شايد اين بار براي حل مشكلات بزرگ مجبور شويم از ذرات كوچك كمك بگيريم. با اين‌كه نانوذره‌ها به خودي خود باعث نابودي سلول‌هاي سرطاني نمي‌شوند، اما مي‌توانند توانايي داروهاي شيمي‌درماني موجود را تقويت كنند. اشكال شيمي‌درماني اين است كه سلول‌هايي را كه تقسيم سريع دارند، چه سرطاني و چه غيرسرطاني، از بين مي‌برد. به همين سبب ميزان مصرف آن باتوجه به سمي‌بودنش براي معده، پوست و سيستم ايمني محدود است. ارتباط شيمي‌درماني با نانوذره‌ها به دارو اجازه مي‌دهد به صورت اختصاصي سلول‌هاي سرطاني را هدف قرار دهد.بنابراين مقادير بيشتري از دارو قابل تجويز خواهد بود. علت اين است كه نانوذره‌ها تمايل دارند در توده‌هاي سرطاني تجمع پيدا كنند.

دشمن دشمن من، دوست من است! باكتري‌هاي عفوني چيزي نيستند كه بخواهيم وارد بدنمان شوند، اما اگر بتوانيم آنها را مجبور به حمله به سلول‌هاي سرطاني كنيم، مي‌توانيم به چشم متحدان استراتژيك به آنها نگاه كنيم.

بسياري از گونه‌هاي باكتري همانند سالمونلا و اي‌كلاي تمايل دارند در توده‌هاي سرطاني مستقر شوند. در آنجا آنها دور از چشم سيستم ايمني در محيط كم‌اكسيژن مركز توده مخفي مي‌شوند. به اين ترتيب مي‌توانيم از طريق مهندسي ژنتيك، باكتري‌ها را به آزادسازي سموم مجبور كنيم.استفاده از باكتري‌ها چند مزيت دارد. توليد انبوه و ايجاد تغيير در آنها آسان‌تر از ويروس‌هاست.

از ميان تمام درمان‌هاي جديد سرطان، بزرگ‌ترين آنها نظريه استفاده از سيستم ايمني بدن براي پيدا و نابود كردن سلول‌هاي سرطاني در هر جايي از بدن است. سيستم ايمني بدن به طور طبيعي از بدن در برابر سلول‌هاي سرطاني محافظت مي‌كند. وقتي ما يك توده سرطاني را كشف مي‌كنيم، نشان‌دهنده آن است كه سيستم ايمني موفق نشده جلوي آن را بگيرد.از چند دهه گذشته، واكنش‌هاي ضدسرطان مختلفي ساخته و روي حيوانات و انسان‌ها آزمايش شده كه تاكنون همه آنها با شكست مواجه شده است. يكي از علل شكست اين است كه توده‌هاي سرطاني پيام‌هايي از خود صادر مي‌كنند كه به سلول‌هاي ايمني دستور عقب‌نشيني مي‌دهد. علاوه بر آن، سيستم ايمني فرد مبتلا به سرطان به علت شيمي‌درماني و پرتودرماني تضعيف شده است. با توجه به طولاني‌شدن تلاش‌ها براي ساخت واكسن سرطان توجه‌ها به روش ديگري جلب شده است كه در آن، سلول‌هاي ايمني از فرد مبتلا به سرطان برداشته مي‌شود، تغييراتي در آنها صورت مي‌گيرد و دوباره به بدن فرد بازگردانده مي‌شود. اين تكنيك براي اولين بار در سال 2010 براي سرطان پروستات پيشرفته مورد استفاده قرار گرفت و با هزينه 100 هزار دلاري توانست چهار ماه به عمر بيماران بيفزايد.دانشمندان همچنان در تلاشند راه‌هاي موثرتري براي تقويت سيستم ايمني بيابند تا بتوانند بدن را در مقابل سلول‌هاي سرطاني بيمه كنند. با توجه به پيشرفت‌هاي به دست آمده، بعيد نيست ديگر در آينده به سرطان به عنوان يك بيماري خطرناك نگاه نشود.