هریک از افراد با استناد به اصول علمی و یا تفکرات خود دلیلی برای واقعی بودن و یا جعلی بودن این هواپیما ارائه میدهند که نمونه های بسیار زیاد آن را میتوان در بازتابهای خبر مربوط به این جنگنده خواند. نمونه اول /نمونه دوم

اما آنچه در این میان مهم بنظر میرسد آن است که با وجود گذشت مدت زمان زیادی از رونمایی این جنگنده، هنوز تب و تاب این صحبت ها کم نشده و علاقمندان هر یک به روشی نظرات خود را اعلام میکنند. بنطر میرسد توان دفاعی کشور در برابر تهدیدهای بالقوه و بالفعل آنچنان میان تمامی اقشار جامعه و البته به حق، رسوخ کرده که افراد زیادی خود را در این زمینه صاحب نظر میدانند و بخود اجازه حتی جسارت به تلاشهای محققان و پژوهشگران کشور را میدهند. در این میان بنظر میرسد بازخوانی پرونده قاهر یکی از مسائلی است که میتواند سوالات زیادی را درباره توان دفاعی و قدرت پاسخ نظامی ایران مشخص کند.

نخست آنکه دکترین نظامی ایران براساس یک برنامه جامع "دفاعی" طراحی شده و هدف آن "پاسخ کوبنده به هر تجاوز" پیش بینی شده است. بر این اساس میتوان نظام دفاعی ایران را یک نظام دفاعی واقعی و براساس توان بومی دانست که مولفه های قدرت خود را نه از واردات صنایع نظامی، که از فناوری بومیدریافت میکند. دوران 8 سال دفاع مقدس و خروج مستشاران نظامی که در دوران طاغوت شاکله ارتش شاهنشاهی را شکل داده بودند، هنوز در خاطر استرتژیست های دفاعی ایران مانده است و بعنوان یکی از نمونه های واقعی در دنیای نظامیگری مثال زده میشود. بر این اساس فناوری های دفاعی ایران به هیچ عنوان براساس واردات و خرید شکل نگرفته و حتی در صورت ورود فناوری بیگانه، کاملا بازسازی و بومی شده است که امکان رمزگشایی و بررسی کارآیی آن برای محاسبه گران نظامی بیگانه امکان پذیر نباشد. به همین دلیل قاهر نمادی از تولید بومی با فناوری جهانی محسوب میشود. فناوری که اگر نسخه از نسل 4 یا 5 هواپیماهای مدرن امروزی هم محسوب نشود، در پایین ترین سطح، دلیل برای تولید و یا حتی بازتولید اما با توان داخلی محسوب میشود. توانی که بسیاری از کشورهای مدعی هنوز به آن دست نیافته اند.

گروهی با اشاره به عکس پرواز این پرنده آنرا "فتوشاپی" و ساختگی میدانند. البته حرجی به این عکس نیست زیرا هرکسی میتواند تصاویر را با دلخواه خود به هر شکل تغییر داده و به نمایش بگذارد. باید توجه کرد که وزارت دفاع برای رونمایی قاهر، فیلم پرواز آزمایشی آنرا منتشر کرد که هنوز هم در فضای سایبر وجود دارد و علاقمندان میتوانند باز هم آنرا مشاهده کنند.

سابقه تولید هواپیماهای جنگنده در ایران به دوران دفاع مقدس بازمیگردد و تلاشهای بی بدیل شهید ستاری در این خصوص هنوز در ذهن کارکنان نیروی هوایی باقی است. ثمره این تلاشها در سالهای بعد و با حضور آذرخش و صاعقه در بدنه اسکادران هوایی کشور مشاهده شد و پاسخی برای تمامی افرادی بود که این حرکت را پیشاپیش محکوم به شکست میدانستند. از این رو عجیب نیست که در این بخش هم افکار منفی و شاید دیرباورانه هنوز وجود داشته باشد و قبول دستیابی به فناوری های روز نظامی دنیا برای این گروه اندکی عجیب و دور از ذهن باشد، همانگونه که در واقعه ضبط هواپیمای بدون سرنشین آمریکا نیز در ابتدا گمانه های زیادی وجود داشت تا اینکه با نمایش خود هواپیما و حتی رمزگشایی از اطلاعات حافظه آن، سکوت بین المللی برای مخالفان ایجاد شد.

