تبادل لینک هوشمند شاید تعریفی كه ما امروز از خودروها داریم با زمان اختراع این ماشین‌ها به كلی متفاوت باشد. زمانی تنها حركت اتومبیل بدون نیاز به صرف انرژی زیاد شاهكار مهندسی تلقی مي‌شد. اما حالا با گسترش فن‌آوری های مختلفی نظیر مكاترونیك، الكترونیك، مخابرات، هوش مصنوعی و پردازش تصویر؛ نیاز‌های ما به شكلی تغییر كرده كه از خودروها این انتظار می رود كه دستیار راننده باشند، هوشمند باشند و یا حتی به معنی تمام كلمه خود بروند!این مسئله هم می تواند احتمال بروز خطا در رانندگی را كاهش دهد و هم در صورت وقوع تصادفات به رانندگان كمك كند تا شدت تصادفات كمتر شود. در اینجا قصد داریم به نمونه‌های فعلی اتوماسیون خودروها و مكانیزم عملكردی آنها اشاره كوچكی داشته باشیم.
پس در ادامه مطلب با ما همراه باشید.
۱- كنترل سرعت هوشمند (تطبیقی-ACC) : سیستمی است كه در آن وسیله نقلیه سرعت خود را به گونه‌ای تنظیم مي‌كند تا فاصله كافی با وسیله نقلیه جلویی حفظ شود. این سیستم‌ها به كمك سنسورهای نصب شده در وسیله نقلیه به صورت مستقل عمل می كنند و ارتباطی با سایر سیستم‌های خارج از خودرو (برای مثال GPS، زیرساخت‌های نصب شده در كنار جاده یا ارسال‌كننده‌های نصب شده در عقب وسیله نقلیه جلویی) ندارند.
این سیستم كه در اختصار به آن ACC اطلاق مي‌شود از سنسورهای راداری یا لیزری برای تعقیب وسیله نقلیه جلویی استفاده مي‌كند. هنگامی كه فاصله با وسیله نقلیه جلویی كاهش می یابد، این سیستم خودرو را وادار به كاهش سرعت می كند و برعكس زمانی كه وسیله نقلیه جلویی شتاب می گیرد و فاصله بین وسایل نقلیه بیشتر می شود، این سیستم به طور اتوماتیك سرعت را افزایش می دهد.
این سیستم اولین بار در سال ۱۹۹۵ بر روی میتسوبیشی دیامانته نصب شد كه تغییر سرعت در آن بدون اعمال ترمز و تنها از طریق كنترل گاز و تغییر دنده‌ها صورت می گرفت. در حال حاضر این سیستم در خودروهایی نظیر آئودی A8 مدل 2010 – بي‌ام‌دبلیو سری 5 و 6، پورشه كاین و برخی مدل‌های لكسوس وجود دارد.
۲- سیستم‌های هشدار خروج از خط (LDW) : این مكانیزم برای هشدار به رانندگان در زمان خروج از خط وسط جاده، در خودروها تعبیه مي‌شود. در صورتی كه راننده بدون زدن راهنما از خط خارج شود، خودرو به راننده هشدار مي‌دهد.
برخی از مدل‌های این سیستم تنها به اعلام هشدار اكتفا مي‌كنند و در برخی از مدل‌های پیشرفته‌تر در صورتی كه راننده توجهی به هشدارها نكند، این سیستم كنترل خودرو را به دست گرفته و وسیله نقلیه را به داخل خط باز مي‌گرداند. این سیستم برای اولین بار در سال ۲۰۰۰ و بر روی كامیون‌های آكتروس شركت مرسدس بنز معرفی شد و در حال حاضر در بیشتر كامیون‌هایی كه در اروپا فروخته مي‌شود، وجود دارد.
سیستم‌های هشداردهنده در خودروهایی نظیر C5 سیتروئن، بي‌ام‌دبلیو‌های سری 5 و 6 و سیستم‌های فعال در خودروهایی نظیر مرسدس‌بنزهای كلاس E نصب شده است.
۳- سیستم‌های اطلاع‌رسانی خودكار وقوع تصادفات(AACN) : این سیستم‌ها وقوع تصادفات را به صورت خودكار به اطلاع اورژانس و سایر نیروهای امدادی می رسانند. این سامانه با جمع‌آوری اطلاعات مربوط به سناریوی برخورد (نظیر برخورد از عقب، از بغل...) و پارامترهای مربوط به شدت تصادفات (نظیر اطلاعات مرتبط با باز شدن كیسه هوا یا واژگونی) در مورد ارسال گزارش به مراكز اورژانسی یا تخصصی تروما تصمیم‌‌گیری می كند.
ارسال به موقع این اطلاعات می تواند به مراكز امدادی كمك كند كه نوع نیروهای ارسالی را مشخص کنند و خدمات مرتبط با فوریت‌های پزشكی در زمان كوتاه‌تری به مصدومان ارائه شوند.
