جزیره هونگا تونگا چهار سال پیش، از نیستی به وجود آمد: در منطقه‌ای در جنوب اقیانوس آرام، جایی که تنها موج‌ها در آن خودنمایی می‌کردند، ناگهان صخره‌هایی بالا آمدند و جزیره‌ای تازه بنا شد. این مکان باورنکردنی که بین دو جزیره‌ی کشور تونگا ایجاد شده است، نامی رسمی ندارد اما محلی‌ها آن راهونگا تونگا می‌نامند. از زمان پیدایش این جزیره، دانشمندان درحال مطالعه‌ی آن بوده‌اند تا در زمینه‌ی چگونگی تشکیل چنین جزایر منحصر‌به‌فردی آگاهی کسب کنند.

هونگا تونگا در نوع خود سومین جزیره‌ی شناخته‌شده‌ای است که در ۱۵۰ سال گذشته به وجود آمده، بنابراین فرصت ارزشمندی برای مطالعه‌ی چنین محیط زیست رمزآلودی برای دانشمندان فراهم شده؛ به‌خصوص اینکه این بخش اززمین شبیه چیزی است که ما آن را روی سیاره‌ی مریخ می‌بینیم.

اگرچه اغلب اکتشافات علمی درمورد هونگا تونگا از فاصله‌ی دور و با استفاده از مشاهدات هوایی یا ماهواره‌ای انجام شده است اما اخیرا پژوهشگران با قایق به این منطقه سفر کردند تا با چشم خود این مکان را ببینند.

دان اسلی‌بک، دانشمند سنجش از راه دور ناسا گفت:

ما در آنجا مثل بچه‌های مدرسه‌ای گیج بودیم. بیشتر آن جزیره از سنگریزه‌های سیاهی تشکیل شده است که من نمی‌توانم بگویم شن هستند. این سنگ‌ها به‌اندازه‌ی نخود بودند و ما که بیشترمان صندل پوشیده بودیم، این سنگ‌ها باعث درد گرفتن پاهایمان می‌شد.

اسلی‌بک که در زمینه‌ی جزایری که به‌طور ناگهانی تشکیل می‌شوند، تخصص دارد، به‌همراه جمعی از دانشمندان و دانشجویان به این جزیره سفر کرد. پژوهشگران در این جزیره اندازه‌گیری‌های GPS و نیز سنجش‌هایی به کمک هواپیمای بدون سرنشین انجام دادند و اطلاعاتی را درمورد ارتفاع سنگ‌ها و ویژگی‌های فرسایشی آن‌ها به دست آوردند.

اسلی‌بک می‌گوید:

من بالافاصله متوجه شدم که این مکان آنقدر که در تصاویر ماهواره‌ای به‌نظر می‌رسد، هموار نیست. اگرچه این مکان مسطح است اما در اثر عمل امواج، الگوهای شیبداری در آن تشکیل شده و خاک موجود در این سطوح شسته شده؛ گِلی که رنگ روشن دارد و بسیار چسبناک است. من هنوز در این مورد که این گل از کجا آمده است، کمی گیج هستم، زیرا این خاکستر نیست.

اما شاید جالب توجه‌ترین موضوع در مورد این جزیره‌ی جوان این است که این جزیره با سرعت زیادی حیات را در آغوش گرفته است.

پژوهشگران علاوه‌بر قطعه‌هایی از زمین که گیاهانی در آن‌ها رشد کرده‌ بودند و گمان می‌رفت بذر آن‌ها توسط مدفوع پرندگان به این مکان برده شده بود، صدها قطعه پرنده‌ی دریایی به‌نام پرستوی دریایی دودی را ردیابی کردند که در شکاف صخره‌ها آشیانه ساخته بودند. یک جغد انبار تنها نیز از روی سر آن‌ها گذشت. اسلی‌بک می‌گوید:

این واقعیت مرا شگفت‌زده کرد که چقدر حضور خود شخص در یک مکان اهمیت دارد (برای اکتشاف). این باعث می‌شود آنچه را که در آن چشم‌انداز رخ می‌دهد، خودتان ببینید.

اما این چشم‌انداز در حال حاضر در خطر است. جزایر آتشفشانی مانند این جزیره ممکن است فقط برای چند ماه باقی بمانند و درنهایت امواج فرسایشی آن‌ها را نابود می‌کنند و کسی نمی‌داند هونگا تونگا تا چه موقع سر خود را بالای آب نگه می‌دارد. اسلی‌بک می‌گوید:

این جزیره توسط بارش باران سریع‌تر از آنچه من تصور می‌کردم، در حال فرسایش است. ما روی فرسایش در ساحل جنوبی که در آنجا امواج فرود می‌آیند، تمرکز کرده بودیم اما کل جزیره در حال فرو رفتن است.

در همین حال، دانشمندان در تلاشند تا جایی که می‌شود، درمورد این پناهگاهِ گذرا آگاهی کسب کنند. برای دانشجویانی که در این سفر علمی حضور دارند، این تجربه، خاطرات فراموش‌نشدنی و منحصر‌به‌فردی خواهد ساخت. یکی از دانشجویان همراه این سفر گفت: «این تکه از زمین شبیه مریخ است. من وقتی روی این ساحل شنی سیاه قدم گذاشتم، با خودم فکر می‌کردم که چگونه آن را برای دیگران توصیف کنم».