اما نگاهی دقیقتر به این مساله میتواند کارگشا باشد و آن توجه به این نکته است که هیچ گروهی اعم از نظامی و حتی غیرنظامی، ابزارهای حیاتی و استراتژی های محرمانه خود را به عرصه نمایش گروهی نخواهد گذاشت و تنها بخشی از توان دفاعی که محرمانگی خود را از دست داده برای عموم منتشر میشود. و توجه به این نکته شاید بخشی از گستره فعالیتهای توسعه دفاعی کشور را بیش از پیش نمایان سازد که نمایش قاهر313 تنها بخشی از فعالیتهایی است که امروزه محرمانگی خود را از دست داده و ضرورتی برای اختفای آن وجود ندارد. در عین حال باید توجه داشت که بطور هنوز قطع فعالیتهای زیادی وجود دارد که ضرورتی برای افشا آن وجود ندارد و در زمان مقتضی آشکار خواهد شد.

برای کسانی که این فناوری را در مقابل فناوریهای کشورهایی مانند آمریکا و اروپا محکوم به شکست میدانند باید گفت که اصولا راه برتری در تمامی فناوریها از جمله فناوری  نظامی از صفر مطلق آغاز شده و به مرزهای دانش تخصصی میرسد، در این میان زمانی برای آزمون و خطا و زمنی برای تلاش میتوان متصور بود تا فضا برای محققان و پژوهشگران فراهم شود. با نگاهی واقع بینانه باید گفت که رقابت با کشوری که چندین برابر کل جهان، هزینه های نظامی صرف میکنند، کار ساده ای نخواهد بود اما بارها ثابت شده که توازن قدرت تنها براساس سخت افزار  و ماشین جنگی نیست و همانگونه که بارها در جنگ تحمیلی و جنگ 33 روزه ثابت شد، ابزارها در برابر اراده انسان و قدرت ایمان تاب مقاومت ندارند و سرنوشت جنگها تنها بواسطه قدرت ماشین نظامی رقم نخواهد خورد.

امروزه و در این میان چرخ فناوری نظامی ایران بواسطه وجود دانشمندان ایرانی به گردش درآمدهو قطعا به سادگی و با ایجاد شک و شبهه قطعا از حرکت بازنخواهد ایستاد. قاهر نمونه ای و تنها نمونه ای این دستاوردها محسوب میشود اما در عرصه دفاع همانطور که بارها از سوی مقامات نظامی و ارشد کشور اعلام شده در صورت بروز کوچکترین تهدید، منافع دشمنان کشور در تمامی جهان به مخاطره خواهد افتاد و این امر، موردی نیست که بدون دسترسی به فناوریهای روز دنیا امکانپذیر باشد. فناوری که بصورت بومی و کاملا انحصاری برای مدافعان این آب و خاک البته در زمان خاص آن در دسترس خواهد بود.

 در پایان باید توجه داشت که بر خلاف سایر دانشمندان که نتایج تحقیقات خود را میتوانند با افتخار در جوامع علمی بصورت آشکار مطرح کنند، این فرصت برای پژوهشگران دفاعی وجود ندارد تا با انتصاب تحقیقات، از مزایای ثبت و دستاوردهای آن برخوردار شوند. شاید انتصاب این گروه به "گمنامان جهاد علمی"، تشابه بی ربطی نباشد. گروهی که در جهادی سخت و سنگین، زمینه را برای اعتلای نام ایران و اقتدار مرزهای کشور فراهم میکنند و در عین گمنامی بیشترین زحمت را متحمل میشوند تا جایی که حتی برای خانواده خود تیز تنها پس از "شهادت" شناخته میشوند.