۴- تشخیص اتوماتیك نقاط كور دید راننده (BLIS) : در این سیستم سنسورهایی برای تشخیص وجود سایر وسایل نقلیه در نقاط كور راننده تعبیه شده است كه به راننده به صورت صوتی یا تصویری هشدار می دهد. این سیستم ابتدا با نام "سیستم اطلاعات نقاط كور" توسط شركت ولو ابداع شد.
فورد در آن زمان شركت مادر ولو به شمار می رفت و از این سیستم در سری لینكلن و مركوری استفاده كرد. اولین اتومبیلی كه از این سیستم استفاده كرد ولوی اس80 است. زمانی كه راننده‌ای می خواهد خط سیر اتومبیل خود را تغییر دهد، در صورت وجود خودروی دیگری در نقطه كور راننده، به وی هشدار بصری می دهد.
این سیستم در تعدادی از خودروهای ۲۰۱۰ به بعد شركت فورد نصب شده است. مدل‌های نیسان فوگا و اینفینیتی ام (۲۰۱۰) شركت نیسان نیز برای اولین بار در جهان به سیستمی مجهز شده‌اند كه در صورتی وسیله دیگری در نقطه كور راننده وجود داشته باشد، در مقابل تغییر جهت فرمان وارد عمل شده و واكنش نشان می دهد.
این سیستم در دو مدل فعال و غیر فعال وجود دارد. در سیستم فعال، به سطح راه اشعه مادون قرمز تابانده مي‌شود كه برای چشم انسان نامرئی است و به همین دلیل برای رانندگان روبه‌رویی سبب خیرگی چشم نمی شود. در سیستم‌های غیرفعال از یك دوربین حرارتی استفاده مي‌شود و نوری به سطح راه تابانده نمی شود. مدل‌های اولیه سامانه دید در شب از سال ۲۰۰۰ در خودروی كادیلاك به كار گرفته شد و هم‌اكنون در اتومبیل‌های تویوتا (۲۰۰۲ به بعد) مرسدس‌بنز (۲۰۰۵ به بعد)، بي‌ام‌دبلیو (۲۰۰۵ به بعد)، آئودی (۲۰۱۰ به بعد) وجود دارد.
برای مثال، در اتومبیل‌های آئودی این سیستم در چهار فاز وارد عمل می شود. در فاز اول به راننده هشدار داده می شود، شیشه‌های بغلی و سان‌روف بسته مي‌شود و كمربند‌ها كشیده می شوند. در فاز دوم، ترمز اندكی گرفته می شود تا راننده هشدار لازم را دریافت كند. در فاز سوم، ترمز گیری با شتاب منفی 3 متر بر مجذور ثانیه (ترمز متوسط) اعمال می شود و در فاز نهایی تقریباً 5/0 ثانیه قبل از تصادف، ترمز شدیدی گرفته می شود تا از شدت برخورد، حتی المكان كاسته شود.
سیستم دومی نیز وجود دارد كه برخورد از عقب را تشخیص داده و با بستن شیشه‌ها و سان‌روف امكان پرتاب شدن سرنشینان به بیرون از خودرو را كاهش داده و صندلی های عقب را جلوتر می آورد تا از سرنشینان عقب محافظت شود. در ولوو وی40 حتی برای عابرین پیاده نیز كیسه هوا نصب شده است. كه در مواقع لازم برای محافظت از عابر پیاده فعال می شود. این سامانه در بسیاری از مدل‌های آئودی، فورد، هوندا، نیسان، مرسدس‌بنز، سوبارو، تویوتا، فولكس‌واگن، ولوو و اسكودا نصب شده است.
۷- سیستم‌های نظارت بر عملكرد رانندگان : این سیستم كه برای اولین بار در سال ۲۰۰۶ توسط تویوتا معرفی و در سری لكسوس به كار گرفته شد، از سیستم جلوگیری از تصادفات به همراه سنسورهای مادون قرمز برای كنترل هوشیاری و توجه راننده به مسیر استفاده می كند.
در این سیستم دوربین‌هایی بر روی فرمان نصب می شود كه قابلیت تعقیب مسیر دید راننده را دارد. در صورتی كه راننده به مسیر جلوی خود توجه نكند و سیستم وضعیت خطرناكی را تشخیص دهد، به راننده با نور یا صدا هشدارهای لازم اعلام می شود. اگر باز هم عكس‌العمل لازم توسط راننده مشاهده نشود، خود سامانه دست به كار شده و ترمز می گیرد. در مدل ۲۰۰۸ تویوتا كرون (CROWN)، این سیستم فراتر از این حد رفته و حتی با نظارت بر پلك چشمان راننده امكان تشخیص خستگی و خواب‌آلودگی راننده وجود دارد. این سامانه بر روی خودروهای سری لكسوس تویوتا وجود دارد.
.: Weblog Themes By Pichak :.