۶ سیلندر و AMG دو مفهوم دور از هم به نظر می‌رسند زیرا هسته‌ی مرکزی این برند را پیشرانه‌های باشکوه V8 تشکیل می‌دهند. پیشرانه‌هایی که ستون فقرات یا قلب AMG هستند؛ اما در طول سال‌ها به‌دلیل وضع قوانین محدودیت آلایندگی، پیشرانه‌های ۶ سیلندر به زیر کاپوت ساخته‌های AMG راه پیدا کردند. درنتیجه امروز پیشرانه‌های ۶ سیلندر نیروبخش ده‌ها مدل از محصولات این شرکت هستند. این داستان موفقیت‌آمیز اما با سری کوچکی که بر اساس مرسدس بنز 190E کد W201 آغاز شد.

پایه و اساس بنز ۶ سیلندر AMG مدل 190 E بود که توسط مهندسین AMG مورد اصلاح قرار گرفت تا پیشرانه‌ی V6 متعلق به مدل 300 E در سینه‌ی آن جای گیرد. البته در این پیوند قلب، در پیشرانه‌ی مذکور هم اصلاحاتی صورت گرفته بود. میل‌لنگ استاندارد پیشرانه با نمونه‌ی متعلق به مدل 300 E دیزلی جایگزین شد، اندازه‌ی سیلندرها بزرگ‌تر شد، پیستون‌ها و شاتون‌ها تغییر کردند، ضریب تراکم افزایش یافت و میل بادامک هم با یک نمونه‌ی جدید جایگزین شد. درنتیجه‌ی این تغییرات، پیشرانه‌ی 3.2 لیتری، ۲۳۴ اسب بخار قدرت و ۳۰۵ نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کرد که بسیار بیشتر از قدرت مدل 190 E 2.5 Evo II بود.

این سدان اسپرت که 190 E 3.2 AMG نام گرفته بود، در ظاهر با جلوپنجره‌ی تاریک، اسپویلر عقب، رینگ‌های آلیاژی ۱۶ اینچی و رنگ مشکی بدنه از دیگر مدل‌ها متمایز شده بود اما این تغییرات جزئی چندان شخصیت وحشی خودرو را نشان نمی‌دادند. از طرفی، باوجود اصلاحاتی که AMG در خودرو انجام داده، 190 E 3.2 AMG کیفیت سواری چندان جالبی ندارد زیرا فرمان دقیق عمل نمی‌کند، شاسی سفت و درعین‌حال ناپایدار است و حتی جعبه‌دنده‌ی چهار سرعته‌ی اتوماتیک آن‌هم نسبتاً کُند است. همچنین در آغاز حرکت، لرزش در جعبه‌دنده به‌راحتی احساس می‌شود و معکوس دادن‌ها بسیار طول می‌کشد. البته خودرو در پیچ‌ها نشان می‌دهد که یک سدان اسپرت است زیرا چسبندگی تایرها و سیستم انتقال قدرت دیفرانسیل عقب، پویایی بالایی را پدید آورده است اما بازهم فرمان‌ پذیری خودرو خنثی احساس می‌شود.

پس از ساخت حدود 200 دستگاه، مرسدس به تولید قدرتمندترین و منحصربه‌فردترین نسخه‌ی 190 خاتمه داد. پس‌ازاین، سری جدیدی از C کلاس متولد شد که از پیشرانه‌های ۶ سیلندر AMG بهتر استفاده کرده بود. سری W202 در ابتدا به یک پیشرانه‌ی ۳.۶ لیتری با ۲۸۰ اسب بخار قدرت مجهز شد اما بعداً این موتور با یک نمونه‌ی V8 جایگزین شد. سپس در نسخه‌ی AMG از نسل بعدی C کلاس با کد W203، دوباره پیشرانه‌ی ۶ سیلندر بازگشت آن‌هم با یک ویژگی جدید بنام کمپرسور. مرسدس C32 AMG نه‌تنها وعده‌ی ظرافت و دقت بیشتری را نسبت به پیشرانه‌های تنفس طبیعی قبلی داده بود بلکه صدای آن‌هم کمی به خودروی مسابقه‌ای باشکوه سیلور آرو (Silver Arrow) مرسدس شباهت داشت.

این مدل با برخورداری از ۳۵۴ اسب بخار قدرت و ۴۵۰ نیوتن‌متر گشتاور در زیر کاپوت خود، گاهی اوقات چیزی بیشتر از یک استیشن قرمز با رینگ‌های دو پره‌ای احساس می‌شود. شاید بزرگ‌ترین جاذبه‌ی این خودرو ظاهر ساده‌ی آن باشد زیرا هنگام رانندگی سخت و خشن، این استیشن با قدرت بالا و صدای جذاب، بسیار تواناتر از چیزی که به نظر می‌رسد عمل می‌کند. حتی با اینکه جعبه‌دنده‌ی C32 AMG کاملاً اسپرت نیست اما در مقایسه با جعبه‌دنده‌ی اتوماتیک 190، قدرت را بهتر مدیریت می‌کند. ولی از سوی دیگر، فرمان مبهم عمل می‌کند و تعلیق هم هموار تلاش می‌کند تعادل را حفظ کند زیرا به علت نبود قفل دیفرانسیل، هنگام شتاب گیری‌های سخت، گشتاور بالای پیشرانه به‌درستی از طریق چرخ‌های عقب به مسیر منتقل نمی‌شود.

C43 در پیچ‌ها واقعاً عالی عمل می‌کند که علت عمده‌ی آن وجود سامانه‌ی چهارچرخ محرک 4Matic عقب محور است. C43 با ترکیبی عالی از کشش و قدرت به همراه جعبه‌دنده‌ی اتوماتیک سریع هفت سرعته (۹ سرعته بعد از فیس‌لیفت) و بازخورد عالی، راننده را تحت تأثیر قرار می‌دهد. حتی در مقایسه با مدل دیفرانسیل عقب C63 با پیشرانه‌ی بزرگ V8، این C43 گاهی اوقات بسیار منسجم‌تر احساس می‌شود؛ بنابراین هرچند پیشرانه‌های ۶ سیلندر هسته، قلب و ستون فقرات AMG نخواهند شد اما شش سیلندرها به یک اصل در سبد محصولات تیونر مرسدس بنز تبدیل شده‌اند.