌آمده از این پژوهش ممکن است به‌طور نادرست تفسیر شوند؛ زیرا مطالعه‌ی آن‌ها کامل نبوده و دارای نقص‌هایی است؛ از جمله آنکه اطلاعات ثبت‌شده‌ی این مرکز تنها به مصرف سیگار در افراد توجه کرده و به‌مدت مصرف و دفعات آن در طول روز توجهی نداشته است. همچنین به‌گفته‌ی جابر، رابطه‌ی بین تناسب اندام و طول عمر به معنای آن نیست که تناسب اندام خوب تأثیر سیگار کشیدن را متعادل کند یا کاهش دهد. 

نقیصه‌ی دیگر وارد بر این پژوهش، عدم توجه به نقش کلیدی ژن‌ها در تناسب اندام است. برخی از دلایل طول عمر بیش‌تر که ممکن است به ظاهر مربوط به تناسب اندام باشند در اصل ریشه در عوامل ژنتیکی دارند. وضعیت اقتصادی‌اجتماعی نیز احتمالا نقش مهمی در طول عمر افراد ایفا می‌کند. برای مثال بعضی از افرادی که در کلینیک کلیولند برای تست استرس شرکت کردند، ممکن است دسترسی بهتری به خدمات بهداشتی از جمله بیمه‌های خوبسلامتی نسبت به دیگر افراد داشته باشند.

این مطالعه به بررسی مستقیم ورزش و تمرین نپرداخته است و تنها تناسب اندام را در نظر گرفته است، بنابراین نمی‌تواند معیاری برای میزان تمرین روزانه به‌منظور افزایش طول عمر باشد. در نهایت به‌گفته‌ی ویل جابر بر اساس پژوهش‌های گذشته، ما می‌دانیم که ورزش باعث تناسب اندام می‌شود و بر اساس نتیجه‌ی این مطالعه تناسب اندامباعث افزایش طول عمر خواهد شد؛ در نتیجه با اتکا به نتایج به‌دست‌آمده از این پژوهش‌ها می‌توانیم بگوییم که ورزش لازمه‌ی طول عمر بیشتر و زندگی سالم خواهد بود.