شواهد حاکی از آن است که گرمایش زمین ناشی از فعالیت‌های انسان به سطح اطمینان «نقطه‌ی طلایی» رسیده و همین موضوع اهمیت کاهش گازهای گلخانه‌ای برای جلوگیری از افزایش دما را نشان می‌دهد. تیم آمریکایی این پژوهش در ژورنال Nature Climate Change، از بررسی ماهواره‌ها درباره‌ی افزایش دمای هوا طی ۴۰ سال گذشته نوشته‌اند و معتقدند انسان‌ها نباید این نشانه‌های آشکار را نادیده بگیرند. آن‌ها بااطمینان می‌گویند:

فعالیت‌ انسان‌ها افزایش سطح گرمای زمین را به سطح ۵ سیگما رسانده‌ است. سیگما سنجشی آماری است که نشان می‌دهد اگر گرمایشی وجود نداشت، بخت بُروز این نشانه یک در میلیون بود.

همچنین در سال ۲۰۱۲، دانشمندان از این استاندارد طلایی برای تأیید کشف ذرات زیر اتمی بوزون هیگز (ذره‌ای بنیادی در تشکیل جهان هستی) استفاده کردند. بنجامین سانتر، از آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور کالیفرنیا و نویسنده‌ی ارشد این پژوهش، ابراز امیدواری می‌کند که این یافته‌ها خط پایانی بر تردیدها و نقطه‌ی شروع اقدامات عملی باشد. او به رویترز گفته است:

این اشتباه است که گفته می‌شود دانشمندان دلیل بُروز تغییرات اقلیمی را نمی‌دانند. ما دلیل این واقعه را می‌دانیم.

دانشمندان این حوزه می‌گویند سوزاندن سوخت‌های فسیلی عامل سیل‌ها،‌ خشک‌سالی‌ها، امواج گرمایی بیشتر و افزایش سطح آب دریا شده است. دونالد ترامپ،‌ رئیس‌جمهور ایالات متحده‌ی آمریکا،‌ اغلب درباره‌ی گرمایش جهانی ابراز تردید می‌کند؛ به‌همین‌دلیل از توافقنامه‌ی اقلیمی پاریس با ۱۹۷ عضو بیرون آمده است. اعضای این توافقنامه به‌دنبال پایان دورانسوخت‌ فسیلی در این قرن ازطریق استفاده از انرژی‌های پاک‌تر نظیر انرژی خورشیدی و انرژی باد هستند.

طبق برنامه‌ی یال درباره‌ی ارتباطات تغییرات اقلیمی (Yale Program on Climate Change Communication)، تقریبا ۶۲ درصد از آمریکایی‌ها در نظرسنجی سال ۲۰۱۸ معتقد بودند که انسان عامل بُروز تغییرات اقلیمی است؛ هرچند در سال ۲۰۱۳، حدود ۴۷ درصد از آمریکایی‌ها این نظر را داشتند.

داده‌های ماهواره‌ای

یافته‌های گروهی از پژوهشگران آمریکایی و کانادایی و اسکاتلندی نشان می‌دهد شواهد گرمایش زمین طبق دو مجموعه از سه مجموعه‌ داده‌های ماهواره‌ای که به‌طور گسترده پژوهشگران از آن‌ها استفاده‌ کرده‌اند تا سال ۲۰۰۵ به سطح ۵ سیگما و طبق سومین مجموعه در سال ۲۰۱۶ به این سطح رسیده است. پروفسور جان کریستی از دانشگاه آلاباما در هانتسویل سومین مجموعه‌ی داده‌های ماهواره‌ای را مدیریت می‌کرد. وی معتقد است همچنان شکاف عمیقی در درک ما از تغییرات اقلیمی وجود دارد. داده‌های او از روند کندتر گرمایش درمقایسه‌با دو مجموعه داده‌ای دیگر حکایت می‌کند. او به رویترز گفته است:

شاید اثرانگشتی خاص نشان‌دهنده‌ی تأثیر انسان بر تغییرات اقلیمی باشد؛ اما داده‌های ماهواره‌ی ما نشان می‌دهد شدت واقعی این تأثیر بسیار ناچیز است.

مجمع بین‌المللی تغییرات اقلیمی سازمان ملل متحد به‌طور جداگانه در سال ۲۰۱۳ به این نتیجه رسید که به‌احتمال زیاد فعالیت‌های انسانی عامل اصلی بُروز تغییرات اقلیمی از دهه‌ی ۱۹۵۰ بوده است. پیتر استات در گروه همین دانشمندانی بود که به این نتیجه‌گیری رسیدند؛ اما در پژوهش یادشده حضور نداشت. او می‌گوید:

دوست دارم این احتمال را به ۹۹ تا ۱۰۰ درصد برسانم. احتمال‌های دیگری نظیر اینکه عوامل طبیعی از دلایل اصلی بُروز تغییرات اقلیمی هستند،‌ به‌شدت کمتر شده است.

از زمان شروع ثبت هوای گرم در قرن نوزدهم، ۴ سال اخیر گرم‌ترین سال‌ها بوده است. مجمع بین‌المللی تغییرات اقلیمی سازمان ملل متحد ارزیابی رسمی خود از این احتمالات را در سال ۲۰۲۱ منتشر خواهد کرد. پروفسور ناتان بیندوف، دانشمند علوم اقلیمی در دانشگاه تاسمانیا می‌گوید:

شکی نیست امروز شواهد بیشتری از تغییر سیگنال‌های جهانی در مجموعه‌ی شاخص‌های اقیانوسی و اتمسفری در دست داریم؛ بااین‌حال علاقه‌ای به افزایش درصد احتمال عامل انسانی در بُروز تغییرات اقلیمی به ۹۹ تا ۱۰۰ درصد ندارم.