سوزاندن سوختهاي فسيلي موجب انتشار مواد شيميايي در هوا ميشود كه با بخار آب موجود در هوا تركيب شده و در نهايت به بارش باران اسيدي منجر خواهد شد. افزايش سطح دياكسيد گوگرد و دياكسيد نيتروژن در هوا محدوديتهاي بسياري را براي موجودات آبزي ايجاد كرده و زندگي آنها را در معرض خطر قرار ميدهد كه در نتيجه ميزان مرگ و مير آنها نيز به ميزان قابلتوجهي افزايش مييابد.چنين تغييراتي پوشش گياهي سطح زمين را تحتتاثير خود قرار ميدهد و با مسموم كردن حيوانات و از بين بردن مواد ضروري براي خاك خسارتهاي زيادي را به مناطق جنگلي و بيشهزارها وارد ميكند. علاوه بر اين افزايش رسوبات اسيدي موجب افزايش سطح فلزات سمي نظير آلومينيوم، مس و جيوه ميشود كه در مخازن آب آشاميدني تصفيه نشده، انباشته ميشود. فوران مواد مذاب آتشفشاني و همچنين استفاده از سوختهاي فسيلي به عنوان منبعي براي تامين انرژي، ميزان انتشار گازهاي آلاينده را افزايش ميدهد كه با مولكولهاي آب موجود در هوا برخورد ميكند و با آن تركيب ميشود. بارش باران اسيدي به سطح برگهاي گياهان آسيب ميرساند و خراشهاي كوچكي در سطح آنها به وجود ميآورد كه در فرآيند فتوسنتز اختلال ايجاد ميكند.
در واقع بارش باران اسيدي با تحتتاثير قرار دادن مكانيسمهاي حياتي گياه، آسيبپذيري آن را در برابر پيامدهايي نظير وزش باد، كاهش دماي هوا، خشكي، ابتلا به بيماريهاي مختلف و حمله آفات گياهي افزايش ميدهد. چاي، كاهو و تنباكو از جمله گياهاني هستند كه كيفيت برگهاي آنها براي مصرفكنندگان بسيار مهم است و به همين دليل به عنوان گياهاني با بيشترين ميزان آسيبپذيري در برابر بارش باران اسيدي شناخته ميشوند. تابش نور آفتاب سرعت انجام واكنشهاي شيميايي را افزايش ميدهد. در چنين شرايطي اكسيد گوگرد بلافاصله با گازهاي منتشر شده در هوا تركيب شده و ترياكسيد گوگرد توليد ميكند. باران اسيدي ميتواند به شكل مه يا شبنم هم باشد. انتشار هوا، گازهاي آلاينده و سمي را در فواصل دورتر پراكنده ميكند. PH باران اسيدي با يك درجه اختلاف نسبت به باران معمولي حدود پنج است. اما همين يك درجه اختلاف نقش تعيينكنندهاي دارد. برفهايي كه سطح كوهها را ميپوشاند بتدريج ذوب ميشود و به اين ترتيب ذرات اسيدي كه در دانههاي برف مخفي شده است به درياها و اقيانوسها راهيافته و ميزان اسيديته آبها از 7 درجه به 3/4 درجه تغيير ميكند. در چنين شرايطي بسياري از ماهيها قادر به ادامه زندگي نيستند. از سوي ديگر بارش باران، اسيدهاي موجود در اتمسفر را به سطح زمين منتقل ميكند كه ميتواند تغييراتي را در سطح خاك ايجاد كند. تاثير بارش اسيدي در خاكهاي سيليسي بيشتر است زيرا در اين خاكها هيچ ماده معدني وجود ندارد كه بتواند اسيديته خاك را كاهش دهد. اما در خاكهاي آهكي به علت وجود بيكربنات تاثير اسيديته خاك تا حد زيادي خنثي ميشود. نخستين پديده موسوم به بارش اسيدي سال 1972 ميلادي ثبت شد. بارش اسيدي علاوه بر گونههاي گياهي بسياري از گونههاي جانوري آبزي مانند قورباغهها، ماهيهاي خاردار و همچنين ماهي قزلآلا را نيز در معرض خطر قرار داده است.
.: Weblog Themes By Pichak :.